ΑΦΙΕΡΩΜΑ Alain Delon: από σερβιτόρος, αχθοφόρος, γραμματέας βοηθός πωλήσεων, ΗΘΟΠΟΙΟΣ _ “μπάτσος” “δολοφόνος με αγγελικό πρόσωπο”

Ο Alain (Fabien Maurice Marcel) Delon _Αλέν (Φαμπιάν Μορίς Μαρσέλ) Ντελόν (alɛ̃ dəlɔ̃ αλά γαλλικά), γεννήθηκε στις 8-Νοε-1935, symbole sexuel (σύμβολο σεξ στην εποχή του) εξέχων ευρωπαίος ηθοποιός “έφυγε” 18-Αυγ σε ηλικία 88 ετών και της Ευρώπης.

Αφήσαμε να περάσουν 2-3 μέρες, να κατασταλάξει ο κουρνιαχτός και η λάσπη, κυρίως από τα ΜΚΔ (FaceBook), όπου “επαναστάτριες”_ κυρίως και “επαναστάτες” γιαλατζή έκριναν σκόπιμο να βγουν στο κλαρί…

Η μεγάλη εικόνα

Στους επώνυμους, αλλά και στους ανώνυμους (και ανώνυμες) της διπλανής πόρτας, υπάρχει το διαχρονικό (το δάσος) και το στιγμιαίο (το δέντρο) _φυσικά το στιγμιαίο είναι αντίθετο του επαναλαμβανόμενου. Υπάρχει αυτό _το μεγάλο ή το μικρό στο οποίο διακρίθηκαν και τα “υπόλοιπα” (αρκεί να μην είναι τέτοια που να σκεπάζουν το κύριο). Σε ό,τι αφορά τον Αλέν Ντελόν, υπάρχει “κάτι” (κάπως) στιγμιαίο (Οκτ-2013, βλ στο τέλος της ανάρτησης).
Το αφιέρωμά μας είναι αρκετά εκτεταμένο, γιατί αφορά έναν μεγάλο ηθοποιό _με πλευρές αναγκαστικά και της προσωπικής του ζωής, των σχέσεών του με τις γυναίκες (το γυναικείο φύλο) –που κυριολεκτικά λάτρεψε, κάποια οικογενειακά του κλπ.
Ένα σημείο γραφής αυτού που ονομάσαμε “μεγάλη εικόνα” ανάρτησε τη μέρα του θανάτου του _από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η granma _όργανο του ΚΚ Κούβας, το οποίο εισαγωγικά παραθέτουμε:

Αν και το έργο κάποιων παραμένει και, ως εκ τούτου, γίνονται αθάνατοι, σιγά σιγά, πολλά από τα θρυλικά πρόσωπα που σημάδεψαν τη σινεφίλ συνύπαρξη τόσων πολλών εραστών της έβδομης τέχνης, σε ολόκληρο τον πλανήτη, για γενιές, έχουν σωματικά ατονήσει. Ο τελευταίος που το έκανε, μέχρι στιγμής, ήταν ο Αλέν Ντελόν, ο οποίος πέθανε, σε ηλικία 88 ετών.

Ο Γάλλος ηθοποιός σημαδεύεται με φωτιά στη μνήμη του παγκόσμιου θεατή και θα παραμείνει έτσι, όχι μόνο λόγω της ομορφιάς του λεγόμενου πιο όμορφου άνδρα στον κόσμο, της λαμπρότητας των γαλάζιων ματιών του, των ρομάντζων του, του μισογυνισμού του, συμπεριφορές, τις αμφιλεγόμενες ομοφοβικές ρατσιστικές απόψεις του ή τη σύνδεσή του με την ακροδεξιά, αλλά, κυρίως, λόγω αυτού που αναφέρθηκε παραπάνω: της φιλμογραφίας.

Από αυτούς τους σχεδόν εκατό τίτλους στους οποίους έβαλε πρόσωπο, υπάρχουν αρκετοί που αποτελούν ιερά κομμάτια οπτικοακουστικής κληρονομιάς. Ο Λουκίνο Βισκόντι, ένας από τους πιο εξαιρετικούς Ιταλούς σκηνοθέτες όλων των εποχών, τον κοίταξε πολύ νωρίς και τον κάλεσε να συμμετάσχει σε δύο από αυτά: ο Ρόκο και τα αδέρφια του (1960) και η Λεοπάρδαλη της Σικελίας (σσ. ο Γατόπαρδος _1963). Αυτές οι ταινίες, μαζί, ουσιαστικά, με το a pleno sol _σσ. Plein soleil Γυμνοί στον ήλιο (René Clément, 1960), τον τοποθέτησαν στο προσκήνιο της παγκόσμιας προσοχής, τόσο του θεατή όσο και των πιο σημαντικών Ευρωπαίων σκηνοθετών της εποχής, αν και όχι στο επίκεντρο του γαλλικού Νέου Κύματος, με εξαίρεση τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ, πολύ αργά. Ο μύθος του Ντελόν δυναμώνει μέσα από τις ταινίες του μεγάλου μήκους και, επιπλέον, μέσω της Έκλειψης, σε σκηνοθεσία του Ιταλού σκηνοθέτη Μικελάντζελο Αντονιόνι, το 1962. Ο σεβασμός στην οθόνη του παραγωγού, σκηνοθέτη και θεατρικού ηθοποιού ενισχύεται από τη συνεργασία του με τον Γάλλο σκηνοθέτη Jean-Pierre Melville σε τρεις ταινίες, μια συνεργασία που ξεκίνησε το 1967 μέσα από ένα κλασικό του είδους νουάρ όπως οι Σαμουράι.

Πέρα από τις πολιτικές του τάσεις, που δεν ξεχώρισαν και τόσο κατά την έναρξη της εκτεταμένης σταδιοδρομίας του για περισσότερες από έξι δεκαετίες, ο Ντελόν δεν είχε κανένα πρόβλημα να εργάζεται υπό τις διαταγές δύο συγγραφέων κομμουνιστικών δεσμών. Ο ένας ήταν ο προαναφερθείς Βισκόντι και ο άλλος ο Βρετανός σκηνοθέτης Τζόζεφ Λόσεϊ, υπό τις εντολές του οποίου πρωταγωνίστησε στον Κύριο Κλάιν (1976). Ο ερμηνευτής ήταν ρεαλιστής στην εξισορρόπηση των ενδιαφερόντων του στην οθόνη. Απέκτησε την αύρα του ως μαγνητικός ηθοποιός, ικανός να κινηθεί στα πλατό πολλών απαιτητικών κινηματογραφιστών της εποχής του στη Γηραιά Ήπειρο, χωρίς να πάψει να συμμετέχει σε έργα χωρίς συγγραφικές προθέσεις, που αύξησαν σημαντικά τον μισθό του. Ο Ντελόν σήμαινε ασφαλές ταμείο και το γαλλικό κοινό τον υποστήριξε όσο ο κωμικός Louis de Funès και ο φίλος του, αλλά τελικά αντίπαλος, Jean-Paul Belmondo. Η συμμετοχή και των δύο στο Borsalino (Jacques Deray, 1970) αύξησε τη γοητεία για αμφότερους.

Μόλις ένα χρόνο νωρίτερα, για τον ίδιο σκηνοθέτη, ο Ντελόν είχε γυρίσει την Πισίνα _La piscine, στο πλευρό της Αυστριακής ηθοποιού Romy Schneider, της τότε συντρόφου του. Ο συνδυασμός αυτού του ζευγαριού προσώπων που καταγράφηκε από την κάμερα σήμαινε, για κάποιους, απόλυτη φυσική τελειότητα στη Γη. Το τέλος του Ντελόν –Τιμητικός Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες 2019– δεν ήταν ενθαρρυντικό, ούτε η κατάσταση της υγείας του (δύο εγκεφαλικά και ένας λεμφικός καρκίνος, αιτήματα για ευθανασία).  Με το σινεμά του, και με την εποχή που σημάδεψε ο ηθοποιός, παραμένουμε η πλειοψηφία από εμάς που σταματήσαμε πριν από τα δυσάρεστα νέα, όπως πάντα προκύπτει ο θάνατος

Φοίτησε σε καθολικό οικοτροφείο, το πρώτο από τα πολλά σχολεία από τα οποία αποβλήθηκε λόγω απείθαρχης συμπεριφοράς, το άφησε στα 14 και _αφού δούλεψε για λίγο στο κρεοπωλείο του πατριού του, κατατάχθηκε στο γαλλικό Ναυτικό 17χρονος !! και κατά τη διάρκεια του 1953-1954 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον Πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας.

Ο Ντελόν (υπήρξε και παραγωγός), υπήρξε πασίγνωστος κυρίως τις 10ετίες 1960-1970, όταν συνεργάστηκε με πολλούς μεγάλους σκηνοθέτες, μεταξύ αυτών Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Μικελάντζελο Αντονιόνι Λουί Μαλ κά (βλ και “φιλμογραφία”). Το 1985 κέρδισε βραβείο Σεζάρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Η ιστορία μας (1984), το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας, ενώ στο 45^ο  Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος και το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη. Το 1997 ανακοίνωσε (αλλά δεν κράτησε το λόγο του) την αποχώρησή του από την ηθοποιία, σε ηλικία 62 ετών.

Οι γονείς του, Εντίτ και Φαμπιάν Ντελόν, χώρισαν και ξαναπαντρεύτηκαν όταν ήταν τεσσάρων ετών και έτσι έχει ετεροθαλή αδερφή και δύο ετεροθαλείς αδελφούς. Όταν οι γονείς του χώρισαν, στάλθηκε να ζήσει με ανάδοχους γονείς. Το 1956, μετά τη ναυτική θητεία, που προαναφέραμε επέστρεψε στη Γαλλία και ξεκίνησε να εργάζεται ως σερβιτόρος, αχθοφόρος, γραμματέας και βοηθός πωλήσεων, ενώ έγινε φίλος με την Brigitte Auber (Μπριζίτ Ομπέρ _γεννημένη το 1925), και σε ένα ταξίδι στο Φεστιβάλ των Καννών, απ' όπου θα ξεκινούσε η κινηματογραφική του καριέρα.

Πρώτοι κινηματογραφικοί ρόλοι: Στις Κάννες, τον εντόπισε έναν ανιχνευτή ταλέντων (του Αμερικανού παραγωγού David O. Selznick, (σσ. έκανε τα Όσα παίρνει ο άνεμος Μονομαχία στον ήλιο το Ρεβέκκα κά). Μετά από μια οντισιόν, ο Σέλζνικ του πρόσφερε συμβόλαιο, υπό την προϋπόθεση ότι θα μάθει αγγλικά. Ο Ντελόν επέστρεψε στο Παρίσι για να μάθει την γλώσσα, αλλά εκεί γνώρισε τον Γάλλο σκηνοθέτη Υβ Αλεγκρέ, ο οποίος ήταν πεπεισμένος ότι έπρεπε να μείνει στη Γαλλία για να ξεκινήσει την καριέρα του. Ο Σέλζνικ επέτρεψε στον Ντελόν να ακυρώσει το συμβόλαιό του και ο Αλεγκρέ του έδωσε τον πρώτο κινηματογραφικό του ρόλο στην ταινία Quand la femme s'en mêle _1957 (σσ. Όταν μπλέκει η γυναίκα πλάι Jean Servais και Bernard Blier), ενώ ο Μαρκ Αλεγκρέ (αδελφός του Ιβ) έδωσε στον Ντελόν τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Sois belle et tais-toi (Να είσαι όμορφη και να σωπαίνεις _1958), στην οποία συμμετείχε και ο νεαρός Ζαν Πολ Μπελμοντό. Στη συνέχεια, ο Ντελόν έπαιξε στη ρομαντική ταινία “Christine” (1958), βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα του Άρθουρ Σνίτσλερ, δίπλα στη Romy Schneider (πέθανε τον Μάιο του 1982). Η συνάντησή τους στα γυρίσματα αποτέλεσε την αφετηρία ενός παθιασμένου ειδυλλίου μιας ερωτικής σχέση, η οποία έλαβε μεγάλη δημοσιότητα εκείνη την εποχή (17^η πιο δημοφιλής ταινία στο γαλλικό box office). Ανάμεσα στα πολλά αντικείμενα που μαρτυρούν την ιστορία τους, τα βιβλία της Romy Schneider κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του Delon, αντικατοπτρίζοντας τη θλίψη και τη διαχρονική αγάπη του για την αείμνηστη ηθοποιό. Φωτογραφίες θύμιζαν τις κορυφαίες στιγμές της σχέσης τους, συμπεριλαμβανομένων των εμφανίσεών τους στο κόκκινο χαλί των Καννών, ένα γεγονός που ο Alain περιέγραφε ως την πιο όμορφη μέρα της ζωής του. Αρραβωνιάστηκαν στην Ελβετία, αλλά δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Πέντε χρόνια μετά η ηθοποιός έλαβε ένα γράμμα χωρισμού. Έγραφε “Φεύγω με τη Ναταλί στο Μεξικό”. Εκείνος παραδέχθηκε το 1999 πως η Romy Schneider ήταν ο έρωτας της ζωής του. Χάλασε τη σχέση τους _δήλωσε, γιατί τον έκανε να αισθάνεται ευάλωτος. Λίγα χρόνια αργότερα, βρέθηκαν στο πλατό της καλτ ταινίας La Piscine, δείχνοντας πως διατηρούσαν έναν ισχυρό δεσμό.

Ο Ντελόν πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κωμωδία Οι γυναίκες είναι αδύναμες (Faibles femmes, 1959), η οποία υπήρξε μια μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία και ήταν η πρώτη από τις ταινίες του που προβλήθηκε στην Αμερική (έκανε κάποιες προσωπικές εμφανίσεις στη Νέα Υόρκη για την προώθηση της).

Διεθνής αναγνώριση

Στη συνέχεια σε δύο ταινίες που του εξασφάλισαν τη διεθνή φήμη. Το 1960, εμφανίστηκε στην ταινία Γυμνοί στον ήλιο (Plein Soleil) δίπλα στον Μορίς Ρονέ σε σκηνοθεσία Ρενέ Κλεμάν, που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, (βασίστηκε στο μυθιστόρημα Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ της Πατρίσια Χάισμιθ). Ο Ντελόν υποδύθηκε τον Τομ Ρίπλεϊ, λαμβάνοντας κριτικό έπαινο για την ερμηνεία του και η Χάισμιθ δήλωσε θαυμάστρια της ερμηνείας του. Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία και στο κύκλωμα του art house στις αγγλόφωνες χώρες. Στη συνέχεια έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στην 3ωρη ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, Rocco e i suoi fratelli (Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του _1960). Ο κριτικός κινηματογράφου Μπόσλεϊ Κράουδερ των New York Times σωστά έγραψε ότι “η ερμηνεία του Ντελόν ήταν "συγκινητικά εύκαμπτη και εκφραστική"”.

Στο θέατρο

Ο Ντελόν έκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο το 1961 με το έργο του Τζον Φορντ Κρίμα που είναι πόρνη με τη Ρόμι Σνάιντερ στο Παρίσι. Ο Λουκίνο Βισκόντι σκηνοθέτησε την παράσταση που έσπασε ρεκόρ εισιτηρίων. Συναντήθηκε ξανά με τον Ρενέ Κλεμάν στην ιταλική κωμωδία για τον φασισμό, Che gioia vivere (1961). Ήταν μια μικρή επιτυχία. Πιο δημοφιλής ήταν μια σπονδυλωτή ταινία με πολλούς αστέρες, το Amours célèbres (1961), όπου ο Ντελόν υποδύθηκε τον Αλβέρτο Γ' της Βαυαρίας απέναντι από την Μπριζίτ Μπαρντό. Περίπου αυτή την εποχή ο Ντελόν αναφέρθηκε ως πιθανότητα να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Λόρενς της Αραβίας. Ο Πίτερ Ο'Τουλ τελικά επιλέχτηκε, αλλά στη συνέχεια ο Ντελόν υπέγραψε με τη Seven Arts μια συμφωνία τεσσάρων ταινιών, συμπεριλαμβανομένης μιας διεθνούς ταινίας μεγάλου προϋπολογισμού της ιστορίας του Μάρκο Πόλο και του βασιλιά του Παρισιού, που σχετιζόταν με τον Αλέξανδρο Δουμά. Καμία από τις δύο ταινίες δεν ολοκληρώθηκε. Αντίθετα, έλαβε την συμμετοχή στην ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι Η έκλειψη (1962), μια σημαντική κριτική επιτυχία, αν και το κοινό ήταν μικρό.

Συνεργασία με την MGM

Το 1963 ο παραγωγός Ζακ Μπαρ έκανε την ταινία Η μεγάλη ληστεία του καζίνο με πρωταγωνιστή τον Ζαν Γκαμπέν και με την υποστήριξη της MGM. Ο συμπρωταγωνιστής του Γκαμπέν επρόκειτο να είναι ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν μέχρι που ο Ντελόν άσκησε πίεση στον Μπαρ για τον ρόλο. Ο Ντελόν πήρε τα δικαιώματα διανομής της ταινίας σε ορισμένες χώρες αντί για έναν απλό μισθό. Επειδή αυτό δεν είχε γίνει ποτέ πριν στη Γαλλία, έγινε γνωστό ως «μέθοδος του Ντελόν». Το στοίχημα απέδωσε καλά, με τον Γκαμπέν να ισχυρίζεται αργότερα ότι ο Ντελόν κέρδισε 10 φορές περισσότερα χρήματα από ό,τι είχε ως αμοιβή. Ωστόσο, το 1965, ο Ντελόν ισχυρίστηκε ότι "κανείς άλλος δεν το έχει δοκιμάσει από τότε και έχει βγάλει χρήματα". Ωστόσο, η εμπειρία έδωσε στον Ντελόν μια γεύση για την παραγωγή ταινιών. Υπέγραψε επίσης μια συμφωνία πέντε ταινιών με την MGM, από τις οποίες Η μεγάλη ληστεία του καζίνο ήταν η πρώτη.

Η φήμη του ενισχύθηκε περαιτέρω όταν δούλεψε ξανά με τον Λουκίνο Βισκόντι για τον Γατόπαρδο (Il Gattopardo) με τον Μπαρτ Λάνκαστερ και την Κλαούντια Καρντινάλε. Αυτή ήταν η έβδομη μεγαλύτερη επιτυχία της χρονιάς στη Γαλλία και Η μεγάλη ληστεία του καζίνο ήταν η έκτη. Ο Γατόπαρδος προβλήθηκε επίσης ευρέως στις ΗΠΑ από τη 20th Century Fox. Ο Ντελόν ήταν πλέον ένας από τους πιο δημοφιλείς σταρ στη Γαλλία. Πρωταγωνίστησε στη Μαύρη τουλίπα (La tulipe noire, 1964), μια άλλη επιτυχία.

Το Les Félins (1964), που τον ένωσε ξανά με τον Ρενέ Κλεμάν και συμπρωταγωνίστησε με την Τζέιν Φόντα, γυρίστηκε σε γαλλική και αγγλική έκδοση. Η ταινία διανεμήθηκε από την MGM, αλλά δεν είχε επιτυχία. Το 1964, ο Ντελόν ίδρυσε μια εταιρεία παραγωγής, την Delbeau Production, με τον Ζορζ Μπομέ. Παρήγαγαν την ταινία Ο επαναστάτης του Αλγερίου (L'insoumis) (1964), όπου ο Ντελόν υποδύθηκε έναν δολοφόνο του OAS. Έπρεπε να επανεξεταστεί λόγω νομικών ζητημάτων. Παρά το γεγονός ότι διανεμήθηκε από την MGM, το κοινό ήταν μικρό.

🎥 Κινηματογραφικές ταινίες

Έτος \ Τίτλος \ Ρόλος \ Ελληνικός _αν υπάρχει \ Πρωτότυπος

·     1957    Γκοντό, ο εκβιαστής ✨ Quand la femme s'en mêle ✨Τζο ✨κινηματογραφικό ντεμπούτο

·     1958    Χριστίνα ✨Christine ✨Φραντς Λομπχάιμερ ✨με την Ρόμι Σνάιντερ

·     Έγκλημα στην Πλας Πιγκάλ ✨Sois belle et tais-toi ✨Λουλού ✨με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό     

·     1959    Αδύνατες γυναίκες ✨Faibles femmes ✨Ζιλιέν Φενάλ ✨με τη Μιλέν Ντεμονζό 

·     Ο δρόμος της διαφθοράς ✨Le chemin des écoliers ✨Αντουάν Μισό ✨με τους Μπουρβίλ και Λίνο Βεντούρα  

·     1960    Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του ✨Rocco e i suoi fratelli ✨Ρόκο Παρόντι με τις Κατίνα Παξινού και Ανί Ζιραρντό        

§  Γυμνοί στον ήλιο ✨Plein Soleil ✨Τομ Ρίπλεϊ   με τους Μορίς Ρονέ και Μαρί Λαφορέ 

·     1961    Γλυκιά που είν' η ζωή Che gioia vivere ✨Ούλισε Τσεκονάτο            

§  Διάσημοι ερασταί ✨Les Amours célèbres ✨Αλβέρτος Γ΄ της Βαυαρίας ✨με την Μπριζίτ Μπαρντό

·     1962    Η έκλειψη ✨L'Eclisse _Πιερό _με την Μόνικα Βίτι    

§  Die Rote ✨επιβάτης στη Βενετία                    

·     Ο Διάβολος και οι 10 εντολές ✨Le Diable et les Dix Commandements ✨Πιερ Μεσαζέ με την Ντανιέλ Νταριέ            

·     1963    Η μεγάλη ληστεία του καζίνο ✨Melodie En Sous Sol ✨Φρανσίς Βερλό _με τον Ζαν Γκαμπέν

§  Ο γατόπαρδος ✨ Il Gattopardo ✨ Τανκρέντι ντι Φαλκονέρι _με τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Κλάουντια Καρντινάλε

§  Οι κομπιναδόροι ✨Carambolages ✨Λαμπέρ _με τους Λουί ντε Φινές και Ζαν-Κλοντ Μπριαλί

·     1964    Η μαύρη τουλίπα ✨ La tulipe noire ✨ Ζιλιέν / Γκιγιόμ _με τη Βίρνα Λίζι

§  Ο τυχοδιώκτης του Μόντε Κάρλο ✨Les félins ✨Μαρκ Μπορέλ _με την Τζέιν Φόντα

§  Ο επαναστάτης του Αλγερίου ✨L'Insoumis _Τόμας Βλασενρό _με την Λέα Μασάρι 

§  Η κίτρινη Ρολς-Ρόις ✨ The Yellow Rolls-Royce _Στέφανο με τους Σίρλεϊ Μακ Λέιν και Τζορτζ Σι Σκοτ           

·     1965    Ο κλέφτης ✨ Once a Thief ✨Έντι Πέντακ _με τους Αν Μάργκρετ και Βαν Χέφλιν     

§  L'amour à la mer ✨ ηθοποιός στην ταινία                   

·     1966    Χαμένη ταξιαρχία ✨ Lost Command _λοχαγός Φιλίπ Εσλαβιέ _με τους Άντονι Κουίν και Τζορτζ Σίγκαλ          

§  Κάψτε το Παρίσι ✨Paris brûle-t-il ? ✨ Ζακ Σαμπάν-Νταλμάς _με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Σαρλ Μπουαγιέ          

§  Οι αετοί του Τέξας ✨ Texas Across the River ✨ ντον Αντρέα Μπαλτάζαρ _   με τον Ντιν Μάρτιν

·     1967    Οι τρεις τυχοδιώκτες   Les aventuriers ✨ Μανού _με τον Λίνο Βεντούρα

§  Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο ✨ Le Samouraï _Τζεφ Κοστέλο _με τους Φρανσουά Περιέ και Ναταλί Ντελόν       

§  Μέχρις εσχάτων ✨ Diaboliquement vôtre _Πιερ Λαγκράνζ                 

·     1968    Ιστορίες μυστηρίου ✨ Histoires extraordinaires _Γουίλιαμ Νέλσον με την Μπριζίτ Μπαρντό

§  Το κορίτσι με τη μοτοσικλέτα   The Girl on a Motorcycle ✨ Ντανιέλ _με τη Μαριάν Φέιθφουλ

§  Αντίο φίλε ✨ Adieu l'ami _Ντινό Μπαράν _με τους Τσαρλς Μπρόνσον και Ολγκά Ζορζ-Πικό

§  Ho! Ο εκτελεστής ✨ Ho! ✨ άνδρας στο αεροδρόμιο _με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό     

·     1969    Η πισίνα ✨ La Piscine _Ζαν-Πολ _με τους Μορίς Ρονέ και Ρόμι Σνάιντερ          

§  Ο εγκληματίας ✨ Jeff   Λοράν με τη Μιρέιγ Νταρκ     

§  Η συμμορία των Σικελών         Le Clan di Sicillien       Ροζέ Σαρτέ      με τους Ζαν Γκαμπέν και Λίνο Βεντούρα

·     1970    Μπορσαλίνο _ Borsalino ✨ Ροκ Σιφρεντί _με Ζαν Πολ Μπελμοντό και Κατρίν Ροβέλ

§  Ο κόκκινος κύκλος ✨ Le Cercle Rouge _Κορέ _με Μπουρβίλ, Τζιάν Μαρία Βολοντέ και Ιβ Μοντάν

§  Μάντλι, το έγχρωμο τρίγωνο ✨ Madly _Ζιλιέν _με Μιρέιγ Νταρκ        

§  Crepa padrone, crepa tranquillo ✨μισθοφόρος _με τους Τζέιμς Μέισον και Μαρσέλ Μποζουφί      

·     1971    Fantasia chez les ploucs _αφεντικό ✨ με  Λίνο Βεντούρα και Μιρέιγ Νταρκ  

§  Ένας άνδρας με σκοτεινό παρελθόν    Doucement les basses ✨ Σιμόν Μεντιέ _με τη Ναταλί Ντελόν  

§  Η επιστροφή του βετεράνου    La veuve Couderc       Ζαν Λαβίν        με τη Σιμόν Σινιορέ  

§  Η δολοφονία του Τρότσκι        The assassination of Trotsky Φρανκ Τζάκσον με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον       

§  Η κίτρινη ταυτότητα  _La Veuve Couderc _Ζαν Λαβίνιε με την Σιμόν Σινιορέ 

§  Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο Soleil Rouge    Γκοτς   με τους Τσαρλς Μπρόνσον, Τοσίρο Μιφούνε και Ουρσούλα Άντρες   

§  Ο μπάτσος       Un flic Εντουάρ Κολμάν         με τους Ρίτσαρντ Κρένα και Κατρίν Ντενέβ

·     1972    Αστυνομική ιστορία ✨ Il était une fois un flic... αυτός που ψάχνει τον Ροντρίγκεζ _    με Μιρέιγ Νταρκ και Μισέλ Κονσταντέν          

§  Καυτό καλοκαίρι ✨ La prima notte di quiete Ντανιέλ Ντομινίτσι _με τους Τζιανκάρλο Τζιανίνι και Λέα Μασάρι

·     1973    Ο αδίστακτος   Traitement de choc ✨ δρ Ντεβιλέρ _με την Ανί Ζιραρντό

§  Αίμα στο χιόνι Les Granges brûlées   _ανακριτής Λαρσέρ _με Σιμόν Σινιορέ και Μιού-Μιού

§  Δύο ξένοι στην ίδια πόλη ✨ Deux hommes dans la ville _Ζινό Στραμπλιζί _με Ζαν Γκαμπέν και Μισέλ Μπουκέ         

§  Σκορπιός ✨ Scorpio _Ζαν Λοριέ _με Μπαρτ Λάνκαστερ και Πολ Σκόφιλντ    

§  Τόνι Αρζέντα    Tony Arzenta _Τόνι Αρτζέντα _με Ρίτσαρντ Κόντε     

·     1974    Ο αριβίστας ✨ La race des 'seigneurs' _Ζιλιέν Νταντιέ _με τη Ζαν Μορό

§  Μπορσαλίνο και Σία     Borsalino & Co ✨ Ροκ Σιφρεντί _με τον Ρικάρντο Κουτσιόλα 

§  Εκτελεστής υπεράνω του νόμου ✨ Les Seins de glace _Μαρκ Ριλσόν _με Κλοντ Μπρασέ και Μιρέιγ Νταρκ        

·     1975    Ο Ζορό χτυπά κάθε αυγή ✨ Zorro _ντον Διέγο / Ζορό με Στάνλεϊ Μπέικερ και Οτάβια Πίκολο

§  Μπάτσος και δολοφόνος ✨ Flic Story _Ροζέ Μπορνίς _με  Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και Ρενάτο Σαλβατόρι

§  Ο Τσιγγάνος ✨ Le Gitan _Ουγκό Σενάρ με  Ρενάτο Σαλβατόρι και Ανί Ζιραρντό

·     1976    Ο κύριος Κλάιν ✨ Mr Klein _Ρομπέρ Κλάιν     με τη Ζαν Μορό          

§  Ο κύκλος του μπούμεραγκ ✨ Comme un boomerang _Ζακ Μπατκάν           

·     1977    Η συμμορία ✨ Le Gang _Ρομπέρ _με τη Νικόλ Καλφάν        

§  Αρμαγεδών, ο υπ' αριθ. 1 δημόσιος κίνδυνος ✨ Armaguedon _δρ Μισέλ Αμπρόζ            με τον Ρενάτο Σαλβατόρι        

§  Αδίστακτος χρυσοδάκτυλος ✨ L'homme pressé _Πιερ Νιό _με Μιρέιγ Νταρκ και Μόνικα Γκουεριτόρε    

§  Ωραίος, σκληρός κι αδίστακτος ✨ Mort d'un pourri _Χαβιέ Μαρεσάλ με Ορνέλα Μούτι και Στεφάν Οντράν

·     1978    Επικίνδυνα παιχνίδια ✨ Attention, les enfants regardent _άνδρας με τον Πολ Κροσέ

·     1979    Πτήσις Κονκόρντ - Απειλή στα 20.000 μέτρα ✨ The Concorde... Airport '79 κυβερνήτης Πολ Μετράν _με Σούζαν Μπλέικλι και Ρόμπερτ Βάγκνερ      

§  Ο αδάμαστος ✨ Le toubib _Ζαν Μαρί Ντεσπρέ                      

·     1980    Τρεις άντρες στο στόχαστρο ✨ 3 hommes à abattre _Μισέλ Γκερφό

·     1981    Τεχεράνη 43 ✨Tegeran-43 _επιθεωρητής Ζορζ Φος _με Κουρντ Γιούργκενς και Κλοντ Ζαντ

§  Για το τομάρι ενός μπάτσου ✨ Pour la peau d'un flic _Σουκά _με Μιρέιγ Νταρκ και Αν Παριγιό (σκηνοθετικό ντεμπούτο)

·     1982    Σοκ ✨Le choc _Μαρτάν Τεριέ _με την Κατρίν Ντενέβ            

·     1983    Ο μαχητής ✨ Le battant _Ζακ Νταρνέ _με Αν Παριγιό και Φρανσουά Περιέ   

·     1984    Ένας έρωτας του Σουάν ✨ Un amour de Swann _βαρόνος ντε Σορλί ✨ με Τζέρεμι Άιρονς και Ορνέλα Μούτι  

§  Η ιστορία μας ✨ Notre histoire ✨ Ρομπέρ Αβράνς                 

·     1985    Ο λόγος του μπάτσου ✨ Parole de flic _Ντανιέλ Πρατ                       

·     1986    Κόντρα με το θάνατο ✨ Le passage    _Ζαν Ντιάζ με την Αριέλ Σεμενόφ

·     1988    Μην ξυπνάτε έναν μπάτσο που κοιμάται ✨ Ne réveillez pas un flic qui dort _Ιζέν Γκριντέλ      

·     1990    Νέο κύμα ✨ Nouvelle vague _Ροζέ Λενόξ / Ρισάρ Λενόξ                   

§  Dancing Machine _ Άλαν Γουλφ                    

·     1992    Η επιστροφή του Καζανόβα ✨ Le retour de Casanova _Καζανόβα   

·     1993    Un crime _Σαρλ Ντινάν                      

·     1994    Ο εφιάλτης ✨ L'ours en peluche _Ζαν Ριβιέρ _με την Κλαούντια Παντόλφι         

·     1995    Εκατό και μία νύχτες ✨ Les cent et une nuits de Simon Cinéma _Αλέν Ντελόν με  Μισέλ Πικολί και Μαρτσέλο Μαστρογιάνι  

·     1997    Le jour et la nuit _Αλεξάντρ _με τη Λορίν Μπακόλ     

·     1998    Ανάμεσα σε δυο μπαμπάδες ✨ 1 chance sur 2 _Ζιλιέν Βινιάλ _με Ζαν Πολ Μπελμοντό και Βανεσά Παραντί  

·     2000    Ηθοποιοί εν δράσει ✨  Les acteurs _Αλέν Ντελόν _με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Ζαν-Κλοντ Μπριαλί    

·     2008    Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες ✨ Astérix aux jeux olympiques _Ιούλιος Καίσαρ, με Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Κλοβίς Κορνιγιάκ

·     2012    S Novym godom, mamy! ✨Αλέν Ντελόν _με τη Γελιζαβέτα Μπογιάρσκαγια

·     2019    Toute ressemblance  

Top 10 _IMDb ⭐ ⭐ ⭐ ⭐

1. Ο Ρόκο και τ' αδέρφια του

2. Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο

3. Ο γατόπαρδος

4. Ο κόκκινος κύκλος

5. Γυμνοί στον ήλιο

6. Η έκλειψη

7. Ο κύριος Κλάιν

8. Η συμμορία των Σικελών

9. Η πισίνα

10. Ο μπάτσος

Υπόθεση Μάρκοβιτς

Όλα ξεκίνησαν όταν την 1^η Οκτ-1968 όταν ένας ρακοσυλλέκτης εντοπίζει στη χωματερή του Ελανκούρ έξω από το Παρίσι το πτώμα σε αποσύνθεση του 31χρονου Σέρβου Στέφαν Μάρκοβιτς, του πρώην γραμματέα και σωματοφύλακα του Αλέν Ντελόν. Το πτώμα ήταν καλυμμένο με έναν πλαστικό μουσαμά. Η εισαγγελική έρευνα στρέφεται αρχικά στην κατεύθυνση του ήδη διάσημου ηθοποιού και της συζύγου του Ναταλί Ντελόν, με την οποία ο Μάρκοβιτς είχε σύντομο δεσμό. Στις 25 Ιανουαρίου του 1969 ο Αλέν Ντελόν θα κληθεί να καταθέσει για περισσότερες από 24 ώρες στην Εισαγγελία, που ερευνούσε την υπόθεση Μάρκοβιτς. Είχαν προηγηθεί άλλες τρεις καταθέσεις στην αστυνομία από τον ηθοποιό, μετά τον εντοπισμό του πτώματος. Τελικά θα αφεθεί ελεύθερος, αφού δεν είχαν προκύψει ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος του.

Τελευταία χρόνια
Υπόθεση Χιρόμι Ρόλιν

Στις 5 Ιουλίου 2023, τα τρία παιδιά του κατέθεσαν μήνυση κατά της γυναίκας που παρουσιάζονταν ως σύντροφος του ηθοποιού, για ηθική παρενόχληση, υπεξαίρεση αλληλογραφίας, κακοποίηση ζώων, βία εκ προθέσεως, απαγωγή και κατάχρηση αδυναμίας. Σύμφωνα με τον γιο του Άντονι Ντελόν, ο πατέρας του ζήτησε γραπτώς από την Ρόλιν να εγκαταλείψει την κατοικία στο Ντουσί-Μοντκορμπόν. Ξεκίνησε προανάκριση​ στις 6 Ιουλίου. Στις 7 Ιουλίου, η Γιασίν Μπουζρό, δικηγόρος της Χιρόμι Ρόλιν, βεβαίωσε ότι αμφισβητεί «το σύνολο των γεγονότων». Επιπλέον, η δικηγόρος πρόσθεσε ότι θα υποβάλει μήνυση κατά μελών της οικογένειας Ντελόν και των σωματοφυλάκων για επιβαρυντική εκούσια βία που υπέστη στις 5 Ιουλίου 2023. Ταυτόχρονα, η Ρόλιν έγραψε στον εισαγγελέα Μονταργκί μια επιστολή στην οποία αμφισβήτησε ότι ήταν σύντροφος του Αλέν Ντελόν, λέγοντας ότι είχε στενή σχέση μαζί του για περισσότερα από είκοσι χρόνια, ενώ ανέφερε σε μια άλλη συνέντευξη, «ότι είχαν 33 χρόνια σχέση αγάπης» Ο εισαγγελέας Μονταργκί απέρριψε τις δύο καταγγελίες που υπέβαλαν τα τρία παιδιά του Ντελόν κατά της εξηντάχρονης Χιρόμι Ρόλιν , λόγω ανεπαρκώς χαρακτηρισμένων αδικημάτων. Η καταγγελία της Ρόλιν, που υποβλήθηκε ως απάντηση κατά των παιδιών του Ντελόν, απορρίφθηκε επίσης για τους ίδιους λόγους. Ο δικηγόρος της Ρόλιν ανακοίνωσε, ωστόσο, ότι η πελάτισσα του σχεδίαζε να υποβάλει καταγγελία σε πολιτικό δικαστήριο προκειμένου να ξαναρχίσουν οι έρευνες. Ο Άντονι Ντελόν, από την πλευρά του, ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να γίνει πολιτικός διάδικος κατά της Χιρόμι Ρόλιν, ώστε «η αλήθεια να γίνει γνωστή».

Οικογενειακή αντιπαράθεση

Στις 4-Ιαν-2024, ο Αλέν Ντελόν υπέβαλε καταγγελία κατά του γιου του Άντονι μετά από συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Paris Match. Ο Άντονι Ντελόν μίλησε για την εύθραυστη υγεία του πατέρα του και κατηγόρησε την ετεροθαλή αδερφή του Ανούσκα ότι χειραγωγεί τον πατέρα του σχετικά με την κληρονομιά. Σε αυτή τη συνέντευξη, ο μεγαλύτερος γιος αποκαλύπτει ότι ο πατέρας του είναι «αδυνατισμένος» και ότι «δεν αντέχει άλλο να βλέπει τον εαυτό του έτσι, μειωμένο». Στη συνέχεια, ο Άντονι υπέβαλε καταγγελία εναντίον της Ανούσκα, κατηγορώντας την ότι δεν ενημέρωσε την οικογένεια για τα αρνητικά αποτελέσματα πέντε γνωστικών τεστ που πραγματοποίησε ο πατέρας τους μεταξύ 2019 και 2022, αφού υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο το 2019. Όσο αφορά την Ανούσκα, αυτή κατηγόρησε τα αδέρφια της ότι έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή του πατέρα τους και ισχυρίστηκε ότι ήθελαν να μεταφέρουν τον πατέρα τους στην Ελβετία για να συνεχίσει να νοσηλεύεται εκεί. Στη συνέχεια ανακοίνωσε ότι κατέθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, συκοφαντική καταγγελία, απειλές και παρενόχληση κατά του Άντονι Ντελόν. Επιπλέον, ο δικηγόρος του Αλέν Ντελόν δηλώνει ότι ο πελάτης του «δεν αντέχει την επιθετικότητα του γιου του Άντονι που του λέει συνέχεια ότι είναι γέροντας».
Στις 29-Μαρτ-2024, η Ανούσκα μήνυσε τους αδελφούς της για παραβίαση της ιδιωτικής ζωής μετά τη μετάδοση μιας ηχογράφησης τον Ιανουάριο του 2024 στο Instagram μιας συνομιλίας μεταξύ της ίδιας με τον πατέρα της. Έτσι, ο Άντονι και ο Αλέν-Φαμπιέν θα κριθούν για «χρήση, διατήρηση ή αποκάλυψη εγγράφου ή εγγραφής που αποκτήθηκε από παραβίαση της ιδιωτικής ζωής άλλου ατόμου». Η ημερομηνία δίκης τους έχει οριστεί για τον Απρίλιο του 2025. Σωματικά εξασθενημένος από τον καρκίνο, ο Ντελόν τέθηκε τον Απρίλιο του 2024 υπό καθεστώς επιμελείας μετά από δικαστική απόφαση, σε μια ακρόαση που έγινε στο δικαστήριο Μονταργκί παρουσία των τριών παιδιών του ηθοποιού. Αυτό το μέτρο παρέχει ιδίως στον επιμελητή που ορίζεται από τον δικαστή τη δυνατότητα να διαχειρίζεται τα έξοδά του και ακολουθεί μια περίοδο κατά την οποία ο Ντελόν έχει ήδη τεθεί υπό δικαστική προστασία από τις 25-Ιαν-2024.

Αλέν Ντελόν /
Το "αντίο" του Κώστα Γαβρά στον ηθοποιό –
Η άγνωστη ιστορία
πίσω από το «Μίστερ Κλάιν»

Για τη μακρά γνωριμία και συνεργασία με τον θρυλικό ηθοποιό μίλησε ο εμβληματικός σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Μέσα από μια συγκινητική συνέντευξη στην ΕΡΤ, αναφέρθηκε στον ξεχωριστό χαρακτήρα του Ντελόν, την αυτοδίδακτη πορεία του στην υποκριτική και την επίδρασή του στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Η άγνωστη ιστορία πίσω από το “Μίστερ Κλάιν”

Αναπολώντας τη συνεργασία τους, ο Γαβράς αποκάλυψε λεπτομέρειες από την προετοιμασία της ταινίας «Μίστερ Κλάιν» (1976), όπου ο Ντελόν πρωταγωνίστησε. Αν και το σενάριο γράφτηκε από τον Γαβρά και τον Ιταλό σεναριογράφο Φράνκο Σολίνας, αρχικά εγκαταλείφθηκε λόγω διαφωνιών με τους παραγωγούς. Ωστόσο, ο Ντελόν απέκτησε τα δικαιώματα και προσκάλεσε τον Γαβρά να συνεργαστούν ξανά. Παρότι ο Γαβράς απέρριψε την πρόταση για ηθικούς λόγους, διατήρησαν τη φιλία τους και προσπάθησαν να βρουν μια νέα κοινή καλλιτεχνική πορεία.

Ο αυτοδίδακτος Ντελόν και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του

Ο Αλέν Ντελόν, όπως περιέγραψε ο Γαβράς, ήταν ένας αυτοδίδακτος ηθοποιός χωρίς καμία επίσημη εκπαίδευση στις δραματικές τέχνες. Προερχόμενος από μια φτωχή οικογένεια, ο Ντελόν κατάφερε να εισέλθει στον κόσμο του κινηματογράφου σχεδόν αμέσως, κάνοντας εντύπωση από την πρώτη του εμφάνιση στην ταινία «Ρόκο και τα Αδέρφια του» του Λουκίνο Βισκόντι.

“Συμπαθέστατος και αγριότατος”

Σύμφωνα με τον Γαβρά, ο Ντελόν ξεχώριζε για την ικανότητά του να ενσαρκώνει διάφορους χαρακτήρες, χωρίς να περιορίζεται σε ρόλους καλών ή κακών χαρακτήρων. Το «παγερό, σχεδόν μελαγχολικό βλέμμα» του, που τον καθιέρωσε, ήταν κομμάτι του προσωπικού του στυλ, που δεν απέκλινε και στην πραγματική του ζωή.

Ένας πρίγκιπας του κινηματογράφου

Όταν ρωτήθηκε πώς θα ήθελε να αποχαιρετήσει τον Ντελόν, ο Κώστας Γαβράς δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη. «Ήταν ένας πρίγκιπας ακριβώς και συμπεριφερόταν σαν πρίγκιπας», σημείωσε, υπογραμμίζοντας τις αρετές αλλά και τις αντιφάσεις που χαρακτήριζαν τον Ντελόν. Παρά τις κακουχίες και τις προκλήσεις, ο Αλέν Ντελόν κατάφερε να γίνει ένας από τους πιο γνωστούς Γάλλους ηθοποιούς παγκοσμίως, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι του στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Κώστας Γαβράς, με τη βαθιά του εκτίμηση για τον Ντελόν, έκλεισε τη συνέντευξη εκφράζοντας την ελπίδα να ξανασυναντηθούν, αποχαιρετώντας έναν αληθινό φίλο και συνεργάτη.

Αξέχαστες ατάκες του

·        Για τη μητέρα του: Πρέπει να ευχαριστήσω τη μητέρα μου γιατί μου έδωσε το πρόσωπο που είχα και ό,τι συνέβη στη ζωή μου ήταν εξαιτίας αυτού. Τα πήρα όλα χάρη σε αυτή την ομορφιά.

·        Για την αλητεία: Ναι, ήμουν ένας μικρός κακοποιός. Έβλεπα τη φυλακή κάθε μέρα όταν ήμουν παιδί. Η ανάδοχη οικογένειά μου ζούσε στο Fresnes (σσ. πόλη με τη δεύτερη μεγαλύτερη φυλακή στη Γαλλία) κοντά στη φυλακή.

·        Για τα ναρκωτικά: Ποτέ εκτός από το αγαπημένο μου «τον έρωτα».

·        Για τον αγαπημένο του ήχο: Το ουρλιαχτό του λύκου τη νύχτα στο δάσος.

·        Για τον Θεό και τη ζωή μετά θάνατο: Αν υπάρχει Θεός ήθελα να τον ακούσω να μου λέει μετά τον θάνατό μου… “Αφού αυτή ήταν η μεγαλύτερη και βαθύτερη λύπη σου στη ζωή, θα σε πάω στον πατέρα και τη μητέρα σου, ώστε για πρώτη φορά, επιτέλους, να τους δεις μαζί”.

·        Για την πίστη στον Θεό: Πιστεύεις στον Θεό; Ολα καλά. Όταν όμως δεν πιστεύεις στον Θεό και έχεις ένα μεγάλο πρόβλημα, εξακολουθείς να προσεύχεσαι…».

·        Για τη μετενσάρκωση: Θα ήθελα να μετενσαρκωθώ ως σκύλος “malinois” (σσ. είδος βέλγικου ποιμενικού _ως γνωστό λάτρευε τα σκυλιά).

·        Για τη μοναξιά: με ποια εικόνα την περιέγραφες; “με το βλέμμα του σκύλου μου όταν κλείνω την πόρτα του σπιτιού μου φεύγοντας”.

·        Για την αγάπη: Μου αρέσει να με αγαπούν όπως αγαπώ εγώ τον εαυτό μου.

·        Για τον έρωτα: Στον έρωτα, πρέπει να τολμήσεις τα πάντα αν αγαπάς πραγματικά.

·        Για τη φιλία: Ποιος είναι πραγματικός φίλος; Εκείνος που μπορείς να του τηλεφωνήσεις στις τρεις το πρωί και να του πεις ότι μόλις διέπραξες ένα έγκλημα. Και το μόνο που θα σου απαντήσει είναι: Πού είναι το πτώμα;

·        Για την τιμή: Η αγαπημένη μου λέξη…

·        Για τον θάνατο: Ο θάνατος είναι το μόνο πράγμα στον κόσμο για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Είναι θέμα χρόνου. Πόσα χρόνια μου απομένουν για να ζήσω; Θα μπορούσα να είμαι 90, 92. Δεν αποφασίζω εγώ, αλλά ο Άλλος εκεί πάνω.

·        Για την ευτυχία: Έχω γνωρίσει κι έχω δεχτεί τα πάντα. Αλλά η πραγματική ευτυχία είναι στο “να δίνεις”.

·        Για την ηθοποιία: Ο ηθοποιός είναι ένα επάγγελμα, μια Τέχνη που μαθαίνεις, μια επιλογή ζωής. Ο ηθοποιός είναι μια προσωπικότητα, συνήθως ισχυρή, που λαμβάνεται και τίθεται στην υπηρεσία του κινηματογράφου από έναν συνδυασμό συνθηκών.

·        Για την αγάπη του για τη δουλειά: Στην πραγματικότητα, δεν έχω παίξει ποτέ, έχω ζήσει. Και έτσι κατάλαβα αμέσως ότι θα ερωτευόμουν αυτό το επάγγελμα.

·        Για την καριέρα: Ποτέ δεν ονειρεύτηκα αυτή την καριέρα, απλά συνέβη. Οπότε αν τελείωνε, δεν ήταν δικό μου πρόβλημα.

·        Για τη σύνταξη: Για τους ηθοποιούς και τους αρχηγούς κρατών δεν υπάρχει ηλικία συνταξιοδότησης.

·        Για τη διασημότητα: Δεν σας κρύβω ότι είμαι αστέρι. Αλλά το χρωστάω στο κοινό. Εκείνοι με έκαναν σταρ.

·        Για τον σημερινό κινηματογράφο: Είναι μια ρηχή, άχρηστη εποχή που έχει “ξινίσει” από το χρήμα. Δεν κινηματογραφούμε πια με κινούμενη κάμερα αλλά με ένα ψηφιακό πράγμα κολλημένο στην άκρη της γροθιάς. Κανείς δεν δίνει πια δεκάρα για τίποτα. Αν ο Ζαν Γκαμπέν και ο Λίνο Βεντούρα ζούσαν σήμερα, θα είχαν μείνει εντελώς άναυδοι. Αυτοί που χρησιμοποιούν τη φράση ‘Ήταν καλύτερα στην εποχή μου”‘ είναι γεροανόητοι. Αλλά όταν το λέω εγώ, είναι διαφορετικό, γιατί είναι αλήθεια: στην εποχή μου ήταν το κάτι άλλο, ήταν πραγματικά καλύτερα. Βλέπετε, δεν έχω πια τίποτα να χάσω, τα είχα όλα.

Οι τελευταίες στιγμές του:
Το εγκεφαλικό, οι διαμάχες και ο ειρηνικός θάνατος του

Ο Aλέν Ντελόν ήταν ένας άνθρωπος με φλογερή ομορφιά που τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα βίωσε με προβλήματα υγείας και διαμάχες με πρόσωπα της οικογένειας του. Ο διάσημος ηθοποιός είχε μιλήσει ανοιχτά για τον θάνατο στο παρελθόν, επισημαίνοντας ότι θα ήθελε να φύγει ειρηνικά και με τους δικούς του όρους. Από τον Αύγουστο του 2019 και μετά το εγκεφαλικό που υπέστη, ο Αλέν Ντελόν δεν μασούσε τα λόγια του. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον θάνατο, ο Γάλλος σταρ είχε μιλήσει ανοιχτά για την ευθανασία, η οποία απαγορεύεται στη Γαλλία (μόνο η παθητική ευθανασία γίνεται ανεκτή). Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Αλέν Ντελόν μιλούσε για τον θάνατο. Είχε ήδη κάνει αναφορά στην αυτοκτονία το 2019, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Paris Match».

Η έκκλησή του να του επιτραπεί η ευθανασία είχε σοκάρει τους Γάλλους. «Από κάποια ηλικία και μετά, έχουμε το δικαίωμα να επιλέξουμε να ξεκουμπιστούμε ήσυχα, χωρίς να περάσουμε από νοσοκομεία, ενέσεις ή μηχανήματα», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά. Ο καθένας, όπως θα υπογράμμιζε, είναι ελεύθερος να διαλέξει τον θάνατο που επιθυμεί, ειδικά αν πάσχει από κάποιο νόσημα. «Έχω ζήσει στην Ελβετία, όπου η ευθανασία επιτρέπεται και πιστεύω ότι είναι το πιο λογικό πράγμα που υπάρχει. Και το πιο φυσιολογικό».

Η επιστροφή στα πρωτοσέλιδα μετά την διαμάχη με τα παιδιά του

Ο ηθοποιός, με σπάνιες εμφανίσεις στον κινηματογράφο μετά το τέλος των χρόνων του '90, είχε επιστρέψει στα πρωτοσέλιδα το καλοκαίρι του 2023, όταν τα τρία παιδιά του είχαν προσφύγει στη δικαιοσύνη εναντίον της γυναίκας που τον φρόντιζε και η οποία εμφανιζόταν μερικές φορές ως σύντροφός του, κατηγορώντας την ότι εκμεταλλεύεται την αδυναμία του.

Ακολούθησε μια μάχη μεταξύ τους σχετικά με την υγεία του ηθοποιού, που είχε εξασθενήσει το 2019 έπειτα από ένα εγκεφαλικό. Μερικές ημέρες νωρίτερα, το Μάιο 2019, είχε επιστρέψει στο κόκκινο χαλί των Κανών για να του απονεμηθεί ένας τιμητικός Χρυσός Φοίνικας. «Είναι κατά κάποιο τρόπο μια μεταθανάτια τιμή, που μου γίνεται στη διάρκεια της ζωής μου», είχε δηλώσει ο ηθοποιός. «Θα φύγω, αλλά δεν θα φύγω πριν σας ευχαριστήσω», είχε προσθέσει ο Αλέν Ντελόν, ο οποίος έζησε τα τελευταία χρόνια του στην ιδιοκτησία του στο Ντουσί (Λουαρέ), που περιτριγυρίζεται από ψηλούς τοίχους και στην οποία είχε πει από παλιά πως θέλει να ταφεί, όχι μακριά από τα σκυλιά του.

«Ο Αλέν βρίσκεται σε μια βαθιά, επιλεγμένη μοναξιά, σε έναν άλλο κόσμο, στο παρελθόν μαζί με πλάσματα που αγάπησε πολύ (...) Η δυστυχία του ήταν πάντα παρούσα», έλεγε στο Γαλλικό Πρακτορείο το 2015, πριν από τα 80α γενέθλια του σταρ, η πρώην σύντροφός του Μιρέιγ Νταρκ. «Ο καλύτερος και ο χειρότερος, ταυτόχρονα απρόσιτος και τόσο προσιτός, ψυχρός και καυτός», συνόψιζε η Μπριζίτ Μπαρντό για τα 80 χρόνια του ηθοποιού. Ο Ντελόν, ένας ιδιοφυής ενστικτώδης ηθοποιός, απείχε πολύ από τους εγκεφαλικούς ηθοποιούς. Περηφανευόταν πως δεν δούλεψε ποτέ την τεχνική του και βασιζόταν στο χάρισμά του, ένα μοναδικό μίγμα φλογερής ομορφιάς και απότομης ψυχρότητας. «Δεν είναι ένας φυσιολογικός ηθοποιός, ο Αλέν Ντελόν. Είναι ένα αντικείμενο του πόθου. Δεν είναι καν σέξι, ούτε αρρενωπός, ούτε θηλυκός: είναι μια διαβολική ομορφιά», υπογράμμιζε ο ηθοποιός Βενσάν Λεντόν στο ντοκιμαντέρ «Revolvers» το 2012. «Εγώ μπορώ να κοιτάζω φωτογραφίες του Αλέν Ντελόν για ώρες», είχε προσθέσει. «Είναι ότι πιο ωραίο για να βλέπεις στον κόσμο, ο Αλέν Ντελόν. Όλα είναι τέλεια. Είναι πιο ωραίο να τον κοιτάζεις απ' ότι μια ωραία γυναίκα».

Το υλικό αυτό ήταν χρυσάφι για τους σκηνοθέτες και αριθμός ταινιών του είναι μνημεία της Εβδόμης Τέχνης. Μεταξύ αυτών οι ταινίες «Γυμνοί στον ήλιο» του Ρενέ Κλεμάν (1960), που του έδωσε διεθνή αίγλη, «Ο Ρόκο και τα αδέλφια του» (1960) και «Ο Γατόπαρδος» (1963 του Ιταλού Λουκίνο Βισκόντι ή «Η πισίνα» του Ζακ Ντερέ (1969). Σ' αυτή την τελευταία ταινία, ο Ντελόν πρωταγωνιστεί δίπλα σε εκείνη με την οποία αποτελούσε πριν από μερικά χρόνια το πιο διάσημο ζευγάρι, την Ρόμι Σνάιντερ

Ο σημαντικότερος σκηνοθέτης στην καριέρα του ήταν ο Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, ο οποίος τον σκηνοθέτησε σε δύο αριστουργήματα, τις ταινίες «Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο» (1967) και «Ο κόκκινος κύκλος» (1970), πριν από την ταινία «Ο μπάτσος» το 1972. Μολονότι όμως όλοι θαυμάζουν τον ηθοποιό Ντελόν, ως άνθρωπος συχνά επικρινόταν και θεωρούνταν αντιπαθητικός. Μερικοί τον κατηγόρησαν για τις τοποθετήσεις του υπέρ του φίλου του, του ηγέτη της άκρας δεξιάς Ζαν-Μαρί Λεπέν, υπέρ της θανατικής ποινής ή εναντίον της ομοφυλοφιλίας, την οποία είχε χαρακτηρίσει «αντίθετη στη φύση».

Της επιστροφής του στις Κάννες το Μάιο 2019 είχε εξάλλου προηγηθεί μια πολεμική, καθώς φεμινίστριες είχαν αμφισβητήσει την τιμή που επρόκειτο να του γίνει. Δηλωμένος δεξιός, νοσταλγός των χρόνων του Ντε Γκωλ, επικρινόταν επίσης για τον εγωισμό του και για τη συνήθειά του να μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο.

Οι γυναίκες που σημάδεψαν τη ζωή του

Οι γυναίκες πάντα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του Αλέν Ντελόν. Όπως είχε πει «γι’ αυτές ήθελα να είμαι πάντα ο πιο όμορφος, ο πιο μεγάλος, ο πιο δυνατός και να το βλέπω στα μάτια τους. Οι γυναίκες υπήρξαν το μεγαλύτερο κίνητρο». Μετά τον χωρισμό του με τη Ρόμι Σνάιντερ, γνώρισε το 1963 τη Ναταλί Μπαρτελεμί, μια φλογερή γυναίκα, μαροκινής καταγωγής.

Ναταλί Ντελόν: Την παντρεύτηκε (στον μοναδικό γάμο της ζωής του) και μαζί της απέκτησε το πρώτο του παιδί, τον ηθοποιό Άντονι Ντελόν. Ύστερα από τρία χρόνια πάθους και μεγάλων καυγάδων θα χωρίσουν.

Στη συνέχεια θα γνωρίσει τη Μιρέιγ Νταρκ, την οποία συνάντησε στα γυρίσματα της ταινίας του Ζαν Ερμάν «Jeff» (1968). Θα ζήσουν μαζί για 15 χρόνια, αλλά δεν θα παντρευτούν. Την εποχή εκείνη θα γνωρίσει ακόμη πολλές ηθοποιούς – από σταρ και στάρλετ μέχρι και άγνωστες κοπέλες των κινηματογραφικών συνεργείων – και θα ζήσει μαζί τους ερωτικές περιπέτειες. Μερικές απ’ τις γνωστότερες σχέσεις του είναι με τις ηθοποιούς Αν Παριγιό και Τζέιν Φόντα και με τις τραγουδίστριες Μαριάν Φέιθφουλ, Νίκο και Δαλιδά. Η Τζέιν Φόντα ήταν μία από τις γυναίκες που σημάδεψαν τη ζωή του Αλέν Ντελόν.  Το 1987 θα γνωρίσει την κατά πολύ νεώτερή του, Ροζαλί Βαν Μπρέμεν, ένα γοητευτικό μοντέλο από την Ολλανδία.

O Αλέν Ντελόν με την Ροζαλί Βαν Μπρέμεν (αριστερά) στις Κάννες,
στην πρεμιέρα της ταινίας "Η επιστροφή του Καζανόβα", το 1992. 

Την ερωτεύτηκε τρελά και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, την Ανούσκα και τον Αλέν – Φαμπιέν. Τον Οκτώβριο του 2002 θα χωρίσουν και φήμες λένε ότι ήταν η πρώτη γυναίκα που τον άφησε.

Αλέν Ντελόν:
Η απώλεια που σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής

Οι έρωτες, οι φίλοι, οι ρόλοι που καθιέρωσαν τον ζεν πρεμιέ του γαλλικού κινηματογράφου

Ο Αλέν Ντελόν, ο εμβληματικός Γάλλος ηθοποιός, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 88 ετών, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία καριέρα στον κινηματογράφο. Γνωστός για τη γοητεία του και τις αξέχαστες ερμηνείες του σε ταινίες όπως «Ο Σαμουράι» και «Το Ρόδο του Καΐρου» ο Ντελόν καθιερώθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους σταρ του γαλλικού και παγκόσμιου σινεμά. Η απώλειά του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής για τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο.

«Το ευρύ κοινό τον συνδέει με φιλμ νουάρ και ταινίες δράσης, αλλά η καριέρα του είναι παράδειγμα εκλεκτικισμού, μια καριέρα όπως των Αμερικανών σταρ, χωρίς σνομπισμό», σημειώνει η Ντενίτσα Μπάντσεβα, συγγραφέας του βιβλίου «Αλέν Ντελόν, έρωτες και αναμνήσεις», όπου αφηγείται τον μύθο του, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Figaro. «Αν [ο Ντελόν] παραμένει σύμβολο της ομορφιάς και εμβληματική φυσιογνωμία του κινηματογράφου, το οφείλει και στον μοντερνισμό του: η σωματική του διάπλαση και η υποκριτική του δεν είναι σε καμία περίπτωση παρωχημένα. Και μετά, κατά που συχνά ξεχνάμε, ήταν και προπομπός», προσθέτει η Μπάντσεβα. «Δεν έκανε τίποτα σαν τους άλλους. Πολλοί φοβόντουσαν να αναμετρηθούν με αστέρες της Α΄ κατηγορίας. Εκείνος, αντίθετα, τους αναζητούσε λατρεύοντας τον Ζαν Γκαμπέν, τον φίλο του Ζαν Πολ Μπελμοντό, τη Σιμόν Σινιορέ ή τη Ρόμι Σνάιντερ».

Η Ρόμι Σνάιντερ

Μια από τις ταινίες – σταθμούς στην καριέρα του στάθηκε «Η Πισίνα» του 1969, όπου ο Ντελόν συνάντησε τη Ρόμι Σνάιντερ, δέκα χρόνια μετά την λήξη ενός ειδυλλίου που συνάρπαζε την Ευρώπη.

Ο Κώστας Γαβράς τους γνώρισε κατά τη διάρκεια του ειδυλλίου τους: «Δεν ήταν ακόμα θρυλικό ζευγάρι, αλλά ήταν ήδη ένα μαγικό ζευγάρι», έγραψε αργότερα – λέξεις που συνοψίζουν πόσο προικισμένοι ηθοποιοί ήταν, τη δύναμη της ομορφιάς και της αγάπης τους.

Όταν ο Ντελόν εγκατέλειψε τη Σνάιντερ, της προκάλεσε τεράστιο πόνο, αλλά δεν έκοψαν ποτέ τους δεσμούς τους. Σε μια συνέντευξή της το 1977, η Σνάιντερ τον χαρακτήρισε ως τον πιο σημαντικό άντρα στη ζωή της, αυτόν στον οποίο μπορούσε πάντα να βασιστεί. Ο Ντελόν ήταν άλλωστε εκείνος που επέμεινε να πάρει η Σνάιντερ τον ρόλο στην «Πισίνα», αν και οι παραγωγοί προτιμούσαν τη Μόνικα Βίτι ή την Άντζι Ντίκινσον. Αλλά ο Ντελόν απείλησε να αποχωρίσει από την ταινία και έτσι επέτρεψε στη Ρόμι Σνάιντερ να δώσει μια νέα ώθηση στην καριέρα της

Η Κατρίν Ντενέβ

«Το Σοκ» ήταν η δεύτερη ταινία του Αλέν Ντελόν με την Κατρίν Ντενέβ 11 χρόνια μετά τον «Μπάτσο».

Κοινό χαρακτηριστικό των δύο εμβληματικών ηθοποιών του Γαλλικού κινηματογράφου ο μεγάλος επαγγελματισμός τους και το γεγονός ότι έχουν δοκιμάσει τις υποκριτικές τους δυνάμεις σε όλα τα είδη, από ταινίες τέχνης μέχρι θρίλερ και κωμωδίες.

Α και δεν ανέπτυξαν στενό δεσμό, έτρεφαν μεγάλο σεβασμό ο ένας για τον άλλον, δύο θρύλοι του γαλλικού σινεμά διάσημοι ανά την υφήλιο.

“Ο Σαμουράι”

Το αριστούργημα του 1967 με τον Ντελόν στον πρωταγωνιστικό ρόλο άλλαξε την ιστορία των φιλμ νουάρ.

Με το πορτρέτο αυτού του δολοφόνου, ο Ζαν Πιερ Μελβίλ επηρέασε ολόκληρες γενιές κινηματογραφιστών κι η ταινία αποτελεί ουσιαστικό σημείο αναφοράς για την αγνότητά του, το στυλ και τη δημιουργία μιας νέας μυθολογίας που ενσάρκωσε τόσο πειστικά ο Ντελόν. Πίσω από τη φαινομενική απάθεια του ήρωα που κρύβεται κάτω από το καπέλο και το αδιάβροχο του, η ταινία αφηγείται τη μοναξιά, τα βάσανα και την έλλειψη σημείων αναφοράς του σύγχρονου ανθρώπου. Ο Μέλβιλ και ο Ντελόν συναντήθηκαν ξανά στον «Κόκκινο Κύκλο» και τον «Μπάτσο» τις άλλες δύο ταινίες, που συμπληρώνουν την «τριλογία του Ντελόν», όπως λένε οι ιστορικοί του κινηματογράφου.

Με τη Σιμόν Σινιορέ

Με τη Ναταλί

Η Σιμόν Σινιορέ

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, τα ζευγάρια Ντελόν – Σνάιντερ και Υβ Μοντάν-Σιμόν Σινιορέ διατηρούσαν φιλικές σχέσεις. Στην «Επιστροφή του Βετεράνου» (1971) την πρώτη τους κοινή εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ο Ντελόν και η Σινιορέ υποδύθηκαν τους εραστές.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1973, η Σινιορέ του ζήτησε να παίξει τον ανταγωνιστή της στο «Αίμα στο Χιόνι». Μαζί τόλμησαν τα πάντα στην οθόνη καθώς η Σινιορέ ήταν η αγαπημένη κινηματογραφική παρτενέρ του Ντελόν που τη θαύμαζε ως καλλιτέχνιδα και ως άνθρωπο.

“Γυμνοί στον Ήλιο”

H εμφάνιση του ηλιοκαμένου Ντελόν στο «Γυμνοί στον Ήλιο» (1960) του Ρενέ Κλεμάν -την πρώτη και ίσως καλύτερη μέχρι σήμερα διασκευή του διάσημου best seller της Πατρίσια Χάισμιθ, “Ο Ταλαντούχος Κος Ρίπλεϊ” – θα αρκούσε κατά πολλούς για να θεοποιηθεί ο αξέχαστος Γάλλος ηθοποιός ως ένα από τα πιο εμβληματικά πρότυπα ολύμπιας ομορφιάς που πέρασαν ποτέ από τη μεγάλη οθόνη.

Ο Ζαν Γκαμπέν

Ο Ντελόν χαρακτήριζε τον Ζαν Γκαμπέν «απόλυτο πρότυπό του», «σημείο αναφοράς του», τον αποκαλούσε «το αφεντικό».

Γνωρίστηκαν το 1962 στα γυρίσματα της «Μεγάλης Ληστείας του Καζίνο» και ξανασυναντήθηκαν επτά χρόνια αργότερα στα πλατό, όταν συμπρωταγωνίστησαν στη «Συμμορία των Σικελών» και ξανά το 1973 στο «Δυο Ξένοι στην Ίδια Πόλη».
Την περίοδο εκείνη η καριέρα του Γκαμπέν είχε πάρει την κάτω βόλτα, αλλά ο Ντελόν τον ήθελε παρτενέρ του και μάλιστα επέμενε να εμφανίζεται μαζί του στις αφίσες. Οι δύο μεγάλοι ηθοποιοί έτρεφαν μεγάλο σεβασμό για το χάρισμα και το ταλέντο ο ένας του άλλου.

“Ο Τσιγγάνος”

Αν και δεν περιλαμβάνεται στις καλύτερες ταινίες του Ντελόν, «Ο Τσιγγάνος» (1975) έβαλε τους τους Ρομά στο επίκεντρο της δράσης και τους παρουσίασε ως διωκόμενα, αξιοπρεπή και θαρραλέα άτομα.

Ήταν μια άνευ προηγουμένου προσέγγιση στον γαλλικό ή ακόμα και στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, σε σημείο που ο Αλέν Ντελόν έγινε ένα είδος ειδώλου για την κοινότητα των Ρομά. Ήταν ο μόνος σταρ που αποφάσισε να ασχοληθεί μαζί τους, ηθικά και καλλιτεχνικά.

“Ο Ρόκο και τα αδέλφια του”

Σταθμός στην καριέρα του Ντελόν στάθηκε και η ταινία «Ο Ρόκο και τα αδέλφια του» (1960), με την Ανί Ζιραρντό και την Κατίνα Παξινού στο πλευρό του, που τον καθιέρωσε μαζί με το «Γυμνοί στον Ήλιο» ως μεγάλο ηθοποιό. Μετά τον Ρενέ Κλεμάν, παγκοσμίως γνωστό την εποχή εκείνη, ο Ντελόν συνεργάστηκε με τον πνευματικό του πατέρα, Λουκίνο Βισκόνι, έναν από τους σκηνοθέτες που τον μεταμόρφωσαν, προσφέροντάς του έναν περίπλοκο χαρακτήρα. Ο Βισκόντι έδωσε δύο χρόνια αργότερα στον Ντελόν έναν εκ διαμέτρου αντίθετο δεύτερο ρόλο, εκείνον ενός νεαρού ευγενούς που στρατολογείται στις δυνάμεις του Γκαριμπάλντι στον «Γατόπαρδο», μια από τις ταινίες αναφοράς στην ιστορία της Έβδομης Τέχνης, όπου εκστομίζει την αθάνατη ατάκα: «Όλα πρέπει να αλλάξουν για να μην αλλάξει τίποτε».

Η συνεργασία του με τον Βισκόντι εξελίχθηκε ακόμη περισσότερο καθώς ο Ιταλός μαέστρος επέβλεψε την σκηνοθεσία του «Κρίμα που είναι Πόρνη», το πρώτο θεατρικό έργο του Ντελόν στο πλευρό της Ρόμι Σνάιντερ.

Η Ναταλί Ντελόν

Ο Ντελόν γνώρισε τη Ναταλί το 1963, μέσω ενός κοινού φίλου, σε ένα νυχτερινό κέντρο κι αμέσως διαπίστωσαν μια φυσική συμμετρία μεταξύ τους, μια δύναμη χαρακτήρα και μια κοινή ενέργεια, με τον Γάλλο σεναριογράφο, Πασκάλ Ζαρντέν, να γράφει αργότερα: «Μόλις είχε βρει έναν άλλο εαυτό του. Όταν γνωρίστηκαν, εκείνη δεν σκεφτόταν να γίνει ηθοποιός, μέχρι που της προτάθηκε να παίξει στον “Σαμουράι».

Ο γάμος του Ντελόν με τη Ναταλί άντεξε πέντε χρόνια, αλλά μετά το διαζύγιό τους διατήρησαν καλές σχέσεις, κυρίως για τον γιο τους, Άντονι. «Συχνά τονίζουμε τη σαγηνευτική και άπιστη πλευρά του Ντελόν, αλλά παραλείπουμε να αναφέρουμε την πίστη του στις γυναίκες που είχαν σημασία στη ζωή του», έγραψε ο Ζαρντέν.

Η Μιρέιγ Νταρκ

Η ιστορία αγάπης της Μιρέιγ Νταρκ και του Αλέν Ντελόν γεννήθηκε το 1968 και κράτησε μέχρι το 1983, που χώρισαν. Ωστόσο οι δυο τους ουδέποτε έπαψαν να είναι φίλοι και πάντα ο ένας υπολόγιζε στη βοήθεια του άλλου. Εμφανίστηκαν μαζί στη μεγάλη οθόνη στον «Αδίστακτο Χρυσοδάκτυλο» (1977) και στο «Για το Τομάρι Ενός Μπάτσου») (1981), αλλά και στο θέατρο. Μάλιστα ο Ντελόν ανέλαβε την παραγωγή του « Les Seins de glace» για να προσφέρει στην αγαπημένη του τον ρόλο που ονειρευόταν και κανείς δεν της έδινε, ερμηνεύοντας εκείνος έναν δεύτερο ρόλο για να μην τραβήξει πάνω του την προσοχή.

Στο θέατρο εμφανίστηκαν μαζί στο «Sur la route de Madison» και όπως είχε πει η Μιρέιγ Νταρκ, τα λόγια έρωτα που αντάλλαξαν επί σκηνής ήταν ακόμη πιο όμορφα επειδή τα είχαν ήδη ανταλλάξει και στην πραγματική τους ζωή.

17 χρονος ο Ντελόν στον Πόλεμο της Ινδοκίνας, μάλλον έζησε από κοντά κάποιο από τα Diên Biên Phu‎‎ του γαλλικού ιμπεριαλισμού και αντί να πάει με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, στήριξε τη δεξιά στη χώρα του. Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος _βλ και τις τελευταίες εξελίξεις, με μια πραγματικότητα που διαψεύδει και εκθέτει τις “σειρήνες” του συστήματος αφού έχει δεχτεί πλήγμα η δυνατότητα εναλλαγής των υπαρχουσών αστικών πολιτικών δυνάμεων, που να συνοδεύεται από ανάλογες λαϊκές προσδοκίες του παρελθόντος και να εξασφαλίζει τον αναγκαίο χρόνο πολιτικής σταθερότητας, προκειμένου να προωθηθεί στον βαθμό που θα ήθελαν οι αστοί και με τους λιγότερους κραδασμούς η αντιλαϊκή τους πολιτική. Επιστρατεύοντας (σύσσωμο το καπιταλιστικό σύστημα) τις όποιες παραλλαγές κυβερνητικών εταίρων “πράσινους”, φιλελεύθερους ή οπορτουνιστικά κόμματα, συνένοχους στην υλοποίηση της ίδιας αντιλαϊκής αστικής στρατηγικής με διαψεύσεις, απογοητεύσεις και τροφοδότηση της επιζήμιας λογικής του “μικρότερου κακού” και τη συντηρητικοποίηση.

Το “επίμαχο”

Σχετικά πρόσφατα (Οκτ-2013) έκανε δηλώσεις στην ελβετική Le Matin για ανοιχτή στήριξη του “Εθνικού Μετώπου” (FN) λέγοντας “το Εθνικό Μέτωπο, όπως και το MCG  _σσ. Κίνημα Πολιτών της Γενεύης, είναι πολύ σημαντικά… Το ενθαρρύνω και τα καταλαβαίνω απόλυτα”, είπε (…) “και τα δύο κόμματα _το FN και το MCG _πρέπει να διαχειριστούν σταθερά εκλογικά σώματα εάν θέλουν να περάσουν από τα λόγια στις πράξεις”. “Επί χρόνια, η ομάδα πατέρα και κόρης Λεπέν _ο Ζαν-Μαρί (σσ. Jean-Marie), πρώην επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου, και η Μαρίν (σσ. Marine), η σημερινή ηγέτης του πολεμούσαν, αλλά έδιναν μια μοναχική μάχη”, είπε. “Τώρα, για πρώτη φορά, δεν είναι πια μόνοι. Έχουν τον γαλλικό λαό… Και ότι φτάνει στη Γενεύη, αυτό είναι απίστευτα σημαντικό. Έχουν βαρεθεί και εκεί” (πηγή france24+mishtalk.com τίτλος “o θρύλος Ντελόν υποστηρίζει την ακροδεξιά”) Μάλιστα η france24 αναφέρει κιόλας πως “σύμφωνα με δημοσκόπηση του Γαλλικού Ινστιτούτου Δημόσιας Γνώμης (IFOP) για το εβδομαδιαίο γαλλικό ειδησεογραφικό περιοδικό Le Nouvel Observateur, το Εθνικό Μέτωπο βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των κομμάτων που σκοπεύουν να ψηφίσουν οι Γάλλοι στις Ευρωεκλογές του επόμενου έτους”.

Θυμίζοντας ότι “Ο Αλέν Ντελόν που κάποτε αποκαλούνταν "ανδρική Μπριζίτ Μπαρντό", είναι ένας θρύλος του γαλλικού κινηματογράφου, έχοντας πρωταγωνιστήσει σε ταινίες όπως Faibles Femmes, Purple Noon (βασισμένο στο μυθιστόρημα της Patricia Highsmith The Talented Mr Ripley), Borsalino και Monsieur Klein, με το τελευταίο να του χαρίσει ένα βραβείο César, το γαλλικό αντίστοιχο Όσκαρ, ενώ η γαλατική του γοητεία και η φήμη του ως μεγάλου σαγηνευτή τον εκτόξευσαν σε αστέρι σεξουαλικού συμβόλου στις δεκαετίες του 1960 και του 1970.