Γιατί ρε Αλφρέντο; _αφιέρωμα Al Pacino

Περί του 85χρονου Al Pacino ο λόγος, ενός από τους κορυφαίους ηθοποιούς όλων των εποχών, επίσης σκηνοθέτη του κινηματογράφου και του θεάτρου. Να γράψουμε βιογραφικό κλπ., ανώφελο, με το που γκουγκλάρετε το όνομα, βγαίνουν χιλιάδες, άρα πάμε καταρχήν στο δια ταύτα _το “γιατί”; του τίτλου και αφορά τη συμμετοχή του (πρωταγωνιστής) στην ταινία του 2018 “Το Παιχνίδι του Δολοφόνου _Hangman”, που προβλήθηκε για πολλοστή φορά από την ΕΡΤ και όπως γράφει σωστά ο Χρήστος Μήτσης, πρόκειται για άχρωμο και άγευστο αστυνομικό θρίλερ, το οποίο –χωρίς την παραμικρή σπίθα πρωτοτυπίας– θυμίζει επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς.

 

Χωρίς καλλιτεχνική ή εμπορική επιτυχία εδώ και κάμποσα χρόνια, ο επί οκτώ φορές υποψήφιος για Όσκαρ Αλ Πατσίνο περιπλανιέται πλέον κινηματογραφικά ανάμεσα σε δραματικούς ρόλους ελαχίστων απαιτήσεων (Η Ταπείνωση, Manglehorn) και διεκπεραιωτικές­ εμφανίσεις, για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Μία από τις τελευταίες είναι και αυτή του συνταξιούχου αστυνομικού ντετέκτιβ, ο οποίος επιστρέφει στη δράση για να βοηθήσει έναν νεότερο συνάδελφό του στην αποκάλυψη της ταυτότητας ενός serial killer που παίζει μαζί τους... κρεμάλα.

Από κοντά τους και μια δημοσιογράφος, την οποία τους έχουν φορτώσει ο δήμαρχος και οι δημόσιες σχέσεις της υπηρεσίας, σεναριακό εύρημα με ελάχιστη χρησιμότητα, καθώς δεν αξιο­ποιείται στο ελάχιστο, είτε ως χαρακτήρας είτε ως καταλύτης της πλοκής. Δεν είναι όμως το μόνο. Θυμίζοντας επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς, το άχρωμο και άοσμο αστυνομικό θρίλερ του δεκατοκλακλασάτου Τζόνι Μάρτιν (Vengeance: A Love Story _ Εκδίκηση εκτός νόμου με Nicolas Cage) ακολουθεί την πεπατημένη του είδους χωρίς την παραμικρή σπίθα πρωτοτυπίας, ενώ αχρηστεύει ακόμη και την ιδέα της κρεμάλας. Πόσο μάλλον την παρουσία του Αλ Πατσίνο, ο οποίος σε κάθε πλάνο μοιάζει σαν ζωντανό πτώμα _υπνοβατεί θα λέγαμε...

Κάνε την έξυπνη κίνηση: zapping!

Αν περιμένετε Se7en ή Σιωπή των Αμνών από το άθλιο θρίλερ τρόμου/σφαγής "Hangman", με Al Pacino/Karl Urban, σας περιμένει μια μεγάλη απογοήτευση.
Ποιος δεν αγαπάει ένα έξυπνο θρίλερ για έναν ιδιοφυή κατά συρροή δολοφόνο που παίζει θανατηφόρα παιχνίδια με τους αστυνομικούς να τον ακολουθούν; Από το Se7en μέχρι το Copycat και το The Chaser, είναι ένα σκηνικό που έχει οδηγήσει σε μεγαλεία, αφήνοντας παράλληλα ευελιξία στην αφήγηση και τους χαρακτήρες του. Ο θρυλικός Al Pacino έχει περπατήσει αυτό το μονοπάτι πριν, με αποτέλεσμα τόσο υψηλά (Sea of ​​Love _ Το ερωτικό αντικείμενο του εγκλήματος, Insomnia) όσο και μέτρια ή χαμηλά (Righteous Kill, 88 Minutes) για το είδος, και δυστυχώς η ταινία Hangman, ανήκει στο χαμηλότερο σκαλοπάτι.

Ένα βαν σαρώνει το vintage αυτοκίνητο του αστυνομικού Archer (Pacino) οδηγώντας σε μια καταδίωξη με άλλα περιπολικά που καταλήγει με τον αόρατο ύποπτο υπό κράτηση - αλλά όχι πριν ο Archer παρατηρήσει ένα περίεργο κόσμημα που κρέμεται από τον καθρέφτη του βαν. Μην ανησυχείτε, αυτό το άνοιγμα είναι άσχετο και περιττό. Λίγο αργότερα, ο αστυνομικός Ruiney (Karl Urban) είναι δυσαρεστημένος καθώς του έχει ανατεθεί να αφήσει μια δημοσιογράφο να τον παρακολουθεί για μερικές ημέρες. Η Christi Davies (Brittany Snow) έχει την έγκριση του δημάρχου, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος να την ξεφορτωθούν, και το ζευγάρι είναι μαζί όταν βρίσκεται το πρώτο κρεμασμένο σώμα. Ένα γράμμα είναι χαραγμένο στο στήθος της γυναίκας, ένα παιχνίδι Κρεμάλας είναι γραμμένο σε έναν τοίχο, και η Ντέιβις παρατηρεί τον αριθμό του σήματος της Ρούινι χαραγμένο κοντά - με το σήμα του Άρτσερ ακριβώς δίπλα. Οι δύο ντετέκτιβ είναι παλιοί γνωστοί που ακολούθησαν χωριστούς δρόμους αφότου ο Άρτσερ υποβιβάστηκε και η γυναίκα του Ρούινι δολοφονήθηκε, αλλά τώρα αναγκάζονται να συνεργαστούν για να σταματήσουν έναν δολοφόνο που παραδίδει μια νέα επιστολή και ένα νέο πτώμα κάθε μέρα. Α, και το άτομο που σκότωσε τη γυναίκα του Ρούινι δεν συνελήφθη ποτέ. Αναρωτιόμαστε αν σχετίζεται με την τρέχουσα υπόθεση. Από το παιχνίδι του “λαμπρού” δολοφόνου μέχρι το ζευγάρι των αστυνομικών - ένας γκριζωπός, φρέσκος! - που τoν καταδιώκουν, Κρεμάλας είναι τόσο τυποποιημένο στη δομή που περισσότερο δε γίνεται. Τα ήπια θρίλερ μπορούν ακόμα να διασκεδάσουν, αλλά δυστυχώς αυτό διπλασιάζει τις αμαρτίες του, όντας επίσης απίστευτα ηλίθιο και άσκοπα περίπλοκο.

Το πιο αδύναμο στοιχείο στο σενάριο είναι η συμπερίληψη της δημοσιογράφου. Η παρουσία της είναι καλή και η Snow δίνει μια ικανή ερμηνεία, αλλά κάθε στιγμή της είναι ένα ακόμη παράδειγμα παράλογης και μη ρεαλιστικής συμπεριφοράς. Περπατάει σε όλους τους τόπους του εγκλήματος χωρίς ανησυχία για τη μόλυνση των αποδεικτικών στοιχείων και μπαίνει στην επικίνδυνη περιοχή μπροστά και από τα swat ενώ οι ένοπλοι αναζητούν τον ύποπτο. Η χαζή συμπεριφορά της επιδεινώνεται από την αποδοχή της από την ταινία ως φυσιολογική. Ίσως, όμως, ως ένας τρόπος εξισορρόπησης της αινιγματικής άγνοιάς της, είναι επίσης αυτή που βρίσκει συνεχώς νέα στοιχεία που οι πραγματικοί ντετέκτιβ έχουν χάσει. Η μοναδική φορά που ο Archer κάνει μια σύνδεση - μια συνειδητοποίηση που ολοκληρώνει την υπόθεση - χρησιμεύει μόνο για να επιβεβαιώσει ότι θα έπρεπε να είχε συνδέσει αυτές τις κουκκίδες πολύ πριν από τότε. Ο δολοφόνος δεν είναι καν τόσο έξυπνος, αλλά είναι μέλος της Mensa σε σύγκριση με αυτούς τους αστείους.
Οι ψυχικά ανίκανες απογοητεύσεις συνεχίζονται και αλλού. Κάθε στοιχείο βλέπει τους ήρωές μας να φτάνουν στον επόμενο τόπο του εγκλήματος ακριβώς στην ώρα να δουν κάποιον να πεθαίνει, αλλά δύο φορές φτάνουν και βλέπουν πραγματικά τον δολοφόνο. Τον καταδιώκουν; Αυτόν τον δολοφόνο που αφήνει ένα ίχνος από πτώματα σε όλη την πόλη; Όχι. Κάθε φορά αφήνουν κάποια μικρή απόσπαση της προσοχής τους να τραβήξει αλλού, και ο δολοφόνος απλώς απομακρύνεται.

Ωχ. Ωχ Ωχ Ωχ Ωχ

Από άποψη ερμηνείας, η ταινία είναι εξίσου ατυχής. Ο Pacino (επιλέγει να;) υπνοβατεί σε μεγάλο μέρος της ταινίας. Τα ξεσπάσματά του είναι σιωπηλά, η ενέργειά του λείπει και μοιάζει με κάποιον που ξύπνησε λίγο πριν ξεκινήσει η κάμερα. Υπάρχουν μερικά ελκυστικά πλάνα σε όλη την ταινία που τονίζουν την τοποθεσία, και σύντομα κλου δράσης, αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι αρκετό για να ξεπεράσει τα αρνητικά. Το Hangman είναι μια αδιάφορη υπόθεση από την αρχή μέχρι το τέλος, και για τους θεατές είναι ένα παιχνίδι που είναι εγγυημένο ότι θα χάσουν.
Και κλείνοντας: ενώ ο δολοφόνος έχει πέσει από 100μ ύψος και έχει γίνει κομμάτια, στην τελευταία σκηνή εμφανίζεται ένα πιτσιρικάς, που παραδίδει σημείωμα με κρεμάλα _10 γράμματα με ένα ήδη συμπληρωμένο…

Γιατί ρε Αλφρέντο;

Ο Αλφρέντο Τζέιμς "Αλ" Πατσίνο καθιερώθηκε ως ηθοποιός κινηματογράφου κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο ζωντανές δεκαετίες του, τη δεκαετία του 1970, και έχει γίνει μια διαχρονική και εμβληματική φιγούρα στον κόσμο του αμερικάνικου σινεμά.
Γεννήθηκε 25-Απρ-1940 στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, από Ιταλοαμερικανούς γονείς, Ρόουζ (το γένος Τζεράρντι) και Σαλ Πατσίνο_Χώρισαν όταν ήταν μικρός. Η μητέρα του μετακόμισε στο σπίτι των παππούδων του στο Νότιο Μπρονξ. Ο Πατσίνο διαπίστωσε ότι επαναλάμβανε συχνά τις πλοκές και τις φωνές των χαρακτήρων που είχε δει στις ταινίες. Βαριεστημένος και χωρίς κίνητρο στο σχολείο, βρήκε ένα καταφύγιο στα σχολικά θεατρικά έργα και το ενδιαφέρον του σύντομα άνθισε σε μια καριέρα πλήρους απασχόλησης. Ξεκινώντας από τη σκηνή, πέρασε μια περίοδο κατάθλιψης και φτώχειας, αναγκασμένος μερικές φορές να δανείζεται εισιτήριο λεωφορείου για να πετύχει στις οντισιόν. Τα κατάφερε στο διάσημο Actors Studio το 1966, σπουδάζοντας κοντά στον Lee Strasberg, δημιουργό της Method Approach που θα γινόταν το σήμα κατατεθέν πολλών ηθοποιών της δεκαετίας του 1970.

Αφού εμφανίστηκε σε μια σειρά από θεατρικά έργα σε δευτερεύοντες ρόλους, τελικά σημείωσε επιτυχία εκτός Μπρόντγουεϊ με την ταινία του Israel Horovitz "The Indian Wants the Bronx", κερδίζοντας ένα βραβείο Obie για τη σεζόν 1966-67. Ακολούθησε ένα βραβείο Tony για την ταινία "Does the Tiger Wear a Necktie?". Οι πρώτες μεγάλου μήκους ταινίες του δεν παρέκκλιναν πολύ από τις σκληρές ρεαλιστικές σκηνικές ερμηνείες που του κέρδισαν σεβασμό: υποδύθηκε έναν ναρκομανή στην ταινία Πανικός στο Νιντλ Παρκ (1971) μετά το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία Νάταλι, το άσχημα κορίτσι (1969). Ο ρόλος του Μάικλ Κορλεόνε στην ταινία Ο νονός (1972) ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους της εποχής: οι Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Γουόρεν Μπίτι, Τζακ Νίκολσον, Ράιαν Ο'Νιλ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο και μια σειρά από άλλους ηθοποιούς ήταν υποψήφιοι, αλλά ο σκηνοθέτης Φράνσις Φορντ Κόπολα ήθελε _με βέτο, τον Πατσίνο για τον ρόλο, που φοβόταν συνεχώς την απόλυσή του κατά τη διάρκεια των πολύ δύσκολων γυρισμάτων. Η ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία που του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Ωστόσο, αντί να αναλάβει ευκολότερα έργα για τα πολλά χρήματα που μπορούσε πλέον να διεκδικήσει, υποστήριξε τις δύσκολες αλλά σημαντικές ταινίες, όπως το αληθινό δράμα εγκλήματος Σέρπικο (1973) και την τραγική ταινία ληστείας τράπεζας Σκυλίσια μέρα (1975). Ήταν υποψήφιος για συνεχόμενα χρόνια βραβείvn Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου: Μια στιγμή... μια ζωή (1977), Δικαιοσύνη για όλους (1979) και _δυστυχώς, γιατί αυτό θα σηματοδοτούσε την αρχή μιας παρακμής στην καριέρα του, η οποία παρήγαγε flops όπως Το ψωνιστήρι (1980) και Η πρεμιέρα (1982).

Ο Πατσίνο ανέλαβε έναν ακόμη μοχθηρό γκάνγκστερ ρόλο και εδραίωσε τη θρυλική του θέση στην υπερ-βίαιη καλτ ταινία Ο σημαδεμένος (1983), αλλά ένα μνημειώδες λάθος επρόκειτο να ακολουθήσει. Οι επαναστάτες (1985) άντεξαν ένα ατελείωτο και φαινομενικά καταραμένο γύρισμα κατά το οποίο ο εξοπλισμός καταστράφηκε, ο καιρός ήταν τρομερός και ο Πατσίνο αρρώστησε από πνευμονία. Οι συνεχείς αλλαγές στο σενάριο εκτροχίασαν περαιτέρω το έργο. Η ταινία, που θεωρείται από τις χειρότερες ταινίες που έγιναν ποτέ, είχε ως αποτέλεσμα άσχημες κριτικές και τον κράτησε μακριά από την οθόνη για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Επιστρέφοντας στη σκηνή, ο Πατσίνο έκανε πολλά για να προσφέρει και να ανταποδώσει στο θέατρο, το οποίο θεωρεί την πρώτη του αγάπη. Σκηνοθέτησε μια ταινία, το The Local Stigmatic (1990), αλλά παραμένει ακυκλοφόρητη. Έλυσε την αυτοεπιβαλλόμενη εξορία του με την εντυπωσιακή ταινία Το ερωτικό αντικείμενο του εγκλήματος (1989) ως αστυνομικός που έπινε πολύ. Αυτό σηματοδότησε τη δεύτερη φάση της καριέρας Πατσίνο, καθώς ήταν η πρώτη που παρουσίασε τα πλέον διάσημα σκούρα, σαν κουκουβάγια μάτια του και τη βραχνή, βραχνή φωνή του.

Επιστρέφοντας στους Κορλεόνε, ο Πατσίνο γύρισε το Ο νονός 3 (1990) και κέρδισε διθυραμβικές κριτικές για τον πρώτο του κωμικό ρόλο στην πολύχρωμη διασκευή του Dick Tracy (1990). Αυτό του χάρισε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, και δύο χρόνια αργότερα ήταν υποψήφιος για την ταινία Οικόπεδα με θέα (1992). Μπήκε σε ρομαντική διάθεση για την ταινία Φράνκι & Τζώννυ (1991). Το 1992, κέρδισε τελικά το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την καταπληκτική του ερμηνεία στην ταινία Άρωμα γυναίκας (1992). Ένα μείγμα τεχνικής τελειότητας (υποδύεται έναν τυφλό) και χαρισματικότητας, ο ρόλος ήταν κομμένος για αυτόν και παραμένει κλασικός (ανώτερο από την ιταλική παραγωγή Profumo di Donna _1974 σε σκηνοθεσία Ντίνο Ρίζι, με τον Vittorio Gassman _βλ και Ριζοσπάστης “σημειώσατε Χι”).

Τα επόμενα χρόνια ο Πατσίνο θα ένιωθε πιο άνετα με την υποκριτική και τον κινηματογράφο ως επιχείρηση, αναλαμβάνοντας σπουδαίους ρόλους σε σπουδαίες ταινίες με μεγαλύτερη συχνότητα και λιγότερη από την απαιτητική προσωπική εμπλοκή των πιο άγριων ημερών του. Η Υπόθεση Καρλίτο (1993) αποδείχθηκε ένα ακόμη κλασικό γκανγκστερικό έργο, όπως και το επικό αστυνομικό δράμα Ένταση (1995) σε σκηνοθεσία του Μάικλ Μαν και συμπρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Σκηνοθέτησε την κινηματογραφική μεταφορά του Σαίξπηρ Αναζητώντας τον Ρίτς __

Προσωπική ζωή \ Σχέσεις

Ο Πατσίνο αν και δεν παντρεύτηκε ποτέ, έχει τέσσερα παιδιά. Το μεγαλύτερο, η Julie Marie (γεν. το 1989), είναι κόρη του με την καθηγήτρια υποκριτικής Jan Tarrant. Έχει δίδυμα, τον Anton James και την  Olivia Rose (2001), με την ηθοποιό Beverly D'Angelo, με την οποία είχε σχέση από το 1997 έως το 2003. Έχει έναν γιο, τον Roman Ρόαν (2023) με την παραγωγό φίλη του Noor Alfallah, η οποία είναι 53 χρόνια νεότερή του (πάει να σπάσει το ρεκόρ του Τσάρλι Τσάπλιν), όντας ένας από τους γηραιότερους πατέρες που έχουν καταγραφεί στο σινεμά (και όχι μόνο)  Είχε παθιασμένη σχέση με την συμπρωταγωνίστριά του Diane Keaton στην τριλογία "Ο Νονός". Η σχέση τους, που διακόπτονταν συνεχώς, έληξε μετά τα γυρίσματα του "Νονός III". Η Κίτον είπε για τον Πατσίνο: «Ο Αλ ήταν απλά ο πιο διασκεδαστικός άντρας... Για μένα, αυτό είναι το πιο όμορφο πρόσωπο. Νομίζω ότι ο Γουόρεν [Μπίτι] ήταν πανέμορφος, πολύ όμορφος, αλλά το πρόσωπο του Αλ είναι σαν ουάου. Δολοφονικό, δολοφονικό πρόσωπο». Είχε σχέσεις με τις Jill Clayburgh, Tuesday Weld, Marthe Keller, Veruschka von Lehndorff, Kathleen Quinlan, Lyndall Hobbs, Penelope Ann Miller και μερικές 10άδες ακόμη, μεταξύ άλλων (δεκαετή …παράλληλη) με την Αργεντινή ηθοποιό Lucila Polak (από το 2008 έως το 2018.

Θέματα κατάχρησης ουσιών: Ο Πατσίνο έχει παραδεχτεί ότι έκανε κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ νωρίς στην καριέρα του, εν μέρει επειδή δυσκολευόταν να αντιμετωπίσει την ξαφνική του φήμη μετά τον Νονό. Απέκτησε νηφαλιότητα το 1977. Αποκάλυψε το 2024 ότι παραλίγο να πεθάνει από COVID-19 το 2020. Η εμπειρία του κοντά στον θάνατο τον οδήγησε να πιστεύει _όπως δήλωσε στην έλλειψη μετά θάνατον ζωής.

Φιλμογραφία

Κινηματογράφος

·     1969     Me, Natalie Νάταλι, το άσχημο κορίτσι

·     1971     The Panic in Needle Park Πανικός στο Νιντλ Παρκ    

·     1972     The Godfather Ο νονός _Μάικλ Κορλεόνε

·     1973     Scarecrow Το σκιάχτρο    

·       Serpico _ Σέρπικο       

·     1974     The Godfather Part II _Ο νονός ΙΙ    

·     1975     Dog Day Afternoon Σκυλίσια μέρα         

·     1977     Bobby Deerfield Μπόμπι Ντίρλφιλντ, μια στιγμή, μια ζωή          

·     1979     ...And Justice for All Δικαιοσύνη για όλους    

·     1980     Cruising Το ψωνιστήρι

·     1982     Author! Author! Η πρεμιέρα        

·     1983     Scarface Ο σημαδεμένος

·     1985     Revolution Οι επαναστάτες         

·     1989     The Local Stigmatic         

·       Sea of Love Το ερωτικό αντικείμενο του εγκλήματος

·     1990     Dick Tracy Ντικ Τρέισι Μπιγκ Μπόι

·       The Godfather Part III Ο νονός ΙΙΙ

·     1991     Madonna: Truth or Dare Στο κρεβάτι με τη Μαντόνα  

·       Frankie and Johnny Φράνκι και Τζόνι   

·     1992     Glengarry Glen Ross _Οικόπεδα με θέα

·       Scent of a Woman _Άρωμα γυναίκας

·     1993     Carlito's Way _Υπόθεση Καρλίτο

·     1994     Jonas in the Desert          

·     1995     Two Bits _Δυο δεκάρες παππούς

·       Heat _Ένταση

·     1996     City Hall δήμαρχος Τζον Πάπας

·       Looking for Richard Αναζητώντας τον Ρίτσαρντ         

·     1997     Pitch

·       Donnie Brasco Ντόνι Μπράσκο

·       Devil's Advocate Ο δικηγόρος του διαβόλου    

·     1999     The Insider   Λόουελ Μπέργκμαν

·       Any Given Sunday Κάθε Κυριακή

·     2000     Chinese Coffee

·     2002     Insomnia Αϋπνία

·       S1m0ne Σιμόν

·     People I Know Οι άνθρωποι που ξέρω

·     2003     The Recruit Η δοκιμασία  

·       Gigli   Gigli: Ένας ζόρικος έρωτας        

·     2004     The Merchant of Venice Ο έμπορος της Βενετίας _Σάιλοκ

·     2005     Two for the Money Όλα για τα λεφτά

·     2007     88 Minutes    88 λεπτά

·       Ocean's Thirteen Η συμμορία των δεκατριών  

·     2008     Righteous kill  _Ου φονεύσεις         

·     2011     Son of No One _Ο αντιήρωας _ντετέκτιβ Τσαρλς Στάνφορντ

·       Jack & Jill Ο Τζακ και η Τζιλ      

·     2012     Stand Up Guys Νομοταγείς τύποι          

·     2013     Salome Σαλώμη

·       No somos animales πράκτορας

·     2014     Manglehorn   Η κρυφή ζωή του Μάνγκλχορν    

§  The Humbling Η ταπείνωση          

·     2015     Danny Collins _Τίποτα δεν τελειώνει κύριε Κόλινς    

·     2016     Misconduct   Παιχνίδι χωρίς κανόνες    

·     2017     The Pirates of Somalia Οι πειρατές της Σομαλίας      

·       Hangman Το παιχνίδι του δολοφόνου

·     2019     Once Upon a Time in Hollywood Κάποτε στο… Χόλιγουντ          

·       The Irishman _Ο Ιρλανδός  

·     2021     American Traitor: The Trial of Axis Sally Αμερικάνικη προδοσία

·       House of Gucci _Ο οίκος Gucci

§  2023     Knox Goes Away Χαβιέ Κρέιν

Τηλεόραση

·     1968     N.Y.P.D Σειρά (1 επεισόδιο)

·     2003     Angels in America (Ο Θεός ξέχασε τον Παράδεισο)
                Μίνι Σειρά (6 επεισόδια)

·     2010     You Don't Know Jack (Δόκτωρ Θάνατος) Ταινία

·     2013     Phil Spector

·     2018     Paterno (Πατέρνο)

·     2020     Hunters Σειρά (10 επεισόδια)