Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ

Οργανωμένος λαϊκός αγώνας κατά της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ

1.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, οι δυνάμεις του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού καπιταλισμού επεδίωξαν να θωρακίσουν την εξουσία τους απέναντι στη Σοβιετική Ενωση, που με τη συντριβή του φασισμού είχε «πυροδοτήσει» θετικές διεργασίες σε Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, καθώς και σε άλλες περιοχές, που αποτίνασσαν το καθεστώς της αποικιοκρατίας. Ετσι, στα 1948, συγκροτήθηκε η «Δυτική Ενωση» και στις 4 Απρίλη 1949 στην Ουάσιγκτον η Βορειοατλαντική Συμμαχία, το ΝΑΤΟ (με συμμετοχή ΗΠΑ, Καναδά, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Βελγίου, Ολλανδίας, Λουξεμβούργου, Νορβηγίας, Δανίας, Ισλανδίας, Πορτογαλίας). Κύριος στόχος του ΝΑΤΟ ήταν η Σοβιετική Ενωση, τα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, η εδραίωση και η υπεράσπιση της αστικής εξουσίας στα κράτη - μέλη του. Ταυτόχρονα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, ως ηγετική δύναμη του διεθνούς ιμπεριαλισμού, επιδίωκαν να αμβλύνουν τις αντιθέσεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, οι συστηματικές αντεπαναστατικές ενέργειες και η επέκταση του ΝΑΤΟ προκάλεσαν την ίδρυση του «Συμφώνου της Βαρσοβίας», στις 14 Μάη 1955, που αντιπαρατέθηκε με τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό και μπήκε εμπόδιο στα σχέδιά του.

2.

Η ελληνική αστική τάξη που δοκιμάστηκε σκληρά κατά τη διάρκεια του ηρωικού αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1946 - 1949), είδε τη συγκρότηση του ΝΑΤΟ ως αναπόσπαστο στοιχείο διαφύλαξης της εξουσίας της. Δεν «σύρθηκε» σε αυτό, αλλά ενεργά επεδίωξε την ένταξή της, που προωθήθηκε ταυτόχρονα με αυτήν της Τουρκίας, δήθεν για τη μείωση των εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών και την οικοδόμηση «κλίματος ασφάλειας και ειρήνης». Ετσι, στις 17 Οκτώβρη 1951 υπογράφηκε στο Λονδίνο πρωτόκολλο προσχώρησης της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Η συμφωνία για την ένταξη επικυρώθηκε από τη Βουλή στις 18 Φλεβάρη 1952, επί κυβέρνησης Νικολάου Πλαστήρα - Σοφοκλή Βενιζέλου. Μαζί με την κυβέρνηση υπέρ της ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ τάχθηκε το Λαϊκό Κόμμα του Κ. Τσαλδάρη, ο Ελληνικός Συναγερμός του Αλ. Παπάγου κ.ά.

Το νομοσχέδιο καταψήφισε η ΕΔΑ, ενώ το ΚΚΕ, που βρισκόταν σε συνθήκες παρανομίας, κατήγγειλε την ένταξη με την Απόφαση της 2ης Ολομέλειας του 1951.

 

Η ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ αποτέλεσε ταξική επιλογή της αστικής τάξης και των κομμάτων της, εξασφάλιζε έναν επιθετικό μηχανισμό ενάντια στο σοσιαλιστικό σύστημα αλλά και ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα μέσα στην Ελλάδα. Επιπλέον, η ένταξη επικύρωσε την κατεύθυνση των διεθνών «συμμαχιών» της αστικής τάξης, που αποτυπώθηκε στα δόγματα του «ανήκομεν εις την Δύσιν» και το «από βορρά κίνδυνος», τα οποία διαχρονικά στηρίζουν τα κόμματα της αστικής τάξης.

Από την ένταξη στο ΝΑΤΟ μέχρι σήμερα, η αστική τάξη και τα κόμματά της (π.χ. η ΕΡΕ και η Ενωση Κέντρου προδικτατορικά, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ), από τη θέση της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, επιχειρούν να παραχαράξουν την ιστορική αλήθεια, να επιβάλουν την αστική αντίληψη στον λαό και τη νεολαία για την ίδρυση του ΝΑΤΟ, την ένταξη της Ελλάδας σ' αυτήν την ιμπεριαλιστική «σφηκοφωλιά» και την εξάπλωση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων.

3.

Εφτά δεκαετίες μετά την ένταξη της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ η εμπειρία που έχουν συσσωρεύσει οι δύο λαοί, Ελλάδας και Τουρκίας, δείχνει πως οι προσδοκίες για «ειρήνη», «ασφάλεια» και «δημοκρατία», που δήθεν θα εξασφαλίζονταν για τους λαούς «εντός των ΝΑΤΟικών τειχών» δεν ευοδώθηκαν. Το αντίθετο! Το ΝΑΤΟ αποδείχτηκε συνένοχο στα στρατιωτικά πραξικοπήματα στις δύο χώρες. Το ΝΑΤΟ αποδείχτηκε «μήτρα» αντιπαραθέσεων, μιας και δεν αναγνωρίζει εθνικά σύνορα και μαζί με τις ΗΠΑ, που διατηρούν την πρωτοκαθεδρία σε αυτό, εμφανίζεται σε ρόλο επιδιαιτησίας και στην πραγματικότητα στήριξης των διεκδικήσεων, που με κλιμάκωση προβάλλει η αστική τάξη της Τουρκίας έναντι των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου. Εχει επιβεβαιωθεί ο βρώμικος ρόλος που έπαιξε ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός στο πραξικόπημα στην Κύπρο, στην τουρκική εισβολή και κατοχή, κάτι που οδήγησε την ελληνική αστική κυβέρνηση, υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τότε, για να αμβλυνθούν οι λαϊκές αντιδράσεις και να σταθεροποιηθούν τα αστικά πολιτικά κόμματα μετά την πτώση της χούντας, να αποσυρθεί από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ στις 14 Αυγούστου του 1974, για να επιστρέψει ξανά, έξι χρόνια αργότερα και μόλις 70 μέρες πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, στις 19 Οκτωβρίου 1980.

 

4.

Το ΝΑΤΟ σήμερα εξακολουθεί να παραμένει ο πολιτικο-στρατιωτικός βραχίονας του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Απέναντί του δεν έχει πλέον την ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αλλά άλλες ισχυρές δυνάμεις του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, όπως είναι η Κίνα, που απειλεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ή η Ρωσία, που έχει στη διάθεσή της ένα πανίσχυρο πυρηνικό οπλοστάσιο, συγκρίσιμο με αυτό των ΗΠΑ, καθώς και τεχνογνωσία και τα μέσα για τον εκσυγχρονισμό της πολιτικο-στρατιωτικής ισχύος της. Οι δυνάμεις αυτές αντιμετωπίζονται ως ανταγωνιστικές από τον ευρωαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, όπως φαίνεται και από τη «στρατηγική αντίληψη» του ΝΑΤΟ, που περιγράφει τους στόχους και τα μέσα που τους υπηρετούν, για να γίνει αυτή η ιμπεριαλιστική συμμαχία πιο αποτελεσματική κατά των λαών, καθώς και πιο ικανή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Η στρατηγική του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζεται από τη σχεδιασμένη επέκταση σε όλη την υδρόγειο, τη διεύρυνση με νέα μέλη και τη σύναψη εταιρικών σχέσεων με δεκάδες κράτη, τη συγκρότηση ετοιμοπόλεμων στρατιωτικών μονάδων. Προωθείται σχέδιο που στοχεύει Ρωσία, Ιράν και Κίνα. Σε αυτό αποσκοπεί η συγκρότηση μονάδων πεζικού, αεροπορίας και ναυτικού, που πλήρως εξοπλισμένες θα μπορούν να επέμβουν σε 30 μέρες, σε κάθε μέτωπο που θα επιλέξει το ΝΑΤΟικό επιτελείο (τέσσερα 30άρια).

Την ίδια ώρα, στους ΝΑΤΟικούς κόλπους εκδηλώνονται όλο και περισσότερο αντιθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία ή σε ΗΠΑ - Γαλλία και Γαλλία - Γερμανία, αλλά και άλλες σημαντικές αντιθέσεις, όπως Τουρκίας - Γαλλίας ή Τουρκίας - Ελλάδας. Μέχρι στιγμής, οι αντιθέσεις αυτές διευθετούνται με προσωρινούς συμβιβασμούς, συχνά με «πυροσβεστικό» τρόπο, ωστόσο το «κουβάρι» τους περιπλέκεται όλο και περισσότερο, που ακόμη και αστικές πολιτικές δυνάμεις και αναλυτές προβληματίζονται για τη λειτουργικότητα και δυναμική της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

5.

Είναι βαθιά λαθεμένη η θέση, που εκφράζουν διάφοροι οπορτουνιστικοί κύκλοι, πως το ΝΑΤΟ είναι «εργαλείο των ΗΠΑ για την καταπίεση της Ευρώπης» και μεταξύ άλλων πως η Ελλάδα κι άλλες χώρες βρίσκονται εξαιτίας του ΝΑΤΟ σε καθεστώς «υποτέλειας». Η αλήθεια είναι πως οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, αλλά και άλλες που εμφανίζονται σήμερα π.χ. στην περιοχή της Ευρασίας ή της Λατινικής Αμερικής, του Ειρηνικού, είναι διακρατικές συμφωνίες των αστικών κρατών (ισχυρότερων ή λιγότερο ισχυρών), τόσο αυτών που βρίσκονται στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, όσο και αυτών που κατέχουν χαμηλότερη θέση, αλλά που συνολικά εκφράζουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, διασφαλίζουν την κυριαρχία τους και παίρνουν μέρος, ανάλογα με την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική τους δύναμη, στον ανταγωνισμό που σημαδεύει τη λειτουργία του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Η ανάλυση που περιορίζει τον ιμπεριαλισμό π.χ. μόνο στην επιθετική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ και εξαιρεί τα άλλα καπιταλιστικά κράτη και συμμαχίες, κλείνει τα μάτια στο αλάνθαστο λενινιστικό κριτήριο, την κυριαρχία των μονοπωλίων, την οικονομική βάση του ιμπεριαλισμού. Η ανάλυση αυτή «γαντζώνεται» στις ανισότιμες σχέσεις που διαμορφώνει η ανισόμετρη ανάπτυξη του συστήματος, δικαιολογεί και καθαγιάζει την αστική τάξη σε κάποια κράτη, το ρόλο των αστικών κρατών που εκφράζουν τα συμφέροντά της. Τα μονοπώλια δεν απεμπολούν τα δικαιώματά τους, κινούνται αυτοτελώς ή διαπλέκονται, συνασπίζονται και διεκδικούν με κάθε τρόπο να αποκτήσουν πλεονεκτήματα, νέο χώρο στη δράση τους, να βελτιώσουν τη θέση τους κι αυτό εκφράζεται στο ρόλο των αστικών κρατών τα οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εντάσσονται ή διασυνδέονται με ιμπεριαλιστικές συμμαχίες για να διεκδικήσουν μέρος της λείας, του ελέγχου των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, στην Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική, την Ωκεανία. Οπορτουνιστικά κόμματα ή ομάδες που αναθεωρούν τις λενινιστικές αρχές καταλήγουν πολιτικά σε πολύ επικίνδυνους δρόμους, γίνονται ουρά της αστικής τάξης, προσδοκούν ουτοπικά το ξεπέρασμα των ανισότιμων σχέσεων και εξαρτήσεων, μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα που τις προκαλεί. Καταφεύγουν σε πολιτικές συνεργασίες με αστικά κόμματα, συμμετέχουν ή στηρίζουν αστικές κυβερνήσεις που υιοθετούν τη γραμμή της αναβάθμισης του ρόλου της αστικής τάξης και του κράτους της.

6.

Μέσα από το παραπάνω πρίσμα βλέπουμε και το ρόλο της Ελλάδας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Η αστική τάξη της Ελλάδας ακολουθεί επιθετική στρατηγική, έχει θέσει επιθετικούς στόχους και αυτούς υπηρετούν η κυβέρνηση της ΝΔ, τα άλλα κυβερνητικά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και άλλα κόμματα που προωθούν τα συμφέροντά της, που κινούνται στις ράγες της βαθύτερης ενσωμάτωσης της χώρας στη στρατηγική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενισχύουν τις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Το βασικό κριτήριο της πολιτικής τους είναι η «γεωστρατηγική αναβάθμιση» προς το συμφέρον των μεγάλων οικονομικών ομίλων, μέσα από την προώθηση των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, κι αυτό καταγράφεται τόσο στην οικονομική, εσωτερική πολιτική, όσο και στις διεθνείς και περιφερειακές σχέσεις.

Η Ελλάδα τα 70 χρόνια μέσα στο ΝΑΤΟ, τα 42 στην ΕΟΚ και τα 30 στην ΕΕ προσαρμόζεται στις απαιτήσεις αυτών των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, συμμετέχει δραστήρια σε ευρωατλαντικές αποστολές στο εξωτερικό, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Ο λαός καταβάλλει βαρύ τίμημα, πληρώνει ετησίως πάνω από 4 δισ. ευρώ. Τα τελευταία 10 χρόνια έχει καταβάλει περισσότερα από 50 δισ. ευρώ για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, για εξοπλισμούς που δεν έχουν σχέση με την άμυνα της χώρας.

Η παρουσία των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα, που αναπτύχθηκαν διαχρονικά με ευθύνη όλων των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, εκσυγχρονίζονται, διαθέτουν υποδομή για πυρηνικά όπλα, απειλούν άλλους λαούς, στοχοποιούν τη χώρα και αποτελούν «εφαλτήριο» νέων πολεμικών συγκρούσεων και μεγάλων αιματοχυσιών σε βάρος των λαών. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μέσω του «στρατηγικού διαλόγου» με τις ΗΠΑ άνοιξε τον δρόμο για τη νέα συμφωνία για τις ελληνοαμερικάνικες βάσεις που υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ το 2019, για την αναβάθμιση της Σούδας και νέες βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, το Στεφανοβίκειο και τη Λάρισα, που ισχυροποιούνται παραπέρα και επεκτείνονται επ' αόριστον, με τη συμφωνία που υπέγραψε πρόσφατα η κυβέρνηση της ΝΔ με τις ΗΠΑ. Μέσω της στρατιωτικής βάσης της Αλεξανδρούπολης προωθούνται αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη, για την περικύκλωση της Ρωσίας. Η Ελλάδα εμπλέκεται βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

7.

Μέσα από πλήθος γεγονότων έχει καταρριφθεί το βασικό προπαγανδιστικό δόγμα των αστικών κομμάτων και του αστικού κράτους ότι μέσα από την ισχυροποίηση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ διαμορφώνονται όροι υπεράσπισης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας έναντι των διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης. Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι. Τα δυο αστικά κράτη και οι κυβερνήσεις τους, παρά τις τριβές, υλοποιούν από κοινού τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ κατά των λαών, συνεργάζονται και ανταγωνίζονται για την αναβάθμιση της θέσης των οικονομικών τους ομίλων, για να πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι από τη λεία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων.

8.

Σήμερα προβάλλει από παντού η ανάγκη της πάλης για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που καταδικάζει τους εργαζόμενους στην ταξική εκμετάλλευση, την κοινωνική αδικία και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Το ΚΚΕ, που όλα τα χρόνια έδωσε και δίνει όλες του τις δυνάμεις για «να γυρίσει ο τροχός της Ιστορίας», πρωτοστατεί στην ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος, ενάντια στις αμερικανο-ΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις, την αποδέσμευση από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και συμμαχίες, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Σήμερα, στο φόντο της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αυτό το λαϊκό κίνημα πρέπει να πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, να αγκαλιάσει ακόμη περισσότερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, να γεμίσει με το σύγχρονο περιεχόμενο της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Για τη χώρα μας η αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστική ένωση είναι βασική προτεραιότητα για το εργατικό, λαϊκό κίνημα και όπως έχει δείξει και η Ιστορία, αυτή μπορεί να είναι ανεπιστρεπτί και υπέρ των συμφερόντων του λαού με την ισχυρή εγγύηση της εργατικής εξουσίας.

 

🔳  Εκεί χτυπάνε όλα τα σφυριά!
🔳  Να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις!
🔳 Κανένας Έλληνας φαντάρος και αξιωματικός έξω από τα σύνορα.
Να επιστρέψουν στη χώρα τα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων, που βρίσκονται σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό!
🔳 Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς!
🔳 Αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τον λαό κυρίαρχο στον τόπο μας!

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
18 Φλεβάρη 2022

Καμπάνια της ΚΝΕ:
Μάθε την αλήθεια! ΝΑΤΟ και ΕΕ για τους λαούς είναι απειλή, πάλη για αποδέσμευση και ανατροπή

48 χρόνια “Εδώ Πολυτεχνείο”, Εδώ Πολυτεχνείο 2021 -Το Πολυτεχνείο ζει! | Έξω το ΝΑΤΟ κι οι Αμερικανοί

Η αντιδικτατορική πάλη προσφέρει πλούσια συμπεράσματα στη γενιά που παλεύει να γίνει γενιά της ανατροπής

«Για μας η κάθε ιστορική επέτειος δεν εξαντλείται με την υποχρέωση να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε τι έγινε.
Κυρίως αποτελεί ευκαιρία να διευρύνουμε τη γνώση και την πείρα, ιδιαίτερα σήμερα που πραγματοποιούμε μια πιο πλατιά ιδεολογικοπολιτική αυτοτελή και αγωνιστική στις γραμμές του κινήματος αντεπίθεση με το Κάλεσμα της ΚΕ με σύνθημα "Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό", με συμπόρευση με το ΚΚΕ στον δρόμο της ανατροπής, στον αγώνα για τον σοσιαλισμό.
(…)
Διανύουμε ήδη τις αρχές μιας νέας 10ετίας που ο καπιταλισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με αντιθέσεις και αντιφάσεις απέναντι στις οποίες δυσκολεύεται περισσότερο από πριν να δώσει βέβαιες και βιώσιμες απαντήσεις.
Περίοδος που δεν προμηνύει μόνο νέα μαύρα μαντάτα για τους λαούς, αλλά και νέες δυνατότητες να ανέβει η ταξική πάλη, οι λαοί να παρέμβουν πιο ουσιαστικά, ύστερα από 10ετίες μεγάλης υποχώρησης του εργατικού κινήματος».

Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
ομιλήτρια, στην εκδήλωση της ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ, με τίτλο
«Το Πολυτεχνείο ζει! Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ!
Από γενιά χωρίς δικαιώματα να γίνουμε η γενιά της πάλης για την ανατροπή!»
(Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ | 14-Νοε)

Εμείς το σύνθημα "Το Πολυτεχνείο ζει" το βλέπουμε και από μια ιδιαίτερης σημασίας σκοπιά.
Ηδη το Κόμμα μας βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση της μελέτης της περιόδου 1967 - 1974, στη διάρκεια της οποίας αναπτύχθηκε ο αντιδικτατορικός αγώνας με κορυφαία εκδήλωση το Πολυτεχνείο.

Το ΚΚΕ εξετάζει τα ιστορικά γεγονότα και περιόδους με επιστημονική μέθοδο, στηριζόμενο στη διαλεκτική - υλιστική ανάλυση των εγχώριων και διεθνών εξελίξεων, με αφετηρία την οικονομία, αναδεικνύοντας το πώς η οικονομία υπαγορεύει τις ανάγκες του κεφαλαίου και τις προσαρμογές που πρέπει να κάνει το πολιτικό σύστημα, μελετώντας την επίδραση όλων αυτών των παραγόντων και των ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων σε όλες τις κοινωνικές δυνάμεις, χωρίς να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα ο ρόλος του υποκειμενικού παράγοντα, γενικά και ειδικά το ΚΚΕ και η στρατηγική του.

Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο αλλά οι νομοτέλειες της κίνησης της καπιταλιστικής ανάπτυξης, του κύκλου της, όπως και το πέρασμα από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό έχουν καθολική ισχύ την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό, έστω και αν κάποια στοιχεία διαφέρουν από ιστορική περίοδο σε ιστορική περίοδο ή παρεμβαίνουν ιδιαίτερα γεγονότα», επισήμανε η ομιλήτρια και παρουσίασε τα τέσσερα βασικά ζητήματα στα οποία στάθηκε στην ομιλία της. Συγκεκριμένα, στα αίτια της δικτατορίας, στον ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, στον χαρακτήρα του αντιδικτατορικού και αντιφασιστικού αγώνα και πιο ειδικά στον ρόλο του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που αποτέλεσαν την ψυχή του αντιδικτατορικού αγώνα.

Η στρατιωτική δικτατορία είναι μέσα στις αστικές λύσεις

Σε ό,τι αφορά το πρώτο ζήτημα, τη σχέση της στρατιωτικής δικτατορίας με το πολιτικό σύστημα του καπιταλισμού, η Αλέκα Παπαρήγα, επισημαίνοντας πως η θεμελιακή θέση του Κόμματος μας για τη σχέση του φασισμού, ναζισμού, οποιασδήποτε μορφής προσωρινής αναστολής του αστικού κοινοβουλευτισμού με το καπιταλιστικό σύστημα δεν γίνεται εύκολα κατανοητή από τον λαό, τόνισε μεταξύ άλλων την ανάγκη οι νέες γενιές να μάθουν ότι «ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, όπως και ο Μεταξάς στην Ελλάδα, επικράτησαν κανονικά μέσα από τα αστικά Κοινοβούλια και τους αστικούς γενικότερα θεσμούς».

Και πρόσθεσε:
«Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η διακήρυξη της ΚΕ το 2017, στην επέτειο των 50 χρόνων από την επιβολή της δικτατορίας, οι αιτίες βρίσκονταν πρωταρχικά στους κόλπους του μετεμφυλιακού αστικού πολιτικού συστήματος που διαμορφώθηκε από το 1946 στην Ελλάδα και ίσχυε ως το 1967.

Η άρχουσα τάξη, προκειμένου να αντιμετωπίσει το ΚΚΕ, το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και στη συνέχεια τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ) είχε κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις της, στην πρώτη γραμμή τον στρατό, διαμόρφωσε το κατάλληλο θεσμικό και νομοθετικό πλαίσιο, δημιούργησε και στήριξε τις κρατικές και "παρακρατικές" οργανώσεις κ.ά. Ολες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, παρά τις μεταξύ τους διαφορές τους, είχαν συνταχθεί στον στόχο της ήττας του ΔΣΕ, με κοινή σημαία τους τον αντικομμουνισμό, με προεξάρχοντα τον ρόλο του Παλατιού.
Καθώς όμως προχωρούσε η μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη, το διαμορφωμένο μετεμφυλιακό καθεστώς άρχισε να φαίνεται ότι δεν ήταν κατάλληλο για να εξυπηρετηθεί η οικονομία και η πιο ομαλή χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργατικών - λαϊκών μαζών, ενώ προετοιμαζόταν η ένταξη στην ΕΟΚ. Οι ανάγκες του κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού συστήματος ήταν σε αναντιστοιχία με την ύπαρξη δύο κέντρων εξουσίας, της εκτελεστικής εξουσίας και του θρόνου που είχε δικαιοδοσία στις Ενοπλες Δυνάμεις.

Οι αστικές κυβερνήσεις, εναλλαγής, του Κ. Καραμανλή της ΕΡΕ και του Γ. Παπανδρέου της Ενωσης Κέντρου, κατά τη 10ετία του '60, επιδίωξαν ορισμένους εκσυγχρονισμούς, σε αντίθεση με τις συνταγματικά κατοχυρωμένες αρμοδιότητες της κυβέρνησης και του θρόνου, ιδιαίτερα για τον έλεγχο του στρατού, με αποτέλεσμα να οξυνθούν παραπέρα οι αντιθέσεις με το Παλάτι, που πραγματοποιούσε συμμαχίες πότε με το ένα και πότε με το άλλο κόμμα, ενώ άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα ανέτρεπε και κυβερνήσεις.
Σημαντικός παράγοντας που όξυνε την κρίση της αστικής διακυβέρνησης ήταν και το Κυπριακό, καθώς υπήρχαν διαφορές με την κυπριακή ηγεσία, φοβόταν μήπως διαμορφωθεί προσωρινή συμμαχία της κυπριακής αστικής τάξης με την ΕΣΣΔ, η οποία αντιδρούσε στη χρησιμοποίηση της Κύπρου από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ στην περιοχή.

Κάτω από την επίδραση των παραπάνω παραγόντων, το τμήμα της άρχουσας τάξης που είχε δύναμη στον πιο ισχυρό μηχανισμό, τον στρατό, έδωσε τη δικτατορική αστική λύση. Αυτή η λύση βέβαια επιτεύχθηκε με τον πιο δραματικό τρόπο για τον ελληνικό λαό, που έζησε για άλλη μια φορά την κατάργηση συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών, γνώρισε εξορίες και φυλακίσεις, βασανιστήρια, θάνατο.

Ας δούμε και μια άλλη πλευρά. Οι συνταγματάρχες χρησιμοποίησαν το παράθυρο που είχε το Σύνταγμα του 1952 που νομιμοποιούσε την επιβολή της δικτατορίας, με τη διαφορά ότι αναγνώριζε το δικαίωμα της κατάλυσης του κοινοβουλευτισμού μόνο στον βασιλιά, μετά από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου, δηλαδή η διαφορά αφορούσε ποιος φορέας θα έβαζε σε αναστολή τον κοινοβουλευτισμό. Οι κυβερνήσεις της ΕΡΕ και της ΕΚ, μετά το 1952 ως το 1967, στηρίζονταν στο Σύνταγμα του '52 και στους αντικομμουνιστικούς αντιδραστικούς νόμους, το πλαίσιο που χρησιμοποίησε η στρατιωτική χούντα.

Άλλη απόδειξη για τη σχέση του καπιταλισμού με τη δικτατορική εκτροπή είναι ότι από ταξική σκοπιά το στρατιωτικό πραξικόπημα στηρίχθηκε από ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης, από την πρώτη στιγμή το εφοπλιστικό κεφάλαιο και αμέσως μετά και το βιομηχανικό.

Επίκαιρο ζήτημα να αξιοποιούνται και όχι να μπαλώνονται οι δυσκολίες του συστήματος

Σήμερα οι διαφορές και αντιθέσεις ανάμεσα στα αστικά κόμματα, στα κόμματα της αστικής διαχείρισης είναι ακόμα πιο ελαχιστοποιημένες στη γενική στρατηγική. Οι αντιθέσεις τους εμφανίζονται κυρίως σε ζητήματα τακτικής και στον μεταξύ τους ανταγωνισμό ποιο κόμμα θα έχει τον πρώτο λόγο στη διακυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη είτε συνεργασίας.

Την περίοδο 2012 - 2015 και 2015 - 2019 οι καβγάδες και οι ανταγωνισμοί τους αποτέλεσαν σωσίβιο και προφυλακτήρα για το αστικό πολιτικό σύστημα και την αστική διαχείριση, είτε με βάση τη συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στο όνομα να μη διωχθεί η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και στη συνέχεια με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Η οικονομική κρίση του 2009 επέφερε στο αστικό πολιτικό σύστημα σημαντικά πλήγματα που φάνηκαν το 2012 με την εκλογική καταψήφιση της ΝΔ και ιδιαίτερα την κατακρήμνιση του ΠΑΣΟΚ. Τη διέξοδο την έδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, καθώς το ανερχόμενο λαϊκό κίνημα ως εκείνη τη στιγμή, σε σημαντικό του μέρος, ενσωματώθηκε ή επηρεάστηκε από τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ταυτόχρονα ενίσχυσε ακόμα πιο συντηρητικά κόμματα, ως και τη Χρυσή Αυγή.

Η ΝΔ, τώρα, έχει ξεκινήσει τη νέου τύπου τρομο-προπαγάνδα για τις διπλές εκλογές που θα έλθουν, όποτε έλθουν. Απειλεί ότι αν δεν βγει αυτοδύναμη από τις πρώτες εκλογές με την απλή αναλογική, μπορεί ακόμα και μετά τη δεύτερη αναμέτρηση να σημειωθεί αστάθεια και να απειληθεί η συνέχιση της χρηματοδότησης από το Ταμείο Ανάκαμψης κ.λπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί από τώρα ότι θα έχουν ευθύνη τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης αν δεν τον συντρέξουν για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, με βάση τον τεχνητό διαχωρισμό ανάμεσα στη φιλελεύθερη και προοδευτική διαχείριση.

Να ένα επίκαιρο ζήτημα για τη γενιά της ανατροπής:
Ποια πρέπει να είναι η στάση του ελληνικού λαού όταν το πολιτικό σύστημα υφίσταται ρήγματα, έχει δυσκολίες να εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα, σταθερές κυβερνήσεις;

Να αναπτύξουμε πλατιά συστηματική, σωστά σχεδιασμένη και κλιμακωμένη ιδεολογικοπολιτική αντεπίθεση, ώστε, όσο εξαρτάται από εμάς, ένα μεγαλύτερο μέρος του λαού, της νεολαίας, όλων όσοι έχουν ανοιχτό αυτί προς το Κόμμα μας, ή ψάχνονται προβληματισμένοι, να κατανοήσουν, ανάμεσα στ' άλλα, ότι όταν το αστικό πολιτικό σύστημα έχει δυσκολίες, το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να τις αξιοποιεί ως εφαλτήριο για νέα επίθεση και κλιμάκωση και όχι να τις μπαλώνει, αντίθετα να τις διευρύνει και να τις βαθαίνει. Είναι ευκαιρία να βγάλουν συμπεράσματα όσοι το 2012 θύμωσαν ή στενοχωρήθηκαν με την αρνητική στάση του ΚΚΕ να μετέχει ή να στηρίζει κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού, εκείνοι που δεν κατανόησαν γιατί το Κόμμα στο δημοψήφισμα του 2015 πρότεινε λευκό ή άκυρο (...)

Αποδείχνεται περίτρανα ότι τα κόμματα - υπερασπιστές της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κοινοβουλευτισμού όχι μόνο δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα, ακόμα και αν έχουν ιδιαίτερους λόγους να το θέλουν, αντίθετα τα χρησιμοποιούν κατά του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Αποκορύφωμα αποτελεί η αναγωγή σε κρατική ιδεολογία, η θεωρία της εξίσωσης του φασισμού και του κομμουνισμού. Το κάλεσμα για να στηθούν αντιδεξιά και αντιφασιστικά πολιτικά μέτωπα συνεργασίας είναι επίσης σανίδα σωτηρίας για το κεφάλαιο, την αστική διαχείριση, καθώς διαβρώνουν και υποσκάπτουν τη γραμμή της αντικαπιταλιστικής εργατικής πάλης και της κοινωνικής συμμαχίας (...)».

Διαχρονικά επικίνδυνος για τους λαούς ο ρόλος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ

Σε ό,τι αφορά τον ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε: «Το Κόμμα μας, από την πρώτη στιγμή και σωστά, κατήγγειλε τον ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη διαμόρφωση του μετεμφυλιακού καθεστώτος και στην επιβολή της δικτατορίας, όμως δεν έπαιρνε υπόψη ή υποβάθμιζε τον ρόλο των ενδοαστικών αντιθέσεων. Αυτό που καθόρισε τη στάση π.χ. των ΗΠΑ δεν ήταν η μορφή της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα, αλλά αν η μια ή η άλλη κυβέρνηση θα εξασφάλιζε τη συνέχιση ενίσχυσης της ελληνικής πολιτικής απέναντι στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ (...) Την ίδια στάση κράτησαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ απέναντι στη λεγόμενη πρώτη φορά κυβέρνηση της αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ».

Ενώ επισημαίνοντας πως σήμερα είναι αρκετοί αυτοί που θεωρούν ότι έστω η «συμμαχία με τους λύκους» μπορεί να αποτελέσει σανίδα σωτηρίας απέναντι σε όποιες απειλές υπάρχουν, ή ότι θα έρθουν πολλές επενδύσεις, άρα κάποια ψίχουλα θα πέσουν κάτω από το πλουσιοπάροχο για τους κεφαλαιοκράτες τραπέζι, τόνισε: «(...) Είναι δική μας ευθύνη, μπροστά στα πιεστικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που τα όξυνε η πανδημία, να μην παραλείπουμε μια πολύμορφη συνεχή διαφώτιση για το τι κρύβεται πίσω από το σύνθημα που όλα τα κόμματα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ ΜέΡΑ25 κ.λπ., προβάλλουν για τη λεγόμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας, που σημαίνει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική, πολεμική εμπλοκή στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο πλευρό της μιας ή της άλλης πλευράς. Το ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια τεράστια αμερικανική και ΝΑΤΟική βάση, το ότι παράλληλα συμμορφώνεται στη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης μπορεί να προβληματίζει αρκετούς, απέχουμε όμως από το να γίνει αναπόσπαστο στοιχείο του καθημερινού αγώνα, κριτήριο για τη σημασία της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής αντεπίθεσης, της ανατροπής.

Οταν η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ και στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ, είχε μέσω των βάσεων τα όπλα στραμμένα όχι προς ανατολάς που έλεγαν αλλά κατά των βαλκανικών σοσιαλιστικών κρατών, και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ούτε μια φορά δεν δέχθηκε απειλή, ούτε με τη μορφή υπονοούμενου ότι αν οξυνθεί η κατάσταση τότε θα τιμωρηθεί η χώρα. Αντίθετα η Ελλάδα δεν γλίτωσε τη δικτατορία ούτε την τουρκική κατοχή της Κύπρου (που διαπλέκονταν με την ελληνική πολιτική) ούτε την επιθετική αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας μέχρι σήμερα. Ακόμα και ο προηγούμενος υπουργός Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στρατιωτικοί αναλυτές της ΝΔ αρκετές φορές έχουν αναγνωρίσει ότι στα δύσκολα με την Τουρκία δεν θα έχουμε συμμάχους, θα είμαστε μόνοι μας λένε, ακόμα και υπουργοί. Οι λεγόμενοι σύμμαχοι πρώτοι απ' όλους θα ζητήσουν συμβιβασμό και εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων».

«Ομως στο ζήτημα της λεγόμενης αναβάθμισης της Ελλάδας εμείς βάζουμε ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα, αυτό της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς», σημείωσε και τόνισε ότι «τα ιδιαίτερα συμφέροντα που χωρίζουν τα καπιταλιστικά κράτη μεταξύ τους πρέπει να αποτελούν παράγοντα που ενώνει τους λαούς ενάντιά τους. Αλλωστε, τα καπιταλιστικά κράτη όσο και αν το ένα υποβλέπει το άλλο για την οικονομική και πολιτική ηγεμονία, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν την εργατική τάξη, τα λαϊκά κινήματα, τότε ενώνονται παραμερίζοντας προσωρινά τις αντιθέσεις τους».

Η σκληρή δουλειά της πρωτοπορίας σπορά που αργά ή γρήγορα καρπίζει

«Το πραξικόπημα της χούντας των συνταγματαρχών δεν συνάντησε άμεση λαϊκή αντίδραση, καθώς δεν υπήρχε καμιά προετοιμασία από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, και πρώτα απ' όλα από την ΕΔΑ και το ΚΚΕ. Η έλλειψη μιας τέτοιας προετοιμασίας ακύρωσε, κυριολεκτικά, τις όποιες διαθέσεις υπήρχαν μέσα στα πιο ριζοσπαστικά τμήματα του λαού (...)», σημείωσε η ομιλήτρια και τόνισε ότι «επέδρασε και το γεγονός ότι, από την πρώτη μέρα της δικτατορίας, η πρωτοπορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, χιλιάδες έμπειροι κομμουνιστές και κομμουνίστριες απροετοίμαστοι, βρέθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη την Ελλάδα. Απέναντι στον ελληνικό λαό, σε όσες λαϊκές δυνάμεις είχαν κάποια διάθεση δράσης ορθώθηκε ένας πανίσχυρος αστυνομικός και στρατιωτικός μηχανισμός που τέθηκε στην υπηρεσία της χούντας.

Οταν μιλάμε για μεγάλες ιστορικές στιγμές απίστευτου ηρωισμού και θυσίας, στη μακρόχρονη πορεία του Κόμματος, στο μυαλό μας μένει η δράση των αλύγιστων, όπως συνήθως λέμε, κομμουνιστών και κομμουνιστριών, απολύτως δικαιολογημένα. Ομως, καλό είναι να ξέρουμε ότι οι μεγάλες στιγμές που πέρασαν στην Ιστορία του εργατικού, του λαϊκού, του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος γεννήθηκαν στον έναν ή στον άλλον βαθμό μέσα σε συνθήκες όπου ένα μεγάλο μέρος του λαού φαινόταν αρχικά απαθές, φοβισμένο να ρισκάρει είτε αφοπλισμένο ιδεολογικά και πολιτικά, παθητικοποιημένο, δηλαδή συνθήκες που δεν προειδοποιούσαν ότι θα έρθουν και άλλες μέρες. Η σκληρή αφανής δουλειά σε ορισμένες περιπτώσεις που προηγήθηκε από την πρωτοπορία κάρπισε αργότερα (...)

Η παρέμβαση των δυνάμεων της ΚΝΕ και της Αντιδικτατορικής ΕΦΕΕ συνέβαλε στην αποτροπή του κινδύνου να κυριαρχήσει ο αυθορμητισμός και ο κατακερματισμός της πάλης, στο όνομα πάλη μόνο από τα κάτω. Στην προσπάθεια να λυθούν προβλήματα οργάνωσης του αγώνα δεν υποτιμάμε τη συμβολή και άλλων δυνάμεων, όπως ο "Ρήγας Φεραίος", δυνάμεις του ΠΑΚ και ορισμένες άλλες από τον χώρο των λεγόμενων "αριστεριστών". Οι διαφορές μεταξύ τους και με εμάς αντιμετωπίστηκαν ως ένα βαθμό με τη διαπάλη που είχε επίμαχο στοιχείο την ανάγκη ο αγώνας να έχει κέντρο καθοδήγησης και σχεδιασμού, πράγμα που ορισμένες δυνάμεις αρχικά το αρνούνταν (...) Οπως γράφεται στην ειδική έκδοση για τη δικτατορία, το τριήμερο 15 - 17 Νοέμβρη 1973 το Πολυτεχνείο ανέδειξε τη μεγάλη σημασία για την οργάνωση της πάλης, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, εκλογή επιτροπών αγώνα, δηλαδή με συλλογικές διαδικασίες, επίσης ανέδειξε τη σημασία της εργατικής - λαϊκής αλληλεγγύης και συμπόρευσης, της πλατιάς ενημέρωσης με τον καταλυτικό ρόλο του ραδιοφωνικού σταθμού.

Με το ΚΚΕ στον δρόμο της ανατροπής, στην πάλη για τον σοσιαλισμό

Το ΚΚΕ στις 21.4.67 βρισκόταν στη χειρότερη θέση όλης της Ιστορίας του, καθώς είχε διαλύσει τις Κομματικές Οργανώσεις στην Ελλάδα το 1958, ενώ στην ΚΕ και το ΠΓ είχε διαμορφωθεί οπορτουνιστική ομάδα που οι αντιλήψεις της κυριαρχούσαν στο Κλιμάκιο των μελών της ΚΕ στο εσωτερικό, ενώ οι χιλιάδες κομμουνιστές είχαν διαχυθεί στις γραμμές της σοσιαλδημοκρατικής ΕΔΑ. Και όμως, από την πρώτη μέρα, αν και οι πιο έμπειροι και μπαρουτοκαπνισμένοι κομμουνιστές και κομμουνίστριες του Μεσοπολέμου και της 10ετίας του '40 είχαν συλληφθεί και εξοριστεί, αποφασίστηκε και ξεκίνησε η πορεία ανασυγκρότησης του Κόμματος, ακόμα και η στρατολογία νέων μελών, που απέκτησε μια κάποια δυναμική όταν στη 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ, η οπορτουνιστική ομάδα βγήκε από τις γραμμές του ΚΚΕ. Μεγάλης σημασίας γεγονός ήταν και η ίδρυση της ΚΝΕ, για πρώτη φορά μετά τη διάλυση της ΟΚΝΕ και την ίδρυση της ΕΠΟΝ. Η αγωνιστική δράση του ΚΚΕ δεν μας οδηγεί να κρύψουμε τη λαθεμένη στρατηγική του στον αντιδικτατορικό αγώνα, στρατηγική που ίσχυε από τα μέσα της 10ετίας του '30 και τη 10ετία '40 - '49. Η λαθεμένη στρατηγική δεν εμπόδισε καθόλου την αναντικατάστατη προσφορά του, την ετοιμότητα για θυσίες, αλλά επέδρασε στην πολιτική του γραμμή για τον χαρακτήρα της αντιδικτατορικής πάλης.

Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της στρατηγικής ήταν η κατάτμηση της επαναστατικής διαδικασίας σε δύο στάδια, η μη αντικειμενική εκτίμηση για το επίπεδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης της Ελλάδας, η αντίληψη για την πολιτική συμμαχιών και η συμμετοχή ή στήριξη του ΚΚΕ σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού. Σ' αυτά τα πλαίσια διαμόρφωσε πολιτική πρόταση συνεργασίας με όλα τα κόμματα που ήταν κατά της δικτατορίας, γύρω από το αποκαλούμενο "μίνιμουμ πρόγραμμα"» ή έναν στόχο, ή ένα πλέγμα άμεσων αιτημάτων, με κόμματα αστικής διαχείρισης. Αυτή η επιλογή, πέραν του ότι δεν ήταν σωστή, δεν ευοδώθηκε καθόλου καθώς όλα τα άλλα κόμματα αρνούνταν (...)

Το θεμελιακής σημασίας συμπέρασμα είναι ότι ακόμα και όταν διατηρείται η αυτοτελής δράση του Κόμματος, η ένταξή του σε σχήμα πολιτικής συνεργασίας οδηγεί στην απώλεια της αυτοτέλειάς του και αναπόφευκτα να επιδιώκει ανάληψη ευθύνης συμμετοχής ή στήριξης αστικής κυβέρνησης. Ακόμα και αν κάποιες από αυτές τις δυνάμεις τελικά δέχονταν τη συνεργασία με το Κόμμα στον αγώνα κατά της δικτατορίας, ο στόχος τους θα ήταν η χρησιμοποίηση του Κόμματος και της επιρροής του στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Δεν σταματά το πρόβλημα εδώ, καταλήγει η διακήρυξη της πάλης για τον σοσιαλισμό να μεταλλάσσεται σε μια ευχή, ένα όραμα ηθικής αξίας στο αόριστο μέλλον, κατά συνέπεια να αποσπάται η καθημερινή πάλη από τον σοσιαλισμό, άρα να ενσωματώνεται, ανεξάρτητα από προθέσεις, στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος.

Τα παραπάνω, σε όλο τον 20ό αιώνα και στις πρώτες 10ετίες του 21ουαι. στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, παγκόσμια, έχουν επιβεβαιωθεί και δεν υπάρχει ούτε καν μια εξαίρεση στον κανόνα. Η αντίληψη που υπήρξε στο Κόμμα ότι δεν ήταν θέμα αρχής η περίπτωση συμμετοχής του σε αστική κυβέρνηση, για να συμβάλει στην επίλυση ενός οξυμένου προβλήματος ή στην αντιμετώπιση μιας έκτακτης κατάστασης, παρέμεινε σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης (...)».

Κλείνοντας η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε: «Σήμερα το Κόμμα μας, μέσα από έναν ανηφορικό, σκληροτράχηλο και επίπονο δρόμο, σε πρωτόγνωρες συνθήκες μετά τη νίκη της αντεπανάστασης, κατάφερε, στην αρχή αργά, στην πορεία με επιτάχυνση, να αποκαταστήσει τον επαναστατικό χαρακτήρα του. Καμία επανάπαυση και αυτοϊκανοποίηση. Το Κόμμα μετά από την κρίση του '89 - '91 όφειλε συλλογικά να επιτελέσει το επαναστατικό του καθήκον. Το αντίθετο νιώθουμε σήμερα, ότι πρέπει να ανεβάσουμε, σε ακόμα ανώτερο επίπεδο, την απαιτητικότητα από τον εαυτό μας, ό,τι περνάει από το χέρι μας να δουλεύουμε με επιτελικό σχέδιο μακράς πνοής, στρατηγικά, έτσι που να μην παραμερίζoνται ή να αναβάλλονται πάγια καθήκοντα στο όνομα της αναμφισβήτητης υποχρέωσής μας να οργανώνουμε τους καθημερινούς αγώνες, να μας βλέπουν όσοι υποφέρουν σε κάθε στιγμή ετοιμοπόλεμους και πρωτοπόρους (...)

Δεν αρκεί να μας βλέπουν και να μας εκτιμούν ως πρωτοπόρους, συνεπείς στη δράση και στις θυσίες, χρειάζεται να μας βλέπουν πρωτοπόρους και στις ιδέες, στην εύστοχη δουλεμένη ιδεολογική διαπάλη, αυτή αποτελεί σημαντική κινητήρια δύναμη. Σκεφτείτε τι μας αναλογεί συλλογικά και ατομικά, τι υποχρεώσεις βγαίνουν από τη θεμελιακή αρχή "χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη"».

Ολόκληρη η ομιλία στο 902.gr

Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα

«Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα για δουλειά - ζωή με δικαιώματα» τονίζει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, καλώντας «τα εργατικά συνδικάτα, τους εργαζόμενους όλων των κλάδων να τιμήσουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου με μαχητικότητα, αποφασιστικότητα και κλιμάκωση των αγώνων για δουλειά - ζωή με δικαιώματα, για ειρήνη των λαών, κόντρα στα σχέδια των ιμπεριαλιστών», σημειώνοντας ότι «τα συλλαλητήρια και οι δράσεις των συνδικάτων και της νεολαίας για την επέτειο του Πολυτεχνείου μπορούν να αποτελέσουν σταθμούς στην κλιμάκωση του αγώνα, για τη δικαίωση των αιτημάτων και διεκδικήσεων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου».

«Σήμερα, τα συνδικάτα είναι αντιμέτωπα με τους νόμους των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία, στη συνδικαλιστική οργάνωση και να βάλουν στο γύψο τους εργατικούς αγώνες. Με τον νόμο - έκτρωμα Χατζηδάκη θέλουν να στείλουν την εργατική τάξη πίσω στο Μεσαίωνα για να διασφαλίσουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Την ώρα που η πανδημία μετρά 17.000 νεκρούς, αρνούνται να προσλάβουν γιατρούς για να μετατρέψουν το δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας σε μια ακόμη μηχανή κέρδους για τους μεγαλοκλινικάρχες που θησαυρίζουν πάνω στα θύματα της πανδημίας. Ενώ τα πανεπιστήμια και τα σχολεία γίνονται πισίνες στις βροχές και τα παιδιά μας κάνουν μάθημα χωρίς δασκάλους και καθηγητές, η κυβέρνηση επιχειρεί την επιβολή της αστυνομοκρατίας και την επαναφορά του χωροφύλακα. Ενώ η Συμφωνία για τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει να εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ έχει μετατρέψει τη χώρα μας σε μια τεράστια στρατιωτική βάση των ΗΠΑ», σημειώνει.

Το ΠΑΜΕ καλεί σε κατάθεση στεφανιών στο Πολυτεχνείο με ραντεβού στο Συνδικάτο Οικοδόμων (Βερανζέρου 1, πλ. Κάνιγγος). Σε κατάθεση στεφάνων στο παραπάνω ραντεβού καλούν επίσης η ΟΓΕ, η ΕΕΔΥΕ, η ΕΕΔΔΑ και η ΟΒΣΑ.

Για την αντιιμπεριαλιστική πορεία, το ΠΑΜΕ, εργατικά σωματεία και μαζικοί φορείς του λαϊκού κινήματος δίνουν ραντεβού στις 4.30 μ.μ. στα Προπύλαια.

Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας

«Τιμάμε την επέτειο με τη συμμετοχή μας στον αντιιμπεριαλιστικό αγωνιστικό εορτασμό» τονίζει η ΟΓΕ, η οποία καλεί τις γυναίκες να συμμετάσχουν μαζικά στις εκδηλώσεις και την αντιιμπεριαλιστική πορεία και «να δυναμώσουμε την πάλη μας ενάντια στην πολιτική που μας καταδικάζει να ζούμε μια ζωή χωρίς δικαιώματα στην εργασία, στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο, που θυσιάζει τις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας για να χρυσοπληρώνουμε τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς».

Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών

Κάλεσμα στην προσυγκέντρωση των φοιτητικών συλλόγων στα Προπύλαια και στην πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία απευθύνει η Εκτελεστική Γραμματεία του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών.

«Αντλούμε γνώση, έμπνευση και δύναμη από τον μεγάλο ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου 48 χρόνια πριν... Η καταστολή και ο αυταρχισμός που επιστράτευσε η κυβέρνηση πέρσι ενάντια στον εορτασμό του Πολυτεχνείου αποδεικνύουν πόσο τους τρομάζουν η δύναμη του λαού, το σύγχρονο αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα του Πολυτεχνείου! Γι' αυτό φέτος στις 17 Νοέμβρη αυτό το μήνυμα θα είναι ακόμα πιο δυνατό, θα ακουστεί από χιλιάδες φοιτητές έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία!», τονίζει το ΜΑΣ που αναφέρεται στα διδάγματα της εξέγερσης.

«Τιμάμε το Πολυτεχνείο στον δρόμο του αγώνα! Οι φοιτητές δεν συμβιβαζόμαστε με το τσάκισμα των δικαιωμάτων μας στις σπουδές, στη δουλειά και τη ζωή, με την απαράδεκτη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στις σχολές μας με το "καλημέρα"», τονίζει ανάμεσα σε άλλα το ΜΑΣ.

Κάλεσμα συμμετοχής στην προσυγκέντρωση στις 4.30 μ.μ. απευθύνουν οι Σύλλογοι Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, Ιατρικής Αθήνας, Παντείου, Τοπογράφων ΕΜΠ, Φαρμακευτικής ΕΚΠΑ, Νοσηλευτικής ΕΚΠΑ, Παιδαγωγικού ΕΚΠΑ, Τουρκικών Σπουδών ΕΚΠΑ, Ιστορικού - Αρχαιολογικού ΕΚΠΑ, Σχολής Μηχανικών ΠΑΔΑ, ΣΕΤ ΠΑΔΑ, ΣΕΤΠ ΠΑΔΑ, ΑΣΠΑΙΤΕ, Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, ο Σύλλογος Οικοτρόφων Φοιτητικών Εστιών ΕΜΠ και ο Σύλλογος Οικοτρόφων ΑΣΠΑΙΤΕ.

Η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας

Στο μήνυμά της η ΑΣΓΜΕ καλεί τους συλλόγους γονέων, τις μαθητικές κοινότητες και τους εκπαιδευτικούς να αναλάβουν πρωτοβουλίες και, παρά τις δύσκολες υγειονομικές συνθήκες, να τιμήσουν και τη φετινή επέτειο όπως αρμόζει στο τεράστιο ιστορικό της βάρος: Με ζωντανές εκδηλώσεις μνήμης και συμμετοχή στις διαδηλώσεις σε κάθε γωνιά της χώρας.

«Οι σύγχρονες ανάγκες για υψηλού επιπέδου Παιδεία, Υγεία, εργασία αντί να βελτιώνονται, υποβαθμίζονται σταθερά, ανεξαρτήτως κυβέρνησης», τονίζει μεταξύ άλλων η ΑΣΓΜΕ που αναφέρεται στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, στις ανάγκες των σχολείων, στη συρρίκνωση της δημόσιας δωρεάν Εκπαίδευσης, στη στάση απέναντι στις λαϊκές, νεολαιίστικες, εργατικές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις.

Κ.Εθ.Α

«Τα συνθήματα που φλόγισαν τις καρδιές του λαού και της νεολαίας το 1973 παραμένουν επίκαιρα», τονίζει σε ανακοίνωσή της η Κίνηση για την Εθνική Άμυνα και σημειώνει ότι «σήμερα, όπως και τότε στη χούντα, ο ιμπεριαλισμός δείχνει το απάνθρωπο πρόσωπό του, με την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τη μοιρασιά της λείας από τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών δρόμων και των σφαιρών επιρροής».
Σε ανακοίνωση για την επέτειο της εξέγερσης, η Κίνηση Απόστρατων Αστυνομικών σημειώνει μεταξύ άλλων πως «η πιο μεγάλη δύναμη είναι η οργάνωση, η αλληλεγγύη και η μαζική αγωνιστική δράση του λαϊκού κινήματος. Είναι αυτή που αναδείχτηκε ενάντια στη βία και την τρομοκρατία της χούντας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι αυτή που θα βάλει και πάλι τον λαό μπροστάρη στις εξελίξεις στον τόπο μας, για τη ζωή που αξίζει στη γενιά μας και ιδίως στις γενιές που μέλλονται να έρθουν».

Εκδηλώσεις της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα

Με εκδηλώσεις σε σχολές και γειτονιές οι Οργανώσεις της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα τιμούν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Με τη συμμετοχή φοιτητών από τη Νομική πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Τομεακής Οργάνωσης ΝΟΠΕ της ΚΝΕ για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, με ομιλητή τον Αντώνη Μοχιανάκη, μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ.

Στη συζήτηση δόθηκε βάρος στα ιστορικά γεγονότα του Πολυτεχνείου, αλλά και στο σήμερα και τα διδάγματα που προκύπτουν.

Σε Αιγάλεω και Ίλιον με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις για τον φετινό εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από τις ΤΟ Περιστερίου - Νοτιοδυτικών Συνοικιών και ΤΟ Δυτικών Συνοικιών της ΚΝΕ σε Αιγάλεω και Ίλιον.
Στις συζητήσεις που ακολούθησαν του χρονικού, των ιστορικών γεγονότων, απασχόλησε η επικαιρότητα των συνθημάτων που κοσμούσαν την πύλη του Πολυτεχνείου, «Εξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» και η αναγκαιότητα έντασης της αντιιμπεριαλιστικής πάλης με βάση και τις σύγχρονες εξελίξεις, τις επιθετικές συμφωνίες που υπέγραψε η κυβέρνηση με Γαλλία και ΗΠΑ.

Στην Πάτρα ο Στάθης Κεντρής, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας του ΣΠ της Οργάνωσης Περιοχής Δυτικής Ελλάδας, αναφέρθηκε στα επίκαιρα μηνύματα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου στην εκδήλωση που έγινε στο αμφιθέατρο του πρώην ΤΕΙ του Πανεπιστημίου Πατρών.
Η εκδήλωση προσέλκυσε το ενδιαφέρον, όχι μόνο για τα ιστορικά γεγονότα που σημειώθηκαν στην Αθήνα, αλλά και για αυτά στην αχαϊκή πρωτεύουσα, με τον αντιδικτατορικό αγώνα που αναπτύχθηκε, με μπροστάρηδες μέλη και φίλους της ΚΝΕ.
Μια μέρα πριν τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη και στην Πάτρα, όπως σημείωσε, «1.800 και πάνω φοιτητές προχωρούν σε κατάληψη του κτιρίου του Πανεπιστημίου, στην οδό Κορίνθου. Συγκροτούν επιτροπές, βγάζουν ψηφίσματα, αναρτούν πανό, φωνάζουν αντιχουντικά συνθήματα», επισημαίνοντας ότι «ο λαός της πόλης συμπαραστέκεται στα παιδιά του, συρρέοντας στο χώρο της κατάληψης, φέρνοντας τρόφιμα, αλλά και χρήματα. Επίσης, κατά τα πρότυπα της Αθήνας, τίθεται σε λειτουργία ραδιοφωνικός σταθμός».
Αναφερόμενος στο σήμερα, μέσα από το σύνολο των πολιτικών εξελίξεων, κάλεσε σε μαζική ενίσχυση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, καταλήγοντας: «Δεν χωράει άλλη αναμονή! Από γενιά χωρίς δικαιώματα να γίνουμε γενιά της πάλης για την ανατροπή». Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μουσικό αφιέρωμα στη «Ρωμιοσύνη».

Αντίστοιχη δραστηριότητα έγινε και στη Ζάκυνθο, με πρωτοβουλία της ΤΕ του ΚΚΕ και του ΤΣ της ΚΝΕ, όπου μεταξύ άλλων προβλήθηκε βίντεο με το ιστορικό των γεγονότων.

Με κεντρικό σύνθημα: «Το Πολυτεχνείο ζει! Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ! Από γενιά χωρίς δικαιώματα να γίνουμε η γενιά της πάλης για την ανατροπή!», το πρόγραμμα συνεχίζεται τις επόμενες μέρες στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Ηράκλειο καθώς και στο ΕΛΜΕΠΑ (θα μιλήσει ο Στέλιος Ορφανός, μέλος της ΚΝΕ την περίοδο του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου και μέλος της ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ σήμερα), στο Ρέθυμνο, στην Κέρκυρα, στον πολυχώρο δημιουργίας της ΚΝΕ «Μικρόβιο», σε Κόρινθο και Σπάρτη (προβολή του ντοκιμαντέρ «Το χρονικό της δικτατορίας 1967 - 1974»)

Live blog στην ιστοσελίδα του «Οδηγητή»

Οι επισκέπτες του site του «Οδηγητή» έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν με διαρκή ροή, σε μορφή live blogging, όλες τις στιγμές, τις δραστηριότητες και εκδηλώσεις του τριήμερου αγωνιστικού εορτασμού για τα 48 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, που θα κορυφωθεί με τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία αύριο Τετάρτη 17 Νοέμβρη.

https://www.odigitis.gr/live-blogs/to-polytexneio-zei/

Η προσυγκέντρωση ΚΚΕ και ΚΝΕ στην Αθήνα

Η προσυγκέντρωση της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ και της Οργάνωσης Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ για την αντιιμπεριαλιστική πορεία στις 17 Νοέμβρη και την πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία θα πραγματοποιηθεί στις 5 μ.μ. στη συμβολή των οδών Σταδίου και Γεωργίου Σταύρου.

«Το Πολυτεχνείο ζει, έξω οι ΗΠΑ - Εξω το ΝΑΤΟ, αγώνας για μόρφωση - δουλειά - ζωή», έγραφε το γιγαντοπανό που ανάρτησαν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι της Αθήνας στην πρόσοψη του κτιρίου της Πρυτανείας του ιστορικού κτιρίου του ΕΜΠ, καλώντας στην συγκέντρωση στα Προπύλαια μαζί με εργατικά σωματεία.
Φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος καλούν στην αντιιμπεριαλιστική πορεία, να τιμηθεί αγωνιστικά η επέτειος του ξεσηκωμού με περιεχόμενο που να συνεχίζει την πάλη για μόρφωση - δουλειά με δικαιώματα, για μέτρα προστασίας της υγείας, ενάντια στον αυταρχισμό, ενάντια στην ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς.

Ο χώρος του Πολυτεχνείου στην Πατησίων άνοιξε τις πύλες του για τον τριήμερο εορτασμό, με εργαζόμενους, νεολαία, φορείς κ.λπ. να καταθέτουν στεφάνια και λουλούδια στο μνημείο και στην τσακισμένη από τις ερπύστριες καγκελόπορτα. Από χτες, τα πρώτα τμήματα σχολείων έκαναν τις επισκέψεις τους στον ιστορικό χώρο, με τους μαθητές να καταθέτουν λίγα λουλούδια, ενώ αντίστοιχα λουλούδια και στεφάνια κατέθεσαν οικογένειες με παιδιά, φοιτητές και άλλοι φορείς.

Η παρουσία της ΚΝΕ στο χώρο

Τα μέλη ΚΝΕ μπήκαν στον χώρο του ιστορικού κτιρίου της οδού Πατησίων, έστησαν τα τραπεζάκια, ξεκίνησε η εκπομπή της μικροφωνικής στον χώρο, με τα επίκαιρα ανατρεπτικά συνθήματα του ξεσηκωμού να αντηχούν. Στις πύλες γράφτηκαν με κόκκινη μπογιά τα συνθήματα που υπήρχαν και τότε στις πύλες του Πολυτεχνείου και σηματοδοτούν το αγωνιστικό αντιιμπεριαλιστικό του μήνυμα: «Εξω οι ΗΠΑ» - «Εξω το ΝΑΤΟ», με τις υπογραφές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Οπως δήλωσε από το Πολυτεχνείο ο Κ. Θεοδωρόπουλος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ: «Μελετάμε την Ιστορία μας, αντλούμε διδάγματα, έμπνευση από τον μεγάλο ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου για τις δικές μας μάχες που έχουμε μπροστά μας, τις μεγάλες εξεγέρσεις και τους ξεσηκωμούς. Τιμάμε το Πολυτεχνείο στην πράξη, δίνοντας όλες μας τις δυνάμεις να δυναμώσει ο συλλογικός οργανωμένος αγώνας απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ για τα δικαιώματά μας στις σπουδές, στη δουλειά και στη ζωή μας. Για να δυναμώσει ο αγώνας για την απεμπλοκή της χώρας μας από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τους επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Καλούμε όλο τον λαό, τη νεολαία να δώσουν το "παρών" στον τριήμερο εορτασμό, στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία την Τετάρτη».

Η 48η επέτειος της εξέγερσης γιορτάζεται με εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, που κορυφώνονται με συγκεντρώσεις και πορείες που διοργανώνουν σωματεία και φορείς.

Σε εξέλιξη βρίσκεται και στη Θεσσαλονίκη ο τριήμερος αγωνιστικός εορτασμός. Μέλη Φοιτητικών Συλλόγων συγκεντρώθηκαν στο κτίριο του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ και «στόλισαν» την είσοδο του κτιρίου με το πανό τους με τα ιστορικά συνθήματα της πύλης του Πολυτεχνείου «Εξω αι ΗΠΑ» και «Εξω το ΝΑΤΟ» και κεντρικό σύνθημα «Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες για μόρφωση, δουλειά, ζωή με σύγχρονους όρους».
Στο πλαίσιο του κοινού εορτασμού που προγραμματίζουν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι μαζί με εργατικά σωματεία και μαζικούς φορείς της πόλης, διοργανώθηκε χτες στο ΑΠΘ εκδήλωση της ΕΔΥΕΘ και Φοιτητικών Συλλόγων στο φουαγιέ του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ, με ομιλητή τον Νίκο Ζώκα, πρόεδρο της ΕΔΥΕΘ.

Αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα

Αγρίνιο, Αλεξανδρούπολη, Αμαλιάδα, Άμφισσα, Άρτα, Βόλος, Γιάννενα, Γρεβενά, Δράμα, Ζάκυνθος, Ηγουμενίτσα, Ηράκλειο, Ικαρία, Καβάλα, Καλαμάτα, Καρδίτσα, Κατερίνη, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Κιλκίς, Κοζάνη, Κομοτηνή, Κως, Λάρισα, Λευκάδα, Λήμνος, Λιβαδειά, Μυτιλήνη, Ξάνθη, Πάτρα, Πτολεμαΐδα, Πύργος, Ρέθυμνο, Τρίκαλα, Σάμος, Χανιά κλπ.

Κάλεσμα της ΚΕ για αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ

 

Όλοι στη μάχη για να φτάσει παντού με τον «Ριζοσπάστη»!
Η δημοσιοποίηση του Καλέσματος αποτελεί αφετηρία για ένα μεγάλο πολιτικό άνοιγμα του Κόμματος

🗒️  (όλο το Κάλεσμα  αναλυτικά στο τέλος)

Με αυτόν τον «Ριζοσπάστη του Σ|Κ» η ΚΕ του ΚΚΕ δίνει στη δημοσιότητα το Κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ το οποίο απευθύνει προς τους μισθωτούς εργαζόμενους, τους βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, τους συνταξιούχους, τους αγωνιζόμενους επιστήμονες και καλλιτέχνες, όλους όσοι «ανησυχούν, αγανακτούν και δεν συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση».

 

Το Κάλεσμα διακινείται ήδη σε χιλιάδες ανθρώπους της βιοπάλης και η πανεξόρμηση αυτή των Οργανώσεων με τον «Ριζοσπάστη» αποτελεί αφετηρία για ένα μεγάλο πολιτικό άνοιγμα του ΚΚΕ, με πλούσιο και πολύμορφο πρόγραμμα παρεμβάσεων, περιοδειών, συσκέψεων, συγκεντρώσεων και εξορμήσεων.

Επιδίωξη του Κόμματος είναι το Κάλεσμα να αξιοποιηθεί πλατιά, ως βάση συζήτησης με τον λαό και τη νεολαία, αλλά και ως όπλο για να οργανώσουν με καλύτερους όρους την πάλη και την αντεπίθεσή τους.

Το ΚΚΕ διαθέτει όλες του τις δυνάμεις σε αυτήν την υπόθεση, έτσι ώστε να διαμορφώνονται εστίες αντίστασης γύρω από όλα τα κρίσιμα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, τα οποία οξύνει η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως είναι η κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης, με αιχμή την εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη, η συνεχιζόμενη αντιλαϊκή διαχείριση της πανδημίας και η διαμόρφωση του λεγόμενου «νέου ΕΣΥ», η ακρίβεια και η λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος, οι μεγάλες κρατικές ελλείψεις για την προστασία του λαού από τις φυσικές καταστροφές, η περαιτέρω εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή, κ.λπ.

Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, όχι όμως το ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία

Για το ΚΚΕ - αναφέρει το Κάλεσμα - ο βασικός ένοχος και αυτό που μπαίνει εμπόδιο στη λαϊκή ευημερία, από «όποια πλευρά και αν εξετάσουμε», είναι ότι «έχουμε απέναντί μας ένα εχθρικό κράτος, μια οικονομία και συνολικά μια κοινωνική οργάνωση που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων».

Και σημειώνει χαρακτηριστικά: «Αυτά τα συμφέροντα έχουν υπηρετήσει όλες οι εκδοχές της αστικής διακυβέρνησης: Κεντροδεξιές και κεντροαριστερές, δεξιές και "αριστερές". Κυβερνήσεις μονοκομματικές και συνεργασίας. Μονοκομματικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Κυβερνήσεις συνεργασίας μεταξύ τους, παρά το ότι ήταν "ορκισμένοι" ανταγωνιστές της κυβερνητικής εναλλαγής. Κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς και υπουργούς τεχνοκράτες και "ειδικούς". Η "πρώτη φορά αριστερή" κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.

Γι' αυτό κάθε νέα κυβέρνηση παίρνει την αντιλαϊκή σκυτάλη από την προηγούμενη, συνεχίζει η μια εκεί που σταμάτησε η άλλη, εφαρμόζει όλους τους αντιλαϊκούς νόμους που ψήφισαν οι προηγούμενες και παίρνει και νέα αντιλαϊκά μέτρα. Από κάθε κυβερνητική θητεία η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία βγαίνει με λιγότερα δικαιώματα, χειροτερεύει η θέση της, βρίσκεται με περισσότερα βάρη στις πλάτες της.

Έχουν όλα δοκιμαστεί και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία και αλλού. Γιατί οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν, δεν αλλάζει όμως το ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία, ποιος καρπώνεται τον πλούτο που παράγεται».

Να οργανώσουμε μαζί την πάλη στα κρίσιμα μέτωπα

Στο Κάλεσμά της η ΚΕ του ΚΚΕ ξεχωρίζει κρίσιμα μέτωπα πάλης και καλεί «να οργανώσουμε την πάλη μας ενάντια στην πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων και της ΕΕ για:

• Την υπεράσπιση του αξιοπρεπούς εργατικού - λαϊκού εισοδήματος, τη μείωση του χρόνου εργασίας, την κατοχύρωση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς, την κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης, τη διασφάλιση μόνιμης δουλειάς για όλους, με σταθερό ωράριο, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, την κατάργηση των έμμεσων φόρων, την ουσιαστική μείωση της φορολογίας για μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και συνταξιούχους και μετακύλιση των φορολογικών βαρών στο μεγάλο κεφάλαιο.
• Την υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση για όλους και όλες, με μείωση έως και κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων. Να πληρώσει το κεφάλαιο. Πρόνοια αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους.
• Την προστασία της ζωής και της υγείας του λαού. Για αποκλειστικά δημόσιες δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, με έμφαση στην πρόληψη και στα μέτρα προστασίας στους τόπους δουλειάς, με εξειδικευμένα μέτρα για τον γυναικείο οργανισμό και τη μητρότητα. Για ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας, για διασφάλιση σύγχρονης λαϊκής κατοικίας.
• Την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων ενάντια στην κρατική καταστολή και τις απαγορεύσεις, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, την κατάργηση όλων των νόμων που περιορίζουν τη συνδικαλιστική δράση, το απεργιακό δικαίωμα και τις διαδηλώσεις.
• Την απεμπλοκή της χώρας μας απ' τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς με τον λαό στην εξουσία. Το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στα σχέδια αλλαγής διεθνών Συνθηκών και συνόρων, στα παζάρια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου υπό ευρωΝΑΤΟική εποπτεία.
• Το δικαίωμα στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, στην Προσχολική και Ειδική Αγωγή, στην ανάπτυξη του ελεύθερου χρόνου και την πρόσβαση του λαού στον Πολιτισμό με όλες τις απαραίτητες υποδομές.
• Την εξασφάλιση της κατοικίας με ιδιαίτερη φροντίδα για τα νέα ζευγάρια, την κατάργηση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και την απαγόρευση της διακοπής σε λαϊκές κατοικίες για χρέη σε νερό, ρεύμα και τηλέφωνο.
• Την άμεση στήριξη των αυτοαπασχολούμενων με κατοχύρωση αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ και τη διαγραφή μέρους των χρεών σε τράπεζες και Δημόσιο.
• Την κατοχύρωση κατώτατων εγγυημένων τιμών στα αγροτικά προϊόντα».

Το τιμόνι της εξουσίας στα χέρια του λαού

Η λαϊκή και νεανική ανάταση που εκφράστηκε με τη μαζική συμμετοχή στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή, αλλά και με τους σημαντικούς αγώνες σε χώρους δουλειάς και κλάδους, που ακύρωσαν στην πράξη αντεργατικούς σχεδιασμούς, μπορεί να δώσει το έναυσμα μιας πιο αποφασιστικής συμμετοχής στην οργάνωση της πάλης, αλλά και συμπόρευσης με το ΚΚΕ, για να ανοίξει ο δρόμος για αλλαγές υπέρ του λαού, με το Κάλεσμα της ΚΕ να καταλήγει:

«Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, όταν βαδίσει αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας».

Σε θέση μάχης αυτές και τις επόμενες μέρες

Οι στόχοι των Κομματικών Οργανώσεων για την πανεξόρμηση με το Κάλεσμα της ΚΕ είναι φιλόδοξοι, αλλά ανταποκρίνονται στις υπαρκτές δυνατότητες που απορρέουν από το μεγάλο ενδιαφέρον χιλιάδων εργαζομένων και νέων ανθρώπων για τις θέσεις και την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.
Οι μάχες του τελευταίου διαστήματος, οι απεργιακές κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν, η συζήτηση με πληθώρα εργαζομένων, ανεξάρτητα αν τελικά έκαναν το βήμα συμμετοχής στον αγώνα, η πρωτοπόρα δράση της ΚΝΕ στους χώρους νεολαίας, είναι γόνιμο έδαφος ώστε το Κάλεσμα να φτάσει σε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, εγκαινιάζοντας νέους δεσμούς και σταθερή επαφή των ΚΟΒ και των ΟΒ με περισσότερους.

Ήδη Οργανώσεις που αρχικά φαινόταν ότι είχαν εξαντλήσει τα περιθώρια καταγραφής για τη διακίνηση, με καλύτερο «ψάξιμο», εντάσσοντας και οπαδούς στον σχεδιασμό τους, αναπροσάρμοσαν τους στόχους τους προς τα πάνω.
Το στίγμα της πανεξόρμησης δίνεται από τις πρώτες ώρες του Σαββάτου σε γειτονιές και στέκια νεολαίας, με συνεργεία εξορμήσεων δρόμο τον δρόμο, σπίτι το σπίτι, με στολισμένες τις πλατείες, τους κόμβους και τα πάρκα σε κάθε δήμο.

Από Δευτέρα τη σκυτάλη θα πάρουν οι χώροι δουλειάς, εργοστάσια, γιαπιά, εταιρείες, εμπορικοί δρόμοι και πολυκαταστήματα, αφετηρίες και στάσεις των ΜΜΜ, τα μεγάλα νοσοκομεία και οι χώροι Εκπαίδευσης.

Απευθυνόμαστε σ’ όλους και όλες εσάς, τους μισθωτούς εργαζόμενους, τους βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, τους συνταξιούχους, τους αγωνιζόμενους επιστήμονες και καλλιτέχνες, που ανησυχείτε, αγανακτείτε και δεν συμβιβάζεστε με τπ σημερινή κατάσταση.

Σήμερα, στην εποχή της «ψηφιακής οικονομίας» και της πλατιάς εφαρμογής νέων τεχνολογιών, υπάρχουν οι επιστημονικές, τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότατες για να ζήσουμε όλοι οι εργαζόμενοι πολύ καλύτερα, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές και κοινωνικές ανάγκες. Να ζήσουμε χωρίς τον εφιάλτη της ανεργίας, την ανασφάλεια για την επόμενη μέρα. Να εργαζόμαστε λιγότερες ώρες, απολαμβάνοντας καλύτερο επίπεδο ζωής, δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας και μόρφωσης, Πολιτισμού. Να μην αγωνιούμε αν θα πνιγόμαστε στην πρώτπ βροχή, αν θα καιγόμαστε στον πρώτο καύσωνα. Να μη βρισκόμαστε μπροστά στον κρατικό και εργοδοτικό αυταρχισμό και καταστολή. Να μη σηκώνουμε το βάρος των εξοπλιστικών προγραμμάτων που δεν αφορούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας αλλά τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο για τη διανομή των αγορών.

Οι νέες γενιές όχι μόνο καταδικάζονται να ζουν πίσω
από τις δυνατότατες της εποχής, αλλά ζουν και με χειρότερους ακόμα
όρους σε σχέση με τις παλιότερες γενεές.

Τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο στη λαϊκή ευημερία; Τι είναι αυτό που κάνει τον τροχό της Ιστορίας να γυρνάει είτε στον αέρα είτε προς τα πίσω αντί να πηγαίνει προς τα μπρος; Τι είναι αυτό που ακυρώνει τις δυνατότατες για σύγχρονους όρους δουλειάς και ζωής;

Όποια πλευρά και αν εξετάσουμε, θα διαπιστώσουμε ποιοι και πώς θυσιάζουν τις ανάγκες μας στον βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Σήμερα υπάρχει πείρα:

• Από τον φαύλο κύκλο της εναλλαγής οικονομικής ανάπτυξης και οικονομικής κρίσης που πληρώνουν διαρκώς με νέες θυσίες οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.
• Από τον πανδημία με τις εκατόμβες νεκρών, τα διαλυμένα συστήματα Υγείας, τις θεραπείες και τα εμβόλια που είναι αντικείμενο σκληρού ανταγωνισμού και κερδοφορίας.
• Από την πλήρη έλλειψη αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, που οδηγεί σε «αφύσικες» καταστροφές σε απώλειες ζωών, λαϊκών περιουσιών και φυσικού πλούτου.
• Έχουμε απέναντι μας ένα εχθρικό κράτος, μια οικονομία και συνολικά μια κοινωνική οργάνωσα, που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, με το πώς θα μεγαλώσουν τα κέρδη τους, πώς θα βγαίνουν νικπτές στον ανταγωνισμό με τους αντιπάλους τους.

Αυτά ακυρώνουν τις δυνατότητες που δημιουργούν οι εργαζόμενοι με τη δουλειά τους και που διευρύνονται συνεχώς με την ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας. Αυτά εμποδίζουν την ικανοποίηση των αναγκών μας. Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος που έχουμε απέναντι μας.

Αυτά τα συμφέροντα έχουν υπηρετήσει όλες οι εκδοχές της αστικής διακυβέρνησης: Κεντροδεξιές και κεντροαριστερές, δεξιές και «αριστερές». Κυβερνήσεις μονοκομματικές και συνεργασίας. Μονοκομματικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Κυβερνήσεις συνεργασίας μεταξύ τους παρά το ότι ήταν «ορκισμένοι» ανταγωνιστές της κυβερνητικής εναλλαγής. Κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς και υπουργούς τεχνοκράτες και «ειδικούς». Η «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.

Γι’ αυτό κάθε νέα κυβέρνηση παίρνει την αντιλαϊκή σκυτάλη από την προηγούμενη, συνεχί-ζει η μια εκεί που σταμάτησε η άλλη, εφαρμόζει όλους τους αντιλαϊκούς νόμους που ψήφισαν οι προηγούμενες και παίρνει και νέα αντιλαϊκά μέτρα. Από κάθε κυβερνητική θητεία η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία βγαίνει με λιγότερα δικαιώματα, χειροτερεύει η θέση της, βρίσκεται με περισσότερα βάρη στις πλάτες της.

Έχουν όλα δοκιμαστεί και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία και αλλού.

Γιατί οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν, δεν αλλάζει όμως το ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία, ποιος καρπώνεται τον πλούτο που παράγεται.

Να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος...

Σκέψου:

• Πόσες φορές δεν ειπώθηκε το ψέμα ότι από την υλοποίηση των σχεδιασμών για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου, μπορεί να προκόψει και λαϊκή ευημερία;
• Πόσοι μύθοι φτιάχτηκαν για να καλλιεργηθούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις ότι είναι δυνατόν να ταιριάξουν τα ασυμβίβαστα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με αυτά των εργαζομένων, του λαού;
• Πόσες φορές η αναζήτηση του δήθεν «μικρότερου κακού» αποδείχτηκε ο σίγουρος δρόμος για να χειροτερέψει η θέση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων;
• Πόσες φορές δεν εμφανίστηκαν ως ρεαλισμός η υποταγή, η προσαρμογή στα ελάχιστα, η παραίτηση απ’ τις απαιτήσεις για μια καλύτερη ζωή;
• Πόσες φορές δεν πληρώσαμε (και θα πληρώσουμε ακόμα πιο ακριβά) τη λογική ότι «με τους αγώνες δεν βγαίνει τίποτα» και ότι η σύγκρουση έχει κόστος;
• Πόσες φορές δεν εγκλωβίστηκε η εργατική - λαϊκή δυσαρέσκεια και δράση στους στόχους μιας κυβερνητικής εναλλαγής, σε «αντιδεξιά» και «αντινεοφιλελεύθερα» μέτωπα που φρενάρουν τη ριζοσπαστικοποίηση, οδηγούν στην ήττα και την απογοήτευση;
• Πόσες φορές η αναμονή λύσεων «από τα πάνω», η εναπόθεση των ελπίδων στις προεκλογικές διακηρύξεις των αστικών κομμάτων άνοιξαν την όρεξη στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, για να μας κλέβει όλο και περισσότερο;
• Πόσες φορές η αποθέωση της «ατομικότητας» και το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης» έγιναν το άλλοθι του κεφαλαίου και των αστικών κυβερνήσεων για το τσάκισμα των κοινωνικών δικαιωμάτων και άνοιξαν τον δρόμο για την παραίτηση από την εργατική - λαϊκή πάλη για αυτά;

Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για νέες αυταπάτες

Οι νέες υποσχέσεις που ακούγονται σε ΗΠΑ, ΕΕ και Ελλάδα για έναν πιο δίκαιο και πιο φιλικό στο περιβάλλον καπιταλισμό είναι και απατηλές και επικίνδυνες.

Ο καπιταλισμός, παρά την προσωρινή παγκόσμια κυριαρχία του στα τέλη του 20ού αιώνα, δεν μπορεί να απαλλαγεί απ’ τη σήψη του και τις κρίσεις. Κάθε «γιατρικό» που βρίσκει για τις αντιφάσεις του και τα προβλήματά του γίνεται τελικά «φαρμάκι» που τα επιδεινώνει, τα οξύνει. Σήμερα όλοι, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ υπόσχονται ξανά καλύτερες μέρες με την εφαρμογή της πολιτικής της «πράσινης» μετάβασης, του «πράσινου New Deal» που εφαρμόζεται στην ΕΕ και τις ΗΠΑ.

Νερό στο μύλο αυτού του παραμυθιού ρίχνουν και άλλες δυνάμεις (π.χ. ΜέΡΑ25 κ.ά.) που μιλάνε για μια νέα «πράσινη κοινωνική συμφωνία», ενισχύοντας αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για μια κοινωνική φιλολαϊκή εκδοχή του «πράσινου New Deal».

Προσπαθούν, για άλλη μια φορά, να εξαπατήσουν ...

Η νέα «μεγάλη ιδέα» για τα μονοπώλια φέρνει για τα ίδια νέα μεγάλα κερδοφόρα επενδυτικά σχέδια και νέα οικονομικά βάρη στους εργαζόμενους:

Πιο ακριβό ρεύμα και γενικότερα πιο ακριβή Ενέργεια για τα λαϊκά στρώματα, επιδείνωση των όρων εργασίας των εργαζομένων, νέα επιβάρυνση του περιβάλλοντος, μεγαλύτερη εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικά σχέδια γύρω από την Ενέργεια με γρήγορη απαξίωση παραγωγικών μονάδων, είναι μερικά από αυτά που πληρώνουν ήδη οι εργαζόμενοι.

Το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ είναι γνωστό και των επόμενων κυβερνήσεων είναι επίσης ήδη δεδομένο. Είναι αυτό που στηρίζεται και θα υλοποιεί την «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία», τις Συμβάσεις του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στο κατακαλόκαιρο με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Αυτό το σχέδιο νέας κρατικής στήριξης κερδοφόρων «πράσινων» επενδύσεων για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων έχει ήδη προσθέσει νέα βάρη στις πλάτες των μισθωτών εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Η νέα αντιλαϊκή ατζέντα υλοποιείται με τα νομοσχέδια που ψηφίζει η κυβέρνηση το ένα πίσω από το άλλο για τα Εργασιακά, την Εκπαίδευση, την Κοινωνική Ασφάλιση.

Ο πρόσφατος κυβερνητικός ανασχηματισμός με συζήτηση γύρω απ’ την «υπουργοποίηση» ενός πρώην υπουργού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα απ’ την τελική κατάληξη, επιβεβαίωσε ότι η κοινή στρατηγική των αστικών κομμάτων είναι η βάση για τη μεταπήδηση στελεχών απ’ το ένα κόμμα στο άλλο και για τα καλέσματα σε «υπουργούς κοινής αποδοχής».

Είναι υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ να διαμαρτύρονται για τους αντιλαϊκούς νόμους, την ίδια στιγμή που αποδέχονται το στρατηγικό πλαίσιο πάνω στο οποίο αυτοί βασίζονται, ψηφίζοντας τη μεγάλη πλειοψηφία των άρθρων τους.

Δεν είναι αθώοι του αίματος όλοι όσοι προετοίμασαν τη σημερινή νέα φάση της αντιλαϊκής αντεργατικής επίθεσης ως κυβερνήσεις, διατηρώντας και ενισχύοντας το αντεργατικό αντιλαϊκό πλαίσιο με διάφορα προσχήματα.

Κοροϊδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν λέει ότι αύριο θα μπορεί να εφαρμόσει «ανεμπόδιστος το πρόγραμμά του» αφού δεν δεσμεύεται από μνημόνια. Δεσμεύεται από το μνημόνιο των μνημονίων, τη στρατηγική της ΕΕ, τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των μονοπωλίων. Τόσο χτες ως κυβέρνπσπ όσο και σήμερα ως αντιπολίτευση υπηρέτησε και εξακολουθεί να υπηρετεί, με το πρόγραμμα και την πολιτική του, την εξουσία του κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα, εμφανίζει την αντιλαϊκή πολιτική ως μια ιδεοληπτική εμμονή τπς ΝΔ που δήθεν παρεκκλίνει απ’ την «ευρωενωσιακή κανονικότητα», ενώ είναι ακριβώς π ίδια π στρατπγική τπς ΕΕ που εφαρμόζεται σ’ όλα τα κράτη - μέλη ανεξαρτήτως κυβερνητικής απόχρωσης.

Τα σχέδια εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή και ευρύτερα είναι ήδη εδώ και έχουν τις υπογραφές όλων, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κ.ά. Και οι επόμενες κυβερνήσεις θα διατηρήσουν και θα ενισχύσουν τις Συμφωνίες με τις ΗΠΑ για τις Βάσεις, μετατρέποντας ακόμα περισσότερο τπ χώρα σε μαγνήτη κινδύνων, θα προχωρήσουν την εμπλοκή σε ΝΑΤΟικές αποστολές, τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Η πρόσφατα συμφωνία AUKUS ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ην. Βασίλειο και Αυστραλία, που ήδη προκάλεσε την αντίδραση της Γαλλίας, είναι μια εξέλιξη που θα πυροδοτήσει παραπέρα τους ανταγωνισμούς, τις πολεμικές αναμετρήσεις και θα δημιουργήσει νέες προσφυγικές ροές. Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ αλλά και σε πιο αυτόνομους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς καθώς και οι επενδύσεις Κίνας και Ρωσίας σε αυτήν, την περιπλέκουν σε μια όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Η επίθεση σε βάρος μας δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν την σταματήσουμε εμείς, αν δεν οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας.

Χωρίς τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων θα ήμασταν ήδη σε πολύ χειρότερη θέση.

Σοσιαλισμός η απάντηση για τον 21ο αιώνα

Η ίδια η πραγματικότητα επιβεβαιώνει καθημερινά ότι δεν υπάρχει και ούτε μπορεί να υπάρξει κοινό συμφέρον ανάμεσα στο κεφάλαιο, απ’ τη μια μεριά, και στην εργατική τάξη, στον λαό, απ’ την άλλη.

Αναδεικνύει τον μεγάλο ένοχο, ο οποίος αποτελεί το πραγματικό εμπόδιο για την κοινωνική πρόοδο και ευημερία, την εξουσία που βρίσκεται στα χέρια των εκπροσώπων των μονοπωλιακών ομίλων.

Όλα τα αστικά κόμματα το μόνο που επιδιώκουν και υπηρετούν είναι η διαχείριση των αναγκών του καπιταλιστικού συστήματος, αυτήν τη σύγχρονη βαρβαρότητα, που εμποδίζει να ικανοποιηθούν τα ζωτικά δικαιώματα και οι ανάγκες μας.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που, με το Πρόγραμμά του, φωτίζει ότι μπορεί και πρέπει να ανατραπεί ο πραγματικός εχθρός μας, η δικτατορία του κεφαλαίου, ότι υπάρχει η διέξοδος μιας νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού, της κοινωνικής ιδιοκτησίας και της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας και των υπηρεσιών με επιστημονικότητα και κριτήριο το κοινωνικό όφελος.

Είναι το μοναδικό κόμμα που μελέτησε συλλογικά και έβγαλε συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση κατά τον 20ό αιώνα, τα μεγάλα επιτεύγματα του σοσιαλιστικού συστήματος αλλά και για τις αιτίες των λαθών και των αδυναμιών του που οδήγησαν στην ανατροπή του στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ο καπιταλισμός όμως δεν δικαιώθηκε μετά από αυτές τις αντεπαναστατικές ανατροπές.

Ο σοσιαλισμός είναι η πραγματική πρόοδος, η κοινωνία στην οποία οι εργαζόμενοι βγαίνουν απ’ το περιθώριο της πολιτικής ζωής και συμμετέχουν, ισότιμα άνδρες και γυναίκες, ενεργά στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων, γιατί έχουν πλέον την εξουσία στα δικά τους χέρια.

Το πραγματικά νέο είναι η κοινωνική ιδιοκτησία όλου του πλούτου που υπάρχει, ώστε να πάψει να λειτουργεί η οικονομία με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Πάνω σ’ αυτό το γόνιμο έδαφος, ο κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής μπορεί να θέσει και να πετύχει επιστημονικά καθορισμένους κοινωνικούς στόχους στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, στις κοινωνικές υπηρεσίες.

Αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ

Σ’ αυτήν τη μεγάλη πρωτοβουλία, για να ανοίξει ο δρόμος για την ελπιδοφόρα διέξοδο του σοσιαλισμού, σας καλούμε να συμπορευτείτε αγωνιστικά μαζί μας.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και διαθέτει όλες του τις δυνάμεις, για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, να βάλουν οι εργαζόμενοι τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.

Να οργανώσουμε την πάλη μας για τα προβλήματά μας, να φέρουμε τις ανάγκες στο προσκήνιο, να αναμετρηθούμε με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την εξουσία του κεφαλαίου και τους συμμάχους της, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σας καλούμε να οργανώσουμε την πάλη μας ενάντια στην πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων και της ΕΕ για:

• Την υπεράσπιση του αξιοπρεπούς εργατικού - λαϊκού εισοδήματος, τη μείωση του χρόνου εργασίας, την κατοχύρωση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς, την κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης, τη διασφάλιση μόνιμης δουλειάς για όλους, με σταθερό ωράριο, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, την κατάργηση των έμμεσων φόρων, την ουσιαστική μείωση της φορολογίας για μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και συνταξιούχους και μετακύλιση των φορολογικών βαρών στο μεγάλο κεφάλαιο.
• Την υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση για όλους και όλες, με μείωση έως και κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων. Να πληρώσει το κεφάλαιο. Πρόνοια αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους.
• Την προστασία της ζωής και της υγείας του λαού. Για αποκλειστικά δημόσιες δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, με έμφαση στην πρόληψη και στα μέτρα προστασίας στους τόπους δουλειάς, με εξειδικευμένα μέτρα για τον γυναικείο οργανισμό και τη μητρότητα. Για ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας, για διασφάλιση σύγχρονης λαϊκής κατοικίας.
• Την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων ενάντια στην κρατική καταστολή και τις απαγορεύσεις, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, την κατάργηση όλων των νόμων, που περιορίζουν τη συνδικαλιστική δράση, το απεργιακό δικαίωμα και τις διαδηλώσεις.
• Την απεμπλοκή της χώρας μας απ’ τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς με τον λαό στην εξουσία. Το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στα σχέδια αλλαγής διεθνών συνθηκών και συνόρων, στα παζάρια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου υπό «ευρωΝΑΤΟική εποπτεία».
• Το δικαίωμα στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, την Προσχολική και Ειδική Αγωγή, στην ανάπτυξη του ελεύθερου χρόνου και την πρόσβαση του λαού στον Πολιτισμό με όλες τις απαραίτητες υποδομές.
• Την εξασφάλιση της κατοικίας με ιδιαίτερη φροντίδα για τα νέα ζευγάρια, την κατάργηση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και την απαγόρευση της διακοπής σε λαϊκές κατοικίες για χρέη σε νερό, ρεύμα και τηλέφωνο.
• Την άμεση στήριξη των αυτοαπασχολούμενων με κατοχύρωση αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ και τη διαγραφή μέρους των χρεών σε τράπεζες και Δημόσιο.
• Την κατοχύρωση κατώτερων εγγυημένων τιμών στα αγροτικά προϊόντα.

Μέσα απ’ ιούς καθημερινούς αγώνες, μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Ριζωμένο παντού, με πρωτοπόρες εστίες αντίστασης σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε περιοχή. Με ενιαία αιτήματα και στόχους που ανοίγουν τον δρόμο με κατεύθυνση πάλης ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό.

Απέναντι στο εχθρικό για τον λαό κράτος πρέπει και μπορεί να υψωθεί η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας.

Το είδαμε πρόσφατα τις ώρες της πυρκαγιάς, όταν οι πυρόπληκτοι έδιναν τη μάχη για να σώσουν χωριά και γειτονιές απέναντι σ’ ένα κράτος που άφηνε στο έλεος της φωτιάς τον φυσικό πλούτο και την περιουσία του λαού. Το βλέπουμε τώρα στον αγώνα που συνεχίζεται, για να ληφθούν μέτρα αποκατάστασης και ουσιαστικής στήριξης των πυρόπληκτων.

Το ίδιο μήνυμα έστειλαν το προηγούμενο διάστημα οι αγώνες της νεολαίας, για να ανοίξουν με ασφάλεια τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, οι αγώνες των εργαζομένων και των υγειονομικών για την προστασία της υγείας απέναντι στην κρατική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας.

Τη δύναμη των εργαζομένων έδειξε η οργανωμένη απειθαρχία στις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων απ’ την κυβέρνηση και οι απεργιακοί αγώνες για την κατάργηση του νόμου - εκτρώματος Χατζηδάκη και όλων των αντεργατικών μνημονιακών νόμων.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ στα συνδικάτα και σ’ όλους τους φορείς του κινήματος βρίσκονται μπροστά σ’ αυτούς τους αγώνες.

Με το ΚΚΕ γιατί είναι εγγύηση για το σήμερα και το αύριο

Το ΚΚΕ μπορεί να εγγυηθεί ότι η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης θα έχει συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική:

Το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, σύγχρονο επαναστατικό Πρόγραμμα, που φωτίζει τη διέξοδο στους σημερινούς αγώνες για όλα τα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, τις προϋποθέσεις για να δοθούν λύσεις σ’ αυτά.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ πρωτοστατούν για να αγκαλιάσει ο δρόμος του αγώνα όλο και περισσότερους και μέσα από τα διάφορα μέτωπα πάλης δείχνουν τις δυνατότητες του σοσιαλισμού, τις δυνατότητες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ελλάδα.

Διεξάγουν καθημερινά ιδεολογικοπολιτική διαπάλη με τις αντιλήψεις που διακηρύσσουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος απ’ τον σημερινό καπιταλιστικό βάλτο της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης και μας καλούν να επιλέξουμε τη δήθεν πιο ανώδυνη μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, του δήθεν εξανθρωπισμού του καπιταλισμού, της δήθεν «μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων».

To KKE λέει και μπορεί να λέει την αλήθεια στον λαό, γιατί δεν έχει δεσμεύσεις και εξαρτήσεις απέναντι στην άρχουσα τάξη και τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κόμματα, προειδοποίησε για τις ολέθριες συνέπειες των αντιδραστικών ανατροπών στον 20ό αιώνα, για τον επικίνδυνο ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αποκάλυψε τις απατηλές υποσχέσεις μιας δήθεν δίκαιης καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Το ΚΚΕ απέδειξε στην πράξη ότι βρίσκεται στην όχθη της υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων, αρνούμενο να στηρίξει ή να συμμετάσχει σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Η θέση αυτή αποτελεί εγγύηση για τον λαό και τους νέους που αμφισβητούν το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης.

Το ΚΚΕ αντιπαλεύει την καταστροφική λογική της παραίτησης, της υποχώρησης, της μοιρολατρίας, τις αυταπάτες της «ατομικής» σωτηρίας, τις χρεοκοπημένες ιστορικά θεωρίες που διακηρύσσουν το τέλος της ταξικής πάλης, αντιπαλεύει συνολικά τον αρνητικό συσχετισμό, παλεύει να τον αλλάξει.

Αντιμάχεται τη διαστρέβλωση της Ιστορίας, την αντικομμουνιστική θεωρία των δύο άκρων, που επιχειρεί να εξισώσει τον φασισμό με τον μοναδικό πραγματικό αντίπαλό του, τον σοσιαλισμό.

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό,
βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής

Αυτό είναι συμπέρασμα και δίδαγμα διαχρονικό και ιστορικό. Αυτό διδάσκει η Ιστορία των αγώνων του λαού μας και όλων των λαών:

• Από την οργάνωση της πάλης για την επιβίωση και τη λαϊκή αλληλεγγύη.
• Από τους αγώνες για την κατάκτηση νέων δικαιωμάτων, την απόκρουση της επίθεσης, την παρεμπόδιση αντιλαϊκών μέτρων.
• Από τις μεγάλες στιγμές της λαϊκής πάλης στη χώρα μας.
• Από τις μεγάλες εφόδους στους ουρανούς όπως της Παρισινής Κομμούνας, τις νίκες όπως του Οκτώβρη στη Ρωσία, τις νίκες των λαών σε άλλες χώρες του κόσμου.

Όποτε η εργατική τάξη, ο λαός απαίτησε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του, πίστεψε στη δύναμή του και πήρε την τύχη του στα χέρια του, ο τροχός της Ιστορίας γύρισε μπροστά.

Ξέρουμε τι μπορεί να πετύχει ο λαός όταν σηκώσει το ανάστημά του και πιστέψει στη δύναμή του σε κρίσιμες στιγμές.

Αυτό το συμπέρασμα έχει την αξία του και τη σημασία του σήμερα.

Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, όταν βαδίσει αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ
@ kke.gr
youtube.com/kkemedia