«Νέο» ΕΣΥ: παραπέρα εμπορευματοποίηση της υγείας με τραγικά αποτελέσματα

Ενώ τα αστικά ΜΜΕ, με τη συνδρομή των ΜΚΔ και την «κρατική» ΕΡΤ να κάνει την ανήξερη, αναρωτιούνται  για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στα πολιτικά δικαιώματα (τροπολογία υπΕσ με τη στήριξη των ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Ελληνικής Λύσης) την παράσταση σήμερα κλέβουν τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα το υποτιθέμενο «νέο» ΕΣΥ.

Με πάνω από 12.000 νεκρούς (12.145 - παγκόσμια 3.706.770), η πανδημία αξιοποιείται προκλητικά σαν «ευκαιρία» για να προχωρήσουν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Υγεία.
«Το κόστος είναι κάτι το οποίο προφανώς θα μας προβληματίζει ολοένα και περισσότερο, καθώς η επιστήμη κάνει άλματα» -λένε ξεδιάντροπα οι δικοί μας, επιβεβαιώνοντας και επαυξάνοντας τα «έργα και ημέρες» των χτεσινών και προχτεσινών και προ-προ-προ …διαχειριστών του πολιτικού μας συστήματος: κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, μα «η αγάπη μένει»…

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑνΕλ διατήρησαν τα λουκέτο –βάζοντας και καμιά εκατοστή καινούργια στα νοσοκομεία που έκλεισαν οι προ-προ-προ, ενίσχυσαν τη λειτουργία των «δημόσιων» νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως «αυτοτελών επιχειρηματικών μονάδων», μέσω της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας (ΑΕΜΥ ΑΕ) και αύξησαν τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό.

 Ενιαία στρατηγική

Πέρασαν σχεδόν 40 χρόνια από την «έμπνευση»  του (κατ’ ευφημισμό) ΕΣΥ επί ΠΑΣΟΚ, που αποτέλεσε ένα μέτρο προσαρμογής του αστικού συστήματος της εποχής στις αναγκαίες του κεφαλαίου. αναδιαρθρώσεις.
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται –λέει ο λαός μας: Ήδη την 1^η περίοδο του «βαθέως» πράσινου (1981-1989) ο «δημόσιος» χαρακτήρας (με ό,τι ήταν και είναι το δημόσιο στον καπιταλισμό) πήγε περίπατο.
Το 1989-1992 (με το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση) ακολουθήθηκε η πεπατημένη της σαλαμοποίησης, που αξιοποιήθηκε κατά το δοκούν το 1993-1996, τόσο από τον ίδιο τον Αντρέα όσο και από τη «μετά Παπανδρέου εποχή» ως το 2004 με τον Κώστα Σημίτη πρωθυπουργό –περίοδος που οι ιδιωτικοποιήσεις, στα πλαίσια της προσαρμογής με τις ΕΕ εντολές αναδείχτηκε σε κυρίαρχη πολιτική.
Ακολούθησαν οι εναλλαγές στην κυβέρνηση με ΓΑΠ και Κώστα Καραμανλή και η δημιουργία νέων εργαλείων (ΣΔΙΤ, εργολαβίες κά) για να ακολουθήσει η Συριζα-ΑνΕλ 1^η και 2^η «φορά αριστερά» και η τελευταία της ΝΔ του Κυρ.Μητσοτάκη.

Όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά ενίσχυσαν με τον τρόπο τους τον ιδιωτικό τομέα, την επιχειρηματικότητα και την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών του «κρατικού» τομέα της Υγείας, έτσι μια πολιτική που δοκιμάστηκε παντοιοτρόπως κατέληξε με τα τραγικά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Και επειδή πολλά θριαμβολογικά ακούμε, να πούμε πως αυτή τη στιγμή η Ελλάδα με 1.170 νεκρούς /εκατομ. πληθυσμού βρίσκεται σε «περίοπτη» θέση (40ή επί 222) +240% πάνω από τον παγκόσμιο Μ.Ο (475.5)
Να θυμίσουμε πως η –κατά την κυβέρνηση «εντυπωσιακή» εμβολιαστική κάλυψη, είναι μόνο ένας στους πέντε (20,39%), ενώ συνεχίζονται τα παζάρια, οι κόντρες και «παιχνίδι εντυπώσεων» για τη διανομή των εμβολίων

(παρεμπιπτόντως επειδή υπερψηφίστηκε χτες με συνοπτικές διαδικασίες και τις ψήφους των Όλοι_Μαζί_Μπορούμε  #ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Ελ. Λύσης και επειδή πολλά «κουφά» ακούμε για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στα πολιτικά δικαιώματα)
Αν η πρόθεση της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων ήταν να αφαιρέσουν πραγματικά το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι από τους εγκληματίες ναζιστές, γιατί δεν υιοθετούν την τροπολογία που είχε καταθέσει το ΚΚΕ αμέσως μετά την καταδίκη τους και προέβλεπε την τροποποίηση του άρθρου 5 του εκλογικού νόμου - όπου δεν υπάρχει και συνταγματικό κώλυμα - ώστε να στερούνται αυτό το δικαίωμα ακόμα κι όσοι είχαν καταδικαστεί με πρωτόδικη απόφαση;
Γιατί δεν δέχτηκαν την αυτοδίκαιη έκπτωση των χρυσαυγιτών από κάθε αξίωμα σε δήμους, Περιφέρειες, Βουλή και Ευρωβουλή, όπως προβλεπόταν από την ίδια τροπολογία;
Αντιθέτως, η κυβέρνηση, φέρνει για ψήφιση στη Βουλή μια τροπολογία που προβλέπει μόνο «διοικητικούς περιορισμούς» για τους χρυσαυγίτες κατάδικους και με πραγματικό στόχο «να ρυθμίσουμε τη λειτουργία των κομμάτων», όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός.
Ανοίγει και μ' αυτόν τον τρόπο επικίνδυνους δρόμους για ωμή παρέμβαση του κράτους στα εσωτερικά των κομμάτων, με την αξιοποίηση καταδικαστικών αποφάσεων σε βάρος στελεχών τους, για «αδικήματα» που εμπίπτουν στον λεγόμενο «τρομονόμο» και αξιοποιούνται για να τυλίξουν τον λαό και το κίνημα σε μια κόλλα χαρτί.
Η εμπειρία από τη «δημοκρατική» Ευρώπη, κυρίως από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, βρίθει από τέτοια παραδείγματα απαγορεύσεων σε βάρος ΚΚ, επιβεβαιώνοντας ότι ο αντικομμουνισμός και η ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων είναι επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, επικίνδυνη για τους λαούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη προσπάθεια της κυβέρνησης της Πολωνίας να απαγορεύσει το ΚΚ της χώρας. Για όλα αυτά, βέβαια, που ρίχνουν νερό στο μύλο των κάθε λογής φασιστοειδών, τα αστικά ΜΜΕ και στη χώρα μας παριστάνουν τους ανήξερους...

 

Φιέστα της κυβέρνησης για ΕΕ: Κοινές «αξίες» φτώχεια-εκμετάλλευση-πόλεμοι για τα κέρδη του κεφαλαίου

 

Την ώρα που στο Σύνταγμα διαδήλωνε ο λαός ενάντια στο νέο αντεργατικό έκτρωμα, η κυβέρνηση έστηνε στο Ζάππειο φιέστα για τα 40 χρόνια από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ και μετέπειτα στην ΕΕ, τιμώντας την υλοποίηση της στρατηγικής αυτής επιλογής της αστικής τάξης, που φόρτωσε και φορτώνει νέα δεσμά στον λαό.

Μιλώντας εκεί ο Κυρ. Μητσοτάκης, περιγράφοντας την πορεία της χώρας στη διακρατική αυτή ένωση ως «κοινή συνισταμένη» για όλα τα αστικά κόμματα, τόνισε ότι πλέον «όλο το πολιτικό φάσμα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συνέκλινε στην ευρωπαϊκή κοίτη», θυμίζοντας ως χαρακτηριστικό δείγμα της τέτοιας σύμπνοιας το πώς προωθήθηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, «με ευρύτατη πλειοψηφία τότε, χάρη στην ωριμότητα και των άλλων πολιτικών κομμάτων».

 

• Βάζοντας τις αναγκαίες, για αυτούς, χυδαίες δόσεις αντικομμουνισμού, συνέδεσε τις «χώρες του ανατολικού μπλοκ» με «δικτατορικά καθεστώτα». Είπε συγκεκριμένα: «Η ελληνική υπόθεση, πάντως, πλούτισε και την εμπειρία της ίδιας της Ευρώπης. Γιατί ήταν η πρώτη υποδοχή κράτους του Νότου από εκείνα που είχαν βιώσει δικτατορικά καθεστώτα. Για να ακολουθήσουν, λίγο μετά, η Ισπανία και η Πορτογαλία, και αργότερα οι χώρες του ανατολικού μπλοκ».
• Επιχείρησε μάταια να εμφανίσει οφέλη για τα λαϊκά στρώματα όπως π.χ. για την αγροτιά που ξεκληρίστηκε ελέω ΚΑΠ. Ενώ με δεδομένες και όλες τις διαψεύσεις των μύθων αυτών αλλά και της αντιλαϊκής επίθεσης που είναι μπροστά σημείωσε ότι «ο ρόλος της ΕΕ πολλές φορές παρεξηγήθηκε» και ότι αυτή «είναι πολλά περισσότερα από ένα ταμείο. Είναι μία κοινή αντίληψη για τη ζωή, για την οικονομία και την κοινωνία, που προσφέρει δικαιώματα, αλλά γεννά και υποχρεώσεις», όπως βάφτισε τα μνημόνια διαρκείας που προϋποθέτει για τον λαό η συμμετοχή στην Ενωση, για να θωρακιστούν τα κέρδη και η εξουσία των καπιταλιστών.
• Άλλωστε, επιχείρησε να παρουσιάσει και ως καθοριστική τη συμβολή της κυβέρνησής του για τη δημιουργία και του νέου «υπερμνημονίου» του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, που όπως χαρακτηριστικά είπε «θα είναι και ο οδηγός μας όλες τις επόμενες δεκαετίες».
• Διαβεβαίωσε, σε αυτό το πλαίσιο τους «εταίρους», για την ντόπια αστική τάξη ότι «είναι πρωταγωνιστής με αξιοπιστία και ισχύ. Η οικονομία της αναβαθμίζεται διαρκώς. Ενώ οι κινήσεις της στη διεθνή σκακιέρα φέρνουν παντού αποτελέσματα: Στην υπεράσπιση των ευρωπαϊκών συνόρων και στην ανθρωπιστική συμβολή στο Μεταναστευτικό. Οπως και στις πρωτοβουλίες ειρήνης, που αναπτύσσονται στη Μεσόγειο της Ευρώπης», όπως βάφτισε τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με τη συμμετοχή και της ΕΕ.

Ομιλίες απηύθυναν επίσης: Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ντ. Σασόλι, ο οποίος προανήγγειλε τα επόμενα βήματα προς ακόμα αντιδραστικότερη κατεύθυνση, λέγοντας ότι οι «απολυταρχίες» εμφανίζονται ικανότερες, μπρος στην ΕΕ, να χειριστούν τα προβλήματα, και ότι «ίσως» δεν χρειάζεται άλλο το «εργαλείο» του «βέτο», μπρος στην ανάγκη να επιταχύνονται οι αποφάσεις. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σ. Μισέλ, θύμισε το πώς με τη συμβολή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων «μετατρέψατε το “όχι” σε ένα “ναι” για την Ευρώπη» στο δημοψήφισμα του 2015, ενώ βιντεοσκοπημένα μηνύματα έστειλαν η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και προεδρεύων του Συμβουλίου της ΕΕ Α. Κόστα.

Ένωση των καπιταλιστών που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει η Ευρώπη των λαών

Αντίστοιχη εκδήλωση με την παρουσία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έγινε χτες το πρωί στη Βουλή, με κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων.

Εκεί ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, απέναντι στην κοινή προσπάθεια από τα αστικά κόμματα να εξωραΐσουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, ανέδειξε ότι όλη η πορεία επιβεβαιώνει πως η ΕΕ αποτελεί μια διακρατική ένωση καπιταλιστικών κρατών, που έγινε για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των πολυεθνικών, απέναντι στους εργαζόμενους της Ευρώπης, αλλά και απέναντι στον ανταγωνισμό των πολυεθνικών από άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Μια πορεία που, όπως σημείωσε, συνδέεται με την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, τον περιορισμό των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, τη στρατιωτικοποίηση, τη συμμετοχή στο μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των αγορών με στρατιωτικές αποστολές των χωρών της ΕΕ σε τρεις ηπείρους. «Η ΕΕ αποτελεί το συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Ολα αυτά συνοδεύονται από τον αντικομμουνισμό που αποτελεί επίσημη ιδεολογία της ΕΕ», σημείωσε και τόνισε πως «έτσι λοιπόν, η εμβάθυνση της ΕΕ θα είναι ακόμη πιο αντιδραστική. Δεν πρόκειται ποτέ η ΕΕ να γίνει η Ευρώπη των λαών».

Χρεοκοπημένοι μύθοι

Οι μύθοι που ακούστηκαν ξανά από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα στις φιέστες για την επέτειο ένταξης της χώρας στην ΕΕ έχουν προ πολλού χρεοκοπήσει.

Σαράντα χρόνια μετά, ο λαός μας, που τάχα «θα έτρωγε με χρυσά κουτάλια» από τη συμμετοχή της αστικής τάξης στην ιμπεριαλιστική ένωση, βρέθηκε και συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπος με μια χωρίς προηγούμενο επίθεση, από την πολιτική όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, σοσιαλδημοκρατικών, νεοφιλελεύθερων ή «αριστερών».

• Εργατικά – λαϊκά δικαιώματα εξαϋλώνονται, όπως και τα δικαιώματα των βιοπαλαιστών αυτοαπασχολούμενων στο χωριό και την πόλη, της νεολαίας. Το νομοσχέδιο για το 10ωρο που προωθεί τώρα η κυβέρνηση, εμπλουτίζοντας το αντεργατικό οπλοστάσιο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, με βάση τις «κατευθυντήριες γραμμές» της ΕΕ, είναι αποκαλυπτικό.
• Οι υποσχέσεις για «αέναη» ανάπτυξη χρεοκόπησαν γρήγορα μπροστά στις απανωτές καπιταλιστικές κρίσεις που φορτώθηκαν στις πλάτες των λαών, ενώ οι περιβόητες «ελευθερίες» της ιμπεριαλιστικής ένωσης αποδείχτηκαν πως ήταν η ελευθερία του κεφαλαίου να εκμεταλλεύεται ακόμα πιο άγρια τα εκατομμύρια των εργαζομένων στην Ευρώπη.
• Τα περί «σύγκλισης» και «αλληλεγγύης», προς όφελος τάχα των λαών, φάνηκε πως ήταν αέρας κοπανιστός, επιβεβαιώνοντας πως τίποτα τέτοιο δεν μπορεί να υπάρξει στις «λυκοφιλίες» του κεφαλαίου, όπως και τίποτα δεν μπορεί να αναιρέσει τον νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης στον καπιταλισμό.
• Σε ό,τι αφορά την πολυδιαφημισμένη «δημοκρατία», το παλμαρέ έχει νέους μηχανισμούς καταστολής και εκατοντάδες νόμους παρακολούθησης, χαφιεδισμού και καταπολέμησης του «ριζοσπαστισμού», βαφτίζοντας πλέον απροκάλυπτα «παράγοντα κινδύνων» τις λαϊκές διαδηλώσεις.

Και, βέβαια, έχει απροκάλυπτο αντικομμουνισμό, που αποτελεί επίσημη ιδεολογία της ιμπεριαλιστικής ένωσης, με διώξεις και απαγορεύσεις Κομμουνιστικών Κομμάτων, την ίδια ώρα που ξεπλένει τον φασισμό και τον ναζισμό μέσα και από το άθλιο κατασκεύασμα των «δύο άκρων».

Οι μύθοι για την ιμπεριαλιστική ένωση, που τάχα θα διασφάλιζε την «ειρήνη», έγιναν σκόνη στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, στη Λιβύη και τη Συρία, με τα καραβάνια των ξεριζωμένων μάρτυρά τους.

Κι όμως, όλοι αυτοί οι μύθοι σήμερα σερβίρονται ξαναζεσταμένοι από την αστική τάξη και τα κόμματά της, με αφορμή τη λεγόμενη «Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης». Μαζί και το παραμύθι ότι ο καπιταλισμός και η ΕΕ «πήραν το μάθημά τους» και ότι η εμπειρία της πανδημίας επέβαλε στροφή σε «άλλη» πολιτική.
Τα σχέδια όμως για ακόμα στενότερη «οικονομική και νομισματική ένωση» σηματοδοτούν νέα βαριά μνημόνια, ακόμα σκληρότερα μέτρα, επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ενίσχυση των ενιαίων μηχανισμών για την εφαρμογή ενιαίων αντιδραστικών κατευθύνσεων σε βάρος των λαών.

Αυτό επιβεβαιώνει και το λεγόμενο Ταμείο Ανάκαμψης που «αποθεώνουν» ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και οι υπόλοιποι, το νέο «υπερμνημόνιο» που χρηματοδοτεί με δισ. ευρώ τα νέα «πράσινα» και «ψηφιακά» πεδία κερδοφορίας, με «αντάλλαγμα» νέα βάρβαρα μέτρα για τον λαό.

Η «πιο ενιαία φωνή» και «ισχύς», που θέλουν να αποκτήσει η ιμπεριαλιστική ένωση, σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση, περισσότερες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με στενότερη συνεργασία με το ΝΑΤΟ, βυθίζοντας σε νέους και μεγαλύτερους κινδύνους τους λαούς, προκειμένου να θωρακιστούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Η στρατιωτικοποίηση αυτή κοιτάζει και «προς τα μέσα», προς τον εχθρό λαό, με στόχο να καταπνιγεί κάθε ριζοσπαστικό σκίρτημα, να παταχθεί κάθε διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής, πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και στρέφεται ενάντια στο κεφάλαιο, στην κερδοφορία ή και στην εξουσία του.

Ξανά επιβεβαιώνεται πως η ΕΕ είναι ένωση του κεφαλαίου και γι’ αυτό αλλάζει μόνο προς το χειρότερο, σε βάρος των λαών.
Κάθε βήμα που ενισχύει τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ, ενισχύει τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, τη δικτατορία του κεφαλαίου.

Το μέλλον για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση:
Στην ισχυροποίηση της πάλης σε κάθε χώρα ενάντια στην ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, με επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

 

"Σάπια" & μπανανόφλουδες

«Η μάχη για το ζήτημα της οργάνωσης της εργασίας αποτελεί κεντρική μάχη για το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας και την επόμενη μέρα μετά την πανδημία.
Η ΝΔ γυρνάει τη χώρα σε πολιτικές ...που αποδείχθηκαν κοινωνικά άδικες και οικονομικά αναποτελεσματικές».

Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, ο Αλ. Τσίπρας για το αντεργατικό έκτρωμα που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ, στο πολιτικό συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ την Τετάρτη.
Με παράλληλα «αστειάκια», χωρατά και λεονταρισμούς Tweet & Re-Tweet …Ο αυταρχισμός της ΝΔ μετατρέπει την υγειονομική κρίση σε κρίση δημοκρατίας. Έλα Νάσο, σου έχω κι άλλο… Μη σε σοκάρει. Πριν 40 μέρες κρατικό όχημα τραυμάτισε και εγκατέλειψε το θύμα στο #τροχαιοβουλη -από το πρώτο λεπτό μέχρι σήμερα δεν έχει τηρηθεί καμία νόμιμη διαδικασία - Μην πεις ότι το άκουσες από εμένα κλπ.

Σχετικά με τη χτεσινή συνέντευξη Μητσοτάκη, στον «Alpha», που ήρθε απλά να επιβεβαιώσει περίτρανα ότι η λογική πως με εμβόλια, self tests και ...αυτοσυγκράτηση, τελειώνει η πανδημία, είναι όχι μόνο παραπλανητική αλλά ακόμα χειρότερα επικίνδυνη, το Τσιπρέικο δεν είδε-δεν άκουσε τίποτε… (βλ. ανακοίνωση  Γ.Τ του ΣΥΡΙΖΑ)
«Ο κ. Μητσοτάκης εκτός από αναποτελεσματικός έχει γίνει και κουραστικός. Επαναλαμβάνει τον εαυτό του καθημερινά σε πανελλήνια μετάδοση» …
«Υιοθέτησε επίσης όσα μέχρι χθες απέρριπτε, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε άνοιγμα της εστίασης ως μέσο αποσυμφόρησης των πλατειών» και φυσικά το παρελκυστικό σήριαλ –καραμέλα  με την επιτροπή λοιμωξιολόγων, (τι φοβάται και επιμένει να αρνείται να δώσει τα πρακτικά στη δημοσιότητα;)

Και όπως πάντα «στο κλαρί» με μια παράγραφο «στοχευμένα κυρίως για τους για μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους» (θράσος Μητσοτάκη πως θέλει να μειώσει τις ανισότητες, την ώρα που το μόνο που μειώνει είναι τα δικαιώματα των εργαζομένων)…

Ακόμα κι αν κανείς προσπεράσει το «ρεσιτάλ ερμηνείας» του ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθεια να κρύψει τη «χερούκλα» που έβαλε ως κυβέρνηση στις αντεργατικές ανατροπές, μεταξύ άλλων, με τη διατήρηση και γενίκευση της ευελιξίας και τα εμπόδια στη δράση των σωματείων, δεν έχει παρά να αναρωτηθεί:
Αλήθεια, με τι κρίνεται η «οικονομική αποτελεσματικότητα» των πολιτικών που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις, χτες οι ίδιοι και σήμερα η ΝΔ;

Δεν είναι τα κέρδη του κεφαλαίου, η θωράκιση της «ανταγωνιστικότητας», που κλίνουν όλοι μαζί από το πρωί έως το βράδυ;
Αυτό δεν είναι και το κριτήριο για την «οργάνωση της εργασίας»; Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο δεν είναι που η μία πίσω από την άλλη οι κυβερνήσεις κάνουν σκυταλοδρομία, ενισχύοντας το πλαίσιο που έχουν στα χέρια τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι για να την «οργανώνουν» κατά τα συμφέροντά τους;
Δεν μετριούνται όλα αυτά, βήμα το βήμα, με δεσμεύσεις και δείκτες, όπως π.χ. τα ευρωπαϊκά εξάμηνα της ΕΕ, οι «μεταμνημονιακές δεσμεύσεις» που οι ίδιοι άφησαν ως κληρονομιά, οι «οδηγίες χρήσης» του Ταμείου Ανάκαμψης σήμερα, που προβλέπουν συγκεκριμένες αναδιαρθρώσεις, μεταξύ άλλων και με νέες μεγάλες ανατροπές στα Εργασιακά;
Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια ότι η «οικονομική αποτελεσματικότητα» του κεφαλαίου μπορεί να πηγαίνει με την «κοινωνική δικαιοσύνη» και ότι υπάρχει κάποιο «αναπτυξιακό μοντέλο» που μπορεί να ικανοποιεί και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.
Ο λαός έχει πείρα από τέτοιες μπανανόφλουδες. Κι αυτή είναι δύναμη στον αγώνα του για να μην περάσει το νέο έκτρωμα.

«Καίρια» τουριστικά ερωτήματα...

Πόσες μάσκες θα φοράμε; Τι απόσταση πρέπει να έχουν τα τραπεζάκια στα εστιατόρια;
Πότε θα βγάζουμε τις μάσκες για να φάμε; Πόσες μπουκιές πρέπει να τρώμε το λεπτό;
Πότε θα σταματήσουν τα sms;
Γύρω από τέτοια «καίρια» ερωτήματα περιστρέφεται η όλη συζήτηση τα τελευταία 24ωρα για τη διαχείριση της πανδημίας.
Ειδικά μετά τις κυβερνητικές ανακοινώσεις του «οδικού χάρτη», σύμφωνα με τον οποίο θα διανυθεί το «τελευταίο μίλι», κόπηκε μαχαίρι κάθε κουβέντα για την κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, για την αναγκαία ενίσχυση των νοσοκομείων, τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς κ.ο.κ. Ιδού ποιο είναι το μήνυμα από την κυβέρνηση: «Εμείς ό,τι ήταν να κάνουμε, το κάναμε.
Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας με μόνα εργαλεία τα self tests και τα εμβόλια.
Τώρα προέχει ο Τουρισμός...».
Οσο περισσότερο δηλαδή σφίγγουν τα λουριά οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι μπροστά στο καλοκαίρι και το κυνήγι των κερδών τους, τόσο απογειώνεται και η «ατομική ευθύνη» ως «φάρμακο διά πάσαν νόσον»...
Τα «πρωτόκολλα» αυτά είναι που έφεραν σχεδόν 10.000 νεκρούς στη χώρα, και το πιο ανησυχητικό είναι ότι με βάση αυτά τα «πρωτόκολλα» προμηνύεται νέο εργοδοτικό ξεσάλωμα το επόμενο διάστημα, ειδικά στον κλάδο του Τουρισμού

Ψάρεμα σε θολά νερά αλλά
η ... χαρά για την υπεράσπιση του κεφαλαίου
δεν κρύβεται

Από τη μια, πασχίζει να εμφανιστεί ως ικανότερος διαχειριστής της αντιλαϊκής πολιτικής και, από την άλλη, να ψαρέψει σε θολά νερά, εμφανιζόμενος ως υπερασπιστής των συμφερόντων του λαού.

Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τα μέτρα της κυβέρνησης για την πανδημία, περιορίζεται στο γεγονός ότι οι πολίτες στερούνται ένα ακόμα Πάσχα «εξαιτίας της ανικανότητας του κ. Μητσοτάκη», όπως δήλωσε χτες ο Αλ. Τσίπρας. Λες και το μοναδικό πρόβλημα για τον λαό είναι το πώς και πού θα γιορτάσει το Πάσχα και όχι το πώς θα προστατευτεί η ζωή του, πώς θα θωρακιστεί το δημόσιο σύστημα Υγείας, πώς θα προχωρήσει ο μαζικός εμβολιασμός, αλλά και πώς θα υλοποιηθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα μέσα μεταφοράς και τα σχολεία που ετοιμάζονται να ανοίξουν. Ζητήματα για τα οποία φέρει τεράστια ευθύνη και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έχει βάλει το χεράκι του στη διάλυση των δημόσιων δομών Υγείας.

Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα των Εργασιακών απασχόλησε αποκλειστικά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου την Τετάρτη. Δίνοντας το στίγμα της στάσης που δημόσια θα κρατήσει το κόμμα του, ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε, μεταξύ άλλων, στο Πολιτικό Συμβούλιο:

«Εμείς είμαστε η παράταξη που μάχεται για τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας»!

Θα μπορούσε να είναι σύντομο ανέκδοτο αν δεν ήταν πρόκληση και κυνισμός ο ισχυρισμός του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι το κόμμα του μάχεται για τα συμφέροντα εκείνων που ως κυβέρνηση πολέμησε, φορτώνοντας τους εργαζόμενους με μεγαλύτερη φτώχεια, με παραπέρα σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων, αποδυναμώνοντάς τους με το χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα και ταυτόχρονα σφίγγοντας τη θηλιά στον λαιμό τους όπως και στο λαιμό των επαγγελματιών, αυτοαπασχολουμένων κ.λπ., εντείνοντας τη φοροεπιδρομή και υλοποιώντας μια πολιτική που εκτίναξε τα χρέη τους.

«Η πρόταση που παρουσιάσαμε για την επανεκκίνηση της οικονομίας ανέδειξε ότι μπορεί να υπάρχει ένα στρατηγικό πλαίσιο συμμαχίας ανάμεσα στην προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και των θέσεων εργασίας και της στήριξης των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων».

Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για επανεκκίνηση της οικονομίας είναι με τα ίδια υλικά της διακυβέρνησής του, έχει δεσμευτεί για ποικιλόμορφη στήριξη στους επιχειρηματικούς ομίλους που θα μετακυληθεί στις πλάτες του λαού. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μια τέτοια συμμαχία δεν είναι παρά για να την υποτάξει και να την ενσωματώσει στα συμφέροντα του κεφαλαίου, το οποίο δεν χάνει ευκαιρία να διαβεβαιώσει ότι διατηρεί αλώβητη την ικανότητά του να χειραγωγεί.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τη «δέσμευση» του ΣΥΡΙΖΑ πως αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο ο ίδιος θα το καταργήσει όταν έρθει στην κυβέρνηση, μόνο ειρωνικό προς τον λαό μπορεί να θεωρηθεί, αφού υπάρχει η εμπειρία από τη διακυβέρνησή του.