Φιέστα της κυβέρνησης για ΕΕ: Κοινές «αξίες» φτώχεια-εκμετάλλευση-πόλεμοι για τα κέρδη του κεφαλαίου

 

Την ώρα που στο Σύνταγμα διαδήλωνε ο λαός ενάντια στο νέο αντεργατικό έκτρωμα, η κυβέρνηση έστηνε στο Ζάππειο φιέστα για τα 40 χρόνια από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ και μετέπειτα στην ΕΕ, τιμώντας την υλοποίηση της στρατηγικής αυτής επιλογής της αστικής τάξης, που φόρτωσε και φορτώνει νέα δεσμά στον λαό.

Μιλώντας εκεί ο Κυρ. Μητσοτάκης, περιγράφοντας την πορεία της χώρας στη διακρατική αυτή ένωση ως «κοινή συνισταμένη» για όλα τα αστικά κόμματα, τόνισε ότι πλέον «όλο το πολιτικό φάσμα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συνέκλινε στην ευρωπαϊκή κοίτη», θυμίζοντας ως χαρακτηριστικό δείγμα της τέτοιας σύμπνοιας το πώς προωθήθηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, «με ευρύτατη πλειοψηφία τότε, χάρη στην ωριμότητα και των άλλων πολιτικών κομμάτων».

 

• Βάζοντας τις αναγκαίες, για αυτούς, χυδαίες δόσεις αντικομμουνισμού, συνέδεσε τις «χώρες του ανατολικού μπλοκ» με «δικτατορικά καθεστώτα». Είπε συγκεκριμένα: «Η ελληνική υπόθεση, πάντως, πλούτισε και την εμπειρία της ίδιας της Ευρώπης. Γιατί ήταν η πρώτη υποδοχή κράτους του Νότου από εκείνα που είχαν βιώσει δικτατορικά καθεστώτα. Για να ακολουθήσουν, λίγο μετά, η Ισπανία και η Πορτογαλία, και αργότερα οι χώρες του ανατολικού μπλοκ».
• Επιχείρησε μάταια να εμφανίσει οφέλη για τα λαϊκά στρώματα όπως π.χ. για την αγροτιά που ξεκληρίστηκε ελέω ΚΑΠ. Ενώ με δεδομένες και όλες τις διαψεύσεις των μύθων αυτών αλλά και της αντιλαϊκής επίθεσης που είναι μπροστά σημείωσε ότι «ο ρόλος της ΕΕ πολλές φορές παρεξηγήθηκε» και ότι αυτή «είναι πολλά περισσότερα από ένα ταμείο. Είναι μία κοινή αντίληψη για τη ζωή, για την οικονομία και την κοινωνία, που προσφέρει δικαιώματα, αλλά γεννά και υποχρεώσεις», όπως βάφτισε τα μνημόνια διαρκείας που προϋποθέτει για τον λαό η συμμετοχή στην Ενωση, για να θωρακιστούν τα κέρδη και η εξουσία των καπιταλιστών.
• Άλλωστε, επιχείρησε να παρουσιάσει και ως καθοριστική τη συμβολή της κυβέρνησής του για τη δημιουργία και του νέου «υπερμνημονίου» του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, που όπως χαρακτηριστικά είπε «θα είναι και ο οδηγός μας όλες τις επόμενες δεκαετίες».
• Διαβεβαίωσε, σε αυτό το πλαίσιο τους «εταίρους», για την ντόπια αστική τάξη ότι «είναι πρωταγωνιστής με αξιοπιστία και ισχύ. Η οικονομία της αναβαθμίζεται διαρκώς. Ενώ οι κινήσεις της στη διεθνή σκακιέρα φέρνουν παντού αποτελέσματα: Στην υπεράσπιση των ευρωπαϊκών συνόρων και στην ανθρωπιστική συμβολή στο Μεταναστευτικό. Οπως και στις πρωτοβουλίες ειρήνης, που αναπτύσσονται στη Μεσόγειο της Ευρώπης», όπως βάφτισε τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με τη συμμετοχή και της ΕΕ.

Ομιλίες απηύθυναν επίσης: Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ντ. Σασόλι, ο οποίος προανήγγειλε τα επόμενα βήματα προς ακόμα αντιδραστικότερη κατεύθυνση, λέγοντας ότι οι «απολυταρχίες» εμφανίζονται ικανότερες, μπρος στην ΕΕ, να χειριστούν τα προβλήματα, και ότι «ίσως» δεν χρειάζεται άλλο το «εργαλείο» του «βέτο», μπρος στην ανάγκη να επιταχύνονται οι αποφάσεις. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σ. Μισέλ, θύμισε το πώς με τη συμβολή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και όλων των αστικών κομμάτων «μετατρέψατε το “όχι” σε ένα “ναι” για την Ευρώπη» στο δημοψήφισμα του 2015, ενώ βιντεοσκοπημένα μηνύματα έστειλαν η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας και προεδρεύων του Συμβουλίου της ΕΕ Α. Κόστα.

Ένωση των καπιταλιστών που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει η Ευρώπη των λαών

Αντίστοιχη εκδήλωση με την παρουσία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έγινε χτες το πρωί στη Βουλή, με κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων.

Εκεί ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος, απέναντι στην κοινή προσπάθεια από τα αστικά κόμματα να εξωραΐσουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, ανέδειξε ότι όλη η πορεία επιβεβαιώνει πως η ΕΕ αποτελεί μια διακρατική ένωση καπιταλιστικών κρατών, που έγινε για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των πολυεθνικών, απέναντι στους εργαζόμενους της Ευρώπης, αλλά και απέναντι στον ανταγωνισμό των πολυεθνικών από άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Μια πορεία που, όπως σημείωσε, συνδέεται με την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, τον περιορισμό των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, τη στρατιωτικοποίηση, τη συμμετοχή στο μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των αγορών με στρατιωτικές αποστολές των χωρών της ΕΕ σε τρεις ηπείρους. «Η ΕΕ αποτελεί το συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Ολα αυτά συνοδεύονται από τον αντικομμουνισμό που αποτελεί επίσημη ιδεολογία της ΕΕ», σημείωσε και τόνισε πως «έτσι λοιπόν, η εμβάθυνση της ΕΕ θα είναι ακόμη πιο αντιδραστική. Δεν πρόκειται ποτέ η ΕΕ να γίνει η Ευρώπη των λαών».

Χρεοκοπημένοι μύθοι

Οι μύθοι που ακούστηκαν ξανά από την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα στις φιέστες για την επέτειο ένταξης της χώρας στην ΕΕ έχουν προ πολλού χρεοκοπήσει.

Σαράντα χρόνια μετά, ο λαός μας, που τάχα «θα έτρωγε με χρυσά κουτάλια» από τη συμμετοχή της αστικής τάξης στην ιμπεριαλιστική ένωση, βρέθηκε και συνεχίζει να βρίσκεται αντιμέτωπος με μια χωρίς προηγούμενο επίθεση, από την πολιτική όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, σοσιαλδημοκρατικών, νεοφιλελεύθερων ή «αριστερών».

• Εργατικά – λαϊκά δικαιώματα εξαϋλώνονται, όπως και τα δικαιώματα των βιοπαλαιστών αυτοαπασχολούμενων στο χωριό και την πόλη, της νεολαίας. Το νομοσχέδιο για το 10ωρο που προωθεί τώρα η κυβέρνηση, εμπλουτίζοντας το αντεργατικό οπλοστάσιο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, με βάση τις «κατευθυντήριες γραμμές» της ΕΕ, είναι αποκαλυπτικό.
• Οι υποσχέσεις για «αέναη» ανάπτυξη χρεοκόπησαν γρήγορα μπροστά στις απανωτές καπιταλιστικές κρίσεις που φορτώθηκαν στις πλάτες των λαών, ενώ οι περιβόητες «ελευθερίες» της ιμπεριαλιστικής ένωσης αποδείχτηκαν πως ήταν η ελευθερία του κεφαλαίου να εκμεταλλεύεται ακόμα πιο άγρια τα εκατομμύρια των εργαζομένων στην Ευρώπη.
• Τα περί «σύγκλισης» και «αλληλεγγύης», προς όφελος τάχα των λαών, φάνηκε πως ήταν αέρας κοπανιστός, επιβεβαιώνοντας πως τίποτα τέτοιο δεν μπορεί να υπάρξει στις «λυκοφιλίες» του κεφαλαίου, όπως και τίποτα δεν μπορεί να αναιρέσει τον νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης στον καπιταλισμό.
• Σε ό,τι αφορά την πολυδιαφημισμένη «δημοκρατία», το παλμαρέ έχει νέους μηχανισμούς καταστολής και εκατοντάδες νόμους παρακολούθησης, χαφιεδισμού και καταπολέμησης του «ριζοσπαστισμού», βαφτίζοντας πλέον απροκάλυπτα «παράγοντα κινδύνων» τις λαϊκές διαδηλώσεις.

Και, βέβαια, έχει απροκάλυπτο αντικομμουνισμό, που αποτελεί επίσημη ιδεολογία της ιμπεριαλιστικής ένωσης, με διώξεις και απαγορεύσεις Κομμουνιστικών Κομμάτων, την ίδια ώρα που ξεπλένει τον φασισμό και τον ναζισμό μέσα και από το άθλιο κατασκεύασμα των «δύο άκρων».

Οι μύθοι για την ιμπεριαλιστική ένωση, που τάχα θα διασφάλιζε την «ειρήνη», έγιναν σκόνη στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, στη Λιβύη και τη Συρία, με τα καραβάνια των ξεριζωμένων μάρτυρά τους.

Κι όμως, όλοι αυτοί οι μύθοι σήμερα σερβίρονται ξαναζεσταμένοι από την αστική τάξη και τα κόμματά της, με αφορμή τη λεγόμενη «Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης». Μαζί και το παραμύθι ότι ο καπιταλισμός και η ΕΕ «πήραν το μάθημά τους» και ότι η εμπειρία της πανδημίας επέβαλε στροφή σε «άλλη» πολιτική.
Τα σχέδια όμως για ακόμα στενότερη «οικονομική και νομισματική ένωση» σηματοδοτούν νέα βαριά μνημόνια, ακόμα σκληρότερα μέτρα, επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ενίσχυση των ενιαίων μηχανισμών για την εφαρμογή ενιαίων αντιδραστικών κατευθύνσεων σε βάρος των λαών.

Αυτό επιβεβαιώνει και το λεγόμενο Ταμείο Ανάκαμψης που «αποθεώνουν» ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και οι υπόλοιποι, το νέο «υπερμνημόνιο» που χρηματοδοτεί με δισ. ευρώ τα νέα «πράσινα» και «ψηφιακά» πεδία κερδοφορίας, με «αντάλλαγμα» νέα βάρβαρα μέτρα για τον λαό.

Η «πιο ενιαία φωνή» και «ισχύς», που θέλουν να αποκτήσει η ιμπεριαλιστική ένωση, σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση, περισσότερες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με στενότερη συνεργασία με το ΝΑΤΟ, βυθίζοντας σε νέους και μεγαλύτερους κινδύνους τους λαούς, προκειμένου να θωρακιστούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Η στρατιωτικοποίηση αυτή κοιτάζει και «προς τα μέσα», προς τον εχθρό λαό, με στόχο να καταπνιγεί κάθε ριζοσπαστικό σκίρτημα, να παταχθεί κάθε διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής, πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και στρέφεται ενάντια στο κεφάλαιο, στην κερδοφορία ή και στην εξουσία του.

Ξανά επιβεβαιώνεται πως η ΕΕ είναι ένωση του κεφαλαίου και γι’ αυτό αλλάζει μόνο προς το χειρότερο, σε βάρος των λαών.
Κάθε βήμα που ενισχύει τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ, ενισχύει τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, τη δικτατορία του κεφαλαίου.

Το μέλλον για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση:
Στην ισχυροποίηση της πάλης σε κάθε χώρα ενάντια στην ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, με επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.