Πρώτο φθινόπωρο…

Πρώτο φθινόπωρο - 1988   

Στίχοι Μουσική: Βαγγέλης Κορακάκης

1.  Γιώργος Τζώρτζης 

2. Βαγγέλης Κορακάκης

3. Ρένα Στάμου                     

4. Γεράσιμος Ανδρεάτος

5. Δημήτρης Μητροπάνος   

6. Κώστας Μακεδόνας                     

7. Μπάμπης Τσέρτος

Στις αρχές του φθινοπώρου λέει ένα τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου …

Στις αρχές του φθινοπώρου
πέσαν κάμποσες βροχές
και σκορπίσανε τα φύλλα
σαν παλιοί συμμαθητές
κι ανοιχτήκαν οι ομπρέλες
και βραχήκαν οι φωτιές
και πεθάναν καλοκαίρια
μόνα στις ακρογιαλιές.

Στις αρχές του φθινοπώρου
κάτι έχω να σου πω
πως το στέμμα ήταν ψέμα
βασιλιάς δεν είμαι εγώ
και του ρολογιού η ώρα
ήταν ψέματα κι αυτή
σου ‘πα είναι εφτά και δέκα
κι ήταν δέκα και μισή.

Στις αρχές του φθινοπώρου
θα κλειδώσω δυο ζωές
τα κλειδιά τους θα πετάξω
στου μεσημεριού το χτες
στις αρχές του φθινοπώρου
μη γυρίσεις να με βρεις
θα ‘χουνε αλλάξει όλα
σαν τα χρώματα της γης.

Δείτε Βαγγέλης Κορακάκης:
Πρέπει να βάλω τη ζωή μου σε τάξη σαν φυσιολογικός άνθρωπος και να ημερέψω το μυαλό μου 

 Σκέφτηκα λοιπόν, με αφορμή λοιπόν την επίσημη έναρξη της εποχής του φθινοπώρου που είναι σήμερα (αφού για τους λιγότερο «τυπικούς» το φθινόπωρο ξεκινά από την πρώτη του Σεπτέμβρη), να κάνω μια συνολική παρουσίαση ενός από τα σημαντικότερα λαϊκά τραγούδια που γράφτηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια και που, από το 1988 μέχρι σήμερα έχει γνωρίσει έντεκα - αν δε μου διαφεύγει κάποια - δισκογραφημένες εκτελέσεις… Αποτελεί μάλιστα σταθερή επιλογή στα παντός είδους λαϊκά προγράμματα σε μουσικές σκηνές, νυχτερινά κέντρα και συναυλίες…

Αναφέρομαι _φυσικά στο “Πρώτο φθινόπωρο” του φίλου και συντοπίτη  Βαγγέλη Κορακάκη… τον γνώρισα, μαζί με ένα φίλο μουσικό εκ Σαλονίκης, πριν 25+ χρόνια, όταν έπαιζε σε ένα μαγαζί, στην Βεΐκου (γωνία με Γαλατσίου) και μου είπε (ο φίλος) “αυτός είναι ρεμπέτης”

“Πρώτο φθινόπωρο”

Μια μουσικολογική ανάλυση: Ο μπουζουξής και καθηγητής μπουζουκιού στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης & Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Γιώργος Καραμφίλλης, γράφει:
Γενικά, το μπουζούκι πατάει σε δύο παραδόσεις: την ευρωπαϊκή και την ανατολίτικη (κατασκευαστικά προέρχεται από τη μαντόλα: σκάφος και τον ταμπουρά: μανίκι. Με μερικές τροποποιήσεις φτάσαμε στο μπουζούκι όπως το ξέρουμε). Έτσι και οι κλίμακες που χρησιμοποιεί αυτό το όργανο ανήκουν στις δύο παραπάνω παραδόσεις. Από την ευρωπαϊκή μουσική χρησιμοποιεί τις κλίμακες: Μείζονα (σαν λαϊκός δρόμος Ματζόρε ή Καθαρό Ματζόρε) και Ελλάσονα (Αρμονική ελάσσονα ή Αρμονικό μινόρε και Μελωδική ελάσσονα, που αν χρησιμοποιηθούν σαν κλίμακα μόνο οι νότες τις κατιούσας, προκύπτει το Καθαρό μινόρε ή Μινόρε). Από την ανατολίτικη μουσική χρησιμοποιεί τα μακάμ παραλλαγμένα (δηλαδή χωρίς την φυσική τρίτη και χωρίς μεταφερμένα διαστήματα). Έχουμε δηλαδή ανατολίτικα κλίμακες, παιγμένες με ευρωπαϊκό τρόπο (τόνους και ημιτόνια). Έτσι, δεν μπορούμε πια να πούμε ότι το μπουζούκι παίζει μακάμια, αλλά κάποιες κλίμακες παραλλαγές των μακαμιών που ονομάστηκαν και αυτές λαϊκοί δρόμοι. Τέτοιοι δρόμοι είναι π.χ. Ραστ, Ουσάκ, Χιτζαζ, Σεγκιά(χ), Χουζάμ, Μουστεάρ, Νιαβέντ (σαν μακάμ λέγεται Νεβεσέρ), Σαμπά(χ) Χιτζαζκιάρ. Ο Πειραιώτικος θεωρείται ελληνικής επινόησης.

Όσον αφορά το «Πρώτο φθινόπωρο»: Ρυθμός: Παλιό ζεϊμπέκικο
Μελωδική γραμμή εισαγωγής: Κινείται στο αρμονικό μινόρε κατά την ευρωπαϊκή (ή αμερικανική ή κλασική) μουσική παράδοση (Μινόρε με αυξημένη την 7η βαθμιδα). Η κλίμακα αυτή υπάρχει και σαν λαϊκός δρόμος. Οι συγχορδίες που χρησιμοποιούνται στη κλίμακα αυτή είναι οι εξής. Βασικές: I, IV, V Δευτερεύουσες: VI, VII. Το τραγούδι αυτό τις χρησιμοποιεί όλες, εκτός από την VII. Στο τελείωμα της εισαγωγής και του κουπλέ η μελωδική γραμμή αναιρεί την αυξημένη 7η βαθμίδα, δεν μπορούμε να πούμε όμως ότι αλλάζουμε κλίμακα (μινόρε), γιατί κρατάει λίγο... γίνεται για χάρη της μελωδίας (δανείζεται μια νότα από το καθαρό μινόρε, κάτι που συνηθίζεται πολύ στην ελληνική μουσική). Ενώ ο δανεισμός αυτής της νότας από το καθαρό μινόρε μπορεί σε μερικά τραγούδια να οδηγήσει σε αλλαγή της κλίμακας σε καθαρό μινόρε με ταυτόχρονο δανεισμό συγχορδίας (είτε την III είτε την VII), ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει στο συγκεκριμένο τραγούδι, γιατί η συγχορδία τη συγκεκριμένη στιγμή ανήκει στο αρμονικό μινόρε (δεν δανείστηκε άλλη από το καθαρό μινόρε).
Στην εισαγωγή επίσης (όταν μπαίνει το ακορντεόν), σε κάποια στιγμή πατάει την δεύτερη βαθμίδα αντί για τόνο ημιτόνιο. Αυτό γίνεται επειδή εκείνη τη στιγμή η συγχορδία είναι η IV και η αλλοίωση αυτής της νότας βοηθάει να σταθεί πιο καλά η μελωδία.

Σε όλα τα άλλα σημεία του τραγουδιού δεν έχουμε κάτι που να χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση.

Όλες οι δισκογραφημένες εκτελέσεις

·           Γιώργος Τζώρτζης.
Από τον πρώτο δίσκο του Βαγγέλη Κορακάκη «Οι άρχοντες» που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1988.

·           Ρένα Στάμου Από το δίσκο «Μπουζουξήδες με πυξίδες» που κυκλοφόρησε το 1992.

·           Γεράσιμος Ανδρεάτος.
Από το δίσκο «Οι βετεράνοι του ρεμπέτικου» που κυκλοφόρησε το 1993 με τη ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας αφιέρωμα στο ρεμπέτικο τραγούδι στο «Μετρό». Συμμετείχαν οι Κώστας Καπλάνης, Τάκης Μπίνης, Άννα Χρυσάφη, Βαγγέλης Κορακάκης, Μπάμπης Τσέρτος, Χρυσούλα Χριστοπούλου, Γεράσιμος Ανδρεάτος.

·           Γεράσιμος Ανδρεάτος
Από το cd single «Μεγάλα λόγια» που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1998.
Κατ’ εξαίρεση, σε αυτή την εκτέλεση σημειώνω τους μουσικούς που είναι οι: Βαγγέλης Κορακάκης (μπουζούκι), Γιώργος Κοντογιάννης (μπουζούκι, μπαγλαμά), Αντώνης Απέργης (κλασική κιθάρα), Αργύρης Σταμούλος (λαϊκή κιθάρα), Βασίλης Δρογκάρης (ακορντεόν), Γιάννης Πλαγιαννάκος (κοντραμπάσο) και η Ευαγγελία Μαργαρώνη (πιάνο)

·           Δημήτρης Μητροπάνος
Από το δίσκο «Του έρωτα και της φυγής» που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 1998. Ενορχήστρωση: Βασίλης Γκίνος

·           Μπάμπης Τσέρτος
Από το δίσκο «Το μονοπάτι» που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2006. Ενορχήστρωση: Γιώργος Παπαδάκης.

·           Πίτσα Παπαδοπούλου
Από το δίσκο «Όσα αγαπώ» που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2006. Ενορχήστρωση: Δημήτρης Καπηλίδης.

·           Βαγγέλης Κορακάκης
Ηχογράφηση που κυκλοφόρησε σαν «bonus track» στην επανέκδοση του cd «Λαύριο» 2006. Μπουζούκι: Bαγγέλης Κορακάκης, πιάνο: Αλέξης Βάκης.

·           Βαγγέλης Κορακάκης
Από το cd «Ο Βαγγέλης Κορακάκης στη Μαγιοπούλα» Νοέμβρης του 2007, με 17 επανεκτελέσεις και τέσσερα καινούργια τραγούδια του, με ερμηνευτές - συνεργάτες του στο πάλκο και τη δισκογραφία.

·           Κώστας Μακεδόνας
Από το διπλό cd «Κώστας Μακεδόνας - Live» που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2009, με αποσπάσματα από τις ζωντανές εμφανίσεις των τελευταίων χρόνων του ερμηνευτή.

·           Δημήτρης Μητροπάνος
Από την κασετίνα «Κρυφά» που κυκλοφόρησε το 2014 με 5 cd με ανέκδοτες, ζωντανές ηχογραφήσεις του Δημήτρη Μητροπάνου.

(Συνειρμικά)
«Αν ο χρό­νος ήταν συ­γκε­ντρω­μέ­νος σε ένα ρολόι, τότε το φθι­νό­πω­ρο θα ήταν η πιο μα­γι­κή ώρα» – Victoria Erickson…
«Και ο ήλιος έκανε ένα βήμα πίσω, τα φύλλα έπε­σαν να κοι­μη­θούν και το φθι­νό­πω­ρο ξύ­πνη­σε» – Raquel Franco …
«Ο χει­μώ­νας είναι νε­κρός, η Άνοι­ξη είναι τρελή, το Κα­λο­καί­ρι είναι χα­ρού­με­νο και το φθι­νό­πω­ρο είναι σοφό» – Mehmet Murat ildan

Ballata d’autunno
Η μπα­λά­ντα του Φθι­νό­πω­ρου

Θα δια­λέ­ξου­με σή­με­ρα κάτι –λίγο ασυ­νή­θι­στο που έχει να κάνει και με προ­σω­πι­κές μνή­μες, το «Balada de otoño» του Joan Manuel Serrat του 1969 για το άλ­μπουμ «La Paloma» (Rafael Alberti – Carlos Gustavino) και το αντί­στοι­χο Ballata d’autunno της Mina, της με­γά­λης ιτα­λί­δας τρα­γου­δί­στριας, που εμ­φα­νί­στη­κε το 1958 και ακόμη σή­με­ρα μας εκ­πλήσ­σει, στα 80 της χρό­νια, μετά από 116 album & CD‎

Ο Paolo Limiti με­τα­φρά­ζει πιστά το σαφώς πολύ όμορ­φο και με­λαγ­χο­λι­κό κεί­με­νο, όπως οι ζο­φε­ρές φθι­νο­πω­ρι­νές ημέ­ρες.
Το τρα­γού­δι πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται στο διπλό άλ­μπουμ- strenna «Mina 1+1»

Βρέ­χει, εκεί πίσω από το πα­ρά­θυ­ρο
βρέ­χει, βρέ­χει …
Πάνω από την κόκ­κι­νη και ρα­γι­σμέ­νη οροφή,
πάνω από αυτό το διά­σπαρ­το κομ­μέ­νο άχυρο,
πάνω από αυτά τα χω­ρά­φια βρέ­χει…

Ο ου­ρα­νός γκρί­ζος γι­γα­ντώ­νε­ται
και το έδα­φος ήδη στά­ζει φύλλα.
Μύ­ρι­σε το φθι­νό­πω­ρο.

Ο χρό­νος που λα­γο­κοι­μά­ται
μου μοιά­ζει
παιδί στον άνεμο
όπως σε ένα φθι­νο­πω­ρι­νό τρα­γού­δι.

Μια φθι­νο­πω­ρι­νή μπα­λά­ντα,
ένα λυ­πη­μέ­νο με­λαγ­χο­λι­κό τρα­γού­δι
έρ­χε­ται μετά την μέρα που δύει.

Μια μπα­λά­ντα του φθι­νό­πω­ρου,
Σαν προ­σευ­χή με θα­μπή-σβη­σμέ­νη φωνή,
σαν φύ­ση­μα θρή­νου
που τρα­γου­δά τον άνεμο.

Βρέ­χει πίσω από το πα­ρά­θυ­ρο
βρέ­χει, βρέ­χει …
Πάνω από την κόκ­κι­νη και ρα­γι­σμέ­νη στέγη,
πάνω από αυτό το διά­σπαρ­το κομ­μέ­νο άχυρο,
πάνω από αυ­τούς τους αγρούς βρέ­χει.

θα μπο­ρού­σα να σου δι­η­γη­θώ
πως καίει το τε­λευ­ταίο ξύλο στη φωτιά και τότε
από πως η φτώ­χεια μου
είναι επί­σης ένα χα­μό­γε­λο, γιατί είμαι μόνη τώρα,
αλλά εγώ μόνη μου είμαι τε­λειω­μέ­νη

Και θα σου έλεγα
ότι τα νιάτα είναι νιάτα γιατί ποτέ δεν έμα­θαν
ότι όχι! δεν είν’ η ζωή
εκεί­νο το όμορ­φο πράγ­μα που σκέ­φτο­νται,
Το ξέρω καλά αυτό.

Μα­κά­ρι να μπο­ρού­σαν
το αύριο και το χτες
να πουν αυτό που ονει­ρεύ­τη­κα.

Αλλά ο χρό­νος περνά
και σου τρα­γου­δά αργά,
με μια ολο­έ­να και πιο κου­ρα­σμέ­νη φωνή
μια φθι­νο­πω­ρι­νή μπα­λά­ντα.

Βρέ­χει, εκεί πίσω από το πα­ρά­θυ­ρο
βρέ­χει, βρέ­χει …
Πάνω από την κόκ­κι­νη και ρα­γι­σμέ­νη οροφή,
πάνω από αυτό το κομ­μέ­νο σανό,
πάνω από αυ­τούς τους αγρούς βρέ­χει
(…)

Το τρα­γού­δι «Les Feuilles Mortes» γρά­φτη­κε από τον Jacques Prévert.
Το 1945, ο Prévert έγρα­ψε το σε­νά­ριο ται­νί­ας «Les Portes de la Nuit» (ται­νία του Marcel Carné – 1946), από ένα μπα­λέ­το (το «Le Rendez-Vous» του Roland Petit -1945).
Οι δύο πρώ­τοι στί­χοι ενός τρα­γου­διού δί­νουν τον τίτλο: «Les enfants qui s’aiment s’embrassent debout / contre les Portes de la Nuit».
Ο Jean Gabin και η Marlene Dietrich ξε­κί­νη­σαν να παί­ξουν τους δύο χα­ρα­κτή­ρες, αλλά άλ­λα­ξαν γνώμη όταν απο­φά­σι­σαν να πά­ρουν μέρος σε άλλη ται­νία (Martin Roumagnac).
Τότε ένας νε­α­ρός άση­μος τρα­γου­δι­στής πα­ρου­σιά­στη­κε από τον Edith Piaf: ήταν ο Yves Montand που τρα­γού­δη­σε το θρυλικό πλέον «Les Feuilles Mortes».
Το ποί­η­μα δη­μο­σιεύ­θη­κε, μετά το θά­να­το του Jacques Prévert, στο βι­βλίο «Soleil de Nuit» το 1980.

Ω, ελ­πί­ζω να θυ­μά­σαι
Τις χα­ρού­με­νες μέρες όταν ήμα­σταν φίλοι
Εκεί­νη την εποχή η ζωή ήταν πιο όμορ­φη
Και ο ήλιος είναι πιο ζε­στός από σή­με­ρα.

Τα πε­σμέ­να φύλλα μα­ζεύ­ο­νταν με φτυα­ριές
Βλέ­πεις, δεν το ξε­χνάω
Ανα­μνή­σεις και λύπες ανά­κα­τες.

Και ο βο­ριάς τα πάει μα­κριά,
Στην κρύα νύχτα της λήθης.
Βλέ­πεις, δεν το ξε­χνάω

Το τρα­γού­δι που μου τρα­γού­δη­σες …
Ανα­μνή­σεις και λύπη,
(Ήσουν) η σιω­πη­λή και πιστή μου αγάπη
Πάντα χα­μο­γε­λα­στή και ευ­χα­ρι­στώ τη ζωή γι αυτό.

Σε αγα­πού­σα τόσο πολύ, ήσουν τόσο όμορ­φη,
Πώς θες να σε ξε­χά­σω;
Εκεί­νη την εποχή η ζωή ήταν πιο όμορ­φη
Και ο ήλιος είναι πιο ζε­στός από σή­με­ρα.

Ήσουν η πιο γλυ­κιά μου φι­λε­νά­δα
Αλλά δεν με­τα­νιώ­νω.
Και το τρα­γού­δι που τρα­γου­δή­σα­τε
Πάντα, πάντα θα το ακούω.

Αυτό το τρα­γού­δι μου θυ­μί­ζει, πως
Με αγά­πη­σες και σ’ αγα­πού­σα
Και ζού­σα­με έτσι και οι δύο, αλλά…

Αλλά η ζωή χω­ρί­ζει αυ­τούς που αγα­πιού­νται
Σι­γά-σι­γά, αθό­ρυ­βα
Και η θά­λασ­σα σβή­νει στην άμμο
Τα βή­μα­τα των χα­μέ­νων ερα­στών.

Αυτό το τρα­γού­δι μου θυ­μί­ζει…

Βαγγέλης Κορακάκης

Ο Βαγγέλης _μουσικός, στιχουργός και ερμηνευτής λαϊκών τραγουδιών γεννήθηκε στην Καισαριανή τέτοιες μέρες του 1961 (25-Αυγ).

Η πρώτη του επαφή με το μπουζούκι ήρθε σε ηλικία 9 χρονών, όπου απέναντι από το πατρικό του υπήρχε ένας ξυλουργός που έφτιαχνε και μουσικά όργανα. Το πρώτο του μπουζούκι, τρίχορδο, το απέκτησε σε ηλικία 11 χρονών, στο οποίο πέρασε ο ίδιος χορδές. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση αυτοδίδακτου καλλιτέχνη, αφού αφιέρωνε και αφιερώνει πολλές ώρες παίζοντας μπουζούκι. Σε ηλικία 18 χρονών, και ενώ είχε συμμετάσχει σε διάφορα σχολικά συγκροτήματα στην Καισαριανή, εργάζεται για πρώτη φορά επαγγελματικά στην μουσική παράσταση του Χουρμούζη "Ο Λεπρέντης", σε μουσική Δήμου Μούτση. Στη συνέχεια δούλεψε για λίγο στην ταβέρνα του Φίτσουλα και το 1982 άνοιξε, μαζί με τον Γιώργο Κούκιο, το "Μακάμι", το σημερινό του ορμητήριο που είναι γνωστό ως Κρύπτη στην Καισαριανή. 19χρονος παντρεύτηκε τη Μαριάννα, και απέκτησαν 2 παιδιά, την Ελένη και το Βασίλη (ο Βασίλης βαδίζει στα βήματά του αφού έχει μυηθεί στο μπουζούκι, ενώ στην αρχή της επαγγελματική του πορείας συνεργάζεται μαζί του).

Βασίλης Κορακάκης

Η πρώτη δισκογραφική δουλειά για το Βαγγέλη Κορακάκη έρχεται το 1985. Πρόκειται για το αποτέλεσμα της γνωριμίας του με τον στιχουργό Τάσο Σαμαρτζή, ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία και πήγανε στον Απόστολο Καλδάρα προκειμένου να πάρουν συστάσεις. Έτσι, με παρότρυνση του στιχουργού κυκλοφόρησε από τη LYRA, ο δίσκος Σε στρατόπεδα και πλοία, στον οποίο ο Κορακάκης έβαλε μουσική σε 3 τραγούδια του Τάσου Σαμαρτζή. Το 1988 εκδίδει, μετά από πρόταση του παραγωγού της LYRA, Άγγελου Σφακιανάκη, τον πρώτο του ουσιαστικά προσωπικό δίσκο με τίτλο, Οι Άρχοντες. Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει την πρώτη του ερμηνευτική απόπειρα, η οποία πλαισιώνεται από την ερμηνευτική συμμετοχή του Γιώργου Τζώρτζη. Τα τραγούδια όπως αναφέρει ο Κορακάκης, γράτηκαν στην πλειοψηφία τους στο «πακέτο του τσιγάρου» και παιζόντουσαν, πριν την κυκλοφορία τους, στις λαϊκές ταβέρνες της Καισαριανής. Το 1992 έρχονται οι Μπουζουξήδες με Πυξίδες, και το 1993 το Λαύριο από την ανεξάρτητη εταιρία ΤΡΟΧΟΣ, αποτέλεσε το πρώτο βήμα για να γίνει ο Κορακάκης "υπολογίσιμη δύναμη", κατά δήλωση των παραγωγών Αλέξη και Δημήτρη Βάκη.

Το 1995 κυκλοφόρησε το δίσκο Πικρό Φιλί από τη δισκογραφική εταιρεία LYRA, με το Γεράσιμο Ανδρεάτο και το 1996 βγήκε ο δίσκος Εκεί που σβήνει ο άνεμος. Το 1998 συνέθεσε τα 7 από τα 15 τραγούδια στο δίσκο του Δημήτρη Μητροπάνου Του έρωτα της φυγής, ενώ στις αρχές του 2002, κυκλοφόρησε από την εταιρεία ΔΙΚΤΥΟ, ένας βιωματικός και αντιεμπορικός, όπως τον χαρακτηρίζει, δίσκος, με το όνομα Κρύπτη. Το Σεπτέμβριο του 2002 κυκλοφόρησε από τη LYRA, το cd-single Μικρός Απρίλης με τέσσερα τραγούδια του, για τη Μαρία Ρουσσέα και το 2004 υπέγραψε τη μουσική και τους στίχους στα τραγούδια του δίσκου Απ’ την αγάπη γυρίζω μόνος με ερμηνευτή το Γεράσιμο Ανδρεάτο. Το Δεκέμβριο του 2004 συνεργάστηκε με τη Γιώτα Νέγκα στην οποία έδωσε 10 τραγούδια, τα οποία περιλαμβάνονται στο δίσκο Το Βέλος. Ένα χρόνο μετά, το Δεκέμβριο του 2005 κυκλοφόρησαν τα Γλυκοχαράματα, στον οποίο ο Γιάννης Ντουνιάς, έπειτα από 15 χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία, ερμηνεύει συνθέσεις του Βαγγέλη Κορακάκη. To 2007, η δισκογραφική του επιστροφή γίνεται με το cd "Ο Βαγγέλης Κορακάκης στη Μαγιοπούλα". Στη δουλειά αυτή περιλαμβάνονται 21 τραγούδια, εκ των οποίων τα 4 είναι καινούργια, και τα υπόλοιπα επιλογή από παλαιότερες δουλειές, με νέα ηχογράφηση και διαφορετική ενορχήστρωση, αλλά πάντοτε με την ιδιαίτερη σφραγίδα του Βαγγέλη Κορακάκη και των συνεργατών του. Παράλληλα, ο Κορακάκης έχει επίσης δώσει μεμονωμένα τραγούδια σε δίσκους, με ερμηνευτές τον Αντώνη Καλογιάννη (1993), την Κατερίνα Κούκα (1998), την Αφεντούλα Ραζέλη (2000) και τον Σπύρο Πατρά (2008). Έχει μέχρι σήμερα συνεργαστεί και με άλλους καλλιτέχνες, μεταξύ άλλων, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Κώστα Μάντζιο, τον Άλκη Μαύρο, τη Χαρά Πομώνη,  το Γιώργο Ευθυμιάδη, την Αντιγόνη Μπούνα, το Γιώργο Τάμπαρη, , τη Ρένα Στάμου, το Στέλιο Γαλανό, το Μανώλη Πάππο, το Σπύρο Πατρά, τη Σταυρούλα Μανωλοπούλου, τον Αλέκο Δεληγιάννη και το Ζαχαρία Καρούνη. Το 2016 κυκλοφόρησε ο τελευταίος δίσκος του με τίτλo «Θαλασσινά Παλάτια» με τον Γιώργο Νταλάρα.

Από το 2017 εμφανίζεται στην Λαϊκή Σκηνή «Κρύπτη» (πρώην Μαγιοπούλα) στην Καισαριανή.

Παρακάτω αναφέρονται οι δίσκοι στους οποίους περιλαμβάνονται τραγούδια (μουσική και στίχοι) του. Στην κατηγορία δεν περιλαμβάνονται δίσκοι με τη μορφή συλλογής τραγουδιών από προ-υπάρχουσες κυκλοφορίες, καθώς και δίσκοι στους οποίους ο Κορακάκης έχει ερμηνεύσει τραγούδια άλλων συνθετών-στιχουργών.

Προσωπική δισκογραφία

•     1988: Οι Άρχοντες
•     1992: Μπουζουξήδες με πυξίδες
•     1993: Λαύριο
•     1995: Πικρό Φιλί
•     1996: Εκεί που σβήνει ο άνεμος
•     2002: Κρύπτη
•     2002: Μικρός Απρίλης
•     2004: Απ’την αγάπη γυρίζω μόνος
•     2004: ΤοΒέλος
•     2006: Λαύριο (Digital Remastering)
•     2006: Γλυκοχαράματα
•     2007: Ο Βαγγέλης Κορακάκης στη Μαγιοπούλα
•     2009: Λεβέντικες καρδιές
•     2012: Χωματόδρομος
•     2016: Θαλασσινά Παλάτια
•     2023: Η φλόγα κρύβει βάσανο

Συμμετοχές

•     1985: Σε στρατόπεδα και πλοία [3 τραγούδια, μόνο μουσική, σε στίχους Τάσου Σαμαρτζή]
•     1991: Μαθήματα πατριδογνωσίας (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
•     1993: Αντίθετη πορεία (συμμετοχή με 2 τραγούδια)
•     1998: Του έρωτα και της φυγής (συμμετοχή με 7 τραγούδια)
•     1998: Φυσάει τρελός βοριάς (συμμετοχή με 6 τραγούδια)
•     2000: Στη φωτιά να ρίχνεις μέλι (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
•     2003: 13 Λαϊκά Γλυκοσέρτικα (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
•     2003: Λαϊκά με συστάσεις (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
•     2005: 12 σολίστες μία φωνή (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
•     2007: Δεξιοτέχνες και ερμηνείες 2 - Κώστας Καλαφάτης (συμμετοχή με 3 τραγούδια)
•     2008: Πράγματα απλά (συμμετοχή με το τραγούδι "Στον άδικο το δρόμο μου"
                  ερμηνεύει ο Σπύρος Πατράς)
•     2010: Ο Σεβντάς (συμμετοχή με 1 τραγούδι)
•     2010: Παγίδα η νοσταλγία (συμμετοχή με 1 τραγούδι)

             

Σαν σήμερα, γεννήθηκαν

• ·         η Μαρίκα Παπαγκίκα (1890)
• ·         ο Βαγγέλης Περπινιάδης (1929)

Δείτε στο 8^ο …

·      Χρόνια πολλά Βαγγέλη Κορακάκη!

·      Η «Λαϊκή απογευματινή» του Βαγγέλη Κορακάκη με τη Βερόνικα Δαβάκη

·      Ο Βαγγέλης Κορακάκης από το θρυλικό «Μακάμι» στην «Κρύπτη» της Καισαριανής

·      Οι γνωστές και άγνωστες συμμετοχές του Βαγγέλη Κορακάκη

·      Η δισκογραφία του Βαγγέλη Κορακάκη «Στο Κόκκινο»

·      Ο Κορακάκης φτιάχνει «μπιφτέκι που θερίζει»