13 Ιανουαρίου 2022

Βαγγέλης Κορακάκης: Πρέπει να βάλω τη ζωή μου σε τάξη σαν φυσιολογικός άνθρωπος και να ημερέψω το μυαλό μου


Μετά από πέντε χρόνια αποχής από τη δισκογραφία αλλά συνεχούς δημιουργίας, ο Βαγγέλης Κορακάκης επιστρέφει με το βιβλίο - cd «Άδολη σιωπή» που κυκλοφορεί από τον Μετρονόμο.

Η «Άδολη σιωπή» είναι η αποτύπωση του ψυχισμού του Βαγγέλη Κορακάκη με μικρά αφηγήματα, που φανερώνουν ποίηση κρυμμένων μυστικών και συνοδεύονται από δέκα τραγούδια με το γνώριμο και ιδιαίτερο λαϊκό του ύφος. Ερμηνεύει ο ίδιος και σε δύο τραγούδια ο Βασίλης Κορακάκης. Στα φωνητικά συμμετέχουν η Ασπασία Στρατηγού και η Ανατολή Μαριόλα.

Την έκδοση επιμελήθηκε ο Θανάσης Συλιβός, ενώ το εξώφυλλο είναι ένα έργο του εικαστικού Κώστα Λαδόπουλου.

Ο Βαγγέλης Κορακάκης γεννήθηκε το 1961 στην Καισαριανή. Μαγεύεται απ' τον ήχο του μπουζουκιού που καθόρισε τη μετέπειτα πορεία του. Η πρώτη του εμφάνιση ως μουσικός είναι το 1978 στο Θέατρο της Καισαριανής, στην παράσταση «Ο Λεπέρντης» σε μουσική Δήμου Μούτση. Η επαφή του με τη δισκογραφία ξεκινά το 1985 γράφοντας τη μουσική για τρία τραγούδια σε στίχους του Τάσου Σαμαρτζή. Το 1988 συστήνεται ως συνθέτης - στιχουργός από τη δισκογραφική εταιρεία «Λύρα» με τον δίσκο «Οι άρχοντες». Από τότε έως και σήμερα υπογράφει δεκαπέντε προσωπικούς δίσκους και αρκετές συμμετοχές. Το μουσικό του στέκι «Κρύπτη», πρώην «Μαγιοπούλα», στην Καισαριανή, είναι σημείο αναφοράς στη νυχτερινή διασκέδαση.

Ο Βαγγέλης Κορακάκης είναι ο σεμνός και ταλαντούχος λαϊκός δημιουργός της διπλανής μας πόρτας εδώ στην Καισαριανή που πάνω από 20 χρόνια ακολουθεί μια διακριτική διαδρομή στο χώρο της ελληνικής δισκογραφίας. Είναι ολοκληρωμένος –αυτοδίδακτος, καλλιτέχνης τραγουδοποιός, γράφοντας ο ίδιος τη μουσική και τους στίχους στα τραγούδια του, παίζει μπουζούκι και είναι ο πρώτος τους ερμηνευτής.

Το μουσικό του ύφος αναγνωρίσιμο και οικείο παραπέμπει σε έναν λαϊκό ήχο παλαιότερων εποχών (10ετίες ΄50 και ΄60), με στοιχεία σύγχρονα και μελωδίες καλοδουλεμένες και εύληπτες για τους γνωρίζοντες, με στίχους απλούς με ταξική-κοινωνική θεματολογία. Σχεδόν όλα τα τραγούδια του έχουν μελαγχολικό περιεχόμενο, ακόμα κι όταν μοιάζουν χαρούμενα.


Γεννήθηκε το 1961 στην Καισαριανή, όπου εξακολουθεί να ζει και να δουλεύει. Η πρώτη του επαφή με το μπουζούκι ήρθε σε ηλικία 9 χρονών -απέναντι από το πατρικό του υπήρχε ένας ξυλουργός που έφτιαχνε και μουσικά όργανα. Το πρώτο του μπουζούκι, τρίχορδο, το απέκτησε στα 11, περνώντας ο ίδιος χορδές.
Παντρεύτηκε τη Μαριάννα και έκανε 2 παιδιά, την Ελένη και τον Βασίλη, που –ταλαντούχος, ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του, όντας από χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι της ορχήστρας τους. Εργάστηκε για λίγο σε γνωστά μας καισαριανιώτικα στέκια στην ταβέρνα του Φίτσουλα και το 1982 άνοιξε, μαζί με τον Γιώργο Κούκιο, το «Μακάμι», τη μετέπειτα «Μαγιοπούλα».
Βασίλης Κορακάκης


Το 1985, συμμετέχει με 3 τραγούδια στο δίσκο «Σε στρατόπεδα και πλοία».
Το 1988, τραγουδάει τους «Άρχοντες», μαζί με τον άλλο αγαπημένο μας για το ήθος και τη μουσική του Γιώργο Τζώρτζη, που -όπως θα πει ο Βαγγέλης, γράφτηκαν σε πακέτα τσιγάρων και παίζονταν, πριν κυκλοφορήσουν ακόμα, στις λαϊκές ταβέρνες της Καισαριανής.
Το 1991 συμμετέχει με 1 τραγούδι στα «Μαθήματα Πατριδογνωσίας» και το 1992 έρχονται οι «Μπουζουξήδες με Πυξίδες» με τον ίδιο ως ερμηνευτή και μαζί του την πιτσιρίκα Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Κώστα Μάντζιο, τη Ρένα Στάμου και την Αφεντούλα Ραζέλη.
Το 1993 κυκλοφορεί το «Λαύριο», έναν από τους καλύτερους δίσκους του –χρυσό πλέον, από την ανεξάρτητη εταιρία «Τροχός» (επανεκδόθηκε από την FM Records το 1997, ενώ το 2006 γνώρισε και 3η έκδοση –επαυξημένη, από το ΔΙΚΤΥΟ) και παράλληλα συμμετέχει με 2 τραγούδια στο δίσκο «Αντίθετη πορεία» με τον Αντώνη Καλογιάννη.

Τότε περίπου τον απολαύσαμε πάνω από μια φορά στο μουσικό στέκι Αγ. Γλυκερίας | Γαλατσίου | Βεΐκου, που τραγούδαγε μαζί με το γιο του αρχοντορεμπέτη Πρόδρομου Τσαουσάκη Δημήτρη, που έφυγε πρόωρα.

1995: εκδίδει το «Πικρό Φιλί» (LYRA), με το Γεράσιμο Ανδρεάτο, ο οποίος είναι και ο τραγουδιστής που έχει ερμηνεύσει τα περισσότερα τραγούδια του.Το 1996 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εκεί που σβήνει ο άνεμος» με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και πάλι, τη Χαρά Πομώνη και τη Νίκη Τσαϊρέλη.
1998: Ξεκινάει η συνεργασία με τον «άρχοντα» Δημήτρη Μητροπάνο -«του έρωτα της φυγής» 7|15 τραγούδια και με 6 τραγούδια στο δίσκο της Κατερίνας Κούκα «Φυσάει τρελός βοριάς».

Το 2000 συμμετέχει με 1 τραγούδι στον προσωπικό δίσκο της Αφεντούλας Ραζέλη «Στη φωτιά να ρίχνεις μέλι» και ακολουθεί ο δίσκος του «Κρύπτη» στις αρχές του 2002 από τη νέα εταιρεία ΔΙΚΤΥΟ, ένας βιωματικός και αντιεμπορικός, όπως τον χαρακτηρίζει ο ίδιος, δίσκος με άγνωστους κυρίως τραγουδιστές.

2002: κυκλοφορεί από τη LYRA το cd-single «Μικρός Απρίλης» με τέσσερα τραγούδια του για τη Μαρία Ρουσσέα, ενώ το 2003 έχει συμμετοχή στο δίσκο «Και τραγούδια και άσματα» με τη Χαρά Πομώνη.

Το 2004 υπογράφει τη μουσική και τους στίχους στα τραγούδια του δίσκου «Απ’ την αγάπη γυρίζω μόνος» με ερμηνευτή το Γεράσιμο Ανδρεάτο, ενώ το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς συνεργάζεται με τη Γιώτα Νέγκα, στην οποία δίνει 12 τραγούδια που περιλαμβάνονται στο δίσκο «Το Βέλος».

Το 2005 έχει συμμετοχή με 1 τραγούδι στο δίσκο «Δώδεκα σολίστες και μία φωνή», ενώ στο τέλος του χρόνου κυκλοφορεί ο δίσκος «Γλυκοχαράματα», στον οποίο ο Γιάννης Ντουνιάς, έπειτα από 15 χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία, επανέρχεται στο προσκήνιο ερμηνεύοντας συνθέσεις του Βαγγέλη Κορακάκη.

Τέλος, το 2007 κυκλοφορεί ο δίσκος «Ο Βαγγέλης Κορακάκης στη Μαγιοπούλα», όπου ο ίδιος ερμηνεύει γνωστά τραγούδια του σε ένα δίσκο – αναδρομή στο σύνολο της δισκογραφικής του διαδρομής.

Προσωπική δισκογραφία

1988: Οι Άρχοντες

1992: Μπουζουξήδες με πυξίδες

1993: Λαύριο

1995: Πικρό Φιλί

1996: Εκεί που σβήνει ο άνεμος

2002: Κρύπτη

2002: Μικρός Απρίλης

2004: Απ’την αγάπη γυρίζω μόνος

2004: Το Βέλος

2006: Λαύριο (Digital Remastering)

2006: Γλυκοχαράματα

2007: Ο Βαγγέλης Κορακάκης στη Μαγιοπούλα

2009: Λεβέντικες καρδιές

2012: Χωματόδρομος

2016: Θαλασσινά Παλάτια

Συμμετοχές

1985: Σε στρατόπεδα και πλοία [3 τραγούδια, μόνο μουσική, σε στίχους Τάσου Σαμαρτζή]

1991: Μαθήματα πατριδογνωσίας (συμμετοχή με 1 τραγούδι)

1993: Αντίθετη πορεία (συμμετοχή με 2 τραγούδια)

1998: Του έρωτα και της φυγής (συμμετοχή με 7 τραγούδια)

1998: Φυσάει τρελός βοριάς (συμμετοχή με 6 τραγούδια)

2000: Στη φωτιά να ρίχνεις μέλι (συμμετοχή με 1 τραγούδι)

2003: 13 Λαϊκά Γλυκοσέρτικα (συμμετοχή με 1 τραγούδι)

2003: Λαϊκά με συστάσεις (συμμετοχή με 1 τραγούδι)

2005: 12 σολίστες μία φωνή (συμμετοχή με 1 τραγούδι)

2007: Δεξιοτέχνες και ερμηνείες 2 - Κώστας Καλαφάτης (συμμετοχή με 3 τραγούδια)

2008: Πράγματα απλά (συμμετοχή με το τραγούδι "Στον άδικο το δρόμο μου" που ερμηνεύει ο Σπύρος Πατράς)

2010: Ο Σεβντάς (συμμετοχή με 1 τραγούδι)

2010: Παγίδα η νοσταλγία (συμμετοχή με 1 τραγούδι)


Άδολη σιωπή

1991. Έχω φορτώσει τη βέσπα με δύο μπουζούκια, δύο ρεζέρβες γιατί τα λάστιχά της έσκαγαν συχνά, ένα σακ-βουαγιάζ με ρούχα και ξεκινάω από την Καισαριανή με προορισμό την Πύλο για την καλοκαιρινή μουσική σεζόν.

Στον Άγιο Φλώρο, ένα χωριό πριν την Καλαμά­τα, ξεκίνησε να βρέχει. Αράζω κάτω από τον μεγάλο πλάτανο του καφενείου και παραγγέλνω ένα καφε­δάκι μέχρι να σταματήσει ή βροχή. Οι στιγμές πού ζούσα ήταν μαγικές. Μοσχοβόλαγε ή γη από την κα­λοκαιρινή βροχούλα, και τα βρεγμένα μου ρούχα με έκαναν υπερήφανο για τη βέσπα μου, πού την καμά­ρωνα φορτωμένη κάτω από το μεγάλο δέντρο.
Άνοιξα το ντουλαπάκι της, έβγαλα το μπλοκάκι μου και χωρίς να ξέρω τί γράφω, αλλά με μια αίσθη­ση ευφορίας, το υπέγραψα με το ψευδώνυμο «Βράχος Σταυραετός», πού γεννήθηκε στο μυαλό μου εκείνη τη στιγμή.

Δεν ήξερα τί ήταν αυτό πού μου είχε συμβεί. Μα για το μόνο πού ήμουν σίγουρος ήταν πώς, μαζί με τις πηγές πού ανέβλυζαν δίπλα από το καφενείο, ξεχείλι­ζε και ή ψυχή μου. Από τότε ξεκινάει ή σχέση μου με τα κείμενα πού σας παραθέτω στο βιβλίο μου.

2012. Παρουσίαση της καινούργιας μου δισκογραφικής δουλειάς «Χωματόδρομος» στη μουσική ραδιοφωνική εκπομπή συνακροάσεις.

Κάποια στιγμή ανέφερα ότι έχω γράψει κάποια κεί­μενα και παρατήρησα ότι υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον από τούς παρευρισκόμενους. Αυτό ήταν και ή αφορμή πού πήρα το θάρρος για να συναντηθώ με ανθρώπους της τέχνης, να τούς τα διαβάσω, και παρόλο πού ή αποδοχή των κειμένων ήταν ενθαρρυντική, εγώ δεν ήμουν σίγουρος για αυτά πού έγραφα. Δεν ήξερα, ούτε ξέρω τί είναι. Είχα πάντα το δίλημμα, τί δουλειά έχω εγώ στο συγγραφικό χώρο. Εγώ είμαι μπουζουξής και γράφω λαϊκά τραγούδια.

2015. Συνάντηση με τον ποιητή Μάνο Ελευθερίου στα σκαλοπάτια της Παλιάς Βουλής.
— Άκουσα την εκπομπή πού έκανες στον «Αθήνα 9,84» και μου άρεσαν τα κείμενα πού διάβασες.
Τον κοίταξα με το σεβασμό πού του άρμοζε, μα πάνω άπ' όλα τον ευχαριστούσα από μέσα μου για τη δύναμη πού μου έδινε με τα λόγια του.

2017. Άρτα. Μετά από συναυλία, συζητώντας με κά­ποιο φίλο, του είπα ότι έχω γράψει κείμενα πού τα συνδυάζω με τα τραγούδια μου, και αμέσως μου πρότεινε να γίνει παράσταση για να τα παρουσιάσω στην πόλη του. Αυτό ήταν και ή σπίθα πού με έκανε να στρωθώ με περισσότερο ζήλο πάνω από τα κείμενα μου, μιας και θα έπρεπε να είμαι έτοιμος για την παρουσίασή τους πλέον στον κόσμο.

Όταν πληροφορήθηκα ότι ή παράσταση δεν θα γίνει, χάρηκα και ηρέμησα, αφού οι αναστολές μου ήταν πολλές και συνεχόμενες για αυτά πού έγραφα.
Αυτά όμως δεν περίμεναν και συνεχώς γεννούσα καινούργια, πάντα με την ίδια αίσθηση της λύτρω­σης όπως το 1991 στον Άγιο Φλώρο. Τώρα πια, είχα την ανάγκη να βρω τον άνθρωπο πού είχα συναντήσει στα σκαλοπάτια της Παλιάς Βουλής, για να τού τα διαβάσω και να μου πει τη γνώμη του. Προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του, μα τις επόμενες ημέρες ανακοινώθηκε ό θάνατος τού ποιητή.

Πότε πετώντας στα σύννεφα και πότε βρισκόμενος στην απελπισία, κουράστηκα πολύ μέχρι να αποφασίσω την έκδοση τους, έως και την τελευταία στιγμή, που με το μπουζούκι μου σε μια γωνία στο «Studio Μύθος», φορώντας μάσκα, ηχογράφησα την “’Άδολη σιωπή”.

Βαγγέλης Κορακάκης

Προσωπογραφία

Πρέπει επιτέλους να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Πρέπει να βάλω τη ζωή μου σε τάξη σαν φυσιολογικός άνθρωπος και να ημερέψω το μυαλό μου, πού χάνεται συνεχώς στο μεγάλο μικρόκοσμο πού έχει φτιάξει.

Τώρα, θα μου πείτε, ποιό είναι το φυσιολογικό και ποιό είναι το αφύσικο. Αυτό είναι ένα δύσκολο ερώτημα, πού σηκώνει μεγάλη συζήτηση για τον εξής λόγο. Όλοι νομίζουν ότι έχουν δίκιο. Ό καθένας υποστηρίζει αυτό πού πιστεύει με όλη του τη δύναμη, από τον κομπιναδόρο πού στήνει δουλειές για να κονομάει μέχρι τον άτυχο οδοκαθαριστή πού του κλέψανε το πορτοφόλι. Τελικά, που μπαίνει ή κόκκινη γραμμή μεταξύ του φυσιολογικού και του αφύσικου, του ηθικού και του ανήθικου και τόσων άλλων δίπολων πού βασανίζουν τή σκέψη μου;

Μα δε γίνεται. Δεν πάει άλλο. Πρέπει επιτέλους να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.

Πολλές φορές προσπάθησα να πιάσω το κουβάρι από την αρχή και σιγά-σιγά να ταξιδέψω στο λαβύρινθο του παρελθόντος μου, μήπως και καταλάβω τί μου συμβαίνει, γιατί δεν πρέπει να παραλείψω να σας πω ότι κι έγώ είμαι ένας άπό αυτούς πού πιστεύουν ότι έχει δίκιο. Με τάσεις αυτοκριτικής βέβαια, αλλά δέν άποτελώ έξαίρεση τοΰ κανόνα: «Είμαι Ένας βασιλιάς στο μεγάλο μικρόκοσμο του μυαλού μου».

Τί είναι άραγε αυτό πού καθορίζει την αισθητική και τη σκέψη των ανθρώπων;

Θυμάμαι, στη δεκαετία του 1970 όταν ήταν σε εξέλιξη τα έργα της πανεπιστημιούπολης, μία μπουλντόζα πού έσκαβε έφερε στο φώς έναν αρχαίο τάφο.
Θυμάμαι και το όνομα πού ήταν χαραγμένο στην επιτύμβια στήλη: «Αδαμάντιος - Αδαμάντιου - Ποτάμιος».

Να πάω ακόμα πιο πίσω, στη δεκαετία του 1960, τότε που ή δασκάλα μας στο νηπιαγωγείο, η κυρία Ελένη, μας έβαζε να σηκώνουμε τη γροθιά και να φωνάζουμε τρεις φορές «Λαμπράκης» πριν από το σχόλασμα. Όλα τα παιδιά της ηλικίας μου τότε είχαν όνειρο πώς θα αποκτήσουν ένα ποδήλατο ή ένα αυτοκινητάκι με πετάλια, κι εγώ ζητούσα από τον πατέρα μου επίμονα να μου αγοράσει ένα γαϊδουράκι. Άσε πια εκείνο το μπουζούκι στη σούστα του παλιατζή. Αυτό ήταν η χαριστική βολή.

Δεν ξέρω αν όλα αυτά πού με συγκλόνισαν στην παιδική μου ηλικία είναι φυσιολογικά, μα μπορώ να σας πω και άλλα παράξενα που βίωνα.
 Στα καλά καθούμενα, μου έρχεται ή μυρωδιά από τη δερμάτινη σάκα και τη γομολάστιχα που είχα στο δημοτικό σχολείο, ενώ στο καθημερινό μου δρομολόγιο από το σπίτι που μένω στο δωματιάκι μου, ή γη που περπατάω νομίζω ότι μουγκρίζει από τα σπίτια πού γκρεμίσανε και ζητάνε εκδίκηση.

Δεν ξέρω εάν όλα αυτά πού μου συμβαίνουν είναι φυσιολογικά, μα προσπαθώντας να βάλω τα πράγματα στη θέση τους θα ήθελα να σάς πω και κάτι ακόμη.
Όταν ή κατάστασή μου επιδεινώνεται, φαντασιώνομαι ότι ηχογραφώ στην
Columbia με τον Πρόδρομο Τσαουσάκη.
                        (Βαγγέλης)           

    

 

Με τις ευχές του Jacques BREL -Avec les voeux de Jacques BREL

Καλημέρα, με ξεδιπλωμένη την τραγική εικόνα της «κανονικότητας» όλων των κυβερνήσεωνεκκενωμένα χωριά, πλημμυρισμένοι δρόμοι και σχολεία, χωράφια και στάνες, εκατοντάδες σπίτια χωρίς ρεύμα, νερό και θέρμανση.

Περνάνε Διομήδηδες, Γηρυόνηδες και Διδώ, Ετεοκλήδες … Ζηνοβίες, Ηφαιστίωνες … Θάλειες, Ιανοί και Κίρκες, Λέανδροι και Μήδειες, Αριάδνη, Βίκτωρ, Γαλάτεια, Δαίδαλος, Ευρυδίκη, Ζήνων, Ηλέκτρα, Θησέας, Ιοκάστη, Κρέοντας, Λητώ, Μίνωας, Νεφέλη, Ξενοφών –πάνω από 100 ονοματίζει το meteo τα τελευταία τρία χρόνια και αυτή η εικόνα της «κανονικότητας» επαναλαμβάνεται μονότονα ως δαμόκλεια σπάθη, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από κακοκαιρίες, κάθε άλλο παρά «απρόβλεπτες» και «ακραίες», όπως αρέσει σε όλες τις κυβερνήσεις να επικαλούνται για να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους.

Ο λαός γίνεται για μια ακόμα φορά «στο ίδιο έργο θεατής». Αυτό που τον καλεί να συνηθίσει ότι «τον χειμώνα θα πνίγεται και το καλοκαίρι θα καίγεται».

Με αυτήν την «κανονικότητα» του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης ο λαός δεν πρέπει να συμβιβαστεί. Μόνο από τον δικό του αγώνα έχει να περιμένει, και όχι από τη «σκυταλοδρομία» των κυβερνήσεων.
Στο δικό του χέρι είναι να δυναμώσει τον αγώνα για έργα προστασίας της ζωής και της περιουσίας του, σε σύγκρουση με το αστικό κράτος, τις «προτεραιότητες» του κεφαλαίου, την κυβέρνηση και τα κόμματα που τις υπηρετούν.

41 χρόνια από τότε που η Χαρούλα (σε μουσική Αντώνη Βαρδή) έχτιζε ένα όνειρο τη μέρα | τώρα η στράτα δεν πάει παραπέρα | τραγούδαγε «φεύγω, τώρα φεύγω» … | Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια | κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια | φεύγω, τώρα φεύγω | Τώρα ο ουρανός δε με φοβίζει όσο κι αν βρέχει | τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει…


Με
τις ευχές του Jacques BREL -Avec les voeux de Jacques BREL

Κάποιους από τους «όρκους» πέτυχα στο Blog : si ça vous chante (le blog de Fred Hidalgo), «Jacques Brel.  L’aventure commence à l’aurore ». Editions de l’Archipel, σελ. 384

«... Je vous souhaite des rêves à n'en plus finir et l'envie furieuse d'en réaliser quelques uns.
Je vous souhaite d'aimer ce qu'il faut aimer et d'oublier ce qu'il faut oublier.

Je vous souhaite des passions, je vous souhaite des silences,
Je vous souhaite des chants d'oiseaux au réveil et des rires d'enfants.

Je vous souhaite de respecter les différences des autres, parce que le mérite et la valeur de chacun sont souvent à découvrir.
(…)»

Σας εύχομαι τα όνειρά σας να μην έχουν τέλος και να ζείτε με διακαή πόθο να τα κάνετε πραγματικότητα
(Σας εύχομαι)
Να αγαπάτε όποιον το αξίζει και να ξεχνάτε όποιον πρέπει
Μεγάλα πάθη μέσα από ήρεμη περισυλλογή
Κελάιδισμα πουλιών να σας ξυπνάει, μαζί με το γέλιο των παιδιών
Να σεβόσαστε τη διαφορετικότητα των άλλων, ανακαλύπτοντας το δικαίωμα στη σημασία και στην αξία του καθενός
Αντισταθείτε σθεναρά στη στασιμότητα,  την αδιαφορία και τις αρνητικές “αρετές” της εποχής μας

Σας εύχομαι, τέλος να μην το βάλετε ποτέ κάτω από τη αδιάκοπη αναζήτηση, την περιπέτεια, τον έρωτα ...γιατί η ζωή είναι μια θαυμάσια, υπέροχη περιπέτεια και για κανένα λόγο δεν μπορείτε να  εγκαταλείπετε αμαχητί έναν σκληρό αγώνα.
Ιδιαίτερα σας εύχομαι να είστε ο εαυτός σας , να είστε υπερήφανοι και ενθουσιώδεις, γιατί η ευτυχία αποτελεί το τελικό ζητούμενο

[@] "vertus négatives" –στο γαλλικό κείμενο θα μπορούσε να εννοεί & κυρίαρχες δυνάμεις και "Destin" ίσως υπονοεί στόχευση (εκτός από πεπρωμένο)

Abbé Brel

Η βιογραφία του Jacques Romain Georges Brel, είναι λίγο πολύ γνωστή: Γόνος αστικής βρυξελλιώτικης οικογένειας, την παρατάει καβαλώντας τα είκοσι, για να δοκιμάσει την τύχη του στα καμπαρέ. Είχε αρχίσει να γράφει από τα 15 του, εμπνευσμένος από τα διαβάσματα του Ιουλίου Βερν και του Τζακ Λόντον. Και ήταν παθιασμένος με την κλασική μουσική.
Γεννημένος στις Βρυξέλλες το 1929, πέθανε πολύ νέος -μόλις 49 χρόνων στο Παρίσι, 9-Οκτ-1978 και κατά τη βιβλιογραφία καταγράφεται σαν "Βέλγος τραγουδιστής και τραγουδοποιός, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μεταπολεμικού σανσόν".
Η ζωή του όμως, τα εσώψυχα του πολύ λιγότερο (γνωστά). Οι πρώτες συνθέσεις του Μπρελ χρονολογούνται το 1950, ίσως και λίγο πριν αλλά η καριέρα του ουσιαστικά ξεκίνησε το 1953 με τις πρώτες εμφανίσεις του στο θέατρο Les trois baudets του Παρισιού και το 1957 γίνεται πια διεθνούς φήμης. Ξεκίνησε με ένα λυρικό ύφος, θρησκευτικο_ηθικό κατά τον Μπρασένς που τον ονόμασε Abbé Brel (κάτι σαν «Ηγούμενος»)
Tα τραγούδια του τα δανείστηκαν ο Ρέι Τσαρλς, ο Φρανκ Σινάτρα, η Νίνα Σιμόν, ο Μπόουι κά

Μετά το 60 βγαίνει στο εξωτερικό (Κάρνεγκι Χολ, ΗΠΑ, ΕΣΣΔ κλπ). Ξετύλιξε παραπέρα το ταλέντο του, στη 10ετία του '70 στήνοντας και πρωταγωνιστώντας στο μιούζικαλ "Homme de la Mancha" (υποδυόμενος τον Δον Κιχώτη), το '71 σκηνοθέτησε το (μέτριο κατ' εμέ) Franz και συμμετείχε ως ηθοποιός ή παραγωγός σε αρκετές ακόμα ταινίες, μέχρι το 73 -όταν πρωταγωνίστησε στο "L'emmerdeur" του Morinaro μαζί με τον Lino Ventura (μ' αυτήν είχα γελάσει πολύ, είχα δει την ιταλική βερσιόν "il rompiglione" -ο σπασαρχίδης).

Τότε αποσύρθηκε για 4 χρόνια στις Μαρκήσιους νήσους, στη Γαλλική Πολυνησία -όπου "μόνασε", γύρισε πίσω το '77, έδωσε κάποιες μουσικές παραστάσεις, έβγαλε τον τελευταίο του δίσκο Les Marquises και ένα χρόνο αργότερα πέθανε (από καρκίνο).
Ημερολόγιο καταστρώματος. Η κηδεία γίνεται στις 14-Οκτ-1978 στις Μαρκίζες, κοντά στον τάφο του Γκογκέν. Χέρι-χέρι με τον Αντουάν ντε Σαιντ-Εξ.
Στο τραγούδι του Adieu l’ Emile, μιλώντας για το θάνατό του, κραύγαζε «Θέλω να γελάνε, θέλω να χορεύουν».

Δεν ξέρουμε πως θα είχε εξελιχθεί ο Μπρελ αν ζούσε μέχρι σήμερα (θα ήταν 92 χρόνων) αλλά σίγουρα οι καταλυτικές κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις θα είχαν καίρια επιδράσει πάνω του, όπως σε όλους τους διανοούμενους της εποχής του.

Δεν ξέρω τι θα είχε απομείνει από τους σατιρικούς αλλά με δραματικό ύφος, στίχους του που έσπαγαν κόκκαλα και χλεύαζαν όσο δεν παίρνει τις αστικές κοινωνικές και ηθικές αξίες, όπως πχ. στα τραγούδια Les Bourgeois (οι αστοί) ... ne me quitte pas (Μη μ΄αφήνεις)

 





 

10 Ιανουαρίου 2022

Ένας άγνωστος πόλεμος των think-tanks

Χιλιάδες ανά τον κόσμο σήμερα «δεξαμενές σκέψης», οι περισσότερες μακρύ χέρι και εργαλείο του αστικού κράτους στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική τη στρατηγική ασφάλειας, την οικονομία, τις κοινωνικές τάσεις, ακόμη και τα «παιχνίδια» πολέμου (βλ. –ενδεικτικά, τα made in USA warontherocks & Institute for the Study of WarISW επίσης οι 50 Think Tanks με τη μεγαλύτερη επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες ).
Ξεχωριστή θέση η
Carnegie Moscow Center (Московский Центр Карнеги, που ιδρύθηκε αμέσως μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην πρώην ΕΣΣΔ ως «ως κορυφαία πηγή βαθιάς ανάλυσης, έρευνας και γνώσης για τα περίπλοκα ζητήματα που αντιμετωπίζουν η Ρωσία και οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης», … «δεσμευμένη στην τεκμηριωμένη, αμερόληπτη έρευνα για ένα ευρύ φάσμα προκλήσεων κλπ. κλπ (βλ αναλυτικά στο τέλος του σημειώματος)

Με τα μάτια στραμμένα στην Κίνα

Σε πολλά «ινστιτούτα στρατηγικής και γεωπολιτικής» («δεξαμενές σκέψης») γίνονται τακτικά αναλύσεις και δημοσιεύονται άρθρα σχετικά με τις εξελίξεις στο «τρίγωνο» ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας, τις μεταξύ τους σχέσεις και τους ανταγωνισμούς, όπως και για τα πιθανά σενάρια στην εξέλιξή τους. Ανεξάρτητα από τις διαφορετικές εκτιμήσεις των πηγών, όλοι συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι το σκηνικό παγκόσμια γίνεται όλο και πιο ρευστό, καταγράφοντας την όξυνση των ανταγωνισμών, που συνυπάρχει με πρόσκαιρους και ευμετάβλητους συμβιβασμούς σε όλα τα μέτωπα.

Το «Stratfor» πχ. σε άρθρο του τον Ιούνη του 2019 με τίτλο «Το συνεχώς μεταβαλλόμενο τρίγωνο ανάμεσα σε Ρωσία, Κίνα και ΗΠΑ», αφού αναφέρει ότι Κίνα και Ρωσία έχουν υπογράψει οικονομικές συμφωνίες που εκτείνονται στα πάντα, από την Ενέργεια και δίκτυα τηλεπικοινωνίας 5G, την κατασκευή υδροηλεκτρικών μονάδων μέχρι τη δημιουργία ενός κοινού ταμείου έρευνας και τεχνολογικής καινοτομίας, όπως επίσης και συνεργασίες στη Βόρεια Θάλασσα, ενταγμένες στην κινεζική πρωτοβουλία «Μια Ζώνη, Ενας Δρόμος», αναρωτιέται: «Οι εξελίξεις αυτές είναι απλώς οι πιο πρόσφατες σε μια ευρύτερη τάση ενίσχυσης των πολιτικών, οικονομικών δεσμών και των δεσμών στον τομέα της ασφάλειας μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας. Τέτοιες εξελίξεις δημιουργούν ερωτήματα ως προς το πόσο βαθιά μπορεί να γίνει η ευθυγράμμιση μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας και σε ποιον βαθμό η σχέση τους διαμορφώνεται σε άμεση αντίθεση και ανταγωνιστικά προς τις ΗΠΑ».

Δείτε επίσης
Ρωσία & Κίνα εντείνουν κινήσεις στο φόντο των εξελίξεων στο Αφγανιστάν
Ρωσία και Κίνα ενισχύουν την παρουσία τους στην Κεντρική Ασία
|
Τους κινδύνους «αποσταθεροποίησης» μετά την αποχώρηση του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν συζήτησε ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης
Σύνοδος ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ |
Απλώνει την κόντρα με Ρωσία και Κίνα σε ολόκληρο τον πλανήτη

Project Πούτιν “Εξαγωγή Παιδείας της Αγοράς”

Αν οι φυσικοί πόροι αποτελούν τον κύριο όγκο των εξαγωγών της Ρωσίας προς την Κίνα, ωστόσο το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο δεν είναι τα μόνο που έχει να προσφέρει η χώρα.
Η ρωσική παιδεία αποτελεί ένα πολλά υποσχόμενο και ανταγωνιστικό εξαγωγικό προϊόν, με τα ρωσικά πανεπιστήμια και τα άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα να προσελκύουν σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Το ερώτημα είναι εάν ο εκπαιδευτικός τομέας της Ρωσίας μπορεί να αποτελέσει μέρος της "στροφής προς την Ανατολή”.

Τον Μάιο του 2017, η κυβέρνηση της Ρωσίας έθεσε σε εφαρμογή το project "Εξαγωγή Παιδείας”, κύριος στόχος του οποίου είναι να καταστήσει τη ρωσική παιδεία ελκυστική και ανταγωνιστική διεθνώς. Το project εκτιμά ότι ο αριθμός των ξένων φοιτητών στη Ρωσία θα υπερτριπλασιαστεί έως το 2025, φτάνοντας τους 710.000 φοιτητές διά ζώσης και τα 3,5 εκατομμύρια μέσω διαδικτυακής εκπαίδευσης.

Η Κίνα σίγουρα θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προσδοκώμενη αυτή αύξηση. Τα τελευταία πέντε χρόνια, ο αριθμός των Κινέζων φοιτητών στα ρωσικά πανεπιστήμια και το ποσοστό τους επί του συνόλου των ξένων φοιτητών αυξάνεται σταθερά, και η Κίνα αποτελεί ήδη μία από τις βασικές αγορές-στόχους για τα ρωσικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας της Ρωσίας, το 10% των 323.000 ξένων φοιτητών που σπουδάζουν επί του παρόντος στη χώρα προέρχεται από την Κίνα.

Το βασικό δέλεαρ για τους Κινέζους είναι το σχετικά χαμηλό κόστος των διδάκτρων στα ρωσικά πανεπιστήμια σε συνδυασμό με το αξιοπρεπές –έως άριστο επίπεδο εκπαίδευσης που παρέχουν. Οι ευνοϊκή συναλλαγματική ισοτιμία επιτρέπει στους Κινέζους να πληρώνουν σχετικά λίγα (ειδικά σε σύγκριση με τα στάνταρτς της Δύσης) για τη φοίτηση σε ιδρύματα διεθνώς αναγνωρισμένα. Η δε κινεζική εστίαση στην εκπαίδευση και ο υψηλός ανταγωνισμός για μια θέση στα κινεζικά εκπαιδευτικά ιδρύματα εντείνουν τη ζήτηση για πανεπιστημιακές σπουδές στο εξωτερικό.

Το κόστος φοίτησης σε ρωσικό πανεπιστήμιο ανέρχεται κατά μέσο όρο στα 3.000 $ ετησίως, συν τις δαπάνες στέγασης και διατροφής ύψους περίπου 150 δολαρίων τον μήνα. Το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας (MSU), το κορυφαίο πανεπιστημιακό ίδρυμα της Ρωσίας (78ο στον κόσμο με βάση την κατάταξη QS rankings), χρεώνει 5.000-6.000$ ετησίως. Προς σύγκριση, σημειώνεται ότι το –«υποδεέστερο», 82ο στην ίδια κατάταξη Πανεπιστήμιο του Ιλινόις Urbana-Champaign  έχει επταπλάσιο κόστος, της τάξης των 35.000-40.000 $)


Στο σημερινό ρωσικό πανεπιστήμιο της αγοράς
είναι εύκολο να εξασφαλίσει κανείς μια θέση –ανάλογα με το πόσο πληρώνει. Οι υποψήφιοι πάντως ξένοι φοιτητές δεν χρειάζεται να ξέρουν καλά ρωσικά όταν υποβάλλουν αίτηση και κατά κανόνα, οι περισσότεροι υποψήφιοι τα καταφέρνουν και λίγοι αποτυχαίνουν στις εισαγωγικές εξετάσεις αντίθετα αρκετές εκατοντάδες άτομα μπορεί να διαγκωνιστούν για μία μόνο θέση σε ένα κορυφαίο κινεζικό πανεπιστήμιο. Σημειώνεται ότι μόλις το 2%-3% των υποψηφίων έχουν τη δυνατότητα να φοιτήσουν σε ένα από τα 150 κορυφαία πανεπιστήμια της Κίνας. Τα δυτικά πανεπιστήμια, εν τω μεταξύ, δέχονται μόνο όσους γνωρίζουν απταίστως την αγγλική.

Αν μάλιστα δεν είχε ξεσπάσει η πανδημία του κορονοϊού, ο αριθμός των Κινέζων φοιτητών που σπουδάζουν στη Ρωσία θα είχε συνεχίσει να αυξάνεται. Στις 20-Φεβ-2020, οι ρωσικές αρχές απαγόρευσαν προσωρινά την είσοδο στη χώρα στους περισσότερους Κινέζους υπηκόους, καθώς και στους κατόχους φοιτητικής βίζας, στο πλαίσιο των περιορισμών για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Η απαγόρευση
έχει βέβαια πλέον αρθεί, αλλά ορισμένοι φοιτητές εξακολουθούν να μην μπορούν να επισκεφθούν τη Ρωσία και συνεχίζουν να φοιτούν διαδικτυακά. Το 2021, ο αριθμός των νέων Κινέζων φοιτητών στη Ρωσία μειώθηκε για πρώτη φορά τα τελευταία πέντε χρόνια (κατά 3% μετά την αύξηση κατά 25% το προηγούμενο έτος).

Ωστόσο, ο κορονοϊός δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Ακόμη και πριν την πανδημία, οι Κινέζοι φοιτητές θεωρούν τις άλλες χώρες πιο ελκυστικές για σπουδές. Σύμφωνα με τα στοιχεία της UNESCO, μόλις το 2,3% των Κινέζων φοιτητών που σπουδάζουν στο εξωτερικό επέλεξαν τη Ρωσία το 2019. Η πλειοψηφία επέλεξε εκπαιδευτικά ιδρύματα της Βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης, της Αυστραλίας, του Χονγκ Κονγκ, της Ιαπωνίας και της Σιγκαπούρης.

Οι αδυναμίες της Ρωσίας στον συγκεκριμένο τομέα είναι ανάλογες με αυτές που εμποδίζουν την ανάπτυξη των εξαγωγών και άλλων προϊόντων, που δεν ανήκουν στις πρώτες ύλες. Οι Ρώσοι δεν γνωρίζουν πολλά για την κινεζική εκπαιδευτική αγορά, είναι απρόθυμοι να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις τους και έχουν πρόβλημα επικοινωνίας με τους Κινέζους εταίρους τους. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη διστακτικότηττα της χώρας στην εισαγωγή ψηφιακών τεχνολογιών, σημαίνουν ότι δεν έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί πλήρως την κινεζική αγορά.

Υπάρχει επίσης το θέμα της γλωσσικής δυσκολίας. Οι Κινέζοι φοιτητές συχνά δυσκολεύονται να κατανοήσουν τις παραδόσεις στα ρωσικά, ειδικά οι πρωτοετείς και οι δευτεροετείςς. Το ένα έτος που έχουν στη διάθεσή του για να μάθουν ρωσικά (συνήθως από το μηδέν) πριν αρχίσουν να παρακολουθούν πανεπιστημιακά μαθήματα δεν επαρκεί για να εξοικειωθούν με την επιστημονική ορολογία. Ωστόσο, οι ψηφιακές καινοτομίες που "εισήγαγε” η πανδημία θα μπορούσαν να βοηθήσουν ως προς αυτό, καθώς επιτρέπουν στους φοιτητές να αποκτήσουν πρόσβαση σε βιντεοσκοπημένες διαδικτυακές διαλέξεις. Θα ήταν επίσης εύλογο να δημιουργηθεί μια ενοποιημένη βάση δεδομένων, με βιντεοδιαλέξεις που θα συνοδεύονται από υποτίτλους και λεξικά για τα πιο δημοφιλή βασικά μαθήματα.

Υπάρχουν, πάντως, πολλοί τρόποι για να γίνει το ρωσικό εκπαιδευτικό σύστημα πιο ελκυστικό για τους Κινέζους, για παράδειγμα μέσω της δημιουργίας μιας ενοποιημένης διαδικτυακής πύλης που θα προωθεί εκπαιδευτικές υπηρεσίες από την Ρωσία στην Κίνα. Ένας τέτοιου είδους ιστότοπος -το Studyinrussia.ru- υπάρχει ήδη, αλλά δεν περιλαμβάνει πληροφορίες για τα κορυφαία ρωσικά πανεπιστήμια, όπως τα Κρατικά Πανεπιστήμια της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης, τα οποία προτιμούν να δικά τους μέσα για την προσέλκυση φοιτητών. Το 2020, μόνο το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας ενέγραψε περίπου 4.500 φοιτητές από την Κίνα, που αντιστοιχούν στο 15% όλων των Κινέζων φοιτητών στη χώρα. 

Τα ρωσικά πανεπιστήμια θα επωφελούνταν επίσης σημαντικά αναπτύσσοντας παρουσία στο WeChat, το πλέον δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης στην Κίνα, το οποίο χρησιμοποιούν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι μηνιαίως. Η συντριπτική πλειοψηφία των ρωσικών πανεπιστημίων δεν έχει παρουσία στο WeChat, ούτε καν διαθέτει προσωπικό που μιλά κινεζικά στα τμήματα που προορίζονται για ξένους φοιτητές. Ορισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Καζάν και το Κρατικό Πανεπιστήμιο του Τομσκ (Kazan Federal University & Tomsk State University) έχουν λογαριασμούς στο Weibo, το κινεζικό αντίστοιχο του Twitter, αλλά έχουν λίγους συνδρομητές. Τα λίγα ρωσικά πανεπιστήμια που διαθέτουν λογαριασμούς στο WeChat, τους διαχειρίζονται με τη βοήθεια Κινέζων "μεσαζόντων”. Το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας άνοιξε τον δικό του επίσημο λογαριασμό στο WeChat μόλις τον Νοέμβριο του 2021, ενώ το Κρατικό Πανεπιστήμιο Vyatka τον Μάιο.

Τα ρωσικά πανεπιστήμια, δεν λαμβάνουν υπόψη ότι ορισμένες διαδικτυακές πλατφόρμες δεν είναι διαθέσιμες στην Κίνα. Θα πρέπει, λοιπόν, να διεξάγουν τα ελεύθερα μαθήματά τους σε υπηρεσίες βίντεο που δεν είναι απαγορευμένες από τις κινεζικές ρυθμιστικές αρχές. Επιπρόσθετα, οι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και τα γραφεία "στρατολόγησης” στην Κίνα πρέπει να επικεντρωθούν περισσότερο στους υποψήφιους σπουδαστές, ειδικά σε εκείνους που μαθαίνουν ρωσικά στο γυμνάσιο.

Αυτήν τη στιγμή, τα εκπαιδευτικά προγράμματα με τη μεγαλύτερη ζήτηση είναι όσα εστιάζουν στην εικόνα της Ρωσίας ως πολιτιστικά πλούσιας χώρας. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι σπουδαστές τέχνης στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας είναι από την Κίνα (περίπου το 70% όλων των φοιτητών που έγιναν δεκτοί για bachelor και εξειδικευμένα πτυχία το 2020). Θα ήταν λογικό επομένως, να αναπτυχθούν επίσης προγράμματα επιστήμης και τεχνολογίας που θα στοχεύουν σε ξένους φοιτητές.

Η Ρωσία χρειάζεται τους ξένους φοιτητές, και όχι μόνο προκειμένου να διαφοροποιήσει το μείγμα των εξαγωγών της και να προσελκύσει επιπλέον χρηματοδότηση για τα πανεπιστήμιά της. Οι διασυνδέσεις με άτομα που μιλούν τη γλώσσα κρατών εταίρων της και έχουν ζήσει στις χώρες αυτές αποτελούν πολύτιμο πόρο για την προώθηση της συνεργασίας και εργαλείο "ήπιας” ισχύος. Οι στενότεροι δεσμοί μεταξύ των φοιτητών και των ρωσικών πανεπιστημίων, καθώς και οι πιο ενεργές φοιτητικές κοινότητες, θα οδηγήσουν σε πιο ευρείες διασυνοριακές πρωτοβουλίες και κοινά έργα.


Σχετικά με το Carnegie Moscow Center Κέντρο (Московский Центр Карнеги - (αυτοπαρουσίαση)

Ιδρύθηκε το 1994, ως κορυφαία πηγή βαθιάς ανάλυσης, έρευνας και γνώσης για τα περίπλοκα ζητήματα που αντιμετωπίζουν η Ρωσία και οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Οι τομείς προτεραιότητας του κέντρου (σσ. «δεξαμενή σκέψης») εστιάζονται στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική και τη στρατηγική ασφάλειας, την οικονομία τις κοινωνικές τάσεις κλπ.
Δεσμευμένο στην τεκμηριωμένη, αμερόληπτη έρευνα για ένα ευρύ φάσμα προκλήσεων, η Carnegie Moscow συνδυάζει την απαράμιλλη τοπική και περιφερειακή τεχνογνωσία με μια παγκόσμια προοπτική για να παρέχει δραστικές και αποτελεσματικές συστάσεις πολιτικής.

Πρακτικά η Carnegie Moscow Center είναι στρατηγική «δεξαμενή σκέψης» με έδρα τη Μόσχα που ιδρύθηκε το 1994 ως περιφερειακή θυγατρική του Carnegie Endowment for International Peace -νούμερο ένα στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και 26η κορυφαία στον κόσμο, σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια (2014)
[όπου -σσ. φιγουράρουν και 35!! δικές
μας εκεί μεταξύ αυτών η ELIAMEP (Hellenic Foundation for European and Foreign Policy) και η ICBSS (International Centre for Black Sea Studies)]

Σύμφωνα με τον Αμερικανό δημοσιογράφο James Kirchick, το Carnegie Moscow Center ήταν ένα από τα κορυφαία «δυτικά» think tank στον τομέα της ρωσικής έρευνας, αλλά η κατάσταση άλλαξε μετά τις ρωσικές προεδρικές εκλογές του 2012, όταν ο «κριτικός» στον Πούτιν και ο τότε (ρώσος) πρόεδρος του Προγράμματος Κοινωνία και Περιφέρειες, Νικολάι Πετρόφ [ru], εγκατέλειψε το κέντρο μετά την ακύρωση του προγράμματός του. Ο Πετρόφ είπε ότι η απόφαση για την ακύρωση του προγράμματος ξεκίνησε από τον επικεφαλής του κέντρου, Ντμίτρι Τρένιν, ο οποίος δεν ήθελε να ενοχλήσει τον Πούτιν. Το 2014 αποχώρησαν από το κέντρο και η τότε αρχισυντάκτρια του περιοδικού του κέντρου, Μαρία Λίπμαν, και η Ρωσίδα πολιτικός επιστήμονας Λίλια Σεβτσόβα. Τόσο ο Λίπμαν όσο και η Σεβτσόβα ήταν επίσης επικριτές του Πούτιν.
Εν ολίγοις –και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, αποτελεί εργαλείο της κρατικής πολιτικής της καπιταλιστικής Ρωσίας.

Κλείνοντας, να θυμίσουμε πως οι «δεξαμενές σκέψης» πάνε πολύ πίσω: σαν σημείο γραφής αναφέρουμε την Belfer Center for Science and International Affairs «ερευνητικό κέντρο» του Cambridge, MA, που ιδρύθηκε το 1973 με σκοπό –σώ …ω…ω…πα! «να αναλύσει τον έλεγχο των όπλων και τη μείωση της πυρηνικής απειλής» και «χάρη σε μια σημαντική δωρεά» από το Ίδρυμα Ford, είναι σήμερα ένα μόνιμο ερευνητικό κέντρο που στη Σχολή Διακυβέρνησης John F. Kennedy στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έχοντας επεκταθεί σε έρευνες «επιστήμης, τεχνολογίας, δημόσιας πολιτικής, περιβάλλοντος και φυσικών πόρων» και εργάζεται σε διπλή αποστολή «προετοιμασίας μελλοντικών γενεών ηγετών» και «παροχής ηγεσίας στην προώθηση της σχετικής με την πολιτική γνώσης σχετικά με τις πιο σημαντικές προκλήσεις της ... ασφάλειας και .... άλλων κρίσιμων ζητημάτων» Μηνιαία ροή: 3,2 εκατομμύρια επισκέπτες και νομισματική αξία (μηνιαίας) επισκεψιμότητας: 7.700.000 $

Θα επανέλθουμε…