Εκείνες τις κρύες μέρες που έβγαζε «βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε»...

1991 … Χριστούγεννα
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παραιτείται, μετά την «απόφαση» 11 Δημοκρατιών να σχηματίσουν Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών (ΚΑΚ).
Η κόκκινη Σημαία με το Σφυροδρέπανο κατεβαίνει από το Κρεμλίνο 

Το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο, λύγιζε κάτω από το βάρος της Αντεπανάστασης.
Ήταν εκείνες τις μέρες που έβγαζε «βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε», πως ο σοσιαλισμός ήταν «το παρατράγουδο στα ωραία (ιμπεριαλιστικά) άσματα» και οι κάθε λογής Φουκουγιάμα διατυμπάνιζαν την οριστική επικράτηση του καπιταλισμού.

💯 Η πατρίδα που έχτισαν οι μπολσεβίκοι, η πατρίδα του Λένιν, του Στάλιν, του Σταχάνοφ, του Ζούκωφ, του Γκαγκάριν, του Σοστακόβιτς, των Κοτσάγιν η πατρίδα του σοβιετικού λαού μετατρέπονταν σε λάφυρο της νέας, αστικής Ρωσίας των ολιγαρχών, του Γκορμπατσόφ, του Γιέλτσιν, της οικονομικής μαφίας που αναδύονταν από το βούρκο της περεστρόϊκα.
🔳 Οι μυλόπετρες της αντεπανάστασης, υποστηριζόμενες από τα γρανάζια του διεθνούς ιμπεριαλισμού, συνέτριβαν τα πάντα- ακόμη και τη βούληση του ίδιου του σοβιετικού λαού που στο δημοψήφισμα της 17ης Μάρτη 1991 είχε αποφανθεί, σε ποσοστό 76%, υπέρ της διατήρησης της ΕΣΣΔ. 

Σάββατο, 28 Δεκέμβρη του 1991.
Το αριθμ. 5231 φύλλο του Ριζοσπάστη επικά ματοβαμμένο … κείνες τις ώρες, σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου | γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα | το τσιγάρο κομμένο στη μέση, γυρίζει από στόμα σε στόμα | όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος, βρίσκουμε τη φλέβα | που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης, χαμογελάμε… «ΕΛΠΙΔΑ η πάλη των λαών» Επέσατε θύματα, αδέρφια, εσείς | Σε άνιση Πάλη κι Αγώνα | Ζωή, λευτεριά και τιμή του Λαού | Γυρεύοντας, βρήκατε μνήμα… θροΐζει το χαρτί της ιστορικής 1^ης σελίδας με την Κόκκινη Σημαία και μεγάλη λεζάντα της Ελπίδας...

«Η σοβιετική κόκκινη σημαία δεν κυματίζει πλέον στους τρούλους του Κρεμλίνου. Η υποστολή της σφράγισε με δραματικό και ταυτόχρονα συμβολικό τρόπο το τέλος της 74χρονης πορείας του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους.
Για μια στιγμή οι δείχτες των ρολογιών έμειναν ακίνητοι, σημαδεύοντας την κρίσιμη στιγμή. Οι καρδιές πολλών εκατομμυρίων εργατών σ’ όλο τον κόσμο σταμάτησαν να χτυπούν, αναμετρώντας το μέγεθος των απωλειών».

25 Δεκέμβρη 1991 όταν έβγαζε «βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε» … Τις τεράστιες κοινωνικές κατακτήσεις της ΕΣΣΔ διαδέχθηκαν οι απατηλές υποσχέσεις για δήθεν περισσότερη δημοκρατία, για οικονομική φιλελευθεροποίηση και νέες τεχνολογίες. Στο βρώμικο παζάρι της αντεπανάστασης οι πολιτικάντηδες τύπου Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν ξεπουλούσαν κοινωνικές και εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών με αντάλλαγμα την καπιταλιστική καταναλωτική ψευτοκουλτούρα των McDonalds και της διεθνούς των πολυεθνικών.

Τα αποτελέσματα της περίφημης «θεραπείας του σοκ», δηλαδή της οικονομικής φιλελευθεροποίησης, που ακολούθησε τη δεκαετία του ’90 η αστική κυβέρνηση Γιέλτσιν άφησαν ανεξίτιλα τα σημάδια τους στο ρωσικό λαό: γιγάντωση κοινωνικών ανισοτήτων, διάλυση εργατικών κατακτήσεων, ακραία φτωχοποίηση, κάθετη πτώση του προσδόκιμου ζωής, αναζωπύρωση εθνικιστικών διεκδικήσεων, ανάδειξη μαφιόζικων ολιγαρχιών σε ρυθμιστές της πολιτικής ζωής της χώρας κλπ. «Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα…» 

Σήμερα, 23 χρόνια μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ, η ρωσική αστική τάξη και οι σύμμαχοι της ενδεχομένως να είναι βέβαιοι ότι ξεμπέρδεψαν μια και καλή με τον σοσιαλισμό.
Μόνο που το φάντασμα της σοσιαλιστικής πατρίδας, έστω και υπό τη μορφή νοσταλγίας, συνεχίζει να πλανιέται πάνω απ’ το ρωσικό ουρανό. 

Η Ιστορία δεν τελείωσε!

🔳  Εκείνη τη μέρα του Δεκέμβρη του ’91, οι αντεπαναστάτες, οι οπορτουνιστές και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοι τους, μπορεί να κατάφεραν να κατεβάσουν από το Κρεμλίνο την κόκκινη σημαία. Μπορεί να κατάφεραν να βάλουν φρένο στην 74χρονη σοσιαλιστική οικοδόμηση της μεγάλης πατρίδας της εργατικής τάξης. Δεν κατάφεραν όμως, όσα μέσα κι αν χρησιμοποίησαν, να κατεβάσουν την σημαία με το σφυροδρέπανο απ’ το νου και την καρδιά των όπου γης κομμουνιστών. 

Δεν κατάφεραν να διαγράψουν την ιστορία, την Οκτωβριανή Επανάσταση, το Στάλινγκραντ, τις μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις, την εργατική και διεθνιστική αλληλεγγύη, την γιγαντιαία προσφορά του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα. Δεν κατάφεραν, όσο κι’ αν επαίρονται για το αντίθετο, να γράψουν το «τέλος της ιστορίας». 

Εναπόκειται στους εργατικούς λαϊκούς αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος να αποδείξουν πως το 1991 ήταν ένα προσωρινό πισωγύρισμα και πως η ιστορία θα τραβήξει ξανά μπροστά. Και πως όπως γράφει κι ο Χικμέτ...

Θα βγούμε νικητές, κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές... 

 

Καθώς ο λαός
περνούσε
στα κουρέλια |
Και με τις
καινούργιες στολές |
Κάτω από τις σημαίες
των φονιάδων |
Και μέσα απ' όλες
τις μεταμορφώσεις, |
που αποτρόπαιο σε κάνουν |
Περιμέναμε εμείς |
που δεν μπορέσανε |
να μας απογοητέψουν |
Το θρίαμβό του.

(απόσπασμα)
Μπέρτολτ Μπρεχτ

 ΨΗΛΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ !

Μπορεί να χάθηκε μια μεγάλη μάχη, αλλά θα κερδηθεί ο μεγάλος, πόλεμος.
Ο σοσιαλισμός θα νικήσει.
Το επιβάλλει η αξίωση όλων των λαών, για ειρήνη και μια δίκαιη τάξη πραγμάτων στον κόσμο.
Ο αγώνας των εργαζομένων για καλύτερες μέρες, το αίμα που χύθηκε, δε θα πάει χαμένο.

ℹ️   Με πληροφορίες από το σημερινό Ριζοσπάστη