Κούβα Πρωτομαγιά 2024: Πάνω από τέσσερα εκατομμύρια, στο πλευρό της επανάστασης 🇨🇺 στις πλατείες του νησιού _μπροστά στις προσκλήσεις και προκλήσεις των καιρών 🎥

“Ξημερώματα _πριν φέξει και η λαοθάλασσα σε λεωφόρους, πόλεις και πλατείες όπου γιορτάζεται το φεστιβάλ του παγκόσμιου προλεταριάτου, που είναι επίσης υπεράσπιση της αδιαπραγμάτευτης απόφασης του λαού μας να συνεχίσει να χτίζει το μέλλον του, κυρίαρχα”.

Ο Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, βρίσκεται από νωρίς στην πλατεία “Tribuna Antimperialista” (σσ. δείτε στο τέλος της ανάρτησης την ιστορία της) για να «γιορτάσει την #1^η Μαΐου _#1DeMayo με τον ακριβό μας λαό», όπως έγραψε στο κοινωνικό δίκτυο X.

Ο Στρατηγός Raúl Castro Ruz, ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, είναι επίσης εκεί, μαζί με άλλες προσωπικότητες της χώρας. Στην καθιερωμένη εκδήλωση συμμετέχει και ο Ulises Guilarte de Nacimiento, μέλος του Πολιτικού Γραφείου και γενικός γραμματέας της Central de Trabajadores de Cuba (Συνομοσπονδία εργατών Κούβας CTC).

Περισσότεροι από 1.000 συναγωνιστές από 200 οργανώσεις αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο είναι παρόντες δίπλα στους Κουβανούς εργάτες.

Η Darian Oramas Campo, μια νέα εργαζόμενη στον ηλεκτρικό τομέα, μίλησε κατά τη διάρκεια της κεντρικής εκδήλωσης για την Παγκόσμια Ημέρα των Εργαζομένων, στην Αβάνα, επισημαίνοντας τις σύγχρονες προκλήσεις για τον λαό, ο οποίος βιώνει μια αυστηροποίηση του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού εμπάργκο των ΗΠΑ στο νησί.

\\ Granma #1DeMayo

Μπροστά στις προκλήσεις των καιρών

Ο γενικός γραμματέας της CTC, στην κεντρική ομιλία της εκδήλωσης, επεσήμανε ότι σήμερα χιλιάδες _ χιλιάδες, εκατομμύρια εργαζόμενοι διαδηλώνουν σε συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα δείχνοντας πως παραμένουμε σταθεροί και ενωμένοι γύρω από την Επανάσταση, υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά της ανεξαρτησίας κυριαρχίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αναφέρθηκε επίσης στις ιδιαιτερότητες του κουβανικού κοινωνικοοικονομικού πλαισίου, που χαρακτηρίζεται τόσο από τον αποκλεισμό των ΗΠΑ όσο και από τις δικές μας εσωτερικές ανεπάρκειες.

Όλα αυτά είχαν αντίκτυπο στις ελλείψεις τροφίμων, στην απώλεια της αγοραστικής δύναμης των μισθών και των συντάξεων, περιορίζουν την πρόσβαση σε εισροές και πρώτες ύλες για τις βιομηχανίες και επίσης στο εμπόριο και τις ξένες επενδύσεις... που, ως αποτέλεσμα και των μέτρων των ΗΠΑ, μας προβληματίζουν για τη ζωή των εργαζομένων της χώρας. Ως εκ τούτου, αφιερώνουμε αυτή τη μέρα στον ηρωισμό των Κουβανών εργατών, είπε.

Ο Guilarte de Nacimiento επεσήμανε ότι υπάρχουν καλές εμπειρίες παντού στη χώρα, αποδεικνύοντας ότι είναι δυνατό να επιτευχθεί παραγωγική αποτελεσματικότητα, παρά τους περιορισμούς των υλικών και οικονομικών πόρων. Στο επίκεντρο αυτών βρίσκεται ο άνθρωπος-λαός, που μας δείχνει ότι το ανθρώπινο υλικό είναι ο ασφαλέστερος και πιο στέρεος πόρος που έχουμε σήμερα που δεν επιτρέπεται να σπαταλάμε. Τόνισε την επείγουσα ανάγκη εξυγίανσης της σοσιαλιστικής κρατικής επιχείρησης, καθώς και τη διασφάλιση της αύξησης προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών, που να επιτρέψει μείωση των τιμών και διασφάλιση της επενδυτικής αποτελεσματικότητας, σε μια διαδικασία μόνιμης σύνδεσης με τον μη κρατικό τομέα της οικονομίας, που απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή και προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων που την αποτελούν.

Αναλαμβάνουμε αυτήν την αναπόφευκτη πρόκληση, εν μέσω των προβλέψεων της κυβέρνησης για διόρθωση στρεβλώσεων και αναζωογόνηση της οικονομίας το 2024, που συμπίπτει με την οργανική διαδικασία του XXII Συνεδρίου της CTC. Οι Κουβανοί εργάτες, με την πεποίθηση πως αυτοί είναι οι κάτοχοι των θεμελιωδών μέσων παραγωγής, πρέπει να ελέγχουν και να εποπτεύουν όλο και περισσότερο τους πόρους, μέσα και από έναν αδιάκοπο αγώνα ενάντια στη διαφθορά, την απειθαρχία και τις παρανομίες.

Η Παγκόσμια Ημέρα των Εργαζομένων συμπίπτει με τη συνέχιση του εγκλήματος κατά του παλαιστινιακού λαού, από το Ισραήλ. Οι Κουβανοί εργάτες καταδικάζουν αποφασιστικά και από αυτό το βήμα τις επιθέσεις εναντίον χιλιάδων παιδιών και του λαού της Παλαιστίνης συνολικά, πρόσθεσε. Και επίσης ότι το παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί πάντα να υπολογίζει στην υποστήριξη της Κούβας στη μάχη κατά της ανισότητας και για την εγκαθίδρυση μιας πιο δίκαιης και ισότιμης διεθνούς τάξης.

Όσο πιο περίπλοκες είναι οι συνθήκες, τόσο πιο ενισχυμένη πρέπει να είναι η μονάδα, υπενθύμισε ο Guilarte, αναφέροντας τον Στρατηγό (σσ. Raúl Castro Ruz), του οποίου η μόνιμη έκκληση για κοινωνική συνοχή ήταν η πρόσκληση με την οποία ολοκλήρωσε την παρέμβασή του.

Η Κούβα “πολλαπλασιάζεται” στις πλατείες

Για άλλη μια φορά το ξημέρωμα της Πρωτομαγιάς πλημμυρίζει το Νησί με χρώματα, χαρά, αισιοδοξία και κοινές βεβαιότητες. Για άλλη μια φορά η ημερομηνία καλεί και ενώνει, ενθαρρύνει και δεσμεύεται. εξυψώνει την αλήθεια μιας χώρας. Έτσι ξημερώνει σήμερα η Κούβα, που αποτελείται από μια «θάλασσα» ανθρώπων σε λεωφόρους, πόλεις και πλατείες …

Σε αυτό το πανέμορφο τοπίο πλήθους που περιλαμβάνει παιδιά, νέους, παππούδες και γιαγιάδες και οικογένειες ολόκληρες, είναι δυνατό να παρατηρήσει κανείς το μεγαλείο ενός έθνους που έχει σφυρηλατηθεί στη στωικότητα και την ηρωική αντίσταση των παιδιών του απέναντι στις συνεχείς “αυτοκρατορικές” αυταπάτες αυτών που αντιτίθενται στην ύπαρξη της Κουβανικής Επανάστασης και _μάταια ονειρεύονται το τέλος της (σσ. ο όρος imperiales “αυτοκρατορικές”, “αυτοκρατορία” κλπ. χρησιμοποιείται για τις ΗΠΑ)

Για να διατηρήσουμε αυτά τα επιτεύγματα και να υποστηρίξουμε την επείγουσα ανάγκη για εκ νέου τόνωση της εθνικής οικονομίας μέσω της συλλογικής δημιουργίας, αυτή την Πρωτομαγιά, το αρχιπέλαγος ανάβει ξανά σε κάθε έπαλξη, σε κάθε κερκίδα γεμάτη αφίσες, πανό και συνθήματα που λένε πολλά για την αποφασιστικότητα και την ορμή όσων αγαπούν και ανακαλύπτουν, εκείνων που δεν τα παρατάνε, παρά τις αντιξοότητες.

Και σε κάθε παρέλαση που ομορφαίνει τον ορίζοντα από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη, φίλοι από άλλα γεωγραφικά πλάτη συγχωνεύονται στη μάζα του κουβανικού προλεταριάτου, ενώνοντας τις φωνές τους με τις δικές μας, σε δίκαια αιτήματα ενάντια στον εγκληματικό αποκλεισμό μας και τη σιωνιστική γενοκτονία που αφαιρεί χιλιάδες ζωές στην Παλαιστίνη.

Σε αυτά τα κίνητρα που αγκαλιάζουν την αλληλεγγύη, μέσα σε τόσο βαθιά ριζωμένο μίσος, προστίθενται τα αποστάγματα ενός εργαζόμενου λαού που βαδίζει με πεποίθηση και προσήλωση στην ιστορία του. Γι' αυτό –που έχει γίνει σημείο αναφοράς για πολλές χώρες στον κόσμο– ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας των Εργαζομένων είναι μια ζωντανή αντανάκλαση της Κούβας που θέλουμε. ενωμένοι και περισσότεροι από ποτέ σήμερα, σε κάθε πλατεία, σε κάθε γωνιά του νησιού της επανάστασης.

Πρωτομαγιά με τον Φιντέλ

Η Πρωτομαγιά έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Κουβανούς. Σε εκείνη την Πλατεία της Επανάστασης όπου ο Comandante en Jefe Φιντέλ Κάστρο Ρουζ θα ιππεύει αιώνια, επικεφαλής στρατευμάτων μηχανικών, αρχιτεκτόνων, γιατρών, φοιτητών, οικοδόμων, εργατών, γενικά των εκατομμυρίων λαού, που ήταν πάντα παρών σε αυτούς τους γιορτασμούς.

Ο Φιντέλ όρισε αυτή την ημέρα στις 18 Νοεμβρίου 1959, στα εγκαίνια του 10^ου Συνεδρίου του
CTC, δηλώνοντας:

«(…)
Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε, χάρη στον θρίαμβο της επανάστασής μας την 1^η Ιανουαρίου, ως κυρίαρχος και καθοριστικός παράγοντας στην πολιτική ζωή της χώρας, γιατί ήταν η εργατική τάξη που έδωσε τα πάντα», με τον Ejército Rebelde _ Ανταρτικό Στρατό να δίνει το τελειωτικό χτύπημα σε εκείνα τα σχέδια, που μέχρι την τελευταία στιγμή έδινα τα πάντα για να στερήσουν τη νίκη από τον λαό μας, όπως είχε γίνει κι άλλες φορές».

Ο λαός πάντα ύψωνε τις κουβανικές σημαίες και υπογράμμιζε στους Κουβανούς επαναστάτες ηγέτες, αυτό πού Φιντέλ ανέδειξε την 1^η Μαΐου 1964:
«Η Επανάστασή μας έχει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, πολλές ενδιαφέρουσες και χρήσιμες εμπειρίες για όλους τους ανθρώπους. Πάνω απ' όλα όμως, η χώρα μας έχει κάτι υπέροχο, κάτι που σήμερα, Πρωτομαγιά, εργατική γιορτή, μπορούμε να διακηρύξουμε περήφανα: Η χώρα μας έχει αυτόν τον λαό, και αυτός ο λαός είναι ό,τι πιο αξιοθαύμαστο έχει η Επανάσταση!»

Ο ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης ορίζει την έννοια της Επανάστασης ασυνήθιστα την Πρωτομαγιά του 2000 στην Ανοιχτή Εκδήλωση Νέων, Φοιτητών και Εργατών για την Παγκόσμια Ημέρα Εργαζομένων:
«Η επανάσταση είναι μια αίσθηση της ιστορικής στιγμής. Αλλάζει όλα όσα πρέπει να αλλάξουν. Είναι πλήρης ισότητα και ελευθερία. Αντιμετωπίζεται και μεταχειρίζεται τους άλλους ως ανθρώπινα όντα. Είναι να χειραφετήσουμε τον εαυτό μας μόνοι μας και με τις δικές μας προσπάθειες _είναι η πρόκληση ισχυρών κυρίαρχων δυνάμεων εντός και εκτός της κοινωνικής και εθνικής σφαίρας. Είναι η υπεράσπιση των αξιών στις οποίες πιστεύει κανείς με τίμημα οποιασδήποτε θυσίας. Είναι σεμνότητα, ανιδιοτέλεια, αλτρουισμός, αλληλεγγύη και ηρωισμός. Αγωνίζεται με θράσος, ευφυΐα και ρεαλισμό. Ποτέ δεν λέει ψέματα ούτε παραβιάζει τις ηθικές αρχές. Είναι μια βαθιά πεποίθηση ότι δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο ικανή να συντρίψει τη δύναμη της αλήθειας και των ιδεών. Η επανάσταση είναι ενότητα, είναι ανεξαρτησία, αγωνίζεται για τα όνειρά μας για δικαιοσύνη για την Κούβα και για τον κόσμο, που είναι η βάση του πατριωτισμού μας, του σοσιαλισμού μας και του διεθνισμού μας».

Στον προβληματισμό του στις 30 Απριλίου 2009 με τίτλο «Η Ημέρα των Φτωχών του Κόσμου» γράφει:

«Ελπίζουμε ότι κάθε Πρωτομαγιά χιλιάδες άνδρες και γυναίκες από όλες τις γωνιές του πλανήτη θα μοιράζονται μαζί μας την Παγκόσμια Ημέρα των Εργαζομένων, την οποία γιορτάζουμε εδώ και 50 χρόνια. Όχι μάταια, πολύ πριν την 1^η Ιανουαρίου 1959, είχαμε διακηρύξει ότι η Επανάσταση μας θα είναι η Επανάσταση των ταπεινών, από τους ταπεινούς και για τους ταπεινούς. Οι επιτυχίες της χώρας μας στους τομείς της παιδείας, της υγείας, της επιστήμης, του πολιτισμού και άλλων κλάδων, και κυρίως η δύναμη και η ενότητα του λαού, το αποδεικνύουν, παρά τον ανελέητο αποκλεισμό».

Tribuna Antimperialista José Martí

Πρόκειται για πλατεία που βρίσκεται στην πόλη της Αβάνας της Κούβας, που χτίστηκε κατόπιν αιτήματος του Φιντέλ Κάστρο για να πραγματοποιούνται διάφορες δράσεις, οι οποίες θα ήταν κυρίως συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις του κουβανικού λαού. Στην πλατεία υπάρχει ένα άγαλμα του José Martí και του παιδιού Elián González. Το έργο ανατέθηκε σε μια ομάδα μηχανικών της (κρατικής εννοείται) la Empresa de Proyecto de Industrias Varias, με επικεφαλής την πολιτική μηχανικό Annia Martínez και υπό τη διεύθυνση του αρχιτέκτονα Maikel Menéndez.

Το έργο διαθέτει σύγχρονη τεχνολογία ήχου και φωτισμού, σχεδιασμένο για δραστηριότητες πάνω από 10.500 καθήμενων + 3.000 όρθιων στο στεγασμένο κομμάτι και πάνω από 100.000 να χρησιμοποιούν τους ανοιχτούς χώρους. Διαθέτει 4 ατσάλινα τόξα, τοποθετημένα από το μεγαλύτερο προς το μικρότερο, ξεκινώντας από τη σκηνή σε κύβους από σκυρόδεμα 2Χ2Χ2μ. Έχει αναθηματικές πλάκες που μνημονεύουν μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Μάλκολμ Χ, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Μαρξ ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα κά.

Η έναρξη των εργασιών έγινε στις 15-Ιαν-2000, η κατασκευή πραγματοποιήθηκε στο πάρκο «4^η Ιουλίου», μπροστά από το πρώην γραφείο συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αβάνα (σημερινή Πρεσβεία ΗΠΑ) και τα εγκαίνια έγιναν την 3-Απρ-2000: παραδόθηκε σε μόλις 80 ημέρες.

Κούβα: η εργατική πρωτομαγιάτικη διαδήλωση αντικαθίσταται με “τοπικές δράσεις”…

Η εργατική πρωτομαγιά _1ο. de Mayo για το νησί της επανάστασης φέρει 62+ χρόνια το βαρύ φορτίο των μεγαλύτερων στον κόσμο εκδηλώσεων, όπου εκατομμύρια κουβανών κάθε ηλικίας παίρνουν μέρος στην καθιερωμένη γιορτή _φόρο τιμής της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου που αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης. Δεν είν΄αργία είναι ΑΠΕΡΓΙΑ! _στον αντίποδα της μέρας των λουλουδιών των αστών.

Από το 1959 _ano primero dela revolucion, οι αρχές _με επικεφαλής το ΚΚ Κούβας διοργανώνουν τη μεγάλη μαζική εκδήλωση στην Plaza de la Revolución _Πλατεία της Επανάστασης, διαθέτοντας χιλιάδες λεωφορεία και κάθε είδους μέσο μαζικής μεταφοράς, για να φτάσουν εκεί οι διαδηλωτές (το 2020 και το 2021 είχε ανασταλεί λόγω της πανδημίας του Covid-19).

Θυμίζουμε, όπως είναι γνωστό -κυρίως στους άσπονδους “φίλους” της Κούβας, πως ο χρόνος σταμάτησε και (ξανα)ξεκίνησε, την τελευταία μέρα του 1958, όταν οι “barbudos”, με επικεφαλής τον Φιντέλ - Comandante en jefe Fidel Castro Ruz, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες λαού απελευθέρωναν την Αβάνα και κέρδιζαν με τα όπλα την εξουσία, ενώ ο δικτάτορας, Φουλχένσιο Μπατίστα, εγκατέλειπε το νησί της επανάστασης, μαζί με την κουστωδία του
Και από τότε ξεκίνησε η δοξασμένη και δύσκολη πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού ... Año Primero (1^ο) de la revolución  - Año 2^ο de la revolución ... “1^η  χρονιά από την επανάσταση”, “2^η  χρονιά από την επανάσταση” ... και κάπως έτσι μέσα από ατραπούς και πισωγυρίσματα και νίκες και ερωτηματικά σε κρίσιμα σταυροδρόμια έφτασαν αισίως στο “Año 62^ο+ de la revolución”.
Προσωπικά είχαμε την τύχη και την τιμή να πάρουμε μέρος σε κάποιες από αυτές τις αξέχαστε πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις (1968, 1981, 1992, 2004 κά. τους παλιούς καλούς καιρούς του un Fidel que vibra en la montaña…)

Πρώτη φορά χωρίς τον comandante en jefe Fidel Castro Ruz

Αβάνα, 1η Μάη 2018 προτού φέξει -χιλιάδες λαού διατρανώνoυν

  

¡Hasta la Victoria Siempre!

1961 - Πρωτομαγιά στην Αβάνα, αμέσως μετά την επανάσταση

Και ξαφνικά φέτος _πριν λίγες μέρες (27-Απρ) διαβάσαμε στην Granma (όργανο του ΚΚ Κούβας) πως “το γεγονός ότι δεν θα υπάρξει φέτος η μεγάλη κεντρική παρέλαση, σε μια λεωφόρο, αλλά επί μέρους δράσεις, πιο κοντά στο σπίτι του εργάτη και της οικογένειάς του, θα σηματοδοτήσει μόνο τις διαφορές με την παράδοση και όχι τη σημασία της μέρας που εκφραζόταν πάντα μαζικά”.

“…
Δεν είναι χαλαροί καιροί, το ξέρουμε. Η καθημερινή ζωή μιλάει στο πετσί του καθενός για τις πιέσεις που μας επιβάλλουν οι ελλείψεις, το άμεσο αποτέλεσμα που προκαλεί ο τρομερός πόλεμος που μας κάνουν, τα ισχυρά χέρια μιας αυτοκρατορίας στο λαιμό της Κούβας, ώστε να υποφέρουμε _λέγοντας ότι είναι για να μας βοηθήσουν, να βοηθήσουν τον κόσμο, πνίγοντάς τον.

Αυτή την Πρωτομαγιά, για παράδειγμα, δεν θα γίνει παρέλαση γιατί δεν υπάρχουν αρκετά καύσιμα για τη μεταφορά τόσου κόσμου στην Plaza de la Revolución. Αλλά θα υπάρχουν οι ίδιοι άνθρωποι, ακόμα κι αν είναι σε άλλες πλατείες, πιο κοντά στα σπίτια τους, άνθρωποι που θα πάνε να στηρίξουν τη χώρα τους, την Επανάστασή τους, γιατί οι Κουβανοί δεν είναι αδαείς.
Έχουν αίμα στις φλέβες τους, βέβαια, και η ελλείψεις τους στενοχωρούν, αλλά τσατίζονται πολύ περισσότερο ξέροντας τις προθέσεις όσων δεν μας γουστάρουν, όσων είναι αλλεργικοί σε αυτή την αντίστασή μας.

Δεν καταλαβαίνουν ότι η Κούβα δεν το βάζει κάτω, δεν παραδίδεται, δεν πουλάει τον εαυτό της στην “αφθονία” που μας προσφέρουν, αυτοί που “κάνουν τόσα πολλά για εμάς” …αυτή τη φορά κοντά στο σπίτι μας, θα διατρανώσουμε ότι δεν θα τα παρατήσουμε, ότι δεν θα ξεπουληθούμε.

Η έλλειψη καυσίμων (;;)
ακυρώνει την παρέλαση της Πρωτομαγιάς
για πρώτη φορά από το 1959

Θυμίζουμε πως τον περασμένο Αύγουστο ξέσπασε πυρκαγιά στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ματάνσας (100 χλμ ανατολικά της Αβάνας), τις μεγαλύτερες στην Κούβα, με αρκετούς νεκρούς \ αγνοούμενους και πάνω από 130 τραυματίες, όπου καταστράφηκαν τέσσερις (υπερ)δεξαμενές, πετρελαίου όγκου ~105 εκατομμυρίων λίτρων. Η φωτιά έκαιγε επί μέρες παρά τη βοήθεια από το Μεξικό και τη Βενεζουέλα, που έστειλαν εξοπλισμό και ειδικούς.
Η απώλεια καυσίμων, στρατηγικής σημασίας για την τροφοδοσία των θερμοηλεκτρικών σταθμών της Κούβας, επιδείνωσε ήδη υπάρχοντα προβλήματα στην ηλεκτροδότηση του νησιού που δεν φαίνεται να έχει άμεση λύση. Έχει δοθεί προτεραιότητα στον ανεφοδιασμό των οχημάτων που προορίζονται για δημόσια χρήση (ασθενοφόρα, λεωφορεία, ταξί κλπ), ουρές στα βενζινάδικα της Αβάνας ταλαιπωρούν τους οδηγούς ΙΧ, ενώ σε ορισμένες επαρχίες η πώληση βενζίνης και ντίζελ γίνεται με δελτίο.

Μέχρι πριν από λίγες ημέρες, η απόφαση της κυβέρνησης ήταν να πραγματοποιήσει την παρέλαση παρά τα προβλήματα στην προμήθεια καυσίμων. Όμως, την τελευταία στιγμή οι αρχές αναθεώρησαν αυτή τη θέση και επέλεξαν τον “εξορθολογισμό των πόρων”.

Οι κατακτήσεις που έγιναν νόμος,
το Γενάρη του 1959, δεν μπορούν να είναι μπαλαντέρ

Γράφει η \\ Leidys María Labrador Herrera | granma.cu

Χέρια και καρδιά σε ένα συναίσθημα που ονομάζεται Κούβα _Μαζί με την καρδιά που δίνουμε καθημερινά, η Πατρίδα διεκδικεί και τα χέρια μας
Δεν αρκεί να ονειρεύεσαι την Κούβα, να συμπαρίστασαι, να είσαι πιστός σε αυτήν _όχι ειδωλολατρία!! η Κούβα χρειάζεται πολύ περισσότερα. Και δεν είναι ότι η αγάπη που της δηλώνεται δεν αξίζει τον κόπο, που είναι, επιπλέον, η ουσιαστική δύναμη για να την κρατήσει κυρίαρχη και ζωντανή. Είναι ότι δεν υπάρχει αξία στο να σέβεσαι χωρίς να χτίζεις, όπως ακριβώς στο να λες χωρίς να κάνεις.

Γι’ αυτό, η Πατρίδα διεκδικεί και τα χέρια μας, σε μια διεκδίκηση χωρίς εγωισμούς _και ναι, με το δικαίωμα που έχει δώσει η ιστορία, τα αθάνατα παραδείγματα, οι ηρωικές εμπειρίες απεριόριστης αφοσίωσης, η ανεκτίμητη κληρονομιά, όπου άξιοι θα είναι εκείνοι που με τον ιδρώτα και τον κόπο τους θα κατακτήσουν την αξιοπρέπεια.

Ο επαναστάτης με ψυχή και πεποίθηση γνωρίζει ότι δεν είναι άσκοπο να ξαναδεί τα κίνητρα και τις αρχές του, ειδικά όταν η σκληρότητα της ιστορικής στιγμής τον καλεί σε βαθιά άσκηση ενδοσκόπησης, γιατί πρέπει να κοιτάξει πρώτα τον εαυτό του και μετά το έργο στο οποίο υπήρξε μέρος. Μόνο τότε είναι δυνατόν να προχωρήσουμε, να μεγαλώσουμε, να αντέξουμε.

Οι κατακτήσεις που έγιναν νόμος, μετά από εκείνον τον Ιανουάριο του 1959, δεν μπορούν να είναι μπαλαντέρ από όπου, χωρίς να μετρήσουμε πραγματικά τη διάσταση και την εξαιρετικότητά του, απαιτούμε. Ακόμα κι όταν ο ιδρώτας της θυσίας στο να κάνουμε τα πάντα έχει βρέξει το πουκάμισό μας χίλιες φορές, δεν θα ήταν αρκετό… Η Πατρίδα δίνεται στα παιδιά της, αλλά ως ευγενής και δίκαιη μητέρα, περιμένει από αυτά την αμοιβαιότητα που της δίνει οξυγόνο για να αναπνεύσει, τη δύναμη να μην σταματήσει στην πορεία, τη θέληση να αρνηθεί να τα παρατήσει, παρά την απαισιοδοξία και στην κούραση

Ο Μάης μας τα θυμίζει όλα αυτά, γιατί η πρώτη του αυγή φέρει τη σφραγίδα των αναφαίρετων αποφάσεων. Ποια είναι η Παγκόσμια Ημέρα Εργαζομένων για τους Κουβανούς, αν όχι η πιο δυναμική επιβεβαίωση της στιγμής κατά την οποία αποφασίσαμε να στοιχηματίσουμε σε αυτό που φαινόταν αδύνατο, να αγγίξουμε με τα χέρια μας αυτό το μακρινό μπλε αστέρι, που στο θολό λυκόφως, άνοιξε το ουράνιο λουλούδι του ο πόνος του βάλτου;

Αλλά παίρνοντας τον ποιητή για άλλη μια φορά, η Επανάσταση και ο ήλιος του Φιντέλ Κάστρο έκαναν δυνατό όχι μόνο σε αυτό το κορίτσι, την κόρη του κάρβουνου, να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Και αυτή η αξιοπρέπεια του ταπεινού, που έχει πλέον αναγνωριστεί στην έννοια του λαού, των σκληρά εργαζόμενων, επίμονων ανθρώπων, είναι ένας θησαυρός που δεν θα μπορέσουμε ποτέ να εκτιμήσουμε στο μέτρο του. Και αν έχουμε οποιαδήποτε αμφιβολία γι αυτό, απλώς κοιτάξτε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.
Γιατί το έργο που προστατεύει τον άνθρωπο κάτω από τις πιο περίπλοκες συνθήκες, ανεξάρτητα από τις συνέπειες, μοιράζεται ασυνήθιστα ό,τι έχει με τους φτωχούς της γης, στέκεται πάντα στο πλευρό της δικαιοσύνης, αξίζει την άνευ όρων υποστήριξη των μοναδικών καρπών του, καθιστώντας το καλύτερο και πιο δίκαιο κάθε μέρα.

σσ. αναφέρεται στην “ελεγεία των λευκών παπουτσιών» του Jesús Orta Ruiz  (Χεσούς Όρτα Ρουίς). Όταν έγινε η ιμπεριαλιστική επίθεση _μετέπειτα πανωλεθρία, των αμερικάνων στην Playa Girón (17-4-1961) πέθαναν πολλοί αθώοι από τους εχθρικούς βομβαρδισμούς και τα πυρά πολυβόλων, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας της 13χρονης Nemesia Rodríguez Montalvo. Η γιαγιά της ήταν ανάπηρη, τα αδερφάκια της τραυματίστηκαν και τα πρώτα _μοναδικά λευκά παπούτσια της καταστράφηκαν. Αυτό το γεγονός ενέπνευσε τον Κουβανό ποιητή Χεσούς Όρτα Ρουίζ, να γράψει την “ελεγεία” της (των λευκών παπουτσιών).

Elegía De Los Zapaticos Blancos

Έρχομαι από εκεί στο βάλτο…

ακούστε τη θλιβερή μου ιστορία

των λευκών παπουτσιών...

η Nemesia–το μαύρο λουλούδι–

μεγάλωσε με γυμνά πόδια.

Έσπασε ακόμη και τις πέτρες

με τις πέτρες των κάλων τους!

 

Πάντα όμως είχε το όνειρο

μερικά λευκά παπούτσια.

Τα θεωρούσε αδύνατο...

_τόσο μακρινό!

σαν εκείνο το μπλε αστέρι

που στο ασαφές λυκόφως

άνοιξε το ουράνιο λουλούδι του

για τον πόνο του βάλτου.

 

Μια μέρα, ήρθε στο βάλτο

κάτι νέο, απροσδόκητο,

κάτι που οδήγησε το φως

στα παλιά ναυαγισμένα δάση.

 

Ήταν η Επανάσταση

ήταν ο ήλιος του Φιντέλ Κάστρο,

ήταν ο θριαμβευτικός δρόμος

πάνω από τη λασπωμένη κόλαση.

Ήταν οι συνεταιρισμοί

του κάρβουνο και των ψαράδων.

(…)      

Είναι αυτή η Κούβα, που μας καλεί σήμερα, και γι' αυτήν θα βαδίσουμε, θα γεμίσουμε πλατείες, πάρκα, δρόμους, και μέσα στην ανθρώπινη ζεστασιά και τη βεβαιότητα ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο, για άλλη μια φορά θα είμαστε ένα, με το παρόν ως μάρτυρας, με το μέλλον ως στόχο.

Έτσι, όποιος προσπαθήσει σήμερα, όπως πάντα, να καταλάβει την Κούβα, θα το ξανασκεφτεί και θα συνεχίσει να παρακάμπτει τα μονοπάτια της συκοφαντίας και του ψεύδους γιατί δεν έχει άλλη εναλλακτική.

Γι' αυτό, ενώ προσπαθούμε να βάλουμε τα χέρια και την καρδιά μας στην Πατρίδα, προσπαθούμε επίσης να είμαστε χαρούμενοι, να στοιχηματίζουμε στο όμορφο, να είμαστε σίγουροι, γιατί η στιγμή που ζούμε είναι δύσκολη, αλλά …

Η Κούβα στέκεται όρθια, γιατί εργαζόμαστε γι' αυτήν και για αυτήν, γιατί όπως εξέφρασε ο Πρόεδρός μας, "η Κούβα είναι ένα συναίσθημα" και υπάρχουν συναισθήματα τόσο ιερά που είναι αξίζει τη ζωή.