Οι Ρόζενμπεργκ “έπρεπε” να πεθάνουν

 

• 5-Απρ-1951 στις ΗΠΑ, η Έθελ και Τζούλιους Ρόζενμπεργκ καταδικάζονται σε θάνατο για κατασκοπία υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης, κατηγορούμενοι ότι έδωσαν στους Σοβιετικούς απόρρητα στοιχεία, σχετικά με την κατασκευή της ατομικής βόμβας.
• 19-Ιουν-1953 εκτελούνται στην ηλεκτρική καρέκλα –θύματα (και του) μακαρθισμού.

Στις 5 Μαρτίου 1946 ο Ουίνστον Τσώρτσιλ — παρουσία του Τρούμαν — εκφωνεί στο πανεπιστήμιο του Ουέστμινστερ του Μισούρι (ΗΠΑ) το λόγο του με τίτλο «Τα Νεύρα της Ειρήνης» (The Sinews of Peace). Σε αυτόν προαναγγέλλει το σχηματισμό «…ενός αδελφικού συνασπισμού των αγγλοφώνων λαών… μιας ειδικής σχέσης μεταξύ της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και Αυτοκρατορίας και των ΗΠΑ…», ώστε να αναχαιτισθεί η σοβιετική επιθετικότητα και να διασφαλισθεί η ειρήνη.
H κατάληψη της εξουσίας από το ΚΚ Κίνας το 1949 και η σχεδόν ταυτόχρονη ανακοίνωση των Σοβιετικών για την κατασκευή της δικής τους ατομικής βόμβας αιφνιδιάζουν το σύνολο των Αμερικανών και μετουσιώνουν τη βεβαιότητα της ατομικής υπεροπλίας σε τρόμο και πανικό (εν πολλοίς καλλιεργούμενο)

“Κατάσκοποι” ante portas

Οι εξελίξεις του 1949 μεταβάλλουν ραγδαία το γεωπολιτικό σκηνικό και η ηγεσία των ΗΠΑ αναγορεύει τον κομουνιστικό κίνδυνο σε εθνικό ενσπείροντας σε όλη την κοινωνία καχυποψία και ανασφάλεια. Με αιχμές του δόρατος την επιτροπή του Κογκρέσου HUAC — House of Un-American Activities Committee και το FBI ξεκινούν «έρευνες» αναζητώντας πιθανούς «συνεργάτες» της Σοβιετικής Ένωσης στις ΗΠΑ. H κορωνίδα της όλης προσπάθειας χειραγώγησης της κοινής γνώμης ολοκληρώνεται στις αρχές του 1950, όταν ο γερουσιαστής Μακάρθυ ισχυρίζεται ότι 200 υπάλληλοι του υπουργείου Εξωτερικών είναι κομουνιστές πράκτορες και εξαπολύει πραγματικό «κυνήγι μαγισσών».

Εν μέσω αυτού του φορτισμένου κλίματος τον Φεβρουάριο του 1950 «αποκαλύπτεται» ότι ο Κλάους Φουκς, γερμανός θεωρητικός φυσικός, ο οποίος εργαζόταν για το «Πρόγραμμα Μανχάταν» (μυστικό πρόγραμμα κατασκευής της ατομικής βόμβας), είχε παραδώσει κατά τη διάρκεια του πολέμου απόρρητα έγγραφα στους Σοβιετικούς. Ένα περίπλοκο δίκτυο κατασκοπείας αρχίζει να «εξιχνιάζεται» φανερώνοντας μια σειρά ατόμων, που «επιβουλεύτηκαν» συνειδητά την ασφάλεια της υπερατλαντικής υπερδύναμης.

Ο Φουκς κατονόμασε κάποιον «πράκτορα», τον οποίο γνώριζε ως «Ραίημοντ» και ο οποίος τελικά «απεδείχθη» ότι ήταν ο χημικός Χάρυ Γκολντ. Μετά από μια εβδομάδα ανακρίσεων ο Γκολντ «ομολογεί αυτοβούλως» (sic!!) και οδηγεί τις αρχές στο λοχία Νταίηβιντ Γκρήνγκλας, πρώην μηχανουργό στο εργαστήριο του Λος Άλαμος. Αυτός, άμεσα «αποδεχόμενος την εμπλοκή του», καταθέτει ότι η αδελφή του Εθελ Ρόζενμπεργκ και ο σύζυγός της Τζούλιους είχαν συμμετάσχει σε κύκλωμα κατασκοπείας και μάλιστα ήσαν εκείνοι οι οποίοι τον εμύησαν.

Πικάσο λιθογραφία

Τον Ιούνιο του 1950 ο Τζούλιους Ρόζενμπεργκ συλλαμβάνεται και λίγες ημέρες αργότερα τον ακολουθεί η γυναίκα του. Με αυτό τον τρόπο θέλησαν οι αρχές να πιέσουν τον πρώτο να ομολογήσει και να αποκαλύψει τους «συνεργούς» του. Ταυτόχρονα και ενώ οι έρευνες του FBI συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση, φίλοι του ζευγαριού εξαφανίζονται προς άγνωστες κατευθύνσεις- ανάμεσά τους  και ο Μόρτον Σόμπελ, τον οποίο, κάποιος “αυτοβούλως εμφανισθείς” στις αρχές γνωστός των Ρόζενμπεργκ, κατηγόρησε ως συνεργάτη τους. Οι πράκτορες των υπηρεσιών ασφαλείας ανακαλύπτουν το φυγά Σόμπελ στο Μεξικό και τον επαναφέρουν διά της βίας στις ΗΠΑ, όπου και τίθεται υπό κράτηση.

Η δίκη

Στις 6 Μαρτίου 1951 αρχίζει η δίκη κατά των Ρόζενμπεργκ και Σόμπελ. H ενοχή ή μη των εναγομένων, η υποψία μιας νέας υπόθεσης Ντρέυφους, προκαλεί το ενδιαφέρον, μα και την πόλωση της διχασμένης αμερικανικής και παγκόσμιας κοινής γνώμης. Ο αρχηγός του FBI Εντγκαρ Χούβερ, αλλά και το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κατεστημένου των ΗΠΑ, βλέπουν τον αγώνα κατά των τριών ως καταδίκη και αποτροπή της σοβιετικής διεισδυτικότητας, αλλά και ως μέσο αφύπνισης ενός αμερικανικού νεοπατριωτισμού. H κατηγορία είναι βαριά. Συνωμοσία με σκοπό την κατασκοπεία. Οι εναντίον των εναγομένων προσερχόμενοι μάρτυρες ισχυρίζονται ότι τόσο οι Ρόζενμπεργκ όσο και ο Σόμπελ προέβησαν σε ενέργειες με αποκλειστικό σκοπό να βοηθήσουν τους Σοβιετικούς να αποκτήσουν κρίσιμες απόρρητες πληροφορίες, σχετικές με το ατομικό πρόγραμμα των ΗΠΑ. Ιδιαίτερα ο Τζούλιους Ρόζενμπεργκ παρουσιάστηκε ως εξαιρετικά δραστήριος πράκτορας και ουσιαστικά ως ενορχηστρωτής και πυρήνας δικτύου συλλογής στοιχείων. Ο Νταίηβιντ Γκρήνγκλας και η γυναίκα του κατέθεσαν ότι η Εθελ εργάστηκε ως πράκτορας τυπώνοντας έγγραφα, τα οποία έπειτα παραδίδονταν στον Γκολντ, ο οποίος με τη σειρά του τα ενεχείρισε στον Ανατόλι Γιάκοβλεφ της KGB.

Ο David Greenglass

H ετυμηγορία

Οι μόνοι μάρτυρες, οι οποίοι εκλήθησαν από την υπεράσπιση, ήσαν οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι και καθώς ο Σόμπελ αρνήθηκε να καταθέσει, τα φώτα επικεντρώθηκαν στο ζεύγος Ρόζενμπεργκ. Στον καταιγισμό ερωτήσεων για ενδεχόμενη συμμετοχή τους στο KK των ΗΠΑ το ανδρόγυνο αρνήθηκε να απαντήσει. Απέρριψαν όλα τα στοιχεία και τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και αντιμετώπισαν το εχθρικό προς αυτούς δικαστήριο με αξιοπρέπεια, μα και με περιφρόνηση. Ειδικά η Εθελ, τα στοιχεία κατά της οποίας στηρίζονταν αποκλειστικά στις αμφίβολες μαρτυρίες του αδελφού της και της συζύγου του, ουσιαστικά αρνήθηκε να υποστηρίξει τον εαυτό της, καθώς είχε επιλέξει την οδό της απόλυτης ταύτισης με τον άνδρα της.

Στις 29 Μαρτίου 1951 το δικαστήριο ανακοίνωσε την ετυμηγορία του καταδικάζοντας τους Ρόζενμπεργκ σε θάνατο στην ηλεκτρική καρέκλα και το Σόμπελ σε τριάντα χρόνια κάθειρξη. Την επαύριο της απόφασης ακολούθησε ένας διετής απεγνωσμένος αγώνας για τη σωτηρία των Ρόζενμπεργκ, τον οποίο συνέδραμαν χιλιάδες αγωνιστές, και όχι μόνο. Ακόμη και αυτός ο πάπας Πίος IB´ απηύθυνε έκκληση για τη μετατροπή της ποινής τους, η οποία όμως τελικά εκτελέστηκε στις 19 Ιουνίου 1953 στις φυλακές του Σινγκ Σινγκ.

Οι αποκαλύψεις

Το 1995 η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποχαρακτήρισε απόρρητα έγγραφα της επιχείρησης «Venona», η οποία αφορούσε την προσπάθεια των αμερικανικών υπηρεσιών να αποκρυπτογραφήσουν τα κωδικοποιημένα τηλεγραφήματα των «σοβιετικών πρακτόρων ‑ωστόσο δεν αποδείχτηκε πως η βοήθεια των «πληροφοριών» του Ρόζενμπεργκ για την κατασκευή της σοβιετικής ατομικής βόμβας, ήταν ουσιαστική ή επαρκής -ούτε αν υπήρξε καν. Σε ό,τι αφορά τη Έθελ, η αναφορά είναι σχεδόν ασαφής / ανύπαρκτη, αφού χαρακτηρίζεται απλά ως «φίλα προσκείμενη». Ο Ντέηβιντ Γκρήνγκλας, ο οποίος επιβραβεύτηκε για τη μαρτυρία του στη δίκη γλιτώνοντας τη θανατική ποινή και καταδικαζόμενος σε 10ετή φυλάκιση, δήλωσε στα τέλη του 2000 ότι «προτίμησε να ψευδορκήσει κατά της αδελφής του, ώστε να προστατεύσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του». Οι Ρόζενμπεργκ με το θάνατό τους άφησαν πίσω τους ορφανά δύο μικρά αγοράκια, των οποίων την κηδεμονία δεν δέχθηκε να αναλάβει κανείς… Τελικά μετά από επίμονες προσπάθειες του δικηγόρου του ανδρογύνου E. Μπλοχ τα παιδιά υιοθετήθηκαν από τους καλλιτέχνες Αννα και Αβελ Μέερπολ.

Οι Ρόζενμπεργκ είναι κομμουνιστές!
Σκοτώστε τους!

«Τώρα που έχουν χαθεί, ξέρεις, η αλήθεια μπορεί να λεχθεί:
Ήταν θυσιαζόμενα αρνιά, που τους πούλησαν στην αγορά.

Τώρα που έχουν χαθεί, ξέρεις, η αλήθεια μπορεί να βγει:
Ποτέ δεν αποδείχθηκαν ένοχοι πέραν αμφιβολίας.

Οι άνθρωποι δήλωσαν πως ήταν ένοχοι τότε
μερικοί μάλιστα είπαν πως δεν έγινε κανένα έγκλημα.
Οι άνθρωποι βλέπουν αυτό το ζευγάρι με περιφρόνηση και αμφιβολία
αλλά αγαπούσαν ο ένας τον άλλο μέχρι τη στιγμή που αναχώρησαν.

Ο Αϊζενχάουερ ήταν πρόεδρος, ο γερουσιαστής Τζο ήταν βασιλιάς
Όσο δεν είπατε τίποτα, θα μπορούσατε να πείτε οτιδήποτε.
Τώρα κάποιοι κατηγορούν το σύστημα, κάποιο κατηγορούν τον άνθρωπο
Τώρα που έχει τελειώσει, κανείς δεν ξέρει πως άρχισε.

         

Κάθε βασίλειο έχει πέσει, ακόμα και το Γ’ Ράιχ
Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, αλλά όχι για όσο χρονικό διάστημα επιθυμεί.
Λοιπόν, λένε ότι πρόδωσαν τα μυστικά της Ατομικής Βόμβας
σαν κανένας άλλος να μην μπορούσε να το σκεφτεί, δεν θα ήταν εδώ σήμερα
Κάποιος λέει ότι η δεκαετία του ’50 ήταν η εποχή του μεγάλου ρομαντισμού

Εγώ λέω πως αυτό είναι μονάχα ένα ψέμα, 
ήταν ο φόβος που σας είχε σε μια έκσταση».
            Bob Dylan – Julius & Ethel

Καλέ μου Μάικλ, καλέ μου Ρόμπυ,
άδικα τυλίξατε την καρδιά σας σ’ ένα κομματάκι χαρτί
και τη στείλατε στον κ. Πρόεδρο ‒ άδικα, Μάικλ, το γράμμα σας,
μόνο που μάζεψε ένα σακουλάκι δάκρυα απ’ τις μανάδες
κι ένα κόμπο στο λαιμό της άνοιξης
μόνο που βούρκωσαν της κερασιάς τα κόκκινα άστρα.

Κάτω απ’ τους ουρανοξύστες
οι οδοκαθαριστές άφησαν μια στιγμή τη σκούπα τους
και σκούπισαν τα μάτια τους
και σ’ όλα τα γήπεδα τα παιδιά στάθηκαν
πατώντας το δεξί τους πόδι πάνω στη μπάλα
σα ν’ ανεβαίναν το πρώτο σκαλοπάτι της ζωής
κι είπαν: «Ο Μάικλ κι ο Ρόμπυ
δε θα ’ρθουν να παίξουν τα’ απόγεμα»,
και πίσω απ’ το δίχτυ του γκολ-πόστ
είδαν κομματιασμένο το πρόσωπο της μέρας
όπως είναι ένα πρόσωπο πίσω απ’ τα κάγκελα.
              Γιάννης Ρίτσος

Δικαστής σε διατεταγμένη υπηρεσία

Ο δικαστής Ιρβινγκ Κάουφμαν, έχει πάρει μια εντολή, που του δόθηκε στην Ουάσιγκτον στις 8 Φλεβάρη του 1951, ένα μήνα πριν από την έναρξη της δίκης, στη συνεδρίαση της Επιτροπής της Γερουσίας για την ατομική ενέργεια. Το πρακτικά της συνεδρίασης αναφέρουν ότι παρόντες ήταν ηγετικά στελέχη της Γερουσίας, της αμερικάνικης ομοσπονδιακής κυβέρνησης και ο εισαγγελέας, ο οποίος στη δίκη θα εκπροσωπούσε την κυβέρνηση. Οι γερουσιαστές απαιτούν από τον εισαγγελέα Ζάιπελ να καταφέρει, ώστε ο δικαστής να επιβάλει στους Ρόζενμπεργκ την ποινή του θανάτου. Κατά τη γνώμη των γερουσιαστών, η ποινή αυτή αποτελεί τη μοναδική δυνατότητα για να «λυγίσουν» οι Ρόζενμπεργκ, που καταδικάζονται σε θάνατο, αλλά δεν υποκύπτουν, στον εκβιασμό! Ο δικαστής  δικαιολογεί την καταδίκη: «Η Σοβιετική Ενωση δε θα ήταν ποτέ σε θέση να κατασκευάσει μόνη της την ατομική βόμβα. Κάποιος θα πρέπει να έχει προδώσει σ’ αυτήν το μυστικό. Και ποιος άλλος, εκτός από τους Ρόζενμπεργκ, μπορούσε να είναι οι προδότες; ». Απίστευτη λογική! Με αυτό το αιτιολογικό, στις 19 Ιούνη του 1953, ο Τζούλιους και η Εθελ Ρόζενμπεργκ δολοφονούνται στην ηλεκτρική καρέκλα.

Ομολογία

Ύστερα από 9 μήνες, στις 17 Μάρτη 1954, οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» δημοσίευσαν περικοπές από μια διάλεξη του δρ. Τζέιμς Μπέκερλι, διευθυντή του Γραφείου Πληροφοριών της «Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας». Μπροστά σε ένα κοινό, που αποτελούνταν από ηγετικούς παράγοντες της αμερικανικής βιομηχανίας, ο δρ. Μπέκερλι είπε: «Είναι πια καιρός να πάψουμε να μιλάμε για κάποια δήθεν πυρηνικά μυστικά. Η ατομική και η υδρογονική βόμβα δεν έχουν παρθεί από κατασκόπους».

Ο Michael Rosenberg 10 ετών
& ο Robert 6,
διαβάζουν ‑πολύ αργότερα τα “νέα”

Και το όνομα αυτής Έθελ
Μια “προσωπική_οικογενειακή” φωτο
1959
Το σγουρομάλλικο κορίτσι αριστερά
στη μνήμη της Ethel Rosenberg

ΚΚΕ το πιο αξιόπιστο κόμμα …αλλά 🤔 _“δεν θέλει να κυβερνήσει”

Όπως παραδέχονται ακόμη και τα αστικά ΜΜΕ το ΚΚΕ είναι _διαχρονικά το πιο αξιόπιστο κόμμα
Από το 2017 ακόμη _με τη “2^η φορά αριστερά” που μας άλλαξε τα φώτα και μετά το 2018 και το 19 και το 2020 και φέτος _μόλις προχτές μια νέα δημοσκόπηση των αστών καταλήγει πως το «πιο αξιόπιστο κόμμα είναι το ΚΚΕ».

Πριν και μετά τη γνωστή έρευνα της «Prorata» (23-25 Σεπ 2020) το μόνο που αλλάζει είναι το ποσοστά τότε 53% μετά 57 …61 _σήμερα με τα (εκλογο)μαγειρέματα 39% αλλά και πάλι –αυτό δεν μπορούν να το κρύψουν πάνω από ΝΔ (38%), Συριζα (30%) _ΠΑΣΟΚ (26%) κλπ πρόθυμους.
Όσο για την αναξιοπιστία συναγωνίζονται ΝΔ_ΠΑΣΟΚ_ & Συριζα με επικεφαλής τους φασίστες του Κυριάκου Βελόπουλου που συνεχίζει να μας πρήζει τα ούμπαλα με τις κηραλοιφές του

Από την ίδια έρευνα προκύπτει πως μεταξύ Νοε-22 & Μάρτη 23 το ΚΚΕ έχει τη μεγαλύτερη % άνοδο (22%), τη μεγαλύτερη πτώση έχει το ΠΑΣΟΚ ενώ ίσα βάρκα ίσα πανιά είναι Συριζα & ΝΔ

Σε ό,τι μας αφορά πρέπει να απαντηθεί
το πιο σημαντικό:
Η “πεπονόφλουδα” _εκβιαστικό δίλημμα:
Θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει;

Όπως έγραφε σε ανύποπτο χρόνο (Μάρτης 2012) ο σ.φος Μάκης Μαΐλης “Η απάντηση είναι τελείως διαφορετική από εκείνη που ίσως περιμένει ο απλός άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει λίγο την πολιτική του ΚΚΕ, και είναι η εξής: Το ΚΚΕ δεν παλεύει για να κυβερνήσει το ίδιο, παλεύει για να κατακτήσει η εργατική τάξη την εξουσία της, που θα την ασκήσει σε όφελος όλου του λαού. Σε αυτή την εξουσία το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστεί και θα παλεύει από τη συγκεκριμένη θέση, που θα είναι και κυβερνητική, για την εδραίωση της εργατικής εξουσίας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού”.

Η ανάγκη κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων,
αποδέσμευσης από την ΕΕ και
εγκαθίδρυσης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας επί τάπητος

Το ΚΚΕ δεν υπόσχεται στους εργαζόμενους ότι θα τους λύσει τα προβλήματα. Αν οι ίδιοι οι εργατοϋπάλληλοι δεν γίνουν πρωταγωνιστές και ρυθμιστές του μέλλοντός τους, κανένα ΚΚΕ δεν θα μπορέσει από μόνο του να τους σώσει.

Επομένως το ερώτημα, «αν το ΚΚΕ θέλει να κυβερνήσει», από τη στιγμή που αναφέρεται στις σημερινές συνθήκες, μία απάντηση επιδέχεται: Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συναινέσει ή να πάρει μέρος σε οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, με σκοπό να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση και γενικότερα την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Αν έκανε κάτι τέτοιο, θα εγκληματούσε σε βάρος των συμφερόντων των εργατοϋπαλλήλων και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Τέτοιο δικαίωμα δεν το έχει. Αν έκανε κάτι τέτοιο, η εργατική τάξη θα έχανε την πρωτοπορία της και γενικά ο λαός θα έμενε δίχως πυξίδα, έρμαιο της αστικής πολιτικής.

Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση υπέρ του λαού στο πλαίσιο της κυριαρχίας των μονοπωλίων, στο πλαίσιο της εξουσίας τους. Οποιο κόμμα υποστηρίζει το αντίθετο, απλώς κοροϊδεύει τον κόσμο.

Το δίλημμα είναι:
Εργατική - λαϊκή εξουσία ή αστική.
Τίποτα ενδιάμεσο!

Με βάση την παραπάνω στρατηγική το ΚΚΕ δρα καθημερινά για την ανάπτυξη της εργατικής - λαϊκής πάλης, της λαϊκής συμμαχίας, δίνοντας το βάρος πρώτα απ' όλα στα εργοστάσια και στους κλάδους. Επιδιώκει την ανασύνταξη του κινήματος και την οργάνωση της δράσης του ενάντια στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για να μην εφαρμόζονται οι ατομικές συμβάσεις, ενάντια στις απολύσεις, στις περικοπές μισθών και των συντάξεων, στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, στη μερική και ελαστική εργασία, για την προστασία των ανέργων, ενάντια στα χαράτσια, για να μην κόβεται το ρεύμα στις λαϊκές οικογένειες και για πολλά άλλα παρόμοια.
Και υποστηρίζει (η ζωή το έχει επιβεβαιώσει) ότι η πάλη ενάντια στα μέτρα κυβερνήσεων - ΕΕ είναι τόσο πιο ισχυρή, όσο περισσότερο αναπτύσσεται το ταξικό εργατικό και τα άλλα κινήματα (των αυτοαπασχολούμενων, της αγροτιάς κλπ.), όσο περισσότερο αυξάνεται η επιρροή του ΚΚΕ, δηλαδή όσο περισσότερο η πάλη κατευθύνεται στην καρδιά της πολιτικής, που είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Πολλοί εργαζόμενοι, εξουθενωμένοι από τα απανωτά σε βάρος τους μέτρα των τελευταίων χρόνων, και μη έχοντας συνειδητοποιήσει ακόμα την ανάγκη για ριζικές αλλαγές, αναζητούν εδώ και τώρα, απεγνωσμένα ορισμένες φορές, μια λύση που θα τους ανακουφίσει έστω σε κάποιο βαθμό από τα βάσανά τους. Γιατί βεβαίως ο άνεργος δεν μπορεί να περιμένει το σοσιαλισμό για να μπορέσει να εργαστεί και άρα να επιβιώσει. Και αυθόρμητα ελπίζουν να δημιουργηθεί στις εκλογές μια κυβέρνηση που θα κοιτάξει και το φτωχό, όπως λέγεται.

Ο άνεργος, ο κόσμος που ζει με 300 και 500 ευρώ, όλοι οι εξαθλιωμένοι, έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους και κάθε δικαίωμα να αγανακτούν και να εξεγείρονται, κάθε δικαίωμα να ζητούν εδώ και τώρα επίλυση στοιχειωδών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.
Το ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα υπάρξει λύση αυτών και πολλών άλλων προβλημάτων.
Δηλαδή πώς είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί η ανεργία, η πλήρης αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, πώς θα γίνει δυνατό να υπάρχει σταθερή δουλειά για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς και ελεύθερο χρόνο και πολλά ακόμα; Και είναι δυνατό να δημιουργηθεί μία κυβέρνηση που θα τα αντιμετωπίσει; Όσοι εργατοϋπάλληλοι και άλλοι βιοπαλαιστές θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό, ας επιτραπεί να πούμε ότι έχουν αυταπάτες. Από την εξαθλίωση που τους οδήγησε η αντιλαϊκή πολιτική πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα και να αντεπιτεθούν σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και τις πρωτοπόρες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις και μάλιστα με ταξικό μίσος για εκείνους που ευθύνονται: Τα μονοπώλια, τα κόμματά τους, η ΕΕ. Δεν έχουν άλλη επιλογή. Διαφορετικά θα υποστούν τα ίδια και χειρότερα. Και κυρίως τα παιδιά τους.

Ποια είναι εκείνη η κυβέρνηση που και να ήθελε, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την ανεργία, τα μεροκάματα πείνας, την ακρίβεια, το Ασφαλιστικό, δίχως να τα βάλει με τα μονοπώλια και την ΕΕ; Τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αν ακόμα υποθέσουμε ότι υπήρχε και το επιχειρούσε, θα ήταν υποχρεωμένη να συγκρουστεί εφ' όλης της ύλης με τα μονοπώλια και την ΕΕ, που θα αντιδρούσαν και θα την υπονόμευαν. Για παράδειγμα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε _πάλαι ποτέ, ότι η λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση θα καταργήσει το μνημόνιο. Αυτό σημαίνει απευθείας σύγκρουση με την ΕΕ και με το εγχώριο κεφάλαιο, άρα υπονόμευση της αριστερής κυβέρνησης από τη μεριά τους και διαφόρων μορφών οικονομική και πολιτική αντίδραση, που θα έφερνε αυτήν την κυβέρνηση μπροστά στην ανάγκη να προχωρήσει στη ρήξη με την ΕΕ, βγάζοντας την Ελλάδα από αυτήν. Διαφορετικά θα υποχρεωνόταν σε αναδίπλωση, οδηγώντας το λαό σε μία ακόμα τραγωδία. Πολύ περισσότερο που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι μόνο αντίθετος με την αποδέσμευση από την ΕΕ αλλά και €υρωλάγνος…Πολύ περισσότερο τώρα που επίκειται νέα θύελλα αντιλαϊκής επίθεσης μετά τις εκλογές, πολύ περισσότερο που αυτή έχει αποφασιστεί και τα αστικά κόμματα, όποια κυβέρνηση κι αν διαμορφώσουν, έχουν δεσμευτεί να την υλοποιήσουν.

Το ΚΚΕ αξιοποιεί και τις βουλευτικές εκλογές ως ένα μέτωπο της ταξικής πάλης και ζητάει από το λαό να το υπερψηφίσει, ώστε να εκφραστεί και στην κάλπη ένα ισχυρό πλήγμα στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα. Αυτή η αποφασιστική ενίσχυση θα δυναμώσει την εργατική - λαϊκή πάλη μετά τις εκλογές, μέχρι να το ανατρέψει.

Απ' όλα τα προηγούμενα -και πρωταρχικά βεβαίως από το πρόγραμμα του ΚΚΕ- συνάγεται ότι το ΚΚΕ δεν είναι ένα από τα λεγόμενα “αριστερά” κόμματα. Είναι Κομμουνιστικό Κόμμα, όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στο περιεχόμενο. Αν ήταν μόνο στο όνομα, όπως συμβαίνει με άλλα κομμουνιστικά κόμματα, η αστική τάξη δεν θα το αντιμετώπιζε ως εχθρό της, αλλά ως εφεδρικό πολιτικό προσωπικό της.

Ο χαρακτήρας των κομμάτων δεν προσδιορίζεται γεωγραφικά, όπως επιχειρείται και έχουν καθιερώσει: Δεξιά, κέντρο, αριστερά, κεντροαριστερά και πάει λέγοντας. Αυτή η ονομασία δεν λέει τίποτα. Αντίθετα, συγκαλύπτει την ταξική έκφραση των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται με τη μια ή την άλλη ονομασία. Συγκαλύπτει και το διαφορετικό χαρακτήρα του ΚΚΕ από τη στιγμή που το τσουβαλιάζουν με άλλους στη λεγόμενη αριστερά.

Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης. Τα άλλα κόμματα εκφράζουν τα αστικά συμφέροντα, ανεξάρτητα από το αν ονομάζονται σοσιαλδημοκρατικά ή αλλιώς.

Ακριβώς επειδή το ΚΚΕ είναι Κομμουνιστικό Κόμμα και ακριβώς επειδή έχει το συγκεκριμένο πρόγραμμα, είναι το κόμμα που μπορεί να εκφράσει τα συμφέροντα όχι μόνο της εργατικής τάξης, αλλά και των άλλων εργαζομένων - αυτοαπασχολούμενων. Άρα και τα συμφέροντα όλων εκείνων που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί ή ριζοσπάστες της αριστεράς, ανεξάρτητα αν δεν συμφωνούν με το ΚΚΕ σε όλα. Είναι το μόνο κόμμα στο οποίο μπορούν να ακουμπήσουν, σίγουροι ότι δεν θα τους πει αύριο διαφορετικά πράγματα απ' αυτά που λέει και κάνει σήμερα. Δεν ψαρεύει σε θολά νερά ούτε πατάει σε πολλές βάρκες.

Δείτε και
Θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει ή θέλει να είναι κόμμα αντιπολίτευσης;

Δεν είναι χαμένη η ψήφος
που δεν κρίνει το ποιος θα κυβερνήσει;

Το επιχείρημα της «χαμένης ψήφου» το επιστρατεύουν κάθε φορά όσοι θέλουν ο λαός να αποδέχεται τον εκβιασμό ότι το μόνο που μπορούμε να διαλέξουμε είναι αν θα ηγηθεί ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας, η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ στη νέα σφαγή των δικαιωμάτων μας, στη νέα κλοπή του εισοδήματός μας για να θησαυρίσει και πάλι το μεγάλο κεφάλαιο.

Το επιχείρημα της «χαμένης ψήφου» το επιστρατεύουν κάθε φορά όσοι θέλουν ο λαός να αποδέχεται τον εκβιασμό ότι το μόνο που μπορούμε να διαλέξουμε είναι αν θα ηγηθεί ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας, η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ στη νέα σφαγή των δικαιωμάτων μας, στη νέα κλοπή του εισοδήματός μας για να θησαυρίσει και πάλι το μεγάλο κεφάλαιο.

Στην πραγματικότητα, όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδειχθεί ότι χαμένη για τον λαό είναι η ψήφος που δίνεται στα κόμματα που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση και τα οποία κινούνται στις ίδιες αντιλαϊκές ράγες. Είναι η ψήφος ενίσχυσης αντιλαϊκών κυβερνήσεων.

• · Χαμένη ήταν η λαϊκή ψήφος στον Μητσοτάκη και τη ΝΔ, που μεταφράστηκε σε «φουλ επίθεση» σε βάρος των εργαζομένων, συνολικά του λαού, σε ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Χαμένη ήταν η «αντιμνημονιακή» ψήφος στον Τσίπρα, που έγινε μνημονιακή. Χαμένη ήταν η ψήφος στο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος του '15, που έγινε ΝΑΙ. Αλήθεια, πόσο «κερδισμένη» για τον λαό ήταν η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ που στήριξε το 50% των νομοσχεδίων της ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ που στήριξε πάνω από το 70% αυτών των νομοσχεδίων;
• · Χαμένη και σε αυτές τις εκλογές είναι η ψήφος που την επόμενη μέρα θα βρεθεί απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα, που θα κάνει «ταμείο» υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι η ψήφος εμπιστοσύνης στις αντιλαϊκές δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, στις πολιτικές που εντείνουν την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, στα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Εκεί θα καταθέσουν την ψήφο τους
ΝΔ _ΣΥΡΙΖΑ _ΠΑΣΟΚ

Χαμένη είναι η ψήφος των χαμηλών προσδοκιών, η οποία δίνεται στη λογική του «μικρότερου κακού», που έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί τον δρόμο να πάμε από το κακό στο χειρότερο. Χαμένη είναι όμως και η ψήφος σε κόμματα - «μπαλαντέρ» ή διάττοντες αστέρες, που, αφού εκτελέσουν την αποστολή τους στο αστικό πολιτικό σύστημα, μετά εξαφανίζονται.

Όσοι - πάνω από τους μισούς, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις - λένε ότι δεν θέλουν «κανέναν από τους δύο», και ψηφίζουν με «βαριά καρδιά» «έναν από τους δύο», πρέπει να κάνουν το βήμα, να επιλέξουν τη μόνη ψήφο που θα είναι κέρδος για τον λαό.

Είναι η ψήφος στο ΚΚΕ, που εκφράζει τη συνέπεια λόγων - έργων, που δεν θα τον απογοητεύσει, που θα τη βρει δίπλα του σε κάθε αγώνα, που σίγουρα δεν θα τη βρει απέναντί του.
Είναι η ψήφος που θα μετρήσει την επόμενη μέρα άμεσα στη δύναμη του εργατικού - λαϊκού κινήματος να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση, να αποσπάσει ορισμένες κατακτήσεις και μέτρα υπέρ των εργαζομένων.

Είναι η ψήφος που συμβάλει στο να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική διέξοδο υπέρ του λαού.