ΚΚΕ – 28η Οκτωβρίου 1940: Στηριγμένος στην ιστορική πείρα ο λαός να αποκτήσει εμπιστοσύνη και δύναμη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη

 – 28η Οκτωβρίου 1940: Στηριγμένος στην ιστορική πείρα ο λαός να αποκτήσει εμπιστοσύνη και δύναμη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για την 28η Οκτωβρίου 1940:

Τα διδάγματα από την 28η Οκτωβρίου του 1940 και την κατοπινή ηρωική πάλη του ελληνικού λαού, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, εμπνέουν τους αγώνες σήμερα ενάντια στο σύστημα που γεννά τον φασισμό, τις κρίσεις, τους πολέμους.
Σηματοδοτούν την αναγκαία ενότητα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ψευδεπίγραφη “εθνική ομοψυχία”, πίσω από την οποία κρύβεται η εξαπάτηση του λαού και ο εγκλωβισμός του στους κάθε φορά “εθνικούς στόχους” του κεφαλαίου.
Άλλωστε, η εξέλιξη του λαϊκού αγώνα καθ’ όλη τη δεκαετία του ’40 σφραγίστηκε από την ασυμφιλίωτη αντίθεση, που αντικειμενικά υπάρχει ανάμεσα στη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία από τη μία και την εκμεταλλεύτρια αστική τάξη από την άλλη.

Από τη μια μεριά υπήρχε η πλειοψηφία του λαού, που αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, που φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από την ίδρυσή του, υπήρχε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασικός εμπνευστής, καθοδηγητής και αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης κι έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του.
Από την άλλη μεριά υπήρχαν η αστική τάξη και οι πολιτικές της δυνάμεις, οι οποίες άλλες συνεργάστηκαν ανοιχτά με τον κατακτητή, άλλες διέφυγαν στο εξωτερικό κι άλλες – λιγοστές – οργάνωσαν αντιστασιακές ομάδες, με την καθοδήγηση των Βρετανών και με τα μάτια στραμμένα στις μεταπολεμικές εξελίξεις για την επανασταθεροποίηση της εγχώριας αστικής εξουσίας και την υπονόμευση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.

Σήμερα η αστική τάξη και τα κόμματά της προβάλλουν ως “εθνικούς στόχους” την επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη και τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας, στο πλαίσιο των επιθετικών σχεδίων του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ στην περιοχή και σ’ όλο τον κόσμο. Κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους ότι η προώθηση των παραπάνω στόχων θα ωφελήσει και τους ίδιους, απαιτώντας τελικά τη συναίνεσή τους στην επίθεση σε βάρος των εργατικών – λαϊκών αναγκών.

Τα διαχρονικά συμπεράσματα της δεκαετίας του ’40, αλλά και της περιόδου που προηγήθηκε του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, καθώς οι σημερινές αντιθέσεις και τα αδιέξοδα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα εγκυμονούν μεγάλους κινδύνους για τους λαούς.
Και τότε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Πρώτος, ήταν προϊόν των μεγάλων αντιθέσεων που συγκλόνιζαν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, ήταν πόλεμος ιμπεριαλιστικός. Αποτέλεσμα των ανακατατάξεων που επέφεραν η καπιταλιστική ανισομετρία και η μεγάλη οικονομική καπιταλιστική κρίση, η ανάγκη για το ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής.
Κοινός στόχος και των δύο αντιμαχόμενων ιμπεριαλιστικών μπλοκ, τόσο του Αξονα (Γερμανίας – Ιταλίας – Ιαπωνίας) όσο και των ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας και των συμμάχων τους – παρότι αυτό συσκοτιζόταν για ένα μεγάλο διάστημα, στο πλαίσιο της “αντιχιτλερικής” συνεργασίας – ήταν η συντριβή της Σοβιετικής Ένωσης, του πρώτου εργατικού – σοσιαλιστικού κράτους στην Ιστορία, που ενέπνεε τους λαούς σε όλες τις χώρες και είχε την καθοριστική συμβολή στη συντριβή του ναζισμού.

Σήμερα δυναμώνουν οι ανταγωνισμοί για τα μερίδια των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των αγορών και των δρόμων μεταφοράς.
Οξύνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ενώ είναι σε εξέλιξη τάσεις αναδιάταξης διεθνών οικονομικών – πολιτικών – στρατιωτικών συμμαχιών.
Η Ιστορία διδάσκει ότι αυτές οι αντιθέσεις δεν ξεπερνιούνται με προσωρινούς και εύθραυστους συμβιβασμούς, αλλά περικλείουν τον κίνδυνο γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων.

Μέρος αυτών των ανταγωνισμών είναι και οι αντιθέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας – Τουρκίας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο η σημερινή της ΝΔ όσο και οι προηγούμενες, εμπλέκουν τη χώρα ακόμη πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και στα σχέδια περικύκλωσης Ρωσίας και Κίνας, μετατρέπουν την Ελλάδα σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο γεμάτο από αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις. Αυτόν τον χαρακτήρα έχουν και οι πρόσφατες Συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, υπηρετώντας τη συμμετοχή του ελληνικού κεφαλαίου στη “ληστεία” σε βάρος των λαών. Το επιχείρημα των κυβερνήσεων ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θωρακίζονται η άμυνα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας είναι σαθρό και ανιστόρητο. Ολα τα παραπάνω δεν αποκλείουν, αντίθετα συνυπάρχουν με επικίνδυνες διευθετήσεις για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, με όχημα τη συνεκμετάλλευση και με στόχο τη διατήρηση της ΝΑΤΟικής συνοχής.

Σε τέτοιες περιόδους, όξυνσης των ανταγωνισμών και έντασης της εκμετάλλευσης, που πάνε χέρι χέρι με την υπονόμευση και το χτύπημα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, επιστρατεύεται και ο φασισμός – ναζισμός, που αποτελεί παιδί του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Η φασιστική διακυβέρνηση στηρίχτηκε από τους μονοπωλιακούς ομίλους, όχι μόνο της Γερμανίας, στήριξε την αστική εξουσία και την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Απογείωσε την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Απολάμβανε την ανοχή από όλες τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της περιόδου που έστρωσαν το έδαφος στη ναζιστική Γερμανία με την πολιτική τους (π.χ. Συμφωνία του Μονάχου, 1938) για να επιτεθεί στη Σοβιετική Ενωση.
Τελικά, χάρη στη Σοβιετική Ενωση και στον Κόκκινο Στρατό, χάρη στα απελευθερωτικά κινήματα των χωρών της Ευρώπης, που ψυχή τους είχαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, γράφτηκε το έπος της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Αυτήν την ιστορική αλήθεια δεν θα καταφέρουν να τη διαγράψουν από τη συλλογική μνήμη των λαών, όσο βρώμικο μελάνι κι αν χυθεί, όσα εκατομμύρια κι αν δαπανήσει η ΕΕ, που είναι ένας βασικός παραχαράκτης της Ιστορίας.

Σήμερα αναζωπυρώνονται η φασιστική βία, οι επιθέσεις σε κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, επιστρατεύεται ξανά το ανιστόρητο κατασκεύασμα των “δύο άκρων“, της εξίσωσης φασισμού – κομμουνισμού, της ταύτισης των μορφών πάλης του εργατικού – λαϊκού κινήματος με τη φασιστική εγκληματική βία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, από τη μια εκτρέφεται ο φασισμός και από την άλλη χρησιμοποιείται ως μέσο ωραιοποίησης των λεγόμενων δημοκρατικών αστικών πολιτικών δυνάμεων, που είτε από θέση κυβέρνησης, είτε αντιπολίτευσης, στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.

Η Ιστορία και της δεκαετίας του 1940 διδάσκει ότι ο αντικομμουνισμός αποτελεί κοινό δομικό χαρακτηριστικό του συνόλου του αστικού πολιτικού κόσμου, που δεν διστάζει να συνεργαστεί ανοιχτά ή συγκαλυμμένα με φασιστικές δυνάμεις όταν η όξυνση της ταξικής πάλης οδηγήσει σε αμφισβήτηση της καπιταλιστικής εξουσίας.

Γι’ αυτό επιβεβαιώνεται ότι η δικαστική απόφαση καταδίκης της εγκληματικής Χρυσής Αυγής πριν έναν χρόνο, παρότι αναγκαία, δεν αρκεί για να ηττηθεί ο φασισμός.
Το σύστημα που τον θρέφει είναι εδώ, όπως είναι εδώ και οι πολύμορφες διασυνδέσεις του με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και της εργοδοσίας, αλλά και η ανοχή από δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος. Ανοχή τόσο από εκείνες τις δυνάμεις που προβάλλουν το αστικό ιδεολόγημα των “δύο άκρων”, όσο και από αυτές που συσκοτίζουν την ταξική ουσία του φασισμού, αποκόπτοντάς τον από την καπιταλιστική μήτρα που τον γεννά.

Οι εξελίξεις καθιστούν εξαιρετικά επίκαιρο το ιστορικό δίδαγμα από την πάλη της δεκαετίας του 1940, ότι η μαζική εργατική – λαϊκή πάλη μπορεί να ανατρέψει και τον αρνητικότερο συσχετισμό δυνάμεων, ότι ο αγώνας ενάντια στην ξένη κατοχή και τον φασισμό μπορεί να είναι αποφασιστικός και νικηφόρος μόνο όταν συνδέεται με την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας.

 

Σήμερα η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της εδαφικής ακεραιότητας, των συνόρων, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων αποκτά πραγματικό νόημα μόνο όταν συμβαδίζει με την πάλη:

• Για την απεμπλοκή της χώρας μας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.
• Για να κλείσουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα.
• Για την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς, με τον λαό στην εξουσία, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

Στηριγμένος στην ιστορική πείρα, ο λαός χρειάζεται να αποκτήσει εμπιστοσύνη και δύναμη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη, να εμπιστευτεί το ΚΚΕ. Για να χαράξει τον δικό του δρόμο για τη δική του εξουσία. Σε κάθε ιστορική στιγμή “μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό”, βαδίζοντας τον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής, να γίνει ο ίδιος αφέντης του πλούτου που παράγει, σε μια κοινωνία με πραγματική λαϊκή ευημερία: Τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

KNE: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής

 

«Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής»
τονίζεται στο φυλλάδιο της ΚΝΕ για την 28^η Οκτωβρίου και τα 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ.

 Αναλυτικά:

Η 28^η Οκτωβρίου του 1940, η μέρα που η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε στη χώρα μας, καθώς και η μετέπειτα πάλη του λαού και της νεολαίας ενάντια στη φασιστική -τριπλή- κατοχή, μέσα από τις γραμμές των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ, αποτελεί πηγή έμπνευσης, αλλά και διδαγμάτων, ιδιαίτερα σήμερα, που η ιστορία ξαναγράφεται με προμετωπίδα τον αντικομμουνισμό, που οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για τους λαούς, ακόμα και γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων.

Η ιστορία διδάσκει ότι και το 1940 και τα κατοπινά χρόνια, από τη μια μεριά υπήρχε η πλειοψηφία του λαού, που αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ, υπήρχε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασικός εμπνευστής, καθοδηγητής και αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης, που έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του και από την άλλη υπήρχε η αστική τάξη, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι και οι πολιτικές τους δυνάμεις, οι οποίες άλλες συνεργάστηκαν ανοιχτά με τις δυνάμεις κατοχής, οι γνωστοί δωσίλογοι, άλλες εγκατέλειψαν τη χώρα αρπάζοντας τα κρατικά αποθέματα σε χρυσό και εγκαταστάθηκαν μαζί με το Παλάτι στη Μ. Ανατολή κι άλλες, λιγοστές, οργάνωσαν αντιστασιακές ομάδες, με την καθοδήγηση των Βρετανών, έχοντας τα μάτια τους στραμμένα στην «επόμενη μέρα», πώς θα διατηρήσουν την εξουσία τους και θα υπομονεύσουν τον δίκαιο αγώνα του λαού.

 

Το στοιχείο της “εθνικής ενότητας” που, με αφορμή την 28^η Οκτωβρίου τονίζει η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος στοχεύει στη χειραγώγηση του λαού, στον εγκλωβισμό του στους κάθε φορά “εθνικούς στόχους” του κεφαλαίου, όπως είναι σήμερα η καπιταλιστική ανάπτυξη, που στηρίζεται στα ερείπια των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων, η γεωστρατηγική αναβάθμιση, που μπλέκει τη χώρα στα πολεμοκάπηλα σχέδια των ΝΑΤΟ-ΕΕ. “Εθνική ενότητα” δεν μπορεί να υπάρξει σε μια ταξική, άδικη κοινωνία, σε μια κοινωνία που υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεζόμενοι, πλούσιοι και φτωχοί, είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πολέμου. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει και από τη δεκαετία του 1940, οπότε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ εγκλωβίστηκαν σε απαράδεκτες υποχωρήσεις και κυβερνήσεις δήθεν “εθνικής σωτηρίας” που οδήγησαν τον λαό σε νέες τραγωδίες, ενώ το ζητούμενο ήταν η σύνδεση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα με την εργατική εξουσία.

 

Τα διαχρονικά συμπεράσματα της δεκαετίας του 1940 αποκτούν μεγαλύτερη σημασία σήμερα, που οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Κίνα, τη Ρωσία και των συμμαχιών τους είναι σε εξέλιξη, εγκυμονώντας κινδύνους πολεμικών συγκρούσεων. Η πρόσφατη συμφωνία AUKUS ανάμεσα σε ΗΠΑ-Ην.Βασίλειο και Αυστραλία, που προκάλεσε την αντίδραση της Γαλλίας, οι συμφωνίες της Ελλάδας με Γαλλία και ΗΠΑ, η κούρσα εξοπλισμών για τις ΝΑΤΟϊκές ανάγκες κ.λπ. είναι εξελίξεις που πυροδοτούν παραπέρα τις αντιθέσεις, τις «θερμές εστίες».

Μέρος αυτών των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών είναι και οι αντιθέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας, αλλά και η προσπάθεια να προωθηθούν επικίνδυνες διευθετήσεις για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, με όχημα την συνεκμετάλλευση και με στόχο την διατήρηση της ΝΑΤΟϊκής συνοχής.

Το σίγουρο είναι πως η χρόνια εμπλοκή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σχεδιασμούς, η παρουσία ξένων στρατιωτικών βάσεων απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ όλη την Ελλάδα, όχι μόνο δεν προστατεύουν τη χώρα και το λαό, όπως ισχυρίζονται όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, αλλά προσθέτουν νέους κινδύνους πολεμικής εμπλοκής.

Και τότε, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν αποτέλεσμα των μεγάλων αντιθέσεων που συγκλόνιζαν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Έγινε για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, των αγορών, των πρώτων υλών κ.λπ., λίγα χρόνια μετά την καπιταλιστική οικονομική κρίση του 1929. Όλα τα καπιταλιστικά κράτη ανταγωνίζονταν για τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων, οδηγώντας τους λαούς στη μεγαλύτερη ανθρωποσφαγή στην ιστορία. Η ηττημένη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, Γερμανία, ήθελε τη ρεβάνς από την Αγγλία και τη Γαλλία, ενώ οι “αδικημένες” της προηγούμενης μοιρασιάς, Ιταλία και Ιαπωνία, ζητούσαν το “κάτι παραπάνω”. Ταυτόχρονα, είχαν στόχο -ανεξάρτητα από το “στρατόπεδο” στο οποίο βρέθηκαν στον πόλεμο- την ανατροπή της εργατικής εξουσίας στη Σοβιετική Ένωση, τη διάλυση της μοναδικής κοινωνίας στον κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γι’ αυτό και οι κυβερνήσεις Αγγλίας, Γαλλίας και ΗΠΑ “έσπρωχναν” με κάθε τρόπο τους ναζιστές και τους συμμάχους τους (Ιταλία, Ιαπωνία) εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, ενισχύοντάς τους μέσω των επενδύσεων των μονοπωλίων τους (βλ. Ford, General Motors, General Electric, Standard Oil, IBM), αλλά και με συμφωνίες, όπως αυτή του Μονάχου (1938) με την οποία παρέδωσαν την Τσεχοσλοβακία στον Χίτλερ.

Η ιστορία, αλλά και η σύγχρονη εμπειρία διδάσκουν ότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Συνδέεται με πολλαπλά νήματα με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και με μηχανισμούς του κράτους, αξιοποιείται ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων, όξυνσης των προβλημάτων, έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών κ.λπ. για διάφορες στοχεύσεις και κυρίως για να παίξει ρόλο “εμπροσθοφυλακής” ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ενάντια στους κομμουνιστές. Αυτό αποδεικνύει η διαμόρφωση και η κυριαρχία του ναζισμού στην περιβόητη «δημοκρατία της Βαϊμάρης» στη Γερμανία του μεσοπολέμου, η δικτατορία Μεταξά στην Ελλάδα το 1936 κ.λπ.

Αποδεικνύεται ότι για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο φασισμός χρειάζεται οργανωμένος και μαζικός αγώνας του λαού και της νέας γενιάς, που θα στοχεύει όχι μόνο τον ίδιο τον φασισμό, την αναγκαία απόκρουση και απομόνωσή του παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς και εκπαίδευσης, σε κάθε γειτονιά, αλλά συνολικά τον πραγματικό αντίπαλο, τη ρίζα του κακού, τη δικτατορία του κεφαλαίου σε όλες τις μορφές της.

Οι εξελίξεις καθιστούν επίκαιρο το ιστορικό δίδαγμα από την πάλη της δεκαετίας του 1940, ότι ο λαός μόνο μπορεί να σώσει τον λαό, όταν βαδίσει αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής, για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του την εξουσία!

Διδασκόμαστε και εμπνεόμαστε από τον ηρωικό αγώνα του λαού μας για τη λευτεριά και μια καλύτερη ζωή. Μαθαίνουμε την αλήθεια και πρωτοστατούμε στη διάδοσή της, κόντρα στα ψέματα, τη διαστρέβλωση και τον αντικομμουνισμό.

Η ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αποδεικνύει πως όταν ένας λαός αποφασίσει να πάρει τη ζωή στα χέρια του, τότε μπορεί να κάνει το αδύνατο δυνατό, μπορεί να νικήσει αυτόν που στα μάτια του φαίνεται ανίκητος.

Οργανώσου στην ΚΝΕ! Γίνε κι εσύ κομμάτι του κόκκινου νήματος που συνδέει τους επαναστάτες του σήμερα με τους επαναστάτες του χτες. Γίνε κι εσύ μέρος της ιστορίας… Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, τον σοσιαλισμό!

Το φυλλάδιο εδώ