Απεργίες κόκκινες και "πολύχρωμες" _από τον Φαραώ Ραμσή Γ’ στη Strachka του Σεργκέι Μιχαΐλοβιτς

 

Απεργία: ανατρέχοντας στο λεξικό του Τριανταφυλλίδη διαβάζουμε “σκόπιμη αναστολή της εργασίας που γίνεται από ένα οργανωμένο σύνολο ανθρώπων με σκοπό την επίτευξη ενός στόχου ή την εκδήλωση της θέλησής του ~ εργατών / υπαλλήλων / επαγγελματιών. ~ στο ηλεκτρικό / στο νερό / στα λεωφορεία, απεργία των εργαζομένων στις αντίστοιχες υπηρεσίες. ~ πείνας ~ κλαδική / γενική / εικοσιτετράωρη / διαρκείας / προειδοποιητική / αλληλεγγύης ~ πολιτική, Kυλιόμενη ~, που πλήττει με τη σειρά τα διάφορα τμήματα μιας επιχείρησης, μιας υπηρεσίας κτλ. Kήρυξη / περιφρούρηση / παράταση / αναστολή / λύση της απεργίας. Είμαι σε / έχω ~ Kατεβαίνω σε ~ Kηρύσσω ~. ΦΡ λευκή απεργία ~ αγώνας _ Aπεργιακή κινητοποίηση. Για την καθοδήγηση της απεργίας δημιουργήθηκε απεργιακή επιτροπή κλπ. Επιγραμματικά κατά google “αποχή από την εργασία για τη διεκδίκηση οικονομικών αιτημάτων, αλλά και σε ένδειξη διαμαρτυρίας για διάφορες κυβερνητικές ή εργοδοτικές αποφάσεις”

          

Η πρώτη απεργία καταγράφεται στο τέλος της 20ής δυναστείας, του Φαραώ Ραμσή Γ’ στην Αίγυπτο _ 3500 χρόνια πριν, όταν οι εργάτες της βασιλικής νεκρόπολης οργάνωσαν εργατική εξέγερση, γεγονός που καταγράφηκε με λεπτομέρειες σε πάπυρο της εποχής που διατηρήθηκε, και βρίσκεται σήμερα στο Τορίνο _μεταξύ άλλων πέτυχαν και αύξηση μισθού.

Τα πρώτα εργατικά κινήματα στον ελλαδικό χώρο δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα με την ανάπτυξη της καπνοκαλλιέργειας τον 19^ο αιώνα, με πρώτη στον τότε υπό οθωμανική διοίκηση τον Μάιο του 1888 στην πόλη της Δράμας, από τους καπνεργάτες με κύριο αίτημα τις δέκα ώρες δουλειά, καθώς εκείνη την εποχή εργάζονταν από δώδεκα …δεκατρείς, ακόμη και παραπάνω ώρες ημερησίως.

Οι απεργίες ξεκίνησαν σαν όργανο της ταξικής πάλης κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης, στα εργοστάσια και τα ορυχεία και στις περισσότερες χώρες ετέθησαν γρήγορα εκτός νόμου, καθώς οι εργοστασιάρχες είχαν τα κλειδιά της εξουσίας και οι εργάτες τη δύναμη του ενωτικού αγώνα. Οι περισσότερες αστικές χώρες νομιμοποίησαν στα χαρτιά την απεργία στα τέλη του 19^ου _αρχές του 20ού αιώνα, βγάζοντάς τες μέχρι σήμερα συνήθως «παράνομες» και «καταχρηστικές»

Ιστορική των κλωστοϋφαντουργών του Λόρενς Bread and Roses Strike (Ψωμί και Τριαντάφυλλα),. (μεταναστών εργατών _γυναικών κυρίως στο Λόρενς της Μασαχουσέτης) το 1912 οργανωμένη από το συνδικάτο Industrial Workers of the World (Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου). Η απεργία τελείωσε με μια νίκη ορόσημο: με σύνθημα για το ψωμί και τη ζωή _Η εργάτρια πρέπει να έχει ψωμί, αλλά πρέπει να έχει και τριαντάφυλλα...

Η ιστορική στη χώρα μας του 1936 στη Θεσσαλονίκη όπου κορυφώνονται οι διαδηλώσεις από τους καπνεργάτες. Τα γεγονότα ξεκίνησαν γύρω στον Φεβρουάριο, με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρριψη αιτημάτων των εργατών και συνεχίστηκε με συμπαράσταση καπνεργατών από άλλα εργοστάσια, που κορυφώθηκαν τον Μάιο, με μεγάλη διαδήλωση, που πνίγηκε στο αίμα από την δικτατορική κυβέρνηση Μεταξά (χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός) με δώδεκα νεκρούς ανάμεσα στους οποίους και ο 25χρονος αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης, στη διασταύρωση Εγνατία και Βενιζέλου. Η φωτογραφία που απαθανάτισε την μητέρα του να τον θρηνεί μόνη στο μέσον του δρόμου,  δημοσιεύθηκε στον Τύπο και αποτέλεσε την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για την συγγραφή του Επιτάφιου, που μελοποίησε ο Μίκης

Προέλευση του όρου: Η χρήση της αγγλικής λέξης "strike" εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1768, όταν ναυτικοί, για να υποστηρίξουν διαδηλώσεις στο Λονδίνο, έσκισαν ή αφαίρεσαν τα πανιά των εμπορικών πλοίων στο λιμάνι, ακινητοποιώντας έτσι  τα πλοία.Η πρώτη εβραϊκή πηγή για την ιδέα μιας εργατικής απεργίας εμφανίζεται στο Ταλμούδ, το οποίο περιγράφει ότι οι αρτοποιοί που ετοίμαζαν ψωμί για το βωμό έκαναν απεργία.

Ένας πρώτος προκάτοχος της γενικής απεργίας μπορεί να ήταν το secessio plebis στην αρχαία Ρώμη. Στο The Outline of History, ο H. G. Wells χαρακτήρισε αυτό το γεγονός ως «τη γενική απεργία των πληβείων· Η πρώτη απεργία τους έγινε επειδή «είδαν με αγανάκτηση φίλους τους, που πολλές φορές υπηρέτησαν γενναία το κράτος στις λεγεώνες, αλυσοδεμένους και σκλαβωμένους κατ' απαίτηση πατρικίων δανειστών».

Η απεργιακή δράση έγινε χαρακτηριστικό του πολιτικού τοπίου μόνο με την έναρξη της Βιομηχανικής Επανάστασης. Για πρώτη φορά στην ιστορία, μεγάλος αριθμός της βιομηχανικής εργατικής τάξης, που ζούσαν στοιβαγμένοι στο περιθώριο και σε άθλιες συνθήκες σε κωμοπόλεις και περίχωρα, πουλούσαν την εργατική τους δύναμη για ένα ξεροκόμματο. Μέχρι τη δεκαετία του 1830, όταν το κίνημα των Χαρτιστών βρισκόταν στο αποκορύφωμά του στη Βρετανία, μια αληθινή και διαδεδομένη «εργατική συνείδηση» ξυπνούσε.
σσ. Ο χαρτισμός ήταν ένα κίνημα για πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τα μέσα του 19^ου  αιώνα (1838-1850), που πήρε το όνομά του από τον Χάρτη του Λαού του 1838, που όριζε τους έξι κύριους στόχους:

·      Ψήφος για καθένα άνω των 21 ετών, που έχει σώας τας φρένας, και δεν έχει υποβληθεί σε τιμωρία για έγκλημα.

·      Μυστική ψηφοφορία.

·      Καμία προαπαίτηση ύπαρξης ιδιοκτησίας για τα μέλη του Κοινοβουλίου - καθιστώντας έτσι δυνατό στους ψηφοφόρους στις εκλογικές περιφέρειες να εκλέξουν το άτομο της επιλογής τους, είτε είναι πλούσιος είτε φτωχός.

·      Πληρωμή των μελών του κοινοβουλίου, επιτρέποντας έτσι σε τίμιο έμπορο, εργάτη, ή όποιο άλλο πρόσωπο, να εκπροσωπήσει μια εκλογική περιφέρεια, χωρίς να τον εμποδίζει οικονομικά και να ασχοληθεί με τα συμφέροντα της χώρας.

·      Ανάλογες εκλογικές περιφέρειες, εξασφαλίζοντας το ίδιο % εκπροσώπησης για τον ίδιο αριθμό εκλογέων, αντί να επιτρέπεται στις μικρές εκλογικές περιφέρειες να ισοσκελίζουν την ψήφο των μεγάλων.

·      Ετήσια κοινοβούλια, επιτρέποντας έτσι πιο τελεσφόρο έλεγχο, ενάντια στη δωροδοκία και τον εκφοβισμό, ώστε τα μέλη, αφού θα εκλέγονται για ένα έτος μόνο, να μην μπορούν να προδώσουν τους ψηφοφόρους τους όπως τώρα.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι χριστιανικές εκκλησίες στη Βρετανία έκριναν ότι "ήταν λάθος για τον Χριστιανό να αναμιχθεί σε πολιτικά θέματα". "Όλοι οι ιερείς να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί για να αποκηρύξουν κάθε πολιτική συγγένεια …αυτός που ασχολούνταν λιγότερο με τις υποθέσεις αυτού του κόσμου θεωρούταν ο πιο άγιος και πρότυπο προς μίμηση" _τέλος παρένθεσης

Το 1838, μια επιτροπή της Στατιστικής Εταιρείας του Λονδίνου «χρησιμοποίησε το πρώτο γραπτό ερωτηματολόγιο… Η επιτροπή ετοίμασε και τύπωσε έναν κατάλογο ερωτήσεων «σχεδιασμένες για να εκμαιεύσουν την πλήρη και αμερόληπτη ιστορία των απεργιών».

Το 1842 τα αιτήματα για δικαιότερους μισθούς και συνθήκες σε πολλούς διαφορετικούς κλάδους εξερράγησαν τελικά στην πρώτη σύγχρονη γενική απεργία. Μετά την παρουσίαση της δεύτερης Χαρτιστικής Έκκλησης στο Κοινοβούλιο τον Απρίλιο του 1842 και την απόρριψη, η απεργία ξεκίνησε στα ανθρακωρυχεία του Staffordshire της Αγγλίας και σύντομα εξαπλώθηκε στη Βρετανία επηρεάζοντας εργοστάσια, βαμβακουργεία στο Lancashire και ανθρακωρυχεία από το Dundee στη Νότια Ουαλία και την Κορνουάλη. Αντί για αυθόρμητη εξέγερση των μαζών, η απεργία πολιτικοποιήθηκε και οδηγήθηκε από μια πολύ πεοωθημένη ατζέντα για να κερδίσει παραχωρήσεις. Το ήμισυ του τότε βιομηχανικού εργατικού δυναμικού ήταν σε απεργία  – πάνω από 500.000. Με αυξανόμενη την επιρροή της εργατικής τάξης και πολιτική διακριτής πρόκλησης απέναντι στο καπιταλιστικό, πολιτικό κατεστημένο ο Φρίντριχ Ένγκελς, έγραψε:  με τους αριθμούς της, αυτή η τάξη έχει γίνει η πιο ισχυρή στην Αγγλία, και αλίμονο στους πλούσιους Άγγλους όταν συνειδητοποιήσουν αυτό το γεγονός… Ο Άγγλος προλετάριος μόλις καταλάβει τη δύναμή του _και οι καρποί αυτής της επίγνωσης ήταν οι αναταραχές το προηγούμενο καλοκαίρι, θα φέρει τα πάνω κάτω στον κόσμο.

Καθώς προχωρούσε ο 19^ος αιώνας, οι απεργίες έγιναν ένα στοιχείο εργασιακών σχέσεων σε όλο τον βιομηχανοποιημένο κόσμο, καθώς οι εργαζόμενοι οργανώθηκαν για να διαπραγματευτούν συλλογικά για καλύτερους μισθούς και πολιτικές ελευθερίες, με τον Karl Marx να καταδικάζει τη θεωρία του Proudhon που ποινικοποιεί την απεργία στο έργο του "η αθλιότητα της φιλοσοφίας"

Η απεργία "αναγνώρισης" υπήρξε ιστορικά μια βιομηχανική απεργία προκειμένου να αναγκαστεί ένας συγκεκριμένος εργοδότης ή κλάδος να αναγνωρίσει το συνδικάτο ως το νόμιμο αντιπρόσωπο συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Δύο παραδείγματα περιλαμβάνουν την απεργία αναγνώρισης του χάλυβα των ΗΠΑ το 1901 και την επακόλουθη στο χώρο του άνθρακα (1902). Μια μελέτη του 1936 για τις απεργίες στις Ηνωμένες Πολιτείες έδειξε ότι περίπου το ένα τρίτο του συνολικού αριθμού απεργιών μεταξύ 1927 και 1928, και πάνω από το 40% το 1929, οφείλονταν σε "αιτήματα για αναγνώριση συνδικάτων" και διαμαρτυρία "ενάντια στις διακρίσεις των συνδικάτων και παραβίαση συνδικαλιστικών συμφωνιών"

Σεργκέι Αϊζενστάιν: πρωτοπόρος του σοβιετικού και παγκόσμιου κινηματογράφου δημιουργός της 7ης τέχνης νέας εποχής

Η 7^η τέχνη έχει να παρουσιάσει 100άδες ταινίες όπου σπάνια επικεντρώνονται στην ταξική δυναμική των απεργιών και των συνδικάτων. Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες αξιόλογες

·        Απεργία, 1925 Σε σκηνοθεσία Sergei Eisenstein, με πρωταγωνιστές τους Grigoriy Aleksandrov, Maksim Shtraukh & Mikhail Gomorov μια ταινία κολασμένων εργατών που απεργούν στην προεπαναστατική Ρωσία _θα μιλήσουμε αναλυτικά στη συνέχεια.

·        Black Fury, 1935 του Michael Curtiz με πρωταγωνιστές τους J. Caroll Naish (με σκούρο ριγέ κοστούμι…), Vince Barnett (μουστάκι, καβουράκι) και _γραβατωμένο Paul Muni για έναν μετανάστη ανθρακωρύχο εν μέσω μιας πικρής εργατικής διαμάχης μεταξύ των εργαζομένων και των ιδιοκτητών ορυχείων.

·        The devil & Miss Jones, 1941 του Σαμ Γουντ, με πρωταγωνιστές Robert Cummings, Charles Coburn και Jean Arthur σε μια ταινία για έναν μεγιστάνα που πηγαίνει κρυφά για να ξεσηκώσει τους εργαζόμενους σε ένα πολυκατάστημα, αλλά αντ' αυτού εμπλέκεται στη ζωή τους.

·        On the watefront, 1954 (Το λιμάνι της αγωνίας) σε σκηνοθεσία Elia Kazan με πρωταγωνιστή τον Marlon Brando ως πρώην μποξέρ που έγινε φορτοεκφορτωτής στο Νιου Τζέρσεϊ και αγωνίζεται κόντρα στους διεφθαρμένους επικεφαλής του συνδικάτου, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου αδερφού του, καθώς αρχίζει να συνδέεται και με τη θλιμμένη αδερφή ενός εκ των θυμάτων.

·        Salt of the earth, 1954 (το αλάτι της γης) του Herbert J. Biberman, με πρωταγωνιστές τους Juan Chacón, Rosaura Revueltas, Will Geer ως Μεξικανούς εργάτες σε ορυχείο ψευδαργύρου που καλούν γενική απεργία. Μόνο μέσω της ταξικής αλληλεγγύης και κυρίως της αδάμαστης αποφασιστικότητας των γυναικών (συζύγων, μητέρων και κορών τους), τελικά θριαμβεύουν.

·        Inside Detroit, 1956 του Fred F. Sears και με πρωταγωνιστή τον Pat O'Brien ως πρώην επικεφαλής στο Ντιτρόιτ των United Automobile Workers of America, A.F.L. Προσπαθεί να καταστρέψει τον διάδοχό του, Blair Vickers (Dennis O'Keefe), την περίοδο του νόμου Racketeer Influenced & Corrupt Organisations (RICO) _περί εγκληματικής οργάνωσης. Ο Βίκερς τον πολεμά, κερδίζοντας τελικά με τη βοήθεια μοιραίων γυναικών _η ελκυστική κόρη του Λίντεν, Μπάρμπαρα (Μάργκαρετ Φιλντ) η Τζόνι Κάλβιν (Τίνα Κάρβερ) και η μάνα του Βίκερς.

·        The pajama game, 1957 των Τζορτζ Άμποτ και Στάνλεϊ Ντόνεν, με πρωταγωνίστρια την Ντόρις Ντέι ως εργάτρια εργοστασίου πιτζάμα στην Αϊόβα, που ερωτεύεται έναν ευγενικό προϊστάμενο που είχε προσληφθεί από το αφεντικό του εργοστασίου για να κοντράρει στην απαίτηση των εργαζομένων για αύξηση μισθού.

·        The organizer _I compagni _ Οι σύντροφοι, 1963 σκηνοθεσία Mario Monicelli, με πρωταγωνιστές τους Agenore Incrocci & Furio Scarpelli σε μια ταινία για έναν πρώην καθηγητή γυμνασίου που έγινε συνδικαλιστής και προσπαθεί να οργανώσει εργάτες που δουλεύουν με απάνθρωπες συνθήκες σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στα τέλη του 19^ου  αιώνα. Με Marcello Mastroianni, Renato Salvatori, Gabriella Giorgelli

·        F.I.S.T., 1978 του Norman Jewison, με πρωταγωνιστή τον Sylvester Stallone ως τον επαναστάτη εργάτη αποθήκης του Κλίβελαντ που ανεβαίνει στις τάξεις ενός συνδικάτου φορτηγών για να γίνει πρόεδρος συνδικάτου, αλλά οι δεσμοί του με το οργανωμένο έγκλημα προκαλούν την τελική του πτώση.

·        Το κλασσικό πλέον Νόρμα Ρέη, Norma Rae, 1979 Σε σκηνοθεσία Martin Ritt, με πρωταγωνίστρια τη Sally Field ως μια νεαρή ανύπαντρη μητέρα και εργάτρια κλωστοϋφαντουργίας που παίρνει πάνω της τις τύχες του σωματείου υου εργοστασίου της παρά τα προβλήματα και τους κινδύνους.

·        Nine to five, (9 to 5), 1980 του Colling Higgins, με πρωταγωνίστριες Lily Tomlin,  Dolly Parton και Jane Fonda σε μια ταινία για τρεις γυναίκες υπαλλήλους ενός σεξιστή, εγωιστή, ψεύτη και υποκριτικού μεγαλομανή που βρίσκουν τρόπο να ανατρέψουν την κατάσταση. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από τις πραγματικές εμπειρίες και τις απογοητεύσεις των εργαζομένων γυναικών στη δεκαετία του 1970, ιδιαίτερα γύρω από θέματα που σχετίζονται με την ανισότητα των φύλων, την παρενόχληση στο χώρο εργασίας και την άνιση μεταχείριση στο εργατικό δυναμικό.

·        Τελευταία έξοδος στο Μπρούκλιν, 1989 του Uli Edel, με Jennifer Jason Leigh, Stephen Lang και Burt Young σε μια ταινία που διαδραματίζεται στο Μπρούκλιν κατά τη δεκαετία του 1950 με φόντο τη διαφθορά και τη βία στα συνδικάτα.

·        Hoffa, 1992 του Danny DeVito και με πρωταγωνιστή τον Jack Nicholson ως τον διαβόητο Αμερικανό συνδικαλιστή Jimmy Hoffa, ο οποίος οργανώνει μια στημένη απεργία, κάνει συμφωνίες με μέλη του συνδικάτου του οργανωμένου εγκλήματος και εξαφανίζεται μυστηριωδώς το 1975.

·        NewSies, 1992 σκηνοθεσία Kenny Ortega με Bill Pullman, Robert Duvall και Christian Bale σε ένα μιούζικαλ βασισμένο στην απεργία των εφημεριδοπωλών της Νέας Υόρκης το 1899. Όταν οι νεαροί πωλητές εφημερίδων υφίστανται υπερεκμετάλλευση από τα αφεντικά τους, ξεκινούν τον αγώνα  συναντώντας τη σκληρότητα των μεγάλων επιχειρήσεων.

·        North country (Άνιση μάχη), 2005 του Niki Caro, με Jeremy Renner, Frances McDormand και Charlize Theron σε μια φανταστική αφήγηση της πρώτης μεγάλης επιτυχημένης υπόθεσης σεξουαλικής παρενόχλησης στις Ηνωμένες Πολιτείες, Jenson εναντίον Eveleth Mines, όπου μια γυναίκα που υπέστη μια σειρά κακοποιήσεων ενώ εργαζόταν ως ανθρακωρύχος, κατέθεσε και κέρδισε τη δίκη-ορόσημο του 1984.

·        Η κόκκινη έρημος (1964) \ Ματωμένη Αμερική (1987) \ In Dubious Battle 2016 \ Πυγμή (1978) \ Εκεί που δεν φτάνει ο ήλιος (1970) \ Επαρχία Χάρλαν Η.Π.Α. (1976) \ Μάρτιν Ίντεν (2019) \  Οι σύντροφοι (1963) \ Σε πόλεμο (2018)  \ Tre fratelli (1981) \ La vita promessa (2018+) \ The Big Operator (1959) \ Η μάχη της Χιλής -Η εξέγερση της μπουρζουαζίας (1975) \ The Blacklist (1916) \ Fermeture de l'usine Renault à Vilvoorde (La vie sexuelle des Belges) (1999) \ Το αόρατο χέρι (2016) \ On Strike (1920) \

                   “Απεργία” του Σεργκέι Αϊζενστάιν

Αποτελεί την πρώτη ταινία του, ένα κινηματογραφικό μνημείο, πάντα επίκαιρο στην κινηματογραφική πρωτοπορία.

Όταν ένας εργάτης που κατηγορείται ότι έχει κλέψει τμήμα ενός μηχανήματος αυτοκτονεί, οι συνάδελφοί του επαναστατούν κόντρα στο καθεστώς των Τσάρων που ελέγχουν το εργοστάσιο. Καθώς η απεργία διαρκεί προκαλώντας απελπισία στους κυβερνητικούς αξιωματούχους, οι μέθοδοι που θα χρησιμοποιήσουν για την καταστολή της γίνονται ολοένα και πιο σκληρές. Τοποθετημένο πριν τη μεγάλη Οκτωβριανή σοσιαλιστική επανάσταση αποτελεί το πρώτο εξαίρετο δείγμα της κινηματογραφικής (πειραματικής) τεχνικής του ιδεολογικού μοντάζ που ο ίδιος θα σύστηνε στο σινεμά και μαζί την πρώτη ταινία σοσιαλιστικού ρεαλισμού : Σε συνέντευξη του το 1924 στην (με θέμα το σινεμά) εφημερίδα Kino-Gazetta δήλωνε: «Φυσικά, η ταινία είναι φτιαγμένη, πριν απ' όλα, για τους θεατές που εργάζονται για να ζήσουν. Όσον αφορά το μοντάζ, δεν απορρίπτω ποτέ το επονομαζόμενο αμερικάνικο _αλλά προτιμώ το δικό μου. Πιστεύω ότι είναι αδύνατον να βρεθεί άλλη μέθοδος έκφρασης στο σινεμά. Η ταινία θα γίνει εύκολα κατανοητή από τους εργάτες γιατί μιλάει για στιγμές και καταστάσεις που γνωρίζουν και που μπορούν να ταυτιστούν»

Βασίλης Ραφαηλίδης «Το Βήμα», 8-4-1975: Απεργία (Strachka). Δράμα, 1924. Ασπρόμαυρο, 95min. Σκηνοθεσία: Σεργκέι Αιζενστάιν. Σενάριο: Γριγκόρι Αλεξάντροφ, Σεργκέι Αιζενστάιν. Με τους:  Ιβάν Κούβκι, Αλεξάντρ Αντόνοφ, Γριγκόρι Αλεξάντροφ, Μ. Γκόμαροφ, Μαξίμ Στράουχ, Γιουντίθ Γκλίζερ, Ι. Ιβάνοφ, Β. Γιούρτσεφ, Β. Γιαννούκοβα
Στα 1912, η απεργία των εργατών ενός εργοστασίου, οδηγείται σε αιματοκύλισμα από τις νόμιμες αρχές. Η πρώτη ταινία του μεγάλου Αϊζενστάιν, που αντανακλούσε όχι μόνο τα επαναστατικά ιδεώδη, αλλά και τις θεωρίες του περί μοντάζ.
Η ταινία, που έχει ως θέμα τη βίαιη κατάπνιξη μιας απεργίας από τις τσαρικές αρχές, ξεκινά με τους καπνούς του εργοστασίου και τη λειτουργία των μηχανών: στοιχεία που εναρμονίζονται με τη δράση των εργατών, αφού δείχνονται σαν να αποτελούν φυσική προέκταση της εργατικής δύναμης.

«Τα πάντα στην Απεργία μοιάζουν να υπηρετούν μια εντελώς στοιχειώδη και χωρίς αποχρώσεις ιδέα: ο εχθρός του εργάτη είναι ο βιομήχανος και ο στρατός το εκτελεστικό όργανο της δική του εξουσίας. Ίσως η τρομακτική συγκινησιακή δύναμη που αποδεσμεύεται από την Απεργία να οφείλεται στην ατελή εφαρμογή του «ιδεολογικού μοντάζ» και, συνεπώς, στον υπερτονισμό του δεύτερου, του συγκινησιακού σταδίου στο προτσές της «ιδεολογικοποίησης» της εικόνας.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που ο Αϊζενστάιν χαρακτηρίζει τούτη την ταινία του «κινοθεατρικό έργο» και τη διαιρεί σε έξι σαφώς διακρινόμενα μέρη (πράξεις) _ σσ. δείτε παρακάτω αναλυτικά.

Η δράση προωθείται προς τη λύση με απότομα άλματα όπως και στο θέατρο, αλλά οι «σκηνές» δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με τη σταδιακή επεξεργασία του θέματος ούτε, φυσικά, με το λόγο (αφού η ταινία είναι βουβή, ενώ η μουσική επένδυση με αποσπάσματα από την 5 και την 6η συμφωνία του Προκόφιεφ είναι μεταγενέστερη). Απλώς, η θεατρική δομή τον βοηθάει να εφαρμόζει πιο άνετα την «αισθητική της γροθιάς» του Πρόλετκουλτ ― μια αισθητική που «τρομοκράτησε» ακόμα και τον Λένιν με την άγρια δύναμή της, αλλά που σήμερα ξαναμπαίνει ως πρόβλημα για έρευνα. Η απεργία παραείναι επίκαιρη, ακόμα και αισθητικά.

Η τέχνη του κινηματογράφου στην υπηρεσία των λαών της ΕΣΣΔ

Απεργία (Statchka), 1924

Το 1924, ο Σεργκέι Μιχαΐλοβιτς, ήταν μόλις 26 ετών. Μέχρι τα είκοσι έξι του πρόλαβε κι έκανε, μεταξύ άλλων και τα εξής: σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Πετρούπολης, κατά την επανάσταση υπηρέτηση στην Πολιτοφυλακή, κατά τον εμφύλιο πήρε μέρος σε μάχες ως στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού και όντας στρατιώτης στάλθηκε σε ειδικό σχολείο για να μελετήσει μια «εχθρική» γλώσσα, την ιαπωνική. Την έμαθε σε χρόνο-ρεκόρ και στη συνέχεια υπηρέτησε σε στρατιωτικούς θιάσους ως ντεκορατέρ. Αποστρατευόμενος, γίνεται καλλιτεχνικός διευθυντής σε τσίρκο και στο πλαίσιο του Πρόλετκουλτ (Κίνημα για την Προλεταριακή Κουλτούρα), του οποίου υπήρξε βασικό στέλεχος, σκηνοθετεί, το 1921, το πρώτο θεατρικό έργο. Το 1923, ο Μαγιακόφσκι δημοσιεύει στο περιοδικό του το πρώτο βασικό κείμενο του Αϊζενστάιν για το «μοντάζ των εντυπώσεων» που το ονομάζει «διανοητικό μοντάζ», για να το αντιδιαστείλει από το «αφηγηματικό» του κινηματογραφικού του δασκάλου Γκρίφιθ.

Ένα χρόνο αργότερα (1924), έχει την ευκαιρία να εφαρμόσει στην πράξη (στην Απεργία) τις απόψεις του για το μοντάζ των εντυπώσεων: ο θεατής πρέπει να οδηγείται από την εικόνα στο συναίσθημα κι από κει στην ιδέα. Για να γίνει δυνατό αυτό το βαθμιαίο πέρασμα από το μάτι στην καρδιά κι από κει στο μυαλό (που είναι και ο τελικός στόχος) πρέπει τα πλάνα να έχουν μια τριπλή δυναμική: οπτική-περιεχομενική (ή ουσιαστική) -διανοητική (ή ιδεολογική). Η οπτική αιχμαλωτίζει και καθοδηγεί το μάτι, η περιεχομενική φορτίζει συναισθηματικά το θεατή και η διανοητική τον κάνει να καταλαβαίνει με ακρίβεια και σαφήνεια «το τι θέλουν να πουν οι εικόνες». Η δυσκολία βρίσκεται στο τρίτο στάδιο: πώς θ’ αποκτήσουν σαφές νόημα οι απ’ τη φύση τους ασαφείς εικόνες: με τη διαλεκτική σχέση ανάμεσά τους, λέει ο Αϊζενστάιν: το πλάνο που έπεται μπορεί να αναιρέσει το περιεχόμενο του πλάνου που προηγείται και έτσι τα δύο πλάνα είναι δυνατόν να δημιουργήσουν μια έννοια αφηρημένη όπως ακριβώς και στην ιδεογραφική γραφή (π.χ., την ιαπωνική που τη γνώριζε). Απλό παράδειγμα: το σχήμα της καρδιάς σημαίνει «καρδιά», το σχήμα του βέλους σημαίνει «βέλος», αλλά ένα βέλος και μια καρδιά σημαίνουν «έρωτας».

Τα παραπάνω είναι ένα υπεραπλοποιημένο σχήμα της θεωρίας του ιδιοφυούς Σεργκέι Μιχαΐλοβιτς, για το «ιδεολογικό μοντάζ» που εξακολουθεί (παραλλαγμένο) ν’ αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της κινηματογραφικής αισθητικής.

Στη δεύτερη ταινία του Το Θωρηκτό Ποτέμκιν (1925), η παραπάνω θεωρία βρίσκει μια τόσο λεπτή και τέλεια εφαρμογή που θα ’ταν αδύνατον να αφαιρεθεί ή να συντομευτεί έστω κι ένα πλάνο χωρίς να προκληθεί ανεπανόρθωτη ζημιά. Στην Απεργία η ίδια θεωρία είναι πιο εμφανής, αλλά εφαρμόζεται ακόμα μ' έναν τρόπο τραχύ, θα λέγαμε απλό και στοιχειώδη. Πχ., η μεταμόρφωση των χαφιέδων σε ζώα και το παράλληλο μοντάζ πλάνων της σφαγής των απεργών και της σφαγής των προβάτων παρακάνει φανερό το νόημα, τόσο που ο θεατής κινδυνεύει, λόγω της εκρηκτικής δύναμης του συμβολισμού, να μείνει καθηλωμένος στο δεύτερο στάδιο, το συγκινησιακό. Αντίθετα, τα πουλιά που κουρνιάζουν στις καμινάδες του εργοστασίου, οι διασταυρούμενοι κρουνοί του νερού που ξεπετάγεται με ορμή από τις σωλήνες των πυροσβεστών στις εναλλαγές τους με τα κοντινά πλάνα των απεργών κλπ., δημιουργούν ένα «διανοητικό μοντάζ» που βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στην αισθητική του Θωρηκτού Ποτέμκιν, του Οχτώβρη (1927) και της Γενικής Γραμμής (1929).

Άλλωστε, στην Απεργία η αϊζενσταϊνική αισθητική δεν έχει απομακρυνθεί ουσιαστικά από το μπαρόκ, τη φαντασμαγορία και έναν ιδιότυπο εξπρεσιονισμό που έχει τις ρίζες του στο τσίρκο, το μιούζικ χολ, τη μιμική και το μπαλέτο, δηλαδή στις τέχνες που «δάνεισαν» στο Πρόλετκουλτ την τόσο «αποτελεσματική» και ευθύβολη αισθητική του. Τα πάντα στην Απεργία μοιάζουν να υπηρετούν μια εντελώς στοιχειώδη και χωρίς αποχρώσεις ιδέα: ο εχθρός του εργάτη είναι ο βιομήχανος και ο στρατός το εκτελεστικό όργανο της δική του εξουσίας. Ίσως η τρομακτική συγκινησιακή δύναμη που αποδεσμεύεται από την Απεργία να οφείλεται στην ατελή εφαρμογή του «ιδεολογικού μοντάζ» και, συνεπώς, στον υπερτονισμό του δεύτερου, του συγκινησιακού σταδίου στο προτσές της «ιδεολογικοποίησης» της εικό­νας. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που ο Αϊζενστάιν χαρακτηρίζει τούτη την ταινία του «κινοθεατρικό έργο» και τη διαιρεί σε έξι σαφώς διακρινόμενα μέρη (πράξεις): 1. Όλα στο εργοστάσιο είναι ήσυχα. 2. Η απεργία κηρύσσεται. 3. Το εργοστάσιο δε δουλεύει. 4. Η απεργία παρατείνεται. 5. Η προβοκάτσια. 6. Οι απεργοί συντρίβονται.

Η δράση προωθείται προς τη λύση με απότομα άλματα όπως και στο θέατρο, αλλά οι «σκηνές» δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με τη σταδιακή επεξεργασία του θέματος ούτε, φυσικά, με το λόγο (αφού η ταινία είναι βουβή, ενώ η μουσική επένδυση με αποσπάσματα από την 5^η και 6^η συμφωνία του Προκόφιεφ είναι μεταγενέστερη). Απλώς, η θεατρική δομή τον βοηθάει να εφαρμόζει πιο άνετα την «αισθητική της γροθιάς» του Πρόλετκουλτ –μια αισθητική που «τρομοκράτησε» με την άγρια δύναμή της, αλλά που σήμερα ξαναμπαίνει ως πρόβλημα για έρευνα. Η απεργία παραείναι επίκαιρη, ακόμα και αισθητικά.

Δείτε ένα κείμενο του Νίκου Παναγιωτόπουλου για την «Απεργία» του Σεργκέι Αϊζενστάιν, δημοσιευμένο στο περιοδικό Φιλμ, τεύχος 16, 1979

ΟΛΟΙ στην ΑΠΕΡΓΙΑ:
Σήμερα μιλούν οι εργαζόμενοι!
Στα σκουπίδια το νομοσχέδιο
της εξόντωσης και της “ευελιξίας”,
της 13ωρης σκλαβιάς

Πάνω από 70 απεργιακές συγκεντρώσεις
Στην Αθήνα 10.30 π.μ. στα Προπύλαια,
στη Θεσσαλονίκη την ίδια ώρα στο Άγαλμα Βενιζέλου

Σήμερα είναι η μέρα που μιλάει η εργατική τάξη, που δείχνει τη δύναμή της, που ξεδιπλώνει τις διεκδικήσεις της κόντρα στη δουλειά – σκλαβιά, στο νομοσχέδιο της 13ωρης δουλειάς, της εξόντωσης, της απογείωσης της "ευελιξίας"».

Οι χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι σε όλη τη χώρα φέρνουν στο προσκήνιο ποιος μπορεί να έχει πραγματικά τον “πρώτο και τελευταίο λόγο” στην παραγωγή: Ποιος βάζει μπροστά τις μηχανές, ποιος δίνει ζωή στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, ποιος κινεί τα “θαύματα” για τα οποία καμαρώνουν οι κυβερνήσεις, όπως του Τουρισμού, των Μεταφορών, των Επικοινωνιών.

Με τη μεγάλη απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα στέλνουν στα σκουπίδια τόσο το νοσηρό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που αναμένεται να έρθει στη Βουλή το επόμενο διάστημα, όσο και την προκλητική προπαγάνδα που επαναλαμβάνει σαν κασέτα το υπουργείο: Περί «ελευθεριών» των εργαζομένων να εργάζονται 10ωρα χωρίς αμοιβή, 13ωρα με υπερωρίες, να χωρίζουν σε κομματάκια τις άδειές τους, πάντα σύμφωνα με τις ορέξεις των εργοδοτών κ.ο.κ.

Με την απεργία τους, με το «στοπ» που βάζουν στην παραγωγή και στις υπηρεσίες, οι εργαζόμενοι με τα σωματεία τους διατρανώνουν το πραγματικά σύγχρονο και προοδευτικό σήμερα: Τη ζωή και δουλειά με δικαιώματα, τη διεκδίκηση για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς, το 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο, τα ουσιαστικά μέτρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία.

Απεργιακές συγκεντρώσεις  στην Αθήνα στις 10.30 π.μ. στα Προπύλαια, στον Πειραιά στις 10 π.μ. στην πλατεία Δημοτικού Θεάτρου, στη Θεσσαλονίκη στις 10.30 π.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου, συνολικά σε πάνω από 70 πόλεις σε όλη τη χώρα.

Στηρίζοντας έμπρακτα την απεργία των εργαζομένων στα τυπογραφεία και στα πρακτορεία του Τύπου, ο “Ριζοσπάστης” δεν θα κυκλοφορήσει αύριο Τετάρτη. Θα κυκλοφορήσει ξανά την Πέμπτη, με πλούσιο ρεπορτάζ για την πανεργατική απεργία και ανταποκρίσεις από τις απεργιακές συγκεντρώσεις των συνδικάτων σε όλη τη χώρα.

Είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές!

"Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε μηχανές!:, σημειώνει το ΠΑΜΕ στο κάλεσμά του, θυμίζοντας ότι το σημερινό νομοσχέδιο παίρνει τη «σκυτάλη» από προηγούμενα των κυβερνήσεων ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, τα οποία ουσιαστικά «κατάργησαν το 8ωρο, για την πλουτοκρατία».

• Το ΠΑΜΕ αναδεικνύει παράλληλα την άθλια στάση «των πλειοψηφιών στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, που αθωώνουν την πολιτική των μεγαλοεργοδοτών και καλλιεργούν νέες αυταπάτες για δήθεν λύσεις στα προβλήματα των εργαζομένων, με την κυβερνητική εναλλαγή, με την ανακύκλωση των ίδιων προσώπων που έχουν βάλει πλάτη στο ξήλωμα κατακτήσεων».
• "Η πείρα μας δείχνει ότι μόνο όταν οι εργαζόμενοι οργανώνονται στα συνδικάτα τους, όταν βγαίνουν στον δρόμο, μπορούν να βάλουν φρένο στην επίθεση. Ετσι ακυρώθηκαν στην πράξη νόμοι για τον περιορισμό της απεργίας, έτσι έμειναν στα χαρτιά τα 12ωρα στα μεταλλεία Χαλκιδικής, έτσι υπογράφτηκαν σε δεκάδες χώρους δουλειάς Συμβάσεις Εργασίας με συγκροτημένα δικαιώματα και καλύτερους μισθούς. Έτσι μπορούν να πεταχτούν στα σκουπίδια και οι 13 ώρες δουλειάς", αναφέρει.
• Κάλεσμα στις εργαζόμενες για μαζική συμμετοχή στην απεργία και στις συγκεντρώσεις απευθύνει η ΟΓΕ.
• "Την Τετάρτη 1η Οκτωβρίου κλείνουμε τα σχολεία μας και βγαίνουμε στους δρόμους μαζί με τους εργαζόμενους, τους γονείς μας, με τους φοιτητές και όλο τον λαό», τονίζει και η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας, απαιτώντας «να μη περάσει ο απάνθρωπος νόμος που υποχρεώνει τους γονείς μας να δουλεύουν 13 ώρες την ημέρα!".

Δεμένα τα βαπόρια,
στα δικαστήρια σέρνει η κυβέρνηση τους ελεγκτές
εναέριας κυκλοφορίας

Από την πρόσφατη απεργία στην ακτοπλοΐα
με αφορμή το νέο εφοπλιστικό έγκλημα

Δεμένα στα λιμάνια της χώρας θα παραμείνουν τα πλοία, καθώς στην 24ωρη πανεργατική απεργία συμμετέχουν και οι ναυτεργάτες.

Η Ένωση Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας Ελλάδας καλεί επίσης σε συμμετοχή στην απεργία, την ίδια στιγμή μάλιστα που η κυβέρνηση σέρνει τον αγώνα τους στα δικαστήρια, για να βγει παράνομη άλλη μία κινητοποίησή τους. Όπως μάλιστα καταγγέλλει η ΕΣΚ Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας ΥΠΑ, η κυβέρνηση και η διοίκηση της ΥΠΑ με εργαλείο τον εργοδοτικό συνδικαλισμό στο ΔΣ της Ενωσης φέρουν ακέραιη την ευθύνη για την πολύ επικίνδυνη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στα αεροδρόμια της χώρας, εξαιτίας των ελλείψεων σε προσωπικό και μηχανικό εξοπλισμό. Και τονίζει ότι «επέβαλαν την αύξηση των ορίων της χωρητικότητας της εναέριας κυκλοφορίας και λένε ψέματα όλο το καλοκαίρι πως δεν υποβαθμίζεται η ασφάλεια των πτήσεων, ακόμα και όταν ξεπεράστηκαν τα αυξημένα όρια». Υπογραμμίζει ότι «οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, με προσήλωση στην ασφάλεια των επιβατών και των πληρωμάτων, στους κανόνες αέρος, δεν διαπραγματευόμαστε τα όρια της χωρητικότητας της εναέριας κυκλοφορίας» και καλεί σε μαζική συμμετοχή στην αυριανή απεργία.

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει την απόφαση του δικαστηρίου που έβγαλε παράνομη την απεργία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας βάζοντας κι αυτό το λιθαράκι του στις εγκληματικές πολιτικές που αντιμετωπίζουν την ασφάλεια και την ανθρώπινη ζωή ως κόστος.

Δείτε Ριζοσπάστης 1 – 2

Από το 51ο Φεστιβάλ ΚΝΕ_ΟΔΗΓΗΤΗ

Ο αγώνας των εργατών της Cosco παράδειγμα προλεταριακής αλληλεγγύης των εργατών του κόσμου

Απεργία Cosco
“Φέρτε και τα Rafale! -Ούτε βήμα πίσω από το δικαίωμα στην απεργία και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας”

Ξεκίνησε από τις 6 το πρωί χτες η 24ωρη απεργία στο λιμάνι του Πειραιά της Ένωσης των Εργαζόμενων στην Διακίνηση Εμπορευματοκιβωτίων στις προβλήτες του Πειραιά (ΕΝΕΔΕΠ), με συγκέντρωση στις πύλες του (σσ. συνέχεια των ανεπανάληπτων κινητοποιήσεων του περασμένου Οκτώβρη | Νοέμβρη) .
Οι εργαζόμενοι στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να κάνουν βήμα πίσω από τα αιτήματα τους. Πάνοπλες δυνάμεις καταστολής έχουν κυκλώσει το χώρο μετατρέποντας το λιμάνι σε κανονικό στρατόπεδο.

«Ούτε βήμα πίσω από το δικαίωμα στην απεργία και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας», το μήνυμα που στέλνουν, ενώ η απεργία είναι άκρως επιτυχημένη.

Την περασμένη Πέμπτη, τα δικαστήρια του Πειραιά, με τις γνωστές συνοπτικές διαδικασίες, έκαναν δεκτή τη σχετική αίτηση της εργοδοσίας και αποφάσισαν 5 μέρες πριν την έναρξη της απεργίας ότι αυτή είναι παράνομη.

📽️ ΠΑΜΕ: Βίντεο -Φωτογραφίες

Πάνοπλες δυνάμεις καταστολής -επιστράτευση μπράβων

Από τις 11μ.μ. με 12 τα μεσάνυχτα στο λιμάνι του Πειραιά, κλούβες ΜΑΤ, Λιμενικοί, «Αύρα» της αστυνομίας, ΟΥΚ, δυνάμεις ΔΙΑΣ και άλλες κατασταλτικές μονάδες έχουν ζώσει το χώρο και τον έχουν μετατρέψει σε στρατόπεδο.
Σοβαρές καταγγελίες κάνουν εργαζόμενοι της Cosco για επιστράτευση από την εργοδοσία μπράβων, γνωστών και σεσημασμένων υποδίκων για υποθέσεις της νύχτας σε όλη την περιφέρεια του Πειραιά, κατηγορούμενοι για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και εκβιασμούς.

«Τέτοιοι μπράβοι στέκονται αυτή τη στιγμή στις πύλες της Cosco για να ενισχύσουν το κλίμα τρομοκρατίας που έχει στήσει η εργοδοσία και η κυβέρνηση στο λιμάνι».
«Φέρτε και τα Rafale, …», δήλωσε ένας εργαζόμενος που συμμετέχει στην απεργία.

Πρόκειται για 24ωρη προειδοποιητική απεργία:
Οι εργαζόμενοι διεκδικούν υπογραφή ΣΣΕ που θα καλύπτει όλους τους εργαζόμενους, εφαρμογή του νόμου για τα ΒΑΕ σε όλους τους εργαζόμενους στο λιμάνι, επαναπρόσληψη των συμβασιούχων που δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις τους, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, εφαρμογή των ΒΑΕ σε όλες τις ειδικότητες.
Σύμφωνα με το σωματείο, προηγήθηκαν τρεις άκαρπες συναντήσεις με την εργοδοσία της DPORT “Cosco”.

Βασίλης Μανωλάκος, ΔΣ του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ:
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο νόμος για τα ΒΑΕ καλύπτει νομικά όλους τους εργαζομένους του λιμανιού τόσο στην περίπτωση της προβλήτας Ι (ΟΛΠ) όσο και στην περίπτωση της προβλήτας ΙΙ και ΙΙΙ (Cosco). Μόνο στην περίπτωση της δεύτερης ωστόσο, ο νόμος δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί.
Το εύλογο ερώτημα που δημιουργείται είναι γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος για ΒΑΕ στη Cosco, όταν μάλιστα έχει αγοράσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του ΟΛΠ (70%); Το ίδιο ισχύει και με τις συλλογικές συμβάσεις. Στη μια προβλήτα εφαρμόζονται, στις άλλες όχι. 

«Φτάσαμε στο σημείο μετά από δώδεκα χρόνια μεγάλης κερδοφορίας για την εταιρία, ο κόσμος που προσλαμβάνει να είναι ακόμη με τρίμηνες συμβάσεις και με εκ περιτροπής εργασία. Με 12-16 μεροκάματα δηλαδή το μήνα, υπάρχουν εργαζόμενοι που είναι ακόμη και εννιά χρόνια τώρα μέσα. Αυτά είναι τραγικά. Οι εργαζόμενοι τους οποίους η εταιρία απασχολεί με εκ περιτροπής εργασία στην ουσία δουλεύουνε όσο δουλεύουν οι πλήρης απασχόλησης. Παρόλα αυτά, την εταιρία την εξυπηρετεί να κρατάει αυτό το μοντέλο, καθώς ο εργαζόμενος είναι πιο ευάλωτος στις πιέσεις και τους εκβιασμού της εταιρίας. Πολλοί από τους εργαζόμενους από την άλλη, προσλαμβάνονται με ιδιαίτερα «ομιχλώδη κριτήρια»», αναφέρει.

"Λίστα εισόδου" της Cosco

Με ειδική «λίστα εισόδου» η εργοδοσία επέτρεψε την είσοδο σε «ειδικά επιλεγμένους εργαζομένους» –απεργοσπάστες, γύρω στα 50 άτομα, ενώ απαγόρευσαν την είσοδο όλου του υπόλοιπου προσωπικού (στον ίδιο τον χώρο εργασίας τους).  Σύμφωνα με πληροφορίες, το πρωί με την έναρξη της απεργίας, δούλεψαν «κανονικά» μόνο οι 2 εκ των 24 γερανών του λιμανιού.

• Μ. Μπεκρής: Είμαστε ήδη νικητές! +VIDEO
• Μεγάλη επιτυχία συνεχίζεται η απεργία – Ούτε η τρίτη βάρδια δεν μπήκε για δουλειά +VIDEO
• Συνεχίζεται η ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής (VIDEO)
• Με καθολική συμμετοχή συνεχίζεται η απεργία στην πύλη +VIDEO – ΦΩΤΟ
• Με συνθήματα συνεχίζεται η απεργία των λιμενεργατών +VIDEO
• Με αποφασιστικότητα και μαζική συμμετοχή στις πύλες συνεχίζεται η απεργία
• «Να η αλήθεια για την απεργία των εργαζομένων στην COSCO…. Από τους 2200 εργαζόμενους έχουνε μπει για δουλειά 50″ +VIDEO
• Και οι εργαζόμενοι της δεύτερης βάρδιας έμειναν έξω στην πύλη με τους συναδέλφους τους
• Π. Πολίτης: «Όλοι για έναν και ένας για όλους» +VIDEO
• Μαζικά συνεχίζουν την απεργία για τα δίκαια αιτήματά τους +VIDEO – ΦΩΤΟ
• Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ στο πλευρό των απεργών για να νικήσει η εργατική τάξη +VIDEO – ΦΩΤΟ
• Στο πλευρό των απεργών ο Σύλλογος Εκτελωνιστών – Τελωνειακών αντιπροσώπων Πειραιώς – Αθηνών
• Με αποφασιστικότητα απαντούν οι απεργοί στο εντεινόμενο όργιο καταστολής +VIDEO – ΦΩΤΟ
• «Οι εργάτες της COSCO δεν είναι μόνοι τους» +ΦΩΤΟ
• Η εργοδοσία της COSCO – «Dport» πιέζει την Αστυνομία να καταστείλει τους απεργούς +ΦΩΤΟ+
• Συμπαράσταση στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων της COSCO
• Μήνυμα αλληλεγγύης στους απεργούς εργαζόμενους στην COSCO
• Οι εργάτες της COSCO θα βγούν νικητές! Η καταστολή δεν θα περάσει!
• Αλληλεγγύη στους απεργούς της COSCO
• Να έρθει τώρα η εργοδοσία να υπογράψει τη σύμβαση +VIDEO – ΦΩΤΟ
• Με αποφασιστικότητα συνεχίζεται η απεργία για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων
• Να υπογραφεί τώρα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας +VIDEO – ΦΩΤΟ
• Εργατικά Σωματεία στο πλευρό των απεργών +ΦΩΤΟ
• «Ούτε βήμα πίσω από τα δικαιώματα μας – Κάτω τα χέρια από την απεργία»
• Χρ. Κατσώτης: Να αποχωρήσουν άμεσα οι δυνάμεις καταστολής από το λιμάνι του Πειραιά
• Ηχηρή και αποφασιστική απάντηση δίνουν οι απεργοί – Στο πλευρό τους και εργαζόμενοι άλλων κλάδων +VIDEO – ΦΩΤΟ
• Κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους απεργούς λιμενεργάτες! – Όλοι στο λιμάνι!
• Σεσημασμένοι υπόδικοι μπράβοι κάνουν τον «πορτιέρη» για την εργοδοσία
• Οι λιμενεργάτες του ΟΛΠ παγώνουν τις εργασίες τους μέχρι να αποσυρθούν οι δυνάμεις καταστολής
• Στο κενό το όργιο τρομοκρατίας και καταστολής – Η απεργία είναι πετυχημένη +VIDEO – ΦΩΤΟ+
• Μεγάλη συγκέντρωση στο λιμάνι από τους απεργούς +VIDEO
• «Η τρομοκρατία δεν θα περάσει» +VIDEO
• Στελέχη του λιμενικού σε ρόλο προϊσταμένου της εργοδοσίας +VIDEO- ΦΩΤΟ
• «Δεν πρόκειται να μας σταματήσουν» λένε οι απεργοί +VIDEO
• Δυνάμεις καταστολής έχουν κυκλώσει το λιμάνι του Πειραιά – Δεν κάνουμε πίσω λένε οι απεργοί +VIDEO – ΦΩΤΟ
• Ένωση Εργαζομένων Διακίνησης Εμπ|τίων στις προβλήτες του Πειραιά
  Κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους απεργούς λιμενεργάτες

Όπως πληροφορεί το 902.gr, με ανακοινώσεις του Εργατικά συνδικάτα και φορείς  καταγγέλλουν την επιχείρηση τρομοκράτησης των απεργών της COSCO που εξελίσσεται από τα ξημερώματα, καλώντας τους εργαζόμενους να στηρίξουν την απεργία των λιμενεργατών.
Παράλληλα, τον μεγαλειώδη απεργιακό αγώνα των εργαζομένων της Cosco χαιρέτισε ο Θανάσης Ευαγγελάκης, πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ μιλώντας στη συγκέντρωση. Σημείωσε ότι είναι συνέχεια του 7ημερου απεργιακού αγώνα του προηγούμενου διαστήματος, ενός αγώνα που συνεχίζεται γιατί τα αιτήματα είναι δίκαια. Κατήγγειλε τις δυνάμεις καταστολής που έστειλε η κυβέρνηση, σημειώνοντας ότι βρίσκονται απέναντι από εργάτες που αγωνίζονται για να μη δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας.
Τέλος, επεσήμανε ότι ο αγώνας αυτός αποτελεί παρακαταθήκη συνολικά για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους.

Ο Νίκος Καμπουρούδης μέλος της Διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας σημείωσε «ξέρουμε και εμείς τι σημαίνει να πηγαίνεις στη δουλειά και να μη ξέρεις αν θα ξαναγυρίσεις σπίτι σου. Ξέρουμε τι σημαίνει καταστολή». Κατήγγειλε την κυβέρνηση που έστειλε τις δυνάμεις καταστολής και απαίτησε να φύγουν από το λιμάνι.

Συμπαράστασή στους απεργούς της COSCO και καταδίκη για το όργιο τρομοκρατίας και καταστολής από κυβέρνηση και εργοδοσία

Παράδειγμα
προλεταριακής αλληλεγγύης
των εργατών του κόσμου

Ο απεργιακός αγώνας των λιμενεργατών στις προβλήτες της COSCO αυτών των ημερών για άλλη μία φορά πέρασε τα σύνορα και ζέστανε τις καρδιές εργατών σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Χαρακτηριστικό το χαρακτικό του Juan Recabarren, (Χουάν Ρεκαμπάρεν) εικαστικού και μέλους του ΚΚ Μεξικού, που με τη δημιουργία του εκφράζει την αλληλεγγύη στους λιμενεργάτες με το μήνυμα «Viva La Huelga de los trabajadores de Cosco» - «Ζήτω η απεργία των εργατών της COSCO»!

 

Ο αγώνας των εργατών της Cosco στον Πειραιά υπήρξε παράδειγμα για τους αγώνες των εργατών του κόσμου,  προλεταριακής αλληλεγγύης και διεθνισμού -όπλο των εργατών του κόσμου ενάντια στα μονοπώλια

Juan Recabarren [Arkadi] (Facebook)
Δείτε και ... PAME_Greece