Μεγαλειώδης η συγκέντρωση της ΛαΣυ στην ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ __πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα στο "διάβα" της

Είναι η ώρα η «Λαϊκή Συσπείρωση», με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Γιάννη Πρωτούλη, να αποτελέσει την έκπληξη στην Αττική, είναι η ώρα ο λαός της Καισαριανής να αποκτήσει ξανά αγωνιστική δημοτική αρχή και κομμουνιστή δήμαρχο τον Ηλία Σταμέλο, τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας στη συγκέντρωση στην Καισαριανή, στην πλατεία «Δημάρχου Παναγιώτη Μακρή».

Στις εκλογές της Κυριακής «να πάθει η κυβέρνηση το πρώτο της μεγάλο στραπάτσο. Να λάβει ένα ισχυρό μήνυμα, ότι σε αυτά που ετοιμάζει και που έχει ήδη αρχίσει να νομοθετεί, θα τα βρει σκούρα. Ότι ο λαός δεν της δίνει καμιά λευκή επιταγή», υπογράμμισε. Αναφερόμενος στην Καισαριανή έκανε λόγο για «θλιβερά συνεταιράκια» και «άθλια συμμαχία» από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που έκαναν ό,τι μπορούσαν στις προηγούμενες εκλογές να μην εκλεγεί κομμουνιστής δήμαρχος.

Σχολιάζοντας τα όσα λέγονται από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι πρέπει να καταψηφιστούν οι εκλεκτοί του Μητσοτάκη σε δήμους και περιφέρειες, σημείωσε πως «συμφωνούμε απόλυτα. Για να έχουμε, όμως, καλό ερώτημα: στις περιφέρειες και τους δήμους όπου είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε και οι δύο ταυτόχρονα έχουν τον ίδιο εκλεκτό με τον Μητσοτάκη ‑και δεν είναι λίγες αυτές οι περιπτώσεις- σε τι ακριβώς καλούν; Σε καταψήφιση των υποψηφίων τους; Έχει και η κοροϊδία τα όριά της».

Απευθυνόμενος σε όσους στις βουλευτικές εκλογές έδωσαν μια «τελευταία ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ», ανέφερε ότι η ευκαιρία αξιοποιήθηκε «για να ολοκληρώσει την μετεξέλιξή του σε ένα καθαρόαιμο αστικό ‑και γι’ αυτό αρχηγικό- πολιτικά εκφυλισμένο, κόμμα». Τους κάλεσε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ λέγοντας: «Κόψτε πλέον κάθε δεσμό με αυτόν τον πολιτικά εκφυλισμένο χώρο και την όποια παραφυάδα του προκύψει στο μέλλον. Ελάτε με το ΚΚΕ που σας απλώνει το χέρι, για να δώσουμε ενωμένοι τις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Και πρώτη τέτοια μάχη είναι, βέβαια, αυτή των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών της Κυριακής. Ελάτε να γίνει και η Καισαριανή με την εκλογή κομμουνιστή δημάρχου, του Ηλία Σταμέλου, ξανά σημείο αναφοράς, όπως έχει γίνει η Πάτρα με τον Κώστα Πελετίδη». 

🔴  Ολόκληρος ο χαιρετισμός
του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην Καισαριανή 🔻🔻
🔻 Η παρέμβαση του Γιάννη Πρωτούλη &
🔻 Η ομιλία του Ηλία Σταμέλου

Αναλυτικά στον 902.gr

ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ,  το τραγούδι μας _ μουσικό πρόγραμμα ροή κειμένων

1. Η Σμύρνη μάνα καίγεται,
Στίχοι: Πυθαγόρα,  μουσική: Απόστολου Καλδάρα

Η Σμύρνη μάνα καίγεται
καίγεται και το βιος μας
ο πόνος μας δε λέγεται
δε γράφεται ο καημός μας
Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη
δε θα ησυχάσεις πια
ένα χρόνο ζεις ειρήνη
και τριάντα στη φωτιά

Η Σμύρνη μάνα χάνεται
τα όνειρά μας πάνε
στα πλοία όποιος πιάνεται
κι οι φίλοι τον χτυπάνε
Ρωμιοσύνη ρωμιοσύνη
δε θα ησυχάσεις πια
ένα χρόνο ζεις ειρήνη
και τριάντα στη φωτιά

Ελλάδα, Σεπτέμβρης του 1922. Τα πρώτα καράβια με τα μαύρα πανιά φτάνουνε στον Πειραιά, φέρνοντας στην πατρίδα απ’ τις πυρπολημένες ακτές της Μικρασίας τον αλαφιασμένο εκείνο κόσμο. Η τραγωδία ζωγραφισμένη στα μάτια τους.

Ένας πανάρχαιος πολιτισμός ξεριζώθηκε από τις ρίζες του. Αδέρφια, γειτόνοι πληρώνουν ακριβά το τίμημα για τα σχέδια ντόπιων και ξένων αστικών δυνάμεων της εποχής.

Έτσι, ρηγμένοι στο πουθενά, οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν και σ΄ αυτόν τον τόπο. Και ρίζωσαν, παρά τις μεγάλες δυσκολίες. Παρά τον ρατσισμό και την εκμετάλλευση. Δουλευταράδες και ακαταπόνητοι, κατάφεραν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να μετατρέψουν τον συνοικισμό τους σε μια μικρή αλλά ζωντανή πόλη.

Έτσι έγινε μια πόλη μέσα από τη στάχτη. Έτσι μέσα στα υφαντουργεία, τα ταπητουργεία και το λιμάνι του Πειραιά συναντιούνται με τα ταξικά τους αδέρφια και δεν είναι πλέον μόνοι τους.  Πάνω στον βαρύ πόνο της προσφυγιάς, χτίστηκε μια ακατάβλητη θέληση για ζωή και προκοπή.

Και έγινε τραγούδι…

2. Της κοινωνίας η διαφορά
Μουσική / Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης

Δυο δρόμοι τη χωρίζουνε
την κοινωνία τούτη
και φέρνουν μαύρη συμφορά
η φτώχεια και τα πλούτη.

Της κοινωνίας η διαφορά
φέρνει στον κόσμο
μεγάλη συμφορά.

Έχει η ζωή γυρίσματα
έχει και μονοπάτια
}γκρεμίζουν φτωχοκάλυβα
και χτίζονται παλάτια.

Της κοινωνίας η διαφορά
φέρνει στον κόσμο
μεγάλη συμφορά.

3. Μην κλαις και μη λυπάσαι
Σωτηρία Μπέλλου Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος

Μην κλαις
Και μην λυπάσαι που βραδιάζει
Εμείς που ζήσαμε φτωχοί
Του κόσμου η βροχή δεν μας πειράζει
Εμείς που ζούμε μοναχοί

Τα σπίτια είναι χαμηλά
Σαν έρημοι στρατώνες
Τα καλοκαίρια μας μικρά
Κι ατέλειωτοι χειμώνες
Τα καλοκαίρια μας μικρά
Κι ατέλειωτοι χειμώνες

Μην κλαις
Και μην φοβάσαι το σκοτάδι
Εμείς οι ζήσαμε φτωχοί
Του κόσμου η απονιά δεν μας τρομάζει
Θα έρθει και για μας μια Κυριακή

Τα σπίτια είναι χαμηλά
Σαν έρημοι στρατώνες
Τα καλοκαίρια μας μικρά
Κι ατέλειωτοι χειμώνες
Τα σπίτια είναι χαμηλά
Σαν έρημοι στρατώνες
Τα καλοκαίρια μας μικρά
Κι ατέλειωτοι χειμώνες

Εδώ στον τόπο αυτό στα πόδια του Υμηττού εγκαταστάθηκαν (οι πρόσφυγες) και ρίζωσαν, με μεγάλες δυσκολίες στην καθημερινότητα και αντιμετωπίζοντας επί πλέον τον ρατσισμό ενός   μέρους της κοινωνίας.

Η Καισαριανή  με τον βαρύ πόνο της προσφυγιάς, αλλά και με την   ακατάβλητη θέληση για ζωή και προκοπή, έγινε μια πόλη έχοντας στην καρδιά της το Σκοπευτήριο, τόπο  εκτελέσεων Ελλήνων πατριωτών κατά την περίοδο της Γερμανικής  κατοχής 1941-44.

4. Ένα σαββατόβραδο στην Καισαριανή
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει
σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά
κάθε απομεσήμερο στο παλιό μας στέκι
πίσω απ’ το μαγέρικο του Ντελη βοριά

Κι όλα μοιάζαν ουρανός
και ψωμί σπιτίσιο
κι όλα μοιάζαν ουρανός
και γλυκό γλυκό ψωμί

Γνώριζες τα βήματα ξέκρινα τους ήχους
και φωτιές ανάβαμε με σβηστή φωνή
τις βραδιές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους
πέφταμε φωνάζοντας κάτω οι Γερμανοί

Κι όλα μοιάζαν ουρανός
και ψωμί σπιτίσιο
κι όλα μοιάζαν ουρανός
και πικρό πικρό ψωμί

Τάχα τι να ζήλεψαν στα χλωμά σου μάτια
που γιομαν τ’ απόβραδο γλύκα πρωινή
ήρθαν και βασίλεψαν τα βαθιά σου μάτια
κάποιο Σαββατόβραδο στην Καισαριανή

Κι όλα γίναν κεραυνός
πελαγίσια αρμύρα
κι όλα γίναν κεραυνός
και πικρό πικρό ψωμί

ΔΙΩΓΜΕΝΟΣ: Η λέξη  που διατρέχει την ιστορία του λαού της Καισαριανής τον 20ο αιώνα -και μας φέρνει πλήθος εικόνων- είναι η λέξη «διωγμένος». Διωγμένοι από τους Τούρκους και τους συμμάχους τους, διωγμένοι από τους Παλαιοελλαδίτες, διωγμένοι από τον Μεταξά, από τους Γερμανούς, τους γερμανοτσολιάδες, τους παρακρατικούς, τους κυβερνώντες… Ένας διαρκής κύκλος διώξεων.

Η δικιά τους εξαιρετικά δύσκολη ζωή διαμόρφωσε μια λαϊκή κουλτούρα, μια στάση ζωής απείθαρχη, μια πολιτική πράξη απέναντι στην άρχουσα, την αστική. Οι κάτοικοι της πόλης, αγωνιζόμενοι για τη ζωή τους εντάσσονται στο εργατικό, συνδικαλιστικό κίνημα, διαμορφώνουν κοινωνική συνείδηση. Τα ιδανικά τους, δέθηκαν με τις έννοιες της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής προκοπής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Εντάσσονται στο Κ.Κ.Ε.

Η πόλη της Καισαριανής ήταν πια καταφύγιο για κάθε κατατρεγμένο.

Γίνεται πόλη σύμβολο χάρη στον 6^ο Τομέα του ΕΑΜ, το πρότυπο τάγμα του ΕΛΑΣ, που καταφέρνουν 49 νικηφόρες μάχες από το 1941 έως το 44.

Χάρη στο αίμα των 200 κομμουνιστών που εκτελούνται από τους Ναζί, την πρωτομαγιά του 1944, η πόλη αποκτά μια δυνατή καρδιά, το ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ.  Η πόλη αποκτά τα δικά της μάτια, τις πελώριες τρύπες που άνοιξαν τα εγγλέζικα αεροπλάνα στις πυροβολημένες εργατικές κατοικίες, τον Δεκέμβρη του 44.

Εδώ ανδρώθηκαν αλύγιστοι ήρωες. Αυτοί που πολέμησαν μέσα στους χωματένιους δρόμους, σήμερα τριγυρνούν ανάμεσα μας και μας στοιχειώνουν. Είναι εδώ, στο μέγα πλήθος της σημερινής συγκέντρωσης, ανάμεσα μας και χαμογελάνε: η μάνα της Καισαριανής η Ευτυχία Μουρίκη, ο Ναπολέων Σουκατζίδης, τα αδέρφια Τσάφου ο Πολεμαρχάκης, ο Αδραμίτογλου, ο Βενιέρης, ο Πανταζής, ο αρμένιος Λουμπάρ Μπερμπεριάν  και τόσοι άλλοι που δε λύγισαν ούτε σε εξορίες ούτε σε φυλακές, ούτε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Αυτοί που κράτησαν τη ζωή τους. 

ο Μακαρώνας, ο Δαβλάκος, ο Κρυσταλάκος, ο Μενεγάκης, ο Νταλιάνης, 

Δεκέμβρης του 1944 – Ορισμένα συμπεράσματα

5. Στο μπλόκο
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Στίχοι: Νότης Περγιάλης

Ποιόνε να κλάψω πρώτονε
ποιον να τραγουδήσω πρώτονε
στο μπλόκο στην Καισαριανή,
που γίνηκε μια Κυριακή.

Που γίνηκε μια Κυριακή

πρωί με τη δροσούλα.

Γιώργη με τη γλυκιά φωνή,
με τις φαρδιές τις πλάτες,
πες μου την ύστερη στιγμή
τι βρήκες και τραγούδησες
και τάραξες τη γειτονιά
ως πέρα στο Παγκράτι.

Ποιονε να κλάψω πρώτονε
ποιον να τραγουδήσω πρώτονε
στο μπλόκο στην Καισαριανή,
που γίνηκε μια Κυριακή.

Λευτέρη, με τα γαλανά τα μάτια
και την ομορφιά,
τους τοίχους που μπογιάτιζες
πες μου την ύστερη στιγμή
τι βρήκες και ζωγράφισες,
και το κοιτάν στη γειτονιά
και κλαίνε στο Παγκράτι;

Γιάννη καλέ,
Νίκο αδελφέ,
Δημήτρη καροτσέρη,
π’ άφησες έρμο τ’ άλογο,
να τριγυρνά στους δρόμους
και το κοιτάν στην γειτονιά
και κλαίνε στο Παγκράτι.

 6. Οι 200
Στίχοι: Γιώργου Καλαμαριώτη-Μπέτσου μουσική: Μητσάκη

7. Γερόντοι
Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

«Κάθε τόσο Μας έρχονται καινούριες καραβιές γερόντοι …. Μιλάνε λίγο δεν μιλάνε καθόλου ωστόσο πότε πότε το βλέπεις Πούχουν συμπεθεριάσει με τα ελάτια Μια στιγμή που σηκώνουν τα μάτια απ το χώμα Και τηράνε πίσω απ τους ώμους μας Όταν γαλανίζει το βράδυ τις τέντες Κι ο αγέρας μπλέκει τα μουστάκια του στο θυμάρι Όταν ο ουρανός κατεβαίνει απ τα βράχια Δρασκελώντας τη θύμηση με τις προκαδούρες των άστρων κι ο θάνατος κόβει βόλτες αμίλητος έξω απ το συρματόπλεγμα, τότες τους βλέπουμε που συνάζονται τρείς-τρείς, πέντε-πέντε, σα στα παλιά τα χρόνια στις μπαρουταποθήκες του Μεσολογγιού Και τότες πια δεν ξέρεις- έτσι συναγμένοι στον αυλόγυρο της βραδιάς αξούριστοι, άλαλοι, δεν ξέρεις πια, σαν ανάβουν τα τσακμάκια τους, αν είναι ν ανάψουν το τσιγάρο τους ή αν είναι ν ανάψουν το φιτίλι του δυναμίτη. Τούτοι οι γερόντοι δε μιλάνε. Τα παιδιά τους βγήκαν στο κλαρί. Ετούτοι χώσαν την καρδιά τους στο βουνό σαν ένα βαρέλι με μπαρούτι».

Δίπλα στα μάτια τους έχουν ένα δεντράκι καλοσύνη,
ανάμεσα στα φρύδια τους ένα γεράκι δύναμη,
κι ένα μουλάρι από θυμό μες στην καρδιά τους
που δε σηκώνει τ άδικο

Και τώρα κάθονται εδώ στη Μακρόνησο στο άνοιγμα του τσαντιριού,
αγνάντια στη θάλασσα,
σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας,
με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα.

Δε μιλάνε.
Κοιτάνε πέρα την αντιφεγγιά της Αθήνας,
κοιτάνε τον ποταμό του Ιορδάνη,
σφίγγοντας μια πέτρα στη χωματένια φούχτα τους,
σφίγγοντας μες στα μάτια τους τα σκάγια των άστρων,
σφίγγοντας μες στο φυλλοκάρδι τους μια δυνατή σιωπή,
εκείνη τη σιωπή που γίνεται πριν απ τ αστροπελέκι.

Και τώρα κάθονται εδώ στη Μακρόνησο
στο άνοιγμα του τσαντιριού, αγνάντια στη θάλασσα,
σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας,
με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα.

Δε μιλάνε.
Δίπλα στα μάτια τους έχουν ένα δεντράκι καλοσύνη,
ανάμεσα στα φρύδια τους ένα γεράκι δύναμη,
κι ένα μουλάρι από θυμό μες στην καρδιά τους
που δε σηκώνει τ άδικο

8. Κράτησα τη ζωή μου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης

Κράτησα τη ζωή μου
ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα
κάτω απ' το πλάγιασμα της βροχής.
Σε σιωπηλές πλαγιές
φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά στην κορυφή τους
βραδιάζει...
Κράτησα τη ζωή μου

……

Μεταπολεμική Ελλάδα.

Αυτοί που πολέμησαν τους Γερμανούς κατακτητές, που φτιάξανε τα κάστρα της αντίστασης, που κράτησαν θερμοπύλες, που στήσανε λαϊκή αλληλεγγύη για να σωθεί ο λαός και τα παιδιά του από την πείνα και τις κακουχίες όχι μόνο δεν βρίσκουν δικαίωση, αλλά είναι και πάλι στο στόχαστρο. Η αστική τάξη αναλαμβάνει και πάλι το τιμόνι της χώρας, οι δοσίλογοι, οι συνεργάτες των Γερμανών, είναι και πάλι οι εκλεκτοί της εξουσίας.

Η Καισαριανή βλέπει να παιδιά της να βασανίζονται. Διώξεις, τρομοκρατία, φυλακίσεις, εκτοπίσεις, εκτελέσεις.

Κάποιοι ακολουθούν ξανά το δρόμο της προσφυγιάς.

9. Κάποια μάνα αναστενάζει - 1947

Κάποια μάνα αναστενάζει
μέρα νύχτα ανησυχεί
το παιδί της περιμένει
που έχει χρόνια να το δει
Πάνω στην απελπισιά της
κάποιος την πληροφορεί
ότι ζει το παλικάρι
και οπωσδήποτε θα ’ρθει

Με υπομονή προσμένει
με λαχτάρα στην καρδιά
ο λεβέντης να γυρίσει
απ’ τη μαύρη ξενιτιά.

10. Μετανάστης
Στίχοι: Δημ.Χριστοδούλου

Καράβι ποιός σε κέντησε, ποιός σου βαψε τα ξάρτια
για να με πάρεις μακρυά και να δακρύσουνε πικρά της μάνας μου τα μάτια
Φέυγω γιατί με πίκρανε η φτώχια και ο πόνος
ειχε πνιγεί η ελπίδα μου, είχε σβηστεί ο ήλιος, είχε χαθεί ο δρόμος
Με δέρναν όλοι οι καιροί  μου πάγωναν τα μάτια
μου κάναν πέτρα το ψωμί, μου κάναν βούρκο το νερό  και την καρδιά κομάτια
Φέυγω γιατί με πίκρανε η φτώχια και ο πόνος
ειχε πνιγεί η ελπίδα μου, είχε σβηστεί ο ήλιος, είχε χαθεί ο δρόμος

Δεν μου χαν μείνει να αγαπώ δυο χέρια να αγκαλιάζω
μονό τα χείλι με καημό και μια φωνή με πυρετό τον πόνο να φωνάζω
Φεύγω γιατί με πίκρανε η φτώχια και ο πόνος
είχε πνιγεί η ελπίδα μου, είχε σβηστεί ο ήλιος,  είχε χαθεί ο δρόμος.    

Απ την αρχή και πάλι. Να φτιάξουμε τα σπίτια μας τα βομβαρδισμένα, να στεγνώσουμε τα δάκρυα, να σηκώσουμε τη ζωή μας στο μπόι των ανθρώπων.

Η πόλη, παραμένει ανυπότακτη και αντάρτισσα. Έχει το σθένος, παρά τας υποδείξεις, να εκλέγει κάθε φορά κομμουνιστές Δημάρχους τον Λεωνίδα Μανωλίδη και τον Παναγιώτη Μακρή. Μαζί τους πάνε στην εξορία, στα μπουντρούμια, στις διαδηλώσεις, μαζί και στις μικρές και μεγάλες μάχες για να ανθρωπεύσει ο άνθρωπος. Μαζί για να μη σβήσουν τα ίχνη της Ιστορίας, για την απόδοση του ιερού χώρου του Σκοπευτηρίου στον λαό, για τη διατήρηση της φυσιογνωμίας της πόλης. Κόντρα πάντα σε ένα εχθρικό κράτος.

Και ένα περίεργο πράγμα!! Μέσα στο δασύλλιο, δίπλα ακριβώς απ’ το θυσιαστήριο της λευτεριάς ένα μαγαζί διασκέδασης λειτουργεί τους καημούς. Το θρυλικό κέντρο ΧΑΡΑΜΑ του Τσιτσάνη, της Μπέλλου, του Τσαρούχη. Δεν ήταν κέντρο, ήταν κάτι σαν Ναός. Ένα ιερό του ρεμπέτικου και λαϊκού πάλκου που ήξερε να λιτανεύει τα βάσανα, το πένθος και την ανάταση.

11. Λιώνουν τα νιάτα μας - Γιώργος Νταλάρας Λιώνουν τα νιάτα μας - 1976
Στίχοι: Φώντας Λάδης Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Όλη μέρα στα λιμάνια
και στα ναυπηγεία
στου θανάτου τα καζάνια
στα μηχανουργεία

Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη
με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι
Στο πετσί μας η μουντζούρα
που δε λέει να φύγει
η ζωή βαρειά σκοτούρα
κι η χαρά μας λίγη

Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη
με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι
Όσο κι όσο τ’ αγοράζουν
το φτωχό κορμί μας
και περίσσια κέρδη βγάζουν
απ’ τη δύναμή μας

Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη
με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι. 

Ο Στράτος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος, Στίχοι: Φώντας Λάδης

Από βραδίς το Στράτο
Τον πιάσαν δυο καλοί
Του λεν στο συνδικάτο
Να πάει να γραφτεί.

Πάρ’ το απόφαση βρε Στράτο
Να γραφτείς στο συνδικάτο.
Μα κείνος λέει ώχου
Μπελά δε θέλω εγώ
Μου φτάνουν κείνα πόχου
Κι οι ρίζες στο χωριό.
Μα κανείς δεν ξέρει Στράτο
Χρειάζεται το συνδικάτο.

Ένα πρωί το Στράτο
Τον πιάνει η μηχανή
Τον βάζει από κάτω
Κι ακόμα να φανεί.

Έλα γρήγορα βρε Στράτο
Να γραφτείς στο συνδικάτο.

Συνεχίζει στους αγώνες κατά της Χούντας, δίνει το παρόν της και στο Πολυτεχνείο.

Τα νέα παιδιά με το ανοιχτό πουκάμισο και το σταυρουλάκι στα δόντια ξεχύνονται από τη συνοικία μπρος και πάντα μπρος.

…..

13. Στους Κήπους της Καισαριανής
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης

Στους κήπους της Καισαριανής
σ’ έβγαζα για σεργιάνι,
όμως μας χώρισ’ η ζωή
νύχτα στου Μακρυγιάννη.

Σε μια αίθουσα σκοτεινή
φοιτητές δικάζουν.
Την πατρίδα μου κλαίω εγώ
Ωωω!!

Στα πεζοδρόμια περνά κόσμος και μας κοιτάζει,
μια φυλακή ο τόπος μας και μας καταδικάζει.
Σε μια αίθουσα σκοτεινή
φοιτητές δικάζουν.
Την πατρίδα μου κλαίω εγώ
Ωωω!!

14. Σφαγείο
Μουσική – στίχοι: Μ. Θοδωράκης

Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο
Μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ
Είμαι θρεφτάρι μ' έχουν κλείσει στο σφαγείο
Σήμερα εσύ αύριο εγώ

Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
Μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
Πίσω απ' τον τοίχο πάλι θα 'μαστε παρέα
Τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Που πάει να πει
Σ' αυτή τη γλώσσα τη βουβή
Βαστάω γερά κρατάω καλά

Μες στις καρδιές μας αρχινάει το πανηγύρι
Τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
Και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
Και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα
Μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ
Πίσω απ' τον τοίχο πάλι θα 'μαστε παρέα
Τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

Που πάει να πει
Σ' αυτή τη γλώσσα τη βουβή
Βαστάω γερά κρατάω καλά

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
Και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
Και το κελί μας κόκκινο ουρανό

ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ. Μια έφηβη 100 χρόνων

Έρχεται από πολύ μακριά στον χρόνο και σκοπεύει πεισματικά να συνεχίσει να υπάρχει στη μνήμη, τη ζωή, τον αγώνα για ένα καλύτερο σήμερα και ένα καλύτερο αύριο, όπως ακριβώς ταιριάζει, στη γέννηση και την καταγωγή της… Σα μια πόλη καταφύγιο για τους πολλούς και όχι ως πεδίο βολής για τους λίγους.

Το παρελθόν αυτής της πόλης δεν είναι μύθος. Είναι πραγματική Ιστορία. Λέξη τη λέξη, σελίδα τη σελίδα, γράφτηκε από τον λαό της και δεν κατασκευάστηκε πίσω από κλειστές πόρτες. Είναι μια επιταγή στο σήμερα.

Η σκυτάλη τώρα έχει περάσει στα δικά μας χέρια για να διαφυλάξουμε την ιστορία δυνατοί, ενωμένοι και αποφασισμένοι… Να παραμένει μια φωτιά που θα φωτίζει το μέλλον μας, μέχρι να γίνουν όλα τα σκοτάδια φως…

Για να επιστρέψει και πάλι το χαμόγελο στην ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ.
Το αξίζουμε και το αξίζει.

Γεια σας.

15. Όταν σφίγγουν το χέρι
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος Συνθέτης: Μίκης Θεοδωράκης

Όταν σφίγγουν το χέρι (x2)
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο (x2)
Όταν χαμογελάνε (x2)
ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μές απ' τ' άγρια γένια τους (x2)

Όταν σκοτώνονται όταν σκοτώνονται (x2)
η ζωή τραβάει την ανηφόρα (x2)
με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα η ζωή τραβάει την ανηφόρα (x2)
με σημαίες με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα

 

Είναι η ώρα η «Λαϊκή Συσπείρωση», με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Γιάννη Πρωτούλη, να αποτελέσει την έκπληξη στην Αττική, είναι η ώρα ο λαός της Καισαριανής να αποκτήσει ξανά αγωνιστική δημοτική αρχή και κομμουνιστή δήμαρχο τον Ηλία Σταμέλο, τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας στη συγκέντρωση στην Καισαριανή, στην πλατεία «Δημάρχου Παναγιώτη Μακρή».

Στις εκλογές της Κυριακής «να πάθει η κυβέρνηση το πρώτο της μεγάλο στραπάτσο. Να λάβει ένα ισχυρό μήνυμα, ότι σε αυτά που ετοιμάζει και που έχει ήδη αρχίσει να νομοθετεί, θα τα βρει σκούρα. Ότι ο λαός δεν της δίνει καμιά λευκή επιταγή», υπογράμμισε. Αναφερόμενος στην Καισαριανή έκανε λόγο για «θλιβερά συνεταιράκια» και «άθλια συμμαχία» από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που έκαναν ό,τι μπορούσαν στις προηγούμενες εκλογές να μην εκλεγεί κομμουνιστής δήμαρχος.