ΝΑΤΟ-Γιουγκοσλαβία 1999 _"Έχε το νου σου στο παιδί…"

ΓΙΟΥ­ΓΚΟ­ΣΛΑ­ΒΙΑ 1999: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

Πριν από 18 χρό­νια, στις 24 Μάρτη 1999, λίγα μόλις χι­λιό­με­τρα βο­ρεί­ως των ελ­λη­νι­κών συ­νό­ρων ξε­κι­νού­σε η τε­λευ­ταία με­γά­λη σφαγή του 20ου αιώνα. Ήταν τότε που στη βαλ­κα­νι­κή χερ­σό­νη­σο ξε­δι­πλώ­νο­νταν σε όλο της το τρα­γι­κό με­γα­λείο η βαρ­βα­ρό­τη­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού των ΗΠΑ-ΝΑ­ΤΟ-ΕΕ. Μια βαρ­βα­ρό­τη­τα που ο λαός της Γιου­γκο­σλα­βί­ας την έζησε κυ­ριο­λε­κτι­κά στο πετσί του επί 78 συ­νε­χό­με­να με­ρό­νυ­χτα.

Σχε­δόν δύο δε­κα­ε­τί­ες μετά, το ΝΑ­ΤΟϊ­κό έγκλη­μα στη Γιου­γκο­σλα­βία απο­τε­λεί πηγή χρή­σι­μων συ­μπε­ρα­σμά­των για τους λαούς των Βαλ­κα­νί­ων και της Ευ­ρώ­πης. Οι λαοί οφεί­λουν όχι μόνο να δια­τη­ρή­σουν στην συλ­λο­γι­κή μνήμη το ιμπε­ρια­λι­στι­κό έγκλη­μα, αλλά πρω­τί­στως να δι­δα­χθούν απ’ αυτό, να βγά­λουν τα κα­τάλ­λη­λα συ­μπε­ρά­σμα­τα που αφο­ρούν το παρόν και το μέλ­λον.

Το ΝΑ­ΤΟϊ­κό μα­κε­λειό στη Γιου­γκο­σλα­βία απο­τέ­λε­σε την κο­ρύ­φω­ση του κα­τα­κερ­μα­τι­σμού της Γιου­γκο­σλα­βί­ας- ενός κα­τα­κερ­μα­τι­σμού που ξε­κί­νη­σε και με­θο­δεύ­τη­κε στα­δια­κά έπει­τα από τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές στην ΕΣΣΔ και την ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του ’90. Η κυ­ριαρ­χία των κα­πι­τα­λι­στι­κών σχέ­σε­ων πα­ρα­γω­γής στη Γιου­γκο­σλα­βία έπει­τα από πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες έδωσε το έναυ­σμα για τις προ­σπά­θειες διά­λυ­σης της, με κύριο στρα­τη­γι­κό στόχο το μοί­ρα­σμα των νέων αγο­ρών που δη­μιουρ­γή­θη­καν και την αύ­ξη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των μο­νο­πω­λια­κών ομί­λων που θα καρ­πώ­νο­νταν τη «λεία» της κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νης πρώην ομο­σπον­δια­κής Γιου­γκο­σλα­βί­ας.

Της ερη­μο­ποί­η­σης που προ­κά­λε­σε η θη­ριω­δία των στρα­τευ­μά­των του ΝΑΤΟ, ακο­λού­θη­σε ένα «πλιά­τσι­κο» ξε­που­λή­μα­τος και ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων των κρα­τι­κών υπο­δο­μών της χώρας. Κερ­δι­σμέ­να βγή­καν ασφα­λώς ευ­ρω­παϊ­κά και αμε­ρι­κα­νι­κά μο­νο­πώ­λια. Υπο­λο­γί­ζε­ται ότι στη με­τά-Μι­λό­σε­βιτς εποχή, από το 2000 έως το 2009, έλα­βαν χώρα πε­ρισ­σό­τε­ρες από 1.800 ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις κρα­τι­κής πε­ριου­σί­ας και επι­χει­ρή­σε­ων, η πλειο­ψη­φία της σερ­βι­κής βιο­μη­χα­νί­ας με­τάλ­λου έχει πε­ρά­σει σε αμε­ρι­κα­νι­κά χέρια ενώ η εθνι­κή αυ­το­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νία «Ζά­στα­βα» εξα­γο­ρά­στη­κε από τον ιτα­λι­κό κο­λοσ­σό Fiat.

Στο «παι­χνί­δι» της «οι­κο­νο­μι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης» της χώρας μπή­καν τόσο το Διε­θνές Νο­μι­σμα­τι­κό Τα­μείο όσο και η Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα. Σύμ­φω­να με τον κα­να­δό οι­κο­νο­μο­λό­γο, διευ­θυ­ντή του Κέ­ντρου Ερευ­νών για την Πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση, Μισέλ Χο­σου­ντόφ­σκι, ΔΝΤ και Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα είχαν ήδη, πριν τη ΝΑ­ΤΟι­κή επέμ­βα­ση, εκ­πο­νή­σει σχε­τι­κό σχέ­διο οι­κο­νο­μι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης

(Linking NATO, the IMF, and the World Bank- Michel Chossudovsky |>(http://​www.​converge.​org.​nz/​pma/​apmich.​htm)

 Η «ανα­συ­γκρό­τη­ση» αυτή ευ­θυ­γραμ­μί­ζο­νταν πλή­ρως με μια σειρά στρα­τη­γι­κών επι­λο­γών και με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων (ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, ξε­πού­λη­μα δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών, άνοιγ­μα αγο­ρών, πλή­ρης διά­λυ­ση ερ­γα­τι­κών-κοι­νω­νι­κών κε­κτη­μέ­νων κλπ) που θα άνοι­γαν το δρόμο για τη μελ­λο­ντι­κή έντα­ξη της νέας Σερ­βί­ας στην ΕΕ.

Πραγματική αιτία ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων

Η ιμπεριαλιστική επέμβαση, ο πόλεμος δηλαδή που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ κατά της Γιουγκοσλαβίας, που οδήγησε στο διαμελισμό της και στη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων ήταν ένας βρώμικος πόλεμος που όμως σηματοδοτούσε και συμπύκνωνε τα χαρακτηριστικά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που αναδυόταν μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Ένας πόλεμος που, εκτός των άλλων, αποτέλεσε το πεδίο εφαρμογής της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ, που αποτέλεσε εικόνα από το μέλλον που επιφύλαξε και επιφυλάσσει η ιμπεριαλιστική κυριαρχία για τους λαούς.

Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τα Βαλκάνια αποδείχτηκαν μια από τις περιοχές όπου εξελίσσονται σφοδροί ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ είχε ως συνέπεια το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, στο Κοσσυφοπέδιο.

Οι προσπάθειες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ήταν να δημιουργήσουν αδύναμα κράτη - δορυφόρους ώστε να εδραιώσουν την επιρροή και κυριαρχία τους στην περιοχή. Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια ήταν η ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, που αρνήθηκε να ενσωματωθεί σε αυτά.

Η πραγματική αιτία του πολέμου ήταν ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων, που η θέση τους έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, γιατί είναι πύλη για 3 ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική). Ο έλεγχός της σημαίνει πρώτα απ' όλα έλεγχο των διόδων διακίνησης των εμπορευμάτων μεταξύ αυτών και της Ενέργειας.

78 μέρες θηριωδίας

Για τη διασφάλιση αυτού του ελέγχου, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε έναν πόλεμο που ονομάστηκε βρώμικος από τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους που χτύπησε για 78 ολόκληρες μέρες, μέρες πραγματικής θηριωδίας. Χρησιμοποιώντας την υπεροπλία του χτύπησε τη Γιουγκοσλαβία όχι στο έδαφος, αλλά από τον αέρα, με αεροπλάνα και πυραύλους.

Πραγματοποίησε 35.788 μαχητικές αποστολές, ρίχνοντας 500.000 βόμβες, από τις οποίες οι 35.450 ήταν απαγορευμένες από τις Διεθνείς Συνθήκες (απεμπλουτισμένο ουράνιο), βόμβες διασποράς, βόμβες γραφίτη και, σύμφωνα με καταγγελίες Ισπανού πιλότου που παραιτήθηκε, βόμβες στείρωσης.

Μετά από τη θηριωδία των 78 ημερών, στην οποία αποκαλύφθηκε όλη η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, όπου βομβαρδίστηκαν μαιευτική κλινική, νοσοκομεία, σχολεία, νηπιαγωγεία, καραβάνια αμάχων προσφύγων, γηροκομεία, πέραν των άλλων υποδομών, προωθήθηκε ταχύτατα ο σχεδιασμός των ιμπεριαλιστών. Ολοκληρώθηκε η διάλυση της ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, η εγκατάσταση αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων και προωθήθηκε η λεηλασία των Βαλκανίων, με το "Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Ν/Α Ευρώπη".

 

Το χρονικό

▪️ Σάββατο 6-02-1999 |> Στο Ραμπουιγιέ της Γαλλίας, η Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση με το πιστόλι στον κρόταφο «διαπραγματεύεται» υπό την αιγίδα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ (+5 της «ομάδας επαφής», Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλίας), με τους αλβανόφωνους του Κοσσυφοπέδιου.

Το παιχνίδι (δήθεν) <|εθνοκάθαρση = Μιλόσεβιτς|> -που προετοιμαζόταν μεθοδικά από τα επιτελεία της λυκοσυμμαχίας και της ΕΕ έχει αρχίσει

▪️ Τετάρτη 23-02-1999 |> Με τελεσίγραφο απαιτούν από τη Γιουγκοσλαβία να δεχτεί την παρουσία ΝΑΤΟικών στρατιωτικών δυνάμεων, ενώ τα τελευταίας τεχνολογίας μαχητικά «ζέσταιναν μηχανές» στο Aviano. Έτσι κι αλλιώς η απόφαση ήταν ειλημμένη από τις 30-Ιαν-1999 (προ Ραμπουιγιέ)

▪️ Δευτέρα 15-3-1999 |> Ξεκινούν και πάλι οι «διαπραγματεύσεις» (στο Παρίσι), με «βελτιωμένη» αυτή τη φορά πρόταση. Ζητούν από το Βελιγράδι παραχώρηση, όχι μόνο του Κοσσυφοπεδίου, αλλά ολόκληρης της χώρας στα στρατεύματα του ΝΑΤΟ...η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.

▪️ Τετάρτη 24-3-1999 |> 9μμ (ώρα Ελλάδας), σε Πρίστινα, Νόβισαντ, Ποντγόριτσα και στα περίχωρα του Βελιγραδίου η κόλαση με τον Κλίντον, να διακηρύσσει πως «οι βομβαρδισμοί απέτρεψαν τεράστια πυρκαγιά στα Βαλκάνια και ελληνοτουρκική εμπλοκή». Οι ηγέτες των κρατών-μελών της ΕΕ, -φυσικά, εξέδωσαν την ανακοίνωση συμπαράταξης με το ΝΑΤΟ, που είχαν έτοιμη από τα πριν. Η Ρωσία ζητάει σύγκληση του ΝΑΤΟ κρατούμενου ΣΑ του ΟΗΕ.

✨ Πέμπτη 25-3-1999 |> Η Γιουγκοσλαβία διακόπτει διπλωματικές σχέσεις με ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία και Γαλλία και διακόπτει τη λειτουργία του CNN στο έδαφός της. Ξεκινούν οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε Αθήν, Θεσσαλονίκη, στα σύνορα, σ’ όλη την Ελλάδα

✨ Παρασκευή 26-3-1999 |> Οι αεροπορικές επιδρομές με εκτοξεύσεις πυραύλων γίνονται πλέον σε 24ωρη βάση και ο ναυτικός αποκλεισμός από την Αδριατική καθολικός. Οι Ρώσοι (με επικεφαλής ακόμη τον Γέλτσιν και τον Πούτιν στα παρασκήνια) διακόπτουν κάθε επαφή με το ΝΑΤΟ.

✨ Σάββατο 27-3-1999 |> η γιουγκοσλαβική αεράμυνα καταρρίπτει «αόρατο» αμερικανικό βομβαρδιστικό.

✨ Κυριακή 28-3-1999 |> Ο λαός της Γιουγκοσλαβίας γίνεται ανθρώπινη ασπίδα, προστατεύοντας γέφυρες και νευραλγικά σημεία παραγωγής.

✨ Δευτέρα 29-3-1999 |> Κυριαρχούν βομβαρδισμοί επιλεγμένων πολιτικών στόχων μεταξύ άλλων του Ερυθρού Σταυρού στην Πρίστινα.

✨ Κυριακή 4-4-1999 |> Προς «τιμή» συμπλήρωσης 50 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, γίνεται «επίδειξη δύναμης» με 10πλάσιες επιδρομές και πολλά θύματα στον άμαχο πληθυσμό που δείχνει απαράμιλλη αντοχή.

✨ Τετάρτη 7-4-1999 |> 15^η μέρα της επιδρομής, εκατόμβες θυμάτων ενώ η Γιουγκοσλαβία ανακοινώνει μονομερή κατάπαυση του πυρός, λόγω του Πάσχα.

✨ Κυριακή 11-4-1999 / Πάσχα των ορθοδόξων |> καταγράφονται 16 άμαχοι νεκροί και 43 βαρια τραυματίες.

✨ 19-Απρ-1999 |> μεγάλη αντιπροσωπεία του ΚΚΕ (μέλη της ΚΕ., ευρωβουλευτής, βουλευτές και στελέχη του κόμματος) με επικεφαλής τον επίτιμο πρόεδρο Χαρίλαο Φλωράκη, ξεκινάει για τις γέφυρες του Βελιγραδίου και του Νόβι Σαντ.
Ο Χαρίλαος Φλωράκης πραγματοποιεί μακρά συνομιλία με τον πρόεδρο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ενώ τα άλλα στελέχη συζητούν και ενημερώνονται από παράγοντες της πολιτικής ζωής της χώρας,
✨ 21-Απρ-1999 |> Στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ εκπρόσωποι σωματείων, της ΕΕΔΥΕ και απλοί πολίτες, καταφθάνουν από την Ελλάδα με περισσότερα από 10 πούλμαν και στις γέφυρες μαζί με το λαό της χώρας, διαδηλώνουν και τραγουδούν εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους

✨ 23|>24-Απρ-1999, μέσα στη νύχτα ακούγεται ένα ανεπαίσθητο αλλά ανατριχιαστικό σφύριγμα «έξυπνου» πυραύλου ακριβείας μιας ακόμη εγκληματικής ΝΑΤΟϊκής επίθεσης, με νεκρούς και τραυματίες δημοσιογράφους και τεχνικούς στο κεντρικό κτίριο της ραδιοτηλεόρασης, απ' όπου εξέπεμπαν και όλες οι ξένες τηλεοράσεις. 

Κόλαση του Δάντη

 

Όταν το πρωί οι μπουλντόζες προσπαθούσαν να ανοίξουν δρόμο μήπως και διασωθεί κανείς, από το κατεστραμμένο κτίριο της πυκνοκατοικημένης και πολυσύχναστης οδού Αμπερντάρεβα, ξεκίνησαν να «παίζουν οι αριθμοί για τους νεκρούς και τους τραυματίες ...τρεις, επτά, δεκαπέντε ...δεκαοκτώ, τριάντα, σαράντα  

Σκηνές μιας απέραντης φρίκης... γιατροί και τεχνικοί αναγκάσθηκαν να κόψουν τα... πόδια εγκλωβισμένου ατόμου για να μην πεθάνει!

Ο τεράστιος κρατήρας και το «σάντουιτς» των πέντε ορόφων, τα σπασμένα τζάμια, οι καταστροφές στα γύρω κτίρια, οι ηλικιωμένες γυναίκες που έστεκαν με τις ώρες έξω από τις πόρτες των σπιτιών τους, για να μάθουν, τα λουλούδια που βουβά εναπόθετε ο κόσμος

Στη γέφυρα «Μπράνκο» του Σάβα ο Χαρίλαος Φλωράκης, απευθύνοντας χαιρετισμό στους συγκεντρωμένους, έγινε δεκτός με θερμά και παρατεταμένα χειροκροτήματα και συνθήματα στα ελληνικά και στα σερβικά, τα οποία φώναζαν όλοι οι συγκεντρωμένοι, Ελληνες και Σέρβοι, ο καθένας στη γλώσσα του «Τιμημένο ΚΚΕ», «ΚΚΕ το Κόμμα σου λαέ», «Ζήτω η Ελλάδα», «Ελλάδα-Ελλάδα-ΚΚΕ».,

...συνολικά 78 ημέρες ως τις 10-Ιουν-1999, όταν η χώρα του Τίτο σβήστηκε απ’ το χάρτη.

ℹ️  Η επίσημη κωδική ονομασία της επιχείρησης του ΝΑΤΟ ήταν Operation Allied Force, στις Ηνωμένες Πολιτείες ονομαζόταν Operation Noble Anvil, ευγενής άκμων (...αμόνι) ενώ στη Γιουγκοσλαβία «Милосрдни анђео» (Ελεήμων άγγελος)

ℹ️  Πρωταγωνιστές σφαγείς οι Μπιλ Κλίντον, Γουέσλι Κλάρκ, Ρούπερτ Σμίθ, Χαβιέ Σολάνα και φυσικά ο «κομμουνιστής» ντ'Αλέμα με 1.031 αεροσκάφη

2.500 άμαχοι πολίτες σκοτώθηκαν, τα 89 θύματα ήταν παιδιά.

Η άμεση οικονομική καταστροφή -χωρίς τις μετέπειτα επιπτώσεις υπολογίστηκε σε 29.6 δις $

Ασφα­λώς, προ­κει­μέ­νου να πε­τύ­χουν τη διά­λυ­ση της Γιου­γκο­σλα­βί­ας και η λε­η­λα­σία που ακο­λού­θη­σε από μο­νο­πώ­λια και με­γά­λους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, οι ιμπε­ρια­λι­στές φρό­ντι­σαν να βρουν τα κα­τάλ­λη­λα «προ­σχή­μα­τα». Πα­τώ­ντας στη δο­κι­μα­σμέ­νη- γι΄αυ­τούς- μέ­θο­δο του «διαί­ρει και βα­σί­λευε», υπο­κί­νη­σαν υπαρ­κτά και ανύ­παρ­κτα μειο­νο­τι­κά ζη­τή­μα­τα (πα­ρι­στά­νο­ντας πως δήθεν «νοιά­ζο­νται» για τις μειο­νο­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες), ενώ δε δί­στα­σαν στο πλαί­σιο αυτό να εξο­πλί­σουν εγκλη­μα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις με απο­σχι­στι­κές βλέ­ψεις, όπως για πα­ρά­δειγ­μα ο αλ­βα­νι­κός «Απε­λευ­θε­ρω­τι­κός Στρα­τός του Κοσ­συ­φο­πε­δί­ου», ο γνω­στός UCK.  Το πα­ρά­δειγ­μα της με­τα­γε­νέ­στε­ρης ανε­ξαρ­τη­το­ποί­η­σης του Κο­σό­βου, ενός κρά­τους-προ­τε­κτο­ρά­του, είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό του που στό­χευε η τα­κτι­κή αυτή των αμε­ρι­κα­νών και ευ­ρω­παί­ων ιμπε­ρια­λι­στών.

Η ΣΟ­ΣΙΑΛ­ΔΗ­ΜΟ­ΚΡΑ­ΤΙΑ ΣΥ­ΝΕ­ΝΟ­ΧΗ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗ­ΜΑ.

Οι αεροπορικές επιθέσεις, που δολοφόνησαν χιλιάδες άμαχους και κυριολεκτικά κατέστρεψαν μια ολόκληρη χώρα (και που αποτέλεσαν τον πραγματικό πόλεμο -γιατί, πρακτικά πόλεμος «χερσαίων δυνάμεων» δεν υπήρξε...)  ξεκινούσαν από την ιταλική Νατοϊκή βάση του Aviano, έχοντας πάρει εν λευκώ άδεια από τον "αριστερό" - οπορτουνιστή ολκής, Massimo D'Alema, που ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που προερχόταν από το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα PCI).
Ξεκίνησε το 1971 σαν γραμματέας της κομμουνιστικής νεολαίας (FGCI) και μετά το θάνατο του (θεωρητικού και πατέρα του ευρωκομμουνισμού) Ενρίκο Μπερλίνγκουερ, εξελίχθηκε σε σημαίνον στέλεχος του κόμματος, που μετά τις απανωτές διασπάσεις και ανακατατάξεις (απόρριψη κομμουνιστικών συμβόλων, δημιουργία του Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς [PDS] κλπ) το 1998 έγινε πρωθυπουργός,σαν επι κεφαλής του «Συνασπισμού της Ελιάς». Υπήρξε για χρόνια διευθυντής της «L'Unità»,
Ο ντ'Αλέμα πάλεψε με νύχια και με δόντια (και το καυχιόταν...) για "την αποκοπή του ΚΚΙ από τις κομμουνιστικές ρίζες" και για τη μετεξέλιξή του "σε σύγχρονο, ευρωπαϊκό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.  
Την απόφασή του για συμμετοχή στον βρώμικο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, σε ρόλο μάλιστα πρώτου βιολιού, υποστήριξαν θερμά τόσο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι όσο και σύσσωμη δεξιά αντιπολίτευση.

Ένα μήνα μετά (25-Απρ-99) οι ηγέτες των κρατών – του ΝΑΤΟ (από την Ελλάδα ο Σημίτης) υπέγραφαν το αναθεωρηθέν «νέο στρατηγικό δόγμα» για «ειρηνευτικές επιχειρήσεις» όπου γης, «αντιμετώπιση της διασποράς όπλων μαζικής καταστροφής» και αγώνα ενάντια στη «διεθνή τρομοκρατία».

Ταυτόχρονα μέσω πρωτόκολλου «θεσμοθετείται» η χωρίς όρια δράση του και η μετατροπή του σε παγκόσμιο κατασταλτικό μηχανισμό, που ασχολείται με «ζωτικά συμφέροντα, διαχείριση κρίσεων, επιβολή κυρώσεων» κλπ. επίσης αλλάζει η σχέση ΟΗΕ - ΝΑΤΟ δηλαδή γίνεται διεθνής χωροφύλακας με τη βούλα του νόμου (χωρίς καν μνεία για υποχρέωση εντολής από το Συμβούλιο Ασφαλείας, όσον αφορά σε ενέργειες του).

Το «νέο δόγμα» του ΝΑΤΟ που σηματοδότησε την ανατροπή των βασικών αρχών και κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και συνολικά την ανατροπή της διεθνούς έννομης τάξης, που είχε οικοδομηθεί μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αντανάκλαση των νέων στρατηγικών σχεδιασμών ΗΠΑ ΕΕ (μετά και τη διάλυση της ΕΣΣΔ και τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες) και αποτέλεσε "ληξιαρχική" πράξη δημιουργίας της παγκόσμιας στρατιωτικής δικτατορίας της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, της τάξης της PAX AMERICANA.

Ο πό­λε­μος στη Γιου­γκο­σλα­βία ανέ­δει­ξε τον πραγ­μα­τι­κό ρόλο της ευ­ρω­παϊ­κής σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και των διά­φο­ρων- δή­θεν- «αρι­στε­ρών» και «σο­σια­λι­στι­κών» κομ­μά­των που έβα­λαν πλάτη ώστε να επι­τευ­χθεί το αι­μα­το­κύλ­λι­σμα του λαού της Γιου­γκο­σλα­βί­ας. Άλ­λω­στε, από τους πρώ­τους που τά­χθη­καν ενερ­γά στο πλευ­ρό της κυ­βέρ­νη­σης των ΗΠΑ και του προ­έ­δρου Κλί­ντον ήταν οι σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες ηγέ­τες της Γερ­μα­νί­ας (Γκέρ­χαρντ Σρέ­ντερ), της Βρε­τα­νί­ας (Τόνι Μπλερ), της Γαλ­λί­ας (Λιο­νέλ Ζο­σπέν) και της Ιτα­λί­ας (Μά­σι­μο Ντ’ Αλέμα). Στο ίδιο πλαί­σιο κι­νή­θη­κε και η τότε ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ, με πρω­θυ­πουρ­γό τον Κ.Ση­μί­τη και υπουρ­γό εξω­τε­ρι­κών το Γ.Πα­παν­δρέ­ου, που έδωσε «γη και ύδωρ» στα ΝΑ­ΤΟϊ­κά στρα­τεύ­μα­τα με­τα­τρέ­πο­ντας την Ελ­λά­δα σε ορ­μη­τή­ριο των ιμπε­ρια­λι­στών.

 

Για την στάση της κυ­βέρ­νη­σης του ΠΑΣΟΚ στον πό­λε­μο της Γιου­γκο­σλα­βί­ας ση­μεί­ω­νε, με­τα­ξύ άλλων, η από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚΕ στις 10.7.1999:

«Οι ευ­θύ­νες της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης είναι ιστο­ρι­κές. Η κυ­βέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ ήρθε σε πλήρη αντί­θε­ση με τη με­γά­λη πλειο­ψη­φία του λαού μας, που κα­τα­δί­κα­σε με διά­φο­ρους τρό­πους, όχι μόνο τον πό­λε­μο, αλλά και την ελ­λη­νι­κή συμ­με­το­χή. Προ­κά­λε­σε βά­ναυ­σα το αί­σθη­μα και τη λο­γι­κή του ελ­λη­νι­κού λαού με τη δι­πλο­πρό­σω­πη στάση της, που, ενώ συμ­με­τεί­χε στον πό­λε­μο, δια­κή­ρυσ­σε την ει­ρή­νη. Στην από­φα­ση συμ­με­το­χής της Ελ­λά­δας στον πό­λε­μο, αντα­να­κλά­ται και η επι­θε­τι­κή στάση του πιο σκλη­ρού πυ­ρή­να του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου της χώρας μας, που επι­διώ­κει να δρά­σει στις αγο­ρές της Βαλ­κα­νι­κής και ευ­ρύ­τε­ρα. Από την αρχή της κρί­σης στο Κοσ­συ­φο­πέ­διο, έτσι όπως έκανε και προη­γού­με­να με όλα τα μέτρα σε βάρος της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, η κυ­βέρ­νη­ση απο­δέ­χτη­κε τους σχε­δια­σμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για πό­λε­μο στη Γιου­γκο­σλα­βία. Ανέ­λα­βε να παί­ξει το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στην προ­σπά­θειά τους να απο­μο­νώ­σουν την ΟΔ της Γιου­γκο­σλα­βί­ας από τις υπό­λοι­πες χώρες της Βαλ­κα­νι­κής. Υπέ­γρα­ψε το Κοινό Ανα­κοι­νω­θέν της Σό­φιας, που απέ­δι­δε την ευ­θύ­νη της έντα­σης στους Γιου­γκο­σλά­βους και ευ­χό­ταν την επέμ­βα­ση της “διε­θνούς κοι­νό­τη­τας” και αμέ­σως μετά, στην αρχή ο τότε υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών Θ. Πά­γκα­λος και σε συ­νέ­χεια ο υπουρ­γός Αμυ­νας Α. Τσο­χα­τζό­που­λος, έδω­σαν με δη­λώ­σεις τους την “ιδε­ο­λο­γι­κή” κά­λυ­ψη για τον πό­λε­μο, ανε­βά­ζο­ντας τους τό­νους για εθνο­κά­θαρ­ση των Σέρ­βων, από­λυ­τα ευ­θυ­γραμ­μι­σμέ­νοι με τα “επι­χει­ρή­μα­τα” των ΗΠΑ και των ΝΑ­ΤΟι­κών.

 Πέρα απ’ αυτό, η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση, όχι μόνο στή­ρι­ξε ενερ­γά σε όλες τις φά­σεις τους τα σχέ­δια στο Ρα­μπου­γιέ, αλλά και επι­χεί­ρη­σε να τρα­βή­ξει και τις υπό­λοι­πες βαλ­κα­νι­κές χώρες σε μια θέση ενερ­γού υπο­στή­ρι­ξής του. Συμ­φώ­νη­σε με όλες τις απο­φά­σεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και αντα­πο­κρί­θη­κε πρό­θυ­μα στις απαι­τή­σεις τους για στή­ρι­ξη των στρα­τιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων. Πέρα από τις διευ­κο­λύν­σεις, που απο­τε­λούν κα­τα­πά­τη­ση του Διε­θνούς Δι­καί­ου και του ελ­λη­νι­κού Συ­ντάγ­μα­τος, είναι σο­βα­ρή η εμπλο­κή της Ελ­λά­δας, μέσω της “στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με την Αλ­βα­νία”, της στρα­τιω­τι­κής πα­ρου­σί­ας στη Βοσ­νία και στην ΠΓΔΜ.

 Ολες οι πρω­το­βου­λί­ες της κυ­βέρ­νη­σης κι­νή­θη­καν στην κα­τεύ­θυν­ση πί­ε­σης στην ΟΔ της Γιου­γκο­σλα­βί­ας για να υιο­θε­τή­σει τις επι­λο­γές του ΝΑΤΟ με τις διά­φο­ρες πα­ραλ­λα­γές που πλα­σά­ρο­νταν κατά και­ρούς. Φι­λο­δο­ξεί να παί­ξει έναν ιδιαί­τε­ρο ρόλο στην προ­ώ­θη­ση του συμ­φώ­νου για τη “Στα­θε­ρό­τη­τα στα Βαλ­κά­νια”, εντεί­νο­ντας τον αντα­γω­νι­σμό της με την Ιτα­λία και την Τουρ­κία στην πε­ριο­χή. Ηδη, έχει πάρει ση­μα­ντι­κές πρω­το­βου­λί­ες προς την κα­τεύ­θυν­ση της με­λέ­της των προ­βλη­μά­των ανοι­κο­δό­μη­σης των Βαλ­κα­νί­ων και μέσα σε αυτά τα πλαί­σια επι­διώ­κει την προ­ώ­θη­ση του ελ­λη­νι­κού κε­φα­λαί­ου στη μοι­ρα­σιά».

«Στην κα­τά­στα­ση που έχει δη­μιουρ­γη­θεί, είπε, δεν υπάρ­χει άλλη απά­ντη­ση από την έντα­ση της πάλης ενά­ντια στη ΝΑ­ΤΟι­κή επέμ­βα­ση στα Βαλ­κά­νια. Αν απο­τύ­χουν εδώ οι ιμπε­ρια­λι­στές θα είναι με­γά­λο το όφε­λος για τους λαούς. Πά­ντως σε κάθε πε­ρί­πτω­ση αυτοί θα είναι οι ητ­τη­μέ­νοι. Μπο­ρεί να κά­νουν κα­τα­στρο­φές, μπο­ρεί να βομ­βαρ­δί­ζουν ανε­λέ­η­τα αλλά ο τε­λι­κός λο­γα­ρια­σμός θα είναι σε βάρος τους».

– Χα­ρί­λα­ος Φλω­ρά­κης, Βε­λι­γρά­δι, Απρί­λης 1999.

Πέραν της στά­σης των τότε κε­ντρο­α­ρι­στε­ρών ευ­ρω­παϊ­κών κυ­βερ­νή­σε­ων (Ιτα­λί­ας, Γερ­μα­νί­ας, Γαλ­λί­ας, Βρε­τα­νί­ας, Ελ­λά­δας, κλπ.), που στή­ρι­ξαν, με άμεσο ή έμ­με­σο τρόπο, τη ΝΑ­ΤΟϊ­κή θη­ριω­δία, εν­δια­φέ­ρον πα­ρου­σιά­ζει ο ρόλος ευ­ρω­παϊ­κών «αρι­στε­ρών» και οπορ­του­νι­στι­κών δυ­νά­με­ων. Πρό­κει­ται για πο­λι­τι­κούς σχη­μα­τι­σμούς τύπου ΣΥΝ/ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που, σε ορι­σμέ­νες πε­ρι­πτώ­σεις, έχουν ανα­δει­χθεί σή­με­ρα σε νέα σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία της Ευ­ρώ­πης.

Για πα­ρά­δειγ­μα, ο τότε Συ­να­σπι­σμός (στη νε­ο­λαία του οποί­ου πρω­το­στα­τού­σε τότε ο Α.Τσί­πρας), φρό­ντι­ζε να είναι και με τον αστυ­φύ­λα­κα και με τον χω­ρο­φύ­λα­κα: από τη μια κα­τα­δί­κα­ζε τους βομ­βαρ­δι­σμούς και από την άλλη υιο­θε­τού­σε το πρό­σχη­μα των ιμπε­ρια­λι­στών περί «εθνο­κά­θαρ­σης» στο Κοσ­συ­φο­πέ­διο. Από τη μια ενα­ντιώ­νο­ταν στον πό­λε­μο και, από την άλλη, ζη­τού­σαν «πρω­το­βου­λί­ες» από τις ευ­ρω­παϊ­κές κυ­βερ­νή­σεις για την… ανα­συ­γκρό­τη­ση των Βαλ­κα­νί­ων. Ταυ­τό­χρο­να δε, ζη­τού­σαν από την Ε.Ε. (που συμ­με­τεί­χε στο έγκλη­μα) να πα­ρα­μεί­νει «ενω­μέ­νη» και «ισχυ­ρή πο­λι­τι­κή δύ­να­μη, πα­ρά­γο­ντας ει­ρή­νης και ελευ­θε­ρί­ας στον κόσμο»!

Με την υιο­θέ­τη­ση του- εξαι­ρε­τι­κά βο­λι­κού για τους ιμπε­ρια­λι­στές- προ­σχή­μα­τος της «εθνο­κά­θαρ­σης» της αλ­βα­νι­κής μειο­νό­τη­τας του Κο­σό­βου από την κυ­βέρ­νη­ση Μι­λό­σε­βιτς, μια σειρά οπορ­του­νι­στι­κών Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των (όπως το Γαλ­λι­κό και το Ιτα­λι­κό ΚΚ) έδω­σαν άλ­λο­θι στις κυ­βερ­νή­σεις τους για την συμ­με­το­χή στον πό­λε­μο. Πάνω στην ίδια λο­γι­κή, ορι­σμέ­νοι «δια­νο­ού­με­νοι» της «αρι­στε­ράς» – που αρ­γό­τε­ρα έμελ­λε να γί­νουν πνευ­μα­τι­κοί μέ­ντο­ρες του κ.Τσί­πρα- τά­χθη­καν ανοι­χτά υπέρ της ΝΑ­ΤΟϊ­κής φρι­κα­λε­ό­τη­τας.
Όπως ο Slavoj Žižek (Σλά­βοϊ Ζίζεκ) δήθεν αιρετικός μαρξιστής (sic!) και στην ουσία πο­λυ­δια­φη­μι­σμέ­νος απολογητής του αστικού κράτους και της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που ση­μεί­ω­νε το 1999: «…η απά­ντη­σή μου στο δί­λημ­μα ‘Να βομ­βαρ­δί­σου­με ή όχι;’ είναι: δεν βομ­βαρ­δί­σα­τε ακόμα ΑΡ­ΚΕ­ΤΑ, και έχετε ΑΡ­ΓΗ­ΣΕΙ να το κά­νε­τε» (Slavoj Zizek, Against the Double Blackmail).
Τέσ­σε­ρα χρό­νια αρ­γό­τε­ρα, το 2003, ο ίδιος αυτός κύ­ριος σε συ­νέ­ντευ­ξη του συ­νέ­χι­ζε να δι­καιο­λο­γεί το ΝΑ­ΤΟϊ­κό σφα­γείο της Γιου­γκο­σλα­βί­ας:
«Προς σφο­δρή απο­γο­ή­τευ­ση πολ­λών αρι­στε­ρι­στών, ακόμα κι εγώ έδει­ξα κά­ποια κα­τα­νό­η­ση για τον βομ­βαρ­δι­σμό της πρώην Γιου­γκο­σλα­βί­ας απ’ το ΝΑΤΟ. Λυ­πά­μαι, αλλά ο βομ­βαρ­δι­σμός αυτός στα­μά­τη­σε μια φρι­κτή σύρ­ρα­ξη. Μπο­ρού­σες να αντι­λη­φθείς κά­ποιου εί­δους αν­θρω­πι­στι­κή προ­σπά­θεια, και η πράξη αυτή είχε κά­ποιου εί­δους διε­θνή νο­μι­μο­ποί­η­ση».

Την ίδια ώρα που τα ελ­λη­νι­κά αστι­κά κόμ­μα­τα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Συ­να­σπι­σμός κλπ.) πα­ρί­στα­ναν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τους Πό­ντιους Πι­λά­τους, το ΚΚΕ από την πρώτη στιγ­μή ενα­ντιώ­θη­κε στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πό­λε­μο. Από την πρώτη κιό­λας μέρα των βομ­βαρ­δι­σμών, η ΓΓ Αλέκα Πα­πα­ρή­γα ση­μεί­ω­νε πως ο μόνος δρό­μος είναι η ενα­ντί­ω­ση στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια και κα­λού­σε το λαό σε ξε­ση­κω­μό.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ρί­χτη­καν στη δράση με κάθε τρόπο, κι­νη­το­ποιώ­ντας φο­ρείς του αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, διορ­γα­νώ­νο­ντας συλ­λα­λη­τή­ρια απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας και στή­νο­ντας αν­θρώ­πι­να μπλό­κα στη Βό­ρεια Ελ­λά­δα για να εμπο­δί­σουν τη διέ­λευ­ση στο ΝΑ­ΤΟϊ­κό κομ­βόϊ του θα­νά­του.

Δε­κα­ο­κτώ χρό­νια μετά, το έγκλη­μα στη Γιου­γκο­σλα­βία μας υπεν­θυ­μί­ζει

τη βάρ­βα­ρη και αι­μο­δι­ψή φύση του ιμπε­ρια­λι­σμού.

Το χρέος των κομ­μου­νι­στών και κάθε φι­λει­ρη­νι­κού αν­θρώ­που είναι η ενα­ντί­ω­ση στη λο­γι­κή του αστι­κού εθνι­κι­σμού, των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων

και η δια­τρά­νω­ση, με κάθε δυ­να­τό τρόπο, της τα­ξι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης

 και του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού.

Μο­νά­χα η ενό­τη­τα και δράση της πα­γκό­σμιας ερ­γα­τι­κής τάξης

μπο­ρεί να βάλει φραγ­μό στα σχέ­δια τους, ώστε να γίνει πράξη το σύν­θη­μα:

Στον ιμπε­ρια­λι­σμό καμιά υπο­τα­γή, η μόνη υπερ­δύ­να­μη είναι οι λαοί!

ΝΑΤΟ-Γιουγκοσλαβία 1999:
Έχε το νου σου στο παιδί…

Το όνομα της ήταν Μίλιτσα Ράκιτς. Γεννημένη το 1996, ζούσε με τους γονείς της, Ζάρκο και Ντούσιτσα, σε ένα μικρό διαμέρισμα στη Μπατάνιτσα, στα βόρεια του Βελιγραδίου. Όπως για κάθε παιδί της ηλικίας της, έτσι και για την τρίχρονη Μίλιτσα ο κόσμος όλος ήταν ένα παιχνίδι. Ένας κόσμος αθωότητας, τρυφερότητας, ανεμελιάς που κάθε παιδί στον κόσμο έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να βιώνει.
Η Μίλιτσα θα ήταν σήμερα 22 ετών. Μόνο που, όπως συμβαίνει με εκατομμύρια παιδιά από την Συρία και την Υεμένη μέχρι τη Λιβύη και την Παλαιστίνη, την πρόλαβε ο πόλεμος. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος των «συμμάχων». Των «πολιτισμένων» υπερδυνάμεων ΗΠΑ και Ευρώπης. Ο πόλεμος του ΝΑΤΟ. Ο βάρβαρος πόλεμος της λυκοσυμμαχίας, στο όνομα της οποίας πίνουν νερό η συγκυβέρνηση και όλο το ελληνικό αστικό πολιτικό σύστημα. 

Είμασταν μόνο παιδιά

Η Μίλιτσα δεν πρόλαβε να μεγαλώσει. Μια από τις «έξυπνες βόμβες» της ΝΑΤΟϊκής συμμορίας της στέρησε το χαμόγελο, το όνειρο, τη ζωή. Το θανατηφόρο ΝΑΤΟϊκό βλήμα τη βρήκε στο μπάνιο του σπιτιού της, λίγο πριν πέσει για ύπνο. Στο νοσοκομείο όπου διακομίστηκε εσπευσμένα, μέσα στα αίματα, διαπιστώθηκε ο θάνατος της. Το ημερολόγιο έγραφε 17 Απρίλη 1999. Ήταν μόλις τριών ετών.
Οι γονείς της Μίλιτσα δεν ξανάφτιαξαν ποτέ το κατεστραμμένο μπάνιο του σπιτιού. Η τρύπα που άνοιξε στον τοίχο το ΝΑΤΟϊκό βόλι, προτού πέσει στο κεφάλι της μικρής σερβίδας, παραμένει 19 χρόνια μετά, να θυμίζει τη φρικαλεότητα των αμερικανονατοϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία. Μια φρικαλεότητα που ο λαός της χώρας έζησε κυριολεκτικά στο πετσί του επί 78 συνεχόμενα μερόνυχτα. 

Η τρίχρονη Μίλιτσα ήταν ανάμεσα στους περίπου 2.500 αμάχους- «παράπλευρες απώλειες» στην ιμπεριαλιστική διάλεκτο- που δολοφονήθηκαν από τις βόμβες του ΝΑΤΟ. Ένα μικρό μνημείο, με την επιγραφή «ήμασταν παιδιά», γραμμένη στα αγγλικά και τα σέρβικα, σε ένα κεντρικό πάρκο του Βελιγραδίου, παραμένει για να θυμίζει τη Μίλιτσα και τα υπόλοιπα παιδιά, που οι φονιάδες ιμπεριαλιστές τους στέρησαν τη ζωή.

Χρέος της εργατικής τάξης, της νεολαίας, του αντιιμπεριαλιστικού-φιλειρηνικού κινήματος, είναι η ενταντικοποίηση της πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους και, κυρίως, ενάντια στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που τους γεννά και τους αναπαράγει.

Η πάλη αυτή είναι ο καλύτερος φόρος τιμής στα αθώα θύματα της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και ταυτόχρονα η καλύτερη παρακαταθήκη για τις γενιές που θα ‘ρθουν.

Κάποτε θα 'ρθουν …

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν ...πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν   

και πώς σε θένε…

Έχε τον νου σου στο παιδί  / κλείσε την πόρτα με κλειδί ...ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί λογάδες και γραμματικοί για να σε πείσουν

Έχε τον νου σου στο παιδί κλείσε την πόρτα με κλειδί θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί που θα 'χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα

Μ.Θεοδωρακης, Στιχουργος Λ.Παπαδοπουλος, Ερμηνευτης Π.Σιδηροπουλος.

 

Η Μίλιτσα (Milica Rakić) ένα από 78 παιδιά που σκοτώθηκαν σ’ εκεινο το βομβαρδισμό αποτελεί το ίσως το πιο τρανταχτό σύμβολο των αμάχων θυμάτων της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ.

-----------------------------------------------------------------

Σημείο γραφής: Ένα λιτό μνημείο που στήθηκε λίγο αργότερα «εξαφανίστηκε» το 2001, γιατί «”προκαλούσε” τις χώρες-εταίρους του ΝΑΤΟ» !! …ανακατασκευάστηκε  δύο φορές και τελικά 14 χρόνια μετά, αποκαταστάθηκε στην αρχική του μορφή. 

Το όνομα της Μίλιτσα φέρει κι ένας δρόμο στη Batajnica, το χωριό Veternik στο Novi Sad και στη Μονή Tvrdoš κοντά στο Trebinje, δημιουργήθηκε μια τοιχογραφία με την εικόνα της

Πηγές & χρήσιμοι σύνδεσμοι
Ριζοσπάστης

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5009236 
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3286351  
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3768568 
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9602575  
https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=25/3/2000&pageNo=12
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6638606  
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9434742 
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=443959  
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3640983

Φώτης Πολυμέρης (Παλημέρης) –ο άνθρωπος της δικής μας πόρτας

Ο Φώτης Πολυμέρης γεννήθηκε στην Πάτρα σαν σήμερα 20-Φεβ του 1920 από Κεφαλονίτες γονείς, τον Ευάγγελο Παλημέρη και την Αΐντα Βώρου.
Επαγγελματικά ξεκινάει το τραγούδι το 1936 έχοντας πάρει τα πρώτα βραβεία σε διαγωνισμό τραγουδιού στη Μάντρα του Αττίκ και σε διαγωνισμό σολίστ της δισκογραφικής εταιρείας «Κολούμπια». Συμμετέχει στο χαβαγιανέζικο συγκρότημα του Γιάννη Βέλλα «Μποέμ» και συνεχίζει περιοδεύοντας με   τον Αττίκ, κάνοντας ντουέτα με τον Νίκο Γούναρη και ηχογραφώντας τα προπολεμικά του σουξέ.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής δημιουργεί το Τρίο Μουτσάτσος (το πρώτο Τρίο στον ελλαδικό χώρο) και μετά ξεκινάει την προσωπική του πορεία στον χώρο του ευρωπαϊκού τραγουδιού και όχι μόνο.
Γράφει στίχους και μελωδία σε πάνω από 50 τραγούδια πού σφραγίζουν ανεξίτηλα εκείνη την εποχή.

                       Δείτε και RCA VICTOR -USA 

Στην δισκογραφία του εμπεριέχονται μοναδικές ερμηνείες τραγουδιών μεγάλων συνθετών της εποχής όπως του Μιχάλη Σουγιούλ, του Γιάννη Βέλλα, του Τάκη Μωράκη και άλλων. Επίσης ερμηνεύει ρεμπέτικα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, του Σπύρου Περιστέρη και άλλων λαϊκών συνθετών. Κατά την περίοδο της κατοχής παίρνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση.

Αγαπημένοι φίλοι του ήταν ο Τάσος Λειβαδίτης, ο Μενέλαος Λουντέμης, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Νίκος Καββαδίας και ο Κώστας Βάρναλης, ο οποίος τον αναφέρει στο βιβλίο του «Ο Κονταρομάχος» όπου περιγράφεται η δίκη του Μενέλαου Λουντέμη επί εσχάτη προδοσία. Το 1962 νυμφεύεται την Μαρία Ζ.Φούγιαξη από την Νίσυρο (νησί που θα λατρέψει) και αποκτούν δύο κόρες. Το ελληνικό κράτος τιμά τον Φώτη Πολυμέρη αποδίδοντάς του Τιμητική Σύνταξη για την προσφορά του στον χώρο της Τέχνης. Στις 28 Μαΐου του 2013 πεθαίνει σε ηλικία 93 ετών και κηδεύεται τιμής ένεκεν δημοσία δαπάνη στο Α΄ νεκροταφείο από το δήμο Αθηναίων.

Ραδιοφωνικές Συνεντεύξεις

 

+5 ακόμη

Τραγούδια του ακούστηκαν σε ταινίες του ελληνικού σινεμά, όπως Ένας χαρούμενος αλήτης (ταινία Έλα στο θείο 1950), Άστα τα μαλλάκια σου (ταινία Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν 1951), Θα γυρίσει κι ο τροχός (ταινία Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν 1951).
Το 2004 έγραψε και την αυτοβιογραφία του.