“Διά” + “Φθορά” = καπιταλισμός που σαπίζει…

 
Η Εύα Καϊλή αγαπημένο “μπουμπούκι” των αστικών ΜΜΕ “σοσιαλίστρια” και “δημοκράτις” του ΠΑΣΟΚ, («βαθέως» και μη, από αυτές\ούς που δεν επέλεξαν –ή δεν πρόλαβαν, να χωθούν στον ΣΥΡΙΖΑ και που σήμερα με τον νέο αρχηγό, υπόσχονται να [ξανα]σώσουν το λαό…) κινδυνεύει να γίνει ένας ακόμη αποδιοπομπαίος τράγος του συστήματος για «διαφθορά», ακόμη και στυμμένη λεμονόκουπα –οψόμεθα.

Τα τελευταία νέα λένε πως η πολυβραβευμένη ευρωβουλευτής βρίσκεται ενώπιον του Εισαγγελέα Βελγίου -εκτός ΠΑΣΟΚ (φυσικά), ενώ ο σύντροφός της (manager της Ομάδας των Ευρωσοσιαλιστών του Ευρωκοινοβουλίου) συνελήφθη από τις βελγικές αρχές μετά από έρευνα που πραγματοποίησαν στο σπίτι τους στις Βρυξέλλες.
Συνελήφθησαν επίσης ο Luca Visentini, νεοεκλεγείς Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων και ο πρώην ευρωβουλευτής των Σοσιαλδημοκρατών Pier-Antonio Panzeri (βοηθός του οποίου ήταν ο φίλος της Ευδοξίας που συνελήφθη), όλοι ως «ύποπτοι για δωροληψία από το Κατάρ, εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», πράξεις «διαφθοράς» και «ξεπλύματος χρήματος» στο πλαίσιο οργανωμένης συμμορίας, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της Εισαγγελίας.
Θυμίζουμε πως τέτοιες μέρες το 2013, με ποινή κάθειρξης 20 χρόνων τιμωρήθηκε ο –γνωστός τοις πάσι για τα προσωπικά του λαδώματα Άκης Τσοχατζόπουλος, όταν ήταν υπουργός ΠεΧωΔε επί ΠΑΣΟΚ καθώς το δικαστήριο τον έκρινε «ένοχο χωρίς κανένα ελαφρυντικό για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, κατ' επάγγελμα και κατ' εξακολούθηση», ενώ επέβαλε ποινή κάθειρξης 12 χρόνων στη σύζυγό του, Βίκυ Σταμάτη

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε το εξής σχόλιο σχετικά με τις έρευνες για διαφθορά σε βάρος της Ε. Καϊλή και άλλων στελεχών του ευρωκοινοβουλίου: 

«Οι έρευνες για διαφθορά σε στελέχη του ευρωκοινοβουλίου, ανάμεσα τους και η αντιπρόεδρος Ε. Καϊλή, ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, φέρνουν στο προσκήνιο τους δεσμούς ''αίματος'' της ΕΕ και των θεσμών της, μέσω και των διαφόρων επισήμων κι ανεπίσημων λόμπι, με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Θυμίζουμε ότι πρόσφατα το ίδιο το ευρωκοινοβούλιο, με ένα ψήφισμα-παρωδία, παρά τα κροκοδείλια δάκρυα, νομιμοποιούσε τη βαρβαρότητα σε βάρος των εργατών στα κάτεργα του Μουντιάλ του Κατάρ. Πρόκειται για την ίδια βαρβαρότητα που η κυρία Καϊλή χαρακτήριζε ''πρωτοπορία στα εργασιακά δικαιώματα'' !!
Οι ανταγωνισμοί διαφόρων μεγάλων συμφερόντων κι ομίλων για τον έλεγχο της διοργάνωσης, τα χιλιάδες θεσμοθετημένα λόμπι στο ευρωκοινοβούλιο, η ίδια η ΕΕ των μονοπωλίων αποτελούν ''φυτώρια'' διαφθοράς και συνιστούν κανονικότητα ενός σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που δεν παίρνει γιατρειά». 

Με φόντο τις εξελίξεις αυτές, μπορεί πλέον να δει κανείς με άλλο μάτι... την ομιλία της Ευας Καϊλή στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου κατά τη συζήτηση σχετικά με τη βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Κατάρ ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου, το οποίο είναι σε εξέλιξη. Σε ρόλο θλιβερής υπερασπίστριας της Καταριανής δικτατορίας και των μονοπωλιακών ομίλων που θησαύρισαν χτίζοντας τα ποδοσφαιρικά γήπεδα με τις σάρκες και το αίμα χιλιάδων εργατών, η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ τόνισε σε αυτή τη συζήτηση - ούτε λίγο ούτε πολύ - ότι το Κατάρ έχει γίνει «πρωτοπόρος στα εργατικά δικαιώματα» (!) και ότι έχει σημειώσει «ιστορικές μεταρρυθμίσεις που ενέπνευσαν τον αραβικό κόσμο, δεσμευόμενο από όραμα»...

Τι κι αν έχει βουίξει ο τόπος για τους χιλιάδες νεκρούς στα έργα του Μουντιάλ! Όλα αυτά δεν είχαν καμία σημασία για την Εύα Καϊλή, που προσπαθούσε να πείσει στην τοποθέτησή της για τα μεγάλα οφέλη της συνεργασίας με το Κατάρ, μεταξύ άλλων και ως εναλλακτικό προμηθευτή αερίου της ΕΕ, τα οποία υπονομεύονται δήθεν από τις επικρίσεις για τον σφαγιασμό των εργατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν παρέλειψε να πλασάρει το Κατάρ ακόμα και ως διαμεσολαβητή, που πέτυχε μάλιστα «να μειώσει την ένταση με την Τουρκία»...

Στον αντίποδα η ξεκάθαρη και αταλάντευτη θέση του ΚΚΕ, με τον ευρωβουλευτή του Κόμματος Κώστα Παπαδάκη, να τονίζει, ενώπιον του υπουργού Εργασίας του Κατάρ στην συνεδρίαση της Υποεπιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ευρωκοινοβουλίου ότι «Χιλιάδες νεκροί εργάτες όπως και τραυματίες, κατά 90% μετανάστες, καταγράφονται από τότε που ξεκίνησαν τα έργα-κάτεργα για το Μουντιάλ στο Κατάρ. Δεν πρόκειται για εργατικά ατυχήματα αλλά για εργοδοτικά εγκλήματα, μια μαζική εργατοθυσία στην μπίζνα δισεκατομμυρίων μεταξύ του Κατάρ, της FIFA, των κατασκευαστικών ομίλων και των χορηγών που θησαυρίζουν. Είναι ενδεικτικό ότι διπλασιάστηκαν κι οι καταγγελίες απληρωσιάς φτάνοντας τις 35.000, ενώ απαγορεύονται οι απεργίες και τα συνδικάτα, με υπουργό εργασίας μάλιστα έναν… "πρώην ακτιβιστή ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Πρέπει να καταδικαστεί επίσης κάθε διάκριση με βάση το φύλο, το σεξουαλικό προσανατολισμό που γίνεται από τις αρχές του Κατάρ.
Βαθιά υποκριτικά και κροκοδείλια είναι και τα δάκρυα της ΕΕ, αφού ευρωενωσιακοί όμιλοι και χορηγοί πρωτοστατούν στην κόλαση αυτή.
Ιδιαίτερα ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι πολλοί αθλητές, φίλαθλοι σηκώνουν ανάστημα και καταγγέλλουν αυτό το έγκλημα. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους εργάτες στο Κατάρ για την προστασία της ζωής, της υγείας των δικαιωμάτων τους για πλήρεις αποζημιώσεις, για τις οικογένειες των νεκρών και τους σακατεμένους εργάτες.
Η αναμέτρηση με εργοδοσία, κράτος, αστικές κυβερνήσεις και το σύστημα της εκμετάλλευσης είναι ο μόνος δρόμος για τους εργάτες όλου του κόσμου για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους.

Η Καϊλή είναι αρμόδια για το Ευρωπαϊκό Σύστημα Στρατηγικής και Πολιτικής Ανάλυσης, την Πληροφορική και τις τηλεπικοινωνίες, επίσης για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, καθώς και για την Επιτροπή για το Μέλλον της Επιστήμης και της Τεχνολογίας (STOA).
Κατέχει την Προεδρία της ομάδας εργασίας για τη στρατηγική καινοτομίας στην Τεχνολογία Πληροφοριών και Επικοινωνίας (ICT) και επιπλέον, αναπληρώνει την Πρόεδρο σε επαφές με ευρωπαϊκές οργανώσεις επιχειρηματιών, πολυμερείς οργανισμούς συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και του ΟΟΣΑ, και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Επιπρόσθετα, είναι μέλος στις Επιτροπές Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας, Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, Προϋπολογισμού και στην Επιτροπή για την Τεχνητή Νοημοσύνη στην Ψηφιακή Εποχή (AIDA). Έχει δημιουργήσει το Κέντρο για την Τεχνητή Νοημοσύνη (C4AI) και από το 2019, συνεργάζεται με το Παγκόσμιο Κοινοβουλευτικό Δίκτυο του ΟΟΣΑ. Έχει διατελέσει Πρόεδρος της Αντιπροσωπείας για τις σχέσεις με την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ (2014-2019).
Το 2018 βραβεύτηκε ως ευρωβουλευτής της χρονιάς για τις Ψηφιακές Πολιτικές και το 2020 κατετάγη 1η στην κατηγορία «Διαμόρφωση Ψηφιακής Πολιτικής της ΕΕ» του δείκτη επιρροής VoteWatch, ενώ έλαβε τη 13η θέση στην κατηγορία “Ανάπτυξη Πολυδιάστατων Συνεργασιών”.
Και πολλά ακόμη

Η διαφθορά παράγεται από το ίδιο το σύστημα
Η πραγματική αιτία του φαινομένου
και η πολύπλευρη αξιοποίησή του ενάντια στο λαό

Πάνε 10 χρόνια από την ίδρυση της «Διεθνούς Ακαδημίας κατά της Διαφθοράς» (sic!!), που κύρωσε –φυσικά και η Βουλή των Ελλήνων και πάνω από 45 χρόνια από τη μέρα που ο πολυπράγμων ως Οδυσσέας Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας τραπεζίτης και εκδότης Γιώργος Κοσκωτάς, έγινε το κεντρικό πρωταγωνιστικό πρόσωπο στο ομώνυμο σκάνδαλο, από τα μεγαλύτερα της Μεταπολίτευσης (σσ. σήμερα ζει σε πολυτελή βίλλα στη Γλυφάδα και συνεχίζει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, «αποφεύγοντας την δημοσιότητα»). Από τότε 40-50 «μικρές» και «μεγάλες» τέτοιες υποθέσεις απασχόλησαν ειδικές επιτροπές της Βουλής, θεσμικά όργανα και δικαστήρια, αποδεικνύοντας περίτρανα πως για τη διαφθορά δεν φταίνε οι ελλιπείς θεσμοί, αλλά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η λειτουργία του κράτους που το εξυπηρετεί, μια και η ίδια η λειτουργία του αστικού κράτους παράγει και αναπαράγει αυτά τα φαινόμενα. Και μάλιστα πολύ συχνά οι υπαρκτές περιπτώσεις διαφθοράς και σκανδάλων αξιοποιούνται για να συρρικνώνονται ή και να καταργούνται υπολείμματα παροχών προς το λαό, για να παίρνονται ακόμη πιο αντιδραστικά μέτρα.

Τα τελευταία χρόνια και όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, αλλά επίσης και η επιθετικότητα του κεφαλαίου στο εσωτερικό της χώρας και κάθε χώρας, με επίθεση ενάντια στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, όσο βέβαια και στο διεθνές επίπεδο με επεμβάσεις στρατιωτικές, πολιτικές, οικονομικές, για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων της μεταφοράς της Ενέργειας, τόσο αυξάνεται η προπαγάνδα ότι η αιτία της κρίσης είναι η διαφθορά, τα σκάνδαλα και όλα όσα ακούμε: το ζούμε στη χώρα μας πολύ έντονα, αλλά δεν πρόκειται για ένα εγχώριο φαινόμενο, αλλά για ένα διεθνές φαινόμενο.
Θυμίζουμε τους αστικούς θεσμούς που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα για την «πάταξη της διαφθοράς»: Ανεξάρτητη Αρχή και Εθνικός Συντονιστής κατά της Διαφθοράς, Ειδικός Εισαγγελέας Διαφθοράς, πρόγραμμα "ΔΙΑΥΓΕΙΑ", όπου αναρτώνται όλες οι δαπάνες, επέκταση του "πόθεν έσχες" σε μεγάλη γκάμα δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων, αλλά και άλλες πολλές τέτοιες πρωτοβουλίες, παρ' όλα, όμως, αυτά τα θεσμικά μέτρα, η διαφθορά όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά αυξάνεται, όπως επισημαίνεται και σε απανωτές εκθέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη.

Να μην ξεχνάμε την περίπτωση της Ιταλίας, όπου το 2014 "ξηλώθηκαν" 10.000 δημόσιοι υπάλληλοι και ένας πρώην πρωθυπουργός μπήκε στη φυλακή, για να έρθει αργότερα στην εξουσία η προσωποποίηση της διαφθοράς, ο Μπερλουσκόνι.
Δεν φταίνε, λοιπόν, οι ελλιπείς θεσμοί αλλά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η λειτουργία του κράτους που εξυπηρετεί αυτό το σύστημα. Η λειτουργία, δηλαδή, του αστικού κράτους που παράγει και αναπαράγει τα φαινόμενα της διαφθοράς. Να σημειώσουμε ότι πολύ συχνά οι υπαρκτές περιπτώσεις διαφθοράς και σκανδάλων αξιοποιούνται για να συρρικνώνονται ή και να καταργούνται παροχές και υπηρεσίες προς το λαό και τους εργαζόμενους, για να παίρνονται ακόμη πιο αντιλαϊκά και αντιδραστικά μέτρα σε βάρος του λαού.

Εργαλείο επιχειρηματικών συμφερόντων

Χαρακτηριστική περίπτωση για τη χώρα μας ο τομέας της Υγείας, στον οποίο όχι μόνο η «παράνομη» αλλά και η «νόμιμη» διαφθορά είναι πολύ μεγάλη... φάρμακα, κονέ χρηματισμός ανώτατων δημόσιων υπαλλήλων, γιατρών, που αξιοποιήθηκαν κατά κόρο, για καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις με βίαιες περικοπές, για να αφαιρεθούν δικαιώματα και να πεθαίνει σήμερα όποιος δεν έχει να πληρώσει, όπως ξεδιπλώθηκε ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας.

Ένας Αμερικανός δημοσιογράφος, ο William Path, έγραφε για την Αμερική ότι «ο έλεγχος της διαφθοράς έχει μετατραπεί σε εργαλείο επιχειρηματικών συμφερόντων». Είναι γνωστό πως ο Μπιλ Κλίντον στηριζόταν στις επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας, της νέας οικονομίας, ο Τζορτζ Μπους από την πολεμική και πετρελαϊκή βιομηχανία –να μη μιλήσουμε για τον «διαβολικά καλό» Τραμπ...

Τα υπαρκτά φαινόμενα της διαφθοράς οφείλονται στη σαπίλα του ίδιου του συστήματος που υπερασπίζονται με σθένος οι δήθεν πολέμιοι της διαφθοράς, αξιοποιώντας τα τόσο για τον αποπροσανατολισμό του λαού από τις πραγματικές αιτίες που τη γεννούν, όσο και για την εφαρμογή ακόμη πιο αντεργατικών και αντιδραστικών μέτρων.
Δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο. Εάν παρακολουθήσει κανείς τις προεκλογικές εκστρατείες των αστικών κομμάτων σε μια σειρά καπιταλιστικές χώρες, αναπτυγμένες ή αναπτυσσόμενες, θα βρει πολλά παραδείγματα υποσχέσεων για πάταξη της διαφθοράς.
Το ΚΚΕ δεν υποτιμά την αντιμετώπιση των φαινομένων διαφθοράς, γι' αυτό και έχει κατά καιρούς προτείνει μια σειρά από άμεσα μέτρα, μείωσης των ανάλογων φαινομένων, όπως είναι η ονομαστικοποίηση των μετοχών των εταιρειών, των τίτλων του Δημοσίου και των υπόλοιπων χρηματοοικονομικών προϊόντων, έλεγχο στην εξαγωγή κεφαλαίων από τη χώρα και κατάργηση του φορολογικού, τραπεζικού, εμπορικού και επιχειρηματικού απορρήτου, στα οποία όμως διαχρονικά οι κυβερνήσεις κωφεύουν για να μη θιχτούν η "αγία επιχειρηματικότητα" και τα κέρδη των μονοπωλίων.

Η “διαφθορά”

(Του Γ. Χ. Χουρμουζιάδη)
Τι σημαίνει, λοιπόν, «διαφθορά»; Μια και η τηλεοπτική μόδα αναφέρεται στην ελληνική γλώσσα ισχυριζόμενη ότι «τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική», θα προσεγγίσω κατ' αρχήν τη λέξη από γλωσσολογική άποψη. Να πω πρώτα - πρώτα, λοιπόν, ότι η λέξη αυτή είναι σύνθετη. Αποτελείται από την πρόθεση «διά» και το ουσιαστικό «φθορά».
Το γλωσσικό περίεργο στην περίπτωση αυτού του είδους της σύνθεσης είναι η διαφορά της σημασίας του ουσιαστικού πριν και μετά τη σύμπραξή του με την πρόθεση «διά». Έτσι, για παράδειγμα, άλλο σημαίνει η λέξη φθορά και άλλο η διαφθορά, άλλο η στάση και άλλο η διάσταση, άλλο η πλοκή και άλλο η διαπλοκή, άλλο η θέση και άλλο η διάθεση και, φυσικά, άλλο ο απρεπής και άλλο ο διαπρεπής. Μια άλλη παρατήρηση που αφορά στην παραγωγή των λέξεων, όπως είναι η φθορά, π.χ. από το αντίστοιχο ρήμα, και στην περίπτωση της διαφθοράς από το ρήμα διαφθείρω, είναι πως το γράμμα ε της ρίζας του ρήματος μετατρέπεται σε ο. Π.χ. φθ(ε)ίρω = φθ(ο)ρά, φ(έ)ρω = φ(ό)ρος, τρ(έ)χω = τρ(ο)χός, τρ(έ)μω = τρόμος, πλ(έ)κω = πλ(ο)κή. Φυσικά, οι νόμοι της γλωσσικής παραγωγής δεν υπακούουν σε συνειδητές και σκόπιμες επιλογές. Οπως και η ίδια η γλώσσα, ως ένα σύστημα φωνητικής επικοινωνίας μπορεί να διαφέρει από λαό σε λαό και από περιοχή σε περιοχή, υπακούει όμως σε μια πανανθρώπινη υποδομή, όπως απέδειξε με μια σειρά συστηματικών παρατηρήσεων ο Νόαμ Τσόμσκι.

Δε συμβαίνει το ίδιο, όμως, με το περιεχόμενο των λέξεων. Αυτό δεν είναι προϊόν των φωνητικών δυνατοτήτων του ενός και του άλλου πληθυσμού, ούτε υπακούει σε οικουμενικές υποδομές. Οι λέξεις, που συναποτελούν, εξάλλου, μια γλώσσα, κατασκευάζονται στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης εθνικής και, φυσικά, γεωγραφικής ενότητας. Και πιο συγκεκριμένα, κατασκευάζονται με μοναδικό σκοπό να υποστηρίξουν την επικοινωνιακή προσπάθεια των ανθρώπων είτε αυτή αφορά στις παραγωγικές τους σχέσεις, στις συναισθηματικές τους σχέσεις, στις κατασκευαστικές, στις εμπορικές ή, τέλος, στις ιδεολογικές. Αυτός, εξάλλου, κατά τη γνώμη μου, είναι ο λόγος που από τα πολύ παλιά, ακόμα, χρόνια υπήρχαν πολλές όμοιες λέξεις σε διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικών λαών. Ενα φαινόμενο, που λανθασμένα ερμηνεύτηκε σαν δείγμα φυλετικών σχέσεων ή απλώς πολιτισμικών σχέσεων.

Μπορούμε, λοιπόν, να δεχτούμε την άποψη ότι αφού η γλώσσα ταυτίζεται με τη ζωή, άρα και με τον τρόπο που γεννιούνται, σχετίζονται, αναπτύσσονται και αφανίζονται οι κοινωνίες, το περιεχόμενο των λέξεων αντανακλά πότε τη γέννηση, πότε την ανάπτυξη και πότε τον αφανισμό μιας κοινωνίας. Ετσι, λοιπόν, και η νεοελληνική λέξη «διαφθορά». Δεν αποτελεί το ενδεικτικό προϊόν μιας γλωσσικής παραγωγής. Μέσα στη σύνθεσή της δεν παρακολουθούμε απλώς τη μετατροπή της σημασίας μιας λέξης (φθορά = διαφθορά) και τη μετατροπή του ριζικού φωνήεντος ενός ρήματος από (ε) σε (ο), αλλά παρακολουθούμε με φανερό τρόπο τις διαδικασίες με τις οποίες η ελληνική κοινωνία γεννιέται, αναπτύσσεται και αφανίζεται στα επιμέρους στοιχεία που την αποτελούν.

Άστοχος, επομένως, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η σύγχρονη ελληνική «διαφθορά». Άστοχος, γιατί ο λεκτικός αυτός ορισμός μιας συγκεκριμένης κοινωνικής συμπεριφοράς δεν αποκαλύπτει απλώς μια διακεκριμένη κακή πράξη ή ένα σύνολο τέτοιων πράξεων, αλλά το στρεβλό τρόπο, με τον οποίο γεννιέται, αναπτύσσεται και αφανίζεται η νεοελληνική κοινωνία. Και, φυσικά, δεν είναι υπερβολή, αν υποστηρίξουμε πως μια στρεβλή, άρα μια διεφθαρμένη γέννηση ή ανάπτυξη οδηγεί στον αναπόφευκτο αφανισμό. Κι αυτό ακριβώς το περιεχόμενο αποκτά η λέξη «διαφθορά», στο πλαίσιο της νεοελληνικής κοινωνίας: Το περιεχόμενο του αφανισμού!