40+ χρόνια “Dune”: Παύλος Ατρείδης & Co μεγαλουργούν στον πλανήτη Αρράκη

Από την περασμένη βδομάδα ο Βιλνέβ μας έφερε κοντά στο επικό του “Dune 2” _ 9 αστέρων με βάση το imdb, δημιουργώντας _όπως γράφηκε "ουρές στα ταμεία και αδιαχώρητο στις αίθουσες της μεγάλης οθόνης". Εμείς το είδαμε, σε village _χωρίς να είναι πολύ γεμάτη η αίθουσα, με ήχο στα 300db να τρυπάει το κρανίο

🤔  Και να μην το δει κανείς _ακόμη και από τους λάτρεις του είδους, δεν έχασε και κάτι … πολύς ντόρος και έπεται προφανώς συνέχεια –μέχρι τελικής πτώσης.

Νοσταλγήσαμε το 1984 –έκλεισαν κιόλας 40 χρόνια την πρώτη του εμφάνιση (βασισμένο πάντα στο best seller ομώνυμο μυθιστόρημα του Frank Herbert) όταν οι πλούσιες οικογένειες πολεμούσαν μεταξύ τους για τα αγαθά (κυρίως τους δρόμους ενέργειας, όπως λέει το ΚΚΕ), του πλανήτη Arrakis, σε σκηνοθεσία David Lynch παραγωγή Dino De Laurentiis.

Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, αμερικάνικης παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Ντενί Βιλνέβ, με τους Τιμοτέ Σαλαμέ, Ζεντάγια, Φλόρενς Πιου, Όστιν Μπάτλερ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Ντέιβ Μπατίστα, Κρίστοφερ Γουόκεν, Λέα Σεϊντού κα. με χάρτινους υπερήρωες και κατάχρηση των ψηφιακών και τεχνολογικών ευκολιών. Ο Βιλνέβ, τήρησε την υπόσχεσή του, έπειτα από την εκτεταμένη εισαγωγή του πρώτου μέρους, παραδίδοντας μία ταινία επιστημονικής φαντασίας, με υψηλού επιπέδου αφήγηση και αισθητική, μελετημένους χαρακτήρες και περισσότερη δράση _μέχρι υπερβολή, κάτι που έλειπε από το πρώτο φιλμ (και ίσως έτσι ήταν καλύτερα).

Στήνει πάντως περίτεχνα ένα καθηλωτικό μεσσιανικό φιλμ, κάτω από την επιφάνεια της περιπέτειας, τις μάχες σώμα με σώμα, τις συγκρούσεις με πολυπληθείς στρατιές, τις ραδιουργίες και τις προδοσίες. Ένα είδος πολιτικού θρίλερ _με δυσνόητα έως αφελή για τους ψαγμένους μηνύματα "ανατροπής" των ισχυρών, συνταιριάζοντας την περιπέτεια, θα διατηρήσει στα ύψη την επική δράση, αλλά δεν θα κόψει την ανάσα του θεατή, με εικόνες βγαλμένες από τις καλύτερες στιγμές του — ταλαίπωρου εδώ και χρόνια — είδους. Το φιλμ, συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε το πρώτο μέρος και παρουσιάζει, στις περίπου τρεις _όχι απαραίτητες ώρες, την άνοδο του Πολ Ατρείδη στην εξουσία ανάμεσα στους Φρέμεν, καθώς και την τελική εξέγερσή του ενάντια στον αυτοκράτορα Σαντάμ (καμιά σχέση με τον Χουσεΐν) του 4^ου. Εδώ, όμως, έρχεται και η μεγάλη αδυναμία της ταινίας, που αφορά κυρίως όσους δεν έχουν δει το πρώτο φιλμ, με τις συνεχόμενες πληροφορίες, καινούργια πρόσωπα, προφητείες και τοποθεσίες που θα δημιουργήσουν απορίες και θα κουράσουν, ειδικά αυτούς που θέλουν πάντα να γνωρίζουν όλες τις πτυχές των ιστοριών.
Ο χαρακτήρας της Τσάνι, καθώς και οι μάγισσες Μπένε Γκεσάριτ παίρνουν μεγαλύτερο μέρος στο στόρι, ενώ από τους νέους χαρακτήρες, που είναι υπερβολικά πολλοί, μας συστήνονται, μεταξύ άλλων, η κόρη του Αυτοκράτορα, πριγκίπισσα Ίρουλαν, η μυστηριώδης Λαίδη Μάρκο, ο ψυχωτικός ανιψιός του βαρόνου Χαρκόνεν, Φέιντ Ράουθα, ως το απόλυτο κακό (που φυσικά νικιέται στο happy end), αλλά και αρκετά άλλα πρόσωπα, κάποια απ’ τα οποία βάζουν και το απαραίτητο αλατοπίπερο σε ένα σίκουελ υπερπαραγωγής. Ο Βιλνέβ, ως δεξιοτέχνης της ατμόσφαιρας, θα προσπαθήσει να φτάσει στα άκρα την υποβόσκουσα πολιτική ένταση, σαν λάβα που καίει κάτω από την ψυχρή έρημο, αντιπαραθέτοντας τις ραδιουργίες, τον μιλιταρισμό, τη διαφθορά και τον τυφλό φανατισμό με την αγωνία για την επιβίωση, το χρέος και την ενσυναίσθηση, θα πετύχει στα εφέ και στο φαίνεσθαι, αλλά η πολιτική του είναι παισαριώδης.

Εκεί, όμως, που ο Γαλλοκαναδός σκηνοθέτης δίνει τα ρέστα του _με βάση την οπτική του υπερθεάματος, είναι στη διατήρηση της αισθητικής του και των ψαγμένων πλάνων του, καθώς με την ορμή από το πρώτο μέρος, καταφέρνει να αναζωογονήσει το μύθο του έργου του, να δημιουργήσει μία κινηματογραφική εμπειρία — ειδικά, όπως είπαμε για τους λάτρεις του είδους. Η δουλειά που έχει γίνει σε κοστούμια, σκηνικά, ήχο, μουσική και φωτογραφία είναι άψογη και δίνει στον Βιλνέβ τη δυνατότητα να διατηρήσει τη στιβαρή κινηματογραφική του ματιά, να παραμείνει προσηλωμένος στο θέμα του, να επικεντρωθεί στην ενορχήστρωση των επικών μαχών και το σασπένς. Και ταυτόχρονα να φρεσκάρει, με τις παύσεις και τη σιωπή των ηρώων του, μια κάποια ανθρωπιά.

Ο Βιλνέβ, όπως κάθε δημιουργός που σέβεται την τέχνη του, δίνει και τον απαραίτητο χώρο να εκφραστεί το πολυπρόσωπο και «καυτό» καστ, που διαχειρίζεται άψογα. Δίνει στους ηθοποιούς του όλα τα όπλα για να αναδείξουν το ταλέντο τους και να συμβάλουν στην αποτελεσματικότητα της ταινίας. Και η επιτυχία του σε αυτό το επίπεδο, δεν οφείλεται στο σωστό μοίρασμα του χρόνου, αλλά στο μελετημένο χτίσιμο των χαρακτήρων, με δουλειά στη λεπτομέρεια, με προσήλωση στην ουσία. Ο Τιμοτέ Σαλαμέ, βάζει κάτω το όμορφο κεφάλι του και δουλεύει τον χαρακτήρα του εξοντωτικά, η Ζεντάγια παραμένει εντυπωσιακή, ενώ η Φλόρενς Πιου βάζει το «λαβ στόρι», ο Μπατίστα παραθέτει την πέτρινη γοητεία του και ο Όστιν Μπάτλερ αναδύει έναν από τους πιο σαγηνευτικούς κακούς της μεγάλης οθόνης.

14-Δεκ-1984
Παύλος Ατρείδης & Co + πλανήτης Αρράκης  
πρώτη εμφάνιση

Το Dune (Ντιουν) έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους (αρχικά των ΗΠΑ και μετά στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο) βασισμένη στο best seller ομώνυμο μυθιστόρημα του Frank Herbert  (σε πέντε συνέχειες0 _σσ. γεννήθηκε το 1920 –πέθανε το 1986. Έγραψε κι άλλα μυθιστορήματα, διηγήματα κλπ. ως δημοσιογράφος, κριτικός βιβλίων, σύμβουλος οικολογίας, λέκτορας κλπ _ήταν και φωτογράφος. Το έπος Dune, διαδραματίζεται στο μακρινό μέλλον _ακαθόριστα σε ολόκληρες χιλιετίες, εξερευνώντας τη μακροπρόθεσμη επιβίωση του ανθρώπου και την εξέλιξή του, την πλανητική επιστήμη _μέσα από πρίσμα \ μίξη θρησκείας, πολιτικής, οικονομίας οικολογίας σε ένα μέλλον όπου η ανθρωπότητα έχει από καιρό αναπτύξει διαστρικά ταξίδια και έχει εγκαταστήσει πολλές χιλιάδες κόσμους. Το βιβλίο _ως επιστημονικής φαντασίας, έχει τις περισσότερες πωλήσεις στις ΗΠΑ.

Με αυτά τα λίγα εισαγωγικά, δείτε και επίσημο site πάμε 40 χρόνια πίσω, όταν για πρώτη φορά _όχι ακριβώς, δείτε παρακάτω  δυο πλούσιες οικογένειες πολεμούν μεταξύ τους για τα αγαθά (κυρίως τους δρόμους ενέργειας, όπως λέει το ΚΚΕ), ενός πλανήτη ονόματι Arrakis, επίσης Dune ενώ κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ο Paul Atreides, απόγονος μιας πανίσχυρης φάρας. Μια ταινία, σε σκηνοθεσία David Lynch και σε σενάριο του ίδιου (βασισμένο στα βιβλία του Herbert που προαναφέραμε) να καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος. Πρωταγωνιστές _μεταξύ άλλων μεγάλοι αστέρες του Χόλιγουντ της εποχής εκείνης (Κάιλ ΜακΛάχλαν _κινηματογραφικό ντεμπούτο ως Paul Atreides, Φρανσέσκα Αννίς, Λεονάρντο Τσιμίνο, Βιρτζίνια Μάντσεν, Λίντα Χαντ, Πάτρικ Στιούαρτ, Μαξ φον Σίντοφ Σον Γιάνγκ κά). Γυρίστηκε στα Churubusco Studios στην Πόλη του Μεξικού και το soundtrack περιλαμβάνει το ροκ συγκρότημα Toto.

Ο πλανήτης Arrakis είναι η μόνη πηγή του φαρμάκου (μπαχαρικό), mélange  που επιτρέπει την πρόβλεψη \ πρόγνωση και προαγγελία εκ των προτέρων κάθε κινδύνου για τον κυρίαρχο και είναι ζωτικής σημασίας για τα διαστημικά ταξίδια _ καθιστώντας το, το πιο ουσιαστικό και πολύτιμο αγαθό στο σύμπαν. Ο Paul Atreides είναι γόνος και κληρονόμος μιας ισχυρής οικογένειας ευγενών, της οποίας η κληρονομιά του ελέγχου του Arrakis τους φέρνει σε σύγκρουση με τους πρώην άρχοντές της, τους House Harkonnen. Ο Πωλ είναι επίσης (πιθανώς) ο Kwisatz Haderach, μια μεσσιανική φιγούρα που αναμένεται από την αδελφότητα Bene Gesserit.

(παρένθεση)
Μετά την αρχική επιτυχία του μυθιστορήματος, οι προσπάθειες προσαρμογής του Dune ως ταινία ξεκίνησαν το 1971. Ακολούθησε μια μακρά διαδικασία εξέλιξης κατά τη διάρκεια της 10ετίας του 1970, κατά την οποία οι Arthur P. Jacobs, Alejandro Jodorowsky και Ridley Scott προσπάθησαν ανεπιτυχώς να το μεταφέρουν στην οθόνη. Το 1981, ο παραγωγός Dino De Laurentiis προσέλαβε τον Lynch ως σκηνοθέτη, με αποτέλεσμα τουλάχιστον τέσσερις εκδόσεις παγκοσμίως, με τον Lynch να αρνηθεί σε μεγάλο βαθμό την τελική version (αφαιρέθηκε το όνομά του ή άλλαξε με ψευδώνυμα για ορισμένες εκδόσεις). Παιχνίδια της βιομηχανίας του θεάματος, ειδικά όταν πρόκειται για πολύ χρήμα. Σ΄ ότι αφορά τις κριτικές η γνώμη ποικίλλει μεταξύ των θαυμαστών του μυθιστορήματος και  θαυμαστών των ταινιών του Λιντς.

Υπόθεση

Στο μακρινό μέλλον, το γνωστό σύμπαν κυβερνάται από τον αυτοκράτορα Padishah Shaddam IV. Η πιο πολύτιμη ουσία στην αυτοκρατορία είναι η μελανζέ μπαχαρικών, η οποία _εκτός όσων ήδη αναφέραμε παρατείνει τη ζωή και διευρύνει τη συνείδηση. Το μπαχαρικό επιτρέπει επίσης στην Αστρική Συντεχνία να “βγαίνει” απ το χώρο, επιτρέποντας ασφαλές, στιγμιαίο διαστρικό ταξίδι. Η συντεχνία (Spacing Guild) απαιτεί από τον Shaddam να διευκρινίσει μια συνωμοσία που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο για πάντα την παραγωγή των μπαχαρικών. Ο Shaddam αποκαλύπτει ότι έχει μεταφέρει την εξουσία και τον έλεγχο του πλανήτη Arrakis, της μοναδικής πηγής του μπαχαρικού, στον οίκο των Ατρειδών (House Atreides). Ωστόσο, μόλις φτάνουν, θα τους επιτεθούν οι αρχαίοι εχθροί τους, οι Harkonnens, μαζί με τα στρατεύματα Sardaukar του ίδιου του Shaddam.

Η λαίδη Τζέσικα, παλλακίδα του Δούκα Λέτο Ατρείδη, είναι συνεργάτης του Bene Gesserit, μιας άλλης αδελφότητας με προηγμένες σωματικές και πνευματικές ικανότητες. Ως μέρος ενός μακροχρόνιου προγράμματος αναπαραγωγής για την παραγωγή του Kwisatz Haderach, ενός διανοητικού «υπερόντος» που θα χρησιμοποιούσαν οι Bene Gesserit προς όφελός τους, η Jessica διατάχθηκε να γεννήσει μια κόρη, αλλά δεν “έτυχε” (δεν υπάκουσε _μας λέει η ταινία) και γέννησε γιο, τον Paul Atreides. Ο Παύλος δοκιμάζεται από την αιδεσιμότατη Μητέρα Μοχιάμ για να αξιολογήσει τον έλεγχο της παρόρμησής του και, προς έκπληξή της, όλα καλά.

Οι Ατρείδες εγκαταλείπουν τον κόσμο της πατρίδας τους Caladan για το Arrakis, έναν άγονο πλανήτη με ερήμους που κατοικείται από γιγάντιους αμμοσκώληκες. Οι γηγενείς Αρρακιώτες, οι Φρέμεν, προφητεύουν ότι ένας μεσσίας θα τους οδηγήσει στην ελευθερία και τον παράδεισο. Ο Ντάνκαν Αϊντάχο, ένας από τους πιστούς του Λέτο, λέει πως υποψιάζεται ότι ο Arrakis έχει πλήθος Φρέμεν που θα μπορούσαν να αποδειχθούν ισχυροί σύμμαχοι. Πριν μπορέσει ο Λέτο να συμμαχήσει με τους Φρέμεν, οι Χάρκονεν εξαπολύουν την επίθεσή τους. Ο προσωπικός γιατρός του Λέτο, ο οποίος είναι επίσης κρυφά διπλός πράκτορας του Χάρκονεν, ο Δρ Wellington Yueh, απενεργοποιεί τις ασπίδες, αφήνοντας τους Ατρείδες ανυπεράσπιστους. Ο Λέτο αιχμαλωτίζεται και σχεδόν όλος ο Οίκος των Ατρειδών αφανίζεται από τους Harkonnen. Ο βαρόνος του διατάζει τον Mentat Piter De Vries να σκοτώσει τον Yueh με μια δηλητηριασμένη λεπίδα, ενώ ο Λέτο πεθαίνει σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να δολοφονήσει τον Βαρόνο χρησιμοποιώντας ένα δόντι με δηλητηριώδες αέριο που εμφύτευσε ο Yueh με αντάλλαγμα να χαρίσει τη ζωή της Jessica και του Paul, σκοτώνοντας αντ' αυτού τον Piter.

Ο Paul και η Jessica επιβιώνουν από την επίθεση και δραπετεύουν στη βαθιά έρημο, όπου τους δίνεται το καταφύγιο από μια ομάδα Fremen, με τον Paul να παίρνει το όνομα Muad'Dib των Fremen και να εμφανίζεται ως ο μεσσίας τον οποίο οι Fremen περίμεναν. Τους διδάσκει να χρησιμοποιούν Weirding Modules - ηχητικά όπλα που αναπτύχθηκαν από τον οίκο Atreides - και στοχεύουν στην εξόρυξη μπαχαρικών. Τα επόμενα δύο χρόνια, η παραγωγή μπαχαρικών σχεδόν σταματά λόγω των επιδρομών του Paul, ενώ το Spacing Guild ενημερώνει τον Αυτοκράτορα για την επιδείνωση της κατάστασης στο Arrakis.

Ο Paul ερωτεύεται τη νεαρή “αμαζόνα” Φρέμεν Χάνι, ενώ η Τζέσικα γίνεται η Σεβασμιώτατη Μητέρα των Φρέμεν πίνοντας το Νερό της Ζωής, ένα θανατηφόρο δηλητήριο, το οποίο καθιστά ακίνδυνο χρησιμοποιώντας τις ικανότητές της Μπένε Γκέσεριτ. Ως επακόλουθο αυτής της τελετουργίας, το αγέννητο παιδί της Τζέσικα, η Άλια, αναδύεται αργότερα από τη μήτρα με τις πλήρεις δυνάμεις μιας ενήλικης αιδεσιμότατης μητέρας Bene Gesserit. Σε ένα προφητικό όνειρο, ο Παύλος μαθαίνει για τη συνωμοσία του Αυτοκράτορα και της Συντεχνίας να τον σκοτώσουν. Όταν τα όνειρα του σταματούν ξαφνικά, πίνει το Νερό της Ζωής και κάνει ένα βαθύ ψυχεδελικό ταξίδι στην έρημο. Αποκτά ισχυρές ψυχικές δυνάμεις και την ικανότητα να ελέγχει τους αμμοσκώληκες, συνειδητοποιώντας ότι είναι η πηγή του μπαχαρικού.

Ο Αυτοκράτορας συγκεντρώνει έναν τεράστιο στόλο εισβολής πάνω από το Arrakis για να εξαφανίσει τους Fremen και να ανακτήσει τον έλεγχο του πλανήτη και καλεί τον Βαρόνο να του εξηγήσει γιατί σταμάτησε η εξόρυξη μπαχαρικών. Ο Παύλος εξαπολύει μια τελική επίθεση εναντίον Harkonnens και Sardaukar του Αυτοκράτορα στην πρωτεύουσα του Arrakeen,. Καβαλώντας πάνω σε αμμοσκώληκες και κραδαίνοντας ηχητικά όπλα, οι πολεμιστές του νικούν εύκολα τις λεγεώνες του αυτοκράτορα. Ο Άλια δολοφονεί τον Βαρόνο ενώ ο Παύλος αντιμετωπίζει τον Αυτοκράτορα και πολεμά τον ανιψιό του Βαρώνου Φέιντ-Ράουθα σε μια μονομαχία μέχρι θανάτου. Αφού σκότωσε τον Φέιντ, ο επιδεικνύει τις νέες δυνάμεις του και εκπληρώνει την προφητεία των Φρέμεν προκαλώντας βροχή στον Αρρακίς.

Μετά την αρχική επιτυχία του βιβλίου, οι παραγωγοί άρχισαν να προσπαθούν να το προσαρμόσουν. Στα μέσα του 1971, ο παραγωγός ταινιών Άρθουρ Π. Τζέικομπς επέλεξε τα δικαιώματα της ταινίας για το μυθιστόρημα του Φρανκ Χέρμπερτ του 1965 Dune, κατόπιν συμφωνίας για την παραγωγή μιας ταινίας μέσα σε εννέα χρόνια, αλλά πέθανε στα μέσα του 1973, ενώ τα σχέδια για την ταινία ήταν ακόμη σε εξέλιξη (συμπεριλαμβανομένου του Ντέιβιντ Λιν).

Τα δικαιώματα ταινιών επανήλθαν το 1974, όταν η επιλογή αποκτήθηκε από μια γαλλική κοινοπραξία με επικεφαλής τον Jean-Paul Gibon, με τον Alejandro Jodorowsky να είναι σκηνοθέτης. Ο Jodorowsky προσέγγισε τους συντελεστές, συμπεριλαμβανομένων των Pink Floyd και Magma για τη μουσική, τον Dan O'Bannon για τα οπτικά εφέ και τους καλλιτέχνες H. R. Giger, Jean Giraud και Chris Foss για σκηνικά και χαρακτήρες. Το πιθανό καστ περιλάμβανε: Salvador Dalí ως αυτοκράτορα,  Orson Welles ως Baron Harkonnen, Mick Jagger ως Feyd-Rautha, Udo Kier ως Piter De Vries, David Carradine ως Leto Atreides, τον γιό του Jodorowsky Brontis ως Paul Atreides και την Gloria Swanson. Το έργο τελικά ακυρώθηκε για διάφορους λόγους, κυρίως επειδή η χρηματοδότηση “εξαφανίστηκε” όταν το έργο εξελίχθηκε σε ένα έπος 10–14 ωρών.

Παρόλο που το κινηματογραφικό τους έργο δεν έφτασε ποτέ στην παραγωγή, η δουλειά που έβαλαν ο Jodorowsky και η ομάδα του στο Dune επηρέασε σημαντικά τις επόμενες ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Συγκεκριμένα, το Alien (Άλιεν, ο επιβάτης του διαστήματος 1979), σε σενάριο O'Bannon, μοιράστηκε σε μεγάλο βαθμό την ίδια δημιουργική ομάδα για το οπτικό σχέδιο που είχε συγκεντρωθεί για την ταινία του Jodorowsky _επίσης το ντοκιμαντέρ, Jodorowsky's Dune (2013)

Η πρώτη προσπάθεια
του Ντε Λαουρέντις

Στα τέλη του 1976, ο Ιταλός παραγωγός Dino De Laurentiis αγόρασε τα δικαιώματα για το Dune από την κοινοπραξία του Gibon και ανέθεσε στον Herbert να γράψει ένα νέο σενάριο το 1978. Το σενάριο που παρουσίασε ο Χέρμπερτ ήταν 175 σελίδες, που ισοδυναμεί με σχεδόν τρεις ώρες οθόνης. Στη συνέχεια, ο De Laurentiis προσέλαβε τον Ridley Scott το 1979, με τον Rudy Wurlitzer να γράφει το σενάριο και ο H. R. Giger παρέμεινε από την παραγωγή Jodorowsky. Ο Σκοτ σκόπευε να χωρίσει το βιβλίο σε δύο ταινίες. Εργάστηκε σε τρία προσχέδια του σεναρίου, χρησιμοποιώντας τη Μάχη του Αλγερίου (La battaglia di Algeri _1966, εξαιρετική ταινία του Gillo Pontecorvo1966) ως σημείο αναφοράς, πριν προχωρήσει στη σκηνοθεσία μιας άλλης ταινίας επιστημονικής φαντασίας, το Blade Runner (1982). Υπενθύμισε ότι η διαδικασία προπαραγωγής ήταν αργή και η ολοκλήρωση του έργου θα ήταν ακόμη πιο χρονοβόρα.

(εσώφυλλο ελληνικής έκδοσης)
Ο Frank Patrick Herbert γεννήθηκε το 1920 στην Τακόμα της πολιτείας της Ουάσιγκτον, όπου και έζησε με τη σύζυγο και τους δύο γιους του. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και αρχικά εργάστηκε ως δημοσιογράφος.

Η συγγραφική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1963, όταν το περιοδικό Analog δημοσίευσε σε συνέχειες το Dune, που γνώρισε ευρύτατη αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό και απέσπασε τα μεγαλύτερα βραβεία του χώρου. Hugo και Nebula.

Το Dune ακολουθήθηκε από πέντε συνέχειες, μεταφράστηκε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και διασκευάστηκε σε ταινία δύο φορές, το 1984 από τον David Lunch και το 2021 από τον Denis Villeneuve. Μεταξύ των έργων του Frank Herbert συγκαταλέγονται τα Hellstrom’s Hive (σσ. κάτι σαν “η κυψέλη της κολασμένη καταιγίδας” _1973 μια μυστική ομάδα _ “στοά” που διαμορφώνουν τη ζωή τους με βάση τα κοινωνικά έντομα και τα γεγονότα που εκτυλίσσονται αφού ανακαλυφθούν από μια βαθιά μυστική υπηρεσία της κυβέρνησης των ΗΠΑ), The Dosadi Experiment (σσ..Το πείραμα Dosadi _ σε ένα μακρινό μέλλον, όταν οι άνθρωποι είναι μέρος ενός διαστρικού πολιτισμού του ConSentiency …Taprisiots, Caleban που παρέχουν "jump-doors" _επιτρέποντας στιγμιαία ταξίδια μεταξύ οποιωνδήποτε δύο σημείων στο σύμπαν, όταν ένας κυβερνητικός σαμποτέρ προσπαθεί να αποκαλύψει μια τέτοια συνωμοσία), The Godmakers (σσ . “δημιουργοί Θεών”, από τα πρώτα του 1958-60. Μεταξύ άλλων τα  “Παίρνετε την High Road”, “Ο σύνδεσμος που λείπει”, “Επιχείρηση Haystack”, “Οι Ιερείς του Ψη” κά) τέλος The Dragon in the Sea (σσ. Ο Δράκος στη Θάλασσα γνωστός και ως “Υπό πίεση” από τη σίριαλ κυκλοφορία του, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Astounding από το 1955 έως το 1956) κά. Κεντρικό άξονα της θεματολογίας του αποτελούν η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, η οικολογία και τα κοινωνικά συστήματα.

Ο Frank Herbert πέθανε το 1986, αφήνοντας πίσω του εκτενείς σημειώσεις για τον κόσμο του Dune. Βασισμένοι σε αυτές, ο γιος του συγγραφέα Brian Herbert και ο Kevin J.Anderson επιδόθηκαν στη συγγραφή νέων σειρών που εστιάζουν σε κεντρικά πρόσωπα και κομβικά γεγονότα του λογοτεχνικού σύμπαντος που δημιούργησε ο Frank Herbert, ρίχνοντας φως σε πολλές άγνωστες πτυχές του κορυφαίου έπους επιστημονικής φαντασίας.

Σημείωμα του εκδότη

Το Dune του Αμερικανού συγγραφέα Frank Herbert αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών και συγκαταλέγεται μεταξύ των λίγων εκείνων έργων που έχουν τιμηθεί και με τις δύο μεγαλύτερες διακρίσεις του χώρου, τα βραβεία Hugo και Nebula. Το φανταστικό λογοτεχνικό σύμπαν που ξεκίνησε από το μεγαλεπήβολο μυθιστόρημα του αριθμεί πλέον περισσότερα από είκοσι και έχει εμπνεύσει κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, videogames, επιτραπέζια παιχνίδια, καθώς και παιχνίδια καρτών και ρόλων.

Το Dune έγινε δεκτό με διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς και αποτελεί πλέον το κορυφαίο σε πωλήσεις έργο επιστημονικής φαντασίας παγκοσμίως, ασκώντας καταλυτική επιρροή στην εξέλιξη ενός ολόκληρου λογοτεχνικού είδους.

Το ταξίδι των Εκδόσεων Anubis στον κόσμο του Dune ξεκίνησε το μακρινό πλέον 2002, με την έκδοση του πρώτου βιβλίου της τριλογίας prelude in Dune, που αποτελεί προοίμιο και βασίστηκε στις ανέκδοτες σημειώσεις του συγγραφέα. Την τριλογία αυτή ακολούθησε η κλασική πλέον σειρά του, την οποία με την πάροδο των χρόνων πλαισιώσαμε με μια πληθώρα από συναρπαστικά μυθιστορήματα που εντάσσονται στο ίδιο λογοτεχνικό σύμπαν.

Σήμερα, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά τα πρώτα μας βήματα στις αφιλόξενες ερήμους του πλανήτη Αρράκις και με αφορμή την κυκλοφορία της νέας ταινίας του καταξιωμένου σκηνοθέτη Denis Villeneuve, προχωρούμε στην επανέκδοση των έργων του: με νέα, σύγχρονα εξώφυλλα. Φιλοδοξούμε επιπλέον να προσφέρουμε σύντομα στον Έλληνα αναγνώστη και νέους τίτλους από το ευρύτερο σύμπαν του Dune, το οποίο, έξι σχεδόν δεκαετίες από την πρώτη του έκδοση, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον και αιχμαλωτίζοντας τη φαντασία εκατομμυρίων αναγνωστών σε ολόκληρο τον κόσμο _Anubis, Σεπ- 2020

Χαρτογραφικές σημειώσεις

·       Σημείο εκκίνησης γεωγραφικού μήκους: ο μεσημβρινός που διέρχεται από το Όρος του Παρατηρητηρίου.

·       Υψομετρικό σημείο εκκίνησης: η μέση στάθμη του πυθμένα του Μεγάλου Μπλεντ

·       Πολικό Λεκανοπέδιο: 500 μ. χαμηλότερα από τον πυθμένα του Μπλεντ

·       Δρόμος των Σκουληκιών: ορίζει τα βορειότερα σημεία στα οποία έχουν καταγραφεί εμφανίσεις σκουληκιών της ερήμου. (Η υγρασία και όχι το ψύχος αποτελεί τον πρωταρχικό παράγοντα εξαιτίας του οποίου τα σκουλήκια της άμμου δεν υπερβαίνουν το όριο αυτό)

·       Δυτικό Φράγμα: απότομη πλαγιά (4.600 μ.) που ξεκινά από το Προστατευτικό Τείχος.

·       Ερυθρό Χάσμα: 1.582 μ. χαμηλότερα από τον πυθμένα του Μπλεντ.

·       Κάρθαγκ: περίπου 200 χλμ. βορειοανατολικά της Αρρακήν.

·       Μεγάλη Πεδιάδα: ανοιχτή, εκτεταμένη γεωλογική κοιλότητα βραχώδους σύστασης που καταλήγει σε εργκ με μέση στάθμη εδάφους 100 μ. υψηλότερα του Μπλεντ. Περιλαμβάνει την αλατηφόρο λεκάνη που ανακάλυψε ο Πάρντοτ Κάινς, πατέρας του Λιέτ Κάινς. Κατά μήκος της Μεγάλης Πεδιάδας υπάρχουν διάσπαρτες βραχώδεις επανθήσεις που υψώνονται sτα 200 μ. και εκτείνονται νότια του Σητς Ταμπρ προς τις κοινότητες των σητς που σημειώνονται στο χάρτη.

·       Μεγάλο Μπλεντ: ανοιχτή, επίπεδη έρημος (σε αντίθεση με τις γεμάτες αμμόλοφους περιοχές των εργκ). Εκτείνεται μεταξύ των 60° βόρειου και 70° νότιου πλάτους. Το έδαφος του αποτελείται κυρίως από άμμο και βράχια με σποραδικές επανθήσεις στρωμάτων του υπεδάφους.

·       Πεδιάδα του Θανάτου: ανοιχτό εργκ.

·       Πέρασμα του Ανέμου: βραχώδες πέρασμα που καταλήγει στους οικισμούς των λεκανοπεδίων.

·       Πέρασμα Χαργκ: Ο Βωμός του Κρανίου του Λίτο υψώνεται πάνω από το συγκεκριμένο πέρασμα.

·       Σπηλιά των Πουλιών: στην οροσειρά Χαμπάνυα.

·       Παλαιό Φαράγγι: Ρήγμα στο Προστατευτικό Τείχος που φτάνει τα 2.240 μ. - ανατινάχτηκε από τον Πωλ Μουάντ’Ντιμπ.

·       Φοινικιές του Νότου: Δε διακρίνονται στο χάρτη. Εντοπίζονται στις 40°

Περιεχόμενα
Χάρτης     \  Χαρτογραφικές Σημειώσεις

Βιβλίο Πρώτο                 ΝΤΙΟΥΝ        

Βιβλίο Δεύτερο               ΜΟΥΑΝΤ’ΝΤΙΜΠ   

Βιβλίο Τρίτο                    Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ        

Παραρτήματα

·       1 Η Οικολογία του Ντιουν 

·       2 Η Θρησκεία του Ντιουν  

·       3 Αναφορά στις Επιδιώξεις και τα Κίνητρα των Μπένε Τζέζεριτ

·       4 Το Αλμανάκ εν-Ασράφ    

·       5 Ορολογία της Αυτοκρατορίας    

Σενάριο και σκηνοθεσία Λιντς

Το 1981, τα 9ετή δικαιώματα ταινιών επρόκειτο να λήξουν. Ο De Laurentiis επαναδιαπραγματεύτηκε τα δικαιώματα από τον συγγραφέα, προσθέτοντας σε αυτά τα δικαιώματα για τις συνέχειες του Dune, γραπτές και άγραφες. Στη συνέχεια έδειξε το βιβλίο στον Sid Sheinberg, πρόεδρο της MCA, μητρικής εταιρείας των Universal City Studios, η οποία ενέκρινε το βιβλίο. Αφού είδε το The Elephant Man (1980), η παραγωγός Raffaella De Laurentiis αποφάσισε ότι ο David Lynch έπρεπε να σκηνοθετήσει την ταινία. Εκείνη την εποχή, ο Lynch έλαβε πολλές άλλες σκηνοθετικές προσφορές, συμπεριλαμβανομένου του Return of the Jedi _επιστροφή των Τζεντάι. Ο Ντε Λαουρέντις επικοινώνησε με τον Λιντς, ο οποίος είπε ότι δεν είχε ακούσει για το βιβλίο. Αφού το διάβασε και το «λάτρεψε», συναντήθηκε με τον Ντε Λαουρέντις και συμφώνησε να σκηνοθετήσει την ταινία. Δούλεψε το σενάριο για έξι μήνες με τον Eric Bergren και τον Christopher De Vore και η ομάδα έδωσε δύο προσχέδια του σεναρίου και χωρίστηκε σε δημιουργικές διαφορές. Στη συνέχεια, ο Lynch δούλεψε σε άλλα πέντε προσχέδια. (είχε γράψει το σενάριο του Dune σε δύο ταινίες, αλλά τελικά συμπυκνώθηκε σε μία)

Η Βιρτζίνια Μάντσεν είπε το 2016 ότι είχε υπογράψει για τρεις ταινίες, καθώς οι παραγωγοί «νόμιζαν ότι επρόκειτο να κάνουν Star Wars για μεγάλους».
30-Μαρτ-1983, με το έκτο προσχέδιο του σεναρίου 135 σελίδων, ο Ντουν άρχισε τελικά τα γυρίσματα, επιλέγοντας κυρίως τα Churubusco Studios: είπε ότι αυτό οφείλεται εν μέρει στην ευνοϊκή συναλλαγματική ισοτιμία για να αποκτήσουν μεγαλύτερη αξία για τον προϋπολογισμό παραγωγής τους και ότι κανένα στούντιο στην Ευρώπη δεν είχε τις επεκτατικές δυνατότητες που χρειάζονταν για την παραγωγή. Με προϋπολογισμό άνω των 40-42 εκατομ$, το Dune χρειάστηκε 80 σετ χτισμένα σε 16 ηχητικές σκηνές και είχε συνολικό κάστ 1.700 ατόμων, με πάνω από 20.000 σε αναμονή. Πολλά από τα εξωτερικά πλάνα γυρίστηκαν στο Samalayuca Dune Fields της πόλης Juárez (Chihuahua) για τουλάχιστον έξι μήνες μέχρι  Σεπ-1983, με διάφορα προβλήματα παραγωγής, black out ηλεκτρικών ή επικοινωνιακών γραμμών λόγω της υποδομής της χώρας, προβλήματα υγείας με το καστ και τα συνεργείο κά.

Αρχικά η διάρκεια θα ήταν πάνω από τέσσερις ώρες, αλλά η προβλεπόμενη από τον Lynch (όπως αντικατοπτρίζεται στο έβδομο και τελευταίο προσχέδιο του σεναρίου) ήταν μόνο τρεις, Η Universal και οι χρηματοδότες της ταινίας ζήτησαν περαιτέρω περικοπή _να μην υπερβαίνεται το δίωρο, έτσι ο Dino De Laurentiis, η κόρη του Raffaella σε συνεργασία με τον Lynch αφαίρεσαν πολλές σκηνές, γύρισαν νέες που απλοποίησαν ή συμπύκνωσαν στοιχεία πλοκής και πρόσθεσαν αφηγήσεις φωνής, καθώς και μια νέα εισαγωγή από τη Virginia Madsen.

Εκδόσεις

Μια τηλεοπτική εκδοχή προβλήθηκε το 1988 σε δύο μέρη, συνολικής διάρκειας 186 λεπτών, αντικαθιστώντας τον εναρκτήριο μονόλογο του Μάντσεν με μια πολύ μεγαλύτερη περιγραφή του σκηνικού που χρησιμοποιούσε στιγμιότυπα concept art. Ο Lynch απέρριψε αυτήν την έκδοση και το όνομά του αφαιρέθηκε από τους τίτλους και εμφανίστηκε το ψευδώνυμο Alan Smithee. Οι εκτεταμένες και τηλεοπτικές εκδόσεις πιστώνουν επιπλέον τον συγγραφέα Lynch ως Judas Booth.
Παρόλο που η Universal έχει προσεγγίσει τον Lynch για μια πιθανή νέα σκηνοθεσία, ο Lynch έχει απορρίψει κάθε προσφορά και προτιμά να μην συζητά τον Dune σε συνεντεύξεις. Το 2022, ωστόσο, κατά τη διάρκεια μιας για το remaster της ταινίας του Inland Empire (2006), παραδέχτηκε στον έκπληκτο δημσιογράφο πως τον ενδιέφερε η ιδέα. Ακυρωμένες συνέχειες

Όταν ξεκίνησε η παραγωγή, αναμενόταν η ταινία να λανσάρει ένα franchise Dune, και είχαν γίνει σχέδια για να γυρίσουν δύο σίκουελ το ένα μετά το άλλο. Πολλές οι ελπίδες μετά την ολοκλήρωση της παραγωγής εν αναμονή μελλοντικής χρήσης, ο MacLachlan είχε υπογράψει για μια συμφωνία δύο ταινιών και ο Lynch είχε αρχίσει να γράφει ένα σενάριο για τη δεύτερη ταινία. Μόλις το Dune κυκλοφόρησε και απέτυχε στο box office, τα σχέδια συνέχειας ακυρώθηκαν.

Τον Ιούλιο του 2023, ο συγγραφέας Max Evry, κάνοντας έρευνα για το βιβλίο του, A Masterpiece in Disarray: David Lynch's Dune, σχετικά με την επιρροή της πρώτης ταινίας, ανακάλυψε το ημιολοκληρωμένο σχέδιο επεξεργασίας του Lynch για τη δεύτερη ταινία στα Αρχεία Frank Herbert στο California State University. Ο Lynch κλήθηκε να σχολιάσει το 2024 και απάντησε μέσω εκπροσώπου ότι θυμόταν πως είχε αρχίσει να δουλεύει σε ένα σενάριο, αλλά όπως και η πρώτη ταινία, δεν ήθελε να σχολιάσει περαιτέρω. Βασισμένος εν μέρει στο Dune Messiah, ο Evry περιέγραψε τον δοκιμαστικό τίτλο Dune II ότι είχε ξεπεράσει την αφηγηματική προσέγγιση του μυθιστορήματος στην προσαρμογή του σεναρίου.

Release_Marketing

Όπως ήδη αναφέρθηκε το Dune έκανε πρεμιέρα στην Ουάσιγκτον, DC, στις 3-Δεκ-1984, στο Kennedy Center και κυκλοφόρησε παγκοσμίως στις 14. Η δημοσιότητα πριν από την κυκλοφορία ήταν εκτεταμένη, επειδή βασίστηκε σε ένα μυθιστόρημα μπεστ σέλερ και επειδή είχε σκηνοθετηθεί από τον Lynch, ο οποίος είχε επιτυχία με το Eraserhead και το The Elephant Man. Αρκετά περιοδικά ακολούθησαν την παραγωγή και δημοσίευσαν άρθρα που επαίνεσαν την ταινία πριν από την κυκλοφορία της, όλα μέρος της διαφήμισης και του Marketing του Dune, το οποίο περιλάμβανε επίσης ένα ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και αντικείμενα σε καταστήματα παιχνιδιών.

Box office

Η ταινία άνοιξε στις 14-Δεκ- 1984, σε 915 κινηματογραφικές αίθουσες, και είσπραξε πάνω από 6.000.000$ το πρώτο Σαββατοκύριακο της, κατατάσσοντας τη δεύτερη θέση στο εγχώριο box office πίσω από το Beverly Hills Cop. Μέχρι το τέλος της κυκλοφορίας του, το Dune είχε εισπράξει $30.925.690 ($87.000.000 του 2022). Με εκτιμώμενο προϋπολογισμό παραγωγής 40–42 εκατομμυρίων, η ταινία πάτωσε, αλλά αργότερα είχε μεγαλύτερη επιτυχία, και ονομάστηκε "Πύλη του Ουρανού της επιστημονικής φαντασίας".

                                               Κριτικές

Το Dune έλαβε ως επί το πλείστον αρνητικές κριτικές κατά την κυκλοφορία. Ο Ρότζερ Έμπερτ έδωσε ένα αστέρι στα τέσσερα και έγραψε: "Αυτή η ταινία είναι ένα πραγματικό χάος, μια ακατανόητη, άσχημη, αδόμητη, άσκοπη εκδρομή στα πιο σκοτεινά βασίλεια ενός από τα πιο συγκεχυμένα σενάρια όλων των εποχών. Η πλοκή της ταινίας θα είναι αναμφίβολα σημαίνει περισσότερα για τους ανθρώπους που έχουν διαβάσει τον Χέρμπερτ παρά για εκείνους που περπατούν εν ψυχρώ" και αργότερα την ονόμασε "η χειρότερη ταινία της χρονιάς". Στο At the Movies with Gene Siskel & Ebert, ο Siskel ξεκίνησε την κριτική του λέγοντας "είναι τελείως άσχημο, περιέχει τουλάχιστον μια ντουζίνα φρικιαστικές σκηνές, μερικά από τα ειδικά εφέ της είναι φτηνά — εκπληκτικά φθηνά —και η ιστορία της είναι απίστευτα μπερδεμένη. Σε περίπτωση που δεν έχω ξεκαθαρίσει, μισούσα να παρακολουθώ αυτήν την ταινία".

Η Janet Maslin των New York Times έδωσε στον Dune μια αρνητική κριτική (ένα στα πέντε αστέρια). Είπε, "Αρκετοί από τους χαρακτήρες στο Dune χρειάζονται  μέντιουμ, γεγονός που τους βάζει στη μοναδική θέση να μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει στην ταινία" και εξήγησε ότι η πλοκή ήταν "επικίνδυνα υπερφορτωμένη, όπως σχεδόν όλα τα άλλα σχετικά με αυτήν".

Το Variety έδωσε μια λιγότερο αρνητική κριτική, δηλώνοντας "Το Dune είναι ένα τεράστιο, κούφιο, ευφάνταστο και ψυχρό έπος επιστημονικής φαντασίας. Οπτικά μοναδική, η ταινία του David Lynch έχει το ενδιαφέρον λόγω των άφθονων επιφανειακών σημείων, αλλά _από μόνη της, δεν δημιουργεί το είδος του φανατισμού που έκανε το μυθιστόρημα του Φρανκ Χέρμπερτ του 1965 ένα από τα αγαπημένα όλων των εποχών στο είδος του". Επίσης, σχολίασαν πώς "η προσαρμογή του Lynch καλύπτει ολόκληρο το χρονικό του μυθιστορήματος, απλώς το στήσιμο των διαφόρων κόσμων, χαρακτήρων, ίντριγκων κλπ. δεν χρειάζεται  περισσότερο από μισή ώρα προβολής στην οθόνη". Πραγματικά απόλαυσαν το καστ και είπαν: "Η Francesca Annis και ο Jürgen Prochnow αποτελούν ένα εξαιρετικά ελκυστικό βασιλικό ζευγάρι, η Siân Phillips έχει μερικές μαγευτικές στιγμές ως ισχυρή μάγισσα, ο Brad Dourif είναι ουσιαστικά χαζός και το καλύτερο από όλα είναι ο Kenneth McMillan, του οποίου το πρόσωπο είναι καλυμμένο με γκροτέσκες αναπτύξεις και που επιπλέει σαν το Blue Meanie ζωντανεύει"

Ο Richard Corliss του Time έδωσε στο Dune μια αρνητική κριτική, δηλώνοντας: "Οι περισσότερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας προσφέρουν απόδραση, διακοπές από την εργασία, αλλά το Dune είναι τόσο δύσκολο όσο μια τελική εξέταση. μεγαλώνει εντυπωσιακά τους ρόλους· τα χαρακτηριστικά του, απαλά και χαλασμένα στην αρχή, αποκτούν μια αντρική αίγλη μόλις αναλάβει την αποστολή του. [...] Οι ηθοποιοί φαίνονται υπνωτισμένοι από το ξόρκι που έχει πλέξει γύρω τους ο Lynch - ειδικά η λαμπερή Francesca Annis, ως μητέρα του Παύλου, που ψιθυρίζει με τον επείγοντα χαρακτήρα της ερωτικής αποκάλυψης. Σε εκείνες τις στιγμές που η Annis εμφανίζεται στην οθόνη, τα Dune βρίσκει το συναισθηματικό κέντρο που διέφυγε στην παρέλαση του ροκοκό ντεκόρ και των αυστηρών ειδικών εφέ_ Να τι μπορούν να επιτύχουν οι ταινίες όταν έχουν καρδιά, αλλά και μυαλό".

Ο μελετητής κινηματογράφου Ρόμπιν Γουντ χαρακτήρισε το Dune "την πιο άσεμνα ομοφοβική ταινία που έχω δει ποτέ" —αναφερόμενος σε μια σκηνή στην οποία ο βαρόνος Χάρκονεν επιτίθεται σεξουαλικά και σκοτώνει έναν νεαρό αιμορραγώντας τον μέχρι θανάτου— κατηγορώντας το ότι "κατάφερε να συνδεθεί με την ομοφυλοφιλία σε μια σκηνή σωματική χυδαία, με ηθική εξαθλίωση, βία … άρρωστηα".[36] Ο Ντένις Άλτμαν ότι η ταινία έδειχνε πώς "οι αναφορές για το AIDS άρχισαν να διεισδύουν στη λαϊκή κουλτούρα" τη δεκαετία του 1980, ρωτώντας: "Ήταν απλώς ατύχημα που στην ταινία Dune ο ομοφυλόφιλος κακός είχε πυώδη έλκη στο πρόσωπό του;"

Ο κριτικός και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Χάρλαν Έλισον σχολίασε θετικά την ταινία. Στο βιβλίο της κριτικής ταινιών του 1989, Harlan Ellison's Watching, λέει ότι επειδή οι κριτικοί αρνήθηκαν να προβληθούν την τελευταία στιγμή μετά από αρκετές επαναπρογραμματίσεις, έκανε την κινηματογραφική κοινότητα να αισθάνεται νευρική και αρνητική απέναντι στο Dune πριν από την κυκλοφορία του. Ο Έλισον είπε αργότερα, "Ήταν ένα βιβλίο που δεν έπρεπε να γυριστεί. Ήταν ένα σενάριο που δεν θα μπορούσε να γραφτεί. Ήταν μια σκηνοθετική δουλειά που ήταν πέρα από κανέναν... και όμως η ταινία έγινε." Ο Ντάνιελ Σνάιντερ επαίνεσε επίσης στοιχεία της ταινίας σε ένα άρθρο του 2014 που χαρακτήρισε την ταινία "μια βαθιά ελαττωματική δουλειά που απέτυχε ως εμπορική επιχείρηση, αλλά κατάφερε να συλλάβει και να αποστάξει βασικά μέρη μιας επιστήμης τα πιο πυκνά έργα της μυθοπλασίας" Ο Snyder δήλωσε ότι το "σουρεαλιστικό στυλ" του Lynch δημιούργησε "έναν κόσμο που ένιωθε εντελώς ξένος [γεμάτος] παράξενες σεκάνς ονείρων, γεμάτος εικόνες αγέννητων εμβρύων και αστραφτερές ενέργειες και ανησυχητικό τοπίο όπως η βιομηχανική κόλαση του κόσμου του Harkonnen , [κάνοντας] την ταινία στην πραγματικότητα πιο κοντά στον Kubrick (2001: A Space Odyssey) από τον [George] Lucas. Επιδιώκει να βάλει τον θεατή κάπου άγνωστο, ενώ υπαινίσσεται μια μεγαλύτερη, κρυφή ιστορία".

Και 10άδες ακόμη απόψεις, ένθεν και ένθεν…
Colin Greenland (για το περιοδικό Imagine), ο ιστορικός επιστημονικής φαντασίας John Clute κλπ, ενώ λίγες πιο ευνοϊκές κριτικές επαίνεσαν τη νουάρ-μπαρόκ προσέγγιση του Λιντς στην ταινία. Άλλοι το συγκρίνουν με άλλες ταινίες του Lynch που είναι εξίσου απρόσιτες, όπως το Eraserhead, και υποστηρίζουν ότι για να το παρακολουθήσει, ο θεατής πρέπει πρώτα να έχει επίγνωση του σύμπαντος του Dune.
Στο συγκεντρωτικό κριτικών Rotten Tomatoes, το Dune έχει βαθμολογία έγκρισης 36% με βάση 117 κριτικές, με μέση βαθμολογία 5,6/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου λέει: "Αυτή η περικομμένη προσαρμογή του αριστουργήματος επιστημονικής φαντασίας του Frank Herbert είναι πολύ στεγνή για να λειτουργήσει ως μεγάλη ψυχαγωγία, αλλά η όρεξη του David Lynch για το σουρεαλιστικό του δίνει λίγο άρωμα."
Ως αποτέλεσμα της κακής εμπορικής και κριτικής υποδοχής του, όλα τα αρχικά σχέδια για τα sequels του Dune ακυρώθηκαν. Ο David Lynch φέρεται να δούλευε στο σενάριο για το Dune Messiah και να προσλήφθηκε για να σκηνοθετήσει και τις δύο προτεινόμενες δεύτερες και τρίτες ταινίες Dune.

Ο Alejandro Jodorowsky, ο οποίος είχε απογοητευτεί νωρίτερα από την κατάρρευση της δικής του προσπάθειας να κινηματογραφήσει το Dune, αργότερα είπε ότι απογοητεύτηκε και ζήλεψε όταν έμαθε ότι ο Lynch έκανε το Dune, καθώς πίστευε πως ο Lynch ήταν ο μόνος σκηνοθέτης που μπορούσε να αποδώσει δικαιοσύνη στο μυθιστόρημα. Στην αρχή, ο Jodorowsky αρνήθηκε να δει την ταινία του Lynch, αλλά καθώς η ταινία εξελίσσονταν, ο Jodorowsky λέει ότι έγινε πολύ χαρούμενος, βλέποντας ότι ήταν μια "αποτυχία", αλλά ότι αυτό ήταν σίγουρα το λάθος των παραγωγών και όχι του Lynch.

Διακρίσεις: Το Ντουν προτάθηκε για το Όσκαρ Καλύτερου Ήχου (Μπιλ Βάρνεϊ, Στιβ Μάσλοου, Κέβιν Ο'Κόνελ και Νέλσον Στολ), ενώ κέρδισε το 1984 Stinkers Bad Movie Awards για τη χειρότερη ταινία.

Παιχνίδια: Μια σειρά από φιγούρες δράσης Dune από την εταιρεία παιχνιδιών LJN κυκλοφόρησε σε χαμηλές πωλήσεις το 1984. Με στυλ μετά την ταινία του Lynch, η συλλογή περιλαμβάνει φιγούρες των Paul Atreides, Baron Harkonnen, Feyd-Rautha, Glossu Rabban, Stilgar και ενός πολεμιστή Sardaukar, καθώς και Poseable sandworm, πολλά οχήματα, όπλα και ένα σετ τροχών στερεοσκοπίου View-Master. Οι φιγούρες του Gurney και της Lady Jessica που είχαν προεπισκόπηση στον κατάλογο του LJN δεν δημιουργήθηκαν ποτέ. Το 2006, η SOTA Toys παρήγαγε μια φιγούρα δράσης Baron Harkonnen για τη σειρά τους "Now Playing Presents". Τον Οκτώβριο του 2019, η Funko ξεκίνησε μια σειρά POP "Dune Classic"! φιγούρες βινυλίου… Paul με ακίνητη φόρμα Feyd με μπλε ολόσωμη κλπ.

Αρκετά παιχνίδια Dune έχουν μετά την ταινία του Lynch. Η Parker Brothers κυκλοφόρησε το ομώνυμο επιτραπέζιο παιχνίδι το 1984, και ένα συλλεκτικό με κάρτες το 1997 που ακολουθήθηκε από το παιχνίδι ρόλων Dune: Chronicles of the Imperium το 2000. Το πρώτο βιντεοπαιχνίδι Dune με άδεια χρήσης βγήκε το 1992 από την Cryo Interactive/Virgin Interactive, ενώ ο διάδοχός του, το Dune II (1992) της Westwood Studios, πιστώνεται γενικά για τη διάδοση και τον καθορισμό του προτύπου και για το είδος στρατηγικής σε πραγματικό χρόνο των παιχνιδιών PC. Αυτό το παιχνίδι ακολούθησε το Dune 2000 (1998), ένα remake του Dune II από την Intelligent Games/Westwood Studios/Virgin Interactive και σ συνέχειά του είναι το τρισδιάστατο βιντεοπαιχνίδι Emperor: Battle for Dune (2001) από την Intelligent Games/Westwood Studios/Electronic Arts.

Η Marvel Comics δημοσίευσε μια προσαρμογή της ταινίας που γράφτηκε από τον Ralph Macchio και εικονογραφήθηκε από τον Bill Sienkiewicz

Κούβα ΚΚ Κούβας: ΣΦΑΓΗ σε αργή κίνηση στην Παλαιστίνη

 ΟΛΟΙ στις κινητοποιήσεις! στις πλατείες της Κούβας!

 Καθημερινές πλέον οι δράσεις στήριξης του ηρωικού Αγώνα της Παλαιστίνης στο νησί της επανάστασης: επικεφαλής το ΚΚ Κούβας με το ΠΓ και τον γραμματέα του, η κυβέρνηση, μαζικές οργανώσεις, γυναίκες νέοι -όλοι με μια φωνή _με τη σωστή πλευρά της ιστορίας “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”!

Αναφέρουμε ενδεικτικά δύο (χτεσινές) από τις πολλές καθημερινές σχετικές ειδήσεις, από την granma, όργανο του ΚΚ Κούβας _σε πιστή μετάφραση

 Στην Παλαιστίνη υπάρχει γενοκτονία ή όχι;

Το Σάββατο 2 Μάρτη από τις 7:30 πμ., στην Αντιιμπεριαλιστική Βουλή της Αβάνας και στις πλατείες όλης της χώρας, η Κούβα θα είναι έχει μια ενιαία φωνή κατά του εγκλήματος στη Γάζα…

“Τέσσερα φορτηγά, με αλεύρι και άλλα προϊόντα πρώτης ανάγκης, πλησιάζουν, στο κατάμεστο από πεινασμένο πλήθος μέρος, ενός λαού με φωλιασμένη την ελπίδα, ξαφνικά βρέχει βλήματα κάθε είδους. Εμφανίζονται αεροπλάνα στον ουρανό και τανκς που πυροβολούν αδιάκριτα και περνούν με τις ερπύστριες τους, ακόμη και πάνω από τα σώματα των τραυματιών και των νεκρών”.

Μια τέτοια σκηνή, όσο αφάνταστη και αδιανόητη μπορεί να είναι, σημειώθηκε χθες στη Λωρίδα της Γάζας. Στο τέλος της σφαγής, 112 νεκροί και περισσότεροι από 700 τραυματίες από την επίθεση κεραυνός των ισραηλινών δυνάμεων κατά των λιμοκτονούντων Παλαιστινίων.

Δεν φαίνεται να υπάρχει σωτηρία για έναν λαό που σφαγιάζεται μπροστά στα μάτια ενός κόσμου που παρακολουθεί έκπληκτος, αλλά δεν ενεργεί _δεν κουνάει ούτε δαχτυλάκι για να σταματήσει το έγκλημα. 

Υπάρχουν ήδη περισσότεροι από 30.000 νεκροί και 60.000 τραυματίες από τότε που η Σιωνιστική Κυβέρνηση ξεκίνησε τις επιθέσεις της.

Θα είναι έτσι όσο _μεταξύ άλλων το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν εγκρίνει ένα ψήφισμα που τερματίζει τη σφαγή –αφού οι ΗΠΑ ασκούν συνεχώς βέτο – θα είναι έτσι έως ότου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο διατάξει κατάπαυση του πυρός. Είναι έτσι;

Αυτό που συνέβη ήταν ένα έγκλημα εναντίον πεινασμένων παιδιών που περίμεναν ένα πιάτο φαγητό ή ένα ποτήρι νερό για να ανακουφίσουν τη δίψα τους. Το HispanTV (σσ. κρατικό ιρανικό ειδησεογραφικό κανάλι από το 2011). το περιέγραψε ως «σφαγή σε αργή κίνηση». Ο αποκλεισμός της εισόδου ανθρωπιστικής βοήθειας φέρνει περισσότερα από 1.100.000 παιδιά στα πρόθυρα του θανάτου, σύμφωνα με τη ΜΚΟ Save the Children.

Ενώ συνέβαινε αυτό, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν είπε στον ομόλογό του ισραηλινό Γιόαβ Γκάλαντ ότι «ανησυχεί πολύ για τις διαπραγματεύσεις σε σχέση με την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων».

Με παρεκκλίνοντα κυνισμό, ο επικεφαλής της Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ, Itamar Ben-Gvir, σχολίασε στο x_τουίτερ ότι «πρέπει να παρέχεται πλήρης υποστήριξη» στους «ηρωικούς μαχητές» των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και ότι «ενήργησαν σε εξαιρετικός τρόπος ενάντια σε έναν όχλο που στη Γάζα προσπάθησε να τους βλάψει», ανέφερε το RT.

Και υπάρχουν ακόμα εκείνοι που το αμφισβητούν, πως το Ισραήλ επαναλαμβάνει τη φρίκη του μεγαλύτερου γνωστού ολοκαυτώματος;

Για την Παλαιστίνη, η φωνή ολοένα και πιο δυνατή

Στις πλατείες της Κούβας, όπως και σε όλο τον κόσμο, το Σάββατο 2-Μάρτη θα υπάρχει μόνο μία διεκδίκηση

«Οι ηρωικοί Παλαιστίνιοι, στερημένοι από τα εδάφη τους, διωγμένοι από την πατρίδα τους, διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο, διωκόμενοι και δολοφονημένοι, αποτελούν ένα εντυπωσιακό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και πατριωτισμού και αποτελούν το ζωντανό σύμβολο του μεγαλύτερου εγκλήματος της εποχής μας».

Θα περάσουν 45 χρόνια από αυτά τα λόγια του Φιντέλ, στην VI Διάσκεψη Κορυφής του Κινήματος των Αδέσμευτων Χωρών, τον Σεπτέμβριο του 1979, στην Αβάνα.

Η Κούβα, συνεπής με την ιστορία και τις αρχές της, δεν θα συλλογιζόταν ποτέ, αδιάφορα, ένα έγκλημα τόσο φρικτό όσο αυτό που επαναλαμβάνεται σήμερα στη Λωρίδα της Γάζας, ατιμώρητα, μπροστά στα μάτια του κόσμου.

Οι αληθινοί λαοί υποφέρουν για τον πόνο των άλλων λαών και ένα τέτοιο συναίσθημα είναι που κινητοποιεί παγκόσμια αυτό το Σάββατο, τους δίκαιους _σσ. “με τη σωστή πλευρά της ιστορίας”, λέει το ΚΚΕ, να πάρουν μαχητικά θέση παντού υψώνοντας τη φωνή τους για την υπεράσπιση των Παλαιστινίων εξόριστων στην ίδια τους την πατρίδα_ σε μια γωνιά της δικής τους γης.

Εκεί στη Ράφα, σε μόλις 42 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενάμιση εκατομμύριο Παλαιστίνιοι φαίνονται καταδικασμένοι σε μαζικό θάνατο, μετά τις απειλές του Ισραηλινού πρωθυπουργού Benjamín Netanyahu να διατάζει νέες επιθέσεις εναντίον αυτού που σήμερα είναι σχεδόν στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Όπως σε όλες τις ηπείρους την ίδια στιγμή, οι φοιτητές, οι νέοι, οι γυναίκες, οι εργαζόμενοι, ολόκληρη η κουβανική κοινωνία, ενωμένοι, θα υψώσουν τις φωνές τους _σήμερα και πάντα, στις πλατείες όλου του νησιού _στην πρωτεύουσα Αβάνα, εκεί στην ιστορική αντιιμπεριαλιστική πλατεία José Martí, να απαιτήσει ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΒΟΜΒΕΣ, να σταματήσει τώρα η σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας.

Θα καταγγείλουμε μαζικά και μαχητικά αυτή τη νέα επίθεση που αφανίζει έναν ολόκληρο λαό, τόνισε η Osmayda Hernández Beleño, μέλος της Γραμματείας της Ομοσπονδίας Γυναικών της Κούβας, ενώ ο Reudenys Salas Hartemant, μέλος του Εθνικού Γραφείου της Ένωσης Νέων Κομμουνιστών, ζήτησε να είναι όλοι εκεί, όπου μας εμπνέει ένας Martí και καταγγέλλοντας με το κεφάλι ψηλά τον μεγαλύτερο συνεργό και χορηγό των σιωνιστή επιτιθέμενου: την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών.

Για την Παλαιστίνη!!

Η δύναμη της αλληλεγγύης, της αγάπης

και της δικαιοσύνης

είναι πιο ισχυρές από τα όπλα.