Μια λίστα ξεκινάει από την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας της μάνας της που τη βασανίζει σε όλη της ζωή, υπενθυμίζοντας τη σημασία στη ζωή των “μικρών πραγμάτων”, παγωτό, τα μπουγέλα, η θάλασσα το γιαούρτι...
1 Παγωτό
2 Τα μπουγέλα
3 Το κόκκινο χρώμα
4 Η τσίχλα Χίου που κολλάει στα δόντια
5 Να ψαχουλεύεις τα συρτάρια της μαμάς
6 Οι αστερισμοί στον ουρανό
7 Ζεστό ψωμί με λάδι και ντομάτα
8 Η ουρά του σκύλου που λέει πάντα
αλήθεια
9 Τα ακατάλληλα δια ανηλίκους
10 Το σπίτι μου. Θέλω να πάω στο σπίτι μου.
136 Ο συμμαθητής μου ο Γιάννης που είναι κούκλος!
137 Να κατουράς στη θάλασσα και να μη σε παίρνουνε χαμπάρι
138 Η περίεργη αίσθηση όταν τρίβεσαι στη σέλα ποδηλάτου
139 Ο κύριος Χατζιδάκις
140 Ο κύριος Γκάτσος
1018 Να το κάνετε οπουδήποτε εκτός απ' το κρεβάτι
1019 να μη σε τρομάζει η ευτυχία
1020 να μη φοβάσαι το μετά
1021 Να ταξιδεύουμε παρέα με το αυτοκίνητο
1022 και να τσακωνόμαστε για τη πιο σύντομη διαδρομή
1023 Να βλέπουμε μαζί το Φάρο στο λιμάνι των Χανίων
1024 Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει
1025 Να συντονίζονται οι ανάσες μας σα ν' αναπνέει ένας
Σε καλοδουλεμένη σκηνοθεσία Ανέστη Αζά (Romáland – Mια φορά κι έναν καιρό ήταν και δεν ήταν _η Δημοκρατία του Μπακλαβά _Ερωτικές Καρτ Ποστάλ από την Ελλάδα _Ελλάς Μονάχου _Το φιντανάκι _ Καθαρή πόλη _Υπόθεση Φαρμακονήσι ή το Δίκαιο του νερού Αμφι-Θέατρο Σπύρου Α.Ευαγγελάτου), που αναδεικνύει τον ατίθασο χαρακτήρα αυτής της γλυκόπικρης ιστορίας ταξιδεύουμε μαζί με μια ηρωίδα σε αυτοσχεδιασμό από το 1973 ως και τα σήμερα (και το αύριο) , σε ένα πρωτότυπο 50χρονο ταξίδι γεμάτο προκλήσεις και δυσκολίες, με έπιπλα που κρέμονται απ΄το ταβάνι, πόρτες που ανοιγοκλείνουν κάθε τόσο, αφήνοντας το πίσω και προχωρώντας μπροστά, με Ράντου, στο επίκεντρο πάντα ανατρεπτική και παιανίζουσα μπάντα String Demons.
· Θέατρο Διάνα _Ιπποκράτους 7 - 210 3626596
· Κείμενο: Ελένη Ράντου
· Σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς
· Σκηνογραφία: Μαγιού Τρικεριώτη
· Ενδυματολόγος: Κική Γραμματικοπούλου
· Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
· Φωτογραφίες: Γιάννης Μαργετουσάκης
· Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Πητίδης
· Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης
Αυτό δεν είναι παιχνίδι, αλλά παιχνιδιάρικο, δεν είναι ψυχαγωγία, αν και είναι διασκεδαστικό. Δημιουργήθηκε πριν από μια δεκαετία από τον θεατρικό συγγραφέα Duncan Macmillan με τον κωμικό Jonny Donahoe και ερμηνεύτηκε σε 100άδες θεατρικά σε όλο τον κόσμο σε μια σχεδόν σόλο παράσταση απόλυτα συναρπαστική – και όχι μόνο συναισθηματικά. Μπορεί να λέει την ιστορία ενός μόνο αγοριού (ή κοριτσιού) καθώς μεγαλώνει στην ενηλικίωση.
Με τους θεατές στη θέση τους μοιράζονται χαρτάκια και κατά τη διάρκεια της επόμενης ώρας (η παράσταση είναι 2ωρη), όταν καλείται ένας αριθμό, ένα μέλος του ακροατηρίου διαβάζει δυνατά αυτό που είναι γραμμένο στο δελτίο. "Νούμερο ένα!" _«Παγωτό», έρχεται η απάντηση. «Νούμερο επτά!» «Πέφτουν άνθρωποι». "Είκοσι τέσσερα!" "Spag bol." Αυτά είναι μερικά από τα «λαμπρά πράγματα» που κάνουν τη ζωή να αξίζει να ζεις και τα οποία καταγράφει σε μια ολοένα διευρυνόμενη λίστα.
Η λίστα ξεκινά την ημέρα που ο πατέρας (και όχι η μάνα στο πρωτότυπο) παίρνει απροσδόκητα από το σχολείο το παιδί (ένα μέλος του κοινού αναλαμβάνει υποχρεωτικά τον ρόλο). Η μητέρα του αγοριού προσπάθησε να δώσει τέλος στη ζωή της (για πρώτη φορά). Το αγόρι (ή το κορίτσι) θέλει να της δώσει λόγους να ζήσει. Η λίστα του συνεχίζεται στο δημοτικό σχολείο, με τρεμούλες σταματήματος, μέχρι να φύγει από το σπίτι, να πάει στο πανεπιστήμιο, να βρει έρωτα και αγάπη… «Εννιακόσια ενενήντα εννέα!» "Ηλιακό φως."
Καθώς ξεδιπλώνεται η ιστορία μέσα από το γέλιο, προσελκύοντας τη βοήθεια του κοινού όταν χρειάζεται χαρακτήρες, γίνεται φανερό ότι το κίνητρο πίσω από τη λίστα αλλάζει. Κατηγορώντας τον εαυτό του που δεν άλλαξε τη νοοτροπία της μητέρας του, το αγόρι που έγινε άντρας ψάχνει τώρα τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να ζήσει ο ίδιος.
Η συμμετοχή του κοινού γίνεται έκφραση της πραγματικότητας στον πυρήνα της παράστασης. Το σενάριο, η σκηνοθεσία και, πάνω απ 'όλα, η ερμηνεία βασίζονται στην εμπιστοσύνη: απευθυνθείτε και ο κόσμος θα ανταποκριθεί. Τελικά, ίσως, το πιο λαμπρό πράγμα στη ζωή είναι ότι είναι μια κοινή
Ταινία
ντοκιμαντέρ
Ένας γιος δημιουργεί μια λίστα με πράγματα που
αξίζει να ζήσει κανείς - όλα σε μια προσπάθεια να ανεβάσει το πνεύμα της μητέρας
του που έχει χρόνια κατάθλιψη - σε αυτή τη διασκευή της αναγνωρισμένης
παράστασης ενός χαρακτήρα.
Η ιστορία πίσω από το "Every Brilliant Thing"
"Όπως το λέει ο Ντάνκαν, κάθε Brilliant Thing ξεκινά ως χάρη. Η Rosie, ηθοποιός στο πρώτο του έργο, τον πλησίασε την τελευταία τους βραδιά. Ήταν σε δύο σκηνές μόνο stan by. Μετά την παράσταση, πήρε το πρόσωπό του στα χέρια της και είπε: «Μου χρωστάς.» Λίγους μήνες αργότερα προσκλήθηκε να γράψει ένα μικρό θεατρικό έργο και φάνηκε σαν μια καλή ευκαιρία να ανταποδώσει τη χάρη. Της έγραψε έναν μονόλογο. Έχοντας παίξει σε μια παράσταση όπου δεν έλεγε τίποτα, μπορούσε πλέον να στέκεται στη σκηνή και να μιλά συνεχώς για δεκαπέντε λεπτά, κάτι που, γνωρίζοντας τη Ρόζι, της ταίριαζε πολύ περισσότερο.
Όσο το κορίτσι μεγαλώνει, μεγαλώνει και η λίστα. Παίρνει τη δική του ζωή, άλλοι άνθρωποι αρχίζουν να προσθέτουν σε αυτό, γράφουν στο περιθώριο, κάνουν τροπολογίες, δίνουν υποσημειώσεις. Ο σκοπός της λίστας έχει ξεχαστεί και η κατάθλιψη της μητέρας της δεν υποχωρεί.
Τελικά, ως ενήλικη γυναίκα, φτάνει στον στόχο του …ενός εκατομμυρίου και ονομάζει τη λίστα «Every Brilliant Thing». Οι άνθρωποι που άκουσαν τη Rosie να διαβάζει τον μονόλογο τον απόλαυσαν πολύ και έτσι τους επόμενους μήνες, της ζητήθηκε να τον παίζει ξανά και ξανά σε διαφορετικά θέατρα.
101. Μασάζ
102.
Συνομιλίες κειμένου αργά το βράδυ
103.
Ακατάλληλα τραγούδια που παίζονται σε συναισθηματικές στιγμές
2571.
Αγκαλιές και γέλια μέχρι να πονέσει η κοιλιά σου
2572.
Κοχύλια
Και μετά
10άδες επώνυμοι:
3675. Παπούτσια !! _Μάρλον Μπράντο
3263.
Τηλέφωνα με περιστροφικό επιλογέα αντί για κουμπιά
3346. Λήψη
μικτής ταινίας
3376.
Columbo
3545.
Ξεμπλέκοντας πράγματα
Ο Jonny Donahoe και ο Duncan Macmillan μιλούν με το HBO
· HBO: Γιατί αποφασίσατε ότι ήταν σημαντικό να εμπλέξετε το κοινό στην παράσταση του Every Brilliant Thing;
§ Duncan Macmillan: Θέλαμε να είναι μια συζήτηση με τα φώτα αναμμένα. Όλοι μπορούσαν να δουν ο ένας τον άλλον, όλοι μπορούσαν να ακούσουν ο ένας τον άλλον και όλοι μπορούσαν να γελάσουν και να κλάψουν μαζί. Η λέξη που συνεχίσαμε να χρησιμοποιούμε ήταν η «χειρονομία» του κομματιού, όπως στο, ας μην μας χωρίζουμε από το κοινό. ας τα κάνουμε όλα μαζί.
· HBO: Πώς προσεγγίσατε την εμβάθυνση σε μια συζήτηση για την κατάθλιψη και την αυτοκτονία στο πλαίσιο ενός θεατρικού έργου;
§ Ντάνκαν Μακμίλαν: Είναι ένα τρομακτικό, σκοτεινό θέμα που δεν θέλαμε να συγκινήσουμε, αλλά θέλαμε επίσης να είμαστε πραγματικά ειλικρινείς και χρήσιμοι για αυτό. Νιώσαμε ότι ήταν σημαντικό να κάνουμε κάτι που είναι πολύ σπάνιο για τους Βρετανούς άνδρες, που είναι να μιλάμε για συναισθήματα. Έπρεπε να είναι αστείο, και επίσης έπρεπε να είναι ανοιχτό και γενναιόδωρο και να περιλαμβάνει κοινό και να μην τρομάζει τον κόσμο.
§ Jonny Donahoe: Επειδή το θέατρο είναι «στο γύρο», έχετε γύρω σας αυτό το κινούμενο σύνολο ανθρώπων που αντιδρούν, ασχολούνται, γελούν και κλαίνε. Θα έπιανα ζευγάρια να παίρνουν το ένα το χέρι του άλλου. Γι' αυτό πάντα επιμέναμε να είναι στον γύρο. Δεν είναι μόνο ότι πρέπει να δεις τα μέλη του κοινού να παίζουν χαρακτήρες όπως ο «μπαμπάς» και η «φίλη», πρέπει να μπορείς να δεις την ανταπόκριση όλων σε αυτό. Εκεί η φόρμα συναντά το περιεχόμενο του κομματιού. Η κατάθλιψη είναι κάτι που επηρεάζει όλους μας, είτε άμεσα είτε έμμεσα, και ο μόνος τρόπος για να την αντιμετωπίσουμε είναι να είμαστε ανοιχτοί σε αυτήν.
Μερικά τυχαία πράγματα από τη λίστα μέχρι στιγμής:
1. Παγωτό
15. Γελώντας τόσο δυνατά βγάζεις γάλα από τη μύτη σου
62. Roller coaster 103. Ακατάλληλα τραγούδια που παίζονται σε συναισθηματικές στιγμές.
113. Όταν οι κοινοτοπίες αποδεικνύονται αληθινές - όπως το να ξυπνάς συνειδητοποιώντας κάτι, μετά να μυρίζεις αληθινό καφέ
128. Ντέιβιντ Μπάουι
307. Γουρουνάκια
570. Talking Heads (το συγκρότημα)
1040. Ασαφής τσόχα
1061. Πίνα Μπάους
1063. Η λέξη «πλίνθος»
1244. Αιώρες
1294. Ο ζυγός αριθμός Star Trek Films
Ελένη Ράντου
Με λένε Ελένη Ράντου και γεννήθηκα σε μια ιδιωτική κλινική στο Αιγάλεω Αττικής. Απόφοιτος της γαλλικής φιλολογίας και της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, γρήγορα ενσωματώθηκα στο χώρο του ..θεάματος για λόγους που ακριβώς ποτέ δεν κατάλαβα, καθώς πάντα και παντού νοιώθω αλεξιπτωτίστρια και περαστική. Περαστικά μου. Από τη σχολή ακόμα ο χώρος της τηλεόρασης με φλέρταρε στενά, ίσως τότε να ήταν και το μόνο που με φλέρταρε, καθώς φανατικά αγοροκόριτσο δε με φλέρταρε και τίποτ άλλο. Εκανα και το πρώτο μου σήριαλ τότε εν έτει 198. κάτι. με τον υπέροχο Βασίλη Γεωργιάδη ως μέντορα και τηλεοπτικό μου πατέρα. Ως αριστούχος, τρομάρα μου, της δραματικής σχολής προσελήφθην στο δημόσιο... στο Εθνικό μας Θέατρο, στο οποίο και χάρισα τις αξέχαστες ερμηνείες μου στο "Μιας πεντάρας νιάτα" των Γιαλαμά -Πρετεντέρη, καθώς και στη "Στρίγγλα που έγινε αρνάκι" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Όμως το δημόσιο, ως άνθρωπος πολύ οξυδερκής, μου δημιουργούσε θλίψη και παραιτήθηκα. Από τότε αναζήτησα την τύχη μου σε θιάσους και σκηνές, όπως το απλό θέατρο, το σύγχρονο θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και, γενικά, σε ό,τι είχε μέσα του τον όρο θέατρο. Εζησα την εμπειρία να παίζω δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, στον κύριο Κιμούλη, στην κυρία Ντενίση, στον κύριο Κατρανίδη, να σκηνοθετούμαι από τον κύριο Φασουλή, από τον κύριο Τσιάνο, από τον κύριο Αντύπα, και το σωτήριον έτος 1993 -νομίζω- αποφάσισα να πάρω την τύχη μου στα χέρια μου και να επιχειρήσω δική μου θεατρική δουλειά, με όλο το οικονομικό σάλτο και την ευθύνη. Βότκα Μολότωφ, λεγόταν το Σάλτο μορτάλε του Αντον Τσέχωφ με τη σκηνοθετική καθοριστική ματιά του Γιάννη Κακλέα. Το πείραμα απέδειξε πως άξιζε τον κόπο. Η πιο νέα τότε θιασάρχης, μόλις 27 χρονών, διέψευσε τη προδιαγεγραμμένη -χαριτωμένη της- πορεία και βούτηξε στα βαθιά χωρίς να πνιγεί. Κέρδισα τόσο σεβασμό που δεν μπορούσα να σταματήσω πια, καθώς είμαι τρελά νάρκισσος και κομπλεξική. Εν τω μεταξύ η τηλεόραση συνέχιζε το στενό μαρκάρισμα, καθώς η ιδιωτική τηλεόραση αναζητούσε καινούρια πρόσωπα και γλώσσα.
Εκεί κάπου επιχείρησα σήριαλ το "Αχ Ελένη" που ανέλαβα και το σενάριο κι εκεί κάπου η πίεση γράφε -παίζε μ έκανε να πάθω το πρώτο μπρέικ ντάουν. Δεν ξανάκανα τέτοια απόπειρα. Μετά τη γέννηση της πολυπόθητης κόρης μου επανήλθα δριμύτερη ως άλλος δολοφόνος στον εγκληματικό τόπο του θεάτρου και της τηλεόρασης με το "Οχι τα νέα του Αντένα", τις "Σαββατογεννημένες", την εργαζόμενη γυναίκα και με θεατρικές δουλειές όπως το "Προσοχή δαγκώνει", του "Γκέρνυ" , το "Με δύναμη απ" την Κηφισιά" των Κεχαιδη Χαβιαρά με σκηνοθέτες τον Αντρέα Βουτσινά και το Νίκο Μαστοράκη. Από το 2000 στεγάστηκα στο θέατρο "Διάνα", όπου μαζί με το Γιάννη Κακλέα γράψαμε μια μικρή ιστορία τρέλλας και υπέρβασης κάνοντας έργα όπως το "Μαγειρεύοντας με τον Ελβις", του Λή Χώλ, το δικό μου "Μαμά μην τρέχεις", γνωστό και ως κινηματογραφικό "Πεθαίνω για Σένα", τις "Νύχτες Ραδιοφώνων", του Νίκυ Σίλβερ, το "33 φορές να φύγεις", του δικού μας Νίκου Ποριώτη, και έπονται εύχομαι πολλά ακόμα όσο έχουμε δύναμη και κουράγια ..
Τελευταία άρθρα
• Μ’ αρέσει να δείχνομαι. Πειράζει;
• Μνημόνιο σαν χημειοθεραπεία…
• Θα προσαρμοστούμε με λοβοτομή;
• Πού πάτε ρε βλάχοι; Χορτάστε πείνα τώρα…
Η Ελένη Ράντου έδωσε πρόσφατα μια συνέντευξη στη Χριστίνα Γαλανοπούλου για τη Lifo, όπου σε κάποιο σημείο, η συζήτηση πηγαίνει στα πολιτικά, κι εκεί καταφέρνει να πει κάποια σωστά πράγματα, δείχνοντας όμως και τις αντιφάσεις της.
Λοιπόν, δεν φοβάμαι να σου πω ότι εμένα αυτό το «πρώτη φορά αριστερά» με σόκαρε. Μου μετακίνησε έναν πολύ σημαντικό άξονα μέσα μου. Ήθελα να πιστεύω ότι υπάρχει ένας χώρος που δεν θα βρεθεί ποτέ στην εξουσία γιατί είναι ιδανικός. Κι ότι αν βρεθεί θα συνεχίσει να είναι ιδανικός. Ε, εντάξει. Αυτό καταλύθηκε! Με άφησε ορφανή πολιτικά αυτό το πράγμα, με άφησε χωρίς πολιτική πατρίδα. Πολλή ορφάνια.
— Τι παρομοίωση..!
Ναι, γιατί από την αρχή πίστευα ότι δεν έπρεπε να αναμιχθεί η αριστερά με την εξουσία. Και πολύ καλά έκανε το κλασικό ΚΚΕ που έμεινε μακριά από αυτή την ιστορία. Μερικοί χώροι δεν είναι για να πραγματοποιήσουν ποτέ μία κυβερνητική αλλαγή – είναι για να βάζουν το όριο. Εννοείται ότι δεν πιστεύω ότι ο κομμουνισμός είναι κάτι εφαρμόσιμο. Είναι, όμως, κάποιες αξίες που οφείλουν να υπάρχουν για να δημιουργούν ενοχές και αντιστάσεις στην κοινωνία, όταν αρχίσει να κανιβαλίζεται πολύ άσχημα.
2019 Δεν είναι μυστικό πως ο ΓΓ του ΚΚΕ είναι μεγάλος θεατρόφιλος και τιμά συχνά πυκνά με την παρουσία του καλλιτεχνικά δρώμενα. Αυτή το φορά όμως προχώρησε κι ένα βήμα παραπάνω, “πρωταγωνιστώντας” για λίγο σε έναν απολαυστικό διάλογο με την Ελένη Ράντου, στη διάρκεια της παράστασης “Τζασμίν” στο θέατρο “Διάνα”.
Η παράσταση είχε μαραθώνια διάρκεια τριών ωρών και ο Δημ Κουτσούμπας βρέθηκε εκεί μαζί με την Αλέκα Παπαρήγα και το Νίκο Σοφιανό μια μέρα πριν από την ψηφοφορία της συνταγματικής αναθεώρησης. Όλα ξεκίνησαν όταν μπροστά από τη θέση του Κουτσούμπα βρέθηκε μια ταξιδιωτική βαλίτσα, μέρος της παράστασης. Η πρωταγωνίστρια Ελένη Ράντου έψαχνε υποτίθεται την αποσκευή στο αεροδρόμιο, ώσπου της την παρέδωσε εκείνος για να ακολουθήσει ένας διάλογος που οι θεατές του δε θα ξεχάσουν έτσι εύκολα:
Ρωτάει
λοιπόν η ηθοποιός:
– Κι εσείς από Νέα Υόρκη έρχεσθε;
– Από πολύ μακριά, απαντάει ο Κουτσούμπας.
– Ααα κατάλαβα, από το Βλαδιβοστόκ…
– Μας το πήρανε κι αυτό, απαντά ο Κουτσούμπας. Μπορεί οι αντιδράσεις του κοινού
να μην καταγράφονται κάπου, αλλά εύκολα μπορούμε να τις φανταστούμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ℹ️ Η αντιγραφή και χρήση (αναδημοσίευση κλπ) αναρτήσεων στο σύνολό τους ή αποσπασματικά είναι ελεύθερη, με απλή αναφορά στην πηγή
ℹ️ Οι περισσότερες εικόνες που αναπαράγονται σε αυτόν τον ιστότοπο είναι πρωτότυπες ή μακέτες δικές μας.
Κάποιες που προέρχονται από το διαδίκτυο, αν δεν αναφέρεται κάτι συγκεκριμένο τις θεωρούμε δημόσιες χωρίς «δικαιώματα» ©®®
Αν υπάρχει πηγή την αναφέρουμε πάντα
Τυχόν «ιδιοκτήτες» φωτογραφιών ή θεμάτων μπορούν ανά πάσα στιγμή να επικοινωνήσουν μαζί μας για διευκρινήσεις με e-mail.
ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ
🔻 Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.
Αν σχολιάζετε σαν «Ανώνυμος» καλό είναι να χρησιμοποιείτε ένα διακριτικό όνομα, ψευδώνυμο, ή αρχικά
🔳 ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΧΟΛΙΑ:
Α) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog
Β) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Γ) εκτός θέματος ανάρτησης
Δ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Παρακαλούμε τα σχόλια σας στα Ελληνικά - όχι "Greeklings"