“Διά” + “Φθορά” = καπιταλισμός που σαπίζει…

 
Η Εύα Καϊλή αγαπημένο “μπουμπούκι” των αστικών ΜΜΕ “σοσιαλίστρια” και “δημοκράτις” του ΠΑΣΟΚ, («βαθέως» και μη, από αυτές\ούς που δεν επέλεξαν –ή δεν πρόλαβαν, να χωθούν στον ΣΥΡΙΖΑ και που σήμερα με τον νέο αρχηγό, υπόσχονται να [ξανα]σώσουν το λαό…) κινδυνεύει να γίνει ένας ακόμη αποδιοπομπαίος τράγος του συστήματος για «διαφθορά», ακόμη και στυμμένη λεμονόκουπα –οψόμεθα.

Τα τελευταία νέα λένε πως η πολυβραβευμένη ευρωβουλευτής βρίσκεται ενώπιον του Εισαγγελέα Βελγίου -εκτός ΠΑΣΟΚ (φυσικά), ενώ ο σύντροφός της (manager της Ομάδας των Ευρωσοσιαλιστών του Ευρωκοινοβουλίου) συνελήφθη από τις βελγικές αρχές μετά από έρευνα που πραγματοποίησαν στο σπίτι τους στις Βρυξέλλες.
Συνελήφθησαν επίσης ο Luca Visentini, νεοεκλεγείς Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων και ο πρώην ευρωβουλευτής των Σοσιαλδημοκρατών Pier-Antonio Panzeri (βοηθός του οποίου ήταν ο φίλος της Ευδοξίας που συνελήφθη), όλοι ως «ύποπτοι για δωροληψία από το Κατάρ, εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», πράξεις «διαφθοράς» και «ξεπλύματος χρήματος» στο πλαίσιο οργανωμένης συμμορίας, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της Εισαγγελίας.
Θυμίζουμε πως τέτοιες μέρες το 2013, με ποινή κάθειρξης 20 χρόνων τιμωρήθηκε ο –γνωστός τοις πάσι για τα προσωπικά του λαδώματα Άκης Τσοχατζόπουλος, όταν ήταν υπουργός ΠεΧωΔε επί ΠΑΣΟΚ καθώς το δικαστήριο τον έκρινε «ένοχο χωρίς κανένα ελαφρυντικό για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, κατ' επάγγελμα και κατ' εξακολούθηση», ενώ επέβαλε ποινή κάθειρξης 12 χρόνων στη σύζυγό του, Βίκυ Σταμάτη

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε το εξής σχόλιο σχετικά με τις έρευνες για διαφθορά σε βάρος της Ε. Καϊλή και άλλων στελεχών του ευρωκοινοβουλίου: 

«Οι έρευνες για διαφθορά σε στελέχη του ευρωκοινοβουλίου, ανάμεσα τους και η αντιπρόεδρος Ε. Καϊλή, ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, φέρνουν στο προσκήνιο τους δεσμούς ''αίματος'' της ΕΕ και των θεσμών της, μέσω και των διαφόρων επισήμων κι ανεπίσημων λόμπι, με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Θυμίζουμε ότι πρόσφατα το ίδιο το ευρωκοινοβούλιο, με ένα ψήφισμα-παρωδία, παρά τα κροκοδείλια δάκρυα, νομιμοποιούσε τη βαρβαρότητα σε βάρος των εργατών στα κάτεργα του Μουντιάλ του Κατάρ. Πρόκειται για την ίδια βαρβαρότητα που η κυρία Καϊλή χαρακτήριζε ''πρωτοπορία στα εργασιακά δικαιώματα'' !!
Οι ανταγωνισμοί διαφόρων μεγάλων συμφερόντων κι ομίλων για τον έλεγχο της διοργάνωσης, τα χιλιάδες θεσμοθετημένα λόμπι στο ευρωκοινοβούλιο, η ίδια η ΕΕ των μονοπωλίων αποτελούν ''φυτώρια'' διαφθοράς και συνιστούν κανονικότητα ενός σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που δεν παίρνει γιατρειά». 

Με φόντο τις εξελίξεις αυτές, μπορεί πλέον να δει κανείς με άλλο μάτι... την ομιλία της Ευας Καϊλή στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου κατά τη συζήτηση σχετικά με τη βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Κατάρ ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου, το οποίο είναι σε εξέλιξη. Σε ρόλο θλιβερής υπερασπίστριας της Καταριανής δικτατορίας και των μονοπωλιακών ομίλων που θησαύρισαν χτίζοντας τα ποδοσφαιρικά γήπεδα με τις σάρκες και το αίμα χιλιάδων εργατών, η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ τόνισε σε αυτή τη συζήτηση - ούτε λίγο ούτε πολύ - ότι το Κατάρ έχει γίνει «πρωτοπόρος στα εργατικά δικαιώματα» (!) και ότι έχει σημειώσει «ιστορικές μεταρρυθμίσεις που ενέπνευσαν τον αραβικό κόσμο, δεσμευόμενο από όραμα»...

Τι κι αν έχει βουίξει ο τόπος για τους χιλιάδες νεκρούς στα έργα του Μουντιάλ! Όλα αυτά δεν είχαν καμία σημασία για την Εύα Καϊλή, που προσπαθούσε να πείσει στην τοποθέτησή της για τα μεγάλα οφέλη της συνεργασίας με το Κατάρ, μεταξύ άλλων και ως εναλλακτικό προμηθευτή αερίου της ΕΕ, τα οποία υπονομεύονται δήθεν από τις επικρίσεις για τον σφαγιασμό των εργατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν παρέλειψε να πλασάρει το Κατάρ ακόμα και ως διαμεσολαβητή, που πέτυχε μάλιστα «να μειώσει την ένταση με την Τουρκία»...

Στον αντίποδα η ξεκάθαρη και αταλάντευτη θέση του ΚΚΕ, με τον ευρωβουλευτή του Κόμματος Κώστα Παπαδάκη, να τονίζει, ενώπιον του υπουργού Εργασίας του Κατάρ στην συνεδρίαση της Υποεπιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ευρωκοινοβουλίου ότι «Χιλιάδες νεκροί εργάτες όπως και τραυματίες, κατά 90% μετανάστες, καταγράφονται από τότε που ξεκίνησαν τα έργα-κάτεργα για το Μουντιάλ στο Κατάρ. Δεν πρόκειται για εργατικά ατυχήματα αλλά για εργοδοτικά εγκλήματα, μια μαζική εργατοθυσία στην μπίζνα δισεκατομμυρίων μεταξύ του Κατάρ, της FIFA, των κατασκευαστικών ομίλων και των χορηγών που θησαυρίζουν. Είναι ενδεικτικό ότι διπλασιάστηκαν κι οι καταγγελίες απληρωσιάς φτάνοντας τις 35.000, ενώ απαγορεύονται οι απεργίες και τα συνδικάτα, με υπουργό εργασίας μάλιστα έναν… "πρώην ακτιβιστή ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Πρέπει να καταδικαστεί επίσης κάθε διάκριση με βάση το φύλο, το σεξουαλικό προσανατολισμό που γίνεται από τις αρχές του Κατάρ.
Βαθιά υποκριτικά και κροκοδείλια είναι και τα δάκρυα της ΕΕ, αφού ευρωενωσιακοί όμιλοι και χορηγοί πρωτοστατούν στην κόλαση αυτή.
Ιδιαίτερα ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι πολλοί αθλητές, φίλαθλοι σηκώνουν ανάστημα και καταγγέλλουν αυτό το έγκλημα. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους εργάτες στο Κατάρ για την προστασία της ζωής, της υγείας των δικαιωμάτων τους για πλήρεις αποζημιώσεις, για τις οικογένειες των νεκρών και τους σακατεμένους εργάτες.
Η αναμέτρηση με εργοδοσία, κράτος, αστικές κυβερνήσεις και το σύστημα της εκμετάλλευσης είναι ο μόνος δρόμος για τους εργάτες όλου του κόσμου για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους.

Η Καϊλή είναι αρμόδια για το Ευρωπαϊκό Σύστημα Στρατηγικής και Πολιτικής Ανάλυσης, την Πληροφορική και τις τηλεπικοινωνίες, επίσης για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, καθώς και για την Επιτροπή για το Μέλλον της Επιστήμης και της Τεχνολογίας (STOA).
Κατέχει την Προεδρία της ομάδας εργασίας για τη στρατηγική καινοτομίας στην Τεχνολογία Πληροφοριών και Επικοινωνίας (ICT) και επιπλέον, αναπληρώνει την Πρόεδρο σε επαφές με ευρωπαϊκές οργανώσεις επιχειρηματιών, πολυμερείς οργανισμούς συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και του ΟΟΣΑ, και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Επιπρόσθετα, είναι μέλος στις Επιτροπές Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας, Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, Προϋπολογισμού και στην Επιτροπή για την Τεχνητή Νοημοσύνη στην Ψηφιακή Εποχή (AIDA). Έχει δημιουργήσει το Κέντρο για την Τεχνητή Νοημοσύνη (C4AI) και από το 2019, συνεργάζεται με το Παγκόσμιο Κοινοβουλευτικό Δίκτυο του ΟΟΣΑ. Έχει διατελέσει Πρόεδρος της Αντιπροσωπείας για τις σχέσεις με την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ (2014-2019).
Το 2018 βραβεύτηκε ως ευρωβουλευτής της χρονιάς για τις Ψηφιακές Πολιτικές και το 2020 κατετάγη 1η στην κατηγορία «Διαμόρφωση Ψηφιακής Πολιτικής της ΕΕ» του δείκτη επιρροής VoteWatch, ενώ έλαβε τη 13η θέση στην κατηγορία “Ανάπτυξη Πολυδιάστατων Συνεργασιών”.
Και πολλά ακόμη

Η διαφθορά παράγεται από το ίδιο το σύστημα
Η πραγματική αιτία του φαινομένου
και η πολύπλευρη αξιοποίησή του ενάντια στο λαό

Πάνε 10 χρόνια από την ίδρυση της «Διεθνούς Ακαδημίας κατά της Διαφθοράς» (sic!!), που κύρωσε –φυσικά και η Βουλή των Ελλήνων και πάνω από 45 χρόνια από τη μέρα που ο πολυπράγμων ως Οδυσσέας Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας τραπεζίτης και εκδότης Γιώργος Κοσκωτάς, έγινε το κεντρικό πρωταγωνιστικό πρόσωπο στο ομώνυμο σκάνδαλο, από τα μεγαλύτερα της Μεταπολίτευσης (σσ. σήμερα ζει σε πολυτελή βίλλα στη Γλυφάδα και συνεχίζει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, «αποφεύγοντας την δημοσιότητα»). Από τότε 40-50 «μικρές» και «μεγάλες» τέτοιες υποθέσεις απασχόλησαν ειδικές επιτροπές της Βουλής, θεσμικά όργανα και δικαστήρια, αποδεικνύοντας περίτρανα πως για τη διαφθορά δεν φταίνε οι ελλιπείς θεσμοί, αλλά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η λειτουργία του κράτους που το εξυπηρετεί, μια και η ίδια η λειτουργία του αστικού κράτους παράγει και αναπαράγει αυτά τα φαινόμενα. Και μάλιστα πολύ συχνά οι υπαρκτές περιπτώσεις διαφθοράς και σκανδάλων αξιοποιούνται για να συρρικνώνονται ή και να καταργούνται υπολείμματα παροχών προς το λαό, για να παίρνονται ακόμη πιο αντιδραστικά μέτρα.

Τα τελευταία χρόνια και όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, αλλά επίσης και η επιθετικότητα του κεφαλαίου στο εσωτερικό της χώρας και κάθε χώρας, με επίθεση ενάντια στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, όσο βέβαια και στο διεθνές επίπεδο με επεμβάσεις στρατιωτικές, πολιτικές, οικονομικές, για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων της μεταφοράς της Ενέργειας, τόσο αυξάνεται η προπαγάνδα ότι η αιτία της κρίσης είναι η διαφθορά, τα σκάνδαλα και όλα όσα ακούμε: το ζούμε στη χώρα μας πολύ έντονα, αλλά δεν πρόκειται για ένα εγχώριο φαινόμενο, αλλά για ένα διεθνές φαινόμενο.
Θυμίζουμε τους αστικούς θεσμούς που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα για την «πάταξη της διαφθοράς»: Ανεξάρτητη Αρχή και Εθνικός Συντονιστής κατά της Διαφθοράς, Ειδικός Εισαγγελέας Διαφθοράς, πρόγραμμα "ΔΙΑΥΓΕΙΑ", όπου αναρτώνται όλες οι δαπάνες, επέκταση του "πόθεν έσχες" σε μεγάλη γκάμα δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων, αλλά και άλλες πολλές τέτοιες πρωτοβουλίες, παρ' όλα, όμως, αυτά τα θεσμικά μέτρα, η διαφθορά όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται, όπως επισημαίνεται και σε απανωτές εκθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη.

Να μην ξεχνάμε την περίπτωση της Ιταλίας, όπου το 2014 "ξηλώθηκαν" 10.000 δημόσιοι υπάλληλοι και ένας πρώην πρωθυπουργός μπήκε στη φυλακή, για να έρθει αργότερα στην εξουσία η προσωποποίηση της διαφθοράς, ο Μπερλουσκόνι.
Δεν φταίνε, λοιπόν, οι ελλιπείς θεσμοί αλλά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η λειτουργία του κράτους που εξυπηρετεί αυτό το σύστημα. Η λειτουργία, δηλαδή, του αστικού κράτους που παράγει και αναπαράγει τα φαινόμενα της διαφθοράς. Να σημειώσουμε ότι πολύ συχνά οι υπαρκτές περιπτώσεις διαφθοράς και σκανδάλων αξιοποιούνται για να συρρικνώνονται ή και να καταργούνται παροχές και υπηρεσίες προς το λαό και τους εργαζόμενους, για να παίρνονται ακόμη πιο αντιλαϊκά και αντιδραστικά μέτρα σε βάρος του λαού.

Εργαλείο επιχειρηματικών συμφερόντων

Χαρακτηριστική περίπτωση για τη χώρα μας ο τομέας της Υγείας, στον οποίο όχι μόνο η «παράνομη» αλλά και η «νόμιμη» διαφθορά είναι πολύ μεγάλη... φάρμακα, κονέ χρηματισμός ανώτατων δημόσιων υπαλλήλων, γιατρών, που αξιοποιήθηκαν κατά κόρο, για καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις με βίαιες περικοπές, για να αφαιρεθούν δικαιώματα και να πεθαίνει σήμερα όποιος δεν έχει να πληρώσει, όπως ξεδιπλώθηκε ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας.

Ένας Αμερικανός δημοσιογράφος, ο William Path, έγραφε για την Αμερική ότι «ο έλεγχος της διαφθοράς έχει μετατραπεί σε εργαλείο επιχειρηματικών συμφερόντων». Είναι γνωστό πως ο Μπιλ Κλίντον στηριζόταν στις επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας, της νέας οικονομίας, ο Τζορτζ Μπους από την πολεμική και πετρελαϊκή βιομηχανία –να μη μιλήσουμε για τον «διαβολικά καλό» Τραμπ...

Τα υπαρκτά φαινόμενα της διαφθοράς οφείλονται στη σαπίλα του ίδιου του συστήματος που υπερασπίζονται με σθένος οι δήθεν πολέμιοι της διαφθοράς, αξιοποιώντας τα τόσο για τον αποπροσανατολισμό του λαού από τις πραγματικές αιτίες που τη γεννούν, όσο και για την εφαρμογή ακόμη πιο αντεργατικών και αντιδραστικών μέτρων.
Δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο. Εάν παρακολουθήσει κανείς τις προεκλογικές εκστρατείες των αστικών κομμάτων σε μια σειρά καπιταλιστικές χώρες, αναπτυγμένες ή αναπτυσσόμενες, θα βρει πολλά παραδείγματα υποσχέσεων για πάταξη της διαφθοράς.
Το ΚΚΕ δεν υποτιμά την αντιμετώπιση των φαινομένων διαφθοράς, γι' αυτό και έχει κατά καιρούς προτείνει μια σειρά από άμεσα μέτρα, μείωσης των ανάλογων φαινομένων, όπως είναι η ονομαστικοποίηση των μετοχών των εταιρειών, των τίτλων του Δημοσίου και των υπόλοιπων χρηματοοικονομικών προϊόντων, έλεγχο στην εξαγωγή κεφαλαίων από τη χώρα και κατάργηση του φορολογικού, τραπεζικού, εμπορικού και επιχειρηματικού απορρήτου, στα οποία όμως διαχρονικά οι κυβερνήσεις κωφεύουν για να μη θιχτούν η "αγία επιχειρηματικότητα" και τα κέρδη των μονοπωλίων.

Η “διαφθορά”

(Του Γ. Χ. Χουρμουζιάδη)
Τι σημαίνει, λοιπόν, «διαφθορά»; Μια και η τηλεοπτική μόδα αναφέρεται στην ελληνική γλώσσα ισχυριζόμενη ότι «τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική», θα προσεγγίσω κατ' αρχήν τη λέξη από γλωσσολογική άποψη. Να πω πρώτα - πρώτα, λοιπόν, ότι η λέξη αυτή είναι σύνθετη. Αποτελείται από την πρόθεση «διά» και το ουσιαστικό «φθορά».
Το γλωσσικό περίεργο στην περίπτωση αυτού του είδους της σύνθεσης είναι η διαφορά της σημασίας του ουσιαστικού πριν και μετά τη σύμπραξή του με την πρόθεση «διά». Έτσι, για παράδειγμα, άλλο σημαίνει η λέξη φθορά και άλλο η διαφθορά, άλλο η στάση και άλλο η διάσταση, άλλο η πλοκή και άλλο η διαπλοκή, άλλο η θέση και άλλο η διάθεση και, φυσικά, άλλο ο απρεπής και άλλο ο διαπρεπής. Μια άλλη παρατήρηση που αφορά στην παραγωγή των λέξεων, όπως είναι η φθορά, π.χ. από το αντίστοιχο ρήμα, και στην περίπτωση της διαφθοράς από το ρήμα διαφθείρω, είναι πως το γράμμα ε της ρίζας του ρήματος μετατρέπεται σε ο. Π.χ. φθ(ε)ίρω = φθ(ο)ρά, φ(έ)ρω = φ(ό)ρος, τρ(έ)χω = τρ(ο)χός, τρ(έ)μω = τρόμος, πλ(έ)κω = πλ(ο)κή. Φυσικά, οι νόμοι της γλωσσικής παραγωγής δεν υπακούουν σε συνειδητές και σκόπιμες επιλογές. Οπως και η ίδια η γλώσσα, ως ένα σύστημα φωνητικής επικοινωνίας μπορεί να διαφέρει από λαό σε λαό και από περιοχή σε περιοχή, υπακούει όμως σε μια πανανθρώπινη υποδομή, όπως απέδειξε με μια σειρά συστηματικών παρατηρήσεων ο Νόαμ Τσόμσκι.

Δε συμβαίνει το ίδιο, όμως, με το περιεχόμενο των λέξεων. Αυτό δεν είναι προϊόν των φωνητικών δυνατοτήτων του ενός και του άλλου πληθυσμού, ούτε υπακούει σε οικουμενικές υποδομές. Οι λέξεις, που συναποτελούν, εξάλλου, μια γλώσσα, κατασκευάζονται στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης εθνικής και, φυσικά, γεωγραφικής ενότητας. Και πιο συγκεκριμένα, κατασκευάζονται με μοναδικό σκοπό να υποστηρίξουν την επικοινωνιακή προσπάθεια των ανθρώπων είτε αυτή αφορά στις παραγωγικές τους σχέσεις, στις συναισθηματικές τους σχέσεις, στις κατασκευαστικές, στις εμπορικές ή, τέλος, στις ιδεολογικές. Αυτός, εξάλλου, κατά τη γνώμη μου, είναι ο λόγος που από τα πολύ παλιά, ακόμα, χρόνια υπήρχαν πολλές όμοιες λέξεις σε διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικών λαών. Ενα φαινόμενο, που λανθασμένα ερμηνεύτηκε σαν δείγμα φυλετικών σχέσεων ή απλώς πολιτισμικών σχέσεων.

Μπορούμε, λοιπόν, να δεχτούμε την άποψη ότι αφού η γλώσσα ταυτίζεται με τη ζωή, άρα και με τον τρόπο που γεννιούνται, σχετίζονται, αναπτύσσονται και αφανίζονται οι κοινωνίες, το περιεχόμενο των λέξεων αντανακλά πότε τη γέννηση, πότε την ανάπτυξη και πότε τον αφανισμό μιας κοινωνίας. Ετσι, λοιπόν, και η νεοελληνική λέξη «διαφθορά». Δεν αποτελεί το ενδεικτικό προϊόν μιας γλωσσικής παραγωγής. Μέσα στη σύνθεσή της δεν παρακολουθούμε απλώς τη μετατροπή της σημασίας μιας λέξης (φθορά = διαφθορά) και τη μετατροπή του ριζικού φωνήεντος ενός ρήματος από (ε) σε (ο), αλλά παρακολουθούμε με φανερό τρόπο τις διαδικασίες με τις οποίες η ελληνική κοινωνία γεννιέται, αναπτύσσεται και αφανίζεται στα επιμέρους στοιχεία που την αποτελούν.

Άστοχος, επομένως, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η σύγχρονη ελληνική «διαφθορά». Άστοχος, γιατί ο λεκτικός αυτός ορισμός μιας συγκεκριμένης κοινωνικής συμπεριφοράς δεν αποκαλύπτει απλώς μια διακεκριμένη κακή πράξη ή ένα σύνολο τέτοιων πράξεων, αλλά το στρεβλό τρόπο, με τον οποίο γεννιέται, αναπτύσσεται και αφανίζεται η νεοελληνική κοινωνία. Και, φυσικά, δεν είναι υπερβολή, αν υποστηρίξουμε πως μια στρεβλή, άρα μια διεφθαρμένη γέννηση ή ανάπτυξη οδηγεί στον αναπόφευκτο αφανισμό. Κι αυτό ακριβώς το περιεχόμενο αποκτά η λέξη «διαφθορά», στο πλαίσιο της νεοελληνικής κοινωνίας: Το περιεχόμενο του αφανισμού!

 

Καπιταλιστικά ιδεολογήματα: οι καπιταλιστές είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία της οικονομίας;

Η ιδέα ότι οι πλούσιοι είναι μια αναγκαιότητα για τη λειτουργία της οικονομίας είναι ένα από τα πλέον προστατευμένα ιδεολογικά κάστρα του καπιταλισμού.
Σε έρευνα του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν αναφέρεται ένα ανησυχητικό σημάδι για τις τάσεις των καταναλωτών: «Το πρόβλημα είναι ότι οι πλούσιοι Αμερικανοί δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένοι και αυτό μπορεί να σηματοδοτεί περαιτέρω πόνο για τις αγορές και την οικονομία συνολικά». Οι πλούσιοι δεν θέλουν να ξοδέψουν και …κατά συνέπεια, όλοι «υποφέρουν».

🇨🇺 Γράφει ο Ernesto Estévez Rams |
internet@granma.cu (“πλούσιοι και φτωχοί”)

• Το CNN διευκρινίζει ότι το κορυφαίο εισοδηματικό τμήμα του 20% της κοινωνίας -σύμφωνα με στατιστικά του Γραφείου Εργασίας καταναλώνει πάνω το 40% στις ΗΠΑ και μια οικονομία που βασίζεται στην κατανάλωση υποφέρει εάν υπάρξει συρρίκνωση της.
• Το CNN ανησυχεί για το πώς αυτό θα αντικατοπτρίζεται στις αξίες των μετοχών των κορυφαίων καταναλωτικών εταιρειών της χώρας: Amazon, Home Depot, μεταξύ άλλων. Οι κατά κεφαλήν δαπάνες με χρήση πιστωτικών καρτών μειώθηκαν, κάτι που αποτελεί κακό σημάδι για τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές εταιρείες.
• Το CNN δεν κάνει λόγο, ως πιθανή λύση του προβλήματος, για περισσότερο οριζοντίωση της κατανάλωσης, ώστε να μην συγκεντρώνεται στο πιο πλούσιο κομμάτι. Δηλαδή να γίνει η κοινωνία πιο δίκαιη. Η ιδέα ότι οι πλούσιοι είναι αναγκαιότητα για τη λειτουργία της οικονομίας είναι ένα από τα πιο προστατευμένα ιδεολογικά ταμπού του καπιταλισμού: χωρίς τους πλούσιους θα υπάρχει μεγαλύτερη φτώχεια.

Η ιδέα δεν υπερασπίζεται μόνο στις ΗΠΑ, αλλά
Εξάγεται συνεχώς σε όλες τις γωνιές του κόσμου

Μεταμφιεσμένη σε αναμφισβήτητη πραγματικότητα, η ιδεολογία της οικονομικής ανάγκης –για την ανθρωπότητα, των κατεχόντων τον πλούτο καπιταλιστών είναι απλώς ένας μύθος. Ένας μύθος που στήνεται προσεκτικά και φροντίζεται. Η πεισματική πραγματικότητα δείχνει και μια άλλη πλευρά: οι πλούσιοι πλουτίζουν –αν και όχι πάντα, σε βάρος της φτώχειας των άλλων.

Για να μην φύγουμε από το CNN, το 2021 το ειδησεογραφικό δίκτυο ανέφερε ότι ενώ οι παγκόσμιοι εκατομμυριούχοι αύξησαν την περιουσία τους κατά περισσότερα από 3,6 τρισεκατομμύρια δολάρια, εκατό εκατομμύρια άνθρωποι ωθήθηκαν στην ακραία φτώχεια, οδηγώντας εκεί 711 εκατομμύρια. Ο αντίκτυπος ήταν μεγαλύτερος στις φτωχές χώρες, καθώς, σύμφωνα με το Εργαστήριο Παγκόσμιας Ανισότητας (Platform for Poverty & Inequality Analysis), της παγκόσμιας τράπεζας οι πλούσιες χώρες έχουν προγράμματα «βοήθειας» για τους πληθυσμούς τους για να αποφύγουν μόνο τη μαζική αύξηση της φτώχειας και την ακραία φτώχεια. Η πραγματικότητα είναι ότι το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει μόνο το 2% του παγκόσμιου πλούτου, το ενδιάμεσο, που αποτελείται από 40%, το 22% και το πλουσιότερο 10% παίρνει τη μερίδα του λέοντος 76%.

Σε αντίθεση με τον ιδεολογικό μύθο ότι αν οι πλούσιοι γίνουν πλουσιότεροι, όλοι ωφελούνται ως αποτέλεσμα της οικονομικής «υπεροχής» και όλοι είναι ευχαριστημένοι, τα στοιχεία δείχνουν ότι, μεταξύ 1995 και 2021, οι πλουσιότεροι -το 1% μόνο του πληθυσμού άρπαξαν 38 % της αύξησης του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το φτωχότερο 50% πήρε μόνο το 2%: είναι καθαρό!. Όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι.

Στις υπανάπτυκτες χώρες επί πλέον οι πλούσιοι δεν αφήνουν τις περιουσίες τους στη χώρα, τις πάνε στις παλιές μητροπόλεις και ο πλούτος τους δεν επανεπενδύεται στην εθνική οικονομία, ούτε καν στην εθνική κατανάλωση.
Οι πλούσιοι “υπανάπτυκτοι” προτιμούν να πάνε στη Νέα Υόρκη για να αγοράσουν την τελευταία μόδα της Louis Vuitton, παρά να αγοράσουν αυτόχθονα υφάσματα από τους δύστυχους ιθαγενείς της χώρας τους.

Όταν ο η φάρα των Μάκρι (σσ. ο Mauricio Macri είναι Αργεντινός πολιτικός και κυβερνήτης του Μπουένος Άιρες, πρόεδρος της Αργεντινής 2015- 2019) ήρθε στην εξουσία, με την υπόσχεση να βγάλει τη χώρα από τα οικονομικά της προβλήματα, ένα από τα πρώτα μέτρα ήταν η απελευθέρωση της αγοράς συναλλάγματος και ο άνοιγμα περιορισμών στην έξοδο των χρημάτων από τη χώρα. Υπολογίζεται ότι επί της κυβέρνησής του, 59 δις$ «διέφυγαν» από τη χώρα σε ξένες τράπεζες, κυρίως αμερικανικές.

Η οικογένεια Macri πήρε το κατιτί της κάπου δέκα εκατομμύρια στους λογαριασμούς της στο εξωτερικό. Φυσικά, ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τις «διαρροές» που σχετίζονται με εταιρείες στις οποίες είχαν συμφέροντα ιδιοκτησίας, άρα …

Παράλληλα με τα κόλπα των Macri, η κυβέρνησή τους ζήτησε από το ΔΝΤ δάνειο άνω των 57 δις $. Ας το καταλάβουμε …το ΔΝΤ είναι ένας οργανισμός που δίνει δάνεια για να μπορούν οι κυβερνήσεις να πληρώνουν τα χρέη και να χρεώνονται παραπέρα.
Δεν είναι χρήματα για να επενδύσεις στην ανάπτυξη μιας χώρας, είναι χρήματα που πάνε στις διεθνείς τράπεζες. Τώρα αυτό το χρέος πρέπει να πληρωθεί από όλους τους Αργεντινούς, ως συλλογική τιμωρία.
Ως αποτέλεσμα του πάρτι εκατομμυρίων μεταξύ της κυβέρνησης και των διεθνών τραπεζών, η φτώχεια στη χώρα αυξήθηκε στο 32%, εγκλωβίζοντας +2,6 εκατομμύρια κάτω από το όριο της φτώχειας.

Σύμφωνα με δημόσιους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ, ένα στα τρία παιδιά στην Αργεντινή μείωσε την καθημερινή του κατανάλωση φαγητού και το 13% πεινάει ενώ το 14,2% των οικογενειών είχαν έλλειψη τροφής. Επιπρόσθετα, οι μισές οικογένειες είχαν τουλάχιστον ένα μέλος που έχασε τη δουλειά του.

Ενώ συνέβαινε αυτό, το πλουσιότερο 20% της χώρας άρπαζε το 50% του πλούτου της. Το πλουσιότερο 10% «βούτηξε» 22πλάσια από το % το φτωχότερου 10%. Τα στοιχεία δεν είναι από έναν ξεπερασμένο μαρξιστή, είναι από την Παγκόσμια Τράπεζα. Εδώ μιλάμε για μια από τις ισχυρότερες οικονομίες της Λατινικής Αμερικής.

Σύμφωνα με την Indec, τη στατιστική υπηρεσία της Αργεντινής, το 37,3% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Αυτό περιλαμβάνει την έλλειψη τόπου διαμονής, την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, την επισιτιστική ανασφάλεια κ.λπ. Όλα αυτά ενώ η οικονομία της χώρας αναπτύχθηκε κατά 10,3% το 2021.

Ανήσυχος, ο Αργεντινός αναλυτής Ezequiel Adamovsky επιβεβαίωσε ότι η Αργεντινή «αναπτύσσεται και εργάζεται έτσι ώστε μόνο μία τάξη να επεκτείνει τα κέρδη της». Θα πρόσθετα αυτό που δεν κατονομάζει: αυτή η τάξη είναι η αστική τάξη.

Η ιδέα της «οικονομικής δημοκρατίας», ως βάση  δημοκρατίας, δεν υφίσταται στο πολιτικό λεξιλόγιο των καπιταλιστών.
Αυτοί που μας κατηγορούν στην Κούβα ότι φοβόμαστε τους αστούς έχουν “δίκιο”, δεν θέλουμε νέους αστούς στην Κούβα. Η σύγκρισή μας δεν είναι η ευρωπαϊκή «ευημερία», ούτε καν η ασιατική «ευημερία». Ούτε η σύγκριση μας είναι η Αργεντινή, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στη Λατινική Αμερική.

Σταματήστε να μας πουλάτε φούμαρα.
Εδώ πρέπει να ξεπεράσουμε την όποια οικονομική κρίση με όρους σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, μαζί με το λαό μας και προς όφελός του.

 

🇨🇺 Δείτε σχετικά με την άποψη των ηγετών της Κούβας granma.cu \ διεθνή

• Η καπιταλιστική κουλτούρα της ανθρώπινης σπατάλης σε περιόδους πανδημίας
• Η απάτη
• Η Κούβα χρειάζεται δημιουργία ενός νέου χρηματοπιστωτικού συστήματος για να ξεπεραστεί η φτώχεια

 

 

Η ανεπάρκεια χώρων πράσινου σκοτώνει – η Αθήνα ανάμεσα στις πρωτεύουσες με τη μεγαλύτερη θνησιμότητα

Τις προηγούμενες μέρες σύσσωμα τα αστικά ΜΜΕ, αναπαράγοντας copy-paste, σχετική άχροη άοσμη και άγευστη ανάρτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ προέβαλαν (τουλάχιστον 100 αναρτήσεις μετρήσαμε στις διαδικτυακές «ειδήσεις») το «συνταρακτικό» …

Οι πόλεις της Ευρώπης θα μπορούσαν να αποτρέψουν έως 43.000 πρόωρους θανάτους ετησίως, αν ικανοποιούσαν τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) αναφορικά με την ύπαρξη επαρκών χώρων πράσινου κοντά στους κατοίκους τους, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη.
Η Αθήνα θεωρείται μια από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με τη μεγαλύτερη αναλογία θανάτων (σσ. βλ και πίνακες 2 & 3) λόγω έλλειψης προσβάσιμου πράσινου, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας.
Αλλά και άλλες ελληνικές πόλεις (Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Καβάλα, Βόλος κ.α.) θεωρούνται ανάμεσα σε αυτές με σημαντικό πρόβλημα.

Σύμφωνα με διεθνή μελέτη, το 88% του πληθυσμού της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης δεν πληροί το ελάχιστο στόχο του ΠΟΥ για πρόσβαση σε κοντινό πράσινο.

Με αποϊδεολογικοποιμένα νούμερα ακατανόητα για το μέσο αναγνώστη, ρίχνουν πυροτεχνήματα και άσφαιρα στον αέρα, με τη γνωστή παρελκυστική τακτική «φταίει το κακό το ριζικό μας» (που σημειωτέον κλείνει φέτος 100 χρόνια) συνοδεία διαγραμμάτων  που επιτείνουν τη σύγχιση (και σύγχυση).

Συγκριτικά" στοιχεία"

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ανάμεσα στις πόλεις με τη μεγαλύτερη θνησιμότητα λόγω ανεπαρκούς πρόσβασης στο πράσινο είναι αρκετές πόλεις της Ελλάδας, της Ιταλίας, της ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής, καθώς και πολλές πρωτεύουσες της Ευρώπης.
Ειδικότερα, πρωτεύουσες με το μεγαλύτερο πρόβλημα θεωρούνται Αθήνα, Βρυξέλλες, Βουδαπέστη, Κοπεγχάγη και Ρίγα.

Σχεδόν το 88% του πληθυσμού της Αθήνας (της μητροπολιτικής περιοχής) και της Θεσσαλονίκης εκτιμάται ότι δεν πληροί τον ελάχιστο στόχο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την πρόσβαση των κατοίκων σε κοντινό πράσινο, ούτως ώστε να αποφεύγονταν 1.431 θάνατοι το χρόνο στην πρωτεύουσα και 245 στη συμπρωτεύουσα.
Από την άλλη, σε συγκριτικά καλύτερη θέση από τις ελληνικές πόλεις εκτιμάται ότι βρίσκονται η Λάρισα, τα Ιωάννινα, τα Χανιά, η Πάτρα, τα Τρίκαλα και η Καλαμάτα.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας (ISGlobal) της Βαρκελώνης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet Planetary Health», ανέλυσαν στοιχεία του 2015 για περισσότερες από 1.000 πόλεις σε 31 ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες αξιολογήθηκαν και ταξινομήθηκαν με βασικό κριτήριο έναν δείκτη πράσινου και τη συσχέτισή του με τον δείκτη θνησιμότητας σε κάθε πόλη. Όσο χαμηλότερα βρίσκεται μια πόλη στη διεθνή κατάταξη, τόσο πιο μειωμένη θνησιμότητα θεωρείται ότι έχει, λόγω ανεπαρκούς πρόσβασης όλων των κατοίκων της σε κοντινό πράσινο.

Οι πίνακες δίνουν στοιχεία / πόλη |περιοχή για Κατάταξη ομάδα επιπτώσεων % GA (μέσος όρος), πληθυσμιακή επίπτωση, ετήσιους θανάτους θα μπορούσαν να αποφευχθούν + % πρόωρης θνησιμότητας με δυνατότητα πρόληψης, αποτρέψιμο αντίκτυπο (στους θανάτους) %|κατοίκους για χρόνια ζωής που χάθηκαν κ.ά. (σσ. -κι αν κανείς καταλάβει …σφυρίξτε κλέφτικα) - βλ. Πράσινος χώρος & θνησιμότητα στις ευρωπαϊκές πόλεις ~μελέτη εκτίμησης επιπτώσεων στην υγεία

Έτσι, εκτιμήθηκε ότι οι πέντε πόλεις με την αναλογικά μεγαλύτερη θνησιμότητα λόγω ανεπαρκών χώρων πράσινου είναι κατά σειρά Τεργέστη και Τορίνο στην Ιταλία (με το 74% και 92% αντίστοιχα), το Μπλάκπουλ στη Βρετανία, η Χιχόν στην Ισπανία και οι Βρυξέλλες στο Βέλγιο.
Συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα –τι σχέση μπορεί να έχει μια πολιτειούλα λίγων χιλιάδων κατοίκων με τις μεγαλουπόλεις των εκατομμυρίων κατοίκων,  οι πέντε πόλεις με την μικρότερη θνησιμότητα λόγω ανεπαρκούς πράσινου είναι οι πόλεις Έλτσε και Τέλντε στην Ισπανία (με το 20% και 33% του πληθυσμού τους κάτω από τα συνιστώμενα όρια του ΠΟΥ), η Γκιμαράες στην Πορτογαλία, η Περούτζια στην Ιταλία και η Καρθαγένη στην Ισπανία.

Οι ερευνητές τόνισαν ότι οι χώροι πράσινου σχετίζονται με πολλαπλά οφέλη για την σωματική, ψυχική και νοητική υγεία και, κατ' επέκταση, με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, (και κομίζοντας γλαύκα εις Αθήνας) «το πράσινο επίσης αντισταθμίζει σε ένα βαθμό τη ρύπανση του αέρα, τη ζέστη και την ηχορύπανση, απορροφά διοξείδιο του άνθρακα μετριάζοντας την κλιματική αλλαγή και διευκολύνει τη σωματική άσκηση, την ψυχαγωγία και τις κοινωνικές συναναστροφές».

Ο ΠΟΥ –λένε, «συνιστά με βάση επιστημονικές μελέτες», την καθολική πρόσβαση των κατοίκων των πόλεων σε χώρους πράσινου, θέτοντας ως ελάχιστο όριο την ύπαρξη πράσινου χώρου έκτασης τουλάχιστον μισού εκταρίου (πέντε στρεμμάτων) σε ευθεία γραμμή έως 300 μέτρων από κάθε σπίτι (σσ. –ερώτηση «άσχετου»: ανεξαρτήτως οικιστικής πυκνότητας; Γιατί στις συνήθεις μεγαλουπόλεις στα ~ 300.000μ2 = 300 στρέμματα, με τα συνήθη δεδομένα 15-20.000 κάτοικοι | km², στο μισό εκτάριο πρέπει να κάνουν πυραμίδα κινέζικου τσίρκου για να χωρέσουν )

Το φυσικό εξωτερικό περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων των χώρων πράσινου, παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας και της ευημερίας του πληθυσμού στις πόλεις παρέχοντας υπηρεσίες οικοσυστήματος και οικολογικά οφέλη, εκτός από τις ψυχαγωγικές, κοινωνικές και πολιτιστικές αξίες.
Πολλές μελέτες έχουν συσχετίσει τον χώρο του πράσινου με ευεργετικές επιπτώσεις στην υγεία, συμπεριλαμβανομένης της ενισχυμένης αποκατάστασης, της βελτιωμένης αισθητής ευημερίας και της ψυχικής υγείας. Επιπλέον, οι χώροι πράσινου σχετίζονται με μειωμένη θνησιμότητα από φυσικές αιτίες, παίρνοντας υπόψη ότι το 75% του ευρωπαϊκού πληθυσμού ζει σε αστικά περιβάλλοντα.

Οι μεγάλοι αστικοί πληθυσμοί σε συνδυασμό με τα ισχυρά επιδημιολογικά στοιχεία που συνδέουν τον πράσινο χώρο και την υγεία έθεσαν τις πράσινες παρεμβάσεις στην ατζέντα των πολεοδομικών σχεδιαστών (;;) και των χάραξης πολιτικής ως τρόπο προώθησης υγιούς αστικού περιβάλλοντος (βάσει της έκθεσης –όπως ειπώθηκε ο ΠΟΥ συνιστά την αναλογία 0,5 εκταρίων | 300μ απόσταση).

Η έκθεση του ΠΟΥ προτείνει ότι το ποσοστό της έκτασης πράσινου (%GA) που ανακτήθηκε από την κάλυψη και τους χάρτες χρήσης γης (δηλαδή, ο Ευρωπαϊκός Αστικός Άτλαντας) θα πρέπει να είναι ως πρωταρχικός δείκτης, ενώ ο κανονικοποιημένος (βλ. παρακάτω) από δορυφορικές εικόνες, και μέτρα βασισμένα στην αντίληψη θα μπορούσαν επίσης να εφαρμοστούν συμπληρωματικά.
Ωστόσο, οι πολεοδόμοι και οι «υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής» αναζητούν ισχυρότερα στοιχεία και ποσοτικοποίηση για τις σωστές πολιτικές και παρεμβάσεις στις πόλεις, χωρίς να είναι ακόμη σαφές τι είδους και ποιο είδος και ποσότητα χώρου πράσινου θα μπορούσε να προωθήσει καλύτερα αποτελέσματα στην υγεία. Το %GA αντιπροσωπεύει τη χρήση γης που ορίζεται επίσημα ως χώρος πράσινου και η οποία είναι γενικά προσβάσιμη στο κοινό (π.χ. πάρκα, πλατείες, κοινοτικοί κήποι) και το NDVI ανιχνεύει ζωντανή βλάστηση και συνεπώς αντιπροσωπεύει τη συνολική ποσότητα πράσινου (όλων των τύπων και μεγεθών) μιας συγκεκριμένης περιοχής, αποτυπώνοντας τη γενική πρασινάδα (πχ. δέντρα δρόμου, διαδρόμους πράσινου, ιδιωτικούς χώρους πράσινου και γενική βλάστηση).

Η μελέτη χρησιμοποίησε τον Κανονικοποιημένο Δείκτη Συγκριτικής Βλάστησης (Normalised Difference Vegetation Index NVDI) που συνυπολογίζει- με τη βοήθεια δορυφορικών φωτογραφιών - όλα τα είδη πράσινου σε μια πόλη, όπως δέντρα στους δρόμους και στις πλατείες, στους ιδιωτικούς κήπους, στα πάρκα κ.α. Στη συνέχεια έγινε εκτίμηση πόσοι θάνατοι από φυσικές αιτίες θα είχαν αποφευχθεί σε κάθε πόλη, αν αυτή είχε καταφέρει να συμμορφωθεί με το ανωτέρω ελάχιστο όριο του ΠΟΥ.
Το συμπέρασμα ήταν ότι σχεδόν τα δύο τρίτα (62%) του πληθυσμού των ευρωπαϊκών πόλεων ζουν σε περιοχές με λιγότερο πράσινο από το συνιστώμενο, πράγμα που αντιστοιχεί σε σχεδόν 43.000 πρόωρους θανάτους (το 2,3% των συνολικών θανάτων από φυσικά αίτια).

«Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι οι χώροι πράσινου είναι πολύ άνισα κατανεμημένοι στις ευρωπαϊκές πόλεις, με τη θνησιμότητα που αποδίδεται στην ανεπαρκή πρόσβαση στο πράσινο, να κυμαίνεται από το 0% έως το 5,5% όλων των φυσικών θανάτων ανάλογα με την πόλη.
Όμως η ανισότητα δεν υπάρχει μόνο ανάμεσα στις πόλεις αλλά και ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές της ίδιας πόλης, κάτι που θέτει ορισμένους ανθρώπους σε μειονεκτική θέση, ανάλογα με την πόλη ή τη γειτονιά που ζουν. Πολύ συχνά οι χώροι πράσινου δεν βρίσκονται κοντά στα σπίτια των ανθρώπων, με συνέπεια αυτοί να μην αντλούν οφέλη για την υγεία τους», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Εβελίζε Περέιρα Μπαρμπόζα του ISGlobal και του Πανεπιστημίου Pompeu Fabra της Βαρκελώνης.

Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε

Αυτά και πολλά παρόμοια θα βρείτε στη σχετική μελέτη σχετικά με τις «παρεμβάσεις των πολεοδομικών σχεδιαστών» …το μόνο που δε μας λένε –αποκρύπτοντας επιμελώς, είναι πως αυτοί οι «σχεδιαστές» δεν είναι παρά το διεθνές κεφάλαιο που διαφεντεύει τις τύχες μας πως «υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής» δεν είναι κάποιοι μηχανικοί, αλλά εκείνοι που παίζουν μόνιμα στα ζάρια τις ζωές μας για να διατηρήσουν τα δικά του χρυσά κουτάλια (έχεις μαχαίρι τρως πεπόνι λέει ο θυμόσοφος λαός)

…τους παλιούς καλούς καιρούς

1. Σύμφωνα με τον «παγκόσμιο άτλαντα» η Μόσχα είναι μια πολύ πράσινη πόλη, η πιο πράσινη σε σύγκριση με όλες τις άλλες σε Δυτική Ευρώπη και Βόρεια Αμερική. Αυτό οφείλεται στην ιστορία της σοσιαλιστικής καταπράσινης «αυλής», με δέντρα και γκαζόν, ανάμεσα σε κτίρια κατοικιών.
Κατά μέσο όρο 290 m² πάρκων ανά άτομο σε σύγκριση με 27 στο Παρίσι, 6 & 7,5 σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη.
Με 96 πάρκα και 18 κήπους, 4 εκ των οποίων βοτανικοί - 450 τετραγωνικά χιλιόμετρα  πάρκου + 100 αστικού συντηρημένου φυσικού δάσους και «άπειρους» φρέσκους καταπράσινους κήπους και παρτέρια.

Αφού μας πληροφορεί πως «είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης σε πληθυσμό και μέγεθος, πρωτεύουσα της Ρωσικής Ομοσπονδίας και πολιτικό κέντρο εξουσίας»… που (σημείο γραφής των αστικών ειδησεογραφικών) «έχει διαμορφωθεί γύρω από ένα φρούριο με όνομα Κρεμλίνο (!!) και ένα σύνολο 7 ουρανοξυστών γνωστών ως οι “επτά αδελφές” που χτίστηκαν από τον Στάλιν»  αναφέρει πως «η πόλη της Μόσχας απολαμβάνει τους μεγαλύτερους χώρους πράσινου, με τεράστιο αριθμό πάρκων και αστικού δάσους με ελάφια και πολλά είδη πτηνών, όπως  το πάρκο Gorky, τους λόφους των σπουργιτιών (Vorobyovy Gory), το τεράστιο εκθεσιακό κέντρο VDNKh, το Aptekarsky Ogorod, το απέραντο ψυχαγωγικό δάσος Измайловский лесопарк  (Izmaylovo) -μια τεράστια φυσική περιοχή με δάση και λιβάδια στα ανατολικά ~800 εκταρίων, μέρος ευρύτερου συγκροτήματος αναψυχής ~1.600 εκταρίων (σσ. Χ 10.000 m², δηλαδή 16.000 στρέμματα) με λίμνες κλπ. υδάτινες επιφάνειες, νησάκια,  καταρράκτες κλπ. με ανεπτυγμένη υποδομή -μονοπάτια πεζοπορίας (ασφαλτοστρωμένα, χωμάτινα ή με ξύλα στις ανηφόρες) 20 χλμ ποδηλατόδρομων, εξοπλισμένα σημεία πικνίκ, κιόσκια, γήπεδα ποδοσφαίρου και βόλεϊ (το χειμώνα - πίστες σκι), παιδικές χαρές και χλοώδεις παραλίες, οικολογικά - εκπαιδευτικό κέντρο …μέχρι και πειραματικό μελισσοκομείο.
(σσ. σε κάποια από τα παραπάνω –προίκα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Ρωσία των καπιταλιστικών ανατροπών, έγινε κατά καιρούς προσπάθεια παραχώρησης σε καπιταλιστικούς ομίλους, προς το παρόν χωρίς αποτέλεσμα)

2. Σύμφωνα με ένα από τα κατ’ εξοχήν αστικά διαδικτυακά ΜΜΕ τη wikipedia, «η Σόφια που από το 1990 σήμανε σημαντικές αλλαγές στην όψη της, μετά την κατάργηση του κομμουνιστικού καθεστώτος, το 1989, έχει βιώσει την κατασκευή ολόκληρων επιχειρηματικών περιοχών και συνοικιών καθώς και σύγχρονα κτίρια τύπου ουρανοξύστη με γυάλινες προσόψεις, επίσης ανώτερης τάξης περιοχές κατοικίας και το φαραωνικό επιχειρηματικό κέντρο Капитал Форт Capital Fort -126μ και 36 ορόφους.
Εντούτοις ο τερματισμός της παλιάς διακυβέρνησης και του συστήματος του κεντρικού σχεδιασμού άνοιξε το δρόμο σε χαοτική και ανεξέλεγκτη ανοικοδόμηση, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Η πόλη έχει εκτεταμένη πράσινη ζώνη. Μερικές από τις συνοικίες, που κατασκευάσθηκαν μετά το 2000 και είναι πυκνοδομημένες, συνήθως στερούνται χώρων πράσινου. Υπάρχουν τέσσερα κύρια πάρκα - ο Κήπος Μπορίσοβα στο κέντρο της πόλης και τα πάρκα Νότιο, Δυτικό και Βόρειο. Αρκετά άλλα μικρότερα, ανάμεσά τους ο Δημοτικός Κήπος και ο Κήπος των Γιατρών, βρίσκονται στην κεντρική Σόφια. Το Φυσικό Πάρκο Βίτοσα (ο παλαιότερος εθνικός δρυμός στα Βαλκάνια), που περιλαμβάνει μεγάλο τμήμα του ομώνυμου βουνού, καταλαμβάνει μια έκταση 270 τ.χλμ. και βρίσκεται εξ ολοκλήρου μέσα στα όρια της πόλης.

Τα (προφανή) συμπεράσματα δικά σας –εν μέσω γραφικών σκίτσων για «ανθρώπινες πόλεις. Σε ότι μας αφορά «έχουμε μαλλί να ξάνουμε» ενάντια στα ποτάμια ζεστό χρήμα και νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις ως πρώτο πιάτο της κυβέρνηση στο κεφάλαιο, μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης για την Ελληνική Οικονομία στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (αβάντα στο προηγούμενο του ΣΥΡΙΖΑ), που προβλέπει επιχορηγήσεις 19,4 δισ. ευρώ και δάνεια ύψους 12,7 δισ. ευρώ για την Ελλάδα (δηλ για τους καπιταλιστικούς ομίλους που θα το διαχειριστούν), ενώ επαίρονται κιόλας για το πλιάτσικο μετατροπής του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού σε «επιχειρηματικό παράδεισο» με τους παραλήδες από το Ντουμπάι να κλείνουν ήδη θέσεις ρετιρέ.

Οι «ανθρώπινες πόλεις» του καπιταλισμού είναι υποταγμένες στην προοπτική ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου, και στην προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων, που θα συνδυαστούν με την κλιμάκωση των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων από το νέο «σούπερ μνημόνιο» που χαλκεύει νέα βαριά δεσμά για τον λαό για να διοχετευτεί ο πακτωλός των δισεκατομμυρίων, καθαρά «ζεστό» χρήμα, του «Ταμείου Ανάκαμψης»

Όπως έλεγε ο αείμνηστος Χάρρυ Κλυν …Δοξάστε τους!