ΚΚΕ το πιο αξιόπιστο κόμμα …αλλά 🤔 _“δεν θέλει να κυβερνήσει”

Όπως παραδέχονται ακόμη και τα αστικά ΜΜΕ το ΚΚΕ είναι _διαχρονικά το πιο αξιόπιστο κόμμα
Από το 2017 ακόμη _με τη “2^η φορά αριστερά” που μας άλλαξε τα φώτα και μετά το 2018 και το 19 και το 2020 και φέτος _μόλις προχτές μια νέα δημοσκόπηση των αστών καταλήγει πως το «πιο αξιόπιστο κόμμα είναι το ΚΚΕ».

Πριν και μετά τη γνωστή έρευνα της «Prorata» (23-25 Σεπ 2020) το μόνο που αλλάζει είναι το ποσοστά τότε 53% μετά 57 …61 _σήμερα με τα (εκλογο)μαγειρέματα 39% αλλά και πάλι –αυτό δεν μπορούν να το κρύψουν πάνω από ΝΔ (38%), Συριζα (30%) _ΠΑΣΟΚ (26%) κλπ πρόθυμους.
Όσο για την αναξιοπιστία συναγωνίζονται ΝΔ_ΠΑΣΟΚ_ & Συριζα με επικεφαλής τους φασίστες του Κυριάκου Βελόπουλου που συνεχίζει να μας πρήζει τα ούμπαλα με τις κηραλοιφές του

Από την ίδια έρευνα προκύπτει πως μεταξύ Νοε-22 & Μάρτη 23 το ΚΚΕ έχει τη μεγαλύτερη % άνοδο (22%), τη μεγαλύτερη πτώση έχει το ΠΑΣΟΚ ενώ ίσα βάρκα ίσα πανιά είναι Συριζα & ΝΔ

Σε ό,τι μας αφορά πρέπει να απαντηθεί
το πιο σημαντικό:
Η “πεπονόφλουδα” _εκβιαστικό δίλημμα:
Θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει;

Όπως έγραφε σε ανύποπτο χρόνο (Μάρτης 2012) ο σ.φος Μάκης Μαΐλης “Η απάντηση είναι τελείως διαφορετική από εκείνη που ίσως περιμένει ο απλός άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει λίγο την πολιτική του ΚΚΕ, και είναι η εξής: Το ΚΚΕ δεν παλεύει για να κυβερνήσει το ίδιο, παλεύει για να κατακτήσει η εργατική τάξη την εξουσία της, που θα την ασκήσει σε όφελος όλου του λαού. Σε αυτή την εξουσία το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστεί και θα παλεύει από τη συγκεκριμένη θέση, που θα είναι και κυβερνητική, για την εδραίωση της εργατικής εξουσίας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού”.

Η ανάγκη κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων,
αποδέσμευσης από την ΕΕ και
εγκαθίδρυσης της εργατικής - λαϊκής εξουσίας επί τάπητος

Το ΚΚΕ δεν υπόσχεται στους εργαζόμενους ότι θα τους λύσει τα προβλήματα. Αν οι ίδιοι οι εργατοϋπάλληλοι δεν γίνουν πρωταγωνιστές και ρυθμιστές του μέλλοντός τους, κανένα ΚΚΕ δεν θα μπορέσει από μόνο του να τους σώσει.

Επομένως το ερώτημα, «αν το ΚΚΕ θέλει να κυβερνήσει», από τη στιγμή που αναφέρεται στις σημερινές συνθήκες, μία απάντηση επιδέχεται: Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συναινέσει ή να πάρει μέρος σε οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, με σκοπό να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση και γενικότερα την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δηλαδή τα κέρδη του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Αν έκανε κάτι τέτοιο, θα εγκληματούσε σε βάρος των συμφερόντων των εργατοϋπαλλήλων και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Τέτοιο δικαίωμα δεν το έχει. Αν έκανε κάτι τέτοιο, η εργατική τάξη θα έχανε την πρωτοπορία της και γενικά ο λαός θα έμενε δίχως πυξίδα, έρμαιο της αστικής πολιτικής.

Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση υπέρ του λαού στο πλαίσιο της κυριαρχίας των μονοπωλίων, στο πλαίσιο της εξουσίας τους. Οποιο κόμμα υποστηρίζει το αντίθετο, απλώς κοροϊδεύει τον κόσμο.

Το δίλημμα είναι:
Εργατική - λαϊκή εξουσία ή αστική.
Τίποτα ενδιάμεσο!

Με βάση την παραπάνω στρατηγική το ΚΚΕ δρα καθημερινά για την ανάπτυξη της εργατικής - λαϊκής πάλης, της λαϊκής συμμαχίας, δίνοντας το βάρος πρώτα απ' όλα στα εργοστάσια και στους κλάδους. Επιδιώκει την ανασύνταξη του κινήματος και την οργάνωση της δράσης του ενάντια στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για να μην εφαρμόζονται οι ατομικές συμβάσεις, ενάντια στις απολύσεις, στις περικοπές μισθών και των συντάξεων, στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, στη μερική και ελαστική εργασία, για την προστασία των ανέργων, ενάντια στα χαράτσια, για να μην κόβεται το ρεύμα στις λαϊκές οικογένειες και για πολλά άλλα παρόμοια.
Και υποστηρίζει (η ζωή το έχει επιβεβαιώσει) ότι η πάλη ενάντια στα μέτρα κυβερνήσεων - ΕΕ είναι τόσο πιο ισχυρή, όσο περισσότερο αναπτύσσεται το ταξικό εργατικό και τα άλλα κινήματα (των αυτοαπασχολούμενων, της αγροτιάς κλπ.), όσο περισσότερο αυξάνεται η επιρροή του ΚΚΕ, δηλαδή όσο περισσότερο η πάλη κατευθύνεται στην καρδιά της πολιτικής, που είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Πολλοί εργαζόμενοι, εξουθενωμένοι από τα απανωτά σε βάρος τους μέτρα των τελευταίων χρόνων, και μη έχοντας συνειδητοποιήσει ακόμα την ανάγκη για ριζικές αλλαγές, αναζητούν εδώ και τώρα, απεγνωσμένα ορισμένες φορές, μια λύση που θα τους ανακουφίσει έστω σε κάποιο βαθμό από τα βάσανά τους. Γιατί βεβαίως ο άνεργος δεν μπορεί να περιμένει το σοσιαλισμό για να μπορέσει να εργαστεί και άρα να επιβιώσει. Και αυθόρμητα ελπίζουν να δημιουργηθεί στις εκλογές μια κυβέρνηση που θα κοιτάξει και το φτωχό, όπως λέγεται.

Ο άνεργος, ο κόσμος που ζει με 300 και 500 ευρώ, όλοι οι εξαθλιωμένοι, έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους και κάθε δικαίωμα να αγανακτούν και να εξεγείρονται, κάθε δικαίωμα να ζητούν εδώ και τώρα επίλυση στοιχειωδών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.
Το ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα υπάρξει λύση αυτών και πολλών άλλων προβλημάτων.
Δηλαδή πώς είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί η ανεργία, η πλήρης αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, πώς θα γίνει δυνατό να υπάρχει σταθερή δουλειά για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς και ελεύθερο χρόνο και πολλά ακόμα; Και είναι δυνατό να δημιουργηθεί μία κυβέρνηση που θα τα αντιμετωπίσει; Όσοι εργατοϋπάλληλοι και άλλοι βιοπαλαιστές θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό, ας επιτραπεί να πούμε ότι έχουν αυταπάτες. Από την εξαθλίωση που τους οδήγησε η αντιλαϊκή πολιτική πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα και να αντεπιτεθούν σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και τις πρωτοπόρες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις και μάλιστα με ταξικό μίσος για εκείνους που ευθύνονται: Τα μονοπώλια, τα κόμματά τους, η ΕΕ. Δεν έχουν άλλη επιλογή. Διαφορετικά θα υποστούν τα ίδια και χειρότερα. Και κυρίως τα παιδιά τους.

Ποια είναι εκείνη η κυβέρνηση που και να ήθελε, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την ανεργία, τα μεροκάματα πείνας, την ακρίβεια, το Ασφαλιστικό, δίχως να τα βάλει με τα μονοπώλια και την ΕΕ; Τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αν ακόμα υποθέσουμε ότι υπήρχε και το επιχειρούσε, θα ήταν υποχρεωμένη να συγκρουστεί εφ' όλης της ύλης με τα μονοπώλια και την ΕΕ, που θα αντιδρούσαν και θα την υπονόμευαν. Για παράδειγμα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε _πάλαι ποτέ, ότι η λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση θα καταργήσει το μνημόνιο. Αυτό σημαίνει απευθείας σύγκρουση με την ΕΕ και με το εγχώριο κεφάλαιο, άρα υπονόμευση της αριστερής κυβέρνησης από τη μεριά τους και διαφόρων μορφών οικονομική και πολιτική αντίδραση, που θα έφερνε αυτήν την κυβέρνηση μπροστά στην ανάγκη να προχωρήσει στη ρήξη με την ΕΕ, βγάζοντας την Ελλάδα από αυτήν. Διαφορετικά θα υποχρεωνόταν σε αναδίπλωση, οδηγώντας το λαό σε μία ακόμα τραγωδία. Πολύ περισσότερο που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι μόνο αντίθετος με την αποδέσμευση από την ΕΕ αλλά και €υρωλάγνος…Πολύ περισσότερο τώρα που επίκειται νέα θύελλα αντιλαϊκής επίθεσης μετά τις εκλογές, πολύ περισσότερο που αυτή έχει αποφασιστεί και τα αστικά κόμματα, όποια κυβέρνηση κι αν διαμορφώσουν, έχουν δεσμευτεί να την υλοποιήσουν.

Το ΚΚΕ αξιοποιεί και τις βουλευτικές εκλογές ως ένα μέτωπο της ταξικής πάλης και ζητάει από το λαό να το υπερψηφίσει, ώστε να εκφραστεί και στην κάλπη ένα ισχυρό πλήγμα στο σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα. Αυτή η αποφασιστική ενίσχυση θα δυναμώσει την εργατική - λαϊκή πάλη μετά τις εκλογές, μέχρι να το ανατρέψει.

Απ' όλα τα προηγούμενα -και πρωταρχικά βεβαίως από το πρόγραμμα του ΚΚΕ- συνάγεται ότι το ΚΚΕ δεν είναι ένα από τα λεγόμενα “αριστερά” κόμματα. Είναι Κομμουνιστικό Κόμμα, όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στο περιεχόμενο. Αν ήταν μόνο στο όνομα, όπως συμβαίνει με άλλα κομμουνιστικά κόμματα, η αστική τάξη δεν θα το αντιμετώπιζε ως εχθρό της, αλλά ως εφεδρικό πολιτικό προσωπικό της.

Ο χαρακτήρας των κομμάτων δεν προσδιορίζεται γεωγραφικά, όπως επιχειρείται και έχουν καθιερώσει: Δεξιά, κέντρο, αριστερά, κεντροαριστερά και πάει λέγοντας. Αυτή η ονομασία δεν λέει τίποτα. Αντίθετα, συγκαλύπτει την ταξική έκφραση των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται με τη μια ή την άλλη ονομασία. Συγκαλύπτει και το διαφορετικό χαρακτήρα του ΚΚΕ από τη στιγμή που το τσουβαλιάζουν με άλλους στη λεγόμενη αριστερά.

Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης. Τα άλλα κόμματα εκφράζουν τα αστικά συμφέροντα, ανεξάρτητα από το αν ονομάζονται σοσιαλδημοκρατικά ή αλλιώς.

Ακριβώς επειδή το ΚΚΕ είναι Κομμουνιστικό Κόμμα και ακριβώς επειδή έχει το συγκεκριμένο πρόγραμμα, είναι το κόμμα που μπορεί να εκφράσει τα συμφέροντα όχι μόνο της εργατικής τάξης, αλλά και των άλλων εργαζομένων - αυτοαπασχολούμενων. Άρα και τα συμφέροντα όλων εκείνων που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί ή ριζοσπάστες της αριστεράς, ανεξάρτητα αν δεν συμφωνούν με το ΚΚΕ σε όλα. Είναι το μόνο κόμμα στο οποίο μπορούν να ακουμπήσουν, σίγουροι ότι δεν θα τους πει αύριο διαφορετικά πράγματα απ' αυτά που λέει και κάνει σήμερα. Δεν ψαρεύει σε θολά νερά ούτε πατάει σε πολλές βάρκες.

Δείτε και
Θέλει το ΚΚΕ να κυβερνήσει ή θέλει να είναι κόμμα αντιπολίτευσης;

Δεν είναι χαμένη η ψήφος
που δεν κρίνει το ποιος θα κυβερνήσει;

Το επιχείρημα της «χαμένης ψήφου» το επιστρατεύουν κάθε φορά όσοι θέλουν ο λαός να αποδέχεται τον εκβιασμό ότι το μόνο που μπορούμε να διαλέξουμε είναι αν θα ηγηθεί ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας, η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ στη νέα σφαγή των δικαιωμάτων μας, στη νέα κλοπή του εισοδήματός μας για να θησαυρίσει και πάλι το μεγάλο κεφάλαιο.

Το επιχείρημα της «χαμένης ψήφου» το επιστρατεύουν κάθε φορά όσοι θέλουν ο λαός να αποδέχεται τον εκβιασμό ότι το μόνο που μπορούμε να διαλέξουμε είναι αν θα ηγηθεί ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας, η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ στη νέα σφαγή των δικαιωμάτων μας, στη νέα κλοπή του εισοδήματός μας για να θησαυρίσει και πάλι το μεγάλο κεφάλαιο.

Στην πραγματικότητα, όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδειχθεί ότι χαμένη για τον λαό είναι η ψήφος που δίνεται στα κόμματα που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση και τα οποία κινούνται στις ίδιες αντιλαϊκές ράγες. Είναι η ψήφος ενίσχυσης αντιλαϊκών κυβερνήσεων.

• · Χαμένη ήταν η λαϊκή ψήφος στον Μητσοτάκη και τη ΝΔ, που μεταφράστηκε σε «φουλ επίθεση» σε βάρος των εργαζομένων, συνολικά του λαού, σε ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Χαμένη ήταν η «αντιμνημονιακή» ψήφος στον Τσίπρα, που έγινε μνημονιακή. Χαμένη ήταν η ψήφος στο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος του '15, που έγινε ΝΑΙ. Αλήθεια, πόσο «κερδισμένη» για τον λαό ήταν η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ που στήριξε το 50% των νομοσχεδίων της ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ που στήριξε πάνω από το 70% αυτών των νομοσχεδίων;
• · Χαμένη και σε αυτές τις εκλογές είναι η ψήφος που την επόμενη μέρα θα βρεθεί απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα, που θα κάνει «ταμείο» υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι η ψήφος εμπιστοσύνης στις αντιλαϊκές δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, στις πολιτικές που εντείνουν την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, στα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Εκεί θα καταθέσουν την ψήφο τους
ΝΔ _ΣΥΡΙΖΑ _ΠΑΣΟΚ

Χαμένη είναι η ψήφος των χαμηλών προσδοκιών, η οποία δίνεται στη λογική του «μικρότερου κακού», που έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί τον δρόμο να πάμε από το κακό στο χειρότερο. Χαμένη είναι όμως και η ψήφος σε κόμματα - «μπαλαντέρ» ή διάττοντες αστέρες, που, αφού εκτελέσουν την αποστολή τους στο αστικό πολιτικό σύστημα, μετά εξαφανίζονται.

Όσοι - πάνω από τους μισούς, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις - λένε ότι δεν θέλουν «κανέναν από τους δύο», και ψηφίζουν με «βαριά καρδιά» «έναν από τους δύο», πρέπει να κάνουν το βήμα, να επιλέξουν τη μόνη ψήφο που θα είναι κέρδος για τον λαό.

Είναι η ψήφος στο ΚΚΕ, που εκφράζει τη συνέπεια λόγων - έργων, που δεν θα τον απογοητεύσει, που θα τη βρει δίπλα του σε κάθε αγώνα, που σίγουρα δεν θα τη βρει απέναντί του.
Είναι η ψήφος που θα μετρήσει την επόμενη μέρα άμεσα στη δύναμη του εργατικού - λαϊκού κινήματος να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση, να αποσπάσει ορισμένες κατακτήσεις και μέτρα υπέρ των εργαζομένων.

Είναι η ψήφος που συμβάλει στο να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική διέξοδο υπέρ του λαού.