40 χρόνια και 🤔 βάλε, για να διασφαλίσει η Ελλάδα την “ευημερία” της…

Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους …
1. H ευημερία /e.vi.meˈɾi.a/ από αρχαιοτάτων χρόνων θηλυκού γένους προέρχεται από το  εὖ + ἡμέρα (σχετ. εὐήμερος ευημερώ, συνώνυμα ευμάρεια_ευδαιμονία) και σημαίνει στην καθομιλουμένη καλή ζωή, άνετος τρόπος ζωής ευζωία, άνετη διαβίωση.
2. Για τη λαϊκή οικογένεια σημαίνει όλα αυτά τα στοιχειώδη, που της έχουν στερήσει διαχρονικά _μεταξύ αυτών, δωρεάν υγεία, παιδεία, κοινωνικές παροχές κλπ
3. Με την ευρύτερη έννοια αυτά. Υπό στενότερο όμως νόημα ο όρος είναι περισσότερο κοινωνικοοικονομικός έχοντας να κάνει με το σύστημα, όπου _περί καπιταλισμού μιλώντας η "οικονομική ευημερία" (των λίγων) βρίσκεται στον αντίποδα της "κοινωνικής ευημερίας" (των πολλών) και επομένως το "Κράτος ευημερίας", τα "έργο ευημερίας", το "δίκηο" (όπως έλεγε ο άθλιος Ανδρέας Παπανδρέου του βαθέως ΠΑΣΟΚ "απέναντι στο δίκιο του εργάτη, υπάρχει και το δίκιο του άνεργου"), το "επιθυμητό" και το "εφικτό"  κ.λπ. τερτίπια του (άδικου ταξικού) αστικού κράτους.
(παρένθεση)
4. Ο αείμνηστος Χάρρυ (Κλύνν) είχε πει: "σε 20 χρόνια, τα προβλήματά σας δεν θα έχουν λυθεί _αλλά, θα τα έχετε ξεχάσει".
(συνέχεια)
5. Οι αστοί οικονομολόγοι ερευνητές της ευημερίας επιχείρησαν να διατυπώσουν διάφορους κανόνες οικονομικής πολιτικής για τη "λαϊκή" ευημερία, άλλοι με τη "βιώσιμη ανάπτυξη" (ΝΔ), άλλοι με δίκαιη (ΣΥΡΙΖΑ) κι άλλοι με φούμαρα (λοιποί "πρόθυμοι")
6. Το πραγματικό δίλημμα που μπαίνει μπροστά στο λαό είναι ένα:
Θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, που αποδεδειγμένα φέρνει νέα δεινά;
`Η θα αντεπιτεθούμε μαζικά και δυναμικά παντού, για ν' ανοίξει επιτέλους
ο δρόμος για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών;
Η δική μας απάντηση είναι:

Αντεπίθεση!
Αντεπίθεση με ισχυρό το ΚΚΕ!!

Ο οικονομολόγος (όψιμος ερευνητής της ευημερίας _πρώην υπουργός Οικονομικών) Γιάννης Στουρνάρας είναι διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 2014. Περηφανεύεται για την καταγωγή του (ο πατέρας του Θανάσης ήταν αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης), το παίζει "αριστερός" και "την Άρτα φοβερίζει"…

Αυτός ο κύριος λοιπόν μιλώντας στο επετειακό τεύχος του περιοδικού της Βουλής "Επί του… περιστυλίου", που αφιερωμένο στα 50 χρόνια από τη Μεταπολίτευση δήλωνε πως "Θα χρειαστούμε άλλα 40 χρόνια για να διασφαλίσει η Ελλάδα την ευημερία της" και όχι μόνο! _" αυτό, υπό την προϋπόθεση ότι σε αυτή την περίοδο θα προχωρήσουν βασικές μεταρρυθμίσεις», αναφέρει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος

Στουρνάρας:
Θα χρειαστούμε άλλα 40 χρόνια
για να διασφαλίσει η Ελλάδα
την ευημερία της

Άλλα 40 χρόνια -και υπό την προϋπόθεση ότι σε αυτή την περίοδο θα προχωρήσουν αποφασιστικά ορισμένες βασικές μεταρρυθμίσεις και ότι θα καταφέρνουμε να επιτυγχάνουμε πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 2% του ΑΕΠ ετησίως- θα χρειαστούν για να διασφαλίσει η Ελλάδα την ευημερία της και να επιστρέψει σε δημόσιο χρέος 60% του ΑΕΠ, όσο δηλαδή ήταν στις αρχές της Μεταπολίτευσης το 1974, εκτιμά η Τράπεζα της Ελλάδος, όπως τονίζει ο ίδιος ο διοικητής της, Γιάννης Στουρνάρας.

Ο επικεφαλής του κεντρικού χρηματοπιστωτικού ιδρύματος της χώρας, τονίζει πως: «Στην Τράπεζα της Ελλάδος έχουμε κάνει υπολογισμούς, σύμφωνα με τους οποίους με ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξεως του 2% του ΑΕΠ και με μεταρρυθμίσεις του τύπου που προανέφερα, μπορούμε να εξασφαλίσουμε αφενός το επιθυμητό πρωτογενές πλεόνασμα και αφετέρου μία κατάλληλη διαφορά μεταξύ του επιτοκίου του δημοσίου χρέους και του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης (αυτή η διαφορά ονομάζεται στην τεχνική διάλεκτο «αποτέλεσμα χιονοστιβάδας»), έτσι ώστε να φτάσουμε το χρέος στο 60% του ΑΕΠ σε 40 περίπου χρόνια. Είναι κάτι εφικτό και οφείλουμε να το κληροδοτήσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας».

Απαντώντας στα ερωτήματα του περιοδικού, ο κ. Στουρνάρας, αφού αναγνωρίζει ότι «ενώ η Μεταπολίτευση είδε την εγκαθίδρυση μιας υποδειγματικής Δημοκρατίας, από οικονομικής απόψεως, και ειδικά δημοσιονομικής, δεν τα πήγαμε καλά, γι’ αυτό φτάσαμε το 2010 σε οιονεί χρεοκοπία», σπεύδει να διευκρινίσει ότι «οι περισσότεροι νομίζουν ότι το πρόβλημά μας την περίοδο που προηγήθηκε ήταν κυρίως το έλλειμμα του δημόσιου τομέα. Δεν ήταν το σημαντικότερο. Ήταν ο πληθωρισμός, διότι είχαμε μια οικονομία που ξεκίνησε με επιτόκια στο 19% για να μειωθούν στο 4% περίπου. Αυτή η μεγάλη μείωση επιτοκίων υπερθέρμανε την οικονομία και αύξησε όλες τις αξίες».

Μας λείπουν 200.000 εργατικά χέρια
στον τουρισμό, την οικοδομή και τον αγροτικό τομέα

Ο κ. Στουρνάρας προειδοποιεί ακόμη ότι «η χώρα θα αντιμετωπίσει σύντομα ένα μείζον πρόβλημα, εάν δεν το αντιμετωπίσουμε γρήγορα: την έλλειψη εργατικού δυναμικού», καθώς «αυτή τη στιγμή μας λείπουν 200.000 χέρια στις δραστηριότητες γύρω από τον τουρισμό, τον αγροτικό τομέα και την οικοδομή. Εάν δεν τα βρούμε άμεσα, θα αρχίσουμε να έχουμε πρόβλημα και στην οικονομία», αναφέρει και υπενθυμίζει με νόημα ότι «στη δεκαετία του ’90, στη διαδικασία σύγκλισης προς την ΟΝΕ, οι ξένοι εργάτες ήταν αυτοί που κράτησαν τον πληθωρισμό στην Ελλάδα χαμηλό. Εάν δεν είχαμε τους μετανάστες στον αγροτικό τομέα και στην οικοδομή, δεν θα επιτυγχάναμε τότε το κριτήριο του πληθωρισμού».

Αναφερόμενος στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν τονίζει ότι «όλες οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες σε όλους τους τομείς είναι σημαντικές», αλλά «αν ήταν όμως να επιλέξω τρεις, θα επέλεγα πρώτα την Παιδεία, ως δεύτερη την Υγεία και ως τρίτη το Περιβάλλον. Κατά τη γνώμη μου, το βασικότερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η Παιδεία. Τα αποτελέσματα PISA (αξιολόγηση μαθητών) δεν είναι ενθαρρυντικά για τη χώρα μας. Επίσης, στον δείκτη του ΟΟΣΑ που αφορά τις δεξιότητες έχουμε τη χειρότερη θέση μετά την Τουρκία. Παρά το γεγονός ότι έχουμε πολλούς πτυχιούχους και κατόχους μεταπτυχιακών διπλωμάτων, ο ΟΟΣΑ χαρακτηρίζει το 18,5% εξ αυτών ως πολίτες με πολύ περιορισμένες δεξιότητες. Μόνο η Τουρκία είναι χειρότερη από την Ελλάδα σε αυτόν τον δείκτη. Συνεπώς, η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση για μένα πρέπει να γίνει στην Παιδεία, και μάλιστα σε όλες τις βαθμίδες της, διότι από εκεί ξεκινούν όλα».

Τέλος ο κ. Στουρνάρας αναφερόμενος στη διασφάλιση της ευημερίας και της κοινωνικής συνοχής επισημαίνει: «Απώτερος στόχος όλων μας είναι οι άνθρωποι να είναι πιο ευτυχισμένοι. Και πώς θα είναι πιο ευτυχισμένοι; Με το να είναι απαλλαγμένοι από τον φόβο της ανεργίας, της φτώχειας, των ασθενειών, του μέλλοντος των παιδιών τους, της έλλειψης πρόσβασης στην πρόοδο και τα δημόσια αγαθά.

Ο φόβος και οι οικονομικές ανισότητες δίνουν επίσης τροφή στον λαϊκισμό, ο οποίος απειλεί τη Δημοκρατία. Φόβος δημιουργείται όμως και από την άγνοια, από τον οικονομικό αναλφαβητισμό, από την έλλειψη βασικών γνώσεων και από τις αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος. Η δημιουργία ανισοτήτων οφείλεται στη φύση του συστήματος της ελεύθερης οικονομίας. Ένα από τα βασικά προβλήματα του Δυτικού Κόσμου είναι πώς να συμβιβάσει τον καπιταλισμό με τη δημοκρατία.

Καπιταλισμός σημαίνει ελεύθερη αγορά.

Η ελεύθερη αγορά χρειάζεται όμως και ένα δίχτυ κοινωνικής ασφαλείας για να μη δημιουργούνται ανισότητες. Και το δίχτυ αυτό το στηρίζει η στοχευμένη κοινωνική πολιτική, η αποτελεσματική δημόσια Παιδεία και Υγεία, το δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, η αποτελεσματική εποπτεία των αγορών».

Θράσος απύθμενο!!

Άλλα ...40 χρόνια «αποφασιστικής προώθησης» αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων σε συνδυασμό με ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα θα απαιτηθούν για να διασφαλίσει η Ελλάδα «την ευημερία της» και να επιστρέψει σε δημόσιο χρέος 60% του ΑΕΠ. Τα παραπάνω ξεκαθαρίζονται από την Τράπεζα της Ελλάδας, σε ένα σαφές μήνυμα προς τον λαό ότι οι θυσίες δίχως τέλος είναι διαρκώς «ένα το κρατούμενο» για τη θωράκιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας.

Τι εννοούν τα επιτελεία του κεφαλαίου; Ότι η κατάσταση που αντιμετωπίζουν τώρα η εργατική τάξη και ο λαός, που οι ανάγκες τους τσακίζονται σε ένα ατελείωτο μονοπάτι αντιλαϊκών προαπαιτούμενων, μέτρων τόνωσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, ούτε «προσωρινή» είναι, ούτε φέρνει κάποιο «φως στο τούνελ» για τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους.

Μετά από μια δεκαετία σκληρών αντεργατικών μέτρων από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, που έφεραν τον λαό σε μεγάλα αδιέξοδα, τοποθετήσεις όπως η παραπάνω αποδεικνύουν ξανά πως όσα έζησε και ζει ο λαός δεν είναι κάποιο είδος «έκτακτης κατάστασης», αλλά είναι η ίδια η κανονικότητα που ορίζουν οι ανάγκες του κεφαλαίου. Από τα μνημόνια στο σημερινό υπερμνημόνιο, το Ταμείο Ανάκαμψης, το νέο Δημοσιονομικό Πλαίσιο, το νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας και τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα που θα συνεχιστούν αμείωτα, και βέβαια όσα πρόκειται να προστεθούν στα προαπαιτούμενα της νέας ΚΑΠ και του Ταμείου Συνοχής, οι ανάγκες του λαού θα στραγγαλίζονται από όσα ορίζει ο «οδικός χάρτης» της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Στο κυνήγι της «ευημερίας» του κεφαλαίου λοιπόν και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, δεν υπάρχει κανένας χώρος για τις λαϊκές ανάγκες, γι' αυτό και το μόνο που απομένει σε κυβερνήσεις και καπιταλιστές είναι κάτι αναφορές σε «δίχτυα ασφαλείας» από τις «ανισότητες». Γι' αυτό και επιστρατεύουν τους γνωστούς «μέσους όρους», που από τη μία κουκουλώνουν τη σχετική και την απόλυτη εξαθλίωση και από την άλλη ρουφάνε από τους φτωχούς για να ξεγελάσουν τους φτωχότερους, τα μεγαλύτερα θύματα της πολιτικής τους που βαφτίζονται «ευάλωτοι» και «αδύναμοι».

Ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από τον κάθε γύρο «μεταρρυθμίσεων», που σαρώνει ό,τι έχει αφήσει όρθιο ο προηγούμενος. Αυτό αποδεικνύεται ξανά αυτές τις μέρες με την προώθηση νέων «προαπαιτούμενων» για το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο έχει την υπογραφή όλων των αστικών κομμάτων: Από την «ψηφιακή κάρτα» που ξεχειλώνει κι άλλο τον εργάσιμο χρόνο μέχρι τη διάλυση και εμπορευματοποίηση της Ψυχικής Υγείας, και από τη γενίκευση των πλειστηριασμών μέχρι το τσεκούρι σε κοινωνικά επιδόματα που ετοιμάζεται, όλα έχουν την υπογραφή των «αναγκαίων μεταρρυθμίσεων» για να πέσει ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο. Για να γίνει δηλαδή πράξη άλλη μια «τομή» στο πλαίσιο αυτών των 40 χρόνων προς την ...ευημερία.

Κάθε τέτοια ωμή παραδοχή από τα επιτελεία του συστήματος,
ότι η θωράκισή του απαιτεί την αμείωτη επίθεση
στη ζωή του λαού, αποκαλύπτει την ανάγκη σήμερα
να οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων με επίκεντρο
τις δικές τους ανάγκες, κόντρα στη βαρβαρότητα
που γίνεται "κανονικότητα", κόντρα στα κέρδη
των επιχειρηματικών ομίλων.
Ακριβώς επειδή η ζωή του λαού δεν μπορεί να περιμένει
καμιά "δευτέρα παρουσία", σήμερα πρέπει
να οργανωθεί ο αγώνας κόντρα στους μισθούς - φιλοδωρήματα
που εξατμίζονται τη δεύτερη βδομάδα του μήνα,
κόντρα στη δουλειά - λάστιχο
που ορίζεται από το "ευαγγέλιο" της ανταγωνιστικότητας.

Για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, η αναμέτρηση με αυτήν τη βαρβαρότητα είναι η μοναδική διέξοδος. Ο λαός μπορεί να σταθεί στα πόδια του, να υπερασπιστεί τη ζωή του, κι αυτό απαιτεί να δυναμώσει η αναμέτρηση με την πολιτική που θωρακίζει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, η οποία υλοποιείται από τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους. Να δυναμώσει η κοινή πάλη των εργαζομένων με τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, η ανασύνταξη του κινήματός τους, στον αγώνα ενάντια στον κοινό τους εχθρό, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος του.

Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να δώσει ελπίδα
για μια καλύτερη ζωή, για δουλειά με δικαιώματα αντίστοιχα
των σύγχρονων δυνατοτήτων,
κόντρα στην εκμετάλλευση και τον πόλεμο.

Είναι ο δρόμος που δείχνει το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που παλεύει καθημερινά σε κάθε επίπεδο και με όλες του τις δυνάμεις ώστε να οργανωθεί η εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, για την ανατροπή της βαρβαρότητας, για τον σοσιαλισμό, με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια των εργαζομένων και των αναγκών τους.

               Τελευταία νέα