“Λευκή βίβλος” με ΜΑΤ- ΜΕΑ για μια Ελλάδα Νέα!

 Αστυνομοκρατία & καταστολή μέχρι …να βγει η ψυχή σου

2015: η συγκυβέρνηση της «1^ης φοράς αριστεράς» (μετά ήρθε η 2^η …) κάνει πράξη το όραμα για στρατηγικό ρόλο των ΜΑΤ-ΜΕΑ & Σια ως εργαλείο «κοινωνικής συνοχής».
2019: η ΝΔ κάνει πράξη το δικό της  μοντέλο αστυνόμευσης (made in EE-EU+USA), επικαιροποιημένο παλιό (από τα «παλιά καλά χρόνια» του ΠΑΣΟΚ) στα πλαίσια της «συνεργασίας» των αστικών μηχανισμών καταστολής με τις τοπικές αρχές, με απόσπαση συναίνεσης και συνεργασίας των των «νοικοκυραίων» αλλά και λαϊκών στρωμάτων (η «δημοτική» αστυνομία, φιλική στον πολίτη κλπ).

«Κοινοτική αστυνόμευση», «πεζή αστυνόμευση», «συμβούλια πρόληψης παραβατικότητας στις τοπικές κοινωνίες», διάφορες «ομάδες» -βλ «Δράση» & Σια, αφήνουν βαθειά τα ίχνη τους στην κοινωνία, από την πρώτη μέρα ανάληψης της διακυβέρνησης από τη «γαλάζια γενιά», με κορύφωση τα γεγονότα του Πολυτεχνείου 2020 και τα πιο πρόσφατα σημεία γραφής της Νέας Σμύρνης των τελευταίων ημερών.

Δυο λογάκια εδώ για την περίφημη «Δράση» (αντικατέστησε την ομάδα «Δέλτα») -που δεν τους θέλουν ούτε και οι «δικοί τους» -με την επισήμανση πως δεν ξεχωρίζουμε τις δυνάμεις καταστολής σε καλούς και κακούς, ούτε φυσικά έχουμε αυταπάτες περί «εκδημοκρατισμού» των δυνάμεων καταστολής του αστικού κράτους:

Ενώ, λοιπόν, είχαν ξεκινήσει τα προβοκατόρικα επεισόδια (της 9^ης Μάρτη, αξιοποιώντας ομάδα κουκουλοφόρων) μια ομάδα της «ΔΡΑΣΗ» αποφάσισε να κάνει μια ακόμη «παλικαριά», και να περάσει ξυστά –ως καμικάζι, από συγκεντρωμένους, ρίχνοντας χειροβομβίδες κρότου λάμψης.
Και όχι μόνο: αφού τα ΜΑΤ είχαν προσεγγίσει τον τραυματία αστυνομικό, κατέφθασε μια ακόμη ομάδα της, ρίχνοντας πάλι χειροβομβίδες κρότου λάμψης, σε δημοσιογράφους φωτογράφους και τεχνικούς τηλεοπτικών συνεργείων ενώ κάποιοι, ως «αλλόφρονες», αρχίζουν να φωνάζουν «πάμε να τους σκοτώσουμε» κλπ. Ποιους; Οι νοούντες νοήτωσαν.
Και μάλιστα κατά πληροφορίες ένας εξ’ αυτών έβγαλε το πιστόλι του και το κράδαινε…

«Η τρομοκρατία δεν θα περάσει, των εργατών η πάλη θα την σπάσει», είναι το σύνθημα που δονεί την ατμόσφαιρα στην τεράστια και μαχητική πορεία που πραγματοποιείται στην Νέα Σμύρνη από σωματεία και φορείς. Καταγγέλλουν την κυβέρνηση για την πολιτική καταστολής και την αστυνομική βία που ασκήθηκε πρόσφατα ενάντια στους κατοίκους της Νέας Σμύρνης.

Λευκή Βίβλος

(εισαγωγή)
Πρόκειται για την πρόταση του Υπουργείου ώστε να διαμορφωθεί ένα νέο συμβόλαιο μεταξύ πολιτών και Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Προδιαγράφει την Αστυνομία του 21ου αιώνα και τις βασικές αρχές με τις οποίες αυτή απαντά στο διευρυμένο αίτημα ασφάλειας και προστασίας των πολιτών.
Στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει ποτέ ένα κείμενο αναφοράς σαν την Λευκή βίβλο που να παρουσιάζει την πολιτική ασφάλειας και να περιγράφει τις αρχές και τις λειτουργίες της Ελληνικής Αστυνομίας.
Το κοινωνικό συμβόλαιο για την ασφάλεια δεν είχε πάρει ποτέ γραπτή, δεσμευτική και δημόσια μορφή.
Οι περισσότεροι χώρες της Ευρώπης έχουν τη δική τους «Λευκή Βίβλο», δημόσια κείμενα που περιγράφουν την πολιτική εσωτερικής ασφάλειας και τις αρχές της αστυνόμευσης.
Έχουν διαφορετικά ονόματα (στρατηγικές, δόγματα, προγράμματα αναφοράς κ.ά), αλλά όλα έχουν τον ίδιο χαρακτήρα και την ίδια χρησιμότητα.
Είναι περισσότερο από απαραίτητο σε αυτή την εποχή εκπλήξεων, κινδύνων, επιτευγμάτων και κοινωνικής επιτάχυνσης, να αναθεωρήσουμε απόψεις και να μετακινηθούμε από στερεότυπα για την ασφάλεια και την αστυνόμευση.
Γιατί είναι φανερό ότι η εποχή που η ασφάλεια ήταν απλή, στρατιωτική απειλή από άλλη χώρα, έχει πλέον περάσει.
Τα παραδοσιακά μοντέλα αστυνόμευσης έχουν αγγίζει τα όρια τους. Η πολιτική ασφάλειας, αλλά και τα επιχειρησιακά δόγματα δεν μπορούν να μένουν πίσω από κλειστές πόρτες.
Η ασφάλεια είναι υπόθεση όλων μας και πάνδημο αίτημα των πολιτών, καθώς οι απειλές και οι κίνδυνοι βρίσκονται στην καθημερινότητά τους. Χωρίς συνεννόηση δεν μπορεί να υπάρξει αστυνόμευση και χωρίς συνεργασία δεν μπορεί να επιτευχθεί η ασφάλεια.

Η Λευκή βίβλος είναι θεμελιακό , δεσμευτικό κείμενο.
Σταδιακά, σε βάθος χρόνου, θα αλλάξουν τα πάντα ώστε να προσαρμοσθούν στις κατευθύνσεις της.
Το Υπουργείο, η Αστυνομία, η δομή, η εκπαίδευση, το δόγμα, ο τρόπος του επιχειρείν, ο σχεδιασμός και τα μέσα.
Η Λευκή Βίβλος είναι το πολιτικό πλαίσιο το οποίο θα οδηγήσει στη συνολική μεταρρύθμιση της αστυνόμευσης.
Οι δύο θεμελιακές μεταρρυθμίσεις που προωθεί τώρα το Υπουργείο, το νέο οργανόγραμμα και η νέα εκπαιδευτική πολιτική προκύπτουν από τη φιλοσοφία που παρουσιάζεται τη Λευκή Βίβλο.
Οι εμπειρίες της τελευταίας διετίας έκαναν πιο επιτακτική, απολύτως επίκαιρη την έκδοση της Λευκής βίβλου.
Γατί η πανδημία, μετά και την κρίση στον Έβρο, μας έδειξε πως η ασφάλεια είναι καθημερινή άσκηση διαχείρισης κρίσεων.
Γιατί οι απειλές από τα σύνορα μέχρι τον κυβερνοχώρο θέλουν μία ενιαία απάντηση.
Γιατί η ανάγκη για προστασία και το διευρυμένο αίτημα για ασφάλεια είναι σήμερα μεγαλύτερα από ποτέ.
Γιατί η διασφάλιση των δικαιωμάτων των πολιτών και η συνεχής προσπάθεια για την μείωση των περιστατικών αστυνομικής αυθαιρεσίας (σσ. sic!!) χρειάζονται νέους θεσμούς και πολιτικές.
Γιατί οι τρόποι που αντιμετωπίζεται η αστυνομία από μέρος των νέων και οι νέοι από μέρος της αστυνομίας (σσ. sic!!) απομακρύνει το μέλλον.
Γιατί η βία ανηλίκων αυξάνεται σημαντικά και οι απαντήσεις δεν μπορεί να είναι μόνο αστυνομικές.
Γατί τέλος την αλληλεγγύη ως συλλογική αρετή, που αναδείχτηκε από τον τρόπο που διαχειριστήκαμε την πανδημία, πρέπει να τον ενσωματώσουμε στην πολιτική για την ασφάλεια.
Σήμερα, γυρίζουμε σελίδες στην αστυνόμευση, αλλάζουμε εποχή στην ασφάλεια.
|.       Μάρτιος 2021 – Μιχάλης Χρυσοχοΐδης – Υπουργός προστασίας του πολίτη

Ενώ η κυβέρνηση αυξάνει μέρα με τη μέρα την κρατική καταστολή ενάντια στον «εχθρό λαό», τόσο σε θεσμικό-νομοθετικό όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο και με τη δράση των μηχανισμών της αστυνομίας –βοηθούντων και των –σε διατεταγμένη, γνωστών-«αγνώστων» προβοκατόρων εντός και εκτός, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, παρουσίασε την αστυνομία του 21^ου αιώνα.
Μιας αστυνομίας που, σαν κομμάτι του αστικού εποικοδομήματος προσαρμόζεται κάθε φορά με τις κυβερνητικές (εν)αλλαγές υπηρετώντας τους εκάστοτε αντιδραστικούς σχεδιασμούς –χτες επί Σύριζα και σήμερα επί ΝΔ, με ομοιότητες και «διαφορές» που έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τη διαχείριση του συστήματος.

Σε συνέντευξη τύπου ο Μ. Χρυσοχοΐδης παρουσίασε τη «λευκή βίβλο» που προδιαγράφει τη μελλοντική αστυνομία, σαν επικαιροποιημένο… «νέο συμβόλαιο μεταξύ πολιτών» και υπουργείου, που θα δράσει σε εποχές αύξησης των κοινωνικών εντάσεων, που χαρακτηρίζονται «από την πόλωση των κοινωνιών, από την αντιπαράθεση των ταυτοτήτων και την ανάπτυξη πολυπληθών κινημάτων διαμαρτυρίας και διεκδίκησης δικαιωμάτων».
Εποχών που, όπως αναφέρουν οι κυβερνητικές θέσεις «η εσωτερική ασφάλεια, σε αρκετές περιπτώσεις, δεν μπορεί να διαχωριστεί από την εξωτερική», με ό,τι συνεπάγεται αυτό στην αναζήτηση και εξουδετέρωση του «εσωτερικού εχθρού» που δεν είναι άλλος από τους λαϊκούς αγώνες, ενάντια στο χτύπημα εργασιακών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών.

Στην παρουσίασή της διευκρινίστηκε πως το σχετικό κείμενο είναι κείμενο στρατηγικής και όχι επιχειρησιακής αντιμετώπισης θεμάτων που άπτονται της ασφάλειας για να αποφευχθούν και ερωτήσεις, όπως για τις διαδηλώσεις και τις κοινωνικές εντάσεις.
Όταν έγιναν τέτοιες ερωτήσεις οι απαντήσεις ήταν π.χ. όσον αφορά τις διαδηλώσεις «δεν θα απαντήσουμε τώρα σε αυτήν την ερώτηση επί της ουσίας, είναι πολύ πρόσφατος ο νόμος για τη διεξαγωγή συναθροίσεων (σ.σ. ένας αυταρχικός νόμος που χτυπά το δικαίωμα στη διαδήλωση) ο νόμος γενικά εφαρμόζεται, υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν εφαρμόζεται (…) Το θέμα της πόλωσης και της έντασης που υπάρχει είναι πολιτικό ζήτημα. Δεν είναι η ώρα να το σχολιάσουμε».

Η «λευκή βίβλος» είναι, κατά τους συντάκτες της –που φυσικά είναι πέρα και πάνω από τον κάθε υπουργό μια «πρόταση συνεννόησης», κατά την οποία …
«Η πρόληψη των συγκρούσεων, η επίλυση των διαφορών σε τοπικό επίπεδο και η συνεργατική προσέγγιση της ασφάλειας προϋποθέτουν τη συνεννόηση Αστυνομίας και πολιτών.
Η ήπια και η κοινοτική αστυνόμευση είναι το σύγχρονο πλαίσιο δράσης που έχει στην καρδιά του τη λειτουργία σε τοπικό επίπεδο και τη συνεργασία με φορείς και πολίτες.
Η διαχείριση της πόλωσης, η αντιμετώπιση του μισαλλόδοξου λόγου, η προστασία του δικαιώματος του συνέρχεσθαι, αλλά και η διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης και η διασφάλιση της σταθερότητας και της κανονικότητας της κοινωνικοοικονομικής ζωής στις πόλεις, απαιτούν μία Αστυνομία που διαλέγεται, συνεργάζεται και λογοδοτεί».

Λόγια «πονηρά», αφού όταν ο Μ. Χρυσοχοΐδης ρωτήθηκε τι θα αλλάξει «ως προς την αστυνόμευση του δρόμου» απάντησε πως θα κυριαρχήσει σε αυτό η συμμετοχή των πολιτών στη διεξαγωγή της αστυνόμευσης (βλ Γαλλία Γερμανία κά).

Ζούμε ήδη την 4η βιομηχανική επανάσταση και τις συνέπειες της. Η τεχνητή νοημοσύνη, τα μεγάλα δεδομένα, δηλαδή το καύσιμο για τις ρομποτικές εφαρμογές πολλαπλασιάζουν τις παραγωγικές δυνατότητες της ανθρωπότητας, διευρύνουν εκθετικά τους ορίζοντες κατανόησης, συνακόλουθα τις λύσεις και εναλλακτικές στα προβλήματα υγείας, διατροφής, εκπαίδευσης, διασκέδασης, πρόνοιας.
Ο κόσμος στο κινητό μας είναι μια καθημερινή απόδειξη για αυτές τις δυνατότητες.
Στον αντίποδα, τα προσωπικά στοιχεία, οι επικοινωνίες ή η παρουσία σε δημόσιους χώρους μπορούν εύκολα να καταγράφονται.
Τα όρια δημόσιου και ιδιωτικού, ατομικού και συλλογικού επαναδιαπραγματεύονται.
(…)
Η τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα σηματοδότησε μία μεγάλη επανάσταση στην έννοια και στο περιεχόμενο της ασφάλειας.
Η κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ. οδήγησε στο τέλος της διπολικής αντιπαράθεσης και του Ψυχρού Πολέμου και της απειλής της πυρηνικής σύγκρουσης. Η εποχή των μεγάλων πολέμων είχε οριστικά τελειώσει.
Από τη δεκαετία του 90 και μετά οι περισσότερες ένοπλες συγκρούσεις διεξάγονται στο εσωτερικό των κρατών (εμφύλιοι πόλεμοι, φυλετικές διενέξεις, σεκταριστικές συγκρούσεις κ.ά).

Η συνείδηση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων θέτει καθημερινά και καταιγιστικά, ζητήματα για την λειτουργία του κράτους, των θεσμών και μηχανισμών του, αλλά και για την ρύθμιση συγκρούσεων μεταξύ δικαιωμάτων

Επιπρόσθετα, παγκοσμιοποίηση και κλιματική αλλαγή έφεραν έντονα στο προσκήνιο τις νέες μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα (μεταναστευτικές πιέσεις, πανδημίες κτλ.), οι οποίες σε συνδυασμό με την αλματώδη εξέλιξη της τεχνολογίας, δημιούργησαν το νέο παγκόσμιο περιβάλλον …
[σσ. με την προσθήκη όχι τυχαίου «μαϊντανού»]
«διαδικασία όμως της παγκοσμιοποίησης μεγέθυνε τις ανισότητες, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, με αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού να ζει κάτω από συνθήκες φτώχιας και κοινωνικού αποκλεισμού, χωρίς να έχει πρόσβαση σε βασικά αγαθά»

(…)
Σε αυτό το πλαίσιο το εννοιολογικό περιεχόμενο της ασφάλειας διευρύνθηκε και βάθυνε. Οι ένοπλες διακρατικές συγκρούσεις υποχώρησαν και νέες απειλές, όπως οι ενδοκρατικές συγκρούσεις, οι φυσικές καταστροφές, ο εθνικισμός, η τρομοκρατία, το οργανωμένο έγκλημα και η διασπορά Όπλων Μαζικής Καταστροφής άρχισαν να απασχολούν την πολιτική και τη στρατηγική ασφάλειας των διεθνών οργανισμών και των κρατών.
Νέοι οργανισμοί υπερεθνικής δομής με διασυνοριακή λειτουργία, όπως οι διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις και οι εγκληματικές ομάδες, είναι βασικοί φορείς

Από την άλλη, ως παγκοσμιοποιημένο σύστημα, ο άνθρωπος έγινε το βασικό υποκείμενο αναφοράς, με την έννοια της ανθρώπινης ασφάλειας …

• Καταστροφές & Ατυχήματα
• Πανδημίες
• Πολιτική & κοινωνική αστάθεια – Κρίσεις
• Κλιματική αλλαγή
• Μετανάστευση
• Τεχνολογική Εξέλιξη
• Παγκοσμιοποίηση – αλληλεξάρτηση
• Έγκλημα – Βία – Συγκρούσεις – Πόλεμοι – Καταπίεση
• Διασυνοριακές απειλές
• Ελευθερίες Δικαιώματα – Έκφραση της διαφορετικότητας
• Δημοκρατική συμμετοχή
• Ισότιμη πρόσβαση σε υπηρεσίες & αγαθά + Τροφή Πόσιμο νερό Περιβάλλον Εργασία
• Κοινωνικές υπηρεσίες – Εκπαίδευση – Υγεία
• Δίκτυα & επικοινωνίες

Ελευθερία και ασφάλεια διατυπώθηκαν ως αξεδιάλυτο δίπολο, αλληλοϋποστηριζόμενες έννοιες σε όλο το φάσμα των αναγκών, από την επιβίωση έως την ατομική αξιοπρέπεια.

Ασφάλεια & διαχείριση κρίσεων

Ο 21ος αιώνας χαρακτηρίστηκε από μεγάλες κρίσεις, οι οποίες είτε έχουν άμεση σχέση με την ασφάλεια, είτε έχουν σοβαρές επιπτώσεις ασφάλειας.

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και η διαρκής εξέλιξη της απειλής της διεθνούς ισλαμιστικής τρομοκρατίας, με την Ευρώπη να αντιμετωπίζει απανωτές επιθέσεις την περίοδο 2015- 2017, η διεθνής οικονομική κρίση το 2008, η μεταναστευτική – προσφυγική κρίση το 2015 και η πανδημία του COVID-19 του 2020, ανέδειξαν την αναγκαιότητα η ασφάλεια να είναι μία άσκηση καθημερινής διαχείρισης κρίσεων. Παράλληλα, οι μεγάλες φυσικές καταστροφές, σε σημαντικό βαθμό αποτέλεσμα των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, διεύρυναν το αίσθημα τρωτότητας των κοινωνιών, αλλά και το αίτημα για προστασία (safety) και ανθεκτικότητα (resilience).

Ο κυβερνοχώρος αποτελεί σήμερα το πλέον περίπλοκο πεδίο ανάπτυξης της εγκληματικής δραστηριότητας.
Ο άνθρωπος βιώνει τον κίνδυνο στην καθημερινότητά του και οι κοινωνίες μας έχουν ως συστατικό στοιχείο τη διακινδύνευση.

(…)
Η εσωτερική ασφάλεια επηρεάζεται από τις διεθνείς και τις περιφερειακές εξελίξεις.
Η πρόληψη των συγκρούσεων, η επίλυση των διαφορών σε τοπικό επίπεδο και η συνεργατική προσέγγιση της ασφάλειας προϋποθέτουν τη συνεννόηση Αστυνομίας και πολιτών …το σύγχρονο πλαίσιο δράσης που έχει στην καρδιά του τη λειτουργία σε τοπικό επίπεδο και τη συνεργασία με φορείς και πολίτες

Η διαχείριση της πόλωσης, η αντιμετώπιση του μισαλλόδοξου λόγου, η προστασία του δικαιώματος του συνέρχεσθαι, αλλά και η διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης και η διασφάλιση της σταθερότητας και της κανονικότητας της κοινωνικοοικονομικής ζωής στις πόλεις, απαιτούν μία Αστυνομία που διαλέγεται, συνεργάζεται και λογοδοτεί.
(…)
Προδιαγράφει την Αστυνομία του 21ου αιώνα, η οποία θα διαμορφώσει τη διοίκηση και οργάνωση, την εκπαίδευση και λειτουργία, τον επιχειρησιακό σχεδίασμά και τις καθημερινές δράσεις, ώστε να μπορεί να εφαρμόζει το συμβόλαιο, δηλαδή να προστατεύει τους πολίτες και την Πόλη.
Επικαιροποίηση: Η Λευκή Βίβλος θα επικαιροποιείται σε χρονικό διάστημα έως και πέντε ετών… θα ενσωματώνει τις νέες προκλήσεις και απειλές για την ασφάλεια, αλλά και τις γενικότερες συνθήκες σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο που επηρεάζουν την εσωτερική ασφάλεια της Ελλάδας.

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση σωματείων, φορέων και κατοίκων στη Νέα Σμύρνη έδωσε μαχητική απάντηση στον κρατικό αυταρχισμό και στην προσπάθεια της κυβέρνησης να τρομοκρατήσει το λαό, να βάλει στον πάγο τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του.

Γιατί αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που κρύβεται πίσω από την κλιμάκωση της αστυνομικής βίας και καταστολής, παράλληλα με την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης στην Υγεία, στα Εργασιακά, στην Εκπαίδευση.

Αυτό ακριβώς προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση της ΝΔ, που με κάθε αφορμή στέλνει μήνυμα κρατικής πυγμής με αποδέκτη το λαό, δίνοντας κάλυψη στην αστυνομική βία και αξιοποιώντας επεισόδια όπως αυτά που στήθηκαν χτες στη Νέα Σμύρνη από ύποπτους μηχανισμούς, με τη συνδρομή προβοκατόρικων στοιχείων, χωρίς να καταφέρουν να αμαυρώσουν τη μεγάλη κινητοποίηση του λαού της Αθήνας.

Αυτό προσπαθούν να κρύψουν όμως και δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζει την κλιμάκωση της καταστολής ως αποκλειστικότητα της «δεξιάς» ΝΔ, ως δείγμα «αποτυχίας» της «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής της. Δεν μπορούν να κρυφτούν για παράδειγμα οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση ξανάβγαλε τις «αύρες» στους δρόμους ενάντια σε νεολαίους διαδηλωτές, το χτύπημα αντιιμπεριαλιστικών διαδηλώσεων, ο προπηλακισμός συνταξιούχων κ.λπ.

Ο λαός δεν πρέπει να ξεχάσει ότι το έδαφος για την ένταση της κρατικής καταστολής στρώνεται χρόνια τώρα από όλες τις αστικές κυβερνήσεις, με τους νόμους που ψηφίζουν, δίνοντας ο ένας την αντιλαϊκή σκυτάλη στον άλλο. Οτι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, έχουν βάλει το λιθαράκι τους σε αυτήν την κατεύθυνση.

Τέτοιοι είναι οι διαδοχικοί νόμοι για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, και ενώ ήδη τα αστικά δικαστήρια βγάζουν «παράνομες» 9 στις 10 απεργίες, ανοίγοντας δρόμο για ακόμα μεγαλύτερη παρέμβαση του κράτους και της εργοδοσίας στα σωματεία, ως την «άλλη όψη» των αντεργατικών ανατροπών και της έντασης της εκμετάλλευσης.

Τέτοια είναι και τα αντιδραστικά νομοθετήματα με στόχο να «θωρακιστούν» οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, από την ποινικοποίηση του αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς επί ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την «αποστείρωση» των πανεπιστημίων από τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος, με «αποκορύφωμα» τον νόμο Χρυσοχοΐδη – Κεραμέως για αστυνομία μέσα στις σχολές, που θα περιφρουρεί το «πανεπιστήμιο – επιχείρηση».

Τέτοια επίσης είναι ο κατάπτυστος νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων με στόχο το εργατικό – λαϊκό κίνημα, οι Οδηγίες και κατευθύνσεις της ΕΕ «για την αντιμετώπιση του ριζοσπαστισμού» που μαζί ενσωμάτωσαν στην ελληνική νομοθεσία, βάζοντας στο στόχαστρο την ανατρεπτική αντικαπιταλιστική πάλη του λαού και τη δράση των Κομμουνιστικών Κομμάτων, όπως ήδη γίνεται σε χώρες – μέλη της ΕΕ.

Τέτοιοι είναι οι «τρομονόμοι», που έχουν αποδέκτη το εργατικό – λαϊκό κίνημα, αλλά και το τεράστιο πλέγμα παρακολούθησης και χαφιεδισμού, από τις βάσεις βιομετρικών δεδομένων μέχρι τις παρακολουθήσεις με στόχο την πάλη σωματείων και φορέων. Πάνω εκεί οξύνονται η καταστολή, η τρομοκρατία, η βία απέναντι στον «εχθρό λαό».

Ολα αυτά δεν είναι «εμμονές» μιας κυβέρνησης ή ενός κόμματος, δεν είναι κάποιοι «ακραίοι θύλακες» των δυνάμεων καταστολής που πρέπει να ελεγχθούν, δεν αντιμετωπίζονται με μέτρα «ρύθμισης της καταστολής» όπως προτείνουν διάφορα πολιτικά κόμματα και νομικοί.

Ειδικά τώρα που η λαϊκή δυσαρέσκεια δυναμώνει εξαιτίας της διαχείρισης της πανδημίας σε βάρος των λαϊκών αναγκών, της οικονομικής κρίσης και της ανασφάλειας, η ένταση της καταστολής είναι απαραίτητο συμπλήρωμα των προσπαθειών χειραγώγησης από την κυβέρνηση, το κράτος, τα αστικά επιτελεία.

Δεν θα τους περάσει!

Το μήνυμα αυτό στέλνει η «οργανωμένη απειθαρχία» χιλιάδων εργαζομένων, λαού και νεολαίας, που παλεύουν συγκροτημένα μέσα από τα συνδικάτα και τους άλλους φορείς για μέτρα προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων τους, για την υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

Που πρωτοστατούν στον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και την καταστολή, ξεσκεπάζοντας τις ευθύνες της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων για τη θωράκιση του κράτους, που συνθλίβει τις ανάγκες του λαού και απαντά με βία στις δίκαιες διεκδικήσεις του, για να θωρακίσει τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου.

Από τη στήλη η ΑΠΟΨΗ μας του Ριζοσπάστη