Καμίλο Σιενφουέγος | Camilo Cienfuegos “¡Aqui no se rinde nadie (carajo)!” –εδώ κανείς δεν παραδίνεται (γαμώτο!)

 

Camilo Cienfuegos Gorriarán (1932-1959)

Γιος (αναρχικών) Ισπανών μεταναστών, ο Σιενφουέγος υπήρξε από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της Επανάστασης, μαζί με τον Φιντέλ και τον Τσε: Το 1955, 23 ετών, τραυματίστηκε σε συμπλοκή φοιτητών με τις δυνάμεις καταστολής του δικτάτορα Μπατίστα και για να αποφύγει τη σύλληψη αναγκάστηκε να διαφύγει προς τις Ηνωμένες Πολιτείες αρχικά και έπειτα προς το Μεξικό όπου γνωρίστηκε με τους αδερφούς Κάστρο και έγινε μέλος του κινήματος της 26ης Ιουλίου. Το 1956 ήταν κι αυτός στο πλοίο “Γκράνμα” μαζί με Φιντελ,Τσε, Ραούλ και τους υπόλοιπους επαναστάτες που αποβιβάστηκαν στις νοτιοδυτικές ακτές της Κούβας, ως μέρος του αντάρτικου της Σιέρα Μαέστρα για την ανατροπή του Μπατίστα. Επέδειξε ιδιαίτερη ανδρεία και γρήγορα πήρε τον τίτλο του Κομαντάντε (Διοικητής), ενώ τα επόμενα δύο χρόνια συνέχισε με πρωταγωνιστικό ρόλο σε γεγονότα που αποδείχτηκαν καθοριστικά για την εξέλιξη της Κούβας.
Μαζί με τον Φιντέλ, τον Ραούλ και τον Τσε, πρωτοστάτησε στο στέριωμα του αντάρτικου κινήματος στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα και ως διοικητής της Δεύτερης Φάλαγγας, μαζί με τον Τσε, συμμετείχε στην κατάληψη της Σάντα Κλάρα.

«Λίγοι άνδρες έχουν επιτύχει να αφήνουν σε κάθε τους δράση ένα τόσο ξεχωριστό προσωπικό σημάδι. Είχε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων, που τον είχαν επιλέξει μέσα από χιλιάδες για μια προνομιούχο θέση εξαιτίας της τολμηρότητας των απόψεων του, της επιμονής του, της ευφυΐας του και της απαράμιλλης αφοσίωσης του. Ο Καμίλο εξάσκησε την αφοσίωση του με θρησκευτική ευλάβεια»
–                     Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

«Ίσως αυτή ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα αντιμέτωπος με το δίλημμα να διαλέξω ανάμεσα στην αφοσίωσή μου στην ιατρική και στο καθήκον μου σαν επαναστάτη στρατιώτη. Εκεί, στα πόδια μου, ήταν ένα σακίδιο γεμάτο φάρμακα κι ένα κουτί με πυρομαχικά.
Δεν μπορούσα να τα μεταφέρω και τα δύο, ήταν πολύ βαριά. Πήρα το κουτί με τα πυρομαχικά. Ένιωσα ένα έντονο χτύπημα στο στήθος μου και μια πληγή στο λαιμό μου και νόμισα στα σίγουρα πως ήμουν νεκρός.
Ξαπλωμένος στο έδαφος, στράφηκα προς τον Φαουστίνο [Πέρες, στη συνέχεια από τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας], και του είπα: «χτυπήθηκαν» — αυτό που πράγματι είπα δεν μπορεί να τυπωθεί — και ο Φαουστίνο, ενώ πυροβολούσε ακόμα, με κοίταξε και είπε: «Μπα, δεν είναι τίποτα», αλλά μπορούσα να δω απ’ το βλέμμα στα μάτια του ότι με θεωρούσε σχεδόν νεκρό.
Άκουσα κάποιον πεσμένο στα γόνατά του να λέει πως ήταν καλύτερα να παραδοθούμε, και τότε μια φωνή — αργότερα έμαθα πως ήταν η φωνή του Καμίλο — να φωνάζει: «Όχι! Κανένας δεν παραδίνεται εδώ!» κι ύστερα μια βρισιά που αρχίζει με γ… Για μια στιγμή αφέθηκα μόνος, ξαπλωμένος εκεί, περιμένοντας να πεθάνω. Ο [Χουάν] Αλμέιντα πλησίασε, παροτρύνοντάς με να προχωρήσω και παρά τον έντονο πόνο, σύρθηκα μέσα στο χωράφι με το ζαχαροκάλαμο».
–                     Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

Στις 28-Οκτ-1959, ο ήρωας του λαού με τον ανθρώπινο, ζεστό και εύθυμο χαρακτήρα, έχασε τη ζωή του, καθώς το αεροσκάφος που επέβαινε χάθηκε, κατά την επιστροφή του από το Κάμαγουέι όπου τον είχε στείλει ο Φιντέλ για να συλλάβει τον αποστάτη Huber Matos: ήταν μόλις 27 ετών.

Βλ την ομιλία του Camilo στο τέλος της ανάρτησης

Η σωρός του δε βρέθηκε ποτέ, εντείνοντας τις υποψίες για εχθρική ενέργεια. Οι έρευνες που ακολούθησαν απέβησαν άκαρπες, καθώς ουδέποτε βρέθηκαν συντρίμμια του αεροσκάφους ούτε το σώμα του ίδιου.
Οι δυτικοί ιστορικοί αποδίδουν το γεγονός σε ατύχημα, αλλά οι Κουβανοί που τον λάτρεψαν ψάχνουν ακόμα τις απαντήσεις του χαμού του… και τον τιμούν κάθε χρόνο τέτοια μέρα.
Στη μνήμη του ανεγέρθηκε μουσείο στο Γιαγουαχάι, το Πανεπιστήμιο του Ματάνζας καθώς και πολλά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μετονομάστηκαν σε «Καμίλο Σιενφουέγος», η μορφή του αποτυπώθηκε στο χαρτονόμισμα των 20 κουβανικών πέσο, ενώ μια από τις ύψιστες τιμητικές διακρίσεις του κράτους της Κούβας πήρε το όνομα του. («Τάγμα του Σιενφουέγος»).
H απώλεια του κομαντάντε Καμίλο συγκλονίζει τον κουβανικό λαό. Μεγάλο το κενό που αφήνει για την υπόθεση της Επανάστασης. Γίνεται τραγούδι στα χείλη των Κουβανών που τον αγαπούν και τον ευγνωμονούν, η φωτογραφία του κρεμιέται στα δωμάτια των φτωχόσπιτων της Κούβας δίπλα σε αυτή του Φιντέλ και ο αγαπημένος του σύντροφος και φίλος Τσε, ονομάζει Καμίλο ένα από τα παιδιά του

 

H φιγούρα – γιγαντογραφία του Camilo Cienfuegos, επονομαζόμενος και “Señor de la Vanguardia“ -«πρωτοπόρος» στην πρόσοψη -από το 2009, του Υπουργείου Συγκοινωνιών της Αβάνας έχει στο πλάι | κάτω τη γραφή «¡Vas bien, Fidel!», που έχει την εξής ιστορία:
Σε μια κινητοποίηση με πλήθος κόσμου να παρακολουθεί τον Φιντελ, τον Ιανουάριο του 1959 -είχαν μπει πια στην Αβάνα- ο Κάστρο διέκοψε την ομιλία του για να ρωτήσει (ρητορικά) τον Cienfuegos: “Voy bien, Camilo”; (“Καλά τα πάω, Καμίλο;”) .

Η απάντησή του Cienfuegos “¡Vas bien, Fidel!” (“καλά, Fidel !!“) επαναλήφθηκε από τις χιλιάδες του συγκεντρωμένου / επαναστατημένου / ένοπλου λαού και έγινε ένα από τα σλόγκαν της επανάστασης -όπως και το περίφημο «¡Aqui no se rinde nadie (carajo)!» –εδώ κανείς δεν παραδίνεται (γαμώτο!)

Και «χάθηκε» στα 27 του χρόνια!

¡Camilo, aquí está Cuba! Καμίλο, εδώ είναι η Κούβα!

Ολόκληρη η χώρα θυμάται και τιμά την  επέτειο (61^η πλέον)  από το χαμό του Κομαντάντε Καμίλο Σιενφουέγος Κοριαράν.
Η Μαλεκόν της Αβάνας γίνεται μια θάλασσα λουλουδιών.
Ο λαός δεν τον ξεχνά. Κάθε χρόνο, χιλιάδες μπουκέτα λουλούδια, λευκά τριαντάφυλλα και γλαδιόλες, στολίζουν τις ακτές σ’ ολόκληρο το νησί, του επαναστάτη, που τον “κατάπιε” η θάλασσα μαζί με το Cessna 310 No. 53 χωρίς κανένα ίχνος…
🇨🇺  Η Κούβα είναι ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο που θυμάται τους ήρωές της με τόσο ευγενή τρόπο.

Από νωρίς το πρωί, παιδιά, δάσκαλοι, οικογένειες, φτάνουν στην ακτή με προσφορές για τον ήρωα του Yaguajay σε μια εκδήλωση σεβασμού και αγάπης.
Η πρωτοβουλία αυτή γεννήθηκε σε χώρους δουλειάς και σπουδών και έγινε παράδοση να πραγματοποιείται σε κανονική εργάσιμη ημέρα.

Νέοι και φοιτητές των διαφόρων σχολών, πρώην μαχητές και οι αρχές, συγκεντρώνονται μπροστά στην εικόνα του “Señor de la Vanguardia” για να αποτίσουν φόρο τιμής, με μια πολιτική – πολιτιστική εκδήλωση.

🇨🇺  Ο λαός της Κούβας κρατά ζωντανή την παρουσία του Καμίλο Σιενφουέγος για την ταπεινότητα και το χαμόγελό του.
Ήταν θαρραλέος, ριψοκίνδυνος, υπερασπιστής του καλού, ένας ακούραστος εργάτης, ένας άνθρωπος της δράσης και της σκέψης, ένα παράδειγμα για να το ακολουθήσουμε, λέει ο νεαρός Άριαν Μανσάνο, φοιτητής της στρατιωτικής σχολής που φέρει το όνομα αυτού του ήρωα, σε μια κεντρική ομιλία της εκδήλωσης.

Και μετά, μια ανθρωποθάλασσα ξεκινάει την παραδοσιακή πορεία προσκύνημα στην Μαλεκόν (μώλος) της πρωτεύουσας , συνοδευόμενη από την επίσημη μπάντα του Γενικού Επιτελείου των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων και του Υπουργείου Εσωτερικών.

Από τα όρια της πόλης της Αβάνας και το τείχος της Μαλεκόν, η θάλασσα φαίνεται όμορφη. Την κοσμούν τα λουλούδια, τα παιδιά που πάνε χέρι-χέρι με τους γονείς και τους παππούδες τους, δύο νέοι που κρατούν μια τεράστια φωτογραφία του Καμίλο στο πλήθος …

ΑΘΑΝΑΤΟΣ! Comandante Camilo

Πηγή: www.granma.cu (με πλήρες φωτορεπορτάζ – Fotos: Ismael Batista)
Δείτε και – Alejandra García Elizalde
Περισσότερα για τη μεγάλη προσωπικότητα του Camilo Cienfuegos, (από cubadebate.cu) εδώ
(από juventudrebelde.cu) εδώ βλ και ecured

9 μήνες αργότερα 28-Οκτ-2023

Τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 1959, ενάμιση εκατομμύριο λαού συγκεντρώθηκαν μπροστά από το Προεδρικό Μέγαρο στα πλαίσια του κάλεσματος κατά της ξένης επίθεσης Yankee, για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και για την υποστήριξη της επαναστατικής κυβέρνησης.

Μίλησαν οι Ernesto Che Guevara, Fidel Castro, Dorticós, Rolando Cubela, Raúl Castro, Juan Almeida Bosque και ειδικά ο Camilo Cienfuegos.

Αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα απευθυνόταν στον λαό της Κούβας, μετά τη μοιραία εξαφάνισή του δύο μέρες αργότερα.

Λαέ της Κούβας:

Όπως στη Σιέρα Μαέστρα, είναι εδώ σήμερα, η αξιοπρέπεια και η αξία του λαού της Κούβας σε αυτή την μεγαλειώδη συγκέντρωση μπροστά σε αυτό το παλάτι, σήμερα επαναστατικό -λαϊκής ιδιοκτησίας.
Η ανίκητη κορυφή του Turquino είναι σήμερα και θα είναι πάντα το στήριγμα αυτού του κουβανικού λαού για την επανάσταση που έγινε για αυτόν (χειροκρότημα).
σσ. Pico Turquino,  είναι το υψηλότερο σημείο του νησιού 1.974 μ., στο στην οροσειρά Sierra Maestra -Σαντιάγκο ντε Κούβα

Αποδεικνύεται σήμερα το απόγευμα ότι οι στημένες προδοσίες που μπορεί να διαπράξουν εναντίον αυτού του λαού και αυτής της επανάστασης δεν έχουν καμιά αξία, δεν έχει σημασία ότι τα μισθοφορικά αεροσκάφη έρχονται επανδρωμένα από εγκληματίες πολέμου και προστατεύονται από ισχυρά συμφέροντα της κυβέρνησης των ΗΠΑ, γιατί εδώ (ασταμάτητο χειροκρότημα) γιατί εδώ υπάρχει ένας λαός που δε «μασάει», δεν παρασύρεται από προδότες, ότι υπάρχει ένας λαός που δεν φοβάται τη μισθοφορική αεροπορία, όπως δεν φοβήθηκαν τα επαναστατικά στρατεύματα την επίθεση, των αεροπλάνων της δικτατορίας… (λαϊκό παραλήρημα).

Επειδή αυτή η τερατώδης πράξη επιβεβαιώνει την ακλόνητη πίστη του κουβανικού λαού σε αυτήν την κυβέρνηση, γιατί γνωρίζουμε ότι αυτός ο κουβανικός λαός δεν θα επιτρέψει να μπερδευτεί από τις εκστρατείες που πραγματοποιούν οι εχθροί της επανάστασης.
Γιατί ο λαός της Κούβας ξέρει ότι για κάθε προδότη που εμφανίζεται, νέοι επαναστατικοί νόμοι θα βγαίνουν υπέρ του λαού (ασταμάτητο χειροκρότημα), γιατί ο κουβανικός λαός γνωρίζει ότι για κάθε προδότη που θα εμφανιστεί, θα υπάρχουν χίλιοι επαναστάτες στρατιώτες που είναι πρόθυμοι να πεθάνουν υπερασπιζόμενοι την ελευθερία και την κυριαρχία που κατέκτησε αυτή την πόλη.

Γιατί βλέπουμε τις αφίσες και ακούμε τις φωνές αυτού του γενναίου λαού που λένε: "Εμπρός, Φιντέλ, η Κούβα είναι μαζί σου!" (Viva Fidel! χειροκρότημα)

Και σήμερα ο στρατός των επαναστατών, οι άνδρες που έπεσαν στα βουνά, οι άνδρες που δεν ξεπουλούν με τόκους, που δεν φοβούνται του λένε: προχώρα, Φιντέλ! (Viva Fidel! -χειροκρότημα) Ο Επαναστατικός Στρατός είναι μαζί σας!

Αυτή η λαϊκή διαδήλωση, οι εργάτες, οι αγρότες, οι φοιτητές που ήρθαν σήμερα σε αυτό το Παλάτι, μας δίνουν αρκετή ενέργεια για να συνεχίσουμε με την Αγροτική Μεταρρύθμιση και δεν θα σταματήσουμε σε τίποτα και σε κανέναν. Διότι σήμερα αποδεικνύεται ότι όπως ακριβώς είκοσι χιλιάδες Κουβανοί ήξεραν (να πεθάνουν) για να επιτύχουν αυτήν την ελευθερία και κυριαρχία, υπάρχει ένας ολόκληρος λαός πρόθυμος να πεθάνει αν χρειαστεί αντί να ζήσει στα γονατιστός (χειροκροτήματα –συνθήματα, σημαίες ανεμίζουν)
Πέθαναν για αυτή την επανάσταση για να τελειώσει η κακοποίηση, να τελειώσει η πείνα, να τελειώσει η αγωνία που έζησε η Δημοκρατία της Κούβας για περισσότερα από πενήντα χρόνια

Δεν ανακόπτεται η κουβανική επανάσταση, γιατί ένας ολόκληρος λαός είναι έτοιμος να πεθάνει –σας θυμίζω τους στίχους του Bonifacio Byrne:

«Αν σε κόψουν σε μικρά κομμάτια

κάποια μέρα θα δεις τη σημαία μου,
οι νεκροί μας, σηκώνοντας τα χέρια,
θα ξέρουν ακόμα πώς να την υπερασπιστούν…».

(δυνατό χειροκρότημα)

Και μην αφήσετε τους εχθρούς της επανάστασης να νομίζουν ότι θα σταματήσουμε, μην αφήσετε τους εχθρούς της επανάστασης να νομίζουν ότι αυτός ο λαός θα σταματήσει, μην αφήσετε αυτούς που στέλνουν αεροπλάνα να σκεφτούν, ας νομίζουν αυτοί που επανδρώνουν τα αεροπλάνα ότι θα γονατίσουμε και ότι θα σκύψουμε το κεφάλι, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη…(εκκωφαντικά συνθήματα)
Μια φορά θα γονατίσουμε και μια φορά θα σκύψουμε το μέτωπό μας… και θα είναι η μέρα που θα φτάσουμε στην κουβανική γη που κρατάει στα σπλάχνα της είκοσι χιλιάδες Κουβανούς, για να τους πούμε: «Αδέρφια, η επανάσταση έγινε, το αίμα σας δεν χύθηκε μάταια!».

 28-Οκτ-2023

🇨🇺  Patria o Muerte! Socialismo o muerte! VENCEREMOS!

 

 

Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού -103 χρόνια: παρανομία, μισονομιμότητα, οπορτουνιστική διάχυση και προσπάθειες επαναστατικής ανασυγκρότησης

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού Partido Comunista de México *☭ (PCM) υπήρξε ως ιστορικό πολιτικό κόμμα (επίσημα μεταξύ 1919 και 1981), με διασπάσεις, επανενώσεις και βρώμικο πόλεμο εναντίον του από αστούς «δεξιούς» «φιλελεύθερους» και σοσιαλδημοκράτες. Προώθησε και δημιούργησε πολλά από τα σημαντικότερα μεξικανικά συνδικάτα, καθώς επίσης αγροτικές και λαϊκές | κοινωνικές οργανώσεις. Μεγάλο ρόλο και η εκεί δύναμη των τροτσκιστών.
Το 1981 συγχωνεύτηκε για πρώτη φορά με άλλες –ετερόκλητες αριστερές οργανώσεις, έκτοτε …

Μετά τη σφαγή του Tlatelolco (σσ. Τλατελόλκο, περιοχή στην Πόλη του Μεξικού όπου στρατός και αστυνομία δολοφόνησαν στις 2-Οκτ-1968 10άδες φοιτητές και πολίτες, στην Plaza de las Tres Culturas), το κλίμα καταστολής και κυνηγητού κατά του κόμματος αυξήθηκε.
Αυτό και η σύλληψη πολλών ηγετών του, οδήγησαν στελέχη του, ειδικά από την Κομμουνιστική Νεολαία, να πάρουν το δρόμο του ανταρτοπόλεμου τόσο στην ύπαιθρο όσο και στην πόλη, με το καθεστώς Luis Echeverría να τους βάζει στο στόχαστρο μαζί με ριζοσπαστικά τμήματα της κοινωνίας παράλληλα με μια διαδικασία ιδεολογικών και πολιτικών υποχωρήσεων - μετριοπάθεια που, αν και σήμαινε αύξηση των συμπαθούντων σε αγροτικές και προαστιακές περιοχές, είχε ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψη των πιο ριζοσπαστικών θέσεων του, γεγονός που προκάλεσε νέες διασπάσεις και αποχωρήσεις.
Χωρίς να υποστηρίζει ανοιχτά την ένοπλη πάλη ηγέτες όπως οι Arnoldo Martínez Verdugo, Pablo Gómez, Gerardo Unzueta, Eduardo Montes, Arturo Martínez Nateras, Gilberto Rincón Gallardo κά προώθησαν -για λόγους «επιβίωσης του κόμματος» λεγκαλιστικές αυταπάτες, απόρριψη της δικτατορίας του προλεταριάτου, «λαϊκή δημοκρατική εξουσία», με συμπόρευση ή και ένταξη σε οικολογικά και φεμινιστικά κινήματα, ομοφυλόφιλων, καταδίκη του σοβιετικού μιλιταρισμού -στο ίδιο επίπεδο «με αυτόν των Η.Π.Α.» κλπ.

Στις προεδρικές εκλογές του 1976, το PCM με επικεφαλής τον ηγέτη του συνδικάτου των σιδηροδρομικών Valentín Campa πήρε πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους, που δεν μέτρησαν «λόγω μη νόμιμης εγγραφής του υποψηφίου».
Αργότερα, ο νέος πρόεδρος έκανε πολιτική μεταρρύθμιση και από το 1978 το Κόμμα νομιμοποιήθηκε.
Τρία χρόνια αργότερα -το 1981, σε μια προσπάθεια «να ενοποιήσει όλες τις αριστερές δυνάμεις» συγχωνεύτηκε με τα «προοδευτικά» αστικά και σοσιαλδημοκρατικά Movimiento de Acción y Unidad Socialista, Partido del Pueblo Mexicano και το Movimiento de Acción Popular (Κίνημα Σοσιαλιστικής Δράσης και Ενότητας, Λαϊκό Κόμμα του Μεξικού και το Κίνημα Λαϊκής Δράσης) δημιουργώντας ένα συνονθύλευμα το Partido Mexicano de los Trabajadores -Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα του Μεξικού (PSUM), το οποίο αργότερα θα συγχωνευθεί με το Μεξικανικό Εργατικό Κόμμα, για να σχηματίσει το Partido Mexicano Socialista PMS (Μεξικανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα)

Στο ίδιο νήμα ενεργειών «ενότητας» και ιδεολογικής απόρριψης του κομμουνισμού, ο υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του PMS το 1988, Heberto Castillo, αρνήθηκε υπέρ του Cuauhtémoc Cárdenas Solórzano, εντάχθηκε στο Frente Democrático Nacional (Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο) που κατέληξε να γίνει το Partido de la Revolución Democrática (Κόμμα της Δημοκρατικής Επανάστασης) που έκτοτε έκανε χρήση του μητρώου και των πόρων του εξαφανισμένου Κομμουνιστικού Κόμματος Μεξικού.

«Επίσημο» site
Federación de Jóvenes Comunistas México (facebook-κομμουνιστική νεολαία το site εδώ)

Το ΚΚ Μεξικού, ταλανίζεται –όπως και τα περισσότερα εργατικά και κομμουνιστικά κόμματα, από ιδεολογικοπολιτικές διαφορές και διασπάσεις
12ο Συνέδριο ΚΝΕ: Χαιρετισμός της Ομοσπονδίας Νέων Κομμουνιστών Μεξικού
21ο Συνέδριο ΚΚΕ: Χαιρετιστήριο μήνυμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεξικού
Diego Torres - Ομοσπονδία Νέων Κομμουνιστών Μεξικού
Στόχος να ριζώσει στους χώρους δουλειάς και Εκπαίδευσης
Συνέντευξη στον Ριζοσπάστη με στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεξικού
ΚΚΕ – KΚ Μεξικού: Κοινή ανακοίνωση για την ενίσχυση της πάλης του κομμουνιστικού κινήματος, για την επαναστατική ανασυγκρότησή του