Οι Λουδίτες της κοινωνικής απελευθέρωσης και ο δρόμος του σοσιαλισμού

Πρόσφατα, ανέβηκαν αρκετά δημοσιεύματα στον αστικό τύπο, αναφερόμενα  στον λεγόμενο Λουδισμό με πανομοιότυπο τίτλο “εργάτες που κατέστρεφαν μηχανήματα για να σταματήσουν την βιομηχανική επανάσταση”

Λουδισμός ή Λουδιτισμός (αγγλικά: Luddism) είναι κίνημα που ξεκίνησε τον 19^o αιώνα στην Αγγλία, από υφαντουργούς που εξεγέρθηκαν κατά των νεοκατασκευασθέντων μηχανημάτων της βιομηχανικής επανάστασης, που σκοπό είχαν τη μείωση του εργατικού δυναμικού και κατά συνέπεια τον αφανισμό τους ως τεχνιτών. Οι Λουδίτες, μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους από, χαμηλόμισθους “εισαγόμενους” και χαμηλής κατάρτισης εργάτες που χειρίζονταν ηλεκτροκίνητους αργαλειούς, μηχανές ραψίματος _ γνεσίματος, κατέφυγαν σε εχθροπραξίες με την κυβέρνηση της Βρετανίας και τον βρετανικό στρατό, κυρίως από το 1811 μέχρι το 1813. Η εξέγερση των Λουδιτών και η καταστροφή των μηχανών δεν αποτελούσε αντίδραση απέναντι στις μηχανές αυτές καθ’ αυτές, αλλά οφειλόταν περισσότερο στα δεινά που οι ίδιοι υπέστησαν κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων. Δεν αντιμάχονταν, δηλαδή, οι Λουδίτες τις νέες τεχνολογίες, αλλά την αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων που σε μεγάλο βαθμό επέφερε η μηχανοποίηση. Απέκτησε όμως μια δευτερεύουσα σημασία, όπου Λουδίτης είναι αυτός ο οποίος αντιτίθεται ή αργεί να υιοθετήσει στον τρόπο ζωής που του επιβάλλεται από την άρχουσα τάξη, την εκβιομηχάνιση, τους αυτοματισμούς, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή γενικότερα νέες τεχνολογίες.

Εύκολα, σε μια κοινωνία που αλλάζει γρήγορα, μπορούν να γεννηθούν αβάσιμες προσδοκίες και αυταπάτες ότι η νέα τεχνολογία θα οδηγήσει αυτόματα σε έναν καλύτερο κόσμο, της κοινωνικής ευημερίας, είτε αντίστροφα να υπάρξει δαιμονοποίηση της τεχνολογίας, ως του μεγάλου ενόχου για τα δεινά που ζούμε, την αύξηση της ανεργίας, της καταστολής, της φτώχειας. Δεν είναι εξάλλου ιστορικά η πρώτη φορά. Συνέβη και στις παλιότερες βιομηχανικές και τεχνολογικές επαναστάσεις και αλλαγές. Θυμηθείτε τους Λουδίτες, που σκέφτονταν να καταστρέψουν τις μηχανές για να μη χαθούν θέσεις εργασίας.

Για να αποφύγουμε την παραπλανητική σκέψη τόσο της τεχνοφοβίας όσο και της ουτοπικής ντετερμινιστικής προσδοκίας για τα αυτόματα κοινωνικά οφέλη που τάχα θα φέρει η νέα τεχνολογία, πρέπει να προσδιορίσουμε θεωρητικά, επιστημονικά, ιστορικά, ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος που ακυρώνει τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν δημιουργήσει οι εργαζόμενοι, οι εργάτες για να υπάρξει κοινωνική ευημερία.

Γι' αυτό και είναι αναντικατάστατη η μελέτη και η δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού - λενινισμού στις σημερινές συνθήκες.
Σήμερα, στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, το κεφάλαιο αποφασίζει τι, πότε, πού και πώς θα παραχθεί, ποιες είναι οι προτεραιότητες της επιστημονικής έρευνας, ποιο το περιεχόμενο της Εκπαίδευσης.

Σήμερα ζούμε στη ζούγκλα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Το ότι νέες τεχνολογικές δυνατότητες βρίσκονται στα χέρια του κεφαλαίου ευθύνεται για τα βάσανά μας, και όχι η ίδια η τεχνολογική εξέλιξη.
Δεν είναι μοιραίο τα drones να αξιοποιούνται για πολεμικούς σκοπούς, για να πλήττουν οι ΗΠΑ εύκολα, για παράδειγμα, μακρινούς στόχους στη Μέση Ανατολή. Θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πολύ περισσότερο για πρόληψη και προστασία από μεγάλες φυσικές καταστροφές και βιομηχανικά ατυχήματα.

Όμως ταυτόχρονα έχουμε τον παρασιτισμό και τη σχετική στασιμότητα, σε σύγκριση με τις δυνατότητες των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής να αξιοποιήσουν την τεχνολογία για να ικανοποιηθούν οι κοινωνικές ανάγκες. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τις πατέντες περιορισμού της διάχυσης της τεχνολογίας, που κατέχουν τα μονοπώλια.

Γενικότερα η τεχνολογική εξέλιξη οξύνει τις αντιφάσεις του καπιταλισμού. Οσο αυξάνεται η αναλογία των σύγχρονων μέσων παραγωγής σε σχέση με την εργατική δύναμη στη διαδικασία παραγωγής, τόσο ενισχύεται η τάση πτώσης του ποσοστού κέρδους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πηγή του καπιταλιστικού κέρδους, της υπεραξίας, είναι η εκμετάλλευση της ζωντανής εργατικής δύναμης και όχι τα ρομπότ. Είναι ο απλήρωτος χρόνος του εργάτη που κλέβει και ιδιοποιείται ο καπιταλιστής.

Σήμερα βλέπουμε ένα μεγάλο μέρος του κεφαλαίου να λιμνάζει, να υπερσυσσωρεύεται, να μη βρίσκει διεξόδους να επενδυθεί με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία της επιβράδυνσης της διεθνούς οικονομίας και του κινδύνου μιας νέας διεθνούς κρίσης.

Φυσικά, η αστική πολιτική δεν παρακολουθεί παθητικά αυτήν την τάση. Παρεμβαίνει πολύμορφα για να την αναχαιτίσει, αξιοποιεί και τη νέα τεχνολογία για να αυξήσει το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης».

Ο δρόμος του σοσιαλισμού, της κοινωνικής απελευθέρωσης, μπορεί να αξιοποιήσει τη νέα τεχνολογία για την ικανοποίηση των αναγκών μας _ του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην κεντρική συζήτηση του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην Αθήνα το 2019

Η ακριβής προέλευση του ονόματος είναι ασαφής, αλλά μάλλον ονομάστηκαν έτσι από τον Νέντ Λουντ (Ned Ludd), ο οποίος λέγεται ότι έσπασε δυο μηχανές γνεσίματος το 1779. Το όνομά του έγινε εμβληματικό της καταστροφής μηχανών και εξελίχθηκε στον φανταστικό "Στρατηγό Λουντ" ή "Βασιλιά Νεντ Λουντ", μια μυθική φιγούρα που, ως άλλος Ρομπέν των Δασών.

Οι συνεχείς αυξήσεις στα τρόφιμα (τι ΄χες Γιάννη…) είχαν αρχίσει να δημιουργούν διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις ήδη από το 1710, όταν τεχνίτες υφαντουργοί, κτίστες, επίσης στα ναυπηγεία, οργάνωσαν ειρηνικές κοινωνικές ομάδες _συντεχνίες, με σκοπό να ασφαλιστούν σε περίπτωση ανεργίας, ασθένειας κλπ. από την πρόσληψη “ξένου” εργατικού δυναμικού. Το κίνημα του Λουδισμού άνθισε κατά τη διάρκεια ενός δύσκολου οικονομικού κλίματος, κυρίως λόγω των Ναπολεόντειων πολέμων, και των δύσκολων συνθηκών εργασίας στα νέα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας.

Τον 19^ο αιώνα, τα επαγγέλματα που προέκυψαν από την ανάπτυξη του εμπορίου και της ναυτιλίας, ήταν διαβόητα για επισφαλείς προοπτικές απασχόλησης. Η υποαπασχόληση ήταν χρόνια κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, και ήταν κοινή πρακτική η διατήρηση ενός μεγαλύτερου εργατικού δυναμικού από ό,τι ήταν συνήθως απαραίτητο για την ασφάλιση έναντι της έλλειψης εργατικού δυναμικού σε περιόδους άνθησης. Επιπλέον, η οργάνωση της βιομηχανικής παραγωγής από τους εμπόρους καπιταλιστές στην κλωστοϋφαντουργία ήταν εγγενώς ασταθής. Ενώ το κεφάλαιο των χρηματιστών εξακολουθούσε να επενδύεται σε μεγάλο βαθμό σε πρώτες ύλες, ήταν εύκολο να αυξηθεί η δέσμευση όταν το εμπόριο πήγαινε καλά και σχεδόν το ίδιο εύκολο να περικοπεί όταν οι καιροί ήταν κακοί. Οι έμποροι καπιταλιστές δεν είχαν το κίνητρο των μεταγενέστερων ιδιοκτητών εργοστασίων, των οποίων το κεφάλαιο επενδύθηκε σε κτίρια και εργοστάσια, να διατηρήσουν ένα σταθερό ρυθμό παραγωγής και απόδοση στο πάγιο κεφάλαιο. Ο συνδυασμός των εποχικών διακυμάνσεων στα ποσοστά των μισθών και των βίαιων βραχυπρόθεσμων διακυμάνσεων που προέρχονται και από τον πόλεμο προκάλεσε περιοδικά ξεσπάσματα βίας.

Κύρια δράση: Οι Λουδίτες ξεκίνησαν στο Νότιγχαμ τον Μάρτιο του 1811 και το κίνημα εξαπλώθηκε ραγδαία σε όλη την Αγγλία. Συγκεντρώνονταν κυρίως τη νύχτα, γύρω από βιομηχανικές πόλεις, καταστρέφοντας μηχανήματα εργοστασίων (μηχανές ύφανσης) και καίγοντας μύλους. Έστελναν επίσης απειλητικά μηνύματα σε εργοδότες και ανώνυμα μηνύματα σε εφημερίδες υπογράφοντας με το ψευδώνυμο “Βασιλιάς Νεντ Λουντ” είτε φερόμενοι ως ακόλουθοί του. Ο βρετανικός στρατός προσπάθησε να καταστείλει το κίνημα με αρκετές μάχες και είχε φτάσει σε σημείο να έχει περισσότερους στρατιώτες να πολεμούν τους Λουδίτες παρά τον Ναπολέοντα. Τον Ιανουάριο του 1813 στην Υόρκη, η βρετανική κυβέρνηση κατηγόρησε πάνω από 60 άνδρες για εγκλήματα σχετισμένα με Λουδιτικές δράσεις. Οι δίκες που ήταν παρωδία, δεν ακολούθησαν νόμιμη δικαστική οδό για την ενοχή κάθε κατηγορουμένου ξεχωριστά, αφού πολλοί από τους κατηγορούμενους δεν είχαν καμία σχέση με το κίνημα, με σκοπό αποτροπής και σταμάτημα συνέχιση της δράσης των Λουδιτών, με μαζικές καταδικαστικές αποφάσεις, εκτελέσεις και εξορία.

Το 1817 ο Jeremiah Brandreth, ένας άνεργος ράφτης και πιθανότατα πρώην Λουδίτης, οργάνωσε μια ένοπλη εξέγερση σε ένα μικρό χωριό της Αγγλίας, το Pentrich στο Ντέρμπισαϊρ. Το γεγονός σχετίζεται περισσότερο με την οικονομική ύφεση της εποχής παρά με την αντίδραση στις μηχανές, αλλά θεωρείται ως μεταβατικό γεγονός μεταξύ του Λουδισμού και του λαϊκίστικου ριζοσπαστισμού (populist Radicalism).

Νεο-Λουδισμός: Σύγχρονης μορφής Λουδίτες είναι αυτοί που αντιτίθενται ακόμα και με μερικές μορφές της τεχνολογίας, όπως το Ίντερνετ ή το κινητό τηλέφωνο και έχει δημιουργηθεί το σύγχρονο φιλοσοφικό ρεύμα του νεο-λουδισμού, το οποίο είναι αντίθετο σε πολλές σύγχρονες τεχνολογίες, κυρίως σε σχέση με υπολογιστές, και στον καταναλωτισμό γενικότερα. Ο νεο–λουδισμός είναι στενά συνδεδεμένος με τον αναρχοπρωτογονισμό και προτείνει την πλήρη εγκατάλειψη της τεχνολογίας και την υιοθέτηση ενός απλού τρόπου ζωής χωρίς κανενός είδος τεχνολογία.

·        Τι θα μας σκοτώσει πρώτα; Η φαιντανύλη ή η τεχνητή νοημοσύνη;

·        Αντίστροφη βολή _Καπιταλισμός του 21ου αιώνα: ποιος ελέγχει τον κόσμο;

Η πρόοδος της επιστήμης, οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και ιδιαίτερα η εμφάνιση και ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης (Artificial Intellinge, συντομ. AI) έχουν οδηγήσει σε πολλές αλλαγές στην καθημερινότητά μας τα τελευταία χρόνια. Και όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα. Σαφώς και η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση σημαντικών προβλημάτων, αλλά υπάρχει και μία άλλη παράμετρος: η AI θα οδηγήσει στην κατάργηση ή εξαφάνιση κάποιων επαγγελμάτων. Ανάμεσά τους οι ταμίες, οι οδηγοί ταξί, λεωφορείων και φορτηγών, τυπογράφοι, βιβλιοθηκάριοι κ.ά. Ορισμένοι βέβαια απ’ όσους εξασκούν σήμερα τα συγκεκριμένα επαγγέλματα, απλά θα κάνουν κάτι παρεμφερές: π.χ. οι βιβλιοθηκάριοι θα «μετατραπούν» σε ένα είδος ξεναγών στις βιβλιοθήκες. Όλα αυτά βέβαια αφορούν το, όχι και τόσο, μακρινό μέλλον. Γενικότερα, στο πέρασμα των αιώνων υπήρχαν πολύ συχνά εποχές ριζικών αλλαγών και επαγγέλματα που χάνονταν. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αναγνώστες θα θυμούνται ασφαλώς τους γανωτήδες, τους καρεκλάδες, τους νερουλάδες, τους παγοπώληδες κά.

Ένα γεγονός κομβικής σημασίας ήταν η δολοφονία του William Horsfall, ενός ιδιοκτήτη εργοστασίων από Λουδίτες. Ο Horsfall ήταν επιχειρηματίας κατασκευής υφασμάτων. Για να διατηρήσει τα κερδοφόρα εργοστάσιά του σε λειτουργία προσέλαβε μισθοφόρους και τοποθέτησε κανόνια στα εργοστάσιά του για να προστατεύσει τις μηχανές του. Έτσι όμως μπήκε στο στόχαστρο των Λουδιτών. Ένα από αυτούς ήταν ο Τζορτζ Μέλορ, 23 ετών περίπου, ο οποίος βλέποντας τις ραγδαίες εξελίξεις στον χώρο των βιομηχανιών αποφάσισε να ενταχθεί στο κίνημα των Λουδιτών. Πανύψηλος και με οργανωτικές ικανότητες ηγήθηκε επιθέσεων σε εργοστάσια. Στις 11 Απριλίου 1812, ο Μέλορ με τους Γουίλιαμ Θορπ, Τόμας Σμιθ και έναν ακόμα Λουδίτη ο οποίος έγινε έπειτα πληροφοριοδότης της Αστυνομίας έστησαν ενέδρα στον Horsfall. Ο Μέλορ πυροβόλησε τον σαραντάχρονο Horsfall στη βουβωνική χώρα και τον σκότωσε. Η κυβέρνηση μετά τη δολοφονία αυτή συνέλαβε τον Μέλορ και άλλα 60 άτομα, ανάμεσα στα οποία υπήρχαν και ορισμένα που δεν ήταν Λουδίτες. Όλοι αυτοί δικάστηκαν μαζικά στο Γιορκ τον Ιανουάριο του 1813. Οι περισσότεροι καταδικάστηκαν σε θάνατο και στη λεγόμενη «ποινική μεταφορά» (penal transportation), μιας μορφής εξορία, κυρίως σε αποικίες. Ανάμεσα σε αυτούς που εκτελέστηκαν με απαγχονισμό ήταν οι Μέλορ, Θορπ και Σμιθ _την ίδια μέρα απαγχονίστηκαν συνολικά 14 Λουδίτες.

Το άκρως επίκαιρο αυτό θέμα θίγει ο Brian Merchant στο βιβλίο του «Blood in Machine» («Αίμα στη Μηχανή»_2023). Σύμφωνα με τον Merchant οι Λουδίτες δεν αντιστάθηκαν στην τεχνολογία αυτή καθαυτή, αλλά αγωνίστηκαν για τα δικαιώματα των εργαζόμενων, απέναντι στην, άδικη γι’ αυτούς, κερδοφορία των βιομηχάνων από τον αυτοματισμό. Κατά ένα περίεργο τρόπο το θέμα ήρθε στην επικαιρότητα σχεδόν διακόσια χρόνια αργότερα, αποδεικνύοντας ότι η ιστορία κάνει κύκλους. Ένα υπόγειο δίκτυο ανταρτών του 19^ου αιώνα, οι Λουδίτες, άρπαξαν τα όπλα εναντίον των βιομηχάνων σε αυτήν την αληθινή ιστορία της πρώτης φοράς που  μηχανές αντικατέστησαν τον άνθρωπο —δημιουργώντας το σκηνικό για την απειλή της μεγάλης τεχνολογίας σήμερα. Η πιο πιεστική ιστορία της σύγχρονης τεχνολογίας δεν ξεκινά από τη Silicon Valley, το Seattle ή ακόμα και το Shenzhen. Ξεκινά πριν από διακόσια χρόνια στην αγροτική Αγγλία, όταν οι εργαζόμενοι άνδρες και γυναίκες ξεσηκώθηκαν μαζικά αντί να πεινάσουν _υποχείρια των καπιταλιστών ιδιοκτητών των εργοστασίων που χρησιμοποιούσαν μηχανές για να τους υποβαθμίσουν και να τους εξοντώσουν.

Οργάνωσαν αντάρτικες επιδρομές, κατέστρεψαν αυτές τις μηχανές και ξεκίνησαν ευρείας κλίμακας επιθέσεις εναντίον των πλούσιων ιδιοκτητών μηχανών. Κέρδισαν την υποστήριξη του Λόρδου Βύρωνα, ενέπνευσαν τη Mary Shelley και εξόργισαν τον Πρίγκιπα Αντιβασιλέα και την αιμοδιψή κυβέρνησή του. Πριν τελειώσει, θα χυθεί πολύ αίμα φτωχών, αλλά και καπιταλιστών αφεντικών αόρατων και ισχυρών. Αυτή η (ξεχασμένη από κάποιους και βαθιά παρεξηγημένη) ταξική πάλη σχεδόν γονάτισε την Αγγλία του 19^ου αιώνα. Ζούμε τώρα στη δεύτερη εποχή των μηχανών, όταν παρόμοιοι φόβοι ότι η νέα τεχνολογία που κυριαρχεί στη ζωή μας με τις μηχανές να αντικαθιστούν την ανθρώπινη εργασία. Ανησυχούμε ότι η τεχνολογία θέτει σε κίνδυνο εκατομμύρια θέσεις εργασίας, τα ρομπότ διώχνουν εργάτες από τα εργοστάσια και η τεχνητή νοημοσύνη θα απομακρύνει σύντομα τους οδηγούς από τα αυτοκίνητα. Πώς όλα αυτά θα αναδιαμορφώσουν την οικονομία μας και τον τρόπο που ζούμε; Και τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;

Οι απαντήσεις βρίσκονται στην ιστορία της πρώτης μας εποχής των μηχανών, όταν η μηχανοποίηση ήρθε για πρώτη φορά στα βρετανικά εργοστάσια στην αρχή της βιομηχανικής επανάστασης. Συνυφασμένη με μια διαυγή εξέταση της σημερινής μας εποχής, η ιστορία των Λουδιτών, η εξέγερση της εργατικής τάξης που άρπαξε τα όπλα ενάντια στον αυτοματισμό (σε μια εποχή που τιμωρούνταν με θάνατο το σπάσιμο μιας μηχανής), το Blood in the Machine φτάνει στον χρόνο και χώρο για να πούμε μια ιστορία για το πώς η τεχνολογία άλλαξε τον κόσμο μας—και πώς αλλάζει ήδη το μέλλον μας. Θα δικαιωθεί άραγε ο Sam Altman, CEO της OpenAI που δήλωσε στο “The Atlantic”, με περίσσιο κυνισμό, ότι “θέσεις εργασίας σίγουρα θα εξαφανιστούν” ή για μία ακόμα φορά ο άνθρωπος θα βγει νικητής, αυτή τη φορά σε μία μάχη απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό; 

(είδηση Google)
Η ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) σκοτώνει τη βιομηχανία πορνό: Πλέον κάνετε ότι μπορείτε να φανταστείτε _ειδικά οι γυναίκες κατά παραγγελία, ΑΙ προσαρμοσμένη για τα φετίχ τις διαστροφές κλπ. κάθε καταναλωτή, με επιλογή “γυναίκα” “λεσβία” “ομο_σέξουαλ” κλπ Ένα bot τεχνητής νοημοσύνης κατάφερε να δημιουργήσει μια εικόνα ψεύτικων αλλά σχεδόν αληθινών όντων με κάμερα, viral στο Twitter τόσο που αναρωτιόντουσαν αν πρόκειται για πραγματική φωτογραφία ή αν δημιουργήθηκε από υπολογιστή.
Επιλέγεις και έχεις τέσσερις (ξανθιές ή ότι…) γυναίκες, άνδρες κλπ με σχεδόν πανομοιότυπα πρόσωπα, να ποζάρουν αρχικά με εσώρουχα, μετά να τα βγάζουν σιγά_σιγά, ενώ εσείς ξεκινάτε την ερωτική πράξη με τον \ την σύντροφό σας.

 

Πάνω από 22.000.000 χρήστες Twitter και OnlyFans την δοκίμασαν με 95% από αυτούς να ψηφίζουν “τέλειο”! Άλματα μέσα σε λίγες εβδομάδες Όλες αυτές οι επιθυμητές σέξι υπάρξεις, με μεγάλα μάτια και πλούσιο μπούστο, με όλα τα “καλούδια”, όλοι αυτοί οι προικισμένοι καουμπόηδες, είναι μεν όντα φανταστικά, δεν υπάρχουν, έχουν όμως εφευρεθεί από την Τεχνητή Νοημοσύνη, προέρχονται από τη συλλογική οπτική μνήμη της ανθρωπότητας και είναι δίπλα σας: να σας κάνουν τα πάντα, ότι ζητάει η ψυχούλα σας σε μοναξιά ή με παρέα, κάνοντας και διάλειμμα από μια πίτσα που τρώτε, όσες φορές το ζητήσετε και με γλυκά όνειρα μετά  ...

Αυτό δεν είναι εντελώς καινοτόμο. Η τεχνητή νοημοσύνη έχει δημιουργήσει «ψεύτικους ανθρώπους» εδώ και κάποια χρόνια. Το νέο είναι η απόλυτη αληθοφάνεια αυτών των εικόνων. Επιπλέον, η τεχνητή νοημοσύνη γίνεται ολοένα και καλύτερη σε αυτό, σχεδόν σε καθημερινή βάση.

Εσείς επιλέγετε! Συνεχίστε παραδοσιακά (σσ. ευτυχώς μας αφήνουν και αυτό το παραθυράκι…) ή όπως σας πάει...

Δείτε Ριζοσπάστης
Για τα ρομπότ και την τεχνητή νοημοσύνη