Η Κούβα δυναμικά στην Παγκόσμια Ακαδημία Επιστημών

Η επιστημονική –σε παγκόσμιο επίπεδο συνεισφορά του νησιού της επανάστασης στην επιστήμη γενικά και στη βιοτεχνολογία ειδικότερα, αναγνωρίζεται πλέον από εχθρούς και φίλους.
Ειδικά μετά το ξέσπασμα της πανδημίας η διεθνιστική αλληλεγγύη της Κούβας (μπριγάδα Henry Reeve) εξαπλώθηκε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη.
Και φυσικά η έρευνα και παραγωγή των δικών της εμβολίων Soberana (1+2) Abdala Mambisa (CIGB 669) καρφί στους μεγάλους εμπορικούς φαρμακευτικούς κολοσσούς AstraZeneca, Pfizer-BioNTech, Sinopharm, Sinovac, Johnson & Johnson, Moderna Convidecia κά

Υπό αμερικανικό εμπάργκο από το 1962, η Κούβα άρχισε να αναπτύσσει δικά της εμβόλια τη 10ετία του 1980 και σήμερα ~80% των εμβολίων που χρησιμοποιούνται σε όλα τα προγράμματα ανοσοποίησης παράγονται στη χώρα.

Και αυτά όταν οικονομικοί γίγαντες απέτυχαν (πχ V590 Iavi|Merck Ιταλία, V591 Themis -θυγατρική της Merck, Αυστρία Sclamp|V451 UQ, Syneos Health, CEPI, Seqirus Αυστραλία COVAC1 imperial College London και 10άδες άλλοι)

Tania Crombet Ramos

Τους τελευταίους μήνες, παγκοσμίου φήμης ιδρύματα έχουν βραβεύσει αρκετούς Κουβανούς επιστήμονες για τα αποτελέσματα της έρευνάς τους.
Μεταξύ αυτών πολλές γυναίκες επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων των γιατρών María Guadalupe Guzmán, Gladys Gutiérrez Bugallo, Hilda Garay Pérez, Marta Ayala Ávila και Dagmar García Rivera.

Τελευταία η Tania Crombet, που από το 2020 έχει επιλεγεί για το International Panel (Διεθνές Πάνελ Εμπειρογνωμόνων) των ειδικών αντιμετώπισης του COVID-19 ανά την υφήλιο. Έχει συμμετάσχει στην έρευνα και ανάπτυξη μερικών από τις πιο καινοτόμες θεραπείες και εμβόλια στην Κούβα.

Η Δρ. Tania Crombet, Διευθύντρια Κλινικής Έρευνας στο Κέντρο Μοριακής Ανοσολογίας της Κούβας (Clínicas del Centro de Inmunología Molecular de Cuba - CIM), εξελέγη μέλος της Παγκόσμιας Ακαδημίας Επιστημών (TWAS).

Σε μήνυμα στο Twitter, η CIM διευκρίνισε ότι το Crombet είναι αναπόσπαστο κομμάτι του TWAS για την πρόοδο της επιστήμης στις αναπτυσσόμενες χώρες, με ισχύ από την 1^η Γενάρη 2022.

Έχει συμμετάσχει στην έρευνα και ανάπτυξη μερικών από τις πιο καινοτόμες θεραπείες και εμβόλια στην Κούβα.

Κατά τον διεθνή οργανισμό InterAcademy Partnership (IAP) –σσ. περιλαμβάνει περισσότερες από 140 εθνικές, περιφερειακές και παγκόσμιες ακαδημίες «για τον ζωτικό ρόλο της επιστήμης στην αναζήτηση λύσεων στα πιο δύσκολα προβλήματα του κόσμου», αξιοποιώντας την τεχνογνωσία κορυφαίων επιστημονικών μυαλών για τη βελτίωση της δημόσιας υγείας, την προώθηση της αριστείας στην εκπαίδευση των επιστημών και την επίτευξη άλλων κρίσιμων αναπτυξιακών στόχων: η Tania Crombet Ramos είναι γιατρός, έχοντας αποφοιτήσει από το Ανώτερο Ινστιτούτο Ιατρικών Επιστημών της Αβάνας (1993), με ειδίκευση στην ανοσολογία. Απέκτησε το διδακτορικό της το 2004.

Από το 2004, είναι Διευθύντρια Κλινικής Έρευνας του Κέντρου Μοριακής Ανοσολογίας της Αβάνας της Κούβας και της ανώτερης σχολής του Ινστιτούτου Ιατρικών Επιστημών της Αβάνας.
Εκτός από το εκλεγμένο μέλος της Κουβανικής Ακαδημίας Επιστημών, είναι επίσης μέλος του Δ.Σ. της Innovative Immunotherapy Alliance, μιας Κ|Ξ μεταξύ ΗΠΑ και Κούβας για την ανοσοθεραπεία, μέλος της Λατινοαμερικανικής Εταιρείας Ανοσολογίας, της Κουβανο-Αμερικανικής Εταιρείας Ογκολογίας (Cuban and American Society of Oncology) της Κουβανικής Εθνικής Ομάδας Ογκολογίας... και ο κατάλογος συνεχίζεται

Ο κύριος τομέας εξειδίκευσης της Crombet συνίσταται στην ανοσοθεραπεία του καρκίνου (ενεργητική και παθητική) –σσ. άλλος ένας τομέας που το νησί της επνάστασης βρίσκεται στην παγκόσμια πρωτοπορία - και το έργο της έχει συμβάλει στην καταχώριση στην Κούβα και στο εξωτερικό ενός αντικαρκινικού εμβολίου και ενός μονοκλωνικού αντισώματος για αρκετούς επιθηλιακούς όγκους. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 70 εργασίες και παρουσίασε τη δουλειά της σε πάνω από 200 διεθνή συνέδρια.
Επιπλέον, έχει λάβει το Βραβείο της Κουβανικής Ακαδημίας Επιστημών έξι φορές, καθώς και το Βραβείο Νέων Επιστημόνων στη Βιολογία της Παγκόσμιας Ακαδημίας Επιστημών (TWAS) και, το 2008, το Ειδικό Βραβείο της Κουβανικής Εταιρείας Ανοσολογίας για τη συμβολή της στην ανοσολογία.
Η Tania Crombet Ramos είναι τέλος μέλος της ομάδας εμπειρογνωμόνων IAP COVID-19.

Με πληροφορίες από granma,
Presidencia Cuba, Academia de Ciencias de Cuba &
cubadebate

 

 

 

 

 

 

Οι Κουβανοί γιατροί της μπριγάδας Henry Reeve δεν κέρδισαν το Νόμπελ– Ο Αγώνας συνεχίζεται

 

Δεν ήταν έκπληξη, εξάλλου η μάχη που δώσαμε ήταν σε πολιτικό επίπεδο, με τις 100άδες χιλιάδες υπογραφές αλληλεγγύης και δρώμενα στήριξης στο διεθνιστικό αγώνα του νησιού της επανάστασης, με 200.000+ από Ελλάδα.
Θυμίζουμε πως το βραβείο (που μπορεί να διαμοιράζεται σε τρία max άτομα) απονέμεται (από το 1895) «σε αναγνώριση των πολιτισμικών και επιστημονικών επιτευγμάτων» (;;) σε πολύ συγκεκριμένες κατηγορίες -αργότερα προστέθηκαν κι άλλες πχ.  (1968) για την οικονομία (από την Τράπεζας Σουηδίας κλπ). Το Ειρήνης απονέμεται στο Όσλο τα υπόλοιπα στη Στοκχόλμη.
Αρχικά ήταν συμβολικό …όχι ακριβώς κότινος αγριελιάς -χρυσό μετάλλιο, με δίπλωμα και κάτι ψιλά, το 2012 καθορίστηκε σε 8 εκατ.κορώνες (~930.000€) τόσο –πέντε πάνω, πέντε κάτω παραμένει μέχρι σήμερα..

Στα 120τόσα χρόνια, η Επιτροπή αντιμετώπισε επικρίσεις και έντονη αμφισβήτηση για γκέλες που έβγαζαν μάτι: αρχίζοντας (1901 –η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται…) από τον Θίοντορ Ρούζβελτ, εμπνευστής της πολιτικής του «μεγάλου ραβδιού» (Big Stick policy, Theodore Roosevelt), κατ’ εξοχήν πολεμοκάπηλο που θεωρούσε τη διπλωματία συνυφασμένη με την απειλή χρήσης στρατιωτικών μέσων, μέχρι πρόσφατα (2009) για την απονομή βραβείου Ειρήνης στον Μπαράκ Ομπάμα, χωμένον μέχρι τα μπούνια σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Το 1919, το βραβείο απονεμήθηκε στο διάδοχο του Ρούζβελτ και της πολιτικής του Τόμας Γούντρο Ουίλσον, και –το ειρήνης πάντα του 1973, μοιράστηκε από κοινού στον Βιετναμέζο επαναστάτη Λε Ντουκ Θο που ως διαπραγματευτής εξανάγκασε τους αμερικανούς να τα μαζέψουν από την πολύπαθη χώρα και στο γνωστό καθήκι, τον αμερικανό υπΕξ Χένρι Κίσινγκερ «για τις προσπάθειές του υπογραφή εκεχειρίας» (χαρακτηρίσθηκε «Βραβείο Νομπέλ Πολέμου» από την New York Times).
Για την ιστορία ο μεν Λε Ντουκ Θο αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο -ο μόνος στην ιστορία ενώ στον Κίσινγκερ του το έστειλαν incognito, γιατί εξαφανίστηκε με τις μεγάλες αντιπολεμικές διαδηλώσεις σε εξέλιξη.
Κάτι παρόμοιο το 1994 (τον Γιασέρ Αραφάτ + Σιμόν Πέρες & Γιτζάκ Ράμπιν), που –σημείο γραφής, προκάλεσε παραίτηση μέλους της επιτροπής … σε ένδειξη διαμαρτυρίας, όχι για τον Ράμπιν αλλά για τη βράβευση του «τρομοκράτη  Αραφάτ»!, ενώ ειρήνης πήρε κι ο Βαλέσα!

The Nobel for Cuban Doctors team

Υπάρχει επιτροπή αλληλεγγύης ακόμα και στις ΗΠΑ -στο στόμα του λύκου, με αποστολή της

• Να προωθήσει την υπόθεση Νόμπελ Ειρήνης του 2021 στην μπριγάδα Henry Reeve ενημερώνοντας τον αμερικάνικο λαό για το πώς μια μικρή, φτωχή χώρα απέδειξε σ’ όλο τον κόσμο τι θα πει παγκόσμια αλληλεγγύη με την «Κούβα (να) είναι η μόνη χώρα που έχει δείξει γνήσιο διεθνισμό κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης του κορωνοϊού».
• Να αποκαλύψει το ζήλο των ΗΠΑ να δυσφημίσουν το διεθνές πρόγραμμα του νησιού για την υγειονομική περίθαλψη, χαρακτηρίζοντάς το μορφή διακίνησης ανθρώπων, πιέζοντας εκβιαστικά κυβερνήσεις να μην αποδεχτούν τη βοήθεια της Κούβας και προχωρώντας σε σκληρές και κακόβουλες δολιοφθορά.

Ελπίζουμε ότι θα βοηθήσουμε ώστε το παράδειγμα της Κούβας να εμπνεύσει κόσμο σε διαφορετικές χώρες να προωθήσουν πολιτικές και ενέργειες αλληλεγγύης όχι μόνο στην καταπολέμηση των πανδημιών, αλλά και στην οικοδόμηση ενός πιο δίκαιου, ειρηνικού και οικολογικού κόσμου.

Οι Κουβανοί γιατροί δεν κέρδισαν το Νόμπελ Ειρήνης, αλλά τους οφείλουμε –σε ότι μας αφορά, γράφει το team ΗΠΑ Nobel Prize for Cuban Doctors να εμποδίσουμε τις ΗΠΑ να ξοδεύουν εκατομμύρια από τα $$ των φόρων μας κάθε χρόνο για την ανατροπή της κουβανικής κυβέρνησης. Πρέπει να αποδομήσουμε με κάθε τρόπο αυτές τις αισχρές προσπάθειες αλλαγής καθεστώτος εδώ και τώρα!

Αυτά αναφέρει εισαγωγικά η (στο στόμα του λύκου) αμερικάνικη επιτροπή και συνεχίζει:
Η μπριγάδα Henry Reeve της Κούβας δεν κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης φέτος, αυτό πήγε στους δημοσιογράφους Μαρία Ρέσσα και Ντμίτρι Αντρέγιεβιτς Μουράτοφ (Maria Ressa + Dmitry Andreyevich Muratov) «για τις προσπάθειές τους να διασφαλίσουν την ελευθερία της έκφρασης, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για τη δημοκρατία και τη διαρκή ειρήνη».

Και ενώ η Επιτροπή δεν έκρινε σκόπιμο να βραβεύσει τους Κουβανούς γιατρούς, νοσηλευτές και ιατρικό προσωπικό, εμείς δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε να βλέπουμε με άπειρο σεβασμό τη δουλειά που έχουν κάνει σε όλο τον κόσμο εδώ και δεκαετίες, καταπολεμώντας τον Covid-19, τη χολέρα, τον ιό Έμπολα και άλλες ασθένειες, καθώς και την παροχή ιατρικών υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης σε χώρες που προσπαθούν να συνέλθουν από φυσικές καταστροφές. Η γενναιότητα και η δέσμευσή τους για την ανθρωπότητα αξίζει αναγνώριση παίρνοντας υπόψη και τους 38.161 που προσυπόγραψαν μετά από δική μας πρόσκληση και κινητοποίηση για Βραβείο Ειρήνης των Λαών, που παρουσιάσαμε  παρουσίαση στον Κουβανό Πρέσβη στην Ουάσιγκτον D.C. (σσ. η πρωτεύουσα των ΗΠΑ District [of] Columbia, Washington D.C.)

Μάχη ενάντια στο εμπάργκο

(η ομάδα ΗΠΑ « Νόμπελ για τους Κουβανούς γιατρούς»)
Κλείνοντας η εκστρατεία για την αναγνώριση της μπριγάδας Henry Reeve της Κούβας, ο αγώνας δε σταματάει -σας προσκαλούμε να πάρετε μέρος μαζί μας σε μια νέα: ενάντια στις εχθρικές ενέργειες των ΗΠΑ κατά της Κούβας για αλλαγή καθεστώτος –του πολιτικού γίγνεσθαι στο νησί.

Κάθε χρόνο, το αμερικάνικο κράτος ξοδεύει τα λεφτά μας για να βρει και εφαρμόσει νέους τρόπους υπονόμευσης της κουβανικής κυβέρνησης.
Με την πανδημία στο φόρτε, η διαχείριση Τραμπ συνέχισε να λέει το ψέμα ότι αυτοί οι γιατροί ήταν σκλάβοι, σε καταναγκαστική εργασία από τις αρχές της Κούβας. Τα χρήματά μας δαπανήθηκαν για να προωθήσουν μια ακόμη λοιδορία πιέζοντας για απομάκρυνση τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας, καθώς και –ασφυκτικά, χώρες της Λατινικής Αμερικής (η περιοχή που επλήγη περισσότερο από την πανδημία) να διώξουν τους γιατρούς.
Αυτό έγινε για να μειωθεί η αίγλη της Κούβας στον κόσμο, χτυπώντας παράλληλα μια πηγή εισοδήματος που στηρίζει το δημόσιο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης του νησιού και να ικανοποιηθεί -εκεί και εδώ το αντιδραστικό δεξιό λόμπι.
Οι ΗΠΑ έχουν δαπανήσει εκατοντάδες εκατομμύρια για να ανατρέψουν το εκεί καθεστώς και αυτό πρέπει να τελειώσει εδώ τώρα.

Απαιτείστε από Κογκρέσο, Στέιτ Ντιπάρτμεντ και  USAID: σταματήστε να χρηματοδοτείτε την ανατροπή του καθεστώτος στην Κούβα!

Σύμφωνα με τον βραβευμένο Tracey Eaton, ιδρυτή του Cuba Money Project, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η USAID έχουν ξοδέψει από το 1990, 300 εκατομ.$ + 1 δις.$  έχουν διατεθεί από το 1984, στο Radio & TV Martí - είναι αυτοί που πετούν με το προπαγανδιστικό αεροπλάνο, μεταδίδοντας την εχθρική προπαγάνδα στην Κούβα, που δεν ακούγεται στο νησί επειδή η κουβανική κυβέρνηση το μπλοκάρει - έτσι έχει σχεδιαστεί πρακτικά για να γεμίζει τις τσέπες των Κουβανών Αμερικανών στο Μαϊάμι
(σσ)
Το Radio Televisión Martí είναι αμερικανικός κρατικός ραδιοφωνικός - τηλεοπτικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός με διεθνή εμβέλεια που εδρεύει στο Μαϊάμι της Φλόριντα και χρηματοδοτείται από την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση των μέσω του U.S. Agency for Global Media (BBG).

Όνειρο θερινής νύχτας οι προσπάθειες ανατροπής από τις ΗΠΑ του καθεστώτος  στην Κούβα, αλλά κάνουν τη ζωή στο νησί πιο δύσκολη, παραβιάζοντας την κυριαρχία του και διαιωνίζοντας μια βιομηχανία με έδρα στη Φλόριντα που εμποδίζει τις ΗΠΑ να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με την Κούβα.

Αυτό δεν αποτελεί παρά φαύλο κύκλο με τα χρήματα πηγαίνουν εκεί, στη συνέχεια να χρηματοδοτούν καμπάνιες κατά της Κούβας –με συμμετοχή κάποιων εδώ πολιτικών, στη συνέχεια αναζήτηση για παραπάνω βρώμικα λεφτά κατά του πολιτικού συστήματος στο νησί και φτου κι απ την αρχή.  Πρόκειται για ένα λόμπι ΜΚΟ – ΜΜΕ και και κερδοσκοπικές εταιρείες που προωθούν αφηγήματα για την Κούβα που αποσκοπούν σε περισσότερη χρηματοδότηση. Με τόσα πολλά χρήματα που διακυβεύονται, δεν είναι περίεργο που αυτή η «βιομηχανία» πυροδοτεί συνεχώς την επίθεση  ΗΠΑ κατά της Κούβας.

Κάντε κλικ εδώ ώστε τα χρήματά μας να μην παρεμβαίνουν ανατρεπτικά στις εσωτερικές υποθέσεις της Κούβας!

Θυμάστε τις διαδηλώσεις στις 11 Ιουλίου στην Κούβα; Λοιπόν, αποδεικνύεται ότι συνδέονταν με ΜΚΟ που χρηματοδοτήθηκαν από την USAID και δημιούργησε bots για την προώθηση ενός hashtag και μιας ομάδας στο Facebook, οι ιδρυτές της οποίας εδρεύουν στη Φλόριντα.
Ο δημοσιογράφος Alan Mcleod ανέφερε ότι η ίδια ομάδα προωθεί τώρα διαδηλώσεις στην Κούβα στις 11 Οκτωβρίου και 20 Νοεμβρίου. Ελπίζουμε αυτές οι διαμαρτυρίες -αν συμβούν, να καταλήξουν χωρίς έκτροπα, αλλά ανησυχούμε ότι θα δώσουν τροφή στο εδώ αντιδραστικό λόμπι, που κάνει και θα κάνει ότι μπορεί για να δυσκολέψει την άρση των κυρώσεων του Τραμπ και τον τερματισμό του αποκλεισμού.

Σε μάχιμη αλληλεγγύη,

(υπογραφή)
Medea Benjamin contact@cubanobel.org
και η ομάδα του Νόμπελ για τους Κουβανούς γιατρούς

 

 

 

Η Κούβα δεν ξεχνά τα δολοφονημένα παιδιά της από επιθέσεις των ΗΠΑ

 

Όπως είχε σημειώσει στο Ριζοσπάστη πριν 20 χρόνια ο αείμνηστος Μάκης Μαΐλης …
Και κατά του πολέμου και κατά της τρομοκρατίας; Ή μόνο κατά του πολέμου - άρα υπέρ της τρομοκρατίας; Ή - εν πάση περιπτώσει - μονομερώς κατά του πολέμου και αδιαφορώντας για την τρομοκρατία;
Αυτά τα πλαστά ερωτήματα των αστών έχουν τεθεί σε συζήτηση, σε ιδεολογική πάλη πιο σωστά, που οξύνθηκε περισσότερο από την 11^η του Σεπτέμβρη και μετά. Και που απευθύνονται στο ΚΚΕ, αλλά και σε άλλες πολιτικές κινήσεις, οργανώσεις και προσωπικότητες, οι οποίες πορεύτηκαν στα αντιπολεμικά κινήματα.

Ο Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας - War on Terror (WoT), επίσης γνωστός και ως Global War on Terrorism (GWOT) - Παγκόσμιος Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας …U.S. War on Terror  (κλπ. –και δεν συμμαζεύεται) αφορά την οικονομικο-πολιτική -στρατιωτική εκστρατεία που ξεκίνησε και συντηρεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ με πρόσχημα τις επιθέσεις της 11^ης Σεπτέμβρη 2001, με στόχο «εξτρεμιστικές ομάδες και παρακλάδια τους» ανά την υφήλιο (από την Αλ Κάιντα και το «Ισλαμικό Κράτος», μέχρι το Ιράν τη Συρία και καμιά 10αριά ακόμη…
Μέση Ανατολή, Αφρική, επιχείρηση Enduring Freedom (έτσι ξεκίνησε επί Μπους η επέμβαση στο Αφγανιστάν και κατέληξε 20 χρόνια μετά εκεί που όλοι γνωρίζουμε), και φυσικά με το νησί της επανάστασης –τη σοσιαλιστική Κούβα, να εντάσσεται στον axis of evil -«άξονα του κακού».
Κάποιοι άλλοι (Δίκτυο Οργανώσεων Θυμάτων της Τρομοκρατίας -NAVT) +Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθόρισαν την η 11^η Μάρτη για την Ευρώπη (με αφορμή στάθηκε την πολλαπλή βομβιστική επίθεση στη Μαδρίτη) Τρομοκρατικές οργανώσεις υπήρξαν και υπάρχουν ουκ ολίγες. Ομως αποδείχτηκε, ότι αυτές τις οργανώσεις είτε τις δημιούργησαν οι μυστικές υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού (πρώτα απ' όλα των ΗΠΑ και του Ισραήλ, αλλά και άλλων καπιταλιστικών χωρών εντός και εκτός ΕΕ), είτε οι υπηρεσίες αυτές μπήκαν στην πορεία μέσα στις τρομοκρατικές οργανώσεις και τις κατηύθυναν, τις χρησιμοποίησαν.

Αρχιτρομοκράτες οι ίδιοι οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές , μαζί με κρατικές οντότητες τόσων και τόσων χωρών, ιμπεριαλιστικών (κλπ. πρόθυμων),  χρειάζονται τις «μικρές» τρομοκρατικές οργανώσεις-παρακλάδια τους, για να τις χρησιμοποιούν-αξιοποιούν κατά των λαών και του λαού των ΗΠΑ.
Σ' έναν κόσμο που κυριαρχεί ο ιμπεριαλισμός (καπιταλισμός) –χωρίς «αντίπαλο δέος» τα διάφορα τέτοια φαινόμενα δεν ξεφυτρώνουν αυτοτελώς αλλά συνυπάρχουν στην πολιτική του, πάνε μαζί, είναι, όπως λέμε, κρέας-νύχι με αυτήν.
Και μαζί υπηρεσίες τύπου CIA, Μοσάντ, SIS-MI6, BND (Γερμανία),  DGSE (Γαλλία) κλπ. εργαλεία των εξυπηρέτηση της γενικότερης ιμπεριαλιστικής πολιτικής.

Από την άλλη ένοπλα –συνήθως ανερμάτιστα κινήματα, καθώς και αγωνιστές που ζώνονται με πυρομαχικά και γίνονται σκόνη, παίρνοντας μαζί τους και αθώους (με τους οποίου -απεγνωσμένους, ασφαλώς και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε πολιτικά, παρά τις αγνές προθέσεις τους).
Παλαιστίνη, Κολομβία, Σαλβαντόρ, Κουρδιστάν, λαοί που υποχρεώνονται να πάρει τα όπλα, για να διεκδικήσουν πατρίδα, δικαιώματα, να πάρει τις τύχες στα δικά τους χέρια, αξίζουν κάθε τιμή και διεθνιστική αλληλεγγύη –ανεξαρτήτως επαναλαμβάνουμε από τη μη συμφωνία μας τόσο με τις ιδεολογικές αφετηρίες, όσο και με τη συγκεκριμένη αδιέξοδη τακτική και μεθόδους δράσης.

Επομένως, όταν τίθεται το ερώτημα, «πώς θ' αντιμετωπιστεί η τρομοκρατία», για κάθε προοδευτικό άνθρωπο η απάντηση είναι μία: «Μέσω της αντιμετώπισης του ιμπεριαλισμού»! Και η αντιμετώπιση του ιμπεριαλισμού δε γίνεται μέσω της «αυτορρύθμισής» του, ώστε να γίνει... καλός! Γίνεται μέσω της πάλης, σε κάθε χώρα και διεθνώς, για την απόκρουση και την ανατροπή του.
Απ' αυτή την άποψη αποκτούν ιδιαίτερη σημασία οι συσπειρώσεις, που βάζουν σε πρώτη γραμμή τα συνθήματα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο», «Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο» και άλλα.
«Φονιάδες των λαών», την ώρα που έχουν τόσα αθώα θύματα; ρωτούν ορισμένοι με προσποιητή αφέλεια! Ναι! Ακριβώς αυτή την ώρα το παραπάνω σύνθημα είναι ακόμη πιο επίκαιρο! Γιατί η κυβέρνηση των ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, χορεύουν τους πολεμικούς χορούς τους πάνω στα πτώματα αθώων νεκρών! -για να επιτεθούν ακόμη πιο άγρια εναντίον όλων των λαών .

Στο στόχαστρο το νησί της επανάστασης

Με απαραίτητη την παραπάνω – «σε τίτλους» εισαγωγή, όπως θύμησε ο Miguel Díaz-Canel Bermúdez, ΓΓ του ΚΚ και Πρόεδρος της Κούβας αναφερόμενος στην Ημέρα των θυμάτων της κρατικής τρομοκρατίας  «η Κούβα τιμά τους περισσότερους από 3.400 δολοφονημένους από επιθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών», σε μια σειρά μηνυμάτων προς το λαό του νησιού της επανάστασης (δημοσιεύτηκαν και στα ΜΚΔ –Twitter).
Κάθε χρόνο θυμούνται οι Κουβανοί την άνανδρη επίθεση που, στις 6-Οκτ-1976, οδήγησε στην κατάρριψη αεροσκάφους που κατευθυνόταν προς την πατρίδα εν πτήσει από το νησί των Μπαρμπάντος.

«Και πονάμε περισσότερο όταν επιμένουν να αμαυρώνουν -διαστρεβλώνουν την ιστορία, συμπεριλαμβάνοντας τη χώρα μας στον περιβόητο κατάλογο των τρομοκρατών –και μάλιστα επικεφαλής» (!!), είπε ο πρόεδρος, συμπληρώνοντας ότι έχουν περάσει 45 χρόνια, «αλλά ούτε στα 100, ούτε ποτέ, δεν θα ξεχάσουμε το αποτρόπαιο έγκλημα».

Επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Φιντέλ στο δημόσιο αντίο των σφαγιασμένων συμπατριωτών, τη βαθιά αγανάκτηση του λαού της Κούβας:
«Δεν μπορούμε να πούμε ότι ο πόνος λιγοστεύει επειδή “διαμοιράζεται”. Ο πόνος πολλαπλασιάζεται…, εκατομμύρια Κουβανοί κλαίνε σήμερα με τους αγαπημένους τους -θύματα αυτού του αποτρόπαιου εγκλήματος.
Και όταν ένας μάχιμος και αντρίκιος λαός κλαίει, τότε η αδικία τρέμει!»

Επίσης, μέσω Twitter, ο πρωθυπουργός Manuel Marrero Cruz, ανέδειξε το έγκλημα στα Μπαρμπάντος  ως μία από τις χειρότερες και πιο αποτρόπαιες πράξεις κρατικής τρομοκρατίας εναντίον του κουβανικού λαού και ο υπΕξ Bruno Rodríguez, επανέλαβε ότι είναι αδύνατο να ξεχαστεί η βάναυση πράξη «στη μνήμη των 3.478 πεσόντων και 2.099 βαριά τραυματισμένων –πολλών ανάπηρων, εξαιτίας των ποταπών πράξεων κατά της Κούβας (και), επιβεβαιώνουμε την αποφασιστική καταδίκη αυτής της τρομοκρατίας σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις της».

Η αγανάκτηση των κατοίκων του Νησιού για τη δολοφονία 73 ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των 24 μελών της νεανικής ομάδας ξιφασκίας της Κούβας, που επέστρεφαν με τα μετάλλια από το πρωτάθλημα της Κεντρικής Αμερικής και της Καραϊβικής, βρήκαν υποστήριξη σε ένα κύμα παγκόσμιας απόρριψης που η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών αγνόησε προστατεύοντας όπως πάντα τους υποστηρικτές και τους οργανωτές βίαιων ενεργειών κατά της Κούβας.

Οι τρομοκράτες Orlando Boch Ávila και Luis Posada Carriles σχεδίασαν με κάθε λεπτομέρεια το έγκλημα, βρήκαν τους απαραίτητους πόρους και προσέλαβαν τους εκτελεστές. Ο πρώτος, που συνελήφθη κάποια στιγμή -τυχαία, αθωώθηκε μετά από φερόμενα ως τεχνικά ζητήματα στη δικαστική διαδικασία, ενώ ο δεύτερος, μετά από 8 χρόνια φυλάκισης στη Βενεζουέλας και εν αναμονή της τελικής ποινής –μετά από εφέσεις και κοντραναιρέσεις, το 1985 διέφυγε χάρη σε σχέδιο που εκπονήθηκε χρηματοδοτήθηκε από το Μαϊάμι.

Σε αρκετές περιπτώσεις, οι κουβανικές αρχές παρείχαν αποδείξεις για την ενοχή και των δύο τρομοκρατών και διευκρίνισαν τους τόπους όπου βρισκόταν Posada Carriles, αλλά τα δικαστικά όργανα –εννοείται όχι μόνο δεν δεν έλαβαν μέτρα, αλλά προκλητικά τις αγνόησαν.
Μια άλλη ισχυρή καταγγελία του εγκλήματος περιλαμβάνεται στο βιβλίο Pusimos la Bomba.. ¿Y qué?, (βάλαμε τη βόμβα ΝΑΙ! ε…ε.. και λοιπόν;) της δημοσιογράφου Alicia Herrera, η οποία εκθέτει τις ομολογίες των –εκ Βενεζουέλας, συναυτουργών του εγκλήματος, Hernán Ricardo και Freddy Lugo, ως σύνδεσμοι και οι δύο με τους προαναφερθέντες τρομοκράτες.

Τώρα & πάντα: Όταν ένας μάχιμος και αντρίκιος λαός κλαίει, τότε η αδικία τρέμει!»

Συνεχίζουμε να παλεύουμε ενάντια στο ίδιο μίσος που δολοφόνησε τους Κουβανούς ξιφομάχους το 1976
Αυτοί οι αθλητές αντιπροσώπευαν τις πρώτες γενιές που δημιουργήθηκαν από την Κουβανική Επανάσταση, η οποία είχε ήδη αρχίσει να εκπληρώνει την υπόσχεση για την επίτευξη ενός αθλητικού κινήματος για όλον τον λαό με συμμετοχή και σε μεγάλους παγκόσμιους αγώνες.
Στις 6-Οκτ-1976, ένα αεροπλάνο Cubana de Aviación ανατινάχτηκε από βόμβες δολοφονικών χεριών οπλισμένων από την αμερικάνικη αυτοκρατορία, που στοίχισε τη ζωή 73 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ήταν και τα παλληκάρια της κουβανικής ομάδας ξιφασκίας, έχοντας κατακτήσει σχεδόν όλους τους τίτλους στο πρωτάθλημα Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής, στο Καράκας της Βενεζουέλας προκαλώντας παλλαϊκό θρήνο.

Τα μετάλλια που χάθηκαν στο βυθό της θάλασσας, θα λάμπουν για πάντα στη μνήμη της Πατρίδας, ως σημάδι θυσίας, θέλησης και προετοιμασίας των ξιφομάχων και των εκπαιδευτών τους.

Είναι η ίδια εχθρότητα που εκφράζεται σήμερα στον εντεινόμενο οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό εμπάργκο, στα περισσότερα από 240 εξαναγκαστικά μέτρα που διέταξε ο Ντόναλντ Τραμπ και τα οποία διατηρεί η σημερινή κυβέρνηση, ανεξάρτητα από την πανδημία που πλήττει τον κόσμο. Και, όπως τότε, έχει εντολή να σκοτώσει.

Ο κουβανέζικος αθλητισμός –και όχι μόνο, χτυπιέται με κάθε τρόπο από ανθρώπους σαν κι αυτούς και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μπέιζμπολ Sub-23, με πρακτικές κατά τις οποίας οι ζωές δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στην εμπορευματοποίηση που γεμίζει τσέπες.
Και για να διατηρηθεί αυτό, η κυβέρνηση των ΗΠΑ τα κατάφερε τα διαλύσει τις συμφωνίες μεταξύ της κουβανικής ομοσπονδίας και τους μεγάλους συνδέσμους πρωταθλητριών.

Πόσο μακριά θα έφτανε εκείνη η ταλαντούχα ομάδα ξιφασκίας στα βάθρα, πόσο μακριά θα έφταναν οι παίκτες αν είχαν τις ίδιες ευκαιρίες με τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς να πέσουν θύματα;
Σήμερα, όπως και τότε, στα αυτιά των χορηγών μίσους, τα λόγια του Φιντέλ Κάστρο στην κηδεία των θυμάτων, εξακολουθούν επίκαιρα παρά ποτέ:
«Όταν ένας μάχιμος και αντρίκιος λαός κλαίει, τότε η αδικία τρέμει!»