Αγίου Βαλεντίνου _περί ανέμων και υδάτων

Η ημέρα είναι μια γιορτή _υποτίθεται των ερωτευμένων, που λαμβάνει χώρα 14 Φλεβάρη, ξενόφερτη σε μας, έχουν ζητήσει κάποιοι να είναι και αργία…
Ξεκίνησε κατά τις γραφές του απανταχού παπαδαριού ως «λειτουργικός εορτασμός ενός ή περισσότερων Χριστιανών μαρτύρων που ονομάζονταν Βαλεντίνοι» _νωρίτερα είχαμε τον San Valentino _Sanctus Valentinus. Πολλές ιστορίες μαρτυρίων δημιουργήθηκαν για διάφορους Βαλεντίνους οι οποίες έλαβαν χώρα 14 Φεβρουαρίου και προστέθηκαν αργότερα στους βίους των αγίων. Ο Άγιος Βαλεντίνος, επίσημα γνωστός ως Άγιος Βαλεντίνος της Ρώμης, ήταν ευρέως αναγνωρισμένος Ρωμαιοκαθολικός άγιος του 3^ου  αιώνα τιμάται 14 Φλεβάρη και από τον Μεσαίωνα, συνδέεται με «μια γαλήνια αγάπη». Ήταν _λένε, ιερέας στη Ρώμη και βοηθούσε τους Χριστιανούς θύματα διώξεων στην περιοχή. Μαρτύρησε και θάφτηκε σε χριστιανικό κοιμητήριο στις 14 Φεβρουαρίου, η οποία εορτάζεται ως Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου από το 496... 14 Φεβρουαρίου επανάσταση στην επανάσταση σχεδόν. Μια δημοφιλής αγιογραφική αναφορά του αναφέρει ότι φυλακίστηκε επειδή πάντρευε στρατιώτες οι οποίοι απαγορεύονταν να παντρευτούν Χριστιανές, καθώς ο χριστιανισμός ήταν υπό διωγμό στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με το θρύλο, κατά τη φυλάκισή του, θεράπευσε την _ερωμένη του, κόρη του φύλακά του, Αστέριου. Ένα καλλωπιστικό στοιχείο της ιστορίας αναφέρει ότι πριν την εκτέλεσή του της έγραψε ένα γράμμα υπογράφοντας «ο Βαλεντίνος σου». Σήμερα, η ημέρα είναι επίσημη γιορτή στην Αγγλικανική κοινότητα και στη Λουθηρανική εκκλησία _το πιστεύετε ή όχι, πάντως ισχύει.

Η ημέρα συσχετίστηκε με την ημέρα των ερωτευμένων από τον Τζέφρι Τσόσερ στον ύστερο Μεσαίωνα, όταν άκμαζε η κουλτούρα του ιπποτικού έρωτα. Τον 18^ο αιώνα στην Αγγλία εξελίχθηκε σε περίσταση κατά την οποία οι ερωτευμένοι εξέφραζαν την αγάπη τους με λουλούδια, δώρα ή ευχητήριες κάρτες. Στην Ευρώπη, κλειδιά του Αγίου Βαλεντίνου δίνονταν στους εραστές «ως ένα ρομαντικό σύμβολο και πρόσκληση για να τους ξεκλειδώσουν την καρδιά», καθώς και στα παιδιά, ώστε να απομακρύνουν την νόσο του αγίου Βαλεντίνου. Τον 19^ο αιώνα οι χειρόγραφες κάρτες αντικαταστάθηκαν από μαζικής παραγωγής ευχητήριες.

Επί της ουσίας δείτε στο τέλος της ανάρτησης
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ _Ριζοσπάστης και
Flashback “Ώρα ανάγκης” -σαν να ήταν χτες | ανεμολάμνοντας - χωρίς “emoji” και “καρδούλες” Αγ. Βαλεντίνε...

Στην 7^η τέχνη -περί ανέμων

Πάνω από 200 ταινίες, από συμπαθητικές μέχρι άθλιες
όσο κι αν φαίνεται παράξενο οι περισσότερες με αναφορά στη βία _βλ παρακάτω

·       Jensen Ackles, Jaime King

·       Le scomunicate di San Valentino (1974)

§  Françoise Prévost, Jenny Tamburi

·       My Bloody Valentine (1981)

§  Paul Kelman, Lori Hallier

·       San Valentino Stories (2018)

·       The Lost Valentine (2011) TV Movie

§  Luigi Esposito, Rosario Morra +Jennifer Love Hewitt, Kenneth Atchity, Betty White

·       The Lost Valentine (2011)

§  Jennifer Love Hewitt, Betty White

·       All Things Valentine

§  Sam Page + Sarah Rafferty (2016) TV Movie

·       Valentine's Again (2017)

·       A Valentine's Date (2011) Tom Skerritt, Elisa Donovan, + Kirstin Dorn

·       Rosso San Valentino (2013) Alexandra Dinu + Luca Bastianello

·       San Valentino 2011_Short _Elisabetta Pellini, Andrea Giordana Francesca Cautiero, Nicolò Ceneri

·       Valentine (2022) Kaitlyn Leeb + Brendon Zub _ Be Mine, Valentine

·       Valentine in the Vineyard (2019)

·       Η σφαγή του Σικάγου (1967) Jason Robards, George Segal ⭐⭐⭐⭐⭐

·       Very, Very, Valentine (2018) Danica McKellar + Cameron Mathison  

·       It Happened One Valentine's (2017) Tommy Savas, Brittany Underwood, Haley Webb, + James Maslow

·       A Charlie Brown Valentine (2002)

·       A Valentine Carol (2007) με Emma Caulfield Ford & John Reardon

·       You Were Dating (2017) William Baldwin + Stefanie von Pfetten

·       Be My Valentine, Charlie Brown (1975)

·       Buon San Valentino (2014)

·       From the Heart (2016) Kristin Booth + Eric Mabius

·       Winnie the Pooh: A Valentine for You (1999)

·       On Valentine's Day (1986)

·       L'Ultimo San Valentino (2017)

·       Lucille Bliss +  My Smurfy Valentine (1983)

·       Ryan Gosling + Michelle Williams __ Blue Valentine (2010)

·       Massimo Boldi + Barbara De Rossi στο  Fratelli Benvenuti (2010)

·       Benedetta Porcaroli __ San Valentino (2020) BabyTV Series

·       Fabrizio Bentivoglio + Giorgio Tirabassi __ Ο πόλεμος των σεφ (2011) TV Series

·       Jipo & Baby Puffins (2023) TV Mini Series

·       Jokers Comedy (2018)

·       Il sogno di Sofia (2012) με Alice Bellagamba

·       Valentine's Day (2010) με Julia Roberts, Kathy Bates, Patrick Dempsey, Hector Elizondo, Queen Latifah, Anne Hathaway, Jessica Alba, Jessica Biel, Jamie Foxx, Jennifer Garner, Ashton Kutcher, Bradley Cooper, Eric Dane, Emma Roberts, and Taylor Lautner in

·       Che Dio ci aiuti (2011) Oggi è San Valentino

·       Mia madre è Satana (2013)  Come Rimorchiare a San Valentino

·       Il Doodle di Radio Capital (2022)

·       Emergenze d'Amore - San Valentino 2023

·       Valerio Base in Don Matteo (2000)

·        BRANDY: Storie di Brand Daily Show (2021)

·       Il Fenomeno Di San Valentino(2013)

·       Aleclasher (2018) Buon San Valentino... Con la mia Ragazza

·       Vuelve San Valentín (1962) με Jorge Rigaud, Amparo Soler Leal

·       Gli effetti del risotto dopo San Valentino

·       Έρωτας στο φεγγαρόφωτο (1995) με Whoopi Goldberg, Gwyneth Paltrow, Kathleen Turner και Elizabeth Perkins

·       Love Finds You in Valentine (2016)

·       Victor & Valentino

·       Valentino Returns (1989)

·       días de San (2023)Valentín Osario Norte, los últimos

·       Βαλεντίνο: Ο τελευταίος αυτοκράτορας (2008)

Στην 7^η τέχνη -περί ανέμων και υδάτων

Και τώρα η δόση της καθαρής και απροκάλυπτης βίας! Πρώτη μπουνιά - και σκληρή δόση - το καλογυρισμένο και καλοφωτισμένο, αλλά και κακόγουστο και αιματηρό θρίλερ του Πατρίκ Λισιέ, «My Bloody Valentine».Την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου πέντε ανθρακωρύχοι εγκαταλείπουν ετοιμοθάνατο έναν συνάδελφό τους στον πάτο ενός μεταλλείου, ενώ αργότερα - την ίδια μέρα - όλοι οι ριψάσπιδες δολοφονούνται αγρίως (καλά να πάθουν)! Έπειτα από δέκα χρόνια, ο υπεράνω πάσης υποψίας δολοφόνος των κοπανατζήδων, επιστρέφει διαπράττοντας φόνους ακριβώς με τον ίδιο τρόπο! Προσθέστε ότι η ταινία προβάλλεται με τη μέθοδο των τριών διαστάσεων _3D! _σε αντίθεση με το παλιότερο ομότιτλο του 1981 Αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε, κάνει τα πράγματα ακόμα αγριότερα. Ιδανική περίπτωση, λοιπόν, για μαζόχες! _μέρα που είναι σήμερα

Το My Bloody Valentine 1981 είναι καναδική ταινία slasher σε σκηνοθεσία του άγνωστου σε μας _και καλά κάνουμε, George Mihalka σε σενάριο του John Beaird, με ένα καστ που περιλαμβάνει τους Paul Kelman, Lori Hallier και Neil Affleck. Η πλοκή μιλάει για μια ομάδα νεαρών ενηλίκων που αποφασίζουν να οργανώσουν ένα πάρτι για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μόνο για να υποστούν την εκδικητική οργή ενός μανιακού με εξοπλισμό mining gear που ξεκινά ένα φονικό ξεφάντωμα.

Σχεδιάστηκε και παρήχθη εξ ολοκλήρου κατά τη διάρκεια ενός έτους, η ταινία γυρίστηκε στο Sydney Mines της Νέας Σκωτίας, το φθινόπωρο του 1980 και κυκλοφόρησε από την Paramount δώρο Αγίου Βαλεντίνου 1981. Παρά την ανάμεικτη ανταπόκριση από τους κριτικούς και τα έσοδα 5,7 εκατομ$ στο box office, η ταινία κυριολεκτικά λατρεύτηκε με τα χρόνια, ίσως γιατί αντιμετώπισε λογοκρισία, με περικοπές από την Ένωση Κινηματογράφου της Αμερικής «λόγω του όγκου της βίας και του κακού».Το 2009, η Lionsgate κυκλοφόρησε ένα ριμέικ της ταινίας.

Λοιπόν _διαβάστε και φρίξτε
Μέσα σε ένα φρεάτιο ορυχείου, μια γυναίκα ανθρακωρύχος αρχίζει να ξεντύνεται μπροστά σε έναν άνδρα με προφανείς προθέσεις. Κατά τη διάρκεια του στριπτίζ, αυτός παρατηρεί ένα τατουάζ καρδιάς στο σώμα της και έξαλλος, την σπρώχνει …αυτή πέφτει σε μια αξίνα εξόρυξης, σκοτώνοντάς την _παράλληλα
Ο δήμαρχος Hanniger του Valentine Bluffs, μιας καναδικής πόλης ορυχείων, επαναφέρει τον παραδοσιακό χορό του Αγίου Βαλεντίνου, ο οποίος έχει ανασταλεί εδώ και είκοσι χρόνια. Τότε οι χοροί σταμάτησαν μετά από ένα ατύχημα στο οποίο δύο επόπτες άφησαν πέντε ανθρακωρύχους στα ορυχεία για να παρακολουθήσουν τον χορό. Επειδή ξέχασαν να ελέγξουν τα επίπεδα αερίου μεθανίου στις σήραγγες εξόρυξης, έγινε μια έκρηξη που παγίδευσε τους ανθρακωρύχους. Ο Harry Warden, ο μόνος επιζών, κατέφυγε στον κανιβαλισμό για να επιβιώσει και τρελάθηκε από τη δοκιμασία. Τον επόμενο χρόνο, δολοφόνησε τους δύο επόπτες που άφησαν τις θέσεις τους την προηγούμενη χρονιά, τους έκοψε τις καρδιές και τις τοποθέτησε σε κουτιά με ζαχαρωτά Αγίου Βαλεντίνου, με ένα σημείωμα από τον Χάρι που προειδοποιούσε την πόλη να μην ξανακάνει τον χορό του Αγίου Βαλεντίνου, αλλιώς θα διαπράξει κι άλλους φόνους. Ο Warden μπήκε σε τρελοκομείο και το ατύχημα ξεχάστηκε, οπότε ο χορός συνεχίστηκε. Μια ομάδα νεαρών κατοίκων ενθουσιάζεται με τον χορό: Γκρέτσεν, Ντέιβ, Χόλις, Πάτι, Σύλβια, Χάουαρντ, Μάικ, Τζον, Τόμι και Χάριετ. Η Σάρα, ο Άξελ και ο γιος του δημάρχου T.J. εμπλέκονται σε ένα τεταμένο διαρκείς και με εναλλαγές ερωτικό τρίγωνο.

Ο δήμαρχος και ο αρχηγός της αστυνομίας της πόλης chief Jake Newby λαμβάνουν ένα ανώνυμο κουτί σοκολατάκια του Αγίου Βαλεντίνου που περιέχει μια ανθρώπινη καρδιά και ένα σημείωμα που προειδοποιεί ότι θα αρχίσουν οι φόνοι εάν ο χορός συνεχιστεί. Εκείνο το απόγευμα, η Mabel δολοφονείται σε ένα πλυντήριο και η καρδιά της αφαιρείται. Ο Newby αναφέρει δημόσια ότι πέθανε από καρδιακή προσβολή για να αποτρέψει τον πανικό. Επικοινωνεί με το ψυχιατρικό ίδρυμα όπου ήταν έγκλειστος ο Χάρι Γουόρντεν, αλλά δεν έχουν κανένα αρχείο για αυτόν. Χάνιγκερ και Νιούμπι ακυρώνουν τον χορό, αλλά οι νέοι της πόλης αποφασίζουν να κάνουν το δικό τους πάρτι στο ορυχείο. Ένας μπάρμαν τους προειδοποιεί, αλλά σκοτώνεται από τον ανθρακωρύχο ενώ προσπαθεί να δημιουργήσει έναν εικονικό (ανθρακωρύχο) για να τρομάξει την ομάδα. Στο πάρτι, ο ανθρακωρύχος σκοτώνει βάναυσα τον Ντέιβ. Η καρδιά του βρίσκεται στη συνέχεια να βράζει σε μια κατσαρόλα με χοτ ντογκ που ετοιμάζεται στην κουζίνα. Λίγο μετά, η Sylvia βρίσκεται καρφωμένη  σε μια κεφαλή ντους. Όταν οι άλλοι συνειδητοποιούν ότι ο Ντέιβ και η Σύλβια έχουν δολοφονηθεί, επικοινωνούν με τις αρχές, αλλά αρκετοί από τους παρευρισκόμενους έχουν ήδη αποφασίσει να μπουν στα ορυχεία για διασκέδαση. TJ και Axel μπαίνουν στα ορυχεία για να τους σώσουν. Ο Hollis φεύγει για να βρει Μάικ και Χάριετ που έχουν παγιδευτεί από ένα μεγάλο τρυπάνι (ορυχείου). Στη συνέχεια πυροβολείται στο κεφάλι με πιστόλι καρφιών!!. Ο δολοφόνος φτάνει και ένας τρομοκρατημένος Χάουαρντ φεύγει. Η Patty, ο TJ, ο Axel και η Sarah προσπαθούν να ανέβουν στην κορυφή με μια σκάλα, αλλά το πτώμα του Howard, δεμένο σε ένα σχοινί, πέφτει από ψηλά.

Αντέχετε ακόμη _συνεχίζουμε…
Ενώ βρίσκουν τον δρόμο τους, ο Άξελ πνίγεται και η Πάτι σκοτώνεται από τον ανθρακωρύχο, που κυνηγά T.J. και Σάρα και ακολουθεί καυγάς. Ο ανθρακωρύχος αποκαλύπτεται ότι είναι ο Άξελ, ο οποίος προσποιήθηκε τον θάνατό του. Μια αναδρομή δείχνει ότι ο πατέρας του ήταν ένας από τους επόπτες που σκότωσε ο Χάρι Γουόρντεν. Ως παιδί, ο Άξελ είδε τον Χάρι Γουόρντεν να δολοφονεί τον πατέρα του και να του ξεριζώνει την καρδιά, κάτι που τον τραυμάτισε. …T.J. χτυπά Άξελ με ένα βράχο, με αποτέλεσμα το τούνελ να καταρρεύσει, παγιδεύοντας τους πάντες καθώς Νιούμπι και αστυνομία καταφτάνουν. Ο αρχηγός Νιούμπι τους αποκαλύπτει ότι ο Χάρι Γουόρντεν πέθανε πέντε χρόνια νωρίτερα, ενώ T.J. και Σάρα ακούνε έναν διασώστη να φωνάζει ότι ο Άξελ είναι ακόμα ζωντανός και σπεύδουν να επιστρέψουν στη σκηνή. Παρακολουθούν τον Άξελ να απελευθερώνεται από τα συντρίμμια ακρωτηριάζοντας το παγιδευμένο χέρι του. Τρέχει βαθύτερα στο ορυχείο φωνάζοντας απειλές ότι αυτός και ο Χάρι Γουόρντεν θα επιστρέψουν δολοφονώντας τους πάντες στην πόλη και μουρμουρίζουν ότι η Σάρα είναι ο «αιματοβαμμένος βαλεντίνος» του _φαίνεται να υπονοείται ότι τα λόγια του Άξελ είναι απλώς λόγια παραφροσύνης και απώλειας αίματος, από τα οποία επίσης υπονοείται ότι πεθαίνει. Η ταινία τελειώνει με τον Άξελ να γελάει μανιακά καθώς μια μπαλάντα για τον Χάρι Γουόρντεν παίζει πάνω από τους τίτλους της ταινίας.

Η σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου που σόκαρε
ακόμα και γκάνγκστερς
Οι ερωτευμένοι γιόρταζαν και οι άνδρες του Αλ Καπόνε
γάζωναν με σφαίρες τους ανταγωνιστές του...

14-Φεβ-1929. Ώρα 10.30 το πρωί.
Την ώρα που οι ερωτευμένοι του Σικάγο γιόρταζαν τον Άγιο Βαλεντίνο, εφτά άνδρες της συμμορίας της “Βόρειας Πλευράς” περίμεναν το φορτηγό που θα μετέφερε κιβώτια φτηνής, παράνομης μπύρας _περίοδος ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική, με το ποτό να έχει  μεγαλύτερη αξία κι απ’ το χρυσάφι. Πριν όμως φτάσει το φορτηγό, έκαναν ξαφνική έφοδο οι αστυνομικοί. Έστησαν τα μέλη της συμμορίας στον τοίχο και άρχισαν να τους ψάχνουν. Τότε, στην είσοδο εμφανίστηκαν δύο άλλοι άνδρες, ντυμένοι με πολιτικά και οπλισμένοι με τα περιβόητα πολυβόλα “Thompson”. Αυτό το εύχρηστο και ελαφρύ όπλο είχε γίνει ανάρπαστο ανάμεσα στους γκάνγκστερ, καθώς μπορούσε να ρίξει περισσότερες από 100 σφαίρες το λεπτό και να “καθαρίσει” κάθε εμπόδιο.
Οι άγνωστοι οπλοφόροι άνοιξαν πυρ εναντίον των ανδρών που στέκονταν ανυποψίαστοι κοιτώντας τον τοίχο. Τους γάζωσαν. Αργότερα, η αστυνομία υπολόγισε ότι χρησιμοποιήθηκαν περισσότερες από 200 σφαίρες, ενώ 100 από αυτές βρήκαν τον στόχο τους. Την αποκάλεσαν “σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου”. Αν και ποτέ δεν αποδείχτηκε, όλοι ήξεραν ότι από πίσω κρυβόταν ο Αλ Καπόνε.
Οι τοίχοι και το πάτωμα είχαν γεμίσει αίματα. Ορισμένα πτώματα είχαν σχεδόν κοπεί στη μέση. Η επίθεση ήταν τόσο άγρια που συγκλόνισε ακόμα και τους σκληροτράχηλους γκάνγκστερ του Σικάγο _Οι αστυνομικοί αναπαρέστησαν την επίθεση

Το 1929 στο Σικάγο κυριαρχούσαν δύο συμμορίες, η “Νότια Πλευρά” του Αλ Καπόνε και η “Βόρεια” του Μπαγκς Μαρόν. Τα ονόματα των συμμοριών προέρχονταν από τις περιοχές της πόλης που ήλεγχαν. Ανταγωνίζονταν στα πάντα. Αλκοόλ, τζόγο, πορνεία και “λάδωμα” πολιτικών. Οι σχέσεις τους δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα θερμές, αλλά από το 1925 η ένταση είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Όλα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 1924, όταν ο Αλ Καπόνε ήταν ακόμα το δεξί χέρι του αρχηγού της “Νότιας Πλευράς”, Τζόνι Τόριο. Έδωσαν εντολή να εξολοθρευτεί ο αρχηγός των “Βορείων” Ντιν Ο’Μπάνιον με τον οποίο είχαν συνάψει, τυπικά, συμμαχία. Ο Ο’ Μπάνιον, εκτός από όλες τις άλλες παράνομες επιχειρήσεις του, είχε και ανθοπωλείο. Ο κόσμος συνήθιζε να λέει ότι ο γκάνγκστερ θα σε εφοδίαζε με λουλούδια για κηδεία και, αν του το ζητούσες, με λίγα χρήματα παραπάνω, θα σου έδινε και το πτώμα. Οι εκτελεστές των “Νοτίων” σκότωσαν τον αρχηγό των “Βορείων” μέσα στο ανθοπωλείο του. Ο Καπόνε και ο Τόριο, αν και βρίσκονταν πίσω από το έγκλημα, παραβρέθηκαν κανονικά στην κηδεία του.

Bugs Moran

Τον Ιανουάριο του 1925 οι Βόρειοι αντεπιτέθηκαν. Έκοψαν την πορεία του αυτοκινήτου του Αλ Καπόνε και πυροβολούσαν μέχρι που γέμισε τρύπες. Ως εκ θαύματος, ο Καπόνε βγήκε αλώβητος και αμέσως παρήγγειλε την περίφημη κάντιλακ, ενισχυμένη με αλεξίσφαιρα τζάμια και πόρτες – αργότερα χρησιμοποιήθηκε από τον πρόεδρο Ρούσβελτ. Δύο εβδομάδες αργότερα, δέχθηκε επίθεση και ο Τζόνι Τόριο. Και αυτός επέζησε, αλλά ταράχτηκε τόσο που αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί. Παρέδωσε την αρχηγία της συμμορίας στον 26χρονο Καπόνε και έφυγε για διακοπές στην Ευρώπη. Όταν οι αντίπαλοί του σκότωσαν το φίλο του Τόνι Λομπάρντο αποφάσισε την “σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου” Εν τω μεταξύ, στη «Βόρεια Πλευρά», τον Ο’ Μπανιον διαδέχτηκε ο Χάιμι Βάις, ο οποίος είχε διατάξει τις εκτελέσεις των Καπόνε και Τόριο. Ο Βάις δεν κατάφερε να τους εξολοθρεύσει, αλλά ο Καπόνε ήταν πιο αποτελεσματικός. Οι εκτελεστές του σκότωσαν τον Βάις τον Οκτώβριο του 1926, αφήνοντας κενή τη θέση του αρχηγού για ακόμα μία φορά. Πήρε τα ηνία ο Βίνσεντ Ντρούτσι, ο οποίος πέθανε έξι μήνες αργότερα, στο πίσω κάθισμα περιπολικού. Τον πυροβόλησε όχι κάποιος γκάνγκστερ, αλλά ο αστυνομικός που τον συνέλαβε. Ο μόνος που απέμενε ήταν ο Τζορτζ Μπαγκς Μαλόν, που έγινε ο επόμενος αρχηγός. Ο Μαλόν δεν ήταν ιδιαίτερα έξυπνος, αλλά βίαιος, εκδικητικός και κουτοπόνηρος. Η αντιπαλότητά του με τον Καπόνε είχε ενταθεί, ιδίως όταν ο Αλ προσπάθησε να επεκταθεί και στη βόρεια πλευρά της πόλης. 5-Σεπ-1928, ο Μαλόν σκότωσε τον στενό φίλο του Καπόνε, Τόνι Λομπάρντο.

John Donato Torrio

Αυτή ήταν η δολοφονία που ξεχείλισε το ποτήρι. Ο Καπόνε αποφάσισε να ξεμπερδέψει μια και καλή με τους Βόρειους. Θα οργάνωνε τη μαζικότερη εκτέλεση στην ιστορία του Σικάγο. Τρεις εβδομάδες πριν από τη γιορτή των ερωτευμένων, οι άντρες του Καπόνε νοίκιασαν δωμάτια στο ξενοδοχείο απέναντι από την αποθήκη στην οποία συγκεντρωνόταν η ηγεσία των Βορείων. Παρακολουθούσαν την κίνηση στο δρόμο, τις ώρες άφιξης και αποχώρησης, πότε ερχόταν ο Μπαγκς Μοράν. Ο Καπόνε προσέλαβε δύο νέους εκτελεστές, που δεν ήταν γνωστοί στο Σικάγο ώστε να μην συνδεθεί η δολοφονία με εκείνον. Στις 13 Φεβρουαρίου, ένας απ’ τους άντρες του τηλεφώνησε στον Μοράν και προσποιούμενος κάποιον άγνωστο λαθρέμπορο, του είπε ότι έψαχνε αγοραστή για μια μεγάλη ποσότητα, πολύ φτηνής μπύρας. Ήταν μία πρόταση την οποία ο Μοράν δεν μπόρεσε να αρνηθεί. Το επόμενο πρωί στην αποθήκη περίμεναν επτά άνδρες του. Οι εκτελεστές Πιτ και Φρανκ Γκούζενμπεργκ, ο μηχανικός Τζον Μέι, ο υπεύθυνος των επιχειρήσεων της συμμορίας Άνταμ Χάιρ, ο εκτελεστής Τζέιμς Κλαρκ, ο συνεργάτης των Βορείων Άλμπερτ Γουέινσανκ και ο γιατρός Ράινχαρτ Σουίμερ, ο οποίος διατηρούσε μόνο φιλικές σχέσεις με τη συμμορία. Τελευταίος έφτασε ο Γουέινσανκ, ο οποίος έμοιαζε πολύ με τον Μοράν και φορούσε το ίδιο παλτό. Όταν τον είδαν οι άντρες του Καπόνε, νόμισαν ότι ήταν ο αρχηγός των Βορείων και έδωσαν το σήμα εκκίνησης. Ο Μοράν όμως έφτασε στην αποθήκη αφού οι αστυνομικοί είχαν κάνει την έφοδό τους και προσπέρασε το κτίριο, χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγα λεπτά αργότερα, η αποθήκη είχε πλημμυρίσει με αίμα και πολλά απ’ τα σημαντικότερα στελέχη της συμμορίας ήταν νεκρά.
Η έρευνα της αστυνομίας δεν κατέληξε πουθενά. Ο Καπόνε έλειπε στη Φλόριντα όταν έγινε η επίθεση και δεν υπήρχε κανένα στοιχείο που να τον συνέδεε με αυτή. Η συμμορία της «Βόρειας Πλευράς» δεν κατάφερε ποτέ να ορθοποδήσει. Ο Μοράν κατέληξε στη φυλακή για παραχάραξη και ο Καπόνε, έχοντας εξολοθρεύσει όλους τους αντιπάλους του, έγινε ο αδιαμφισβήτητος “βασιλιάς” του Σικάγο.

Επί της ουσίας
Κόντρα στη νέα (α)ταξία
Λιανεμπόριο των αισθημάτων

Γέμισαν, χτες, πλατείες, ρούγες και προθήκες από μια πλησμονή έρωτα, αισθήματος και αιώνιας αφοσίωσης. Τα παλιά χρόνια δεν ήταν μια χρονιάτικη επετειακή εκδήλωση. Ηταν - όχι για όλους, βέβαια - ένα κυκλάμινο, ένας αναστεναγμός, μια καντάδα, ένα κεντητό μαντίλι. Ήταν το «έσω πάθη» αυτό το αρχέγονο παιχνίδι των φύλων.

Μια ματιά, μερικά μετέωρα μισόλογα. Τώρα, όλα πρέπει να έχουν και τα σημειολογικά τους προκατασκευασμένα και τυποποιημένα σύμβολα. Αλλοτε ήταν το χτυποκάρδι και όχι ακριβώς η καρδιά - σ' όλες τις παραλλαγές της ως ένας ανατομικός συμβολισμός, που τώρα μάλιστα έχει την ανάγκη ενός υποστηρικτικού μηχανισμού.

Τώρα, χτες και κατά τα τελευταία χρόνια, τα αισθήματα τυποποιούνται με κωδική αναφορά στο λεβαντίνο των αισθημάτων, στον ξενόφερτο «περιπαθή Αγιο Βαλεντίνο».

Και αραδιάζονται στις βιτρίνες, το ίδιο κωδικοποιημένες, ομοιόσχημες καρδιές μεταλλικές χωρίς καρδιά, λουλούδια ψεύτικα, κουτιά πολύχρωμα και αποσμητικά. Χρυσόχαρτα, χωρίς περιεχόμενο. Αλλά και κατά την... ταξική τους διαφοροποίηση, καρδούλες διαμαντένιες και χρυσές πέτρες, πλουμίδια τεχνητά και πλαστικά αισθήματα.

Τα παλιά, τα «ρομαντικά» χρόνια δεν ήταν τόσο καλά και τόσο ρομαντικά για όλους. Αλλά, το μενεξεδί μελάνι, μια γαζία σ' ένα βιβλίο για τους αγαπημένους, μερικά κρυφόλογα, μια ανάσα του πελάγους δεν είχαν αντικατασταθεί από τα πλαστικοποιημένα ομοιότυπα. Εμενε το πρωτογενές πάθος και το παιχνίδι του απροσπέλαστου που πρέπει να προσεγγίσεις με ευαισθησία, χωρίς τη λαιμαργία του «γρήγορου φαγητού».

Τώρα του Αγίου Βαλεντίνου, του ξενόφερτου, του λεβαντίνου των αισθημάτων, του εμποράκου, των ερωτευμένων και των συμβολισμών του τίποτα. Τώρα μάλιστα, αναζητείται και ο ημεδαπός Υάκινθος των ερωτευμένων, που ανακηρύσσεται σε ομοιόβαθμο Αγιο, για να εκτοπίσει τον νεοείσακτο Βαλεντίνο. Και για να ικανοποιηθεί το νεοπατριωτικό μας μένος που αναζητεί βυζαντινές ρίζες από τον καφέ, σε χοντρό φλιτζάνι, ως τις εμπορευματοποιημένες καρδούλες του Βαλεντίνου. Αγιε Υάκινθε βάλε τα δυνατά σου, η αναμέτρηση προβλέπεται σκληρή, σύμφωνα και με τις ντιρεκτίβες της ευρω(α)πορείας.

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ
Ριζοσπάστης

 

Flashback “Ώρα ανάγκης” -σαν να ήταν χτες | ανεμολάμνοντας - χωρίς “emoji” και “καρδούλες” Αγ. Βαλεντίνε...

Κάτι ληστές πιάσανε πατέρα, μητέρα και τις κόρες τους. Βιάσανε, τυράννησαν και σκότωσαν τις γυναίκες.
Ο πατέρας το έσκασε και πήγε στην αστυνομία.
Την ώρα που έσκυψε να υπογράψει την κατάθεσή του, ο αστυνόμος είδε να εξέχει μέσα από το σακάκι του η λαβή ενός πιστολιού.
«Τι είναι αυτό;».
«Πιστόλι».
«Και γιατί δεν το χρησιμοποίησες;».
«Το φυλάω για μια ώρα ανάγκης, κύριε αστυνόμε».

⚠️   Αν δε διαλύσουμε τα δύο κόμματα της συμφοράς, θα είναι μακρύς και άγριος ο δρόμος.
🕛   Τώρα είναι «η ώρα ανάγκης».
           Τίτος ΒΑΝΔΗΣ Τρίτη 1 Φλεβάρη 2000

Ήθελα να γράψω για τον Άγιο Βαλεντίνο. Κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα, αρρωσταίνω με την αμερικανοποίηση των Ελλήνων.
Αν οι παραδόσεις σώζονται κάπου, θα ‘ναι σε μερικά καλυβόσπιτα στην κορυφή των βουνών.
Όλη η άλλη Ελλάδα γιορτάζει αμερικάνικα.
Ο Αϊ — Βασίλης έχει μείνει άνεργος, καταργήθηκε, βλέπεις, η Πρωτοχρονιά και δουλεύει τώρα τα Χριστούγεννα ως Santa Claus. Τα παιδάκια παίρνουν τα δώρα τους τα Χριστούγεννα. Η Πρωτοχρονιά έσβησε.
Πολλά σωματεία καλούν τα μέλη τους να κόψουν την πρωτοχρονιάτικη πίτα το Μάρτη.
Ο Αϊ — Βασίλης ντρέπεται τόσο πολύ, που άλλαξε τ’ όνομά του. Και τα κάλαντα αμερικάνικα. «Τζίνγκερ Μπελ», «Τζίνγκερ Μπελ», και δε συμμαζεύεται.
Όταν, λοιπόν, έρθει ο Φλεβάρης, που φέρνει τον Άγιο Βαλεντίνο, τότε γίνεται φανερό ότι οι πίθηκοι που προσπαθούν να εξαφανίσουν τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική παράδοση, βαδίζουν πάνω σε προγραμματισμένο σχέδιο.
Και για να μην υπάρξει αμφιβολία ότι αυτό είναι μία πραγματικότητα και όχι η φαντασία μου, να αναφέρω ότι πέρυσι μου ζήτησαν τηλεφωνικά, από την εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα», να έρθει στο σπίτι ένα συνεργείο, να κάνω μία δήλωση για τον Άγιο Βαλεντίνο.
Τους είπα ότι διαφωνώ μ’ αυτές τις ξένες συνήθειες, που μας ντροπιάζουν και μας μεταμορφώνουν σε μαϊμούδες και γι’ αυτό ν’ αποταθούν σε κάποιον άλλο.
Μου είπαν ότι «δεν πειράζει» και μάλιστα «καλό είναι να ακουστεί και μία διαφορετική άποψη!»
Ήρθαν.
Τους ρώτησα αν θα βάλουν ό,τι πω και με διαβεβαίωσαν ότι θα τα βάλουν όλα.
Άρχισα, λέγοντας ότι «αγάπη πρέπει να υπάρχει κάθε μέρα» και συνέχισα, εκφράζοντας την αγανάχτησή μου για τη γελοιότητα και την αναξιοπρέπεια αυτών που δέχονται να μεταβάλουν την Ελλάδα και τον εαυτό τους σε παρακεντέδες των Αμερικάνων μέσα στην ίδια μας τη χώρα!
Λοιπόν, φίλοι, κρατήσαν μόνο το «αγάπη πρέπει να υπάρχει κάθε μέρα» και φαινόταν σαν να ‘μαι κολλητός του Αγίου Βαλεντίνου.
Δε βάλαν ούτε λέξη από ό,τι άλλο είπα.
Ο Γιώργος Παπαδάκης, που παρουσιάζει το πρόγραμμα, δεν είχε καμία ανάμειξη, ούτε γνώση. Δεν είναι δουλιά του.
Το κόψιμο της δήλωσης είναι πολιτική του σταθμού.

Έφτασε και φέτος η μέρα του ξενόφερτου, λεβαντίνου των αισθημάτων, του εμποράκου των ερωτευμένων και των συμβολισμών του τίποτα…
Mέσω smart phone πλέον, με τυποποιημένα gifάκια και video-cartoon της κακιάς ώρας, πλησμονή ‑δήθεν «έρωτα», «αισθήματος» και «αιώνιας αφοσίωσης» μιας νεολαίας που παλεύει να επιβιώσει και να αρθρώσει λόγο και μιας κοινωνίας σε άνισο αγώνα με την πανδημία και τη ζούγκλα της αγοράς.
Πάει πια εκείνο το «έσω πάθη» αυτό το αρχέγονο παιχνίδι των φύλων, με τη γοητεία των μετέωρων μισόλογων.
Τώρα μόνο προκατασκευασμένα και τυποποιημένα σύμβολα, (γκουγκλάριμα «Άγιος Βαλεντίνος» και να! ~596.789 αποτελέσματα σε ~0,43- δευτερόλεπτα) .
Όπως όλα τα τελευταία χρόνια (αλλά και κατά την καθημερινότητα), τα αισθήματα τυποποιούνται με κωδική αναφορά, στον ξενόφερτο «περιπαθή» επίσημα γνωστό ως ‘Άγιος Βαλεντίνος της Ρώμης, «ευρέως — [σώ…ω…ω..πα!] αναγνωρισμένο ρωμαιοκαθολικό άγιο του 3ου αιώνα» (sic!).

Δεκάδες “emoji” με παντοειδείς “καρδούλες” στατικές και animated  της google και των ΜΚΔ αιωρούνται στο πουθενά, ενώ στις πραγματικές και virual βιτρίνες, κωδικοποιημένες, ομοιόσχημες καρδιές πλαστικές, τσίγκινες και ασημένιες χωρίς καρδιά, λουλούδια ψεύτικα …κουτιά πολύχρωμα «χρυσόχαρτα» της δεκάρας, χωρίς περιεχόμενο. Αλλά υπάρχουν και άλλες «καρδούλες … ταξικής διαφοροποίησης, διαμαντένιες και πλατινένιες χρυσές πέτρες fa-ca‑d’oro «ο χρυσός σας φέρνει πιο κοντά» του 1982 σε νέα έκδοση, πάντα όμως πλουμίδια τεχνητά για πλαστικά αισθήματα.
Τα παλιά, τα «ρομαντικά» χρόνια κι αυτά δεν ήταν τόσο καλά και ρομαντικά για όλους. Αλλά, το μενεξεδί μελάνι, μια γαζία σ’ ένα βιβλίο για τους αγαπημένους, μερικά κρυφόλογα, μια ανάσα του πελάγους δεν είχαν ακόμη αντικατασταθεί από τα πλαστικοποιημένα ομοιότυπα.
Έμενε το πρωτογενές πάθος και το παιχνίδι του απροσπέλαστου που πρέπει να προσεγγίσεις με ευαισθησία, χωρίς τη λαιμαργία του «γρήγορου φαγητού».
Και τώρα τι; Μόνο ο ξενόφερτος, λεβαντίνος των αισθημάτων, ο εμποράκος των ερωτευμένων και των συμβολισμών του τίποτα, ενώ από χρόνια αναζητείται αγωνιωδώς ημεδαπός «υάκινθος των ερωτευμένων», για να εκτοπίσει τον νεόκοπο Βαλεντίνο, αλλά οι ντιρεκτίβες της ευρωλαγνείας ισχυρότερες λόγω διάταξης της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας και ρόλου της χώρας μας σ’ αυτήν.

1944 καναδέζικο
"δέντρο αγάπης"
tree on Valentine's Day

Στις μέρες του -συνεχίζει ο Βανδής, ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος προτείνει τους Αγίους Πρίσκιλα και Ακύλα, που γιορτάζονται στις 13 του Φλεβάρη, σαν αντίπαλους στον καθολικό Βαλεντίνο ξεφτιλίζοντας πίστη και σοβαρότητα. Αφησέ τους να γιορτάζουνε τον Άγιο Βαλεντίνο (σσ. και τον Άγιο Μπάιντεν).
Εμείς έχουμε τις δικές μας γιορτές. Έχουμε τις απόκριες και την λαϊκή Καθαρά Δευτέρα, το Πάσχα -που, αν το κρατήσουμε ελληνικό, καλύπτουμε τις γιορτές όλου του κόσμου… έχουμε …έχουμε… να θυμόμαστε τι είναι ζωή, τι είναι αγάπη, τι είναι ειρήνη τις στιγμές –και είναι πολλές αυτές που χτυπούν τα ιμπεριαλιστικά τύμπανα του πολέμου (μεταξύ ΝΑΤΟ-Πούτιν-ΕΕ στην Ουκρανία αυτές τις μέρες). Να διατηρούμε όλο το χρόνο την αγάπη «παντός καιρού», με τεντωμένες τις κεραίες μας.

(συνεχίζει ο Τίτος)
Αυτή τη βδομάδα, με χτύπησε ο ιός (σσ. –καμιά σχέση με covid) και έρχονται στιγμές που δυσκολεύομαι να αναπνεύσω.
Βέβαια, κανείς δε ζήτησε τη γνώμη μου, αλλά εγώ τη λέω. Και δεν είναι για πέταμα η γνώμη μου.

Από την Περσία, μέχρι την Αλαμπάμα
Άγιος Βαλεντίνος και ..."πάσης οικουμένης"

Πολλά χρόνια κοιτάζω γύρω μου και δε με κοροϊδεύουν εύκολα.
Δεν μπορεί, δηλαδή, να μου δείχνουν το Μετρό, χρόνια μετά την προγραμματισμένη ημερομηνία, πληρωμένο τρεις φορές πάνω από το ποσό που εγκρίθηκε και μισοτελειωμένο.
Πολλών τα μάγουλα έχουν γεμίσει λίπος από το φαγοπότι. Είναι αυτών, που μου ζητάν τώρα να τους χειροκροτήσω και να τους ψηφίσω.
Και δε νομίζω πως θα ξεγελάσουν πολύ κόσμο αυτή τη φορά. θα ήμουνα πολύ ανόητος, αν πίστευα ότι είμαι ο μόνος έξυπνος. Ο μόνος που σκέφτεται. Ζω και βλέπω την αδικία γύρω μου. Των συνταξιούχων, των αγροτών, των ανέργων, των ανήμπορων, των παιδιών στα σχολεία. Δε θα με ξεγελάσει ένα τρενάκι.
Το ΠΑΣΟΚ, με την υποστήριξη της ΝΔ, κήρυξε τον πόλεμο στον ελληνικό λαό. Και έπονται οι άλλοι –οι πρώην ερχόμενοι και «γενικώς»

Ο κομμουνισμός είναι ο εχθρός τους. Το κάστρο πρέπει να πέσει. Μετά, δε θα υπάρχει καμία αντίσταση.

Και μια που ήρθε η ώρα να τελειώσουμε, ας τελειώσουμε με μία ιστορία. Μας αρέσουν οι ιστορίες εμάς τους παλιούς.

Κάτι ληστές πιάσανε πατέρα, μητέρα και τις κόρες τους… (σσ. αυτό που αναφέραμε εισαγωγικά) Αν δε διαλύσουμε τα κόμματα της συμφοράς, θα είναι μακρύς και άγριος ο δρόμος.
Τώρα είναι «η ώρα ανάγκης»!

---

Το παραπάνω σημείωμα του Τίτου Βανδή δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη πριν 22 χρόνια (Φλεβάρης 2000)

Εποίησε ήθος στη ζωή και την τέχνη

Στις 23 Φλεβάρη 2003 ο Τίτος Βανδής, ο ΕΑΜίτης, ο κομμουνιστής, ο σπουδαίος ηθοποιός, που υπερέβη τα σύνορα του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και έγινε διεθνής, ονομαστός στο Μπροντγουέι και στο Χόλιγουντ, πέρασε στην ιστορία των αγώνων του λαού μας και του σύγχρονου πολιτισμού μας σε μια μακρόχρονη πορεία στο θέατρο, στον κινηματογράφο, αλλά και στο δρόμο του αγώνα. Η λεβεντιά του, το χιούμορ, το χαμόγελό του, η αισιοδοξία του, η περηφάνια, η αγωνιστικότητά του, είναι χαραγμένα δίπλα από την εικόνα και το όνομά του.

Στη ζωή του Τίτου Βανδή, η καλλιτεχνική δημιουργία και η πάλη για ένα καλύτερο αύριο βάδισαν χέρι χέρι. Ηταν κομμουνιστής από τα νεανικά του χρόνια και κομμουνιστής έμεινε μέχρι την τελευταία πνοή του. Στην ΕΑΜική Αντίσταση, στα χρόνια που το ΚΚΕ ήταν παράνομο, στη νομιμότητα. Ως απλός μαχητής και ως υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος. Αν και βαριά άρρωστος, συνέχιζε να αρθρογραφεί στο «Ριζοσπάστη» μέχρι τέλους. Δραστήριο μέλος της εργατικής «Κοινωνικής Αλληλεγγύης» από τα 1934, συνδέθηκε με το ΚΚΕ και έπειτα με το ΕΑΜ Θεάτρου. Μετά την υποχώρηση συμμετείχε στους ΕΑΜίτικους θιάσους, που έδιναν παραστάσεις στην επαρχία.

Ο Τίτος Βανδής, πέρα από όλα τ’ άλλα, μας άφησε παρακαταθήκη και ένα βιβλίο, «Κουβέντα με τους φίλους μου» (εκδόσεις «προσκήνιο» — Αγγελου Σιδεράτου), στο οποίο, χωρίς πρόθεση να θεωρητικολογήσει, να αναλύσει ή να υποδείξει, αυτοβιογραφείται… Και χωρίς πάλι να είναι μια τυπική βιογραφία, αποτελεί μια πραγματικά δυνατή αναγνωστική ιστορία, μυθιστορηματικής αξίας δημιούργημα, με μια εκπληκτική ισορροπία συναισθημάτων, που περνά λες με μαεστρία από τη συγκίνηση στο χιούμορ. Ο τρόπος που αποτύπωσε ο Τίτος Βανδής την ιστορία του μοιάζει με τα μεγάλα έργα, που ακροβατούν ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, μοιάζει με τη ζωή την ίδια, γι’ αυτό είναι αληθινό.

Ο άνθρωπος που θυμόταν πάντα ο Τίτος Βανδής και τον μνημονεύει στο βιβλίο του ήταν ο κυρ Κώστας ο τσαγκάρης, ο οποίος «με δυο κουβέντες, με πολύ απλά πράγματα… ίσως αυτός ο άνθρωπος με έμαθε να είμαι απλός. Ηταν σαν αυτό που βλέπαμε στα παραμύθια, που ανοίγει μια πόρτα και το παιδί βλέπει πράγματα μαγικά. Με το πρώτο. Εκείνη η εικόνα των ανθρώπων αυτών των μουντζουρωμένων, αξύριστων, των λασπωμένων… Ηταν αυτός που μου έδωσε την αφορμή να διαβάσω βιβλία. Πιστεύω ότι κάθε τίμιος άνθρωπος πρέπει να είναι κομμουνιστής. Δεν μπορεί να είναι δίκαιο, δεν μπορεί να είναι ζωή το να οικονομάνε οι λίγοι και οι πολλοί να πεινάνε. Αρχίζεις και σκέφτεσαι, πώς έγινε η κοινωνία. Από τη στιγμή που υπάρχει ο άνθρωπος, μερικοί έχουν βρει τον τρόπο να κυριαρχούν, να είναι πιο δυνατοί. Αυτοί έκαναν τους νόμους, αυτοί εφεύραν την αστυνομία και το στρατό, για το έθνος λέει, αλλά δεν το έχουν για το έθνος, όλα για την τσέπη τους».

Σ’ όλη του τη ζωή ο Τίτος έδινε μεγάλη σημασία στην κινητοποίηση του συνόλου. «Το μεροκάματο» — έλεγε — «είναι ιερό. Το δίκιο του εργάτη είναι ιερό. Κι αν ένας εργάτης δεν έχει ανάγκη, έχει πιει με το αφεντικό και έχει διασκεδάσει μαζί του, το μεροκάματο πρέπει να το πάρει. Αν δεν τσακωθεί για το μεροκάματο, προδίδει όλη του την τάξη. Είναι κάτι που πρέπει να το κυνηγάς συνέχεια για να αποκτήσεις συνείδηση».

Μια συνείδηση, που ο ίδιος την απέκτησε μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, μέσα από τη δουλιά του, αλλά και τους αγώνες του σε κάθε κρίσιμη στιγμή και της ιστορίας, αλλά και της προσωπικής του ζωής. Μια «γεύση» από τη ζωή του στις ΗΠΑ, όπως καταγράφεται στο βιβλίο του «Κουβέντα με τους φίλους μου», είναι και η εξής: «Παρ’ όλο το ξεσήκωμα του κόσμου στη δεκαετία του 1960 εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ, ακόμα και στη δεκαετία του 1970, πλανιόταν πάνω από τις ΗΠΑ η σκιά του Μακάρθι. Η μεγάλη ευαισθησία των Αμερικανών γενικά είναι το οικονομικό. Πάνω απ’ όλα, τιμούν το δολάριο. Ο στρατηγός Morehead, στην ερώτηση “Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι με τόσες απώλειες οι Βιετναμέζοι κράτησαν τόσα χρόνια;”, απάντησε: “Δεν είναι παράξενο. Αλλιώς λογαριάζεται η ζωή ενός Βιετναμέζου. Αλλο Αμερικάνοι, άλλο Βιετναμέζοι”. Εννοούσε “Άλλο να σκοτώνεις ανθρώπους κι άλλο μύγες και κουνούπια. Αυτά τα σκοτώνεις και έρχονται άλλα. Ο θάνατός τους δεν έχει σημασία, ούτε για σένα, ούτε γι’ αυτά”. Στην κατηγορία της μύγας και του κουνουπιού έχουν κατατάξει οι Αμερικάνοι τους Σέρβους, τους Ιρακινούς, οποιονδήποτε αντιστέκεται».

Οι πολιτικές πεποιθήσεις του Τ. Βανδή έχουν πολύ βαθιές ρίζες. Τα γεγονότα και οι θύμησες της μακριάς πορείας του στη ζωή και τον αγώνα του λαού μας ανθίζουν μέσα από τις διηγήσεις του ίδιου και τα συναισθήματά του. «Δεν το βάζω κάτω» — έλεγε. «Δε λέω στον εαυτό μου, κοίτα, δεν ακούς, δεν περπατάς, μένεις στην άκρη. Εξακολουθώ να κάνω το μέγιστο, το οποίο μπορεί να είναι ελάχιστο μπροστά σ’ αυτό που κάνουν οι νέοι, αλλά ως την τελευταία στιγμή θέλω να κάνω ό,τι μπορώ. Ξέρω ότι αιώνες υπέφερε ο κόσμος και ξέρω ότι αιώνες μπορεί να υποφέρει ακόμη, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να πούμε δε βαριέσαι. Μπορεί να είναι ασήμαντο, αν και τίποτε δεν είναι ασήμαντο. Αν ο καθένας έκανε από λίγο, θα γινόταν πολύ».

Μέσα από τις συζητήσεις μαζί του κατάφερνε να τονίζει την αισιοδοξία του και την πίστη του στη δύναμη του ανθρώπου όταν αυτή ενισχύεται από το όνειρο για έναν δικαιότερο κόσμο:
«Πάντα θα υπάρχουν πολλοί που θα μείνουν με τα μάτια ανοιχτά και με το όνειρο να φτιάξουν έναν καινούριο και δίκαιο κόσμο.
Κι αυτοί θα τον αλλάξουν σίγουρα τον κόσμο. Είναι μακρύς ο δρόμος, όμως υπάρχει όαση στο τέλος. Γιατί αυτός ο λαός που έχει τόσους μεγάλους και μικρούς λόγους να ενωθεί και να αντισταθεί στην εκμετάλλευση και την κοροϊδία, δεν το έχει κάνει ακόμα, είναι απορίας άξιο.
Ας ελπίσουμε ότι κάποια μέρα θα το κάνουν. Όλοι μαζί. Όλοι όσοι προσφέρονται και μπορούν να βοηθήσουν. Μόνο στις αμερικάνικες ταινίες δίνει τη λύση ο “Ένας”».

Στη σημερινή σήψη και ηττοπάθεια, που δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο και το χώρο της τέχνης, η αγωνιστική στάση του είναι παράδειγμα που ελπίζουμε ότι θα βρει κι άλλους μιμητές.

Περισσότερα για τον Τίτο Βανδή –
αξίζει τον κόπο στο αφιέρωμα της μοναδικής Σοφίας Αδαμίδου στο Ριζοσπάστη