Τι αξία έχουν ένα εκατομμύριο δολάρια μπροστά σε οκτώ εκατομμύρια λαό...

Οι Ολυμπιακοί «Τόκιο 2020» (που γίνονται τώρα –χωρίς «κερκίδα» λόγω Covid) κυλούν μάλλον νωχελικά, μεσούντος του καύσωνα.
Μεταξύ 75 χωρών -που πήραν μετάλλια, 1^η προς το παρόν η Κίνα (29-17-16), 2^η η Αμερική – ΗΠΑ (22-25-17), 3^η Ιαπωνία (17-6-10), 4^η Αυστραλία (14-4-15) …19^η η Κούβα (2+3+3=8), 24^η η Ελλάδα (2+0+1).
Αναφέρουμε τη χώρα μας –παρά το ότι δεν διακριθήκαμε ακόμη ιδιαίτερα, όχι μόνο γιατί «αν δε μιλήσεις για το σπίτι σου…» και την Κούβα γιατί βρίσκεται σε μία ιδιαίτερη περίοδο, λίγες μέρες μετά το ιμπεριαλιστικό σχέδιο κατά της επανάστασης και τις ογκώδεις διαδηλώσεις υπεράσπισής της από τον κουβανικό λαό, αλλά για πολλά περισσότερα.

Πώς να μη δώσεις πολλά-πολλά συγχαρητήρια στον Μίλτο Τεντόγλου, τον σπουδαίο αλλά και σεμνό αθλητή, για το χρυσό μετάλλιο και το ''άλμα ανατροπής'' που πέτυχε και στον προπονητή του Γιώργο Πομάσκι για την αθόρυβη και σημαντική δουλειά που κάνει όλα αυτά τα χρόνια…
Κάνοντας ένα φλας μπακ 3 χρόνια πριν (ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου το 2018) ο Μίλτος κέρδισε το χρυσό στο μήκος με άλμα στα 8,25μ. και προτού πανηγυρίσει κατευθύνθηκε σε μια  κυρία που ίσιωνε την άμμο στο σκάμμα …
Στον ζωντανό θρύλο της DDR Heike Drechsler (Χάικε Ντρέσλερ) δύο φορές χρυσή ολυμπιονίκη και παγκόσμια πρωταθλήτρια στον ανοιχτό στίβο στο άλμα εις μήκος, αλλά και δρομέα -γαζέλα στη σκυταλοδρομία (ισοφάρισε δύο φορές το παγκόσμιο ρεκόρ της επίσης θρυλικής Ανατολικογερμανίδας Μαρίτα Κοχ) με 19 μετάλλια, εκ των οποίων τα δύο χρυσά ολυμπιακά.

 Θυμίζοντας και πάλι, τον Χούλιο Λα Κρουζ, που μετά από κάθε αγώνα του αφιερώνει τις νίκες του στην επανάσταση και τον κουβανικό λαό, συνεχίζοντας τη μεγάλη παράδοση της Κούβας στην πυγμαχία και με τις επιδόσεις του θυμίζει τους θρυλικούς πυγμάχους, όπως ο Teófilo Stevenson -Lawrence και ο Félix Savón-Fabre, που κατά το παρελθόν τίμησαν τη σημαία της Κούβας και έκαναν το άθλημα να αγαπηθεί από το λαό της, με τα δικά τους «Venceremos»

Ο Στίβενσον - "γιος της επανάστασης", είχε δηλώσει: «Δεν εγκαταλείπω τη χώρα μου για ένα εκατομμύριο δολάρια ή και περισσότερα χρήματα ακόμα. Τι αξία έχουν ένα εκατομμύριο δολάρια μπροστά σε οκτώ εκατομμύρια Κουβανούς που με λατρεύουν με όλη τη σημασία της λέξης»...

Ο Λευτέρης Πετρούνιας κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο
και αναδείχθηκε ολυμπιονίκης για 2η φορά μετά το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016

Έπρεπε να κερδίσει ο Ετσεβαρία, ήταν καλύτερος

Μετά το τέλος του αγώνα, ο Έλληνας χρυσός Ολυμπιονίκης Μίλτος Τέντογλου μίλησε στο Sportsfeed.gr για την επιτυχία του, σεμνός, προσγειωμένος και πάντα τον αυθορμητισμό του.
«Ήταν πολύ κακός αγώνας, τι έκανα; Τι έκανα; Δεν ξέρω τι έπαθα στις πέντε πρώτες προσπάθειες. Πω πω καραγκιόζης μεγάλος… Η πρώτη θέση ήταν πολύ τυχερή. Δεν ξέρω τι πήγε στραβά. Μάλλον φταίει το γόνατό μου, μάλλον φταίει ότι ήταν πρωί. Δεν μπορούσα να το βρω με τίποτα. Ένιωθα κάπως περίεργα…», ανέφερε χαρακτηριστικά.

«Δεν έπρεπε να κερδίσω εγώ σήμερα. Έπρεπε να κερδίσει ο ο τραυματίας Ετσεβαρία από την Κούβα, ήταν καλύτερος. Μου την σπάει όταν είσαι όσο καλός όσο αυτός, αλλά δεν πηδάς… Εγώ δεν ήμουν καλά, ό,τι να ‘ναι έκανα. Μέχρι και τούμπα έφαγα. Πήγα στο τελευταίο άλμα και τους το έκλεψα. Δεν ένιωσα πως έδωσα τη μάχη που έπρεπε να δώσω», συμπλήρωσε.
«Μάλλον έφταιγε και λίγο η πίεση, δεν ένιωθα ο εαυτός μου. Πέντε προσπάθειες μου πήρε, για τον Θεό… Στο τέλος είπα πάμε για ένα χαλαρό αλματάκι. 8.21 ήταν η δεύτερη θέση, θα το κάνουμε, λέω, σιγά. Κατά λάθος έγινε, κ@λόφαρδος ήμουν (σ.σ. γέλια). Με 8.15 δεν ήθελα να κερδίσω, για τον Θεό. Καλύτερα να έχανα. Δεν ήθελα μετάλλιο με αυτή την επίδοση, ντροπή.»

Το μεγαλείο του αθλητή δεν το δίνει η νίκη, το μετάλλιο… Νίκες και μετάλλια κατακτώνται με την εκγύμναση και την προπόνηση.
Το αθλητικό πνεύμα, την αίσθηση της ευγενούς άμιλλας, απέναντι από την αγοραία λογική του ανταγωνισμού, του «εγώ είμαι και κανείς άλλος», λίγοι τα τιμούν. Είναι αποτέλεσμα στασης ζωής και επιλογών.
Ο Μίλτος Τέντογλου με το μετάλλιο κέρδισε το θαυμασμό μας Με τις δηλώσεις του, το σεβασμό μας.

Νίκη σε ρυθμούς Patria o Muerte, Socialismo o Muerte Πατρίδα ή Θάνατος σοσιαλισμός ή θάνατος

Η είδηση, που δεν μπορούσε αν περάσει «στα ψιλά»: Ο Ολυμπιονίκης Julio César La Cruz νίκησε έναν Ισπανό κουβανικής καταγωγής και πανηγύρισε με ένα επαναστατικό σύνθημα.

Η ετυμηγορία ενός από τους προημιτελικούς αγώνες 81 κιλών στο Τόκιο 2020 (2020) την Παρασκευή (30 Ιούλη) μετατράπηκε σε πολιτική, όταν ο Κουβανός μποξέρ αναφώνησε «Πατρίδα ή θάνατος! Θα νικήσουμε» (σσ. ο ηττημένος είναι κουβανικής καταγωγής αλλά αγωνίζεται για την Ισπανία αλλάζοντας σημαία)

Ο La Cruz, -ολυμπιονίκης του Ρίο 2016, αντιμετώπισε τον Emmanuel Reyes, τον οποίο είχε νικήσει σε αρκετές περιπτώσεις όταν ο τελευταίος ήταν στο νησί, πριν «αγαπήσει» τον καπιταλισμό και -πολύ ενοχλημένος μετά την ήττα του δηλώσει ότι «η απόφαση των κριτών είναι "πολιτική"» και ότι «αισθάνεται νικητής».

Πριν τον αγώνα ο Reyes έκανε δηλώσεις του είδους «η "άλλη πλευρά" επιχειρεί να δώσει πολιτικό περιεχόμενο στην αναμέτρηση» και ότι ο ίδιος «είχε την ευκαιρία στην Ισπανία να αποκτήσει την (καλύτερη) τεχνική και εμπειρία» -που δεν του έδινε η Κούβα.

Αλλά ο Julio César La Cruz έδειξε πως οι αγώνες κρίνονται μέσα στο γήπεδο, όπου ήταν αδιαμφισβήτητα κυρίαρχος, επικρατώντας με 4-1 σημεία –και αφήνοντας τους Ισπανούς να μιλάνε για «αμφισβητούμενο αποτέλεσμα» με πανηγυρισμούς και κοιτάζοντας προς την κερκίδα.
Τον La Cruz, όπως και τους άλλους αθλητές της Κούβας, συνεχάρη ο πρόεδρος Μιγκέλ Ντιάς Κανέλ ο οποίος είχε και τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους.
Για τον Λα Κρους, ο Κουβανός ηγέτης έγραψε στο Twitter: «Στην άλλη άκρη του κόσμου, ανάμεσα σε τόσες γλώσσες και προκλήσεις, πόσο κουβανική ακούγεται η κραυγή “Πατρίδα η Θάνατος!”. Φυσικά θα νικήσουμε!».

«Patria o vida no, patria o Muerte, venceremos!» -Οχι «Πατρίδα ή Ζωή» (το σύνθημα του στρατοπέδου της αντεπανάστασης)

«Επανάσταση είναι να έχεις την αίσθηση της ιστορικής στιγμής, για να αλλάξεις τα πάντα, όλα όσα πρέπει, είναι η ισότητα και η πλήρης ελευθερία με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο (και τους εαυτούς μας και τους άλλους), είναι η χειραφέτησή μας ώστε με όλες μας τις δυνάμεις να αμφισβητούμε παντού τους ισχυρούς κυρίαρχους, υπερασπιζόμενοι με κάθε κόστος και πληρώνοντας το τίμημα και τέτοιες είναι η σεμνότητα, η ανιδιοτέλεια και η ανυστεροβουλία ο αλτρουισμός και η αλληλεγγύη ο ηρωισμός… να μην προσποιείσαι παραβιάζοντας ηθικές αρχές, είναι βαθειά πεποίθηση ότι δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο ικανή να συντρίψει τη δύναμη της αλήθειας και των ιδεών.
Επανάσταση είναι η ενότητα, είναι η ανεξαρτησία, είναι να αγωνίζεσαι για το όνειρό μας στην κοινωνική δικαιοσύνη στην Κούβα και στον κόσμο όλο, είναι η βάση του πατριωτισμού μας, του σοσιαλισμού μας και του διεθνισμού μας».

Σε μία ιδιαίτερη περίοδο για την Κούβα, λίγες μέρες μετά το ιμπεριαλιστικό σχέδιο κατά της επανάστασης και τις ογκώδεις διαδηλώσεις υπεράσπισής της από τον κουβανικό λαό, ο Χούλιο Λα Κρουζ, που μετά από κάθε αγώνα του αφιερώνει τις νίκες του στην επανάσταση και τον κουβανικό λαό, συνεχίζει τη μεγάλη παράδοση της Κούβας στην πυγμαχία και με τις επιδόσεις του θυμίζει τους θρυλικούς πυγμάχους, όπως ο Teófilo Stevenson -Lawrence και ο Félix Savón-Fabre, που κατά το παρελθόν τίμησαν τη σημαία της Κούβας και έκαναν το άθλημα να αγαπηθεί από το λαό της, με τα δικά τους «Venceremos»
Ο Στίβενσον - "γιος της επανάστασης", είχε δηλώσει: «Δεν εγκαταλείπω τη χώρα μου για ένα εκατομμύριο δολάρια ή και περισσότερα χρήματα ακόμα. Τι αξία έχουν ένα εκατομμύριο δολάρια μπροστά σε οκτώ εκατομμύρια Κουβανούς που με λατρεύουν με όλη τη σημασία της λέξης»...