Διδάγματα από την Αργεντινή

"Basta Buitres" «Φτάνει πια !!, αρπακτικά...» 
"Argentina Unida" ... «Αργεντινή Ενωμένη»

αρπακτικά ΝΑΙ ...αλλά ποια είναι τα "αρπακτικά";;
Αργεντινή Ενωμένη (?? "ενωμένοι"ποιοι με ποιούς ;;)

H υπόθεση του χρέους της Αργεντινής, μετά τη χρεοκοπία του 2001, έρχεται και επανέρχεται στο προσκήνιο και στη χώρα μας αποκτά και πτυχές κοκορομαχίας μεταξύ της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων.

Το χρέος των 100 δισ. δολαρίων, που προκάλεσε η πλουτοκρατία της χώρας, που πλουσιοπάροχα στηρίχτηκε από διάφορες αστικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένων και δικτατοριών, είναι και πάλι θηλιά στο λαιμό του λαού.

Αυτό δε συμβαίνει γιατί η σημερινή κυβέρνηση, συνέχεια της κυβέρνησης του Νέστορ Κίρσνερ που ανέλαβε τη διαχείριση μετά τη χρεοκοπία, έκανε καλούς ή κακούς χειρισμούς. Αλλά, πρωτίστως, γιατί η Αργεντινή κινείται στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. 

Η κυβέρνηση της Κριστίνα Φερνάντες Κίρσνερ διαπραγματεύεται σε αυτό το πλαίσιο για λογαριασμό του αργεντίνικου κεφαλαίου, όπως γίνεται αυτά τα 13 χρόνια, παρότι προσπαθεί να παραπλανήσει το λαό ότι παλεύει για λογαριασμό του με τα «κοράκια». Ο δανεισμός, η συμμετοχή στις χρηματαγορές είναι υποχρεωτικά σε κάθε καπιταλιστικό κράτος.

Το «κούρεμα» του χρέους, με διαγραφή μέρους του, που πραγματοποίησε η Αργεντινή και τόσο προβλήθηκε από σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, αυτόν το σκοπό εξυπηρετούσε, την εξασφάλιση της δυνατότητας επαναδανεισμού για λογαριασμό του κεφαλαίου, που πλήρωσε, πληρώνει και θα πληρώσει ο λαός και είναι γνωστές οι ήδη μεγάλες κοινωνικές συνέπειες της (καπιταλιστικής) «ανάκαμψης».

Οι διάφοροι αστοί αναλυτές –εκφράζοντας συγκεκριμένα ο καθένας οικονομικά συμφέροντα, εδώ και δυο χρόνια θριαμβολογούσαν –βλ πχ capital.gr 17 Απρ 12

«...μολονότι η οικονομία πέρασε από σύντομη επιβράδυνση κατά την διάρκεια τής παγκόσμιας ύφεσης τού 2009, η απασχόληση στην Αργεντινή βρίσκεται σε επίπεδο ρεκόρ... η φτώχεια και ακραία φτώχεια έχουν μειωθεί κατά δύο τρίτα, και οι κοινωνικές δαπάνες έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί σε πραγματικούς αριθμούς, μετά την αθέτηση πληρωμών» και «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Αργεντινή έκανε τη σωστή επιλογή όταν προχώρησε σε αθέτηση πληρωμών του εξωτερικού της χρέους και αποδέσμευση από την συναλλαγματική ισοτιμία ...» κλπ

«Εφαρμόστηκαν διάφορες πολιτικές που συνέβαλαν σημαντικά στην ανάκαμψη της Αργεντινής, αλλά το βασικότερο ήταν [α] ότι η Αργεντινή λυτρώθηκε από το βάρος τού μη βιώσιμου χρέους, και [β] ίσως κάτι ακόμη πιο σημαντικό ήταν ότι απελευθερώθηκε από την προκυκλική πολιτική που καθιστούσε την ανάκαμψη αδύνατη, και ως εκ τούτου μπόρεσε να υιοθετήσει μια αναπτυξιακή μακροοικονομική πολιτική. ...» !!  έκαναν μάλιστα και προβλέψεις όπως στο παρακάτω διάγραμμα:

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης υποστηρίζουν υποκριτικά ότι οι εξελίξεις στην Αργεντινή επιβεβαιώνουν τη δική τους επιλογή, το δικό τους μοντέλο, το οποίο όμως έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα και τα βιώνουν καθημερινά ευρύτερα λαϊκά στρώματα, δηλαδή τις συνθήκες φτώχειας, εξαθλίωσης, την επιδείνωση της θέσης της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, συνθήκες οι οποίες βεβαίως δεν είναι προσωρινές.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όλοι όσοι υπερασπίζονται το μοντέλο της Αργεντινής δε μας εξηγούν γιατί μια τόσο πλούσια χώρα έχει τόσο φτωχούς ανθρώπους, έναν τόσο φτωχό λαό. Αυτοί καλούν για αλληλεγγύη στην κυβέρνηση της Αργεντινής, σε μία κυβέρνηση η οποία κάνει αυτές τις επιλογές για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας που έχει ευθύνες για τις συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης που βιώνει ο λαός της.

Το παράδειγμα της Αργεντινής όντως είναι χρήσιμο για τα λαϊκά στρώματα της χώρας, για να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα. Τι αποδεικνύεται; Οτι με όποιο μείγμα διαχείρισης, από το αν έγινε ή όχι «κούρεμα» χρέους, από το αν η Αργεντινή είναι σε «επιλεκτική χρεοκοπία» ή κανονική, αυτός που χρεοκοπεί καθημερινά είναι ο λαός.

Και αυτό δεν θα αλλάζει όσο οι ανάγκες του μπαίνουν στο «στενό κορσέ» του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που εξασφαλίζει τα συμφέροντα των λίγων, των μονοπωλιακών ομίλων.

Επίσης, καμία διαπραγμάτευση, όσο σκληρή και αν είναι, εφόσον αναγνωρίζει το χρέος (όλο ή μέρος του), εφόσον κινείται στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού συστήματος και των μηχανισμών του, ούτε βεβαίως μπορεί να αποτρέψει τις καπιταλιστικές κρίσεις ούτε να απαλλάξει το λαό από τις επιπτώσεις τους.

Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση υπάρχει, αλλά μόνο σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων, ώστε να περάσουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Ώστε με κεντρικό πανεθνικό σχεδιασμό της οικονομίας, η εργατική λαϊκή εξουσία να μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες πολύπλευρες λαϊκές ανάγκες.

(βασική) πηγή Ριζοσπάστης 1/8/14

Μικρή ΔΕΗ": Με ποια γραμμή πάλης; Ο λαός έχει πείρα και μ' αυτήν πρέπει να «ζυγίσει» τις εξελίξεις.

Από την κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αστικό Τύπο γίνεται προσπάθεια να περιοριστεί η συζήτηση για τη ΔΕΗ στο νομοσχέδιο που τώρα βρίσκεται στη Βουλή και προβλέπει τη δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ», για να πουληθεί στη συνέχεια σε ιδιώτες.

Δηλαδή, η συζήτηση επικεντρώνει στο τωρινό στάδιο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, σαν να έπεσε από τον ουρανό το νομοσχέδιο για τη «μικρή ΔΕΗ», σαν να μην προηγήθηκαν άλλοι νόμοι για την ιδιωτικοποίηση της Επιχείρησης, με πιο πρόσφατο αυτόν που αφορά στην πώληση του ΑΔΜΗΕ ΑΕ (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) που - θυμίζουμε ότι, συστάθηκε σύμφωνα με το Ν. 4001/2011 και σε συμμόρφωση με την Οδηγία 2009/72/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει το νομοσχέδιο αποκομμένο από τη στρατηγική της απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας στην Ελλάδα. Στην ίδια λογική είναι δομημένο και το περιεχόμενο της πρότασής του για δημοψήφισμα, λογική που αποδέχτηκαν οι ΑΝΕΛ, η ΔΗΜΑΡ και ορισμένοι από τους ανεξάρτητους βουλευτές.

 

Στον αντίποδα, γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν «μαξιμαλιστικός» ο στόχος που θέτει το ΚΚΕ, να ανοίξει συνολικά το ζήτημα της απελευθέρωσης και της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, να στραφεί η πολεμική και προς τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ και στη βάση αυτή το κίνημα να διαμορφώσει τη στάση και τα αιτήματά του.

Ο λαός έχει πείρα 
και μ' αυτήν πρέπει να «ζυγίσει» τις εξελίξεις.

Η περιχαράκωση της συζήτησης στη «μικρή ΔΕΗ», συγκαλύπτει ότι και σήμερα, με το 51% των μετοχών της ΔΕΗ στο κράτος, η απελευθερωμένη αγορά της Ενέργειας δε λειτουργεί προς όφελος του λαού.

Αυτό δε σημαίνει ότι το κίνημα δεν πρέπει να αντιπαλέψει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Δεν έχει, όμως, κανένα λόγο να υπερασπίζεται μια ΔΕΗ σαν τη σημερινή που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, για το κέρδος των μετόχων της, που, εκτός από το κράτος, είναι και μεγάλοι διεθνείς επενδυτικοί όμιλοι.

Εκεί οδηγεί η λογική που λέει ότι ο αγώνας των εργαζομένων θα πρέπει να περιοριστεί σε «εφικτούς» στόχους, όπως είναι η απόσυρση του νομοσχεδίου, και να μην απλώσει σε ζητήματα που θίγουν τα ιερά και τα όσια της στρατηγικής της ΕΕ και του κεφαλαίου, όπως είναι το αίτημα για κατάργηση όλων των νόμων που προωθούν την απελευθέρωση της Ενέργειας στην Ελλάδα.

Για παράδειγμα, η λογική του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων, οδηγεί στο να συμβιβαστεί το κίνημα με την πώληση του ΑΔΜΗΕ, που βρίσκεται σε εξέλιξη. 'Η να αποδεχτεί σαν ανεπίστρεπτο το γεγονός ότι αυξάνονται οι οριστικές διακοπές ρεύματος (350.000 το 2013, από 200.000 το 2009, με το 30% - 40% να αφορά κυρίως μικροεπιχειρήσεις που έκλεισαν).

'Η, τέλος, να θεωρήσει σχεδόν σαν «φυσική καταστροφή» το γεγονός ότι το πρώτο εξάμηνο του 2013, παρότι η ζήτηση Ενέργειας μειώθηκε κατά 3,5% (λόγω της μειωμένης οικοδομικής δραστηριότητας και κατανάλωσης των λαϊκών νοικοκυριών), και παρότι η ΔΕΗ ΑΕ παρουσίασε καθαρά κέρδη 127,1 εκ. ευρώ, αυξημένα κατά 104 εκ. σε σχέση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2012, συνέχισαν να αυξάνονται τα τιμολόγια. Μάλιστα, από 1/1/2013, οι αυξήσεις ξεπέρασαν το 18,7%, κι ενώ την τελευταία πενταετία είναι πάνω από 50%.

Προκύπτει, δηλαδή, ότι η αποτροπή της παραπέρα ιδιωτικοποίησης δεν είναι αρκετή, για να αντιστρέψει την κατάσταση προς όφελος του λαού, να εξασφαλίσει ρεύμα φτηνό για όλους, να αποτελέσει η κρατική επιχείρηση Ενέργειας μοχλό ανάπτυξης προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.

Αυτή η προοπτική μπορεί να υπηρετηθεί μόνο με την πρόταση διεξόδου που προβάλλει το ΚΚΕ και την οποία υπηρετεί ο στόχος για κατάργηση όλων των νόμων και του πλαισίου της απελευθέρωσης.

                                                               πηγή: Ριζοσπάστης 5/7/14

 

ΚΚΕ: Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο 

για τη «μικρή ΔΕΗ» και να καταργηθούν οι νόμοι για την απελευθέρωση της Ενέργειας

 
Σε ανακοίνωση για την απόσυρση του νομοσχεδίου για τη «μικρή ΔΕΗ» και την κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου της απελευθέρωσης της Ενέργειας, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Μπροστά στην κλιμάκωση της κυβερνητικής επίθεσης για την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, καλούμε το εργατικό - λαϊκό κίνημα, όλο το λαό να αξιοποιήσει κάθε μορφή πάλης και ενέργειας με στόχο την πλήρη κατάργηση των νόμων εφαρμογής του κοινοτικού πλαισίου απελευθέρωσης του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας.
Το συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο άνοιξε την πόρτα για τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ, την είσοδο των ιδιωτικών ομίλων, το διαχωρισμό των συστημάτων μεταφοράς και διανομής, με δραματικές συνέπειες για τις λαϊκές οικογένειες και τους εργαζόμενους του κλάδου.
Το ΚΚΕ θα πάρει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σ’ αυτήν την κατεύθυνση μέσα και έξω από τη Βουλή. Το πλαίσιο και περιεχόμενο της τοποθέτησης θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο:
Πρώτον: Απόσυρση του νομοσχεδίου για τη "μικρή ΔΕΗ".
Δεύτερον: Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου που έχει οδηγήσει σε ουσιαστική ιδιωτικοποίηση. Συγκεκριμένα των Ν. 1914/90, Ν. 2773/99, ΠΔ 333/2000, Ν. 3426/2005, Ν. 4001/2011, Ν. 4237/2014.
Τρίτον: Αντίθεση στο σύνολο του προωθούμενου κοινοτικού πλαισίου απελευθέρωσης του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας.
Σχετικά με τη συζήτηση για δημοψήφισμα, το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι το αντικείμενο του δημοψηφίσματος επιβάλλεται να είναι το παραπάνω πλαίσιο, δηλαδή η κατάργηση όλων των νόμων που έχουν ψηφιστεί για την απελευθέρωση της Ενέργειας και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, συμπεριλαμβανομένου και αυτού για τη “μικρή ΔΕΗ”».

Δήλωση του Δ. Κουτσούμπα για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ

Σε δήλωσή του για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας επεσήμανε: 

«Ο αγώνας των εργαζομένων της ΔΕΗ και όλου του ελληνικού λαού θα πρέπει να βάλει στο στόχαστρο την πολιτική απελευθέρωσης της ενέργειας, ώστε να μην περάσει από το παράθυρο η ιδιωτικοποίηση, στην οποία μόνο κατ’ επίφαση η ΔΕΗ θα είναι δημόσια.

Ταυτόχρονα, ο λαός μας να απομονώσει τις κυβερνητικές θεωρίες ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν δικαίωμα να αντιστέκονται, που οδηγούν σε επικίνδυνο κοινωνικό αυτοματισμό».

 
η δήλωση του Δ. Κουτσούμπα ΕΔΩ  >

(και λίγη ιστορία)

Το «ιστορικό» ΦΕΚ, του Ν.1468 της 7ης Αυγούστου 1950

άρθρο 1:  "Ιδρύεται Οργανισμός υπό την επωνυμίαν "Δημόσια Επιχείρισις Ηλεκτρισμού ", σκοπόν έχων ...την κατασκευήν και εκμετάλλευσιν υδροηλεκτρικών και θερμοηλεκτρικών εργοστασίων καθ` άπασαν την χώραν, την εγκατάστασιν εθνικού δικτύου προς μεταφοράν της παραγομένης ηλεκτρικής ενεργείας και την διάθεσιν αυτής". 

άρθρο 3:  Ειδικώς η Δημοσία Επιχείρησις Ηλεκτρισμού υποχρεούται όπως:
 

α) Διασφαλίση την οικονομικήν αυτάρκειαν αυτής.
β) Παρέχη την παραγόμενην ηλεκτρική ενέργειαν προς τους αγροτικούς και αστικούς πληθυσμούς εις την ευθυνοτέραν δυνατήν τιμήν, ενεργούσα βάσει υγιών εμπορικών αρχών, εντός των πλαισίων της γενικωτέρας οικονομικής πολιτικής της Χώρας.
γ) Αποφεύγη τας αδικαιολογήτους διακρίσεις κατά την παροχήν ηλεκτρικής ενεργείας μεταξύ των διαφόρων περιοχών της Χώρας και κατά τον καθορισμόν των τιμολογίων μεταξύ καταναλωτών της αυτής κατηγορίας.
δ) Διαθέτη τα πραγματοποιούμενα έσοδα μετά την αφαίρεσιν κρατήσεων προς σχηματισμόν αποθεματικών, αποκλειστικώς προς τελειοποίησιν συμπλήρωσιν των εγκαταστάσεων, βελτίωσιν των όρων εξυπηρετήσεως του κοινού και μείωσιν της τιμής της ηλεκτρικής ενεργείας απαγορευομένης της διαθέσεως αυτών διά σκοπόν ξένον προς τους υπό του παρόντος καθοριζομένους σκοπούς αυτής". 

Και η ΔΕΗ τα κατάφερε να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί ... ΑΗΣ Αλιβερίου ...ΑΗΣ Πτολ/δας, λιγνιτικοί ΑΗΣ στη χώρα. Στη δεκαετία του 1970 οι απανωτές πετρελαϊκές κρίσεις έδωσαν νέα ώθηση στο λιγνίτη, νέα ορυχεία στη Δυτική Μακεδονία, νέοι ΑΗΣ. Ο λιγνίτης θωράκισε τη χώρα απέναντι στις απρόβλεπτες μεταβολές των τιμών των εισαγόμενων καυσίμων, απέναντι στα παιχνίδια των διεθνών κερδοσκόπων του κεφαλαίου, απέναντι στις αυξήσεις τιμών. 

Χάρη στο λιγνίτη η χώρα είχε για δεκαετίες απ' τα πιο φθηνά τιμολόγια σε όλη την Ευρώπη. Χάρη στο λιγνίτη κατάφερε η ΔΕΗ να εξασφαλίσει φθηνή ηλεκτρική ενέργεια στα νησιά, να δώσει ενιαίο τιμολόγιο σε όλη τη χώρα, ανεξάρτητα απ' τα τοπικά αυξημένα κόστη παραγωγής με πετρέλαιο. Κι ο απλός λαός από δίπλα όλα αυτά τα χρόνια, παρακολουθούσε το έργο των τεχνιτών της ΔΕΗ να φέρει το ρεύμα σε όλη την επικράτεια. 

Οι εναερίτες με τα ειδικά πέδιλα, που ανέβαιναν παντού στις γειτονιές, ήταν το αγαπημένο θέαμα της πιτσιρικαρίας και τροφοδοτούσαν τα όνειρα όλων για μια καλύτερη ζωή, βασισμένη στα αγαθά του ηλεκτρισμού.

Και σιγά-σιγά απλώθηκε το δίκτυο παντού και χρειάστηκαν νέα δίκτυα υψηλής τάσης. Οι χαλύβδινοι πυλώνες ένωσαν τη Βόρεια με τη Νότια Ελλάδα κι ο κόσμος έβλεπε με δέος τους ανθρώπους-πουλιά της ΔΕΗ να αναρριχώνται με περισσή τόλμη στα 20-30 μέτρα πάνω απ' το έδαφος ...και βέβαια δεν έλειψαν ποτέ τα δυστυχήματα όλα αυτά τα χρόνια, δεν είναι λίγοι οι τεχνίτες της ΔΕΗ που κεραυνοβολήθηκαν απ' το ηλεκτρικό ρεύμα, δεν είναι λίγοι αυτοί που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα λιγνιτωρυχεία.

Η ιστορία του (εξ)ηλεκτρισμού στην Ελλάδα είναι γραμμένη με τον κόπο και το αίμα των τεχνιτών, των απλών ανθρώπων του λαού μας. 
Αυτά τα δίκτυα υψηλής τάσης σήμερα είναι ο ΑΔΜΗΕ, που η κυβέρνηση έχει ήδη νομοθετήσει να ξεπουλήσει...

Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε !!  τα "σίδερα" και τα "καλώδια" είναι κομμάτι απ' την ιστορία αυτού του τόπου,  κομμάτι απ' το μόχθο δυο γενιών του λαού μας για να φτάσει το ρεύμα παντού. 

Οι επενδύσεις που χρειάζονται στην ενέργεια είναι μεγάλες, με μεγάλο χρόνο απόσβεσης και μικρά ποσοστά κέρδους, προκειμένου να παραμένει το κόστος της ενέργειας προσιτό στο λαό. Η φύση των επενδύσεων αυτών δεν μπορεί να είναι αντικείμενο του κεφαλαιοκράτη, αφού παντού και πάντοτε έχει αποδειχθεί ότι οι ιδιώτες ενδιαφέρονται μόνο για το βραχυπρόθεσμο και μεγιστοποιημένο κέρδος.