Γιάννης Ρίτσος: τα παιδιά της ΚΝΕ _που λένε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ

Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά,
μέρα τη μέρα πέτρα και αίμα, στοχασμός και αγώνας, χέρι με χέρι
με το μυστρί, με το σφυρί, με το μολύβι, με τον ακριβή διαβήτη
να φτιάξουμε καλύτερο τον κόσμο
να έχει ο καθένας και ψωμί και βιβλίο και σιγουριά και διάπλατη πόρτα,
να χει ο καθένας δύο κήπους -έναν στην αυλή κι έναν μέσα του-
να ξέρουν οι μητέρες πως στρογγυλεύει ο ουρανός τα χείλη του για να φυσήξει αγάπη,
να ξέρουν τα παιδιά τα χρώματα - το ρόδινο, το λεμονί, το ασημένιο, το πράσινο-
να ξέρουν οι νεκροί πως η ζωή μας συνεχίζεται ως πέρα, ως πέρα
ως τις καθάριες αδελφικές πηγές, μες στα βαθύτερα δάση των αιώνων

Είναι τα παιδιά της ΚΝΕ
που λένε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ

Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά,

μες στα πουκάμισά τους πολλά καράβια απαγγιάζουν,

καλές κουβέντες έχουνε με το γαλάζιο,

έχουν δοσμένο το μεγάλον όρκο

στη Λευτεριά, στον Έρωτα, στην Ομορφιά, στη Δικαιοσύνη,

να φτιάξουν μέρες δυνατές και ειρηνικές απο τρακτέρ, αγάλματα, σημαίες, ποιήματα,

να φτιάξουν έναν κόσμο ευτυχισμένο.

Γειά σας, λοιπόν, και γειά σας, σύντροφοι της ΚΝΕ,

εσείς που λέτε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ,

Εσείς που ρίχνεστε στη μάχη δίχως να ζητάτε χωριστά κανέναν έπαινο,
εσείς οι ωραίοι που όλοι μαζί υπογράφετε μ’ ένα ρωμέικο παγκόσμιο
σφυροδρέπανο.

Στις 15 - 18 Σεπτέμβρη 1977 στο Άλσος Περιστερίου χτυπά η καρδιά της νεολαίας, στο 3ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή». 

Ο χώρος που έγινε το Φεστιβάλ ήταν εγκαταλελειμμένος στην τύχη του, σε τέτοιο βαθμό που οι κάτοικοι της περιοχής τον περιέγραφαν ως «μπαζότοπο» και «απέραντο βάλτο». «Ώσπου μια μέρα -έλεγε μια Περιστεριώτισσα- ήρθαν τα παιδιά και άρχισαν ασταμάτητα τη δουλειά». Μετά από μέρες σκληρής δουλειάς μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με τη βοήθεια των κατοίκων, εκεί που ήταν τα σκουπίδια φυτεύτηκε γκαζόν, φτιάχτηκε γήπεδο, ο χώρος ολόκληρος μετατράπηκε σε άλσος!

Σ’ αυτό το Φεστιβάλ συμμετείχαν πάνω από 150 καλλιτέχνες. Σ' αυτό το Φεστιβάλ ο Γιάννης Ρίτσος απήγγειλε για πρώτη φορά το ποίημα που έγραψε για την ΚΝΕ «Τα παιδιά της ΚΝΕ». Αντιγράφουμε από τον «Ρ» της Τρίτης 20/9/1977: «Στιγμή απ' αυτές που δεν ξεχνιούνται, όταν τα μεγάφωνα ανήγγειλαν: "η τιμή σου, τιμή μας ποιητή", τιμή μας που είσαι δίπλα μας, μεγάλε ποιητή του λαού μας, Γιάννη Ρίτσο! Κι απλώθηκε ύστερα στα πλήθη μια σιωπή... Σιωπή γεμάτη αγάπη, σιωπή γεμάτη περηφάνια, μια σιωπή πού λεγε τόσα πολλά... Στάθηκε ακίνητος ο λαός ν' αφουγκραστεί την ανάσα και το μήνυμα του ποιητή του. Και το μέλλον ζωγραφίστηκε ανάγλυφο κι η ευθύνη για το χτίσιμό του φώλιασε στα μάτια των συντρόφων, όλων ετούτων των παιδιών που "φτάνουν από πολύ μακριά και τραβούν πολύ μακριά..."».

Αντίγραφο υπογραμμένο από το Γιάννη Ρίτσο

50 Χρόνια Φεστιβάλ ΚΝΕ-“ΟΔΗΓΗΤΗ”