Περί 🐦 τοίχων και 🦃 τειχών 🇩🇪

Ο Γιώργος Στεργίου –για όσους δεν το ξέρουν είναι Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. και όπως όλοι «μιλάει», μέσω ΜΚΔ (συνήθως twitter - @Stergiou_G), έχει επιλέξει και logo – σε μπλε φόντο «Χτίζουμε την Ελλάδα της Αυτοπεποίθησης» (το τελευταίο σε φόντο κόκκινο)

Η επίσημη σελίδα του Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας Γιώργου Στεργίου λοιπόν, σε πρόσφατο (καρφιτσωμένο) τουίτ –προφανώς με τη θεσμική του ιδιότητα, αναφέρει «Το "τείχος του αίσχους" στο Βερολίνο ήταν το τελευταίο που διαίρεσε λαούς στην Ευρώπη - το 1989 η πτώση του σήμανε την πανωλεθρία των ιδεών σας. Αντίθετα ο φράχτης στον Έβρο αποδυναμώνει γεωπολιτικούς εκβιασμούς. Εκεί βρίσκονται τα χερσαία σύνορα της ΕΕ» (υποτίθεται προς Φίλη-Βαρουφάκη, αλλά αυτό είναι το «φαίνεσθαι» οι αποδέκτες είναι –προφανώς, άλλοι, μια που οι συγκεκριμένοι κομμουνιστές δεν υπήρξαν ποτέ, ούτε λάτρεις της DDR και του υπαρκτού σοσιαλισμού)

Μιλώντας σήμερα περί τειχών το πρώτο που έρχεται στο νου –με τραγικούς συνειρμούς είναι εκείνο της Παλαιστίνης (θυμίζουμε πως ο Δένδιας ταξιδεύει σε Ισραήλ και Παλαιστίνη με ευρωατλαντικό «γράμμα» -φρόντισε, εξάλλου, να συντονιστεί με τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, όπου συζήτησαν τις «εξελίξεις στην περιοχή»…)

Αλλά ας μιλήσουμε για το δικό μας «συνορο-φράχτη»: το ΚΚΕ ήδη όταν πριν 10 χρόνια σχεδιαζόταν (Γενάρης 2011) πέρα από τις άμεσες κινητοποιήσεις, έκανε παρέμβαση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (βλ Γιώργος Τούσσας,  Μετατρέπουν τη χώρα σε κόλαση για τους μετανάστες) και όλα αυτά τα χρόνια –με κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις ευρωλάγνων να έρχονται και να παρέρχονται, μεταξύ αυτών της ΣυριζαΑνΕλ, δίνει καθημερινά τις «μικρές» και «μεγάλες» μάχες: το Μάρτη κλιμάκιο του Κόμματος, με επικεφαλής τον βουλευτή Γιάννη Δελή έκανε περιοδεία στον Έβρο, την ίδια ώρα που Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ έδινε πράσινο φως στην πολιτική εγκλωβισμού και παζαριών με την Τουρκία.

Όσο για τα περί «πανωλεθρίας ιδεών» (των κομμουνιστών) να του θυμίσουμε πως οι ανατροπές του υπαρκτού σοσιαλισμού (1989-1991) δεν έφεραν –αν και θριαμβευτικά εξαγγέλθηκε τότε το «τέλος της ιστορίας».
(σσ. ο αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Francis Fukuyama, με το «διάσημο» βιβλίο του “The End of History & the Last Man” -το τέλος της ιστορίας κι ο τελευταίος άνθρωπος, έσπευσε να αντικαταστήσει τον «ιστορικά χρεοκοπημένο», κατά τη γνώμη του μαρξισμό και ιστορικό υλισμό με μια καινούρια νομοτέλεια, που δεν ήρθε ποτέ και με τη μεγαλόπνοη πρόβλεψη περί εξάλειψης των ταξικών συγκρούσεων στην κατοπινή ιστορία της ανθρωπότητας).
Και όπως είχε πει προφητικά ο Fidel Castro πριν 68 ολόκληρα χρόνια (16-Οκτ-1953 στην 90σέλιδη αυτό_υπεράσπισή του μετά την επίθεση στη Μονκάδα τον Ιούλη) «Condenadme, no importa, La historia me absolverá» …Καταδικάστε με δεν έχει σημασία, Η ιστορία θα με δικαιώσει!

Ο Garry Winogrand (μεγάλος αμερικανός φωτογράφος, αρχικά πολεμικός ανταποκριτής (1928-1984)  μιλώντας για τη «μεγάλη εικόνα» είχε πει: Photography is not about the thing photographed. It is about how that thing looks photographed… «Η φωτογραφία δεν έχει καμία σχέση με αυτό που φωτογραφίζεται. Έχει να κάνει με το φαίνεσθαι»