Κούφια λόγια Γκουτέρες για τον πόλεμο: Ο κόσμος μπαίνει σε εποχή χάους…

Ο ρόλος του ΟΗΕ –ειδικά μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες και φυσικά ο σημερινός, έχει να κάνει πρωταρχικά με τον (αρνητικό για τους λαούς) συσχετισμό δύναμης

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών συγκροτήθηκε πριν 79 χρόνια, με νωπό το μακελειό του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και διακήρυσσε στον Καταστατικό του Χάρτη, αφ' ενός, την ανάγκη επίλυσης των διεθνών διαφορών αποκλειστικά με ειρηνικά μέσα και, αφ' ετέρου, την παραίτηση των μελών του, στο πλαίσιο των διεθνών σχέσεων, από την τακτική της απειλής ή της χρήσης βίας. Σαν από τραγική ειρωνεία της τύχης, ακριβώς την ίδια ημερομηνία μετά από 5 χρόνια (25- Ιουν- 1950), ο ΟΗΕ παρέσχε τη σημαία του ως άλλοθι στην ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ στην Κορέα... (περισσότερα στο τέλος της ανάρτησης)

(António Guterres)
Πόλεμοι στη Γάζα και την Ουκρανία _πόλεμος κατά της φύσης_ 

Τα παιδία παίζει... στο Σουρινάμ!

Κυβερνήσεις αγνοούν και υπονομεύουν τις ίδιες τις αρχές της πολυμέρειας, χωρίς καμιά ευθύνη… Το Συμβούλιο Ασφαλείας, κύριο εργαλείο για την παγκόσμια ειρήνη, βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω των γεωπολιτικών ρωγμών και στο βάθος χάος: λύση; “κρίσιμες μεταρρυθμίσεις”!

Ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες παρουσιάζοντας ενώπιον της ΓΣ τις προτεραιότητές του για το 2024, ανέφερε πως “Δεν είναι η πρώτη φορά που το Συμβούλιο είναι διχασμένο. Αλλά αυτή είναι η χειρότερη. Η τωρινή δυσλειτουργία είναι πιο βαθιά και πιο επικίνδυνη... κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, καλά εδραιωμένοι μηχανισμοί βοήθησαν στη διαχείριση των σχέσεων μεταξύ των υπερδυνάμεων”, όμως “στον σημερινό πολυπολικό κόσμο, τέτοιοι μηχανισμοί απουσιάζουν. Ο κόσμος μας εισέρχεται σε μια εποχή χάους”.

Και βλέπουμε τα αποτελέσματα: ένας επικίνδυνος και απρόβλεπτος ανελέητος ανταγωνισμός, σε απόλυτη ατιμωρησία, κατήγγειλε ο γγ, ανησυχώντας για την ανάπτυξη “νέων μέσων αλληλοσφαγής αλλά και αυτοεξόντωσης της ίδιας της ανθρωπότητας”.

Αναφερόμενος ειδικά στη σύγκρουση μεταξύ “Ισραήλ – Χαμάς” “και όχι Ισραήλ Παλαιστίνης” γράφει: “η κατάσταση στη Γάζα είναι μια πληγή στη συλλογική μας συνείδηση που απειλεί ολόκληρη την περιοχή. Τίποτα δεν δικαιολογεί τις φρικτές τρομοκρατικές επιθέσεις που εξαπέλυσε η Χαμάς εναντίον του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου … αναπαράγοντας το γνωστό αφήγημα της δύσης και συμπληρώνοντας “ούτε υπάρχει καμία δικαιολογία για τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού”.

Προειδοποίησε για “πιθανή ισραηλινή χερσαία επίθεση στη Ράφα, όπου εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι συνωστίζονται στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, στα σύνορα με την Αίγυπτο”, συμπληρώνοντας ότι “Μια τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να αυξήσει εκθετικά αυτό που είναι ήδη ένας ανθρωπιστικός εφιάλτης, με ανυπολόγιστες περιφερειακές συνέπειες”, επέμεινε, ζητώντας για άλλη μια φορά την “άμεση ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός” και την απελευθέρωση των ομήρων.

Προτεραιότητες …κλίμα και τεχνητή νοημοσύνη

“Από τη Γάζα μέχρι την Ουκρανία, από το Σουδάν μέχρι τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, από την Υεμένη μέχρι τη Μιανμάρ, παράλληλα με τον πολλαπλασιασμό των συγκρούσεων, οι παγκόσμιες ανθρωπιστικές ανάγκες βρίσκονται σε επίπεδο ρεκόρ αλλά οι χρηματοδοτήσεις δεν συνεχίζονται”, δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας.

“Υπάρχει τόσος θυμός και μίσος και θόρυβος στον κόσμο σήμερα. Κάθε μέρα, και με την παραμικρή ευκαιρία, είναι σαν πόλεμος. Πόλεμοι λέξεων. Πόλεμοι για εδάφη. Πόλεμοι πολιτισμών”, τόνισε.

Δείτε
Οι Λουδίτες της κοινωνικής απελευθέρωσης και ο δρόμος του σοσιαλισμού

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αντόνιο Γκουτέρες ενθάρρυνε τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία της “Συνόδου κορυφής του μέλλοντος” που θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης για να “διαμορφώσει την πολυμέρεια για τα επόμενα χρόνια”. (!!) Ανάμεσα στις αλλαγές «τις οποίες ο κόσμος πράγματι χρειάζεται», επανέλαβε την έκκλησή του για μείζονες μεταρρυθμίσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και για τη δημιουργία ενός “εργαλείου έκτακτης ανάγκης για τη βελτίωση των διεθνών απαντήσεων στους περίπλοκους παγκόσμιους τριγμούς” όπως η πανδημία Covid-19.

Επίσης για άλλη μια φορά στην κορυφή των προτεραιοτήτων του για το 2024 είναι η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. «Η κλιματική κρίση παραμένει η πρόκληση που καθορίζει την εποχή μας», τόνισε ο γενικός γραμματέας, καλώντας τα κράτη να κάνουν περισσότερα όσον αφορά τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και τη χρηματοδότηση της βοήθειας προς τις φτωχότερες χώρες.

“Η ανθρωπότητα ξεκίνησε έναν πόλεμο που δεν μπορούμε παρά να χάσουμε: τον πόλεμό μας κατά της φύσης”, επέμεινε _“Ανατινάζουμε τα συστήματα που μας κρατούν στη ζωή: εκτοξεύοντας τις εκπομπές που διαλύουν το κλίμα μας, δηλητηριάζοντας τη γη, τη θάλασσα και τον αέρα με ρύπανση και αποδεκατίζοντας τη βιοποικιλότητα, προκαλώντας την κατάρρευση των οικοσυστημάτων” _όλα στο γνωστό “απρόσωπο” πρώτο πληθυντικό. Ζήτησε επίσης να εφαρμοστούν “επαρκείς ασφαλιστικές δικλείδες και ηθικά πρότυπα” στην ταχεία ανάπτυξη των εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης _ “Η τεχνητή νοημοσύνη δημιουργεί ήδη κινδύνους που σχετίζονται με την παραπληροφόρηση, την ιδιωτικότητα, τις προκαταλήψεις. Η τεχνητή νοημοσύνη θα επηρεάσει όλη την ανθρωπότητα, επομένως χρειαζόμαστε μια καθολική προσέγγιση” _μπορείτε να δείτε τα υπόλοιπα μπλα-μπλα εδώ.

               🤔  Σοσιαλισμός 🔴 ή βαρβαρότητα

Ο "ανθρωπισμός" και "φιλειρηνισμός" του ΟΗΕ της δεκαετίας του '50, αποτύπωνε τον τότε συσχετισμό δύναμης σε διεθνές επίπεδο (σαφώς υπέρ των δυνάμεων του καπιταλισμού και του μιλιταρισμού της Δύσης). Αντίπαλο δέος οι δυνάμεις του σοσιαλισμού και των χωρών που αγωνίζονταν για την αποτίναξη του αποικιοκρατικού ζυγού.

Σήμερα, η φυσιογνωμία του ΟΗΕ, η τακτική του, οι "παρεμβάσεις" του, καταγράφουν, το μέγεθος του πισωγυρίσματος με αξιοποίηση του ως κέντρου "καθαγίασης" των διεθνών σταυροφοριών του κεφαλαίου και των πολυεθνικών για την κατάκτηση νέων αγορών και την αναδιάταξη του χάρτη των σφαιρών επιρροής τους, για νέα ιμπεριαλιστικά "κεκτημένα".

76 χρόνια από την έγκριση της λεγόμενης “Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα” (10-Δεκ-1948), που επίσης σκόρπισε φρούδες ελπίδες σε πολλούς για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - που έμειναν χωρίς αντίκρισμα, όπως βλέπουμε και στην πρόσφατη σφαγή αμάχων και χιλιάδων παιδιών από τον ισραηλινό στρατό στη Γάζα, στον εκτοπισμό εκατομμυρίων Παλαιστινίων, στο καθεστώς απαρτχάιντ που βιώνουν από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Το 1973 έγινε η “Διάσκεψη για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη”, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), καταρτίζοντας “περιφερειακά συστήματα ασφαλείας” και νέες “Χάρτες» ειρήνης.

Φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές μέχρι σήμερα “στάζουν μέλι” για όλες αυτές τις «ειρηνευτικές διαδικασίες», ήταν όμως οι ίδιοι που στήριξαν τον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας και τώρα, και από τις δυο μεριές του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, με φανατισμό στηρίζουν τη συνέχισή του και τα διάφορα προσχήματα που αξιοποιούν οι αστικές τάξεις γι' αυτόν.

“Πυλώνας ασφάλειας
  και σταθερότητας” ή __
“παλάτια στην άμμο”;

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, “Νέα Αριστερά”, εθνικιστικά μορφώματα), έχει μπλέξει τη χώρα μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας, ενώ στέκεται αρωγός και στη δολοφονία του λαού της Παλαιστίνης από το Ισραήλ. Με την επέκταση των βάσεων των ΗΠΑ έχει αναλάβει να “κουβαλά το λάδι στη φωτιά” των δύο πολέμων, που ήδη καίνε λαούς και μπορεί να γενικευτούν, ή να ανοίξουν νέες πολεμικές “πληγές”.

Η πρόσφατη «μελιστάλαχτη» συνάντηση του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν διέγειρε τις φαντασιώσεις πρώτα απ' όλα των κυβερνητικών παραγόντων και των ΜΜΕ, που έκαναν λόγο για “θεμελίωση καλού κλίματος”. Η αλήθεια είναι ότι σε ανάλογα “θεμέλια” τα προηγούμενα χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν κάτι να επιδείξουν. Η παλαιότερη κυβέρνηση της ΝΔ έθετε “θεμέλια” με κουμπαριές, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με ζεϊμπεκιές, εκείνη του “αριστερού” ΣΥΡΙΖΑ με κοινές “χορωδίες” των υπΕξ στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ. Πάνω σε αυτό το “καλό κλίμα” οικοδομήθηκαν τα “ανώτατα κοινά υπουργικά συμβούλια”, στήθηκαν “μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης”, τραβήχτηκαν “κόκκινες τηλεφωνικές γραμμές”, υπογράφτηκαν εμπορικές και οικονομικές συμφωνίες για τα συμφέροντα των καπιταλιστών των δύο χωρών.

Τα “θεμέλια” τέτοιων σχέσεων είναι όπως αυτά του γεφυριού της Άρτας, γιατί η “Pax NATOicana” δεν μπορεί να βάλει τέλος στον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων, στις συνεχιζόμενες τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου. Αντίθετα, με έννοιες όπως ΝΑΤΟικό έδαφος ή ΝΑΤΟική θάλασσα, που λέγονται και γράφονται, αυτές οι διεκδικήσεις αποκτούν παραπέρα υπόσταση. Ανοίγονται έτσι επικίνδυνες ατραποί για τη λεγόμενη «συνεκμετάλλευση - συνδιαχείριση» στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, προς όφελος όχι των λαών αλλά των ενεργειακών και άλλων ομίλων, με σοβαρούς κινδύνους για την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων των δύο λαών και του περιβάλλοντος.

Είναι αβάσιμο και ψεύτικο το δίλημμα «ειρηνική διευθέτηση και συμβιβασμός ή πολεμική αναμέτρηση», που διαρκώς επαναφέρουν οι κυβερνώντες. Κι αυτό γιατί η «συνεκμετάλλευση», οι συμφωνίες χωρίς αρχές και για τις ανάγκες της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και των μονοπωλίων, θα γεννήσουν τους όρους νέων εντάσεων, θα οργώσουν το έδαφος των επόμενων «θερμών επεισοδίων» ή και πιο γενικευμένων συγκρούσεων.

Οι αιτίες και η λύση

Καμία εμπιστοσύνη δεν μπορούν να έχουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας και άλλων χωρών ότι μπορεί να επικρατήσει η ειρήνη μέσα από «στρογγυλά τραπέζια», δήθεν με την «αναμόρφωση» του ΟΗΕ, ή με τον εξανθρωπισμό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ή με τον «πολυπολικό κόσμο». Μπαρούτι θα βρούνε οι καπιταλιστές για να φτιαχτούν νέες σφαίρες και πύραυλοι και να συνεχιστούν οι πόλεμοι, που τους χρυσοπληρώνουν με τον ιδρώτα και το αίμα τους οι λαοί όσο υπάρχει καπιταλισμός. Μάταια θα περιμένουν κάποιοι να φέρουν την ειρήνη οι BRICS, οι οποίοι τώρα έχουν προσκαλέσει για συμμετοχή τους Σαουδάραβες πρίγκιπες, τους εμίρηδες των ΗΑΕ, το θεοκρατικό Ιράν και τον «παράξενο τύπο» με το πριόνι ο οποίος ανέλαβε τα προεδρικά «σκήπτρα» στην Αργεντινή. Δεν υπάρχουν, ούτε μπορεί αντικειμενικά να υπάρξουν «αντιιμπεριαλιστές» πρίγκιπες, εμίρηδες ή «αντιιμπεριαλιστικά τέκνα» της αντεπανάστασης, γιατί αυτοί μέλημά τους έχουν να αυξήσουν τα κέρδη των δικών τους καπιταλιστών, να ενισχύσουν το σύστημα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που είναι ο ορισμός του ιμπεριαλισμού.

Η λύση λοιπόν δεν βρίσκεται εκεί, και ματαιοπονούν όσοι περιμένουν από αυτούς, προσφέρουν άσχημες υπηρεσίες στους λαούς όσοι καλλιεργούν τέτοιες αυταπάτες!

Η λύση βρίσκεται στην πάλη για να σπάσει ο φαύλος κύκλος των κοινωνικών αδιεξόδων του καπιταλισμού, που παράγει εξαθλίωση και πολέμους για τα κέρδη των λίγων. Γιατί ο καπιταλισμός, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, βρίσκεται κάτω από όποια πέτρα κι αν σηκώσουμε στις σύγχρονες πολεμικές συγκρούσεις.

Και αυτό για τον λαό μας μεταφράζεται σε παραπέρα ενίσχυση της συμπόρευσης με το ΚΚΕ, ενίσχυση του ριζοσπαστικού ρεύματος που αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική και παλεύει για τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σχεδιασμούς. Για να γυρίσουν πίσω οι φρεγάτες που είναι στην Ανατολική Μεσόγειο και στον Περσικό, καθώς και όλα τα τμήματα των ελληνικών δυνάμεων που βρίσκονται εκτός συνόρων. Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Να δυναμώσει η πάλη του λαού για ρήξη και ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, για να περάσουν ο λαός μας και οι άλλοι λαοί στην αντεπίθεση ενάντια στις πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων κάθε απόχρωσης και να διεκδικήσουν το μέλλον που τους ανήκει, ώστε να καρπωθούν τον πλούτο που παράγουν και να ζήσουν ειρηνικά.

ℹ️ Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες (António Manuel de Oliveira Guterres: Πορτογάλος πολιτικός και διπλωμάτης, ο οποίος έχει εκλεγεί γγ του ΟΗΕ (2016 & 2022-28). Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας από το 1995 μέχρι το 2002 και ηγέτης του “Σοσιαλιστικού” Κόμματος και πρόεδρος της “Σοσιαλιστικής” Διεθνούς από το 1999 μέχρι το 2005. “Το αίμα νερό δε γίνεται” λέει ο λαός (όπως επίσης “ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση”)