ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ _μια ζωή Ιντιφάντα 🇵🇸 όλοι πλην ΚΚΕ “Κοινές αξίες και συμφέροντα” με το κράτος — δολοφόνο…

Σήμερα, η Παλαιστίνη περιλαμβάνει θεωρητικά τη Δυτική Όχθη (ένα έδαφος που βρίσκεται ανάμεσα στο Ισραήλ και την Ιορδανία) και τη Λωρίδα της Γάζας (η οποία συνορεύει με το Ισραήλ και την Αίγυπτο). Ωστόσο, ο έλεγχος αυτής της περιοχής είναι μια περίπλοκη και εξελισσόμενη κατάσταση, ενώ δεν υπάρχει _διεθνής συναίνεση σχετικά με τα σύνορα, και πολλές περιοχές που διεκδικούν οι Παλαιστίνιοι έχουν καταληφθεί από Ισραηλινούς εδώ και χρόνια.
138 ανεξάρτητα κράτη μέλη του ΟΗΕ και 2 μη μέλη (Δυτική Σαχάρα και Βατικανό) αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του Κράτους της Παλαιστίνης: εξαίρεση το Ισραήλ και ορισμένες άλλες χώρες, με επικεφαλής τις ΗΠΑ_ 9 από τις οποίες είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα ανήκει σε εκείνες με συμβολικά, μη δεσμευτικά ψηφίσματα “αναγνώρισης”

Σύντομο ιστορικό

Η Παλαιστίνη είναι μια μικρή περιοχή γης που έχει διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο στην αρχαία και σύγχρονη ιστορία της Μέσης Ανατολής, που έχει σημαδευτεί από συχνές πολιτικές συγκρούσεις και βίαιες κατασχέσεις εδαφών λόγω της γεωστρατηγικής της σημασίας όντας σε ένα πολύτιμο σταυροδρόμι μεταξύ Αφρικής και Ασίας. Ουσιαστικά χωρίς πατρίδα πάνω από 70 χρόνια ο λαός της Παλαιστίνης παλεύει _όπως το μπορεί για ένα ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος, σε έναν αγώνα, που δυσκόλεψε _φτάνοντας συχνά σε αδιέξοδο μετά τις ανατροπές στην ΕΣΣΔ κλπ. σοσιαλιστικές χώρες. Ευθύς εξαρχής να πούμε, πως όπως σε κάθε κοινωνία, υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι _μιά χούφτα ισχυρά παράσιτα, με αντιτιθέμενα τα ταξικά τους συμφέροντα.

Προέρχεται από την Φιλιστία (ελληνική ρίζα), της οποίας το βόρειο σύνορο βρισκόταν κάπου κοντά στην Ιόππη, το δε νότιο στη Γάζα, εκτεινόταν σε μια απόσταση ~80 χλμ. κατά μήκος της Μεσογείου, η οποία χρονολογείται από τις περιγραφές των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων για την περιοχή τον 12ο αιώνα π.Χ. Από την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο έως το 1918, η Παλαιστίνη αναφερόταν συνήθως στη γεωγραφική περιοχή που βρίσκεται μεταξύ της Μεσογείου Θάλασσας και του ποταμού Ιορδάνη. Οι Άραβες (και χριστιανοί) Παλαιστίνιοι γίνονται εθνοτική οντότητα στις αρχές του 20ού αιώνα. Μεγάλο μέρος αυτής της γης είναι πλέον το σημερινό Ισραήλ.

Δείτε και
Οι παγκόσμιοι γκάγκστερ, με την αβάντα αμερικάνων ιμπεριαλιστών κλπ “πρόθυμων”

Οι πρώιμες ρίζες της

Σε όλη την ιστορία, η Παλαιστίνη κυβερνήθηκε από πολυάριθμες εθνοτικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Ασσυρίων, των Βαβυλώνιων, των Περσών, των Ελλήνων, των Ρωμαίων, των Αράβων, των Φατιμιδών, των Σελτζούκων Τούρκων, των Σταυροφόρων, των Αιγυπτίων των Μαμελούκων κλπ

Από το 1517 έως το ~1917, η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε κατακτήσει την ευρύτερη περιοχή.
Όταν τελείωσε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1918, πήραν τον έλεγχο της οι Βρετανοί και η Κοινωνία των Εθνών (τότε ΟΗΕ) εξέδωσε μια βρετανική εντολή για την Παλαιστίνη - ένα έγγραφο που έδινε στη Βρετανία διοικητικό έλεγχο στην περιοχή και περιλάμβανε διατάξεις για την ίδρυση μιας εβραϊκής εθνικής πατρίδας στην Παλαιστίνη - η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1923.

Η διχοτόμηση

Το 1947, μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες βρετανικής κυριαρχίας, τα Ηνωμένα Έθνη πρότειναν ένα σχέδιο για τη διαίρεση της Παλαιστίνης σε δύο τμήματα: ένα ανεξάρτητο εβραϊκό κράτος και ένα ανεξάρτητο αραβικό κράτος. Η πόλη της Ιερουσαλήμ, την οποία διεκδικούσαν ως πρωτεύουσα τόσο οι Εβραίοι όσο και οι Παλαιστίνιοι Άραβες, επρόκειτο να είναι ένα διεθνές έδαφος με ειδικό καθεστώς.

Οι Εβραίοι ηγέτες αποδέχθηκαν _στα χαρτιά, το σχέδιο, ενώ πολλοί Παλαιστίνιοι Άραβες -μερικοί από τους οποίους πολεμούσαν ενεργά τα βρετανικά και εβραϊκά οικονομικοπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή από τη δεκαετία του 1920- αντιτάχθηκαν σθεναρά, ενώ άρχισαν να σχηματίζονται “εθελοντικοί” στρατοί στην περιοχή.

Το Ισραήλ γίνεται κράτος

Τον Μάιο του 1948, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την το Σχεδίου Διχοτόμησης, η Βρετανία αποχώρησε από την Παλαιστίνη και το Ισραήλ ανακήρυξε τον εαυτό του ανεξάρτητο κράτος, υπονοώντας την προθυμία να εφαρμόσει το Σχέδιο, ενώ σχεδόν αμέσως, γειτονικοί αραβικοί στρατοί κινήθηκαν για να αποτρέψουν την ίδρυση του ισραηλινού κράτους. Ο Αραβο-Ισραηλινός πόλεμος του 1948 που ακολούθησε αφορούσε το Ισραήλ και πέντε αραβικά έθνη—Ιορδανία, Ιράκ, Συρία, Αίγυπτο και Λίβανο. Μέχρι το τέλος του πολέμου τον Ιούλιο του 1949, το Ισραήλ (με τη βοήθεια Βρετανίας και ΗΠΑ) έλεγχε περισσότερο από τα δύο τρίτα της πρώην Βρετανικής επικράτειας, ενώ η Ιορδανία πήρε τον έλεγχο της Δυτικής Όχθης και η Αίγυπτος της Λωρίδας της Γάζας.

Η σύγκρουση του 1948 άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στον πόλεμο, ο οποίος έγινε πλέον περιφερειακός που περιελάμβανε έθνη-κράτη και ένα κουβάρι διπλωματικών, πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.

Γεννιέται η PLO

Το 1964, ιδρύθηκε η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) με σκοπό την ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους στη γη που διοικείτο προηγουμένως υπό τη βρετανική εντολή, και την οποία η PLO θεωρούσε ότι ήταν παράνομα κατεχόμενη από το Κράτος του Ισραήλ.

Αν και η PLO αρχικά υποστήριζε την καταστροφή του Κράτους του Ισραήλ ως μέσο για την επίτευξη του στόχου της (για την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους), στις Συμφωνίες του Όσλο του 1993, η αποδέχτηκε το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ με αντάλλαγμα την επίσημη αναγνώριση της από το Ισραήλ _καίριο σημείο στις ισραηλινοπαλαιστινιακές σχέσεις.

Το 1969, ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιασέρ Αραφάτ έγινε Πρόεδρος της PLO και κράτησε αυτόν τον τίτλο μέχρι που πέθανε το 2004.

Ο πόλεμος των έξι ημερών

Ξεκίνησε κατά τη διάρκεια μιας ασταθούς περιόδου διπλωματικών τριβών και αψιμαχιών μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων του. Τον Απρίλιο του 1967, οι συγκρούσεις επιδεινώθηκαν όταν γενικεύτηκαν εκατέρωθεν βομβαρδισμοί και καταστράφηκαν έξι συριακά μαχητικά αεροσκάφη.

Στον απόηχο της αεροπορικής μάχης του Απριλίου, η –ακόμη ισχυρή, Σοβιετική Ένωση παρείχε στην Αίγυπτο πληροφορίες ότι το Ισραήλ μετακινούσε στρατεύματα στα βόρεια σύνορά του με τη Συρία προετοιμάζοντας μια ευρείας κλίμακας εισβολή. Οι πληροφορίες ήταν ακριβείς αναγκάζοντας τον Αιγύπτιο πρόεδρο Nasser να προωθήσει δυνάμεις στη χερσόνησο του Σινά, ενώ οι ΗΠΑ φρόντισαν για μια “ειρηνευτική” δύναμη των Ηνωμένων Εθνών που ουσιαστικά περιφρουρούσε τα σύνορα με το Ισραήλ για πάνω από μια δεκαετία.

Οι εξοπλισμένες μέχρι τα δόντια δυνάμεις του Ισραήλ εξαπέλυσαν στη συνέχεια μια προληπτική εναέρια επίθεση κατά της Αιγύπτου στις 5 Ιουνίου 1967, ισχυριζόμενες αυτοάμυνα: στη σύγκρουση που ακολούθησε, η οποία έληξε στις 10 Ιουνίου Ιορδανία και Συρία, τάχθηκαν στο πλευρό της Αιγύπτου. Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών, όπως ονομάστηκε, είχε ως αποτέλεσμα προσάρτηση και νέων εδαφών για το Ισραήλ.

Μέχρι το τέλος του πολέμου, το Ισραήλ είχε πάρει τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας, της Δυτικής Όχθης, της χερσονήσου του Σινά (μια έρημη, αλλά στρατηγικά σημαντική περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στη Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα) και τα Υψίπεδα του Γκολάν (ένα βραχώδες οροπέδιο που βρίσκεται ανάμεσα στη Συρία και το Ισραήλ). Η έκβαση του Αραβο-Ισραηλινού πολέμου του 1967 θα οδηγήσει σε συνεχιζόμενη ένταση και ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων του τις επόμενες δεκαετίες.

Η Πρώτη Ιντιφάντα και οι Συμφωνίες του Όσλο

Το 1987, ξέσπασε η Πρώτη Ιντιφάντα, ο θυμός των Παλαιστινίων για τη συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή της Γάζας και της Δυτικής Όχθης. Ομάδες Παλαιστινιακής πολιτοφυλακής εξεγέρθηκαν και εκατοντάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν.

σσ. Ιντιφάντα στα αραβικά (انتفاضة ) σημαίνει “ταρακούνημα”, ονομάστηκε και “πετροπόλεμος”, επειδή οι νεαροί Παλαιστίνιοι χρησιμοποιούσαν κυρίως πέτρες και άλλα αυτοσχέδια όπλα για να αντιμετωπίσουν τον προηγμένο τεχνολογικά ισραηλινό στρατό. είναι μια αραβική λέξη που σημαίνει κυριολεκτικά “τίναγμα”, αν και ευρέως έχει μεταφραστεί στα αγγλικά ως “εξέγερση”- “αντίσταση”. Εκτός από την περιχή της Παλαιστίνης υπάρχουν η March Intifada _εξέγερση εναντίον της βρετανικής αποικιοκρατίας στο Μπαχρέιν το Μάρτη του 1965, η Zemla Intifada κατά της ισπανικής αποικιοκρατίας στη Σαχάρα, τον Ιούνιο του 1970,η Intifada της ανεξαρτησίας στο Λίβανο μετά τη δολοφονία του Rafiq Hariri το 2005 _την ίδια χρονιά η γαλλική Intifada μεταναστών (από αραβικές χώρες) δεύτερης γενιάς στα προάστια του Παρισιού και άλλων γαλλικών πόλεων.

Μια επακόλουθη “ειρηνευτική” διαδικασία, γνωστή ως Συμφωνία του Όσλο, ξεκίνησε στις αρχές της 10ετίας του 1990 σε μια πολυμερή προσπάθεια να τερματιστεί η συνεχιζόμενη βία.
Η πρώτη (Όσλο Ι) δημιούργησε ένα χρονοδιάγραμμα για μια ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή και ένα σχέδιο για μια προσωρινή παλαιστινιακή κυβέρνηση σε τμήματα της Γάζας και της Δυτικής Όχθης. Η συμφωνία υπογράφηκε το 1993 από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Γιτζάκ Ράμπιν και τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ.

Ο Αραφάτ επέστρεψε στη Γάζα το 1994 μετά από 27 χρόνια εξορίας. Ήταν επικεφαλής της νεοσύστατης Παλαιστινιακής Αρχής.

Το 1995, η Όσλο ΙΙ έθεσε τις βάσεις για την πλήρη αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τμήματα της Δυτικής Όχθης και άλλες περιοχές. Καθόρισε επίσης ένα χρονοδιάγραμμα για τις εκλογές του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου.

Όπως ήταν φυσικό οι Συμφωνίες του Όσλο απέτυχαν στον –υποτιθέμενο, στόχο τους να φέρουν το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους να συμφωνήσουν για ένα ολοκληρωμένο ειρηνευτικό σχέδιο _θυμίζουμε πως στο μεταξύ είχε αλλάξει και άρδην υπέρ του ιμπεριαλισμού ο συσχετισμός στην παγκόσμια κονίστρα, μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ.

                     2η Ιντιφάντα _η βία συνεχίζεται

Τον Σεπτέμβριο του 2000 ξεκίνησε η 2^η  Παλαιστινιακή Ιντιφάντα. Μια από τις αφορμές ήταν όταν ο Αριέλ Σαρόν, που αργότερα θα γινόταν πρωθυπουργός του Ισραήλ, μπήκε με τσαμπουκά τον ιερό χώρο των μουσουλμάνων στο τέμενος al-Aqsa στην Ιερουσαλήμ και πολλοί Παλαιστίνιοι θεώρησαν ότι αυτή ήταν μια προσβλητική κίνηση και διαμαρτυρήθηκαν (ειρηνικά με πορείες κλπ).

Στη συνέχεια ξέσπασαν ταραχές, με βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας, θέτοντας τέλος στην άλλοτε πολλά υποσχόμενη ειρηνευτική διαδικασία.
Αυτή η περίοδος βίας μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών διήρκεσε σχεδόν πέντε χρόνια. Ο Γιασέρ Αραφάτ πέθανε τον Νοέμβριο του 2004 και μέχρι τον Αύγουστο του 2005, ο ισραηλινός στρατός αποσύρθηκε από τη Γάζα.

Παλαιστινιακός Λαός
Αγώνας απέναντι σε 10ετίες κατοχής, ξεριζωμού, καταπίεσης και δολοφονικών επεμβάσεων

        Η Χαμάς

Το 2006, η Χαμάς, μια σουνιτική ισλαμιστική μαχητική ομάδα, κέρδισε τις παλαιστινιακές βουλευτικές εκλογές και την ίδια χρονιά, ακολούθησαν μάχες μεταξύ Φατάχ (πολιτική πτέρυγα  της PLO) και Χαμάς. Το 2007, η Χαμάς πήρε το πάνω χέρι από τη Φατάχ σε μάχη για τη Γάζα (δείτε _Ριζοσπάστης Ενωμένοι όλοι εναντίον της "Χαμάς" -Η παλαιστινιακή και η ισραηλινή ηγεσία ενωμένες στη μάχη κατά των "τρομοκρατών" της "Χαμάς" - Έσπευσαν να βοηθήσουν και οι ΗΠΑ.... & Οξύνεται η ένοπλη αντιπαράθεση -

Διάλυση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, ανακοίνωσε ο πρόεδρος Αμπάς, απομάκρυνε τον πρωθυπουργό, ενώ η Γάζα κατέχεται από τη “Χαμάς” και η Δυτική Οχθη από τη “Φατάχ”)

Πολλές χώρες θεωρούν τη Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση, μια και έχει πραγματοποιήσει βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας και επανειλημμένα έχει ζητήσει την καταστροφή του Ισραήλ, αποτελώντας σήμερα οπλισμένο χέρι της Παλαιστίνης (βλ. Επιχείρηση “Cast Lead” _ Μόλυβδος Δεκ-2008, “Pillar of Defense” _Πυλώνας Άμυνας Νοέ-2012, “Protective Edge” _ Προστατευτική άκρη Ιούλ-2014 κά.

Τον Απρίλιο του 2014, η Χαμάς και η Φατάχ συμφώνησαν σε μια συμφωνία για μια ενιαία εθνική παλαιστινιακή κυβέρνηση.

Τρέχον “κράτος” της Παλαιστίνης

Οι Παλαιστίνιοι εξακολουθούν να αγωνίζονται για ένα κράτος που αναγνωρίζεται επίσημα από όλες τις χώρες.
Αν και οι Παλαιστίνιοι ζουν –διαχρονικά σε συγκεκριμένες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης σήμερα της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας, οι Ισραηλινοί, με την ευλογία της κυβέρνησής τους και τις πλάτες της “διεθνούς κοινότητας” (βλ ΗΠΑ ΕΕ κλπ. “πρόθυμοι”), συνεχίζουν να εγκαθίστανται σε περιοχές που βρίσκονται υπό τον παλαιστινιακό έλεγχο. Πολλές διεθνείς οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων κά θεωρούν τέτοιους οικισμούς παράνομους, ενώ τα σύνορα δεν είναι σαφώς καθορισμένα και οι συγκρούσεις συνεχίζουν να είναι ο κανόνας. Ένα σημαντικό ποσοστό Ισραηλινών αντιτίθενται στους εποικισμούς και ζητούν να βρεθούν ειρηνικοί τρόποι  για να επιλυθούν οι διαφορές τους με τους Παλαιστίνιους.

Τον Μάιο του 2017, οι ηγέτες της Χαμάς παρουσίασαν έγγραφο που πρότεινε τον σχηματισμό ενός παλαιστινιακού κράτους χρησιμοποιώντας τα καθορισμένα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, η “διεθνής κοινότητα” και η ισραηλινή κυβέρνηση απέρριψαν αμέσως το σχέδιο.

Τον Μάιο του 2018, ξέσπασαν νέες ταραχές όταν η πρεσβεία των ΗΠΑ μετεγκαταστάθηκε από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Κατανοώντας το ως ένα ακόμη σήμα της αμερικανικής υποστήριξης στο Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι απάντησαν με διαδηλώσεις στα σύνορα Γάζας-Ισραήλ, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με πραγματικά πυρά με αποτέλεσμα δεκάδες διαδηλωτές να χάσουν τη ζωή τους.

Για να φτάσουμε στο φετινό Οκτώβρη, όταν οι μαχητές της Χαμάς εξαπέλυσαν συντονισμένη επίθεση στο Ισραήλ, σκοτώνοντας εκατοντάδες Ισραηλινούς και με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου να κηρύξει πως «είμαστε σε πόλεμο», ξεκινώντας αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα, με αποτέλεσμα νέες εκατόμβες αμάχων Παλαιστίνιων.

Αναφαίρετο δικαίωμα
η δημιουργία
ανεξάρτητου κράτους

Θέμα παγκόσμιας σημασίας χαρακτήρισε το Παλαιστινιακό η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κατά τη συνέντευξη Τύπου (30-Οκτ-2000), από το βήμα της οποίας κάλεσε στην ανάπτυξη ευρύτερης συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό, εκφράζοντας τη δέσμευση πως το ΚΚΕ θα πρωτοστατήσει στην κατεύθυνση αυτή, έως ότου τα δίκαια αιτήματά του δικαιωθούν.

«Αναμφισβήτητα είναι πολύ δύσκολο, στα πλαίσια μιας συνέντευξης Τύπου, να δώσει κανείς όλες τις ανθρώπινες και πολιτικές εντυπώσεις από την επίσκεψή μας στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης - εγώ αυτό τον όρο θα χρησιμοποιήσω - είναι πολύ δύσκολο να δώσει τα συμπεράσματα», τόνισε ανοίγοντας τη συνέντευξή της η Αλέκα Παπαρήγα.

«Υποσχόμαστε - συνέχισε - ότι μετά απ' αυτή τη συνέντευξη θα δώσουμε συνέχεια με πάρα πολλούς τρόπους και από την εφημερίδα και τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτει το ΚΚΕ, αλλά και με κάθε τρόπο και θα θέλαμε να παρακαλέσουμε τους δημοσιογράφους να συντρέξουν σ' αυτό το έργο, όχι γιατί αφορά επίσκεψη του ΚΚΕ, όχι απ' αυτή τη σκοπιά, αλλά γιατί αφορά ένα θέμα που για μας (το Παλαιστινιακό) είναι θέμα παγκόσμιας σημασίας και οπωσδήποτε τοπικής».

             Χρειάζεται πολιτική υποστήριξη στους Παλαιστίνιους

Ακολούθως η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε: «Οσοι γεννηθήκαμε στη δεκαετία του '40, μετά τον πόλεμο, στη δεκαετία του '50, στη δεκαετία του '60 και μετά, οι περισσότεροι, τολμώ να πω, διαπαιδαγωγηθήκαμε με την ιδέα ότι οι Παλαιστίνιοι πρέπει να αποκτήσουν το δικό τους κράτος.

Το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας, ανεξάρτητα από πολιτικές τοποθετήσεις, ανεξάρτητα από τη στάση που κρατούσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις ή και οι ηγεσίες των κομμάτων, ένα μεγάλο μέρος του λαού, ανεξάρτητα σε πόσο βάθος ξέρει την πολιτική ουσία του προβλήματος, είχε τοποθετηθεί ενεργά με το μέρος του παλαιστινιακού λαού και δεν είναι τυχαίο ότι στη διάρκεια του ταξιδιού μας, το Έλληνας και Κύπριος σημαίνει φίλος, συνάδελφος, συναγωνιστής, σύντροφος. Και μόνο το να πεις ότι είσαι Ελληνας και Κύπριος, σημαίνει ότι είσαι μαζί τους.

Εμείς πιστεύουμε, ως Κόμμα, ότι το να σταθεί κανείς στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού σήμερα, δεν είναι μόνο ζήτημα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης. Είναι πολιτικό καθήκον. Είναι ζήτημα παγκόσμιας πολιτικής σημασίας. Είναι απαραίτητος και ο ανθρωπισμός και η βοήθεια που πρέπει να δώσουμε σ' αυτό το λαό.

Αλλά πάνω απ' όλα, αυτό που καταλάβαμε εμείς είναι ότι χρειάζεται συγκεκριμένη πολιτική υποστήριξη στο δίκαιο αίτημά τους. Αυτό χρειάζεται σήμερα ο παλαιστινιακός λαός».

Δύο σταθμοί στο Παλαιστινιακό

«Ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν δύο σταθμοί στην ιστορία του παλαιστινιακού λαού από πλευράς του εθνικού τους ζητήματος.

·       Είναι οι αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, οι οποίες πάρθηκαν κάτω από την πάλη και του ίδιου του λαού, αλλά και τη συμπαράσταση λαών και κυβερνήσεων, απ' τις σοσιαλιστικές χώρες, από τις αδέσμευτες χώρες, αλλά και άλλων κυβερνήσεων - στο παρελθόν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε σταθεί θετικά στο αίτημα του παλαιστινιακού λαού.

Κάτω απ' αυτή την πίεση, διαμορφώθηκαν αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που αναγνώριζαν το δικαίωμα να έχει το δικό του κράτος, την επιστροφή των προσφύγων και εν πάση περιπτώσει, ένα κράτος που θα μπορούσε να επιβιώσει. Και από εκεί και πέρα ήταν θέμα του παλαιστινιακού λαού πώς θα οργανώσει αυτό το κράτος, τι πολιτική κατεύθυνση και προσανατολισμό θα ακολουθήσει.

·       Υπάρχουν οι αποφάσεις του Οσλο, όπου ξέρουμε πολύ καλά ότι προβλήθηκαν πανηγυρικότατα σαν αποφάσεις που έκαναν ένα πρώτο βήμα για την επίλυση του Παλαιστινιακού. Δε θέλω να κάνω ιστορία. Εμείς πάντως είχαμε τότε τους φόβους και τις επιφυλάξεις μας, ότι αυτό το πρώτο βήμα που θεωρήθηκε, με το συσχετισμό δύναμης που υπήρχε, πιθανόν να έμενε στη μέση, αν όχι να υπήρχε και πισωγύρισμα.

Σήμερα, τα πράγματα εκεί που έχουν φτάσει οδηγούν και τις πολιτικές δυνάμεις που είδαμε στην Παλαιστίνη και τα μέτωπα και τον Πρόεδρο Γιασέρ Αραφάτ σε ένα συμπέρασμα, ότι το κλειδί για την επίλυση του Παλαιστινιακού είναι η εφαρμογή των αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, οι γνωστές αποφάσεις που τις χειροκροτήσαμε κάποτε όλοι και τις υποστηρίζαμε και με συνθήματα και με πανό στους δρόμους.

·       Το Οσλο, έτσι όπως προχώρησε, και ιδιαίτερα μετά το Καμπ Ντέιβιντ, δεν έχει ελπίδα, δε δίνει ελπίδες για τους Παλαιστινίους και δεν είναι τυχαίο ότι από πολλές πλευρές ακούσαμε, ότι πια έγινε μία νεκρή διαδικασία.

Δε θέλω να πω λεπτομέρειες, αρκεί - δεν ξέρω αν φαίνεται σ' αυτό το χάρτη - η πρόταση που έγινε από την κυβέρνηση του Ισραήλ, από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και από τις άλλες δυνάμεις που σιγοντάρουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ, η πρόταση στην ουσία που διαμορφώθηκε είναι να διαμορφωθεί ένα αυτόνομο παλαιστινιακό κράτος στα πλαίσια του Ισραήλ και έστω και ένα κράτος, το οποίο στην ουσία θα είναι τρία κομμάτια.

Προσπαθήσαμε σ' αυτό το χάρτη να ζωγραφίσουμε με πράσινο χρώμα τα τρία κομμάτια της Παλαιστίνης. Αυτή η Δυτική όχθη συν η Γάζα. Πρόκειται δηλαδή για ένα κράτος αυτόνομο ή περίπου αυτόνομο, καθ' όλα ανεξάρτητο, που απαρτίζεται από τρία μέρη, με ασυνέχεια μεταξύ τους.

Σαν να μιλάμε δηλαδή για τρία νησιά του Αιγαίου χωρίς καμία επικοινωνία μεταξύ τους, μέσα στο έδαφος του Ισραήλ. Αυτό δεν είναι κράτος. Δεν υπάρχει ενιαία αγορά. Ενιαίος γεωγραφικός χώρος. Ενιαία αγορά για να μπορέσει αυτό το κράτος να έχει υπόσταση».

Ζήσαμε κάτι παραπάνω από πρόκληση

«Η Παλαιστινιακή Αρχή έχει διαμορφώσει την πρόταση, με την οποία συμφωνούν και όλες οι πολιτικές δυνάμεις και αυτές ακόμα που δεν ήταν απ' την αρχή μέσα στο μέτωπο απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, με την οποία ζητούν να διαμορφωθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στο 22% των εδαφών που κάποτε ανήκαν στους Παλαιστίνιους.

Η κυβέρνηση του Ισραήλ και ο σύγχρονος δυτικός κόσμος, όπως συνηθίζεται να λέγεται, ζητά ή σιγοντάρει, απ' αυτό το 22%, το 34% να ανήκει στο Ισραήλ. Κι αυτό το 34% δεν είναι το 34%, είναι η καρδιά του κράτους, είναι η περιοχή εκείνη που έχει το νερό, η περιοχή εκείνη που έχει τα προϊόντα για να επιβιώσει αυτό το μικρό κράτος, αν του αναγνωρίσουν να γίνει κράτος.

Αυτό που ζήσαμε εκεί είναι κάτι παραπάνω από πρόκληση. Ειλικρινά ως Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας παρακολουθούμε πάρα πολλά χρόνια αυτό το θέμα και έχουμε, αν θέλετε, και συντρόφους απόλυτα εξειδικευμένους στην υπόθεση. Ομως είναι άλλο να το ξέρεις και άλλο να το βλέπεις.

Το Όσλο βεβαίως έμεινε στα χαρτιά. Αξιοποιήθηκε κυρίως όλη αυτή η διαδικασία τα χρόνια που ακολούθησαν για να προωθηθούν οι ισραηλινοί εποικισμοί. Στην ουσία, απ' αυτό το έδαφος που είχαν αναγνωρίσει στους Παλαιστινίους έχει καταπατήσει η ισραηλινή ηγεσία 600.000 στρέμματα με την προώθηση των εποικισμών.

Είχαμε ακούσει για τους εποικισμούς, έχουμε αρκετές φωτογραφίες που μπορείτε να τις δείτε. Μέσα στο αναγνωρισμένο από το Οσλο παλαιστινιακό έδαφος χτίζονται από το κράτος του Ισραήλ χωριά των 2.000 κατοίκων, γύρω γύρω τα αραβικά χωριά, πάνω ή κάτω, ανάλογα πού είναι αυτά τα χωριά. Αν είναι προς τα κάτω ξεκινάμε από την κορυφή του οροπεδίου και πάμε προς τα κάτω, αν είναι επάνω, τα περικυκλώνουν γύρω γύρω.

Και μιλάμε για ισραηλινούς οικισμούς κατοχής, που στην ουσία δεν κατοικούνται, είναι τυπικά χωριά. Υπολογίζουν ότι σε κάθε ένα απ' αυτά τα χωριά μπορούν να μείνουν 2.000 Ισραηλινοί. Αλλά ποιος θα πάει να ζήσει μέσα σε πετρώδεις περιοχές, στις οποίες στο κάτω κάτω δεν έχει γεννηθεί, δεν είναι το δικό του σπίτι;

Και όπου χτίζεται ένα τέτοιο χωριό, στήνεται και ένα στρατόπεδο του ισραηλινού στρατού, το οποίο προστατεύει τους 200 Ισραηλινούς που ζούνε εκεί από τους Παλαιστινίους, οι οποίοι δεν πρόκειται και δεν έχουν τα μέσα και ούτε θέλουν να τους κάνουν τίποτε.

Και πραγματικά η κατάσχεση της παλαιστινιακής γης είναι τρομερή. Πέρα από την τυπική κατάσχεση που γίνεται με την ίδρυση του χωριού, οι έποικοι, που συνήθως είναι έξαλλοι και πιστεύουμε ότι δεν εκφράζουν στο σύνολό του τον ισραηλινό λαό, παίρνουν στην πράξη το δικαίωμα να ξυλοκοπούν τους αγρότες Παλαιστινίους που πάνε να μαζέψουν τις ελιές τους.

Είναι σε περιοχή που υπάρχει ελιά. Η ελιά είναι μονοκαλλιέργεια εκεί στην ουσία και είναι το εισόδημα του Παλαιστίνιου αγρότη και είδαμε τραυματισμένους ανθρώπους, γυναίκες που τραυματίστηκαν, χτυπήθηκαν κατά τη διάρκεια της συγκομιδής της ελιάς».

Διπλασιάστηκαν οι εποικισμοί

«Μάλιστα, ο εποικισμός βεβαίως ξεκίνησε από το 1984 στην Ιεριχώ, στη Βηθλεέμ, στην Ιερουσαλήμ. Σήμερα, επί Μπάρακ μάλλον διπλασιάστηκαν οι έποικοι στη Δυτική Οχθη, τουλάχιστον 400 εποικισμοί υπάρχουν σήμερα στη Δυτική Οχθη, που προβλέπουν 200.000 εποίκους.

Έχουν κατασχεθεί από το '93 600.000 στρέμματα, δηλαδή μετά τη Συμφωνία του Οσλο. Στην Ιερουσαλήμ κατασχέθηκε 50% του εδάφους. Και κοιτάξτε μία σύγκριση:
Κάθε Παλαιστίνιος έχει δικαίωμα σε 50 κυβικά νερό το χρόνο!
Κάθε έποικος 1.450 κυβικά νερό το χρόνο! Και να πάρουμε το δεδομένο, ότι στη Λωρίδα της Γάζας τα 2/3 του νερού δεν είναι κατάλληλο για πόσιμο.

Στη διαδικασία του Οσλο, στην παραβίασή της προστέθηκε η στρατιωτική επίθεση του Ισραήλ στα τέλη του Σεπτέμβρη και ο οικονομικός αποκλεισμός. Ολοι έχουμε δει στην τηλεόραση του CNN αυτά που γίνονται στην Πράσινη Γραμμή, στα σημεία επαφής του ισραηλινού στρατού και των Παλαιστινίων και είναι σημεία επαφής που έχουν προωθηθεί ακόμα πιο βαθιά στο έδαφος το Παλαιστινιακό.

Ομως, δεν είναι μόνο αυτή η εικόνα που βλέπουμε με τους 150 νεκρούς στην παλαιστινιακή γη από τις επιθέσεις των Ισραηλινών. Είναι αυτός ο οικονομικός αποκλεισμός, ο οποίος κάθε μέρα γίνεται ακόμα και πιο έντονος και ο οποίος είναι αθέατος δυστυχώς από τα διεθνή δίκτυα της τηλεόρασης, αλλά ενδεχομένως και από τα ελληνικά, όσα πήγαν και όσα είναι εκεί, διότι οι Ισραηλινοί απαγορεύουν το πήγαινε-έλα των εμπορευμάτων και των φαρμάκων. Το 90% των συναλλαγών των Παλαιστινίων γίνεται μέσα από το Ισραήλ. Επομένως όσο σφίγγει ο αποκλεισμός αρχίζει η έλλειψη τροφίμων.

Το πιο τραγικό που ακούσαμε από τον Γ. Αραφάτ είναι, ότι αεροπλάνο της Τυνησίας που μετέφερε φάρμακα και το οποίο ήρθε να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Γάζας είναι αποκλεισμένο. Ούτε τα φάρμακα παρέδωσε, ούτε μπορεί να φύγει.

Οι ψαράδες στην παραλία της Γάζας δεν μπορούν να ψαρέψουν, διότι ο ισραηλινός στόλος, ισραηλινά πλοία, παρεμποδίζουν την αλιεία. Αλλά και ένα μεγάλο μέρος των ακτών της Γάζας έχει εποικιστεί και επομένως ο Παλαιστίνιος που θέλει να πάει προς τη θάλασσα προσκρούει σε τεράστιους τσιμεντόλιθους, ογκώδεις, που δεν μπορεί να προχωρήσει γιατί εκεί είναι ο ισραηλινός εποικισμός.

Σήμερα ο Παλαιστίνιος έχει 1.400$ το χρόνο εισόδημα και ο Ισραηλινός 18.000$. Τι είδους αυτονομία και ανεξαρτησία είναι αυτή, όπου οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να έχουν το δικό τους νόμισμα, δεν μπορούν να έχουν το δικό τους στρατό; Και δεν είναι οι λαστιχένιες σφαίρες που πέφτουν στα κορμιά των Παλαιστινίων, είναι τέτοια βλήματα. Δεν είναι απλές σφαίρες, γιατί μπορεί κανείς να ανεχθεί και τις λαστιχένιες σφαίρες».

Μίνιμουμ η πολιτική υποστήριξη

«Εμείς θεωρούμε ότι το κοινό αίτημα που αναπτύσσεται σήμερα στην Παλαιστίνη είναι το ρεαλιστικό και το μίνιμουμ, θα λέγαμε, της πολιτικής υποστήριξης και αλληλεγγύης. Δηλαδή να διαμορφωθεί μία νέα βάση συνομιλιών, που στην ουσία είναι η παλιά, η βάση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Να σταματήσει πια αυτό που το βλέπουμε και σαν εικόνα, ο κ. Κλίντον, δηλαδή οι Ηνωμένες Πολιτείες, να εμφανίζονται ως διαμεσολαβητές και διαιτητές ανάμεσα στο Ισραήλ και στην Παλαιστινιακή Αρχή, και πρέπει όλη αυτή η υπόθεση να τεθεί στα πλαίσια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών χωρίς να έχουμε αυταπάτες, ότι ο σημερινός Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών είναι ο χτεσινός και ο προχτεσινός. Παρ' όλα αυτά είναι η μόνη ρεαλιστική βάση που μπορεί να τεθεί.

Και όσο γίνεται περισσότερες κυβερνήσεις και κράτη να πάρουν μέρος σ' αυτή τη διαδικασία, όχι με τη λογική όλοι φταίνε ή φταίνε και οι δυο πλευρές, όχι με τη λογική προς τους Παλαιστινίους, συμβιβαστείτε κάπου, αλλά με τη λογική της απαρέγκλιτης εφαρμογής των αρχών των Ηνωμένων Εθνών. Και το παλαιστινιακό κράτος να είναι ένα κανονικό κράτος όπως όλα τα άλλα.

Θεωρούμε όμως ότι οι κυβερνήσεις δε θα κρατήσουν τη συνεπή στάση, οι περισσότερες, άλλωστε, είχαν την ευκαιρία να το κάνουν και τώρα ή αν υπάρχει περίπτωση να κρατήσουν μία συνεπή στάση ή εποικοδομητική για το Παλαιστινιακό αυτό μπορεί να γίνει αν σε κάθε χώρα γνήσιες μη κυβερνητικές οργανώσεις, κινήματα, οι λαοί, οργανώσουν κατά χώρα, αλλά ενδεχομένως και σε διεθνή συνάντηση και περιφερειακή, οργανώσουν τέτοια πολιτική αλληλεγγύης, που οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Αν θέλετε, όπως οι διαδηλώσεις στις αραβικές χώρες έφεραν μια αραβική Διάσκεψη που εν πάση περιπτώσει στάθηκε στο πλευρό των Παλαιστινίων, και μιλάμε για κυβερνήσεις αντιδραστικές ορισμένες απ' αυτές, που αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν στην πίεση εκατομμυρίων Αράβων, έτσι και στην Ευρώπη οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να επιβάλουν στις κυβερνήσεις τους την πολιτική αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και πέρα από την πολιτική και τρόφιμα και φάρμακα.

Θέλουμε να απευθυνθούμε και απ' αυτό το βήμα, αλλά θα το κάνουμε και πιο επίσημο και προς την ελληνική κυβέρνηση, αν θέλει μπορεί να βοηθήσει, όχι κάνοντας την ουδέτερη κυβέρνηση, όχι λέγοντας ότι και οι δυο πλευρές πρέπει να τα βρουν στο θέμα, αλλά παίρνοντας τη μία και μόνη στάση που είχαν προηγούμενα οι ελληνικές κυβερνήσεις, το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση και στη δημιουργία κράτους».

Ανάγκη να μάθει ο κόσμος τι γίνεται εκεί

«Μπορεί να βοηθήσει, να διευκολύνει, καραβάνια αλληλεγγύης -να το πω έτσι - οργανώσεις αλληλεγγύης, να μεταφέρουμε τρόφιμα, φάρμακα και ό,τι άλλο χρειάζεται. Αλλά αυτά για να γίνουν πρέπει να υπάρχει η διέλευση. Εμείς δε θα πηγαίναμε στη Γάζα, αν δεν πηγαίναμε ως διπλωματική αποστολή. Δεν περνάει κανείς.

Οι άνθρωποι ζητάνε αλεξίσφαιρα γιλέκα για τους γιατρούς, γι' αυτούς που παίρνουν τους τραυματίες, διότι δε σκοτώνονται μόνον οι άνθρωποι, αλλά και οι οδηγοί των ασθενοφόρων. 30 ασθενοφόρα έχουν καταστραφεί, 15 οδηγοί και τραυματιοφορείς έχουν σκοτωθεί.

• Θυμάστε εκείνη την εικόνα στην τηλεόραση που έγινε παγκόσμια. Το παιδάκι που χάνει τη ζωή του τραυματισμένο στην αγκαλιά του πατέρα του. Δε φάνηκε όμως ότι σκοτώθηκαν και οι οδηγοί του ασθενοφόρου που προσπάθησαν να πάνε να πάρουν το παιδάκι.
• Επομένως, οι άνθρωποι χρειάζονται όχι για πόλεμο, χρειάζονται για την άμυνά τους, για να σώζουν τους τραυματισμένους που τους ανήκουν, χρειάζονται τέτοια βοήθεια. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει από τις εθελοντικές οργανώσεις των απλών ανθρώπων, αλλά χρειάζεται εδώ και κράτη και κυβερνήσεις να διαθέσουν ασθενοφόρα και να πάνε εκεί. Διότι πώς θα πάνε τα ασθενοφόρα;
• Πέρα βέβαια από το κύριο, που είναι να σταματήσει ο πόλεμος, και θα σταματήσει μόνο όταν αναγνωριστεί το δικαίωμα στον παλαιστινιακό λαό. Κατ' αρχήν εμείς σε καμία περίπτωση δε θέλουμε να έχουμε το μονοπώλιο της αλληλεγγύης και δεν το έχουμε. Πιο αθόρυβα θα πέρναγε το ταξίδι μας, αν δεν ήταν ανάγκη για τον παλαιστινιακό λαό να μάθει όλος ο κόσμος τι γίνεται εκεί.

Θεωρούμε ότι πρέπει να ακολουθήσουν αντιπροσωπείες κομμάτων, οργανώσεων, κινημάτων και αυτό που έχει σημασία είναι η ευρύτατη συσπείρωση. Εμείς πιστεύουμε ότι και άνθρωποι συντηρητικοί, που ίσως δεν τους έλκει η Ιντιφάντα, μπορούν να τοποθετηθούν με τη μεριά του δίκαιου, βλέποντας έστω τις αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

• Δε χρειάζεται να είναι κανείς βαθύτατα αντιιμπεριαλιστής και αντικαπιταλιστής όπως είμαστε εμείς, για να τοποθετηθεί με το διεθνές δίκαιο. 
• Οχι το νέο διεθνές δίκαιο που κατασκευάζεται, αλλά το διεθνές δίκαιο που κατακτήθηκε και με αμοιβαίες υποχωρήσεις και με υποχωρήσεις των Παλαιστινίων τα προηγούμενα χρόνια.

Πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχουν καραβάνια αλληλεγγύης, να υπάρχουν συναντήσεις στην Ελλάδα, ευρύτερη συσπείρωση και συμπαράσταση στην Ελλάδα, διεθνής συσπείρωση και συμπαράταξη για να σταματήσει αυτό το μακελειό. Είναι κλειδί για την ειρήνη. Η Ιντιφάντα δεν μπορεί να σταματήσει αν ο παλαιστινιακός λαός δεν αποκτήσει την πραγματική του ανεξαρτησία, το δικό του κράτος».

Δίκαιος πολιτικός αγώνας για ανεξαρτησία

«Πρέπει επίσης να σας πω ότι είχαμε σημαντική συνάντηση, πέρα από τον Γιασέρ Αραφάτ και τις άλλες δυνάμεις στην Παλαιστίνη, και με το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ, το οποίο είναι ένα κόμμα που δρα στο στόμα του λύκου.

• Εχει διεθνιστική θέση, θέση ευθυγραμμισμένη με τις δυνάμεις της Παλαιστίνης, υποστηρίζει την ανεξαρτησία της Παλαιστίνης, την εφαρμογή των αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, δρα μέσα σε ένα ευρύτερο κίνημα συμπαράστασης της Παλαιστίνης, αλλά Παλαιστίνιοι δολοφονούνται και μέσα στο Τελ Αβίβ.
• Δεκατρείς νεκροί αυτή τη στιγμή, τις τελευταίες μέρες, μετά την Ιντιφάντα, υπάρχουν στο Τελ Αβίβ από κινητοποιήσεις, που γίνονται και δολοφονίες. Υπάρχουν γονείς που ζητούν να σταματήσει ο πόλεμος, Ισραηλινοί, τα παιδιά τους να τουφεκίζουν τους Παλαιστίνιους εν ψυχρώ.
• Υπάρχει ένα τέτοιο κίνημα, αλλά αυτό το κίνημα μέσα σ' αυτή την πλήρη δεξιά στροφή που υπάρχει στο Ισραήλ έχει και τις δυσκολίες του, διότι δυστυχώς υπάρχει μία συμπαράταξη του εργατικού κ. Μπάρακ, του σοσιαλιστή, με τις πιο ακραίες δεξιές δυνάμεις.

Ολοκληρώνω, λέγοντας πως αυτός ο πόλεμος είναι πόλεμος πολιτικός, απ' την πλευρά των Παλαιστινίων είναι πολιτικός αγώνας για την ανεξαρτησία. Δεν έχει να κάνει ούτε με θρησκευτικές διαμάχες, ούτε με θρησκευτικούς φανατισμούς. Στην Παλαιστίνη οι μουσουλμάνοι και οι χριστιανοί παλεύουν ενωμένοι και με κοινό αίτημα την ανεξαρτησία».

Κι ένα παράδειγμα ειρηνικής συμβίωσης

«Μια κουβέντα ακόμη. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισραήλ διάλεξε να κάνει τη συνάντηση μαζί μας σε ένα χωριό που έχει γίνει 50 χιλιόμετρα έξω από την Ιερουσαλήμ, βεβαίως στο έδαφος του Ισραήλ, όπου αυτό το χωριό δημιουργήθηκε εθελοντικά από παλαιστινιακές και εβραϊκές οικογένειες. Ζουν 50-50%.

Αυτή τη στιγμή κατοικείται από 60 οικογένειες, με κοινό σχολείο, διδάσκονται και οι δύο γλώσσες, ζουν αρμονικά, πάλεψαν για την αναγνώριση του σχολείου, δεν τους επιδοτεί η κυβέρνηση και τώρα παίρνει μέτρα για να κλείσει το σχολείο, ούτως ώστε να μην υπάρχει αυτό το πρότυπο χωριό που είναι η συμβίωση των δύο λαών.

Και έχουμε και σχετική φωτογραφία που είναι εξαιρετικά συγκινητική. Είναι μια πλευρά της φωτογραφίας που δείχνει αυτό το χωριό (ίσως η φωτογραφία να μην είναι η πιο χαρακτηριστική. Ελπίζω να υπάρχουν και άλλες), που ζουν μαζί και θέλω ακριβώς να το φέρω σαν παράδειγμα, ότι οι δυο λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους και μπορούν να ζουν σαν δύο κράτη γειτονικά, απόλυτα ειρηνικά και μέσα στο Ισραήλ εκεί που υπάρχουν Παλαιστίνιοι να ζήσουν μαζί με τους Ισραηλινούς σε απόλυτη σύμπνοια».

2014
Παρέμβαση βουλευτών και ευρωβουλευτών του ΚΚΕ για τις επιθέσεις του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ _όλοι πλην ΚΚΕ:
“Κοινές αξίες και συμφέροντα”
με το κράτος — δολοφόνο…

Όλα τα αστικά κόμματα και επιτελεία, σε ευρωΝΑΤΟική ευθυγράμμιση, στήνουν στο απόσπασμα το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να παλεύει ενάντια στην ισραηλινή κατοχή. Και πώς αλλιώς, εφόσον σταθερά και συστηματικά εδώ και περίπου μια δεκαετία έχτισαν στενή «στρατηγική συνεργασία» με το κράτος - δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού, όλα τα κυβερνητικά σχήματα όπου μετείχαν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, από κοινού με διάφορα αποκόμματα ΑΝΕΛ, ΛΑ.Ο.Σ., ΔΗΜΑΡ, και άλλους.

Από τη συνάντηση Νετανιάχου - Μητσοτάκη τον Σεπτέμβρη

Η συνεργασία αυτή έχει εξελιχθεί με τον χρόνο σε τέτοιο σημείο ώστε το ελληνικό ΥΠΕΞ να αναφέρει επισήμως ότι «η εμβάθυνση των σχέσεων Ελλάδος - Ισραήλ βασίζεται στις σημαντικές δυνατότητες αμοιβαίως επωφελούς συνεργασίας σε σειρά τομέων, όπως η οικονομία, η άμυνα, το εμπόριο, ο τουρισμός, οι επενδύσεις, η αγροτική ανάπτυξη, η τεχνολογία, η ενέργεια, το περιβάλλον, η ναυτιλία και η εκπαίδευση».

Χαρακτηρίζει, δε, το Ανώτατο Υπουργικό Συμβούλιο Συνεργασίας «θεσμικό επιστέγασμα της άριστης συνεργασίας» μεταξύ των δύο χωρών, ενώ σημειώνει ότι πολιτικές διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο υπουργείων διεξάγονται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Άλλωστε, σύμφωνα και με την πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα, «οι ελληνο-ισραηλινές σχέσεις διανύουν μια χρυσή περίοδο καθώς η Αθήνα και η Ιερουσαλήμ έχουν σφυρηλατήσει έναν νέο στρατηγικό συνεταιρισμό», συνεταιρισμός που εκδηλώνεται και σε στρατιωτικό επίπεδο με πολυάριθμες κοινές ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις σε όλα τα πεδία επιχειρήσεων.

Διόλου τυχαία, κάθε χρόνο «τρέχει» «Πρόγραμμα Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ» («Defence Cooperation Program»). Αυτό που αναπτύσσεται για φέτος περιλαμβάνει 58 δραστηριότητες, εκ των οποίων 25 ασκήσεις, 15 εκπαιδεύσεις και 18 λοιπές δράσεις που θα λάβουν χώρα και στις δύο χώρες, και αφορούν μεταξύ άλλων σε:

Συμμετοχή σε διακλαδικές ασκήσεις, όπως και σε αντίστοιχες των επιμέρους Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Συνεκπαιδεύσεις Ειδικών Δυνάμεων - Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων. Συμμετοχή εκπαιδευομένων σε εθνικές - διακλαδικές σχολές και πολυεθνικά σχολεία, καθώς και σε σεμινάρια. Επιτελικές συναντήσεις και συνομιλίες σε θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος. Συνεκπαιδεύσεις σε αντικείμενα Διαχείρισης Κρίσεων, Ηλεκτρονικού Πολέμου, καθώς και Ερευνας και Διάσωσης.

«Η υπογραφή του εν λόγω Προγράμματος επιβεβαιώνει την ήδη στενή στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας και Ισραήλ και εμβαθύνει περαιτέρω τους ισχυρούς δεσμούς των Ενόπλων Δυνάμεών τους, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του ρόλου που διαδραματίζουν οι δύο χώρες για την εξασφάλιση της σταθερότητας και της ασφάλειας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και πέραν αυτής», τονίζουν σχετικά από το ΓΕΕΘΑ, επιβεβαιώνοντας την ελληνική συμβολή στην όξυνση των ικανοτήτων των Ισραηλινών φονιάδων, απέναντι στον λαό της Παλαιστίνης και συνολικά στους λαούς της περιοχής.

Υπό αμερικανική "ομπρέλα"

Στο μεταξύ, πριν από 8 χρόνια έστησαν ένα «τριμερές φόρουμ» με συμμετοχή και της Λευκωσίας, διασυνδέοντάς το στην πορεία και με τις ΗΠΑ (σχήμα 3+1) και τα σχέδιά τους στην περιοχή, εξ ου και στην 6η Τριμερή Σύνοδο Κορυφής του (20/3/2019 στην Ιερουσαλήμ με συμμετοχή του τότε πρωθυπουργού, προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα) μετείχε και ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο.

Κατέληξαν τότε σε Κοινή Διακήρυξη των τεσσάρων μερών, όπου τονιζόταν ότι συναντήθηκαν «για να επιβεβαιώσουν την κοινή τους δέσμευση για προώθηση της ειρήνης, της σταθερότητας, της ασφάλειας και της ευημερίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου», με το περιεχόμενο βέβαια που οι ιμπεριαλιστές δίνουν σε αυτές τις έννοιες.

Παραπέρα, στη Διακήρυξη τονίζεται ότι «ο υπουργός Εξωτερικών Πομπέο υπογράμμισε την υποστήριξη των ΗΠΑ για τον τριμερή μηχανισμό που θέσπισαν το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος, επισημαίνοντας τη σημασία της αυξημένης συνεργασίας», ενώ «οι ηγέτες συμφώνησαν να αυξήσουν την περιφερειακή συνεργασία. για την υποστήριξη της ενεργειακής ανεξαρτησίας και της ασφάλειας, και να αμυνθούν ενάντια στις εξωτερικές κακόβουλες επιρροές στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή», παραπέμποντας στις κλιμακούμενες κόντρες με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για την επιρροή στην περιοχή και τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Αλλωστε, σε αυτό το φόντο, τα τέσσερα μέρη «εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για τα πρόσφατα ευρήματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο και τις δυνατότητες να συμβάλουν στην ενεργειακή ασφάλεια και διαφοροποίηση».

Περιττό να πούμε ότι σε αυτήν την πορεία τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα πήραν οι ΝΔ και Μητσοτάκης. Οι επαφές και συναντήσεις συνεχίστηκαν, και η πιο πρόσφατη, 9η Τριμερής Σύνοδος Κορυφής έγινε στη Λευκωσία στις 4/9/23 με τη συμμετοχή του Ελληνα πρωθυπουργού και των Νετανιάχου και Χριστοδουλίδη, οπότε και επιβεβαίωσαν τα σχέδια για αξιοποίηση της τριμερούς ως οχήματος για ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή με ΝΑΤΟικό πατρόν και αντάλλαγμα «απτά παραδοτέα» στην Ενέργεια και αλλού.

Ήταν ενδεικτική η Κοινή Δήλωση που εκδόθηκε μετά τη συνάντηση, όπου ρητά τονίζεται: «Επαναβεβαιώσαμε τη δέσμευσή μας να συνεχίσουμε να ενισχύουμε τη δυναμική συνεργασία της πλατφόρμας της τριμερούς μας εταιρικής σχέσης. Η δέσμευσή μας αντανακλά τις κοινές μας αξίες και τα συνεχώς αυξανόμενα κοινά μας συμφέροντα». Επίσης, «επαναβεβαιώσαμε τον στόχο μας να προωθήσουμε τις συνεργασίες σε βασικούς τομείς, όπως η ενέργεια, η άμυνα, η αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών» κ.λπ.

Προστίθεται: «Επαναβεβαιώσαμε επίσης την αξία του σχήματος 3+1 με τις ΗΠΑ, το οποίο μπορεί να προσφέρει απτά παραδοτέα, μεταξύ άλλων, στους τομείς της ενέργειας, της οικονομίας, της δράσης για το κλίμα, της ετοιμότητας για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας».

Στο μεταξύ, επιβεβαιώνοντας ότι στον κόσμο του κεφαλαίου κάθε συμβιβασμός τους είναι πρόσκαιρος καθώς εμπεριέχει τον σπόρο της επόμενης αντιπαράθεσης, ισχυρίζονταν ότι «η ενίσχυση και η διεύρυνση του κύκλου της ειρήνης μεταξύ του Ισραήλ και του αραβικού κόσμου, πράγμα αδιανόητο μόλις πριν από λίγα χρόνια, υπόσχεται μια πιο ασφαλή και ευημερούσα περιοχή»... Με τις εξελίξεις να δείχνουν πόση αξία πρέπει να δίνει ο λαός στις διακηρύξεις αυτές.

Ευρεία ανταλλαγή πληροφοριών

Εξάλλου, αποσιωπώντας την πολύχρονη κατοχή της Παλαιστίνης από το ισραηλινό κράτος, με τις πλάτες των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους, διαγράφοντας μονοκοντυλιά τον άγριο πόλεμο που διεξάγεται σε βάρος των Παλαιστινίων και τα συνεχώς εντεινόμενα εγκλήματα των κατοχικών δυνάμεων, δεν παρέλειψαν να καταδικάσουν «σταθερά και απερίφραστα όλες τις μορφές τρομοκρατίας, καθώς και την υποκίνηση σε βία και μίσος».

Επιπλέον, κάλεσαν «τους περιφερειακούς εταίρους μας και την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα να εντείνουν τις προσπάθειες για τον περιορισμό της τρομοκρατίας και να καταστήσουν υπόλογους όλους τους φορείς που την προωθούν και την υποστηρίζουν».

Στο φόντο μάλιστα τέτοιων επεισοδίων τότε, ανέφεραν ότι «οι πρόσφατες τρομοκρατικές συνωμοσίες κατά ισραηλινών και εβραϊκών στόχων ενθαρρύνθηκαν από ξένους παράγοντες που αποσκοπούν στην αποσταθεροποίηση της περιοχής. Αυτές οι κακόβουλες απόπειρες αποτράπηκαν χάρη στις ελληνικές και κυπριακές αρχές και κατέδειξαν την κοινή απειλή της τρομοκρατίας και τη σημασία της στενής μας συνεργασίας στον αγώνα εναντίον της».

Η επισήμανση παραπέμπει ευθέως σε παρακολουθήσεις και ανταλλαγή πληροφοριών από τις αρμόδιες υπηρεσίες των τριών χωρών. Διόλου τυχαία, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Π. Μαρινάκης, επιβεβαιώνοντας εμμέσως ότι οι ελληνικές αρχές παρακολουθούν μετανάστες που εκδηλώθηκαν υπέρ της παλαιστινιακής αντίδρασης, όπως εκφράστηκε τις τελευταίες μέρες, σε σχετική ερώτηση τη Δευτέρα στην ενημέρωση των δημοσιογράφων, απάντησε: «Είναι αυτονόητο και συμβαίνει, και προφανώς με πολύ αυξημένο τρόπο, ότι οι αρμόδιες αρχές και στη χώρα μας, όλες οι Υπηρεσίες, κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν σε όλα τα επίπεδα». Παρουσίασε, άλλωστε, ως «δεδομένο ότι αυτό που πρέπει να κάνει ο καθένας, ο οποίος έχει τη σχετική αρμοδιότητα, το κάνει, λόγω και των τελευταίων γεγονότων».

Αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό

Με μαζικές εξορμήσεις Οργανώσεις Λάρισας της ΚΝΕ κάλεσαν χτες το απόγευμα τον λαό και τη νεολαία της πόλης να δυναμώσουν την αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στη σφαγή που διεξάγει το κράτος - δολοφόνος Ισραήλ στη Γάζα με την ανοχή των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ. Πανό που ανάρτησαν τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ στη Λάρισα, χαρακτηριστικά γράφει: «Αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης. Με τους λαούς, όχι με τα κράτη - δολοφόνους. Αυτή είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας».

Αφίσα αλληλεγγύης από την ΕΕΔΥΕ

Αφίσα για την αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης, κυκλοφόρησε η Ελληνική Επιτροπή για την Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, καλώντας παράλληλα να μην υπάρξει καμία συμμετοχή της Ελλάδας στη σφαγή στη Γάζα. Στην ανακοίνωσή της σημειώνει ότι «Η ΕΕΔΥΕ, οι αγωνιστές του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος εκφράζουμε την αμέριστη διεθνιστική μας αλληλεγγύη στον πολύπαθο λαό της Παλαιστίνης και στο δικαίωμά του να υπερασπίζεται τη χώρα του από την ξένη κατοχή! Στεκόμαστε στο πλευρό του και δυναμώνουμε τον αγώνα μας για: Να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή. Τη δημιουργία ενιαίου ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα σύνορα του 1967, με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του. Το δικαίωμα επιστροφής όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές».

Την αλληλεγγύη και την αμέριστη στήριξή τους στον δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης εκφράζουν σε ανακοινώσεις τους η Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Πέλλας και η Α' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης.

Παράλληλα, γιγαντοπανό αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό ανάρτησαν στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ φοιτητικοί σύλλογοι του Ιδρύματος, ενώ σε ανακοίνωσή τους οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Μαθηματικού, Φυσικού, ΠΤΔΕ, Δασολογίας και Οδοντιατρικής ξεκαθαρίζουν πως «Τρομοκράτες είναι αυτοί που σπέρνουν τον θάνατο και τον ξεριζωμό, όχι οι λαοί που παλεύουν για το δίκιο τους».

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
🆘   Η φρεγάτα ΨΑΡΑ
σε ΝΑΤΟική αποστολή στη φωτιά του πολέμου

• Σε «διαρκή επαγρύπνηση και αυξημένη επιχειρησιακή ετοιμότητα» και η φρεγάτα ΑΙΓΑΙΟΝ
• ΚΥΣΕΑ σήμερα για την παραπέρα εμπλοκή

Από το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη

Επιβεβαιώνεται το χτεσινό πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» ότι πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού είναι ανεπτυγμένο στην Ανατολική Μεσόγειο, μια ανάσα από τη φωτιά του πολέμου στην Παλαιστίνη, όπου η κυβέρνηση βάζει πλάτη στις επιχειρήσεις των Ισραηλινών μακελάρηδων.

Συγκεκριμένα, μετά τον σάλο που προκλήθηκε από τη διαρροή τέτοιων πληροφοριών, στρατιωτικές πηγές έσπευσαν από νωρίς χτες το πρωί να θολώσουν τα νερά διατεινόμενες ότι: «Aπό την Τρίτη 10 Οκτωβρίου και για αρχικό διάστημα περίπου 30 ημερών, η φρεγάτα ΨΑΡΑ του Πολεμικού Ναυτικού εντάχθηκε στη Μόνιμη Συμμαχική Ναυτική Δύναμη 2 (Standing NATO Maritime Group Τwo - SNMG2), σύμφωνα με τον υφιστάμενο προγραμματισμό. Στο επόμενο χρονικό διάστημα είναι προγραμματισμένη η συμμετοχή της SNMG2 σε ασκήσεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Μέχρι τώρα δεν έχει υποβληθεί αίτημα για συνοδεία του USS GERALD R. FORD από τη SNMG2». Από την ίδια τη Διοίκηση Ναυτικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ (MARCOM) τονίζεται σχετικά ότι τα πλοία της SNMG2 θα ολοκληρώσουν στην Ανατολική Μεσόγειο «μια εντατική περίοδο συνδυαστικής εκπαίδευσης και επιχειρήσεων».

Τι δεν λένε: Η ελληνική φρεγάτα (με πλήρωμα και ομάδα ασφαλείας συνολικά πάνω από 200 άτομα) ήταν ήδη στην περιοχή, ενταγμένη στην με καπέλο ΟΗΕ επιχείρηση UNIFIL (United Nations Interim Force In Lebanon), η οποία επισήμως από το 2006 «επιβλέπει» την τήρηση της λεγόμενης Συμφωνίας του Λιβάνου. Στην ουσία επιτηρεί τον αποκλεισμό του Λιβάνου με πρόσχημα να μην περάσουν όπλα στην οργάνωση «Χεζμπολάχ», άρα έτσι κι αλλιώς βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων. Η παράλληλη ένταξή της και στην SNMG2 έρχεται ως «διπλή αποστολή», συνήθης τακτική πλέον στο Πολεμικό Ναυτικό τα τελευταία χρόνια, όπου εξουθενωμένα πληρώματα σε παλαιά πλοία καλούνται να διεκπεραιώσουν όλο και περισσότερες αποστολές στον ευρωατλαντικό καταμερισμό, πολύ πέρα από τις ελληνικές θάλασσες.

Επίσης: Στην κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία αλλά πλέον και στην Παλαιστίνη η SNMG2 έχει ενισχυθεί σε πλοία και προσωπικό, ώστε από 4 - 5 πλοία που αριθμούσε η σύνθεσή της μέχρι πρότινος, τώρα εκτοξεύτηκε στα 1.500 άτομα ως προσωπικό και 7 πλοία (τα HMS «Duncan» από Βρετανία, ESPS «Mendez Nunez» και ESPS «Patino» από Ισπανία, ITS «Margottini» από Ιταλία, FS «Surcouf» από Γαλλία, TCG «Yavuz» από Τουρκία και FGS «Frankfurt Am Main« από Γερμανία) συν τα ΨΑΡΑ, συν όποια άλλα πλοία σπεύσουν, με πρόσχημα «προγραμματισμένες ασκήσεις», να ενταχθούν στη δύναμη της SNMG2. Η τεράστια δύναμη πυρός που συγκεντρώνει το ΝΑΤΟ στην περιοχή δεν είναι επειδή δεν έβρισκε αλλού να κάνει ασκήσεις, αλλά ακριβώς στρέφει τις μπούκες των κανονιών στην Παλαιστίνη και συνολικά στην περιοχή όπου συγκρούεται με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα μπαίνοντας και στο στόχαστρό τους.

Ακόμα: Σε ό,τι αφορά τη συνοδεία του θηριώδους αμερικανικού αεροπλανοφόρου, είναι φανερό από τις διαρροές της κυβέρνησης πως αν υπάρξει σχετικό αίτημα, είναι έτοιμη... από χτες να ανάψει το πράσινο φως. Ενώ μόνο οργή προκαλούν οι αστείες δικαιολογίες που επιστρατεύουν οι ίδιες πηγές κατ' εντολή της κυβέρνησης ότι είναι τέτοια η ισχύς της ομάδας συνοδείας του αεροπλανοφόρου (το καταδρομικό «USS Normandy» και τα αντιτορπιλικά «USS Thomas Hudner», «USS Ramage», «USS Carney» και «USS Roosevelt») που δεν χρειάζεται συνοδεία από ελληνικό πλοίο. Παρακάμπτουν το γεγονός ότι και άλλες φορές στο παρελθόν με τέτοια ισχυρή συνοδεία εμφανίστηκαν αμερικανικά αεροπλανοφόρα στην Ανατολική Μεσόγειο, ωστόσο οι ελληνικές κυβερνήσεις έσπευδαν κάθε φορά να δεσμεύσουν πλάι τους φρεγάτες ή/και υποβρύχια, επιδιώκοντας ολοένα και πιο ενεργό ρόλο στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό.

Εξάλλου, καθώς όλη η λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου βράζει από την ένταση των ανταγωνισμών δόθηκαν οδηγίες και κατευθύνσεις για «διαρκή επαγρύπνηση και αυξημένη επιχειρησιακή ετοιμότητα», όπως λέγεται αρμοδίως, και σε άλλη ελληνική φρεγάτα που πλέει στα ανοιχτά επικίνδυνης ζώνης, συγκεκριμένα στην ΑΙΓΑΙΟΝ, που επίσης επιχειρεί στην Ανατολική Μεσόγειο στο πλαίσιο της επιχείρησης της ΕΕ «IRINI», η οποία επισήμως «τρέχει» για την τήρηση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στη Λιβύη.

Σιγή ασυρμάτου και για τον ρόλο της Σούδας

Τέλος, η κυβέρνηση στις «διαρροές» της δεν λέει κουβέντα για τον ρόλο της Σούδας στην υποστήριξη της όλης ανάπτυξης, ενώ πυκνώνουν πληροφορίες για κινητικότητα στη βάση, που μετά βεβαιότητος θα κληθεί να υποστηρίξει τις δύο αρμάδες (τόσο του αεροπλανοφόρου, όσο και της SNMG2) με πυρομαχικά και άλλα εφόδια.

Διόλου τυχαία στη Σούδα κατέπλευσε χτες δεξαμενόπλοιο για να γεμίσει τις εκεί αποθήκες καυσίμων, ενώ έτσι κι αλλιώς πάνω και στη στρατηγική σύμπλευση των αστικών πολιτικών κομμάτων τα ΝΑΤΟικά πλοία «αξιοποιούν» ολόκληρη τη χώρα ως αγκυροβόλιο. Π.χ., τον Αύγουστο κατέπλευσε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης το προαναφερόμενο, ενταγμένο ακριβώς στην SNMG2, γερμανικό πλοίο γενικής υποστήριξης «Frankfurt am Main», το οποίο ξεφόρτωσε κοντέινερ με πολεμικό υλικό, προκειμένου στη συνέχεια να μεταφερθεί οδικώς στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα έδεσε και στη Σούδα.

Θυμίζουμε άλλωστε ότι το «διαμάντι στο στέμμα» των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων σε όλη την Ελλάδα διαδραμάτισε κομβικό ρόλο σε όλες τις προηγούμενες επεμβάσεις των ΗΠΑ στην περιοχή, όπως και πρόσφατα πάλι στη Συρία, με τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς να διαβεβαιώνουν πως χωρίς αυτή θα ήταν αδύνατες οι επεμβάσεις σε όλη την περιοχή.

Όλο αυτό το διάστημα άλλωστε η βάση αποτελεί ορμητήριο κατασκοπευτικών και άλλων αεροπλάνων των ΗΠΑ στην περιοχή, όπως και στον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ με τις υποδομές, τα ραντάρ κ.τ.λ. αποτελεί και το βασικό «μάτι» των ΗΠΑ στην επίμαχη ζώνη, μπαίνοντας αντίστοιχα και στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Παράλληλα, στο πλαίσιο και των προβλέψεων της «ανανεωμένης» Συμφωνίας για τις Βάσεις (οι διαπραγματεύσεις για το περιεχόμενό της ξεκίνησαν επί ΣΥΡΙΖΑ και ολοκληρώθηκαν επί ΝΔ), στη βάση έχουν επεκταθεί παραπέρα υποδομές και δυνατότητες, με πολύ περισσότερα αεροσκάφη των Αμερικανών και άλλων «εταίρων» να μετασταθμεύουν εκεί «με το δάχτυλο στη σκανδάλη», χώρια τη συνεχή υποστήριξη των ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ που επιχειρούν στην περιοχή, και το «μοναδικό σε όλη τη Μεσόγειο» κρηπίδωμα Κ-14 ικανό να φιλοξενήσει αεροπλανοφόρο.

Στο μεταξύ, ο πρωθυπουργός συγκαλεί σήμερα εκτάκτως το ΚΥΣΕΑ. Κατά πληροφορίες, αντικείμενο της συνεδρίασης θα είναι ο συντονισμός ενεργειών και η αξιολόγηση της κατάστασης στο Ισραήλ και τη Λωρίδα της Γάζας, καθώς και η εκτίμηση πιθανών επιπτώσεων για την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή, στην πραγματικότητα τα επόμενα βήμα της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

ΙΣΡΑΗΛ:
Ισοπεδώνει τη Γάζα και "θερίζει" αμάχους ο κατοχικός ισραηλινός στρατός
Μεγάλος κίνδυνος επέκτασης του πολέμου στη Μέση Ανατολή

Ακατάπαυστα συνεχίστηκε χτες για πέμπτο 24ωρο το ανελέητο σφυροκόπημα από τον κατοχικό ισραηλινό στρατό στη Λωρίδα της Γάζας, πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό των νεκρών και των θυμάτων, την ίδια ώρα που το ισραηλινό κράτος κλιμακώνει τον απάνθρωπο πλήρη αποκλεισμό των 2,4 εκατομμυρίων Παλαιστινίων της Γάζας, στερώντας τους το νερό, το ρεύμα, τα καύσιμα, τα φάρμακα και άλλα στοιχειώδη αγαθά.Ακατάπαυστα συνεχίστηκε χτες για πέμπτο 24ωρο το ανελέητο σφυροκόπημα από τον κατοχικό ισραηλινό στρατό στη Λωρίδα της Γάζας, πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό των νεκρών και των θυμάτων, την ίδια ώρα που το ισραηλινό κράτος κλιμακώνει τον απάνθρωπο πλήρη αποκλεισμό των 2,4 εκατομμυρίων Παλαιστινίων της Γάζας, στερώντας τους το νερό, το ρεύμα, τα καύσιμα, τα φάρμακα και άλλα στοιχειώδη αγαθά.

Με αεροπορικούς βομβαρδισμούς, πυρά πυροβολικού και πολεμικών πλοίων, ο κατοχικός στρατός «εξαφανίζει» ολόκληρες συνοικίες από τον χάρτη - με διάφορους αναλυτές να επισημαίνουν ότι ανοίγουν «δρόμοι» για την προετοιμαζόμενη χερσαία εισβολή στη Γάζα.

Την ίδια ώρα, αυξάνεται ο κίνδυνος διάχυσης της σύγκρουσης ευρύτερα στη Μέση Ανατολή, με τη Χεζμπολάχ να επιβεβαιώνει τη ρίψη ρουκετών ως απάντηση σε ισραηλινά πυρά, αλλά και τη χρήση βομβών λευκού φωσφόρου από το Ισραήλ σε χωριά της λιβανέζικης μεθορίου, που προκάλεσαν τον τραυματισμό τριών αμάχων και ζημιές σε τουλάχιστον 10 σπίτια.

• Οι νεκροί Παλαιστίνιοι στη Λωρίδα της Γάζας από τις ισραηλινές επιδρομές ξεπέρασαν χτες τους 1.100 και οι τραυματίες τους 5.300.
• Οι εκτοπισμένοι από 160.000 την Τρίτη το βράδυ έφθασαν χτες το μεσημέρι τους 250.000 αμάχους.

• Το ίδιο διάστημα, το Ισραήλ ανακοινώνει ότι οι νεκροί Ισραηλινοί από την επίθεση της Χαμάς, τις εχθροπραξίες των πρώτων ημερών και τις ρουκέτες της Χαμάς που εξακολουθούν να πλήττουν κυρίως το νότιο και κεντρικό Ισραήλ, έφτασαν τους 1.200 (εκ των οποίων ανακοινώθηκε ότι οι 169 είναι στρατιώτες) και οι τραυματίες τους 2.500.
• Χτες βράδυ, οι Ταξιαρχίες Εζεντίν Αλ Κάσαμ (ένοπλη πτέρυγα της Χαμάς) επιβεβαίωσαν την εκτόξευση ρουκέτας τύπου R-160 στη βόρεια ισραηλινή πόλη Χάιφα.
• Λίγη ώρα πριν, ο ισραηλινός στρατός ανέφερε ότι έλαβε αναφορές για πιθανή διείσδυση από τον Λίβανο στον ισραηλινό εναέριο χώρο, με αποτέλεσμα να ηχούν παντού σειρήνες συναγερμού.

Η ισραηλινή πολιτική άμυνα (υπεύθυνη για την προστασία του πληθυσμού) από την πλευρά της έκανε λόγο για επίθεση «μεγάλης κλίμακας» στις περιοχές Τιβεριάδα και Μπέιτ Σεάν, κάτι που στη συνέχεια διαψεύστηκε.

Χωρίς ρεύμα, χωρίς καύσιμα,
χωρίς μέρος που να μη φτάνουν οι βόμβες

Ο απάνθρωπος ισραηλινός αποκλεισμός στη Λωρίδα της Γάζας, με ορατή την απειλή χερσαίας επέμβασης, είχε χτες ως συνέπεια να ξεμείνει από καύσιμα ο μοναδικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Η λιγοστή ηλεκτροδότηση γίνεται πλέον μόνο με γεννήτριες, αλλά και αυτές είναι θέμα λίγου χρόνου να παύσουν να λειτουργούν, καθώς εξαντλούνται τα καύσιμα, ακόμα και στα νοσοκομεία, που αντιμετωπίζουν ήδη δραματική κατάσταση.

Γιατροί σε διεθνείς ΜΚΟ προειδοποιούν για την υγειονομική κρίση στη Λωρίδα της Γάζας και απευθύνουν έκκληση για δημιουργία ανθρωπιστικού διαδρόμου αποστολής βοήθειας.

«Η κατάσταση είναι καταστροφική! Δεν πιστεύω ότι ο οποιοσδήποτε είναι ασφαλής στη Γάζα», δήλωσε χτες η Σάρα Σατό, υπεύθυνη του προγράμματος για την Παλαιστίνη στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα (MSF). Η ίδια πρόσθεσε πως πλέον «η μεταφορά των ασθενών έχει μειωθεί με τον αποκλεισμό, την ένταση των βομβαρδισμών» και πως «διακυβεύεται η επιβίωση της ομάδας μας».

Μέσα σε εκατοντάδες κτίρια που ισοπεδώθηκαν από τα ισραηλινά αεροπλάνα, ήταν και το κέντρο της πόλης της Γάζας, η συνοικία αλ Ριμάλ, όπου είχαν την έδρα τους μεγάλα ξένα ΜΜΕ, διεθνείς οργανώσεις αρωγής, τηλεπικοινωνιακές εταιρείες, πανεπιστήμια, νοσοκομεία.

Μεταξύ των εκατοντάδων θυμάτων των βομβαρδισμών περιλαμβάνονται αρκετοί Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι στα ΜΜΕ.

• Από το Σάββατο έως χτες σκοτώθηκαν από ισραηλινά πυρά τουλάχιστον 11 εργαζόμενοι του ΟΗΕ στην υπηρεσία για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA) και 30 μαθητές σχολείων του ΟΗΕ τα οποία βομβαρδίστηκαν.
• Στο μεταξύ, αξιωματούχοι στην Αίγυπτο εντείνουν τις επαφές με αξιωματούχους του ΟΗΕ, σε μία προσπάθεια να ανοίξει ένας ανθρωπιστικός διάδρομος στα σύνορα Αιγύπτου - Γάζας, ώστε να ανεφοδιαστούν οι Παλαιστίνιοι με τα απαραίτητα.
• Την ίδια ώρα, όμως, οι αιγυπτιακές αρχές παίρνουν μέτρα αποτροπής πιθανής μαζικής εισόδου Παλαιστινίων προσφύγων από το πέρασμα της Ράφα, το οποίο προχθές βομβαρδίστηκε από το Ισραήλ.

Ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Α. Φ. Σίσι χαρακτήρισε την κλιμάκωση της επίθεσης στη Γάζα «εξαιρετικά επικίνδυνη», προσθέτοντας ότι το Κάιρο επιδιώκει την εξεύρεση λύσης μέσω διαπραγμάτευσης σε συνεργασία με περιφερειακούς και διεθνείς εταίρους. «Η Αίγυπτος δεν θα επιτρέψει το ζήτημα να διευθετηθεί εις βάρος άλλων», ανέφερε.

Ο Αιγύπτιος ΥΠΕΞ Σ. Σούκρι συναντήθηκε με τον απεσταλμένο του ΟΗΕ για τη Μέση Ανατολή Τορ Βένεσλαντ και τον επικεφαλής της UNRWA Φίλιπε Λατσαρίνι. Ο Σούκρι τόνισε πως «στηρίζει πλήρως τις υπηρεσίες του ΟΗΕ», προκειμένου να διασφαλιστεί «η άφιξη ανθρωπιστικής βοήθειας στους κατοίκους της Γάζας» και προειδοποίησε για τις «επιπτώσεις της πολιτικής συλλογικής τιμωρίας που συνίσταται στο να λιμοκτονούν και να πολιορκούνται άμαχοι κατά παράβαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου».

Νέες εχθροπραξίες στα σύνορα Ισραήλ - Λιβάνου

Νέες εχθροπραξίες σημειώθηκαν χτες στη μεθόριο Ισραήλ - Λιβάνου, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τουλάχιστον τριών Λιβανέζων αμάχων και ζημιές σε χωριά στα λιβανέζικα σύνορα.

Η Χεζμπολάχ επιβεβαίωσε πως απάντησε με πυραύλους σε ισραηλινά πυρά αλλά και πως ο εχθρός εκτόξευσε και όλμους με φώσφορο. Ανέφερε επίσης πως τα δικά της αντίποινα προκάλεσαν μεγάλο αριθμό τραυματιών και απωλειών στην ισραηλινή πλευρά.
Στη συνέχεια εξέδωσε ανακοίνωση για την εμφάνιση του αμερικανικού αεροπλανοφόρου «USS Gerald Ford» ανοικτά του βόρειου Ισραήλ, υποστηρίζοντας πως η εξέλιξη αντικατοπτρίζει «τον φόβο του Ισραήλ» και πως δεν φοβίζει την ίδια την οργάνωση.

Στηλίτευσε δε τον ρόλο των ΗΠΑ, αναφέροντας ότι οι ΗΠΑ είναι πλήρης εταίρος της ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα. Κατέληξε υποστηρίζοντας πως η αποστολή του αμερικανικού αεροπλανοφόρου στην περιοχή δεν τρομάζει ούτε τον λαό του Λιβάνου, «ούτε τις οργανώσεις αντίστασης που είναι έτοιμες να πολεμήσουν μέχρι τη νίκη».

Διευρυμένη κυβέρνηση πολέμου στο Ισραήλ

Σε διευρυμένη ισραηλινή κυβέρνηση πολέμου συμμετέχει από χτες ο ηγέτης του αντιπολιτευόμενου κόμματος Εθνική Ενότητα και πρώην υπουργός Αμυνας, Μπένι Γκαντς, υπό την πρωθυπουργία του Μπ. Νετανιάχου.

Ο Γκαντς επέβαλε μια σειρά όρους, συμπεριλαμβανόμενου ενός μικρού ολιγομελούς κέντρου που θα παίρνει τις καίριες αποφάσεις στον πόλεμο συμπεριλαμβανομένου του ίδιου, του Νετανιάχου και του υπουργού Αμυνας, Γ. Γκάλαντ. Ρόλο παρατηρητή σε αυτό το σχήμα παίρνουν ο πρώην γενικός επιτελάρχης του στρατού και βουλευτής του κόμματος του Γκαντς, Γκάντι Εϊσενκοτ, και ο υπουργός Στρατηγικών Υποθέσεων του Ισραήλ, Ρον Ντέρμερ.καντς και Νετανιάχου άφησαν ανοικτή την «πόρτα» αυτής της κυβέρνησης πολέμου στον πρώην πρωθυπουργό και επικεφαλής του αντιπολιτευόμενου κόμματος «Υπάρχει Μέλλον» Γ. Λαπίντ, ο οποίος ωστόσο έχει θέσει ως όρο την απομάκρυνση των ακροδεξιών υπουργών.

Νωρίτερα, ο ισραηλινός υπουργός Υγείας ανακοίνωσε πως δεν θα περιθάλπονται στα δημόσια νοσοκομεία του Ισραήλ οι τραυματίες ένοπλοι Παλαιστίνιοι, αλλά μόνο σε νοσοκομεία του στρατού και των φυλακών, για να μείνουν στα δημόσια νοσοκομεία μόνο οι τραυματίες Ισραηλινοί.
Σε ένα τέτοιο έδαφος, ορδές δεκάδων Ισραηλινών εθνικιστών εισέβαλαν χτες στο νοσοκομείο Shiba Tel Hashomer και έφτυναν ή εκφόβιζαν τους υγειονομικούς, κατηγορώντας τους πως παρείχαν υπηρεσίες περίθαλψης σε «τρομοκράτες της Χαμάς».

Διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό
ΠΣΟ: Μέρα Δράσης υπέρ της Παλαιστίνης αύριο Παρασκευή

Την αλληλεγγύη τους στον Παλαιστινιακό λαό εκφράζουν σωματεία και άλλοι μαζικοί φορείς με διαδηλώσεις σε πολλές χώρες, κόντρα και σε αυταρχικές αποφάσεις απαγόρευσης που εκδίδουν η αστυνομία και κρατικές αρχές σε χώρες της ΕΕ, όπως η Γαλλία και η Γερμανία.

• Στη Γαλλία, δυναμική κινητοποίηση αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης διοργάνωσαν προχτές τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο Εργατικό Κέντρο Μασσαλίας (CGT 13). Με την κινητοποίηση, που πραγματοποιήθηκε παρά την προσπάθεια απαγόρευσης από την αστυνομία, τα συνδικάτα απαίτησαν ειρήνη για τους λαούς της Μέσης Ανατολής, να σταματήσει το ισραηλινό κράτος την πολιτική απαρτχάιντ και την ασφυκτική πολιορκία στη Λωρίδα της Γάζας. Διαδηλωτές στα πλακάτ τους έγραφαν συνθήματα όπως «Είμαστε όλοι η αντίσταση των Παλαιστινίων!».
• Διάφορες εκδηλώσεις συμπαράστασης οργανώθηκαν και στις ΗΠΑ, σε Σικάγο, Φιλαδέλφεια και μπροστά από τον Λευκό Οίκο. Στο Εντμοντον του Καναδά υψώθηκαν πλακάτ με συνθήματα όπως «Οι Παλαιστίνιοι έχουν δικαίωμα να αντισταθούν στην κατοχή».
• Διαδήλωση αλληλεγγύης έγινε και στη Βρετανία, στο Μάντσεστερ. Στο Σέφιλντ, το Δημοτικό Συμβούλιο ακολουθώντας εντολές της βρετανικής κυβέρνησης ύψωσε την ισραηλινή σημαία, την ώρα που μαίνονται οι δολοφονικοί ισραηλινοί βομβαρδισμοί στη Γάζα. Ενας διαδηλωτής ανέβηκε στο κτίριο και την αντικατέστησε με αυτήν της Παλαιστίνης.
• Στη Γερμανία, στο Βερολίνο, ακούστηκε δυνατά το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», παρότι η αστυνομία εκδίδει απαγορεύσεις διαδηλώσεων αλληλεγγύης στους Παλαιστινίους, ισχυριζόμενη ότι αποτελούν «απειλή για τη δημόσια ασφάλεια και τάξη». Στον αντίποδα, κανένα κάλεσμα σε εκδήλωση στήριξης του κατοχικού ισραηλινού κράτους δεν ερμηνεύτηκε ως απειλή για τη δημόσια τάξη, ούτε και απαγορεύτηκε...

Η αφίσα της ΠΣΟ για τη Μέρα Δράσης

Αλλά και στην Αυστρία η αστυνομία απαγόρευσε την προγραμματισμένη για χθες συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, επίσης επικαλούμενη «κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια»...

Μέρα Δράσης από το Ευρωπαϊκό Γραφείο της ΠΣΟ

Να μετατραπεί η αυριανή μέρα, Παρασκευή 13 Οκτώβρη, σε Μέρα Δράσης των συνδικάτων της Ευρώπης, για να εκφραστεί η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, καλεί το Ευρωπαϊκό Γραφείο της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας.

Σε σχετική ανακοίνωση καλεί «τα συνδικάτα της Ευρώπης σε δράσεις αλληλεγγύης με τον λαό της Παλαιστίνης, ενάντια στην ισραηλινή βαρβαρότητα και κατοχή. Στις 13 Οκτώβρη αγωνιστικά συνδικάτα της Ευρώπης κλιμακώνουν σειρά δράσεων και κινητοποιήσεων στήριξης του δίκαιου αγώνα των Παλαιστινίων για Παλαιστίνη ελεύθερη και ανεξάρτητη, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ».

Πόλεμος στο Ισραήλ:
Πώς εύκολη είναι μια χερσαία επέμβαση στη Γάζα;

Ανάμεσα στα πιθανότερα σενάρια του πολέμου ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χαμάς περιλαμβάνεται μία ισραηλινή χερσαία επίθεση κατά της Γάζας. Μία τρομακτική προοπτική πολεμικής σύγκρουσης στην καρδιά μίας ακραία πυκνοκατοικημένης πόλης, με ένα εκτεταμένο υπόγειο δίκτυο από σήραγγες και με την παρουσία ομήρων, στην πλειονότητά τους Ισραηλινών.

Την Δευτέρα, το Ισραήλ διέταξε την άμεση διακοπή πάσης φύσεως τροφοδοσίας της Λωρίδας της Γάζας, στο πλαίσιο της «πλήρους πολιορκίας» του παλαιστινιακού θύλακα που ελέγχεται από την Χαμάς.

Η συνέχεια μοιάζει προδιαγεγραμμένη: «Το Ισραήλ θα εξαπολύσει μεγάλη μεικτή πολεμική επιχείρηση από αέρος, ξηράς, θαλάσσης και Διαστήματος», διαβεβαιώνει μέσω του Twitter (Χ) ο Τζον Σπένσερ, ειδικός του Modern War Institute της αμερικανικής ακαδημίας West Point.«Τα πλήγματα θα έχουν αρχικά ως στόχο τα κέντρα διοίκησης της Χαμάς και τις δυνάμεις της. Τα πυρά θα έρχονται από όλες τις κατευθύνσεις. Παράλληλα, ο στρατός προετοιμάζεται για να εισβάλει στην Γάζα», προβλέπει ο Αλεξάντρ Γκρίνμπεργκ του Jerusalem Institute for Strategy and Security (JISS).

Ανταρτοπόλεμος πόλης

Ο ανταρτοπόλεμος επιβάλλει μάχες σώμα με σώμα, περιορίζει την ορατότητα, πολλαπλασιάζει τις παγίδες, δυσκολεύει την διάκριση ανάμεσα σε εμπολέμους και αμάχους, καθιστά άχρηστα τα τεθωρακισμένα.

Ο Αντριου Γκέιλερ, βρετανός πρώην αξιωματικός, αναλυτής του Janes, περιγράφει ένα «πεδίο μάχης 360 μοιρών, όπου η απειλή προέρχεται από παντού», από τους υπονόμους μέχρι τις στέγες, από τα υπόγεια μέχρι τις ψευδοροφές.
«Η εκκαθάριση κάθε ενός κτιρίου, πιθανώς παγιδευμένου, θα σημαίνει την ανάπτυξη μονάδων εξουδετέρωσης εκρηκτικών μαζί με τον εξοπλισμό τους, σκάλες, σχοινιά, εκρηκτικά, και όλα αυτά κάτω από εχθρικά πυρά, ενδεχομένως σε πλήρες σκοτάδι», εξηγεί ο ειδικός.

Επιπλέον, «υπάρχει ο εγγενής κίνδυνος των φίλιων πυρών», που συνδέεται με την διασπορά και την υψηλή κινητικότητα των εμπολέμων. Και «όπως έχει δείξει πλήθος συρράξεων εδώ και έναν αιώνα, η χρήση του πυροβολικού μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση, όταν τα ερείπια μεταβάλλονται σε κάλυψη».

Το “μετρό της Γάζας”

Περί τα 2,3 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ζουν στην Γάζα, υπό τις συνθήκες του ισραηλινού αποκλεισμού από το 2007. Ένας λαβύρινθος από πυκνοκατοικημένα στενά δρομάκια επάνω από ένα τεράστιο δίκτυο από υπόγεια τούνελ που ο ισραηλινός στρατός ονομάζει «το μετρό της Γάζας».

Εκατοντάδες τούνελ έχουν ανοιχτεί κάτω από την μεθόριο μήκους 14 χιλιομέτρων ανάμεσα στην Λωρίδα της Γάζας και το αιγυπτιακό Σινά για την κυκλοφορία των ενόπλων της Χαμάς, όπλων και άλλων προϊόντων λαθρεμπορίου. Πολλά έχουν καταστραφεί. Αλλά όχι όλα.
Μετά το 2014, η Χαμάς έχει σκάψει υπόγεια περάσματα εντός του εδάφους της Λωρίδας της Γάζας.

Ένοπλοι της Χαμάς, εγκατεστημένοι σε βάθος 30 ή 40 μέτρων από την επιφάνεια του εδάφους κυκλοφορούν εκεί ελεύθερα προφυλαγμένοι από τις ισραηλινές επιδρομές. Εκτοξευτήρες ρουκετών είναι κρυμμένοι λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και έχουν την δυνατότητα να πεταχτούν χάρη σε ένα σύστημα αυτόματης καταπακτής, να βάλουν και να εξαφανιστούν και πάλι κάτω από την επιφάνεια.

Ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε με σφοδρότητα αυτό το δίκτυο των τούνελ το 2021. Ομως, αν ένα τμήμα του δικτύου είναι γνωστό στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, αλλά τμήματα παραμένουν μυστικά και είναι ικανά να περιπλέξουν σοβαρά τις επιχειρήσεις.

Πλεονέκτημα στον αμυνόμενο

Η Χαμάς «γνωρίζει τα τούνελ απέξω», λέει ο Κόλιν Κλαρ, διευθυντής ερευνών στο Soufan Center της Νέας Υόρκης. «Ορισμένα είναι πιθανότατα παγιδευμένα. Η προετοιμασία για πόλεμο σε τέτοιο περιβάλλον (…) χρειάζεται εκτεταμένη πληροφόρηση (…), πράγμα που οι Ισραηλινοί ίσως δεν διαθέτουν».

Και ακόμη περισσότερο σε σχέση με τις μάχες σε ανοικτό έδαφος, ο αμυνόμενος — στην περίπτωσή μας η Χαμάς — διαθέτει σημαντικό τακτικό πλεονέκτημα.
«Ολοι γνωρίζουν ότι θα είναι μακροχρόνιο, δύσκολο και με μεγάλες απώλειες», προειδοποιεί ο Αλεξάντρ Γκρίνμπεργκ προσθέτοντας ότι υπάρχουν «ρομπότ και άλλα ειδικά μέσα που επιτρέπουν την είσοδο στα τούνελ».

Για την Χαμάς «είναι ένα πλεονέκτημα που μπορεί να εξελιχθεί σε παγίδα. Οταν εντοπισθούν τα τούνελ, μπορούν να σφραγιστούν μαζί με όσους είναι μέσα. Στην περίπτωση αυτή η διαταγή θα είναι “κανένα έλεος”».

“Η ισραηλινή κοινωνία δεν θα συγχωρήσει ποτέ”

Ένα ακόμη πρόβλημα θα βαρύνει στην χερσαία επιχείρηση: η Χαμάς έχει συλλάβει ομήρους δεκάδες πολίτες, στην πλειονότητά τους Ισραηλινούς, αλλά επίσης, σύμφωνα με τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, ξένους εργάτες και πιθανόν ισραηλινούς στρατιωτικούς.

«Αν η ζωή των ομήρων δεν αποτελέσει προτεραιότητα, αυτό η ισραηλινή κοινωνία δεν θα το συγχωρήσει ποτέ. Η πίεση της κοινής γνώμης είναι τεράστια και ο Νετανιάχου το γνωρίζει πολύ καλά», λέει η Σιλβέν Μπυλ, κοινωνιολόγος στο CNRS ειδικευμένη στο Ισραήλ.

«Οταν η ισραηλινή κοινωνία θα ζητήσει λογαριασμό θα υπάρχει αυτό : “δεν εγγυηθήκατε την ασφάλειά μας, επιστρέψτε μας τους ομήρους”», λέει.

Στην πραγματικότητα, το Τελ Αβίβ δεν είναι αυτήν την στιγμή σε θέση να διαπραγματευθεί, επισημαίνει ο Κόμπι Μάικλ, του think-tank INSS του Τελ Αβίβ. «Με όλη αυτή την θλίψη, όλο τον πόνο, το πρόβλημα των ομήρων δεν μπορεί να είναι η πρώτη προτεραιότητα του Ισραήλ. Το Ισραήλ θα επιστρέψει στο πρόβλημα των ομήρων μόνο όταν η Χαμάς θα έχει ηττηθεί και θα βρίσκεται σε θέση αδυναμίας. Ούτε δευτερόλεπτο πριν».