Με την κόκκινη σημαία ψηλά, να κυματίζει “παίζοντας με τον άνεμο και προκαλώντας τον ήλιο και τα σύννεφα”

Θα μπορούσε να ονομαστεί «βιβλιοπαρουσίαση» ή απλά «λεύκωμα» -για εμάς αποτελεί κάτι πολύ περισσότερο.
Αίσθηση ζωής, συλλογικής παρουσίας και ενεργής-μαχητικής συμμετοχής, 40χρονη μνήμη, κατάθεση ψυχής, στιγμές γλυκές - «στρωτές» κι άλλες με κομμένη την ανάσα… αγωνίες και ξενύχτια, μικρές και μεγάλες κατακτήσεις, με παρόν το προσωπικό αποτύπωμα ανάμεσα σε χιλιάδες ανώνυμα κι επώνυμα, που πορεύτηκαν στις λεωφόρους της ταξικής πάλης με το κόκκινο λάβαρο στην καρδιά.
Με το Ρίζο, σημαία του λαού και το κουπόνι μόνιμα στο χέρι, έστειλα στο κόμμα | δέκα μάρκα ακόμα | για τόσα όμως δεν κάνει | να χαλά μελάνι | τα πολλά σαν πάρτε το όνομά μου βάλτε! | και πλάνο και τομέα | και με κεφαλαία.

Ο λόγος για το κτίριο της ΚΕ του ΚΚΕ

To KKE σε όλη την Ιστορία και δράση του είχε πάντοτε “σπίτι”. Είχε θεμέλιά του την πιο πρωτοπόρα, την επιστημονική κοσμοθεωρία, που συνέλαβαν τα πιο φωτεινά μυα­λά της ανθρωπότητας, και ρίζες βαθιά μέσα στην εργατική τάξη και τον λαό.

Μετά από πολλά χρόνια παρανομίας και σκληρών διώξεων σε βάρος του, το Κόμμα μας κατάφερε να χτίσει το κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής στον Περισσό, χάρη στην προσφορά των μελών και φίλων του ΚΚΕ, τη στήριξη του εργαζόμενου λαού.

Σήμερα ανακαινίζουμε το “σπίτι του ΚΚΕ” για να συνεχίσει να αποτελεί στέγη της κεντρικής πολιτικής δραστηριότητας του Κόμματος, κέντρο του καθημερινού αγώνα για “δυνατό ΚΚΕ, νου, καρδιά και οργανωτή της εργατικής - λαϊκής πάλης για το σοσιαλι­σμό”. Το καθήκον της αναβάθμισης του κτιρίου θα το φέρουμε σε πέρας με μαχητικότητα και αυταπάρνηση, με τη δύναμη και τη στήριξη από τον ίδιο τον λαό.

Το κτίριο του ΚΚΕ θα μείνει όρθιο, δυνατό και αγέρωχο,
με την κόκκινη σημαία ψηλά, να κυματίζει
“παίζοντας με τον άνεμο και προκαλώντας τον ήλιο και τα σύννεφα”.

Αθήνα Απρίλης 2021
Ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας

Στο 60σέλιδο «συλλεκτικό» (σε ξύλινη κασετίνα) -σελ. 10^η αναφέρεται «Συγκροτήθηκε μία πολυπληθής ομάδα μηχανικών όλων των ειδικοτήτων, αρχιτε­κτόνων, πολιτικών μηχανικών, μηχανολό­γων, που δούλεψε συλλογικά για τον σχεδιασμό και την ανέγερση των κτιριακών εγκαταστάσεων της ΚΕ στον Περισσό».

Εκεί βρεθήκαμε από την πρώτη στιγμή, με την έμφυτη ορμή της ηλικίας και την ακλόνητη πίστη για την νομοτελειακή έφοδο στους ουρανούς –που ποτέ δεν χάθηκε, ούτε 20 χρόνια μετά με τις ανατροπές.
Με τις τεχνικές γνώσεις και προδιαγραφές των καιρών εκείνων, στήθηκε ένα κτιριακό συγκρότημα –αριστούργημα, με όλους τους κανόνες της τέχνης, ενσωματώνοντας τις πιο πρωτοπόρες τεχνολογίες, τόσο δομικές-μορφολογικές, όσο και ΗΛ|Μηχανολογικές.

Με την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, πριν την τυπι­κή νομιμοποίησή του, το ΚΚΕ κατοχύ­ρωσε defacto τη νόμιμη δράση του, κυκλοφορώντας τον «Ριζοσπάστη» και ανοίγοντας τα πρώτα γραφεία του: στην πλατεία Κάνιγγος (όπου έμεινε για καιρό –μετά την ολοκλήρωση του Περισσού η ΚΟΑ) και σε άλλες περιοχές της Αθήνας και της επαρχίας, το ίδιο και η ΚΝΕ.
Δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για τα μέλη και στελέ­χη του, που λίγα χρόνια πριν, κατα­διωγμένα για τη δράση τους από το αστικό κράτος, γνώριζαν συλλήψεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και εξορί­ες, να χτίσουν το δικό τους σπίτι, το «σπίτι του Κόμματος», τα γραφεία της κεντρικής πολιτικής δραστηριότητάς του.

«Σε αυτό τον χώρο, απ’ τα παλιά τα χρόνια υπήρχε μεγάλο μεταξουργείο και απέναντι του μεγάλο υφαντουργείο, που το κτίριό του υπάρχει ακόμα σήμερα.
Υπήρξε τόπος άγριας εκμετάλλευσης και εργοδοτικής ασυδοσίας, συλλήψεων και κακοποιήσε­ων κομμουνιστών, που οργάνωσαν την πάλη, των εργατών και εργατριών.
Στον ίδιο αυτό χώρο χτίζεται σήμερα το Σπίτι του ΚΚΕ, ιδιοκτησία της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού.
Συμβο­λίζει την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την ακατανίκη­τη δύναμη των μεγάλων σοσιαλιστικών ιδανικών».
Με αυτά τα λόγια, στις 28 Ιούλη 1980, στην τελετή θεμελίωσης του κτιρίου, η συντρόφισσα Αύρα Παρτσαλίδου προσ­διόρισε τον συμβολικό χαρακτήρα που είχε η επιλογή της θέσης του.

Μαζί με τις εργασίες, ξεκί­νησε μία πλατιά, πανελλα­δική οικονομική εξόρμηση του Κόμματος, με το κάλε­σμα: «Χτίστε τα γραφεία του ΚΚΕ»!

Έτσι χτίστηκαν τα γραφεία μας

Με την εθελοντική εργασία και τα κόκκινα μεροκάμα­τα συντρόφων οικοδόμων και τεχνικών, με την ανι­διοτελή προσφορά και οικονομική δουλειά των χιλιάδων μελών και φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, τη συγκινητική στήριξη των εργαζομένων από κάθε γω­νιά της Ελλάδας, αλλά και άλλες μεριές της Γης.
Το 1985 το σύνολο των εργασιών βρισκόταν στο τε­λικό τους στάδιο, το κτίριο είχε από καιρό τεθεί σε λειτουργία για τις ανάγκες της ΚΕ, παίρνοντας τη μορφή που διατηρεί ως σήμερα.
Ζωή του κτιρίου, η κεντρική δραστηριότητα του ΚΚΕ
Στο κεντρικό κτίριο στεγάστηκε η Κεντρική Επιτροπή με τα Τμήματά της και άλλα επιτελεία της, το Πολιτικό Γραφείο. Αργότερα, εδώ στεγάστηκε και το Κεντρικό Συμβούλιο της νεολαίας του Κόμματος, της ΚΝΕ.
Στο ίδιο οικόπεδο κατασκευάστηκε ένα ειδικά διαμορφωμένο κτίριο - ξενώνας, για να φιλοξενούνται σύντροφοι από την επαρχία αλλά και από διεθνείς αντιπροσωπείες Κομ­μουνιστικών Κομμάτων και Νεολαιών.
Στο κτιριακό συγκρότημα εγκαταστάθηκε και η «φωνή» του Κόμματος, τα μέσα της μαζικής διαφωτιστικής του δουλειάς.
Ο «Ριζοσπά­στης» και δίπλα του ο «Οδηγητής», μετά από χρόνια παράνομης σύνταξης, έκδοσης και διανομής τους, βρήκαν τη μόνιμή τους «στέ­γη». Στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα φιλοξενή­θηκαν μετέπειτα οι ειδικές υποδομές και τα γραφεία του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού σταθμού του Κόμματος «902».
Σε αυτό το μέρος εγκαταστάθηκε η «Τυποεκδοτική», το εκδοτικό του ΚΚΕ, όπου τυπώνονταν ο «Ριζοσπάστης», εκδόσεις και έντυπα υλικά του Κόμματος.
Για να μην επιβαρυνθεί η γύρω περιοχή με θόρυβο και οχλήσεις, όλα τα μηχανήματα και ο εξοπλισμός του εκδοτικού αναπτύχθηκαν σε υπόγειους χώρους και από εκεί στηρίξανε για χρόνια την πλούσια μορ­φωτική και διαφωτιστική δραστηριότητα του ΚΚΕ και της νεολαίας του.

Η χωρική ενότητα των μέσων διαφώτισης του ΚΚΕ με τις λειτουργίες της Κεντρικής Επιτροπής δεν κάλυπτε μονάχα πρακτικούς σκοπούς. Αποτελούσε έκφραση της ιδεολο­γικής - πολιτικής αναγκαιότητας το Κόμμα να προωθεί ενιαία, συλλογικά και άμεσα τις θέ­σεις, την πολιτική και τις αποφάσεις του στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Το κτιριακό συγκρότημα της ΚΕ είναι και σήμερα το κέντρο που εκπέμπει τη φωνή του Κόμματος σε όλη την Ελλάδα και ακόμα πιο μακριά: Εδώ στεγάζονται τα κεντρικά όργανα του Κόμματος, ο «Ριζοσπάστης» και η ΚΟΜΕΠ, εδώ και ο «Οδηγητής», οι ιστοσελίδες μας, το πόρταλ «902.gr».

Σε επαφή και επικοινωνία με τα κεντρικά γραφεία, κατασκευάστηκε και η εμβληματική Αίθουσα Συνεδρίων, ένα μεγάλο αμφιθέατρο, με επιφάνεια μεγαλύτερη από 900 τμ., δια­μορφωμένο με προδιαγραφές ακουστικής και ηχομόνωσης που θεωρούνται μέχρι σήμερα τεχνολογικά προωθημένες.
Στις κατασκευαστι­κές λεπτομέρειες και τεχνικές προδιαγραφές της Αίθουσας συνέβαλαν ειδικοί επιστήμονες από τη Βουλγαρία, στο πλαίσιο της συνεργα­σίας και αλληλεγγύης μεταξύ των Κομμουνι­στικών Κομμάτων των δύο χωρών.

Το 1982, η Αίθουσα αυτή είχε ήδη ολοκλη­ρωθεί, για να «υποδεχθεί» τις εργασίες του 11ου Συνεδρίου του Κόμματος, του πρώτου Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό.

Από τότε μέχρι σήμερα, με εξαίρεση το 13^ο Συνέδριό του, το ΚΚΕ οργανώνει σ’ αυτήν τη «μεγάλη Αίθουσα του Περισσού» τα Συνέ­δρια, τις Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις και τα άλλα Σώματά του.
Σε αυτήν την Αίθουσα έχει φιλοξενηθεί πλήθος Διεθνών Συναντήσεων και Διασκέψεων Κομμουνιστικών Κομμάτων και Νεολαιών από όλο τον κόσμο.
Σε αυτήν την Αίθουσα έχουν διοργανωθεί συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, προβολές, βιβλιοπαρουσιάσεις, επιστημονικά συνέδρια και άλλες μεγάλες πολιτικές - πολιτιστικές εκδηλώσεις του Κόμματος.

Μια διαδήλωση προς το μέλλον

Στον χώρο της εσωτερικής εισόδου του «σπιτιού του Κόμματος» δε­σπόζει μία εμβληματική τοιχογραφία:
Η μεταφορά σε ψηφιδωτό του έργου του Τάσσου «Τα παιδιά της ασφάλ­του», ξυλογραφίας που ο καλλιτέχνης είχε αφιερώσει στην επέτειο των 57 χρόνων από την ίδρυση του Κόμματος.
Την ίδια τη μεταφορά στο ψηφιδωτό, ο μεγάλος κομμουνιστής εικαστικός δεν πρόλαβε να την επιμεληθεί, αυτή όμως υλοποιήθηκε, σύμφωνα με την επι­θυμία του, υπό την επίβλεψη της αξέ­χαστης ζωγράφου και συντρόφου του στη ζωή, Λουκίας Μαγγιώρου, από δύο εκλεκτούς εικαστικούς, τον Νίκο Ευγενίδη και την Κλειώ Μακρή, κόρη του γνωστού κομμουνιστή γλύπτη Μέμου Μακρή.
Το μνημειώδες αυτό έργο κατα­σκευάστηκε σε μια επιφάνεια 60 τμ. με την παμπάλαιη βυζαντινή τεχνική, απ' ευθείας στον τοίχο. Κοσμεί την εσωτερι­κή είσοδο των γραφείων της ΚΕ, αξεπέ­ραστο έργο ανεκτίμητης αξίας, σύμβολο της κίνησης της κοινωνίας μέσα απ’ την πάλη των μαζών, της ιστορικής πορείας προς το φωτεινό μέλλον του κομμουνι­σμού.

«Κιβωτός» ταξικής πείρας

Κι αυτό το φως δεν είναι καθόλου αντικατοπτρισμός μα το δικό μας φως φιλτραρισμένο μέσα απ’ όλους τους θανάτους Γιάννης Ρίτσος
            «Όταν έρχεται ο ξένος»

Στις 21 Οκτώβρη του 1994, τη νύχτα που πολλοί δρόμοι της Αθήνας είχαν μετατραπεί σε χείμαρρους, ο ποταμός Ποδονίφτης υπερχείλισε κατακλύζοντας όλη την περιοχή του Περισσού με τόνους νερού και λάσπης.
Τα υπόγεια επίπεδα του κτιρίου της ΚΕ, οι εγκαταστάσεις της «Τυποεκδοτικής», του «Ριζοσπάστη», του «902» και το Ιστορικό Αρχείο του Κόμ­ματος πνίγηκαν στα λασπόνερα.
Εκατομ­μύρια σελίδες, χιλιάδες βιβλία, σπάνια ντοκουμέντα της Ιστορίας του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος, αλλά και έργα τέχνης - προσφορές κομμουνιστών, αγωνιστών και άλλων λαϊκών ανθρώπων - που είχαν με θυσίες διασωθεί μέσα στη φωτιά της ταξικής πάλης, στα πεδία των ένοπλων μαχών, στα μπουντρούμια των φυλακών, στα κολαστήρια της εξορίας, κινδύνευαν να χαθούν.

Από τις πρώτες κρίσιμες ώρες, χιλιάδες άνθρω­ποι, όχι μόνο μέλη και φίλοι του Κόμματος, κατέφταναν από παντού στην έδρα της ΚΕ για να δώσουν μια γιγάντια μάχη με τον χρόνο και τον κίνδυνο. Δούλευαν ασταμάτητα με πρωτοβουλία, αυτο­θυσία και συλλογικότητα υποδειγματική, χωρίς να νιώθουν κόπο κι εξάντλη­ση.
Βουλιαγμένοι ως τη μέση στο νερό, βουτούσαμε μερόνυχτα μέσα στα σκοτάδια και τη λάσπη για να σώσουμε ακόμα κι ένα τόσο δα χαρτάκι! Γιατί όλοι καταλάβαιναν πως το Αρχείο του Κόμματος δεν είναι απλά χαρτιά. Είναι οι χιλιάδες νεκροί μας, οι βαθιές ρίζες μας, η γνώση και η πείρα μας, όλα όσα σήμερα μας βοηθούν να κρατηθούμε ακέραιοι και πιο ώριμοι να ανταποκριθούμε στις νέες απαι­τήσεις της πάλης ως την τελική νίκη.

Ξεκίνησε ο αγώνας για τη σωτηρία, τη συντήρηση και αποκατάσταση της ανεκτί­μητης αυτής κληρονομιάς, για την οποία εργάστηκαν εθελοντικά, πλάι - πλάι όλες οι γενιές του ΚΚΕ, απ’ τους παλαίμαχους κομμουνιστές ως τους νεολαίους της ΚΝΕ, απ’ όλη την Ελλάδα.
Τελικά, τα τιμαλφή της ιστο­ρικής διαδρομής του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος σώ­θηκαν από την καταστροφή, χάρη στην αμέριστη βοήθεια, πρακτική, υλική, οικονομική, επιστημονική, τεχνική εκα­τοντάδων χιλιάδων ανθρώ­πων αλλά και τη συνδρομή πανεπιστημιακών και άλλων επιστημονικών ιδρυμάτων, μαζικών φορέων και οργα­νώσεων, Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από όλο τον κόσμο.

Γιατί καταλαβαίνουν ότι η ιστορία του ΚΚΕ είναι τμή­μα της ιστορίας της ίδιας της Ελλάδας.
Σήμερα, το Αρχείο του ΚΚΕ φυ­λάσσεται σε ειδικό χώρο του κτιρίου της ΚΕ, με κατάλληλες συνθήκες, ενώ συνεχίζεται η απο­κατάσταση και η συντήρησή του με διαδικασίες υψηλού επιστημο­νικού επιπέδου και προχωρά το κοπιαστικό έργο της ψηφιοποίησής του.

Στο μεταξύ, συνεχώς εμπλου­τίζεται με νέα αντικείμενα και τεκμήρια, παρουσιάζεται σταδι­ακά στο κοινό, αναδεικνύεται και αξιοποιείται πολύτροπα μέσα από εκδόσεις, εκθέσεις, δημοσιεύσεις και άλλες πρωτοβουλίες του ΚΚΕ, καθίσταται προσβάσιμο στους με­λετητές και από το Ίδρυμα «Χαρί­λαος Φλωράκης».
Στον ιστορικό πλούτο του Αρχείου του Κόμματος ξεχωρίζουν τα έργα τέχνης μεγάλων δημιουργών, κομμουνιστών, αγωνιστών, που συνεχώς προσφέρονται στο Κόμμα. Ανεκτίμητη είναι η αξία της ύστατης πράξης δημιουργών, που έδεσαν την τέχνη και τη ζωή τους με τους μεγά­λους σκοπούς του ΚΚΕ, να αφήσουν πολύ μεγάλο μέρος ή το σύνολο του έργου τους στο Κόμμα.
Σήμερα, στο κτίριο της ΚΕ προετοιμάζε­ται ειδικός χώρος για την αρχειοθέτηση και φύλαξη όλων των έργων τέχνης μας, ένα πινακοστάσιο που θα «αγκαλιάσει» αυτήν την τόσο πολύτιμη συλλογή του Κόμματός μας.

Στις 22 Μάη του 2005 «έφυγε» ο σύντροφος Χαρίλαος Φλωράκης, ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1972 έως το 1989, ο καπετάν Γιώτης του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, έχοντας ζήσει μία ζωή αξεχώριστη από το ΚΚΕ, από τα μαθητικά του χρόνια και τους εργα­τικούς αγώνες της δεκαετίας του '30, έως τις μάχες στα βουνά με το όπλο στο χέρι, τις φυλακές, τις εξορίες, την πολιτική προσφυγιά. Επί τρεις μέρες, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, συναγωνιστές του, άνθρωποι από κάθε μεριά της χώρας κατέφταναν στην έδρα της ΚΕ για να τον αποχαιρετήσουν.
Στις 25 Μάη, χιλιάδες λαού «πλημ­μύρισαν» την περιοχή γύρω από το κτίριο του Κόμματος, με το κατευόδιο: «Σύντροφε, εσύ φεύγεις οριστικά και αμετάκλητα ως φυσική, παρουσία ανάμεσά μας. Και εμείς προχωράμε μπροστά κι ας μας θεωρούν ορισμέ­νοι αιθεροβάμονες. Περήφανοι για το ΚΚΕ, ασυμβίβαστοι στους σκοπούς του, αδιάλλακτοι στις αρχές του. Η ΚΕ σε αποχαιρετά, όλο το Κόμμα. Δε σε αποχαιρετούμε χτυπώντας τις καμπά­νες όπως γίνεται συνήθως. Γιατί εσύ που πέρασες δεν είσαι ένα τραγούδι που τελείωσε».
(Από την αποχαιρετιστήρια ομιλία της σ. Αλέκας Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ, εκ μέρους της ΚΕ).

Λαϊκό μέγαρο πρωτοπόρας τέχνης

Η Αίθουσα Συνεδρίων στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό, στη 40χρονη πορεία της, φιλοξένησε ιστορικές πολιτιστικές εκδηλώσεις υψηλού αισθητικού επιπέδου ενταγμένες στην πολιτική δράση του Κόμματος.
Ο ανθός του ελληνικού καλλιτεχνικού κόσμου, καλλιτέχνες με παγκόσμια αναγνώριση, αλλά και νέοι δημιουργοί μοιράστηκαν τις ιδέες και το έργο τους με τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και ανέδειξαν την τέχνη σε κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό και αισθητικό γεγονός.
Απέδειξαν στην πράξη τον άρρηκτο δεσμό της καλλιτεχνικής δημιουργίας με τον καθημερινό αγώνα για το παρόν και το μέλλον.

Τα θεμέλια στέριωσαν τον Νοέμβρη του 1983 οι κορυφαίοι των Γραμμάτων και των Τεχνών. Στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 65χρονων του ΚΚΕ ο Γιάννης Ρίτσος προκάλεσε ρίγη συγκίνησης με την απαγγελία ποιημάτων του, ενώ ο Μάνος Κατράκης συγκλόνισε απαγγέλ­λοντας τον «Οδηγητή» του Βάρναλη. Παρόντες ήταν ακόμη πολλοί σπουδαίοι δημιουργοί όπως οι. λογοτέχνες Δημήτρης Ραβάνης Ρεντής και Νίκος Παπανδρέου, οι συνθέτες Χρηστός Λεοντής και Μάριος Τόκος, οι σκηνοθέτες Παπαγιαννίδης, Γρηγοράτος, Τατασόπουλος, οι εικαστικοί Μαγγιώρου και Ταλογάνης. Την εκδήλωση είχε επιμεληθεί ο Λυκούργος Καλλέργης.

Η συνέχεια υπήρξε αντάξια. Η Αίθουσα Συ­νεδρίων της ΚΕ συνδέθηκε με εμβληματικές πνευματικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που τίμησαν με την παρουσία τους εκλεκτοί εκπρό­σωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, όπως η Έλλη Αλεξίου, ο Δημήτρης Φωτιάδης, ο Ζήσης Σκάρος, ο Ζυλ Ντασσέν, η Δέσπω Διαμαντίδου, η Ιωάννα Καρατζαφέρη, η Δήμητρα Πέτρουλα και πολλοί άλλοι.

Οι συναυλίες του Χρήστου Λεοντή και του Γιάννη Μαρκόπουλου υπήρξαν μία μαγική συνάντηση της τέχνης με τους στόχους και τις αξίες του Κόμματός μας.

Φιλοξενήθηκαν όλα τα είδη μουσικής, όπως η όπερα - χοροθέατρο βασισμένη στο έργο των Κουρτ Βάιλ και Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο Μαρξ και τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα των μικροα­στών» σε σκηνοθεσία Ιλ. Κοντού και μουσική διεύθυνση Ν. Πατρικίου με τη συμμετοχή 30 καλλιτεχνών, και η ροκ όπερα «Γενιές σημαδε­μένες», σε κείμενα του Μπρεχτ μελοποιημένα από τον Τάσο Γκρους.

Οι θεατρικές παραστάσεις της Αιμιλίας Υψηλάντη με τον θίασό της «Αργώ» για τη διάσωση του Αρχείου του ΚΚΕ μετά τις πλημμύρες και του Τίτου Βανδή το 2003 κατάφεραν να κάνουν την τέχνη συστατικό της καθημερινής ζωής και της απελευθερωτικής δύναμης του ανθρώ­που.
Εξάλλου, στην Αίθουσα Συνεδρίων έχουν προβληθεί οι κινηματογραφημένες παραστά­σεις «Μάνα» και «Μάνα Κουράγιο» του Μπρεχτ που έγιναν στο περίφημο θέατρο «Μπερλίνερ Ανσάμπλ», σε σκηνοθεσία Μάνφρεντ Βέκβερτ, βασικού συνεργάτη του Μπρεχτ.

Η κλασική μουσική στην Αίθουσα Συνεδρίων άγγιξε την ευαισθη­σία των ανθρώπων της δουλειάς, των εργατών, των αγωνιστών της καθημερινής πάλης και απέδειξε ότι τα έργα που γράφονται από δημιουργούς - αγωνιστές περνούν μηνύματα πολύ κατανοητά και προσιτά στον λαό.

Η Ορχήστρα Σύγχρονης Μου­σικής της ΕΡΤ σε δύο συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν το 1998 και το 2019, υπό τη διεύθυνση του Άλκη Μπαλτά και του μαέστρου Χρήστου Κολοβού, παρουσίασαν έργα του Μίκη Θεοδωράκη, του Σεργκέι Προκόφιεφ, του Λέοναρντ Μπερνστάιν, του Αλέκου Ξένου και του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν.

Η σημαντικότερη ελληνική συμ­φωνική Ορχήστρα, η Κρατική Ορ­χήστρα Αθηνών, υπό τη μουσική διεύθυνση του αρχιμουσικού και διευθυντή της, Βύρωνα Φιδετζή, παρουσίασε το 2008 έργα του κορυφαίου Σοβιετικού συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς, του Αλέκου Ξένου και του Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει αφήσει ανεξίτηλο αποτύ­πωμα στην Αίθουσα Συνεδρίων. Η αρχή έγινε το 2013, όταν η μαρξιστική σκέψη και η πρωτοπό­ρα τέχνη του Μπ. Μπρεχτ συνάντησαν έναν άξιο εκφραστή τους. Δύο χρόνια, αργότερα, το 2015, ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν και πάλι στη σκηνή, για να φωτί­σει με τις νότες του το έργο του Τούρκου κομμουνιστή ποιη­τή Ναζίμ Χικμέτ.
Η τελευταία φορά που βρέθηκε στην Αίθου­σα ήταν τον Δεκέμ­βρη του 2018, σε ένα ονειρικό μουσικό ταξίδι με οδηγό τους στίχους του Νίκου Καββαδία.

Ξεχωριστή θέση στην πολιτι­στική δραστηριότητα του Κόμ­ματος που έχει συνδεθεί με τον χώρο της έδρας του ΚΚΕ είναι τα Επιστημονικά Συνέδρια.
Η υπεράσπιση και η ανάδειξη της πρωτοπόρας τέχνης, της τέχνης που τάσσεται συνειδητά με το μέλλον της κοινωνικής απελευθέρωσης είναι βασικό καθήκον του Κόμματος.

Το έργο και η προσφορά του Γιάννη Ρίτσου, του Κώ­στα Βάρναλη, του Μπέρτολχ Μπρεχτ, του Ναζίμ Χικμέτ και των μεγάλων μορφών της νεο­ελληνικής λογοτεχνίας από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και τον Μεσοπόλεμο απασχόλησαν τα πέντε Επιστημονικά Συνέ­δρια που πραγματοποιήθηκαν από το 2009 μέχρι το 2018.

Τα συνέδρια πλαισιώθηκαν με πολύμορφες καλλιτεχνικές δρα­στηριότητες, ενώ τις εργασίες τους πλούτισαν με τις εισηγή­σεις τους άνθρωποι των Γραμ­μάτων και των Τεχνών. Ανάμεσά τους ο σπουδαίος ποιητής και δοκιμιογράφος Γιάννης Δάλλας, η συγγραφέας Ρούλα Κακλαμανάκη, οι λογοτέχνες Γιάννης Παπαοικονόμου και Ζωή Βαλάση, οι πανεπιστη­μιακοί καθηγητές Χρίστος Αλεξίου, Βασίλης Αλεξίου, Γιώργος Ανδρειωμένος, Χα­ράλαμπος - Δημήτρης Γουνελάς, Αντα Κατσίκη Γκίβαλου, Ερατοσθένης Καψωμένος, Γιώργος Κεντρωτής, Γεωργία Λαδογιάννη, Άννα Λάζου, Γιώργος Μαργαρίτης, Μιχάλης Μερακλής, Βασίλης Παυλόπουλος, Γιάννης Πλάγγεσης, Γιώργος Χουρμουζιάδης και άλλοι πολλοί καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, ηθοποιοί και μουσικοί, όπως ο Κώστας Καζάκος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Τάσος Ψαρράς.
Ξεχωριστές ήταν οι στιγμές της παρουσίας των απογόνων των κορυφαίων λογοτεχνών: ο Άλκης Πόντου, ανιψιός του Κώστα Βάρναλη, ο Κώστας Κοτζιούλας, γιος του Γιώργου Κοτζιούλα, ο Λεωνίδας Εμπειρίκος, γιος του Ανδρέα Εμπειρίκού, η Φλόγα Ανθία, κόρη του ποιη­τή Τεύκρου Ανθία, η Μελίνα Σιδηροπούλου, ανιψιά της Γαλάτειας Καζαντζάκη και της Έλλης Αλεξίου.

Στους χώρους του κτιρίου πραγματοποιήθη­καν εκθέσεις αρχειακού υλικού, φωτογραφίας και εικαστικών έργων που φι­λοτέχνησαν κομμουνιστές, αγωνιστές κρατούμενοι στις φυλακές και τις εξο­ρίες, από τη ζωή και την πάλη της εργατικής τάξης και την 100χρονη δράση του ΚΚΕ.

Ξεχωρίζουν το αφιέρωμα της ΚΕ στον χαράκτη Α. Τάσσο που στηριγμένος στις μεγάλες κατακτήσεις της τέχνης του δεν είχε ανάγκη να δανειστεί ούτε τόνους απ' τη ζωγραφική, ούτε ματιέρες από άλλες παράπλευρες επιδιώξεις, αλλά έμεινε έτσι ένας γνησιότατος χαράκτης.
Κι αντί να ζητήσει να στηρίξει την τέχνη του στο καινοφανές εύρημα, προτίμησε να σπουδάσει με ένταση κι ευθύνη τα στοιχεία που κάνουν την τέχνη του, τόσο παλιά, και τόσο καινούρια -την ανανέωση, τη ζήτησε μέσα στα όρια της τέχνης του, όχι έξω απ' αυτήν. Τη ζήτησε εξ άλλου από το στόχο της τέχνης του, κι όχι από την επιφοίτηση της μορφής της.

Πολλά και τα έργα σπουδαίων καλλιτεχνών, που εμπνεύστηκαν από την ιδεολογία και τους αγώνες του Κόμματος και στρατεύτηκαν πλάι του: Βασίλης Αρμάος, Γιώργης Βαρλάμος, Δημήτρης Γιολδάσης, Γιώργης Δή­μου, Γιάννης Κεφαλληνός, Ζιζή Μακρή, Κώστας Μαλάμος, Δημήτρης Μεγαλίδης, Δημήτρης Οικονομίδης, Βάλιας Σεμερτζίδης, Γιώργος Σικελιώτης, Γιώργης Φαρσακίδης, Ηλίας Φέρτης κά.

Συνεχίζουμε!

Το «σπίτι του ΚΚΕ» που χτίστηκε, κρατήθηκε, στάθηκε όρθιο χάρη στη στήριξη των μελών και φίλων του ΚΚΕ, χιλιάδων εργαζομένων και λαϊκών ανθρώπων διαχρονικά, για να στεγάζει την κεντρική λειτουργία και δράση του Κόμματός μας, χρειάστηκε να συντηρηθεί και να ανακαινιστεί.
Με σεβασμό στην αρχική μορφή, τον χαρακτήρα και το ύφος του κτιρίου, ως Κόμμα πραγματοποίησε τις εργασίες που κρίθηκαν αναγκαίες και σχεδιάστηκαν από ομάδα συντρόφων μηχανικών και άλλων ειδικών. Για να συντηρηθεί και να ενισχυθεί στη φυσιολογική του «μάχη με τον χρόνο», να αντιμετωπιστούν φθορές λόγω και της ηλικίας των υλικών του.
Για να αναβαθμιστεί η έδρα μας, να αναδειχθεί η σημασία της, η υπεροχή του Κόμματός μας σε όλα τα επίπεδα.

Το 21ο Συνέδριό μας θα πραγματοποιηθεί στο ανακαινισμένο και αναβαθμισμένο κτίριό μας!

Με ένα ακόμη «κόκκινο Σάββατο» μέλη και φίλοι του Κόμματος, συνέβαλαν σήμερα στην προετοιμασία της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ, ώστε να είναι όλα έτοιμα για τη μεγάλη στιγμή, τη διεξαγωγή του 21ου Συνεδρίου του Κόμματος στις 24-27 Ιουνίου 2021.
Με καθαριότητα, βάψιμο, εργασίες σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, μετά και την μεγάλη προσπάθεια που έγινε το προηγούμενο διάστημα για την ανακαίνιση και αναβάθμιση του κτιρίου στον Περισσό η έδρα της ΚΕ φοράει σιγά σιγά «τα γιορτινά» της για να υποδεχτεί τους σύνεδρους.

Καισαριανή - Τιμή & δόξα στους 200 κομμουνιστές του 44 - Κόκκινη Πρωτομαγιά πρωτοπόρα εργατιά

«Από το Σικάγο ως την Καισαριανή, ζήτω η 1η Μάη κι η πάλη η ταξική»!
«Χρέος στο Σικάγο και στην Καισαριανή, είναι ο αγώνας για την ανατροπή», φωνάζουν οι εργαζόμενοι.
«Πρόοδος δεν είναι η σκλαβιά, καμία θυσία για τα αφεντικά», διαμηνύουν τα σωματεία που προετοιμάζουν την απεργιακή τους απάντηση στις 6 Μάη στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

«Κόκκινη Πρωτομαγιά, πρωτοπόρα εργατιά»: Με το σύνθημα αυτό και τα στεφάνια με τα κόκκινα γαρύφαλλα να προπορεύονται, ξεκίνησε η πορεία Σωματείων και φορέων με προορισμό το Σκοπευτήριο Καισαριανής για να τιμήσουν τους νεκρούς της εργατικής τάξης, τους νεκρούς του Σικάγο, της πρώτης Πρωτομαγιάς το 1924, τον Μάη του '36, τους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής. 
Το «παρών» στην εκδήλωση δίνει δίπλα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας.
Στεφάνια στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής κατέθεσαν νωρίτερα αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΚΣ της ΚΝΕ προς τιμήν των νεκρών της εργατικής τάξης και των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών.

Με τις κόκκινες σημαίες στα χέρια και συνθήματα όπως «Ένας αιώνας αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» και «Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές» μέλη της ΚΝΕ «υποδέχτηκαν» τις αντιπροσωπείες στην είσοδο του Σκοπευτηρίου.
Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ κατέθεσε στεφάνι ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ ο Ιάσωνας Φανός, μέλος του Γραφείου. Στεφάνι κατέθεσε και η ΚΟ Καισαριανής του ΚΚΕ.

«Καλή Πρωτομαγιά σε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες σε όλους τους ανθρώπους του μόχθου, σε όλο το λαό μας, σε όλους τους λαούς του κόσμου» τόνισε σε δήλωσή του ο Γιάννης Πρωτούλης, προσθέτοντας «Ανάσταση λαών και καλές γιορτές σε όλους και όλες. Το μήνυμα της Πρωτομαγιάς παραμένει επίκαιρο. Παραμένει επίκαιρο στη μαχητική - λαϊκή αντίσταση απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Παραμένει επίκαιρο στον αποφασισμένο αγώνα για το μέλλον που αξίζει στην ανθρωπότητα, ένα μέλλον χωρίς την καπιταλιστική βαρβαρότητα, ένα μέλλον του Σοσιαλισμού - Κομμουνισμού. Τιμή και δόξα στους 200 της Καισαριανής και σε όλες τις θυσίες του λαού μας».

Στην αντιπροσωπεία του Κόμματος συμμετείχαν ακόμη οι Λουίζα Ράζου και Θοδωρής Χιώνης, μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Θέμης Γκιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Ακόμα παραβρέθηκε ο Ηλίας Σταμέλος, πρώην Δήμαρχος Καισαριανής.
Αμέσως μετά τα μέλη της ΚΝΕ άφησαν από ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο μνημείο, ενώ ακολούθησε το πένθιμο εμβατήριο.