«Νέο» ΕΣΥ: παραπέρα εμπορευματοποίηση της υγείας με τραγικά αποτελέσματα

Ενώ τα αστικά ΜΜΕ, με τη συνδρομή των ΜΚΔ και την «κρατική» ΕΡΤ να κάνει την ανήξερη, αναρωτιούνται  για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στα πολιτικά δικαιώματα (τροπολογία υπΕσ με τη στήριξη των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Ελληνικής Λύσης) την παράσταση σήμερα κλέβουν τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα το υποτιθέμενο «νέο» ΕΣΥ.

Με πάνω από 12.000 νεκρούς (12.145 - παγκόσμια 3.706.770), η πανδημία αξιοποιείται προκλητικά σαν «ευκαιρία» για να προχωρήσουν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία.
«Το κόστος είναι κάτι το οποίο προφανώς θα μας προβληματίζει ολοένα και περισσότερο, καθώς η επιστήμη κάνει άλματα» -λένε ξεδιάντροπα οι δικοί μας, επιβεβαιώνοντας και επαυξάνοντας τα «έργα και ημέρες» των χτεσινών και προχτεσινών και προ-προ-προ …διαχειριστών του πολιτικού μας συστήματος: κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, μα «η αγάπη μένει»…

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλ διατήρησαν τα λουκέτο –βάζοντας και καμιά εκατοστή καινούργια στα νοσοκομεία που έκλεισαν οι προ-προ-προ, ενίσχυσαν τη λειτουργία των «δημόσιων» νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως «αυτοτελών επιχειρηματικών μονάδων», μέσω της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας (ΑΕΜΥ ΑΕ) και αύξησαν τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό.

 Ενιαία στρατηγική

Πέρασαν σχεδόν 40 χρόνια από την «έμπνευση»  του (κατ’ ευφημισμό) ΕΣΥ επί ΠΑΣΟΚ, που αποτέλεσε ένα μέτρο προσαρμογής του αστικού συστήματος της εποχής στις αναγκαίες του κεφαλαίου. αναδιαρθρώσεις.
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται –λέει ο λαός μας: Ήδη την 1^η περίοδο του «βαθέως» πράσινου (1981-1989) ο «δημόσιος» χαρακτήρας (με ό,τι ήταν και είναι το δημόσιο στον καπιταλισμό) πήγε περίπατο.
Το 1989-1992 (με το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση) ακολουθήθηκε η πεπατημένη της σαλαμοποίησης, που αξιοποιήθηκε κατά το δοκούν το 1993-1996, τόσο από τον ίδιο τον Αντρέα όσο και από τη «μετά Παπανδρέου εποχή» ως το 2004 με τον Κώστα Σημίτη πρωθυπουργό –περίοδος που οι ιδιωτικοποιήσεις, στα πλαίσια της προσαρμογής με τις ΕΕ εντολές αναδείχτηκε σε κυρίαρχη πολιτική.
Ακολούθησαν οι εναλλαγές στην κυβέρνηση με ΓΑΠ και Κώστα Καραμανλή και η δημιουργία νέων εργαλείων (ΣΔΙΤ, εργολαβίες κά) για να ακολουθήσει η Συριζα-ΑνΕλ 1^η και 2^η «φορά αριστερά» και η τελευταία της ΝΔ του Κυρ.Μητσοτάκη.

Όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά ενίσχυσαν με τον τρόπο τους τον ιδιωτικό τομέα, την επιχειρηματικότητα και την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών του «κρατικού» τομέα της Υγείας, έτσι μια πολιτική που δοκιμάστηκε παντοιοτρόπως κατέληξε με τα τραγικά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Και επειδή πολλά θριαμβολογικά ακούμε, να πούμε πως αυτή τη στιγμή η Ελλάδα με 1.170 νεκρούς /εκατομ. πληθυσμού βρίσκεται σε «περίοπτη» θέση (40ή επί 222) +240% πάνω από τον παγκόσμιο Μ.Ο (475.5)
Να θυμίσουμε πως η –κατά την κυβέρνηση «εντυπωσιακή» εμβολιαστική κάλυψη, είναι μόνο ένας στους πέντε (20,39%), ενώ συνεχίζονται τα παζάρια, οι κόντρες και «παιχνίδι εντυπώσεων» για τη διανομή των εμβολίων

(παρεμπιπτόντως επειδή υπερψηφίστηκε χτες με συνοπτικές διαδικασίες και τις ψήφους των Όλοι_Μαζί_Μπορούμε  #ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Ελ. Λύσης και επειδή πολλά «κουφά» ακούμε για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στα πολιτικά δικαιώματα)
Αν η πρόθεση της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων ήταν να αφαιρέσουν πραγματικά το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι από τους εγκληματίες ναζιστές, γιατί δεν υιοθετούν την τροπολογία που είχε καταθέσει το ΚΚΕ αμέσως μετά την καταδίκη τους και προέβλεπε την τροποποίηση του άρθρου 5 του εκλογικού νόμου - όπου δεν υπάρχει και συνταγματικό κώλυμα - ώστε να στερούνται αυτό το δικαίωμα ακόμα κι όσοι είχαν καταδικαστεί με πρωτόδικη απόφαση;
Γιατί δεν δέχτηκαν την αυτοδίκαιη έκπτωση των χρυσαυγιτών από κάθε αξίωμα σε δήμους, Περιφέρειες, Βουλή και Ευρωβουλή, όπως προβλεπόταν από την ίδια τροπολογία;
Αντιθέτως, η κυβέρνηση, φέρνει για ψήφιση στη Βουλή μια τροπολογία που προβλέπει μόνο «διοικητικούς περιορισμούς» για τους χρυσαυγίτες κατάδικους και με πραγματικό στόχο «να ρυθμίσουμε τη λειτουργία των κομμάτων», όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός.
Ανοίγει και μ' αυτόν τον τρόπο επικίνδυνους δρόμους για ωμή παρέμβαση του κράτους στα εσωτερικά των κομμάτων, με την αξιοποίηση καταδικαστικών αποφάσεων σε βάρος στελεχών τους, για «αδικήματα» που εμπίπτουν στον λεγόμενο «τρομονόμο» και αξιοποιούνται για να τυλίξουν τον λαό και το κίνημα σε μια κόλλα χαρτί.
Η εμπειρία από τη «δημοκρατική» Ευρώπη, κυρίως από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, βρίθει από τέτοια παραδείγματα απαγορεύσεων σε βάρος ΚΚ, επιβεβαιώνοντας ότι ο αντικομμουνισμός και η ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων είναι επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, επικίνδυνη για τους λαούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη προσπάθεια της κυβέρνησης της Πολωνίας να απαγορεύσει το ΚΚ της χώρας. Για όλα αυτά, βέβαια, που ρίχνουν νερό στο μύλο των κάθε λογής φασιστοειδών, τα αστικά ΜΜΕ και στη χώρα μας παριστάνουν τους ανήξερους...