Ρωσία: η μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας «Sberbank», μεταλλάσσεται σε τεχνολογικό κολοσσό εν μέσω ανταγωνισμών της καπιταλιστικής κρίσης

Με την ανάπτυξη του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και το πέρασμα στη μεγάλη βιομηχανία, με τη χρήση των μηχανών, αναπτύσσονται τα μέσα παραγωγής, έτσι που κοινωνικοποιούν ολοένα και περισσότερο την παραγωγή και την εργασία, η παραγωγή αναπτύσσεται σε ολοένα και μεγαλύτερη κλίμακα, η ανάπτυξη των μέσων παραγωγής αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας, επομένως και την υπεραξία που αποσπά ο κεφαλαιοκράτης.

Μαρξ (3^ος τόμος του «Κεφαλαίου», σελ. 550)
«Σχηματισμός μετοχικών εταιρειών»
1) Τεράστια επέκταση της κλίμακας της παραγωγής και των επιχειρήσεων, που ήταν αδύνατο να γίνουν από τα ξεχωριστά κεφάλαια. Ταυτόχρονα, τέτοιες επιχειρήσεις, που ήταν προηγούμενα κυβερνητικές, γίνονται εταιρικές.
2) Το κεφάλαιο, που αυτό καθ' αυτό βασίζεται σε κοινωνικό τρόπο παραγωγής και που προϋποθέτει κοινωνική συγκέντρωση μέσων παραγωγής και εργατικών δυνάμεων, παίρνει εδώ άμεσα τη μορφή κοινωνικού κεφαλαίου (κεφαλαίου άμεσα συνεταιρισμένων ατόμων), σε αντίθεση προς το ατομικό κεφάλαιο, και οι επιχειρήσεις του εμφανίζονται σαν εταιρικές επιχειρήσεις, σε αντίθεση προς τις ατομικές επιχειρήσεις. Πρόκειται για την κατάργηση του κεφαλαίου σαν ατομικής ιδιοκτησίας μέσα στα πλαίσια του ίδιου του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής».

Ο Λένιν μας λέει: «Ο συναγωνισμός μετατράπηκε σε μονοπώλιο. Το αποτέλεσμα είναι τεράστια πρόοδος στην κοινωνικοποίηση της παραγωγής. Ιδιαίτερα κοινωνικοποιείται και το προτσές των τεχνικών εφευρέσεων και τελειοποιήσεων».
Το μονοπώλιο αποτελεί τη βάση ενός νέου σταδίου του καπιταλισμού, στην ιστορική του εξέλιξη, του ιμπεριαλισμού, που εκφράζει τη μετάβαση από την πλήρη ελευθερία του συναγωνισμού προς την πλήρη κοινωνικοποίηση.
Ταυτόχρονα, όμως, μονοπώλιο σημαίνει τάση για κυριαρχία, τάση επέκτασης, εξάσκηση βίας πάνω στους άλλους.

Τραπεζιτικό και χρηματιστικό κεφάλαιο

Η διαδικασία που μόλις περιγράψαμε δεν αφορά μόνο τη βιομηχανία. Η ίδια εξέλιξη παρατηρείται και στον τραπεζικό τομέα. Η συγκέντρωση μετατρέπει τους τραπεζίτες από «μετριόφρονες μεσολαβητές» σε πανίσχυρους μονοπωλητές.
Δημιουργούνται οι μεγάλες τράπεζες που εκτοπίζουν τις μικρές. Εκτόπιση δε σημαίνει αναγκαστικά κλείσιμο της μικρής τράπεζας. Σημαίνει «σύνδεση», «συμμετοχή», αλλά και απορρόφηση. Σε κάθε περίπτωση σημαίνει υποταγή.
Το τραπεζικό κεφάλαιο, με τη δημιουργία των τραπεζικών μονοπωλίων, αναδεικνύεται σε κυρίαρχο του οικονομικού παιχνιδιού. Υποτάσσει τις εμπορικές και βιομηχανικές πράξεις όλης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Αυτό γίνεται μέσα από πολλούς δρόμους. Κυρίως όμως γίνεται μέσα από την ανάγκη για κεφάλαια που έχει η βιομηχανία και το εμπόριο.

Οι τράπεζες επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους στη βιομηχανία (αλλά και στο εμπόριο, στο χρηματιστήριο). Οδηγούμαστε σ' ένα σημαντικό αποτέλεσμα.
Στη σύμφυση του τραπεζικού κεφαλαίου με το βιομηχανικό κεφάλαιο. Δημιουργείται το χρηματικό κεφάλαιο και η χρηματιστική ολιγαρχία.
Το χρηματιστικό κεφάλαιο υπερέχει από κάθε άλλη μορφή κεφαλαίου. Είναι το πιο ισχυρό κεφάλαιο που δημιουργεί ο καπιταλισμός.

Ταυτόχρονα, σε επίπεδο των χωρών ξεχωρίζουν μερικά κράτη που κατέχουν τη χρηματιστική «δύναμη» απ' όλα τα υπόλοιπα. Γεγονός που τους προσδίδει κυρίαρχη θέση στον παγκόσμιο χάρτη.

Οι ιδιοκτήτες των μετοχικών εταιρειών είναι αυτοί που έχουν στην ιδιοκτησία τους τις μετοχές των εταιρειών, γι' αυτό ο Μαρξ κάνει λόγο για απλούς ιδιοκτήτες κεφαλαίου, αλλά δεν έχουν άμεση σχέση με τη λειτουργία της παραγωγής. Η λειτουργία της παραγωγής διευθύνεται από τους διευθυντές.
Το ρόλο του κεφαλαιοκράτη που οργάνωνε και διηύθυνε την παραγωγή άμεσα ο ίδιος, αντικαθιστά τώρα ο διευθυντής. Ετσι η λειτουργία των επιχειρήσεων είναι χωρισμένη από την ιδιοκτησία.
Με την εμφάνιση της μετοχικής εταιρείας, ο Μαρξ μιλάει για «αναγκαίο σημείο περάσματος για την ξαναμετατροπή του κεφαλαίου σε ιδιοκτησία των παραγωγών, όχι όμως πια σαν ατομική ιδιοκτησία ξεχωριστών παραγωγών, αλλά σαν ιδιοκτησία συνεταιρισμένων παραγωγών, σαν άμεσα κοινωνική ιδιοκτησία».
Δηλαδή η μετοχική εταιρεία, ως έκφραση συλλογικής μορφής ιδιοκτησίας του κεφαλαίου στα πλαίσια του καπιταλισμού, αποδεικνύει τις δυνατότητες περάσματος από την καπιταλιστική ιδιοκτησία στην κοινωνική ιδιοκτησία.
Επίσης το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες του κεφαλαίου δεν έχουν πλέον σχέση με την οργάνωση και τη λειτουργία της παραγωγής, σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες του κεφαλαίου είναι πλέον περιττοί, δε χρειάζονται για την ανάπτυξη της παραγωγής, των παραγωγικών δυνάμεων, αφού αυτή μπορεί να αναπτύσσεται και χωρίς τους ιδιοκτήτες κεφαλαίου.
Όλες οι λειτουργίες της παραγωγής μπορούν να διεκπεραιωθούν από τους ίδιους τους άμεσους παραγωγούς, δηλαδή την εργατική τάξη, στο επίπεδο ολόκληρης της κοινωνίας (απλές λειτουργίες των συνεταιρισμένων παραγωγών, κοινωνικές λειτουργίες).

Η εμφάνιση του χρηματιστικού κεφαλαίου

«H βασική πρωταρχική πράξη των τραπεζών είναι η μεσολάβηση στις πληρωμές. Σε σχέση μ' αυτό οι τράπεζες μετατρέπουν το αδρανές χρηματικό κεφάλαιο σε ενεργό, δηλαδή σε κεφάλαιο που φέρνει κέρδος, συγκεντρώνουν τα χρηματικά έσοδα όλων των ειδών και τα θέτουν στη διάθεση της τάξης των καπιταλιστών. Στο βαθμό που αναπτύσσεται η τραπεζική δραστηριότητα και συγκεντρώνεται σε λίγα ιδρύματα, οι τράπεζες μετεξελίσσονται από το μετριόφρονα ρόλο των μεσολαβητών σε πανίσχυρους μονοπωλητές, που διαθέτουν σχεδόν όλο το χρηματικό κεφάλαιο του συνόλου των καπιταλιστών και των μικρονοικοκυραίων, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των μέσων παραγωγής και των πηγών πρώτων υλών σε μια δοσμένη χώρα ή σε μια ολόκληρη σειρά χωρών. Αυτή η μετατροπή των πολυάριθμων μετριοφρόνων μεσολαβητών σε μια χούφτα μονοπωλητές αποτελεί ένα από τα βασικά προτσές της μετεξέλιξης του καπιταλισμού σε καπιταλιστικό ιμπεριαλισμό και γι' αυτό θα πρέπει να σταθούμε πριν απ' όλα στη συγκέντρωση των τραπεζών».
(Λένιν, «Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», «Άπαντα», τ. 27, σελ. 332).

Αυτά 100 και 150 χρόνια πριν (ο πρώτος τόμος του εμβληματικού «Κεφαλαίου» του Καρλ Μαρξ, ένα βιβλίο που άλλαξε τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας και μέχρι σήμερα παραμένει διαχρονικό σημείο αναφοράς κυκλοφόρησε στο Αμβούργο το 1867).

Με αρχή τη 10ετία του ΄90 και στη συνέχεια το 2000 ξεκίνησε ο νέος κύκλος καπιταλιστικής κρίσης (περιορισμός εμπορικής πίστωσης, αύξηση ζήτηση του χρήματος για δανεισμό, μείωση προσφοράς χρηματικού κεφαλαίου για δανεισμό, περιορισμός πώλησης εμπορευμάτων κλπ)
Παρουσιάζεται αδυναμία πληρωμής δανείων σε τράπεζες από επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί –το ίδιο συμβαίνει με τα στεγαστικά δάνεια.
Ο όγκος της παραγωγής μειώνεται και διάφορες επιχειρήσεις χρεοκοπούν και κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται -δηλαδή καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη.
Στις ΗΠΑ, οι απολύσεις έφτασαν στο 1.000.000 εργαζομένους μέσα στο 2001 και σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, το σύνολο των ανέργων 8.300.000.
Η «Lucent Technologies», αμερικανική εταιρία, η μεγαλύτερη στον κόσμο, που κατασκευάζει εξοπλισμό για τον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και του διαδικτύου, είχε απώλειες 1,6 δισ. δολαρίων και προχώρησε στην απόλυση 16.000 εργαζομένων.
Η «Μπόινγκ», ο μεγαλύτερος όμιλος κατασκευής αεροσκαφών στον κόσμο, ανακοίνωσε τον Σεπ-2001 πρόγραμμα 30.000 απολύσεων εργαζομένων μέχρι τα τέλη του 2002 (απόλυσε πάνω από 50.000), το ίδιο και οι «United Airlines» και «US Airlines».
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης της αμερικανικής οικονομίας είναι η χρεοκοπία του ενεργειακού κολοσσού «Enron», από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στον κόσμο, στο συγκεκριμένο τομέα.
Στην Ιαπωνία, εκδηλώθηκε η χειρότερη κρίση μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ η κατάσταση δεν ήταν καλύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως στην ευρωζώνη (στασιμότητα και ύφεση).

2020

Οι διεθνείς προβλέψεις κάνουν λόγο για τη χειρότερη οικονομική κρίση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με την Κομισιόν να αναφέρει πως πρόκειται για «κρίση ιστορικών διαστάσεων», και αποκλείουν μια γρήγορη ανάκαμψη της οικονομίας.
Τα αφηγήματα μιας σύντομης παρένθεσης και μιας γρήγορης επιστροφής στην προηγούμενη κατάσταση της καπιταλιστικής ανάπτυξης κυριολεκτικά θρυμματίστηκε απ' την πραγματικότητα.
Οι δραματικές συνέπειες στην οικονομία παγκόσμια αντανακλούν τον πραγματικό χαρακτήρα της κρίσης.
Τα μέτρα απαγόρευσης λόγω κορονοϊού είναι ο καταλύτης αλλά όχι η αιτία της νέας διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης. Αν ήταν ο κορονοϊός το βασικό πρόβλημα η οικονομία θα είχε μια απότομη βουτιά λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας και στη συνέχεια μια θεαματική άνοδο με σχετικά μικρές επιπτώσεις. Γι' αυτό άλλωστε και ο ΟΟΣΑ εκτιμούσε πως θα οδηγούσε σε μια μικρή επιβράδυνση της οικονομίας της τάξης του 1 - 2%.

Η αλήθεια όμως είναι ριζικά διαφορετική. Η παγκόσμια οικονομία σε φάση επιβράδυνσης από το 2019, με υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, σε ολόκληρο τον κόσμο, να αδυνατεί να βρει κερδοφόρα επενδυτικά πεδία και το μέγεθός του να αυξάνεται με αλματώδη τρόπο.
Το συνολικό κρατικό και ιδιωτικό χρέος έχει φθάσει να βρίσκεται στο 225% του ΑΕΠ, ενώ οι αντιθέσεις ανάμεσα σε ομίλους, κλάδους και ολόκληρα κράτη οξύνονται, όπως αποτυπώνονται, για παράδειγμα, στις σφοδρές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Ο κορονοϊός και τα μέτρα διαχείρισής του έδρασαν ως θρυαλλίδα των εξελίξεων, πυροδοτώντας τη βαθύτερη, όπως όλα δείχνουν, κρίση του καπιταλισμού μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κεντρικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η κλίμακα του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου που πρέπει να καταστραφεί.

Ρωσία 2021

Η επέκταση της μεγαλύτερης τράπεζας στην Ανατολική Ευρώπη, της ρωσικής «Sberbank», σε έναν κολοσσό τεχνολογίας, κάτι που προωθείται και από τη ρωσική κυβέρνηση, επιβεβαιώνει την προσπάθεια της Ρωσίας να μπει δυναμικά στον παγκόσμιο σφοδρό ανταγωνισμό για τις νέες τεχνολογίες και το διαδίκτυο.

Η μεγαλύτερη τράπεζα της Ρωσίας, στην οποία η κεντρική τράπεζα κατέχει ακόμα την πλειοψηφία, μετονομάζεται σε «Sber» και εξελίσσεται σε τεχνολογικό όμιλο - μαμούθ που θα συνενώνει όλες τις διαδικτυακές υπηρεσίες. Ο όμιλος κάνει λόγο για ένα συνεχώς διευρυνόμενο φάσμα «διαδικτυακών υπηρεσιών για καθημερινή ζωή και επιχειρήσεις», ένα «ολόκληρο οικοσύστημα διαδικτυακών υπηρεσιών».

Το εύρος εκτείνεται από την παράδοση φαγητού («Delivery Club») και το λιανικό ηλεκτρονικό εμπόριο («SberMarket») μέχρι την τηλεϊατρική, τη μεταφορά δεμάτων και εμπορευμάτων («SberLogistika»), τις υπηρεσίες ταξί και αυτοκινήτων, τα πόρταλ αναζήτησης ακινήτων και εργασίας, υπηρεσίες cloud, πληρωμών («SberPay») και μουσικής.

Ο τραπεζικός κολοσσός «μετρά» τουλάχιστον 99.000.000 ατομικούς πελάτες και 2.700.000 εταιρικούς. Περισσότερο από το 70% του πληθυσμού της Ρωσίας χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες της τράπεζας, η οποία διαθέτει στη χώρα δίκτυο 14.200 καταστημάτων και δραστηριοποιείται επίσης σε 18 χώρες, ενώ απασχολεί περισσότερους από 285.000 εργαζόμενους.

Η σημασία της «Sberbank» για τη Ρωσία αυξάνεται ραγδαία. Η «Sber» συμμετέχει σε υπάρχουσες διαδικτυακές υπηρεσίες ή απλώς τις αναλαμβάνει πλήρως - όπως στην περίπτωση της μουσικής.
Στην περίπτωση του διαδικτυακού φαρμακείου «Sber Eapteka», αγόρασε σχεδόν τις μισές μετοχές - το δεύτερο μέρος ανήκει σε φαρμακευτικό όμιλο που παράγει και το εμβόλιο «Sputnik V».

Τεράστια αγορά και στρατηγική σημασία

Με περισσότερους από 96 εκατ. χρήστες του διαδικτύου, η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη αγορά στην Ευρώπη από αριθμητική άποψη. Σύμφωνα με το πρακτορείο «Data Insight», η αγορά ηλεκτρονικού εμπορίου αυξήθηκε κατά 23% το 2019, σε 31 δισ.$, και προβλέπεται ότι θα αυξάνεται κατά μέσο όρο 33,2% ετησίως έως το 2024, μεγέθη συγκρίσιμα με την πολυπληθέστερη Ινδία.

Την ίδια ώρα, η ρωσική βιομηχανία τεχνολογίας έχει εξελιχθεί αρκετά. Όπως και η Κίνα, η Ρωσία δημιούργησε τις δικές της εταιρείες τεχνολογίας πολύ νωρίς, λόγω του μεγέθους της αγοράς και της επιλογής για αυτονομία σε αυτόν τον στρατηγικό τομέα.
Αυτό εμπόδισε και την εξαγορά τους από αμερικανικούς τεχνολογικούς κολοσσούς. Για παράδειγμα, διαθέτει δικές της μηχανές αναζήτησης, με βασική τη Yandex (έναντι της κυριαρχίας της Google στη Δύση), αλλά και δικές της πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου, υπηρεσίες πληρωμών, ταξί κ.ά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η «Sber» φιλοδοξεί οι τομείς του ηλεκτρονικού εμπορίου και των τεχνολογιών του διαδικτύου να αποτελούν μέχρι το 2030 το 20-30% όλων των επιχειρήσεών της.

(η είδηση)
Η μεγαλύτερη τράπεζα της Ρωσίας και ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου δικτύου ΜΚΔ & ΜΜΕ της χώρας είναι αποφασισμένη να σπάσει μια κοινή επιχείρηση 1,6 δισ.$ (ΣΣ με την Mail.ru), στη φιλοδοξία της Sberbank να μετατραπεί σε τεχνολογική εταιρεία κορυφής.
Βέβαια (σσ) σε τέτοια οικονομικά μεγέθη τα «σπασίματα» είναι σχετικά και μπορεί να σημαίνουν δημιουργία νέων εταιρειών (θυγατρικές ή μη).

Sberbank & Mail.ru συμφώνησαν και πήραν άδεια να «χωρίσουν τα τσανάκια τους», συμπεριλαμβανόμενων των κολοσσών courier τροφίμων, της CityMobil (αλυσίδας ταξί) κλπ. στην κοινή μάχη εναντίον κερδοφόρων ανταγωνιστών (κύριος αντίπαλό τους, η Yandex).

Στόχος το στήσιμο ενός τεχνολογικού "οικοσυστήματος", μια πλατφόρμα για τους επισκέπτες των 65 εκατομμυρίων τραπεζικών της πελατών για τα πάντα από online αγορές και παράδοση τροφίμων, μέχρι μουσική, ταινίες, στεγαστικά δάνεια και …ραντεβού των γιατρών τους.

Η Wildberries (ο μεγαλύτερος ρωσικός διαδικτυακός λιανοπωλητής, που ιδρύθηκε το 2004 από την Tatyana Bakalchuk) αγόρασε πρόσφατα μια τράπεζα ενώ και η Yandex, σκέφτεται να κάνει το ίδιο (ή να στήσει δική της)
Η Mail.ru ξεκινά παράλληλα πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου και πληρωμών σε συνεργασία με την Alibaba της Κίνας.
Τα αντιμαχόμενα ψηφιακά «οικοσυστήματα» μάχονται για μερίδιο της ταχέως αναπτυσσόμενης διαδικτυακής αγοράς καταναλωτών στη Ρωσία, η οποία καθημερινά αυξάνει.

Σε τίτλους, η Sberbank τα πάει πολύ καλά, απολαμβάνοντας μια τεράστια βάση χρηματοδότησης που κληρονόμησε από το ρόλο της επί ΕΣΣΔ -Rbs760 δις ($10bn), με 67 εκατομ χρήστες το μήνα σε mobile banking app.
Αυτό της επέτρεψε να δαπανήσει πολύ χρήμα στην αναβάθμιση των πλατφορμών πληροφορικής.

Ο Πούτιν ξεκαθάρισε στον Gref το Δεκέμβρη (σσ. Herman Gref, διευθύνων σύμβουλος της Sberbank) ότι τα σχέδιά του ήταν "πραγματικά εντυπωσιακά", αλλά τον «συμβούλευσε» να μην ξεχάσει ότι «η Sber μπορεί να εξελίσσεται σε ψηφιακό οικοσύστημα, αλλά δεν χάνει τον πρώτο και κύριο ρόλο της  που είναι ο τραπεζικός».
Από την άλλη ο Gref δήλωσε στους επενδυτές πέρυσι ότι το 60% των κερδών της Sberbank θα προέρχεται «έξω από τις βασικές οικονομικές δραστηριότητες μέχρι το 2030», οπότε τα έσοδα από τις μη χρηματοοικονομικές μονάδες προβλέπονται οκταπλάσια σε Rbs 570 δισ.

Στα παρασκήνια ωστόσο, η Sberbank αγωνίστηκε να ισοφαρίσει περισσότερα από 2 δισ.$ που έχει δαπανήσει σε χαρτοφυλάκιο εκκίνησης και –σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ο Gref προειδοποίησε την κυβέρνηση ότι το «οικοσύστημα» δεν μπορεί να αποφέρει σημαντικές αποδόσεις μέχρι το τέλος της δεκαετίας.

Η κοινοπραξία με την mail.ru έχασε Rbs 37.6 δισ. πέρυσι, καθιστώντας την κορυφαία Leadership της Sberbank κατά Rbs11,9 δισ. αρνητική EBITDA (σσ. +> Earnings before interest-taxes-depreciation & amortization = λογιστικό μέτρο - μικτά κέρδη μιας εταιρείας προ τόκων, φόρων, αποσβέσεων & απομειώσεων εικόνα της τρέχουσας λειτουργική κερδοφορίας ή ζημιάς)
Η Sberbank επέμεινε ότι «πρακτικά όλες» οι τεχνολογικές επιχειρήσεις της θα εξοφλήσουν (pay off) ακόμη και χωρίς περαιτέρω επενδύσεις, και ότι περίμενε «όλες οι μη οικονομικές μας επιχειρήσεις να κλείσουν μέχρι το 2023».
Αλλά -πρόσθεσε «όσο εξακολουθούν να "περπατάνε" πηγαίνοντας καλά, σχεδόν όλες χρειάζονται επενδύσεις».
Αν και η CityMobil αύξησε το τζίρο της περισσότερο από 10 φορές το 2020, δεν έχει ακόμη κάνει ένα σοβαρό dent στην υπηρεσία ταξί της Yandex, η οποία είναι κερδοφόρα και ελέγχει  το 63% τοις εκατό της αγοράς.

Η Sberbank σχεδιάζει επίσης περισσότερες δαπάνες για την Goods.ru , ένα πρόσφατο ηλεκτρονικό εμπόριο παντός είδους, επίσης «σημαντικό παίκτη» Sberbank & mail.ru, «βασικά δεν μιλούν πια» για το πώς θα αξιοποιήσουν την «ασυμφωνία» τους για να κινηθεί η κοινοπραξία τους προς τα εμπρός.
Το ενδεχόμενο «διαζύγιο» με τη mail.ru θα σηματοδοτήσει –χωρίς αυτό να είναι κάτι τελειωτικό την τέταρτη κατάρρευση μιας εταιρικής σχέσης του ομίλου Sberbank. Προηγούμενες προσπάθειες κοινής επιχείρησης στο ηλεκτρονικό εμπόριο με Alibaba, Yandex, και Ozon απέτυχαν στον αγώνα για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι.

(πάντως)
«Το συγκεκριμένο οικοσύστημα μοιάζει περισσότερο με μια συνεχώς επεκτεινόμενη ομάδα περιουσιακών στοιχείων χωρίς κανένα ορατό αντίπαλο ικανό να τα βάλει μαζί του».

ℹ️  Η χρήση του όρου «οικοσύστημα» για να μελετηθούν και να περιγραφούν ευρύτερες ομάδες δραστηριοτήτων στην οικονομία είναι σχετικά καινούρια
Ο όρος «Ψηφιακό οικοσύστημα», χρησιμοποιείται από τα Παγκόσμια Οικονομικά Φόρουμ, τη βιομηχανία των υπολογιστών, του θεάματος κλπ αποτελεί διαρθρωμένο ανοικτό κοινωνικο-τεχνικό σύστημα (όρος δανεισμένος από την οικολογία των φυσικών οικοσυστημάτων με ιδιότητες αυτο-οργάνωσης, επεκτασιμότητας και βιωσιμότητας) και περιλαμβάνει τα διάφορα είδη σχέσεων μεταξύ των μερών αυτών και του θεσμικού περιβάλλοντος, του αστικού κράτους (δημόσιες πολιτικές, ρυθμιστικές αρχές, αρχές ανταγωνισμού κλπ)
Τα τέσσερα βασικά συστατικά μέρη του είναι
1. Κατασκευαστές - προμηθευτές συσκευών,
2. Φορείς κατασκευής και λειτουργίας τηλεπικοινωνιακών ψηφιακών δικτύων,
3. Παραγωγοί software περιεχομένου|εφαρμογών|υπηρεσιών,
4. Τελικοί χρήστες

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο James F. Moore δημιούργησε τον όρο του Business Ecosystem, δηλαδή του επιχειρηματικού οικοσυστήματος, που έχει υιοθετηθεί πλέον ευρέως στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, και όχι μόνο.
Ο Moore όριζε το επιχειρηματικό οικοσύστημα ως εξής: Μια οικονομική κοινότητα που υποστηρίζεται θεμελιακά από αλληλεπιδρώντες οργανισμούς και άτομα, τους «οργανισμούς» του επιχειρηματικού κόσμου. Η οικονομική κοινότητα παράγει αγαθά και υπηρεσίες αξίας για τους πελάτες, οι οποίοι είναι και οι ίδιοι μέλη του οικοσυστήματος.
Οι οργανισμοί – μέλη περιλαμβάνουν επίσης τους προμηθευτές, τους κύριους παραγωγούς, τους ανταγωνιστές , και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη. Με την πάροδο του χρόνου, συν-εξελίσσουν τις ικανότητες και τους ρόλους τους, και τείνουν να ευθυγραμμίζονται με τις κατευθύνσεις που καθορίζονται από μία ή περισσότερες κεντρικές επιχειρήσεις. Οι εν λόγω επιχειρήσεις που κατέχουν τους ηγετικούς ρόλους μπορεί να αλλάξουν προϊόντος του χρόνου, αλλά η λειτουργία του ηγέτη του οικοσυστήματος αποτιμάται θετικά από την κοινότητα, διότι επιτρέπει στα μέλη της να κινηθούν προς την κατεύθυνση κοινών οραμάτων ώστε να ευθυγραμμίσουν τις επενδύσεις τους και να βρουν αμοιβαία υποστηρικτικούς ρόλους

Ο Moore χρησιμοποίησε διάφορες τέτοιες «οικολογικές» μεταφορές για να δώσει έμφαση στο πώς μια επιχείρηση ενσωματώνεται σε ένα τέτοιο επιχειρηματικό περιβάλλον, να τονίσει την ανάγκη να συν-εξελίσσεται με άλλες επιχειρήσεις, και βεβαίως το ότι αυτή η νησίδα αγοράς την οποία αυτή τη στιγμή κατέχει είναι πιθανό να αμφισβητηθεί από νεο-αφιχθέντα «είδη». Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να αναλάβουν προληπτική δράση στο να αναπτύσσουν αμοιβαία επωφελείς («συμβιωτικές») σχέσεις με τους πελάτες, τους προμηθευτές, ακόμη και με τους ανταγωνιστές.
Η ολιστική αυτή προσέγγιση είναι απαραίτητη γιατί δημιουργεί συνθήκες αμφίπλευρης εποπτείας κάθε κλάδου με τους συμπληρωματικούς του, αλλά ταυτόχρονα διαστέλλει τεχνητά το μέσο επιχειρηματικό μέγεθος. Δίνει την δυνατότητα, δηλαδή, για κοινό προσανατολισμό και συνεργασίες που αμβλύνουν τις υστερήσεις που δημιουργεί το μικρό μέγεθος της μέσης ελληνικής επιχείρησης, και διευκολύνει την επίτευξη οικονομιών κλίμακας και σκοπού.

Γενικά πάντως η χρήση οικολογικών μεταφορών που περιγραφεί τη διάρθρωση των επιχειρήσεων ή|και τις λειτουργίες τους είναι πλέον αρκετά διαδεδομένη, ιδίως στον τομέα των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ).
Έτσι για παράδειγμα, ο J. Bradford DeLong σημειώνει ότι τα επιχειρηματικά οικοσυστήματα αποδίδουν «το σχέδιο προώθησης νέων τεχνολογιών που προέκυψε από την Silicon Valley».
Με βάση τη δική του σκέψη ορίζει την «επιχειρηματική οικολογία» ως «ένα πιο παραγωγικό σύνολο διαδικασιών για την ανάπτυξη και την εμπορική αξιοποίηση νέων τεχνολογιών»
Έκτοτε έχουν αναπτυχθεί αρκετά οι σχετικοί όροι φθάνοντας μέχρι και στο Ψηφιακό (επιχειρηματικό) Οικοσύστημα που αναδεικνύει τη σημασία των ΤΠΕ στην ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των οργανισμών του οικοσυστήματος ή το πιο γενικό οικοσύστημα γνώσης (Knowledge Ecosystem).

 

 

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει

Πάνε 30 χρόνια από τότε που το ΚΚΕ είχε κάνει επίκεντρο της πολιτικής του το περίφημο («ξύλινο» κατά ορισμένους ένθεν και ένθεν παροικούντες) σύνθημα «πέντε κόμματα - δύο πολιτικές», αναδεικνύοντας τη μοναδική διαφορετική πολιτική πρόταση ερχόταν από το Κόμμα της εργατικής τάξης.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι, το αστικό πολιτικό σκηνικό μεταμορφωνόταν (άλλαζε ο Μανωλιός …), αλλά η αγάπη, αγάπη και παθιασμένος έρωτας "για να σε εκδικηθώ σου σκίζω τις φωτογραφίες ...τις ζωγραφιές σου τα πόστερ που αγαπούσες και βάφω τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσες" –ας θυμηθούμε εν τάχει

• 1993 πρόωρες εκλογές μετά από την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη κερδήθηκαν με ευρεία πλειοψηφία (46,88%) από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος επέστρεψε στην εξουσία και σχημάτισε την τρίτη και τελευταία κυβέρνησή του
• 1996 ΠΑΣΟΚ – 1^η κυβέρνηση Σημίτη
• 2000 πρόωρες εκλογές ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ: ΠΑΣΟΚ & ΝΔ στήθος με στήθος (43,79-42,74%, αλλά 158-125 έδρες) 2^η κυβέρνηση Σημίτη
• 2004 (πρόωρες με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής)  ΝΔ 45,36% 165 έδρες, ΠΑΣΟΚ 40,55% 117 έδρες – 1^η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή  
• 2007 ΝΔ 41,87% - 2^η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή  
• 2009 (πρόωρα, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο 3231|2004 –πριμ στο πρώτο κόμμα 40 έδρες), το ΠΑΣΟΚ παίρνει 43,92% (160 έδρες) - κυβέρνηση ΓΑΠ
• 2012: Νέο πολιτικό σκηνικό με πρώτη ΝΔ 18,85% (108 έδρες), Συνασπισμό 16,78% (52), ΠΑΣΟΚ 13,18% (41) ΑνΕλ 10,62% (33), ΚΚΕ 8,48% (26), Χρυσή Αυγή 6,97% (21) & ΔημΑρ 6,11% (19) –αποχή ~35% υπηρεσιακή κυβέρνηση Παναγιώτη Πικραμμένου, στις επαναληπτικές σχηματίστηκε η κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά, για να φτάσουμε στην 1^η & 2^η φορά «αριστερά» …
• 2015 (με αποχή 36,13%) Συριζα 36,34% ΝΔ 27,81% τρίτο κόμμα η Χρυσή Αυγή με 6,28% «Ποτάμι» 6,05% & και ΑνΕλ 4,75% 17 έδρες, καταποντισμός του ΠΑΣΟΚ (4,68%) – για την ιστορία το ΚΚΕ πήρε 5,47%: 1^η κυβέρνηση ΣυριζαΑνελ  …και η ζωή συνεχίζεται!

Μνημόνια επί μνημονίων τα νέα κόμματα άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, αλλά το σύνθημα του Κομμουνιστικού Κόμματος παραμένει επίκαιρο αφού οι πολιτικές προτάσεις στη χώρα παραμένουν δύο.

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει
μας διοικεί μας τυραννά μας γονατίζει μας χαλά
κι αυτή μας ανασταίνει

Όλο νόμοι κι αστυνόμοι και σπανίως υπονόμοι
το κακό παραμονεύει και τη χώρα υπονομεύει

Το «ιστορικό τραγούδι -1981, είναι Χρήστου Νικολόπουλου σε στίχους  Μανώλη Ρασούλη 1^η εκτέλεση  Γιώργος Νταλάρας, από το ομώνυμο άλμπουμ,  εδώ το ακούμε από τον Δημήτρη Κοντογιάννη)

Η διαχρονική θέση του Κόμματος «"τόσα" κόμματα - δύο πολιτικές» αποτελεί αποκρυστάλλωμα του προβληματισμού σε σχέση με τον πολιτικό χάρτη της χώρας, έτσι όπως διαμορφώνεται τα τελευταία –τουλάχιστον 30, χρόνια, βασίζεται στη μέθοδο της "συγκεκριμένης ανάλυσης και κατάστασης"  καθορίζοντας, όχι μόνο συνθηματολογικά, την επιθετική πολιτική του ΚΚΕ, απέναντι στην άρχουσα τάξη και τις πολιτικές της εκφράσεις ή εφεδρείες, που κάθε φορά επιλέγει για να προωθήσει και να εξασφαλίσει τα συμφέροντα και την κυριαρχία της.
Μπορούμε σήμερα να αμφιβάλλουμε για την ορθότητα αυτής της επιλογής; να κρίνουμε ότι μας εμπόδισε στο άνοιγμα της πολιτικής μας στους εργαζόμενους και στη νεολαία; ΟΧΙ βέβαια!

Η ζωή έδειξε πως στο βαθμό που παλεύουμε ολοκληρωμένα, σε κάθε χώρο, βαθαίνοντας την ανάλυσή μας, αποδεικνύοντας με συγκεκριμένα επιχειρήματα, τη στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων, η θέση του Κόμματος βρίσκει απήχηση: έχει αποτελέσματα, δημιουργεί ρήγματα στις συνειδήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας, που είναι εγκλωβισμένοι στις συντηρητικές αντιλήψεις κυρίως της σοσιαλδημοκρατίας.
Αποτελεί καταγραμμένη θετική εμπειρία, όσο κι αν είναι ακόμα πίσω απ' τις προσδοκίες μας ή τις δυνατότητές μας.
Που δεν έχει καμιά σχέση με τα εκλογικά ποσοστά μας.
Κάθε υποχώρηση από τη γραμμή «"τόσα" κόμματα - δύο πολιτικές» -επικαιροποιημένη ως «ΚΚΕ-Κόμμα παντός καιρού» σημαίνει πισωγύρισμα μπροστά στις δυσκολίες και σ' ένα βαθμό συμβιβασμό με τους αρνητικούς συσχετισμούς και άνοιγμα της πόρτας σε λογικές που δοκιμάσαμε στο παρελθόν και δεν ήταν καθόλου ωφέλιμες, ούτε για το Κόμμα, ούτε πολύ περισσότερο για τον προσανατολισμό του αγώνα της εργατικής τάξης και της νεολαίας.

Που τα θυμηθήκαμε αυτά; θα μου πείτε και τι σχέση έχουν με το σκοτεινό –για τη λαϊκή οικογένεια, σημερινό τοπίο;
«Δράστης» και φυσικός αυτουργός ο ΓΓ του ΚΚΕ, που έδωσε πάλι ρεσιτάλ στη Βουλή πριν λίγο
“Παρακολουθώντας τη συζήτηση θυμήθηκα ένα σουρεαλιστικό ποίημα που λέγαμε πολύ παλιά. “Αραμπάδες και καρούλια ραπανάκια & μαρούλια μια παντόφλα στο κρεβάτι, βάσανα που ‘χει η αγάπη ωραία που ‘ναι η Λιβαδειά χωρίς καμιά αιτία”. Τόση ψυχεδέλεια!

• “Ο ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα διαμαρτύρεται για την κατάσταση στον τομέα της ενημέρωσης, έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του σε αυτό το τηλεοπτικό τοπίο.
• Μας λέγατε επί λέξει: «Τα κανάλια είναι σπορ για μεγάλα πορτοφόλια»!!! Να τα χαίρεστε κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ τα μεγάλα πορτοφόλια! Γιατί τα μεγάλα πορτοφόλια, την ενημέρωση την οργανώνουν με βάση τα δικά τους οικονομικά & επιχειρηματικά συμφέροντα & με βάση την πολύμορφη διαπλοκή που επιδιώκουν με το πολιτικό σύστημα & τα κυβερνώντα κόμματα.
• Ανακάτεμα της τράπουλας & αποτύπωση των νέων συσχετισμών στο επιχειρηματικό πεδίο: αυτή ήταν η ουσία του νόμου Παππά & του διαγωνισμού για τις άδειες.

Δεν είναι τυχαίο πως μετά τον διαγωνισμό, ξεκίνησαν οι εκπτώσεις προς τους μεγαλοϊδιοκτήτες για το αντίτιμο που έπρεπε να καταβάλλουν, υπήρξαν ευνοϊκές ρυθμίσεις για άλλες δραστηριότητές τους & τελικά ήρθε η κυβέρνηση ΝΔ να τους χαρίσει την ετήσια δόση της τάξης των 3,5 εκ. €
Για την ακρίβεια 3.400.000€. Τους βάζετε να καταβάλλουν και 50 χιλιάδες. Μην είστε τόσο σκληροί!
Τους χαρίζετε χρήματα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για το δημόσιο σύστημα υγείας, τα ΜΜΜ, τα σχολεία.

Σε κάθε περίπτωση για το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρο.
Όλες, μα όλες οι κυβερνήσεις, ανάμεσα σε αυτές και του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τώρα της ΝΔ, προσπαθούν να παίξουν πολιτικά παιχνίδια με τα ΜΜΕ & με τους μεγαλοεπιχειρηματίες που ελέγχουν την Ενημέρωση

Επανέλαβε ότι οι ώρες και οι μέρες είναι πολύ κρίσιμες με την πανδημία, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να ληφθούν μέτρα προστασίας ιδίως στους χώρους εργασίας, να «τρέξουν» οι εμβολιασμοί, να θωρακιστεί το σύστημα υγείας και να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας.
Ειδικά για την άρνηση της κυβέρνησης να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα, υπογράμμισε πως είναι αδιανόητο και εγκληματικό, προσθέτοντας πως αυτό το έγκλημα στο βωμό του κέρδους, ούτε ξεχνιέται, ούτε παραγράφεται.

Ως προς την πρόταση της ΝΔ, ανέφερε πως δεν τεκμηριώνεται με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία που είναι σε γνώση των κομμάτων και πρόσθεσε πως θα μπορούσε να γίνει μια εξεταστική που θα διερευνήσει όλες τις πτυχές της υπόθεσης.
Σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε πως προσπάθησε να μπει στο παιχνίδι της ενημέρωσης με νέα τζάκια.

Αναφέρθηκε επίσης στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και σημείωσε ότι οι αποφάσεις για την στάση της Τουρκίας εκθέτουν τα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου.

Παραθέτουμε αναλυτικά την ομιλία του ΓΓ του ΚΚΕ, που ξέρει να σπάει κόκαλα:

 

«Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Παρακολουθώντας από το πρωί τη σημερινή συζήτηση στη Βουλή μου ήρθε στο νου ένα ποίημα σουρεαλιστικό, που λέγαμε στα παιδικά μας χρόνια πολύ παλιά.

“Αραμπάδες και καρούλια
ραπανάκια και μαρούλια
μια παντόφλα στο κρεβάτι,
βάσανα που ‘χει η αγάπη
ωραία που ‘ναι η Λιβαδειά
χωρίς καμιά αιτία”.

Τόση ψυχεδέλεια!

Την ώρα που η πανδημία έχει χτυπήσει “κόκκινο”, την ώρα που τα ρεκόρ σπάνε το ένα μετά το άλλο σε κρούσματα και σε διασωληνωμένους, την ώρα που το δημόσιο σύστημα Υγείας έχει καταρρεύσει και το ιδιωτικό όχι μόνο δεν επιτάσσεται, αλλά κάνει και χρυσές δουλειές από πάνω, την ώρα που επιβάλλονται νέα σούπερ μνημόνια, τι πιο βολικό, τι πιο αποπροσανατολιστικό από μια συζήτηση για τη σύσταση μιας ακόμη Προανακριτικής Επιτροπής…

Έχουμε χάσει το μέτρημα τα τελευταία χρόνια.

Πλείστες όσες Προανακριτικές, Εξεταστικές Επιτροπές, που συστήνονται, που προσφέρουν θέαμα και που στο τέλος απλά συγκαλύπτουν τις βαθύτερες αιτίες της διαπλοκής των διαφόρων αστικών κομμάτων με τα διάφορα επίσης οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αλήθεια, αυτό που επείγει σήμερα είναι μια ακόμη τέτοια Προανακριτική;

Για τον λαό και τα προβλήματά του σίγουρα όχι.

Ωστόσο, για τις εκάστοτε κυβερνήσεις, για το αστικό πολιτικό σύστημα, συζητήσεις σαν τη σημερινή, θεωρούνται και “οξυγόνο”, για να κρύβουν την άθλια πραγματικότητα και για να συντηρούν μια αποπροσανατολιστική διπολική αντιπαράθεση.
Για αυτήν καθεαυτή τη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής έχει ήδη τοποθετηθεί ο εισηγητής μας, οι βουλευτές μας.
Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι η πρόταση της ΝΔ δεν τεκμηριώνεται με τα μέχρι τώρα στοιχεία, που είναι σε γνώση των κομμάτων. Βεβαίως, θα μπορούσε στη Βουλή να συσταθεί μια Εξεταστική Επιτροπή ώστε να διερευνηθούν όλες οι πτυχές της υπόθεσης και οι ευθύνες που απορρέουν για πολιτικά πρόσωπα και πρώην υπουργούς.

Σε κάθε περίπτωση για το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρο. Όλες, μα όλες οι κυβερνήσεις, ανάμεσα σε αυτές και του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τώρα της ΝΔ, προσπαθούν να παίξουν πολιτικά παιχνίδια με τα ΜΜΕ, με τους μεγαλοεπιχειρηματίες που ελέγχουν την ενημέρωση.

Φυσικά, για πολλά χρόνια ο χώρος αυτός ήταν προνομιακό πεδίο τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ. Κι εν πολλοίς εξακολουθεί να είναι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να μπει στο παιχνίδι των Μέσων Ενημέρωσης, επιχειρώντας μια αναδιανομή της πίτας ανάμεσα πάλι σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, με νέα τζάκια δίπλα στα παλιά, και μάλιστα σε μια χρονική στιγμή που το παλιό ιδιοκτησιακό καθεστώς των Μέσων Ενημέρωσης είχε φτάσει σε τέλμα, εξαιτίας και της δεκαετούς οικονομικής κρίσης.
Ανακάτεμα της τράπουλας και αποτύπωση των νέων συσχετισμών στο επιχειρηματικό πεδίο, αυτή ήταν η ουσία και ο βαθύτερος σκοπός του νόμου Παππά και του διαγωνισμού για τις άδειες.
Και δεν ήταν φυσικά η προστασία του αγαθού της ενημέρωσης ή το να πληρώσουν οι καναλάρχες για τις άδειες.

Και είμαστε σίγουροι ότι η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έκανε προσπάθεια να διευκολύνει επιχειρηματίες που ήταν εκείνη την περίοδο κοντά σε αυτήν.
Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι μετά τον διαγωνισμό ξεκίνησαν οι εκπτώσεις προς τους μεγαλοϊδιοκτήτες για το αντίτιμο που έπρεπε να καταβάλουν, ότι υπήρξαν ευνοϊκές ρυθμίσεις για άλλες δραστηριότητές τους και τελικά εν μέσω πανδημίας ήρθε η κυβέρνηση τώρα της ΝΔ να τους χαρίσει βέβαια ολόκληρη την ετήσια δόση της τάξης των 3,5 εκατ. ευρώ, για την ακρίβεια 3.400.000 ευρώ. Τους βάζετε να καταβάλουν και 50 χιλιάδες. Μην είστε τόσο σκληροί!
Τους χαρίζετε χρήματα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη στήριξη του δημοσίου συστήματος Υγείας, για τα σχολεία, για μέσα μεταφοράς, για να στηριχθούν εργαζόμενοι, για να καλυφθούν άλλες επείγουσες ανάγκες και πολλά προβλήματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, που σήμερα διαμαρτύρεται για την κατάσταση στον τομέα της ενημέρωσης, έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε αυτό το τηλεοπτικό τοπίο.

Γιατί κι αυτός παρέδωσε την ενημέρωση στα μεγάλα συμφέροντα.

Όταν ψηφιζόταν ο νόμος Παππά και εμείς σας λέγαμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική, αντικειμενική ενημέρωση όταν αυτή είναι στα χέρια των μεγάλων επιχειρηματιών, τότε εσείς είχατε καβαλήσει το καλάμι και τι μας λέγατε; Και μάλιστα, επί λέξει; “Τα κανάλια είναι σπορ για μεγάλα πορτοφόλια”(!!!) λέγατε.

Να τα χαίρεστε, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, τα μεγάλα πορτοφόλια!

Γιατί τα μεγάλα πορτοφόλια, την ενημέρωση θα την οργανώσουν με βάση τα δικά τους οικονομικά, πολιτικά, επιχειρηματικά συμφέροντα και με βάση την πολύμορφη διαπλοκή κυρίως, που επιδιώκουν κάθε φορά να έχουν με το πολιτικό σύστημα και με τα κυβερνητικά κόμματα.
Απλά γιατί δεν μπορεί να αποσπάται η ενημέρωση, ως αγαθό και δικαίωμα και όχι ως εμπόρευμα -όπως είναι σήμερα- από το ποιος έχει την ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης.
Όπως, επίσης τότε, όταν σας λέγαμε ότι δεν υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες, για να υπάρχει έστω σε αυτό το πλαίσιο μια στοιχειώδης πολυφωνία, εσείς τι κάνατε;
Ψηφίζατε μαζί με τη Νέα Δημοκρατία, το ΚΙΝΑΛ τη σύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης το οποίο σήμερα -το λένε πλέον σχεδόν όλοι εδώ μέσα- είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο σε όλη αυτή την ασυδοσία, σε όλη αυτή την αυθαιρεσία των καναλαρχών.

Μας λέτε βέβαια: Ναι, αλλά για πρώτη φορά πλήρωσαν οι καναλάρχες…
Και λοιπόν; Πλήρωσαν ένα πολύ μικρό αντίτιμο σε σχέση με τα υπερκέρδη που έχουν. Σιγά μην ξοδεύτηκαν δηλαδή κιόλας εδώ που τα λέμε.
Όμως, αλήθεια, εσείς πόσο κοστολογείτε το αγαθό της ενημέρωσης; Πόσο κοστολογείται ο μιντιακός αυταρχισμός που ζούμε σήμερα και που πάει χέρι – χέρι με την καταστολή και τον αυταρχισμό; Πόσο κοστολογείται η μονοφωνία της κυρίαρχης πολιτικής ιδεολογίας; Πόσο κοστολογείται η πλύση εγκεφάλου, η χειραγώγηση, ο αποκλεισμός κομμάτων, όπως το ΚΚΕ, που μόνιμα και σταθερά δεν εκπροσωπείται στα κανάλια, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΕΣΡ και μάλιστα άσχετα με το ποια είναι η κυβέρνηση;

Μην παριστάνετε λοιπόν τις αθώες περιστερές! Είστε συνυπεύθυνοι όλοι! Μαζί, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ για τη σημερινή κατάντια.

Γι’ αυτό και δεν συζητάτε ούτε για το συγκεκριμένο ζήτημα την ουσία του. Καημός σας είναι να κάνετε τα κοκοράκια εδώ μέσα για να μπερδεύετε τον κόσμο.

Άλλα όμως είναι τα κρίσιμα ζητήματα, κυρίες και κύριοι βουλευτές.

Οι ώρες, οι μέρες, είναι πολύ κρίσιμες με την πανδημία που πλήττει τον ελληνικό λαό. Είναι κρίσιμο να παρθούν μέτρα προστασίας παντού, ιδιαίτερα στους χώρους δουλειάς, να τρέξει ο εμβολιασμός του πληθυσμού με πρόσβαση σε όλα τα διαθέσιμα εμβόλια, να θωρακιστεί το δημόσιο σύστημα, να προχωρήσετε στην επίταξη των μεγάλων ιδιωτικών νοσοκομείων.

Θα σας το ξαναπούμε: Είναι αδιανόητο και εγκληματικό αυτή τη στιγμή να αρνείστε πεισματικά την επίταξη των μεγάλων ιδιωτικών κλινικών. Είναι αδιανόητο και εγκληματικό οι επιχειρηματίες της Υγείας να συνεχίζουν να θησαυρίζουν πάνω στη ζωή, πάνω στον πόνο χιλιάδων ανθρώπων. Κι αυτό το έγκλημα στο βωμό του κέρδους ούτε ξεχνιέται ούτε παραγράφεται.

Κατανοούμε την αδυναμία σας να στηρίξετε με πειστικά επιχειρήματα την άρνησή σας να επιτάξετε τον ιδιωτικό τομέα. Αφήστε όμως κατά μέρος την κοροϊδία.

Γιατί, τι άλλο από κοροϊδία είναι αυτό που λέει ο υπουργός σας απαντώντας στο αίτημα της επίταξης;
“Την περίοδο αυτή -λέει- το Εθνικό Σύστημα Υγείας στη χώρα είναι ένα. Και είναι ενιαίο. Μια Υγειονομική Περιφέρεια, ένα μεγάλο νοσοκομείο. Ο δημόσιος τομέας, ο ιδιωτικός τομέας, οι Ένοπλες Δυνάμεις με τις υγειονομικές δομές που έχουν, έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους προκειμένου να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία όλοι μαζί την πανδημία”. Αυτά είπε…

Σοβαρά μιλάτε; Θέλετε να μας πείτε ότι ο ιδιωτικός τομέας έχει διαθέσει υποδομές, ότι έχει διαθέσει το προσωπικό του στην αντιμετώπιση της πανδημίας;
Ώρα είναι να μας πείτε ότι το κάνει και αφιλοκερδώς. Ότι έχει σταματήσει να θησαυρίζει ακόμα και μέσα στην πανδημία!!!

Για πείτε μας, λοιπόν; Αφού το σύστημα είναι ένα και ενιαίο, όπως λέτε: Τώρα που ο “Ερυθρός“, ο οποίος διαθέτει μία από τις καλύτερες νευρολογικές μονάδες που κάνουν θρομβόλυση, αναγκαία παρέμβαση για τα εγκεφαλικά, βγήκε εκτός εφημερίας, πού πηγαίνουν τώρα αυτά τα περιστατικά; Μήπως πηγαίνουν στο “Metropolitan” το οποίο διαφημίζει ότι έχει εξειδικευμένη μονάδα και Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας για θρομβόλυση; Ποιον κοροϊδεύετε, λοιπόν;
Μήπως, ακόμα, θέλετε να μας πείτε σε ποιο ιδιωτικό νοσοκομείο, μιας και ο “Ερυθρός” μετατράπηκε σε Covid, θα κάνουν τη θεραπεία τους οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας;Έχουμε υπόψη μας την ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων που σημειώνει ότι “μια σειρά χρόνια πάσχοντες ενημερώθηκαν από τα δημόσια νοσοκομεία πως σταματούν οι θεραπείες τους. Χαρακτηριστική περίπτωση οι 150 ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας που σταμάτησαν τις θεραπείες τους στον «Ερυθρό Σταυρό»”.

Παρόμοια προβλήματα προκαλεί και η αναστολή λειτουργίας του Ιατρείου Επιληψίας στο “Γεννηματάς“.

Θέλετε να μας πείτε τι γίνεται με τις θεραπείες για ασθενείς με άλλα σοβαρά νοσήματα;

Για όσους έχουν αναβάλει χειρουργεία, ιατρικά ραντεβού, εξετάσεις σοβαρές που χρειάζεται και έγκαιρη διάγνωση;

Βέβαια, για να μη σας αδικήσουμε, ο υπουργός σας με τα περί “ενιαίου τομέα, δημόσιου και ιδιωτικού”, περιγράφει τη στρατηγική σας στην Υγεία.
Πως μέσα από την “ενιαία λειτουργία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα” θα βγαίνουν κερδισμένοι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι στην Υγεία.
Τέτοιο δημόσιο σύστημα Υγείας θέλετε. Εμπορευματοποιημένο, υποβαθμισμένο, για να κάνουν χρυσές δουλειές οι έμποροι της Υγείας είτε κλείνοντας δουλειές με το Δημόσιο, είτε πουλώντας ακριβά τις υπηρεσίες Υγείας στις ιδιωτικές δομές.

Γι’ αυτό έχετε ξαμολήσει ορισμένους για να επιτίθενται στους αγωνιστές συνδικαλιστές υγειονομικούς.

Πότε σας προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως παπαγαλάκια κάποιοι, πότε ως λαγοί:
“Μετά την πανδημία, η στιγμή της κυβέρνησης για τολμηρή μεταρρύθμιση στην Υγεία”, λέει ο γνωστός σας παπαγάλος, γνωστός και μη εξαιρετέος. Δηλαδή: Πώς θα κερδίζουν ακόμα περισσότερα οι όμιλοι της ιδιωτικής Υγείας.
Αυτό θα είναι το περιεχόμενο της όποιας μεταρρύθμισης της Υγείας, αυτό άλλωστε είναι το δήθεν αποτέλεσμα της αρμονικής συνύπαρξης δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα που όλοι κάνατε σημαία της πολιτικής σας σ’ αυτό το κρίσιμο διάστημα αυτόν τον τομέα.
Ό,τι και να κάνετε, εσείς και τα παπαγαλάκια σας, όλος ο λαός γνωρίζει πως οι νοσοκομειακοί γιατροί με την Ομοσπονδία τους δίνουν τη μάχη για να σωθούν ανθρώπινες ζωές, για αυτό αποκαλύπτουν και τις εγκληματικές ευθύνες σας.

Αύριο απολύεται ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου “Άγιος Σάββας”, Κώστας Καταραχιάς. Είναι ο μοναδικός επικουρικός γιατρός σε όλη τη χώρα που δεν πήρε παράταση της σύμβασής του μέχρι τον Οκτώβριο. Αυτή την ώρα που το σύστημα έχει ανάγκη από προσλήψεις, εσείς κάνετε απολύσεις και μάλιστα εκδικητικές απολύσεις. Πάρτε το χαμπάρι. Δεν θα κλείσετε το στόμα στους νοσοκομειακούς γιατρούς.

Βλέπετε ότι ακόμα και ο μαζικός εμβολιασμός αργεί πολύ για να είναι πραγματικά μαζικός, για να επιτευχθεί η πολυπόθητη ανοσία.
Κι όμως αν είχατε ακούσει το ΚΚΕ που από την πρώτη στιγμή πρότεινε: Άμεση πρόσβαση σε όλα τα διαθέσιμα εμβόλια διεθνώς, που κρίνονται ασφαλή, που κρίνονται αποτελεσματικά βεβαίως, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η επάρκεια, να επιτευχθεί έγκαιρα ο μαζικός εμβολιασμός του πληθυσμού, σήμερα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά!

Τώρα τι κάνετε; Ροκανίζετε απλά χρόνο πολύτιμο, έρμαιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συμμετέχοντας έτσι στον σκληρό εγκληματικό ανταγωνισμό μεταξύ των διαφόρων ομίλων του Φαρμάκου, που στοιχίζει όμως σε ανθρώπινες ζωές.

Κυρίες και κύριοι, Ένα ακόμα ζήτημα:
Τα όσα ακούμε λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και τη συνομιλία του πρωθυπουργού με το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ προκαλούν θυμηδία, γιατί γέλιο δεν βγαίνει μέσα σε εξελίξεις πραγματικά πολύ επικίνδυνες. Πολύ περισσότερο δεν επιτρέπουν τις υπερφίαλες εκτιμήσεις της κυβέρνησης.
Τι έδειξε η Σύνοδος Κορυφής και η κοινή δήλωση των “27” για τις σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας; Ότι η ΕΕ καθορίζει τη στάση της στα παζάρια που εξελίσσονται με βάση τα συμφέροντα των δικών της ευρωπαϊκών μονοπωλίων και την προώθηση της στρατηγικής της σχέσης με την Τουρκία.
Όποια άλλη ερμηνεία, όποια άλλη εκτίμηση, ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας και όχι στην πραγματικότητα.

Όλα τα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα.

Καλλιέργησαν κι αυτή τη φορά ψεύτικες προσδοκίες για τον ρόλο της ΕΕ, υπερφίαλες εκτιμήσεις για τις “κυρώσεις”, οι οποίες ουσιαστικά έχουν μετατραπεί σε “μπαλάκι του πινγκ πονγκ” που μετατίθεται από τρίμηνο σε τρίμηνο.
Στα θέματα της εμπλοκής της Ελλάδας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ υπάρχει απόλυτη, αδιάψευστη σύμπλευση της κυβέρνησης με την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου.

• Για την εμπλοκή της Ελλάδας στα σφαγεία τους δεν σηκώνει τους τόνους. Επικρατεί μία ιδιότυπη ομερτά.
• Όλοι σας λέτε ότι αυτή η εμπλοκή αποτελεί “ασπίδα” για τον λαό και τη χώρα.
• Είναι μεγάλο ψέμα. Αποτελεί μόνο “πηγή” νέων μεγάλων κινδύνων.
• Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη συνομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού με τον πρόεδρο των ΗΠΑ.
• Οι αμερικανικές αναφορές για τον ρόλο της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Δυτικά Βαλκάνια, στη Μαύρη Θάλασσα συνδέονται με την όξυνση των ανταγωνισμών των ΗΠΑ με τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά και με την προετοιμασία της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο, προς όφελος των αμερικανικών και ευρωπαϊκών ενεργειακών ομίλων.
• Σηματοδοτούν την επικίνδυνη εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτούς τους σχεδιασμούς, με σήμα κατατεθέν αυτής της εμπλοκής τον αναβαθμισμένο ρόλο της βάσης της Σούδας και των δεκάδων άλλων νέων βάσεων που μετατρέπουν τη χώρα και τον λαό μας σε στόχο.

Και μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε.

Ούτε εσείς της κυβέρνησης, ούτε εσείς του ΣΥΡΙΖΑ, που μάλιστα τολμάτε να παρουσιάζετε και σαν “πρόοδο” το σφιχταγκάλιασμα με τους φονιάδες του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, με τις επιδιώξεις τους από τη Μέση Ανατολή έως τα Βαλκάνια και τα σύνορα με τη Ρωσία.

Με δεδομένο τον ομολογημένο στόχο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, αλλά και της ΕΕ να διατηρηθεί η Τουρκία με κάθε κόστος στη Δύση, τις σας έμεινε να λέτε για να εφησυχάζετε; Κάτι στοχευμένες διαρροές του τύπου “Αν χρειαστείς κάτι είμαι εδώ να βοηθήσω”…

Αγγίζει τα όρια της τηλεφωνικής φάρσας όταν ο καθένας ξέρει ότι η βοήθεια των ΗΠΑ όλα αυτά τα χρόνια είναι:

• Η νομιμοποίηση των απαράδεκτων διεκδικήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
• Η νομιμοποίηση του στρατού κατοχής στην Κύπρο και
• ότι οι τόνοι βοήθειας που έχουν εξάγει οι ΗΠΑ στα Βαλκάνια, στη Βόρεια Αφρική, στη Μέση Ανατολή ισοπέδωσαν ολόκληρες χώρες σπέρνοντας θάνατο και προσφυγιά.

Ο λαός και μνήμη έχει, και κριτήριο έχει.

Καταλαβαίνει ότι αυτή η εμπλοκή της χώρας σε τέτοια επικίνδυνα σχέδια, για κάποιους λίγους μυρίζει κέρδη και επενδύσεις, αλλά για τον ελληνικό λαό μυρίζει παραπέρα οικονομική κρίση, πολεμικές εμπλοκές, προσφυγιά, προβλήματα, αβεβαιότητα.

Όλα αυτά, λοιπόν, απασχολούν τον ελληνικό λαό, την ελληνική νεολαία και όχι το “εδώ παπάς, εκεί παπάς πού είναι ο παπάς” που ακούμε επαναλαμβανόμενα εδώ μέσα σήμερα».

 

Το ΚΚΕ -σεμνή υπογραφή στις λεωφόρους του μέλλοντος, γεννάει Μπελογιάννηδες

Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε | Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία |
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει
(…)» - Γιάννης Ρίτσος

30 Μάρτη 1952, ημέρα Κυριακή.
«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.
▪️ «Νίκο σήκω»
Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:
▪️ «Πάμε για καθαρό αέρα;»
▪️ «Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση»
(…)».
Πριν χαράξει, στις 4.12’ τα χαράματα ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του κείτονταν νεκροί

Για τον ήρωα με το γαρύφαλλο έχουν γραφτεί σχεδόν «τα πάντα», ακόμη και από το αστικό κράτος των αμερικανοτσολιάδων, των μαυραγοριτών, αυτών που έχτιζαν τους «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο –άνανδρα τον δολοφόνησε, από κάθε είδους οπορτουνιστές που το μόνο που είδαν –σε συνάρτηση και με τον Πλουμπίδη πως «το ΚΚΕ τρώει τα παιδιά του», από διάφορους όψιμα ανανήψαντες, από «άστεγους» - «ανένταχτους», από κονδυλοφόρους του «όπου φυσάει ο άνεμος»…

Όσα κι αν γραφούν δεν αλλάζει το κύριο: ότι ο Νίκος Μπελογιάννης –μια ακόμη «σεμνή υπογραφή στις λεωφόρους του μέλλοντος» δεν ήρθε και δεν δημιουργήθηκε από το πουθενά.
Υπήρξε «τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής» γνήσιο παιδί του ΚΚΕ. Στις γραμμές του διαπαιδαγωγήθηκε και αναπτύχθηκε, μέσα στις φυλακές, στην ΕΑΜική Αντίσταση, στο Δημοκρατικό Στρατό, στην παρανομία.
Ουσιαστικά όντας στο ΚΚΕ από τα πρώτα εφηβικά χρόνια μέχρι το τέλος του, δε γνώρισε άλλη ζωή πέραν αυτής στο ΚΚΕ. Εκεί διαμόρφωσε την προσωπικότητά του. Δίχως το ΚΚΕ δε θα υπήρχε Μπελογιάννης.
Όπως δε θα υπήρχαν και οι χιλιάδες επώνυμοι και μη Μπελογιάννηδες που γέννησε τούτο το Κόμμα.

Μια σειρά ασχολούμενοι με την ιστορία του ΚΚΕ συνηθίζουν να διαχωρίζουν τα πρόσωπα από το Κόμμα, σαν να πρόκειται για δύο άσχετες μεταξύ τους οντότητες.
Και το κάνουν αυτό, είτε για να εξυμνήσουν το πρόσωπο και να συκοφαντήσουν το Κόμμα, είτε για να εξυμνήσουν το πρόσωπο αποσιωπώντας το Κόμμα.

Ένα δίδαγμα, ωστόσο, από την ιστορία του λαϊκού κινήματος, είναι, ότι μόνο η συλλογική δράση κάνει ικανό τον αγωνιστή ν' αντιμετωπίζει τις φουρτούνες, δηλαδή να βαδίζει σωστά. Οπως έγραφε ο Μπρεχτ, μόνο του το μάτι ή το χέρι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, ξεκομμένα από το σώμα.

Σήμερα –όπως τότε, τα βάσανα, του λαού δεν έχουν τελειωμό. Και είναι γνωστοί, τόσο οι ένοχοι γι' αυτά, όσο και η αιτία. Όπως είναι γνωστός και ο -πέρα για πέρα δοκιμασμένος, τρόπος που ο λαός νομοτελειακά θα λυτρωθεί απ' αυτά, μέσα από τα ζωντανά οράματα εκατομμυρίων κολασμένων, ταπεινών και καταφρονεμένων, εκατομμυρίων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών.
Το όραμα υπάρχει –όπως και περισσότερο από ποτέ η αναγκαιότητα, οι τοίχοι υπάρχουν και έχουμε άφθονη –και σε περίσσεια, μπογιά και όρεξη για να γράψουμε συνθήματα, που αυτή τη φορά δε θα μπορέσει κανένας να τα σβήσει.

Το ΚΚΕ γεννά Μπελογιάννηδες

Μια έκδοση που αποτελεί κείμενο του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, αναδεικνύοντας την ανάγκη το ΚΚΕ να δρα με ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια ως Κόμμα Νέου Τύπου με τις επαναστατικές αρχές οργάνωσης και λειτουργίας του κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Αυτό το καθήκον ήρθε να υπηρετήσει ο Νίκος Μπελογιάννης σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας στην Ελλάδα.
Σήμερα, περίοδο της όξυνσης της ταξικής πάλης -σε συνθήκες πανδημίας αλλά και έντασης της αντι-ΚΚΕ επίθεσης, η γνώση της ιστορίας του επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα, της αλύγιστης στάσης χιλιάδων μελών και στελεχών του ΚΚΕ απέναντι στον ταξικό εχθρό, αποτελούν πηγή επίκαιρων διδαγμάτων για τη σκληρότητα της ταξικής πάλης και την ανάγκη αταλάντευτης στάσης των κομμουνιστών.
Αυτό το γνωρίζει και ο ταξικός αντίπαλος, γι' αυτό και προσπαθεί, με τη βοήθεια αν όχι καθοριστική συμβολή της οπορτουνιστικής διαστρέβλωσης, να αποκόψει ηρωικές μορφές από τις συνθήκες που τις γέννησαν - από τις επαναστατικές αρχές του ΚΚΕ.
Η μπροσούρα κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή».
Η έκδοση αυτών των τριών άρθρων σε μια μικρή μπροσούρα κάνει πιο εύχρηστη τη διάδοση των επαναστατικών αρχών, ιδιαίτερα από τις νέες γενιές των κομμουνιστών.

• Το ΚΚΕ γεννά Μπελογιάννηδες (α΄ μέρος)
• Η πολεμική για την αποστολή Μπελογιάννη
• Το ΚΚΕ γεννά Μπελογιάννηδες

«Σήμερα στις 4 η ώρα έπαψε να χτυπάει η φλογερή καρδιά ενός μεγάλου αγωνιστή του λαού της Ελλάδας και της φιλειρηνικής ανθρωπότητας. (...)
Ο Μπελογιάννης έπεσε από τα αμερικάνικα βόλια που τα έριξαν οι δήμιοι Πλαστήρας - Βενιζέλος.
Ο Μπελογιάννης όμως ζει μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο Μπελογιάννης πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων ηρώων της προοδευτικής ανθρωπότητας»
|>                (από την ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ στις 30 Μάρτη 1952)