Aλεξάνδρεια: Πριν 2.200 χρόνια το πρώτο "Strip Mall" εμπορικό κέντρο στον κόσμο

 

Τα ερείπια ενός εμπορικού κέντρου της ελληνορωμαϊκής εποχής έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη:
Ο οικισμός του 6ου πΧ. αιώνα που χτίστηκε από χριστιανούς προσκυνητές πάνω από τα ερείπια ενός ρωμαϊκού αμπελώνα στην Αίγυπτο, περιείχε καταστήματα, δημόσια μπάνια και νοσοκομείο.

Η «πόλη σε πόλη» (city within a city) βρισκόταν στη Μαρέα (νότιες όχθες της λίμνης Μαρεώτιδα), νυν χωριό Χαβουρίγια κοντά στην Αλεξάνδρεια
Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν μαγνητικές ανωμαλίες που υποδεικνύουν μια πυκνή αστική περιοχή χωρίς αμυντικά τείχη
Οι «ενότητες» ομοιόμορφου μεγέθους, ~45Χ33 πόδια χρησιμοποιήθηκαν για δημόσια λουτρά, καταστήματα, κατοικίες, νοσοκομείο και άλλες χρήσεις

Πιστεύεται ότι χτίστηκε από χριστιανούς προσκυνητές καθ 'οδόν προς το Αμπού Μένα (σσ. Άγιος Μηνάς, πόλη χριστιανικού λατρευτικού κέντρου των Κοπτών, η οποία φιλοξενούσε σύνολο μοναστηριών, στην Αίγυπτο της ύστερης αρχαιότητας, 45km ΝΔ από την Αλεξάνδρεια).
Το συγκρότημα είναι ένα σπάνιο δείγμα πρωτότυπου πολεοδομικού σχεδιασμού στη βυζαντινή εποχή, όπου οι ρωμαϊκές και ελληνικές δομές συνήθως επαναχρησιμοποιήθηκαν - «εξαιρετικά σπάνιο» στην ύστερη αρχαιότητα, σύμφωνα με μια έκθεση στο περιοδικό Antiquity, επειδή οι κατασκευές που κατασκευάστηκαν από Έλληνες και Ρωμαίους ήταν ακόμα άμεσα διαθέσιμες.
Τα αποχωρητήρια στο συγκρότημα «τοποθετήθηκαν μακριά από σπίτια, γεγονός που αποδεικνύει ότι η πόλη αναπτύχθηκε για την εποχή της», λένε οι ειδικοί.

Ο γενικός γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων, Μουστάφα Ουαζίρι επεσήμανε ότι η σημασία της ανακάλυψης αυτής έγκειται στο γεγονός ότι παρουσιάζει τις πολλές και σημαντικές δραστηριότητες που καταγράφονται στα εξωτερικά τείχη της αιγυπτιακής πόλης κατά την ελληνορωμαϊκή εποχή, και όπου περιελάμβαναν χώρους ανάπαυσης για ταξιδιώτες και επισκέπτες στην περιοχή μέχρι και την απόκτηση των απαραίτητων αδειών εισόδου, αλλά και χώρους για την εξέταση και τον καθορισμό των φόρων στα εμπορεύματα που εισάγονταν στην πόλη.
Με άλλα λόγια, ο χώρος αυτός αποτελούσε ένα διαμετακομιστικό κέντρο, για ταξιδιώτες, επισκέπτες και εμπόρους στο οποίο υπήρχαν και χώροι όπου μπορούσαν να ξεκουραστούν οι ταξιδιώτες πριν τους δοθεί ένα είδος άδειας εισόδου και παραμονής στην πόλη της Αλεξάνδρειας. Υπήρχαν μέχρι και αρμόδιοι που εκτιμούσαν τα προς είσοδο εμπορεύματα και όριζαν τους απαιτούμενους φόρους.

Όλη η περιοχή χωριζόταν από έναν κεντρικό δρόμο κάθετο και παράλληλες οδούς, όλοι συνδεδεμένοι με δίκτυο λυμάτων.
Υπήρχαν επίσης πηγάδια, αγωγοί νερού χώροι αποθήκευσης, όπου βρέθηκαν αγγεία, αγάλματα και άλλα εκθέματα, ενώ ανακαλύφθηκαν εργαστήρια και καταστήματα για την κατασκευή και πώληση αγαλμάτων θεοτήτων, αυτοκρατόρων και προσωπικοτήτων, μεταξύ των οποίων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τους αρχαιολόγους να βρίσκουν καλούπια για την κατασκευή αυτών των αγαλμάτων και μια προτομή από αλάβαστρο, μερικά από τα οποία αντικείμενα χρησίμευαν για την παραγωγή φυλακτών για τους πολεμιστές.
Όλος αυτός ο χώρος λειτούργησε από τον ΙΙ (κατ' αλλους VI) αιώνα π.Χ. μέχρι τον IV αιώνα μ.Χ.

Κώστα Παρθένη
Τοπίο στην Αίγυπτο - κανάλι Μαχμουντία (Αλεξάνδρεια)

Η Αλεξάνδρεια ιδρύθηκε στο δυτικό άκρο του Δέλτα του Νείλου το 331 π.Χ. από τον Μέγα Αλέξανδρο και αντικατέστησε σύντομα το Μέμφις ως πρωτεύουσα της Αιγύπτου και την αυτοκρατορία των Πτολεμαίων, εστιάζοντας έτσι την Αίγυπτο πιο αποφασιστικά από ποτέ στην ανατολική Μεσόγειο.
Έγινε κέντρο του ελληνιστικού πολιτισμού καθώς η αυλή των Πτολεμαίων προσέλκυσε σημαντικούς ποιητές και μελετητές, έπαιξε επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικονομία και το εμπόριο, αποστράγγιζοντας την αιγυπτιακή ενδοχώρα, την Ερυθρά Θάλασσα τον Ινδικό Ωκεανό κλπ.

Η Αλεξάνδρεια πρέπει να ήταν η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της περιοχής (τουλάχιστον 1.000.000 κάτοικοι τον Ι πΧ. αιώνα).
Ο γεωγράφος Στράβων (φιλόσοφος και ιστορικός επίσης), επισκέφθηκε την Αίγυπτο το 25-24 π.Χ παρέα Aelius Gallus και έδωσε μια πρώτη καλή περιγραφή της πόλης.
Πολλά από τα χαρακτηριστικά της εξαφανίστηκαν την εποχή του Διοκλητιανού (284-305) ως συνέπεια κοινωνικών ανακατατάξεων με πρωτόγνωρη οικοδομικής δραστηριότητας, αλλά και καταστροφών (φυσικές και πόλεμοι ιδίως τον ΙΙΙ αιώνα) δημιουργώντας ένα είδος ασυνέχειας μεταξύ της ελληνιστικής και της πρώιμης ρωμαϊκής Αλεξάνδρειας, αφενός, και της Βυζαντινής πόλης, αφετέρου. πολλά σημαντικά χαρακτηριστικά παραμένουν, ωστόσο, σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητα.
Όπως και πριν, τα δύο θαλάσσια λιμάνια, το Μεγάλο Λιμάνι και το Λιμάνι του Eunostus (ευ-νόστος), υπήρχαν, χωρισμένα από το Επταστάδιο, το οποίο συνέδεε την ηπειρωτική χώρα και το λεγόμενο νησί του Φάρου, με τον περίφημο φάρο του ΙΙΙ αιώνα πΧ., ενώ αυτά τα λιμάνια εξασφάλισαν την ανταλλαγή αγαθών μεταξύ της Μεσογείου και της Αιγύπτου, οι λιμενικές εγκαταστάσεις στη νότια πλευρά της Αλεξάνδρειας και η βόρεια όχθη της λίμνης Μαρεώτης έφεραν την πρωτεύουσα σε επαφή, μέσω καναλιών, με τον Κανόνα του Νείλου, το Δέλτα του και με την Άνω Αίγυπτο.
Πιο πρόσφατα, οι Πολωνοί αρχαιολόγοι που σκάβουν στην Kom al-Dikka, στο κέντρο της Αλεξάνδρειας, ανακάλυψαν σημαντικά τμήματα της ρωμαϊκής και βυζαντινής πόλης: μια μικρή, πολύ πυκνή συνοικία της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου, λουτρά (πιθανώς χρονολογούνται από το XNUMXος αιώνας μΧ.), ένα δημόσιο κτίριο (ερμηνευμένο ως ωδείο), και ένα άλλο κτίριο με σειρές μαρμάρινων καθισμάτων που οι ανασκαφείς θεωρούνταν θέατρο, αλλά το οποίο ο Balty έχει αναγνωρίσει ως βουλευτήριο, αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου της Ρωμαϊκής Αλεξάνδρειας.
Το ίδιο μέρος απέδωσε δεκάδες σκίτσα και σχέδια που σχετίζονται με τον ιππόδρομμο και με άλλα μοτίβα.
Ως πρωτεύουσα της Provincia Aegyptus των Ρωμαίων ήταν η έδρα του praefectus Aegypti (εκπρόσωπος του αυτοκράτορα στην επαρχιακή διοίκηση).

Ως πρωτεύουσα της Πτολεμαϊκής, Ρωμαϊκής και Βυζαντινής Αιγύπτου, και ως σταυροδρόμι πληθυσμών και προϊόντων, η Αλεξάνδρεια είχε γίνει πολυπληθυσμική: εκτός από μετανάστες και εμπόρους από τις περιοχές της Ελλάδας και της Εγγύς Ανατολής, μεταξύ των οποίων πολλοί Εβραίοι, υπήρχε κι ένας πυρήνας γηγενών Αιγυπτίων που είχε ως επίκεντρο το παλιό χωριό Rakoti (το ΒΔ του Δέλτα του Νείλου), που είχε γίνει μια σημαντική συνοικία της πόλης γύρω το Serapeum. Η κίνηση αυτόχθονων εξελίχτηκε σε άγριο κυνηγητό -με εντολή της ρωμαϊκής κυβέρνησης γιατί θεωρήθηκε απειλή του «ελληνιστικού χαρακτήρα» της.
Η Αλεξάνδρεια υπέστη τρομερές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, καθώς και σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, κατά τη διάρκεια των ταραχών και των πολέμων του δεύτερου και τρίτου αιώνα -το Brucheion, για παράδειγμα, είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά κατά τη διάρκεια της εβραϊκής εξέγερσης του 115-117.
Ανέκαμψε από την εποχή του Αδριανού (117-138), τα τείχη της πόλης ξαναχτίστηκαν από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες, αλλά περιλάμβαναν μικρότερη επιφάνεια (εγκατάλειψη των ανατολικών συνοικιών) και ο πληθυσμός της περιορίστηκε στις~ 500.000.
Καθώς η Αλεξάνδρεια έπρεπε να υπηρετήσει τη Ρώμη συνεισφέροντας σε μεγάλο βαθμό στην τροφοδοσία της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας κατά τους τρεις πρώτους αιώνες της χριστιανικής εποχής, έτσι έπρεπε να υποκύψει στην Κωνσταντινούπολη όταν αυτή έγινε έδρα των αυτοκρατόρων της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας –με προϊόντα και φόρους τώρα προς τη νέα πρωτεύουσα, πάντως -ακόμη και τότε παρέμεινε πιθανώς το σημαντικότερο οικονομικό κέντρο του μεσογειακού κόσμου.
Από αυτή την άποψη, η πρωτεύουσα της Αιγύπτου εξυπηρετήθηκε καλά από άφθονο και άκρως εξειδικευμένο επαγγελματικό εργατικό δυναμικό (ύφανση λινού, επεξεργασία πάπυρου, εμφύσηση γυαλιού, κατασκευή αρωμάτων, κοσμημάτων και ποτών), ενώ οι υπηρεσίες μεταφοράς, ύψιστης σημασίας σε μια εμπορική πόλη, λειτουργούσαν μέσω ενώσεων.
Καλά εξοπλισμένο με λιμάνια τόσο στη θάλασσα όσο και στη βόρεια όχθη της λίμνης Μαρεώτη, η Αλεξάνδρεια εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες της τοποθεσίας της στο μεταίχμιο Μεσογείου και Νείλου, με το εμπόριο να εξακολουθεί να ευδοκιμεί όχι μόνο με τους γείτονες στη Δυτική και την Εγγύς Ανατολή αλλά και με τη Μέση και την Άπω Ανατολή.
Ο σημαντικός ρόλος της Αιγύπτου στη διατήρηση της Κωνσταντινούπολης και των βυζαντινών στρατών όχι μόνο αντικατοπτρίζει τη βοηθητική λειτουργία της Αλεξάνδρειας σε σχέση με τη βυζαντινή πρωτεύουσα, αλλά δείχνει επίσης πόσο ουσιαστικό ήταν για τον αυτοκράτορα και την κεντρική διοίκηση να διασφαλίσουν την υποταγή της Αιγύπτου την περίοδο δυνητικής κοινωνικής σύγκρουσης στα τέλη της Ρωμαϊκής περιόδου.
Πολλοί Αιγύπτιοι της ενδοχώρας, επειδή δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν τους φόρους τους, κατέφυγαν στην Αλεξάνδρεια, κάνοντας μάστιγα την ανεργία, παρά τις οικονομικές ευκαιρίες, ιδιαίτερα κατά τους χειμερινούς μήνες, όταν η πλοήγηση στη Μεσόγειο έπρεπε να διακοπεί και πολλοί ναυτικοί και λιμενεργάτες ήταν αδρανείς.
Υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ αυτών των φτωχότερων στρωμάτων και των πλουσιότερων και όταν αυτές οι οικονομικές και κοινωνικές εντάσεις τροφοδοτήθηκαν από θρησκευτικές συγκρούσεις, όπως συνέβη τον τέταρτο αιώνα, (όταν οι ειδωλολάτρες ήταν ακόμη πολυάριθμοι), αυτό οδήγησε σε αιματηρές εκρήξεις και στους επόμενους αιώνες της βυζαντινής κυριαρχίας, η αστική αναταραχή είναι ένα επαναλαμβανόμενο  φαινόμενο, εν μέσω άρτου και θεαμάτων (έντονο ενδιαφέρον για ελεγχόμενη μαζική διασκέδαση με τον ιππόδρομο και τις άμαξες του να απολάμβαναν ιδιαίτερη δημοτικότητα, μαζί με τις δημόσιες διασημότητες της εποχής).
Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει σειρά από σκίτσα και σχέδια, που ανακαλύφθηκαν από πολωνούς αρχαιολόγους στην κεντρική συνοικία της Kom al-Dikkah, σε ένα κτίριο που μπορεί να ήταν το βουλευτήριο της ύστερης Ρωμαϊκής Αλεξάνδρειας

Ακολουθεί –όπως και για όλη την ευρύτερη περιοχή (τόσο στην Περσία και Μέση Ανατολή όσο και στις ανατολικές επαρχίες του Βυζαντίου) η κυριαρχία των Αράβων: μετά την πτώση του ανατολικού προπύργιου της Αιγύπτου, το Pelusium (639), τα αραβικά στρατεύματα του 'Amr κυριαρχούν στο Δέλτα, η Βαβυλώνα έπεσε 6-Απρ-641 και η Αλεξάνδρεια ακολούθησε στις 12-Σεπ-642.

Δείτε (και)…

Η πόλη είχε όμως χάσει πολύ νωρίτερα την αίγλη της λόγω δραματικής μείωσης του θαλάσσιου εμπορίου (ο πληθυσμός της είχε συρρικνωθεί σε 4.000 μόνο). Η παρακμή της συνεχίστηκε με τη μεταφορά της πρωτεύουσας στο Κάιρο το 969 και επιταχύνθηκε IV αιώνα όταν το κανάλι που τη συνέδεε με τον Νείλο αχρηστεύτηκε από φερτά, ενώ δέχτηκε πλήγμα από τον ισχυρό σεισμό του 1309 (καταστράφηκε κι ο εμβληματικός της Φάρος)
Το 1517 η Αίγυπτος κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς και εντάχθηκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία, περίοδο κατά την οποία το «ελληνικό δαιμόνια» ανέλαβε σημαντικά πόστα αξιώματα. Μεταξύ αυτών σημαντικότερος ήταν ο Ραγίβ Πασάς (μουσουλμάνος Έλληνας γενίτσαρος) που ανελίχθηκε στη θέση του πρωθυπουργού το 1882.
Ο Ναπολέοντας την κατέλαβε το 1798, αλλά η πόλη παρέμεινε υπό γαλλική διοίκηση μόλις μέχρι το 1801 οπότε έπεσε στα χέρια των Άγγλων ως «ανεξάρτητο προτεκτοράτο».
Κατά τον 19^ο αιώνα –με τη δημιουργία του αστικού ελληνικού κράτους και τον κοσμοπολιτισμό του στα σπάργανα εμφανίζονται εκεί οι πρώτες οργανωμένες ομάδες κεφαλαιοκρατών (με συνδέσμους τύπου ΣΕΒ  και συλλόγους) κυριαρχώντας στην πολιτική οικονομική και πολιτιστική ζωή (οι πρώτες τράπεζες της Αιγύπτου δημιουργήθηκαν από Έλληνες - οικογένεια Συναδινού κλπ).
Το 1907 η επίσημη απογραφή κατέγραψε 62.973 έλληνες στην Αίγυπτο, που ως το 1940 έγιναν 250.000 (πάνω από 90% στην Αλεξάνδρεια).
Και μετά ήρθε ο (Γκαμάλ Αμπντέλ) Νάσερ (1952) που ξεκίνησε γεωργική μεταρρύθμιση και εθνικοποίηση των βιομηχανιών (με έμφαση 1957 και αργότερα).
Λογική συνέπεια  χιλιάδες έλληνες και ξένοι να εγκαταλείψουν τη χώρα (αυτό που το επίσημο κράτος μας ονόμασε «εκτοπισμό των Ελλήνων από την Αίγυπτο»).
Παρέμειναν λίγοι (4-5.000), που μπήκαν στο παιχνίδι με τα νέα δεδομένα.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες “Και μαθαίνεις -μαθαίνεις με κάθε αντίο μαθαίνεις”…

Τέτοιες μέρες (24 Αυγούστου) του 1899, γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες, ο Jorge (Francisco Isidoro) Luis Borges (Acevedo) - Χόρχε Λουίς Μπόρχες, πέθανε στη Γενεύη, 14-Ιουν-1986: συγγραφέας (όπου κυριαρχεί το στοιχείο του φανταστικού) δοκιμιογράφος, ποιητής και κριτικός από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές μορφές του 20ού αιώνα.
Σταδιακά τυφλώθηκε σχεδόν 100% (κληρονομικότητα από τον πατέρα του)

Με κάθε αντίο μαθαίνεις…

“Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή…
Και μαθαίνεις πως αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια
Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις
Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού
Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, γιατί το έδαφος του Αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις.
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό.
Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια
Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις
Και μαθαίνεις. μαθαίνεις με κάθε αντίο μαθαίνεις..” 

“Ποίημα στους φίλους”

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙ όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου.
Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου. Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου. Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου να κρατηθείς και να μη πέσεις.
Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου. Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.
Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις, όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου όταν κάποιες θλίψεις σου σκίζουν την καρδιά, όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου και να μαζέψω τα κομμάτια της για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.
Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος πρέπει να γίνεις. Μόνο μπορώ να σ` αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου.
Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν τους φίλους μου και τις φίλες μου, δεν ήσουν πάνω ή κάτω ή στη μέση.
Δεν ήσουν πρώτος ούτε τελευταίος στη λίστα. Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.
Να κοιμάσαι ευτυχισμένος. Να εκπέμπεις αγάπη. Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.
Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες. Να ακούμε την καρδιά μας. Να εκτιμούμε τη ζωή.
Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος στη λίστα σου.
Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.

(Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ποιήματα, μετάφρ. Δ. Καλομοίρης , Ελληνικά Γράμματα, 1995)

Αφού τέλειωσε ο Α΄ Παγκόσμιος, έζησε τρία χρόνια σε Λουγκάνο, Βαρκελώνη, Μαγιόρκα, Σεβίλλη και Μαδρίτη.
Στην Ισπανία ο Μπόρχες έγινε μέλος του αβάν-γκαρντ ουλτριστικού λογοτεχνικού κινήματος. Το πρώτο του ποίημα, «Ύμνος στη Θάλασσα», εκδόθηκε στο περιοδικό Grecia (=Ελλάδα).  Εκεί συναναστράφηκε αξιόλογους Ισπανούς συγγραφείς

Το 1921 ο Μπόρχες επέστρεψε με την οικογένειά του στο Μπουένος Άιρες όπου εισήγαγε το ουλτριστικό δόγμα και ξεκίνησε την καριέρα του ως συγγραφέας δημοσιεύοντας σε λογοτεχνικά περιοδικά.
Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του ήταν η Fervor de Buenos Aires (Πάθος για το Μπουένος Άιρες, 1923). Συνεισέφερε στην αβάν-γκαρντ επιθεώρηση Martín Fierro (της οποίας η «τέχνη για την τέχνη» προσέγγιση ήταν αντίθετη με την πιο πολιτικοποιημένη ομάδα του Μποέδο), συν-ίδρυσε τα περιοδικά Prisma (1921–1922 και Proa, 1922–1926).
Ήταν τακτικός συνεργάτης, από το πρώτο κιόλας τεύχος, στο περιοδικό Sur, που έγινε σημαντικότατη λογοτεχνική αναφορά της Αργεντινής (ξεκίνησε το 1931 από τη Victoria Ocampo συγγραφέα και διανοούμενη της Αργεντινής, που περιγράφεται από τον Borges ως La mujer más argentina –η πιο Αργεντίνα γυναίκα.
Η Οκάμπο γνώρισε τον Μπόρχες στον άντρα της Adolfo Biou Casares (Αδόλφο Μπιόι Κασάρες γαλλικής καταγωγής, ο θεωρείται από τους σημαντικότερους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής), ο οποίος έγινε τακτικός συνεργάτης του Μπόρχες και σημαντική φυσιογνωμία της αργεντίνικης λογοτεχνίας.

Την παραμονή Χριστουγέννων το 1938, ο Μπόρχες χτύπησε άσχημα στο κεφάλι σε ατύχημα και παρ' ολίγο να πεθάνει από σηψαιμία — το διήγημά του «Ο Νότος» του 1944 βασίζεται σε αυτό ακριβώς το γεγονός. Ενώ ανάρρωνε από το ατύχημα, άρχισε να γράφει σε ένα στυλ για το οποίο έγινε διάσημος και η πρώτη του συλλογή διηγημάτων, El jardín de senderos que se bifurcan (Ο Κήπος με τα Μονοπάτια που Διακλαδώνονται).
Χωρίς σταθερή δουλειά, με την όρασή του να μειώνεται εξαιτίας του γλαυκώματος και ανήμπορος να στηρίξει πλήρως τον εαυτό του ως συγγραφέας, ο Μπόρχες ξεκίνησε «καριέρα» δίνοντας δημόσιες διαλέξεις.

Το 1961 μοιράστηκε με τον Σάμιουελ Μπέκετ το Βραβείο Φορμεντόρ. Το γεγονός ο Μπέκετ ήταν ήδη πολύ γνωστός στον αγγλόφωνο κόσμο, ενώ μέχρι τότε ο Μπόρχες παρέμενε άγνωστος και αμετάφραστος, κίνησε την περιέργεια πολλών για να μάθουν ποιος είναι.
Η ιταλική κυβέρνηση τον ονόμασε Commendatore, το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν τον κάλεσε για ένα χρόνο. Αυτό οδήγησε στην πρώτη περιοδεία διαλέξεών του στις ΗΠΑ. Ακολούθησαν οι πρώτες μεταφράσεις έργων του στα αγγλικά το 1962, και τα επόμενα χρόνια περιοδείες στην Ευρώπη και την περιοχή των Άνδεων στη Νότια Αμερική.
Το 1965 τιμήθηκε με διάκριση από τη βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου Ελισάβετ Β΄.
Το 1980 του δόθηκε το Prix mondial Cino Del Duca, ενώ πολλές άλλες τιμές και βραβεία ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια, όπως τη γαλλική Λεγεώνα της Τιμής το 1983 και το Βραβείο Θερβάντες.

Μάλλον δεδομένη η σιωπηλή στήριξή του στις στρατιωτικές δικτατορίες σε Αργεντινή, Ουρουγουάη και αργότερα Χιλή και αλλού, μέσα από μια πολιτική στάση που ίδιος αποκαλούσε Anarco pacifismo -"αναρχο-ειρηνισμό".

Αν και πασίγνωστος τουλάχιστον από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, δεν κέρδισε ποτέ Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας –ούτε και προτάθηκε.
Μετά το 1975, τη χρονιά που πέθανε η μητέρα του, ο Μπόρχες άρχισε μια σειρά από μεγάλα ταξίδια σε όλο τον κόσμο, τα οποία συνεχίστηκαν μέχρι τον θάνατό του. Το 1984, ήρθε στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στην Αθήνα, κι ύστερα στο Ρέθυμνο, όπου αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Τον συνόδευε στα ταξίδια αυτά μία βοηθός του, η Μαρία Κοδάμα (Αργεντινή ιαπωνικής και γερμανικής καταγωγής).

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες πέθανε από καρκίνο του ήπατος στη Γενεύη και τάφηκε στο Βασιλικό Κοιμητήριο (Πλενπαλέ). Στη Γενεύη, προς μεγάλη έκπληξη των στενών του φίλων, μεταξύ αυτών του Αδόλφο Μπιόι Κασάρες, λίγο πριν πεθάνει παντρεύτηκε τη Μαρία Κοδάμα, που απέκτησε όλα τα δικαιώματα των γραπτών του, τα οποία της αποφέρουν εισόδημα πολλών εκατομμυρίων, αλλά το κυριότερο αναδείχτηκε μεγάλο εμπόδιο για την πρόσβαση στα γραπτά του (βλ. άρθρα σε Le Nouvel Observateur, El País La Nación κλπ.)

Βλέπε και αφιέρωμα στο Περιοδικό «Διαβάζω» Οκτ-1983 Τεύχος 79  

Εργογραφία στα ελληνικά μπορείτε να δείτε αναλυτικά στο biblionet.gr (με αναλυτικά στοιχεία και διαθεσιμότητα), επίσης 1930: Evaristo Carriego (Εβαρίστο Καριέγκο), δοκίμια για τον Αργεντινό ποιητή Εβαρίστο Καρίεγκο - 1935: Historia universal de la infamia (Παγκόσμια ιστορία της ατιμίας), συλλογή «αφηγηματικών πειραμάτων κάτι μεταξύ φάρσας και ψευτοδοκιμίου», 1944: Ficciones (Μυθοπλασίες), συλλογή διηγημάτων που έχει τιμηθεί με το «Prix Formentor International» το 1961, 1949: El Aleph (Το Άλεφ), δοκίμια και μικρά αφηγήματα, 1952: Otras inquisiciones 1937-1952 (Διερευνήσεις), δοκίμια και λογοτεχνική κριτική,  1953: Historia de la eternidad (Ιστορία της αιωνιότητας), συλλογή δοκιμίων και μικρών αφηγημάτων 1953: El "Martín Fierro" (Το «Μαρτίν Φιέρρο), δοκίμιο για το ομώνυμο λαϊκό ποίημα της Αργεντινής, 1960: El Hacedor (Ο δημιουργός), ποιήματα και μικρά αφηγήματα, 1967: El libro de los seres imaginarios (Το βιβλίο των φανταστικών όντων), αφηγήματα για μυθολογικές μορφές της παγκόσμια λογοτεχνίας, 1969: Elogio de la Sombra (Το εγκώμιο της σκιάς), ποιήματα 1970: El informe de Brodie (Η αναφορά του Μπρόντι), ένδεκα μικρά αφηγήματα - 1972: El oro de los tigres (Το χρυσάφι των τίγρεων) ποιήματα - 1972: Crónicas de Bustos Domecq (Αφηγήσεις του Μπούστος Ντομέκ), μικρά πεζά κείμενα που έγραψε μαζί με τον Αντόνιο Μπιόι Κασάρες, 1975: El libro de arena (Το βιβλίο της αρένας), μικρά πεζά κείμενα, 1976: Que es el budismo? (Τι είναι ο Βουδισμός;), συλλογή διαλέξεων - 1976: Diálogos (Διάλογοι), διάλογος με τον Ερνέστο Σάμπατο - 1977: Rosa y Azul (Ρόδινο και γαλάζιο), συλλογή μικρών αφηγημάτων - 1977: Historia de la noche (Η ιστορία της νύχτας και άλλα ποιήματα), ποιήματα - 1980: Siete noches (Εφτά νύχτες), συλλογή από διαλέξεις του - 1982: Nueve ensayos dantescos (Εννέα δοκίμια για τον Δάντη), δοκίμια για τον ποιητή - 2000: This Craft of Verse (Η τέχνη του στίχου), σειρά διαλέξεων του Μπόρχες στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1967

Για να πάρουμε μια ιδέα

Το βιβλίο άμμου (El libro de arena): Έχει παρόμοια θεματολογία με το διήγημα Ζαφίρ που έγραψε το 1949 -και μετά πάλι αλλαγμένο 1974- καθώς εξετάζει το θέμα του αυτοπροσδιοριμού  και της προσπάθειας «απόδρασης από το άπειρο», αλλά και με τη Βιβλιοθήκη της Βαβέλ καθώς στο διήγημα αυτό το άπειρο περιέχεται εντός ενός βιβλίου Ένας Σκωτσέζος πωλητής προσφέρει στον πρωταγωνιστή ένα παράξενο βιβλίο με τις λέξεις Αγία Γραφή (Holy Writ Ιερή εντολή) και στη ράχη Bombay, γραμμένο σε κάποια άγνωστη γλώσσα και περιστασιακά έχει κάποιες απεικονίσεις, είναι πράγματι άπειρο.. Οι σελίδες του αντιγράφου δεν έχουν συσχετιστική αρίθμηση και όταν περάσει ένα από αυτά είναι αδύνατο να βρεθεί ξανά. Το βιβλίο άμμου μπορεί να θεωρηθεί α περιληπτική σύνοψη όπου Μπόρχε μιλά για λύτρωση, την εκδήλωση του υπερφυσικού στον καθημερινό κόσμο, το άπειρο και την εμμονή με την απόλυτη γνώση. Με το που γυρίζει κάποια από τις σελίδες του ταυτόχρονα εμφανίζονται ως δια μαγείας νέες σελίδες στην αρχή και στο τέλος του βιβλίου. Ο αφηγητής αποφασίζει να το αγοράσει προσφέροντας αντίτιμο ότι χρήματα μπορεί να συγκεντρώσει καθώς και μια σπάνια έκδοση της Αγίας Γραφής που διαθέτει και αποκτώντας το πλέον το τοποθετεί στην βιβλιοθήκη του πίσω από το Χίλιες και μια νύχτες. Μετέπειτα αφιερώνει χρόνο στην μελέτη του βιβλίου, τόσο πολύ ώστε η ανάγνωση του γίνεται εμμονή, καταλογογραφεί τις απεικονίσεις του και αποφεύγει να βγει έξω από το σπίτι του φοβούμενος πως αν αφήσει το βιβλίο στο σπίτι αυτό θα κλαπεί. Στο τέλος, συνειδητοποιεί την τερατώδη φύση του βιβλίου και την επιρροή που του ασκεί, και σκέφτεται να το καταστρέψει καίγοντας το, δεν το κάνει όμως αναλογιζόμενος πως το κάψιμο ενός απείρου βιβλίου θα δημιουργήσει άπειρο καπνό.
Πάει λοιπόν στην Εθνική Βιβλιοθήκη όπου εργαζόταν παλιά, και το τοποθετεί ανάμεσα στα ράφια που βρίσκονται στο υπόγειο, σκεπτόμενος πως το καλύτερο μέρος για να κρύψει κάποιος ένα φύλλο είναι το δάσος

Τι είναι ο El Aleph; … μια σφαίρα διαμέτρου δύο έως τριών εκατοστών που βρίσκεται πίσω από μια σκάλα υπογείου –«Ένα σημείο όπου όλα τα σημεία του σύμπαντος συγκλίνουν» με μια θαυμάσια αναφορά στο γράψιμο και τη δυνατότητα δημιουργίας πέρα από την πραγματικότητα.

Η ιστορία του Irineo Funes -Funes el memorioso, είναι ενός ανθρώπου που μετά από ένα ατύχημα μπορεί να θυμηθεί όλα όσα βλέπει και ακούει, με ένα από τα αγαπημένα θέματα του Borges: ο εκλεπτυσμένος άνθρωπος μπροστά στο χαοτικό και άπειρο σύμπαν.
Ο αφηγητής, μια εκδοχή του ίδιου του Μπόρχες, συναντά τον Ireneo Funes, ένα έφηβο αγόρι που ζει στο Fray Bentos της Ουρουγουάης, το 1884. Ο ξάδερφος του Borges λέει στο αγόρι «τι ώρα είναι»; και ο Funes απαντά αμέσως, χωρίς τη βοήθεια ρολογιού με ακρίβεια δευτερόλεπτου.
Ο Μπόρχες επιστρέφει στο Μπουένος Άιρες, και το 1887 επιστρέφει στο Φρέι Μπέντος, μαθαίνοντας ότι ο Ireneo έχει εν τω μεταξύ υποστεί ατύχημα και είναι ανάπηρος…
Του στέλνει κάτι βιβλία για λατινικά που του ζήτησε και πηγαίνοντας να τον δει –μετά από 2-3 μέρες χαιρετίζεται από τη φωνή του Φούνες που μιλά τέλεια λατινικά, απαγγέλλοντας «την πρώτη παράγραφο του εικοστού τετάρτου κεφαλαίου του έβδομου βιβλίου της Historia Naturalis» (του Πλίνιου του Πρεσβύτερου).
Η ιστορία εγείρει το άλυτο ερώτημα για το πόσες ανεκπλήρωτες δυνατότητες μπορεί να σηκώσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Ο Κήπος των Διαδρομών El jardín de senderos que se bifurcan (αφιερωμένο στην Βικτώρια Οκάμπο): Δύο κατάσκοποι κυνηγούν ο ένας τον άλλον κατά τη διάρκεια του 1^ου παγκόσμιου–βιβλίο «μυστηρίου» που η πλοκή δεν έγκειται στο ποιος θα βρει ποιον, αλλά στο μονοπάτι που θα πάρει ο καθένας μέσα στον δικό του λαβύρινθο.
Αυτή η ιστορία είναι μια μεταφορά των δυνατοτήτων και των συνεπειών που προκύπτουν από τις αποφάσεις μας.

Η συνάντηση: Αυτή η μοναδική ιστορία αγγίζει την αναπόφευκτη κατάσταση του πεπρωμένου που εντοπίζεται. Αυτό φαίνεται στο σχήμα δύο μαχαιριών που ανήκαν σε δύο αντίπαλους που ορκίστηκαν τον θάνατο. Σε αυτή τη γραφή, ο συγγραφέας πετυχαίνει ισορροπία ακροβάτη μεταξύ προβληματισμού, φαντασίας και περιγραφή της βίαιης ζωής των προαστίων της Αργεντινής.
Ο συγγραφέας αφηγείται μια ιστορία του ίσιου που ξεκινάει όταν ως αγόρι πάει σε ένα εξοχικό για μπάρμπεκιου. Το βράδυ, μετά από πολύ ποτό, ένας από τους καλεσμένους προτείνει σε έναν άλλο να παίξει ένα πόκερ και καθώς οι δύο άντρες-Maneco Uriarte & Duncan-ξεκινούν το παιχνίδι, το αγόρι αρχίζει να εξερευνά το σπίτι.
Ο οικοδεσπότης τον βρίσκει και του δείχνει τη συλλογή του με μαχαίρια που ήταν κάποτε στα χέρια διάσημων μαχητών, όταν διακόπτονται από τον ήχο θυμωμένων φωνών. Ο Ουριάρτε κατηγόρησε τον Ντάνκαν για απάτη, που αφού τον αγνόησε για λίγο, τον χτυπάει και τον προκαλεί σε μονομαχία.
Κανένας δεν είχε χειριστεί μαχαίρι στο παρελθόν, αλλά επέλεξαν δύο μαχαίρια από τη συλλογή-το ένα με σταυρό σε σχήμα U και το άλλο μια λεπίδα με ένα μικρό δέντρο πάνω του και μια ξύλινη λαβή… ο Ντάνκαν σκοτώνεται και ο Ουριάρτε μετανιώνει και συμφωνείται μια συνωμοσία σιωπής, "στο Μπουένος Άιρες όλα μπορούν να διορθωθούν".
Είκοσι χρόνια αργότερα ο συγγραφέας λέει σε έναν συνταξιούχο καπετάνιο της αστυνομίας για το περιστατικό.
«Άρχισα να αναρωτιέμαι αν ήταν ο Maneco Uriarte που σκότωσε τον Duncan ή αν με έναν παράξενο τρόπο θα μπορούσαν να ήταν τα όπλα, όχι οι άνδρες, που πολέμησαν ... Τα πράγματα διαρκούν περισσότερο από τους ανθρώπους · ποιος ξέρει αν αυτά τα μαχαίρια θα συναντηθούν ξανά, ποιος ξέρει αν η ιστορία τελειώνει εδώ».

Συνειρμικά…

Ετούτο το μαχαίρι εδώ που θέλεις ν' αγοράσεις,
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζώσει
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί, που κάποια φορά το 'χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.

Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
που ιδιοτροπία μ' έκανε και το 'καμα δικό μου
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μην καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου.

            Αφορισμοί

★ Ο παράδεισος και η κόλαση μου φαίνονται δυσανάλογοι. Οι πράξεις των ανθρώπων δεν αξίζουν τόσο.

★ Κάθε ζωή διαμορφώνεται από μια μοναδική στιγμή, τη στιγμή που ο άνθρωπος συνειδητοποιεί, μια για πάντα, ποιος είναι.
★ Να είμαι μαζί σου και να μην είμαι μαζί σου είναι ο μόνος τρόπος που έχω για να μετρώ τον χρόνο.
★ Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης.
Περπατώ στις συνοικίες μέσα στη μοναξιά της νύχτας και σκέφτομαι πως η νύχτα μας αρέσει γιατί αφαιρεί τις περιττές λεπτομέρειες, όπως ακριβώς κάνει και η μνήμη.

★ Αποφάσισα πολλές φορές να ασχοληθώ με τη μεταφυσική, αλλά με διέκοπτε η ευτυχία.
★ Το γράψιμο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κατευθυνόμενο όνειρο.
★ Χτίζεις στην άμμο και χτίζοντας και ξαναχτίζοντας κάνεις την άμμο πέτρα.
★ Ο χρόνος είναι η τίγρη που με καταβροχθίζει, αλλά εγώ είμαι η τίγρη.
★ Είναι άσκοπο να γράφει κανείς τεράστια βιβλία αναπτύσσοντας σε 500 σελίδες μια ιδέα που μπορεί κάλλιστα να αποδοθεί σε πέντε λεπτά κουβέντας.
★ Το ποδόσφαιρο είναι δημοφιλές επειδή η βλακεία είναι δημοφιλής.
★ Δεν είναι κομψό για έναν τζέντλεμαν, να υποστηρίζει οτιδήποτε άλλο εκτός από μια χαμένη υπόθεση.
★ Έκανε παρέα με πόρνες και με ποιητές… ακόμα και με άτομα πολύ χειρότερα.
★ Φυτέψτε τους δικούς σας κήπους και στολίστε μόνοι σας την ψυχή σας αντί να περιμένετε κάποιον άλλο να σας φέρει λουλούδια.

★ Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζω αν τα γεγονότα που θα σας διηγηθώ είναι τα αίτια ή τα αποτελέσματα.
★ Ο θάνατος είναι το άπειρο που πλησιάζει.
★ Τίποτα δεν είναι χτισμένο πάνω σε βράχο. Όλα χτίζονται στην άμμο, αλλά πρέπει να χτίζουμε σαν η άμμος να ήταν βράχος.
★ Το πρωτότυπο δεν είναι ποτέ πιστό στη μετάφραση.
★ Η αμφιβολία είναι ένα από τα ονόματα της ευφυΐας.
★ Η ίδια η ζωή είναι αφορισμός.
★ Το έργο που έχω αναλάβει δεν είναι πραγματικά δύσκολο, μόνο που θα ‘πρεπε να είμαι αθάνατος για να το φέρω εις πέρας.
★ Μακάρι να υπάρχει παράδεισος ακόμα κι αν η θέση μου είναι στην κόλαση.
★ Ο χειρότερος λαβύρινθος δεν είναι εκείνος με το περίπλοκο σχέδιο που μπορεί να μας παγιδεύσει για πάντα, αλλά μια μοναδική και τέλεια ευθεία γραμμή.
★ Δεν υπάρχει λόγος να χτίσουμε έναν λαβύρινθο όταν ολόκληρο το σύμπαν είναι ένας λαβύρινθος.
★ Δεχόμαστε την πραγματικότητα τόσο εύκολα ίσως επειδή διαισθανόμαστε ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό.
★ Ο Μύθος είναι στην αρχή της λογοτεχνίας και επίσης στο τέλος της.

★★ Τα γηρατειά (όπως τα αποκαλούν οι άλλοι)
μπορεί και να ‘ναι ο καιρός της ευτυχίας μας.
Το ζώο έχει πια πεθάνει η πεθαίνει όπου να ‘ναι.
Απομένει μονάχα ο άνθρωπος και η ψυχή του.

 

 

Διαδίδουμε το εικαστικό λεύκωμα στήριξης του αγώνα 🇨🇺 στο νησί της επανάστασης

 Η Κούβα δεν είναι μόνη της!

«....
Τι άλλο να προσφέρω στην αγαπημένη μου Κούβα, παρά μόνο μπαρουτοκαπνισμένες μορφές από τον αγώνα του λαού σας, που έχω καλά κρυμμένες στην καρδιά μου.

Σήμερα τις βγάζω στο σεργιάνι καρβουνιασμένες από το καμίνι των ταξικών αγώνων, αλληλέγγυες στις μάχες για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης που ακύρωσαν τη λέξη ΑΔΥΝΑΤΟΝ!

Δεχθείτε τα έργα μου, ως ελάχιστη αγάπη και αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο Κουβανικό λαό.

Η Πατρίδα σας Πατρίδα μου!»

Τάκης Βαρελάς

Σήμερα η Κούβα δεν είναι μόνη της!
Οι προβοκάτσιες των ιμπεριαλιστών δεν θα περάσουν! Η Κούβα θα νικήσει!

Αγαπητοί φίλοι της Ειρήνης και της ανθρωπιάς. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας τεράστιας υποκρισίας και προβοκάτσιας των ιμπεριαλιστών σε βάρος της Κούβας και του ελεύθερου Κουβανικού λαού, η οποία δεν μπορεί να κρυφτεί.

60 χρόνια απάνθρωπου οικονομικού αποκλεισμού από τις ΗΠΑ, με 242 πρόσθετα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση Τραμπ ενάντια στην Κούβα, σήμερα εξακολουθεί να εφαρμόζονται από την κυβέρνηση Μπάιντεν, συνοδεύονται από προβοκατόρικες ενέργειες των ιμπεριαλιστών, έχουν ως στόχο να ανατρέψουν τις κατακτήσεις του κουβανικού λαού και την εξουσία του.

Παλιοί και γνώριμοι σήμερα είναι οι ιμπεριαλιστές. Πλέκουν διαρκώς σενάρια για οποιαδήποτε είδους ιμπεριαλιστική επέμβαση ήμερα στην Κούβα, με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Μήπως με αυτό το πρόσχημα δεν έγιναν τα μεγαλύτερα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, στην Γιουγκοσλαβία, την Λιβύη κ.α.

Αλληλέγγυοι, συντασσόμαστε με την Κούβα για να νικήσει η ζωή και η ανθρωπότητα

Η πολύμορφη έμπρακτη αλληλεγγύη στην Κούβα είναι το ζητούμενο για κάθε άνθρωπο που σκέφτεται και δρα ως ελεύθερος άνθρωπος. Οι πρωτοβουλίες της Ελληνικής επιτροπής προσανατολίζονται στη κατεύθυνση να δυναμώσει ο αγώνας για την άρση του 60χρονου αποκλεισμού της Κουβάς και την υπεράσπιση του δικαιώματος ο λαός της Κούβας να αποφασίζει ο ίδιος για την ζωή του.
Στα πλαίσια αυτά έκδωσε το Εικαστικό Λεύκωμα «Η Κούβα δεν είναι μόνη της» με 12 έργα του ζωγράφου Τάκη Βαρελά σε 300 συλλεκτικά αντίτυπα, του οποίου τα έσοδα θα δοθούν για την οικονομική ενίσχυση της Κούβας.

Επίσης συνεχίζεται η συλλογή υπογραφών για την υποστήριξη της πρότασης που κατατέθηκε στις 30/09/2020 η επίσημη πρόταση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ για το ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ 2021 ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ, για Απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης 2021 στην Κουβανική Ιατρική Ταξιαρχία "Henry Reeve", για την πρωτοπόρα Διεθνή δράση της στη μάχη κατά της πανδημίας, στο αρμόδιο Νορβηγικό Ινστιτούτο Νόμπελ, η πρόταση θεωρήθηκε Έγκυρη και καταχωρήθηκε.

Το Εικαστικό Λεύκωμα με τα 12 έργα του ζωγράφου Τάκη Βαρελά «Η Κούβα δεν είναι μόνη της», τυπώθηκε offset, σε 300 συλλεκτικά αντίτυπα, σε χαρτί 300gr velvet, ενσωματωμένα σε folder
Τα έσοδα από την πώληση του θα δοθούν δια μέσου της Πρεσβείας της Κούβας για τις ανάγκες του Κουβανικού λαού.
Διατίθεται από την Επιτροπή για το Νόμπελ Ειρήνης στους Γιατρούς της Κούβας
Τηλ: 2108640054 - 2108220008 - 2108640017 📩  E-mail: newstarcine@gmail.com

ΕΡΓΑ: ΤΙΤΛΟΣ | ΔΙΑΣΤΑΣΗ | ΥΛΙΚΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΕΡΓΟΥ
Υλικό: χαρτί 300gr όπου δεν αναφέρεται διαφορετικά

1.  Διεθνής Ταξιαρχία «Henry Reeve»: 21cm X 19cm Τεχνική: Ακουαρέλα
2. ¡Venceremos! 25 X 32cm Τεχνική: κάρβουνο
3. Επαναστατικό αποτύπωμα: 14 X 21cm Ακουαρέλα | κάρβουνο
4. Του αδυνάτου νικητές: 25 X 32cm - κάρβουνο
5. Ηγέτες των αδυνάτων: 25 X 32cm - Κάρβουνο
6. Κούβα. Η επανάσταση καθημερινή υπόθεση: 25cm X 32cm Ακουαρέλα | κάρβουνο
7. Πρωτομαγιά 40 X 40cm - Ακρυλικά (υλικό Καμβάς)
8. Αχ αυτό το κόκκινο του δρόμου: 40 X 60cm - Ακρυλικά σε καμβά
9. Τσε: 14 X 21cm Ακουαρέλα | κάρβουνο
10. Μάχη των μαχών: 29 X 21cm - Ακουαρέλα
11. Μέσα - έξω, αλληλεγγύη: 29 X 21cm - Ακουαρέλα
12. Ειρήνη εν ζωή: 29 X 21cm - Ακουαρέλα

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για το ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ 2021 ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ, ιδρύθηκε στις 28 Μαρτίου του 2020 και μέχρι σήμερα συγκέντρωσε πάνω από 240.000 υπογραφές για την απονομή του Νόμπελ.

Έχει πάνω από 22.000 μέλη και συσπειρώνει εκατοντάδες χιλιάδες φίλους συναγωνιστές της ειρήνης, αλλά και κόμματα, οργανώσεις αλληλεγγύης, συνδικάτα, δήμους, συλλόγους, που παλεύουν να αναδειχθεί το Αληθινό Αλληλέγγυο και τόσο Ανθρώπινο πρόσωπο της Κούβας, η οποία προφέρει με κάθε της δράση, τις υπηρεσίες της κατά μήκος και πλάτος του πλανήτη, στέλνοντας γιατρούς, καθηγητές και όχι βόμβες, ιδίως στους φτωχούς λαούς ή σε όποιους της το ζητήσουν.

Υπάρχουμε ως αναγκαία πράξη για όσους αγαπούν την Αλήθεια, αγαπούν την Κούβα που συκοφαντείται τόσο άγρια από όσους υπηρετούν συμφέροντα που υποκύπτουν στους εκβιασμούς των ΗΠΑ.

Η Ιατρική Ταξιαρχία "Henry Reeve" με αλτρουισμό καταπολεμά τον COVID-19 σε παγκόσμιο επίπεδο σε 6 μήνες ανέπτυξε 3.700 επαγγελματίες υγείας σε 38 χώρες, που περιέθαλψαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους...

Η δράση της είναι η συνέχεια της παράδοσης της επαναστατικής Κούβας, η οποία εγκαινίασε τέτοιου είδους πράξη το 1963, όταν έστειλε τους πρώτους της γιατρούς στο Αλγέρι, και μέχρι σήμερα δεν σταμάτησε να προσφέρει τις υπηρεσίες της.

Επιστολή προς την Επιτροπή για το Νόμπελ Ειρήνης

Ελληνική πρωτοβουλία για την απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης για τις κουβανικές ιατρικές ταξιαρχίες Διεθνές Τάγμα Ειδικευμένων Ιατρών σε καταστάσεις Καταστροφών και Σοβαρών Επιδημιών, με το όνομα "Henry Reeve”

Προς: Επιτροπή για το Νόμπελ Ειρήνης

Η πανδημία που σαρώνει την ανθρωπότητα έχει ήδη εξαπλωθεί σε 185 χώρες, πλήττοντας 20 εκατομμύρια ανθρώπους και αφανίζοντας -έως τώρα - περισσότερους από 730 χιλιάδες.
Προσπάθειες καταβάλλει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (OMC), ο Παναμερικανικός Οργανισμός Υγείας (OPS), κυβερνήσεις και επιστήμονες σε όλον τον κόσμο.

(σσ.|παρένθεση) Τα παραπάνω αριθμητικά στοιχεία, που έχουν έτσι όταν κατατέθηκε η πρόταση, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουν ανατραπεί πλήρως 213.625.743 οι πληγέντες και 4.458.918 + 610%.
Στον καπιταλιστικό παράδεισο -με γκανιάν τις ΗΠΑ έχουν ήδη μπει σε φάση νέας έξαρσης της πανδημίας και οι προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο να γίνουν ξανά ανεξέλεγκτοι οι επιδημιολογικοί δείκτες δίνουν και παίρνουν.
Αντί η κυβέρνηση Μπάιντεν να πάρει μέτρα ενίσχυσης του συστήματος Υγείας, οι ασφαλιστικές εταιρείες της χώρας ετοιμάζονται να αυξήσουν τα ασφάλιστρα για τους μη εμβολιασμένους, προκειμένου να μειώσουν τα κόστη, σε περίπτωση ραγδαίας αύξησης των νοσηλειών.
Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι «αποκλειστικότητα» των ΗΠΑ, αφού τα ίδια γίνονται σε όλα τα κράτη, απ' όλες τις κυβερνήσεις. Ο κυνισμός τους ξεπερνάει κάθε όριο όταν επικαλούνται τα «δημοσιονομικά όρια» και τις «αντοχές της οικονομίας» για να δικαιολογήσουν την απουσία μέτρων ουσιαστικής προστασίας του λαού, την ώρα που αποθεώνουν την ατομική ευθύνη και την αυτοπροστασία, κρύβοντας πίσω από εκεί τις τεράστιες κρατικές και κυβερνητικές ευθύνες. Κι αυτό γίνεται ακόμα πιο προκλητικό όταν ακούει κανείς τον Μπάιντεν, στο τρίτο κατά σειρά διάγγελμα σ' ένα εξαήμερο, να λέει ότι «οι εκτιμήσεις για το κόστος του πολέμου στο Αφγανιστάν τα τελευταία 20 χρόνια κυμαίνονται από τουλάχιστον 1 μέχρι 2 τρισ. δολάρια. Πρόκειται περίπου για 150 - 300 εκατομμύρια δολάρια τη μέρα».
Οι «προτεραιότητες» των αστικών κυβερνήσεων και δη στην πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη είναι εμφανέστατες, επιβεβαιώνοντας ότι το σύστημά τους έχει πιάσει πάτο, είτε πληρώνει για να σκοτώνει, είτε σκοτώνει επειδή δεν πληρώνει...

Στη συνέχεια η Επιτροπή για το Νόμπελ Ειρήνης στην ιατρική μπριγάδα "Henry Reeve”αναφέρει:
Εν μέσω αυτής της δραματικής κατάστασης μια μικρή χώρα, η Κούβα, έστειλε 45 Ταξιαρχίες της Διεθνούς δύναμης ενάντια σε Φυσικές Καταστροφές και Σοβαρές Επιδημίες «Χένρι Ριβ» σε 38 χώρες, αποτελούμενες από 3.772 γιατρούς, νοσηλευτές και προσωπικό υγείας.
Πάνω από το 60% αυτής της ιατρικής αποστολής είναι γυναίκες. Με απαράμιλλο επαγγελματισμό, ανθρωπισμό και θάρρος αυτοί οι επιστήμονες έχουν περιθάλψει περισσότερους από 250 χιλιάδες ανθρώπους, που μολύνθηκαν με τον ιό Covid-19, κατορθώνοντας να σώσουν τη ζωή σε περισσότερους από 8.000 ασθενείς.
Σε 58 χώρες, 28 χιλιάδες συνεργάτες υγείας εντάχθηκαν στις προσπάθειες αυτών των χωρών για να καταπολεμήσουν την πανδημία, περιθάλποντας περισσότερους από 83 χιλιάδες ασθενείς και σώζοντας τις ζωές σε πάνω από 13 χιλιάδες μέχρι τη στιγμή της σύνταξης αυτής της επιστολής.

Η Διεθνής Ιατρική Ταξιαρχία «Χένρι Ριβ» δημιουργήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2005 από τον ανώτατο ηγέτη του Κουβανικού κράτους, τον Δρ. Φιντέλ Κάστρο Ρους με σκοπό να συνδράμει τα θύματα του τυφώνα Κατρίνα στις Ηνωμένες Πολ,ιτείες.
Η γενναιόδωρη βοήθεια της μικρής Κούβας, δυστυχώς, δεν έγινε δεκτή, όμως αυτό δεν έκαμψε την ηρωική θέληση των Κουβανών γιατρών. Στις 14 Οκτωβρίου του ίδιου έτους η Ταξιαρχία «Χένρι Ριβ» έσωσε χιλιάδες ζωές στο Πακιστάν.

Εν μέσω αυτής της -χωρίς προηγούμενο στη σύγχρονη εποχή, παγκόσμιας πανδημίας, η ομάδα επιστημόνων και επαγγελματιών υγείας της ιατρικής ταξιαρχίας «Χένρι Ριβ» έχει προσφέρει περίθαλψη, ελπίδα και έμπνευση σε ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές (σσ. 30 Σεπτέμβρη 2020), τα μέλη της εργάζονται σε 21 χώρες για την καταπολέμηση του Covid-19. Προς αναγνώριση αυτής της αλληλεγγύης, της ανιδιοτέλειας και της έμπρακτης υποστήριξής τους στην πρώτη γραμμή της ανθρώπινης ανάγκης, σας προτρέπουμε να τους απονείμετε το φετινό Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Το ιατρικό προσωπικό, που απαρτίζει την Ταξιαρχία αναλαμβάνει τις αποστολές τον απολύτως εθελοντικά και έχει, ήδη, προσφέρει πολύτιμη βοήθεια σε περιπτώσεις καταστροφών και σοβαρών επιδημιών σε περισσότερους από 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Εκτιμάται, ότι έχουν σωθεί δεκάδες χιλιάδες ζωές, σαν άμεσο αποτέλεσμα της προσφοράς επείγουσας ιατρικής περίθαλψης πρώτης γραμμής της Ταξιαρχίας.
(σς. η κατάθεση έγινε από το Γιάννη Μηλιό, ακολουθούν τα ονόματα του συντονιστικού της τιμητικής επιτροπής και του επίτιμου προέδρου Μίκη Θεοδωράκη))

Η Πρέσβειρα της Κούβας στην Ελλάδα
Zelmys Maria Dominguez Cortina,
για το εικαστικό λεύκωμα ζωγράφου Τάκη Βαρελά

Εκ μέρους του κουβανικού λαού, αναφερόμαστε στη βαθιά τη φιλία και την αλληλεγγύη του σημαντικού Έλληνα εικαστικού Τάκη Βαρελά, αντιπροέδρου ΔΣ της επίτιμης επιτροπής της «Ελληνικής Πρωτοβουλίας για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης 2021», στο διεθνές σώμα των Κουβανών εργαζόμενων Υγείας, Henry Reeve.
Η ελληνική πρωτοβουλία έχει 22.000 μέλη.
Η Ελληνική επίτιμη Επιτροπή, η οποία απαρτίζεται από 600 σημαντικές προσωπικότητες από διάφορους τομείς της κοινωνίας, έστειλε το αίτημα στη Νορβηγική Επιτροπή Νόμπελ, με 231.000 υπογραφές.
Ο ζωγράφος Τάκης Βαρελάς δημιούργησε το εικαστικό έργο «Ταξιαρχία Henry Reeve» το οποίο αξιοποιήθηκε για το λογότυπο της καμπάνιας της Ελληνικής Πρωτοβουλίας, για να κινητοποιήσει τη συλλογή υπογραφών για το αίτημα του Νόμπελ.

Οι φίλοι της Κούβας έχουν πραγματοποιήσει πολλές δράσεις όπου έχουν επισημάνει τη σημασία της διεθνιστικής δράσης της Κούβας, καθώς και της καταδίκης του αδικαιολόγητου , εμπορικού και χρηματοοικονομικού εμπάργκο των Ηνωμένων κατά της Κούβας.
Αυτό το όμορφο εικαστικό λεύκωμα με τα έργα που ο ζωγράφος Τάκης Βαρελάς προσφέρει ευγενικά για να υποστηρίξει τον κουβανικό λαό, αποτελεί για εμάς ένα εξαιρετικό παράδειγμα αλληλεγγύης και φιλίας του ελληνικού με τον κουβανικό λαό.

Τον ευχαριστούμε όπως επίσης και τον συντονιστή της Ελληνικής Επιτροπής Βελισσάριο Κοσσυβάκη και όλους τους Έλληνες φίλους, που υπέγραφαν το αίτημα για απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στις κουβανικές ιατρικές ταξιαρχίες.

Η πρωτοβουλία σας, σηματοδοτεί τον θαυμασμό των Ελλήνων φίλων για την Κούβα, που ξέρουν πώς να εκτιμούν την αληθινή αλληλεγγύη του κουβανικού λαού και αρνούνταιτις συκοφαντικές εκστρατείες εναντίον των γιατρών μας, εναντίον της κυβέρνησής μας και όσων εναντιώνονται στο ανθρωπιστικό έργο της κουβανικής επανάστασης.

Σας ευχαριστώ.
Zelmys Maria Dominguez Cortina,
Πρέσβειρα της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα.

ℹ️  Το Λεύκωμα  διατίθεται στη συμβολική τιμή των 25€ από την
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΟΥ  NΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ 2021 ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ
Τηλ: 2108640054 - 2108220008 –κιν 6932479731
E-mail: newstarcine@gmail.com

Κρατείται σειρά προτεραιότητας.
Κλείστε τώρα προαγορά.

🇨🇺  Η αλληλεγγύη σας προσδίδει δύναμη στην νίκη της Κούβας
Τα έσοδα από την πώλησή του διατίθενται για την ενίσχυση της Κούβας.