50 χρόνια από χτύπημα μια Κυριακή του Φλεβάρη 1974 στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ

 
Δοκίμιο Ιστορίας ΚΚΕ _1967-1974 – Γ2 ΤΟΜΟΣ σελ 775-783

Κεφ 46. Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τα χτυπήματα
της ασφάλειας στη διάρκεια της δικτατορίας

46.1. Το χτύπημα του Φλεβάρη  1974

Στις αρχές του 1974, η Ασφάλεια πέτυχε ένα σημαντικό πλήγμα στο Κλιμά­κιο της ΚΕ και στην ΚΝΕ. Στις 19 Φλεβάρη, ανακοινώθηκε η σύλληψη 35 στε­λεχών του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και της Αντι-ΕΦΕΕ. Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν οι Νίκος Καλούδης, Αντώνης Αμπατιέλος, Μίνα Γιάννου, Νίκος Κουτρούμπας, Κώστας Κουκουβίτης, Δημήτρης Γόντικας, Γιάννης Παλαβός, Χρήστος Παπα­ναστασίου, Κώστας Κάππος, Θόδωρος Τζιαντζής, Αγγελική Σωτήρη, Νάντια Βαλαβάνη, Λάζαρος Σταθάκης, Γεράσιμος Κοτροκόης, Βασίλης Ντάρδας, Δη­μήτρης Τσοπανίδης, Τάσος Γουδέλης κ.ά.²⁴¹⁵

Οι συλλήψεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη συνεχίστηκαν και τις επό­μενες μέρες μέχρι και τα μέσα του Μάρτη.²⁴¹⁶ Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν και οι Γιάννης Μαρούκης, Κατερίνα Παπαγκίκα, Μαρία Χατζηνικολάου, Άγγελος Χάγιος κ.ά. Επίσης, στα τέλη Απρίλη-αρχές Μάη πιάστηκαν και 27 μέ­λη της οργάνωσης «Άρης Βελουχιώτης» στα Ιωάννινα.²⁴¹⁷

Το ΠΓ της ΚΕ, μετά από τη δημοσιοποίηση των συλλήψεων, κάλεσε «τους κομμουνιστές να σταθούν, όπως πάντα, ακλόνητοι απέναντι στα χτυπήμα­τα των εχθρών του λαού, να επαγρυπνούν αποτελεσματικότερα για την περι­φρούρηση των Οργανώσεών του, να εξακολουθήσουν πιο μεθοδευμένα, επί­μονα την οικοδόμησή του, να σταθούν πρωτομάχοι στους λαϊκούς αγώνες που ωριμάζουν». ²⁴¹⁸

Στους λίγους μήνες που ακολούθησαν μέχρι την πτώση της δικτατορίας, παρά το σημαντικό πλήγμα και τη διακοπή της παράνομης κυκλοφορίας του  Ριζοσπάστη;²⁴¹⁹ οι ΚΟ ανέπτυξαν ορισμένη δράση, ενώ ο Οδηγητής συνέχισε να κυκλοφορεί παράνομα μέχρι τα τέλη του Ιούνη του 1974.

Ωστόσο, οι συλλήψεις της συγκεκριμένης περιόδου δυσχέραναν τη δράση του Κόμματος στην περίοδο που ακολούθησε και χαρακτηρίστηκε από τα ση­μαντικά σημάδια αποσταθεροποίησης της δικτατορίας στη διάρκεια της δια­δικασίας μετάβασης στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Την ίδια περίοδο, η δικτατορία προχώρησε και σε συλλήψεις μελών και στε­λεχών άλλων αντιδικτατορικών οργανώσεων. Ενδεικτικά, το Μάη του 1974, η Χούντα συνέλαβε 36 μέλη και στελέχη της ΑΑΣΠΕ και του ΕΚΚΕ.²⁴²⁰

2415.  Μακεδονία, 20.2.1974.

2416.  Μακεδονία, 14.3.1974.

2417.  Στις 9-12.7.1974 το Έκτακτο Στρατοδικείο Ιωαννίνων καταδίκασε για τη συμμετο­χή τους στην οργάνωση «Άρης Βελουχιώτης» σε διάφορες ποινές (από 5 μήνες έως 10 χρό­νια) άπαντες τους κατηγορούμενους. Ανάμεσα στους καταδικασθέντες ήταν οι Θωμάς Μανόπουλος, Λευτέρης Παπαζαχαρίας, Βαγγέλης Παπαχρήστος κ.ά. ( 13.7.1974).

2418.  Το ΚΚΕ. Επίσημα Κείμενα, τόμ. 10, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 2009, σελ. 876.

______________________________________

46.2. Εκτιμήσεις και συμπεράσματα

Όπως έχει ήδη διαφανεί, η ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσε­ων στην Ελλάδα την περίοδο της δικτατορίας ήρθε αντιμέτωπη με πρωτοφα­νείς δυσκολίες. Πέρα από το οργανωτικό πρόβλημα, υπήρχαν και αντικειμενι­κοί παράγοντες που επιδρούσαν αρνητικά στο στόχο της ανασυγκρότησης, με σημαντικότερους τους ακόλουθους:

·     Τις μαζικές συλλήψεις και την εκτόπιση χιλιάδων κομμουνιστών και κομμουνιστριών που δρούσαν μεν μέσα στην ΕΔΑ, όμως είχαν περάσει από «φω­τιά» και «σίδερο» στα χρόνια της Κατοχής, στον τρίχρονο ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ, στους μεγάλους γενικά εργατικούς αγώνες που ακολούθησαν. Ως συνέ­πεια των μαζικών συλλήψεων, ο αριθμός των στελεχών που καλούνταν να φέ­ρει σε πέρας το σύνθετο καθήκον της ένταξης νέων δυνάμεων στις πρόσφατα συγκροτημένες Οργανώσεις του Κόμματος ήταν πολύ μικρός, ενώ δε διέθετε επαρκή υποδομή για να αντεπεξέλθει στις συνθήκες της παρανομίας. Οι δε νε­ότεροι σε ηλικία δεν είχαν πείρα δράσης σε τέτοιες συνθήκες.

·     Τα μέσα που διέθετε η Ασφάλεια, τα επιτελεία και οι μηχανισμοί της Χού­ντας μέσα στην Ελλάδα, αλλά και μέσω των ελληνικών πρεσβειών στην Ευ­ρώπη και στις σοσιαλιστικές χώρες τούς έδιναν τη δυνατότητα να εντοπίζουν και να οργανώνουν μεθοδικά τη σύλληψη των στελεχών του Κόμματος μέσα στην Ελλάδα όσο και εκείνων που έμπαιναν στην Ελλάδα παράνομα, με από­φαση του ΠΓ της ΚΕ.

Ωστόσο, την ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων δυσχέραναν και ορισμένες πολιτικές επιλογές του Κόμματος. Τον πρώτο καιρό αμέσως με­τά από τη 12η Ολομέλεια του 1968 επέδρασε σε ένα βαθμό αρνητικά το γεγο­νός ότι γινόταν προσπάθεια από την ΚΕ να παραμείνουν στο ΚΚΕ τα στελέχη της οπορτουνιστικής ομάδας. Αυτή η τακτική, αφενός, καθυστερούσε σημαντικά την ανασυγκρότηση και, αφετέρου, εμπόδιζε να ξεδιπλωθεί ανοιχτά γενικευμένο μέτωπο εναντίον της αναθεωρητικής φράξιας. Αντίστοιχα επιδρούσε αρνητικά η επιλογή να αποτραπεί η άμεση μεταφορά της διάσπασης στο ΠΑΜ και στην ΕΔΑ, καθώς οδηγούσε στην καθυστέρηση της πιο αποφασιστι­κής προσέγγισης με κομμουνιστές και κομμουνίστριες προκειμένου να κατα­τοπιστούν από πρώτο χέρι για τις αποφάσεις της 12^ης Ολομέλειας και να συμμετάσχουν στην ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το ΠΓ της ΚΕ, όπως είδαμε και προηγούμενα, προκειμένου να ενισχυθεί η κομματική ανασυγκρότηση στην Ελλάδα, να βελτι­ωθεί η καθοδηγητική δουλειά και να δυναμώσει η αντιδικτατορική δράση, ορ­γάνωσε την «είσοδο» στελεχών του Κόμματος στην Ελλάδα.

Όμως, για σημαντικό χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα ως το 1971, αποδείχτηκε πολύ περίπλοκο και εξαιρετικά δύσκολο το καθήκον οικοδόμησης Κομματικών Οργανώσεων και του συνδυασμού νόμιμης και παράνομης δουλειάς, λόγω των διαδοχικών συλλήψεων ηγετικών στελεχών, κομματικών μελών που ήταν χρε­ωμένα με τη βοήθεια σε αυτά τα στελέχη και ανθρώπων που μετείχαν στο μη­χανισμό στήριξής τους. Τα περισσότερα από τα στελέχη που στάλθηκαν από το εξωτερικό -με ελάχιστες εξαιρέσεις- πιάστηκαν από τα όργανα της Χού­ντας μαζί με άλλους κομμουνιστές και κομμουνίστριες.

Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν οι Γρηγόρης Φαράκος, Νίκος Καλούδης, Στρατής Τσαμπής, Κώστας Λίτσας, Αντώνης Αμπατιέλος κ.ά.

Το ΠΓ της ΚΕ αμέσως μετά από το πρώτο χτύπημα το Νοέμβρη του 1968 και τη σύλληψη του Γρ. Φαράκου επιδίωξε να βγουν συμπεράσματα, να αναδειχτούν λάθη και αδυναμίες που οδηγούσαν στον εντοπισμό των στελεχών του από την Ασφάλεια. Συγκρότησε επιτροπές για να συλλέξουν πληροφορί­ες και να καταλήξουν σε ορισμένες εκτιμήσεις και συμπεράσματα. Γι’ αυτόν το σκοπό, σωστά, γινόταν προσπάθεια να φτάσουν στην καθοδήγηση του Κόμ­ματος και να μελετηθούν οι γνώμες και εκτιμήσεις στελεχών που είχαν συλληφθεί και εκείνων που δρούσαν μέσα στην Ελλάδα με την οργάνωση «ταχυδρο­μικού» καναλιού διαβίβασης του σχετικού υλικού. Ωστόσο, εξ αντικειμένου αυ­τή η διαδικασία ήταν χρονοβόρα.

Στις συνεδριάσεις της ΚΕ, με βάση τα στοιχεία των πορισμάτων που βασί­ζονταν σε ατομικά σημειώματα, γίνονταν εκτιμήσεις και κριτική στο ΠΓ πρώτ’ απ’ όλα για τον τρόπο που προετοίμαζε και έπαιρνε όλα τα μέτρα για τις απο­στολές και την καταλληλότητα ορισμένων στελεχών που συμμετείχαν σε αυ­τές. Επιπλέον, γινόταν κριτική για το κατά πόσο έπαιρνε υπόψη -όσο ήταν δυ­νατόν- την ετοιμότητα των βασικών κομματικών οργάνων μέσα στην Ελλάδα να περιφρουρήσουν και να αναπτύξουν τη δουλειά με τη βοήθεια των στελε­χών που έμπαιναν παράνομα στην Ελλάδα.

Τα παραπάνω αναδεικνύουν ότι το ΠΓ πριν, αλλά και μετά από τη 12^η Ολομέ­λεια, δεν είχε πλήρως αντικειμενική εικόνα για την κατάσταση και τις δυνατότητες των κομματικών δυνάμεων, ιδιαίτερα την πρώτη περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας, αλλά και στην πορεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις βρέθηκε αντιμέ­τωπο και με την ωραιοποίηση των εκτιμήσεων και απολογισμών, είτε γιατί δεν υπήρχε συλλογική εικόνα από τα στελέχη στην Ελλάδα είτε γιατί στις δύσκο­λες συνθήκες επικρατούσαν μειωμένες απαιτήσεις. Ωστόσο, υπήρχαν και περι­πτώσεις που δεν υπολόγισε την εκτίμηση του Κλιμακίου της ΚΕ ή του Γραφεί­ου της ΚΟΑ ότι δεν υπήρχε δυνατότητα υποδοχής στελέχους από το εξωτερικό.

Για παράδειγμα, ο Π. Υφαντής σε πόρισμα που συνέταξε για το χτύπημα του 1968 σημείωνε ότι ο Αντώνης Καλαμπόγιας, πριν την άφιξη του Γρ. Φαράκου στην Ελλάδα, σε γράμματά του προς το ΠΓ «έβαζε ζήτημα ότι δεν έχει ετοιμά­σει τις προϋποθέσεις για την παραλαβή καθοδηγητικού στελέχους».²⁴²¹

Όπως υπήρχαν και περιπτώσεις που το ΠΓ ανέθετε στις παράνομες Κομ­ματικές Οργανώσεις καθήκοντα αναντίστοιχα των πραγματικών τους δυνατο­τήτων. Για παράδειγμα, ενώ ήταν διαπιστωμένο ότι ο μηχανισμός στην Ελλάδα ήταν αδύναμος και δεν είχαν εξασφαλιστεί εφεδρείες, βάρυνε η πολιτική από­φαση, πέραν του Ριζοσπάστη και του Οδηγητή, να εκδίδονται και άλλα παρά­νομα έντυπα, να υπάρχουν πολλοί μηχανισμοί για έκδοση προκηρύξεων, ενώ δεν είχε εξασφαλιστεί ξεχωριστός μηχανισμός για τη συγγραφή άρθρων, την εκτύπωση και τη δημιουργία καναλιού διακίνησης. Στην προηγούμενη επιλο­γή βάρυνε και η πολιτική εκτίμηση ότι η ΚΟ Αθήνας, πέρα από το καθήκον της κομματικής ανασυγκρότησης, θα έπρεπε να διαθέτει επαφές με την ΕΔΑ και το ΠΑΜ. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι αυτές οι δύο πολιτικές συμμαχίες φά­νηκε από νωρίς ότι δεν είχαν τη δυνατότητα να αναπτύξουν παράνομες οργα­νώσεις και, πολύ περισσότερο, μαζική αντιδικτατορική δράση.

Συνολικότερα, το ΠΓ δρούσε συγκεντρωτικά περιορίζοντας τις ευθύνες που αναλογούσαν -από τα ίδια τα πράγματα- στο Κλιμάκιο της ΚΕ στην Ελλάδα.
Έτσι, χανόταν χρόνος λόγω της δύσκολης επικοινωνίας με σημειώματα για οδηγίες και κατευθύνσεις που έπρεπε να εγκριθούν, ακόμα και για ζητήματα που δεν ήταν καίριας σημασίας.

Επιπρόσθετα, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπήρχαν για την εξα­γωγή συμπερασμάτων από τα χτυπήματα στην Ελλάδα, επέδειξε αδικαιολόγη­τα μεγάλη καθυστέρηση σε αυτό το καθήκον μετά από το πρώτο σοβαρό χτύ­πημα που δέχτηκε το Κόμμα με τη σύλληψη της ομάδας των στελεχών με επι­κεφαλής τον Γρ. Φαράκο. Αυτή η καθυστέρηση εμπόδισε την αξιοποίηση των συμπερασμάτων στις επόμενες αποστολές, με αποτέλεσμα να επαναλαμβά­νονται τα ίδια λάθη.²⁴²²

Εκτός από την κύρια κριτική προς το ΠΓ με βάση και τις εκθέσεις που δια­μορφώνονταν, ασκούνταν κριτική και στα στελέχη που έμπαιναν στην Ελλά­δα και σε άλλα που ήδη δρούσαν στη χώρα, κυρίως σε ζητήματα παραβιάσε­ων των κανόνων της παράνομης δουλειάς και του συνωμοτισμού. Ενδεικτικά, η εισήγηση του ΠΓ στη 15η Ολομέλεια της ΚΕ, η οποία έγινε μετά από τις συλ­λήψεις των Ν. Καλούδη, Στρ. Τσαμπή κ.ά., εκτιμούσε:

«(...) μέσα στο Κόμμα και στα καθοδηγητικό του όργανα υπάρχει σοβαρή υποτίμηση των μέτρων περιφρούρησης της κομματικής δουλειάς, της επαγρύ­πνησης και της αποκέντρωσης. Γίνονται σοβαρές παραβιάσεις, υποτιμούνται οι δυνατότητες και τα μέτρα του εχθρού. Έχουμε από υπεύθυνους συντρό­φους παραβίαση εντολών του ΠΓ και άλλες σοβαρές παραβιάσεις συνωμοτι­κών μέτρων, και σινιάλα που υπήρχαν δεν πάρθηκαν υπόψη.»²⁴²³

Πράγματι, τα καθοδηγητικό στελέχη στην Ελλάδα πολλές φορές επιδείκνυ­αν αδημονία και βιασύνη στη διαδικασία ανασυγκρότησης του Κόμματος, κά­τω από την πίεση βεβαίως των αναγκών του μαζικού αντιδικτατορικού αγώνα, αλλά και των χτυπημάτων από τις συλλήψεις, με αποτέλεσμα να καταστρατη­γούνται οι κανόνες της επαγρύπνησης. Δεν έδειξαν την απαιτούμενη προσοχή και επαγρύπνηση στην τήρηση της βασικής κατεύθυνσης του διαχωρισμού του κεντρικού μηχανισμού από αυτόν της ΚΟ θήνας, στην επιλογή κατάλληλων συνδέσμων, συνεργατών, σπιτιών, μεταφορικών μέσων, ενώ κάτω από την έλ­λειψη συνδέσμων και μέσων στήριξης σε ορισμένες περιπτώσεις κατέφευγαν στην επαφή με συγγενείς. Ενδεικτικά, το 9ο Συνέδριο έκρινε ότι:

«Τα χτυπήματα, που δέχθηκε το Κόμμα στο 1968-1971, έπαιξαν ανασταλτι­κό ρόλο στην ανάπτυξη της δουλειάς. Τα χτυπήματα αυτό οφείλονταν κυρίως στην έλλειψη προετοιμασίας του Κόμματος για το πέρασμα στην παρανομία, στις σοβαρές παραβιάσεις των συνωμοτικών μέτρων από καθοδηγητικό στε­λέχη, στα λάθη και τις αδυναμίες που παρουσίασε το ίδιο το ΠΓ.»²⁴²⁴

Στο χτύπημα του 1968 καταγράφονται οι εξής παραβιάσεις των συνωμοτικών κανόνων: «Υπερβολική κίνηση μέρα και νύχτα, απεριόριστες επαφές με παράνομους και νόμιμους, πολυχρησιμοποιημένα σπίτια, δύο μηχανισμοί σε μια πολυκατοικία» κ.ά.²⁴²⁵ Υπήρξε, ακόμα, στέλεχος που είχε πάνω από 40 επα­φές μέσα σε ένα μήνα.

Αντίστοιχα προβλήματα υπήρξαν και στα χτυπήματα του 1970: «Το Κλιμά­κιο δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στην επιλογή και τον έλεγχο των συν­δέσμων. Υπάρχουν περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκαν γι’ αυτήν τη δουλειά πρόσωπα ακατάλληλα, που χρησιμοποιήθηκαν κατ’ επανάληψη σαν σύνδε­σμοι, αν και είχαν εκτεθεί (.. ,).»²⁴²⁶

Επίσης, για το μεγάλο χτύπημα του 1974 σημειωνόταν: «Πλήρης αλληλοεξάρτηση όλης της δουλειάς (...) Αποκέντρωση -μηδέν.

- Τα σπίτια όλων τους στο ίδιο περιβάλλον και σε απόλυτη σύνδεση με τον τεχνικό και εκδοτικό μηχανισμό, τη νεολαία και τη νόμιμη δουλειά. (...) Συχνές επισκέψεις του ενός στο σπίτι του άλλου.»²⁴²⁷

Ουσιαστικά, σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις δεν τηρήθηκε η αρ­χή της αποκέντρωσης, με αποτέλεσμα ο επικεφαλής του Κλιμακίου και άλλα στελέχη να κρατούν προσωπικά πολλαπλές επαφές, να έχουν κοινούς συνδέ­σμους. Από αυτήν τη σκοπιά είναι χαρακτηριστικά όσα επισήμανε το ΠΓ μετά από τα χτυπήματα του 1970:

«Μια άλλη βασική αιτία των χτυπημάτων στάθηκαν, όπως φαίνεται, οι αδυ­ναμίες στο θέμα της αποκέντρωσης της δουλειάς, η μη έγκαιρη αποκέντρωση του ίδιου του κεντρικού μηχανισμού.
Ο κεντρικός μηχανισμός ήταν βαρύς, συγκεντρωμένος σε λίγα πρόσωπα. (...) Η επαφή της παράνομης καθοδήγησης με τους νόμιμους δεν ήταν επίσης καλά οργανωμένη σε βάθος.
(...)
Το γεγονός ότι η δουλειά δεν είναι αρκετά αποκεντρωμένη όχι μόνο δίνει τη δυνατότητα στον εχθρό ευκολότερα να μας χτυπάει, αλλά και τον διευκολύνει να συγκαλύπτει την πηγή του χτυπήματος.»²⁴²⁸

Ωστόσο, η έλλειψη αποκέντρωσης δεν αποτελούσε τη μοναδική παραβία­ση των κανόνων περιφρούρησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι συλληφθέντες είχαν μαζί τους κομματικά σημειώματα.

Ταυτόχρονα, υπήρχε μια ορισμένη υποτίμηση των μηχανισμών της Ασφά­λειας και της δυνατότητάς της να παρακολουθεί χωρίς να συλλαμβάνει άμε­σα τα στελέχη, ώστε να ολοκληρώνει την εικόνα της αναφορικά με ποιους συ­νεργάζονταν. Επίσης, κάτω και από το βάρος των συνθηκών της δικτατορίας, δεν αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα των εφεδρειών σε στελέχη και προσωπικό του μηχανισμού, ώστε οι συλλήψεις να μην οδηγούν στη διακοπή της δράσης.

Τα στελέχη που στέλνονταν ως καθοδηγητές και μέλη του Κλιμακίου της ΚΕ ήταν δοκιμασμένα ολόπλευρα στις δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες πά­λης του Κόμματος, στην Κατοχή, στο ΔΣΕ, στους μεγάλους εργατικούς αγώ­νες, ενώ διατηρούσαν δεσμούς μέσα στην Ελλάδα. Όμως, αρκετά πράγματα είχαν αλλάξει στη μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Ελλάδα κατά το χρονικό διάστημα της ζωής τους στην πολιτική προσφυγιά και στις συνθήκες του σο­σιαλισμού. Είχαν επίσης αλλάξει οι μέθοδοι και οι μηχανισμοί παρακολούθη­σης της Ασφάλειας.

Εξάλλου, δεν ήταν δεδομένο ότι όλα τα μέλη της ΚΕ διέθεταν, εκτός από την αφοσίωση και τη διάθεση προσφοράς, και τις άλλες απαιτούμενες ικανό­τητες για να τα βγάλουν πέρα σε αυτές τις σύνθετες συνθήκες. Ανάλογο πρό­βλημα είχαν και οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες που ζούσαν στην Ελλά­δα, ιδιαίτερα εκείνοι κι εκείνες που μακρόχρονα διαπαιδαγωγήθηκαν σε συν­θήκες μη ύπαρξης των Κομματικών Οργανώσεων και ΕΔΑίτικης διαπαιδαγώ­γησης στα θέματα της λειτουργίας, της περιφρούρησης και επαγρύπνησης, ενώ σε άλλους, νεότερης ηλικίας, δεν υπήρχε εμπειρία από συνδυασμό παρά­νομης και νόμιμης δουλειάς.

Ανάλογα, από ένα χρονικό σημείο κι έπειτα, οι απελευθερωμένοι από τη Χούντα κομμουνιστές και κομμουνίστριες πέρναγαν σε συνθήκες νομιμότη­τας, δηλαδή επέστρεφαν στα σπίτια ή και στις δουλειές τους, όμως ένα μεγά­λο μέρος τους και, πριν απ’ όλα, τα ηγετικά στελέχη του Κόμματος που ήταν γνωστά στην Ασφάλεια (άλλωστε για το λόγο αυτόν εξορίστηκαν ή φυλακίστη­καν για την παράνομη δράση τους) συνέχιζαν να βρίσκονται κάτω από συνεχή παρακολούθηση και ήταν εξαιρετικά δύσκολο να συνδυάζουν τη νόμιμη ζωή και την παράνομη δουλειά.

Με δεδομένα τα προηγούμενα και τις ευθύνες του ίδιου, το ΠΓ παρέμβαινε προκειμένου να αντιμετωπίσει αδυναμίες, να στηρίξει τη δουλειά του Κλιμακί­ου, να ενισχύσει την κομματική οικοδόμηση και δράση στην Ελλάδα. Σε αυτήν την κατεύθυνση ήταν η προσπάθεια για τη συγκρότηση εφεδρικού καθοδηγητικού οργάνου και ανάλογου τεχνικού μηχανισμού, όπως και η απόφαση -που δεν υλοποιήθηκε- για πέρασμα στην παρανομία των μελών του Γραφείου του Κλιμακίου και άλλων στελεχών.²⁴²⁹

Σε σωστή κατεύθυνση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και την πε­ριφρούρηση της δουλειάς των Οργανώσεων ήταν και οι προτάσεις μελών της ΚΕ, όπως αυτές του Αντώνη Καλαμπόγια μετά από το χτύπημα του 1974:
«Βασική προϋπόθεση για την εξασφάλιση καθοδήγησης στο Εσωτερικό θε­ωρώ τη συγκρότηση Γραφείου μόνον από παράνομους συντρόφους, τον αυ­στηρό χωρισμό της παράνομης από τη “νόμιμη” δουλειά, την αποκέντρωση της ΚΝΕ. (...)
Νομίζω ότι πρέπει ν’ αποκλειστούν οι συνεδριάσεις του Γραφείου κι αν ακό­μα όλα τα μέλη του είναι παράνομα. Σύνδεσμοι στελέχη θα λύνουν το ζήτημα.
Τα στελέχη που αποφυλακίζονται θα περνάν στην παρανομία, θα βγαίνουν στο εξωτερικό και μετά θα επιστρέφουν παράνομα και θα πιάνουν δουλειά. Να αποκλεισθεί η ανάθεση δουλειάς σε σύντροφο που μόλις ελευθερώνεται. (...)
Προτείνω να καθιερωθεί 6-8μηνη ενεργός υπηρεσία των παράνομων στε­λεχών. Σε συνέχεια, ή θα βγαίνουν έξω, ή θα περνάν σε καραντίνα και μετά να αλλάζουν και δουλειά και περιοχή δουλειάς.»²⁴³⁰

Συμπερασματικά:

Η ρίζα των δυσκολιών δράσης στις αντίξοες συνθήκες της δικτατορίας και ενώ δεν υπήρχε όχι μόνο οργανωτική, αλλά και πολιτική προετοιμασία και εκτί­μηση για τον κίνδυνο δικτατορικής εκτροπής, βρισκόταν πριν απ’ όλα στις ιδεολογικοπολιτικές και οργανωτικές συνέπειες από τη 10χρονη απουσία των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ (από την 8^η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1958 και έπειτα), σε συνδυασμό και με το πέρασμα των μελών του Κόμματος στις γραμμές της ΕΔΑ. Το αποτέλεσμα ήταν η υποχώρηση της κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης, η εξοικείωση με συνθήκες φιλελευθερισμού και οργανωτι­κής χαλαρότητας και καλλιέργεια κοινοβουλευτικών αυταπατών.

Η κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση στην οργανωτική συγκρότηση και λει­τουργία του Κόμματος, που καθορίζονται από τους σκοπούς και τον επανα­στατικό χαρακτήρα του, αναπτύσσεται και στεριώνει στο πλαίσιο της επανα­στατικής στρατηγικής, αλλά και μέσα από τη συμμετοχή των μελών του Κόμ­ματος στις Κομματικές Οργανώσεις, στη συζήτηση για τη διαμόρφωση της πο­λιτικής του και στη δράση για την προώθησή της, στην εκλογή των οργάνων και τον έλεγχο της δράσης τους με τη διαδικασία της κριτικής και αυτοκριτικής, στην υπεράσπιση και τήρηση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, της συλλογικότητας και της εσωκομματικής δημοκρατίας, στη συνεχή προσπάθεια για την ιδεολογικοπολιτική επαναστατική ενότητα του Κόμματος, την υπεράσπι­ση των αρχών και του Καταστατικού του, στην αδιάλλακτη στάση απέναντι σε κάθε μορφής οπορτουνισμό και οργανωτικό φιλελευθερισμό.

Το γεγονός ότι το Κόμμα είχε ανάγκη ανασυγκρότησης μέσα στην Ελλάδα από την επόμενη μέρα της δικτατορίας ήταν προφανές. Αυτή η ανάγκη όφει­λε να μην ερχόταν σε αντιπαράθεση με τη διάθεση χρόνου για την προετοιμα­σία στοιχειώδους μηχανισμού υποδοχής, διαμονής και δράσης των παράνο­μων στελεχών και των μελών των οργάνων, για τη δημιουργία εφεδρειών και την εξασφάλιση των αναγκαίων οικονομικών πόρων.

Ως αποτέλεσμα των προηγούμενων αδυναμιών, οι συλλήψεις οδηγούσαν στην αποδιοργάνωση του παράνομου μηχανισμού και στην ανάγκη ανασυ­γκρότησής του σχεδόν από την αρχή, άρα επιβράδυναν την πορεία πλήρους ανασυγκρότησής του.

Ακόμα, οι συλλήψεις των στελεχών και η στάση τους απέναντι στη δικτα­τορία, οι ηρωικές και ανυποχώρητες απολογίες στα στρατοδικεία από τη μια συγκινούσαν και αφύπνιζαν, δημιουργούσαν πνεύμα μαχητικότητας και αισιο­δοξίας, καθώς αποδείκνυαν ότι το ΚΚΕ ήταν παρόν ύστερα από πολλά χρόνια απουσίας Κομματικών Οργανώσεων στην Ελλάδα. Από την άλλη, όμως, καλ­λιεργούνταν και ένα είδος απογοήτευσης, ενώ το αυτοαποκαλούμενο «ΚΚΕ Εσωτερικού» προπαγάνδιζε συκοφαντικά ότι η παράνομη δράση του Κόμμα­τος ήταν διαβρωμένη.

Τα προβλήματα και οι παραβιάσεις των κανόνων της παράνομης δουλειάς και του συνδυασμού της με τη νόμιμη, που εντοπίστηκαν σε όλη τη διάρκεια της 7ετίας με αποκορύφωμα το χτύπημα του Φλεβάρη του 1974, δεν αναι­ρούν το γεγονός ότι το ΚΚΕ, παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες που είχε να αντιμετωπίσει, ρίχτηκε αποφασιστικά στην ανασυγκρότησή του με άμεσο στόχο να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει ένα δυναμικό μαζικό αντιδικτατορικό αγώνα. Σε όλη τη διάρκεια της 7ετίας αναδείχτηκε η ετοιμότητα των στελεχών και μελών του να αψηφήσουν τους κινδύνους που τους απειλούσαν, και τους οποίους με ηρωισμό αντιμετώπισαν, προκειμένου να ανταποκριθούν στα συμ­φέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, να ανατρέψουν τη δικτατορία και να ανταποκριθούν στην ηρωική ιστορία του ΚΚΕ, στις κομμου­νιστικές αξίες και ιδανικά.

2419.   Το τελευταίο φύλλο βγήκε το Γενάρη του 1974.
2420.  Μακεδονία, 5.5.1974.
2421.   Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ, Έγγραφο 53039, Κατάσταση περιεχομένων φακέλου με τίτλο «Χτύπημα του 11/1968».
2422.   Οι συλλήψεις στελεχών με επικεφαλής τον Ν. Καλούδη συνδέονταν με το πρώτο χτύπημα στον Γρ. Φαράκο λόγω και της συνέχισης χρησιμοποίησης των ίδιων μηχανισμών και του ίδιου τρόπου δουλειάς. Ο εντοπισμός των ίδιων προβλημάτων εμφανιζόταν στις εκθέσεις και πορίσματα που βγήκαν μετά από τα επόμενα χτυπήματα (Ν. Καλούδης, Στρ. Τσαμπής, ως και λίγα χρόνια μετά, που έγινε το μεγάλο χτύπημα του Φλεβάρη του 1974), που σήμαινε ότι δεν πάρθηκαν υπόψη προγενέστερα κρίσιμα συμπεράσματα.
2423.   Είναι ενδεικτικό ότι, παρά την προσπάθεια για εξαγωγή συμπερασμάτων από τα χτυπήματα της Ασφάλειας, σε καμία από τις Ολομέλειες της ΚΕ που μελετήθηκαν οι εκθέσεις για τα χτυπήματα δεν κρίθηκαν ολοκληρωμένες για να μπουν στη διαδικασία της έγκρισής τους από το καθοδηγητικό όργανο ώστε να αποτελούν ένα συλλογικό πόρισμα.
2424.  Το 9^ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, έκδ. ΚΕ του ΚΚΕ, Αθήνα, 1974, σελ. 52.
2425.   Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ, Έγγραφο 53039, Κατάσταση περιεχομένων φακέλου με τίτλο «Χτύπημα του 11/1968».
2426.  Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ, Έγγραφο 470372, Έκθεση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με πρώ¬τα συμπεράσματα για το χτύπημα του Μάη 1970 και ορισμένες σκέψεις για το χτύπημα του Νοέμβρη 1970.
2427.   Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ, Έγγραφο 471941, Φάκελος με τα υλικά της επιτροπής που εξέτασε το χτύπημα της Ασφάλειας στον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος και της ΚΝΕ το 1974.
2428.  Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ, Έγγραφο 470372, ό.π
2429. Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ, Έγγραφο 227459, Σημείωμα του ΠΓ προς το Γραφείο του Κλιμακίου της ΚΕ, 23.10.1972.
2430. Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ, Έγγραφο 471941, Φάκελος με τα υλικά της επιτροπής που εξέτασε το χτύπημα της Ασφάλειας στον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος και της ΚΝΕ το 1974.

 

(ΟΔΗΓΗΤΗΣ Φεβ-2024)
Τον Φλεβάρη του 1974 έγινε το μεγάλο «χτύπημα» της χού­ντας με τη σύλληψη δεκάδων μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Στις 19 Φλεβάρη ανακοινώθηκε η σύλληψη 35 στελεχών του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και της Αντι-ΕΦΕΕ. Οι συλλήψεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη συνεχίστηκαν μέχρι και τα μέσα του Μάρτη. Όπως χα­ρακτηριστικά αναφέρεται στο αντίστοιχο υποκεφάλαιο του Γ² Τόμου Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ 1967-1974, το ΠΓ της ΚΕ, μετά από τη δη­μοσιοποίησή των συλλήψεων, κάλεσε «τους κομμουνιστές να στα­θούν, όπως πάντα, ακλόνητοι απέναντι στα χτυπήματα των εχθρών του λαού, να επαγρυπνούν αποτελεσματικότερα για την περιφρού­ρηση των Οργανώσεών του, να εξακολουθήσουν πιο μεθοδευμένα, επίμονα την οικοδόμησή του, να σταθούν πρωτομάχοι στους λαϊκούς αγώνες που ωριμάζουν».  

Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τότε που οι σύντροφοί μας στων «φρουρών το πείσμα» στάθηκαν ακλόνητοι στα ανοσιουργή­ματα πόυ διέπραξε εναντίον τους το αστικό δικτατορικό καθεστώς, το επόμενο διάστημα η «Σύγχρονη Εποχή» θα εκδώσει βιβλίο που θα έχει ως αναφορά τις αναμνήσεις της συντρόφισσας Αγγελικής Σωτήρη από εκείνη την περίοδο.

Η Αγγελική Σωτήρη, μαζί με άλλους συντρόφους, είχε ευθύνη για τη λειτουργία του παράνομου τυπογραφείου της “Πανσπουδαστι­κής”, εφημερίδας της Αντι-ΕΦΕΕ.                                                               

Όταν της ανατέθηκε η συγκεκριμένη χρέωση από την Οργάνωση, το 1972, ήταν δευτεροετής φοιτήτρια της Ιατρικής στην Αθήνα. Πιάστηκε στις 14 Φλεβάρη του 1974 και αποφυλακίστηκε στις 26 Ιου­λίου του ίδιου έτους! Τις αναμνήσεις που κατέγραψε από αυτούς τους μήνες εμπιστεύτηκε στο Κόμμα της για να τις αξιοποιήσει όπως κρίνει. Αποτελούνται από δύο «κεφάλαια», με το δεύτερο να ξεκινά από εκεί που τελειώνει το πρώτο. Τη στιγμή, δηλαδή, που η Ασφάλεια μπαίνει στο διαμέρισμα της πολυκατοικίας στoν Νέο Κόσμο όπου λειτουργούσε το παράνομο τυ­πογραφείο. Το πρώτο κεφάλαιο έχει τίτλο: «Μερικές αναμνήσεις από την οργάνωση και λειτουργία του παράνομου τυπογραφείου της "Πανσπουδαοτικής", εφημερίδας της Αντιδικτατορικής ΕΦΕΕ (Αντι-ΕΦΕΕ), κατά τη διάρκεια της δικτατορίας»: Το δεύτερο: «Στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας, στην οδό Μεσογείων».

Είναι βαρύ το χρέος και μεγάλη η τιμή που την επιμέ­λεια αυτής της έκδοσης ανέλαβε το Κεντρικό Συμβούλιο Της ΚΝΕ. Κάθε λέξη της συντρόφισσας είναι μια ψηφίδα ” μνήμης της ηρωικής πορείας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Είναι παράδειγμα αφοσίωσης στους σκοπούς του Κόμματος. Επιβεβαίωση της αστείρευτης δύναμης που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος όταν η καρδιά φλογίζεται από ανώτερα ιδανικά.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, πρόσφατα, κυ­κλοφόρησε τον τόμο Γ₂ του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ για την περίοδο 1967-1974. Εκεί ο αναγνώστης μπορεί να μελετήσει, ανάμεσα σε άλλα, τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα από το τιτάνιο έργο ανασυγκρότησης των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ και της δράσης της ΚΝΕ μέσα σε συνθήκες σκληρής παρανομίας. Το Κόμμα,, μελετώντας επιστημονικά την ιστορία, εξά­γει συμπεράσματα για να γίνει πιο αποτελεσματικό στην αναμέτρηση με τον ταξικό αντίπαλο. Να μπορεί να οργανώνει από καλύτερες θέσεις την πάλη για την απελευθέρωση του ανθρώπου από την καπιταλιστική σκλαβιά.

Η έκδοση με τις αναμνήσεις της συντρόφισσας Αγγε­λικής Σωτήρη είναι προφανώς η προσωπική της μαρ­τυρία, η καταγραφή των γεγονότων, όπως η ίδια τα βίωσε. Η αξία τους δεν συνίσταται στο αν καταγράφουν λεπτομερώς όλο το πλαίσιο μέσα στο οποίο έδρασε το ΚΚΕ και η ΚΝΕ τη συγκεκριμένη περίοδο και το πώς αντιμετωπίστηκαν από τον ταξικό αντίπαλό. Βρίσκεται στη σεμνότητα και την πληρότητα με την οποία απει­κονίζονται αρετές και αρχές που είναι προς κατάκτηση και σήμερα για όλα τα μέλη και στελέχη της ΚΝΕ, για κάθε νέο αγωνιστή. Αφορούν το πώς μια συντρόφισσα, που έζησε την κόλαση και το αποκρουστικό πρόσωπο του ταξικού εχθρού, μπορεί με λίγα λόγια να περιγρά­φει πράγματα που σε συγκλονίζουν παραδίδοντας, μα­θήματα ζωής και αγώνα.

Μέσα από τις σελίδες της έκδοσης ο αναγνώστης θα μπορέσει να διακρίνει:

Πώς μπορεί ένας αγωνιστής να είναι προετοι­μασμένος και τελικά να μπορεί να αντέξει τον αφάνταστο πόνο και τη φρίκη των βασανιστηρίων.

Είναι σημαντικό να υπάρχει γνώση από τα πριν για τον αντίπαλο και τους μηχανισμούς που θα επιστρατεύσει για να λυγίσει τους κρατούμενους. Να καλλιεργείται η αποφασιστικότητα για ανυποχώρητη στάση απέναντι τους μέχρι το τέλος. Να συνειδητοποιείται ότι ο κάθε σύντροφος και συντρόφισσα δεν είναι ένα απλό άτομο, αλλά εκφράζει τα συμφέροντα του λαού κάθε στιγμή απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Τις μεθόδους, τις δυσκολίες και τα χαρακτη­ριστικά που σφυρηλατεί στην προσωπικότητα η κομματική δουλειά σε παράνομες συνθήκες.
«Ζω­ντανεύουν» μπροστά μας οι διαδρομές που έκαναν οι σύντροφοι μεταμφιεσμένοι για να μην πιαστούν, η εφευρετικότητα και η πειθαρχία τους. Αντιλαμβανόμα­στε πώς σύντροφοι που αγαπούν τη ζωή, ακόμα και μέσα σε συνθήκες σκληρής παρανομίας καταφέρνουν να εκτιμούν και να δημιουργούν όμορφες και ανθρώ­πινες στιγμές.

Πώς μέσα στο βαθύ σκοτάδι μπορείς να ανάψεις σπίθες όταν έχεις τα όπλα της συλλογικότητας, της συντροφικότητας και της γνώσης. Καταλαβαίνουμε σε όλο του το μεγαλείο τον στίχο «τακ-τακ εσύ, τακ- τακ εγώ» και πώς με αυτή τη γλώσσα της σιωπής» κατάφεραν να αντέξουν έχοντας ο ένας στο πλευρό του τον άλλο. Συνειδητοποιούμε τί σημαίνει πως ο κομ­μουνιστής κρατούμενός έχει απίστευτη δύναμη. Γιατί η καρδιά τού μπορεί να βρίσκει βάλσαμο και να αντέ­χει ό,τι δεν μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους, όταν το μυαλό τού ταξιδεύει σε μέρη που οικοδομούνταν ο σοσιαλισμός. Όταν μπορεί να πάρει δύναμη, σφυρίζο­ντας τον σκοπό ενός τραγουδιού, όταν ξέρει ότι πρέπει  να μη λυγίσει για να δώσει δύναμη και στους συντρό­φους που βρίσκονται στα διπλανά κελιά. Όταν ξέρει πως έχει δίκιο και ο λαός θα είναι στο πλευρό του.

Διαβάζουμε για τοyς χώρους που τυπώνονταν υλικά που διαφώτιζαν και οργάνωναν την πάλη στις σχολές της Αθήνας. Μπορούμε καλύτερα να καταλάβουμε την ανάγκη να διασφαλίζεται με κάθε θυσία η μελέτη, το γράψιμο, το τύπωμα και η διακί­νηση υλικών που είναι απαραίτητα για να επιτελεί η Οργάνωσή μας τον πρωτοπόρο της ρόλο σε όλες τις συνθήκες.

Ότι οι νοσηρές υπάρξεις των βασανιστών δημιουργήθηκαν και έδρασαν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη χούντα. Η αποτρόπαια δράση τους ήταν νομιμοποιημένη από όλες τις μορφές αστικής εξουσίας, ακριβώς γιατί πάντα έχει στο στόχαστρο την ιδεολογική-πολιτική-οργανωτική πρωτοπορία του εργατικού-λαϊκού κινήματος, το Κομμουνι­στικό Κόμμα και τη νεολαία του. Αποκαλυπτικά για τα παρα­πάνω είναι τα αποσπάσματα του «Ριζοσπάστη» και αστικών εφημερίδων που συμπεριλαμβάνονται στην έκδοση και αφορούν στη δίκη των βασανιστών της Ασφάλειας Αθηνών στο μικτό κακουργιοδικείο Χαλκίδας (11/11/1975-30/11/1975). Τελικά οι 10 από τους 14 κατηγορούμενους βασανιστές απαλλάχθηκαν, ενώ στους υπόλοιπους 4 επιβλήθηκαν ποι­νές 4-10 μηνών.

Στο σημείο όπου η συντρόφισσα αναφέρεται στη νύχτα που βασανίστηκε γράφει: «Δεν βγάζω κιχ. Δεν νιώθω τίποτα. Δεν ξέρω αν πονάω. Δεν ξέρω αν ζω ή πέθανα. Ένα πείσμα μόνο με διακατέχει. Να αντέξω ως το τέλος... Μόλις φεύγουν οι βασανιστές, οι τοίχοι, του κελιού μου γεμίζουν χαρμόσυνα τακ-τακ. Είναι οι σύντροφοι. Δεν είμαι μόνη μου. Ξέρουν πως άντεξα, δεν έβγαλα άχνα όλη νύχτα. Δικές μου κραυγές δεν ακούστηκαν. Μόνο οι κραυγές των βασανιστών»

Στο πρόσωπο της συντρόφισσας Αγγελικής Σωτήρη υποκλινόμαστε σε όσους, κόντρα στα βασανιστήρια του αστι­κού δικτατορικού καθεστώτος, έδειξαν στην πράξη τις κομ­μουνιστικές αξίες και την κομμουνιστική ηθική. Σφίγγουμε ευλαβικά το χέρι σε αυτούς, που όπως και η συντρόφισσα Αγγελική; βρήκαν τη δύναμη ημιλιπόθυμοι στο κελί της φυλακής τους να σιγοτραγουδήσουν «Κι αν κάνετε τα στήθια μου κομμάτια εσείς πεθαίνετε και όχι εγώ»:

Αυτές τις μορφές ηρώων έχει γεννήσει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ.

Αισθανόμαστε περήφανοι και συγκινημένοι που τον δικό τους πόνο, τις θυσίες και τα βάσανά τους, με τη στάση τους και όλη την πορεία της ζωής τους κατάφεραν να τα «μεταδώσουν» σε εμάς σαν «δεντράκια καλοσύνης» και «γεράκια δύναμης».

Στο δρόμο που χάραξαν οφείλουμε
να συνεχίσουμε να βαδίζουμε.

* Η Αντιδικτατορική ΕΦΕΕ ιδρύθηκε με πρωτοβουλία της ΚΝΕ (το ιδρυτικό της συνέδριο έγινε τον Ιούλη του 1972) καί αποτέλεσε καθοδηγητικό όργανο του φοιτητικού κινήματος στα χρόνια της δικτατορίας. Σε μια πορεία συσπείρωνε στις γραμμές της σημαντικό αριθμό φοιτητών κάι φοιτητρι­ών και δημιούργησε επιτροπές αγώνα κατά σχολές και έτη.

Απόσπασμα την κατάθεση της Αγγελικής Σωτήρη, όπως δημοσιεύτηκε στον "Ριζοσπάστη" στις 14/11/1975

Πιάστηκα στις 13 Φλεβάρη στο παράνομο τυπογραφείο της Πανσπουδαστικής. Το σπίτι όπου πιάστηκα λεηλατήθηκε. Εκεί με χτύπησε ο Μπάμπαλης στο πρόσωπο. Μετά με πήγαν στη Γενική Ασφάλεια. Με ξαναχτύπησαν. Με έπιασαν από τα μαλλιά, με πέταξαν κάτω, μου ζουλούσαν τα μάτια, με έβρισαν, με είπαν πόρνη, απόψε όλοι θα σε... Στις 17 Φλεβάρη την Κυριακή ήταν βάρδια ο Σμαΐλης. Με αφορμή ότι σφύριζα με έβρισε με χτύπησε με κλωτσιές μέχρις ότου έτρεξε αίμα από τη μύτη μου. Τότε σταμάτησε. Μετά από λίγες μέρες ήλθε στο κελί μου ο Κραβαρίτης. Μου έβγαλε τούφες από τα μαλλιά, μου χτύπησε το κεφάλι στον τοίχο, μου έριξε κλωτσιές στο κεφάλι, μου πίεσε τα μάτια. Μου αναστάτωσε το κελί. Έφυγε και ξαναγύρισε σε λίγο. Επανέλαβα μετά τα ίδια. Όλα αυτά έγιναν παρουσία του Κανέλλου. Την άλλη μέρα με πήγαν στο γραφείο του Παύλου. Ήταν εκεί ο Τσικριπής. Μου ζήτησε να καταδώσω τους συντρόφους μου. Αρνήθηκα. Ο Παύλου μου είπε ότι θα σου σπάσω τα κόκαλα, εδώ θα μάθεις πως γίνονται τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Στις 11 Μάρτη τη νύχτα μπήκε στο κελί μου ο Κραβαρίτης. Μου ζήτησε να του πω τα ίδια.

Αρνήθηκα. Μου έβγαλε τα μισά μαλλιά. Με έβαλε να στέκομαι με ένα πόδι ψηλά. Έφερε ένα καδρόνι. Με χτύπησε παντού. Τελικά έσπασε το καδρόνι πάνω μου. Με διέταξε να στέκομαι με το ένα πόδι ψηλά και τα χέρια στην έκταση. Έβαλε και δύο-τρεις αστυφύλακες με στολή και με χτύπαγαν όταν κατέβαζα το πόδι. Παρών ήταν και ο Παπουτσής. Με πή­γαν στην τουαλέτα, μου έκαναν φάλαγγα. Μου έβγαλαν τα παπούτσια και τις κάλτσες, μου έκλεισαν τα μάτια και με χτυπούσαν με γκλομπς στα πέλματα. Με έπιασαν από τα μαλλιά. Ο διάδρομος ήταν γεμάτος μαλλιά. Ο Κραβαρίτης είχε λυσσάξει, χοροπηδού­σε πάνω στο σώμα μου, με έβριζε, με χτύπαγε συνέχεια. Το πρωί με παράτησαν. Στις αρχές Μάη ήρθε και με πήρε ο Λουκόπουλος και τότε είδα να βγαίνει από το γραφείο του Γκάνου ο «Μήτσος ο επιλοχίας» κρατώντας ένα δέμα.

Με πήγαν στο γκαράζ. Διαπίστωσα ότι το δέμα είχε μέσα ένα σχοινί και με αυτό με δέσανε στον πάγκο. Ο Λουκόπουλος διέταξε ξύλο μέχρι θανάτου και πήρε μέρος ο ίδιος στα βασανιστήριά μου. Με ανάγκαζαν ύστερα με χτυπημένα πόδια να τρέχω. Ο επιλοχίας πήρε ένα σφυρί και χτυπούσε τα δάχτυλα των ποδιών μου. Μετά με ξαναέδεσαν στον πάγκο και μου ξαναέκαναν φάλαγγα. Ο επιλοχίας μου κατέβασε το παντελόνι και τα εσώρουχά μου και μου τραβούσε τρίχες από το εφήβαιό μου. Μου τραβούσε το στήθος και μου φώναζε, μωρή θα στα βγάλω. Με πήγαν μετά επάνω. Ο επιλοχίας ύστερα από μέρες ήρθε πάλι στο κελί μου και μου'πε να ετοιμαστώ για να με κατεβάσουν στο υπόγειο…

Καισαριανή: μεγάλη πολιτική_πολιτιστική εκδήλωση αλληλεγγύης του ΚΚΕ στο Λαό της Παλαιστίνης

Συναυλία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό με το συγκρότημα “Υπεραστικοί” διοργάνωσαν χτες 25 Νοέμβρη, οι ΚΟ Καισαριανής και οι ΚΟ Εκπαιδευτικών Ανατολικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στην αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου
Ομιλήτρια η Κωνσταντίνα Τσιουπρά, μέλος της ΕΠ και γραμματέας της ΤΟ Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ _χαιρέτησε ο Γιάννης Μοσχονάς, αντιπρόεδρος της Ζ’ ΕΛΜΕ.
Ενόψει της συναυλίας, οι ΟΒ της ΚΝΕ στην Καισαριανή έφτιαξαν γκράφιτι αφιερωμένο στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού με τη μορφή της νεαρής αγωνίστριας, Αχέντ Ταμίμι_βρίσκεται στο Σκοπευτήριο

“Αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης”

Κωνσταντίνα Τσιουπρά 25/11/2023 _Καισαριανή

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το τελευταίο διάστημα, γινόμαστε θεατές κυριολεκτικά μιας γενοκτονίας όπως πολύ σωστά χαρακτηρίζει το Κόμμα μας τον πόλεμο που μαίνεται στη Γάζα.
Και από αυτήν την εκδήλωση θέλουμε να εκφράσουμε την αμέριστη αλληλεγγύη του ελληνικού λαού, των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό που σφαγιάζεται , αλλά και απέναντι στον Ισραηλινό λαό, που πληρώνει με τη δίκιά του ζωή, τις πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ!

Θέλουμε να εκφράσουμε αλληλεγγύη μας απέναντι στους συντρόφους μας στο Ισραήλ, τα μέλη του ΚΚ εκεί, όπου στην προσπάθεια τους να αντιδράσουν απέναντι στην πολιτική ιη κυβέρνησης Νετανιάχου, βιώνουν διωγμούς, φυλακίσεις, καταστολή.

Μας γεμίζει αισιοδοξία, μας δίνει ελπίδα, ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, των εκπαιδευτικών, του λαού και της νεολαίας της χωράς μας, βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας!

Αποδεικνύεται από τους τόσους που δεν έχουν υποκύψει στη λογοκρισία του κράτους και συνεχίζουν δυναμικά, όπως το συγκρότημα “Υπεραστικοί”, που θα έχουμε τη χαρά να τους ακούσουμε μετά _και τους ευχαριστούμε θερμά για την παρουσία τους.

Αποδεικνύεται από τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις του τελευταίου διαστήματος, παρεμβάσεις όπως αυτή στο αεροδρόμιο, συναυλίες  αλληλεγγύης και άλλα. Αυτό αποδεικνύεται από τους εκατοντάδες εκπαιδευτικούς που δεν δίστασαν να αποκαλύψουν την αλήθεια μέσα ^l,Yu στις σχολικές αίθουσες, μαζί με τους μαθητές τους να προχωρήσουν σε πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης και αντίδρασης απέναντι στο μακελειό που γίνεται με ευθύνη Ισραήλ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αλλά και τη συμμετοχή της χώρας μας!

Μόνο περηφάνια μας γεμίζουν οι δεκάδες σχολικές γιορτές με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, τις οποίες εκπαιδευτικοί και μαθητές από κοινού αποφάσισαν να αφιερώσουν στα παιδιά της Παλαιστίνης για να αναδείξουν το σύγχρονο μήνυμα εκείνων των ηρωικών στιγμών!

Νικόδημος Κατσαρέλης, Σπύρος Τζόκας
και Ηλίας Σταμέλος εκλεγείς για 2η φορά Δήμαρχος
Με τη Λαϊκή Συσπείρωση

Και το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σε όλα αυτά ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να μην επιβληθεί η διαστρέβλωση της πραγματικότητας από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του να μην κυριαρχήσει το σιωπητήριο που προσπαθούν να επιβάλουν ανά τον κόσμο.

Kαι δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς...

Όταν ένας λαός ξεκληρίζεται από μια άδικη, δεκαετιών κατοχή όταν είναι πάνω από 14.000 οι νεκροί εκ των οποίων 6.000 παιδιά, βομβαρδίζονται νοσοκομεία και σχολεία, όταν οι τραυματίες φτάνουν τους 21.000, όταν υπάρχει φωτογραφία ενός μικρού κοριτσιού, που βγήκε από το βομβαρδισμένο σπίτι της με τα βιβλία της στο χέρι, όταν η δήθεν ολιγοήμερη ανακωχή συνοδεύεται με επιπλέον βομβαρδισμούς το μόνο που μας μένει είναι τη φρίκη, την οργή, την αγανάκτηση που νιώθουμε να την μετατρέψουμε σε αλληλεγγύη απέναντι σε ένα λαό που υποφέρει και έχει δικαίωμα και υποχρέωση στον απελευθερωτικό αγώνα. Αλλά και ταυτόχρονα, να την μετατρέψουμε σε αγώνα για να μπορέσει κάποια στιγμή αυτός ο λαός, και όλοι οι λαοί να ζήσουν ειρηνικά, “νοικοκύρηδες στον τόπο τους”!

Φίλες και φίλοι,
Ας αναρωτηθούμε...

Γιατί σε όλον τον κόσμο ξεδιπλώνεται ένα κύμα καταστολής απέναντι σε όποιον προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι; Σε όποιον στηρίζει το αυτονόητο; Από τις ΗΠΑ μέχρι την Γερμανία, από τη Σουηδία μέχρι το Ισραήλ; Απαγόρευση διαδηλώσεων, απαγόρευση λειτουργίας και δράσης ενώσεων φοιτητών σε Πανεπστήμια σε ΗΠΑ και Σουηδία, απολύσεις ηθοποιών, απαγόρευση σε 2 βουλευτές του ΚΚ Ισραήλ να παρευρεθούν σε συνεδρίαση του Κοινοβούλιο είναι μόνο ορισμένα παραδείγματα.

Γιατί γίνεται όλη αυτή η εκστρατεία της ανιστόρητης προπαγάνδας, των fake news σε όλον τον κόσμο και στην χώρα μας; Με προεξέχουσα την κρατική ΕΡΤ, με ρεπορτάζ βγαλμένα από τα συρτάρια της πρεσβείας του Ισραήλ, των ΗΠΑ, της ελληνικής κυβέρνησης, που πολλές φορές ακόμα και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να στηρίξουν.

Γιατί σύσσωμα τα αστικά επιτελεία σε όλον τον κόσμο προσπαθούν για μια ακόμα φορά να ταυτίσουν έναν λαό που αγωνίζεται για να έχει τη δική του πατρίδα, με τρομοκράτη;

Γιατί η κυβέρνηση στη χώρα μας, το αστικό κράτος με μανία και αυτό προσπαθεί να ανακόψει το κύμα αντίδρασης και εναντίωσης, που υπάρχει; Όπως με τις προσαγωγές των ηθοποιών πριν δύο βδομάδες επειδή τόλμησαν να περάσουν από την Ισραηλινή Πρεσβεία με τη σημαία της Παλαιστίνης, ή τη σύλληψη του Παλαιστίνιου επειδή ύψωσε την πολύπαθη σημαία της χώρας του δίπλα στην ελληνική, κατά τη διάρκεια της συναυλίας αλληλεγγύης που πραγματοποιούνταν στο Σύνταγμα.

Τι φοβάται η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘΑ και δια στόματος του Υπουργού Παιδείας Πιερρακάκη, χαρακτηρίζει όποιον εκφράζει την στήριξή του στον Παλαιστινιακό λαό ως αντισημίτη; Δια στόματος στελεχών της στην εκπαίδευση και με τη συμβολή συνδικαλιστών της, απαγορεύει σχολικές γιορτές, τραγούδια που μιλούν για τον Παλαιστινιακό λαό; Όπως συνέβη και εδώ, στο 1^ο ΓΕΛ Καισαριανής, με αφορμή το τραγούδι των Υπεραστικών για την Παλαιστίνη, όταν αποφάσισαν οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί για την γιορτή του Πολυτεχνείου να το εντάξουν σε αυτήν!

Φοβούνται το πολυτιμότερο μάθημα: Αυτό της αλληλεγγύης και της μαχητικής υπεράσπισης του δίκιου ενός λαού! Γιατί ξέρουν ότι θα το βρουν μπροστά τους, από όλους τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς συνολικά τον ελληνικό λαό! Όπως με αφορμή στο ΓΕΛ της Καισαριανής, που δικαίως προκάλεσε την αντίδραση φορέων της περιοχής, εκπαιδευτικών σωματείων, διέγειρε τον προβληματισμό ευρύτερα!

Με μια ματιά μπορεί εύκολα κάποιος να καταλάβει ότι οι συνθήκες που ζούμε είναι κρίσιμες... Ο πόλεμος στην Γάζα και η κατάσταση που εκτυλίσσεται στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής με το ενδεχόμενο γενίκευσής του να είναι ανοιχτό, ο πόλεμος που έχει παγιωθεί πλέον στην Ουκρανία, η εμπλοκή της χώρας μας σε αυτούς τους πολέμους με ευθύνη της κυβέρνησης, το ενδεχόμενο της νέας οικονομικής κρίσης __

Για το οποίο ήδη συζητάνε αστικά επιτελεία, οι οδυνηρές επιπτώσεις της αστικής πολιτικής στο επίπεδο διαβίωσης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, με την ακρίβεια, το πετσόκομμα του λαϊκού εισοδήματος! _Συνθέτουν το σκηνικό

Οι καιροί κυοφορούν εξελίξεις που δε μπορεί με ακρίβεια να προβλεφθεί η έκβασή τους. Το βέβαιο είναι ότι αυτή θα κριθεί από το βαθμό παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα, τη δράση του για την υπεράσπιση των δικών του συμφερόντων.

Απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο προετοιμάζονται! Φοβούνται τη δύναμη που έχει ο οργανωμένος λαός με μπροστάρη τους κομμουνιστές! Φοβούνται όλες αυτές τις διεργασίες που συντελούνται, τον προβληματισμό που αναπτύσσεται για το “τι μπορεί να γίνει”, την αγανάκτηση και την οργή που προκαλεί η ίδια η καθημερινότητα

Παραβλέπουν, όμως, ότι το Κόμμα μας, με μια πορεία 105+ χρόνων, βαθιά βουτηγμένο στην ταξική πάλη και τους αγώνες της εργατικής τάξης, δεν κάνει πίσω! Θα μπαίνουμε μπροστά σε κάθε φάση ώστε ο φόβος τους να γίνει ο χειρότερός τους εφιάλτης! Ώστε ο λαός να τάσσεται με την σωστή πλευρά της ιστορίας, η εργατική τάξη να βγει στο προσκήνιο, να σπάσει μια και καλή τα δεσμά της από αυτό το σάπιο σύστημα που προκαλεί μόνο πολέμους, φτώχεια, ανασφάλεια.

Καλούμε όλους σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση για να έχουν αυτές οι εξελίξεις θετική έκβαση για τον ελληνικό _και όχι μόνο, λαό.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Φίλες και φίλοι,

Αυτό το οποίο διαδραματίζεται στην Μ. Ανατολή, με επίκεντρο τον ξεριζωμό του Παλαιστινιακού λαού και την επί δεκαετίες κατοχή του Ισραήλ στην Παλαιστινιακή γη, δεν είναι ένας κεραυνός εν αιθρία.

Η σφαγή του παλαιστινιακού λαού κρατά πάνω από 7 δεκαετίες και ξεκίνησε με τη διαίρεση της παλαιστινιακής γης στα 1947-1948, με ενεργό ρόλο και των ΗΠΑ, για να έχουν το “τοποτηρητή” τους στην περιοχή δηλ. ένα ισχυρό κράτος του Ισραήλ. Με απόφαση του ΟΗΕ προκρίθηκε η λύση των δύο κρατών στην Παλαιστίνη, με την οποία ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ, που στη συνέχεια, προκλητικά καταπάτησε κάθε δικαίωμα του λαού της Παλαιστίνης και άρπαξε μεγάλο μέρος των παλαιστινιακών εδαφών ξεριζώνοντας αρχικά 1,5 εκατομμύριο και μέχρι σήμερα πάνω από 7 εκατομμύρια Παλαιστίνιους από τη γη τους.
774 παλαιστινιακές πόλεις και χωριά πέρασαν στα χέρια του Ισραήλ
531 καταστράφηκαν  
Εκατομμύρια άνθρωποι, που έμειναν στον τόπο τους στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη, βιώνουν καθεστώς αποκλεισμού, στερήσεων, ρατσιστικών διακρίσεων –απαρτχάιντ, εποικισμών κλεισμένοι μέσα στο τείχος του αίσχους που σήκωσε το κατοχικό κράτος.

Με λίγα λόγια, καταλαβαίνουμε ότι το περίφημο “Μεσανατολικό” ποτέ δεν ξεκίνησε σαν ένας πόλεμος θρησκευτικός, μια διαμάχη ανάμεσα σε Εβραίους και Άραβες, ανάμεσα σε Εβραίους κα Μουσουλμάνους

Ούτε και τώρα έχει εξελιχθεί σε κάτι τέτοιο...

Αλλά ούτε και αφορά μια αναγκαία αυτοάμυνα του Ισραήλ, ένα πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία, όπως διατυμπανίζουν Ισραήλ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Έχουμε πείρα άλλωστε από το τρομοκρατόμετρο με τα κριτήρια τους, που έδωσε τα προσχήματα για να εξαπολύουν ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως αυτούς που ζήσαμε στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία, με οδυνηρές συνέπειες κατά των λαών. Οι τρομονόμοι χαρακτηρίζουν τρομοκρατία ακόμα και τα μπλόκα, τις καταλήψεις, τις πορείες.

Ο παλαιστινιακός λαός για δεκαετίες διεξάγει ένα δίκαιο απελευθερωτικό αγώνα. Ο μόνος τρομοκράτης είναι το κράτος - δολοφόνος του Ισραήλ και αυτοί που τον στηρίζουν!

Οι δεκαετίες καταπίεσης, εξαθλίωσης γεννούν τη δικαιολογημένη οργή των καταπιεσμένων που θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα στην αναμέτρηση με τον δυνάστη. Όπως πολύ εύστοχα έγραψε ένας ισραηλινός δημοσιογράφος ήδη από τις πρώτες μέρες της σύγκρουσης: “Μερικές εκατοντάδες ένοπλοι Παλαιστίνιοι παραβίασαν τον φράχτη και εισέβαλαν στο Ισραήλ με έναν τρόπο που κανένας Ισραηλινός δεν θα μπορούσε να διανοηθεί. Μερικές εκατοντάδες άνθρωποι απέδειξαν ότι είναι αδύνατο να φυλακίσεις 2 εκατομμύρια ανθρώπους για πάντα χωρίς να πληρώσεις ένα σκληρό τίμημα. (...) Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας αποφάσισαν ότι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα για μια στιγμή ελευθερίας. ”

Και εδώ στην ηρωική γειτονιά της Καισαριανής, μπορούμε να το καταλάβουμε πολύ καλά αυτό! Γιατί οι 200 της Καισαριανής δεν ήταν αποτέλεσμα του δικαιώματος στην αυτοάμυνα των γερμανών κατακτητών, αλλά ο αναγκαίος αγώνας ενός λαού που παλεύει για κοινωνική απελευθέρωση!

Βέβαια, εύλογα κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί... Γιατί έχει πάρει τώρα τόσο μεγάλη έκταση η επίθεση του Ισραήλ απέναντι στη Γάζα;

Τις εξελίξεις στην Παλαιστίνη, στην περιοχή, δεν μπορούμε να τις δούμε ξεκομμένες από τις διεθνείς και περιφερειακές εξελίξεις, ειδικά αυτές που λαμβάνουν χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο, στον Περσικό Κόλπο, στην Κασπία, στον Καύκασο, στα Βαλκάνια. Επιδρά γενικότερα η αναμέτρηση για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ανάμεσα στις δύο μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις, τις ΗΠΑ και την Κίνα. Αξιοποιούνται γεγονότα, ή διαμορφώνονται καταστάσεις για την εξυπηρέτηση του ενός ή άλλου σχεδιασμού, για διαμόρφωση η ενίσχυση συμμαχιών ανάμεσα στα αστικά κράτη της περιοχής και ευρύτερα, για εξυπηρέτηση ευρύτερων οικονομικών συμφερόντων. Το Ισραήλ για παράδειγμα, ως βασικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ στην περιοχή, επιδιώκει να αναδειχθεί σε ενεργειακό κόμβο στην Ανατολική Μεσόγειο και τα παράλια της Γάζας έχουν πολλαπλή οικονομική σημασία για την αξιοποίηση των λιμενικών υποδομών και το διαμετακομιστικό εμπόριο.

Σε αυτές τις εξελίξεις, σε αυτόν τον ανταγωνισμό που εκτυλίσσεται και έχει σαν αποτέλεσμα τον ξεριζωμό εκατομμυρίων και το θάνατο χιλιάδων, η ελληνική κυβέρνηση μπλέκει τη χώρα όλο και πιο βαθιά στα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, από την Ουκρανία μέχρι τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή.

Η κατάπτυστη επιλογή της κυβέρνησης να απόσχει απ' την ψηφοφορία του ψηφίσματος του ΟΗΕ που ζητούσε άμεση κατάπαυση του πυρός κα την ανθρωπιστική εκεχειρία στη Γάζα, το οποίο υπερψήφισαν120 κράτη είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου

Η Ελλάδα εμπλέκεται στρατιωτικά στηρίζοντας ενεργά τις εμπλεκόμενες αμερικανικές δυνάμεις με τη βάση της Σούδας και τις υποδομές της Ελευσίνας. Στέλνει τις φρεγάτες «Ψαρά», «Σαλαμίς» και «Αιγαίον» σε σχετικές αποστολές στην Ανατολική Μεσόγειο. Αναλαμβάνει παραγγελίες για τις στρατιωτικές ανάγκες του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ, στις εγχώριες μονάδες της πολεμικής βιομηχανίας.

Συμμετέχει ενεργά και στον ενεργειακό και εμπορικό πόλεμο στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Προσφέρει για την υλοποίηση των ατλαντικών ενεργειακών σχεδίων λιμάνια, όπως της Αλεξανδρούπολης, της Καβάλας και του Βόλου, σταθμούς και υποδομές για τη μεταφορά του LNG στην ΕΕ, καθώς και με το σχέδιο αγωγού «East Med» για μεταφορά φυσικού αερίου προς την ΕΕ μέσω Κύπρου και Ελλάδας, σε συνεργασία με το Ισραήλ. Κλείνει συμφωνίες ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κρήτης με την Κύπρο και το Ισραήλ. Παίζει ενεργό ρόλο στην υλοποίηση των ατλαντικών σχεδίων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη απ’ τη Μέση Ανατολή και απ τη Βόρεια Aφρική.

Βάζει επίσης πλάτη για τον ξεριζωμό και τη μεταφορά εκτός Γάζας δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων με τη δημιουργία ενός κατ’ όνομα «ανθρωπιστικού θαλάσσιου διαδρόμου», με ενδιάμεσο σταθμό την Κύπρο.

Επομένως, για εμάς, η ένδειξη αλληλεγγύης απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό, θα είναι ολοκληρωμένη στο βαθμό που συνδυάζεται με τον αγώνα για να κλείσουν όλες οι βάσεις του θανάτου, για απεμπλοκή της χώρας από τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του NATO, για να έχει ο Παλαιστινιακός λαός το δικό τους κράτος _που θα εντείνει το μέτωπο με το αστικό κράτος, την κυβέρνηση και την πολιτική που ακολουθεί συνολικά, και έχει επιπτώσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας.

Γιατί τελικά, με αυτό το κράτος της άρχουσας τάξης, βρισκόμαστε διαρκώς σε πόλεμο, αφού απειλεί συνεχώς τα δικαιώματά μας, το εισόδημά μας, την υγεία μας, τη ζωή μας. Δεν χρειάζεται να πέσουν βόμβες για να πεθάνει κανείς περιμένοντας ΕΚΑΒ, για να πνιγεί στη Θεσσαλία να καεί στη Δαδιά της Θράκης, να σκοτωθεί σε κάποιο από τα εργοδοτικά εγκλήματα που βαφτίζουν εργατικά ατυχήματα, να κλονιστεί η ψυχική του υγεία από την ανασφάλεια και την μακροχρόνια ανεργία.

Ποιο “εθνικό συμφέρον” όπως το παρουσιάζει η κυβέρνηση,
μπορεί να βρει ο εργαζόμενος ο μαθητής στην παραπάνω πολιτική;

Όταν μάλιστα η χώρα μετατρέπεται σε πιθανό στόχο αντιποίνων μιας ευρύτερης πολεμικής αναμέτρησης για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, τα σχέδια για γεωστρατηγική αναβάθμιση.

Όταν την ίδια στιγμή που ταβάνια πέφτουν στα κεφάλια των μαθητών, ο μήνας δεν βγαίνει για τους περισσότερους εργαζόμενους, δαπανώνται 7 δις ευρώ την περσινή χρονιά και 7,2 δις φέτος για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και την εμπλοκή της χώρας σε αυτούς τους σχεδιασμούς.

Το “εθνικό συμφέρον” της κυβέρνησης, όπως και όλων των προηγουμένων, ξεκινάει και τελειώνει στο συμφέρον των επιχειρηματικών ομίλων, στην εξυπηρέτηση των επιδιώξεων της άρχουσας τάξης, όπως και με το πιο χαρακτηριστικό τρόπο αποτυπώνεται και στο σχέδιο προϋπολογισμού που τώρα κατατέθηκε στην Βουλή.

Από την μία είναι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που μετράνε δισεκατομμύρια κέρδη κάθε χρόνο από τα δις επιχορηγήσεων από τα ευρωπαϊκά προγράμματα και τη φοροληστεία, από τις νόμιμες φοροαπαλλαγές που δέχονται. Από την άλλη, είναι οι εκατομμύρια εργαζόμενοι που στενάζουν από την ακρίβεια, τα άμεσα και έμμεσα χαράτσια που επιβάλλονται. Είναι οι αυτοαπασχολούμενοι και οι επιστήμονες, που ένα ακόμα φορολογικό ν/σ τους χαρατσώνει, προκειμένου να επιτευχθεί ένα ακόμα προαπαιτούμενο του Ταμείου Ανάκαμψης, ώστε να δοθεί κι άλλο ζεστό χρήμα στους καπιταλιστές.

Από την μία είναι οι ενεργειακοί όμιλοι που θησαυρίζουν χρόνο με το χρόνο, και από την άλλη οι εργαζόμενοι , οι λαϊκές οικογένειες που θα πάθουν ηλεκτροσόκ από το νέο έτος με τα τιμολόγια του ρεύματος, όπως εύστοχα σχολίαζε και ο χθεσινός Ριζοσπάστης.

Από την μία είναι οι τράπεζες που πλουτίζουν από τα κόκκινα δάνεια και την λεγάμενη “εξυγίανσή” τους και από την άλλη είναι όλοι αυτοί οι βιοπαλαιστές που μπορεί να χάσουν το σπίτι τους για μερικές εκατοντάδες ευρώ.

Συνένοχοι σ' αυτήν την εγκληματική πολιτική
είναι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας έχουν, συνυπογράψει μαζί με τη ΝΔ όλες τις βασικές αντιδραστικές επιλογές που οδήγησαν στη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στο μακελειό που απλώνεται απ το έδαφος της Ουκρανίας έως τη Μέση Ανατολή, όπως η Συμφωνία Αμοιβαίας Στρατιωτικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ και η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ.

·       Όλοι προβάλλουν στον λαό ως μονόδρομο τη φυλακή του ΝΑΤΟ κα της ΕΕ.

·       Όλοι μαζί στήριξαν την επέκταση του ΝΑΤΟ στα Δυτικά Βαλκάνια με τη Συμφωνία των Πρεσπών.

·       Όλοι μαζί διασφάλισαν στις ΗΠΑ τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τη βάση της Σούδας, το αεροδρόμιο της Ελευσίνας το στρατηγείο της Λάρισας.

·       Όλοι μαζί προετοιμάζουν τον λαό να αποδεχτεί την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Καστελόριζο και τη θυσία των δικαιωμάτων της Κύπρου, στα επερχόμενα παζάρια με την κυβέρνηση της Τουρκίας, που ξεκινούν επίσημα στις 7 Δεκέμβρη στη Θεσσαλονίκη

·       Όλοι μαζί απέφυγαν σα το διάολο το λιβάνι την αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους, έπειτα από την απόφαση της ελληνικής βουλής το 2015.

·       Όλοι μαζί έχουν βάλει ταφόπλακα στα εργατικά δικαιώματα!

§  Συγκυβέρνησαν στην προηγούμενη θητεία, αφού από κοινού ψήφισαν άνω από τους μισούς αντεργατικούς νόμους!

Φίλες και φίλοι,

Έχει τεράστια σημασία να δούμε κατάματα τον πραγματικό αντίπαλο για να σημαδέψουμε σωστά με την οργάνωση, τη διεκδίκηση, τον αγώνα μας.

Δεν μπορούμε να περιμένουμε και τίποτα από όλες αυτές τις χρεοκοπημένες συνταγές δήθεν φιλολαϊκής διαχείρισης του βάρβαρου αυτού συστήματος. Όπως αυτές που με διάφορα υλικά αυτό το διάστημα μαγειρεύονται στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, με τα τεκταινόμενο στον ΣΥΡΙΖΑ, τις αποχωρήσεις στελεχών και βουλευτών του. Δε χρειάζεται να ανατρέξουμε μακριά για να φέρουμε στη μνήμη μας ότι όσο σήμερα εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της αριστεροσύνης του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αθώοι του αίματος, υπηρέτησαν την ίδια πολιτική από υπουργικές θεσούλες.

Γι’ αυτό σήμερα μπορεί και πρέπει όσοι λαϊκοί άνθρωποι βλέπουν με προβληματισμό τον πολιτικό εκφυλισμό όχι απλά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά της λογικής ότι μπορεί να υπάρξει κάποιος που θα εξανθρωπίσει τη βαρβαρότητα αυτού του συστήματος, να απορρίψουν τους νέους σχεδιασμούς εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, να συμμετάσχουν στο εργατικό- λαϊκό κίνημα για να δυναμώσει ακόμα περισσότερο το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που με διάφορες, μικρές παραλλαγές, υπηρετούν όλα τα άλλα κόμματα.

Το σύνθημα μόνο ο λαός σώζει το λαό
στο δρόμο της ανατροπής δείχνει το δρόμο
και το τι μπορούμε να κάνουμε.

Για να δυναμώσει σήμερα η διεκδίκηση, να παρεμποδίσουμε παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπάσουμε ανάσες ανακούφισης, που μπορούν να μας δώσουν δύναμη να συνεχίσουμε στο δρόμο της ανατροπής του σάπιου καπιταλισμού.

Είναι καθήκον κάθε ανθρώπου που νιώθει αγωνιστής να παλέψει εναντία σε αυτό το κράτος, που είναι εχθρικό για τα συμφέροντα του λαού και φιλικό - ικανό να εξυπηρετεί την άρχουσα τάξη. Να δυναμώσει ο αγώνας για ζωή με αξιοπρέπεια για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, εναντία στην ακρίβεια, για προστασία της υγείας και της ζωής του λαού, για Δημόσια και δωρεάν Παιδεία.

Συνεχίζουμε για να δυναμώσει ο αγώνας για να σταματήσει το μακελειό στη Γάζα, να επιστρέφουν όλες οι ελληνικές φρεγάτες από την Ανατολική Μεσόγειο, να μη χρησιμοποιούνται η Σούδα, το αεροδρόμιο της Ελευσίνας και οι άλλες βάσεις ως πολεμικό ορμητήριο των ΝΑΤΟϊκών στη Μέση Ανατολή, να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις!

Καμιά διευκόλυνση στους φονιάδες, να σταματήσει κάθε οικονομική - πολιτική - στρατιωτική συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ'

Να ενισχυθεί η πάλη για το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού για Παλαιστίνη ελεύθερη και ανεξάρτητη στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Είναι καθήκον κάθε εκπαιδευτικού που θεωρεί τον εαυτό του προοδευτικό, ριζοσπάστη, αριστερό, να μην αφήσει ίο δηλητήριο της διαστρέβλωσης να χυθεί στα μυαλά των μαθητών, να μην αφήσει την φρίκη ίου πολέμου να γίνει μια καθημερινότητα. Να μιλήσει στο παιδιά για την αλήθεια, να πάει κόντρα στις υποδείξεις τις άρχουσας τάξης, όπως εκφράζονται και μέσα από το ΥΠΑΙΘ. Να καλλιεργήσει την αλληλεγγύη, την ανιδιοτέλεια, την συντροφικότητα, το μίσος για κάθε είδους ρατσισμό, την οργή απέναντι στην αδικία. Να πάρει θέση, μαζί με τους μαθητές του, στην σωστή πλευρά της ιστορίας. Να συνεχίσουν να είναι αυτοί που θα μαθαίνουν στη νέα γενιά το Μαουτχάουζεν του Καμπανέλη, να τους μιλάει και για το δικαίωμα και την υποχρέωση ενός λαού να παλεύει εναντία στην αδικία, την εκμετάλλευση, την κατοχή, να εκφράζουν μαζί τους την αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό!

Επαγρυπνούμε για τις εξελίξεις που θα έχουμε μπροστά μας!

Περνάμε στην αντεπίθεση, με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ μπροστά, για να φουντώσει το ρεύμα της αμφισβήτησης ενάντια στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Φίλες και φίλοι,

Με αφορμή την Παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, αφιερώνουμε τη σημερινή συναυλία κυρίως σε αυτές τις γυναίκες, τα νέα κορίτσια της Παλαιστίνης, που βρίσκονται με νέκρα μωρά στα χέρια, μέσα σε συντρίμμια η ξεριζωμένες, μάχονται την πείνα και τη δίψα, δεν είχαν την “τύχη” να απελευθερωθούν.
Αφιερώνουμε τη συναυλία στην Αχέντ Ταμίμι, που είχαμε την τιμή να επισκεφτεί την ηρωική συνοικία μας, να συνομιλήσει με τους μαθητές του 1^ου ΓΕΛ Καισαριανής, αλλά και σε όλα αυτά τα κορίτσια που μας δίνουν καθημερινά μάθημα αγώνα και ζωής με την ηρωική στάση που κρατάνε στην χώρα τους, την Παλαιστίνη!

 

Χαιρετισμός Γιάννη Μοσχονά, αντιπρόεδρου __της Ζ’ ΕΛΜΕ 

25 ΝΟΕΜΒΡΗ 2023 _ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ _ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ

Φίλες και φίλοι, Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Χαιρετίζω τη σημερινή εκδήλωση - συναυλία αλληλεγγύης στον πολύπαθο και ηρωικό λαό της Παλαιστίνης, που διοργανώνουν οι Κ.Ο. του ΚΚΕ.

Μεταφέρω τη φωνή χιλιάδων εκπαιδευτικών και μαθητών, που με τις δράσεις τους, μέσα κι έξω από τα σχολεία, έχουν δείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον παλαιστινιακό λαό, με κεντρικό σύνθημα

«Η ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά».

Το Μάη του 2018, μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς από το 1° Λύκειο της Καισαριανής, φυτέψαμε το σύμβολό της ειρήνης, την ελιά, στην αυλή της παλαιστινιακής πρεσβείας και εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας στη Ιδχρονη, τότε, παλαιστίνια μαθήτρια, Άχεντ Ταμίμι που είχε συλληφθεί από τις δυνάμεις κατοχής του Ισραήλ και έμεινε φυλακισμένη 8 μήνες. Η αγωνίστρια Άχεντ Ταμίμι συνελήφθη ξανά, πριν λίγες μέρες, στις 5 Νοέμβρη, ως ύποπτη για τρομοκρατία, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Στα 50χρονα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στο ίδιο σχολείο της Καισαριανής, η Διευθύντρια, με ωμή παρέμβαση στο περιεχόμενο της εκδήλωσης για τη 17^η Νοέμβρη, λογόκρινε το τραγούδι των Υπεραστικών για την Παλαιστίνη. Οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί αντιδράσαμε, δεν δεχτήκαμε την αυταρχική παρέμβαση, δεν δεχτήκαμε τη λογοκρισία, με αποτέλεσμα να προβληθεί τελικά ένα ντοκιμαντέρ και η εκδήλωση να πάρει μουσειακή μορφή και όχι το περιεχόμενο που της αξίζει, για να συνδεθούν τα μηνύματα των λαϊκών αγώνων του τότε, με το σήμερα.

Δεν είναι τυχαία ή συγκυριακή, ούτε και η μοναδική στα σχολεία, η αυταρχική στάση της Διευθύντριας στην Καισαριανή, που λειτούργησε ως το μακρύ χέρι της κυβέρνησης, για να επιβάλλει τη σιωπή, το φόβο και την υποταγή. Ήρθε αμέσως μετά τις ανιστόρητες και επικίνδυνες δηλώσεις του υπουργού Παιδείας, που χαραχτήρισε τους εκπαιδευτικούς ως αντισημίτες, επειδή η Ομοσπονδία, η ΟΛΜΕ, πήρε απόφαση για δράσεις αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης. Σύμφωνα με τον υπουργό ο εκπαιδευτικός δεν έχει το δικαίωμα να διαφωνεί με την κυβέρνηση, δεν έχει το δικαίωμα να συζητά με τους μαθητές μέσα στην τάξη γιατί τους ποδηγετεί, δεν έχει το δικαίωμα να ξεχωρίζει τους θύτες και τα θύματα σε ιστορικά γεγονότα. Κι εδώ βέβαια χωράει το σύνθημα μας: «Δάσκαλος σκυφτός, αμόρφωτος λαός». Αυτός είναι ο στόχος τους. Στοχεύουν το αύριο, χτυπάνε το σήμερα.

Φίλοι και φίλες,

Είναι χρέος του εκπαιδευτικού, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του
ως παιδαγωγός, να μιλήσει στους μαθητές,
να τους δείξει τον τρόπο για να αναζητήσουν την αλήθεια,
να τους μάθει να ψάχνουν το “γιατί”

Είναι χρέος του εκπαιδευτικού, βαδίζοντας πάνω στους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη, στο ποίημα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπός», να αναδείξει το διαχρονικό έγκλημα που συντελείται ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, από το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, με τη στήριξη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης.

·        Από τα 26.000 Km² το 1948, έχουν μείνει μόνο τα 6.000 Km² για 5.5 εκατ. Παλαιστίνιους, λόγω της κατάληψης των εδαφών. 2,1 εκατ. ζουν σε 370 Km², στη Γάζα

·        Τα τελευταία 15 χρόνια 150.000 νεκροί και τραυματίες, 33.000 παιδιά. Από τις 7 Οκτώβρη περισσότεροι από 15.000 νεκροί, 4.000 γυναίκες, 6.500 παιδιά, 40.000 τραυματισμένοι.

·        6 εκατομμύρια είναι οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες

·        5.000 φυλακισμένοι μόνο στους 4 πρώτους μήνες του 2023, ανάμεσα τους και παιδιά

• Αποκλεισμός από νερό και ρεύμα, περιορισμοί μετακίνησης.

Αυτό το ιμπεριαλιστικό  έγκλημα, το 2014 το ονόμαζαν, στην ΕΕ, δυσανάλογη πράξη και σήμερα το χαρακτηρίζουν αυτοάμυνα, που πρέπει όμως να ασκείται με ψυχραιμία.

Φίλες και φίλοι, Συντρόφισσες και σύντροφοι.

Εμείς οι δάσκαλοι έχουμε φωτεινά παραδείγματα για να ακολουθήσουμε. Ο Δημήτρης Γληνός, η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Μιχάλης Παπαμαύρος και πολλοί άλλοι φωτισμένοι παιδαγωγοί και αγωνιστές εκπαιδευτικοί, μας έδειξαν το δρόμο με τη ζωή και τη στάση τους και μάλιστα σε πιο δύσκολες εποχές. Πατώντας στα χνάρια τους, μπορούμε να διαπαιδαγωγήσουμε τους μαθητές και τις μαθήτριες μας, να βαδίζουν με ψηλά το κεφάλι, να μην σηκώνουν τ' άδικο.

Δυναμώνουμε τη φωνή μας, την ενώνουμε με τις φωνές απ' όλα τα μέρη της γης, για να σταματήσει η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, για να σταματήσει η κατοχή και οι θηριωδίες της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ, για να ιδρυθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.

Για να ζήσουν οι δύο λαοί, της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, με ειρήνη, φιλία και αλληλεγγύη.

Φωνάζουμε με όλη μας τη δύναμη:

ΛΕΦΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!

 Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας το κοινό συμμετείχε ζωντανά τραγουδώντας και χειροκροτώντας ρυθμικά τραγούδια του συγκροτήματος, όπως «Του Αδόλφου τα εγγόνια» και «Παλαιστινιακό», αλλά και τραγούδια του αγώνα που έχουν συνδεθεί με μεγάλες στιγμές της πάλης του λαού μας, όπως , «Μικρόκοσμος», «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί», «Μαλαματένια λόγια», «Δίκοπη Ζωή», «Αρνιέμαι»κ.ά.