Στρατιωτικές δαπάνες μετά την εισβολή στην Ουκρανία _Η Γαλλία δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων στον κόσμο - Ξεπέρασε την Ρωσία

Όπως αναφέρει έκθεση (11 Μάρτη) του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη (Sipri), για πρώτη φορά η Γαλλία γίνεται ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων στον κόσμο, καθώς είδε τις διεθνείς πωλήσεις της να αυξάνονται κατά 47% την περίοδο 2019-2023, σε σύγκριση με το 2014-2018,

(σσ.)
Η βάση δεδομένων SIPRI (Arms Industry) παρέχει πληροφορίες για εταιρείες παραγωγής όπλων και στρατιωτικών υπηρεσιών, περιλαμβάνοντας δημόσιες και ιδιωτικές εταιρείες (εξαιρώντας τις μονάδες παραγωγής ή συντήρησης των ενόπλων υπηρεσιών). Περιέχει φυσικά, οικονομικά στοιχεία για εταιρείες όπλων που βασίζονται μόνο σε ανοιχτές πηγές (ετήσιες εκθέσεις και άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες) Οι εκτιμήσεις των εσόδων από όπλα γίνονται με βάση τις λεγόμενες “ανοιχτές” πληροφορίες και τα στοιχεία για όλα τα έτη αναθεωρούνται ετησίως. Δημιουργήθηκε το 1989 και εκείνη την εποχή, απέκλειε δεδομένα για εταιρείες στην Κίνα, τη Σοβιετική Ένωση και χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ενώ περιλαμβάνει δεδομένα για ρωσικές εταιρείες από το 2002 και μετά και για ορισμένες κινεζικές εταιρείες από το 2015 και μετά. Φυσικά το φιλτράρισμα, ως θεσμός του αστικού εποικοδομήματος, είναι αντίστοιχο με τη “μη σωστή πλευρά της ιστορίας” και στέκεται κυρίως σε αριθμούς και διαγράμματα, που θέλουν ανάγνωση από ταξική σκοπιά

Η Γαλλία
δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας
όπλων στον κόσμο

Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι ξεπέρασε τη Ρωσία, οι εξαγωγές όπλων της οποίας μειώθηκαν - προφανώς λόγων των διεθνών κυρώσεων - εντυπωσιακά (-53% μεταξύ 2019 και 2023). Η Γαλλία αντιπροσωπεύοντας το 10,92%, των διεθνών πωλήσεων όπλων βρίσκεται λίγο μπροστά από τη Ρωσία, που έπεσε στο 10,54% αναφέρει το Sipri. Στην πρώτη θέση βρίσκονται _φυσικά οι ΗΠΑ των οποίων οι πωλήσεις αυξήθηκαν κατά 17% και αντιπροσωπεύουν πλέον το 42% του συνόλου. Μακράν η Κίνα (5,8%) και η Γερμανία (5,6%) κατατάσσονται στην 4^η και 5^η θέση. Αυτές οι πέντε χώρες αντιπροσωπεύουν το 75% των διεθνών πωλήσεων όπλων.

Η Γαλλία έχει ακολουθήσει μια πιο ενεργητική διεθνή πολιτική τα τελευταία χρόνια, αναφέρει η έκθεση επισημαίνοντας πως οι χώρες που αγοράζουν από τη Γαλλία εκτιμούν τις ευκαιρίες στρατιωτικής και βιομηχανικής συνεργασίας αλλά και το ότι τα γαλλικά όπλα είναι «ITAR free», δηλαδή δεν υπόκεινται στους αμερικανικούς κανονισμούς για τις πωλήσεις όπλων.

Στρατιωτικές δαπάνες & “αναπτυξιακή βοήθεια”
μετά την εισβολή στην Ουκρανία SIPRI ©

Η πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022 είχε επιπτώσεις στην ασφάλεια και τις αντιλήψεις για στρατιωτικές απειλές που έφτασαν πολύ πέρα από την ίδια την Ουκρανία. Σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες έχει συμβάλει σε υψηλό πληθωρισμό, ανασφάλεια και κρίσεις εφοδιασμού τροφίμων, με σοβαρές συνέπειες για την ανθρώπινη ζωή. Το 2022 οι χώρες μέλη της Επιτροπής Αναπτυξιακής Βοήθειας (DAC) του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) αύξησαν τις ροές επίσημης αναπτυξιακής βοήθειας (ODA) κατά 14% (24,4 δις$), φτάνοντας σε ρεκόρ 204 δις$. Την ίδια περίοδο, οι συνδυασμένες στρατιωτικές τους δαπάνες αυξήθηκαν κατά 1,4%(19,4 δις$), φτάνοντας τα 1,36 !! τρις$

DAC = Επιτροπή Αναπτυξιακής Βοήθειας. ΕΑΒ = επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια. ΟΟΣΑ = Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Σημειώσεις: Τα στοιχεία δαπανών αφορούν τα 30 μέλη της DAC του ΟΟΣΑ το 2013–2022. Εξαιρούνται η Εσθονία και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα στοιχεία στο γράφημα είναι σταθερά 2021 US$. Το τρέχον 2022 US$, οι συνολικές στρατιωτικές δαπάνες των χωρών DAC ανήλθαν σε 1,36 τρισεκατομμύρια δολάρια και η ΕΑΒ έφτασε τα 204 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα συνολικά στοιχεία ΕΑΒ βασίζονται στο μέτρο ισοδύναμου επιχορήγησης ΕΑΒ.
Πηγές: στατιστικές του ΟΟΣΑ και Βάση Δεδομένων Στρατιωτικών Δαπανών SIPRI - 2023.

Οι ταυτόχρονες αυξήσεις της ΕΑΒ και των στρατιωτικών δαπανών μπορεί με την πρώτη ματιά να υποδηλώνουν μια ισορροπημένη απάντηση στις αυξημένες αντιλήψεις για τις απειλές και στις αυξανόμενες ανάγκες των αναπτυσσόμενων χωρών, ωστόσο, μια βαθύτερη ματιά στα δεδομένα αποκαλύπτει μια πιο περίπλοκη εικόνα.

Κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τις δαπάνες, οι κυβερνήσεις πρέπει να εξισορροπούν ένα ευρύ φάσμα _πολιτικών βασικά και θέσης της χώρας στην παγκόσμια κονίστρα, προτεραιοτήτων, συμπεριλαμβανομένων δεσμεύσεων, εγχώριων προγραμμάτων, μελλοντικών κινδύνων και  απρόβλεπτων εξελίξεων. Είναι φυσικό να επανεξετάζουν αυτές τις προτεραιότητες κατά τη διάρκεια κρίσεων. Ο δημόσιος έλεγχος _όσο αυτός είναι εφικτός των αποφάσεων για τις κρατικές δαπάνες αποτελεί ουσιαστικό μέρος της δημοκρατικής _όσο αυτή είναι εφικτή, διαδικασίας. Για να ενημερώσει τον δημόσιο προβληματισμό και τη συζήτηση, αυτό το επίκαιρο υπόβαθρο στοχεύει να ρίξει περισσότερο φως στο πώς άλλαξαν τα πρότυπα δαπανών των μελών της DAC μετά τον Φεβρουάριο του 2022. Επικεντρώνεται στις στρατιωτικές δαπάνες και τις συνεισφορές ΕΑΒ από 30 χώρες μέλη της DAC το 2022. Δύο μέλη της DAC εξαιρούνται από την ανάλυση: η Εσθονία, επειδή δεν προσχώρησε στην ΕΑΒ μέχρι το 2023, και η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς η συμπερίληψή της θα σήμαινε διπλή καταμέτρηση των συνεισφορών των κρατών μελών της ΕΕ.

Στρατιωτικές δαπάνες,
στρατιωτική βοήθεια __
εσωτερικές προτεραιότητες

Αν και πολλά μέλη της DAC _σχεδόν όλα είχαν ήδη αυξήσει τις στρατιωτικές τους δαπάνες ως απάντηση στην προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014, τα γεγονότα του Φεβ-2022 ώθησαν τα επίπεδα απειλής ακόμη υψηλότερα. Ως αποτέλεσμα, πολλά μέλη της DAC, ειδικά εκείνα που βρίσκονται γεωγραφικά κοντά στη Ρωσία και την Ουκρανία (ιδίως Φινλανδία, Γερμανία, Λιθουανία, Πολωνία και Σουηδία), επιτάχυναν και αύξησαν τα σχέδια στρατιωτικών δαπανών τους

Μερίδια των συνολικών κρατικών δαπανών που προορίζονται για την ΕΑΒ και τις στρατιωτικές δαπάνες, χώρες μέλη της ΕΑΒ του ΟΟΣΑ, 2013–22 - Όλες οι χώρες (μέσος όρος)
DAC = Επιτροπή Αναπτυξιακής Βοήθειας. ΕΑΒ = επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια. ΟΟΣΑ = Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.

Μέρος της αύξησης των στρατιωτικών δαπανών των μελών της DAC οφείλεται στη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία —συμπεριλαμβανομένης τόσο του εξοπλισμού όσο και της οικονομικής βοήθειας. Το SIPRI εκτιμά ότι η Ουκρανία έλαβε τουλάχιστον 30 δις$ σε οικονομική στρατιωτική βοήθεια το 2022, το μεγαλύτερο ποσό που έλαβε μια χώρα σε ένα μόνο έτος μέχρι σήμερα. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού προήλθε από μέλη της DAC, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να παρέχουν μόνο 19,9 δις$.

Ο τεράστιος όγκος αυτής της στρατιωτικής βοήθειας καταδεικνύει την προτεραιότητα που έδωσαν τα μέλη της DAC στην άμυνα της Ουκρανίας. Πριν από το 2022, η Ουκρανία λάμβανε σταθερά πολύ περισσότερη ΕΑΒ από ό,τι οικονομική στρατιωτική βοήθεια από τα μέλη της DAC συνολικά, και κανένα από τα δύο δεν ξεπέρασε ποτέ το 1 δις$ σε ένα μόνο έτος. Το 2022, παρόλο που και τα δύο στοιχεία αυξήθηκαν απότομα, το ποσό της στρατιωτικής βοήθειας που διοχετεύθηκε στην Ουκρανία από τα μέλη της DAC ήταν 86% μεγαλύτερο από τις συνεισφορές τους στην ΕΑΒ στη χώρα.

Με περιορισμένους οικονομικούς πόρους, οι κυβερνήσεις που επιδιώκουν να ενισχύσουν μια κατηγορία δαπανών γενικά πρέπει να κάνουν αντισταθμίσεις με άλλες κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένης της ΕΑΒ. Το Σχήμα 3 δείχνει πώς οι στρατιωτικές δαπάνες των μελών της DAC συγκρίνονται με τις δαπάνες τους για την ΕΑΒ καθώς και με τις διεθνείς δεσμεύσεις και τα χρηματοδοτικά κενά που σχετίζονται με άλλες πτυχές της ανθρώπινης και περιβαλλοντικής ασφάλειας.

Στρατιωτικές δαπάνες από τις χώρες μέλη της ΕΑΒ του ΟΟΣΑ το 2022 σε σύγκριση με άλλες προτεραιότητες και δεσμεύσεις για την ανθρώπινη ασφάλεια
DAC = Επιτροπή Αναπτυξιακής Βοήθειας. ΕΑΒ = επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια. ΟΟΣΑ = Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Πηγές: ΟΟΣΑ_SEforALL_Βάση Δεδομένων Στρατιωτικών Δαπανών SIPRI. Πρόγραμμα του ΟΗΕ για το περιβάλλον_ και της UNESCO.

Οι αλλαγές στις προτεραιότητες δαπανών των μελών της DAC φαίνεται ότι θα συνεχιστούν. Στη Φινλανδία, για παράδειγμα, στον προϋπολογισμό του 2023 η γραμμή του προϋπολογισμού για το Υπουργείο Άμυνας αυξήθηκε σημαντικά, ενώ υπήρξαν περικοπές σε πραγματικούς όρους στους προϋπολογισμούς για τα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού, Γεωργίας και Δασοκομίας, Μεταφορές και Επικοινωνίες, Περιβάλλον και Εργασία __Οικονομία.

Στη Σουηδία, οι δαπάνες στο κονδύλιο του προϋπολογισμού «άμυνα και ετοιμότητα της κοινωνίας για κρίσεις», που περιλαμβάνει τις στρατιωτικές δαπάνες, προβλέπεται να αυξηθούν κατά 6,9% σε πραγματικούς όρους μεταξύ 2022 και 2023, ενώ οι πιστώσεις μειώνονται για «υγεία, ιατρική και κοινωνική περίθαλψη» (– 13%). Στην «ενέργεια», η οποία περιλαμβάνει υποστήριξη για την παραγωγή πράσινης ενέργειας (–64%)· στο «κλίμα, το περιβάλλον και τη φύση» (–11%)· και στην «οικονομική ασφάλεια για άτομα με ασθένειες και αναπηρία» (–11%).

Δείτε και _Ριζοσπάστης _Ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία
“Δεσμεύσεις ασφαλείας” & παραγωγή όπλων προωθούν ΕΕ - ΝΑΤΟ
Προϋπολογισμούς “πολέμου” προετοιμάζουν τα δύο στρατόπεδα για τα επόμενα χρόνια

Αλλαγές στην κατανομή
της επίσημης “αναπτυξιακής” βοήθειας

Η τάση στις εισφορές ΕΑΒ από τα μέλη της ΕΑΒ τα τελευταία χρόνια κινείται παράλληλα με τις στρατιωτικές τους δαπάνες. Η συνδυασμένη ΕΑΒ τους έσπασε νέα ρεκόρ για τέσσερα συνεχόμενα έτη έως το 2022 και η αύξηση 14% το 2022 ήταν μια από τις υψηλότερες αυξήσεις από έτος σε έτος που καταγράφηκαν ποτέ από αυτήν την ομάδα χορηγών. Οι συνεισφορές της ΕΑΒ από 26 από τις 30 χώρες μέλη της DAC αυξήθηκαν, συμπεριλαμβανομένων των τεσσάρων μεγαλύτερων στρατιωτικών δαπανών του ομίλου: οι ΗΠΑ (+8,2%), το Ηνωμένο Βασίλειο (+6,7%), η Γερμανία (+12%) και η Γαλλία (+13%).

Ενώ η αύξηση της βοήθειας προς την Ουκρανία και η παροχή στήριξης σε άτομα που εκτοπίστηκαν λόγω της σύγκρουσης είναι αναγκαία και δικαιολογημένη, τα ποσά που διατέθηκαν για αυτούς τους σκοπούς άλλαξαν σημαντικά τον τρόπο χορήγησης της ΕΑΒ των μελών της DAC. Από τα 204 δις€ σε ΕΑΒ που παρείχαν τα μέλη της DAC το 2022, περισσότερα από 16,1 δις$ διατέθηκαν σε “αναπτυξιακή” βοήθεια στην Ουκρανία (εκ των οποίων 1,8 δις$ ήταν “ανθρωπιστική βοήθεια”), μια αύξηση 1618% !! από το 2021. Άλλα 29,3 δις$ αναφέρθηκαν από τα μέλη της ΕΑΒ ως “Έξοδα για τους πρόσφυγες εντός δωρητή”, μια αύξηση περίπου 135%, πιθανότατα λόγω της άφιξης εκατομμυρίων Ουκρανών που εγκατέλειψαν τη χώρα μετά την ευρείας κλίμακας εισβολή.

Μαζί, αυτές οι πληρωμές αντισταθμίζουν σημαντικά την αύξηση των συνολικών ροών ΕΑΒ. Εάν εξαιρεθούν οι πληρωμές ΕΑΒ στην Ουκρανία, η αύξηση κατά 8,2% στις καθαρές συνεισφορές ΕΑΒ από τον μεγαλύτερο πάροχο, τις ΗΠΑ, γίνεται μείωση 8,8% σε πραγματικούς όρους. Επιπλέον, χωρίς την ΕΑΒ στην Ουκρανία και το κόστος για τους πρόσφυγες από δωρητές, οι καθαρές ροές ΕΑΒ από τις χώρες μέλη της θα μετατραπούν από αύξηση 15% σε μείωση και οι συνεισφορές θα μειωνόταν το 2022.

Πριν από τον Φεβρουάριο του 2022, τα μέλη της ΕΑΒ είχαν κατευθύνει κατά κύριο λόγο τη βοήθεια προς χώρες που πλήττονται από συγκρούσεις στην υποσαχάρια Αφρική και στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες (ΛΑΧ). Η Ουκρανία έλαβε ελάχιστα. Μεταξύ 2021 και 2022, το μερίδιο της Ουκρανίας στο σύνολο αυξήθηκε από ~0,5% σε 7,8% και την ίδια περίοδο, μειώθηκε κατακόρυφα προς την υποσαχάρια Αφρική κλπ. Η αύξηση της βοήθειας προς την Ουκρανία σήμαινε επίσης ότι, στα 47 δις$, το μερίδιο των πληρωμών για οικονομίες “μεσαίου εισοδήματος” (εκ των οποίων η Ουκρανία είναι μία) ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό σε χώρες χαμηλού εισοδήματος το 2022.

Το υψηλό επίπεδο υποστήριξης της ΕΑΒ προς την Ουκρανία αναμένεται να συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, την ώρα που η συγκεκριμένη χώρα εκτρέπει όλες _το 100% των κρατικών δαπανών στον στρατό, ενώ περιμένει οι κοινωνικές δαπάνες της να καλυφθούν από τους συμμάχους της.

Η απότομη αύξηση των χορηγήσεων ΕΑΒ προς τις περιφέρειες ή τις χώρες που αντιμετωπίζουν πρόσφατα κρίση δεν είναι νέο φαινόμενο. Για παράδειγμα, το 2013 η όξυνση της συριακής σύγκρουσης οδήγησε σε τριπλάσια αύξηση της ΕΑΒ από τις χώρες μέλη της DAC στη Συρία, κυρίως λόγω της αύξησης της ανθρωπιστικής βοήθειας _ανεξαρτήτως το που πήγαν αυτά τα χρήματα στη συνέχεια. Υπήρχαν, ωστόσο, δύο σημαντικές διαφορές μεταξύ 2012–16 και 2022. Πρώτον, η ΕΑΒ που στάλθηκε στη Συρία το 2013 ήταν μόνο ~12% του ποσού που στάλθηκε στην Ουκρανία το 2022 και δεύτερον, η αύξηση της ΕΑΒ στη Συρία δεν συνοδεύτηκε από πτώση της συνολικής στην υποσαχάρια Αφρική στις ΛΑΧ κλπ. φτωχές χώρες.

Εξισορρόπηση στρατιωτικών
και άλλων επιταγών ασφάλειας

Η ζήτηση για “ανθρωπιστική” και αναπτυξιακή χρηματοδότηση και η αντιληπτή ανάγκη για στρατιωτικές δαπάνες έφθασαν και τα δύο στο υψηλότερο σημείο τους τα τελευταία χρόνια και αμφότερες αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο το 2023. Η υποστήριξη προς την Ουκρανία —τόσο στρατιωτική όσο και με τη μορφή ΕΑΒ— είναι ζωτικής σημασίας για την άμυνα της Δύσης σε σχέση με την όποια παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε όσους πλήττονται άμεσα από τη σύγκρουση. Ταυτόχρονα, η αύξηση των ένοπλων συγκρούσεων, των γεωπολιτικών εντάσεων, των οικονομικών κραδασμών και των φυσικών καταστροφών πέρα από την Ουκρανία αμφισβητεί ένα ήδη υπερτεταμένο παγκόσμιο σύστημα βοήθειας. Ως αποτέλεσμα, οι “δωρητές” αναγκάζονται να λάβουν δύσκολες αποφάσεις σχετικά με το πού και πώς θα κατευθύνουν τις δαπάνες τους: στις εγχώριες στρατιωτικές; στη στρατιωτική βοήθεια; ή να υποστηρίξουν την ανάπτυξη (συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης για το κλίμα) και την ανθρωπιστική βοήθεια σε χώρες που τη χρειάζονται, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας αλλά και άλλων εύθραυστων χωρών που πλήττονται από συγκρούσεις, όπως η Αιθιοπία, η Μιανμάρ και η Υεμένη. Μια άλλη μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή εκτυλίσσεται στη Γάζα, όπου η ανάγκη τόσο για ανθρωπιστική όσο και για αναπτυξιακή βοήθεια είναι πλημμελής και πρέπει να αυξηθεί.

Παρά την αυξανόμενη ανάγκη για ΕΑΒ, μόνο πέντε μέλη της ΕΑΒ διέθεσαν το 0,7% του ΑΕΠ τους (ΑΕΕ) στην ΕΑΒ το 2022 Λουξεμβούργο, Σουηδία, Νορβηγία, Γερμανία και Δανία. Μακράν _μερικές κοντά στο 0% μεγάλες χώρες όπως οι ΗΠΑ. Θυμίζουμε πως το επίπεδο-στόχος τουλάχιστον 0,7% συμφωνήθηκε από τη ΓΣ των Ηνωμένων Εθνών ήδη από το 1970 (το τήρησαν πρώτες οι χώρες του συμφώνου της Βαρσοβίας) και έχει επαναληφθεί πολλές φορές έκτοτε, μεταξύ άλλων στους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του 2015 και στην Ατζέντα Δράσης της Αντίς Αμπέμπα του 2015. Ο τρέχων μέσος όρος μεταξύ των μελών της DAC είναι λίγο περισσότερο από το μισό. Τα επόμενα χρόνια, οι κυβερνήσεις “χορηγών” είναι πιθανό να βρεθούν αντιμέτωπες με ένα όλο και πιο ευαίσθητο έργο για την εξισορρόπηση των προτεραιοτήτων των δαπανών. Περισσότερες συγκρούσεις και αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις άρα αυξήσεις στις στρατιωτικές τους δαπάνες. Ταυτόχρονα, οι οικονομικές προκλήσεις που προκύπτουν από τα κατάλοιπα της πανδημίας του Covid-19 και τον πόλεμο στην Ουκρανία – που επιδεινώνονται από άλλες αναδυόμενες πηγές ανασφάλειας, όπως οι διαταραχές του εμπορίου στην Ερυθρά Θάλασσα – πιθανότατα θα περιορίσουν περαιτέρω τους διαθέσιμους πόρους.

Αντί να βλέπουμε τη στρατιωτική ασφάλεια, την αναπτυξιακή συνεργασία και τις εσωτερικές δαπάνες ως αμοιβαία αποκλειστικές, ανταγωνιστικές προτεραιότητες, μια πιο εποικοδομητική προσέγγιση είναι να διερευνήσουμε τους δεσμούς μεταξύ τους: πώς οι δαπάνες για τη μία μπορούν να υποστηρίξουν (ή να εμποδίσουν) την πρόοδο στις άλλες. Η σωστή ισορροπία είναι αυτή που ταιριάζει καλύτερα στην επίτευξη της ανθρώπινης, περιβαλλοντικής και εθνικής ασφάλειας, τώρα και μακροπρόθεσμα.

 

Δυο χρόνια ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία _ΕΕ και ΝΑΤΟ προετοιμάζονται για γενικευμένο πόλεμο και “αντιπαράθεση δεκαετιών”

24-Φλεβάρη-2022 _2024 κιόλας και η ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας μοιάζει «σαν μόλις να ξεκίνησε», με βάση τις κινήσεις και των δύο στρατοπέδων και τα όσα δηλώνουν αξιωματούχοι τους. Η γεωπολιτική αντιπαράθεση κλιμακώνεται και «ξεφεύγει» από τα «στενά» όρια της Ουκρανίας - αφορά τον συσχετισμό δυνάμεων σε Ανατολική Ευρώπη, Βαλτική, Μαύρη Θάλασσα και όλο και περισσότερο στην Αρκτική.

«Οι στρατιωτικοί αναλυτές αναμένουν τα επόμενα 5-8 χρόνια» μια πιθανή αναμέτρηση ΝΑΤΟ και Ρωσίας, προειδοποίησε ο Γερμανός υπουργός Αμυνας Μπ. Πιστόριους, ενώ ο καγκελάριος Ολ. Σολτς κάλεσε σε «παραγωγή όπλων σε μεγάλη κλίμακα», τονίζοντας ότι «δεν ζούμε σε καιρό ειρήνης».

«Υπάρχει ένα "παράθυρο" ενός, δύο, ίσως τριών χρόνων κατά τη διάρκεια του οποίου πρέπει να επενδύσουμε ακόμα περισσότερο στην Αμυνα», είπε χαρακτηριστικά ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Νορβηγίας. Αλλά και η Ρωσία θα συνεχίσει να ενισχύει τις «αμυντικές» της δυνατότητες «ακόμα και μετά το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» για να «αποτρέψει πιθανές απειλές από τη Δύση», δήλωσε ο αντιπρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμ. Μεντβέντεφ.

Ρώσος διπλωμάτης τόνισε ότι «η Ευρώπη προσπαθεί να στρατιωτικοποιηθεί, αλλά είναι απίθανο να τα καταφέρει στο εγγύς μέλλον» και «σε λίγα χρόνια μπορεί να υπάρξουν κολοσσιαίες αλλαγές στο ανατολικό μέτωπο, ίσως και πιο μακριά».

“Ολοι δυσαρεστημένοι
με το status quo
και το δικό τους μερίδιο...”

Στις τελευταίες διεθνείς συναντήσεις ηγετών, αξιωματούχων, εκπροσώπων μονοπωλιακών ομίλων του ευρωατλαντικού στρατοπέδου, στο Νταβός τον Γενάρη (Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ) και στο Μόναχο τον Φλεβάρη (Διάσκεψη Ασφαλείας), ένα βασικό ζήτημα που απασχόλησε ήταν το εξής: Εχει συνειδητοποιηθεί πλήρως ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο; Προετοιμάζονται όλα τα κράτη επαρκώς, με αυτό ως δεδομένο; «Η εντύπωση μετά το Νταβός είναι ότι η Ευρώπη ακόμα δεν έχει κατανοήσει πλήρως τη στρατηγική διάσταση του "σημείου καμπής" και ότι η Δύση "χορεύει στο ηφαίστειο". Υπάρχει πόλεμος στην Ευρώπη», υπογράμμιζε άρθρο της γερμανικής «Handelsblatt». Ενώ πολιτικός αναλυτής του «Guardian» επισημαίνει: «Στη φετινή Διάσκεψη (σ.σ. στο Μόναχο) οι Δυτικοί ηγέτες αναγνώρισαν την πραγματικότητα ενός μακροχρόνιου πολέμου πιο ξεκάθαρα από ό,τι πέρυσι», ωστόσο οι περισσότεροι «δεν λαμβάνουν τα επείγοντα μέτρα που απαιτούνται».

«Η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο. Όχι σε πλήρη πόλεμο με τον τρόπο που ήταν πριν 80 χρόνια, αλλά σίγουρα δεν είναι σε ειρήνη, όπως πριν 20 χρόνια» και η εν καιρώ ειρήνης λογική της διαπραγμάτευσης, του συμβιβασμού και του «win-win» απλά δεν ισχύει, καταλήγει.

Αλλά και η ετήσια έκθεση της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου διαπιστώνει ότι οι «κύριοι παίκτες της Δύσης», άλλα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα και χώρες του λεγόμενου «Παγκόσμιου Νότου» είναι «όλοι δυσαρεστημένοι με το status quo και το δικό τους μερίδιο».

Πολεμικές προετοιμασίες
για "αντιπαράθεση δεκαετιών"

Ανεξάρτητα από το ποιος θα επιτεθεί σε ποιον και τα όποια προσχήματα για έναν απευθείας πόλεμο Ρωσίας - ΝΑΤΟ, το βέβαιο είναι ότι οι δυνάμεις του ευρωατλαντικού άξονα προετοιμάζονται, προσπαθώντας ταυτόχρονα να τραβήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ώστε να κερδίσουν χρόνο και να φθαρούν οι αντίπαλες δυνάμεις.

Ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, κάλεσε τους «συμμάχους» να προετοιμαστούν «για μια αντιπαράθεση που μπορεί να διαρκέσει δεκαετίες». «Η καλύτερη άμυνα είναι η υποστήριξη της Ουκρανίας και η επένδυση στις στρατιωτικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ», είπε. «Αυτό σημαίνει μετάβαση από την αργή παραγωγή επί περιόδου ειρήνης σε γρήγορη παραγωγή, όπως απαιτείται εν καιρώ πολέμου».

Ως προς τους στόχους στην Ουκρανία, στον δεύτερο χρόνο του πολέμου το ευρωατλαντικό στρατόπεδο όλο και λιγότερο έκανε λόγο για «υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας» της Ουκρανίας «μέχρι τέλους», με «αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων» από την ανατολική Ουκρανία, επιστροφή της Κριμαίας κ.λπ.

Προτάσσονται ως νίκες η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, με την ένταξη της Φινλανδίας και την επικείμενη της Σουηδίας, η στρατιωτική και οικονομική φθορά της Ρωσίας, ότι «χάνει επιρροή» στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία, «υποθηκεύει» το μέλλον της στο Πεκίνο και μειώνονται οι πωλήσεις ρωσικών υδρογονανθράκων στην Ευρώπη.

Στο προσκήνιο
οι ευρωατλαντικές αντιθέσεις

Μπροστά στο ενδεχόμενο ενός γενικευμένου πολέμου στην Ευρώπη, εντείνονται οι συζητήσεις στις ΗΠΑ γύρω από το αν η αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων και η πλήρης εμπλοκή θα ήταν «Νο 1 προτεραιότητα» για το αμερικανικό κεφάλαιο, με δεδομένο ότι άλλη μια ιμπεριαλιστική σύγκρουση βρίσκεται σε εξέλιξη στη Μέση Ανατολή, η αντιπαράθεση ΗΠΑ - Κίνας οξύνεται στην Ταϊβάν κ.α., μια εστία «σιγοβράζει» στην Κορεατική Χερσόνησο κ.ο.κ.

Το ερώτημα που τίθεται όλο και συχνότερα στα επιτελεία της ΕΕ είναι «αν θα μπορούσε η Ευρώπη να εμπλακεί μόνη της σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία». Εδώ και μήνες το Κογκρέσο των ΗΠΑ μπλοκάρει το στρατιωτικό πακέτο 61 δισ. δολαρίων που προωθεί η κυβέρνηση Μπάιντεν για την Ουκρανία, ενώ ο Ντ. Τραμπ, επικρατέστερος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων στις προεδρικές εκλογές του Νοέμβρη, αμφισβήτησε το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ αν ένα μέλος δεν δαπανά αρκετά για την Άμυνα.

Στην ΕΕ ενισχύεται ως κοινή παραδοχή το ότι ανεξαρτήτως ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, έχει στρατηγικό συμφέρον να εντείνει τις πολεμικές προετοιμασίες και τη στρατιωτική στήριξη στο Κίεβο.

Ο Σολτς κάλεσε τους Ευρωπαίους «συμμάχους» να καταβάλουν μεγαλύτερες προσπάθειες για την Ουκρανία, αλλά και για τη δική τους Αμυνα, ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές ή πώς θα τελειώσει ο πόλεμος, ενώ όπως τόνισε ο ΥΠΕΞ της Λετονίας Κρ. Κάρινς, πολλοί Αμερικανοί Πρόεδροι «λένε εδώ και χρόνια ότι η "πλούσια" Ευρώπη θα πρέπει να επενδύσει περισσότερο στην Αμυνα» και «με τα χρόνια οι ΗΠΑ θα έχουν λιγότερο την τάση να εγγυώνται πλήρως την ευρωπαϊκή ασφάλεια».

Αυξάνονται κατακόρυφα οι στρατιωτικές δαπάνες

Οι Ρεπουμπλικάνοι μπλοκάρουν το νέο αμερικανικό πακέτο για την Ουκρανία, θέλοντας μεταξύ άλλων να πιέσουν τους Ευρωπαίους να σηκώσουν μεγαλύτερο βάρος της σύγκρουσης με τη Ρωσία.

·        Οι στρατιωτικές δαπάνες των κρατών του ΝΑΤΟ θα καταγράψουν φέτος άλλο ένα ρεκόρ, ενώ είχε προηγηθεί μια άνευ προηγουμένου αύξηση 11% το 2023.

·        Φέτος αναμένεται 18 από τα 31 κράτη - μέλη να δαπανήσουν τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ για την Αμυνα (από 11 το 2023). Οι ευρωπαϊκές χώρες - μέλη θα επενδύσουν συνολικά 380 δισ. δολάρια για στρατιωτικούς σκοπούς.

·        Οι ΗΠΑ έχουν στείλει 42,2 δισ. ευρώ στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία από τον Φλεβάρη 2022 έως τον Δεκέμβρη 2023. Η ΕΕ έχει δεσμεύσει 49,7 δισ. ευρώ, όμως έχουν δοθεί 35,2 δισ.

·        Η Γερμανία ανέφερε προγραμματισμένες στρατιωτικές δαπάνες 2% του ΑΕΠ της για πρώτη φορά μετά το 1992 (73,41 δισ. ευρώ, από 56,64 δισ. το 2023). Προϋπολογίζει για το 2024 τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ για την Ουκρανία και έχει εξελιχθεί στον δεύτερο μεγαλύτερο χορηγό του Κιέβου μετά τις ΗΠΑ.

     Σε νέους «πρωταγωνιστές» αναδεικνύονται κράτη όπως η Δανία, η οποία εκπαιδεύει Ουκρανούς πιλότους και θα στείλει τα πρώτα μαχητικά F-16 στην Ουκρανία μέσα στο καλοκαίρι, ενώ ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει όλο της το απόθεμα πυρομαχικών στο Κίεβο.

·        Ταυτόχρονα οι ρωσικές στρατιωτικές δαπάνες θα αυξηθούν κατά σχεδόν 70% το 2024, στα 106 δισ. ευρώ (6% του ΑΕΠ), φανερώνοντας την αποφασιστικότητα της Μόσχας να συνεχίσει τον πόλεμο και τη συνολικότερη προετοιμασία της στην αντιπαράθεση με το ευρωατλαντικό μπλοκ.

Η ΕΕ προσπαθεί να ηγηθεί
της γεωπολιτικής σύγκρουσης

Η ΕΕ «βγαίνει μπροστά», όπως δείχνουν η έγκριση του πακέτου μακροοικονομικής στήριξης της Ουκρανίας, ύψους 50 δισ. ευρώ για το διάστημα 2024 - 2027, και η καθαρά πολιτική απόφαση να ανοίξει ενταξιακές διαπραγματεύσεις με Ουκρανία και Μολδαβία ανεξάρτητα από το αν και πότε θα γίνει τελικά η ένταξη.

Τις επόμενες βδομάδες η Κομισιόν θα παρουσιάσει πρόταση της στρατηγικής αμυντικής βιομηχανίας της, προαναγγέλλοντας επίσης την ίδρυση Γραφείου Αμυντικής Καινοτομίας στην Ουκρανία και θεσμοθέτηση επιτρόπου Αμυνας.

Σε βάθος χρόνου η ΕΕ θα λαμβάνει υπόψη «τις στρατιωτικές ανάγκες της Ουκρανίας» στον καθορισμό της στρατηγικής αμυντικής βιομηχανίας, και η Ουκρανία θα ενταχθεί στα αμυντικά προγράμματα της ΕΕ.

Στο μεταξύ, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία και Δανία υπέγραψαν «συμφωνίες ασφαλείας» με την Ουκρανία και ετοιμάζεται και η Ιταλία, στο πλαίσιο της απόφασης του G7 στο περιθώριο της περσινής Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, με στόχο την ντε φάκτο ΝΑΤΟποίηση του ουκρανικού εδάφους και των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, ακόμα και χωρίς επίσημη ένταξη, που σήμερα φαίνεται αρκετά σύνθετη.

Προσπάθειες γίνονται για αναβίωση του λεγόμενου «Τριγώνου της Βαϊμάρης» (Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία), ώστε να «ηγηθεί» στην «ασφάλεια» της Ευρώπης.

Όλα τα μέτωπα μπλέκονται

Στο άλλο στρατόπεδο, η Ρωσία ενισχύει τις «συμμαχίες» της με Κίνα, Ιράν, Βόρεια Κορέα, κράτη της Κεντρικής Ασίας κ.ά. και γι' αυτόν τον λόγο οι «δυτικές» κυρώσεις στοχεύουν πλέον όλο και περισσότερο εταιρείες σε Κίνα, Ινδία, Τουρκία και Β. Κορέα.

Προχωρά επίσης η καπιταλιστική «ολοκλήρωση» Ρωσίας - Λευκορωσίας στο πλαίσιο του «Ενωσιακού Κράτους», ενώ αναπτύχθηκαν ρωσικά τακτικά πυρηνικά σε λευκορωσικό έδαφος.

Το Μινσκ καταγγέλλει προσπάθειες της «Δύσης» να «συρθεί» στον πόλεμο, ενώ οξύνεται η γεωπολιτική σύγκρουση στη Μολδαβία.

Η ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία έχει παγκόσμιες προεκτάσεις και συνδέεται και με άλλα καυτά μέτωπα.

Ενδεικτικά:

     Η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή και οι επιθέσεις σε εμπορικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα έχουν μειώσει τις διελεύσεις από το Σουέζ, φέρνοντας στο προσκήνιο τη Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή στην Αρκτική, την οποία προωθεί επίμονα η Ρωσία.

     Ενας από τους στρατηγικούς στόχους της Μόσχας είναι να αυξηθούν κατακόρυφα οι εξαγωγές ρωσικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και να ηγηθεί στην παγκόσμια αγορά. Καίριο ρόλο παίζει η Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή.

     Μεγάλος ανταγωνιστής της Ρωσίας στο LNG, οι ΗΠΑ, περιλαμβάνουν στις κυρώσεις τους με αφορμή την Ουκρανία δεκάδες εταιρείες που εμπλέκονται στην κατασκευή έργων ενεργειακής υποδομής, όπως το «Arctic LNG 2».

     Η στρατιωτική βοήθεια που προσφέρει η Β. Κορέα στη Ρωσία, με αντάλλαγμα μεταξύ άλλων τεχνογνωσία στην ανάπτυξη δορυφόρων, προστίθεται στην κλιμάκωση στην Κορεατική Χερσόνησο. Η συνεργασία με την Κίνα ευνοεί τη στρατιωτική ενίσχυση των κινεζικών δυνάμεων και στο μέτωπο της Ταϊβάν.

     Η αναζήτηση νέων δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, λόγω παράκαμψης της Ρωσίας, εντείνει και τον ανταγωνισμό «Δύσης» - Ρωσίας - Κίνας στην Κεντρική Ασία, ενώ η Μόσχα θέλει να ηγηθεί στην «ευρασιατική ασφάλεια» μέσω της στρατιωτικής της συμμαχίας Οργανισμός Συνθήκης για τη Συλλογική Ασφάλεια (CSTO).

     Με το Ιράν η Μόσχα προωθεί τον Διάδρομο Βορρά - Νότου, σχέδιο ανταγωνιστικό σε άλλα του ευρωατλαντικού άξονα.

Μια πυρηνική δύναμη “δεν χάνει πόλεμο”

Υπογραμμίζοντας ότι μια πυρηνική δύναμη «δεν χάνει ποτέ πόλεμο», η Ρωσία συνεχίζει να αναβαθμίζει το πυρηνικό της οπλοστάσιο.

Το ποσοστό των σύγχρονων όπλων στις ρωσικές στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις έφτασε το 95%, δήλωσε ο Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, προσθέτοντας πως «ξεκινήσαμε τη σειριακή παραγωγή νέων υπερηχητικών πυραύλων Zircon και ολοκληρώνονται οι δοκιμές άλλων επιθετικών συστημάτων».

Την ίδια στιγμή, τις τελευταίες μέρες, μετά και την κατάληψη της Αβντιίβκα, υψηλόβαθμοι Ρώσοι αξιωματούχοι απειλούν με προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων στο Κίεβο, αλλά και «στα σύνορα της ΕΕ», κοντά στη μεθόριο με Πολωνία, Σλοβακία, Ρουμανία, Ουγγαρία κ.λπ.

 

Κούφια λόγια Γκουτέρες για τον πόλεμο: Ο κόσμος μπαίνει σε εποχή χάους…

Ο ρόλος του ΟΗΕ –ειδικά μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες και φυσικά ο σημερινός, έχει να κάνει πρωταρχικά με τον (αρνητικό για τους λαούς) συσχετισμό δύναμης

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών συγκροτήθηκε πριν 79 χρόνια, με νωπό το μακελειό του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και διακήρυσσε στον Καταστατικό του Χάρτη, αφ' ενός, την ανάγκη επίλυσης των διεθνών διαφορών αποκλειστικά με ειρηνικά μέσα και, αφ' ετέρου, την παραίτηση των μελών του, στο πλαίσιο των διεθνών σχέσεων, από την τακτική της απειλής ή της χρήσης βίας. Σαν από τραγική ειρωνεία της τύχης, ακριβώς την ίδια ημερομηνία μετά από 5 χρόνια (25- Ιουν- 1950), ο ΟΗΕ παρέσχε τη σημαία του ως άλλοθι στην ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ στην Κορέα... (περισσότερα στο τέλος της ανάρτησης)

(António Guterres)
Πόλεμοι στη Γάζα και την Ουκρανία _πόλεμος κατά της φύσης_ 

Τα παιδία παίζει... στο Σουρινάμ!

Κυβερνήσεις αγνοούν και υπονομεύουν τις ίδιες τις αρχές της πολυμέρειας, χωρίς καμιά ευθύνη… Το Συμβούλιο Ασφαλείας, κύριο εργαλείο για την παγκόσμια ειρήνη, βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω των γεωπολιτικών ρωγμών και στο βάθος χάος: λύση; “κρίσιμες μεταρρυθμίσεις”!

Ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες παρουσιάζοντας ενώπιον της ΓΣ τις προτεραιότητές του για το 2024, ανέφερε πως “Δεν είναι η πρώτη φορά που το Συμβούλιο είναι διχασμένο. Αλλά αυτή είναι η χειρότερη. Η τωρινή δυσλειτουργία είναι πιο βαθιά και πιο επικίνδυνη... κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, καλά εδραιωμένοι μηχανισμοί βοήθησαν στη διαχείριση των σχέσεων μεταξύ των υπερδυνάμεων”, όμως “στον σημερινό πολυπολικό κόσμο, τέτοιοι μηχανισμοί απουσιάζουν. Ο κόσμος μας εισέρχεται σε μια εποχή χάους”.

Και βλέπουμε τα αποτελέσματα: ένας επικίνδυνος και απρόβλεπτος ανελέητος ανταγωνισμός, σε απόλυτη ατιμωρησία, κατήγγειλε ο γγ, ανησυχώντας για την ανάπτυξη “νέων μέσων αλληλοσφαγής αλλά και αυτοεξόντωσης της ίδιας της ανθρωπότητας”.

Αναφερόμενος ειδικά στη σύγκρουση μεταξύ “Ισραήλ – Χαμάς” “και όχι Ισραήλ Παλαιστίνης” γράφει: “η κατάσταση στη Γάζα είναι μια πληγή στη συλλογική μας συνείδηση που απειλεί ολόκληρη την περιοχή. Τίποτα δεν δικαιολογεί τις φρικτές τρομοκρατικές επιθέσεις που εξαπέλυσε η Χαμάς εναντίον του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου … αναπαράγοντας το γνωστό αφήγημα της δύσης και συμπληρώνοντας “ούτε υπάρχει καμία δικαιολογία για τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού”.

Προειδοποίησε για “πιθανή ισραηλινή χερσαία επίθεση στη Ράφα, όπου εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι συνωστίζονται στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, στα σύνορα με την Αίγυπτο”, συμπληρώνοντας ότι “Μια τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να αυξήσει εκθετικά αυτό που είναι ήδη ένας ανθρωπιστικός εφιάλτης, με ανυπολόγιστες περιφερειακές συνέπειες”, επέμεινε, ζητώντας για άλλη μια φορά την “άμεση ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός” και την απελευθέρωση των ομήρων.

Προτεραιότητες …κλίμα και τεχνητή νοημοσύνη

“Από τη Γάζα μέχρι την Ουκρανία, από το Σουδάν μέχρι τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, από την Υεμένη μέχρι τη Μιανμάρ, παράλληλα με τον πολλαπλασιασμό των συγκρούσεων, οι παγκόσμιες ανθρωπιστικές ανάγκες βρίσκονται σε επίπεδο ρεκόρ αλλά οι χρηματοδοτήσεις δεν συνεχίζονται”, δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας.

“Υπάρχει τόσος θυμός και μίσος και θόρυβος στον κόσμο σήμερα. Κάθε μέρα, και με την παραμικρή ευκαιρία, είναι σαν πόλεμος. Πόλεμοι λέξεων. Πόλεμοι για εδάφη. Πόλεμοι πολιτισμών”, τόνισε.

Δείτε
Οι Λουδίτες της κοινωνικής απελευθέρωσης και ο δρόμος του σοσιαλισμού

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αντόνιο Γκουτέρες ενθάρρυνε τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία της “Συνόδου κορυφής του μέλλοντος” που θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης για να “διαμορφώσει την πολυμέρεια για τα επόμενα χρόνια”. (!!) Ανάμεσα στις αλλαγές «τις οποίες ο κόσμος πράγματι χρειάζεται», επανέλαβε την έκκλησή του για μείζονες μεταρρυθμίσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και για τη δημιουργία ενός “εργαλείου έκτακτης ανάγκης για τη βελτίωση των διεθνών απαντήσεων στους περίπλοκους παγκόσμιους τριγμούς” όπως η πανδημία Covid-19.

Επίσης για άλλη μια φορά στην κορυφή των προτεραιοτήτων του για το 2024 είναι η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. «Η κλιματική κρίση παραμένει η πρόκληση που καθορίζει την εποχή μας», τόνισε ο γενικός γραμματέας, καλώντας τα κράτη να κάνουν περισσότερα όσον αφορά τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και τη χρηματοδότηση της βοήθειας προς τις φτωχότερες χώρες.

“Η ανθρωπότητα ξεκίνησε έναν πόλεμο που δεν μπορούμε παρά να χάσουμε: τον πόλεμό μας κατά της φύσης”, επέμεινε _“Ανατινάζουμε τα συστήματα που μας κρατούν στη ζωή: εκτοξεύοντας τις εκπομπές που διαλύουν το κλίμα μας, δηλητηριάζοντας τη γη, τη θάλασσα και τον αέρα με ρύπανση και αποδεκατίζοντας τη βιοποικιλότητα, προκαλώντας την κατάρρευση των οικοσυστημάτων” _όλα στο γνωστό “απρόσωπο” πρώτο πληθυντικό. Ζήτησε επίσης να εφαρμοστούν “επαρκείς ασφαλιστικές δικλείδες και ηθικά πρότυπα” στην ταχεία ανάπτυξη των εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης _ “Η τεχνητή νοημοσύνη δημιουργεί ήδη κινδύνους που σχετίζονται με την παραπληροφόρηση, την ιδιωτικότητα, τις προκαταλήψεις. Η τεχνητή νοημοσύνη θα επηρεάσει όλη την ανθρωπότητα, επομένως χρειαζόμαστε μια καθολική προσέγγιση” _μπορείτε να δείτε τα υπόλοιπα μπλα-μπλα εδώ.

               🤔  Σοσιαλισμός 🔴 ή βαρβαρότητα

Ο "ανθρωπισμός" και "φιλειρηνισμός" του ΟΗΕ της δεκαετίας του '50, αποτύπωνε τον τότε συσχετισμό δύναμης σε διεθνές επίπεδο (σαφώς υπέρ των δυνάμεων του καπιταλισμού και του μιλιταρισμού της Δύσης). Αντίπαλο δέος οι δυνάμεις του σοσιαλισμού και των χωρών που αγωνίζονταν για την αποτίναξη του αποικιοκρατικού ζυγού.

Σήμερα, η φυσιογνωμία του ΟΗΕ, η τακτική του, οι "παρεμβάσεις" του, καταγράφουν, το μέγεθος του πισωγυρίσματος με αξιοποίηση του ως κέντρου "καθαγίασης" των διεθνών σταυροφοριών του κεφαλαίου και των πολυεθνικών για την κατάκτηση νέων αγορών και την αναδιάταξη του χάρτη των σφαιρών επιρροής τους, για νέα ιμπεριαλιστικά "κεκτημένα".

76 χρόνια από την έγκριση της λεγόμενης “Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα” (10-Δεκ-1948), που επίσης σκόρπισε φρούδες ελπίδες σε πολλούς για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - που έμειναν χωρίς αντίκρισμα, όπως βλέπουμε και στην πρόσφατη σφαγή αμάχων και χιλιάδων παιδιών από τον ισραηλινό στρατό στη Γάζα, στον εκτοπισμό εκατομμυρίων Παλαιστινίων, στο καθεστώς απαρτχάιντ που βιώνουν από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Το 1973 έγινε η “Διάσκεψη για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη”, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), καταρτίζοντας “περιφερειακά συστήματα ασφαλείας” και νέες “Χάρτες» ειρήνης.

Φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές μέχρι σήμερα “στάζουν μέλι” για όλες αυτές τις «ειρηνευτικές διαδικασίες», ήταν όμως οι ίδιοι που στήριξαν τον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας και τώρα, και από τις δυο μεριές του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, με φανατισμό στηρίζουν τη συνέχισή του και τα διάφορα προσχήματα που αξιοποιούν οι αστικές τάξεις γι' αυτόν.

“Πυλώνας ασφάλειας
  και σταθερότητας” ή __
“παλάτια στην άμμο”;

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, “Νέα Αριστερά”, εθνικιστικά μορφώματα), έχει μπλέξει τη χώρα μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας, ενώ στέκεται αρωγός και στη δολοφονία του λαού της Παλαιστίνης από το Ισραήλ. Με την επέκταση των βάσεων των ΗΠΑ έχει αναλάβει να “κουβαλά το λάδι στη φωτιά” των δύο πολέμων, που ήδη καίνε λαούς και μπορεί να γενικευτούν, ή να ανοίξουν νέες πολεμικές “πληγές”.

Η πρόσφατη «μελιστάλαχτη» συνάντηση του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν διέγειρε τις φαντασιώσεις πρώτα απ' όλα των κυβερνητικών παραγόντων και των ΜΜΕ, που έκαναν λόγο για “θεμελίωση καλού κλίματος”. Η αλήθεια είναι ότι σε ανάλογα “θεμέλια” τα προηγούμενα χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν κάτι να επιδείξουν. Η παλαιότερη κυβέρνηση της ΝΔ έθετε “θεμέλια” με κουμπαριές, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με ζεϊμπεκιές, εκείνη του “αριστερού” ΣΥΡΙΖΑ με κοινές “χορωδίες” των υπΕξ στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ. Πάνω σε αυτό το “καλό κλίμα” οικοδομήθηκαν τα “ανώτατα κοινά υπουργικά συμβούλια”, στήθηκαν “μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης”, τραβήχτηκαν “κόκκινες τηλεφωνικές γραμμές”, υπογράφτηκαν εμπορικές και οικονομικές συμφωνίες για τα συμφέροντα των καπιταλιστών των δύο χωρών.

Τα “θεμέλια” τέτοιων σχέσεων είναι όπως αυτά του γεφυριού της Άρτας, γιατί η “Pax NATOicana” δεν μπορεί να βάλει τέλος στον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων, στις συνεχιζόμενες τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου. Αντίθετα, με έννοιες όπως ΝΑΤΟικό έδαφος ή ΝΑΤΟική θάλασσα, που λέγονται και γράφονται, αυτές οι διεκδικήσεις αποκτούν παραπέρα υπόσταση. Ανοίγονται έτσι επικίνδυνες ατραποί για τη λεγόμενη «συνεκμετάλλευση - συνδιαχείριση» στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, προς όφελος όχι των λαών αλλά των ενεργειακών και άλλων ομίλων, με σοβαρούς κινδύνους για την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων των δύο λαών και του περιβάλλοντος.

Είναι αβάσιμο και ψεύτικο το δίλημμα «ειρηνική διευθέτηση και συμβιβασμός ή πολεμική αναμέτρηση», που διαρκώς επαναφέρουν οι κυβερνώντες. Κι αυτό γιατί η «συνεκμετάλλευση», οι συμφωνίες χωρίς αρχές και για τις ανάγκες της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και των μονοπωλίων, θα γεννήσουν τους όρους νέων εντάσεων, θα οργώσουν το έδαφος των επόμενων «θερμών επεισοδίων» ή και πιο γενικευμένων συγκρούσεων.

Οι αιτίες και η λύση

Καμία εμπιστοσύνη δεν μπορούν να έχουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας και άλλων χωρών ότι μπορεί να επικρατήσει η ειρήνη μέσα από «στρογγυλά τραπέζια», δήθεν με την «αναμόρφωση» του ΟΗΕ, ή με τον εξανθρωπισμό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ή με τον «πολυπολικό κόσμο». Μπαρούτι θα βρούνε οι καπιταλιστές για να φτιαχτούν νέες σφαίρες και πύραυλοι και να συνεχιστούν οι πόλεμοι, που τους χρυσοπληρώνουν με τον ιδρώτα και το αίμα τους οι λαοί όσο υπάρχει καπιταλισμός. Μάταια θα περιμένουν κάποιοι να φέρουν την ειρήνη οι BRICS, οι οποίοι τώρα έχουν προσκαλέσει για συμμετοχή τους Σαουδάραβες πρίγκιπες, τους εμίρηδες των ΗΑΕ, το θεοκρατικό Ιράν και τον «παράξενο τύπο» με το πριόνι ο οποίος ανέλαβε τα προεδρικά «σκήπτρα» στην Αργεντινή. Δεν υπάρχουν, ούτε μπορεί αντικειμενικά να υπάρξουν «αντιιμπεριαλιστές» πρίγκιπες, εμίρηδες ή «αντιιμπεριαλιστικά τέκνα» της αντεπανάστασης, γιατί αυτοί μέλημά τους έχουν να αυξήσουν τα κέρδη των δικών τους καπιταλιστών, να ενισχύσουν το σύστημα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που είναι ο ορισμός του ιμπεριαλισμού.

Η λύση λοιπόν δεν βρίσκεται εκεί, και ματαιοπονούν όσοι περιμένουν από αυτούς, προσφέρουν άσχημες υπηρεσίες στους λαούς όσοι καλλιεργούν τέτοιες αυταπάτες!

Η λύση βρίσκεται στην πάλη για να σπάσει ο φαύλος κύκλος των κοινωνικών αδιεξόδων του καπιταλισμού, που παράγει εξαθλίωση και πολέμους για τα κέρδη των λίγων. Γιατί ο καπιταλισμός, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, βρίσκεται κάτω από όποια πέτρα κι αν σηκώσουμε στις σύγχρονες πολεμικές συγκρούσεις.

Και αυτό για τον λαό μας μεταφράζεται σε παραπέρα ενίσχυση της συμπόρευσης με το ΚΚΕ, ενίσχυση του ριζοσπαστικού ρεύματος που αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική και παλεύει για τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σχεδιασμούς. Για να γυρίσουν πίσω οι φρεγάτες που είναι στην Ανατολική Μεσόγειο και στον Περσικό, καθώς και όλα τα τμήματα των ελληνικών δυνάμεων που βρίσκονται εκτός συνόρων. Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Να δυναμώσει η πάλη του λαού για ρήξη και ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, για να περάσουν ο λαός μας και οι άλλοι λαοί στην αντεπίθεση ενάντια στις πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων κάθε απόχρωσης και να διεκδικήσουν το μέλλον που τους ανήκει, ώστε να καρπωθούν τον πλούτο που παράγουν και να ζήσουν ειρηνικά.

ℹ️ Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες (António Manuel de Oliveira Guterres: Πορτογάλος πολιτικός και διπλωμάτης, ο οποίος έχει εκλεγεί γγ του ΟΗΕ (2016 & 2022-28). Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας από το 1995 μέχρι το 2002 και ηγέτης του “Σοσιαλιστικού” Κόμματος και πρόεδρος της “Σοσιαλιστικής” Διεθνούς από το 1999 μέχρι το 2005. “Το αίμα νερό δε γίνεται” λέει ο λαός (όπως επίσης “ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση”)