Καπιταλιστικά ιδεολογήματα: οι καπιταλιστές είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία της οικονομίας;

Η ιδέα ότι οι πλούσιοι είναι μια αναγκαιότητα για τη λειτουργία της οικονομίας είναι ένα από τα πλέον προστατευμένα ιδεολογικά κάστρα του καπιταλισμού.
Σε έρευνα του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν αναφέρεται ένα ανησυχητικό σημάδι για τις τάσεις των καταναλωτών: «Το πρόβλημα είναι ότι οι πλούσιοι Αμερικανοί δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένοι και αυτό μπορεί να σηματοδοτεί περαιτέρω πόνο για τις αγορές και την οικονομία συνολικά». Οι πλούσιοι δεν θέλουν να ξοδέψουν και …κατά συνέπεια, όλοι «υποφέρουν».

🇨🇺 Γράφει ο Ernesto Estévez Rams |
internet@granma.cu (“πλούσιοι και φτωχοί”)

• Το CNN διευκρινίζει ότι το κορυφαίο εισοδηματικό τμήμα του 20% της κοινωνίας -σύμφωνα με στατιστικά του Γραφείου Εργασίας καταναλώνει πάνω το 40% στις ΗΠΑ και μια οικονομία που βασίζεται στην κατανάλωση υποφέρει εάν υπάρξει συρρίκνωση της.
• Το CNN ανησυχεί για το πώς αυτό θα αντικατοπτρίζεται στις αξίες των μετοχών των κορυφαίων καταναλωτικών εταιρειών της χώρας: Amazon, Home Depot, μεταξύ άλλων. Οι κατά κεφαλήν δαπάνες με χρήση πιστωτικών καρτών μειώθηκαν, κάτι που αποτελεί κακό σημάδι για τις τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές εταιρείες.
• Το CNN δεν κάνει λόγο, ως πιθανή λύση του προβλήματος, για περισσότερο οριζοντίωση της κατανάλωσης, ώστε να μην συγκεντρώνεται στο πιο πλούσιο κομμάτι. Δηλαδή να γίνει η κοινωνία πιο δίκαιη. Η ιδέα ότι οι πλούσιοι είναι αναγκαιότητα για τη λειτουργία της οικονομίας είναι ένα από τα πιο προστατευμένα ιδεολογικά ταμπού του καπιταλισμού: χωρίς τους πλούσιους θα υπάρχει μεγαλύτερη φτώχεια.

Η ιδέα δεν υπερασπίζεται μόνο στις ΗΠΑ, αλλά
Εξάγεται συνεχώς σε όλες τις γωνιές του κόσμου

Μεταμφιεσμένη σε αναμφισβήτητη πραγματικότητα, η ιδεολογία της οικονομικής ανάγκης –για την ανθρωπότητα, των κατεχόντων τον πλούτο καπιταλιστών είναι απλώς ένας μύθος. Ένας μύθος που στήνεται προσεκτικά και φροντίζεται. Η πεισματική πραγματικότητα δείχνει και μια άλλη πλευρά: οι πλούσιοι πλουτίζουν –αν και όχι πάντα, σε βάρος της φτώχειας των άλλων.

Για να μην φύγουμε από το CNN, το 2021 το ειδησεογραφικό δίκτυο ανέφερε ότι ενώ οι παγκόσμιοι εκατομμυριούχοι αύξησαν την περιουσία τους κατά περισσότερα από 3,6 τρισεκατομμύρια δολάρια, εκατό εκατομμύρια άνθρωποι ωθήθηκαν στην ακραία φτώχεια, οδηγώντας εκεί 711 εκατομμύρια. Ο αντίκτυπος ήταν μεγαλύτερος στις φτωχές χώρες, καθώς, σύμφωνα με το Εργαστήριο Παγκόσμιας Ανισότητας (Platform for Poverty & Inequality Analysis), της παγκόσμιας τράπεζας οι πλούσιες χώρες έχουν προγράμματα «βοήθειας» για τους πληθυσμούς τους για να αποφύγουν μόνο τη μαζική αύξηση της φτώχειας και την ακραία φτώχεια. Η πραγματικότητα είναι ότι το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει μόνο το 2% του παγκόσμιου πλούτου, το ενδιάμεσο, που αποτελείται από 40%, το 22% και το πλουσιότερο 10% παίρνει τη μερίδα του λέοντος 76%.

Σε αντίθεση με τον ιδεολογικό μύθο ότι αν οι πλούσιοι γίνουν πλουσιότεροι, όλοι ωφελούνται ως αποτέλεσμα της οικονομικής «υπεροχής» και όλοι είναι ευχαριστημένοι, τα στοιχεία δείχνουν ότι, μεταξύ 1995 και 2021, οι πλουσιότεροι -το 1% μόνο του πληθυσμού άρπαξαν 38 % της αύξησης του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το φτωχότερο 50% πήρε μόνο το 2%: είναι καθαρό!. Όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι.

Στις υπανάπτυκτες χώρες επί πλέον οι πλούσιοι δεν αφήνουν τις περιουσίες τους στη χώρα, τις πάνε στις παλιές μητροπόλεις και ο πλούτος τους δεν επανεπενδύεται στην εθνική οικονομία, ούτε καν στην εθνική κατανάλωση.
Οι πλούσιοι “υπανάπτυκτοι” προτιμούν να πάνε στη Νέα Υόρκη για να αγοράσουν την τελευταία μόδα της Louis Vuitton, παρά να αγοράσουν αυτόχθονα υφάσματα από τους δύστυχους ιθαγενείς της χώρας τους.

Όταν ο η φάρα των Μάκρι (σσ. ο Mauricio Macri είναι Αργεντινός πολιτικός και κυβερνήτης του Μπουένος Άιρες, πρόεδρος της Αργεντινής 2015- 2019) ήρθε στην εξουσία, με την υπόσχεση να βγάλει τη χώρα από τα οικονομικά της προβλήματα, ένα από τα πρώτα μέτρα ήταν η απελευθέρωση της αγοράς συναλλάγματος και ο άνοιγμα περιορισμών στην έξοδο των χρημάτων από τη χώρα. Υπολογίζεται ότι επί της κυβέρνησής του, 59 δις$ «διέφυγαν» από τη χώρα σε ξένες τράπεζες, κυρίως αμερικανικές.

Η οικογένεια Macri πήρε το κατιτί της κάπου δέκα εκατομμύρια στους λογαριασμούς της στο εξωτερικό. Φυσικά, ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τις «διαρροές» που σχετίζονται με εταιρείες στις οποίες είχαν συμφέροντα ιδιοκτησίας, άρα …

Παράλληλα με τα κόλπα των Macri, η κυβέρνησή τους ζήτησε από το ΔΝΤ δάνειο άνω των 57 δις $. Ας το καταλάβουμε …το ΔΝΤ είναι ένας οργανισμός που δίνει δάνεια για να μπορούν οι κυβερνήσεις να πληρώνουν τα χρέη και να χρεώνονται παραπέρα.
Δεν είναι χρήματα για να επενδύσεις στην ανάπτυξη μιας χώρας, είναι χρήματα που πάνε στις διεθνείς τράπεζες. Τώρα αυτό το χρέος πρέπει να πληρωθεί από όλους τους Αργεντινούς, ως συλλογική τιμωρία.
Ως αποτέλεσμα του πάρτι εκατομμυρίων μεταξύ της κυβέρνησης και των διεθνών τραπεζών, η φτώχεια στη χώρα αυξήθηκε στο 32%, εγκλωβίζοντας +2,6 εκατομμύρια κάτω από το όριο της φτώχειας.

Σύμφωνα με δημόσιους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ, ένα στα τρία παιδιά στην Αργεντινή μείωσε την καθημερινή του κατανάλωση φαγητού και το 13% πεινάει ενώ το 14,2% των οικογενειών είχαν έλλειψη τροφής. Επιπρόσθετα, οι μισές οικογένειες είχαν τουλάχιστον ένα μέλος που έχασε τη δουλειά του.

Ενώ συνέβαινε αυτό, το πλουσιότερο 20% της χώρας άρπαζε το 50% του πλούτου της. Το πλουσιότερο 10% «βούτηξε» 22πλάσια από το % το φτωχότερου 10%. Τα στοιχεία δεν είναι από έναν ξεπερασμένο μαρξιστή, είναι από την Παγκόσμια Τράπεζα. Εδώ μιλάμε για μια από τις ισχυρότερες οικονομίες της Λατινικής Αμερικής.

Σύμφωνα με την Indec, τη στατιστική υπηρεσία της Αργεντινής, το 37,3% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Αυτό περιλαμβάνει την έλλειψη τόπου διαμονής, την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, την επισιτιστική ανασφάλεια κ.λπ. Όλα αυτά ενώ η οικονομία της χώρας αναπτύχθηκε κατά 10,3% το 2021.

Ανήσυχος, ο Αργεντινός αναλυτής Ezequiel Adamovsky επιβεβαίωσε ότι η Αργεντινή «αναπτύσσεται και εργάζεται έτσι ώστε μόνο μία τάξη να επεκτείνει τα κέρδη της». Θα πρόσθετα αυτό που δεν κατονομάζει: αυτή η τάξη είναι η αστική τάξη.

Η ιδέα της «οικονομικής δημοκρατίας», ως βάση  δημοκρατίας, δεν υφίσταται στο πολιτικό λεξιλόγιο των καπιταλιστών.
Αυτοί που μας κατηγορούν στην Κούβα ότι φοβόμαστε τους αστούς έχουν “δίκιο”, δεν θέλουμε νέους αστούς στην Κούβα. Η σύγκρισή μας δεν είναι η ευρωπαϊκή «ευημερία», ούτε καν η ασιατική «ευημερία». Ούτε η σύγκριση μας είναι η Αργεντινή, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στη Λατινική Αμερική.

Σταματήστε να μας πουλάτε φούμαρα.
Εδώ πρέπει να ξεπεράσουμε την όποια οικονομική κρίση με όρους σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, μαζί με το λαό μας και προς όφελός του.

 

🇨🇺 Δείτε σχετικά με την άποψη των ηγετών της Κούβας granma.cu \ διεθνή

• Η καπιταλιστική κουλτούρα της ανθρώπινης σπατάλης σε περιόδους πανδημίας
• Η απάτη
• Η Κούβα χρειάζεται δημιουργία ενός νέου χρηματοπιστωτικού συστήματος για να ξεπεραστεί η φτώχεια