Διάσκεψη της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης για το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη

Ξεκίνησαν το πρωί της Κυριακής 16 Μάρτη, στο Παρίσι οι εργασίες της διάσκεψης της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης (ΕΚΔ), με θέμα: "Συμπεράσματα και προοπτικές για το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη". Η διάσκεψη, που διοργανώνεται δύο χρόνια μετά τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις στη Γαλλία, που συγκλόνισαν τη χώρα και όλη την Ευρώπη, έχει στόχο την ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών των ΚΚ της ΕΚΔ για το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη.

• Η Ιδρυτική Διακήρυξη της "Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης"

  • Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση: Προχωράμε μπροστά, με πιο στέρεα θεμέλια, δίνουμε συνέχεια για την ανασύνταξη του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος _Ανακοίνωση αλληλεγγύης προς τον λαό της Παλαιστίνης  
    _____________________
    

Εισαγωγικές ομιλίες έγιναν από τον Jean - Christophe Brossard, μέλος του ΠΓ και της Επιτροπής Διεθνών του Κομμουνιστικού Επαναστατικού Κόμματος Γαλλίας, κι από τον Κώστα Παπαδάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, που σημείωσε τα εξής:

        «Αγαπητοί σύντροφοι,
Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την σημερινή παρουσία σας εδώ στο Παρίσι αλλά και τους συντρόφους που συμμετέχουν υβριδικά στη σημερινή συνάντηση της ΕΚΔ, η οποία δείχνει μεταξύ άλλων τη σημασία που δίνουμε τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης στη σύγχρονη εργατική τάξη, που είναι η βασική παραγωγική δύναμη της καπιταλιστικής κοινωνίας και εκείνη η τάξη που υφίσταται την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Συνειδητοποιούμε ταυτόχρονα πως η ιστορική αποστολή της, που συμπυκνώνεται στην πάλη για την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας, δεν μπορεί να έρθει σε πέρας εάν τα ΚΚ δεν έχουμε ισχυρές ''ρίζες'' μέσα στην εργατική τάξη, εάν δεν δρούμε μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, εάν δεν έχουμε κομματικές οργανώσεις μέσα στους χώρους δουλειάς και κλάδους.

Συναντιόμαστε, λοιπόν, εδώ στην χώρα που πριν δύο χρόνια πραγματοποιήθηκαν πολύ μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις σε μαζικότητα, μαχητικότητα και διάρκεια, με ανεβασμένες μορφές πάλης ενάντια στην οργανωμένη επίθεσης γαλλικής κυβέρνησης, ΕΕ κεφαλαίου να κατεδαφίσουν το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, για να ανταλλάξουμε σκέψεις και εμπειρίες για το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα και την παρέμβαση των ΚΚ σε αυτό. Γνωρίζουμε, βέβαια, πως από τη μια ευρωπαϊκή χώρα στην άλλη υπάρχουν διαφοροποιήσεις, π.χ. ως προς το βαθμό οργάνωσης και δυνατότητα κινητοποίησης, αλλά την ίδια ώρα υπάρχουν και κοινά ζητήματα, κοινά καθήκοντα.

Πριν δύο χρόνια οι μεγάλες απεργίες σε στρατηγικής σημασίας κλάδους σε μια χώρα και καπιταλιστική οικονομία σαν τη Γαλλία, στη χημική βιομηχανία, το σιδηρόδρομο, τα λιμάνια κ.α, έδωσαν τον τόνο των κινητοποιήσεων αγκάλιασαν μεγάλες μάζες εργατών ενώ προσέδωσαν αγωνιστική ώθηση στους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη κι όχι μόνο. Αυτοί οι αγώνες αντιμετώπισαν την ενεργοποίηση ισχυρών μηχανισμών καταστολής και προβοκάτσιας του αστικού κράτους, κάθε είδους ελιγμούς της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων προκειμένου να ενσωματώσουν και να χειραγωγήσουν την εργατική λαϊκή οργή.

Τα Κόμματα που σήμερα συσπειρώνονται στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση ανάμεσα τους και το ΚΚΕ είχαν εκφράσει την διεθνιστική αλληλεγγύη τους με όλους τους τρόπους στον αγώνα των Γάλλων εργαζομένων όπως και στο Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Γαλλίας.

Η δυναμική της λαϊκής παρέμβασης που απελευθερώθηκε από εκείνες τις μεγάλες κινητοποιήσεις ασκεί καταλυτική επίδραση ως και σήμερα στη μεγάλη φθορά και περιδίνηση των κυβερνήσεων Μακρόν, ανεξαρτήτως πρωθυπουργών και κυβερνητικών σχημάτων. Τα αδιέξοδα όμως είναι βαθύτερα, αφορούν τις αξεπέραστες αντιθέσεις του καπιταλισμού, τα προβλήματα στο εσωτερικό της αστικής τάξης της Γαλλίας και τη διαχείριση του αστικού πολιτικού συστήματος μπροστά στην όξυνση των καπιταλιστικών ανταγωνισμών, την ύφεση και την πολεμική εμπλοκή, την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Μακρόν. Τα προβλήματα συσσωρεύονται αναζητώντας από τη μια την ακροδεξιά εκδοχή αντιλαϊκής κυβερνητικής εφεδρείας με την επιλογή Λεπέν κι από την άλλη τη σοσιαλδημοκρατική με τη συμμετοχή και του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ, αυτή του λεγόμενου «νέου λαϊκού μετώπου», που αποτελεί κι αυτό προϊόν μεθοδεύσεων για την εξασφάλιση των απαραίτητου «σωσίβιου» για την αναπαλαίωση της χρεοκοπημένης στη λαϊκή συνείδηση σοσιαλδημοκρατίας για τη διαιώνιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Με όποια ωστόσο παραλλαγή τα καπιταλιστικά κέρδη ενισχύονται και τσακίζεται ο λαός με ακρίβεια, μισθούς πείνας, ενεργειακή φτώχεια, κάθε είδους εμπορευματοποίηση υγείας, παιδείας, των πάντων.

Σε κάθε περίπτωση οι σημαντικές εργατικές κινητοποιήσεις στη Γαλλία αναδεικνύουν την μεγάλη σημασία και την ανάγκη σε εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της Γαλλίας να έχουν ως στήριγμα κι εφόδιο για την πάλη του ένα ισχυρό επαναστατικό ΚΚ. Οι Γάλλοι σύντροφοι μας του Κομμουνιστικού Επαναστατικού Κόμματος Γαλλίας σε αυτήν την κατεύθυνση δίνουν μια σκληρή μάχη σε δύσκολες συνθήκες στο διαβρωμένο έδαφος που διαμόρφωσε για δεκαετίες ο οπορτουνισμός και η σοσιαλδημοκρατία.

Σήμερα ως ΚΚ έχουμε υποχρέωση να εξετάσουμε την πείρα τα διδάγματα και τα καθήκοντα των κομμουνιστών τόσο στη δράση μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα όσο και στην δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανασύνταξη του σε δύσκολες συνθήκες με στόχο όχι απλώς την καλυτέρευση της ζωής των εργαζομένων, αλλά και την προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Για την προώθηση αυτής της στρατηγικής το ΚΚΕ έχει χαράξει τη γραμμή της συγκέντρωσης εργατικών–λαϊκών δυνάμεων και της πάλης σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τα σύννεφα μιας επικείμενης καπιταλιστικής κρίσης απλώνονται, υποχρεώνουν τα αστικά επιτελεία να εξετάσουν εναλλακτικές για τη διασφάλιση της κερδοφορίας τους παίρνοντας υπόψη ότι η πράσινη και η ψηφιακή στρατηγική της ΕΕ δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες τους για να επενδυθούν τα συσσωρευμένα λιμνάζοντα κεφάλαια με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Η στροφή στη λεγόμενη ''πολεμική οικονομία'' και η επιτάχυνση της πολεμικής προετοιμασίας συνοδεύεται από την λήψη μέτρων από την αστική τάξη των ΗΠΑ με αναδιάταξη προτεραιοτήτων καταρχάς ανάκτησης απωλειών στην Ουκρανία, επιτάχυνσης των σχεδιασμών για τη διασφάλιση ενεργειακών κι εμπορικών τους σχεδιασμών στη Γάζα και συνολικότερα τη Μ. Ανατολή συγκεντρώνοντας παράλληλα δυνάμεις στην αναμέτρηση με την καπιταλιστική Κίνα στον Ινδο-Ειρηνικό που όπως έχει ειπωθεί ''θα κριθεί σε ένα βαθμό η έκβαση της διαμάχης για τον έλεγχο του κόσμου''. Ασφαλώς αυτές οι κινήσεις μόνο ''ειρηνικές'' δεν είναι, όπως ισχυρίζονται οι αστικές κυβερνήσεις που συναγωνίζονται ποια τάχα θέλει περισσότερο την ειρήνη αντίθετα σηματοδοτούν νέο γύρο επικίνδυνης κλιμάκωσης σε βάρος των λαών, που συμπεριλαμβάνει κι εύθραυστες συμφωνίες «ειρήνευσης» που χωρίς να εκλείψει καμία από τις αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου προετοιμάζουν τον επόμενο γύρο σύγκρουσης ανάμεσα στις αστικές τάξεις, με θύματα τους λαούς.

Σε αυτό το εκρηκτικό περιβάλλον σφοδρών γεωστρατηγικών ανταγωνισμών που προκαλούν την ανησυχία των λαών, τον προβληματισμό τους για μια γενικευμένη ιμπεριαλιστική σύγκρουση αναδεικνύονται ελπιδοφόρα στοιχεία:

Π.χ. για χρόνια ιδιαίτερα με τις αντεπαναστατικές ανατροπές επιχειρήθηκε από τα επιτελεία της αστικής τάξης να επιβάλλουν την αντίληψη στους λαούς ότι οι εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις, η ίδια η παρέμβαση της εργατικής τάξης και του κινήματος της είναι αναποτελεσματική και μάταιη, με στόχο την αποστράτευση, την αποχή από τα συνδικάτα και τις εργατικές κινητοποιήσεις. Ωστόσο, οι εξελίξεις τη διαψεύδουν καθώς η παρέμβαση της εργατικής τάξης και του κινήματος της είναι αυτή που μπορεί να αποτελέσει τον πραγματικό καταλύτη των εξελίξεων.

Π.χ. οι ογκώδεις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, τα μπλόκα σε μεταφορές οπλισμού, εκρηκτικών υλών για Ουκρανία και Γάζα στην Ελλάδα και άλλες χώρες τονίζουν τη μεγάλη σημασία της αυτοτελούς πάλης της εργατικής τάξης ενάντια στο ιμπεριαλιστικό μακελειό στην Ουκρανία, συνέβαλλαν να πέσει στο κενό η προκλητική επιχείρηση θυματοποίησης του κράτους κατακτητή Ισραήλ, να θρυμματιστεί η προπαγάνδα των απολογητών της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού, να μπουν εμπόδια στα εγκληματικά σχέδια του Ισραήλ και των συμμάχων του.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος πέρα από τη φρίκη του θανάτου και τις υλικές καταστροφές συνιστά το πιο βίαιο μέσο για την ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, για το χτύπημα της ταξικής πάλης. Η ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία του ΚΚ είναι προϋπόθεση για την καταγγελία κι ανάδειξη του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα του πολέμου, ανεξάρτητα αν η αστική τάξη της χώρας είναι ''επιτιθέμενη'' η ''αμυνόμενη'', για να συνειδητοποιηθούν τα καθήκοντα της εργατικής τάξης να οργανώσει την αυτοτελή της πάλη ενάντια στον συμβιβασμό με την αστική τάξη και τους στόχους της, για καμία εμπιστοσύνη σε αυτή, στις κυβερνήσεις και τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντα της. Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι με όλες τις μορφές, το ΚΚ έχει υποχρέωση να οδηγήσει την πάλη του λαού σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί αυτή η πάλη με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο, για τη νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.

Η επιθετικότητα των αστικών τάξεων εκφράζεται και στο εσωτερικό κάθε χώρας με την ένταση της αντεργατικής επίθεσης. Η δήλωση του ΓΓ του ΝΑΤΟ για ''θυσίες'', συμπεριλαμβανομένων περικοπών σε συντάξεις και συστήματα Υγείας και Ασφάλισης, προκειμένου να ενισχυθούν οι στρατιωτικές δαπάνες στην Ευρώπη είναι αποκαλυπτικές όπως π.χ. και η κατάργηση αργίας στη Δανία για να δουλέψει η εργατική τάξη για την ενίσχυση των ''αμυντικών'' δαπανών είναι αποκαλυπτικές. Είναι ελπιδοφόρος ο εντεινόμενος αγώνας των εργαζομένων, η πάλη ενάντια στους καθηλωμένους μισθούς και συντάξεις, τις περικοπές σε υγεία, παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση, στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών, καθώς και για συλλογικές συμβάσεις, για τις αναγκαίες υποδομές πολιτικής προστασίας, για σταθερό ωράριο, κατάργηση υπερωριών και μείωση του εργάσιμου χρόνου, ενάντια σε όλες τις μορφές εμπορευματοποίηση των λαϊκών αναγκών. Κι αυτό γιατί αυτοί οι εργατικοί αγώνες έρχονται σε σύγκρουση με τη στρατηγική που έχουν χαράξει οι αστικές τάξεις για την αύξηση της κερδοφορίας τους, την εδραίωση της εξουσίας τους, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που εκδηλώνονται και με πολεμικά μέσα.

Βλέπουμε τις αστικές κυβερνήσεις, το κεφάλαιο να επιδιώκουν να αναχαιτίσουν την οξυνόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια με ευρωενωσιακά κατασκευάσματα όπως η λεγόμενη ρήτρα διαφυγής για τις πολεμικές δαπάνες για να εξασφαλίζεται η περιβόητη ανταγωνιστικότητα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, να θρέφονται τα πολεμικά ευρωομόλογα τους.

Η πείρα δείχνει ότι η εργατική τάξη, με την πάλη της διδάσκεται τη σημασία που έχει ο συλλογικός αγώνας της και η ταξική αλληλεγγύη για την απόσπαση επιμέρους κατακτήσεων, ωστόσο χρειάζεται πέρα από αυτό, πέρα από την εναντίωση στο ένα ή στο άλλο αντιλαϊκό νόμο των κυβερνήσεων να αναπτύσσει ακόμα πιο αποφασιστικά το δικό της πλαίσιο διεκδικήσεων, των πραγματικών αναγκών της, που από τη μια θα συσπειρώνει την εργατική τάξη, από την άλλη θα αμφισβητεί τη στρατηγική της αστικής τάξης και της ταξικής συνεργασίας του οπορτουνισμού και ρεφορμισμού. Από αυτή τη σκοπιά στην Ελλάδα υπάρχει θετική πείρα καθώς εκδηλώνονται με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές κινητοποιήσεις με διεκδικήσεις για αυξήσεις σε μισθούς, υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για να στηθούν νέα σωματεία, να οργανωθούν οι εργαζόμενοι και να διεκδικήσουν σπάζοντας τη μοιρολατρία και τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων. Παράλληλα διεξάγεται μια συνολική προσπάθεια να συναντηθεί αυτός ο αγώνας με τις μαζικές κινητοποιήσεις των βιοπαλαιστών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων για την ανάπτυξη της κοινωνικής συμμαχίας για μια νέα και ελπιδοφόρα προοπτική για να ζήσει ο λαός μας, χωρίς πολέμους, φτώχεια και καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Αυτός ο αγώνας για την ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος γίνεται σε σφοδρή αντιπαράθεση με τις συμβιβασμένες ρεφορμιστικές ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος που στην Ελλάδα έχουν απαξιωθεί από τη διαχρονική υπονομευτική στάση τους, με τις ταξικές δυνάμεις να καταγραφούν σημαντικές επιτυχίες με την αλλαγή συσχετισμών σε σωματεία, ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και συνδικαλιστές που προσεγγίζουν και δρουν με βάση τη γραμμή του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα δυνάμεων. Παρ' όλη ωστόσο τη φθορά της σοσιαλδημοκρατίας οι συμβιβασμένες ηγεσίες δεν θέλουν υποτίμηση με δεδομένο ότι διατηρούν τον έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος και λειτουργούν με τις πλάτες της μεγαλοεργοδοσίας, του αστικού κράτους.

Παράλληλα το ΚΚΕ κι οι δυνάμεις του στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα επιδιώκουν να αναπτύσσουν ιδεολογική-πολιτική παρέμβασης μέσα στους χώρους δουλειάς, έτσι για π.χ. ξεσκεπάζουν την κάθε φορά οργανωμένη επιχείρηση οι εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις να λειτουργούν ως μια ''βαλβίδα εκτόνωσης'' της λαϊκής οργής, ως σκαλοπάτι σε μια κυβερνητική εναλλαγή, ως “όχημα” για την αναπαλαίωση αυτού του σάπιου και φθαρμένου αστικού πολιτικού συστήματος, καθώς και τη διαμόρφωση εναλλακτικών αντιλαϊκών πόλων που θα αντικαταστήσουν τους σημερινούς διαχειριστές της αστικής εξουσίας. Έτσι ώστε να συνειδητοποιείται από όσο γίνεται περισσότερους εργαζόμενους η αναγκαιότητα να πρωτοστατήσει η εργατική τάξη στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, σε συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Αυτές τις μέρες στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν πρωτοφανείς για τις τελευταίες δεκαετίες εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις με κορύφωση την απεργία της 28 Φλεβάρη με κεντρικά αιτήματα να τιμωρηθούν πολιτικά και ποινικά οι υπεύθυνοι του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος των Τεμπών. Ο αγώνας αυτός διαρκεί εδώ και δύο χρόνια από τότε που δύο τρένα συγκρούστηκαν στις ίδιες ράγες με 57 νεκρούς εξαιτίας της πολιτικής κόστους οφέλους και του επιχειρηματικού κέρδους που αντιτίθεται στην εγκατάσταση των απαραίτητων συστημάτων ασφαλείας παρότι τεχνολογικά είναι ήδη διαθέσιμα. Ο αγώνας αυτός που συγκινεί, ευαισθητοποιεί, γεμίζει με οργή ευρύτερες δυνάμεις του λαού βρίσκεται στην «κορυφή» μιας ευρύτερης εργατικής-λαϊκής αγανάκτησης και δυσαρέσκειας, ανησυχίας και προβληματισμού για το μέλλον, που τροφοδοτείται συνολικά από τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος σε όλη τη ζωή των εργαζομένων και του λαού.

Η επιχείρηση να ''νοθευτεί'' το μήνυμα αυτού του αγώνα, ότι δήθεν αφορά μια ουτοπική εξυγίανση των σάπιων θεσμών του σημερινού εγκληματικού αστικού κράτους έπεσε στο κενό με την πολύ μεγάλη απεργία στις 28 Φλεβάρη με καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ στην οργάνωσή του αποτέλεσε σταθμό στην εξέλιξη αυτού του αγώνα που είχε ως κεντρικό σύνθημα το ''ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας''.

Το ποιοτικό και ταυτόχρονα ελπιδοφόρο στοιχείο αυτών των μεγάλων κινητοποιήσεων είναι ότι πήραν τη μορφή μεγάλης πανελλαδικής, πανεργατικής απεργίας, όπου νέκρωσαν οι χώροι δουλειάς, έκλεισαν τα μαγαζιά, σχολεία και σχολές, συμμετείχαν μαζικά οι μαθητές και οι φοιτητές από τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, με αποφάσεις των σωματείων κι άλλων μαζικών φορέων του λαϊκού κινήματος, της νεολαίας, με το κάλεσμα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών.

Οι κομμουνιστές παλεύουν ώστε ο προσανατολισμός του αγώνα να θέτει στο επίκεντρο των ευθυνών, την ευρωενωσιακή στρατηγική απελευθέρωσης, ιδιωτικοποίησης, κατάτμησης των σιδηροδρόμων, της υποχρηματοδότησής τους στη βάση του κόστους οφέλους για την κερδοφορία των ομίλων που υπηρέτησαν όχι μόνο η σημερινή κυβέρνηση αλλά κι όλες οι προηγούμενες, αποκαλύπτοντας τον ταξικό τους χαρακτήρα. Καίριο ρόλο είχαν οι ταξικές δυνάμεις κι οι εργαζόμενοι στο σιδηρόδρομο που αυτός κατοχυρώθηκε μέσα κι από την συμβολή που εκείνοι είχαν οι με τις απεργίες και κινητοποιήσεις τους προειδοποιώντας για το έγκλημα που ερχόταν πολύ πριν αυτό γίνει.

Επιπλέον, μόνο το ΚΚΕ ανέδειξε την γεμάτη κινδύνους για το λαό μεταφορά πολεμικών Νατοϊκών φορτίων μέσω του σιδηρόδρομου και το ενδεχόμενο η έκρηξη που ακολούθησε τη σύγκρουση να συνδέεται με αυτή, χωρίς να έχει απαντήσει ακόμα η κυβέρνηση.

Το ΚΚΕ αναδεικνύει πως η λύση είναι να εδραιωθεί η δυσπιστία του λαού απέναντι στην κυβέρνηση, το αστικό κράτος, την πολιτική που υλοποιούν, τις στρατηγικές επιλογές που κάνει για λογαριασμό της άρχουσας τάξης. Να δυναμώσει η αμφισβήτηση απέναντι σε όλα αυτά που είναι και συγκροτούν ουσιαστικά το σύστημα. Γιατί σύστημα είναι η οικονομία που βασίζεται σε εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, που τις κρίσεις του, αλλά και την ανάπτυξη για το κεφάλαιο πληρώνει πάντα η εργατική, η λαϊκή πλειοψηφία. Σύστημα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που κυνηγάνε με κάθε τρόπο το μέγιστο κέρδος. Σύστημα είναι το σημερινό αστικό κράτος με τους σάπιους θεσμούς και μηχανισμούς του, που δεν μπορούν ποτέ να ''εξυγιανθούν'', δεν μπορούν να υπηρετήσουν το «δίκαιο» του λαού. Σύστημα είναι τα κόμματα του κεφαλαίου και της ΕΕ που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτή τη χώρα.

Αυτή η δυσπιστία μπορεί να γίνει απόφαση οργανωμένου, ανυποχώρητου αγώνα και συμπόρευσης με το ΚΚΕ, με τις ανατρεπτικές ιδέες και το πρόγραμμά του, για μια άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που οι ζωές μας δε θα ''κοστίζουν'', για τον Σοσιαλισμό». 

Για την κοινή ταξική και διεθνιστική
απάντηση των εργαζομένων της Ευρώπης

Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν από τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις στη Γαλλία, που πραγματοποιήθηκαν ενάντια στην αντιδραστική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος από την κυβέρνηση του Εμ. Μακρόν και συγκλόνισαν τη χώρα και όλη την Ευρώπη. Με την ευκαιρία αυτή, η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση (ΕΚΔ) πραγματοποίησε στις 16/3 στο Παρίσι Διάσκεψη με θέμα «Συμπεράσματα και προοπτικές για το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη», την οποία συνδιοργάνωσαν το ΚΚΕ και το Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Γαλλίας (ΚΕΚΓ).

Στη Διάσκεψη μίλησαν εκπρόσωποι ΚΚ και κομμουνιστές συνδικαλιστές από Αυστρία, Γαλλία, Ελβετία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Ολλανδία, Σουηδία, Τουρκία και Φινλανδία, που κατά τη διάρκεια της συζήτησης μετέφεραν πείρα από την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι, καθώς και από αυτή στην οποία βρίσκεται το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ευρώπη. Παρακάτω αναφέρουμε ορισμένες πλευρές που ανέδειξαν οι εκπρόσωποί τους.

Δυναμώνει η επίθεση στην εργατική τάξη

Από όλη την Ευρώπη έρχονται μηνύματα για την όξυνση της επίθεσης στην εργατική τάξη. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής:

«Οι Σουηδοί εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν σήμερα σημαντικές προκλήσεις: Εργασιακή ανασφάλεια, στάσιμους μισθούς και την απειλή της αυτοματοποίησης. Πολλοί επιβαρύνονται από το αυξανόμενο κόστος διαβίωσης και μια ολοένα πιο επισφαλή αγορά εργασίας», σημείωσε η Zahira Sarhan, εκπρόσωπος του ΚΚ Σουηδίας.

«Η σημερινή άνοδος νέων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Κίνα και οι BRICS, οι ρωγμές που αναδύονται από παλιές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, είναι σημάδια της οξυνόμενης ιμπεριαλιστικής κρίσης. Το βάρος αυτής της κρίσης επωμίζεται η εργατική τάξη όλων των χωρών», είπε ο Jesse Kleinau από το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Φινλανδίας.

Έτσι ξεκινούν 💥 οι μεγάλοι πόλεμοι…

              Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της σύγκρουσης
              🔥  στην Ουκρανία
              και οι ευρύτερες πολεμικές προετοιμασίες
              όλων των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων
              ήρθαν πιο έντονα στο προσκήνιο
              το 2024  ...και το 2025 ⁉️

Γενάρης 2025

Στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία, όσο «πυκνώνουν» σενάρια και «διαρροές» περί ενδεχόμενων διαπραγματεύσεων για «ειρήνη» τόσο εντείνονται οι προετοιμασίες για γενίκευση του πολέμου, για μια ευρύτερη σύγκρουση στην Ευρώπη.

• Το 2024 ήταν το έτος που η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν κλιμακώθηκε μόνο στρατιωτικά, αλλά τονίστηκε όσο ποτέ πριν ο «παγκόσμιος χαρακτήρας» της, με τα δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα να μιλούν πλέον ανοιχτά για μια απευθείας σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας και να προετοιμάζονται εντατικά γι’ αυτή.
• Σε στρατιωτικό επίπεδο ο πόλεμος διεξάγεται με ολοένα πιο ισχυρά και σύγχρονα όπλα, στα πεδία των μαχών όπου έχουν σκοτωθεί και σακατευτεί πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι δοκιμάζονται νέα οπλικά συστήματα και η αντιμετώπισή τους…

Εκείνο που «ο κόσμος έχει τούμπανο» και οι εδώ Ευρωατλαντικοί «κρυφό καμάρι», επιβεβαίωσε ο Αμερικανός πρέσβης στην Τουρκία Τζεφ Φλέικ, υπογραμμίζοντας πως οι εξοπλισμοί των… Οι μαζικές ρωσικές επιδρομές με πυραύλους και drones στην ουκρανική επικράτεια είναι σχεδόν καθημερινές, όπως και τα ουκρανικά χτυπήματα σε ρωσικές περιφέρειες. Τον Μάη η Ρωσία εξαπέλυσε μεγάλης κλίμακας χερσαία και εναέρια επίθεση στο Χάρκοβο, ενώ τον Αύγουστο ουκρανικά στρατεύματα εισέβαλαν στη ρωσική περιφέρεια Κούρσκ, όπου εν μέρει παραμένουν. Με τις ευλογίες και τη στήριξη των Ευρωατλαντικών η εισβολή των ουκρανικών δυνάμεων, με το βλέμμα στραμμένο και σε μελλοντικές διαπραγματεύσεις

• ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία επέτρεψαν ουκρανικά χτυπήματα με «δυτικούς» πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς σε ρωσικό έδαφος (με αμερικανικούς πυραύλους ATACMS και βρετανο-γαλλικούς «Storm Shadow» / «Scalp»), αρχικά στη μεθόριο μεταξύ Χαρκόβου και Ρωσίας και στη συνέχεια – ως «απάντηση» στην ανάπτυξη Βορειοκορεατών στρατιωτών στο Κουρσκ – βαθιά μέσα στη Ρωσία.
• Η Μόσχα με τη σειρά της έστειλε «μήνυμα» στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο τον Νοέμβρη με την εκτόξευση του νέου υπερηχητικού βαλλιστικού πυραύλου μέσου βεληνεκούς «Oreshnik», ο οποίος «δεν μπορεί να αναχαιτιστεί από τα δυτικά αντιπυραυλικά συστήματα», σύμφωνα με το Κρεμλίνο. Στο μεταξύ, τους τελευταίους μήνες οι ρωσικές δυνάμεις επιταχύνουν την προέλασή τους στο μέτωπο. Μέσα στο 2024 ο ρωσικός στρατός κατέλαβε 189 οικισμούς στην ανατολική Ουκρανία. Το γεγονός αυτό αναγκάζει το στρατόπεδο ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ να αναπροσαρμόσει τους όρους διεξαγωγής της εντεινόμενης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, ενώ μέσα στο ίδιο πλαίσιο ολοένα και περισσότερα «μέτωπα» ξεπηδούν στην Ανατολική Ευρώπη και στον Νότιο Καύκασο, εντείνεται ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός σε Μολδαβία, Γεωργία και Αρμενία, σε τέτοιο βαθμό που χαρακτηρίζονται πιθανές επόμενες «Ουκρανίες».

Το «κουβάρι των αντιθέσεων» περιπλέκεται από την εκλογή του Ντ. Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Η προεδρία Τραμπ αναμένεται να μεταθέσει στα ευρωπαϊκά κράτη μεγαλύτερο «βάρος» της στρατιωτικής στήριξης του Κιέβου και των πολεμικών προετοιμασιών για μια ευρύτερη σύγκρουση ΝΑΤΟ – Ρωσίας, ενώ επιπλέον η ΕΕ ανησυχεί ότι οι ΗΠΑ θα προωθήσουν έναν ενδεχόμενο συμβιβασμό με τη Ρωσία σε βάρος των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, με γνώμονα τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες των αμερικανικών ομίλων στον ανταγωνισμό τους με την Κίνα.

«Έτσι ξεκινούν οι μεγάλοι πόλεμοι, όταν οι μικροί πάνε στραβά», όπως σημείωνε πρόσφατα αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας «Guardian»…

Ο παγκόσμιος
χαρακτήρας της σύγκρουσης

Τον τελευταίο χρόνο τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα που συγκρούονται στην Ουκρανία αναδεικνύονται όλο και πιο καθαρά.

• Από τη μια πλευρά το ευρωατλαντικό στρατόπεδο των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και των «συμμάχων» τους και από την άλλη το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό μπλοκ, με Ρωσία, Κίνα, Ιράν και Βόρεια Κορέα να ενισχύουν τη συνεργασία τους σε στρατηγικούς τομείς, συμπεριλαμβανομένου του στρατιωτικού.Το ΝΑΤΟ σχεδιάζει ανοιχτά «πώς θα αντιμετωπίζουμε συλλογικά την απειλή» που συνιστά η ενίσχυση των σχέσεων Ρωσίας – Βόρειας Κορέας – Ιράν – Κίνας.
  «Είναι σημαντικό να δούμε την Ουκρανία ως ένα πρόβλημα που εκτείνεται πέρα από την Ευρώπη», τονίζει χαρακτηριστικά ο γγ του ΝΑΤΟ Μ. Ρούτε, όπως και αξιωματούχοι των ΗΠΑ και της ΕΕ. Επισημαίνεται για παράδειγμα ότι με το να δίνει η Ρωσία τεχνολογία στη Βόρεια Κορέα ως αντάλλαγμα για τα βορειοκορεατικά στρατεύματα που πολεμούν στο Κουρσκ, «απειλούνται πλέον το μέλλον, η αμερικανική ήπειρος, η Ευρώπη, αλλά και οι εταίροι στην περιφέρεια του Ινδο-Ειρηνικού», περιοχή με τη μεγαλύτερη βαρύτητα στον ανταγωνισμό ΗΠΑ – Κίνας.
• Επιπλέον, η οικονομική και στρατιωτική συνεργασία Ρωσίας – Ιράν έχει επιπτώσεις στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, ενώ στην Αφρική η Ρωσία και η Κίνα αμφισβητούν το «δυτικό στάτους κβο» και αυξάνουν τη δική τους επιρροή.
  Οι BRICS επεκτείνονται, παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, και ο ρόλος του λεγόμενου «Παγκόσμιου Νότου» μεγαλώνει. Οι χώρες του «Παγκόσμιου Νότου» πρέπει να διασφαλίσουν παγκόσμια οικονομική και γεωπολιτική ηγεσία και «αυτός ο στόχος θα επιτευχθεί», υπογράμμισε πριν λίγους μήνες ο Ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν.

Αντίστοιχα, «απαντώντας» στη βαθύτερη και αμεσότερη εμπλοκή των ΝΑΤΟικών χωρών στη σύγκρουση στην Ουκρανία, ο Πούτιν δηλώνει ότι ο πόλεμος αποκτά «παγκόσμια χαρακτηριστικά» και προβαίνει σε αντίστοιχες απειλές.

_Προετοιμασίες
“γι’ αυτό που έρχεται σε 4 – 5 χρόνια”

Σε ένα σπάνιο πολεμικό διάγγελμα, στα μέσα Δεκέμβρη, ο Μ. Ρούτε υπογράμμισε τον «πραγματικό κίνδυνο» για το ΝΑΤΟ και τους «δυτικούς» μονοπωλιακούς ομίλους: «Η Ρωσία, η Κίνα, αλλά και η Βόρεια Κορέα και το Ιράν εργάζονται σκληρά για να αποδυναμώσουν τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Θέλουν να αναδιαμορφώσουν την παγκόσμια τάξη πραγμάτων (…) για να εξασφαλίσουν τις δικές τους σφαίρες επιρροής». Επεσήμανε δε τον «κίνδυνο» «η Δύση να μείνει πίσω». Ολα τα στρατόπεδα δηλώνουν πλέον ρητά ότι προετοιμάζονται για γενικευμένη αναμέτρηση μεταξύ τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, την οποία μάλιστα προσδιορίζουν και χρονικά.
Στο πολεμικό του διάγγελμα ο Ρούτε είπε ότι παρ’ όλη την πολεμική προπαρασκευή του ΝΑΤΟ, «δεν είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό που έρχεται σε 4 – 5 χρόνια». Ξεκαθάρισε ότι οι στρατιωτικές δαπάνες των μελών του ΝΑΤΟ θα πρέπει να αυξηθούν «πολύ περισσότερο από 2%», προαναγγέλλοντας ουσιαστικά την αύξηση του στόχου του ΝΑΤΟ για στρατιωτικές δαπάνες στο 3% του ΑΕΠ, που πρόκειται να υιοθετηθεί στη Σύνοδο Κορυφής του Ιούνη, σύμφωνα με δημοσιεύματα.

Ο γγ του ΝΑΤΟ κάλεσε τις βιομηχανίες όπλων να επενδύσουν μαζικά σε νέες γραμμές παραγωγής και στην καινοτομία, διαβεβαιώνοντας ότι θα χρηματοδοτούνται αδρά από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, ενώ η κερδοφορία είναι εξασφαλισμένη σε αυτό το γεωπολιτικό «τοπίο». Γι’ αυτόν τον σκοπό, τόνισε, θα πρέπει να αντληθούν κεφάλαια από τις ήδη πετσοκομμένες κρατικές δαπάνες για Υγεία, Ασφάλιση, Παιδεία και άλλους κοινωνικούς τομείς, ενώ κάλεσε τους λαούς να αποδεχτούν νέες, πιο «αιματηρές» θυσίες… Νεότερα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι ο Τραμπ προτίθεται να απαιτήσει από τους «συμμάχους» στο ΝΑΤΟ στρατιωτικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ, αλλά «θα ήταν ευχαριστημένος» και με 3,5%…
Οι «αμυντικές» δαπάνες των κρατών – μελών της ΕΕ ανήλθαν το 2024 στο δυσθεώρητο ποσό των 326 δισ. ευρώ, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 2% του ΑΕΠ της ΕΕ, σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Αμυνας. Μπροστά στις «άνευ προηγουμένου αυξανόμενες απειλές που αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή ασφάλεια», η Κομισιόν σκοπεύει να δαπανήσει για στρατιωτικούς σκοπούς επιπλέον 500 δισ. ευρώ μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Την ανάγκη οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις να προετοιμαστούν για «οποιοδήποτε σενάριο, συμπεριλαμβανομένης της σύγκρουσης με το ΝΑΤΟ την επόμενη δεκαετία» τόνισε πρόσφατα και η Μόσχα. Οι στρατιωτικές δαπάνες της Ρωσίας θα φτάσουν το 6,4% του ΑΕΠ το 2025, αντιπροσωπεύοντας το 32,5% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού, ανακοίνωσε το υπουργείο Άμυνας. Στις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις υπηρετούν τώρα 1,5 εκατ. στρατιώτες. Παράλληλα η πυρηνική απειλή βρίσκεται σταθερά στο τραπέζι, με ασκήσεις και εκσυγχρονισμό των πυρηνικών οπλοστασίων και από τις δύο πλευρές.

Η Μόσχα χαλάρωσε το πυρηνικό της δόγμα και πλέον μια συμβατική επίθεση από ένα μη πυρηνικό κράτος (π.χ. Ουκρανία), εάν υποστηριχθεί από μια πυρηνική δύναμη θα μπορεί να αντιμετωπίζεται ως κοινή επίθεση στη Ρωσία (ΝΑΤΟ – Ουκρανία). Επίσης, μια επίθεση στη Λευκορωσία θεωρείται πλέον επίθεση στη Ρωσία.

_Πούτιν: “Έχουμε δικαίωμα
να χτυπήσουμε δυτικούς στόχους“

Στο «δικαίωμα» της Ρωσίας «να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα μας εναντίον στρατιωτικών εγκαταστάσεων εκείνων των χωρών που επιτρέπουν να χρησιμοποιηθούν όπλα τους σε επιθέσεις εναντίον δικών μας εγκαταστάσεων», δηλαδή των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας, αναφέρθηκε ο Ρώσος Πρόεδρος μετά τα χτυπήματα με πυραύλους ATACMS και «Storm Shadow» σε ρωσικό έδαφος. Των συγκεκριμένων δηλώσεων Πούτιν είχε προηγηθεί η εκτόξευση του υπερηχητικού πυραύλου «Oreshnik» με θεωρητικό βεληνεκές 5.500 χλμ., με την επισήμανση ότι δεν μπορεί να αναχαιτιστεί και ότι ένα μαζικό πλήγμα με τέτοιους πυραύλους είναι τόσο καταστροφικό όσο τα πυρηνικά όπλα, χωρίς να υπάρχει πυρηνικό φορτίο και μόλυνση. Και αυτό – σύμφωνα με τον Πούτιν – «είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για να αποφασίσουμε ποια όπλα θα χρησιμοποιήσουμε στις σύγχρονες συνθήκες».

Ο Ρώσος ηγέτης πρόσθεσε ότι έχει ξεκινήσει η διαδικασία για τη μαζική παραγωγή του πυραύλου, υπογραμμίζοντας πως οι ΗΠΑ έκαναν λάθος που αποχώρησαν το 2018 από τη Συνθήκη INF για τους πυραύλους μικρού και μέσου βεληνεκούς.

Ένα σοβαρό σημείο κλιμάκωσης της σύγκρουσης είναι και τα σχέδια των ΗΠΑ «να αναπτύξουν όπλα υψηλής ακρίβειας μέσης εμβέλειας» στη Γερμανία, με τη Μόσχα να ξεκαθαρίζει ότι θα καταργήσει κι αυτή τους όποιους περιορισμούς αν οι ΗΠΑ «αρχίσουν να αναπτύσσουν τέτοια όπλα» σε Ευρώπη και Ασία. Επίσης η Ρωσία αναπτύσσει νέο διηπειρωτικό σύστημα βαλλιστικών πυραύλων, το «Osina».

Σχέδια αποστολής
ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία

Η χρονιά που έφυγε χαρακτηρίστηκε και από την ακόμα πιο έντονη εμπλοκή της ΕΕ στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, ενώ οι ευρωπαϊκές δυνάμεις του ΝΑΤΟ συζητούν για τα επόμενα βήματά τους, επιδιώκοντας να εδραιώσουν τη γεωπολιτική τους θέση στην Ανατολική Ευρώπη, να καταλάβουν τα «πόστα» στις επενδύσεις κεφαλαίων για την «ανοικοδόμηση» της Ουκρανίας και στην εκμετάλλευση του πλούσιου ορυκτού της πλούτου, προσπαθώντας να μην υπερισχύσουν σε βάρος τους τα αμερικανικά συμφέροντα, που «κοιτούν» όλο και περισσότερο προς τη σύγκρουση με την Κίνα σε Ασία – Ειρηνικό.

Σε αυτό το πλαίσιο φουντώνουν οι συζητήσεις για τις λεγόμενες «εγγυήσεις ασφαλείας» προς το Κίεβο, μεταξύ άλλων με αποστολή ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία, είτε ως μέρος μιας «ειρηνευτικής» αποστολής που θα επιβλέπει μια ενδεχόμενη εκεχειρία, είτε ως «αποτροπή» προς τη Ρωσία. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι ευρωπαϊκές χώρες συζητούν την ανάπτυξη 40.000 – 100.000 στρατιωτών στην Ουκρανία, σε περίπτωση κατάπαυσης του πυρός ή «ειρηνευτικής» συμφωνίας. Για πρώτη φορά η Βρετανία ανέφερε τόσο ανοιχτά το ενδεχόμενο να σταλούν στην Ουκρανία στρατιωτικοί της για να εκπαιδεύσουν στρατιώτες.

Η ΕΕ έχει δαπανήσει μέχρι στιγμής σχεδόν 130 δισ. ευρώ για να στηρίξει την Ουκρανία, τα 47,3 δισ. σε στρατιωτική βοήθεια.

Σύμφωνα με την πρόεδρο της Κομισιόν, η ΕΕ παρέδωσε περισσότερα όπλα στην Ουκρανία από ό,τι οι ΗΠΑ, και συγκεκριμένα η ΕΕ αντιπροσωπεύει το 47% των όπλων που αποστέλλονται στην Ουκρανία, ενώ περίπου το 40% στέλνεται από τις ΗΠΑ.

Εξάλλου, στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ τον Δεκέμβρη οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεσμεύτηκαν για τουλάχιστον 30,6 δισ. ευρώ στήριξη στην Ουκρανία το 2025, τα περισσότερα εκ των οποίων προορίζονται για αγορά εξοπλισμών.

Σχέδιο γενίκευσης του πολέμου

Υπενθυμίζεται ότι τον Νοέμβρη ο Ουκρανός Πρόεδρος Β. Ζελένσκι παρουσίασε στους βασικούς «συμμάχους» στο ΝΑΤΟ το λεγόμενο «Σχέδιο Νίκης», που στην πραγματικότητα είναι σχέδιο γενίκευσης του πολέμου και ΝΑΤΟποίησης της Ουκρανίας ακόμα και χωρίς ένταξη.

• Μεταξύ άλλων πρότεινε να λάβει το Κίεβο πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ, ανάπτυξη «δυτικών» στρατευμάτων στην Ουκρανία και στην Ανατολική Ευρώπη, περισσότερους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, χτυπήματα μέσα στη Ρωσία και να αυξηθεί η παραγωγή όπλων στην Ουκρανία με επενδύσεις από «δυτικές» πολεμικές βιομηχανίες.
• Παράλληλα ο Ζελένσκι παρουσίασε το «Σχέδιο Ανθεκτικότητας», με επίκεντρο την εκμετάλλευση του πλούτου της Ουκρανίας από «δυτικά» μονοπώλια.

«Κατοχή» ΗΠΑ ουκρανικών πυρηνικών σταθμών
και σταθμών ηλεκτροπαραγωγής

Όλο και πιο αποκαλυπτικός γίνεται ο χαρακτήρας των παζαριών για την επίτευξη «ειρήνης» στην Ουκρανίας, αφού αφορά την μοιρασιά της λείας που θα προετοιμάσει την επόμενη σύγκρουση. Σύμφωνα με το 902.gr ο Τραμπ πρότεινε στον Ζελένσκι να γίνουν οι ΗΠΑ «ιδιοκτήτες» των ουκρανικών πυρηνικών σταθμών Ο Αμερικανός πρόεδρος, στην τηλεφωνική συνομιλία που είχε, πρότεινε να γίνουν οι ΗΠΑ «ιδιοκτήτες» ουκρανικών πυρηνικών σταθμών και σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, σύμφωνα με ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, ενώ ανάλογη ανακοίνωση εξέδωσε και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Δηλαδή, μετά τον ορυκτό πλούτο της Ουκρανίας, τώρα οι ΗΠΑ θα βάλουν χέρι και στις ουκρανικές ενεργειακές υποδομές, στο φόντο της συμφωνίας Τραμπ – Πούτιν για 30ήμερη παύση πυρός σε ενεργειακές εγκαταστάσεις. Η πρόταση του Τραμπ αφορά την «κατοχή» από τις ΗΠΑ ουκρανικών πυρηνικών σταθμών και σταθμών ηλεκτροπαραγωγής. Ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι αυτή η κίνηση θα αποτελέσει την «καλύτερη προστασία» και υποστήριξη για τις ουκρανικές ενεργειακές υποδομές. Σύμφωνα με την εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου, Κάρολαϊν Λέβιτ, ο Ζελένσκι ζήτησε συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, με ιδιαίτερη έμφαση στα συστήματα Patriot, και ο Τραμπ δέχτηκε να εργαστεί για την εξεύρεση διαθέσιμων συστημάτων, κυρίως στην Ευρώπη. «Η ανταλλαγή στρατιωτικών πληροφοριών για την άμυνα της Ουκρανίας θα συνεχιστεί», δήλωσε η Λέβιτ, υπογραμμίζοντας την «υποστήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία». Η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επιβεβαιώνει ότι «ο πρόεδρος Τραμπ συζήτησε για τις πηγές ενέργειας και τα πυρηνικά εργοστάσια». Ο Τραμπ είπε ότι οι ΗΠΑ «θα μπορούσαν να είναι πολύ χρήσιμες στη λειτουργία αυτών των εργοστασίων με την τεχνογνωσία τους στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας και των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας».

Σχετικά με την προσπάθεια για κατάπαυση του πυρός, ο πρόεδρος Ζελένσκι, όπως αναφέρει η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρμεντ, «ευχαρίστησε τον πρόεδρο Τραμπ για την παραγωγική έναρξη των εργασιών της ουκρανικής και της αμερικανικής ομάδας στην Τζέντα στις 11 Μαρτίου. Η συνάντηση των ανώτερων αξιωματούχων των δύο χωρών βοήθησε σημαντικά στην πορεία προς τον τερματισμό του πολέμου». Τέθηκε το ζήτημα της μερικής κατάπαυσης του πυρός σχετικά με τις ενεργειακές εγκαταστάσεις, ενώ οι δύο πλευρές συμφώνησαν να συναντηθούν σε τεχνικό επίπεδο στη Σαουδική Αραβία «για να συζητήσουν τη διεύρυνση της κατάπαυσης του πυρός στη Μαύρη Θάλασσα στην πορεία προς την πλήρη κατάπαυση του πυρός».

Το Κίεβο ετοιμάζεται να υπογράψει με την Ουάσιγκτον συμφωνία για εξόρυξη και επεξεργασία σπάνιων γαιών. Στην Ουκρανία βρίσκονται μεγάλα κοιτάσματα κρίσιμων ορυκτών, όπως κοβάλτιο, γραφίτης και λίθιο. «Αυτός ο πόλεμος είναι για τα χρήματα», είπε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός γερουσιαστής Λ. Γκρέιαμ στο «Fox News» τον Νοέμβρη. «Έτσι, ο Ντόναλντ Τραμπ θα κάνει μια συμφωνία για να πάρει τα χρήματά μας πίσω, για να μας προμηθεύσει με ορυκτά σπάνιων γαιών. Μια καλή συμφωνία για την Ουκρανία και εμάς, και θα φέρει την ειρήνη»…

Δείτε Σκοτωμός 💥 για τις “σπάνιες γαίες”

Ακριβώς όμως ο αδυσώπητος ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός για την εκμετάλλευση του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου, για τους δρόμους του Εμπορίου και της Ενέργειας, βρίσκεται πίσω από τη σύγκρουση στην Ουκρανία αλλά και πίσω από τις παραπάνω προετοιμασίες όλων των στρατοπέδων για γενικευμένη πολεμική αναμέτρηση…

18-Μάρτη-2025

Προσχωρούν τα παζάρια
για την μοιρασιά της λείας

Παύση πυρός σε ενεργειακές εγκαταστάσεις Ουκρανίας - Ρωσίας για 30 μέρες συμφώνησαν Τραμπ-Πούτιν

Προχωράνε τα παζάρια ΗΠΑ-Ρωσίας για την «ειρηνευτική συμφωνία» στην Ουκρανία, που θα αφορά στη μελλοντική εδαφική συγκρότηση της χώρας και στη μοιρασιά στις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, μία συμφωνία που θα περιέχει τα «σπέρματα» μιας νέας σύγκρουσης.

• Σε ένα πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, κατά τη συνομιλία που είχαν σήμερα ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, συμφωνήθηκε η 30ήμερη παύση πυρός από τη Ρωσία και την Ουκρανία σε ενεργειακές εγκαταστάσεις. «Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, ο Ντόναλντ Τραμπ υπέβαλε πρόταση στα μέρη της σύγκρουσης να απέχουν αμοιβαία από χτυπήματα σε εγκαταστάσεις ενεργειακής υποδομής για 30 ημέρες. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν απάντησε θετικά σε αυτή την πρωτοβουλία και έδωσε αμέσως στον Ρώσο στρατό την αντίστοιχη εντολή», ανέφερε το Κρεμλίνο, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο TASS.
• Η ρωσική κυβέρνηση έκανε λόγο για «λεπτομερή και ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων» για την Ουκρανία, με τον Πούτιν να λέει ότι η επίλυση της σύγκρουσης πρέπει να είναι «συνολική, βιώσιμη και μακροπρόθεσμη», λαμβάνοντας υπόψη «τα συμφέροντα ασφαλείας της ίδιας της Ρωσίας και τις βαθύτερες αιτίες του πολέμου». Το Κρεμλίνο λέει ακόμη ότι ο Πούτιν έθεσε ως βασική προϋπόθεση, για την επίλυση της σύγκρουσης με «πολιτικά και διπλωματικά μέσα», την «πλήρη παύση της ξένης στρατιωτικής βοήθειας και την παροχή πληροφοριών πληροφοριών στο Κίεβο». Από την πλευρά του, ο Λευκός Οίκος σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι οι δύο ηγέτες συμφώνησαν στην κατάπαυση του πυρός σε ενέργεια και υποδομές, καθώς και σε «τεχνικές διαπραγματεύσεις» για την εφαρμογή θαλάσσιας εκεχειρίας στη Μαύρη Θάλασσα, πλήρη κατάπαυση του πυρός και μόνιμη ειρήνη. Οι δύο πρόεδροι μίλησαν ακόμη για τη Μέση Ανατολή «ως περιοχή πιθανής συνεργασίας για την αποτροπή μελλοντικών συγκρούσεων», συζήτησαν την «ανάγκη να σταματήσει η διάδοση στρατηγικών όπλων» και «συμμερίστηκαν την άποψη ότι το Ιράν δεν πρέπει ποτέ να είναι σε θέση να καταστρέψει το Ισραήλ», σύμφωνα πάντα με τον Λευκό Οίκο.Ταυτόχρονα, δείχνοντας ότι οι ΗΠΑ θέλουν να μπουν σφήνα στις σχέσεις με την Κίνα, ο Λευκός Οίκος δηλώνει ότι «συμφώνησαν ότι ένα μέλλον με βελτιωμένες διμερείς σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας έχει τεράστια θετικά αποτελέσματα. Αυτό περιλαμβάνει τεράστιες οικονομικές συμφωνίες και γεωπολιτική σταθερότητα όταν έχει επιτευχθεί η ειρήνη».

Στη συνομιλία αποφασίστηκε ακόμη η ανταλλαγή 175 αιχμαλώτων πολέμου από Ρωσία και Ουκρανία, ενώ η Ρωσία θα παραδώσει στο Κίεβο 23 βαριά τραυματισμένους Ουκρανούς στρατιωτικούς.

Το ΚΚΕ σχετικά με την επικοινωνία Τραμπ – Πούτιν

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση σχετικά:

«Οι τυμπανοκρουσίες περί εκεχειρίας στον 3χρονο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, μεταξύ των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ και της καπιταλιστικής Ρωσίας, δεν μπορούν να επισκιάσουν τα πραγματικά γεγονότα και την οδυνηρή πραγματικότητα της συνέχισης του πολέμου που βασανίζει τους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας, τους κινδύνους για τους άλλους λαούς. Η επιμέρους, εύθραυστη συμφωνία παύσης πυρός σε ενεργειακές υποδομές μεταξύ Τραμπ – Πούτιν, στο πλαίσιο του παζαριού ΗΠΑ-Ρωσίας, δεν ακυρώνει τις πραγματικές αιτίες, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών που προκάλεσαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η περιορισμένη συμφωνία παύσης πυρός αποτελεί μέρος της διαδικασίας διαπραγματεύσεων για το μοίρασμα εδαφών, ενεργειακών και άλλων υποδομών και ορυκτού πλούτου, στη βάση των τετελεσμένων που διαμόρφωσε η εισβολή του ρωσικού στρατού και η κατάκτηση ουκρανικών εδαφών. Η ιμπεριαλιστική ειρήνη και οι σχετικές διευθετήσεις και συμβιβασμοί που φέρουν τη σφραγίδα των επιδιώξεων των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, είναι η άλλη όψη του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η παρουσίαση του Τραμπ ως ειρηνοποιού προκαλεί τους λαούς που έχουν βιώσει και βιώνουν το ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Τόσο οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Ουκρανία, όσο και η Ρωσία, την ώρα που μιλούν για “εκεχειρία” εντείνουν την πολεμική προετοιμασία, ενώ η ελληνική κυβέρνηση με τη στήριξη των ΝΑΤΟϊκών κομμάτων, εμπλέκεται στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, υποστηρίζει την πολεμική οικονομία της ΕΕ και το γιγαντιαίο σχέδιο των 800 δισ. ευρώ της λεγόμενης “ευρωπαϊκής άμυνας”, σε βάρος του λαού μας και των άλλων λαών.

Η υπεράσπιση της ζωής και των συμφερόντων των λαών απαιτεί την ανάπτυξη της αυτοτελούς πάλης για την εξάλειψη των αιτιών που προκαλούν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας».