Η κληρονομιά της σπουδαίας Βάσως Κατράκη σε πλήρη εγκατάλειψη από το αστικό κράτος

        Στους αγώνες του λαού με την Τέχνη της

Με το έργο της σημάδεψε την παγκόσμια χαρακτική δημιουργία. Το άσπρο και το μαύρο ήταν τα χρώματά της. Το άσπρο, που δέσποζε στην ψυχή της, και το μαύρο, της επίγειας διαδρομής της. Ήταν 27 Δεκέμβρη του 1988, όταν το μαύρο του θανάτου σκίασε για πάντα τα μάτια της μεγάλης Ελληνίδας χαράκτριας, Βάσως Κατράκη.

Ξεχωριστή δημιουργός, με πνοή πάντα νεανική, πρόσφερε και στην Τέχνη και στην Ελλάδα, μέσα από τις γραμμές του λαϊκού κινήματος. Τα «αντρίκεια χέρια της», όπως τα αποκαλούσαν, χάραξαν επί δεκαετίες, μορφές και δρόμους. Χάραξαν παράθυρα ανοιχτά στην ομορφιά του αύριο. Χιλιάδες χρώματα διαπερνούσαν τις πράξεις της, χιλιάδες σταθερές απόψεις αποτελούσαν το πλέγμα της σκέψης της. Πραγματικός θησαυρός τα έργα της, «καλαντάρι με τις απανωτές δυστυχίες μας και τις λιγοστές χαρές μας».

«Δε θέλω παρά να εκφράσω την αγάπη και τον ενθουσιασμό μου προς της ζωή» -έλεγε η Βάσω Κατράκη. «Κάθε στιγμή που μου ανήκει δεν θα ήθελα να είναι παρά ένας χαιρετισμός προς αυτήν. Να εκφράσω την αγάπη μου προς τον άνθρωπο και τη δικιά του ζωή, με τις χαρές, τα βάσανα και το μόχθο της. Προσπαθώ να εκφραστώ με τον πιο σαφή τρόπο. Αυτό το κάνω γιατί έτσι νιώθω. Με ενδιαφέρει να 'ρθω σε όσο γίνεται πληρέστερη επικοινωνία με τους ανθρώπους, να μιλήσω με τη γλώσσα τους. Αυτό είναι η πιο μεγάλη καταξίωση ενός καλλιτέχνη. Δε διαλέγω ορισμένα θέματα, μα βιώματα. Και αυτά μπορεί να έρχονται είτε από τη χώρα που ζεις είτε απ 'έξω, φτάνει να είναι ανθρώπινα.»

Γεννημένη το 1914, σχεδόν τη στιγμή που ξεσπούσε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, η Βάσω Κατράκη έζησε τα σημαντικότερα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας και σφράγισε με το έργο της μια ολόκληρη εποχή. Απεικόνισε με συνέπεια τα μεγάλα και θεμελιώδη γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη χώρα μας μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο. Την Εθνική αντίσταση, τον εμφύλιο, τη χούντα και το φασισμό. Χάραξε στην πέτρα την τραγική μοίρα του λαού και τη μάχη για ελευθερία. Το 1936 εισήχθη στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τον Κωνσταντίνο Παρθένη στη Ζωγραφική και το Γιάννη Κεφαλληνό στη Χαρακτική.

Η κατοχή τη βρήκε φοιτήτρια. Μέσα από τον πυρετό εκείνης της εποχής διαμορφώθηκε και η τέχνη της, επηρεάστηκε το έργο της και η προσωπικότητά της. Πήρε μέρος στην Αντίσταση. Οι διαδηλώσεις, τα αδικοσκοτωμένα παλληκάρια, οι διώξεις, οι κατατρεγμένοι, τα σκελετωμένα από την πείνα παιδιά, τα βιώματα με τις θυσίες και τους θανάτους έγιναν διαμαρτυρία και αυτές οι εικόνες πέρασαν στο καλλιτεχνικό της έργο. Πρόσφερε υπηρεσίες στην πατρίδα χωρίς να υπολογίζει τους κινδύνους. «Κάναμε αντίσταση με τα πινέλα και τα καλέμια» έλεγε, «Η κατοχή με έκανε χαράκτρια». Τα πρώτα της χαρακτικά ήταν εύσημα, αφίσες, κάρτες, προκηρύξεις και ψηφοδέλτια για τις ανάγκες της αντίστασης. Την 21^ηΑπρίλη του '67, πρώτη μέρα του πραξικοπήματος, τη συνέλαβαν και την εξόρισαν στα Γιούρα, το θρυλικό νησί με τη μακραίωνη ιστορία ως τόπος βασανιστηρίων και εξόντωσης. Η δύναμη όμως της τέχνης της, της έδωσε παρηγοριά και διέξοδο, ζωγραφίζοντας με μαρκαδόρο τα βότσαλα που έβρισκε στο ξερονήσι, μοιράζοντάς τα στους συγκρατούμενους της και άλλα αφιέρωνε και έστελνε στον άντρα της και τα παιδιά της. Δούλεψε μέσα στη χούντα και έκανε έκθεση στη γκαλερί «ώρα» του Ασαντούρ και της Χριστίνας Μπαχαριάν, φίλους και συναγωνιστές της.

Μαχήτρια με τόλμη και αποφασιστικότητα

Η Βάσω Κατράκη ήταν μαχήτρια στους κοινωνικούς αγώνες με τόλμη και αποφασιστικότητα. Μετέφερε στην πέτρα όλα τα θεμελιώδη θέματα, το ιδεώδες της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς μας. Σπαράγματα μνήμης, θρήνοι και ελεγεία γι' αυτούς που θυσιάστηκαν. Εργα κοινωνική μαρτυρία. Υπηρέτησε την Ελληνική Χαρακτική με αφοσίωση και γνώση. Ηθος και αξιοπρέπεια. Δικαίως ο τεχνοκριτικός και φίλος της Κώστας Σταυρόπουλος, τη χαρακτήρισε ως την «κορυφαία ερμηνεύτρια της ανθρώπινης τραγωδίας».

Η ίδια έλεγε: «Διερευνώντας τους παραδοσιακούς τρόπους χάραξης πάνω στα καθιερωμένα υλικά, όπως στο όρθιο και στο πλάγιο ξύλο, στο χαλκό κλπ., ένιωσα σιγά σιγά να εξαντλούνται οι εκφραστικοί τρόποι που ταίριαζαν στην ιδιοσυγκρασία μου. Στην περιπλάνηση των αναζητήσεών μου για το υλικό που θα εκπλήρωνε τις εκφραστικές μου ανάγκες, στάθηκα στον ψαμμίτη λίθο, που με την αδρή του επιφάνεια και την αδιερεύνητη περιοχή του, μου άνοιξε το δρόμο για τα μεγάλα σχήματα και στη βαθιά κι ελεύθερη χειρονομία. Η επαφή μου με την τραχιά αυτή κρητική πέτρα με οδήγησε και στην αναζήτηση καινούριων εργαλείων. Ο μαστρακάς και τα καλέμια των γλυπτών με βοήθησαν σ' αυτό. Με βαθιές εγκοπές, με σκληρά γδαρσίματα, με απότομα ή ελαφρά περάσματα από τα μαύρα στ' άσπρα κι αντίθετα, προσπάθησα να κατακτήσω την άγνωστη γλώσσα του καινούριου αυτού υλικού και να του αποσπάσω τα μυστικά, που θα βοηθούσαν στην έκφραση των αναγκών μου».

               Για την αναστήλωση του πατρικού σπιτιού της

Προς τιμήν της δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2006 το κέντρο Χαρακτικών Τεχνών και Μουσείο Βάσω Κατράκη στην πατρίδα της, το Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας, όπου εκτίθεται μόνιμα όλο το έργο της. Το πατρικό της σπίτι, βρίσκεται και αυτό στο όμορφο νησάκι, το Αιτωλικό, τη μικρή Βενετία, όπως την ονόμαζαν τότε. Το σπίτι βρεχόταν γύρω γύρω από τη λιμνοθάλασσα. Εκεί έζησε τα παιδικά της χρόνια, ευτυχισμένη με τους γονείς και τα τέσσερα αδέρφια της. Εκεί, στα μαθητικά της τετράδια ζωγράφισε τα πρώτα της σχέδια και πορτρέτα. Εκεί εμπνεύστηκε τις πρώτες έγχρωμες της ξυλογραφίες, από τα πρωινά, τα δειλινά και τα νυχτερινά χρώματα της ήρεμης λιμνοθάλασσας.

Σήμερα το πατρικό της σπίτι καταρρέει αδύναμο να αντισταθεί στο πέρασμα των χρόνων. Παρότι έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέο μνημείο, η πολιτεία δεν μπόρεσε να βοηθήσει παρά τις μελέτες που κατατέθηκαν στην Εφορεία Νεότερων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού για τη διάσωσή του.

Η έκθεση αυτή έχει κύριο σκοπό να επικοινωνήσει το έργο της με τους ανθρώπους, αυτό που ήθελε πάντα και η ίδια. Για πρώτη φορά, μετά το 1994 (20 χρόνια μετά) τα έργα που εκτίθενται θα είναι προς πώληση. Σκοπός αυτής της κίνησης είναι η συγκέντρωση χρημάτων για την αναστήλωση του πατρικού σπιτιού της Βάσως Κατράκη στο Αιτωλικό.
               Σ.Αδαμίδου

Το Μουσείο της Βάσως Κατράκη στο Διαδίκτυο
Ογδόντα οκτώ έργα της μεγάλης χαράκτριας σε ένα κλικ
Κορυσχάδων 1 30400 ΑΙΤΩΛΙΚΟ , ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Τηλ.:+30 26320 22780
URL: http://www.katrakivasso-museum.gr

__σσ. Σύνδεση αδύνατη_νεκρός σύνδεσμος
E‑mail: info@vassokatraki.gr

Στο 20άλεπτο βίντεο δοκιμάσαμε να παρακολουθήσουμε αφήγηση για τα παιδικά χρόνια στην παραθαλάσσια κωμόπολη, τη φοίτηση στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα με δασκάλους τον Κώστα Παρθένη και τον Γιάννη Κεφαλληνό, τις πρώτες καλλιτεχνικές απόπειρες, τις ξυλογραφίες για την έκδοση “Τα λόγιας της πλώρης” του Ανδρέα Καρκαβίτσα, τις αφίσες της Κατοχής, την αποτύπωση της ατομικής και συλλογικής μοίρας των μαχόμενων Ελλήνων στο έργο της, τις ψηλόλιγνες αφαιρετικές φιγούρες της, τους περίφημους ψαράδες της, τις χαρακτηριστικές μανάδες, τα άλογα, τα τοπία με τις αλυκές, την εικαστική σύνθεση με χρώμα, την περίοδο της ρεαλιστικής χαρακτικής στην πέτρα. Παράλληλα με την καλλιτεχνική πορεία παρακολουθούμε την πορεία της ζωής: τη στράτευση στον χώρο της Αριστεράς, την αντιδικτατορική δράση, την Αντίσταση, την εξορία

               ...Τζίφος

“Ο ιστότοπος, που θα ενημερωθεί σταδιακά με ψηφιακές απεικονίσεις του συνόλου του έργου της χαράκτριας και φωτογραφικό υλικό, αποτελεί προσφορά του ΤΕΙ Μεσολογγίου στο Μουσείο Βάσως Κατράκη”. Αναπτύχθηκε στο Τμήμα Εφαρμογών Πληροφορικής στη Διοίκηση και στην Οικονομία από τον Πάνο Βασιλείου και την Γκόλφω Βασιλείου υπό την επιστημονική εποπτεία του καθηγητή Αριστογιάννη Γαρμπή.

Δείτε και Επερώτηση ΛαΣυ (Μωραΐτης Νίκος _περιφερειακός σύμβουλος δυτικής Ελλάδας) για προβλήματα στη λειτουργία του «Μουσείου Βάσως Κατράκη – Εικαστικό Κέντρο Χαρακτικής» στο Αιτωλικό

ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΑΣΩΣ ΚΑΤΡΑΚΗ:
Ένα πολύτιμο έργο έρμαιο της αδιαφορίας κράτους και τοπικών αρχών.

«Το “Μουσείο Βάσως Κατράκη — Εικαστικό Κέντρο Χαρακτικής” στο Αιτωλικό έχει χαρακτηριστεί μοναδικό μουσείο αμιγώς Χαρακτικής Τέχνης στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη(…) Στόχος της δωρεάς των έργων της στην πατρίδα της το Αιτωλικό ήταν το “Κέντρο Χαρακτικών Τεχνών και Μουσείο Βάσως Κατράκη”, που εγκαινιάστηκε το 2006, να μην είναι ένας “νεκρός” μουσειακός χώρος αλλά να έχει μία δυναμική που να συμβάλλει στην ανάπτυξη και εξέλιξη της χαρακτικής τέχνης στην Ελλάδα.

Στο ισόγειο, οι τέσσερις αίθουσες, περίπου 400 τ.μ., προορίζονταν για εργαστήρια χαρακτικής. Τα εργαστήρια χαρακτικής ήταν στόχος να αποτελέσουν τόπο δοκιμών, πειραματισμών και δημιουργίας των χαρακτών, ενώ η ευρύτερη περιοχή του μουσείου να αποτελεί χώρο έμπνευσης για τους καλλιτέχνες και σημείο αναφοράς για γενικότερες πολιτιστικές δραστηριότητες (εικαστικά συμπόσια, πολιτιστικές βραδιές, περιοδικές εκθέσεις κά.). Οι γενικότεροι στόχοι του μουσείου όχι μόνο δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ αλλά, αυτήν τη στιγμή, ένα μεγάλο μέρος του έργου της σπουδαίας χαράκτριας έχει υποστεί σοβαρότατες φθορές από τη σκόνη, τα έντομα και την υγρασία, ενώ καμία μέριμνα δεν υπάρχει για τη συντήρηση, την αποκατάσταση και την εξασφάλιση κατάλληλων συνθηκών φύλαξης και έκθεσής τους».

Τα παραπάνω ανέφερε το ΚΚΕ σε Ερώτησή του προς τους αρμόδιους υπουργούς (Πολιτισμού και Εσωτερικών) το 2014… Από τότε έχουν περάσει 20 χρόνια και η κατάσταση του μουσείου όχι μόνο δεν βελτιώθηκε αλλά φαίνεται να έχει σημαδευτεί ανεξίτηλα από την αδιαφορία του κράτους και την εγκατάλειψη διαχρονικά από τις δημοτικές αρχές του δήμου Μεσολογγίου.

Το μουσείο θεμελιώθηκε το 1995 και εγκαινιάστηκε τελικά …το 2006. Λειτουργεί ως ΝΠΔΔ που ανήκει στον δήμο Μεσολογγίου, το Δημοτικό Συμβούλιο του οποίου ορίζει το ΔΣ του.

Φιλοξενεί τη 15χρονη δουλειά της Β. Κατράκη στο παραδοσιακό ξύλο και την 35χρονη χαρακτική της στην πέτρα και περιλαμβάνει μια συλλογή από 400 περίπου έργα, πολλά χαρακτικά ανάτυπα και μεγάλο μέρος από τις μήτρες (ξύλα και πέτρες) πάνω στα οποία χάραξε τα έργα της. Εκτίθενται, επίσης, μεγάλα και μικρά σε μέγεθος μαυρόασπρα και χρωματιστά σχέδια, καθώς και σχέδια προετοιμασίας για την παραγωγή του χαρακτικού ανατύπου. Τη συλλογή ενισχύουν τα αντικείμενα τέχνης, καλλιτεχνικές αφίσες και ζωγραφικά έργα. Ακόμη, φιλοξενούνται το εργαστήριο, η βιβλιοθήκη, τα αρχεία της και πολλές φωτογραφίες.

Μια μεγάλης αξίας πολιτιστική κληρονομιά, της σπουδαίας Βάσως Κατράκη, πρωτοπόρας χαράκτριας με διεθνή βραβεία και αναγνώριση, που σε όλη τη ζωή της αγωνίσθηκε για το δίκιο του λαού, φυλακίσθηκε γι’ αυτό και εξορίσθηκε. Κληρονομιά η οποία προσφέρθηκε στον γενέθλιο τόπο της μεγάλης δημιουργού με επιθυμία της ίδιας, που όχι μόνο δεν αξιοποιήθηκε και εξακολουθεί να μην αξιοποιείται όπως της αξίζει, αλλά έχει υποστεί φθορές. Ανεπανόρθωτες φθορές που έχουν καταστρέψει ήδη μεγάλο μέρος των έργων…

Η απουσία κατάλληλων συνθηκών φύλαξης και έκθεσης των έργων, καθώς και μέσων συντήρησης και προστασίας τους, έχει αφήσει το αποτύπωμά της, διαβρώνοντας τα έργα. Αυτή η απουσία είχε εντοπιστεί εδώ και πολλά χρόνια, από τα εγκαίνια του μουσείου ακόμα, χωρίς ωστόσο να ληφθούν μέτρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κλιματιστικό σύστημα δεν λειτούργησε ποτέ, παρόλο που πρόκειται για έργα τέχνης τα οποία απαιτούν εξ ορισμού ειδική προστασία και μάλιστα σε έναν χώρο με μεγάλη υγρασία, καθώς βρίσκεται μέσα στη λιμνοθάλασσα.

Το μουσείο ποτέ δεν λειτούργησε με προδιαγραφές μουσείου. Δεν στελεχώθηκε με μόνιμο προσωπικό ούτε με επαγγελματίες ξεναγούς ή ειδικούς. Κατά περιόδους λειτουργούσε με 8μηνίτες συμβασιούχους, που όταν έληγε η σύμβασή τους δεν επαναπροσλαμβάνονταν… Ενώ έχουν υπάρξει περίοδοι κατά τις οποίες έμενε κλειστό και άνοιγε μόνο χάρη στη φιλότιμη προσπάθεια και προσφορά ενός γείτονα της Β. Κατράκη.

Κι όμως, το έργο της Βάσως Κατράκη αποδεικνύεται ότι παραμένει πόλος έλξης και σήμερα, καθώς ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες, το μουσείο έχει επισκεψιμότητα. Από το κοινό, από τους καλλιτέχνες αναγνωρίζεται διαχρονικά το έργο της εξαίρετης αυτής δημιουργού, που σημάδεψε την παγκόσμια χαρακτική δημιουργία εκφράζοντας τον μόχθο και τους μεγάλους αγώνες του λαού μας για δίκιο και ελευθερία, από την Αντίσταση, τα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια έως τη δικτατορία.

                 Η σπουδαία χαράκτρια Βάσω Κατράκη

Στην τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ του «Κέντρου και Μουσείου Χαρακτικών Τεχνών Βάσως Γ. Κατράκη», στις 18 Ιούλη 2023, η κόρη της, Μαριάννα, με δραματικό τρόπο έκανε λόγο για «κλινικά νεκρό νομικό πρόσωπο», επισημαίνοντας ότι «για το μόνο που μπορούμε να συζητήσουμε είναι για τα 17 χρόνια υπολειτουργίας του μουσείου και για τη συνεχή προσβολή της ίδιας της Βάσως Κατράκη και του έργου της».

«Δεν συμμετέχουμε στη διοίκηση του μουσείου, αλλά στη διοίκηση δύο αποθηκών στις οποίες είναι κρεμασμένα τα έργα της Βάσως, και μάλιστα σε εντελώς ακατάλληλες συνθήκες, με αποτέλεσμα να καταστρέφονται», τόνισε σε άλλο σημείο, ενώ αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, σε μια σειρά από σχέδια που είχαν τεθεί με αισιοδοξία για την αξιοποίηση του χώρου του μουσείου και ποτέ δεν προχώρησαν:

Στην επιστολή της η κόρη της Βάσως Κατράκη επισημαίνει: «Στερήσαμε (σ.σ. το ΔΣ του μουσείου και ο δήμος) από το μουσείο το δικαίωμα χρηματοδότησης από ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα, καθώς και από κάθε φορέα χρηματοδότησης. Στερήσαμε από το μουσείο την ευκαιρία συνεργασίας με τις Ανώτατες Σχολές Καλών Τεχνών, αφού δεν προχωρήσαμε ποτέ ούτε στη δημιουργία των εργαστηρίων χαρακτικής, αλλά ούτε και στην υπογραφή των μνημονίων συνεργασίας με τις Σχολές. Αποκλείσαμε έτσι οποιαδήποτε δυνατότητα συνεργασίας του μουσείου με τους καλλιτέχνες, ενώ γι’ αυτούς φτιάχτηκε και σε αυτούς δικαιωματικά ανήκει. Ο προϋπολογισμός που ήρθε εδώ σήμερα δεν περιέχει καμία απολύτως δαπάνη για δράσεις πολιτισμού σχετικές με το αντικείμενο του μουσείου». Ενώ έκανε ακόμα λόγο για καταστροφή, «στην παντελώς ακατάλληλη αποθήκη του υπογείου», όλων των βιβλίων και των εντύπων που δημιουργήθηκαν για να ενισχύσουν οικονομικά το μουσείο.

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχουν γίνει πολλές διαμαρτυρίες επισκεπτών (που ταξίδεψαν στο Αιτωλικό επί τούτου) επειδή βρήκαν το μουσείο κλειστό. Επίσης, παρέμβαση μετά από ομαδική επίσκεψη και φωτογράφηση της φθοράς πάνω στα έργα έκανε το ΚΚΕ, καταθέτοντας Ερώτηση στη Βουλή και ζητώντας να παρθούν άμεσα μέτρα συντήρησης — κάτι που δεν έγινε. Για το ίδιο θέμα παρέμβαση στο υπουργείο Πολιτισμού — μετά από δύο ομαδικές επισκέψεις — έκανε και το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος.

Σήμερα προβάλλει η αναγκαιότητα πρώτα από όλα να σωθούν τα έργα… Και αυτό σημαίνει ότι μπαίνει επί τάπητος η συζήτηση για τη δωρεά και το μέλλον του μουσείου…

ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ:
Να μην κλείσει το “Μουσείο Βάσως Κατράκη” στο Αιτωλικό

💥 Να μην κλείσει το «Μουσείο Βάσως Κατράκη» στο Αιτωλικό ζητά η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) και καταγγέλλει την απαράδεκτη απόφαση της κυβέρνησης. Ένα Μουσείο που προβάλλει το πολιτιστικό — χαρακτικό έργο της σημαντικής καλλιτέχνη Βάσως Κατράκη και, φυσικά, συμβάλλει στην πολιτιστική αναβάθμιση της περιοχής.

💥 Πρόκειται για το έργο της εξαίρετης, αναγνωρισμένης δημιουργού, που σημάδεψε την παγκόσμια χαρακτική δημιουργία εκφράζοντας τον μόχθο και τους μεγάλους αγώνες του λαού μας για δίκιο και ελευθερία, από την Αντίσταση και τα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια έως τη δικτατορία. Μάλιστα, το «Μουσείο Βάσως Κατράκη — Εικαστικό Κέντρο Χαρακτικής» στο Αιτωλικό έχει χαρακτηριστεί ως μοναδικό μουσείο αμιγώς Χαρακτικής Τέχνης στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, κάτι που υπογραμμίζει την πολιτιστική και καλλιτεχνική αξία του.

Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, που εκφράζει και εκπροσωπεί τους αγωνιστές, απογόνους και φίλους της Αντίστασης, την οποία τίμησε και τιμά και με το σημαντικό έργο της η Βάσω Κατράκη, διαμαρτύρεται για την απαράδεκτη απόφαση της κυβέρνησης για την κατάργηση του Μουσείου από ΝΠΔΔ, με ευθύνη και της δημοτικής αρχής της περιοχής, που δεν προστάτευσε και φρόντισε για την εύρυθμη λειτουργία του Μουσείου.

Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ καλεί την κυβέρνηση να ανακαλέσει την απόφασή της και να διασφαλίσει τη συνέχεια της λειτουργίας του Μουσείου ως ΝΠΔΔ παίρνοντας μέτρα για τη συντήρηση και αποκατάσταση των έργων και τη διασφάλιση των κατάλληλων συνθηκών για την έκθεση και τη φύλαξη των σημαντικών έργων που εκτίθενται στο Μουσείο. Και, φυσικά, να προσληφθεί το αναγκαίο προσωπικό ώστε να αξιοποιηθεί το Μουσείο ως χώρος πολιτιστικής δράσης για την περιοχή και ευρύτερα.

Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ εκφράζει την αλληλεγγύη της και στηρίζει τον αγώνα των τοπικών πολιτιστικών και μαζικών φορέων για τη σωτηρία του Μουσείου.