18 Οκτωβρίου 2024

Φέρτε μου ποτήρια και σπάστε το γυαλί _Κόφτε το φιλί _Να πίνω να μεθώ …

1954 _σαν σήμερα: Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια η τραγουδίστρια  Άλκηστις Πρωτοψάλτη _Άλκηστις-Σεβαστή Αττικιουζέλογλου που έχει συνεργαστεί με τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες, στιχουργούς και σκηνοθέτες. Στην εφηβεία της θα ασχοληθεί με τον αθλητισμό και περισσότερο συγκεκριμένα με το στίβο. Ενώ φαινότανε ότι θα ακολουθήσει μια καριέρα στον αθλητισμό, μετά από προτροπές φίλων κάνει μια ακρόαση με το Δήμο Μούτση, ο οποίος αναγνωρίζει το ταλέντο της στο τραγούδι και σύντομα κυκλοφορεί δίσκος με την πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση, το 1975. Το όνομά του Τετραλογία, περιέχοντας τραγούδια βασισμένα σε ποιήματα των Καβάφη, Σεφέρη, Ρίτσου και Καρυωτάκη μελοποιημένα από το Μούτση, ο οποίος θα δώσει στην τραγουδίστρια και το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Πρωτοψάλτη με το οποίο και θα γίνει πλέον γνωστή. Πρώτη εμφάνιση της σε συναυλία γίνεται το 1975 στο Παλαί ντε Σπορ στη Θεσσαλονίκη.

Ακολουθούν σύντομα κι άλλοι δίσκοι και συνεργασίες με καταξιωμένους μουσικούς και συνθέτες της τότε εποχής, όπως τους Ηλία Ανδριόπουλο, Διονύση Σαββόπουλο, Σταύρο Ξαρχάκο, Γιάννη Σπανό. Το 1985 συνεργάζεται για πρώτη φορά με το συνθέτη Σταμάτη Κραουνάκη, παιδικό της φίλο και ο δίσκος Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, γίνεται σταθμός στην καριέρα της. Θα ακολουθήσει ο δίσκος Ανθρώπων έργα αλλά κι άλλες τέτοιες συνεργασίες μαζί του τα επόμενα χρόνια, όπως στο Δικαίωμα, Τρίτο στεφάνι, ο πολυσυλλεκτικός Όταν έρχονται οι φίλοι μου κ.ο.κ..

Και μετά …. με τον Γιάννη Σπανό, τον Σταμάτη Σπανουδάκη, τον Ηλία Ανδριόπουλο, και τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς. Σταθμός στην μουσική της διαδρομή η συνεργασία της με το Νίκο Αντύπα η οποία θα δημιουργήσει τους δίσκους Σαν ηφαίστειο που ξυπνά, και Υδρόγειες σφαίρες, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Καταγράφηκαν 300 και πλέον παραστάσεις εντός και εκτός συνόρων

Μετέφερε την Ολυμπιακή φλόγα στην γέφυρα του Ρίου και τραγούδησε στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004. Τον Ιούνιο του 2013 έλαβε μέρος στη Διεθνή Ανθρωπιστική συναυλία με τίτλο “Hope for a wind of change in Iran” που έγινε στο Βερολίνο όπου συμμετείχαν και άλλοι διάσημοι καλλιτέχνες απ΄όλο τον κόσμο όπως ο Albano, o Henry Padovani των Police, o Ebi, κ.α.

Kustino oro

Το "Kustino Oro" ένας αναζωογονητικός ύμνος που συσκοτίζει την έννοια του τόπου και του χρόνου, αλλά προκαλεί μια αίσθηση σύνδεσης και ανήκειν. Με έθνικ ρυθμούς, τολμηρά χάλκινα και ηλεκτρονικά βάμματα, αυτή η σύγχρονη αναβίωση ενός παραδοσιακού λαϊκού τραγουδιού είναι μια συμβίωση παρελθόντος και παρόντος και μια δυναμική συμφωνία ακουστικής και φαντασίας. Εκδηλώνοντας την κυριολεκτική του μετάφραση: “ Κινούμενος Αέρας”, ίσως και (ανεμο)στρόβιλος, το "Kustino Oro" έχει τη ζωντάνια και το σθένος να διαποτίσει και να νευρώσει οποιαδήποτε ατμόσφαιρα.

Οι καρδιές παλιοσίδερα
Σ' ένα σώμα κατάδικο

Φέρτε μου ποτήρια
Και σπάστε το γυαλί
Κόφτε το φιλί
Να πίνω να μεθώ

Που όλα τα χατίρια
Μου τ' άργησες πολύ
Κι έφυγα η τρελή
Ψηλά στον ουρανό

Να λησμονήσω μπορεί
Στον κόσμο πάλι να φτάνω
Είμαι φορτίο βαρύ
Για τον καιρό τον τσιγγάνο

Φωτιές καρδιές παλιοσίδερα
Κι ένας Θεός πάνω απ' τ' άδικο
Άσε με εμένα στα σύννεφα
Σ' ένα παλιό βενζινάδικο

Να μπορούσα στα σύννεφα
Να μπορούσα στα σύννεφα
Την ψυχή μου ν' ανέβαζα
Μ' αστραπές τα γαλήνευα
Τα παράπονα που έβαζα
Στο μυαλό μου κι αρχίναγα
Κι απ' την λύπη διασκέδαζ

Φέρτε μου ποτήρια
Και σπάστε το γυαλί
Κόφτε το φιλί
Να πίνω να μεθώ

Που όλα τα χατίρια
Μου τ' άργησες πολύ
Κι έφυγα η τρελή
Ψηλά στον ουρανό

Να λησμονήσω μπορεί
Στον κόσμο πάλι να φτάνω
Είμαι φορτίο βαρύ
Για τον καιρό τον τσιγγάνο

Φωτιές καρδιές παλιοσίδερα
Κι ένας Θεός πάνω απ' τ' άδικο
Άσε με εμένα στα σύννεφα
Σ' ένα παλιό βενζινάδικο

"Ederlezi"

Δημοφιλές παραδοσιακό λαϊκό τραγούδι των Ρομά στα Βαλκάνια, που πήρε το όνομά του από το Ederlezi, ένα φεστιβάλ που γιορτάζει την επιστροφή της άνοιξης _όντας η ρομανική ονομασία για τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου. Εορτάζει στις 6 Μάη  (μετά τις  23 Απρίλη περίπου 40 ημέρες μετά την εαρινή ισημερία). Οι διάφορες βαλκανικές ορθογραφίες (Herdeljez, Erdelezi) είναι παραλλαγές του τουρκικού Hıdırellez.

Εμφανίζεται στο άλμπουμ Ćiribiribela του 1988 του Bijelo Dugme με τον τίτλο "Đurđevdan" _"Ημέρα του Αγίου Γεωργίου". Τους σερβοκροατικούς στίχους έγραψε ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς, ο frontman των Bijelo Dugme (σσ. γιουγκοσλαβικό ροκ συγκρότημα, που δημιουργήθηκε στο Σεράγεβο της ΣΔ Βοσνίας και Ερζεγοβίνης το 1974). Ο Μπρέγκοβιτς ηχογράφησε επίσης μια εκδοχή με ελληνικούς στίχους, με τίτλο “Του Αη Γιώργη” με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη το 1991 (στίχοι Λίνα Νικολακοπούλου). Ο Bregović συνεργάστηκε επίσης με την Τουρκάλα τραγουδίστρια Sezen Aksu στο άλμπουμ της με τίτλο Düğün ve Cenaze (Ένας γάμος και μια κηδεία) που περιλαμβάνει μια εκδοχή με τουρκικούς στίχους, με τίτλο "Hıdrellez" το 1997. Οι στίχοι διασκευάστηκαν από τους Aksu και Pakize Barışta. Τέλος, μαζί με τον Πολωνό τραγουδιστή Kayah ηχογράφησε επίσης μια εκδοχή με πολωνικούς στίχους, με τίτλο "Nie ma, nie ma ciebie".

Το βουλγαρικό συγκρότημα Ku-Ku Band, με τον τραγουδιστή Slavi Trifonov, κυκλοφόρησε το τραγούδι σε πολλά άλμπουμ με βουλγαρικούς στίχους, με τίτλο "Гергьовден" _"Gergyovden", "ημέρα Αη Γιωργιού". Σερβοβουλγαρικοί στίχοι, με τίτλο "Свети Георги" _"Sveti Georgi", "Αη Γιώργη" και ρωμαϊκό-σερβοβουλγαρικό στίχο, με τίτλο "Erdelezi". Το συγκρότημα Beirut, με τον Ιταλός σαξοφωνίστας Daniele Sepe και το συγκρότημα Bury Me Standing με έδρα τη Βοστώνη κάνουν διασκευές στο "Ederlezi". Οι Gypsy Rebels του Τορόντο στο Οντάριο το διασκευάζουν επίσης, με τα φωνητικά του Micheal T. Butch και της μπάντας του, ακόμη και ο Kroke κυκλοφόρησε μια έκδοση του.

Μια βοσνιακή εκδοχή βγήκε στον αέρα από το folk-punk μουσικό συγκρότημα No Smoking Orchestra στο άλμπουμ του 2007 Time of the Gypsies, Punk Opera, επίσης  μια έκδοση beatbox/trip κυκλοφόρησε από το γαλλικό συγκρότημα "Plume Tribu" στο άλμπουμ του 2010 Le Chainon Manquant.

Στη λαϊκή κουλτούρα

Η εκδοχή του Goran Bregović "Ederlezi _Scena Djurdjevdana Na Rijeci" χρησιμοποιήθηκε περίφημα στην ταινία του Emir Kusturica, Time of the Gypsies _Ο καιρός των τσιγγάνων (το ερμήνευσε η εκ “Μακεδονίας” τραγουδίστρια Vaska Jankovska).

Το "Ederlezi (Scena Djurdjevdana Na Rijeci)" εμφανίστηκε και στην ταινία Borat, αν και δεν έχει καμία σχέση με την αυθεντική μουσική του Καζακστάν. Το κείμενο στα σερβο-κροατικά σημαίνει: “σκηνή του Đurđevdan στο ποτάμι”, μια περιγραφή γιορτής Đurđevdan σε ένα ποτάμι της ταινίας. Η ταινία του Sacha Baron Cohen δεν έχει σκηνή ποταμού Đurđevdan. Και στα δύο άλμπουμ soundtrack - Time of the Gypsies και Stereophonic Musical Listenings (που έχουν να κάνουν με το φιλμ "Borat: Cultural Learnings of America for Make Benefit Glorious Nation of Kazakhstan") πιστώθηκε στον Goran Bregović, αν και δεν είναι ο δημιουργός των συγκεκριμένων _ ωστόσο, τα διασκεύασε το τραγούδι.

Το A.I. Rising (2018), μια σερβική ταινία επιστημονικής φαντασίας, είχε αρχικά τον τίτλο Ederlezi Rising.

Ένα μέρος του "Ederlezi (Scena Djurdjevdana Na Rijeci)" εμφανίστηκε επίσης στην ανεπίσημη "ρωσική ταινία τέχνης" του Lazy SquareLenivko Kvadratjić) που επανασχεδιάζει τη δημοφιλή εναρκτήρια σεκάνς των Simpsons "couch gag".
Όλα τα παραπάνω _για την ιστορία -ενημερωτικά

Αντιγράφουμε από το προσωπικό της site
  Νέα _Βιογραφία _Δισκογραφία _Gallery _Επικοινωνία

Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Μέχρι την ηλικία 7 ετών ζήσαμε στην Αλεξάνδρεια και ένα μικρό χρονικό διάστημα στο Σουέζ. Η καταγωγή του πατέρα μου ήταν από την Αττάλεια της Μικράς Ασίας και της μητέρας μου από την Χίο. Τα παιδικά μου χρόνια κύλησαν πολύ ευτυχισμένα και τα θυμάμαι με αγάπη: Τα ζεστά απογεύματα στην Αλεξάνδρεια, τις βόλτες με τον παππού μου, τη μυρωδιά της θάλασσας, τα ηλιοβασιλέματα, το θρόισμα από τους φοίνικες που στόλιζαν την παραλία, τους ψαράδες με τα καλάμια τους, το τραμ, τις καραμέλες αργισούς, τις βόλτες με το αυτοκίνητο στη Σαχάρα… Tο μαγαζάκι με τα χρωματιστά τζάμια που έφτιαχνε φαλάφελ και πίτες ζεστές απέναντι από το σπίτι μας ήταν αυτό που πρόσφατα ξύπνησε τις παιδικές μου μνήμες και θυμήθηκα την γειτονιά των πρώτων χρόνων της ζωής μου. Το σπίτι μας σήμερα δεν υπάρχει πια. Έχει αντικατασταθεί από ένα πολυώροφο κτίριο, το Δικαστικό Μέγαρο Αλεξάνδρειας.

Τις αταξίες μου, τις θυμάμαι περισσότερο από τις περιγραφές της μητέρας μου, ήμουνα πραγματικά θηρίο! Στο σπίτι μας στο Σουέζ υπήρχε μία μεσοτοιχία με μία σκάλα ξύλινη, ίσια και ψηλή στην οποία η μαμά απεγνωσμένα κάθε φορά με παρακαλούσε να μην ανεβαίνω. Φυσικά εγώ, όπου «μη» μέσα! Μια φορά ανέβηκα στην κορυφή της, κι έπεσα μέσα σ’ ένα σκουπιδοτενεκέ που ήταν από κάτω. Το αποτέλεσμα ήταν να με κάνουν μπάνιο με πετρέλαιο!!! Ήμουν αεικίνητη και δεν έτρωγα το φαγητό μου, γι αυτό και είχανε βρει το εξής κόλπο: είχανε φτιάξει ένα φίδι με πανί, το φοράγανε στο χέρι και το κινούσανε στο τζάμι για να με φοβίσουν… Κάποια μέρα όμως, η θεία μου είχε ξεχάσει στο δάκτυλό της την δακτυλήθρα που έραβε και έτσι ανακάλυψα την …σκευωρία.

Το σχολείο μου ήταν το Αβερώφειο, ένα σχολείο που άφησε εποχή στην Αλεξάνδρεια και το οποίο δυστυχώς τώρα έχει ελάχιστους μαθητές. Το επισκέφθηκα πρόσφατα και οι μνήμες ζωντάνεψαν αμέσως. Το προαύλιο του σχολείου, ο ιστός της ελληνικής σημαίας, το γήπεδο που κάναμε τις γυμναστικές επιδείξεις, οι βρύσες που τότε δεν τις έφτανα για να πιω νερό. Μετά από τόσα χρόνια είναι ακόμη εκεί ο ίδιος επιστάτης, ο οποίος έψαξε και βρήκε τους καταλόγους εγγραφής της χρονιάς μου: Άλκηστης Σεβαστή Αττικιουζέλ του Σταύρου και της Μαρίας. Μου άρεσε πάρα πολύ το όνομα που διάλεξε η μητέρα μου για μένα, κυρίως για την ριζοσπαστική της απόφαση να έχω ένα όνομα που δεν ακολουθεί την οικογενειακή κληρονομιά. Όσο για το Σεβαστή, ήταν απαίτηση του παπά, ο οποίος δεν δεχόταν μόνο το αρχαίο ελληνικό Άλκηστης.

Ο πατέρας μου ήταν χειρούργος οδοντίατρος και η μητέρα μου δασκάλα. Ήταν και οι δύο πολύ αυστηροί αλλά ταυτόχρονα πολύ τρυφεροί. Με αγαπούσαν πάρα πολύ -καθ΄ ότι ήμουν και μοναχοκόρη- και συχνά αυτό το εκμεταλλευόμουνα. Η σχέση μου με τον πατέρα μου ήταν εξαιρετική -όσο θυμάμαι- και δεν μου χάλαγε ποτέ χατίρι. Υπήρχαν φορές που με πήγαινε στον κινηματογράφο και τον υποχρέωνα να ξαναδούμε την ταινία πάλι από την αρχή. Εξακολουθώ να είμαι φανατική φίλη του κινηματογράφου. Μου αρέσουν κυρίως οι περιπέτειες, οι ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο και οι επιστημονικής φαντασίας.

Αρχές της δεκαετίας του ’60 οι γονείς μου αποφάσισαν λόγω των πολιτικών γεγονότων να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο και ευτυχώς να έρθουν στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι συγγενείς διασκορπίστηκαν σε άλλες χώρες. Ο ξεριζωμός ήταν τόσο επώδυνος που τον θυμάμαι ακόμα, κυρίως το κλάμα των δικών μου και την σκηνή του τελωνιακού που μου πήρε την κούκλα από τα χέρια και έσπασε το κεφάλι της, ψάχνοντας για τιμαλφή. Από τότε δεν ξανάπαιξα με κούκλες. Μου άρεσε να παίζω με τ’ αγόρια ποδόσφαιρο, ασχολήθηκα με τον αθλητισμό. Έτρεχα 100 και 400 μέτρα μετ’ εμποδίων στον Πανιώνιο, και αργότερα έπαιζα βόλεϊ στην ομάδα του Μίλωνα της Νέας Σμύρνης. Ο αθλητισμός ήταν στο αίμα μου.


Το πρώτο μας σπίτι στην Αθήνα ήτανε στον Υμηττό. Γειτονιά γραφική με ευκαλύπτους και γιασεμιά, κι ένα θερινό σινεμά, την ΑΒΑΝΑ. Ο πατέρας μου εργαζόταν σαν επιστημονικός συνεργάτης σε μία μεγάλη γερμανική βιομηχανία. Η μητέρα στο σπίτι ασχολείτο μαζί μου. Λίγο αργότερα μετακομίσαμε στην Καλλιθέα. Εκεί πήγα δημοτικό σχολείο. Στο 6ο Καλλιθέας. Μετακoμίζουμε ξανά, στη Νέα Σμύρνη αυτή τη φορά και στο γυμνάσιο πια, της Ευαγγελικής Σχολής. Ονειρεμένα χρόνια. Όλα είχανε μπει σε μία τάξη, σχολείο, αθλητισμός, φίλοι, σχολικές εκδρομές, μέχρι την στιγμή που η πίεση και η συσσωρευμένη στενοχώρια προκάλεσαν στον πατέρα μου ένα σοβαρό εγκεφαλικό περιστατικό το οποίο ήταν και μοιραίο. Η εμπειρία αυτή, της ζωής, με ωρίμασε απότομα…

Τελειώνοντας το γυμνάσιο ήμουνα σίγουρη ότι θ’ ασχοληθώ με τον αθλητισμό, μέχρι τη στιγμή που ένας φίλος με παρότρυνε να τραγουδήσω. Η πρώτη μου ακρόαση ήτανε στον Δήμο Μούτση. Από αυτόν ξεκίνησαν όλα. Παρά τις θυελλώδεις αντιρρήσεις της μητέρας μου ο πρώτος δίσκος ήταν γεγονός: ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ σε ποίηση Κ. Καβάφη, Γ. Σεφέρη, Γ. Ρίτσου, Κ. Καρυωτάκη και φυσικά σε μουσική Δήμου Μούτση. Ο ταλαντούχος συνθέτης υπήρξε ο μεγάλος μου δάσκαλος και ο καλλιτεχνικός μου νονός. αφού εκείνος με βάφτισε Πρωτοψάλτη.

Μαζί του εμφανίστηκα για πρώτη φορά στη μπουάτ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΛΥΔΡΑ στην Πλάκα, σ΄ ένα πρόγραμμα που το είχε επιμεληθεί ο ίδιος. Μαζί του και η πρώτη μου -αξέχαστη- εμπειρία σε συναυλία στο Παλαί ντε Σπορ στην Θεσσαλονίκη. Από το πολύ τρακ είχε κλείσει η φωνή μου μέχρι το πρώτο τραγούδι. Οι πρώτες κριτικές αναφέρουν… τρομερό τρακ έπαθε η τραγουδίστρια του Δήμου Μούτση Άλκηστη Πρωτοψάλτη στο ρεσιτάλ της Θεσσαλονίκης χωρίς όμως αυτό να επηρεάσει την ερμηνεία της, είπαν οι ακροατές που θυμήθηκαν ότι το ίδιο… μεγάλο τρακ είχε πάθει ο Μπιθικώτσης στη συναυλία του στο Κεντρικό…(Απογευματινή 18.9.74)

·     1975. Στην οδό Σίνα υπήρχε το θέατρο ΠΑΠΑ. Εκεί πήρα το βάπτισμα αυτού του χώρου συμμετέχοντας σ’ ένα πρόγραμμα μαζί με τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη, την Μαρίζα Κωχ και τον Θανάση Γκαϊφίλια.

v Επόμενος δίσκος η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, επίσης του Δήμου Μούτση, από το θεατρικό έργο Η ΑΠΕΡΓΙΑ του Γιώργου Σκούρτη. Η πρώτη επαφή με τον Ηλία Ανδριόπουλο: ΚΥΚΛΟΣ ΣΕΦΕΡΗ, στον οποίο συμμετέχει και ο Νίκος Ξυλούρης. Η ευαισθησία και η απλότητα του συνθέτη με γοήτευσε. Ήταν η αρχή μιας φιλίας και μιας μεγάλης συνεργασίας. Αποτέλεσμα, ο δίσκος ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΛΑΪΚΑ -μαζί με τον Αντώνη Καλογιάννη- σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και Μιχάλη Μπουρμπούλη. Aμέτρητες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και το τραγούδι ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΩ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΞΕΔΕΣ γίνεται η πρώτη μου επιτυχία. Μαζί κάναμε και τις πρώτες εμφανίσεις στην Ευρώπη, στην Σουηδία και την Δανία.

·     Λίγο αργότερα ο Διονύσης Σαββόπουλος, μου προτείνει να συμμετάσχω στο διπλό του δίσκο ΡΕΖΕΡΒΑ καθώς και στις εμφανίσεις που θα έκανε τον χειμώνα στην Πλάκα. Η εμπειρία δουλεύοντας στο ΡΗΓΑ δίπλα στο Νιόνιο είναι μεγάλη. Τραγουδάμε, χορεύουμε, απολαμβάνουμε τις περιπέτειες του Καραγκιόζη με τον Σπαθάρη, ο οποίος συμμετέχει επίσης στο πρόγραμμα. Αρκετές φορές βοηθούσα τον Σπαθάρη και έκανα το… «κολλητήρι».

v Καλοκαίρι ’77, θέατρο ΣΜΑΡΟΥΛΑ, επιθεώρηση ΕΦΗΜΕΡΕΒΟΜΕΝ του Μποστ-Μουρσελά, με πρωταγωνιστές τους Θύμιο Καρακατσάνη, Σμαρούλα Γιούλη, Μαίρη Χρονοπούλου, Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Νίκο Κάποιο, Γιώργο Μοσχίδη και Γιάννη Μπέζο. Σ’ αυτή την επιθεώρηση τραγουδάω τρία τραγούδια του Βασίλη Δημητρίου. Τους θυμάμαι όλους με αγάπη. Την ίδια χρονιά συνεργάζομαι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, σε μία σειρά συναυλιών στο θέατρο ΑΛΙΚΗ.

v ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, Γιάννης Σπανός. Τα μαγικά δάκτυλα του Γιάννη και ο έντονος ερωτισμός του, μου άνοιξαν την πόρτα στο ερωτικό τραγούδι. Δουλεύαμε δημιουργικά στο σπίτι του στην Ερέτρια, οι αμέτρητες συναυλίες, μας έφεραν ακόμη πιο κοντά. Στο ΚΥΤΤΑΡΟ στην οδό Ηπείρου περάσαμε έναν ολόκληρο χειμώνα μαζί. Ήταν η αρχή σε μία διαδρομή που χάραξε την μετέπειτα πορεία μου. Το ομώνυμο τραγούδι ήταν και η πρώτη μου συνεργασία με την Λίνα Νικολακοπούλου.

·     Ο επόμενος δίσκος ήταν η πραγματοποίηση ενός ονείρου: να τραγουδήσω έναν ποιητή που θαύμαζα, που με συγκλόνιζε, που μίλαγε στην ψυχή μου, τον Οδυσσέα Ελύτη. ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ σε μουσική Ηλία Ανδριόπουλου. Το έργο αυτό, μαζί με τα ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ και τα ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ τα παρουσίασα το 1994 στο ΗΡΩΔΕΙΟ, με την Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και τη χορωδία του Αντώνη Κοντογεωργίου. Ήταν μία από τις πιο σημαντικές και συγκινητικές στιγμές της καλλιτεχνικής μου πορείας. Ένα ΗΡΩΔΕΙΟ κατάμεστο, με πανσέληνο -ερμηνεύοντας την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη σε πρώτο πλάνο- είναι ότι καλλίτερο μπορεί να ονειρευτεί ένας καλλιτέχνης. Η βραδιά αυτή έχει ευτυχώς καταγραφεί και στην δισκογραφία και τηλεοπτικά.

·     Το 1985 συνεργάζομαι για πρώτη φορά με τον Σταμάτη Κραουνάκη, με τον οποίο γνωριζόμασταν από τα σχολικά χρόνια αλλά δεν το θυμόμασταν!!! Κατά την διάρκεια της συνεργασίας μας από διάφορες περιγραφές ανακαλύψαμε ποιοι… ήμασταν! Από τότε μας συνδέει μία πολύ ειλικρινής φιλία, η οποία μέσα από τις δυσκολίες της ζωής και της τέχνης έγινε ακόμη πιο δυνατή και κρατάει μέχρι σήμερα.

v Αυτός ο δίσκος ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΑΙ ΟΠΛΟΦΟΡΩ, είναι η πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία με την Λίνα Νικολακοπούλου και η αφετηρία πολλών θεαμάτων τα οποία θεωρώ ότι έχουν αφήσει την σφραγίδα τους. Τα λόγια της Λίνας με συγκίνησαν πάρα πολύ και ο τρόπος περιγραφής των συναισθημάτων ήταν ένα βέλος που διαπέρασε την καρδιά και την ψυχή μου. Όπως είπα τότε… Το ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΚΑΙ ΟΠΛΟΦΟΡΩ στοχεύει να είναι τραγούδια για γουόκμαν, για Κυριακές πρωί, με ήλιο και βροχή… για ράδιο-ιδεολόγους και ερασιτέχνες ερωτευμένους… Έγινε από ένα παράπονο… Η πρώτη παρουσίαση αυτών των τραγουδιών γίνεται στην Θεσσαλονίκη, στο ΖΟΟΜ. Εκεί συνεργάστηκα για πρώτη φορά με τον Γιάννη Πάριο.

·     Ένα χρόνο μετά η ΛΕΩΦΟΡΟΣ Α’. Μέσα από την αναζήτησή μας για ένα νέο τρόπο παρουσίασης του ελληνικού τραγουδιού, γεννιέται η πρώτη μουσική παράσταση στην Ελλάδα. Ένα πρόγραμμα που κάναμε μαζί με τον Σταμάτη Κραουνάκη και την Λίνα Νικολακοπούλου σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, σκηνικά και κοστούμια του Μανώλη Παντελιδάκη. Όπως είπε και ο Σταμάτης «είναι ένα σενάριο με τραγούδια για τις τρεις συγκεκριμένες φωνές, τους τρεις αγγέλους αυτών και τρεις περιστρεφόμενες καρέκλες». Άλκηστης Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Κώστας Γανωτής. Η παρουσίαση των τραγουδιών εκφράζεται στην σκηνή μ’ έναν εντελώς νέο, διαφορετικό τρόπο.

v Τα τραγούδια αναμειγνύονται μεταξύ τους και γίνονται ένα. Η ομάδα μεγαλώνει. Ο Ανδρέας Βουτσινάς και ο Μανώλης Παντελιδάκης συνεργάζονται μαζί μας ανελλιπώς τα επόμενα 9 χρόνια… Χρόνια δημιουργικά, τα οποία έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μας με χρυσά γράμματα. Ο Ανδρέας υπήρξε για μένα ένας μεγάλος δάσκαλος. Η εμπειρία του, η καθοδήγησή του και η αγάπη του ήταν στοιχεία ανεκτίμητα. Σημαντική ήταν και η παρουσία του Μανώλη δίπλα μας, ο οποίος με τα σκηνικά του έντυσε τα όνειρά μας.

·     Το καλοκαίρι του 1986 κάνουμε μία μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με την Δήμητρα Γαλάνη, την οποία θαύμαζα από τα σχολικά μου χρόνια όχι μόνο για την φωνή της αλλά και για την ευαισθησία της. Αυτό το χρονικό διάστημα ήταν αρκετό να συνδεθούμε πιο πολύ και να γεννηθούν δύο υπέροχα τραγούδια: ΚΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΖΩΝΤΑΝΟΙ και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ που ήταν και ο τίτλος του ομώνυμου δίσκου που κυκλοφόρησε αργότερα σε στίχους της Λίνας.

v Η σχέση μου με την Λίνα δεν ήταν μόνο επαγγελματική. Υπήρχε και μία βαθιά, δυνατή φιλία μεταξύ μας με όλα τα υπέρ και τα κατά της… Οι διαφορετικοί χαρακτήρες μας, ήταν η αιτία που δημιουργήθηκαν πολλές συγκρούσεις μεταξύ μας, αλλά μέσα από αυτές τις συγκρούσεις πάντα γεννιόταν κάτι εποικοδομητικό. Η εκτίμηση, ο θαυμασμός και η αγάπη είναι συναισθήματα που αντέχουν στον χρόνο. Το μεγαλύτερο ποσοστό των τραγουδιών που έχω ερμηνεύσει είναι δικά της.

·     ΛΕΩΦΟΡΟΣ Β’. Στην δεύτερη σκηνοθετημένη παράσταση με τους ίδιους συντελεστές -που παρουσιάστηκε και στην Θεσσαλονίκη επί 7 μήνες- ήταν επίσης ο Κώστας Γανωτής, ο ηθοποιός Χρήστος Στέργιογλου και ο Νίκος Γαλάτης.

·     Ο επόμενος δίσκος ήταν μεγάλος σταθμός στην μουσική μου διαδρομή. Ήταν καλοκαίρι και ένας φίλος μου, ο Κώστας Κωτούλας με παρότρυνε να δω την ταινία του Εμίλ Κουστουρίτσα Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΤΣΙΓΓΑΝΩΝ, κυρίως για ν’ ακούσω τα τραγούδια της ταινίας σε μουσική του Goran Bregovic. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Η εμπειρία με τους τσιγγάνους θα μας μείνει αλησμόνητη. Ο εκτός τόπου και χρόνου τρόπος ζωής τους, η ασυνέπειά τους, ο ανύπαρκτος επαγγελματισμός τους ξεθώριασαν μονομιάς μόλις μπήκαμε στο studio.

v Το πάθος, η ενέργεια και το ταλέντο τους πλημμύρισαν αμέσως τους χώρους εγγραφής, πλημμύρισαν την καρδιά μας. Ο Goran Bregovic είναι χαρισματικός. Το ίδιο και η Λίνα Νικολακοπούλου που με τα λόγια της πέτυχε το απόλυτο της έκφρασης. Ο δικός μας Αριστείδης Μόσχος με το σαντούρι του και την ορχήστρα του, έδεσε άψογα την ελληνική ψυχή με την τσιγγάνικη. Σαν επισφράγισμα αυτής της συνεργασίας, μου έδωσε να ερμηνεύσω το τραγούδι Σ’ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΑ, ένα τραγούδι που έγραψε πριν από πολλά χρόνια για την μοναδική σύντροφο της ζωής του, την κυρία Αγγέλικα.

·     Η μουσική παράσταση του ΖΟΟΜ το 1991-1992 ήταν για μένα μία ολοκλήρωση αυτής της περιπέτειας. Εκτός από τους γνωστούς βασικούς συντελεστές, μαζί μας ήταν πάλι ο Κώστας Γανωτής και νέοι συνεργάτες, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Νίκος Ζούκας και ο Βασίλης Μοσχονάς. Η παράσταση «των τσιγγάνων» παρουσιάστηκε για δύο χρόνια -όχι μόνο στο κοινό της Αθήνας- αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο.

·     To 1993 αναζητούσαμε έναν καινούριο χώρο προκειμένου να παρουσιάσουμε τη νέα μας δουλειά ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ σε μουσική του Σταμάτη και στίχους της Λίνας. Η περιοχή του Γκαζιού μας …έκανε κλικ! Ήταν ένα απόλυτο σκοτάδι στο μικρό στενό της οδού Ιεροφαντών όταν αποφασίσαμε να το φωτίσουμε με τα όνειρά μας. Συνοδοιπόρος μας ο θεατρικός επιχειρηματίας Ηλίας Μαρασούλης ο οποίος μετέτρεψε το συνεργείο σε χώρο θεάματος. Το ονομάσαμε ΓΚΑΖΙ όπως ολόκληρη η περιοχή. Ο χώρος αυτός ήταν και η αφετηρία για την μετέπειτα εξέλιξή της. ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ. Μία παράσταση …«της βασικής ομάδας των πέντε» με το υπέροχο σκηνικό δάσος του Μανώλη Παντελιδάκη στην οποία συμμετείχαν ο Κώστας Μακεδόνας, ο Χρήστος Στέργιογλου, η Σοφία Χρήστου, ο Δημήτρης Μπάσης και για πρώτη φορά επί σκηνής, ο Σταμάτης Κραουνάκης. Η ατμόσφαιρα τόσο στην σκηνή όσο και στα καμαρίνια ήταν συγκλονιστική. Οι 6 μήνες κύλησαν σαν νερό. Αυτή η παράσταση –αυτούσια παρουσιάστηκε στο Θέατρο City Center της Νέας Υόρκης και όπως πάντα σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο. ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΛΑΪΚΑ …χορέυτηκαν με πάθος…

v Δεύτερη χρονιά στο ΓΚΑΖΙ με τίτλο ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Αυτή την φορά συμμετέχει και η μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια Λίτσα Διαμάντη. Ήταν μία συνεργασία έκπληξη και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η απόλυτη αφοσίωση σε αυτό που κάναμε και η απόλυτη υπακοή της, στις οδηγίες του Ανδρέα Βουτσινά. Το απαράμιλλο χιούμορ της και η παιδικότητά της, θα μας μείνουν αξέχαστα! Η ίδια παράσταση μεταφέρθηκε και σε έναν καινούριο τότε χώρο της Θεσσαλονίκης στο ΦΙΞ. Εκείνη την εποχή όλοι οι συντελεστές συμμετείχαμε σ’ ένα δίσκο του Σταμάτη και της Λίνας ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ. Είναι η πρώτη φορά που από ένα δίσκο έγιναν ταυτόχρονα 7 video clips υπό την σκηνοθετική ματιά του ταλαντούχου συνεργάτη και φίλου Νίκου Σούλη. Με το Νίκο συνεργαζόμαστε σχεδόν ανελλιπώς μέχρι και σήμερα. Τα video clips του μετέφεραν με ακρίβεια και ευαισθησία «την εικόνα» του λόγου και της μουσικής. Τα περισσότερα από αυτά έχουν καταγραφεί σαν ταινίες μικρού μήκους.

·     1996 στο ΡΟΔΟΝ -όπου έγινε και το… βάπτισμα του πρωτοεμφανιζόμενου Στέλιου Διονυσίου- ακούγονται για πρώτη φορά δύο τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο του ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ: ΤΟ ΜΩΡΟ και το ΔΙΘΕΣΙΟ, επάνω στο οποίο βασίστηκε και ολόκληρο το σκηνικό του Μανώλη Παντελιδάκη.

·       Την επόμενη χρονιά νέος δίσκος: ΣΑΝ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑ. Ήταν η πρώτη φορά που συνεργάστηκα με τον συνθέτη Νίκο Αντύπα, πάντα σε στίχους της Λίνας. Ήταν μία πολύ ακριβή παραγωγή για τα ελληνικά δεδομένα. Εναλλάξ Αθήνα-Πράγα-Παρίσι προκειμένου ν΄αποκτήσουμε ένα αποτέλεσμα που να μας ικανοποιεί απόλυτα. Σ’ αυτό τον δίσκο συμμετέχει και η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας υπό την διεύθυνση του Mario Clemens. Η μίξη και το mastering του δίσκου έγιναν στο Παρίσι στα studios PLUS XXX και DYAM.

v Eδώ το σκηνικό αλλάζει εντελώς. Η ιδέα της Λίνας να συνεργαστούμε με τον σκηνοθέτη της ΟΜΑΔΑΣ ΕΔΑΦΟΥΣ Δημήτρη Παπαϊωάννου, μας οδήγησε στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ για δύο χρονιές. Η παράσταση αυτή ήταν στην κυριολεξία μοναδική. Ήταν ότι πιο δύσκολο έχω κάνει μέχρι σήμερα αφού πέραν των άλλων προσόντων απαιτούσε και άψογη σωματική κατάσταση. Γυμναζόμουνα καθημερινά τουλάχιστον 2-3 ώρες, πήγαινα στο θέατρο αρκετές ώρες πριν, να προθερμάνω το σώμα μου προκειμένου ν’ ανταπεξέλθω στις ασκήσεις ακριβείας του Δημήτρη. Η συνομιλία του σώματος με τη φωνή ήταν απόλυτα συγχρονισμένα –μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το μουσικό ταλέντο του Νίκου Αντύπα έδενε απόλυτα με τον λόγο της Λίνας, τα σκηνικά της Λίλης Πεζανού, τους φωτισμούς του Ανδρέα Μπέλλη και ολοκληρωνόταν μέσα από τις αργές κινήσεις της χορογραφίας του Δημήτρη.

v Το θέαμα αυτό ήταν μία δική μου παραγωγή η οποία ξεπέρασε τις 200 παραστάσεις. Συνοδοιπόρος μου η πολύτιμη φίλη και στενή μου συνεργάτης Τώνια Δραγούνη -διευθύντρια παραγωγής των θεαμάτων μου εντός και εκτός Ελλάδας- η οποία με πραγματικό πείσμα και αφοσίωση κατάφερε μέχρι σήμερα να ξεπεράσουμε πολλές φορές τα σύνορά μας. Πίστεψε με πάθος ότι η ελληνική μουσική μπορεί να σταθεί σε οποιοδήποτε σημείο της γης, έστω και αν η γλώσσα μας είναι στα περισσότερα άγνωστη. «Αρκεί να μιλάει η φωνή, η ψυχή και το σώμα» όπως λέει χαρακτηριστικά. Τότε επισκεφθήκαμε την Πορτογαλία, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Ισραήλ και Κύπρο. Ο επίλογος αυτής της παρουσίασης ήταν το ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ minimal. Ήταν μία σκέψη μας να το ταξιδέψουμε με μία μόνο κλασσική κιθάρα – του αριστουργηματικού, δεξιοτέχνη, κλασσικού κιθαρίστα Βαγγέλη Μπουντούνη. Τα ρεσιτάλ αυτά είχαν μία μοναδικότητα στον τρόπο παρουσίασής τους. Έγιναν σε καθεδρικούς ναούς σε πολλές πόλεις της Ευρώπης: Amsterdam, Koπενχάγη, Nυρεμβέργη, Φρανκφούρτη, Βερολίνο, Darmstadt, Aμβούργο. Μοναδικό σκηνικό τα βιτρώ της εκκλησίας, ο εσταυρωμένος και τα αναμμένα μανουάλια… Εκπληκτική εμπειρία!

·     Ο δρόμος για …άλλες πολιτείες… έχει ανοίξει με αποτέλεσμα να έχω συνεχώς τη δυνατότητα να ταξιδεύω το ελληνικό τραγούδι και την ψυχή του με τον τρόπο που ακριβώς ονειρευόμουνα. Πολλά ταξίδια, πολλές εμπειρίες, ψυχική ικανοποίηση, κυρίως από την αποδοχή του κοινού που χωρίς να καταλαβαίνει την ελληνική γλώσσα γίνεται ένα με την ελληνική μουσική.

v Ανάμεσα στα ταξίδια -ξανά Ισπανία, Ισραήλ, Λονδίνο- ετοιμάστηκε και η επόμενη δισκογραφική δουλειά. Φυσικό επακόλουθο -οι ΥΔΡΟΓΕΙΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ, ένα …παιδί από τους ίδιους γονείς αλλά με διαφορετική οντότητα. Τα τραγούδια του δίσκου παρουσιάστηκαν στο DIOGENIS STUDIO, σ’ ένα πρόγραμμα που φτιάξαμε μαζί με τον Σταμάτη, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Παπαιωάννου με τίτλο ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. Βρεθήκαμε ξανά στην σκηνή μετά από αρκετά χρόνια. Μαζί μας και η ομάδα κρουστών ΗΧΟΔΡΑΣΗ του ταλαντούχου Νίκου Τουλιάτου. Το θέαμα αυτό ολοκληρώθηκε στο RADIO CITY της Θεσσαλονίκης. Καλοκαίρι 2001. Ένα ρεσιτάλ για φωνή και κρουστά. Ταξιδέψαμε όχι μόνο σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο -την οποία επισκεφθήκαμε 3 φορές- αλλά και το Ισραήλ, την Ισπανία, φτάνοντας μέχρι την μακρινή Κούβα! Τρεις συναυλίες σε δύο εκπληκτικά θέατρα. Η εικόνα του κοινού και στην Αβάνα και στην πόλη Matanzas θα μου μείνει αξέχαστη! Όλοι όρθιοι -ανεξαρτήτως ηλικίας- σε απόλυτο συγχρονισμό κινήσεων να χορεύουν υπό τον ρυθμό των ελληνικών τραγουδιών!!! Αισθάνθηκα πραγματικά υπερήφανη!

·     Μέσα στο καλοκαίρι του 2001 –ανάμεσα σε συναυλίες– μου έγινε η πρόταση να συμμετέχω στο προσωπικό album του Mario Reyes –της γνωστής οικογένειας των Gipsy Kings. Τα τραγούδια YA HABIBI και DA MELA τα παρουσιάσαμε μαζί live στο JAZZ FESTIVAL που έγινε στο DIOGENIS STUDIO.

v Το καλοκαίρι που πέρασε, ένα μοναδικό ρεσιτάλ κατεγράφη στην καλλιτεχνική μου διαδρομή. Ήταν σε έναν από τους ωραιότερους αρχαίους χώρους της Αθήνας, την Ρωμαϊκή Αγορά.

·     Ιανουάριος 2002. Τρεις εμφανίσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τίτλο ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΙΑΣ ΦΩΝΗΣ. Ένα απόσταγμα από αγαπημένα μου τραγούδια με τη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Πράγας, την συμμετοχή της σύγχρονης ορχήστρας μου και της χορωδίας Fons Musicalis, υπό την διεύθυνση του Francesic Preisler σε ενορχήστρωση του Κώστα Παπαδούκα.

v Ήταν η πρώτη φορά που ερμήνευσα και ξένα τραγούδια, κυρίως από γνωστά musicals και τον διεθνή κινηματογράφο. Αγγλικά, Ισπανικά, Κορσικάνικα.

·     Το καλοκαίρι του 2003 έκανα άλλη μία περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα με τα καλλίτερα τραγούδια της καλλιτεχνικής μου πορείας . Μαζί μας και ο παληός μου συνεργάτης αλλά και φίλος, ο Κώστας Γανωτής ο οποίος συμμετείχε φιλικά στο Μέγαρο Μουσικής όπου ερμηνεύσαμε το εκπληκτικό , δικό του τραγούδι «Τα καραβάνια».

v Τον επόμενο χειμώνα μία εντελώς ξεχωριστή συνεργασία στο “Studio Πειραιώς» ήταν αυτή με τον πετυχημένο στο είδος του Αντώνη Ρέμο. Μου έκαναν εντύπωση η καλοσύνη του, το χιούμορ του και ο καλός του χαρακτήρας. Τους έξι αυτούς μήνες θα τους θυμάμαι με αγάπη και τρυφερότητα. Η συνεργασία αυτή μεταφέρεται στην Θεσσαλονίκη στο “Studio Πολιτεία» γιά 40 παραστάσεις και μετά ταξιδεύει στην Αμερική.

·     Τον ίδιο χειμώνα κυκλοφόρησε και το νέο μου cd «Πές μου θάλασσα» το οποίο σε λίγους μόνο μήνες έγινε πλατινένιο. Ενα cd πολυσυλλεκτικό από παληούς αλλά και νέους συντελεστές που μου χάρισαν ότι καλλίτερο είχαν στην καρδιά τους και τους ευχαριστώ.

v Αυτό τον χειμώνα θα τον αφιερώσω σε μερικές συναυλίες εκτός των ελληνικών συνόρων όπως γιά παράδειγμα στην Ρωσία. Πάντα οι εκτός της χώρας μου συναυλίες είναι γιά μένα μία μεγάλη πρόκληση. Ισως η μεγαλύτερη.

·     Μετά από 20 χρόνια αποφάσισα να αλλάξω δισκογραφική εταιρία και έτσι το νέο, μουσικό, δημιουργικό μου σπίτι είναι πλέον η Heaven. Εκεί κυκλοφόρησε το LIVE cd με την συμφωνική ορχήστρα της Πράγας, από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. “Τα παραμύθια μιάς φωνής” έγινε σύντομα χρυσό. Πραγματικά ήταν μία ιδιαίτερη ικανοποίηση γιά μένα , σε μία εποχή δύσκολη γιά την ελληνική δισκογραφία.

·     Αυτό ήταν η αφορμή τα “Παραμύθια” να ταξιδέψουν στο Palace Theatre του Λονδίνου με την Συμφωνική ορχήστρα της Οξφόρδης, στην Κύπρο με την Προεδρική Συμφωνική του Κρεμλίνου και στη Θεσσαλονίκη.

·     Αυτή η συνεργασία ήταν η αφορμή που ένα ακόμη όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ενα ρεσιτάλ με την ίδια ορχήστρα στην Οπερα της Μόσχας και την χορωδία του Κρεμλίνου.

v Ήταν συναρπαστικό μία ρώσικη χορωδία να τραγουδά στην Ελληνική γλώσσα!

·     Καλοκαίρι 2004. Ένα από τα πιο δημιουργικά καλοκαίρια της καριέρας μου… Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα , ολοκλήρωση της νέας μου δισκογραφικής δουλειάς, πρόβες για τον χειμώνα με τη Δήμητρα Γαλάνη, συμμετοχή στην λαμπαδοδρομία επάνω από την γέφυρα του Ρίου-Αντιρρίου. Η μεταφορά της Ολυμπιακής Φλόγας ήταν μία μοναδική εμπειρία με συγκλονιστικά συναισθήματα. Στην κυριολεξία ένοιωθα σαν να μην πατάω στο έδαφος. Την επόμενη μέρα έγιναν και τα επίσημα εγκαίνια αυτής της πανέμορφης γέφυρας στα οποία και συμμετείχα .

·     Αθήνα 2004. Τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Μετά από μία σκληρή προετοιμασία στον Ασπρόπυργο και νοιώθοντας το μεγαλείο του εθελοντισμού από όλο τον κόσμο φτάνει η ώρα της τελετής της λήξης. Μία στιγμή πολύ μοναδική , που λίγοι καλλιτέχνες στον κόσμο έχουν την ευκαιρία να νοιώσουν στην καλλιτεχνική τους ζωή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ασφυκτικά γεμάτο στάδιο , τα πολύχρωμα μπαλόνια, την συμμετοχή του κόσμου.

v Θα κρατήσω φυλαγμένα για πάντα τα συγχαρητήρια e-mails απ’ όλο τον κόσμο. Ήταν συγκινητικά…

·     Οκτώβριος 2004. Σαν δύο ροκ καρδιές με την Δήμητρα Γαλάνη στο VOX.

·     Η φιλία τόσων χρόνων ξεδιπλώνεται σε αυτή την σκηνή, δημιουργώντας εκρηκτικές, μοναδικές βραδυές. Είναι εμφανές ότι και οι δύο απολαμβάνουμε μέχρι το κόκκαλο αυτό που κάνουμε.

v Παράλληλα κυκλοφορεί και το νέο μου cd « Να σε βλέπω να γελάς» το οποίο ολοκληρώθηκε στη Νέα Υόρκη. Ένα πολυσυλλεκτικό cd με άκρως συναισθηματικά τραγούδια . Ευχαριστώ από καρδιάς τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πάθος , την αφοσίωση και την μουσικότητά τους. Το cd αυτό έγινε χρυσό σε ελάχιστες ημέρες κυκλοφορίας.

·     Την ίδια χρονιά το «Να σε βλέπω να γελάς» απέσπασε 5 πρωτιές στα βραβεία Αρίων, βραβεύθηκε από τα βραβεία του MAD, επίσης από τους LEADERS OF THE YEAR, ενώ τον Μάρτιο του 2006 που απονεμήθηκε ένα ακόμη βραβείο από το LIFE AND STYLE. Πάντα μία βράβευση δημιουργεί πολύ όμορφα συναισθήματα και γι αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου όσους συνέβαλαν σε αυτό.

·     Δεύτερος χρόνος με τη Δήμητρα Γαλάνη στου Fix Θεσσαλονίκης .Οι βραδιές αυτές στην Θεσσαλονίκη ήταν συγκλονίστηκες! Δεν θα τις ξεχάσουμε ποτέ!!!

v Αυτή η συνεργασία που γεννήθηκε μέσα από την αγάπη και την αλληλοεκτίμηση, μία συνεργασία που γεννήθηκε πηγαία και που μετέτρεψε το εγώ σε εμείς αγκαλιάστηκε από τον κόσμο με ένα μοναδικό τρόπο. Αυτό το συναίσθημα, αυτή η καθαρότητα της έκφρασης και της μοναδικής συνεργασίας δημιούργησε τρεις πρεμιέρες και τρία φινάλε. Αθήνα 2004-2005, Θεσσαλονίκη 2005-2006, Αθήνα 2006!

·     Παράλληλα κυκλοφόρησε και το Live στο Vox, 70 λεπτά από τις καλύτερες στιγμές του προγράμματος , το οποίο και έγινε χρυσό επίσης. Την ίδια στιγμή γινόταν πλατινένιο και το cd “Να σε βλέπω να γελάς» ενώ κυκλοφόρησε και μία ειδική έκδοση σε περιορισμένα αντίτυπα με ένα double disc τελευταίας τεχνολογίας , με συλλεκτικές φωτογραφίες , με τον Αγγελό μου remix, μία αφήγησή μου για το πώς πήρε μορφή αυτό το cd, και υλικό από την συναυλία στην Μαδρίτη επ ευκαιρία της κυκλοφορίας του cd στην Ιβηρική Χερσόνησο με Ισπανικά credits.

·     Τον Μάρτιο του 2006 μου δόθηκε η ευκαιρία να εκπροσωπήσω για άλλη μία φορά την χώρα μου στο εξωτερικό, στην Διεθνή ΄Εκθεση Τουρισμού ITB, στο Βερολίνο όπου η Ελλάδα ήταν η τιμώμενη χώρα. Στις συναυλίες αυτές που εκπροσωπώ την χώρα μου αισθάνομαι μεγαλύτερη περηφάνια γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να μεταφέρω το σύγχρονο τραγούδι και τον πολιτισμό του σε άλλους λαούς. Η δύναμη της έκφρασης αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.

·     Μετά την υπέροχη καλοκαιρινή περιοδεία του 2006 , ο χειμώνας κύλησε ήρεμα. Αρκετή και ευχάριστη δουλειά προκειμένου να συγκεντρωθεί καινούργιο υλικό για το νέο cd . Το να ανακαλύψεις καινούργια τραγούδια μοιάζει πολύ με το επάγγελμα του ανθρακωρύχου… Ευτυχώς υπάρχουν καινούργια διαμάντια! Νέοι συντελεστές , συνθέτες και στιχουργοί. Σκέψεις, ιδέες, προτάσεις , δημιουργία πηγαινοερχόντουσαν όλο αυτό το διάστημα….σχεδόν δύο χρόνια ώσπου να ολοκληρωθεί η νέα δισκογραφική μου δουλειά.

v Παράλληλα και η σκέψη για τον χώρο και τον τρόπο που θα παρουσιαστούν αυτά τα νέα τραγούδια…

·     Μάιος 2007. Από τις ελάχιστες παραστάσεις που έγιναν αυτή την εποχή και θα θυμάμαι με μεγάλη συγκίνηση και υπερηφάνεια ήταν το recital που έδωσα στο Πεκίνο, στην Απαγορευμένη Πόλη επ ευκαιρία του εορτασμού των 35 χρόνων της Ελληνο κινεζικής φιλίας , υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Εξωτερικών και παρουσία της Υπουργού κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη. Από τις πιο συγκινητικές στιγμές

·     στην καριέρα μου , αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν το γεγονός ότι όλο το θέατρο συμμετείχε ρυθμικά και με έναν ιδιαίτερο τρόπο στα Ελληνικά τραγούδια.

v Το αποκορύφωμα αυτής της βραδιάς ήταν όταν στο πρώτο encore τραγούδησα ένα παραδοσιακό τραγούδι τους στα Κινέζικα , το κοινό να ξεσηκωθεί στην κυριολεξία. Ηταν τόσο εκφραστικοί και το χειροκρότημα τόσο δυνατό και παρατεταμένο που … αναγκάστηκα να ξεκινήσω από την αρχή……

·     Φτάνουμε στο καλοκαίρι του 2007 και όλα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν. Από ένα τραγούδι ξεπηδάει ο τίτλος «Στο ωραιότερο σημείο» και ταυτόχρονα η επιθυμία μου να παρουσιαστούν τα τραγουδια αυτά σε δύο παραδοσιακά επικοινωνιακούς χώρους στον Μύλο της Θεσσαλονίκης και στον Ζυγό στην Αθήνα, στα ωραιότερα σημεία της κάθε πόλης.

v Μαζί μου το Τρίφωνο, τρεις εξαιρετικές φωνές , δηλαδή ο Νίκος Κουρουπάκης, η Ερωφύλλη και ο Δημήτρης Υφαντής. Επίσης ο νέος ταλαντούχος συνθέτης και τραγουδιστής Γιάννης Χριστοδουλόπουλος ο οποίος συμμετέχει στο cd με τέσσερα τραγούδια. Μαζί μας η Αποστολίνα Μάη από τους ΑΜΜΟΣ σε φιλική συμμετοχή.

v Μία εξαιρετική ορχήστρα με πάθος και δύναμη την οποία διευθύνει ο συνθέτης, μαέστρος και ενορχηστρωτής Γιώργος Μπουσούνης των ΑΜΜΟΣ – με τον οποίο συνεργάζομαι πολλά χρόνια και έχω ερμηνεύσει τόσο στο παρελθόν όσο και τώρα τραγούδια του.

v Το cd «Στο Ωραιότερο σημείο» έγινε πλατίνα σε ελάχιστο χρόνο. ΄Αθλος για την σημερινή εποχή που η πειρατεία σαρώνει. Η απονομή έγινε …..σεμνά στο Μετρόπολις από τον Δήμαρχο Αθηναίων κ. Νικήτα Κακλαμάνη .

·     Καλοκαίρι του 2008 έγινε μία ακόμα περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με την ροκ ορχήστρα μου παρουσιάζοντας το cd «Στο ωραιότερο σημείο».

v Ένα μεγάλο διάλειμμα για ανανέωση, αναδιοργάνωση, αναθεώρηση σκέψεων, νέο cd και καινούργια πλάνα, σκέψεις, αλλαγή πλεύσης στα Live.

·     Η καινούργια πρόταση ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με τις εμφανίσεις μου μέχρι στιγμής. «Ένα πιάνο –μία φωνή» στο Gazarte του Γιάννη Πετρόπουλου που η σκηνοθετική του ματιά και ευαισθησία, δημιούργησε έναν χώρο πολύ ιδιαίτερο, φιλόξενο, έναν χώρο πρόταση στην Αθηναική διασκέδαση. Σε ατμόσφαιρα σπιτιού, χωρίς σκηνή, σε απόσταση αναπνοής από τους θεατές μαζί με τον Στέφανο Κορκολή ξεδιπλώσαμε ένα νέο τρόπο αφήγησης των τραγουδιών.

v Ο Στέφανος Κορκολής, ένας συνθέτης που όλο του το DNA είναι γεμάτο μουσική. Δέσαμε πολύ γρήγορα, ονειρευτήκαμε, καταθέσαμε, ξεδιπλώσαμε την μοναχικότητα, την ευαισθησία, την ορμή και το πάθος των τραγουδιών με ένα τρόπο καθαρό-κρυστάλλινο.Ταξιδέψαμε το «Ένα πιάνο-μία φωνή» σ το θέατρο Gadogan Hall στο Λονδίνο, στο Θέατρο του Πανεπιστημίου του Harvard στην Βοστώνη, στην Οπερα του Βουκουρεστίου και στην Κύπρο.

v Το κοινό μας αγκάλιασε σφικτά και έτσι το Gazarte συνεχίστηκε και για δεύτερη χρονιά. Στο μουσικό παιχνίδι συμμετείχε και ο Je Luis Nascimento, κρουστός από την Βραζιλία που έδωσε ένα εντελώς διαφορετικό χρώμα στα τραγούδια.

·     Χειμώνας 2010. «Φανερά-Μυστικά» ήταν το cd που ξεπήδησε μέσα από την συνεργασία μου με τον Στέφανο Κορκολή. Ένα πολύ σημαντικό γεγονός για μένα σε αυτό το cd ήταν η συμμετοχή της Λίνας Νικολακοπούλου και η μουσική σύνδεσή της με τον Στέφανο Κορκολή.

·     Το καλοκαίρι πιάνο, φωνή, κρουστά και μία κιθάρα σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.

·     Τον Οκτώβριο «Ένα πιάνο-μία φωνή» περιοδεία στην Ευρώπη, γεγονός που πάντα με ενθουσιάζει.

v Φρανφούρτη, Ντύσελντορφ, Στουτγάρδη, Ζυρίχη, Αμστερνταμ, Βρυξέλες, Μόναχο.

v Μετά το τραγούδι της Εσμεράλντας στην Παναγια των Παρισίων, μου έγινε γιά δεύτερη φορά πρόταση από την Disney να δανείσω την φωνή μου σε καρτούν. Ο ρόλος αυτή την φορά ήταν της κακιά μητριάς Γκόθελ (όπου έκανα και όλους τους διαλόγους της) στο πολύ γνωστό παραμύθι της Ραπουνζέλ. Ο ρόλος αυτός με εξιτάρισε πολύ! Η ΓΚΟΘΕΛ έκλεψε την Ραπουνζέλ και μαζί της και το φίλτρο της αιώνιας νεότητας και την κράτησε φυλακισμένη σε ενα κάστρο..Ηταν συναρπαστικο και πολύ ιδιαίτερο να φορέσω τίς λέξεις ακριβώς πάνω στο καρτούν και το ακριβές συναίσθημα στην πλοκή του έργου, πρωτόγνωρο να ακουω και να βλέπω μία αλλη ύπαρξη με την φωνή μου να ξεδιπλώνει ολα τα συναισθήματα, την ευαισθησια, πονηριά, κακια, ματαιοδοξία, τρυφερότητα, πάθος, πόνο, στοργή, απόγνωση, αγάπη. Ηταν μία ιδιαίτερη μουσικη περιπέτεια με μεγάλες απαιτήσεις. Θα το δοκίμαζα ξανά χωρίς δισταγμο.

·     Παράλληλα γεννιόταν μία νέα συνεργασία με τον τενόρο Μάριο Φραγκούλη, με τον οποίο δώσαμε “Ραντεβού στο Παλλάς”.

v Η ιστορία με τον Μάριο ξεκινάει πριν από το 2004 στην πρώτη εθελοντική συναυλία γιά τους Ολυμπιακούς αγώνες, μία εποχή ονειρεμένη, μία αψογη συνεργασια και απο τοτε δωσαμε τα χερια για να ξαναβρεθουμε επτά χρόνια μετά.

·     Η σκέψη γεννήθηκε την άνοιξη του 2010, και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα βρεθήκαμε να σκιαγραφούμε τις πρώτες εικόνες τα πρώτα τραγούδια, πανέμορφες στιγμές κάτω από το φως το απογευματινό, κάτω από την πέργολα με τον ιδρώτα να σηματοδοτεί το τι πρόκειται να επακολουθήσει…

v Κάναμε τον γύρο της γης εκατοντάδες φορές αναζητώντας τραγούδια από μουσικές, θεατρικές παραστάσεις κωμωδίες, τραγωδίες, μιούζικαλ, όπερες. Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι με αυτή την εξαίσια φωνή που ακουγόταν σε παγκοσμία αποκλειστικότητα διπλά μου -κάτω από τον έναστρο ουρανό- θα γινόμασταν ένα σώμα, μια φωνή.

·     Από μόνη της η σκέψη, δημιούργησε μια χαρά, μια έκσταση ένα πρωτόγνωρο φτερούγισμα στην ψυχή…, μέσα σ’ αυτό τον πίνακα των συναισθημάτων ξεπήδησε αυτόματα το όνομα του Γιάννη Κακλέα, Δημιουργικός, ήρεμος, μεστός με άποψη, τολμηρός με κινηματογραφική οπτική σκηνοθέτης έπαιξε μαζί μας τελεία και το θεατρικό του ρούχο μας αγκάλιασε πολύ κομψά.

v Άμεσα ήρθε στην σκέψη μας η Λίνα και ο Σταμάτης, δυο φίλοι- συνεργάτες που μου έδωσαν μερικά από τα πιο “ακριβά” μου μουσικά κοσμήματα.

·     Η Λινά ανεκτίμητη μοναδική διακριτική αλλά πολύ ουσιώδης προικισμένη με ένα κοφτερό μυαλό και λόγο μας έδωσε πολλά ” δώρα “Ο Σταμάτης, αγαπημένος άδω και 40 χρόνια μας προσέφερε απλόχερα τις μεθυστικές του μελωδίες και αντιστίξεις , έβαλε την δική του σφραγίδα σε όλα τα ντουέτα.

v Ο Μανόλης Παντελιδάκης πάντα κοντά μου από την πρώτη σκηνοθετημένη παράσταση, την Λεωφόρο  Α με τον Ανδρέα Βουτσινά .. μέχρι σήμερα.. με ιδέες, σκηνικά και παιχνίδια… πάντα απαραίτητος και πάντα ιδιοφυής στο να βρίσκει λύσεις.

v Ο Κυριάκος Κοσμίδης ήταν η ήρεμη δυναμίτη έκπληξη, εξαιρετικός χορογράφος με πολύ ευαισθησία και μεγάλη γνώση. Μας έμαθε όλες τις φιγούρες, βήμα βήμα, μας οργάνωσε σωματικά μας δημιούργησε μια σχέση απλή και ταυτόχρονα ουσιαστική στο πως να συνομιλούν δυο σώματα χωρίς φλυαρία.

v Ο Γιώργος Τέλλος ονειρεύτηκε με απόλυτη ελευθέρια, την αγκαλιά των φώτων και ο Κώστας Παπαδούκας ενορχήστρωσε με πολύ ευαισθησία όλα τα τραγούδια και ξεδίπλωσε το ταλέντο όλων των μουσικών με μοναδικό τρόπο και τους ευχαριστώ για την αρμονική συνύπαρξη.

v Ο Ζαχαρίας Σταμούλος, η συνέχεια και η μεταφορά της φωνής μου στα θέατρα, στα γήπεδα, στους μικρούς και στους μεγάλους χώρους, στα πιο δύσκολα στα πιο μακρινά και στα πολύ κοντινά με τρελό παθός για τον ήχο αφουγκράζεται και την πιο μικρή μου ανάσα ,

v Η Μυρτώ Μαγκριώτη ένας γερός και ατσάλινος κρίκος της παραγωγής, πανταχού παρούσα,

v Η Τόνια Δραγούνη παραγωγός μου δέκα επτά χρόνια, πάντα διπλά μου πάντα δημιουργική, κυματοθραύστης, σοβαρή, ουσιώδης και εντελώς απαραίτητη.

·     Ευχαριστώ όλους τους συντελεστές που μας βοήθησαν να παίξουμε αληθινά, το Παλλάς για την φιλοξενία αυτής της παράστασης που θα ήθελα να την αφιερώσω στην μνήμη του μεγάλου μου δάσκαλου Ανδρέα Βουτσινά.

·     Η μουσική είναι το γεωτρύπανο της ψυχής και της ζωής μου, είναι η γλωσσά του θεού και όταν την αισθανθείς ανακαλύπτεις καινούργιους κόσμους – έξω από το σώμα σου, Οι 40 συνολικά παραστάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στο Μέγαρο Μουσικής αγκαλιάστηκαν από το κοινό πολύ ουσιαστικά, έτσι ώστε αποφασίσαμε να συνεχίζουμε το ραντεβού μας σε όλη την Ελλάδα.

·     Μάιος 2011. Ζωντανή μετάδοση από την Aθήνα στην Γαλλία, “ένα πιάνο-μία φωνή” μέσω της ραδιοφωνικής εκπομπής “France Culture”, και παράλληλα νέες κυκλοφορίες στο προσκήνιο. Το gazarte live ένα διπλό cd γίνεται πραγματικότητα. Οι καλύτερες στιγμές των δύο χρόνων συνεργασίας με τον Στέφανο καταγράφονται και κυκλοφορούν με τίτλο “Ένα πιάνο-μία φωνή” . Αμέσως μετά κυκλοφορεί και το live από το “Ραντεβού στο Παλλάς” …

v Αθήνα 2011 Special Olympics, ένα μεγάλο παγκόσμιο αθλητικό γεγονός στην έναρξη του οποίου συμμετείχα τραγουδώντας μαζί με τον γνωστό Ιταλό τενόρο Vittorio Grigollo το τραγούδι της τελετής έναρξης. Συμμετείχα επίσης και στην τελετή λήξης, ενώ παράλληλα ετοίμαζα τις καλοκαιρινές συναυλίες εντός και εκτός συνόρων, με τον Στέφανο Κορκολή αλλά και με τον Μάριο Φραγκούλη.

·     Το καλοκαίρι του 2011 έγιναν στην Ελλάδα οι Ολυμπιακοί αγώνες “Special Olympics” όπου συμμετείχα στην τελετή έναρξης μαζί με τον διεθνούς φήμης Ιταλό τενόρο Vittorio Grigolo.

·     Αμέσως μετά την τελετή λήξης των αγώνων όπου και εκεί συμμετείχα, ολοκληρώθηκε η υπέροχη συνεργασία μου με τον Μάριο Φραγκούλη κάνοντας καλοκαιρινές συναυλίες.

v Μία συνεργασία και μία φιλία χωρίς σύνορα…

·     Τον χειμώνα το Παλλάς με φιλοξένησε για δεύτερη φορά, στην παράσταση “Μπαχάρι κανέλλα και γιορτή” όπου μαζί με την Ευανθία Ρεμπούτσικα συναντηθήκαμε μετά από 30 χρόνια! Πορείες παράλληλες και όταν ξαναβρεθήκαμε θυμηθήκαμε ιστορίες, γελάσαμε πολύ, συγκινηθήκαμε και μέσα από αυτή την αναδρομή δεθήκαμε για άλλη μία φορά. Αυτό που με μαγεύει σε αυτή την γυναίκα είναι οι μελωδίες της, ο αιθέριος τρόπος που μεταδίδει τον εσωτερικό της κόσμο μέσα από το βιολί της. Η επανένωσή μας είχε σαν αποτέλεσμα την γέννηση του cd “Για που τραβάς ελπίδα” που έγινε και αυτό πλατινένιο! Μεγάλη χαρά για την εποχή μας.

·     Χειμώνας-καλοκαίρι 2012 μαζί με την Ευανθία και τους μουσικούς της σε μία πολύ πετυχημένη περιοδεία

v Ακολουθεί μία περίοδος με πολλές παραγωγές και πολλούς τρόπους έφρασες – παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει η χώρα μας- η οποία ξεκίνησε με συμμετοχή μου σε συναυλία του Μάριου στην Βοστώνη, με την διάσημη συμφωνική ορχήστρα Boston Pops, προκειμένου να ερμηνεύσουμε μαζί το τραγούδι Rojo Violento, ένα dueto μας στα Ισπανικά που υπάρχει στο νέο του cd “Βeautiful things”.

v Παράλληλα συναυλίες με την Ευανθία, ρεσιτάλ πιάνο-φωνή με τον Στέφανο Κορκολή, ένα project χωρίς τέλος, και δύο παραστάσεις στην μικρή Επίδαυρο μαζί με τον Στέφανο αλλά αυτή την φορά όμως «Ταξιδεύοντας με τον Οδυσσέα Ελύτη», δύο παραστάσεις που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

v Σεπτέμβριος και Ηρώδειο είναι απόλυτα συνυφασμένα. Μία βραδιά του Στέφανου “Εφ όλης της ύλης” για την Ένωση Μαζί για το Παιδί, στην οποία συμμετείχα φιλικά μαζί με την Σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, τον Αντώνη Ρέμο και την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Ορχήστρα της Σύγχρονης μουσικής της ΕΡΤ, την οποία διεύθυνε ο εξαιρετικός μαέστρος Νίκος Τσούχλος.

·     Ο χειμώνας του 2013 με βρήκε πάλι στη Νέα Υόρκη με τον Μάριο Φραγκούλη και τον Γιώργο Περρή σε μία συναυλία τα έσοδα της οποίας διαθέσαμε στην “Φλόγα” και στο “Χαμόγελο του παιδιού,” αλλά και μία σειρά εμφανίσεων στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ως guest στην παιδική παράσταση “Λιλιπούπολη” για τις υποτροφίες των Αρσακείων σχολείων. Ένα ταξίδι διαφορετικό από τ άλλα, μια ξεχωριστή και απολαυστική εμπειρία με 140 παιδιά γεμάτα ζωή, όνειρα και πάθος επί σκηνής, την υπέροχη χορωδία των Αρσακείων σχολείων, με 11 ταλαντούχους σολίστες και 45 μουσικούς όλοι από το τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Πέντε παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και επισφράγισμα στο Ηρώδειο τον Σεπτέμβριου του 2013. Από τότε που άκουγα στο ραδιόφωνο τη Λιλιπούπολη, ως φανατική θαυμάστρια κι εγώ, ονειρευόμουν να ταξιδέψω σε αυτό το μυθικό κόσμο και πραγματικά το ευχαριστήθηκα ως τα τρίσβαθα της καρδιάς μου. Ξανάγινα παιδί και για άλλη μία φορά διαπίστωσα ότι, παρόλο που έχουν περάσει 3 δεκαετίες, κάποια από τα τραγούδια της Λιλιπούπολης απεικονίζουν την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα

v Η ιδιαίτερη αύτη παράσταση για εμένα κυκλοφόρησε σε διπλό cd.

·     Σχεδόν παράλληλα έχει ξεκινήσει και άλλη μία πολύ ιδιαίτερη συνεργασία, με την Φιλαρμονική Γαστουρίου Ομόνοια από την Κέρκυρα, μια εκδήλωση του Rotaract Κέρκυρας και πάλι για την “Φλόγα”.

·     Έγραψα και έσβησα πολλές φορές το πως να ξεκινήσω να περιγράψω αύτη την συνεργασία. Ήταν πραγματικά πολύ έντονη και ότι ονειρεύτηκα με αύτη την Φιλαρμονική πραγματοποιήθηκε ακριβώς, βήμα-βήμα, φύσημα-φύσημα, με αυτά τα μικρά και μεγάλα παιδιά του Γαστουρίου της Κέρκυρας που η αναπνοή τους έδωσε άλλη ζωή και χρώμα στα τραγούδια υπό την καθοδήγηση του Αρχιμουσικού Σπύρου Ράλλη. Ένα φύσημα που βγαίνει από τα σπλάχνα καθαρό, δυνατό, ατόφιο γεμάτο δίψα για μουσική και επικοινωνία.

v Ξαναβρεθηκαμε στο θέατρο Βράχων στον Βύρωνα και είναι σίγουρο ότι θα ξανασυναντηθούμε!

v Την ιδία περίοδο και άλλη μία συμμετοχή, μία άκρως συγκινητική συναυλία με πάρα πολύ κόσμο στο Velodrom του Βερολίνου.

v Μια συναυλία ελπίδας για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ιράν με τίτλο – Hope concert- στην οποία συμμετείχαν oι Taio Cruz, Swedish House Mafia, o Albano, o Henry Padovani των Police κ.α.

v Ένοιωσα έναν ιδιαίτερο κραδασμό γιατί αυτή την φορά συναντηθήκαμε σ ένα σταυροδρόμι τόσοι καλλιτέχνες με διαφορετική γλώσσα και κουλτούρα ο καθένας, άλλα μ έναν κοινό σκοπό: τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ιράν.

v Ενώσαμε τις φωνές μας για να βοηθήσουμε αυτούς που η φωνή τους δεν ακούγεται, τραγουδήσαμε για το δικαίωμα στη ζωή, την Ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, για την ισότητα, για το δικαίωμα στον πολιτισμό, τη τροφή, την εκπαίδευση, την ιατρική περίθαλψη και τόσα άλλα …

v Υπενθυμίσαμε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες που δικαιούνται όλοι.

·     Το καλοκαίρι “Με μια αγκαλιά τραγούδια” κάναμε περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο μαζί με το νέο ταλαντούχο, πολλά υποσχόμενο τραγουδιστή Γιώργο Περρή και 5 υπέροχους μουσικούς σολίστες.

v Φέτος τον χειμώνα με την αγαπημένη Ελευθερία Αρβανιτάκη.

v Η φωνή της με συγκινεί, το ηχόχρωμα της με γεμίζει ευαισθησία και αναμνήσεις. Έχουμε να συναντηθούμε επί σκηνής 25 χρόνια- από την Λεωφόρο Ά την πρώτη σκηνοθετημένη παράσταση που μας σκηνοθέτησε ο αείμνηστος Ανδρέας Βουτσινάς.

v Η μουσική νικάει τον χρόνο και έτσι απλά άλλα με πολύ δουλειά ,πάθος και ωριμότητα θα συνυπάρξουμε στη σκηνή.

v Διαλέξαμε τα καλύτερα μας κι εκείνα που μας χρειάζονται για να ομορφαίνουμε το σήμερα και το αύριο. Τραγούδια, εικόνες κι αισθήματα ,αποσκευές από τα κοινά μας κι από τα ξεχωριστά μας, στην μουσική σκηνή του Pilotis studio με 9 σπάνιους μουσικούς.

v Αρκετές συναυλίες το καλοκαίρι και εμφανίσεις στην Θεσσαλονίκη ολοκλήρωσαν την υπέροχη αυτή συνεργασία.

·     Επόμενος σταθμός το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και τον εξαιρετικό μαέστρο Λουκά Καρυτινό. Τίτλος παράστασης “Μυστικό τοπίο” –  4 sold out συναυλίες με τραγούδια αγαπημένα από το παρελθόν, τα οποία καταγράφηκαν για πάντα σε cd. Συμμετείχε και η χορωδία των Αρσακείων σχολείων υπό την διεύθυνση της μοναδικής Χριστίνας Βαρσάμη.

·     Αρχές του 2016 μία ακόμα εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής για 6 βραδιές – sold out και πάλι – με μία υπέροχη ορχήστρα μαντολίνων !!! «Παιχνίδι με τον χρόνο» με την ορχήστρα Mandolin Arte  και μία επιλογή από τραγούδια που ξαναβγήκαν στο φως μετά από πολλά πολλά χρόνια σε ενορχηστρώσεις του Θωμά Κοντογεώργη.

v Η ίδια παράσταση παρουσιάστηκε σε αρκετά θέατρα της Ελλάδας  και ολοκληρώθηκε στην Ρωμαική Αγορά σε μία μοναδική βραδιά για το συνέδριο των  New York Times.

v Παράλληλα αρκετές συναυλίες στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό με «Τα χρώματα της Ελλάδας» υπό την Αιγίδα του ΕΟΤ , συναυλίες που με ξεσηκώνουν γιατί προβάλουν  την Ελληνική μουσική και τον Πολιτισμό της χώρας μας.  Παρίσι, Λονδίνο, Ισραήλ, Νέα Υόρκη, Κύπρος …

·     Έτσι έφτασε ο χειμώνας του 2016 . 10 χρόνια Gazarte ,

v 7 χρόνια με τον ταλαντούχο συνθέτη Στέφανο Κορκολή . 16 παραστάσεις με τίτλο «REUNION» οι οποίες στην συνέχεια ταξίδεψαν στην Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, την Βέροια. Με αυτό το project μας βρήκε το 2017.

·     Παράλληλα παραστάσεις με « Άρωμα Ελλάδας» στο Παρίσι, την Μόσχα, το Johanesburg …Ο ΕΟΤ και πάλι κοντά μας στην μεταφορά του Πολιτισμού  μας εκτός συνόρων, αλλά και η Aegean πιστός χορηγός μας αρκετές φορές .

Δισκογραφία _συνοπτικά

·       1975    Τετραλογία    Columbia 70189 LP-CD _Από τρία τραγούδια ο Μανώλης Μητσιάς και ο Χρήστος Λεττονός. Σε ένα η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και 3 ακόμη από το ντουέτο Λεττονού-Πρωτοψάλτη. Η μουσική του Δήμου Μούτση που μελοποίησε στίχους των Γιάννη Ρίτσου, Γιώργου Σεφέρη, Κωνσταντίνου Καβάφη.

·       1976    Κύκλος Σεφέρη _ Columbia 70801 LP-CD _Ποίηση του Γιώργου Σεφέρη μελοποιημένη από τον Ηλία Ανδριόπουλο. Με τον Νίκο Ξυλούρη και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.

·       1976    Εργατική Συμφωνία _Columbia 70804 LP-CD _Μουσική γραμμένη για το θεατρικό έργο του Γιώργου Σκούρτη Απεργία. Τραγουδούν η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης και ο Δήμος Μούτσης.

·       1977    Απλά Τραγούδια  _Columbia 70851 LP-CD        Ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Άλκηστης Πρωτοψάλτη. Τραγούδια των Δήμου Μούτση (4), Γιάννη Καραλή (4), Χρήστου Λεττονού (3).

·       1979    Η Ρεζέρβα _Lyra 3735/6 2LP-CD _Διπλό άλμπουμ με 14 τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου. Εκτός από τον ίδιο τραγουδά η Άλκηστις Πρωτοψάλτη σε 3 τραγούδια και από ένα η Αφροδίτη Μάνου και η Ελένη Βιτάλη. Σε δεύτερες φωνές οι Νίκος Παπάζογλου, Δημήτρης Κοντογιάννης και Μήτσα Ρούτη. Στην πρώτη κυκλοφορία υπήρχε φυλλάδιο 24 σελίδων με τους στίχους.

·       1979    Γράμματα Στον Μακρυγιάννη και Άλλα Λαϊκά _Lyra 3738 LP-CD Μουσική του Ηλία Ανδριόπουλου και στίχοι των Μάνου Ελευθερίου και Μιχάλη Μπουρμπούλη. Με τον Αντώνη Καλογιάννη και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.

·       1980   Μανιάτικα _Lyra 3328 LP-CD _Μουσική Μιχάλη Τερζή, στίχοι Κυριάκου Κάσση, με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και τον Νικόλα Μητσοβολέα.

·       1981    Άλκηστις Πρωτοψάλτη _Lyra 3334 LP-CD _Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος της, με 3 τραγούδια από τα Λυρικά του Μίκη Θεοδωράκη σε β' εκτέλεση. Ακόμη τραγούδια των Λουκιανού Κηλαηδόνη, Ηλία Ανδριόπουλου, Χρήστου Γκάρτζου, κ.α.

·       1981    Φράγμα _Lyra 3750 LP-CD           Η μουσική του Δήμου Μήτσου και οι στίχοι του Κώστα Τριπολίτη. Τραγουδά ο συνθέτης, η Σωτηρία Μπέλλου, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης μαζί με τον Μούτση τις Διαδόσεις και οι δυο τους με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη τις Κουβεντούλες Με Τον Φρόυντ.

·       1982   Τέλος Δεν Έχει Το Τραγούδι          Lyra 3352 _Ποτ πουρί με τραγούδια από τη δεκαετία του 1960 σε νέες εκτελέσεις με τους Νένα Βενετσάνου, Γιάννη Κούτρα, Άλκηστη Πρωτοψάλτη και Δημήτρη Ψαριανό. Η ενορχήστρωση του Τάσου Καρακατσάνη.

·       1984   Προσανατολισμοί _Lyra 3374 LP-CD _Μουσική Ηλία Ανδριόπουλου, ποίηση Οδυσσέα Ελύτη. Τραγουδά η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Απαγγέλλει η Ρηνιώ Παπανικόλα.

·       1984   Έξοδος Κινδύνου _Polydor 823532 LP-CD        Η μουσική του Γιάννη Σπανού. Οι στίχοι στα μισά τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου. Τραγουδά η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και ο Διονύσης Θεοδόσης.

·       1985   Κυκλοφορώ κι Οπλοφορώ _Polydor 827589 LP-CD _Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδά τη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη με στίχους του Κραουνάκη (5), της Λίνας Νικολακοπούλου (6) και τη Μαλάμω της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Χρυσό άλμπουμ 92.000 αντιτύπων.

·       1986   Πάει η Αγάπη Μου _Columbia 170097 LP-CD _Συλλογή τραγουδιών από τους δίσκους της στην ΕΜΙ τη διετία 1975-1977.

·       1986   Λυσιστράτη   Philips 830411 LP-CD _Μουσική του Κραουνάκη, στίχοι της Λίνας Νικολακοπούλου για θεατρική παράσταση του Λάκη Λαζόπουλου. Παίζουν και τραγουδούν ο Λάκης Λαζόπουλος, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Γιώργος Λέφας, ο Κώστας Ίτσιος, ο Γρηγόρης Βαλτινός, η Ελένη Οικονομίδου.

·       1987    Λεωφόρος _Polydor 833193 LP-CD         Κραουνάκης, Νικολακοπούλου, Ανδρέας Βουτσινάς, Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γανωτής ένωσαν τις δυνάμεις τους για τις παραστάσεις στη Λεωφόρο. Η ηχογράφηση έγινε στις 20 Ιουνίου 1987.

·       1987    Latin _Minos 671/2 LP-CD _Ο Γιώργος Νταλάρας σε λατινοαμερικάνικα τραγούδια και ελληνικά τραγούδια της δεκαετίας του 1960 επηρεασμένα από τους ρυθμούς της Νότιας Αμερικής, των Γιώργου Μουζάκη, Τάκη Μωράκη, Γιώργου Ζαμπέτα, Μανώλη Χιώτη. Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο Μάμπο Μπραζιλέιρο.

·       1988   Δικαίωμα _Polydor 835468 LP-CD Πλατινένιο _Τραγούδια με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη γραμμένα από τους Δήμητρα Γαλάνη, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Πάριο, Νένα Βενετσάνου και Σταμάτη Κραουνάκη.

·       1989   Δυο Βήματα Απ' Την Άμμο _Polydor 837998 LP-CD _Τραγούδια του Σταμάτη Σπανουδάκη με την Πρωτοψάλτη.

·       1989   Τι Ώρα Νάναι           Polydor 839939 LP-CD _Δίσκος του Αντώνη Καλογιάννη. Συμμετέχει ο Γιάννης Πάριος και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη.

·       1990   Λεωφόρος Β Polydor 843250 LP-CD _Οι Κραουνάκης, Νικολακοπούλου, Βουτσινάς στήνουν την παράσταση με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Η ηχογράφηση γίνεται στο Chorus της Θεσσαλονίκης στις 18 Ιανουαρίου 1990. Συμμετέχουν οι Νίκος Γαλάτης, Κώστας Γανωτής και Χρήστος Στέργιογλου. Χρυσό 50.000 αντιτύπων.

·       1991    Παραδέχτηκα           Polydor 849304 LP-2CD Πλατίνα _Μουσική του Γκόραν Μπρέγκοβιτς, στίχοι της Λίνας Νικολακοπούλου. Με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Πλατινένιο 96.000.

·       1992    Το Τραγούδι Γυμνό _Fidelity 512242 2LP-2CD _Δίσκος με ηχογραφήσεις 15 τραγουδιστών, με αφορμή τις εκπομπές του Κώστα Κωτούλα στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9.84. Η Πρωτοψάλτη στα Ήσυχα Βράδια του Λάκη Παπαδόπουλου και Ίσως Φταίνε Τα Φεγγάρια του Νότη Μαυρουδή.

·       1992    Zoom 91-92 _Polydor 513661 LP-CD _Οι Κραουνάκης, Νικολακοπούλου, Βουτσινάς στήνουν την παράσταση ξανά για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Η ηχογράφηση γίνεται το διήμερο 15 & 16 Απριλίου 1992 στην Πλάκα. Συμμετέχουν: Κώστας Μακεδόνας, Κώστας Γανωτής, Νίκος Ζούκας, Βασίλης Μοσχονάς.

·       1993    Καραβάνια _Ακτή 472909 LP-CD _Στίχοι, μουσική, ερμηνεία του Κώστα Γανωτή. Συμμετέχει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη.

·       1993    Επιτυχίες _Lyra 0103 CD _Τραγούδια της Πρωτοψάλτη από τους δίσκους της στη Lyra.

·       1993    Ανθρώπων Έργα _Polydor 521384 LP-CD Χρυσό _11 Συνθέσεις του Σταμάτη Κραουνάκη με στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Τραγουδά η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Χρυσό άλμπουμ 60.000 αντιτύπων.

·       1994    Τα Πρώτα Μου Τραγούδια _ΕΜΙ 80236 LP-CD _Διπλός δίσκος της Πρωτοψάλτη από τη δισκογραφία της στην ΕΜΙ την περίοδο 1975-1977.

·       1995    Όταν Έρχονται Οι Φίλοι Μου       Columbia 2LP-2CD _12 καινούργια και 10 παλιά τραγούδια, σε νέες εκτελέσεις, του Σταμάτη Κραουνάκη. Με τους Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Λίτσα Διαμάντη, Έλλη Πασπαλά, Κώστα Μακεδόνα, Μαρία Μαρκέτου, Χρήστο Στέργιογλου, Σοφία Χρήστου, Δημήτρη Μπάση (πρώτη δισκογραφική εμφάνιση), Λίνα Νικολακοπούλου και την παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου).

·       1995    Το Τρίτο Στεφάνι _Polydor 529857 LP-CD _Μουσική και τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του ΑΝΤ1. Το μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή σε τηλεοπτική μεταφορά του Γιάννη Δαλιανίδη. Ο Δημήτρης Μπάσης σε ένα τραγούδι και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη σε τρία τραγούδια με στίχους του Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου.

·       1996    Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη σε έργα του Ηλία Ανδριόπουλου          Polydor 533787

LP-CD

 

·       1997    Σαν ηφαίστειο που ξυπνά _Mercury 536430 2XΠΛΑΤΙΝΑ             Το εμπορικότερο άλμπουμ της Άλκηστης Πρωτοψάλτη με 121.000 πωλήσεις μεγαλύτερη επιτυχία ''Διθέσιο''.

·       1999    Σαν ηφαίστειο που ξυπνά - Live _Mercury 546011      

·       2000   Υδρόγειες σφαίρες _Mercury 542360 XΡΥΣΟΣ _Xρυσό Άλμπουμ 30.000 αντιτύπων του Νίκου Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου.

·       2002   Πες μου θάλασσα _Mercury ΠΛΑΤΙΝΑ _Άλμπουμ με μεγάλους συνθέτες όπως Κραουνάκης, Μιτζέλος και την Δήμητρα Γαλάνη με μεγαλύτερη επιτυχία ''Τράβα Σκανδάλη'' 40.000 αντιτύπων άλμπουμ πλατινένιο.

·       2003   Τα παραμύθια μιας φωνής _HEAVEN 0026       Live από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας. Xρυσό cd και dvd 20.000 αντιτύπων.

·       2004   Να σε βλέπω να γελάς _ΗΕAVEN 0039 _Καλύτερος Έντεχνος Δίσκος του 2004 στα Μουσικά Βραβεία Αρίων 4η απονομή με μεγάλες επιτυχίες εκ των οποίων ''ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΑ'',''ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ'',''ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ'' ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ''Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ'' Στέφανου Κορκολή και Νίκου Μωραίτη 80.000 ΑΝΤΙΤΥΠΩΝ 2ΠΛΑ ΠΛΑΤΙΝΕΝΙΟ ΑΛΜΠΟΥΜ.

·       2005   Live στο VOX - Δήμητρα Γαλάνη, Άλκηστις Πρωτοψάλτη _HEAVEN 0069      Kαλύτερος Live δίσκος 2005 στα Μουσικά Βραβεία Αρίων. Πλατινένιο 40.000 πωλήσεων.

·       2007   Στο ωραιότερο σημείο _HEAVEN 0068 _ΠΛΑΤΙΝΕΝΙΟ ΑΛΜΠΟΥΜ 55.000 ΑΝΤΙΤΥΠΩΝ.

·       2008   30 χρόνια δισκογραφία _UNIVERSAL 1790383 _Συλλογή με τραγούδια από την 30χρονη καριέρα της τραγουδίστριας χρυσό άλμπουμ 15.000 αντίτυπων.

·       2010   Φανερά Μυστικά _HEAVEN 0167 _Πλατινένιο άλμπουμ με Επιτυχίες ''Η αγάπη που πάει'', το ομότιτλο κτλ των Κορκολή, Νικολακοπούλου κ.ά.

·       2012   Για Που Τραβάς Ελπίδα _HEAVEN        

·       2014   Θέα Παραδείσου _HEAVEN 02282        

“Maudie” _Το χρώμα της ζωής βασισμένο σε αληθινή ιστορία

Η ταλαντούχα Βρετανίδα ηθοποιός Σάλι Χόκινς πρωταγωνιστεί στο πλευρό του Ιθαν Χοκ σε μια συγκινητική ταινία βασισμένη στην αληθινή ιστορία της Καναδέζας ναΐφ ζωγράφου Μοντ Λιούις _βγήκε στο αέρα, τέτοιες μέρες του 2016. Οι περισσότεροι την πρόσεξαν από την υποψήφια για Όσκαρ ερμηνεία της στο Blue Jasmine του Γούντι Άλεν, όπου στάθηκε επάξια δίπλα στη σαρωτική Κέιτ Μπλάνσετ. Κάποια είχαν την τύχη να την ανακαλύψουν νωρίτερα, στο αξιολάτρευτο “Happy-Go-Lucky” (Τυχερή & ευτυχισμένη) του Μάικλ Λι.

Η ερμηνεία της ως Πόπι στην ταινία Τυχερή κι Ευτυχισμένη (Happy-Go-Lucky) το 2008, της χάρισε αρκετά βραβεία όπως τη Χρυσή Σφαίρα Α' Γυναικείου Ρόλου. Άλλες σημαντικές ταινίες της είναι: Το Μυστικό της Vera Drake (Vera Drake, 2004), Fingersmith (2005), Persuasion (2007), Γυναίκες Έτοιμες για Όλα (Made in Dagenham, 2010). Για το “Θλιμμένη Τζάσμιν” έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου, ενώ για την ερμηνεία της στην “Μορφή του Νερού” κέρδισε το βραβείο Satellite και προτάθηκε για Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα, BAFTA και SAG Α' Γυναικείου Ρόλου.

Με πολλά αστέρια, από όλους τους κριτικούς, η “Maudie” _έστω κι αν η ταινία μοιάζει εκ πρώτης όψεως να βασίζεται στη συγκίνηση που προκαλεί το ζευγάρωμα επί της οθόνης δύο αταίριαστων, μοναχικών και μάλλον απροσάρμοστων χαρακτήρων και στην αφήγηση μιας όχι και τόσο γνωστής αληθινής ιστορίας.


Η Σάλι Χόκινς πρωταγωνιστεί στο biopic που βασίζεται στη ζωή της Καναδέζας ναΐφ ζωγράφου Μοντ Λιούις. Η ταινία, η οποία εκτυλίσσεται στη Νέα Σκωτία, τη δεκαετία του ’30, επικεντρώνεται στο ρομάντζο της εύθραυστης καλλιτέχνιδας (η Λιούις έπασχε από χρόνια ρευματοειδή αρθρίτιδα) με έναν αντικοινωνικό ιχθυοπώλη (τον υποδύεται ο Ιθαν Χοκ), για τον οποίο ξεκινά να δουλεύει ως οικονόμος, ενώ παράλληλα προσπαθεί να ασχοληθεί με το αληθινό της πάθος, τη ζωγραφική, για την οποία θα γινόταν αργότερα διάσημη.

Την ταινία σκηνοθετεί η Ιρλανδή Εϊλινγκ Γουόλς, με την οποία η Χόκινς είχε ξανασυνεργαστεί στη βρετανική μίνι σειρά «Fingersmith», που βασιζόταν στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Σάρα Γουότερς που ενέπνευσε και την “Υπηρέτρια” του Παρκ Τσαν-γουκ.

Maud Kathleen Lewis

Η Maud Kathleen Lewis (γεν. Dowley, 7-Μαρτ-1903 – 30-Ιουλ-1970) ήταν Καναδή λαϊκή καλλιτέχνης από τη Νέα Σκωτία, που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της μέσα στη φτώχεια σε ένα μικρό σπίτι στο Marshalltown. Πέτυχε την εθνική αναγνώριση το 1964-1965 για τους χαρούμενους πίνακές της με τοπία, ζώα και λουλούδια, που προσφέρουν ένα νοσταλγικό και αισιόδοξο όραμα της πατρίδας της. Έχουν δημιουργηθεί αρκετά βιβλία, θεατρικά έργα και ταινίες για αυτήν (σσ. _πχ. _εκτός από την περί ης ο λόγος “Maudie”   Maud Lewis: A World Without Shadows, The Illuminated Life of Maud Lewis, I Can Make Art ... Like Maud Lewis, Maud Lewis _1903-1970 κλπ) παραμένοντας μια από τις πιο διάσημες λαϊκές καλλιτέχνες του Καναδά. Τα έργα της εκτίθενται στην Πινακοθήκη της Νέας Σκωτίας, καθώς και στο αναπαλαιωμένο σπίτι της, τους τοίχους του οποίου στόλισε με την τέχνη της. Παρά την αναγνώρισή της, η Lewis δεν είχε ποτέ έκθεση σε μουσεία, ούτε τα έργα της συλλέχθηκαν από γκαλερί τέχνης κατά τη διάρκεια της ζωής της.

Η Lewis, κόρη του σιδερά John και της Agnes _Germain Dowley, γεννήθηκε με γενετικές ανωμαλίες και τελικά εμφάνισε ρευματοειδή αρθρίτιδα, η οποία μείωσε την κινητικότητά της, ειδικά στα χέρια της. Η επιχείρησή του πατέρα της,  της επέτρεψε να απολαύσει μια μεσοαστική παιδική ηλικία και εισήχθη στην τέχνη από τη μητέρα της, η οποία της πρότεινε να φτιάχνει χριστουγεννιάτικες κάρτες με ακουαρέλα για να τις πουλήσει.
Ο πατέρας της πέθανε το 1935, και η μητέρα της τον ακολούθησε το 1937.

Γάμος

Η Ντάουλι παντρεύτηκε τον Έβερετ Λιούις, έναν ιχθυοπώλη από το Μάρσαλταουν (που έκανε και διάφορες άλλες δουλειές φύλακας κλπ) το 1938, σε ηλικία 34 ετών. Σύμφωνα με τον Everett, ο Maud εμφανίστηκε στο κατώφλι του ως απάντηση σε μια αγγελία που είχε αναρτήσει στα τοπικά καταστήματα "live-in or keep house" (οικονόμος) για έναν 40χρονο εργένη.

Έμεναν στο μονόχωρο σπίτι του Έβερετ με μια σοφίτα ύπνου. Η Maud χρησιμοποίησε το σπίτι ως στούντιο της, ενώ ο Everett φρόντιζε για τις δουλειές του σπιτιού, ζώντας κυρίως στη φτώχεια. Συνόδευε τον σύζυγό της στους καθημερινούς του γύρους, πουλώντας ψάρια από πόρτα σε πόρτα, φέρνοντας μαζί της και χριστουγεννιάτικες κάρτες που είχε ζωγραφίσει _πουλώντας τις για πέντε σεντς όπως τότε που ήταν κορίτσι. Αυτές οι κάρτες αποδείχθηκαν δημοφιλείς στους πελάτες του συζύγου της και όταν ο Έβερετ προσλήφθηκε ως νυχτοφύλακας στο γειτονικό Poor Farm το 1939, η Λιούις άρχισε να πουλά τις χριστουγεννιάτικες κάρτες και τους πίνακές της απευθείας από το σπίτι τους. Ο άντρας της ήταν αυτός που την ενθάρρυνε  να ζωγραφίσει και εκείνος της αγόρασε το πρώτο της σύνολο λαδιών.

Επέκτεινε τη γκάμα της, χρησιμοποιώντας άλλες επιφάνειες για ζωγραφική, όπως χαρτοπολτούς (beaverboards), φύλλα από κουτιά μπισκότων και masonite, όντας παραγωγική καλλιτέχνης, που ζωγράφιζε επίσης σχεδόν σε κάθε διαθέσιμη επιφάνεια στο μικροσκοπικό τους σπίτι: τοίχους, πόρτες, κουτιά ψωμιού, ακόμη και τη σόμπα. Κάλυψε πλήρως την εμπορική ταπετσαρία με απλά μοτίβα με λεπτούς μίσχους, φύλλα και άνθη

Τεχνοτροπία

Η Lewis χρησιμοποιούσε έντονα χρώματα στους πίνακές της και τα θέματά της ήταν συχνά λουλούδια ή ζώα, συμπεριλαμβανομένων ομάδων βοδιών, αλόγων, πουλιών, ελαφιών και γατών. Πολλοί από τους πίνακές της είναι με υπαίθριες σκηνές, όπως βάρκες στο Cape Island με το κύμα να σκάει, άλογα που τραβούν έλκηθρα, σκέιτερ και πορτρέτα ζώων. Οι πίνακές της εμπνεύστηκαν από τις παιδικές αναμνήσεις του τοπίου και των ανθρώπων γύρω από το Yarmouth και το Νότιο Οχάιο, καθώς και από τοποθεσίες του Digby όπως το Point Prim και το Bayview. Την επηρέασαν και οι εμπορικές χριστουγεννιάτικες κάρτες και τα ημερολόγια.

Επέστρεφε στα ίδια θέματα ξανά και ξανά, κάθε φορά ζωγραφίζοντάς τα ελαφρώς διαφορετικά. Για παράδειγμα, έκανε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, εικόνες γατών κατά τη διάρκεια της καριέρας της _με τη σειριακή φύση της πρακτικής της να οφείλεται εν μέρει στη ζήτηση των πελατών. Επανέλαβε συνθέσεις που πουλούσαν καλά ενώ απέρριψε τις λιγότερο δημοφιλείς. “Βάζω τα ίδια πράγματα, δεν αλλάζω ποτέ”, είπε για το στυλ της στο πρόγραμμα CBC Telescope το 1965 _ “Ίδια χρώματα και ίδια σχέδια”.

Πολλοί από τους πίνακές της είναι αρκετά μικροί, όχι μεγαλύτεροι από 20\25εκ, αν και είναι γνωστό ότι έχει κάνει τουλάχιστον πέντε πίνακες που είναι 60\75εκ. Το μέγεθος των πινάκων της περιοριζόταν από το βαθμό που μπορούσε να κινήσει τα χέρια της, τα οποία επηρεάζονταν όλο και περισσότερο από την αρθρίτιδα. Χρησιμοποιούσε κυρίως μπογιές τοίχου και Tinsol, μια βαφή με βάση το λάδι. Η τεχνική της συνίστατο στην πρώτη επίστρωση του καμβά με λευκό, στη συνέχεια σχεδίαση ενός περιγράμματος και εφαρμογή μπογιάς απευθείας από το Tinsol. Ποτέ δεν συνδύαζε ή ανακάτεψε χρώματα

Οι πρώιμοι πίνακες της Maud Lewis από τη 10ετία του 1940 είναι αρκετά σπάνιοι. Μια μεγάλη συλλογή έργων της βρίσκεται στην Πινακοθήκη της Νέας Σκωτίας (AGNS). Περιστασιακά εμφανίζει τα παντζούρια Chaplin/Wennerstrom (τώρα μέρος της συλλογής Clearwater Fine Foods Inc.) που περιλαμβάνει 22 εξωτερικά παντζούρια σπιτιών που ζωγράφισε στις αρχές της 10ετίας του 1940 για  Αμερικανούς γείτονες (είχαν εξοχικό  στο South Shore). Τα περισσότερα από τα παντζούρια είναι αρκετά μεγάλα, στα 165Χ35εκ αλλά πληρωνόταν ελάχιστα.

Μεταξύ 1945 και 1950, κόσμος άρχισαν να σταματά στο σπίτι της (όντας κοντά στον κύριο αυτοκινητόδρομο και την τουριστική διαδρομή της Νέας Σκωτίας), αγοράζοντας τους πίνακές της για 2-3$. Μόνο τα τελευταία τρία ή τέσσερα χρόνια της ζωής της οι πίνακες της άρχισαν να πωλούνται για 7-10$. Κέρδισε την εθνική προσοχή ως λαϊκός καλλιτέχνης μετά από ένα άρθρο στο Star Weekly του Τορόντο το 1964, και το 1965, εμφανίστηκε στο  CBC-TV. Δύο από τους πίνακες του Lewis παραγγέλθηκαν από τον Λευκό Οίκο τη 10ετία του 1970. Η αρθρίτιδα της περιόρισε την ικανότητά της να ολοκληρώσει πολλές από τις παραγγελίες που προέκυψαν από την εθνική της αναγνώριση.

Ύστερη ζωή και θάνατος

Τον τελευταίο χρόνο της ζωής της, η Lewis έμεινε σε μια γωνιά του σπιτιού της, ζωγραφίζοντας όσο πιο συχνά μπορούσε ενώ ταξίδευε πέρα ​​δώθε στο νοσοκομείο για θεραπεία προβλημάτων υγείας. Πέθανε στο Digby στις 30 Ιουλίου 1970, από πνευμονία. Ο σύζυγός της σκοτώθηκε το 1979 από διαρρήκτη κατά τη διάρκεια απόπειρας ληστείας του σπιτιού.
Μετά τον θάνατο του Έβερετ Λιούις, το βαμμένο σπίτι τους άρχισε να φθείρεται. Μια ομάδα πολιτών από την περιοχή του Ντίγκμπι ξεκίνησε το Maud Lewis Painted House Society για να σώσει το ορόσημο. Το 1984, πουλήθηκε στην επαρχία της Νέας Σκωτίας και μεταφέρθηκε στη φροντίδα του AGNS, που το αποκατέστησε και το έκανε μέρος της μόνιμης έκθεσης Lewis. Αυτή η εμπνευσμένη ιστορία βοήθησε να επηρεάσει την επαρχιακή και δημοτική κυβέρνηση σχετικά με τη σημασία ενός μουσείου τέχνης για την πόλη. Κάθε χρόνο, αυτό το αξιοθέατο υποδέχεται χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο και απεικονίζει την τραγικότητα της επιμονής των σωματικών δυσκολιών σε κατάσταση _ακραίας συχνά φτώχειας.

Ένα ατσάλινο μνημείο γλυπτό που βασίζεται στο σπίτι τους έχει στηθεί στην αρχική κατοικία στο Marshalltown, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Brian MacKay-Lyons, ενώ ένα αντίγραφο του Maud Lewis House χτίστηκε το 1999 από τον συνταξιούχο ψαρά Murray Ross, με ολοκληρωμένο εσωτερικό,  λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Marshalltown.

Γραμματόσημα

Η Lewis αναγνωρίστηκε ως τιμώμενη την ημέρα κληρονομιάς της επαρχίας για το 2019 και κυκλοφόρησε ένα γραμματόσημο περιορισμένης έκδοσης με την τέχνη της. Η Canada Post ανακοίνωσε ότι οι πίνακες της Maud Lewis θα εμφανίζονται στα γραμματόσημα των Χριστουγέννων και των εορτών από το 2020 και μετά, ενώ πίνακές της παρουσιάστηκαν σε τρία γραμματόσημα του Νοε-2020.

Τιμές πώλησης

Πίνακες της πουλήθηκαν σε δημοπρασίες με συνεχώς αυξανόμενες τιμές. Το 2009 πχ. το a Family Outing αγοράστηκε για 22.200$ Καναδά σε δημοπρασία Bonham's στο Τορόντο. Ένα άλλο, το a View of Sandy Cove, το 2012 για 20.400C$, ένας πίνακας που βρέθηκε το 2016 παραπεταμένος σε ένα κατάστημα στο Οντάριο, το Portrait of Eddie Barnes & Ed Murphy, Lobster Fishermen, σε ηλεκτρονική δημοπρασία για 45.000C$., και το Black Truck, που απεικονίζει το ομώνυμο όχημα σε δρόμο με λουλούδια, πωλήθηκε σε δημοπρασία στο Τορόντο για 350.000$C$ !! το 2022


 

 

17 Οκτωβρίου 2024

Το Αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης κλείνει τα 57 του

Η κλασική κωμωδία των Μόντι Πάιθον Monty Python And The Holy Grail από το 1967 που θα έκανε μέχρι και τον Βασιλιά Αρθούρο να παραδώσει το θρόνο για τον μοναδικό λόγο ότι θα είχε πέσει κάτω από τα γέλια _υπό τον όρο να του άρεσε η μαύρη ή σκοτεινή κωμωδία ή μαύρο χιούμορ (humour noir) …
Εδώ οι απόψεις διίστανται γιατί μια μορφή προσέγγισης, από την εύθυμη πλευρά, θεμάτων σοβαρών _ακόμη και πολιτικών “παίζει”… Και καλά με το θάνατο ή την αρρώστια ή τη λογοτεχνία τρόμου, με κωμικά στοιχεία ή το gallows humor = _πολύ εύστοχα, χιούμορ της κρεμάλας.

Εισαγωγικά να πούμε πως οι Monty Python γνωστοί και ως The Pythons είναι μια βρετανική εξάδα, που ξεκίνησαν το 1969 με την κωμική (αγγλικό χιούμορ) τηλεοπτική σειρά “Monty Python's Flying Circus” (το ιπτάμενο τσίρκο των Μόντι Πάιθον), παράλληλα  με σειρά εκπομπών, κινηματογραφικών έργων, ηχογραφήσεων και θεατρικών παραγωγών (μέχρι το 1989+).

Τα κωμικά και σατιρικά έργα τους είχαν μεγάλη επιρροή στη λαϊκή κουλτούρα στη Βρετανία, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, επηρεάζοντας μετέπειτα Βρετανούς δημιουργούς.

Αναφέρουμε ενδεικτικά:

·       Το ιπτάμενο τσίρκο των Μόντι Πάιθον κωμωδία _τηλεοπτική σειρά του BBC της Μεγάλης Βρετανίας από το 1969 με 45 επεισόδια μέχρι το 1974.

·       And Now for Something Completely Different (1971), κινηματογραφική ταινία με σκετς από την τηλεοπτική σειρά.

·       Οι ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης (Monty Python and the Holy Grail) _1975 (περί ου ο λόγος) σατιρική κινηματογραφική ταινία για τον μύθο του Βασιλιά Αρθούρου.

·       Ένας προφήτης... Μα τι προφήτης! (Monty Python's Life of Brian) _1979, μια κινηματογραφική σάτιρα με την ιστορία ενός νεαρού Εβραίου που θεωρήθηκε μεσσίας.

·       Monty Python Live at the Hollywood Bowl (1982), η ταινία από μια ζωντανή παρουσίασή τους, στην οποία έπαιξαν μερικά από τα πιο ωραία κωμικά τους σκετς.

·       Μόντι Πάιθον, το νόημα της ζωής (1983), μια κινηματογραφική συλλογή από σκετς για το νόημα της ζωής, με αρκετό μαύρο χιούμορ.

Το Αδελφάτο

Ο Βασιλιάς Αρθούρος, με τον πιστό υπηρέτη του Πέρσιβαλ, ξεκινά ένα μαραθώνιο ταξίδι μέσα στο βασίλειό του, αναζητώντας το Άγιο Δισκοπότηρο, ένα κειμήλιο που έχει μέσα του τη Θεϊκή Δύναμη και θα τον βοηθήσει να κυβερνήσει τη χώρα με σύνεση και δικαιοσύνη. Στην πορεία του θα συναντήσει σπουδαίους ιππότες, θα τους στρατολογήσει και μαζί θα συνεχίσουν την αναζήτηση αυτή μέχρι τέλους. Θα συναντήσει όμως και προβλήματα: πρωτίστως την έλλειψη αλόγων - εξαιτίας του χαμηλού προϋπολογισμού και της αναζήτησης αλλά και της ταινίας (!). το γεγονός ότι ως Βασιλιάς δεν έχει ολική αποδοχή από το λαό του, επιπλέον ο Μαύρος Ιππότης ακόμη και μετά τον πλήρη ακρωτηριασμό του από το Βασιλιά επιμένει να του κλείνει το δρόμο ενώ οι ιππότες που θα ξεχυθούν στην αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου θα πέσουν θύματα ενός γάμου, μιας ομάδας λυσσασμένων για σεξ γυναικών και ενός - από το τίποτα - μιούζικαλ που εμφανίζεται την πιο ακατάλληλη στιγμή...

To «Αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης» (ελληνική μετάφραση που προδίδει εποχές κεφιού και πρωτοτυπίας στη διανομή) υπήρξαν στην πραγματικότητα η επανένωση της ομάδας των Μόντι Πάιθον μετά το τέλος του τηλεοπτικού «Flying Circus» (και ενώ διάσπαρτα τα μέλη της ομάδας είχαν πάρει ο καθένας και το δικό του δρόμο) και μαζί η πρώτη τους (κανονική) μεγάλου μήκους ταινία, αφου το «And Now For Something Completely Different« του 1971 ήταν στην πραγματικότητα μια συρραφή από σκετς, εκεί που οι Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πάλιν, Τζον Κλιζ, Γκρέιαμ Τσάπμαν και Ερικ Αϊντλ διέπρεψαν αλλάζοντας οριστικά και αμετάκλητα την αίσθηση που είχε ο κόσμος για το χιούμορ - μέχρι και σήμερα.

Τα περίπου 90 λεπτά της ταινίας - low budget πρωτίστως στην ψυχή της και αυτό δεν φαίνεται μόνο στην έλλειψη αλόγων - υπήρξαν αρκετά για να μετατρέψουν τους Μόντι Πάιθον σε ροκ σταρς της εποχής τους, όχι μόνο επειδή η ταινία υπήρξε μια τεράστια εμπορική επιτυχία, πείθοντας τους Τέρι Τζοόυνς και Τέρι Γκίλιαμ να πιστέψουν (ευτυχώς) μια για πάντα και στο σκηνοθετικό τους ταλέντο, αλλά γιατί το τελείως (εδώ ταιριάζει επιτέλους αυτή η πολυχρησιμοποιημένη τα τελευταία χρόνια λέξη) αναρχικό τους σύμπαν «έβγαλε νόημα» ακριβώς στις πιο τρελές, ακατανόητες, σουρεαλιστικές και χοντροκομμένες στιγμές του.

Κατά flix, το “Αδελφάτο” είναι ένα genre από μόνο του: ένα patchwork φτιαγμένο από απολαυστική ιστορική ανακρίβεια, «καμμένους» αναχρονισμούς και από deadpan αποκεφαλισμούς, animation έργα τέχνης δια χειρός του Τέρι Γκίλιαμ, συν αυτή την ανεκτίμητη (βρετανική, να το πούμε) ακαριαία ανεκδοτολογική διάθεση που διατρέχει την ταινία ήδη από τους ξεκαρδιστικούς τίτλους τέλους στην… αρχή μέχρι τον νεκρό που δεν είναι νεκρός και το διαρκές σπάσιμο του τέταρτου τοίχου.

Oι Πάιθον αναφέρονται συνεχώς στη δική τους αναζήτηση ενός ιερού δισκοπότηρου που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από τη φιλοδοξία η κολεκτίβα τους και όλα όσα κουβαλάνε μέσα στα κεφάλια τους τα μέλη της να μπορέσουν να πάρουν μια μορφή που θα κάνει τον θεατή να γελάει διαρκώς την ίδια ώρα που γελάει επειδή αντιλαμβάνεται κάτι που συνέβη λίγο πριν και προετοιμάζεται για το επόμενο γέλιο σε έναν τέλειο κύκλο που σε αφήνει εξαντλημένο από θράσος, θάρος, πολιτική ανορθότητα και αδιόρατη, αλλά τελικά τόσο δηκτική σάτιρα, αφού αν μπορείς να παίξεις με την Ιστορία (και τη θρησκεία - θα το κάνουν εδώ αλλά κυρίως αργότερα στο «Life of Brian») τότε είσαι γνήσιος πολιτικός καλλιτέχνης.

Μισό αιώνα +7 χρόνια μετά, η κωμωδία δοκιμάζεται σε μια ολότελα διαφορετική εποχή, όχι μόνο για την πολιτική ορθότητα της, αλλά ενδεχομένως και για τη λεπτή γραμμή που χώριζε ανέκαθεν το χιούμορ από την πλάκα, το αστείο από το ανέκδοτο, τη φυσική κωμωδία της ζωής από αυτή του μυαλού. Είναι απλά ενδεικτικό πως η vintage χειροποίητη αθωότητα που ανέκαθεν χαρακτήριζε το “Αδελφάτο” των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης» μοιάζει σήμερα μέχρι και με πειραματικό σινεμά υψηλής νοημοσύνης.

·       Μ.Βρετανία, 1975, Έγχρωμο _91λ

·       Παραγωγή: Μαρκ Φορστέιτερ, Μάικλ Γουάιτ

·       Σκηνοθεσία: Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς (μέλη των Πάιθον)

·       Σενάριο: Γκράχαμ Τσάπμαν, Τζον Κλιζ, Ερικ Αιντλ, Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πάλιν (Πάιθονς)

·       Φωτογραφία: Τέρι Μπέντφορντ

·       Μοντάζ: Τζον Χάκνεϊ

·       Πρωταγωνιστούν: Γκράχαμ Τσάπμαν, Τζον Κλιζ, Ερικ Αιντλ, Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πάλιν (Πάιθονς)

·       Διανομή: New Star


“Οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης”:
_Όταν οι Monty Python
άλλαξαν τον κόσμο της κινηματογραφικής κωμωδίας

“Περιέχει δέκα καλά αστεία και 70 λεπτά σιωπής” είχε γράψει ο κριτικός κινηματογράφου Τζιν Σίσκελ, βλέποντας την ταινία. O χρόνος δεν τον δικαίωσε: “παίζει” … πάντως η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των βρετανών κωμικών ψηφίστηκε το 2000 από το περιοδικό Total Film ως η “5η καλύτερη κωμωδία όλων των εποχών”. Όπως έχουν αποκαλύψει στο ντοκιμαντέρ τους, επειδή δεν είχαν ιδέα από κινηματογράφο, αποφάσισαν την ταινία να τη σκηνοθετήσουν όσοι είχαν το όνομα «Τέρι»: και ο κλήρος έπεσε στους Τέρι Γκίλιαμ και Τέρι Τζόουνς, οι οποίοι κάθονταν στην καρέκλα του σκηνοθέτη εναλλάξ. Επέλεξαν το παρανοϊκό τέλος στο φιλμ “γιατί δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε κάτι καλύτερο”, όπως έχει πει ο Τζον Κλιζ. Ενώ οι χρηματοδότες της ταινίας, που είχε μπάτζετ κάτι λιγότερο από 300.000 λίρες ήταν: οι Pink Floyd, οι Led Zeppelin, ο Ίαν Άντερσον (των Jethro Tull), ο θεατρικός παραγωγός Μάικλ Γουάιτ … η ομάδα κρίκετ Heartaches και τρεις ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες.

Παίζεται πάλι “επετειακά” _με προπώληση εισιτηρίων