Mata και Grifone: Λαϊκή δοξασία από τη Σικελία

Μάτα και Γκριφόνε, ιστορία και θρύλος των γιγάντων της Μεσσήνης _Messina (να μην την μπλέκουμε με τη δική μας –το “Νησί” _έξω από την Καλαμάτα)

Λοιπόν __
Οι ιστορικοί διίστανται

Η καταγωγή του διαφυλετικού και διαθρησκευτικού ζευγαριού που μεταφέρεται σε πομπή στους δρόμους της πόλης 10-14-Αυγ. Από την επίσημη εκδοχή στην εναλλακτική, ιστορικά πιο αξιόπιστη, που συνδέεται με ένα ιστορικό γεγονός που σίγουρα συνέβη στην πραγματικότητα το 1190...

Messina _Μεσσηναίοι (εκ Μεσσήνης Σικελίας). Παιδιά ενός διαφυλετικού και διαθρησκευτικού ζευγαριού ante litteram: είναι η Junoesque από το Camaro, κόρη βασιλιά και ο _πολύ μελαχρινός «sarracinu». πειρατής Είναι οι δικοί μας γίγαντες

Το Camaro για όσους δεν το γνωρίζουν είναι ένα σικελικό ρέμα, που πηγάζει από τα Peloritani (βουνά κοντά στο χωριό Camaro Superiore Messina) και διασχίζει την ομώνυμη κοιλάδα και την πόλη. Στο τελευταίο μέρος το ρέμα ονομάζεται Zaera _Ζαέρα. Η λατινική του ονομασία μεταγράφεται με διάφορους τρόπους: Cammare, Flomaria de Cammaris, Cameris. Το "ruris Camarionrum" είναι ένα από τα 48 αγροτόσπιτα που περιβάλλουν την πόλη της Messina. Λόγω των υπερχείλισης του ο χείμαρρος-ποτάμι προκάλεσε πολλαπλές ζημιές κατά τον 19ο αιώνα.
Τροφοδοτούσε το πρώτο υδραγωγείο της Μεσσήνης, που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Francesco La Cameola το 1550-1553. Χάρη σε αυτό το έργο αποκατάστασης, το κάτω μέρος του ρέματος έγινε κατοικήσιμο και γεννήθηκε το χωριό Ciaera ή Zaera. Για να γιορτάσει τα εγκαίνια του υδραγωγείου, η σύγκλητος της Μεσσήνης κάλεσε τον μεγάλο Μιχαήλ Άγγελο να χτίσει το σιντριβάνι του Ωρίωνα στην Piazza del Duomo. Ο καλλιτέχνης, αποτρεπτικός, έστειλε τον Φλωρεντινό γλύπτη Giovanni Angelo Montorsoli που το σμίλεψε.

__Ξαναγυρνάμε στην Ιστορία

Ο πιο αποδεκτός μύθος για αυτούς λέει ότι την εποχή των επιδρομών των Σαρακηνών στη Σικελία, γύρω στο 970 μ.Χ., ένας τεράστιος Μαυριτανός, ο Hassas Ibn-Hammar, αποβιβάστηκε στη Μεσσήνη και ερωτεύτηκε τη Μάρτα, κόρη του τοπικού άρχοντα Cosimo II. da Casteluccio και με καταγωγή από την Camaro. Το όνομα της κοπέλας, που κατά τις γραφές ήταν πολύ “μανούλι” παραμορφωμένο από τη διάλεκτο, έγινε σύντομα Mata (Μάτα). Ο πειρατής ζήτησε το χέρι της, αλλά ο γάμος τους γιορτάστηκε μόνο μετά τον εκχριστιανισμό του Μαυριτανού: το όνομά του άλλαξε από Χασάν σε Grifo _Γκρίφο ή μάλλον Grifone _Γκριφόνε λόγω του μεγέθους του. Οι δυο τους, λοιπόν, θα είχαν καταβάλει μεγάλη προσπάθεια, ιδρύοντας τη Μεσσήνη όπως τη γνωρίζουμε σήμερα και κατοικώντας την με απογόνους και θα ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα

Ωστόσο, υπάρχει μια άλλη εκδοχή της ιστορίας, ιστορικά πιο αξιόπιστη και συνδέεται με ένα ιστορικό γεγονός που συνέβη στην πραγματικότητα το 1190. Εκείνη τη χρονιά, ο βασιλιάς της Αγγλίας, Ριχάρδος Α' ο Λεοντόκαρδος, έφτασε στη Μεσσήνη από όπου επρόκειτο να ξεκινήσει την 3^η Σταυροφορία που είχε κηρυχτεί από τον Πάπα Γρηγόριο Η' για να απελευθερώσει (δήθεν) τον Πανάγιο Τάφο της Ιερουσαλήμ από τους Μουσουλμάνους. Κατά την παραμονή του στην πόλη, ο μονάρχης συνειδητοποίησε ότι (δήθεν) οι Μεσσήνιοι στερούνταν την ελευθερία γιατί εξακολουθούσαν να καταπιέζονται από τους Βυζαντινούς Έλληνες. Στην πραγματικότητα, είχαν όλα τα πολιτικά, πολιτειακά, διοικητικά κλπ και γραφεία, με διαχείριση και της δικαιοσύνης (me απαράδεκτες διατάξεις που εκδόθηκαν από το ασφαλές φρούριο του San Salvatore, που βρίσκεται σε στρατηγική τοποθεσία στην είσοδο του λιμανιού), αλλά όπως λέει το ΚΚΕ τους έλειπαν “τα κλειδιά της οικονομίας”. Ο βασιλιάς της Αγγλίας, μη θέλοντας (δήθεν) να χρησιμοποιήσει βία για να τους υποτάξει, σκέφτηκε να επιδείξει τη δύναμή του χτίζοντας ένα επιβλητικό και απόρθητο κάστρο στον λόφο Roccaguelfonia, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το φρούριο. Πριν ακόμη ολοκληρωθεί, ο κόσμος το υιοθέτησε, βαφτίζοντάς το με το όνομα Matagriffon, δημιουργώντας το Mata, από το Macta (δολοφόνος) και το Griffon από το Grifone (κλέφτης, αλλά και Έλληνας). Οι Βυζαντινοί έδειξαν ότι είχαν καταλάβει το μήνυμα, εγκαταλείποντας την πόλη για πάντα, έτσι ώστε οι Μεσσήνιοι να ξαναβρούν την πολυπόθητη “ελευθερία” τους. Με την πάροδο του χρόνου το κάστρο πήρε ανθρωπόμορφες μορφές και αντί για το κτίριο, οι Μεσσήνιοι άρχισαν να αποδίδουν φόρο τιμής στον \ στην γίγαντα.

Ή ίσως κι αυτό είναι απλώς ένας θρύλος...

Ο Θρύλος

Οι Mata και Grifone για τους καλούς κατοίκους της Μεσσήνης είναι, για αιώνες, οι ιδρυτές της πόλης αλλά και τα γονίδια κηδεμονίας της ίδιας. Πράγματι ο γίγαντας αντιπροσωπεύει το ξένο στοιχείο που ήρθε να ιδρύσει τη Messina (Μεσσήνη), και που από το χωριό Camaro έπρεπε να αρπάξει μια νύφη. Ο μύθος (ιστορία;) ότι ένας γίγαντας Μαυριτανός ονόματι Hassan Ibn Hammar, προσγειώθηκε κοντά στην πόλη γύρω στο 970 μ.Χ. με τους ~50 πειρατές του και προχώρησε σε λεηλασίες και επιδρομές τριγύρω και συγκεκριμένα μεταξύ Camaro και Dinnammare ή Antennammare (ονόματα που προέρχονται από τον Ibn Hammar). Μια μέρα, κατά τη διάρκεια μιας από τις συνηθισμένες επιδρομές, είδε μια χαριτωμένη και κατακόκκινη κοπέλα που ονομαζόταν Marta (στη διάλεκτο Matta ή Mata) κόρη του Cosimo II του Castellaccio, την οποία ερωτεύτηκε παράφορα. Ήταν τροφαντή ειδικά στα οπίσθια, αλλά τότε αυτό αποτελούσε προτέρημα. Ήταν ένα ευγενές και πλούσιο σπίτι, με πολύ ψηλή και δυνατή φιγούρα, αλλά εξίσου ενάρετη και φυσικά παρθένα, ώστε να ταιριάζει με τη χριστιανική θρησκεία. Ο Χασάν τη ζήτησε σε γάμο και πήρε άρνηση, έτσι άρχισε να λεηλατεί και να σφάζει με μεγαλύτερη αγριότητα από πριν. Οι γονείς της κοπέλας, φοβισμένοι, την έκρυψαν κάπου στο κελάρι αλλά… ο Μόρο την ανακάλυψε και την απήγαγε. Η ίδια του ζητούσε να της πάρει την παρθενιά (κατά μια πλευρά της ιστορίας _προφανώς τη σωστή), αλλά αυτός ήταν ανένδοτος _πρώτα θα κανονίσω σαν άντρας προς άντρα με τον πατέρα σου και μετά βλέπουμε είπε. Ακολούθησε ευγενής μονομαχία σε εύλογο τουρνουά σπαθιών, στο οποίο ο Μόρο νίκησε τον πατέρα του κοριτσιού, χαρίζοντάς του τη ζωή _αποκτώντας έτσι το χέρι της. Ωστόσο, αυτή το έπαιξε χειραφετημένη και μάταια την παρακαλούσε να του ανταποδώσει τον έρωτά του ... δεν του καθόταν με τίποτε. Πότε με το μαστίγιο και πότε με το καρότο …τη γέμιζε δώρα, την παρακαλούσε, αυτή τίποτε. Η Μάτα, κωφή σε κάθε δελεαστικό, βρίσκει δύναμη και πνεύμα στις προσευχές και παραμένει παγωμένη σε αναγκαστικές αγκαλιές (και περιπτύξεις). Έτσι στο τέλος ο σκληρός Saraceno, για χάρη της έγινε Cristiano (Χριστιανός), άλλαξε το όνομά του σε Grifo (γρύπας για το ψηλό του ανάστημα) λαμβάνοντας το βάπτισμα, κρεμώντας το σπαθί του και αφοσιώθηκε στην καλλιέργεια των χωραφιών, αρμονικά και ειρήνη με όλους. Η κάστα της Μάτα συγκινήθηκε και θαύμασε για εκείνη τη μετάνοια, τον αγάπησαν επίσης (παρεμπιπτόντως ήταν επίσης όμορφος άντρας) και συμφώνησε να του κάτσει _αλλά “πρώτα θα με παντρευτείς” του είπε. Μαζί έκαναν πράγματα και θάματα, πολλά παιδιά (λένε πως εμφανίστηκαν πανευτυχείς μια ολόκληρη βδομάδα μετά την πρώτη νύχτα του γάμου) και τόσα σπίτια, που η λαϊκή παράδοση κατέληξε να τους δώσει τα κλειδιά και τα θεμέλια της πόλης. Ο μύθος λέει ότι αυτοί οι δύο γίγαντες αιχμαλωτίστηκαν από τον Roger the Norman (Ρότζερ τον Νορμανδό) όταν απελευθέρωσε τη Μεσσήνη από την αραβική κυριαρχία. Ήθελε επίσης οι δύο κρατούμενοι να τον ακολουθήσουν στην παρέλαση και να γίνουν ταπεινωμένοι μάρτυρες του θριάμβου του.

Το έθιμο αυτό επαναλαμβάνεται και τα επόμενα χρόνια με διάφορους τρόπους, μέχρι να φτάσει στη σημερινή παράδοση κατά την οποία οι δύο μορφές (δυστυχώς λίγο κιτς κατασκευαστικά) κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες ξεκινάνε από το Camaro, γενέτειρα της Μάτα και στη συνέχεια, περπατώντας από χωριό σε χωριό, σέρνονται από πολυάριθμα άτομα με λαϊκά ρούχα, καταλήγοντας μπροστά από το Δημαρχείο της Messina (Μεσσήνης).

Πληροφορίες Orazio Grasso _πρόεδρος Via Portone Militare, 25 
- 98145 Bordonaro (ME), Messina, Ιταλία
Τηλ: +39 347 1811973
Web:https://www.mataegrifone.net __
e mail:oraziomg@alice.it

Μια άλλη παραλλαγή υποστηρίζει πως μετά τη δημιουργία του Βασιλείου της Σικελίας, δημιουργήθηκε μια σφοδρή αντιπαλότητα μεταξύ της Μεσσήνης και Παλέρμο για τον τίτλο της πρωτεύουσας του νησιού, μια αντιπαλότητα που συνεχίστηκε μέχρι την άφιξη των Ισπανών τον 16ο αιώνα, οι οποίοι αναζωπύρωσαν τη διαμάχη. Προς υποστήριξη των λόγων τους, οι δύο πόλεις παρουσίασαν τίτλους και προνόμια ίσου μέτρου και, τελικά, αποφασίστηκε να εξεταστούν και οι τίτλοι των ιστορικών ιδρυμάτων. Έχοντας το Παλέρμο μερικά περισσότερα προνόμια από τη Μεσσήνη, οι κάτοικοι της Μεσσήνης έκαναν έκκληση στον μύθο του Γίγαντα Ζάνκλο, του πρώτου βασιλιά των Siculi, αλλά ούτε αυτό εξυπηρέτησε την υπόθεση. Υπάρχουν δύο εκδοχές για τη γέννηση των «Γιγάντων» Μάτα και Γκριφόνε, μυθικών προγόνων της Μεσσήνης, μια θρυλική ρίζα στην παράδοση και μια άλλη ιστορική, που προτάθηκε από τον Domenico Puzzolo Sigillo.
Ο θρύλος λέει ότι …

Παρακολουθείστε και συγκρίνετε τις φωτο: Είναι σαφές πως κάθε πέρσι και καλύτερα _οι παραδόσεις και οι δοξασίες σβήνουν, όπως παντού και παραδίδονται στην εμπορική κατανάλωση

 

Οδηγίες προς ναυτιλόμενους φεγγαρολάμνοντες

 

(αν είστε βιαστικοί-ές
«ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε»
μην ασχοληθείτε καθόλου …)

Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει φωτογραφίσει το φεγγάρι -έστω και μία φορά…  

Ειδικά από τότε που βγήκαν τα smart_phones χαμός σε ΜΚΔ –μερικοί μερικές βάζοντας και selfie με τη φάτσα τους… περιμένοντας και μετρώντας likes.

 

 

Ευθύς εξαρχής να πω πως αν περιμένεις –μια καλούτσικη έστω, φωτογραφία με το κινητό… καλύτερα άσ’ το (ακόμα κι αν έχεις τα Ultra των χιλιάδων ευρώ με ψηφιακό ζουμ 80-100x).

Όπως και να χει ενώ βλέπεις το φεγγάρι πεντακάθαρα –φάτσα κάρτα με τα μάτια σου, πατάς το κουμπί και …τζίφος αποτέλεσμα, βλέποντας κάτι εντελώς απογοητευτικά θολό και με τόσο «κόκκο» -Film Grain και  αναρωτιέσαι μα γιατί;…

Film_Grain | κόκκος φιλμ

Ο υποφαινόμενος –ψώνιο της φωτογραφίας και του σκοτεινού θάλαμου, από τότε που δεν υπήρχε καν η έγχρωμη, την «πάτησε» πολλές φορές μέχρι να μάθει τα κόλπα –τόσο με φιλμ, όσο και με τις ψηφιακές, που σήμερα με κόστος το 1/5 ενός καλού κινητού κάνουν (σχεδόν) τα πάντα.

Αν και ξεκίνησα με μια βαρειά τσάντα που περιείχε αρχικά made in CCCP-USSR Lubitel… μετά τη (συλλεκτική σήμερα) Зени́т (Zenit) 11, αργότερα τη «δημοσιογραφική» Minolta «μαύρο σώμα» …Cosina C3 (φ. 35-70) -Nikon F70 - Olympus OM 707 (φ. 35-70-200!) -Balda Juwella 6X9 - Bronica ETR SI 6X4.5 + Prisma AE-II, Canon EOS 5, Asahi Pentax K2DMD + 6X7 μέχρι και Mamiya RZ67, σήμερα -45 χρόνια μετά το παλεύω με μια Nikon DSLR D3500 AF-P DX Ζουμ -(οπτικό) 18–55-90 VR Black και μια compact Black Sony DSCHX400VB -20.4 Megapixels και -οπτικό πάντα, Ζουμ 50x, με τη βοήθεια και του φίλου Γεράσιμου (Γιαννάτου) στην Εμμ. Μπενάκη

Οπότε:
Μια «κανονική» μηχανή, κατά προτίμηση DSLR με έναν ικανό φακό zoom (εστιακή απόσταση). Ξέχνα τα ψηφιακά zoom, γιατί αυτό που θέλεις είναι «γυαλί», δηλαδή οπτικό και μόνο! Αν είσαι τρεμουλιάρης-α ένα υποτυπώδες ή επαγγελματικό τρίποδο είναι σχεδόν απαραίτητο (εκτός και πάρεις «τη βοήθεια» -όχι από «το κοινό» -κατά τις προσφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά … από βράχους, πεζούλια ή τοίχους). Υπόψη πως όσο πιο μεγάλο το zoom, τόσο πιο δύσκολο είναι να κρατήσεις τη μηχανή σταθερή με το χέρι -πρακτικά αδύνατον.

Καλό –αλλά όχι απαραίτητο, είναι να τσεκάρεις το μέρος με μια βόλτα την προηγούμενη νύχτα, για να δεις που θα στηθείς, πώς θα πας. Αν θέλεις μόνο φεγγάρι χωρίς τοπίο ΟΚ!… πήγαινε οπουδήποτε. Σε κάθε περίπτωση μακριά από σημεία υπερφωτισμένα γύρω-γύρω.

Προετοιμασία ...

Ξαναθυμήσου τις ρυθμίσεις τα διάφορα modes της μηχανής σου, μια και μιλάμε για φωτο manual… μάθε πώς γυρνάς στα διάφορα προγράμματα, πώς θα ρυθμίσεις αντιστάθμιση, κλείστρο, το ISO του αισθητήρα, το διάφραγμα 

–κάνε και δοκιμές τις προηγούμενες μέρες και τέλος…

Πάτα το κουμπί - όταν έρθει η ιερή εκείνη στιγμή… απλά βγάλε φωτογραφίες –πολλές, όσες περισσότερες μπορείς, αν θες, δοκίμασε να βάλεις το timer της μηχανής στο 1sec για να βγει φωτογραφία χωρίς να πατάς εσύ το κουμπί, γιατί ακόμη και σε τρίποδο ή «βοηθήματα», το χέρι σου μπορεί να κουνήσει ανεπαίσθητα

Στο στρατό «τότε» με τα Μ1 λέγαμε «βολή κατά βολή» και «βολή κατά ριπάς»: χρησιμοποιήστε τη λειτουργία ριπής στην κάμερα σα να φωτογραφίζετε κινούμενο θέμα ώστε να τραβήξετε πολλές φωτογραφίες υψηλής ταχύτητας και να έχετε μια μεγάλη γκάμα

(επανάληψη προς εμπέδωση)
Όπως είπαμε… τα κινητά δεν είναι για τέτοιες δουλειές – αν και κάποια μοντέλα τελευταίας εσοδείας το παλεύουν. Η αλήθεια, όμως, είναι πως τόσο οι μικροσκοπικοί αισθητήρες όσο και οι μικροί φακοί δε μπορούν να συλλέξουν αρκετό φως για αυτή τη δουλειά, ενώ και ο θόρυβος κάνει τις φωτογραφίες να μη βλέπονται.

Αν βέβαια έχεις τηλεσκόπιο, τότε έχεις πιάσει το jackpot με έναν adaptor των 15€ βάζεις το κινητό σου μπροστά στον προσοφθάλμιο φακό και ω! του θαύματος! πας για βραβείο Πούλιτζερ

Έτοιμος-η; Η σελήνη είναι πάντα εκεί και σε περιμένει να την αποθανατίσεις, ολόγιωμη ή ξάπλα (με ορθό τον καπετάνιο σε όλη της την ομορφιά και μεγαλοπρέπεια. Μην το σκέφτεσαι άλλο! απλά κάν’ το!

Απλά κόλπα_ζόρικα, που κάνουν στις Ινδίες
δαχτυλίδια, που με λίγα €υρώ 2πλασιάζουν το (αναλογικό) ζουμ

Τέλος -επειδή κάποια χρώματα -ειδικά το πολύ μωβ, πιθανά "μας χαλάνε", η ίδια η μηχανή -αλλά (στοιχειωδώς) και το κινητό μπορεί να τα διορθώσει, μέσα από το 👁️  "κορεσμός"💦

Ξωχώρι \ Καρδαμύλη ψηλά_ψηλά Αύγουστος 2020

Ο γιος της σελήνης 

Κάποτε, ήταν –λένε, μια μοναχική τσιγγάνα χωρίς αγάπη και σύντροφο.
Κάθε νύχτα εκλιπαρούσε κλαίγοντας το φεγγάρι, παρακαλώντας το πριν ανατείλει ο ήλιος να της στείλει μια αγάπη «δική της» από τσιγγάνικο αίμα.
Ο καιρός, περνούσε κι ήρθε η νύχτα, που η σελήνη αποφάσισε να της χαρίσει τη συντροφιά που ζήταγε, με σκληρό όμως αντάλλαγμα: το ίδιο το παιδί της, το πρώτο που θα φερνε στο κόσμο.
Όμως –συμβαίνουν αυτά, από τον έρωτά της με τον μελαχρινό τσιγγάνο ήρθε στον κόσμο ένα αγόρι με γκρίζα μάτια και δέρμα τόσο λευκό σαν το χιόνι.
Ο πατέρας, παίρνοντας κατάκαρδα την (υποτιθέμενη;) γυναικεία απιστία, της παίρνει τη ζωή με μαχαίρι. Ύστερα εγκαταλείπει το αγόρι ψηλά στο βουνό για να πεθάνει, μη μπορώντας να φανταστεί ότι έτσι, εκπλήρωσε ένα «πεπρωμένο», κάνοντας τη σελήνη μάνα.
Από τότε, τις νύχτες που το αγόρι γελάει, το φεγγάρι ολόγιομο φωτίζει την πλάση… μετά γίνεται κούνια, για να το κοιμίσει κι όταν κλαίει σβήνει.

• Και το κόκκινο φεγγάρι μου μιλάει για σένα, το ρωτάω αν με περιμένεις, και εκείνο απαντά: "Αν θες να ξέρεις…Ccá nun ce sta nisciuna"...
  

  Και το κόκκινο φεγγάρι μου μιλάει για σένα, το ρωτάω αν με περιμένεις κι εκείνο απαντά…

  Περπατάω έρημος και μόνος κι έρμος,
  μάτια κρυμμένα κάτω από το καπέλο, χέρια στις τσέπες, γιακάς ανασηκωμένος.

  Σφυρίζω στ΄αστέρια που αχνοφάνηκαν.

  Και το κόκκινο φεγγάρι μου μιλάει για σένα, το ρωτάω αν με περιμένεις, κι εκείνο απαντά: «Αν θες να ξέρεις, δεν υπάρχει καμιά εδώ»…
  Και γω το όνομα φωνάζω για να ρθεις, όμως όλος ο κόσμος μιλώντας για σένα, μου φωνάζει: «Είναι αργά πια τι θέλεις να μάθεις; δεν υπάρχει καμιά εδώ».

  (σφύριγμα του μουσικού μοτίβου)
  Κόκκινο φεγγάρι, ποιος θα είναι ειλικρινής μαζί μου;
  Κόκκινο φεγγάρι, την έχασα χτες βράδυ χωρίς να ειδωθούμε.

  Εγώ όμως λέω ότι με περιμένει, έξω στο μπαλκόνι απόψε στις τρεις η ώρα, και προσεύχεται στους αγίους να μπορέσει να με δει.
  Αλλά όχι …όχι δεν …

  (κατά λέξη μετάφραση του στίχου)
  Είχα χίλια και περισσότερα ραντεβού, τόσα πολλά και περισσότερα τσιγάρα άναψα, πολλά φλιτζάνια καφέ που ήπια,
  φίλησα χιλιάδες πικρά χείλη.
  (συνεκδοχικά)
  Χιλιάδες συναντήσεις, τόσα και παραπάνω τσιγάρα άναψα και φλιτζάνια καφέ ήπια, χιλιάδες οι πίκρες … τίποτα.

  Και το κόκκινο φεγγάρι μου διηγείται για σένα,
  Κόκκινο φεγγάρι,
  (σφύριγμα του μουσικού μοτίβου)

• Hijo de la luna –Ο γιος της σελήνης & η Tammurriata Nera 

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ |
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω ...

Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου ‘χεις κάνει

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν’ αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες

Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας από τη «μοναξιά του σχοινοβάτη» (1992)

 

 

 

Ασφαλές καταφύγιο η προσφυγή στον αντικομμουνισμό ..."όλοι θα πάρετε"!

Η ΦΩΤΟ από το προχτεσινό ολοσέλιδο δημοσίευμα των ΝΕΩΝ (6/8) με αφορμή την υπόθεση των υποκλοπών.

Θα περίμενε κανείς ότι, π.χ θα υπήρχαν οι παραιτηθέντες ή ο πρωθυπουργός, όμως ώ του θαύματος… επιλέχτηκε μια μισής σελίδας μακέτα από τη γνωστή ταινία «Οι ζωές των άλλων» που αναφέρεται στις “παρακολουθήσεις των πολιτών από τη ΣΤΑΖΙ” στην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας -αφορώντας προφανώς όσους «ξεφυλλίζουν» τις εφημερίδες στον καναπέ τους, μέσω smartphone, στα διαλείμματα μεταξύ μπάλας και πίτσας (στις 3 η μία δώρο)...

Το περιεχόμενο του άρθρου τετριμμένο –όπως και όλος ο αστικός τύπος προκειμένου να βγει από το «κάδρο» το πολιτικό σύστημα και οι ευθύνες του και να εμφανιστεί ως κάτι «συνηθισμένο» που συνέβαινε κι αλλού στον κόσμο και ιδιαίτερα την «κακιά και ολοκληρωτική» τότε DDR (Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία).

ΚΚΕ: Να ερευνηθούν σε βάθος οι καταγγελίες
Σχόλιο του Δ. Κουτσούμπα για το σκάνδαλο των υποκλοπών

Το παιχνίδι μέρα με τη μέρα χοντραίνει!

Ο εξανθρωπισμός του ναζισμού και η δικαιολόγηση \ συναίνεση ή -στην καλύτερη περίπτωση, η αδράνεια του γερμανικού λαού (εκτός των κομμουνιστών και κάποιων κοντινών στους κομμουνιστές δημοκρατών, που αγωνίστηκαν ενάντια στο φασισμό και πλήρωσαν γι' αυτό), στη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου και η κατασυκοφάντηση του κομμουνισμού δίνουν και παίρνουν.

Βασικός στόχος να κρύψουν ότι ο φασισμός αποτελεί μορφή εξουσίας του κεφαλαίου σε συγκεκριμένες συνθήκες. Στη Γερμανία ο ναζισμός αποτέλεσε την ιδανική μορφή στήριξης του κεφαλαίου σε συνθήκες στρατιωτικής προετοιμασίας για τη διεκδίκηση νέων αγορών, βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης, ανόδου των επαναστατικών ιδεών, του κύρους του ΚΚΓ και της ΕΣΣΔ. Στηρίχτηκε πολιτικά και οικονομικά από τμήματα του γερμανικού κεφαλαίου, ταυτίστηκε με μονοπώλια (Krupp, I.G. Farben, Siemens κ.λπ.), συνεργάστηκε με μεγαθήρια των «δημοκρατικών» καπιταλιστικών κρατών (General Motors, General Electric, ITT, Ford, IBM).

Ο ναζισμός - φασισμός βρήκε στη σοσιαλιστική κοινωνία της ΕΣΣΔ, την οποία εγκαινίασε η Οκτωβριανή Επανάσταση πριν 100 χρόνια, τον πιο θανάσιμο και αποφασιστικό αντίπαλό του. Τα 20 εκατομμύρια των νεκρών Σοβιετικών αποτέλεσαν την αιματηρή απόδειξη της θανάσιμης σύγκρουσης μεταξύ σοσιαλισμού και ναζισμού.
Οι κομμουνιστές σε κάθε χώρα αποτέλεσαν την πιο αποφασιστική και μάχιμη αντιναζιστική δύναμη, με χαρακτηριστικό το ρόλο του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στη χώρα μας.

Η αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ, αυτής της καπιταλιστικής ένωσης, συμβαδίζει με την επίθεση κατά των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων και είναι πολύχρονη.
Ώθηση σε αυτήν την ανιστόρητη επιχείρηση δόθηκε με το άθλιο αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης το 2005, που δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ώστε να γίνουν υποχρεωτικά για τα κράτη - μέλη του τα αντίστοιχα μέτρα που το συνόδευαν.

Με την αποφασιστική συμβολή και κινητοποίηση του ΚΚΕ, είχε συναντήσει την πλατιά μαζική καταδίκη του ελληνικού λαού κι άλλων λαών της Ευρώπης, εργατικών συνδικάτων και άλλων μαζικών οργανώσεων, προσωπικοτήτων. Πρόθεση να μην το στηρίξουν εξέφρασαν τότε οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Κύπρου. Την αντίθεσή τους δήλωσε η πλειοψηφία βουλευτών, ευρωβουλευτών των ελληνικών αστικών κομμάτων.

Ακολούθησαν αντικομμουνιστικά ψηφίσματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2006 και ιδιαίτερα το ψήφισμα του Απρίλη του 2009, περί «Ευρωπαϊκής Συνείδησης και Ολοκληρωτισμού», το οποίο να σημειωθεί ότι κανένας Ελληνας ευρωβουλευτής δεν το ψήφισε, ενώ ακολούθησαν κι άλλες αντικομμουνιστικές διακηρύξεις κι αποφάσεις της ΕΕ.

Πέρα όμως από διακηρύξεις και ψηφίσματα σε μια σειρά από χώρες - μέλη της ΕΕ (π.χ. Πολωνία, Ουγγαρία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία) προωθούνται έμπρακτα αντικομμουνιστικά μέτρα, διώξεις, δίκες, καταδίκες κομμουνιστών, απαγορεύσεις της δράσης των ΚΚ, κομμουνιστικών συμβόλων κ.ά. (βλ. και –σήμερα Ρωσία \ Ουκρανία),

Αυτονόητη συνέπεια της αντικομμουνιστικής εκστρατείας είναι η δικαιολόγηση, ο εξωραϊσμός και η αθώωση του ναζισμού - φασισμού και των θηριωδιών του. Σε αυτές τις χώρες αποδίδονται τιμές, δίνονται συντάξεις και προνόμια σε συνεργάτες των ναζί και πριμοδοτούνται οι πολιτικοί τους απόγονοι.

Δείτε | Ριζοσπάστης  Πρόγραμμα “ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΜΝΗΜΗ”

Το 2017, η ΕΕ χρηματοδότησε πλουσιοπάροχα το λεγόμενο «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας», για την προβολή των ανιστόρητων αντικομμουνιστικών κηρυγμάτων της, ενώ εδώ και χρόνια τρέχει το αντικομμουνιστικό πρόγραμμα «Ευρώπη για τους πολίτες» για να συκοφαντήσουν το σοσιαλισμό με την εμπλοκή δήμων, ΜΚΟ κ.ά.

Οι ζωές των άλλων

Ένα μέρος του «ξανα-ανανεωμένου» γερμανικού κινηματογράφου, φαίνεται, ανέλαβε έναν πολύ σημαντικό ρόλο να παίξει –με τον κομμουνισμό, απ’ ό,τι φαίνεται τελικά, να είναι και ο μοναδικός στόχος! Η ταινία του γεννημένου το 1973 στην Κολωνία και μεγαλωμένου στη Νέα Υόρκη Φλόριαν Χένκελ Φον Ντονερσμάρκ, «Οι ζωές των άλλων», καταπιάνεται, με τι άλλο, με την «κακιά» και «απάνθρωπη» Στάζι! Κουβέντα, φυσικά, για τις μυστικές υπηρεσίες της διπλανής μας πόρτας (Δυτικής Γερμανίας, Αμερικής και των άλλων συμμάχων και «πρόθυμων»...)

Ο κινηματογράφος αυτός προσποιείται, ότι είναι κριτικός και ουδέτερος!, ότι εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι το «γερμανικό δράμα» και μόνον! -έτσι, βέβαια, παραποιείται η ιστορία. Και με παραποιημένη ιστορία οι λαοί δεν καταλήγουν σε σωστά συμπεράσματα, τόσο απαραίτητα για το μέλλον του κόσμου.
Το «Οι ζωές των άλλων», λοιπόν, πέρα από τις κινηματογραφικές τους αρετές ή, μάλλον, ακριβώς για τις κινηματογραφικές τους αρετές, είναι πολύ επικίνδυνη!
Επικίνδυνη με την έννοια ότι χρησιμοποιεί το συναίσθημα, το οποίο, σε συνάρτηση με την άγνοια και τη στρεβλή πληροφόρηση, παγιδεύει το θεατή και τον οδηγεί σε λαθεμένα συμπεράσματα!

Μια μεγάλη Ανατολικογερμανίδα θεατρίνα έχει μεγάλες αδυναμίες! Ζει με απαγορευμένα χάπια και αγαπάει υπερβολικά την καριέρα της. Αυτές οι δυο μεγάλες αδυναμίες την οδηγούν σε δυο αγκαλιές. Η μία είναι η επιλογή της καρδιάς της, ένας πετυχημένος θεατρικός συγγραφέας, και η άλλη ένας υπουργός της κυβέρνησης που της παρέχει «προστασία». Σε κάποια φάση η θεατρίνα θα υποχρεωθεί να αποφασίσει. Την καρδιά ή την προστασία; Επιλέγει την καρδιά!

Από το σημείο αυτό και μετά αρχίζει το δράμα! Ο προδομένος υπουργός, μια καρικατούρα υπουργού, θυμώνει. Καλεί τη Στάζι, που... όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, που εκτελεί προσωπικές εντολές υπουργών και όχι αποφάσεις οργανωμένου κράτους, σύμφωνα με την ταινία, και τη διατάζει: Βρέστε μου στοιχεία για το συγγραφέα και εν ανάγκη κατασκευάστε τα!

Ο αξιωματικός που παίρνει την εντολή, προσδοκώντας προαγωγή, το παίρνει προσωπικά. Καλεί έναν κολλητό του «εξειδικευμένο» πράκτορα της Στάζι και αρχίζει η παρακολούθηση. Και ενώ όλα είχαν σχεδιαστεί στην εντέλεια, δεν είχε ληφθεί υπόψη ο «ανθρώπινος παράγοντας». Ο δεύτερος πράκτορας, ο «εξειδικευμένος», ο οποίος ήταν και ο κύριος παρακολουθητής, «συγκινείται» από το «δράμα» του συγγραφέα και τάσσεται, μυστικά φυσικά, με το μέρος του. Αντί να τον καταδώσει, όπως είχε υποχρέωση, τον προστατεύει. Τον διασώζει σωστότερα! Η πράξη του, βέβαια, δε χρεώνεται στην ιδεολογική ορθότητα, την οποία υπερασπίζεται, αλλά στον «καλό» συναισθηματισμό του!

Στο μεταξύ για το καλό της «ελευθερίας» και το κακό της Στάζι, παρεμβαίνει ο πολύς Γκορμπατσόφ! Ανατρέπεται ο σοσιαλισμός στη Σοβιετική Ενωση και στη συνέχεια και στην Ανατολική Γερμανία. Μετά την ανατροπή, ως γνωστόν, η «ελευθερία» φυσάει απ' όλες τις γνωστές και άγνωστες κατευθύνσεις, σε όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες! Οι Ανατολικογερμανοί «αναπνέουν». Ο συγγραφέας, και δεν είναι μόνον αυτός σύμφωνα με την ταινία, ανοίγει το φάκελό του και μαθαίνει για την παρακολούθηση και τον «καλό» πράκτορα. Στον οποίον αφιερώνει και την πρώτη του «μετα-κομμουνιστική» νουβέλα, με τον τίτλο, «Σονάτα για έναν καλό άνθρωπο»!

Οχι, δεν πρόκειται για μελό. Στηρίζεται στη λογική του μελό! Πάνω, όμως, σε αυτό το δοκιμασμένο είδος ο, πράγματι άξιος, σκηνοθέτης και πολύ καλός σεναριογράφος (δικό του είναι και το σενάριο της ταινίας), Φλόριαν Χένκελ Φον Ντονερσμάρκ έφτιαξε μια ενδιαφέρουσα, και γι' αυτό επικίνδυνη, κινηματογραφική ταινία. Χρησιμοποίησε όλο το ταλέντο του, το οποίο πράγματι περισσεύει, και έφτιαξε μια ταινία με πλοκή, με σασπένς, με αρχή, μέση και τέλος. Και παρότι η υπόθεση είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά και μονόπλευρη, το τελικό αποτέλεσμα για πολλούς θεατές, κυρίως πολιτικά απληροφόρητους, είναι αρκετά πειστικό!

Είναι φανερό, λοιπόν, πως έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ δύσκολο και σοβαρό ιδεολογικό αντίπαλο! Ο οποίος, πολύ έντεχνα, αποσιωπά το μεγάλο και καταπιάνεται με το μικρό! Ο πανέξυπνος και ταλαντούχος –εκφυλισμένος σήμερα ^(#), Φλόριαν Χένκελ Φον Ντονερσμάρκ, γνωρίζοντας τα μυστικά του κινηματογράφου, με την άριστη τεχνική και την αξιοπρόσεκτη αισθητική του, καταφέρνει να εξουδετερώσει πολλά από τα ευλόγα ερωτήματα, που προκύπτουν και τα οποία, αν έμπαιναν στη συζήτηση, θα αποδυνάμωναν το έργο του: Η Στάζι θα κριθεί από την ιστορία για τις «υπερβάσεις» της, για τις «παρανομίες» της, για τις όποιες «σκοπιμότητές» της (κατηγορίες ενορχηστρωμένες που εκτοξεύονται από θεούς και δαίμονες) ή για τον σκληρό ταξικό αγώνα που έδωσε ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους εχθρούς του κομμουνισμού; Η «προσωπική περίπτωση» που εξετάζει η ταινία, όσο αληθινή και αν είναι (που δεν είναι), μήπως αναιρεί την αναγκαιότητα για ισχυρές και αυστηρές μυστικές υπηρεσίες από τα λαϊκά κράτη, όταν απέναντί τους υπάρχει εχθρός και μάλιστα ισχυρότερος και καλύτερα εξοπλισμένος; Όταν συνεχίζεται η ταξική πάλη; Οταν όλα τα μέτωπα είναι ανοιχτά;

Αν ο καλόπιστος θεατής «πιάσει» μια λεπτομέρεια, από τις πολλές που διαφεύγουν στην ταινία, παρ' όλη την προσοχή που υπέδειξε (οι οποίες λεπτομέρειες, δυστυχώς, πιάνονται μόνον από τους έμπειρους πολιτικά θεατές) και απαντήσει σωστά στο ερώτημα που θα προκύψει από την ανάγνωση αυτής της «λεπτομέρειας», τότε θα νιώσει ισχυρός για να αντιμετωπίσει το συναίσθημα που κυριαρχεί και καραδοκεί. Το συναίσθημα που τον παγιδεύει. Ο κεντρικός ήρωας της ταινίας, ο «καλός» Ανατολικογερμανός συγγραφέας έγραψε και έστειλε κρυφά ένα άρθρο του στο δυτικογερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ». Το γνωστό, γνωστό με όλες τις έννοιες, περιοδικό, ποιανού συμφέροντα υπερασπίζεται; Τελικά με ποιους συντάσσεται ο συγγραφέας; Και τι θα έπρεπε, τάχα μου, να κάνει η Στάζι;

Ας μην προχωρήσω! -απαντήσεις υπάρχουν δεκάδες και για τη Στάζι. Η ταινία, πέρα από τις προθέσεις της, που είναι φανερές, βάζει και ένα πολύ επείγον και σοβαρό ζήτημα, για τους κομμουνιστές. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, γίνεται επιτακτικότερη η ανάγκη για θεωρητική θωράκιση. Οι επιθέσεις, που δεχόμαστε και θα δεχτούμε στο μέλλον, είναι πιο έντονες, πιο συντονισμένες και πιο «ταλαντούχες».

Δεν είναι η άμυνα που ενδείκνυται.
Η επίθεση απαντάει στις επιθέσεις!

^(#)
Το «Οι Ζωές των Αλλων» τελικά ήταν μάλλον φωτεινή οσκαρική εξαίρεση στην καριέρα του Γερμανο_Αμεριάνου Φλόριαν Florian Henckel von Donnersmarck. Κρίνοντας από το «The Tourist» Θρίλερ κατηγορίας πτερού που ακολούθησε το 2010 με την Αντζελίνα Τζολί και τον Τζόνι Ντεπ κι από το «Μη Χαμηλώνεις το Βλέμμα» (ο πρωτότυπος, γερμανικός τίτλος είναι «Έργο Χωρίς Δημιουργό»), ο φον έχει μάλλον μια ανομολόγητη ροπή προς το γνωστό «τρικάσετο», βαρύγδουπο ρομάντζο / ιστορικό δράμα –παραποίησης εποχής, το οποίο καμουφλάρει με τέχνη.

Τα τσιτάτα που εκφέρουν οι ήρωες είναι βγαλμένα από λυσάρι του τύπου «πώς να δείχνετε ότι γνωρίζετε από τέχνη χωρίς να έχετε ιδέα», όπως ότι η τέχνη σου είναι τόσο κενή όσο εσύ ο ίδιος…

Δείτε
Όταν πριν 103 χρόνια ο Ρωσικός κινηματογράφος έγινε ιδιοκτησία των λαών της ΕΣΣΔ