Παλιά + νέα υλικά του προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ

Από τι υλικά είναι φτιαγμένο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ;

Με τη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σαββατοκύριακο ολοκληρώθηκε η παρουσίαση των προγραμματικών του θέσεων.
Είχε προηγηθεί η συμμετοχή του Αλ. Τσίπρα στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, όπου επίσης παρουσίασε τον κορμό του προγράμματός του για μια «προοδευτική διακυβέρνηση», με τον πρόεδρο του ΣΕΒ να διαπιστώνει «συναντίληψη» ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για τις προτεραιότητες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της «πράσινης» και «ψηφιακής μετάβασης».
Η «προοδευτική διακυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ «κλείνει το μάτι» στο κεφάλαιο ότι αυτός μπορεί καλύτερα, ως πιο «οriginal» νεοκεϊνσιανός, με λιγότερες κοινωνικές εντάσεις και περισσότερες συναινέσεις, να υλοποιήσει στρατηγικές του επιλογές. Αλλά και στον λαό ότι με αυτόν στο τιμόνι μπορεί να απαλύνει τις επιπτώσεις από αυτές τις επιλογές στη ζωή του...

Με ποια υλικά όμως είναι φτιαγμένο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ;

Με τη ...φόρα της «πρώτης φοράς»

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνηθίζει να υποστηρίζει ότι τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που πήρε την περίοδο 2015 - 2019, και τα οποία παρουσίαζε τότε ως «αναγκαίους συμβιβασμούς» κάτω από το βάρος της κρίσης, των ελλειμμάτων και των χρεών, δεν έχουν σχέση με το πρόγραμμά του. Υποχρεώθηκε λέει να τα υλοποιήσει για να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια και υπόσχεται πως «την επόμενη φορά θα είναι αλλιώς»... αφού θα είναι απαλλαγμένος από τις μνημονιακές δεσμεύσεις.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε θα πρέπει μεταξύ άλλων να εξηγήσει:

• Γιατί στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την αποζημίωση της «Fraport», η οποία με δική του υπογραφή έβαλε στο χέρι 14 περιφερειακά αεροδρόμια, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δέχτηκε να δοθούν 177,8 εκατ. από τις τσέπες του λαού στην πολυεθνική, αλλά υπερασπίστηκε την παραπέρα ιδιωτικοποίηση στρατηγικών υποδομών, που έχουν περάσει στη δικαιοδοσία του Υπερταμείου (ΤΑΙΠΕΔ).

Δήλωσε μάλιστα καθαρά στη συζήτηση του νομοσχεδίου της ΝΔ ότι «υπερασπιζόμαστε την πολύ σοβαρή δουλειά που κάναμε στο θέμα και των αεροδρομίων και των λιμανιών και σε πολλούς άλλους τομείς (...) Θέλουμε να προχωρήσουμε και να ολοκληρώσουμε το έργο που ξεκινήσαμε, διότι ξέρουμε, όταν κάποια στιγμή η Νέα Δημοκρατία παραδώσει την εξουσία, τι θα παραλάβουμε και σε αυτόν τον τομέα και σε άλλους».

Δηλαδή όχι μόνο υπερασπίζεται την πολιτική εκχώρησης λιμανιών, αεροδρομίων και άλλων υποδομών, ως πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων του κεφαλαίου, σε βάρος των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, αλλά ανυπομονεί να πάρει τη σκυτάλη από τη ΝΔ για να ολοκληρώσει το αντιλαϊκό «έργο» που ξεκίνησε ως κυβέρνηση.

• Γιατί μιλώντας για την κύρωση της σύμβασης για το Ελληνικό στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε μαχητικά την πολιτική που παραδίδει στο κεφάλαιο την τεράστια έκταση του Ελληνικού.

Υπερασπίστηκε δηλαδή τον πυρήνα του χωροταξικού σχεδιασμού για την Αττική, που προβλέπει τη μετατροπή του παραλιακού μετώπου σε «τοπόσημο» για την προσέλκυση υψηλού επιπέδου τουρισμού, σε πλήρη αντίθεση με τις λαϊκές ανάγκες για ανοιχτούς χώρους αναψυχής μέσα στο αστικό περιβάλλον, για απρόσκοπτη και δωρεάν πρόσβαση σε παραλίες, για φτηνή λαϊκή στέγη.

Δεν δίστασε μάλιστα να αναδείξει «τη συνεισφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν την επένδυση (...) Εχουμε σοβαρή και υπεύθυνη στάση. Αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη της χώρας για μια άλλη πορεία. Μια αναπτυξιακή ευρωπαϊκή όμως πορεία. Δεν μπορούμε να μπούμε σε μια λογική τού "ράβε - ξήλωνε". Επίσης, οι μεγάλες επενδύσεις, τα μεγάλα έργα συνήθως ξεπερνούν μία θητεία μιας κυβέρνησης χρονικά ή ακόμη και ενός υπουργού (...) Εμείς, λοιπόν, θα πούμε ότι είμαστε υπέρ της επένδυσης».

• Γιατί ψήφισε τα μισά από τα άρθρα του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη, που έλεγε μάλιστα ότι αποτελεί τη «μητέρα των μαχών». Το αποκαλυπτικότερο εδώ είναι η αιτιολόγηση της ψήφου: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε, όπως και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, μόνο τις ενσωματώσεις των διεθνών συμβάσεων και της Ευρωπαϊκής Οδηγίας, που είναι υποχρεώσεις της χώρας»! Ποιος καθορίζει όμως αυτές τις «υποχρεώσεις», τώρα και στο μέλλον; Οι ανάγκες και οι προτεραιότητες του κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπου συμμετέχει.

Μάλλον κάτι άλλο, βαθύτερο συμβαίνει. Αυτό που στην πραγματικότητα ισχύει είναι ότι όσο κι αν προσπαθεί να κρυφτεί ο ΣΥΡΙΖΑ πίσω από τις «μνημονιακές υποχρεώσεις» της περιόδου 2015 - 2019, η ουσία είναι ότι αυτές οι προτεραιότητες βρίσκονται στον πυρήνα του προγράμματός του.

Γι' αυτούς τους λόγους άλλωστε τήρησε και τις «μνημονιακές δεσμεύσεις» - τις οποίες μάλιστα υποσχόταν παραπλανητικά ότι θα καταργούσε «με έναν νόμο και ένα άρθρο». Τις προτεραιότητες του κεφαλαίου ικανοποιούσε τότε που εφάρμοζε περιοριστική πολιτική, τις ίδιες επικαλείται και σήμερα που φιγουράρει ως ο βέρος νεοκεϊνσιανός, όπως άλλωστε κάνει και η ΝΔ. Κατά συνέπεια, όλα προμηνύουν ότι η «επόμενη φορά» θα είναι ίδια και χειρότερη από την πρώτη.

Περισσότερες αποδείξεις...

Περισσότερες αποδείξεις γι' αυτό δίνουν τα όσα ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ λέει μπροστά στους εκπροσώπους του κεφαλαίου.

Στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την «πράσινη» και «ψηφιακή» ανάπτυξη, αξιοποιώντας το Ταμείο Ανάκαμψης. Δηλαδή το πώς θα κατευθυνθούν χρήματα που έχουν βγει από τις τσέπες του ελληνικού και άλλων λαών της ΕΕ στην ενίσχυση επιχειρηματικών ομίλων και των επενδύσεων, φορτώνοντας στα λαϊκά στρώματα νέα υπερμνημόνια διαρκείας...

Υποσχέθηκε ισχυρό τραπεζικό σύστημα, που να μπορεί να στηρίξει την ανάπτυξη, κάτι που προϋποθέτει βέβαια τράπεζες «καθαρές» από «κόκκινα» δάνεια, χρέη, οφειλές λαϊκών νοικοκυριών.

Διαγωνίστηκε με τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα κόμματα σε «αναπτυξιακά» μέτρα, όπως η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, στο όνομα του περιορισμού του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» («Είμαι ανοιχτός να συζητήσουμε σοβαρές προτάσεις για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους», είπε ο Αλ. Τσίπρας στη συνέλευση του ΣΕΒ).

Στηρίζει δηλαδή την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από το «κόστος» της Ασφάλισης, που διευρύνει τη μαύρη τρύπα στα Ταμεία, υπηρετεί τη μετατροπή της Ασφάλισης σε ατομική υπόθεση και στρώνει τελικά το έδαφος για επέκταση της ιδιωτικής Ασφάλισης.

Στηρίζει επίσης την ενεργότερη εμπλοκή στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Δεν προετοίμασε μόνο τη Στρατηγική Συμφωνία με τις ΗΠΑ, που ολοκλήρωσε η ΝΔ, αλλά προβάλλει ως προτεραιότητα την επέκταση του αμερικανικού στρατιωτικού αποτυπώματος στην Ελλάδα, με την αναβάθμιση της Συμφωνίας για τις βάσεις, την «ενεργητική εξωτερική πολιτική» της χώρας σε Βαλκάνια, Ανατ. Ευρώπη, Β. Αφρική, Μέση Ανατολή και Ανατ. Μεσόγειο, που σημαίνει αναβάθμιση του ρόλου της αστικής τάξης σε επικίνδυνες για τον λαό ευρωατλαντικές αποστολές.

Η παγίδα...

Θα πει κανείς ότι λίγο πολύ αυτά που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ τα κάνει ήδη η ΝΔ. Γιατί τότε να του δώσει η αστική τάξη το χρίσμα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει το κεφάλαιο ότι ακόμα κι αυτά που προτείνει για τα Εργασιακά, την Υγεία, την Παιδεία, κορφολογώντας από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, έχουν για αφετηρία την ενίσχυση της παραγωγικότητας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, άρα την κερδοφορία τους.
Οτι ακόμα κι αν υλοποιηθούν κάποια από αυτά, σε καμία περίπτωση δεν διαταράσσεται το αντεργατικό πλαίσιο που με κόπο «έχτισαν» ο ίδιος και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Οτι δεν είναι «σπατάλη πόρων» που θα μπορούσαν να καλύψουν μέρος του «επενδυτικού κενού», όπως ισχυρίζεται η ΝΔ.
Το κυριότερο, ότι έχουν «αναπτυξιακό προσανατολισμό», επειδή πρώτα απ' όλα διασφαλίζουν την κοινωνική συνοχή και στηρίζουν την κατανάλωση.

Να πώς το εξήγησε ο Αλ. Τσίπρας στην ομιλία του στον ΣΕΒ:
«Ενας από τους πολύ σοβαρούς κινδύνους είναι το επόμενο διάστημα να βρεθούμε ξανά μπροστά σε κοινωνική ένταση, σε κοινωνική πόλωση (...) καμία οικονομία δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά όταν δεν υπάρχει κοινωνική ειρήνη, όταν υπάρχει μια διαρκής κοινωνική ένταση. Και η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, που θα συντελεστεί με μεγάλη ταχύτητα το επόμενο διάστημα (...) νομίζω ότι εγκυμονεί αυτόν τον πολύ μεγάλο κίνδυνο».

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν ομολογεί ότι όταν μιλά για «άμβλυνση των ανισοτήτων» έχει το βλέμμα στραμμένο στο πώς θα «στρογγυλεύονται» οι πιο οξείες γωνίες μιας σκληρής πραγματικότητας για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, ώστε να μπορέσει αυτή η βαρβαρότητα να αποσπά τη σιωπηλή αποδοχή ή συναίνεσή της.
Να μην αντιδρά, να αποδέχεται κάθε νέο «κατέβασμα» των απαιτήσεων και προσδοκιών, να μη διεκδικεί με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες, να περιμένει απλώς από μέτρα που θα μοιράζουν τη φτώχεια, την ανεργία και την ανασφάλεια. Ετσι ώστε το σύστημα, και πρώτα απ' όλα η κερδοφορία του, να λειτουργεί «ρολόι» και αδιασάλευτη.
Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο του «win - win» που υπόσχεται στον λαό. Λίγο τσάι και συμπάθεια, λίγο χτύπημα στον ώμο ώστε να βάλει πλάτη ο λαός για μια νέα κούρσα κερδών, σε μια ανάπτυξη που θα φέρει ξανά μια νέα κρίση, την οποία θα κληθεί να ξαναπληρώσει, και πάει λέγοντας.

Τα υλικά του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ είναι παλιά, φθαρμένα και σάπια, όπως και το σύστημα που υπερασπίζεται.

Τι είναι λοιπόν «προοδευτικό»;

• Προοδευτικό δεν είναι λοιπόν ο εγκλωβισμός και η παγίδευση σε ξοφλημένα διλήμματα και κάλπικες προσδοκίες, που υπηρετούν τη συστράτευση των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου.
• Προοδευτικό δεν είναι η κυβερνητική εναλλαγή κομμάτων που από άλλο δρόμο καταλήγουν στον ίδιο προορισμό, επειδή πυξίδα τους είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου, η καπιταλιστική ανάκαμψη, που προϋποθέτει τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών.
• Δεν είναι τα σοσιαλδημοκρατικά γιατροσόφια απέναντι στα φιλελεύθερα μαντζούνια, με τα οποία το σάπιο σύστημα προσπαθεί να διαχειριστεί τα αδιέξοδά του.
• Προοδευτικό είναι να ζει και να εργάζεται ο λαός με σύγχρονα δικαιώματα, όπως είναι σήμερα εφικτό, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.
• Προοδευτικό δεν είναι η «άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων», με μέτρα διαχείρισης και αναδιανομής της φτώχειας, αλλά η πάλη για την κατάργησή τους, ενάντια στις πραγματικές αιτίες που τις γεννούν, τις αναπαράγουν, τις οξύνουν.
• Πάνω σ' αυτόν τον δρόμο θα γεννιέται και θα στεριώνει το πραγματικά σύγχρονο και προοδευτικό: Στην αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη των εργαζομένων και του λαού, στη συμμαχία τους που θα γκρεμίσει το παλιό!

Πηγή

Σύριζα: Στρογγυλέματα με ψηφιακό άλμα και η μπάλα στο κέντρο με τον Τσίπρα αριστερό εξτρέμ

Ενώ ο προεκλογικός συναγερμός της Παρασκευής στο Κατράκειο καλά κρατεί, το παιχνίδι –όπως αναμενόταν γύρισε στην «ταλαιπωρημένη μεσαία τάξη» με τον Τσίπρα να κρατάει διακριτικά, αλλά χωρίς να αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης τη θέση του πρώτου βιολιού στο σόου.

Εκκλήσεις και αντ-εκκλήσεις (με υποβόσκουσες τις αντεγκλίσεις) για «εξωστρέφεια» και άνοιγμα στην κοινωνία, από ένα κόμμα προγραμματικής σύγκλισης του Όλοι_Μαζί_Μπορούμε απαλλαγμένο από τα βαρίδια του παρελθόντος, με δυσδιάκριτα τα ανοιχτά εσωκομματικά επίδικα για τους μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ.

«Προεδρικοί» και «ομπρελοφόροι» προσπάθησαν να κερδίσουν πόντους, οι με πρώτοι μιλώντας για σύμπλευση με την κοινωνία που βράζει, οι δε άλλοι (Ευκλείδης Τσακαλώτος) ζητώντας ξεκάθαρες διαδικασίες στο κόμμα χωρίς αρχηγούς και κουτσαβάκια (και με τα απαραίτητα χτυπήματα κάτω από τη μέση -ο Λάμπρου πχ. θυμήθηκε τότε που ο Τριανταφυλλίδης είχε χαρακτηρίζει «γκρουπούσκουλο του 3%» τον ΣΥΡΙΖΑ και του το πέταξε, εν μέσω αμηχανίας και θυμηδίας)

Εμφανής η προσπάθεια να στραφεί η συζήτηση στην αναπροσαρμογή της τακτικής απέναντι στη Νέα Δημοκρατία (δεδομένου ότι σε επίπεδο στρατηγικής η σύμπλευση βγάζει μάτι), με όρους όχι πολιτικούς αλλά με τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων (προβάδισμα Μητσοτάκη).
Την ώρα που (πχ.) ο Φίλης (με ιδεολογήματα «σε βάθος» που ακόμα και οι μεγάλοι αναλυτές αδυνατούν να συλλάβουν) ανέφερε ότι «η κυβέρνηση αυτή επιχειρεί να ανασυγκροτήσει τον αστισμό σε κοινωνικό -οικονομικό επίπεδο, αλλά και σε πολιτισμικό-ιδεολογικό» (και χειροκρότησε ο Λιάκος) Αχτσιόγλου και Μαριλίζα, αναζητούσαν νέους δρόμους μιας «επικαιροποιημένης  συμμαχίας εργατικής και μεσαίας τάξης» και ο Τσίπρας σφύριζε αδιάφορα μιλώντας για το «πρωτόγνωρό ψηφιακό άλμα στις εσωτερικές διαδικασίες»
Ο (εξοβελισμένος) Πάνος Σκουρλέτης είπε ότι «δεν πρέπει να αναπαραχθεί η λογική του συναινετικού δικομματισμού», ο δε Νίκος Μπίστης με το μυαλό στην καρέκλα και οσφραινόμενος ως λαγωνικό 24Κ το γενικός «άρωμα» εκλογών που επικρατούσε, τόνισε ότι «απαιτείται μια πλατιά πολιτική και κοινωνική συμμαχία η οποία από την κάλπη της απλής αναλογικής θα βγάλει μια κυβέρνηση που θα αντικαταστήσει αυτή της Νέας Δημοκρατίας».

Τσίπρας:
«Κλίνατε επ΄αριστερά –στοχεύσατε Κέντρο»

Αφού ξεκίνησε με το «πετύχαμε τη συνδιάσκεψη ένα σημαντικό ψηφιακό άλμα στις εσωτερικές μας διαδικασίες -έτσι που θα μπορούμε πλέον να γίνουμε πιο παραγωγικοί και πιο ουσιαστικοί στις εσωτερικές μας δημοκρατικές διαδικασίες διαλόγου και απόφασης», προαναγγέλλοντας την ηλεκτρονική λειτουργία του Συριζα ως «Προοδευτική Συμμαχία» (δηλ. με κουμπιά του smart phone –στο διάλειμμα μεταξύ coppa euro και παραγγελίας πίτσας από τα διάφορα e-foods) και διακόπτοντας κάθε τόσο με ένα εμφαντικό συντρόφισσες και σύντροφοι, πήγε στο «προγραμματικό άλμα» λέγοντας:
«Πετύχαμε το σημαντικό κρίσιμο Προγραμματικό άλμα… Τώρα ξέρουμε τι θέλουμε αλλά ξέρει και η ελληνική κοινωνία... ξέρει ο εργαζόμενος ότι δε θέλουμε να νικήσουμε τη Δεξιά για να ξαναβρεθούμε σε καρέκλες εξουσίας αλλά για να έχει ανθρώπινες σχέσεις εργασίας. Με αξιοπρεπή μισθό και δικαιώματα. Για να πάει ο κατώτατος στα 800 ευρώ    και να συμπαρασύρει αυτό όλες τις μισθολογικές βαθμίδες (γιατί τόσο λίγο ρε Αλέξη; Έλεγες 751 και μετά μούγκα στη στρούγκα. Κάντο κάτι τις παραπάνω: Τσάμπα είναι)

(και συνέχισε –θαυμάστε θράσος)
Ξέρουν τόσο οι πολίτες που αγωνιούν για την ίδια τους τη ζωή με τη πανδημία αλλά και οι υγειονομικοί μας που δίνουν τη μάχη στη πρώτη γραμμή ότι θέλουμε να νικήσουμε τη Δεξιά για να αναμορφώσουμε το ΕΣΥ.
Για να φτιάξουμε μαζί ένα νέο ΕΣΥ με έμφαση στη πρωτοβάθμια, με καλύτερους μισθούς και κίνητρα για τους νέους γιατρούς. Με αναγνώριση του ρόλου και της προσπάθειας των ανθρώπων του.
Ξέρει ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας, ο αυτοαπασχολούμενος, ο αγρότης, ότι θέλουμε να νικήσουμε τη Δεξιά για να στηρίξουμε τις δυνατότητες να υπάρχουν. Να μείνουν οι επιχειρήσεις τους στη ζωή και να στηριχτούν.
Ξέρουν οι νέοι και οι νέες, ότι θέλουμε να νικήσουμε για να στηρίξουμε τα όνειρα και τις ανάγκες τους. Ξέρουν όλοι οι Έλληνες πολίτες ότι θέλουμε να νικήσουμε τη Δεξιά για να επιστρέψει η δικαιοσύνη στο τόπο.

Ευτυχώς που δεν είμαστε εμείς

Αναφερόμενος στην πανδημία, -αναφορικά με την κυβέρνηση ανέφερε
«Απέτυχε και στην πανδημία. Ευτυχώς βέβαια που δεν είχαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να την διαχειριστεί. Όχι γιατί δε θα τα κατάφερνε καλύτερα. Ούτε γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είχαμε ενισχύσει το ΕΣΥ και άρα πιθανότητα θα είχαμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Αλλά για έναν λόγο.
Γιατί αν είχαμε τον ΣΥΡΙΖΑ θα είχαμε στην αντιπολίτευση τη πιο ακραία λαϊκιστική αντιπολίτευση που είχε ποτέ ο τόπος: Την αντιπολίτευση του κου Μητσοτάκη.
Και άρα θα είχαμε μια αντιπολίτευση που δε θα δίσταζε, όπως έκανε στο Μάτι, όπως έκανε στη Μανδρα (;;), να πάρει τις πιο ακραίες θέσεις -να συμπορεύεται με συνωμοσιολόγους και ακραίους…

Η μπάλα στη σέντρα

(με «αυτοκριτικό» πνεύμα)
«Και χρειάζεται να τους πείσουμε ότι όχι μόνο θέλουμε αλλά και μπορούμε. Ότι τώρα είμαστε ωριμότεροι γιατί μάθαμε από τα λάθη μας και γιατί πλέον όχι μόνο θέλουμε αλλά και ξέρουμε πως να υλοποιήσουμε τα θέλω μας. Με ένα ριζοσπαστικό αλλά ταυτόχρονα και υλοποιήσιμό πρόγραμμα και σχέδιο.
Άκουσα πολλούς από τους συνέδρους να αναρωτιούνται αν ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ πρέπει να πάει δεξιά ή αριστερά. Εγώ θα απαντήσω όπως το νιώθω.
Ο ΣΥΡΙΖΑ για να κερδίσει δεν αρκεί να κερδίσει μόνο όσους πολίτες αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί και ριζοσπάστες, πρέπει να κερδίσει αυτό που ονομάζουμε μεσαίο χώρο. Αυτούς που ενδεχομένως (αδόκιμα) να αυτοχαρακτηρίζονται πολίτες του κέντρου.
Άρα ναι πρέπει να κερδίσουμε το κέντρο. Ναι. Αλλά πως κερδίσουμε το κέντρο; Με κεντρώες πολιτικές; Με πολιτικές του μέσου όρου;
Θα είμαι πολύ σαφής. Δε κερδίζεται έτσι το Κέντρο. Αν θέλουμε να κερδίσουμε το Κέντρο πρέπει να στρίψουμε αριστερά. Και αυτό το κάνουμε όχι με ανούσιες αυτοαναφορικές προτάσεις και συνθήματα. Αλλά με τον προγραμματικό μας λόγο. Με ένα πρόγραμμα βαθιά ριζοσπαστικό αλλά ταυτόχρονα και ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο.
Όλα όσα λεμε, είναι υλοποιήσιμα. Είναι μια ριζικά διαφορετική συνταγή από αυτή που μας οδήγησε στη κρίση. Αλλά είναι και η συνταγή που ολοένα και περισσότεροι σε όλο το κόσμο, ακόμη και η κυβέρνηση των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, αναδεικνύουν ως αναγκαία προυπόθεση για να βγούμε από τη κρίση.»

Απύθμενο θράσος

«Και έρχομαι στο μείζον θέμα της αξιοπιστίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έκανε και λάθη. Αλλά κυβέρνησε παραλαμβάνοντας μια χώρα χρεοκοπημένη, στις χειρότερες δυνατές συνθήκες.

• Έβγαλε όμως τη χώρα από την επιτροπεία.
• Ρύθμισε το χρέος.
• Άφησε γεμάτα τα δημόσια ταμεία.
• Επανέφερε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις
• Αύξησε το κατώτατο μισθό
• Μείωσε κατά δέκα μονάδες την ανεργία με 360.000 νέες θέσεις εργασίας.
• Στήριξε τα Δημόσια νοσοκομεία, έδωσε πρόσβαση στους ανασφάλιστους
• Στήριξε τα δημόσια σχολεία και τα πανεπιστήμια, αναμόρφωσε τη τριτοβάθμια εκπαίδευση
• Προσέλαβε καθηγητές και αύξησε τους φοιτητές.
• Δε προσέλαβε αστυνομικούς και δεν έβαλε φραγμούς.

Στις σημερινές συνθήκες (χάρη σε μας), δεν υπάρχει η τρόικα. Δεν υπάρχει το Σύμφωνο σταθερότητας με τους αυστηρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Υπάρχει φτηνός δανεισμός γιατί ρυθμίσαμε το χρέος. Υπάρχουν οι πόροι του Ταμείου ανάκαμψης. Οι δυνατότητές μας είναι πολλαπλάσιες. Και για αυτό είναι ασυγχώρητη η στάση της σημερινής κυβέρνησης.

Με το βλέμμα στην κάλπη

(και σαν γνήσιος τυμβωρύχος)
Θέλω να κλείσω αυτή στη συνδιάσκεψη που εγώ την αισθάνομαι σα μια νέα αρχή στη προσπάθειά μας με τους στίχους ένα αγαπημένο ποίημα του Ρίτσου, έτσι όπως μου ήρθε κάποια στιγμή στο μυαλό παρακολουθώντας μια πολύ ουσιαστική και παραγωγική συζήτηση τις τελευταίες δύο μέρες.

Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Έτσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ’ τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

Κλείνοντας, ο Τσίπρας επισήμανε:

«Η συνδιάσκεψή μας, οι προγραμματικές μας θέσεις, η διαδρομή μας, επικυρώνει τον πυρήνα της πολιτικής και της ηθικής μας:
Είμαστε εδώ για να ενώσουμε όχι για να διχάσουμε.
Να ενώσουμε στην αλλαγή και όχι στην υποταγή.
Να ενώσουμε για ένα άλμα στο αύριο και όχι μια επιστροφή στο χτες.
Να ενώσουμε στην εκλογική νίκη και την απαρχή μιας νέας πορείας.
Να ενώσουμε τους εργαζόμενους, τους νέους, τους μικρομεσαίους, τους αγρότες, τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, τους φωτισμένους διανοούμενους, κάτω από τη σημαία της δικαιοσύνης.
Να ενώσουμε την κοινωνία στη διεκδίκηση της δικαιοσύνης παντού…
Η χαμαιλεοντική τακτική σε όλο της το μεγαλείο!
Τα υπόλοιπα για το Τσιπρέικο στο διαδίκτυο –και όποιος αντέξει …. (όπου προβάλλεται ασταμάτητα η «επανάστασή του»- με πηχυαίους τίτλους, την ώρα που η ίδια η Τράπεζα Ελλάδος προειδοποιεί για νέα λουκέτα ανεργία και ματωμένα πλεονάσματα, προχωράει στα μουλωχτά η αντιδραστική τομή στην εκπαίδευση και το ταξικό κίνημα βρίσκεται σε θέσεις μάχης ενάντια στη νέα αντιασφαλιστική επίθεση οργανώνοντας την πάλη σε Αθήνα -12 Ιούλη και Θεσσαλονίκη -7 Ιούλη)

Συριζα: Διεργασίες, χαμαιλεοντισμοί και ...τέλος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!

Την «Προγραμματική» του Συνδιάσκεψη πραγματοποιεί από χτες και το Σ|Κ ο ΣΥΡΙΖΑ, ως υποκατάστατο του συνεδρίου που έχει αναβληθεί για άγνωστο χρόνο, προκειμένου να επικυρώσει και όσα η επιτροπή προγράμματος έχει κάνει μέχρι σήμερα και
Στην ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας έκανε λόγο για την απαρχή μιας μάχης «με στόχο να ηττηθεί η κυβέρνηση της δεξιάς του κ. Μητσοτάκη»..
Προβλέπονται να γίνουν παράλληλα 6 «τραπέζια» με θέματα Οικονομία, Περιβάλλον, Εργασία, Κοινωνικό Κράτος, Πολιτισμός και Kράτος-θεσμοί-δημοκρατία.

Ήδη –όπως κάνει συνεχώς το τελευταίο διάστημα, υπόσχεται «ανανέωση της ανανέωσης» με 10άδες ΘΑ –μεταξύ άλλων πως θα καταργήσει όλο το αντιλαϊκό, αντεργατικό πλαίσιο που διατήρησε ή θεσμοθέτησε όταν ήταν στην κυβέρνηση ως 1^η & 2^η φορά «αριστερά».

Από την πλευρά της η ΝΔ σχολίασε με τον συνήθη παρελκυστικό τρόπο λέγοντας «αν απέδειξε κάτι με το παραλήρημά του, επαναλαμβάνοντας όλα τα απίθανα που έχει πει τους τελευταίους μήνες, ο κ. Τσίπρας, είναι ότι δεν έχει αντιληφθεί τίποτα από αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία δύο χρόνια στη χώρα» και ότι «ζει σε μια δική του εικονική πραγματικότητα και βλέπει παντού εικόνες καταστροφής, τις οποίες κρύβουν σκοτεινές δυνάμεις από τους πολίτες, οι οποίοι επίσης παραπλανημένοι δεν αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συμβαίνει»
Μάλιστα στην ανακοίνωσή της η Νέα Δημοκρατία –επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για κοκορομαχία και στάχτη στα μάτια του κόσμου, ανέφερε με έμφαση: «ο κ.Τσίπρας μάλιστα έφθασε στο σημείο, υπερασπιζόμενος τον κ.Πολάκη να καταγγείλει τη ΝΔ ότι βρίσκεται πίσω από το μπλοκάρισμά του λογαριασμού του στα social media -προφανώς του διαφεύγει ότι ο τελευταίος λογαριασμός που η ΝΔ θα ήθελε ποτέ να μπλοκαριστεί, είναι αυτός του κ.Πολάκη (για ευνόητους λόγους)»…

Τέλος στην ένταση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο!

«Νέο κοινωνικό συμβόλαιο», «ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή», «διατήρηση και αύξηση θέσεων εργασίας» (με επιδοτήσεις στην εργοδοσία) νέα «κοινωφελή προγράμματα (ανακύκλωση ανεργίας) στόχος «να καταφέρουμε να γίνουμε Ευρώπη» (με πυροτεχνήματα περί αύξησης του κατώτατου μισθού και «πιλοτικής» εφαρμογής –υπό προϋποθέσεις του 35ωρου).
Συνεχίζοντας τα αμίμητα αφηγήματα ως «ρεαλιστής» αντισυστημικός ριζοσπάστης για τα τανκς της ΝΔ στους δρόμους με τον Συριζα στα οδοφράγματα.
«Επανάσταση» λοιπόν με εγκώμια –μετά τον «διαβολικά καλό» Τραμπ, στο «μοντέλο Μπάιντεν» που «βάζει τέλος στην ένταση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο» (!)

Ανάρτηση Τσίπρα στο Τουίτερ

Θυμίζουμε πως Μητσοτάκης και Τσίπρας, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών τοποθετήθηκαν με  «ευρεία συναντίληψη» όπως τόνισε εμφαντικά ο πρόεδρος του ΣΕΒ, συνοψίζοντας τις θέσεις των δύο κομμάτων πάνω στους 6 άξονες που εισηγείται για τη θεμελίωση του «νέου παραγωγικού μοντέλου» στο ίδιο περίπου μοτίβο με τα 6 θεματικά «τραπέζια» της –σε εξέλιξη προγραμματικής συνδιάσκεψης του Συριζα:   αναβάθμιση της ικανότητας της χώρας στην καινοτομία και των δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού με «αναβάθμιση της βιομηχανίας» λέει ο ΣΕΒ Οικονομία-Εργασία-Κοινωνικό Κράτος το Τσιπρέικο, «προσέγγιση των επιχειρήσεων με την κοινωνία», οι πρώτοι Kράτος-θεσμοί-δημοκρατία οι άλλοι...
3^ος άξονας είναι η «πράσινη ανάπτυξη», και εκεί εντοπίζεται συμφωνία, απλά ο ΣΕΒ προσθέτει «να μην ανέβει το ενεργειακό κόστος για τις ελληνικές βιομηχανίες»
Να σημειώσουμε εδώ πως στο «σχέδιο προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία» διαπιστώνεται πως «η πράσινη μετάβαση αποτελεί το κατ' εξοχήν πεδίο πολιτικής σύγκρουσης της Δεξιάς και της Αριστεράς» και ... «απέναντι στην μετάβαση μέσω των αγορών και της όξυνσης των ανισοτήτων, η Αριστερά προκρίνει τη στρατηγική της Ενεργειακής Δημοκρατίας και οριοθετεί τη μετάβαση με κοινωνικούς, συμμετοχικούς, τοπικούς και δημοκρατικούς όρους» (sic!).
Κοινωνικής με τη διασφάλιση των κοινωνικών δικαιωμάτων της εργασίας, συμμετοχικής με την επιλογή της ισοδύναμης συμμετοχής των πιο αδύναμων στρωμάτων, τοπικής με την ανάδειξη της τοπικότητας ως πεδίου σχεδιασμού και πραγμάτωσης της πράσινης μετάβασης, δημοκρατικής καθώς θα διασφαλίζει τη συμμετοχή στη διαβούλευση και στη λήψη αποφάσεων όλων των κοινωνικών ομάδων και των τοπικών θεσμών... (απορία ψάλτου βηξ)
Όσον αφορά την «ψηφιακή μετάβαση» (4^ος πυλώνας του ΣΕΒ) ε…ε, εκεί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό και ο πρόεδρος δεν έκανε άλλο από το να εξάρει το έργο των αντίστοιχων κυβερνήσεων και κομμάτων, χαρακτηρίζοντας «εντυπωσιακά τα βήματα που έγιναν στην οικονομία και στο κράτος».

Σε φόντο κόκκινο...

Το συνέδριο που δεν έγινε

Πέρα από όσα ήδη αναφέραμε, το προηγούμενο διάστημα καταγράφηκε έντονη κινητικότητα στις εσωκομματικές διεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, με κύρια χαρακτη­ριστικά –μεταξύ άλλων την εμφάνιση της «Ομπρέλας», ως κίνησης που θα συνέ­νωνε διάφορες πλευρές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, τη συ­γκρότηση της «Ριζοσπαστικής Εναλλακτικής Ενότητας» (ΡΕΝΕ), ως νέ­ας τάσης - στρατόπεδο των λεγάμενων «τσιπρέικων-προεδρικών», την παρέμβαση, με σχετικό κείμενο, των στελεχών της «Γέφυρας», που προωθούν τη συνεργασία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, σχέδιο παρεμβάσεων με παρουσίαση θεματικών του προ­γράμματος ΣΥΡΙΖΑ και του σχεδίου «Αντι-Πισσαρίδη», κυρίως σε πε­ριφερειακές εκδηλώσεις κά

Η συζήτηση γύρω από το λεγόμενο «μετασχηματισμό» του ΣΥΡΙΖΑ, σε «Προοδευτική Συμμαχία» η οποία άνοιξε από τον Τσίπρα αμέσως μετά από την εκλογική ήττα του 2019, έχει αποτελέσει όλο αυτό το διάστημα «χαλί» πάνω στο οποίο ξεδιπλώνονται οι διεργασίες ευρύτερα για την αναμόρφωση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου.
Η εκδήλωση της νέας διεθνούς κρίσης και το σύνθετο περιβάλλον των οξυμένων ανταγωνισμών στην περιοχή διαμορφώνουν ένα νέο έδαφος για την αστική διαχείριση, πάνω στο οποίο καλούνται να προσαρμο­στούν όλες οι αστικές δυνάμεις, με τη συζήτηση να αφορά τους όρους και τη βέλ­τιστη προσαρμογή της σοσιαλδημοκρατίας, με στόχο και τον εγκλω­βισμό λαϊκών-εργατικών τμημάτων.

Από αυτήν τη σκοπιά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η ανάγκη μετασχη­ματισμού και διεύρυνσης για το ΣΥΡΙΖΑ θα ανέκυπτε ανεξαρτήτως ηγεσί­ας –που προς το παρόν δεν αμφισβητείται, εσωκομματικών συσχετισμών και ομαδοποιήσεων. Εξάλλου, η εσω­κομματική συζήτηση στο ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά κάποια «σύγκρουση» στο επίπεδο της στρατηγικής ανάμεσα σε εκ διαμέτρου αντίθετους πόλους.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ εστιάζουν στην προ­σπάθεια πειστικού διαχωρισμού από τη ΝΔ σε συνθήκες ευρείας υιοθέ­τησης κεϊνσιανών μέτρων. Σε προηγούμενη φάση ο διαχωρισμός μετα­ξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διευκολυνόταν από το πλαστό δίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», ενώ στη σημερινή φάση δεσπόζει η σύγκλιση των λεγάμε­νων φιλελεύθερων και των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων στην προσφυγή στην επεκτακτική δημοσιονομική πολιτική για την καπιταλιστι­κή ανάκαμψη.

Η αντικειμενική δυσκολία του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως η πιο αποτε­λεσματική δύναμη αστικής διαχείρισης οξύνει τις αντιφάσεις και στην πολιτική του: Από τη μία προσπαθεί να εμφανίζεται ως αξιόπιστη κυβερνητική λύση για την αστική διακυβέρνηση και από την άλλη προ­σπαθεί να ενσωματώνει ριζοσπαστικές και αγωνιστικές διαθέσεις.

Για να μπορέσουν να αναπτερώσουν τις αυταπάτες για μια νέα «αριστερή φιλολαϊκή κυβέρνηση», αντιλαμβάνονται ότι χρειάζεται να πάρουν αποστάσεις από το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (εξάλλου έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον το επιχείρημα ότι το παραχθέν αντιλαϊκό κυβερνητικό έργο, τα μνημόνια κλπ. επιβλήθηκαν από τους δανειστές και «δεν είναι στην ιδιοκτησία του»)
Γι αυτό προκρίνουν το σύνθημα «την επόμενη φορά διαφορετικά»,  αναφέροντας: «Κρίσιμο ζήτημα είναι να εντάσσουμε την αντιπολιτευτική μας τακτική σε έναν ευρύτερο προγραμματικό ορίζοντα, πειστικό στο βαθμό που καταθέτουμε εναλλακτικές προτάσεις, οι οποίες μας δεσμεύουν στη “δεύτερη φορά Αριστερά"… η επαγγελία ότι “την άλλη φορά θα είναι διαφορετικά” για τη διακυβέρνηση της Αριστερός έχει σημασία και μπορεί να δημιουργήσει νέα ελπίδα και έμπνευση μόνο μέσα από τη συλλογική και ολόπλευρη προετοιμασία από σήμερα»

Τις επόμενες μέρες σίγουρα θα αποκαλυφθεί παραπέρα η χαμαιλεοντική τακτική, που με εκφράσεις  του είδους «καθεστωτική δυστοπία» που «δεν αξίζει στη σύγχρονη Ελλάδα», «lockdown στη Δημοκρατία» και άλλα παρόμοια, παρουσιάζει τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται ως «απόκλιση» από την «κανονικότητα», τη στιγμή που τα μέτρα αυτά ικανοποιούν πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου.
Αυτές δηλαδή που υλοποίησε μέχρι κεραίας η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρά τις διακηρύξεις ότι θα «έσκιζε τα μνημόνια». Τις αξιώσεις αυτές υπηρετεί και με τις προγραμματικές του δεσμεύσεις, θέτοντας στο επίκεντρο την ανάγκη επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, μέσα από ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» υποταγής του λαού στους στόχους του κεφαλαίου.

 

 

Όλα τα χε η Μαριορή -αποκτά τώρα … "Αθηναϊκή Ριβιέρα"

Αστικός τύπος, ΜΜΕ και ΜΚΔ αυτές τις μέρες δίπλα στο λίφτινγκ που επιχείρησε στη βιτρίνα του κόμματος (νέος γραμματέας ο Δημ.Τζανακόπουλος και ΓΤ ο Νάσος Ηλιόπουλος) και στο «παράθυρο αποχώρησης» Τσίπρα λόγω και μέρας περιβάλλοντος, η μεν κυβέρνηση προβάλει την «εμβληματική επένδυση στο παραλιακό μέτωπο» ο δε Συριζα-ΠΣ έκανε την «πράσινη επανάσταση».

Ασκήσεις επί χάρτου με επιχειρησιακά συμφέροντα ante portas

Αθηναϊκή Ριβιέρα 70 χιλιομέτρων

«Η Αθήνα έχει τη δυνατότητα να ξαναπάρει τη θέση της στη μεγάλη συμφωνία του κόσμου, αντιμετωπίζοντας όμως με θάρρος τις προκλήσεις του 21ου αιώνα.
Για ένα πιο πράσινο μέλλον, ένα ψηφιακό μέλλον, ένα μέλλον τελικά το οποίο θα προσφέρει στους πολίτες την ποιότητα ζωής που αυτή η πόλη, αυτή η περιφέρεια, αυτός ο αστικός ιστός του λεκανοπεδίου έχει τη δυνατότητα να προσφέρει» σημείωσε ο πρωθυπουργός εξαγγέλλοντας -μεταξύ άλλων- πεζόδρομο και ποδηλατόδρομο από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) ως τη Βουλιαγμένη, έργο «ανοίγει την Αθήνα προς τη θάλασσα», με την εμβληματική επένδυση του Ελληνικού –σσ. πλέον το ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας στους επιχειρηματικούς ομίλους συνοδεύεται μονίμως από "εμβληματικότητα".
Μάλιστα το «ψιλό γαζί» η 2^η φάση προβλέπει ενιαία ανάπλαση μήκους 48 χλμ (μέχρι το Σούνιο)  -στο πλαίσιο των έργων του Ταμείου Ανάκαμψης και του Σχεδίου «Ελλάδα 2.0» και με αφορμή Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλάτου.

Κάπου στα ψιλά γράμματα αναφέρεται και ο Προϋπολογισμός: 70.000.000€! (λεφτά ως γνωστό υπάρχουν)
Στην παρουσίαση που έγινε σε έναν κατεξοχήν προσιτό χώρο στη λαϊκή οικογένεια …τη Μαρίνα Γλυφάδας εξάγγειλε, Μητροπολιτικό Δίκτυο δικύκλου «άνω των 100 χλμ».
(…)
Για όσους δεν κατάλαβαν που το πάει ο Μητσοτάκης το «άνοιγμα της πόλης προς τη θάλασσα», που «βήμα-βήμα αρχίζει και γίνεται πράξη»: προφανώς, με την εμβληματική επένδυση του Ελληνικού η οποία ήδη -ως προς τις νομοθετικές αρμοδιότητες- βρίσκεται στα τελευταία της στάδια, μία επένδυση η οποία δεν αφορά μόνο τις δράσεις τις καινούργιες και τις χρήσεις γης στο ίδιο το Ελληνικό, δεν αφορά το Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος το οποίο αποτελεί διαφήμιση για την χώρα μας αλλά και το καινούργιο στον Φαληρικό Όρμο, το οποίο δρομολογείται με πρωτοβουλία της Περιφέρειας και με στήριξη της κυβέρνησης.
Η Αθήνα έχει τη δυνατότητα να ξαναπάρει τη θέση της στη μεγάλη συμφωνία του κόσμου, …

Η Πράσινη Επανάσταση του Τσίπρα

Σε ειδική εκδήλωση του Συριζα-ΠΣ ο Τσίπρας μετά την συνήθη «σκληρή κριτική» ενάντια στο κράτος της Ν.Δ. που «εγκληματεί απέναντι  στο περιβάλλον», προχώρησε σε «επαναστατικές»  προτάσεις επτά «πράσινων» σημείων.
Τις παραθέτουμε για να αντιληφθούμε, τα κούφια λόγια της αξιωματικής «αντιπολίτευσης» που κινιούνται –σχεδιασμένα στα θολά νερά, λαϊκίζοντας και κλείνοντας το μάτι στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

1. Πρώτο σημείο ο ρόλος της Πολιτείας, που τίθεται επικεφαλής του σχεδίου και εγγυάται ότι η μετάβαση θα γίνει με κοινωνική δικαιοσύνη, με πλουραλισμό της παραγωγικής βάσης και όχι χωρίς κανόνες. Η πολιτεία εξασφαλίζει την ποιότητα των φυσικών πόρων (έδαφος, αέρας, νερό, τροφή και οικοσυστήματα) και αναλαμβάνει μαζί με την Αυτοδιοίκηση την ευαισθητοποίηση και τη διαμόρφωση μιας νέας δημοκρατικής κουλτούρας για το περιβάλλον με
• Θέσπιση Κυβερνητικού Συμβουλίου για την Πράσινη Μετάβαση, όπου θα συμμετέχουν όλα τα παραγωγικά και κοινωνικά Υπουργεία.
• Αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης, με τη στελέχωση και τον εξοπλισμό υπηρεσιών ελέγχου και αδειοδότησης περιβάλλοντος.

2. Δεύτερο σημείο, είναι η πορεία για μια κλιματικά ουδέτερη Ελλάδα έως το 2045 με:
• Ολοκλήρωση του Χωροταξικού και Πολεοδομικού Σχεδιασμού, συμπεριλαμβανομένου του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού, που αποτελούν το «κλειδί» για την προστασία του περιβάλλοντος, τη δίκαιη ανάπτυξη και το κράτος δικαίου
• Εισαγωγή του κλιματικού και περιβαλλοντικού αποτυπώματος σε όλα τα χρηματοδοτικά και αναπτυξιακά εργαλεία.
• Εισαγωγή του κριτηρίου της ανθεκτικότητας για όλες τις χρηματοδοτήσεις εθνικές και ευρωπαϊκές
• Ενεργοποίηση των πολιτικών προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή που έχουν νομοθετηθεί από το 2016 ώστε να έχουμε ανθεκτική κοινωνία, υποδομές και οικονομικές δραστηριότητες.

3. Παραγωγικός μετασχηματισμός της χώρας με νέες και ποιοτικές θέσεις εργασίας. Σε αυτή την κατεύθυνση λοιπόν είναι σημαντικό να ενισχυθεί η οικονομία με μια σειρά παρεμβάσεων όπως:
• Ισχυρά κίνητρα για την πρόληψη δημιουργίας αποβλήτων
• «Πρασίνισμα» της τουριστικής βιομηχανίας σε όλα τα επίπεδα
• Προσέλκυση επενδύσεων και παροχή κινήτρων σε κρίσιμους τομείς της πράσινης μετάβασης, όπως η ηλεκτροκίνηση, τα έξυπνα δίκτυα, η ευφυής γεωργία, οι έξυπνες υποδομές, η καινοτομία και τα νέα υλικά, το πρασίνισμα των εφοδιαστικών αλυσίδων.

4. Νέο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα το οποίο πρέπει να ανταποκρίνεται στους απαιτητικούς στόχους της Ευρώπης και του Κλιματικού Νόμου πρέπει να προβλέπει την πλήρη απανθρακοποίηση και όχι την απολιγνιτοποίηση με:
• Έξυπνα δίκτυα με διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΔΕΔΔΗΕ/ΑΔΜΗΕ.
• Πρόγραμμα πράσινης μετάβασης για τον ενεργοβόρο τομέα της βιομηχανίας (τσιμέντα, αλουμίνιο, σιδηροβιομηχανία, νικέλιο κοκ.)
• Στήριξη πρωτοβουλιών για καινοτόμες μορφές ΑΠΕ όπως η βιομάζα, το βιοαέριο, η γεωθερμία, το πράσινο υδρογόνο και τα θαλάσσια αιολικά πάρκα.
• Ισχυρό πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας …ρήτρα 50% των αδειών ΑΠΕ να κατανέμεται δεσμευτικά σε ενεργειακές κοινότητες, νοικοκυριά, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αγρότες, ειδικό πρόγραμμα ηλεκτροκίνησης για επαγγελματικούς στόλους, ενεργειακή αναβάθμιση της ναυτιλίας, με ενίσχυσης της πράσινης πρόωσης και ηλεκτροδότησης στα λιμάνια.

5. Εξασφάλιση της Δίκαιης Μετάβασης των λιγνιτικών περιοχών, με συγκεκριμένο και ρεαλιστικό σχέδιο.

6. Ο ρόλος της Βιοποικιλότητας στο σχέδιο μετάβασης -επαναστατική αλλαγή ου δεν μπορεί να γίνει υποτιμώντας το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας.

7. Κοινωνία της Ανακύκλωσης και της Κυκλικής Οικονομίας -διαλογή στην πηγή με ανακύκλωση του μεγαλύτερου ποσοστού των απορριμμάτων, βασικά χαρακτηριστικά της νέας σύγχρονης κοινωνίας που σχεδιάζουμε, με πρόληψη παραγωγής αποβλήτων.

Και στο βάθος "πάρκο" Ελληνικού

Κλείνοντας ανέφερε ότι «η πράσινη επανάσταση είναι πολλά περισσότερα από ένα σχέδιο, είναι ένα όραμα για το αύριο της χώρας, όραμα που μπορεί να ενώσει όλες τις γενιές των Ελλήνων για να σώσουμε τον ίδιο μας τον τόπο, την κληρονομιά μας, την ταυτότητα μας».
(σε crescendo)
«Μια Πράσινη Επανάσταση που θα αλλάξει ιδέες και αντιλήψεις και θα φέρει νέες πρακτικές στην οικονομία, στις κρατικές πολιτικές, στις διεθνείς σχέσεις.
Στην ίδια την κοινωνία. Στη καθημερινότητα και στη ζωή μας».

Μίλησε για τον …σύγχρονο πατριωτισμό: «Σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, μοιραζόμαστε τελικά μια κληρονομιά και μια ταυτότητα. Που δεν είναι ούτε οι εθνικιστικές κορώνες των πατριδοκάπηλων, ούτε η μόνιμη έκκληση που έγινε μονότονη στα χρόνια της κρίσης, να βάλουν πλάτη οι πολλοί για τα συμφέροντα των λίγων στο όνομα της πατρίδας. Η ταυτότητα μας είναι ο τόπος μας. Η φύση που μας μεγάλωσε. Η γη που μας ζει εδώ και αιώνες. Αυτή η ταυτότητα δε μπορεί να αλλοιώνεται και να καταστρέφεται. Δεν πρέπει να λησμονείται και να απαξιώνεται. Γι' αυτό και πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να τη διατηρήσουμε.

 

Δείτε ζωντανά την εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα «Οι θέσεις του ΚΚΕ για την προστασία του Περιβάλλοντος στον αντίποδα της πολιτικής του Πράσινου New Deal».

Μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας - ακολούθησαν οι παρεμβάσεις:

• Για την ολοκληρωμένη προστασία των δασών από τον Αντώνη Ραλλάτο, δασολόγο, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Για τη βιομηχανική ρύπανση και τα Βιομηχανικά Ατυχήματα Μεγάλης Έκτασης, από την Εύη Γεωργιάδου, δρ. χημικό μηχανικό, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Για τη διαχείριση απορριμμάτων, από τον Μπάμπη Ζιώγα, υγιεινολόγο μηχανικό, υπεύθυνο του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Για την κυβερνητική πολιτική χρήσεων γης στην Αττική, από τον Ηλία Τσιμπουκάκη, χημικό μηχανικό, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Για τις σχετικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες στην Αττική, από τον Γιώργο Τάτση, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟΑ.

 

«Νέο» ΕΣΥ: παραπέρα εμπορευματοποίηση της υγείας με τραγικά αποτελέσματα

Ενώ τα αστικά ΜΜΕ, με τη συνδρομή των ΜΚΔ και την «κρατική» ΕΡΤ να κάνει την ανήξερη, αναρωτιούνται  για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στα πολιτικά δικαιώματα (τροπολογία υπΕσ με τη στήριξη των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Ελληνικής Λύσης) την παράσταση σήμερα κλέβουν τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα το υποτιθέμενο «νέο» ΕΣΥ.

Με πάνω από 12.000 νεκρούς (12.145 - παγκόσμια 3.706.770), η πανδημία αξιοποιείται προκλητικά σαν «ευκαιρία» για να προχωρήσουν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία.
«Το κόστος είναι κάτι το οποίο προφανώς θα μας προβληματίζει ολοένα και περισσότερο, καθώς η επιστήμη κάνει άλματα» -λένε ξεδιάντροπα οι δικοί μας, επιβεβαιώνοντας και επαυξάνοντας τα «έργα και ημέρες» των χτεσινών και προχτεσινών και προ-προ-προ …διαχειριστών του πολιτικού μας συστήματος: κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, μα «η αγάπη μένει»…

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλ διατήρησαν τα λουκέτο –βάζοντας και καμιά εκατοστή καινούργια στα νοσοκομεία που έκλεισαν οι προ-προ-προ, ενίσχυσαν τη λειτουργία των «δημόσιων» νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως «αυτοτελών επιχειρηματικών μονάδων», μέσω της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας (ΑΕΜΥ ΑΕ) και αύξησαν τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό.

 Ενιαία στρατηγική

Πέρασαν σχεδόν 40 χρόνια από την «έμπνευση»  του (κατ’ ευφημισμό) ΕΣΥ επί ΠΑΣΟΚ, που αποτέλεσε ένα μέτρο προσαρμογής του αστικού συστήματος της εποχής στις αναγκαίες του κεφαλαίου. αναδιαρθρώσεις.
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται –λέει ο λαός μας: Ήδη την 1^η περίοδο του «βαθέως» πράσινου (1981-1989) ο «δημόσιος» χαρακτήρας (με ό,τι ήταν και είναι το δημόσιο στον καπιταλισμό) πήγε περίπατο.
Το 1989-1992 (με το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση) ακολουθήθηκε η πεπατημένη της σαλαμοποίησης, που αξιοποιήθηκε κατά το δοκούν το 1993-1996, τόσο από τον ίδιο τον Αντρέα όσο και από τη «μετά Παπανδρέου εποχή» ως το 2004 με τον Κώστα Σημίτη πρωθυπουργό –περίοδος που οι ιδιωτικοποιήσεις, στα πλαίσια της προσαρμογής με τις ΕΕ εντολές αναδείχτηκε σε κυρίαρχη πολιτική.
Ακολούθησαν οι εναλλαγές στην κυβέρνηση με ΓΑΠ και Κώστα Καραμανλή και η δημιουργία νέων εργαλείων (ΣΔΙΤ, εργολαβίες κά) για να ακολουθήσει η Συριζα-ΑνΕλ 1^η και 2^η «φορά αριστερά» και η τελευταία της ΝΔ του Κυρ.Μητσοτάκη.

Όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά ενίσχυσαν με τον τρόπο τους τον ιδιωτικό τομέα, την επιχειρηματικότητα και την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών του «κρατικού» τομέα της Υγείας, έτσι μια πολιτική που δοκιμάστηκε παντοιοτρόπως κατέληξε με τα τραγικά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Και επειδή πολλά θριαμβολογικά ακούμε, να πούμε πως αυτή τη στιγμή η Ελλάδα με 1.170 νεκρούς /εκατομ. πληθυσμού βρίσκεται σε «περίοπτη» θέση (40ή επί 222) +240% πάνω από τον παγκόσμιο Μ.Ο (475.5)
Να θυμίσουμε πως η –κατά την κυβέρνηση «εντυπωσιακή» εμβολιαστική κάλυψη, είναι μόνο ένας στους πέντε (20,39%), ενώ συνεχίζονται τα παζάρια, οι κόντρες και «παιχνίδι εντυπώσεων» για τη διανομή των εμβολίων

(παρεμπιπτόντως επειδή υπερψηφίστηκε χτες με συνοπτικές διαδικασίες και τις ψήφους των Όλοι_Μαζί_Μπορούμε  #ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Ελ. Λύσης και επειδή πολλά «κουφά» ακούμε για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στα πολιτικά δικαιώματα)
Αν η πρόθεση της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων ήταν να αφαιρέσουν πραγματικά το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι από τους εγκληματίες ναζιστές, γιατί δεν υιοθετούν την τροπολογία που είχε καταθέσει το ΚΚΕ αμέσως μετά την καταδίκη τους και προέβλεπε την τροποποίηση του άρθρου 5 του εκλογικού νόμου - όπου δεν υπάρχει και συνταγματικό κώλυμα - ώστε να στερούνται αυτό το δικαίωμα ακόμα κι όσοι είχαν καταδικαστεί με πρωτόδικη απόφαση;
Γιατί δεν δέχτηκαν την αυτοδίκαιη έκπτωση των χρυσαυγιτών από κάθε αξίωμα σε δήμους, Περιφέρειες, Βουλή και Ευρωβουλή, όπως προβλεπόταν από την ίδια τροπολογία;
Αντιθέτως, η κυβέρνηση, φέρνει για ψήφιση στη Βουλή μια τροπολογία που προβλέπει μόνο «διοικητικούς περιορισμούς» για τους χρυσαυγίτες κατάδικους και με πραγματικό στόχο «να ρυθμίσουμε τη λειτουργία των κομμάτων», όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός.
Ανοίγει και μ' αυτόν τον τρόπο επικίνδυνους δρόμους για ωμή παρέμβαση του κράτους στα εσωτερικά των κομμάτων, με την αξιοποίηση καταδικαστικών αποφάσεων σε βάρος στελεχών τους, για «αδικήματα» που εμπίπτουν στον λεγόμενο «τρομονόμο» και αξιοποιούνται για να τυλίξουν τον λαό και το κίνημα σε μια κόλλα χαρτί.
Η εμπειρία από τη «δημοκρατική» Ευρώπη, κυρίως από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, βρίθει από τέτοια παραδείγματα απαγορεύσεων σε βάρος ΚΚ, επιβεβαιώνοντας ότι ο αντικομμουνισμός και η ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων είναι επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, επικίνδυνη για τους λαούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη προσπάθεια της κυβέρνησης της Πολωνίας να απαγορεύσει το ΚΚ της χώρας. Για όλα αυτά, βέβαια, που ρίχνουν νερό στο μύλο των κάθε λογής φασιστοειδών, τα αστικά ΜΜΕ και στη χώρα μας παριστάνουν τους ανήξερους...

 

Η εργατική πρωτομαγιά 2021 και το κωλαούζο του Σύριζα

 

Η προετοιμασία της μεγάλης μάχης της Πέμπτης 6 Μάη «όλοι στους δρόμους, όλοι στην απεργία»! με  σύνθημα «Τα κέρδη τους - οι νεκροί μας. Βαδίζουμε στο δρόμο της ανατροπής», για το φετινή αγωνιστικό γιορτασμό της εργατικής πρωτομαγιάς - πρώτη απεργιακή απάντηση στο αντεργατικό νομοσχέδιο από εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις βρίσκεται στο φόρτε της.

10 πμ. στο Σύνταγμα η συγκέντρωση της Αθήνας,
10.30 στο Άγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη

Στο μεταξύ όλο και διευρύνεται το απεργιακό μέτωπο: Δεμένα τα βαπόρια (13 ναυτεργατικά σωματεία έχουν πάρει ομόφωνη απόφαση), στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα καλεί η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής (ΟΒΣΑ), η Εκτελεστική Γραμματεία του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) και 10άδες άλλες οργανώσεις και φορείς –στον απόηχο και του γιορτασμού της εργατικής τάξης παγκόσμια.

Απεργία έχει εξαγγελθεί σε μέσα σταθερής τροχιάς (μετρό, ηλεκτρικό, τραμ) και τρόλεϊ, ενώ θλιβερή εξαίρεση με διασπαστικές μεθοδεύσεις αποτελεί τμήμα των ΜΜΕ.

Φέτος ο Συριζα (Προοδευτική Συμμαχία πλέον) δεν ακολούθησε την πεπατημένη των περασμένων χρόνων –και τότε που ήταν κυβέρνηση, αλλά και ως αντιπολίτευση επί ΝΔ, να συνταχτεί με τους θλιβερούς εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, αλλά καλεί «στην απεργία και τις κινητοποιήσεις των συνδικάτων την Πέμπτη 6 Μάη»
Στη σχετική ανακοίνωση, μετά τα περί Πρωτομαγιάς ως «διαχρονικό σύμβολο των αγώνων του κόσμου της εργασίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης 135 χρόνια μετά την εξέγερση των ηρωικών εργατών στο Σικάγο» κλπ. μιλάει προκλητικά για

• Αντεργατικές ρυθμίσεις των δύο τελευταίων ετών και
• Ανεξέλεγκτη εργοδοτική αυθαιρεσία (επί ΝΔ),
• Ελαστικοποίηση της εργασίας και άλλες αντεργατικές ρυθμίσεις (επί ΝΔ), με την κυβέρνηση
• (να) κηρύσσει ουσιαστικά τον πόλεμο στον κόσμο της εργασίας …
• Διάλυση του οκταώρου, απλήρωτες υπερωρίες, ατομικές συμβάσεις αντί για επιχειρησιακές συλλογικές (μπλα-μπλα-μπλα) κλπ κλπ (αναφορικά με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα εργασιακά)

Συνηθισμένοι στις αντιπολιτευτικές κορόνες του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με τις οποίες μπορεί να γελάει και το παρδαλό κατσίκι –έχοντας βεβαρημένο παρελθόν αλλά και παρόν, για τα οποία αναζητεί «άφεση αμαρτιών» από τους εργαζόμενους, αλλά δεν παύουν να είναι επικίνδυνες και εν δυνάμει δούρειος ίππος για το κίνημα, γι αυτό δεν πρέπει να υποτιμάμε.

• Αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί με τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», γιατί δεν κατάργησε τον νόμο του ΠΑΣΟΚ του 2011, που επέτρεπε και τα 10ωρα και τις απλήρωτες υπερωρίες, με μόνο αστερίσκο την ύπαρξη Συλλογικής Σύμβασης και τη συμφωνία εργοδοσίας - σωματείων; Ποιος δεν τον άφησε;
• Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε ως κυβέρνηση να εμπλουτίσει τον παραπάνω νόμο με τον 4498!2017, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς και όπου καθιερώνεται «ως βάση για την οργάνωση του χρόνου εργασίας μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας»;
• Αν τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει ότι «καταργείται η κυριακάτικη αργία για χιλιάδες εργαζόμενους», τότε γιατί ως κυβέρνηση επέβαλε δουλειά για 32 Κυριακές τον χρόνο, κάνοντας ένα σοβαρό βήμα υπέρ των συμφερόντων των μεγαλεμπόρων;
• Ο ΣΥΡΙΖΑ που καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση «καθιστά ουσιαστικά αδύνατο το δικαίωμα στην απεργία», δεν ήταν αυτός που νομοθέτησε περισσότερα εμπόδια για την προκήρυξη απεργίας, επιχειρηματολογώντας τότε, ως κυβέρνηση, ότι είναι «για το καλό του συνδικαλιστικού κινήματος»;
• Δεν ήταν τότε που ο Αδωνις Γεωργιάδης έλεγε στη Βουλή «ερχόμουν και δεν κρατιόμουν για να ψηφίσω τη διάταξη για τις απεργίες»...

Τον δρόμο για το εργοδοτικό ξεσάλωμα, όπως αυτό αποτυπώνεται στο έκτρωμα που ετοιμάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, το μεθόδευσαν, το συντήρησαν και το επέκτειναν όλες οι κυβερνήσεις.
Χωρίς το αντίστοιχο νομοθετικό οπλοστάσιο δεν θα ήταν δυνατό να υπερτερούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας σε σχέση με την πλήρη απασχόληση.
Χωρίς το αντίστοιχο νομοθετικό οπλοστάσιο δεν θα κατρακυλούσε ο μέσος μισθός διαρκώς από το 2010 μέχρι σήμερα.
Χωρίς το αντίστοιχο νομοθετικό οπλοστάσιο δεν θα είχαν καταργηθεί επί της ουσίας οι κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αφού ακόμα και στους λίγους κλάδους όπου έχουν υπογραφεί, δίνονται στην εργοδοσία μια σειρά εργαλεία για τη μη εφαρμογή τους.

Το τι έκανε και τι δεν έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το αποδεικνύουν τα έργα της και όχι τα λόγια της ηγεσίας του.
Για παράδειγμα, αντί να κάνει πράξη την πρόταση νόμου που διαμόρφωσαν πάνω από 500 συνδικαλιστικές οργανώσεις, για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να «υιοθετήσει» τον νόμο Βρούτση (ΝΔ, 2012).
Δηλαδή τον νόμο που ουσιαστικά καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και ορίζει ως «ρυθμιστές» του κατώτατου μισθού αποκλειστικά τις εργοδοτικές οργανώσεις και τις κυβερνήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται - όπως λέει η ηγεσία του - να δώσει «τη μητέρα όλων των μαχών» σε ένα πόλεμο όπου «έβγαλαν τα τεθωρακισμένα απέναντι στους εργαζόμενους»
Αυτό που δεν λέει είναι ότι το «οπλοστάσιό» του στη μάχη είναι η υπερψήφιση δεκάδων αντιλαϊκών νόμων της κυβέρνησης της ΝΔ το τελευταίο δίχρονο, η συμφωνία του με το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, που αποτελεί για τους λαούς μία νέα αλυσίδα, η στοίχιση πίσω από τον «εθνικό στόχο» της ανάκαμψης, που όμως για το λαό σημαίνει νέο γύρο απωλειών.
Βλ και Ασταμάτητα δουλεύουν τα ρολόγια... και η μνήμη

 Όλες και όλοι,
στις ταξικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ

6 Μάη
σε Αθήνα,
Θεσσαλονίκη και 10άδες άλλες πόλεις