Imane Khelif _dietro le quinte

Η Imane Khelif  είναι επαγγελματίας πυγμάχος της Αλγερίας. Εκπροσώπησε τη χώρα της ήδη στους Θερινούς Ολυμπιακούς του 2020 στους τελευταίους (2024 στο Παρίσι) _δείτε παρακάτω την ιστορία της

Σε ότι μας αφορά, επιτακτική η ανάγκη συντριβής των ιδεολογημάτων και πρακτικών του αστικού “δικαιωματισμού” και επομένως, είναι αναγκαίο να κατακτηθούν η γνώση και η ικανότητα αντιπαράθεσης με σύγχρονες αστικές θεωρίες, το κεντρικό και πιο επικίνδυνο χαρακτηριστικό των οποίων είναι ότι σύνθετα κοινωνικά ζητήματα, όπως η βία κατά των γυναικών, η _σε εισαγωγικά "ταυτότητα φύλου", ο ρατσισμός κά., παρουσιάζονται με όρους ατομικών δικαιωμάτων.

Οφείλουμε να διερευνήσουμε:

1.   Την κοινωνικοοικονομική βάση που ευνοεί την εμφάνιση και απήχηση αυτών των ιδεολογημάτων,

2.  Τον αντιεπιστημονικό - ανορθολογικό τους χαρακτήρα,

3.  Τα συστηματικά εγχειρήματα θεσμικής επιβολής τους,

4.  Τη στρατηγική σημασία που έχουν για το καθεστώς και

5.  Την αναγκαιότητα τεκμηριωμένης συστηματικής καταπολέμησής τους.

Με αφορμή την συζήτηση για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό του φύλου, ακούστηκαν απόψεις που αφορούν στα ανθρώπινα δικαιώματα,.. στην επιστήμη, στην  ιδεολογία, στην θρησκεία, και συνολικά  στην λειτουργία της κοινωνίας.

Γράφει ο \\ Ηλίας Μιχαλαρέας  Δρ. Ψυχολογίας- Δρ. Γεωγραφίας.
Επιστημονικά Υπεύθυνος Μονάδας Απεξάρτησης «Διάπλους»
της Ψυχιατρικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας.   

(2017)
Σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που αφορά στη ζωή συνανθρώπων μας οφείλουμε να ακούμε τις απόψεις των άλλων, να αντιπαραθέτουμε τις δικές μας και εάν είναι μέσα στις μεθόδους μας, να τις μετράμε με το μέτρο της πραγματικότητας, της πράξης. Εάν μείνουμε στο επίπεδο της αντιπαράθεσης της μίας ιδέας με την άλλη, τότε αυτό είναι δογματισμός που ενίοτε καταλήγει σε ύβρεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς που αφορούν είτε σε πρόσωπα είτε σε κόμματα είτε σε οτιδήποτε δεν συμφωνεί με τις ιδέες μας. Δεν μπορεί να γίνει διάλογος με την λογική που λέει: εάν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με εμάς, τότε αλλοίμονο στην πραγματικότητα.

Η επιστήμη δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο πού μπορούμε να το επικαλούμαστε με έναν επίσης γενικό, απόλυτο και αόριστο τρόπο. Έχει μια θεωρία, ένα αντικείμενο μελέτης, μια μεθοδολογία και μια επιστημονική εφαρμογή. Αυτό σημαίνει, πως η επιστημονική μέθοδος καθορίζει την κοσμοαντίληψη και επηρεάζει την κατεύθυνση της επιστήμης. O ιδεαλισμός και ο διαλεκτικός υλισμός, είναι οι δύο βασικές μέθοδοι της ανθρώπινης σκέψης. Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτούς τους δυο τρόπους σκέψεις, αλλά και για να κατανοήσουμε γιατί και πως κατηγορεί ποιός, ποιόν, υποθέτουμε πως: δύο maîtres υψηλής ραπτικής σε δύο διαφορετικά εργαστήρια συλλαμβάνουν και συνθέτουν ιδεαλιστικά ο ένας, διαλεκτικά ο άλλος τις δημιουργίες τους. Και οι δύο με τα εργαλεία τους, σχεδιάζουν αυτό που νοητικά έχουν συλλάβει πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί που είναι το patron, δηλαδή, ο τρόπος, η μέθοδος για να   το αποτυπώσουν πάνω στην πραγματικότητα ενός τοπιού υφάσματος. Ο ιδεαλιστής maître εφαρμόζει το patron (τη μέθοδο) πάνω στο τόπι (την πραγματικότητα) κόβει αυτό που αποτυπώνεται και ότι περισσεύει το πετάει (δεν το αναγνωρίζει ως υπαρκτό, βλ. νεοθετικισμός Ludwig Wittgenstein, ,τα όρια της «γλώσσας» μου είναι τα όρια του  κόσμου μου).
Η πραγματικότητα είναι η μέθοδός μου. Αντίθετα, ο διαλεκτικός maître αφού αποτυπώσει και αναγνωρίσει αυτό που έχει σχεδιάσει επαναπροσδιορίζει διαρκώς την μέθοδό του γνωρίζοντας όλο και μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, της πραγματικότητας. H μέθοδος, προσαρμόζεται διαρκώς στην πραγματικότητα. Και, για αυτό το λόγο, η μαρξιστική φιλοσοφία δεν είναι δόγμα. Διαφορετικές μεθοδολογικές προσεγγίσεις λοιπόν μπορεί να καταλήγουν σε διαφορετικά επιστημονικά συμπεράσματα. Μπορεί επίσης η επιστήμη, να χρησιμοποιείται προς όφελος των συμφερόντων της άρχουσας τάξης.

Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν επιστημονικές θεωρήσεις που υποστηρίζουν ότι το φύλο καθορίζεται αποκλειστικά από Βιολογικούς παράγοντες, θεωρήσεις που υποστηρίζουν ότι το φύλο είναι Κοινωνικό κατασκεύασμα, θεωρήσεις που αντιλαμβάνονται το φύλο ως μια πολυσύνθετη, πολυπαραγοντική  πραγματικότητα, Θρησκευτικές απόψεις κ.λπ.

Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να συλλάβει με μία νοητική πράξη αυτό που μας περιβάλλει, αυτό που είμαστε. Μέσα από τις επιμέρους επιστήμες (Βιολογία, Μαθηματικά, Ψυχολογία, Κοινωνιολογία…) ο κόσμος προσεγγίζεται τμηματικά. Χρησιμοποιώντας μεθόδους και εργαλεία (όρους, αναλυτικές κατηγορίες) που δεν ταυτίζονται απόλυτα με το αντικείμενο μελέτης, προσπαθούμε να τον περιγράψουμε και  να συνεννοηθούμε ταυτόχρονα. Συνεπώς η «γλώσσα»  που χρησιμοποιούμε δεν είναι ο κόσμος και τα όρια της «γλώσσας» δεν είναι τα όρια του κόσμου.

Η Βιολογία και τα εργαλεία που χρησιμοποιεί, περιγράφουν ένα μικρό μέρος της ανθρώπινης σεξουαλικότητας (η σεξουαλικότητα έχει ιστορία), ένα μεγάλο μέρος του ανθρωπίνου φύλου, του σεξ, κ.λπ.

Η Κοινωνιολογία, η Ψυχολογία, η Ιατρική, η Ιστορία… κάνουν ακριβώς το ίδιο. Έτσι, οι όροι χρωμοσώματα, γονίδια… αποδίδουν μια πλευρά της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Συνεπώς η σεξουαλικότητα δεν είναι μόνο Βιολογία. Το ίδιο συμβαίνει και με τους όρους στερεότυπα, αναπαραστάσεις…, που χρησιμοποιεί η Κοινωνιολογία. Η ταυτότητα φύλου, το ανθρώπινου φύλο δεν είναι μόνο κοινωνιολογία κοκ. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, αυτή η διαδικασία, θα μας οδηγήσει   στην διεπιστημονική σύνθεση αυτού που αναλύθηκε, στο βαθμό που κατανοήθηκε.

Η εστίαση μόνο στις κοινωνικές πλευρές της δημιουργίας της ταυτότητας φύλου είναι υπέρμετρος κοινωνιολογικός αναγωγισμός, που μειώνει την πολυσυνθετότητα του και φτωχαίνει, σε τελευταία ανάλυση, την υπόθεση άνθρωπος. Το ίδιο συμβαίνει με τον βιολογικό αναγωγισμό, τον ψυχολογικό αναγωγισμό… Στο βαθμό που η υπό μελέτη πραγματικότητα ταυτίζεται με τις αναλυτικές κατηγορίες της βιολογίας, για παράδειγμα, σε αυτό το βαθμό μιλάμε για βιολογισμό και αντίστοιχα για ιατρικοποίηση, ψυχιατρικοποίηση,ψυχολογικοποίηση, κοινωνιολογικοποίηση, κοκ.

Η επιμονή στην μείωση της  ανθρώπινης ύπαρξης σε μία μόνο πλευρά της (Βιολογισμός, Κοινωνιολογισμός…) εμπεριέχει την βία της  επιστημονικής άσκησης εξουσίας. Η αναγωγή της δημιουργίας της ταυτότητας φύλου μόνο στην κοινωνία, είναι μια βίαιη διαδικασία, που δίνει επιστημονικό άλλοθι στον κατακερματισμό του σύγχρονου ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο βιολογία ή μόνο κοινωνιολογία. Μέσα από την αυθαίρετη αφαίρεση ουσιωδών πλευρών του, ο άνθρωπος δεν αντιμετωπίζεται ως μία ενιαία και καθολική προσωπικότητα που ζει και διαμορφώνεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό, οικονομικό, ιστορικό περιβάλλον αλλά ως ένα σύνολο συμπεριφορών ή συμπτωμάτων που αποκτούν οντότητα μέσα από ετικέτες, ταμπέλες και τα στενά  όρια ενός θεσμοθετημένου κοινωνικού περιθωρίου. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να χωρίζονται σε μειοψηφίες και  πλειοψηφίες, σε ΤΡΑΝΣ, ΛΟΑΤΚΙ, QUEER… άτομα, οι  άνθρωποι πρέπει να είναι ισότιμοι, αλληλέγγυοι μεταξύ τους, όπου ο ένας να αποδέχεται την ιδιαιτερότητα του άλλου. Σε διαφορετική περίπτωση, νομιμοποιείται ο στιγματισμός και ο κοινωνικός ρατσισμός, σε βάρος των ατόμων που θέλουν να αλλάξουν νομικά την ταυτότητα φύλου τους.

Η οικογένεια, η σεξουαλικότητα, οι ανθρώπινες σχέσεις, έχουν μία ιστορία. Αυτό σημαίνει πως είναι πολυπαραγοντικές οντότητες με πλευρές κοινωνικές, βιολογικές, πολιτιστικές, ψυχολογικές… Για να τις κατανοήσουμε θα πρέπει να αναλύσουμε και να συνθέσουμε ένα σύνολο αιτιών και παραγόντων. Στην συνέχεια, για να βρούμε διέξοδο στο αδιέξοδο μιας σούπας αυτών των  αιτιών και παραγόντων θα πρέπει να αναζητήσουμε την κύρια πηγή της αντίθεσης, τις κύριες αιτίες.

Σε ότι αφορά στην οικογένεια, στην σεξουαλικότητα, στις ανθρώπινες σχέσεις… οι κύριες αιτίες είναι κοινωνικές, ιστορικές, οικονομικές, ψυχολογικές και για αυτό αυτές οι σχέσεις είναι κυρίως κοινωνικές, ιστορικές σχέσεις και όχι κυρίως βιολογικές η οτιδήποτε άλλο, που όμως εμπεριέχουν βιολογικές ή άλλες πλευρές. Εάν αφαιρέσουμε τις βιολογικές πλευρές, για παράδειγμα, τότε μιλάμε για ένα καινούργιο δημιούργημα χωρίς ιστορία που γεννιέται από την αποϊστορικοποίηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Έχουμε με αυτό τον τρόπο, την απαραίτητη «επιστημονική» κάλυψη για να υποστηρίξουμε και να επιβάλλουμε οτιδήποτε. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι προσπάθειες αντικατάστασης των εννοιών «πατέρας», «μητέρα» με το «γονέας που γεννά», και το «γονέας που δεν γεννά» και η απόφαση του δήμου του Λονδίνου, για την αντικατάσταση της προσφώνησης «κύριος», «κυρία», στο μετρό, με μια άλλη που θα σέβεται το τρίτο φύλο. Η ίδια η Ε.Ε, σε έκδοση με τίτλο «Transgender Europe», χαρακτηρίζει «αναπόφευκτο κομμάτι της κοινωνικής προόδου» την αμφισβήτηση των εννοιών άνδρας και γυναίκα (Ριζοσπάστης 23/7/2017). Και μόνο το γεγονός της εμπλοκής των ευρωπαϊκών μονοπωλίων σε αυτή την υπόθεση θα πρέπει να μας προβληματίσει. Φαίνεται,  ότι ο καπιταλισμός «αποφάσισε» εν είδει Θεού, τον έλεγχο της αναπαραγωγής και την δημιουργία ενός «νέου είδους» ανθρώπου με ουδέτερα χαρακτηριστικά, που τα ατομικά του δικαιώματα δεν θα διαμορφώνονται κοινωνικά, με ευάλωτη κοινωνική ταυτότητα και ταυτότητα φύλου, που δεν θα ανήκει σε τάξεις αλλά σε πολιτιστικές ομάδες, που δεν θα διαφοροποιείται από μια μεγάλη μάζα ομοιόμορφα εκμεταλλεύσιμων ανθρώπων. Που θα παράγει και θα καταναλώνει χωρίς να σκέφτεται.

Η ψυχολογία λοιπόν, προέκυψε ως η σχέση μεταξύ του οργανικού και του κοινωνικού (Henri Wallon).
Συνεπώς, η διάκριση του βιολογικού και του κοινωνικού φύλου δεν οφείλει να γίνεται με σκοπό να προσδιορίσει τον παράγοντα που οδηγεί στην εμφάνιση κάποιων χαρακτηριστικών στα άτομα με διαφορετικό φύλο. Άλλωστε η διαμάχη μεταξύ κληρονομικότητας και περιβάλλοντος είναι μια παλιά ιστορία. Η διάκριση του βιολογικού και του κοινωνικού φύλου οφείλει να γίνεται με σκοπό να αναδείξει μια σύνθετη διαδικασία, κατά την οποία τα Α ή Β χαρακτηριστικά και συμπεριφορές αποτελούν το αποτέλεσμα της κοινωνικής διαμεσολάβησης στη βάση μιας βιολογικής διαφοράς. Είναι δηλαδή, μια μεθοδολογική διάκριση και δεν υφίσταται επί της ουσίας. Το φύλο λοιπόν, προσδιορίζεται αντικειμενικά.

Από εκεί και πέρα , βιολογικές θεωρίες, θεωρίες κοινωνικής μάθησης, γνωστικής ανάπτυξης, θρησκευτικές απόψεις, κοινωνικές θεωρίες, επιχειρούν να προσεγγίσουν, αναλύσουν, περιγράψουν, κατανοήσουν την πραγματικότητα που ορίζεται ως ταυτότητα φύλου ή έμφυλη ταυτότητα, ως κοινωνικό, βιολογικό φύλο, ως ρόλος των φύλων. Να υπενθυμίσουμε ότι αυτοί οι όροι δεν ταυτίζονται με την πραγματικότητα, απλά την περιγράφουν, τους χρησιμοποιούμε για να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο, είναι ιστορικά προσδιορισμένοι, δεν υπήρχαν πάντα και ίσως δεν θα υπάρχουν στο μέλλον.

Ό,τι, πριν μερικά χρόνια θεωρούντο ως  «φυσιολογικά δεδομένα», σήμερα αλλάζουν και ενίοτε, εν μέσω των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, αλλάζουν με βίαιο τρόπο.

Οι έννοιες της οικογένειας, της πατρίδας της θρησκείας, του φύλου, του άντρα, της γυναίκας, τίθενται από τον καπιταλισμό, που σημειωτέον, για αιώνες τις χρησιμοποίησε για την αναπαραγωγή και τον έλεγχο της εργατικής δύναμης , υπό ερώτηση. Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης και ακραίου νεοφιλελευθερισμού, δεν υπάρχουν σταθερά σημεία αναφοράς.

Γιατί όμως, ο καπιταλισμός αλλάζει τα δεδομένα; Στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, οι ανάγκες για μεγαλύτερες πωλήσεις των πολιτιστικών υποπροϊόντων του ιμπεριαλισμού, ομοιομορφοποιούν (βλ. unisex) αυτά τα προϊόντα, αμβλύνοντας τα αισθητικά, πολιτιστικά και ηθικά τους στοιχεία. Σκοπός είναι να ελαχιστοποιηθούν τα κριτήρια επιλογής που έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις πωλήσεις. Η αξία του εμπορευματοποιημένου προϊόντος αντικαθιστά την όποια αισθητική, ηθική ή άλλη αξία.

Έχοντας σαν ουσιαστικό στόχο την αναπαραγωγή των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων παραγωγής, επιχειρούν να επηρεάσουν την κοινωνία, ανάγοντας τις μεταδιδόμενες σε αυτήν γνώσεις, ιδέες, και αξίες σε προσωπικές πεποιθήσεις. Είναι  σαν να λένε ότι οι ιδέες μας είναι και δικές σας ιδέες. Αυτές οι ιδέες, αξίες κ.λπ., θα χαρακτηρίζουν τις δραστηριότητες του ατόμου και των ομάδων, που «προβλέπεται» να αντικαταστήσουν τις κοινωνικές τάξεις (βλ. συζητήσεις για την κατάργηση των τάξεων).

Η αστική προπαγάνδα, χρησιμοποιεί τις διαδικασίες κοινωνικής μάθησης, μίμησης, πρότυπων μοντέλων… ώστε να περάσει την αίσθηση της καινοτομίας και να νομίζουν τα άτομα ότι συμβάλλουν στην κοινωνική αλλαγή αρνούμενα την ενσωμάτωση. Για την επίτευξη των παραπάνω απαιτούνται δυο προϋποθέσεις: δημιουργία συγκρούσεων με την χρήση ενός υποτιθέμενου εναλλακτικού λόγου και σταθερότητα στις προτεινόμενες  «εναλλακτικές»  προτάσεις συμπεριφοράς.

Μεταστρέφοντας την πραγματικότητα, η προπαγάνδα εμφανίζει την κυρίαρχη αντίληψη σαν ριζοσπαστική, ανατρεπτική, ακόμα και επαναστατική.  Από αυτή την άποψη, τα άτομα έχουν την ψευδαίσθηση της συμμετοχής στην κοινωνία με σκοπό όχι την προσαρμογή στους κυρίαρχους κανόνες αλλά την τροποποίησή  τους μέσα από τη διάσταση της καινοτομίας, της κοινωνικής αλλαγής. Ωθούνται τα άτομα να αναζητήσουν λύσεις των προβλημάτων μακριά από τις αιτίες που τα δημιούργησαν.

Για να λειτουργήσει αυτή η διαδικασία, επεξεργάζονται νέες μορφές προώθησης αξιών, κανόνων,  εκτιμήσεων, συμπεριφορών, με την επίφαση του εκσυγχρονισμού και με άλλοθι την «επιστήμη».

Οτιδήποτε εγγυάται ένα σταθερό σημείο αναφοράς θα πρέπει να αλλάξει, να αντικατασταθεί από μια ρευστή αισθητική, από ρευστούς κανόνες και όρια ώστε ο άνθρωπος να είναι εύκολα χειραγωγήσιμος.

Τα όρια της ελευθερίας του ατόμου στον καπιταλισμό, ορίζονται: α) από την αταξική αντιμετώπιση του κοινωνικού γίγνεσθαι, β) την μεταφυσική αντίληψη για την κρίση και την δημιουργία ψυχολογίας της κρίσης γ) και την άρνηση της αντικειμενικής  πραγματικότητας. Αυτοί είναι οι τρείς βασικοί άξονες τις αστικής προπαγάνδας.

Το δικαίωμα του ατόμου στην εργασία, στην παιδεία, στην υγεία… αντικαθίσταται σιωπηλά από γενικά και ανώδυνα για την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων ατομικά δικαιώματα. Η μόνη όμως  ελευθερία, που ο καπιταλισμός αναγνωρίζει στο άτομο, είναι η ελευθερία να πουλάει την εργατική του δύναμη ατομικά χωρίς κοινωνικές συμβάσεις.

Επειδή δεν είναι η συνείδηση που καθορίζει το είναι, αλλά το κοινωνικό είναι που καθορίζει την συνείδηση όλες οι ατομικές, προσωπικές απόψεις, η αντίληψη που το άτομο έχει για τον εαυτό του, η ατομική επιλογή, διαμορφώνονται σε κοινωνικά πλαίσια δηλαδή, σε συγκεκριμένες κοινωνικές, οικονομικές, ιστορικές συνθήκες. Δεν υπάρχει το Εγώ χωρίς το Εμείς (βλ. θεωρία για νευρώνες καθρέφτες). Συνεπώς, ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος  που το άτομο βιώνει τον εαυτό του, το φύλο του κ.λπ. διαμορφώνεται κοινωνικά.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να «αυτοπροσδιορίζεται», να «αυτοπροσδιορίζει» το φύλο του είτε βιώνει «δυσφορία φύλου»  είτε όχι, αλλά αυτό ανεξάρτητα από την αντικειμενική πραγματικότητα. Ανεξάρτητα δηλαδή από το τι υπάρχει αντικειμενικά, ο καθένας μπορεί να νομίζει ότι θέλει. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση, η σύγκρουση με τις κοινωνικές νόρμες, τα κοινωνικά στερεότυπα, ίσως είναι αναπόφευκτη. Για τον λόγο αυτό, οφείλει η πολιτεία να διασφαλίσει την δυνατότητα κάθε είδους  υποστήριξης, πριν και μετά την απόφαση αλλαγής της ταυτότητας φύλου.

Το δικαίωμα της αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου από την ηλικία των 15 ετών θέτει σειρά ζητημάτων που έπρεπε να ληφθούν υπόψη. Για να μην μείνουμε, σε αυτά που προκύπτουν από την υψηλή συνάφεια μεταξύ δυσφορίας φύλου και ψυχολογικών προβλημάτων ή προβλημάτων ψυχοπαθολογίας,  άλλωστε τα σκιαγραφεί στο δελτίο τύπου που εξέδωσε η παιδοψυχιατρική εταιρεία, θα αρκεστούμε να υπενθυμίσουμε ότι «η ηλικία αυτή χαρακτηρίζεται από ρευστότητα της διαμορφούμενης ταυτότητας φύλου και η εμπλοκή των εν λόγω νέων στη διαδικασία αυτή θα επιβαρύνει παρά θα βελτιώσει την ψυχική τους κατάσταση».           

Ο πίνακας στη φωτογραφία, με τίτλο «Τα μυστήρια του ορίζοντα»
 (The mysteries of the horizon) είναι του Βέλγου σουρεαλιστή ζωγράφου,
Ρενέ Μαγκρίτ (1898-1967)

Μετά τη νίκη της\του Khelif επί της Ιταλίδας Angela Carini κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024, φήμες εμφανίστηκαν στα social media κασι στον αστικό τύπο που ισχυρίζονταν ότι η Khelif ήταν μια τρανς γυναίκα, εικασίες ότι είναι intersex κλπ. Η διαμάχη εντοπίζεται στον αποκλεισμό του \της Khelif από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας Γυναικών του 2023 που διοργανώθηκε από τη Διεθνή Ένωση Πυγμαχίας (IBA). Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) και η Μονάδα Πυγμαχίας του Παρισιού δήλωσαν ότι ήταν κατάλληλος για να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, επέκρινε τον αποκλεισμό του IBA και περιέγραψε πολλές αναφορές ως παραπλανητικές.

Πρώιμη ζωή
Η γεμάτη αντιξοότητες ζωή της Imane Khelif

Η Khelif μεγάλωσε πάμπτωχη σε ένα αγροτικό χωριό στην επαρχία, της ΒΔ Αλγερίας και αρχικά έπαιζε ποδόσφαιρο πριν μεταβεί στην πυγμαχία. Στα πρώτα της χρόνια, έπρεπε να μεταβεί σε ένα γειτονικό χωριό _στο πουθενά, για να παρακολουθήσει προπονήσεις και πουλούσε παλιοσίδερα για να πληρώσει τα κόμιστρα του λεωφορείου. Δήλωσε ότι ο πατέρας της αρχικά δεν της επέτρεψε να συμμετάσχει στο άθλημα γιατί «δεν ενέκρινε την πυγμαχία για κορίτσια». Η “βιολογικά αρσενική” αθλήτρια διηγήθηκε πώς στη συνέχεια πούλαγε καρβέλια ψωμιού στους δρόμους του χωριού της για να γίνει αθλητική ηρωίδα – αφού ένας προπονητής την έστρεψε στο άθλημα λόγω των “σωματικών της προσόντων”. Αλλά ακόμη και τότε, αντιμετώπισε προκαταλήψεις, από τη συντηρητική οικογένεια και την κοινότητά της. “Έκτός από ψωμί, μάζευα πιάτα και άλλα αντικείμενα για να κερδίζω χρήματα και να μπορώ να μετακινούμαι, επειδή προέρχομαι από μια πολύ φτωχή οικογένεια”. Η 25χρονη, μία από τις δύο αθλήτριες που αποβλήθηκαν από το περσινό παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Νέο Δελχί, επειδή δεν πληρούσαν τα κριτήρια επιλεξιμότητας λόγω φύλου, προσβλέπει τώρα σε ένα ονειρεμένο χρυσό. Ο αγώνας της στο Παρίσι έμεινε ως ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους στην ιστορία των Ολυμπιακών και έχει προκαλέσει χάος στους Αγώνες εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων από άτομα όπως η JK Rowling, η Ολυμπιονίκης Sharron Davies η πρώην πρωθυπουργός Liz Truss και πολλά άλλα. Οι αντιπρόσωποι των Ολυμπιακών, ωστόσο, υπερασπίστηκαν γρήγορα τον\την Khelif, καταγγέλλοντας “επιθετικότητα” και “διακρίσεις” από το κοινό. Η Khelif μοιράστηκε τη δήλωση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έγραψε: “Δόξα τω Θεώ. Θεία δικαιοσύνη”.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης που αποκαλύφθηκε στο Canal Algerie, η οποία περιείχε επίσης φωτογραφίες της Khelif ως νεαρό κορίτσι, η Αλγερινή είπε πώς εμπνεύστηκε να ασχοληθεί με την πυγμαχία λόγω των “σωματικών προσόντων” που έβλεπε σε αυτήν ο προπονητής της στο σχολείο και όταν ρωτήθηκε από τον συνεντευκτή γιατί επέλεξε να ασχοληθεί με ένα άθλημα που “συχνά αναφέρεται ως ανδρικό ”, απάντησε: “Ήταν καθαρή τύχη, ποτέ δεν φαντάστηκα ότι μια μέρα θα γινόμουν πυγμάχος και ότι θα γινόμουν παγκόσμιος πρωταθλητής. _Πάντα αγαπούσα το ποδόσφαιρο και το έπαιζα στο μικρό μου χωριό. Η Khelif είπε ότι “ερωτεύτηκε” την πυγμαχία μόλις μπήκε για πρώτη φορά στο ρινγκ και περιγράφει την καριέρα της ως “μια εντυπωσιακή ιστορία”, αποκαλύπτοντας πώς μετακόμισε με μια μικρή πολιτεία, στη συνέχεια στην πρωτεύουσα και αργότερα επιλέγοντας να πάει στο εξωτερικό.

Η Lin Yu-Ting από την Ταϊβάν αποκλείστηκε επίσης από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Μιλώντας σε ντοκιμαντέρ, η Khelif δήλωσε: “Το 2023 ήταν πολύ δύσκολο για μένα μετά από μια σπουδαία χρονιά… Ήταν ένα σκληρό χτύπημα, αλλά επέστρεψα πιο δυνατή για να δείξω τη δύναμη και την αποφασιστικότητά μου και να δείξω σε όλο τον κόσμο τι γενναία γυναίκα είναι η Imane Khelif”.

2018–2021:
Αρχές καριέρας και ντεμπούτο
στους Ολυμπιακούς

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας Γυναικών AIBA 2018, η Khelif τερμάτισε 17^η στο αγώνισμα ελαφρών βαρών γυναικών αφού αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο από την Karina Ibragimova. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα AIBA 2019, τερμάτισε 33^η στο αγώνισμα ελαφρών βαρών γυναικών (αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο από τη Natalia Shadrina).

Τον Μάρτιο του 2021, κέρδισε ένα χρυσό μετάλλιο στο διεθνές τουρνουά πυγμαχίας Istanbul Bosphorus, νικώντας την Anastasia Belyakova στον τελικό των ελαφρών βαρών γυναικών.

Εκπροσώπησε την Αλγερία στο αγώνισμα ελαφρών βαρών γυναικών στους (Θερινούς) Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, όπου ηττήθηκε από την Ιρλανδή Kellie Harrington στους προημιτελικούς.

2022:
Τελικοί πρωταθλημάτων IBA
και επιτυχίες στην πυγμαχία

Τον Φεβρουάριο του 2022, ο\η Khelif κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο τουρνουά Strandja Memorial (νίκησε τη Nataliya Sychugova στον τελικό του αγώνα 63 κιλών γυναικών)

Επιλέχθηκε ως σημαιοφόρος της Αλγερίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας Γυναικών IBA 2022. Στο τουρνουά, έγινε η πρώτη Αλγερινή πυγμάχος που έφτασε στον τελικό αφού νίκησε την Chelsey Heijnen. Στη συνέχεια ηττήθηκε από την Amy Broadhurst στον τελικό και τερμάτισε δεύτερη. Αργότερα το ίδιο έτος, σημείωσε περαιτέρω επιτυχία, κερδίζοντας χρυσά μετάλλια στους Μεσογειακούς Αγώνες και στο Αφρικανικό Πρωτάθλημα Ερασιτεχνικής Πυγμαχίας

2023:
Αποκλεισμός Πρωταθλημάτων IBA

Τον Μάρτιο του 2023, αγωνίστηκε για το χρυσό στους τελικούς στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας Γυναικών IBA. Ωστόσο, αποκλείστηκε λίγο πριν τον αγώνα ενάντια στην Κινέζα πυγμάχο Yang Liu επειδή δεν πληρούσε τα κριτήρια επιλεξιμότητας της Διεθνούς Ένωσης Πυγμαχίας Σύμφωνα με την Ολυμπιακή Επιτροπή της Αλγερίας, ο\η Khelif αποκλείστηκε για ιατρικούς λόγους. μεταγενέστερες αναφορές έδειξαν ότι τα επίπεδα τεστοστερόνης της ήταν πολύ υψηλά για να ανταγωνιστεί και η πυγμάχος Navbakhor Khamidova (Ουζμπεκιστάν) τιμήθηκε με το χάλκινο μετάλλιο αντί της Imane Khelif_ βλέπουμε πως οι ιθύνοντες την αντιμετωπίζουν σαν γυναίκα και όχι ΛΟΑΤ+ LGBTQ+

Το 2023, ο πρόεδρος της IBA (Umar Kremlev) είπε ότι οι αποκλεισμοί οφείλονταν στο ότι οι εξετάσεις DNA «απέδειξαν ότι είχαν χρωμοσώματα XY». Η Washington Post έγραψε πως; «Παραμένει ασαφές ποια πρότυπα απέτυχαν ο Khelif και ο Lin Yu Ting [το 2023] να οδηγήσουν σε αποκλεισμούς», γράφοντας περαιτέρω, «Δεν υπήρξε ποτέ απόδειξη ότι [...] Khelif [...] είχε χρωμοσώματα XY ή αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης." Η IBA δεν αποκάλυψε τη μεθοδολογία εξέτασης, δηλώνοντας ότι "τα συγκεκριμένα στοιχεία παραμένουν εμπιστευτικά". Εκείνη την εποχή,ο \η Khelif είπε ότι η απόφαση σήμαινε ότι έχω «χαρακτηριστικά που σημαίνουν ότι δεν μπορώ να πυγμαχήσω με γυναίκες», αλλά είπε ότι ήταν θύμα μιας «μεγάλης συνωμοσίας» με αυτόν τον αποκλεισμό. Αρχικά προσέφυγε στο Διαιτητικό Αθλητικό Δικαστήριο αλλά αργότερα αποσύρθηκε.

Στις 31 Ιουλίου 2024, σχετικά με την απόφασή τους για το 2023, η IBA δήλωσε ότι ο Khelif και άλλοι «δεν υποβλήθηκαν σε εξέταση τεστοστερόνης αλλά υποβλήθηκαν σε ξεχωριστή και αναγνωρισμένη εξέταση, σύμφωνα με την οποία τα στοιχεία παραμένουν εμπιστευτικά» και ότι «διαπιστώθηκε ότι ήταν ανταγωνιστικοί με πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλες γυναίκες συναγωνίστριες». Την επόμενη μέρα, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) δημοσίευσε τη δική της δήλωση ως απάντηση, δηλώνοντας ότι η απόφαση της IBA ήταν «αιφνίδια και αυθαίρετη» και «χωρίς καμία δίκαιη διαδικασία». Ανέφεραν περαιτέρω τα εξής:

Σύμφωνα με τα πρακτικά της IBA που είναι διαθέσιμα στον ιστότοπό της, η απόφαση αυτή ελήφθη αρχικά αποκλειστικά από τον ΓΓ και Διευθύνοντα Σύμβουλο της IBA. Το συμβούλιο της IBA το επικύρωσε μόνο εκ των υστέρων και μόνο στη συνέχεια ζήτησε να καθιερωθεί και να αντικατοπτρίζεται στους κανονισμούς IBA μια διαδικασία που θα ακολουθηθεί σε παρόμοιες περιπτώσεις στο μέλλον. Τα πρακτικά αναφέρουν επίσης ότι η IBA θα πρέπει να "καθιερώσει μια σαφή διαδικασία σχετικά με τις δοκιμές φύλου".

Τον Ιούλιο του 2023, τέσσερις μήνες μετά τον αποκλεισμό του Πρωταθλήματος IBA, η Khelif εκπροσώπησε την Αλγερία στους Αραβικούς Αγώνες, όπου κέρδισε χρυσό στο αγώνισμα μεσαίων βαρών γυναικών.

·         Τον Νοέμβριο του 2023, ανακοίνωσε ότι γινόταν επαγγελματίας. Ο πρώτος της επαγγελματικός αγώνας έλαβε χώρα στη Σιγκαπούρη εκείνο τον μήνα.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2024

Παρέμβαση και η "καρδούλα" μας (το γνωστό σούργελο)

Τον Ιανουάριο του 2024, ο\η Khelif έγινε εθνικός πρεσβευτής της UNICEF. Το ολυμπιακό καθεστώς IBA ανακλήθηκε τον Ιούνιο του 2023, λόγω ζητημάτων διακυβέρνησης και θεωρούμενης διαφθοράς των κριτών και των διαιτητών. Ως αποτέλεσμα, οι αγώνες πυγμαχίας στο Παρίσι για τους Ολυμπιακούς του 2024 διοικούνταν από τη Μονάδα Πυγμαχίας “Παρίσι 2024” της ΔΟΕ. Η ΔΟΕ, χρησιμοποιώντας διαφορετικούς κανόνες από την IBA, άφησε τον\την Khelif να αγωνιστεί στο Παρίσι, επιβεβαιώνοντας ότι συμμορφώθηκε με όλους τους απαραίτητους κανονισμούς καταλληλότητας και ιατρικούς κανονισμούς για τη διοργάνωση δήλωσε ότι …η Χέλιφ ήταν γυναίκα σύμφωνα με το διαβατήριό της και είπε ότι όλοι οι αθλητές που αγωνίζονται στο Παρίσι συμμορφώνονται με τους κανονισμούς καταλληλότητας και εισόδου του αγώνα. 

Η απόφαση της ΔΟΕ αποτέλεσε αντικείμενο διαμάχης και κριτικής, μεταξύ άλλων από τον πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή της πυγμαχίας Barry McGuigan.

·      Ο\η Khelif είχε προγραμματιστεί να αγωνιστεί με τον Luca Hámori της Ουγγαρίας στους προημιτελικούς Γύρος εναντίον της Angela Carini

·      Στον δεύτερο γύρο του αγώνα 66 κιλών γυναικών, που διεξήχθη την 1^η Αυγούστου, νίκησε την Ιταλίδα Angela Carini 46 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του αγώνα, όταν η Carini αποσύρθηκε μετά από δύο δυνατά χτυπήματα, αναφέροντας έντονο πόνο στη μύτη της. Η Carini ανέφερε μια "αδικία" του ανταγωνισμού εναντίον του\της Khelif και εξαιτίας αυτού, υπήρξε διαδικτυακή αντίδραση από όσους αμφισβήτησαν το φύλο της.

·      Η Ολυμπιακή Επιτροπή της Αλγερίας (COA) υπερασπίστηκε τον\την Χελίφ, περιγράφοντας την αντίδραση ως «ανήθικη στόχευση» και «αβάσιμη προπαγάνδα». Η COA δήλωσε ότι έχει λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της Khelif και του δικαιώματός της να αγωνίζεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στις 2 Αυγούστου, η Carini ζήτησε συγγνώμη από τον Khelif μέσω της ιταλικής εφημερίδας La Gazzetta dello Sport, δηλώνοντας: "Όλη αυτή η διαμάχη με στεναχωρεί [...] Λυπάμαι και για την αντίπαλό μου. Εάν η ΔΟΕ είπε ότι μπορεί να αγωνιστεί, εγώ σέβομαι αυτή την απόφαση.

(συνειρμικά)
Η Hilary Swank ως Brandon Teena στο στο Boys Don’t Cry (1999) θεωρείται σήμερα ως το καλύτερο της υποκριτικό επίτευγμα _ερμηνεύοντας την ιδέα της σεξουαλικής ταυτότητας ως μια μορφή δραματικής αναπαράστασης. Η ικανότητά της να καμουφλάρει τον εαυτό της ως αγόρι και να τηρεί άψογα τέτοιους κανόνες φύλου, αμφισβητεί την προκατειλημμένη αντίληψη του κοινού των αστών για τον ανδρισμό. Οι εισαγωγικές σκηνές της ταινίας το αποδεικνύουν αυτό, καθώς παρακολουθούμε την Teena chug με μπύρες και ανάμεικτο σινάφι γυναίκες σε “κοινωνικοποίηση” με άνδρες και άθλια θηλυκά του περιθώριου _γιατί σ΄αυτό αναφέρεται η ταινία στη μικρή πόλη της Νεμπράσκα. Είναι ενδιαφέρον να δούμε αυτή τη δυναμική, καθώς στις ίδιες σεκάνς οι αληθινές ανδρικές ταυτότητες, ο John (Peter Sarsgaard) και ο Tom (Brendan Sexton III) υποστηρίζουν την ανδρική ετεροφυλοφιλία με μια διεφθαρμένη νοοτροπία, που μεταφέρεται στην τελική πράξη με ανησυχητικές απεικονίσεις βία, βιασμό και αυτο-απέχθεια. Τελικά γίνονται οι κακοί αυτής της ιστορίας και αναδεικνύουν την ανδρική ταυτότητα στα χειρότερα της. Σε αντίθεση με τον (την) Brandon, ο οποίος αναπτύσσει μια διπλή εσωτερική / εξωτερική περσόνα, πλήρης με στιγμές ανδρικής και γυναικείας αναπαράστασης.

Καθώς εξετάζει την εικόνα του (της) στον καθρέφτη, ή με αγωνία πακετάρει τον εαυτό του με ένα τεράστιο τεχνητό πέος _το άλλο χέρι στο αιδοίο της, η αλήθεια της στιγμής είναι σε πλήρη ισχύ (οργασμός;), με την Swank να επικοινωνεί αποτελεσματικά στην οικειότητα του εαυτού του (της) που εκτίθεται, καταστρέφοντας έτσι την αίσθηση της προσωπικότητας και της ακεραιότητας. Σε σύγκριση με το τυπικό, χωρίς φύλο στυλ μεθοδολογίας που παρατηρείται στον σύγχρονο κινηματογράφο, η ερμηνεία της μπορεί να θεωρηθεί ως σημαντικό βήμα προς τα εμπρός. Η υποκριτική διαδικασία της Swank εξαρτιόταν από μια πιο προσεκτική εξέταση της σωματικότητας και της πρόθεσης, και ο αυτοσχεδιασμός που χρησιμοποιεί προέρχεται από τη γνώση του φόντου του χαρακτήρα και της εξωτερικής φύσης της περιόδου. Αντί να αναδημιουργήσει σχολαστικά τον Brandon Teena, ο χαρακτηρισμός της θυμίζει τη συμπεριφορά του μέσου νεαρού άνδρα, δίνοντας τη δυνατότητα στο κοινό να το απολαύσει σε ένα βαθύτερο επίπεδο.

“Ξεχασμένο” θέμα, αλλά πάντα επίκαιρο…

Προβάλλοντας ό,τι δεν έχει συνηθίσει να βλέπει το κοινό, το Boys Don't Cry αναδεικνύει πώς σκεφτόμαστε τους χαρακτήρες, όχι μόνο όταν το φύλο είναι κεντρικό θέμα, αλλά και όλοι οι χαρακτήρες μαζί με την αρχετυπική λειτουργία που διαθέτουν. Από αυτή την άποψη, το γυναικείο αντικείμενο που αποδίδεται μέσω της Lana (Chloe Sevigny) και της τοποθέτησης του Brandon ως θεατή της ολοκληρώνεται με ένα δραματικό υπόγειο ρεύμα, ακόμη και από την πρώτη τους συνάντηση ως άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα ενσταλάζει την πεποίθηση ότι τα πράγματα δεν θα τελειώσουν καλά. Ωστόσο, η προσπάθεια του_της Brandon να παρακάμψει τα φυσικά εμπόδια και τους περιορισμούς του σώματος υποδηλώνει την επιθυμία κάποιου να κατακτήσει την αληθινή αγάπη στο τέλος, κάτι που συμβαίνει όταν κερδίζει τη φροντίδα και τη στοργή της Lana, αν και έρχεται με τη σειρά ο ατυχής θάνατος του τα χέρια της ανήθικης φύσης του Ιωάννη. Αυτό τροφοδοτεί την καρδιά και τη συμπαθητική ποιότητα του Boys Don't Cry, όπου θέλουμε να δούμε τον_την Brandon να ξεχωρίζει και η οποία είναι αρκετά η καλύτερη και πιο σοβαρή ποιότητα της ταινίας. Εξάλλου μιλάμε για 1999, από τότε έτρεξε πολύ νερό στ΄αυλάκι. Στα καθ΄ ημάς ήδη από τη μέρα, που ξεκίνησε στη Βουλή η συζήτηση του νομοσχεδίου το ΚΚΕ είχε τη μόνη ξεκάθαρη _και αντίθετη με ΝΔ κλπ “πρόθυμους” (ΠΑΣΟΚ-Συριζα) θέση

Στο δια ταύτα

Το ΚΚΕ, όπως έχει κάνει σαφές διαχρονικά, αναδεικνύει τον αντιδραστικό χαρακτήρα του, βάζοντας προτεραιότητα στην ουσιαστική υποστήριξη των διεμφυλικών ατόμων, φωτίζοντας πλευρές των ανορθολογικών θεωριών γύρω από την ταυτότητα φύλου και των προεκτάσεων που έχουν στη διαμόρφωση συνείδησης και στάσης ζωής.

Δείτε:
2017 Η θέση του ΚΚΕ για την “ταυτότητα φύλου” και οι ανορθολογικές θεωρίες