Έχε το νου σου στο παιδί!

 

Κάποια ονόματα, των 100άδων παιδιών που δολοφονήθηκαν στην Παλαιστίνη από τον ιμπεριαλισμό και τους λακέδες του, αυτές τις μέρες έρχονται να προστεθούν στις χιλιάδες της σφαγής στα προσφυγικά στρατόπεδα της Σάμπρα και Σατίλα στον Νότιο Λίβανο (16–18 Σεπ 1982), με τη ματοβαμμένη «υπογραφή» του τότε υπουργού Άμυνας και Προέδρου του Ισραήλ, Αριέλ Σαρόν, από τον ισραηλινό στρατό και παραστρατιωτικές οργανώσεις, «εμπνευσμένη» από την pax americasna.

Κάποτε θα `ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ’ αγαπούν
και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα `ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα `ρθουν οι καιροί
που θα `χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα…

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

Σύνθεση, Μίκης Θεοδωράκης (άλμπουμ «ο ασυμβίβαστος - 1979) | Στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος | 1^η εκτέλεση Παύλος Σιδηρόπουλος

19-Μάη 2021
Συνεχίζεται για δέκατη μέρα η σφαγή του Παλαιστινιακού λαού και οι κυβερνήσεις της πολιτισμένης Ευρώπης –σε απόλυτο συντονισμό και η δική μας, περί άλλων τυρβάζουν, με συνεχείς πρωτοβουλίες και όπλα υπό μάλης ντυμένα περιστέρια.
Ο ΥπΕξ μας Νίκος Δένδιας πετάει με ελικόπτερα παντός καιρού, αγγελιοφόρος και αυτός στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ – ΕΕ, κάνει ξεκάθαρες δηλώσεις, μετά από ευχολόγια για «άμεση κατάπαυση του πυρός, προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προστασία της ανθρώπινης ζωής», επαναλαμβάνοντας ωμά απαράδεκτες θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης: «Καταδίκασα με τον πιο καθαρό τρόπο την εκτόξευση χιλιάδων ρουκετών από την "Χαμάς" κατά του Ισραήλ. Είναι ενέργεια απολύτως και καθολικά καταδικαστέα. Δήλωσα, επίσης, ότι το Ισραήλ, όπως και κάθε χώρα του κόσμου, έχει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα». 

Και η μεγάλη μερίδα του κόσμου, παρακολουθώντας βαριεστημένα –αλλά με «συμπόνοια» τα συντονισμένα ΜΜΕ (TV), περιμένει πότε θα τελειώσουν οι ειδήσεις, για να δει την αγαπημένη εκπομπή. Προεξεχούσης στην παραπληροφόρηση της «κρατικής» ΕΡΤ, που δείχνοντας πλάνα από νοσοκομεία, μιλάει για επίθεση εναντίον του Ισραήλ και για προσπάθειες της Ελλάδας, που «έχει καλή σχέση με αμφότερες τις πλευρές» (sic!), ενώ το «πολύ»  ANA-MPAwebTV, βλέπει «μπαράζ επιθέσεων με πυραύλους που εκτοξεύτηκαν προς το Ισραήλ από τη Γάζα»

Τι περιμένετε;

Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν κι ότι οι αχόρταγοι κάτι θε να σας δώσουν!
Οι λύκοι θα σας ταΐσουνε αντί να σας καταβροχθίσουν!
Από φιλία |
θα σας προσκαλέσει η τίγρη να της βγάλετε τα δόντια!
Τέτοια περιμένετε!

Εγώ ο Bertolt Brecht
είμαι από τα μαύρα δάση,
η μάνα μου στις πολιτείες
με κουβάλησε,
σαν ήμουνα ακόμα στην κοιλιά της,
και των δασών η παγωνιά
μέσα μου θα `ναι ως το θάνατό μου….

Απ’ αυτές τις πολιτείες
θα απομείνει εκείνος που διάβηκε από μέσα τους
ο άνεμος, δίνει χαρά το σπίτι σ’ αυτόν που τρώει,
τ’ αδειάζει.

Ελπίζω στους σεισμούς
που μέλλονται για να ‘ρθουν,
να μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου
απ’ την πίκρα να μου σβήσει.

17 χρόνια μετά το ολοκαύτωμα Σάμπρα και Σατίλα, λίγα μόλις χι­λιό­με­τρα βο­ρεί­ως των ελ­λη­νι­κών συ­νό­ρων ξε­κι­νού­σε η τε­λευ­ταία με­γά­λη σφαγή του 20ου αιώνα.
Ήταν τότε που στη βαλ­κα­νι­κή χερ­σό­νη­σο ξε­δι­πλώ­νο­νταν σε όλο της το τρα­γι­κό με­γα­λείο η βαρ­βα­ρό­τη­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού των ΗΠΑ-ΝΑ­ΤΟ-ΕΕ. Μια βαρ­βα­ρό­τη­τα που ο λαός της Γιου­γκο­σλα­βί­ας την έζησε κυ­ριο­λε­κτι­κά στο πετσί του επί 78 συ­νε­χό­με­να με­ρό­νυ­χτα.

Το ΝΑ­ΤΟϊ­κό μα­κε­λειό στη Γιου­γκο­σλα­βία απο­τέ­λε­σε την κο­ρύ­φω­ση του κα­τα­κερ­μα­τι­σμού της Γιου­γκο­σλα­βί­ας- ενός κα­τα­κερ­μα­τι­σμού που ξε­κί­νη­σε και με­θο­δεύ­τη­κε στα­δια­κά έπει­τα από τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές στην ΕΣΣΔ και την ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του ’90.
Η κυ­ριαρ­χία των κα­πι­τα­λι­στι­κών σχέ­σε­ων πα­ρα­γω­γής στη Γιου­γκο­σλα­βία έπει­τα από πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες έδωσε το έναυ­σμα για τις προ­σπά­θειες διά­λυ­σης της, με κύριο στρα­τη­γι­κό στόχο το μοί­ρα­σμα των νέων αγο­ρών που δη­μιουρ­γή­θη­καν και την αύ­ξη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των μο­νο­πω­λια­κών ομί­λων που θα καρ­πώ­νο­νταν τη «λεία» της κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νης πρώην ομο­σπον­δια­κής Γιου­γκο­σλα­βί­ας.

ΝΑΤΟ-Γιουγκοσλαβία 1999: «Έχε το νου σου στο παιδί…»

Το όνομα της ήταν Μίλιτσα Ράκιτς. Γεννημένη το 1996, ζούσε με τους γονείς της, Ζάρκο και Ντούσιτσα, σε ένα μικρό διαμέρισμα στη Μπατάνιτσα, στα βόρεια του Βελιγραδίου. Όπως για κάθε παιδί της ηλικίας της, έτσι και για την τρίχρονη Μίλιτσα ο κόσμος όλος ήταν ένα παιχνίδι. Ένας κόσμος αθωότητας, τρυφερότητας, ανεμελιάς που κάθε παιδί στον κόσμο έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να βιώνει.
Η Μίλιτσα θα ήταν σήμερα 25 ετών. Μόνο που, όπως συμβαίνει με εκατομμύρια παιδιά από την Συρία και την Υεμένη μέχρι τη Λιβύη και την Παλαιστίνη, την πρόλαβε ο πόλεμος.
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος των «συμμάχων». Των «πολιτισμένων» υπερδυνάμεων ΗΠΑ και Ευρώπης. Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ. Ο βάρβαρος πόλεμος της λυκοσυμμαχίας, στο όνομα της οποίας πίνουν νερό οι εκάστοτε κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις του ελληνικού αστικού πολιτικού συστήματος. 

Βαλς με τον Μπασίρ Ι Vals Im Bashir | Ari Folman (2008)

Οι λέξεις δεν φτάνουν για να περιγράψουν τη γροθιά στο στομάχι που σου δίνει η ταινία του ισραηλινού σκηνοθέτη Αρι Φόλμαν (υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό στον πόλεμο του Λιβάνου το 1982) ένα αριστουργηματικό αντιπολεμικό ντοκιμαντέρ σε animation, άρτιο από όλες τις απόψεις.
Ο Αρι, κάθε νύχτα βλέπει τον ίδιο εφιάλτη (26 αγριεμένα σκυλιά να τον κυνηγούν), τον συνδέει με τη θητεία του στον πόλεμο και μάταια προσπαθεί να ανακαλέσει στη μνήμη του εκείνη την περίοδο: Οι μνήμες του είναι τόσο τραυματικές που έχουν διαγραφεί.
Ετσι ξεκινά μια οδύσσεια συναντήσεων με όσους θυμάται ότι υπηρέτησαν μαζί του, για να καταφέρει να ξετυλίξει το κουβάρι της αλήθειας.
Οσο περισσότερο θυμάται, τόσο περισσότερο ο ψυχισμός του καταρρακώνεται.

Ο Φόλμαν έχει περιγράψει την παράνοια του πολέμου με μια εκπληκτική σκηνή, όπου ο ισραηλινός διοικητής χορεύει βαλς με το πολυβόλο του κάτω από τους ήχους του Σοπέν και τεράστιες αφίσες του Λιβανέζου εθνικιστή Προέδρου Μπασίρ Τζεμαγιέλ, η δολοφονία του οποίου έδωσε στο Ισραήλ τη δυνατότητα να καταλάβει ολόκληρο τον Νότιο Λίβανο και να πραγματοποιήσει τις σφαγές των Παλαιστινίων προσφύγων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα στη Βηρυτό.

Αυτό δεν είναι «Love Song» (Vals Im Bashir).

Εγώ είμαι, εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας
Εδώ ή αλλού, χτυπάω όλες τις πόρτες
Ω, μην τρομάζετε καθόλου που ’μαι αθώρητη
Κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί να δει.

Εδώ και δέκα χρόνια, εδώ καθόμουνα
Στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε
Κι είμαι παιδί, τα εφτά δεν τα καλόκλεισα
Μα τα νεκρά παιδιά δεν μεγαλώνουν.

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου
Μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια
Όλη όλη μια χουφτίτσα στάχτη απόμεινα
Την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ’ έναν ουρανό συννεφιασμένο.

Ω, μην θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα,
Κανείς εμένα δεν μπορεί να με γλυκάνει
Τι το παιδί που σαν εφημερίδα κάηκε
Δεν μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει.

Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας, ακούστε με,
Φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας
Έτσι που τα παιδάκια πια να μην σκοτώνονται
Και να μπορούν να τρώνε καραμέλες. 

 

“Το Κοριτσάκι της Χιροσίμα” Ναζίμ Χικμέτ (αποδ. Γ. Ρίτσου)