Σύγκρουση γιγάντων στον κόσμο της ηλεκτροκίνησης του αυτοκίνητου

Μία ακόμα σημαντική πτυχή της «πράσινης» ατζέντας της ΕΕ αποτελεί η προώθηση της ηλεκτροκίνησης, με σκοπό την απόσπαση μεγαλύτερου κομματιού από την «πίτα» των διεθνών αγορών για λογαριασμό των ευρωπαϊκών ομίλων αυτοκινητοβιομηχανίας, που βλέπουν να μένουν πίσω έναντι των ανταγωνιστών τους.

Τα στοιχεία σχετικά με τις πωλήσεις ηλεκτροκίνητων οχημάτων ανά τον κόσμο καταγράφουν το χαμένο έδαφος για τις ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες έναντι των κινεζικών, αμερικανικών, ιαπωνικών και νοτιοκορεατικών κατασκευαστών. Στο πλαίσιο της συνολικότερης πολιτικής της για την «πράσινη» οικονομία, η ΕΕ προωθεί μια σειρά μέτρων για την ενίσχυση της αγοράς ηλεκτρικού αυτοκινήτου, όπως επίσης της παραγωγής μπαταριών και ανάπτυξης υποδομών φόρτισης, επιδιώκοντας καταρχήν να αξιοποιήσει την ενιαία εσωτερική της αγορά.

Η αγορά ηλεκτρικού αυτοκινήτου είναι ταχέως αναπτυσσόμενη σε όλο τον κόσμο. Υπολογίζεται ότι το 2017 υπήρχαν σε όλο τον κόσμο 3,1 εκατ. ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τα διπλάσια σε σχέση με το 2016, ενώ το 40% αυτών βρίσκονταν στην Κίνα.
Υπήρχαν επίσης περίπου 250.000 ελαφρά φορτηγά και ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός - ξεπερνούσε το 1 δισ. - δίκυκλων και τρίκυκλων.

Η Νορβηγία βρίσκεται στην πρώτη θέση των χωρών από άποψη πωλήσεων τέτοιων οχημάτων, αφού την ίδια χρονιά το 39% των νέων αυτοκινήτων εκεί ήταν ηλεκτρικά. Βρίσκεται επίσης στην πρώτη θέση από την άποψη του μεριδίου αυτών των οχημάτων στο σύνολο του στόλου της χώρας, με 6,4%.

Η παγκόσμια παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων εντοπίζεται στην Κίνα, στην Ευρώπη, στην Ιαπωνία, στη Νότια Κορέα και στις ΗΠΑ, με την Κίνα να παράγει το 50% οχημάτων, σύμφωνα με στοιχεία του 2017, ακολουθούμενη από Ευρώπη με 21%, ΗΠΑ -17%, Ιαπωνία 8% και Ν. Κορέα 3%.

Η αγορά της ΕΕ ακόμα κυριαρχείται από συμβατικού τύπου οχήματα, ωστόσο το μερίδιο των ηλεκτρικών αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς.

«Κίνητρα» κάθε είδους στους ομίλους
για να «κινηθούν» τα συσσωρευμένα κεφάλαια
Επιδοτήσεις - «μποναμάδες» για τα μονοπώλια

«Κίνητρα» κάθε είδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ηλεκτροκίνησης - αυτοκινητοβιομηχανίες, εταιρείες ανάπτυξης συστημάτων φόρτισης και συσσωρευτών κ.ά. - συνθέτουν το «εθνικό σχέδιο» που παρουσίασαν πρόσφατα ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης και τα συναρμόδια υπουργεία Περιβάλλοντος και Υποδομών, με στόχο να ανοίξει «νέες λεωφόρους» κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους και για να βρουν διέξοδο τα συσσωρευμένα κεφάλαια που προκαλούν την κρίση.

Με πρόσχημα τη «μείωση των ρύπων» και με... ευαγγέλιο την «πράσινη ατζέντα» της ΕΕ, η κυβέρνηση θέτει πολύ σφιχτά χρονοδιαγράμματα για την αντικατάσταση του στόλου των οχημάτων που κινούνται στους ελληνικούς δρόμους, επιδιώκοντας μέχρι το 2030 ένα στα τρία νέα οχήματα που θα τίθεται σε κυκλοφορία να είναι ηλεκτρικό.

Ειδικές οικονομικές ζώνες
με 🕷️«πράσινο» 🕷️ καμουφλάζ

Το πακέτο υποστήριξης των αυτοκινητοβιομηχανιών, εκτός από τα κίνητρα για την αγορά αυτοκινήτου που θα αναφέρουμε στη συνέχεια, περιλαμβάνει κι επιπλέον κίνητρα για τη δημιουργία και λειτουργία παραγωγικών μονάδων σε Δ. Μακεδονία και Αρκαδία, στους νομούς δηλαδή που ήδη έχουν αρχίσει να βιώνουν τις αρνητικές συνέπειες από το σχέδιο απολιγνιτοποίησης. Οι παροχές που θα δοθούν στους ομίλους για να εγκατασταθούν στις παραπάνω περιοχές περιλαμβάνουν μικρότερο φορολογικό συντελεστή κατά 5% και για 5 συνεχόμενες κερδοφόρες χρήσεις, μειωμένες εργοδοτικές εισφορές για κάθε νέα θέση εργασίας, αυξημένους συντελεστές απόσβεσης παγίων που επιπλέον οι δαπάνες γι' αυτά θα αφαιρούνται από τα ακαθάριστα έσοδά τους, προσαυξημένες κατά 15%.

Τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν σε όλο τον υπόλοιπο κυβερνητικό σχεδιασμό για τη λεγόμενη «δίκαιη μετάβαση», που στο όνομα της υποτιθέμενης αποκατάστασης των αρνητικών συνεπειών που προκαλεί το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ στις συγκεκριμένες περιοχές, έρχεται να δώσει και νέα προνόμια στους ομίλους για να «τρέξουν» πιο γρήγορα το σχεδιασμό αυτό με τις βαριές συνέπειες που έχει στα δικαιώματα των εργαζομένων, στην ενεργειακή φτώχεια που θα γιγαντωθεί, στην ενεργειακή εξάρτηση της χώρας και τους μεγάλους κινδύνους από την παραπέρα όξυνση των ανταγωνισμών.

…εφ όρου ζωής εγγύηση!

 H εταιρεία που μέχρι πρότινος επιδίωκε να εκθρονίσει την Tesla, προκαλεί θόρυβο, προσφέροντας εφ όρου ζωής εγγύηση σε μοντέλο της.
Τα λιμνάζοντα νερά στον κόσμο του αυτοκινήτου επιθυμεί να ταράξει η κινεζική μάρκα Hengchi – μέλος του ομίλου Evergrande - η οποία ακολουθεί τον δρόμο που χάραξε η Cadillac, προσφέροντας το νέο ηλεκτρικό μοντέλο της με εργοστασιακή εγγύηση εφ όρου ζωής (αφορά και την μπαταρία).

Το μοντέλο είναι το νεότευκτο SUV Hengchi 5 που ήδη είναι διαθέσιμο για προπαραγγελία στην αγορά με αρχική τιμή 179.000 γουάν (26.500€ για του έχοντες και κατέχοντες ανά τον κόσμο –συμπεριλαμβανόμενης και της καπιταλιστικής Κίνας) με τις παραδόσεις να ξεκινούν τον προσεχή Οκτώβρη.

Επιπροσθέτως, η αγορά του μοντέλου συνοδεύεται από τη δωρεάν εγκατάσταση φορτιστή, 5 δωρεάν χρόνια πρόσβαση στο internet, όπως και εφόρου ζωής οδική βοήθεια.
Αν τα παραπάνω «προνόμια» προβάλλουν εξωφρενικά, αποτελούν μέρος του στρατηγικού πλάνου αναγέννησης της μητρικής Evergrande που είχε βρεθεί στα πρόθυρα της κατάρρευσης, έχοντας χρέος τρισεκατομμυρίων γουάν (πάνω από 300 δισ.€).

Το Hengchi 5, είναι «μανατζέβολο» -μεσαίου μεγέθους αμιγώς ηλεκτρικό SUV (μήκος 4,725 μ., ύψος 1,676 μ., πλάτος 1,925 μ. και μεταξόνιο 2,78).
Κινείται από ηλεκτροκινητήρα που εδράζεται στον μπροστινό άξονα και αποδίδει 204 ίππους\345 Nm ροπής, συνδράμοντας στην επιτάχυνση –σφαίρα του μοντέλου (100χλμ σε 7,8δλ) ενώ η μπαταρία είναι 72,8kWh με 602χλμ. αυτονομίας (Αθήνα-Σαλονίκη και βόλτα στα πέριξ χωρίς τα ~100€ που θα θέλαμε για βενζίνη ή πετρέλαιο)…
Όσοι διαθέτουν τα 26.500€ θα έχουν στη διάθεσή του τη φουτουριστική σχεδιαστική γλώσσα του Hengchi, με μεγάλους πρωταγωνιστές τα φωτιστικά (μπρος-πίσω), χωρίς να απουσιάζουν και οι δόσεις δυναμισμού που προσφέρουν οι μεγάλοι τροχοί και η αεροτομή και ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό εσωτερικό, με παρουσία 3 οθονών που καταλαμβάνουν όλο το ταμπλό και σύστημα πολυμέσων …ντισκοτέκ.

Τα "επώνυμα" -Toyota bZ4X
Πόσο κοστίζει το 1^ο ηλεκτρικό της Toyota στην Ευρώπη

Σε τρεις εκδόσεις κάνει πρεμιέρα το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο της Toyota στην Ευρώπη, με το bZ4X να αρχίζει την πορεία του από τη Γερμανία σε τιμή από 48.580 ευρώ.

Προς το τέλος του 2021 η Toyota προχώρησε στα αποκαλυπτήρια του πρώτου της αμιγώς ηλεκτρικού αυτοκινήτου, του bZ4X –με φουτουριστική και αυτή σχεδίαση στο εξωτερικό, μίνιμαλ αισθητική στην καμπίνα και πλήθος τεχνολογιών… και πλέον ξεκίνησε την πορεία στις αγορές της Ευρώπης, με την αρχή να γίνεται από τη Γερμανία (στην Ελλάδα αναμένεται τέλη του 2022, με προοπτική παράδοσης ως και δύο χρόνια και τιμή στα ουράνια)
Το βασικό μοντέλο στη Γερμανία ξεκινάει από 48.580 ευρώ και είναι εξοπλισμένο με έναν ηλεκτροκινητήρα απόδοσης όσο και το κινέζικο (204 ίππων) και μπαταρία 71,4 kWh, που δίνει μικρότερη αυτονομία (513χλμ. –πας Σαλονίκη, αλλά για να κάνεις βόλτα στα ωραία της πρέπει να «ξαναγεμίσεις»)

Για φτωχαδάκια-
ηλεκτρικό κάτω από 5.000€

Και το όνομα αυτού BAW Yuanbao-1
Με έως 170 χλμ. αυτονομίας, χώρους για τέσσερις ενήλικους και ιδιαίτερα προσιτή τιμή, το νέο ηλεκτρικό αυτοκίνητο πόλης αναμένεται να βάλει δύσκολα στους ανταγωνιστές του.
Παρά το γεγονός ότι η αύξηση στην τιμή των ανταλλακτικών φαίνεται να επηρεάζει και τα φθηνότερα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αυτό δεν εμποδίζει την άφιξη νέων μοντέλων στην αγορά της Κίνας. Η BAW λάνσαρε πρόσφατα ένα νέο μοντέλο που έχει “μελετήσει” καλά τα best seller της κατηγορίας και προσθέτει τα δικά του χαρίσματα σε ένα εξαιρετικά οικονομικό και αποδοτικό σύνολο σαν αυτοκίνητο πόλης εμπνευσμένο από το δημοφιλές Wuling HongHuan, αλλά με ελαφρώς φαρδύτερο αμάξωμα που του χαρίζει περισσότερο χώρο στην καμπίνα.

Πρόκειται για ένα αρκετά μαζεμένων διαστάσεων μοντέλο με μήκος μόλις 3,16 μέτρα, τρεις πόρτες και χώρο για τέσσερις επιβάτες. Σύμφωνα με την BAW, η χωροταξική μελέτη είναι κορυφαία και δεν έχει μείνει ανεκμετάλλευτο ούτε ένας πόντος, ενώ εργάζεται ήδη πάνω σε μια 5θυρη (!!) έκδοση του μοντέλου, που θα ξεχωρίζει κι αυτή για το χαμηλό κόστος κτήσης.

Το εσωτερικό του είναι απλό και μοντέρνο, με κύριο highlight το ψηφιακό πάνελ που ενσωματώνει τον πίνακα οργάνων και το σύστημα πολυμέσων. Ο εξοπλισμό του νέου ηλεκτρικού μίνι μοντέλου περιλαμβάνει κάμερα 360 μοιρών με αισθητήρες παρκαρίσματος, ABS, hill start assist, αερόσακους κ.α.

Το BAW Yuanbao διαθέτει έναν ηλεκτροκινητήρα στον πίσω άξονα με ισχύ 27 ίππων και ροπή 85 Nm, που εξασφαλίζει τελική ταχύτητα 100 χλμ./ώρα. Ο υποψήφιος αγοραστής θα μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε δύο πακέτα μπαταριών, ένα με χωρητικότητα 9,6 kWh που χαρίζει 120 χλμ. αυτονομίας και ένα μεγαλύτερο 13,6 kWh που του επιτρέπει να διανύσει 170 χλμ.

Όσοι πιστοί προσέλθετε…

Δείτε – Ριζοσπάστης
Ηλεκτροκίνηση – ΕΕ - «Τρέχει να προλάβει» τους ανταγωνιστές
Ηλεκτροκίνηση «Κίνητρα» κάθε είδους στους ομίλους για να «κινηθούν» τα συσσωρευμένα κεφάλαια
Κυβέρνηση: «Ντίλερ» και των ομίλων της ηλεκτροκίνησης

Θάλασσα! -Να σ’ αγναντεύω θάλασσα …

Η ποίηση από πάντα μου προκαλούσε θαυμασμό και απορία για την ικανότητα... των μυστών χωρίς περιφραστικές προτάσεις, επεξήγηση και ιδιαίτερη ανάλυση, διαλόγους και πολλές σελίδες να γράφουν του κόσμου την αλήθεια, τα συναισθήματα και τη σωστή πλευρά της Ιστορίας … 

 Αν κάνεις μια αναζήτηση «Θάλασσα» (εικόνα) θα πήξεις στο γαλαζοπράσινο –συνήθως συνοδεία γλάρων, κάπου -κάπου και με δελφίνια –υπάρχει κι αυτή η πλευρά, που επιδιώκουμε και απολαμβάνουμε.
              Εγώ μένω πεισματικά ΚΑΙ στις άλλες -κι όσο πιο παγωμένη τόσο το καλύτερο...

Το Φως που Καίει και μαζί του ο Βάρναλης με μάγευε πάντα –ήταν κι από τα αγαπημένα του πατέρα (είχαμε μια έκδοση του 1945 –εκδόσεις “Ζαχαρόπουλος”, που φυλάω ως κόρη οφθαλμού...)
Αμεσότητα, μηνύματα δύο εκπρόσωποι των θεών \ ανθρώπων, ο Προμηθέας και ο Χριστός, ο σκεπτόμενος Μώμος, η ιδιοτελής πόρνη Αριστέα και ο\η δουλοπρεπής Μαϊμού, όλος ο κόσμος που ζούμε δηλαδή, μια ανθρωπότητα καρφωμένη και εξαπατημένη, μέσα από ένα έργο που θυμίζει αρχαία τραγωδία, όλοι μαζί εξεγερμένοι, γελασμένοι και μοιραίοι…

(παρένθεση)
Η θάλασσα είναι ένα από τα στοιχεία μου (και στοιχειά μου). Βουτηχτής –χωρίς μπουκάλες όσο με παίρνει πια …τελευταία νους ισχυρός σώμα ασθενές… ιστιοπλόος σε Αιγαίο και Ιόνιο, περιπέτειες και με τη "FataMorgana" του captain Σταμάτη (τη “Χίμαιρά” του δεν την πρόλαβα) και πολλά ακόμη -αρχόμενων από όταν 7χρονος διάβασα τους πειρατές του Αγίου Φραγκίσκου (για όσους –και φυσικό είναι, δεν το γνωρίζουν είναι του μεγάλου Τζακ Λόντον, των «οι ευνοούμενοι του Μίδα», «Μάρτιν Ίντεν»  «η σιδερένια φτέρνα» -σιδερένιο τακούνι στη μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου, «το κάλεσμα της άγριας φύσης», «ο ασπροδόντης»…) και 100άδες ΝΑΙ! 100άδες άλλα. Του από 20 ετών σοσιαλιστή (ο Πόλεμος των Τάξεων -1905, Επανάσταση και άλλα δοκίμια – 1910, ενώ υπέγραφε τις επιστολές του με το «Ημέτερος για την Επανάσταση»)."

Έτσι να στέκω θάλασσα παντοτινέ έρωτά μου,
με μάτια να σε χαίρομαι θολά …

 «Να σ' αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω,
απ' το βουνό ψηλά
στρωτήν και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ' τα μαλάματά σου τα πολλά.

Να 'ναι χινοπωριάτικον απομεσήμερ', όντας
μετ' άξαφνη νεροποντή
χυμάει μες απ' τα σύννεφα θαμπωτικά γελώντας
ήλιος χωρίς μαντύ.

Να ταξιδέβουν στον αγέρα τα νησάκια, οι κάβοι,
τ' ακρόγιαλα σα μεταξένιοι αχνοί
και με τους γλάρους συνοδιά κάποτ' ένα καράβι
ν' ανοίγουν να το παίρνουν οι ουρανοί.

Παίκτες του μπέιζμπολ στη παραλία, 1928 – Πάμπλο Πικάσο

Ξανανιωμένα απ' το λουτρό να ροβολάνε κάτου
την κόκκινη πλαγιά χορεφτικά
τα πέφκα, τα χρυσόπεφκα, κι ανθός του μαλαμάτου
να στάζουν τα μαλλιά τους τα μυριστικά.

Κι αντάμα τους να σέρνουνε στο φωτεινό χορό τους
ως μέσα στο νερό
τα ερημικά χιονόσπιτα - κι αφτά μες τ' όνειρό τους
να τραγουδάνε, αξύπνητα καιρό.

Έτσι να στέκω θάλασσα παντοτινέ έρωτά μου,
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και να 'ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι αλάργα βάσανα πολλά.

Ως να με πάρεις κάποτε, μαργιόλα συ,
στους κόρφους σου αψηλά τους ανθισμένους
και να με πας πολύ απ' τη μάβρη τούτη Κόλαση,
μακριά πολύ κι από τους μάβρους κολασμένους...».

🔥  Κώστας Βάρναλης βλ. Ριζοσπάστης
👊 2005 ~ Ο Οδηγητής Ποιητής της εργατιάς Κώστας Βάρναλης και
🎈🎈 Κ. Βάρναλης: Φως που πάντα καίει...

Τρέξιμο κατά μήκος της παραλίας, 1908 – Χουακίν Σορόλλα

💥 Γιάννης Ρίτσος,
Υπολογισμένη αναβολή
(Καρλόβασι, 29. VI. 87.)

Ωραία που βγαίνει το πλοίο απ’ το λιμάνι. Ρόδινος ο καπνός του
μες στη χρυσόσκονη του δειλινού. Λοιπόν,
όσες φορές κι αν σε αρνήθηκαν ή κι αν αρνήθηκες,
ένα άσπρο σπίτι πάνω στο λόφο ζητάει τη ματιά σου,
ένα παιδί βρέχει τα πόδια του στη θάλασσα χαμογελώντας,
ένα πουλί τη νύχτα τραγουδάει και για σένα.

Λοιπόν, ας αναβάλουμε και πάλι˙ ας ενθρονίσουμε
αυτή τη μικρή πεταλούδα στο ραγισμένο τζάμι.

«Θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται» (Ελύτης)
«Τη θάλασσα τη θάλασσα ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;» (Σεφέρης)
“Θάλασσα πλατιά” \ Θάλασσα πλατιά
σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά…

Και κάθετα αντίθετος με το φίλο Στρατή που υποστήριζε πάντα εκείνο το "γιατί να μπαίνεις μέσα στη θάλασσα, όταν μπορείς κάλλιστα να την απολαμβάνεις απέξω"... 

Νίκος Καββαδίας - FATA MORGANA
Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ’ το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Στρείδι ωκεάνιο αρραβωνίζεται το φως.
Γεύση από φλούδι του ροδιού, στυφό κυδώνι
κι ο άρρητος τόνος, πιο πικρός και πιο στυφός,
που εναποθέτανε στα βάζα οι Καρχηδόνιοι.

Πανί δερμάτινο αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.

Χόρτο ξανθό τρίποδο σκέπει μαντικό.
Κι ένα ποτάμι με ζεστή, λιωμένη πίσσα,
άγριο, ακαταμάχητο, απειλητικό,
ποτίζει τους αμαρτωλούς που σ’ αγαπήσαν.

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,
δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ’ τη Σαντορίνη.
Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός
να κολυμπάει τα βέλη του με διοσκορίνη.

Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Σταρτόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.

Μπλε ΙΙ, 1961 – Ζουάν Μιρό

(πεζό)
Ανδρέας Καρκαβίτσας | “Η Θάλασσα”
(Διήγημα από τα “Λόγια της Πλώρης”)
(…)

Ο πατέρας μου – μύρο το κύμα που τον τύλιξε – δεν είχε σκοπό να με κάμει ναυτικό.
– Μακριά, έλεγε, μακριά, παιδί μου, απ’ τ’ άτιμο στοιχειό!
Δεν έχει πίστη, δεν έχει έλεος. Λάτρεψέ την όσο θες, δόξασε την· εκείνη το σκοπό της. Μην κοιτάς που χαμογελά, που σου τάζει θησαυρούς. Αργά γρήγορα θα σου σκάψει το λάκκο ή θα σε ρίξει πετσί και κόκαλο, άχρηστο στον κόσμο. Είπες θάλασσα, είπες γυναίκα, το ίδιο κάνει.

Και τα έλεγε αυτά άνθρωπος που έφαγε τη ζωή του στο καράβι, που ο πατέρας, ο πάππος, ο πρόπαππος, όλοι ως τη ρίζα της γενιάς ξεψύχησαν στο παλαμάρι. Μα δεν τα έλεγε μόνον αυτός, αλλά κι οι άλλοι γέροντες του νησιού, οι απόμαχοι των αρμένων τώρα, και οι νιότεροι, που είχαν ακόμη τους κάλλους στα χέρια, όταν κάθιζαν στον καφενέ να ρουφήξουν τον ναργιλέ, κουνούσαν το κεφάλι και στενάζοντας έλεγαν:

– Η θάλασσα δεν έχει πια ψωμί. Ας είχα ένα κλήμα στη στεριά και μαύρη πέτρα να ρίξω πίσω μου.

Η αλήθεια είναι πως πολλοί τους όχι κλήμα, άλλα νησί ολάκερο μπορούσαν ν’ αποχτήσουν με τα χρήματα τους. Μα όλα τα έριχναν στη θάλασσα. Παράβγαιναν ποιος να χτίσει μεγαλύτερο καράβι, ποιος να πρωτογίνει καπετάνιος. Και γω που άκουα συχνά τα λόγια τους και τα έβλεπα τόσο ασύμφωνα με τα έργα τους δε μπορούσα να λύσω το μυστήριο. Κάτι, έλεγα, θεϊκό ερχόταν κι έσερνε όλες εκείνες τις ψυχές και τις γκρέμιζε άβουλες στα πέλαγα, όπως ο τρελοβοριάς τα στειρολίθαρα.

Αλλά το ίδιο κάτι μ’ έσπρωχνε και μένα εκεί. Από μικρός την αγαπούσα τη θάλασσα. Τα πρώτα βήματα μου να ειπείς, στο νερό τα έκαμα. Το πρώτο μου παιχνίδι ήταν ένα κουτί από λουμίνια μ’ ένα ξυλάκι ορθό στη μέση για κατάρτι, με δυο κλωστές για παλαμάρια, ένα φύλλο χαρτί για πανάκι και με την πύρινη φαντασία μου που το έκανε μπάρκο τρικούβερτο. Πήγα και το έριξα στη θάλασσα με καρδιοχτύπι. Αν θέλεις, ήμουν και γω εκεί μέσα. Μόλις όμως το απίθωσα, και βούλιαξε στον πάτο. Μα δεν άργησα να κάμω άλλο μεγαλύτερο από σανίδια. Ο ταρσανάς για τούτο ήταν στο λιμανάκι του Αϊ-Νικόλα. Το έριξα στη θάλασσα και τ’ ακολούθησα κολυμπώντας ως την εμπατή του λιμανιού που το πήρε το ρέμα μακριά. Αργότερα έγινα πρώτος στο κουπί, στο κολύμπι πρώτος, τα λέπια μου έλειπαν.

Παραλία, 1949 – Καρλ Κναθ

Νίκος Καρούζος Θάλασσα: η αρχαιότητα της γεωγραφίας

Μια μεγάλη θάλασσα στο τετράγωνο είναι μάλλον ένα πέλαγος μια μεγάλη θάλασσα στον κύβο είναι ο βαθυστέναχτος ωκεανός… Ο μετάλλινος λυρισμός του γηραλέου αιώνα μας του μυτερού καιρού μας του ουρανοξύστη που νυχτερεύει σε ακατέργαστο έρωτα διδάσκοντας ερημία στην έναστρη γλαφυρότητα της καμπύλης κι ανεχόρταγα φιλιέται στα νυχτιάτικα κοιμητήρια με τη ψηλόφλογη κι απαρομοίαστη άλγεβρα τη στιλπνότατη αραπίνα του Μεσαίωνα – ο μετάλλινος λυρισμός που διαφεντεύει τα πλήθη και συνταράζει το γαλαζοπράσινο ροχάλισμα των κυμάτων εκείνος όπου ποτέ δεν την έμαθε την αθάμπωτη φωταψία της ακατάκριτης τίγρης κάνει χιλιάδες την οργή κι αμέτρητη τη θλίψη βρωμίζοντας τη μεγάλη μας αρχαιότητα: τη θάλασσα τη λάμπουσα μητέρα της βιολογίας.

Τι σύνολα συνωστίζονται στα ευλύγιστα του Νηρέα τα βάραθρα τι σύνολα διαπρέπουν έρημα κι αλάλητα στη μονοκόμματη σιγή στ’ αξήλωτα τα βάθια… Βλέπεις τον εύοσμο ρυθμό φιλότητας και έριδας τον άρρητο ρυθμό που δεν αλλάζει μα όμως ούτε που μεινέσκει μια κατάφορτη στιγμή στα βρόχια της ασάλευτης ταυτότητας έσω κι ένα κοιμισμένο δευτερόλεπτο στην ίδια λάμψη την αλαφρογέννητη στου γερο-φόβου το χιλιοσκότεινο κάτεργο μη στέργοντας το ίδιο στασίδι – μακρόσυρτο κι άναυδο μυστήριο που ρέπει μ’ άφαντους χορούς απ’ αναρίθμητα τραγουδιστά κι αμάντευτα ηλεκτρόνια στη μανιώδη κίνηση τη σκλάβα του νερού με τόσα χρώματα. Βλέπεις τη φύση και τη λες Αγνούλα μες στη θάλασσα την ομορφιά στοχάζοντας πιότερο δακρυσμένη τα ερεβώδη γεγονότα δίχως του προπάτορα πόνου την αλλόφρονη κραυγή το άπειρο κοντινότερο στην οικουμένη. Βλέπεις τη μάνα τρικυμία σαν αρχόντισσα να συναδράχνει τα δρακόντεια παιδιά της τα γαλανόστηθα κύματα στον πόλεμο τον αναμάρτητο με τ’ άστρα. Βλέπεις την άσπιλη κι ατρέμιστη σιγή σε γάμο στυγερό με τα ουρλιάσματα κραδαίνεις ύψη γοερά, την άσωτη χαρά την καταιγιδα να τους κερνά τους κεραυνούς ωσάν ξεστήθωτες νεράιδες κι όπως ο μέγας υετός απ’ του νερού το βάρβαρο φτεράκισμα, το λάγνο βροντοκόπι, ξεθυμαίνει ηδονικά ραγίσματα στα λιπόσαρκα σύγνεφα τα ξεθεωμένα χαρίζουν ένα λιγοστό γαλάζιο βλαστερής ουρανοφάνειας προβάλλει σώος ο μουγγός ο ήλιος ο μαχαιροβγάλτης και τη μαυρίλα γύρωθε την κρεουργεί και την πεθαίνει γιατί είναι αυτός που και τη νύχτα τη γενέτειρα την έχει στη δική του τυραννίδα την έχει και του τραγουδά στο βάραθρο με μια μεγάλη φεγγαρόχαρη κιθάρα.

Στομώνει ο ύπνος τη ζωή και την υψώνει ως το θάνατο τη στεφανώνει μ’ ένα έρημο στραφτάλισμα του Άδη κι αν είναι δόξασμα θωριάς η πικροθάλασσα κι αν είν’ το πιο ζωγραφιστό και θείο χασομέρι καθώς απλώνει τον αφρόπλαστο χιτώνα της το τίποτα στα σεμνόχρωμα βράχια τα ορυχτόζωα κι αλλάζοντας αμέσως αθωότητα πισωδρομίζει στα δικά της τρυφερά σκοτάδια σημάδι της αλήθειας τούτης ας υπάρχει του ποιήματος ο ήχος.

Το Εγκώμιο της Θαλάσσης K. Καρυωτάκης

(Ι)
Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη. Γιατί έχει την όψη του ιδανικού. Και τ' όνομά της είναι ένα θαυμαστικό. Δε θυμάμαι το πρώτο αντίκρισμά της. Χωρίς άλλο θα κατέβαινα από μια κορφή, φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια. Παιδί ακόμα, εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στην αμμουδιά, εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν. Ένας κόσμος γεννιόταν γύρω μου. Οι αύρες μού άγγιζαν τα μαλλιά. Άστραφτε η μέρα στο πρόσωπό μου και στα χαλίκια. Όλα μου ήταν ευπρόσδεκτα: ο ήλιος, τα λευκά σύννεφα, η μακρινή βοή της. Αλλά η θάλασσα επειδή ήξερε, είχε αρχίσει το τραγούδι της, το τραγούδι της που δεσμεύει και παρηγορεί. Είδα πολλά λιμάνια. Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες επήγαιναν δώθε κείθε σαν εύθυμοι μικροί μαθητές. Κουρασμένα πλοία, με ονόματα περίεργα, εξωτικά, ύψωναν κάθε πρωί τη σκιά τους. Ανθρωποι σκεφτικοί, ώριμοι από την άλμη, ανέβαιναν σταθερά τις απότομες, κρεμαστές σκάλες. Αγρια περιστέρια ζυγίζονταν στις κεραίες. Ύστερα ενύχτωσε. Μια κόκκινη γραμμή στον ορίζοντα, μόλις έβρισκε απάντηση στις ράχες των μεγάλων, αργών κυμάτων. Εσάλευαν σαν από κάποια μυστική, εσωτερική αιτία, και άπλωναν πλησιάζοντας, για να σπάσουν απαλά, βουβά. Όλα τ' άλλα _ ο ουρανός, τα βουνά αντίκρυ, το ανοιχτό πέλαγος _ ένα τεράστιο μαύρο παραπέτασμα.

(ΙΙ)
Έζησε κανείς θλιβερά πράγματα. (Σπίτια μαύρα, κλειστά. Αναιμικά, εξόριστα δέντρα του δρόμου. Ἡ «μαντάμα» μετράει απογοητευμένη τις μάρκες της. Στην πλατεία οι λούστροι, κουρασμένοι να κάθονται, σηκώνονται και παίζουν μεταξύ τους. Ὁ νέος νομάρχης, μὲ μονόκλ, επροσφώνησε τους υπαλλήλους. Δίπλα εξύπνησαν για να πάρουν το τρένο. Ποτά ανδρών 10 δρχ., ποτά γυναικών 32,50 δρχ.) Σταν άνεμο ανοίγει ένα παράθυρο, κι έρχεται μπροστά μας. Όλα ξεχνιούνται. Είναι εκεί, άσπιλη, απέραντη, αιώνια. Με το πλατύ της γέλιο σκεπάζει την ασχήμια της. Με τη βαθύτητά της μυκτηρίζει. Η ψυχὴ του εμπόρου πεθαμένη και περπατεί. Η ψυχή της κοσμικής κυρίας φορεί τα πατίνια της. Η ψυχή του ανθρώπου λούζεται στην αγνότητα της θαλάσσης. Βρίσκει η νοσταλγία μας διέξοδο και ὁ πόνος μας την έκφρασή του.
(πηγή)