Σύντροφοι, κόκκινοι! Η συμμαχία των εργατών και των αγροτών του Κόκκινου Στρατού είναι ισχυρή _στενή _ακατάλυτη

Ο Κόκκινος Στρατός των Εργατών και Αγροτών (Рабоче-крестьянская Красная армия, РККА), ο ελευθερωτής της ανθρωπότητας Ιδρύθηκε το 1918, από το μπολσεβίκικο Συμβούλιο των Λαϊκών Κομισάριων. Στις 23 Φεβρουαρίου, όλη η πρώην ΕΣΣΔ –ακόμη και μετά τις ανατροπές (για την ακρίβεια από το 1995 και μετά)  γιορτάζει τον «Υπερασπιστή της Πατρίδας» (Дня защитника Отечества) Κόκκινο στρατό.
Για πρώτη φορά, η ημερομηνία έγινε γιορτή και αργία το 1919 (ονομαζόταν τότε Ημέρα του Κόκκινου Δώρου – Днем Красного подарка) και χρονολογείται από την επέτειο των μαχών των πρώτων μονάδων του Ερυθρού Στρατού με τα γερμανικά στρατεύματα κοντά στο Ψκόφ και τη Νάρβα.
Αλλά αφορούσε πάντα τη μέρα της δημιουργίας «του Κόκκινου Στρατού των Εργατών και των Αγροτών» – 28 Ιανουαρίου 1918, γιατί τότε το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων εξέδωσε αντίστοιχο διάταγμα.

Διάταγμα του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων
για τη δημιουργία του “Κόκκινου Στρατού των Εργατών και Αγροτών”,
όπως τροποποιήθηκε από τον V.I. Λένιν το 1918.

Στις 23 Φεβρουαρίου 1919 γιορτάστηκε στη Μόσχα με μουσική και παραστάσεις στα θέατρα αλλά και σε ανοιχτούς χώρους.
Το 1920 και το 1921, δεν γιορτάστηκε, αλλά το 1922, εγκρίθηκε το ιστορικό ψήφισμα και δόθηκε το επίσημο όνομα «Ημέρα του Κόκκινου Στρατού και του Ναυτικού».

Τα 10χρονα και 20χρονα

Το 1928, η ΕΣΣΔ γιόρτασε τα 10 χρόνια του Κόκκινου Στρατού, εγκαινιάζοντας και το μουσείο που υπάρχει μέχρι σήμερα και, στο κτίριο των ταχυδρομείων (Τηλεγράφου) στην οδό Tverskaya, έγινε θεματική έκθεση ζωγραφικής από μέλη του Συλλόγου Καλλιτεχνών της Επανάστασης.
Στη δεκαετία του 1930, την Ημέρα του Κόκκινου Στρατού και του Ναυτικού, διοργανώνονταν παρελάσεις φορέων, διαγωνισμοί φυσικής αγωγής για μαθητές, οι πιονιέροι διοργάνωσαν εκδρομές για σκι, και μονοήμερες στρατιωτικές πεζοπορίες, πατινάζ σε παγοδρόμια, βάδιζαν σε σχηματισμό με σημαίες τραγουδώντας εμβατήρια κά.

Στις 24 Ιανουαρίου 1938, την 20ή επέτειο της δημιουργίας του, το Προεδρείο του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ καθιέρωσε το πρώτο σοβιετικό μετάλλιο «ΧΧ Χρόνια των Εργατών και του Κόκκινου Στρατού», που απονεμήθηκε σε στρατιωτικό προσωπικό, καθώς και σε συμμετέχοντες στον Εμφύλιο Πόλεμο.

Οι εκδηλώσεις προς τιμήν του έγιναν ιδιαίτερα σημαντικές κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.
Το 1942, η έκθεση «Ο Ηρωικός Δρόμος του Κόκκινου Στρατού» άνοιξε στο Μουσείο της Επανάστασης.

Το 1943, η έκθεση «Ο Κόκκινος Στρατός στον αγώνα ενάντια στους Γερμανούς φασίστες εισβολείς» έγινε στην κεντρική Λέσχη του και στο ίδιο μέρος το 1944-1945 εκθέσεις έργων του Στούντιο στρατιωτικών καλλιτεχνών που πήραν το όνομά τους από τον Μ. Β. Γκρέκοφ.
Μετά τον πόλεμο, η 23η Φεβρουαρίου γιορτάστηκε με ακόμη μεγαλύτερη λαμπρότητα ως «Ημέρα του Σοβιετικού Στρατού και του Ναυτικού»

Το σημερινό όνομα – Υπερασπιστής της Ημέρας της Πατρίδας – ισχύει από το 1995, ενώ από το 2002, καθιερώθηκε σαν ημέρα αργίας.
Με τελείως άλλο πνεύμα, πραγματοποιείται «επίσημη» τελετή στα τείχη του Κρεμλίνου, στεφάνια τοποθετούνται στον τάφο του άγνωστου στρατιώτη, τα πάρκα της πόλης φιλοξενούν θεματικά φεστιβάλ, διαγωνισμούς και στρατιωτικά συγκροτήματα και πυροτεχνήματα το βράδυ.
Διαφορετικό γιορτασμό πραγματοποιούν κάθε χρόνο οι κομμουνιστές νεολαιίστικες οργανώσεις και  εργαζόμενοι.

Πληροφορίες από mos.ru/news, vtomske.ru (Νοβόστι)

Η δεκανέας του 87ου ειδικού τάγματος, Μαρία Τιμοφέεβνα Σαλνέβα Shalneva
(Мария Тимофеевна Шальнева -Ненахова), «ρυθμίζει την κίνηση» του Κόκκινου Στρατού
κάπου στο Βερολίνο κοντά στο Ράιχσταγκ
(Πρωτομαγιά του 45 -1 мая 1945 года в Берлине)

Το ιστορικό ιδρυτικό διάταγμα
του Συμβουλίου Επιτρόπων του Λαού

Τιμώντας τη μέρα του Κόκκινου Στρατού, τιμώντας τα εκατομμύρια των μαχητών που πέρασαν από τις τάξεις του, προσφέροντας τη ζωή τους για πανανθρώπινα ιδανικά, τιμώντας τις στρατιές της επανάστασης που σκόρπισαν την ελπίδα και τη βεβαιότητα της κοινωνικής αλλαγής σ’ ολόκληρο τον κόσμο, υποκλινόμενοι στο στρατό που χάρισε στην ανθρωπότητα τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη, παρουσιάζουμε ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο.
Είναι το Διάταγμα για τη Δημιουργία του Κόκκινου Στρατού, που επεξεργάστηκε το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού και υπέγραψε ο Λένιν στις 15/28 Γενάρη του 1918. Το αναδημοσιεύουμε από το 11ο τεύχος (Οκτώβρης 1932) του περιοδικού «ΝΕΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ», που έβγαζαν στη χώρα μας οι κομμουνιστές διανοούμενοι.

Διάταγμα για τη δημιουργία του Κόκκινου Στρατού
(28 Γενάρη 1918)
Ο παλιός στρατός χρησίμεψε για την καταπίεση των εργαζομένων μαζών απ’ την αστική τάξη.
Αφού η εξουσία πέρασε στις εργαζόμενες μάζες και τους καταπιεζόμενους, είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένας καινούργιος στρατός που θα χρησιμέψει για στήριγμα στην εξουσία των σοβιέτ και στο μέλλον σαν βάση για την αντικατάσταση του μόνιμου στρατού από έναν εθνικό στρατό, που θα ‘ναι το στήριγμα της μέλλουσας κοινωνικής επανάστασης στην Ευρώπη.

I

Γι’ αυτό το λόγο το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού αποφασίζει την ίδρυση ενός καινούργιου στρατού που θα ονομαστεί κόκκινος στρατός των εργατών και αγροτών πάνω στην επόμενη βάση.
1. Ο κόκκινος στρατός των εργατών και των χωρικών θα αποτελείται από τα πιο συνειδητά και τα πιο οργανωμένα στοιχεία των εργαζόμενων τάξεων.
2. Θα γίνονται δεκτοί στον κόκκινο στρατό όλοι οι πολίτες της Ρωσσικής Δημοκρατίας πάνω από 18 χρόνων. Κάθε πολίτης που θέλει να μπει στον κόκκινο στρατό πρέπει να ‘ναι έτοιμος να θυσιάσει όλες του τις δυνάμεις, τη ζωή του για την υπεράσπιση της επανάστασης του Οχτώβρη, της εξουσίας των Σοβιέτ και του Σοσιαλισμού. Για να γίνει κανένας μέλος του κόκκινου στρατού χρειάζεται να έχει σύσταση των επιτροπών του συντάγματος ή των δημοκρατικών οργανώσεων που δέχονται το πρόγραμμα της εξουσίας των Σοβιέτ, των κομματικών ή επαγγελματικών οργανώσεων ή τουλάχιστον δύο μελών αυτών των οργανώσεων. Αν ομάδες ολάκερες μπαίνουν στον κόκκινο στρατό, οι στρατιώτες πρέπει να απαντήσουν οι μεν για τους δε και η παραδοχή τους θα υποβληθεί στην ψήφο όλων.

II

1. Οι στρατιώτες του κόκκινου στρατού των εργατών και χωρικών θα διατρέφονται ολοκληρωτικά απ’ το Κράτος και θα παίρνουν 50 ρούβλια το μήνα.
2. Τα μέλη της οικογένειας των στρατιωτών, που είναι ανίκανα για δουλειά και που διατρεφόντανε πριν απ’ αυτούς, θα παίρνουν ό,τι τους είναι αναγκαίο μέσα στα όρια που θα οριστούν απ’ τα όργανα της εξουσίας των τοπικών Σοβιέτ.

III

Ανώτερο διευθυντικό όργανο του κόκκινου στρατού των εργατών και χωρικών θα ‘ναι το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού. Η άμεση διοίκηση του στρατού θα συγκεντρωθεί στο επιτροπάτο στρατιωτικών. Πλάι δε σ’ αυτό θα συσταθεί ένα εθνικό συμβούλιο».

Έκκληση του Λένιν στον Κόκκινο Στρατό

Σύντροφοι, κόκκινοι!
Οι καπιταλιστές της Αγγλίας, της Αμερικής και της Γαλλίας ξεκίνησαν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Εκδικούνται τις δημοκρατίες των σοβιετικών εργατών και αγροτών για την ανατροπή της εξουσίας των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών που είναι παράδειγμα σ’ όλους τους λαούς της γης.
Οι καπιταλιστές της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Αμερικής βοηθούν τους Ρώσους τσιφλικάδες με χρήματα και στρατιωτικές προμήθειες, από τη Σιβηρία, στον Ντον και τον Βόρειο Καύκασο ενάντια στη σοβιετική εξουσία, με στόχο να πισωγυρίσουν το λαό στην εποχή των τσάρων και γαιοκτημόνων, την αιχμή δόρατος των  καπιταλιστών.
Όχι! Αυτό δεν θα συμβεί!
Ο Κόκκινος Στρατός συσπειρώθηκε, σήκωσε ανάστημα, οδήγησε τα στρατεύματα ενάντια στους «Λευκούς»  στο Βόλγα, κατέκτησε τη Ρίγα, κατέκτησε σχεδόν όλη την Ουκρανία και πλησίασε την Οδησσό και το Ροστόφ. Λίγη ακόμη προσπάθεια, λίγοι ακόμη μήνες μάχης και η νίκη θα είναι δική μας.
Ο Κόκκινος Στρατός είναι δυνατός γιατί παρελαύνει –συμπαγής και συνειδητά στη μάχη για τη γη του αγροτών, για την ακατανίκητη εργατο-αγροτική σοβιετική εξουσία.

Είναι ανίκητος, γιατί έχει συνενώσει εκατομμύρια αγρότες με εργαζόμενους που τώρα έχουν μάθει να πολεμούν, έχουν μάθει –με σύντροφο την πειθαρχία, να μη λιποψυχούν, να μην το βάζουν κάτω μετά από μικρές ήττες, να βαδίζουν ακάθεκτοι τολμηρά ενάντια στον εχθρό γνωρίζοντας ότι η ολοκληρωτική του ήττα είναι κοντά.

Σύντροφοι, κόκκινοι! Η συμμαχία των εργατών και των αγροτών του Κόκκινου Στρατού είναι ισχυρή, στενή, ακατάλυτη.
Οι Κουλάκοι και οι πολύ πλούσιοι αγρότες προσπαθούν να οργανώσουν εξεγέρσεις ενάντια στη σοβιετική εξουσία, αλλά είναι μια ασήμαντη μειονότητα.
Όχι για πολύ και σπάνια καταφέρνουν να εξαπατήσουν τους αγρότες.
Οι αγρότες γνωρίζουν ότι μόνο σε συμμαχία με τους εργάτες θα νικήσουν τα αφεντικά.
Μερικές φορές αυτοαποκαλούμενοι κομμουνιστές ενεργούν στα χωριά –κοινοί απατεώνες, οι χειρότεροι εχθροί των εργαζομένων, οι βιαστές που προσκολλήθηκαν στην εξουσία για εγωιστικούς σκοπούς.
Η εργατική – αγροτική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τους πολεμήσει καθαρίζοντας την ύπαιθρο απ’ αυτούς.
Ο μεσαίος αγρότης δεν είναι εχθρός, αλλά φίλος του εργάτη, φίλος της σοβιετικής εξουσίας. Οι εργαζόμενοι που έχουν ταξική συνείδηση και οι πραγματικοί Σοβιετικοί τον έχουν  σύντροφο.
Ο μέσος χωρικός δεν ληστεύει την δουλειά και τον ιδρώτα των άλλων, όπως κάνουν οι κουλάκοι, αυτός δουλεύει και ζει με τη δική του εργασία. Η σοβιετική κυβέρνηση θα καταστείλει τους κουλάκους και θα καθαρίσει την ύπαιθρο από εκείνους που αντιμετωπίζουν άδικα τους μικρομεσαίους αγρότες και με κάθε κόστος θα ατσαλώσει τη συμμαχία των εργατών με ολόκληρη την εργαζόμενη αγροτιά, των φτωχότερων και των φτωχών.

Αυτή η ενότητα αναπτύσσεται σε όλο τον κόσμο. Η επανάσταση πλησιάζει, αναπτύσσεται παντού. Τις προάλλες είχαμε νίκη στην Ουγγαρία, με μια εργατική κυβέρνηση. Όλοι οι λαοί θα φτάσουν αναπόφευκτα σε αυτό.

Σύντροφοι, κόκκινοι άντρες!
Σταθείτε δυνατοί, σταθεροί, φιλικοί!
Τολμηρά προς τα εμπρός ενάντια στον εχθρό!
Θα νικήσουμε.
Η δύναμη των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών, χτυπημένη καίρια στη Ρωσία, θα ηττηθεί σε όλο τον κόσμο!

Ήταν τότε που…
«οι λευκοί κι ο μαύρος βαρόνος
ήθελαν να ξαναφέρουν τον τσάρο αλλά …
Αλλά από την taiga μέχρι τις βρετανικές θάλασσες
Ο κόκκινος στρατός του λαού
αποδείχτηκε δυνατότερος απ όλους»

(Χορωδία)
Αφήστε τον Κόκκινο Στρατό
Να τραβάει το δρόμο του
Με τη μπαγιονέτα στο ατσάλινο χέρι του
Τίποτε δεν τον σταματάει
Πηγαίνοντας στην τελευταία μάχη των θνητών!

ΙΙ
Ω!... στρατέ κόκκινε του λαού,
ας πορεύουμε στο δρόμο σου!
Το επαναστατικό στρατιωτικό συμβούλιο μας καλεί!
Για την taiga και μέχρι τις βρετανικές θάλασσες
Όπου ο κόκκινος στρατός του λαού αποδείχτηκε δυνατότερος απ όλους»

ΙΙΙ
Την παγκόσμια πυρκαγιά ζητάμε
Ρίξτε φυλακές, ξαπλώστε το παπαδαριό στην παλίρροια.
Απ’ την taiga στις μακρινές θάλασσες
Τιμή και δόξα στον κόκκινο στρατό

ℹ️ Για όσους δεν το γνωρίζουν «λευκοί» -σε αντίθεση με το κόκκινο του Σοβιετικού στρατού ονομάστηκαν οι κάθε λογής ένοπλοι, την περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ιμπεριαλιστικής επέμβασης (1918-1921), που πολέμησαν τους μπολσεβίκους.
ℹ️  Μαύρος Βαρώνος: Ο Πιότρ Νικολάγιεβιτς Βράνγκελ (1878-1928) αξιωματικός του Αυτοκρατορικού Ρωσικού Στρατού και αργότερα γενικός διοικητής του αντι-Μπολσεβίκικου Λευκού Στρατού στην Νότια Ρωσία. Το 1920, την κοπάνισε και έγινε ένας από τους πολλούς «λευκούς» εμιγκρέδες

Τι είναι η σοβιετική εξουσία;

Ποια είναι η ουσία αυτής της νέας δύναμης, για την οποία δεν αγωνίζονται ακόμη ή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή στις περισσότερες χώρες; Η ουσία της, το μεδούλι που προσελκύει όλο και περισσότερο τους εργάτες κάθε χώρας, έγκειται στο γεγονός ότι πριν το κράτος διοικούνταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από τους πλούσιους ή τους καπιταλιστές και τώρα για πρώτη φορά βρίσκονται στην εξουσία εκείνες οι τάξεις που καταπίεζε ο καπιταλισμός. Ακόμη και στην πιο δημοκρατική, ακόμη και στην πιο ελεύθερη δημοκρατία, όσο παραμένει η κυριαρχία του κεφαλαίου, όσο η γη παραμένει ιδιοκτησία των λίγων, το κράτος κυβερνάται πάντα από μια μικρή μειοψηφία, με τα εννέα δέκατα να είναι καπιταλιστές _πλούσιοι αυτό που λέμε κεφάλαιο.

Για πρώτη φορά στον κόσμο, στη Ρωσία χτίστηκε ένα κράτος με τέτοιο τρόπο που μόνο οι εργάτες, μόνο οι εργαζόμενοι αγρότες, αποτελούν τις μαζικές οργανώσεις - τα Σοβιέτ, και όλη η κρατική εξουσία μεταβιβάζεται επαναστατικά σε αυτά τα Σοβιέτ _ εκμεταλλευτές του λαού δεν υπάρχουν. Γι' αυτό, ανεξάρτητα από το πώς οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης συκοφαντούν τη Ρωσία σε όλες τις χώρες, παντού στον κόσμο, η λέξη "σοβιετικό" όχι μόνο έγινε κατανοητή, έγινε δημοφιλής, έγινε αγαπημένη για τους εργάτες, για όλους τους εργαζόμενους. Και γι' αυτό η σοβιετική κυβέρνηση, όσο κι αν κυνηγάνε και λυσσασμένα καταδιώκουν τους αγωνιστές υποστηρικτές του κομμουνισμού σε διάφορες χώρες, η σοβιετική κυβέρνηση αναπόφευκτα, νομοτελειακά και στο εγγύς μέλλον θα θριαμβεύσει σε όλο τον κόσμο.

Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε.

Γνωρίζουμε καλά ότι έχουμε ακόμη πολλές ελλείψεις στην οργάνωση της σοβιετικής εξουσίας. Η σοβιετική εξουσία δεν είναι ένα υπέροχο φυλαχτό. Δεν θεραπεύει αμέσως τις ελλείψεις του παρελθόντος, τον αναλφαβητισμό, την έλλειψη κουλτούρας, την κληρονομιά του άγριου πολέμου, την κληρονομιά του ληστρικού καπιταλισμού. Αλλά από την άλλη, καθιστά δυνατή τη μετάβαση στον σοσιαλισμό. Δίνει τη δυνατότητα στους καταπιεσμένους να ξεσηκωθούν και να παίρνουν όλο και περισσότερο στα χέρια τους ολόκληρη τη διοίκηση του κράτους, ολόκληρη τη διοίκηση της οικονομίας, ολόκληρη τη διοίκηση της παραγωγής.

Η σοβιετική εξουσία είναι ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό, που κινείται από τις μάζες των εργαζομένων και επομένως αληθινός και άρα ανίκητος.

 

Σχετικά με την εργασιακή πειθαρχία

Γιατί νικήσαμε τον Γιούντενιτς, τον Κολτσάκ και τον Ντενίκιν, αν και τους βοήθησαν οι καπιταλιστές όλου του κόσμου; Γιατί είμαστε σίγουροι ότι τώρα θα νικήσουμε την καταστροφή και θα αποκαταστήσουμε τη βιομηχανία και τη γεωργία μας; Νικήσαμε τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές γιατί οι στρατιώτες, οι εργάτες και οι αγρότες του Κόκκινου Στρατού ξέρουν ότι πολεμούν για τον δικό τους ζωτικό σκοπό.

Κερδίσαμε γιατί οι καλύτεροι όλης της εργατικής τάξης και ολόκληρης της αγροτιάς επέδειξαν πρωτόγνωρο ηρωισμό σε αυτόν τον πόλεμο κατά των εκμεταλλευτών, έκαναν θαύματα θάρρους, υπέμειναν πρωτόγνωρες κακουχίες, θυσιάστηκαν, έδιωξαν αλύπητα εγωιστές και δειλούς. Τώρα είμαστε σίγουροι ότι θα ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες γιατί οι καλύτεροι άνθρωποι ολόκληρης της εργατικής τάξης και ολόκληρης της αγροτιάς ξεσηκώνονται επίσης συνειδητά, με την ίδια σταθερότητα, με τον ίδιο ηρωισμό, να πολεμήσουν. Και όταν εκατομμύρια εργαζόμενοι ενωθούν σε μια γροθιά, ακολουθώντας τους καλύτερους της τάξης τους, τότε η νίκη είναι εξασφαλισμένη.

Οι αστοί εκδιώχθηκαν από τον στρατό. Όλοι θα πούμε τώρα - κάτω, κάτω σε αυτούς που σκέφτονται το δικό τους κέρδος, για να κερδοσκοπήσουν, να σαμποτάρουν, να μη δουλέψουν, που φοβούνται τις θυσίες που είναι απαραίτητες για τη νίκη.
Ζήτω η εργασιακή πειθαρχία, ο ζήλος στην εργασία, η αφοσίωση στον εργατικό _ αγροτικό στόχο! Αιώνια δόξα σε όσους πέθαναν στην πρώτη γραμμή του Κόκκινου Στρατού! Αιώνια δόξα σε αυτούς που τώρα οδηγούν εκατομμύρια εργαζόμενους, βαδίζοντας με τον μεγαλύτερο ζήλο στην πρώτη γραμμή του στρατού των προλετάριων.

Πώς θα τερματίσουμε το ζυγό
γαιοκτημόνων και καπιταλιστών για πάντα;

Οι εχθροί των εργαζομένων - οι γαιοκτήμονες και οι καπιταλιστές - λένε: οι εργάτες και οι αγρότες δεν θα μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς. Χωρίς εμάς, δεν θα υπάρχει κανείς να επιβάλει την τάξη, να μοιράσει τη δουλειά, να αναγκάσει τους ανθρώπους να δουλέψουν. Χωρίς εμάς όλα θα καταρρεύσουν και το κράτος θα καταρρεύσει. Μας έδιωξαν, αλλά η καταστροφή τους θα μας φέρει ξανά στην εξουσία. Τέτοιες κουβέντες από τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές δεν θα μας μπερδέψουν, δεν θα μας εκφοβίσουν δεν θα εξαπατήσουν τους εργάτες και τους αγρότες. Ο στρατός απαιτεί την πιο αυστηρή πειθαρχία. Κι οι εργάτες με ταξική συνείδηση μπόρεσαν να ενώσουν τους αγρότες, μπόρεσαν να κερδίσουν τους παλιούς τσαρικούς αξιωματικούς, μπόρεσαν να δημιουργήσουν έναν νικηφόρο στρατό.

Ο Κόκκινος Στρατός δημιούργησε μια πρωτόγνωρα σταθερή πειθαρχία, όχι υπό πίεση, αλλά στη βάση της συνείδησης, της αφοσίωσης, της αυτοθυσίας των ίδιων των εργατών και των αγροτών.

Και έτσι, για να σωθούν οι εργαζόμενοι για πάντα από την το ζυγό των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών, από την παλινόρθωση της εξουσίας τους, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας μεγάλος κόκκινος στρατός εργασίας. Θα είναι ανίκητος αν έχει εργασιακή πειθαρχία. Οι εργάτες και οι αγρότες πρέπει να αποδείξουν, και θα αποδείξουν, ότι οι ίδιοι θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μια σωστή κατανομή της εργασίας, αυτή την ανιδιοτελή πειθαρχία και αφοσίωση στην εργασία για το κοινό καλό, χωρίς τους γαιοκτήμονες και ενάντια στους γαιοκτήμονες, χωρίς τους καπιταλιστές και τα αφεντικά εναντίον των καπιταλιστών.

Εργατική πειθαρχία, φρενήρης δράση, δουλειά, ετοιμότητα για αυτοθυσία, στενή συμμαχία αγροτών και εργατών - αυτό είναι που θα σώσει τους εργαζόμενους για πάντα από την το ζυγό των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών.

 

 

Η Κούβα 🇨🇺🇨🇺 μπροστά στις εκλογές: γνήσια, αυθεντική –όχι εισαγόμενη– έχει 🎈 επίθετο “σοσιαλιστική”!

Οι βουλευτικές εκλογές (για την Εθνοσυνέλευση Λαϊκής Εξουσίας _όπως αποκαλείται το κοινοβούλιο του νησιού της επανάστασης) έχουν προγραμματιστεί να διεξαχθούν στην Κούβα στις 23 Μαρτίου 2023 και θα είναι οι πρώτες εκλογές από το 1976 στις οποίες δεν συμμετέχουν ως υποψήφιοι _φυσικά ο Φιντέλ, αλλά ούτε ο Ραούλ Κάστρο.

Εκλογικό σύστημα _με βάση το σύνταγμα

·      Όλοι οι Κουβανοί πολίτες 18+ ετών και έχουν πλήρη πολιτικά δικαιώματα ψήφου

·      Το 50% των υποψηφίων πρέπει να προταθούν από τη γειτονιά ή το δημοτικό διαμέρισμα και να εκλεγούν με άμεση ψηφοφορία στις τοπικές συνελεύσεις.

·      Το υπόλοιπο 50% προτείνεται από τις μαζικές οργανώσεις και αποτελούνται από εκπροσώπους συνδικάτων, εργαζομένων, νεολαίας, γυναικών, φοιτητών, αγροτών και μέλη των Επαναστατικών Επιτροπών για την Άμυνα –CDR.

·      Ο τελικός κατάλογος των υποψηφίων, ο οποίος αντιστοιχεί στον αριθμό των εδρών που θα καλυφθούν, καταρτίζεται από την Εθνική Επιτροπή Υποψηφίων λαμβάνοντας υπόψη κριτήρια όπως η “αξία ως άτομο στην υπηρεσία του λαού”, ο πατριωτισμός, οι ηθικές αξίες και η δράση του στην υπηρέτηση της επανάστασης κλπ.

·      Για να εκλεγούν πρέπει να συγκεντρώσουν περισσότερο από το 50% των έγκυρων ψήφων στην εκλογική περιφέρεια στην οποία συμμετέχουν. Εάν αυτό δεν επιτευχθεί, η εν λόγω έδρα παραμένει κενή εκτός εάν το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφασίσει τη διεξαγωγή δεύτερου γύρου ψηφοφορίας.

·      Οι ψηφοφόροι πρέπει να είναι Κουβανοί πολίτες που έχουν συμπληρώσει την ηλικία των 16 ετών και δεν έχουν κηρυχθεί διανοητικά ανάπηροι από δικαστήριο ή έχουν διαπράξει έγκλημα.

Η Granma, επικεντρώνει το τελευταίο διάστημα στο περιρρέον κλίμα της διαδικασίας βλ. Οι εκλογές μας (Ι) + Οι εκλογές μας (II)

Στο 1^ο μέρος με τίτλο «η κουβανική δημοκρατία, γνήσια, αυθεντική –όχι εισαγόμενη– έχει επίθετο: σοσιαλιστική! Η ουσία της έγκειται στη συμμετοχή των πολιτών, στο δικαίωμα όλων να παίρνουμε μέρος μάχιμα στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική οικοδόμηση του έθνους”, αναφέρεται χαρακτηριστικά:
“Δεν υπάρχει δημοκρατία στην Κούβα”, επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά όσοι αντιτίθενται στο κουβανικό πολιτικό σύστημα. “Πώς μπορεί να υπάρξει με ένα μόνο κόμμα;”
Το ερώτημα θα έπρεπε να απαντηθεί με ένα άλλο: ποιος είπε ότι δημοκρατία σημαίνει πολυκομματισμός;
Δημοκρατία είναι, με όλες τις έννοιες του όρου, κυβέρνηση του λαού. Και θα μπορούσαμε να προσθέσουμε: από τον λαό και για τον λαό.

Ο πολυκομματισμός έχει _με όλο τον σεβασμό για τις περισσότερες σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες που τον θεωρούν εγγύηση της δημοκρατίας, υπέρτατο στόχο την μη αμφισβήτηση της οικονομικής και πολιτικής αστικής | καπιταλιστικής εξουσίας.

Η Κούβα δεν μπορεί να μετρηθεί με αυτό το κριτήριο, γιατί το εκλογικό της σύστημα σχεδιάστηκε, ακριβώς, για να ξεπεράσει τους περιορισμούς που έχουν τα παραδοσιακά μοντέλα και να ευνοήσει την πρόσβαση του λαού στην εξουσία.

Μια αλήθεια πρέπει να ειπωθεί: Η Κούβα έχει ήδη γνωρίσει και ασκήσει τον πολυκομματισμό και ο λαός πάντα έχανε στον αγώνα μεταξύ των κομμάτων. Η Κούβα πιστεύει στη δύναμη που η ενότητα εκατομμυρίων πολιτών γύρω από ένα μόνο Κόμμα συμβάλλει στις ανάγκες και τα αιτήματά τους ως κοινωνία.

Με την έγκριση των τοπικών υποψηφιοτήτων για τις Γενικές Εκλογές μας ξεκινά μια από τις σημαντικότερες διαδικασίες του πολιτικού συστήματος που έχει δώσει στον εαυτό του το έθνος, για να εγγυηθεί την άσκηση πλήρους δημοκρατίας από τη συμμετοχή των πολιτών. Χωρίς αυτό, η δημοκρατία θα ήταν κενή περιεχομένου. Θα ήταν ένα όνειρο.

Η δημοκρατία που δεν υπάρχει στην Κούβα είναι αυτή που ασκεί η κοινωνία του κεφαλαίου, αυτή της αυτοκρατορίας του χρήματος και της επιβολής από τα έξω, αυτή που προσπαθεί να επιβληθεί σε όλες τις χώρες, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την ιστορία, τις παραδόσεις και την κοινωνική και πολιτική τους οργάνωση.

Στα μοντέλα που ισχυρίζονται ότι είναι δημοκρατικά καθεαυτά, όποιος επενδύει τα ποσά εκατομμυριούχων που συγκεντρώθηκαν σε άνισες καμπάνιες "με περισσότερη αποτελεσματικότητα" συνήθως κερδίζει, όποιος αγοράζει περισσότερους χώρους στη συναυλία των μέσων ενημέρωσης, όποιος χύνει την περισσότερη λάσπη στους αντιπάλους του, όποιος κάνει τις περισσότερα κούφιες υποσχέσεις.

Η κουβανική δημοκρατία, γνήσια, αυθεντική –όχι εισαγόμενη– έχει επίθετο: σοσιαλιστική _τελεία και παύλα!

Ανεξάρτητα από το πόσο οι διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ και τα πιόνια που βρίσκονται στην υπηρεσία τους στα κοινωνικά δίκτυα προσπαθούν να ζωγραφίσουν στον κόσμο μια Κούβα με μια άκαμπτη, αυταρχική και αποτυχημένη κυβέρνηση, η δύναμη της αλήθειας θα είναι πάντα μεγαλύτερη από τις γελοίες εκστρατείες συκοφαντίας.
Το εκλογικό κόμμα που ξεκινά είναι αναπόσπαστο μέρος αυτής της αλήθειας που ίσως δεν μπορέσαμε να υπολογίσουμε σε όλα του τα πλεονεκτήματα. Είναι πολύ, όχι απλά τέλειο. Και το βελτιώνουμε βήμα-βήμα, να μοιάζει περισσότερο όλο και περισσότερο με εμάς παρά με όλα τα μοντέλα που θέλουν να μας πουλήσουν.

Στο 2^ο μέρος αναφέρεται χαρακτηριστικά:  Όποιος ξένος φθάνει στην Κούβα για πρώτη φορά κατά την εκλογική περίοδο, θα εκπλαγεί γιατί δεν θα βρει διαφημιστικές πινακίδες με τα πρόσωπα των υποψηφίων, ούτε σε στύλους ούτε σε τοίχους, ούτε σε πληρωμένες τηλεοπτικές διαφημίσεις.
Δεν υπάρχει ατομική εκλογική προπαγάνδα. Δεν υπάρχουν υποσχέσεις για θαυματουργές λύσεις. Δεν υπάρχουν τηλεοπτικές συζητήσεις, όπου οι διαγωνιζόμενοι ανταγωνίζονται για την εύνοια του κοινού, επιτιθέμενοι ο ένας στον άλλον σε μια προφορική εκπομπή πυγμαχίας.
Αυτό που είναι τόσο συνηθισμένο σε άλλες χώρες, ιδού πρακτικές που εξαφανίστηκαν ταυτόχρονα με το φαύλο πολυκομματικό σύστημα.

Οι υποψήφιοι, όταν εκλεγούν βουλευτές, δεν θα έχουν έκτακτα εισοδήματα και πολλές άλλες παροχές, κάτι πολύ συνηθισμένο σε άλλες χώρες, όπου μερικές φορές τα στοιχεία εγκρίνονται από τους ίδιους που νομοθετούν.
Το μόνο που θα κερδίσουν οι δικοί μας είναι περισσότερη δουλειά, περισσότερη ευθύνη, περισσότερη δέσμευση. Και, φυσικά, λαϊκή αναγνώριση, αν πετύχουν αποτελέσματα.

Στους 470 υποψηφίους που θα αποτελέσουν αυτή τη φορά την Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας, το έθνος προσφέρει μόνο αυτό που πρόσφερε ο José Martí στον Máximo Gómez στην ιστορική επιστολή με την οποία τον κάλεσε να διεξαγάγει τον Αναγκαίο Πόλεμο για «την ευχαρίστηση να θυσιαστεί με πολύ πιθανή την αχαριστία του κόσμου».

Μια έδρα στο κοινοβούλιο της Κούβας δεν είναι μια μαλακή καρέκλα για να λικνιστεί. Είναι ένας τόπος στα χαρακώματα των ιδεών. Σκληρή και εξυψωτική αποστολή που δεν θα καταλάβουν ποτέ όσοι μπερδεύουν την αξία με την τιμή ή μετρούν τα ανθρώπινα όντα με αυτό που έχουν -χρήμα και όχι με αυτό που είναι.
Στο αρχιπέλαγος μας, με το μεγάλο του νησί, το μικρό νησί του και τα πολλά του κάτεργα, όλοι οι πολίτες μπορούν να παρέμβουν στο Κράτους, άμεσα ή μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους.
Καθένας έχει το δικαίωμα να προτείνει και να υποδειχθεί, και να εκλέγει και να εκλέγεται για να καταλάβει θέσεις στα όργανα της Λαϊκής Εξουσίας. Στις ίσες ευκαιρίες, είναι οι ικανότητες, οι αξίες, τα πλεονεκτήματα και το προσωπικό κύρος, τα στοιχεία που καθορίζουν την ένταξη αυτών που προτείνονται.

Οι εκλεγμένοι βουλευτές θα είναι ενεργοί φορείς λήψης αποφάσεων στον καθορισμό της στρατηγικής με την οποία η χώρα αντιμετωπίζει τις καθημερινές συνέπειες του αποκλεισμού, που εντείνεται από την αυτοκρατορία στην επίμονη προσπάθειά της να καταστήσει το σύστημα διακυβέρνησής μας ανέφικτο, ώστε ο λαός να νικηθεί τελικά από το επίμονες ελλείψεις, ακόμα και από τη δυσπιστία που προκάλεσαν εναντίον του οι εχθροί της Επανάστασης.
Όσο αυτή η εγκληματική πολιτική επικρατεί, στην ατζέντα του αλαζονικού γείτονα που αγνοεί και δεν σέβεται τη δημοκρατία μας, η δική μας θα συνεχίσει να είναι ένα ανθεκτικό και δημιουργικό Κοινοβούλιο ελεύθερο, για την ευημερία των πολιτών και την ανάπτυξη της χώρας -

Και αν, ακόμη και με αυτά τα επιχειρήματα, κάποιος ρωτούσε γιατί συγχαίρουμε τους υποψηφίους, γνωρίζοντας όλη τη δουλειά και τις προκλήσεις που τους περιμένουν, θα έπρεπε να απαντήσουμε με λόγια που είπε ο Φιντέλ πριν από 30 χρόνια, την παραμονή της συγκρότησης ενός νέου νομοθετικό σώμα που αντιμετωπίζει έναν κόσμο αβέβαιο:
“Οι αξίες που υπερασπιζόμαστε είναι πολύ ιερές, είναι πολύ υψηλές, είναι πολύ ισχυρές, είναι οι αξίες της πατρίδας, είναι οι αξίες της Επανάστασης, είναι οι αξίες του σοσιαλισμού, είναι οι αξίες της δικαιοσύνης, είναι οι αξίες της ισότητας, είναι οι αξίες της αξιοπρέπειας και της τιμής του ανθρώπου. Αυτές οι αξίες έχουν τεράστιο βάρος”.

“Οι εθνικές εκλογές στην Κούβα εξελίσσονται σε μια απέραντη λαϊκή κινητοποίηση χαρούμενη και ενθουσιώδη, καθώς δεν υπάρχει μεγαλύτερος θρίαμβος από τη δυνατότητα να αποφασίσουμε το μέλλον με κυριαρχία και ελευθερία”

Η καινοτομία του κουβανικού εκλογικού συστήματος σε σχέση με τη διεθνή πολιτική πρακτική, ειδικά η αντίληψη ότι ο λαός είναι αυτός που στηρίζει και αυτός που εκλέγει, είναι ξένη για τους ορκισμένους εχθρούς του σοσιαλισμού. Η πλήρωση των εδρών εκεί που εγκρίνονται οι νόμοι της χώρας από λαϊκούς, απλούς ανθρώπους τρομοκρατεί τις οικονομικές ελίτ σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο.

Αν θέλετε πρόσφατες αποδείξεις αυτού του ταξικού πανικού, υπάρχουν οι επιθέσεις στο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον από οπαδούς του Τραμπ, στα κεντρικά γραφεία των Tres Poderes -Τριών Δυνάμεων στη Μπραζίλια, από τους οπαδούς του Μπολσονάρο και το γελοίο ψήφισμα που παρουσίασε ένας νομοθέτης κουβανικής καταγωγής από τη Φλόριντα, που καταδικάζει τον σοσιαλισμό ως πολιτική ιδεολογία …που έχει στόχο “να αποτρέψει την ευημερία του ιδεώδους κοινωνικής δικαιοσύνης στις Ηνωμένες Πολιτείες”.

Ο φόβος δεν είναι τσάμπα. Ο καπιταλιστικός κόσμος πάσχει και υποφέρει από μια ανησυχητική κρίση εμπιστοσύνης στους πολιτικούς του θεσμούς. Οι ειδικοί προειδοποιούν για την αυξανόμενη αντίληψη του απλού ανθρώπου για τους θεσμούς ως “κάτι απομακρυσμένο από την κοινωνία, που οι πολιτικοί δεν ζουν στον πραγματικό κόσμο και το συζητούν σε ένα κλουβί με δεσμά”. Πόσες φορές δεν έχουμε δει, στις διεθνείς ειδήσεις, νομοθέτες από τα πιο διαφορετικά ρεύματα να διαφωνούν με γροθιές, κλωτσιές ή καρέκλες.

Η Κούβα ξέφυγε έγκαιρα από αυτό το μοντέλο “επίθεσης στον αντίπαλο”, δεν “κατέλυσε” τη δημοκρατία, όπως την κατηγορούν οι επικριτές της. Η κουβανική επανάσταση έσωσε τη δημοκρατία, πετώντας έξω τους πολιτικούς από την πολιτική.

Η κουβανική επανάσταση καινοτομεί στην πολιτική, δημιουργώντας μια συνέλευση εργατών, αγροτών, διανοουμένων, φοιτητών, γυναικών και ανδρών, λευκών, μαύρων και μουλάδων, νέων και λιγότερο νέων, θρησκευόμενων και μη.

Διανύοντας μια διαδικασία αυξανόμενης μάθησης, στην οποία όλα μεταμορφώνονται, σήμερα μπορούμε να δείξουμε ένα οικουμενικό και ενιαίο κοινοβούλιο, από το οποίο θα προέλθουν οι πιο σημαντικές αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης αυτής που ορίζει τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο του Δημοκρατίας, καθώς και ο Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης και του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Αυτό το ανώτατο όργανο της κρατικής εξουσίας θα έχει επίσης την αποστολή να εποπτεύει και να ελέγχει τη διαχείριση της κυβέρνησης, διασφαλίζοντας ότι αυτή είναι πάντα προσανατολισμένη προς το οικονομικό και κοινωνικό όφελος του λαού.
Και θα είναι στο χέρι του να είναι αμείλικτο με την παρεμπόδιση λόγω “υποκειμενικών προβλημάτων” που βλάπτουν την κοινωνία και επηρεάζουν με πολλούς τρόπους την ελλειμματική παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, τις καταχρηστικές τιμές, την κοινωνική απειθαρχία και παρανομίες, τη γραφειοκρατία, μεταξύ άλλων.

Αυτό το X νομοθετικό σώμα θα μοιάζει περισσότερο με τους ανθρώπους του, όσο πιο αποτελεσματικό είναι απέναντι σε αυτά τα προβλήματα, καθώς θα καταφέρνει να κινητοποιήσει τους Κουβανούς και να προτείνει, με δημιουργικότητα, καινοτόμες λύσεις, να εξαλείψει τα εμπόδια στην ανάπτυξη και την ευημερία της χώρας και να προωθήσει ό,τι ευνοεί το λαό.
Θα εναπόκειται σε αυτό να διευρύνει και να εδραιώσει τη διαδικασία έννομης τάξης που προβλέπεται στο Σύνταγμά μας, να τονώσει τη λαϊκή συμμετοχή και τον έλεγχο ως γνήσια άσκηση σοσιαλιστικής διακυβέρνησης, να μετατρέψει τις γειτονιές σε βασικό εργαλείο μετασχηματιστικής δράσης και τον δήμο σε κέντρο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Πρέπει να μπορείτε να αλλάξετε όλα όσα πρέπει να αλλάξουν.

Θα υπάρχουν τώρα 470 βουλευτές που απαρτίζουν την Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας (135 λιγότεροι από την προηγούμενη νομοθετική περίοδο), 221 από αυτούς προτείνονται από τους δήμους, 135 από τις επαρχίες και 114 σε εθνικό επίπεδο.

Κανένας από αυτούς δεν προτείνεται από το Κόμμα_αυτό έχει τη δική του λειτουργία στην κοινωνία. Τα σχέδια υποψηφιότητας προετοιμάζονται και παρουσιάζονται από επιτροπές που αποτελούνται από εκπροσώπους της Central de Trabajadores de Cuba (σσ. συνομοσπονδία εργαζόμενων), των Επανάστατικών Επιτροπών (CDR), της Ομοσπονδίας Κουβανών Γυναικών, της Εθνικής Ένωσης Μικρών Αγροτών, της Πανεπιστημιακής Ομοσπονδίας Φοιτητών της Ομοσπονδίας Μαθητών Λυκείου κλπ.

Με την ολοκλήρωση περισσότερων από 900 συνεδριάσεων της ολομέλειας αυτών των οργανώσεων, σε μια ευρεία και δημοκρατική διαδικασία, προτάθηκαν περισσότεροι από 19.000 προ-υποψήφιοι και εξετάστηκαν οι 12.427 εκπρόσωποι της βάσης που εξέλεξε ο λαός τον περασμένο Νοέμβριο.
Μετά από ευρεία διαβούλευση των προτεινόμενων για βουλευτές με τους συνέδρους της εκλογικής περιφέρειας, οι δημοτικές συνελεύσεις ενέκριναν τις υποψηφιότητες. Από την επομένη αυτών των συνεδριών, και μέχρι τις 24 Μαρτίου, οι υποψήφιοι θα περιηγηθούν σε γειτονιές, εργασιακά και φοιτητικά κέντρα, για να ανταλλάξουν απόψεις και να ακούσουν απευθείας το λαό και τις προσδοκίες του.

Στις 26 Μαρτίου, σύμφωνα με τον Εκλογικό Νόμο, κάθε ψηφοφόρος μπορεί να ψηφίσει όσους υποψηφίους εμφανίζονται στο ψηφοδέλτιο. Το κάλεσμα της ηγεσίας της Επανάστασης είναι να τους ψηφίσουμε όλους, υπό την αποδεδειγμένη προϋπόθεση ότι η ενότητα είναι το θεμελιώδες όπλο όλων των νικηφόρων μαχών μας (σσ. στις προηγούμενες εκλογές αυτό συνέβη για το 80+% των εκλογέων και μόνο ένα ποσοστό της τάξης του ~15% στράφηκε σε συγκεκριμένα άτομα)

Η ιστορία της Κούβας έχει άπειρες αποδείξεις αυτής της αλήθειας. Κάθε φορά που η ενότητα απέτυχε, αποτύχαμε όλοι σαν λαός. Κάθε φορά που το πετύχαμε, κερδίσαμε.
Η ενότητα μας θωρακίζει, γι' αυτό όσοι μας θέλουν ηττημένους στρέφονται εναντίον της. Η ψήφος για όλους, είπε ο Φιντέλ στις κρίσιμες εκλογές του 1993, δεν είναι σύνθημα, είναι ανάγκη για την Πατρίδα, δεν είναι πράξη πειθαρχίας, είναι πράξη συνείδησης.

Στα έδρανα της Εθνοσυνέλευσης, οι εργαζόμενοι γενικά _οι εργάτες των κρατικής και μη διαχείρισης, ο αγρότης και ο επιστήμονας, ο δάσκαλος και ο μαθητής, βετεράνοι και νέοι, διανοούμενοι και στρατιώτες θα δώσουν τη μάχη για το λαό, και ως συνήθως αν και με ελάχιστη διαφορά, η πλειοψηφία θα είναι γυναίκες, γιατί εδώ είναι λίγο παραπάνω από το μισό του ουρανού.

Αυτή είναι η δημοκρατία μας. Να την ανδρώσουμε, να την υπερασπιστούμε, να την τελειοποιήσουμε και να το γιορτάζουμε, αφού δεν υπάρχει μεγαλύτερη έκφραση ελευθερίας από το να αποφασίσουμε, χωρίς εξωτερικές επιβολές, το παρόν και το μέλλον του έθνους που είμαστε.
 Δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές πέρα από εμάς τους ίδιους.
Η Κούβα η ίδια είναι υποψήφια