Αναδύθηκαν μέσα από τη βρετανική blues σκηνή και είναι ένα από τα δέκα πρώτα συγκροτήματα σε πωλήσεις, στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Θεωρούνται πρωτοπόροι στην δημιουργία νεότερων ειδών μουσικής, όπως το χέβι μέταλ και το χαρντ ροκ (που κυριάρχησαν τις δεκαετίες του ’70 και του ’80) και η μουσική τους είχε επιρροές από άλλα είδη, όπως η μπλουζ και το ροκ εντ ρολ.
· Stairway to Heaven ·1971
· Immigrant Song ·1970
· Black Dog ·1971
· Whole Lotta Love ·1969
· Kashmir ·1975
· Rock and Roll ·1971
· The Rain Song ·1973
· Ramble On ·1969
· Good Times Bad Times ·1969
· Over the Hills and Far Away | Houses of the Holy ·1973
· When the Levee Breaks ·1971
· Hey, Hey What Can I Do \ Immigrant Song / Hey Hey What Can I Do ·1970
· Boogie With Stu ·1975
· Going to California ·1971
· Dazed and Confused ·1969
· D’yer Mak’er ·1973
· Fool in the Rain \ In Through the Out Door ·1979 The Battle Of Evermore Led Zeppelin IV ·1971
· Heartbreaker ·1969
· Ten Years Gone ·1975
· Babe I'm Gonna Leave You ·1969
· The Ocean ·1973
· No Quarter \ Four Sticks ·1971
· In My Time of Dying ·1975
· Communication Breakdown ·1969
· The Lemon Song ·1969
· All My Love \ In Through the Out Door ·1979
· What Is and What Should Never Be ·1969
· Since I’ve Been Loving You ·1970
· Thank You ·1969
· Nobody’s Fault but Mine ·1976
.PNG)
1968-1971
Το πρώτο τους, ομώνυμο άλμπουμ, ηχογραφήθηκε το φθινόπωρο του 1968, στα "Olympic Studios" του Λονδίνου, για να κυκλοφορήσει 12-Ιαν-1969 από την "Atlantic", ανεβαίνοντας στο αμερικανικό και το βρετανικό Top-10, συνοδευόμενο από το σινγκλ "Good Times Bad Times", το οποίο γνώρισε μικρή επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες, φθάνοντας ως το # 80. Το 1968, έδωσαν την πρώτη τους συναυλία στις ΗΠΑ (Ντένβερ), άνοιξη 1969, περιόδευσαν στη Μεγάλη Βρετανία και μετά από διάλειμμα μιας μόνο εβδομάδας, συνέχισαν στις ΗΠΑ (Σαν Φρανσίσκο). Τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς, επέστρεψαν για δεύτερη φορά στην πατρίδα τους, για να συνεχίσουν όλο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο στην Αμερική και μετά Ολλανδία Γαλλία, για να επιστρέψουν για άλλη μία περιοδεία σις ΗΠΑ. Στα ενδιάμεσα ηχογραφούσαν νέα κομμάτια για το δεύτερο τους άλμπουμ, "Led Zeppelin II" (κυκλοφόρησε τέλη 1969), ανεβαίνοντας στην πρώτη θέση των περισσότερων τσαρτ του κόσμου. Παρ' όλη τη δυσαρέσκεια του συγκροτήματος ως προς την κυκλοφορία σινγκλ, η εταιρεία τους επέμεινε στο να κυκλοφορήσει το τραγούδι "Whole Lotta Love", στην Αμερική, όπου και βραβεύθηκε ως χρυσό, φθάνοντας στο # 4 των αμερικανικών τσαρτ.
Το συγκρότημα συνέχισε περιοδεύοντας ακατάπαυστα. Ιαν-1970 στην Αγγλία, για να συνεχίσουν Μάρτη με την πρώτη τους ευρωπαϊκή περιοδεία, περνώντας από τη Φινλανδία, τη Σουηδία, την Ολλανδία, τη Δανία, το Βέλγιο, την Ελβετία, την Αυστρία και τη Γερμανία και αμέσως, μετά, επέστρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για να παίξουν 25 συναυλίες σε 28 ημέρες. Το καλοκαίρι τους πέρασε με άλλη μία περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, ενώ ενδιάμεσα από όλες αυτές τις ζωντανές εμφανίσεις ηχογράφησαν τον τρίτο τους δίσκο με τίτλο "Led Zeppelin III", το οποίο έγινε το δεύτερο τους άλμπουμ που ανέβηκε στην κορυφή των τσαρτ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Μαζί με το δίσκο, κυκλοφόρησε στην Αμερική το σινγκλ "Immigrant Song", το οποίο ανέβηκε στο # 15. Οι περιοδείες συνεχίστηκαν Μάρτη του 1971 με άλλη μία βρετανική περιοδεία, την οποία διαδέχθηκε συναυλίες στη Δανία και την Ιταλία, δύο μήνες αργότερα, ενώ ηχογράφησαν το τέταρτο άλμπουμ τους (το εξώφυλλο του δίσκου δεν έφερε καμία επιγραφή και γι' αυτό το αποκαλούν "Led Zeppelin IV" ή "Untitled") Ένα από τα γνωστότερα τραγούδια όλων των εποχών, το "Stairway to Heaven", βρίσκεται σε αυτό το δίσκο μαζί με άλλες επιτυχίες όπως τα "Rock and Roll", "When the Levee Breaks" και "Black Dog". Το συγκρότημα αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το "Stairway to Heaven" σε μορφή σινγκλ και γι' αυτό η "Atlantic" εξέδωσε τα κομμάτια "Black Dog" (# 15) και "Rock and Roll" (# 47). Το τέταρτο άλμπουμ, θεωρείται ένα από τα 100 καλύτερα στην ιστορία της μουσικής σύμφωνα με το περιοδικό "Rolling Stone", ενώ στο "Classic Rock" έχει χαρακτηριστέι ως το καλύτερο βρετανικό ροκ άλμπουμ όλων των εποχών. Μέχρι το 2006, το "Led Zeppelin IV" είχε πουλήσει πάνω από 23 εκατομμύρια αντίτυπα, μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Φθινόπωρο του 1971, συνέχισαν με μία μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ και παράλληλα επισκέφθηκαν για πρώτη φορά την Ιαπωνία. Το χειμώνα επέστρεψαν στη Μεγάλη Βρετανία και Φλεβάρη “πετάχτηκαν” κι έπαιξαν στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Κατά τη διάρκεια του 1972, ηχογράφησαν το πέμπτο τους άλμπουμ, _"Houses of the Holy", που έγινε ο τρίτος δίσκος του συγκροτήματος, ο οποίος ανέβηκε στην κορυφή των αμερικανικών και βρετανικών τσαρτ ταυτόχρονα, ενώ το σινγκλ "D'yer Mak'er" ανέβηκε στο αμερικανικό Top-20. Για την προώθηση του, οι Led Zeppelin περιόδευσαν στην Ευρώπη και έκαναν δύο περιοδείες στη Βόρεια Αμερική και το 1973, έσπασαν το ρεκόρ των Beatles στα "Tampa Stadium" της Φλόριντα, παίζοντας μπροστά σε 56.800 οπαδούς τους, για να κλείσουν τις περιοδείες τους με τρεις sold out συναυλίες στο "Madison Square Garden" της Νέας Υόρκης_ οι τρεις τελευταίες συναυλίες, αποτυπώθηκαν στο ζωντανό δίσκο και βίντεο "The Song Remains the Same", το οποίο κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα. Το 1974, ήταν η πρώτη χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας το συγκρότημα αποφάσισε να κάνει διάλειμμα από τις συνεχείς περιοδείες και να αφοσιωθεί στις ηχογραφήσεις του επόμενου δίσκου του. Επίσης εκείνη τη χρονιά, δημιούργησαν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία ("Swan Song", η οποία λειτούργησε μέχρι το 1982).
Το 1975, κυκλοφόρησαν το διπλό δίσκο "Physical Graffiti", που γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία και αποτέλεσε το έναυσμα για να εισέλθουν και πάλι τα προηγούμενα πέντε άλμπουμ του συγκροτήματος στα αμερικανικά τσαρτ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν εβδομάδες κατά τις οποίες τα έξι από τα πρώτα εκατό άλμπουμ σε πωλήσεις να είναι αυτά του καταλόγου των Led Zeppelin! Το "Physical Graffiti", περιείχε επτά τραγούδια προερχόμενα από παλιότερες ηχογραφήσεις και οκτώ καινούρια. Το σινγκλ "Trampled Under Foot" ανέβηκε στο αμερικανικό Top-40 και ο δίσκος παρουσίασε τόσο μεγάλες πωλήσεις, ώστε το 2006 είχε φθάσει στο να είναι 16 φορές πλατινένιος. Μία πολύ μεγάλη περιοδεία, στις ΗΠΑ και τον Καναδά ξεκίνησε το 1975 ενώ πέντε συναυλίες (Μάης 1975) στο "Earls Court" του Λονδίνου, έγιναν sold out (τα εισιτήρια _και τότε, θυμίζουμε δεν υπήρχε ηλεκτρονική κράτηση εξαντλήθηκαν σε λίγες …3-4 ώρες και δόθηκαν 2 συναυλίες ακόμη). Τον Αύγουστο του 1975, ο Ρόμπερτ Πλαντ είχε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα μαζί με τη σύζυγο του, Μωρήν, ενώ βρισκόταν για διακοπές, στη Ρόδο και δεν μπορούσε να περιοδεύσει και έτσι οι Led Zeppelin ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις του επόμενου δίσκου τους, ο οποίος κυκλοφόρησε το 1976, με τον τίτλο "Presence". Παρ' όλη την επιτυχία που γνώρισε φθάνοντας για άλλη μια φορά στο # 1 των τσαρτ, ο δίσκος έλαβε μέτριες κριτικές από μουσικοκριτικούς και κοινό. Τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο από το 1973, "The Song Remains the Same", ανεβαίνοντας στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ.
Πρωταπριλιά 1977, ξεκίνησαν μία πολύ μεγάλη περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, η οποία τελείωσε (στο Όκλαντ) Ιούλη, πουλώντας κατά μέσο όρο 72.000 εισιτήρια ανά συναυλία. Αυτή ήταν και η τελευταία περιοδεία του συγκροτήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι τελευταίες συναυλίες αναβλήθηκαν λόγω θανάτου του 5χρονου γιου του Ρόμπερτ Πλαντ. Το 1978, ηχογράφησαν το όγδοο στούντιο άλμπουμ τους στη Στοκχόλμη. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1979 με τίτλο "In Through the Out Door", λαμβάνοντας μέτριες κριτικές, λόγω πειραματισμών του συγκροτήματος, αλλά ανεβαίνοντας για άλλη μια φορά στην πρώτη θέση των αμερικανικών και βρετανικών τσαρτ. Αυγ-1979 εμφανίστηκαν ως πρώτο όνομα στο φεστιβάλ του "Knebworth", παίζοντας μπροστά σε πάνω από 100.000 (δύο βραδιές) και το 1980, περιόδευσαν στην κεντρική Ευρώπη, περνώντας από Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Αυστρία και Ελβετία. Ήταν τότε που ο βοηθός του συγκροτήματος, Ρεξ Κινγκ, παρέλαβε με το αυτοκίνητο του τον Τζον Μπόναμ με τελικό προορισμό τα "Bray Studios" και στη διαδρομή, ο Μπόναμ ήπιε αρκετές τετραπλές μερίδες βότκα, ενώ συνέχισε να πίνει κατά τη διάρκεια της πρόβας και μετά την πρόβα, συνέχισαν στο σπίτι του κιθαρίστα Τζίμι Πέιτζ, όπου και ο Μπόναμ αποκοιμήθηκε μετά από μεγάλες δόσεις αλκοόλ. Το μεσημέρι της επόμενης ημέρας, ο Τζον Πωλ Τζόουνς τον βρήκε νεκρό (αιτία θανάτου, αναρρόφηση κατά διάρκεια του ύπνου του, ενώ δε βρέθηκαν ναρκωτικές ουσίες στο αίμα του). Η περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, η οποία είχε προγραμματισθεί για τον Οκτώβριο του 1980 αναβλήθηκε, παρ' όλες τις φήμες για αντικατάσταση του Μπόναμ και 4-Δεκ-1980, τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ανακοίνωσαν την οριστική διάλυση των Led Zeppelin.
Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, τα μέλη αποφάσισαν να ασχοληθούν με τις προσωπικές τους καριέρες. Το 1981, ο Πλαντ δημιούργησε τους "Honeydrippers", με τον Τζίμι Πέιτζ και άλλα μεγάλα ονόματα. Το 1982, κυκλοφόρησε ο τελευταίος δίσκος των Led Zeppelin με τίτλο "Coda", ο οποίος περιείχε ηχογραφήσεις ανέκδοτων κομματιών, φθάνοντας στο # 4 των βρετανικών τσαρτ και των # 6 των αντίστοιχων αμερικάνικων. Το 1985, τα εναπομείναντα μέλη επανενώθηκαν για μία μικρής διάρκειας συναυλία στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, για φιλανθρωπικούς σκοπούς (τη θέση του ντράμερ σε αυτή τη συναυλία, κάλυψαν ο Τόνι Τόμπσον και ο Φιλ Κόλινς). Η 2η επανένωση, έγινε το 1988, για την 40ή επέτειο της δισκογραφικής εταιρείας "Atlanitc", με τον γιο του Τζον Μπόναμ, Τζέησον, στα τύμπανα. Το 1994, ο Τζίμι Πέιτζ και ο Ρόμπερτ Πλαντ ένωσαν τις δυνάμεις τους για το δίσκο "No Quarter", ο οποίος περιείχε επανεκτελέσεις τραγουδιών των Led Zeppelin και αφού ανέβηκε στο βρετανικό και το αμερικανικό Top-10, ξεκίνησαν μία παγκόσμια περιοδεία για την προώθηση του. Το 1995, εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame, ενώ δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε ο ζωντανά ηχογραφημένος δίσκος "BBC Sessions", με ηχογραφήσεις από το 1969 και το 1971. Το 1998, ο Πέιτζ και Πλαντ κυκλοφόρησαν το δίσκο "Walking into Clarksdale" (# 3 στη Βρετανία, # 8 στις ΗΠΑ), ενώ το 2003 κυκλοφόρησε το τριπλό ζωντανό άλμπουμ των Led Zeppelin, με τίτλο "How the West Was Won", φθάνοντας για άλλη μια φορά στο # 1 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2007 εμφανίστηκαν για πρώτη φορά έπειτα από 19 χρόνια, στην "Ο2 Arena" του Λονδίνου, μπροστά σε 20.000 θαυμαστές τους. Ήταν τελευταία επίσημη συναυλία τους και στη θέση Μπόναμ, έπαιξε ο γιος του, Τζέισον. Η ηχογράφηση της συναυλίας κυκλοφόρησε το 2012, με τίτλο "Celebration Day"_ όπως προαναφέραμε, ανεβαίνοντας για άλλη μια φορά στο Top-10 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Το συγκεκριμένο άλμπουμ κέρδισε το βραβείο Γκράμι για την κατηγορία του καλύτερου ροκ άλμπουμ, το 2014.
Περισσότερα + Πηγές
· Led Zeppelin στο Facebook
· Led Zeppelin στο Twitter
· Hammer of the Gods, Στήβεν Ντέηβις, 1985, ISBN 0688045073 / 0-688-04507-3
· Rock and Roll Hall of Fame, Led Zeppelin biography
· Led Zeppelin | Biography, Albums, & Streaming Radio | AllMusic
· http://www.artistfacts.com/detail.php?id=2_στο Wayback Machine.
· Rolling Stones' 500 Greatest Albums of All time
· Classic Rocks' 100 Greatest British Rock Albums Ever
