ΑΠΟΦΑΣΗ 21ου Συνέδριου του ΚΚΕ –Κείμενο 1ο

Με το Ρίζο του Σ|Κ 10-11 Ιούλη, (δείτε και Ψηλά ο πήχης διακίνησης του Ριζοσπάστη με την Πολιτική Απόφαση του 21^ου Συνεδρίου του ΚΚΕ) κυκλοφόρησε και το πρώτο μέρος των ντοκουμέντων του 21^ου Συνέδριου, που με περιοδείες και μαζικές εξορμήσεις θα φτάσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, νέους και γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, επιστέγασμα μιας πολύμηνης συζήτησης μέσα στο Κόμμα, αλλά και με φίλους του για τα ζητήματα που έθεσαν οι Θέσεις.

Το κείμενο, καθώς και τα επόμενα θα κυκλοφορήσουν σταδιακά σε ηλεκτρονική και οπτικοακουστική μορφή, ώστε να μπορεί ο καθένας –με τις όποιες ενστάσεις, να τα κάνει κτήμα του.
Παρουσιάζουμε στη συνέχεια μια εικόνα του περιεχόμενου, αναλυτικά σε ό,τι αφορά την εισαγωγή –ενημερωτικό και τα καθήκοντα έως το 22^ο Συνέδριο και «σε τίτλους» τα υπόλοιπα. Υπογραμμίσεις (bold) διατηρούνται αυτές του πρωτότυπου.

Από τις 25 έως τις 27 Ιούνη συνήλθε το 21^ο Συνέδριο του ΚΚΕ στην έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Το 21^ο Συνέδριο ενέκρινε τα κείμενα των Θέσεων της Κεντρικής Επιτροπής, παίρνοντας υπόψη τη συζήτηση και την υπερψήφισή τους από τις Γενικές Συνελεύσεις των ΚΟΒ και τις Συνδιασκέψεις. Ενέκρινε, επίσης, την Εισήγηση της ΚΕ στο 21^ο Συνέδριο, καθώς και τον Απολογισμό της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου (ΚΕΟΕ).
Ψήφισε Πολιτική Απόφαση με την οποία καθορίζονται τα καθήκοντα του Κόμματος έως το 22^ο Συνέδριο. Επίσης, το 21^ο Συνέδριο ψήφισε ειδική ξεχωριστή Απόφαση για τη δουλειά στην εργατική τάξη και το κίνημά της στην προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας και τον ρόλο των κομμουνιστών σε αυτά.

Δηλώνουμε την αποφασιστικότητά μας μέχρι το 22^ο Συνέδριό μας να μετρήσουμε βήματα στο να γίνεται ακόμα πιο διακριτός ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωμένης πρωτοπορίας, φορέα νέων επαναστατικών ιδεών.
Να μετρήσουμε βήματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, των βιοπαλαιστών αγροτών, των νέων και των γυναικών εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής, στα σωματεία τους, στους συλλόγους και τους φορείς τους, στην προώθηση του συντονισμού της δράσης τους, της αλληλεγγύης τους, της κοινωνικής τους συμμαχίας, στην ανάπτυξη της πάλης τους σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Είμαστε σήμερα πιο ικανοί να κλιμακώνουμε την πάλη, να περνάμε στην αντεπίθεση, να επιδιώκουμε οι καθημερινοί αγώνες και ο τοπικός - κλαδικός συντονισμός της πάλης να μετατρέπονται στην πορεία σε ένα ενιαίο, πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, όσο γίνεται πιο μαζικό, εδραιωμένο στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, σε κάθε περιοχή, με αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, εναντίωσης στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ.
Ένα τέτοιο πανελλαδικό και διεθνιστικό ταυτόχρονα κίνημα μπορεί να εγγυηθεί μόνο το ΚΚΕ με τη δράση του, ως καθοδηγητική δύναμη για την ανατροπή του σημερινού συσχετισμού, για το άνοιγμα του δρόμου για τον σοσιαλισμό.

Μέχρι το 22^ο Συνέδριο μπορούμε να διευρύνουμε αποφασιστικά τους δεσμούς μας με πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, με την πιο ενεργή συμμετοχή και δράση τους μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, αλλά και την ένταξή τους στο δραστήριο κι ενεργό περίγυρο του ΚΚΕ, τη συμμετοχή τους σε όλες τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές μάχες που έχουμε μπροστά μας τα επόμενα χρόνια.

Έως το επόμενο Συνέδριο, μπορούμε να προχωρήσουμε πιο θαρρετά και δυναμικά στην οικοδόμηση πολλών νέων ΚΟΒ του Κόμματος και ΟΒ της ΚΝΕ, στη δημιουργία μαχητικών πυρήνων του Κόμματος και της ΚΝΕ παντού, σε μαζική ανανέωση των γραμμών μας με νέες στρατολογίες από την εργατική τάξη, από τα σύμμαχό της μεσαία στρώματα, ειδικότερα από τη νεολαία, τις γυναίκες.

ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΔΙΑΤΡΕΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΝΕΑ ΟΞΥΝΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ ΤΟΥ

Η κυριαρχία του καπιταλισμού σε όλο τον κόσμο, με την ιστορικά προσωρινή νίκη του με τις ανατροπές στην ΕΣΣΔ και τα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στα τέλη του 20ού αιώνα, δεν μπορεί να τον απαλλάξει από τη βασική του αντίθεση και τη σήψη.

Όλα επιβεβαιώνουν ότι ο σοσιαλισμός είναι η απάντηση για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα του 21ου αιώνα
(…)

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Η θέση της Ελλάδας στο ενδοϊμπεριαλιστικό παζάρι και τους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή καθορίζεται από την επιθετική στάση της ελληνικής αστικής τάξης με περισσότερες απαιτήσεις για αναβάθμιση της συμμετοχής της στη λεία και τη μοιρασιά, που είναι συνέχεια της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στο εσωτερικό της χώρας. Η στάση αυτή εκδηλώνεται και με διαθέσεις υποχώρησης σε κυριαρχικά δικαιώματα στο πλαίσιο ενός ιμπεριαλιστικού συμβιβασμού, στον οποίο βαραίνουν ισχυρότερες δυνάμεις.

Καταρρίπτονται οι μύθοι, που προβάλλει η αστική ιδεολογία, ότι δήθεν η ελληνική αστική τάξη είναι απλά αμυνόμενη, υπερασπιζόμενη μόνο τα σύνορά της και όχι επιθετική. Στοιχεία της επιθετικότητάς της είναι (…)

Επιθετικές βλέψεις έχει και η αστική τάξη της Τουρκίας, το κράτος της οποίας σε σχέση με την Ελλάδα είναι σε υψηλότερη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
(…)
Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τις λαϊκές δυνάμεις, τους νέους και τις νέες, να δυναμώσουν την πάλη τους πολύμορφα, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες του, να σημαδέψουν την καρδιά του προβλήματος, την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, να αγωνιστούν για να μη χύσουν ο λαός και τα παιδιά του το αίμα τους για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ.
(…)
Το KKE βρίσκεται σε ανοικτή ιδεολογική - πολιτική πάλη τόσο με τις θέσεις του αστικού εθνικισμού που προβάλλονται από ακροδεξιές, φασιστικές και αντιδραστικές φωνές όσο και με τις θέσεις του αστικού κοσμοπολιτισμού, ιδιαίτερα με την προσπάθεια ρεφορμιστικών - οπορτουνιστικών δυνάμεων να καμουφλάρουν ως διεθνιστική στάση την ταύτισή τους με την πολιτική της συνεκμετάλλευσης και του δήθεν «αμοιβαίου οφέλους» που προωθούν ισχυρά τμήματα των αστικών τάξεων της Ελλάδας και της Τουρκίας, των ΗΠΑ και της ΕΕ, το ΝΑΤΟ
(…)
Ο ελληνικός λαός όπως και οι άλλοι λαοί είναι αυτοί που μπορούν να υπερασπιστούν την εδαφική ακεραιότητα των χωρών τους από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, να εκφράσουν τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη και κοινή πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για την κοινωνική ανατροπή, την ειρήνη και την ευημερία των λαών.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

(…)
Το ΚΚΕ επιδιώκει την οικοδόμηση ισχυρών κομμουνιστικών ιδεολογικών - πολιτικών δεσμών, έκφρασης κομμουνιστικής αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας σε επεξεργασίες θέσεων, σε κοινές δράσεις.
(…)
Επιδιώκουμε στενότερη συνεργασία με Κομμουνιστικά Κόμματα που μπορούν να συμβάλλουν, λιγότερο η περισσότερο, στην επαναστατική ανασυγκρότηση του ΔΚΚ, με τα εξής κριτήρια:
α) Υπερασπίζονται τον μαρξισμό - λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό, την ανάγκη διαμόρφωσης κομμουνιστικού πόλου διεθνώς.
β) Αντιπαλεύουν τον οπορτουνισμό, τον ρεφορμισμό, απορρίπτουν την κεντροαριστερή διαχείριση και την οποιαδήποτε παραλλαγή της στρατηγικής των σταδίων.
γ) Υπερασπίζονται τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης. Με αυτές κρίνουν την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, επιδιώκουν να ερευνήσουν, να αντλήσουν διδάγματα από τα προβλήματα και τα λάθη.
δ) Έχουν ιδεολογικό μέτωπο απέναντι σε λαθεμένες αντιλήψεις για τον ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα αυτές που αποσπούν τη στρατιωτική πολεμική επιθετικότητα του από το οικονομικό του περιεχόμενο, έχουν μέτωπο απέναντι σε κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία.
ε) Αναπτύσσουν δεσμούς με την εργατική τάξη, προσπαθούν να δράσουν στο συνδικαλιστικό κίνημα, στα κινήματα των λαϊκών τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων, επιδιώκουν να εντάσσουν την καθημερινή πάλη για τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα σε μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική για την εργατική εξουσία.

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΓΧΩΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η διεθνής συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση του 2019-2020 επέδρασε καθοριστικά στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία.
(…)
Η σημερινή κρίση -όπως συνέβη και στην προηγούμενη- εκδηλώνεται ανισόμετρα στους διάφορους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, συνοδεύεται από εκτεταμένη καταστροφή του επενδυμένου κεφαλαίου στους κλάδους του Επισιτισμού και του Τουρισμού, υπό την επίδραση των περιοριστικών μέτρων λόγω πανδημίας covid-19, αλλά και με τη συγκεντροποίησή του.

Το βάθος της κρίσης στην Ελλάδα συγκρατήθηκε σημαντικά απ’ το εκτεταμένο κρατικό πακέτο άμεσης στήριξης του κεφαλαίου και την αύξηση των κρατικών επενδύσεων με αποτέλεσμα και μια μικρή αύξηση της κατασκευαστικής δραστηριότητας.
Η αστική πολιτική διαχείρισης διαφοροποιήθηκε σε σχέση με την προ-ηγούμενη περίοδο. Η κυβέρνηση της ΝΔ έγινε φορέας άσκησης σήμερα μιας επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής, παρά την αρνητική ιδεολογική τοποθέτησή της απέναντι στη μεγάλη οικονομική κρατική παρέμβαση. Αντίθετα, η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που ανήκει στη σοσιαλδημοκρατία, δεν άσκησε επεκτατική πολιτική λόγω και των κοινοτικών κατευθύνσεων και περιορισμών τη συγκεκριμένη περίοδο διακυβέρνησης. Η ουσία, φυσικά, βρίσκεται στο γεγονός ότι και τα δύο αστικά πολιτικά ρεύματα, ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου, εφαρμόζουν εναλλάξ και τις δύο μορφές αστικής διαχείρισης χωρίς να εμποδίζονται από τις διαφορετικές θέσεις τους για τον ρόλο του κράτους στην οικονομική και κοινωνική πολιτική. Άλλωστε, αυτή η αστική ιδεολογική διαφοροποίηση είναι αναγκαία και για την εναλλάξ χειραγώγηση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων.
(…)
Οι εκτεταμένες κρατικές δαπάνες θα αυξήσουν τη δημοσιονομική επιβάρυνση και την επόμενη περίοδο μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι θα κληθούν να σηκώσουν μεγαλύτερα φορολογικά βάρη για την απαραίτητη δημοσιονομική εξυγίανση.
(…)
Η πολιτική φθηνότερης εργατικής δύναμης θα κλιμακωθεί μέσα απ' την πίεση στον πραγματικό μέσο μισθό, που αναμένεται σε πολλούς κλάδους να μειωθεί, με την τηλεργασία και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, όπως και με τη μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους», με τη νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, στους όρους και την έκταση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην πρόνοια και τις συντάξεις.
Ο αστικός σχεδιασμός για την επόμενη περίοδο, είτε έχει την όψη του προγράμματος «Ελλάδα 2.0» της ΝΔ είτε την όψη «Ελλάδα+» του ΣΥΡΙΖΑ, εστιάζει στις ίδιες κλαδικές προτεραιότητες της λεγόμενης «Πράσινης Ψηφιακής Μετάβασης», στην κατεύθυνση της ευρωενωσιακής και διεθνούς «Νέας Πράσινης Συμφωνίας», του λεγάμενου «Green New Deal».
Σήμερα, συγκρούονται δύο διαμετρικά αντίθετες στρατηγικές με κριτήριο: «ανάπτυξη για ποιον;» Για το μονοπωλιακό κεφάλαιο ή για την εργατική τάξη και τις λαϊκές δυνάμεις; Ποια εξουσία και ιδιοκτησία χρειάζεται ο λαός; Ανάπτυξη για ποιον σκοπό, για τις ανάγκες και τα συμφέροντα ποιας τάξης; Για το κέρδος ή για την κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών;
Στον αντίποδα της επίθεσης του κεφαλαίου, οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση πρωτοπόρων εστιών αντίστασης και αντεπίθεσης.
(…)
Η αντεπίθεση, πέρα από τις μορφές πάλης και τα αιτήματα-διεκδικήσεις, πρέπει να εξελίσσεται σε πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο —στην πορεία— κίνημα, με την έννοια των κοινών θέσεων και στόκων διεκδίκησης, κίνημα με αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, με πανελλαδικά, ενιαία αιτήματα.
Πρόκειται για ένα κίνημα που αλλάζει αποφασιστικά τον συσχετισμό στο εσωτερικό του και μαζικοποιεί τη δράση του, αποκρούει, περιθωριοποιεί όσο γίνεται το εμπόδιο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, τους αντιαπεργιακούς - αντισυνδικαλιστικούς νόμους, κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της κοινής δράσης, αποσπά κατακτήσεις και γενικότερα συμβάλλει στη βελτίωση και αλλαγή του γενικότερου συσχετισμού της ταξικής πάλης, αξιοποιεί κάθε δυσκολία ή ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, ώστε να περνάει σε νέα φάση αναμέτρησης και σύγκρουσης με την αστική τάξη και τα όργανα της εξουσίας της.
Κάτω από την παρέμβαση του ΚΚΕ και την πορεία της ταξικής πάλης, αυτό το κίνημα θα μπορεί να βαθαίνει τον προσανατολισμό του, να εντάσσονται οι αγώνες για τα εργατικά - λαϊκά προβλήματα στην πάλη για την εργατική εξουσία, στον αγώνα για τον σοσιαλισμό.
(…)
Ένα τέτοιο πανελλαδικό και ταυτόχρονα διεθνιστικό κίνημα ανατροπής μόνο το ΚΚΕ μπορεί να εγγυηθεί ως καθοδηγητική δύναμη, με τη δράση του, πολύ περισσότερο σε μελλοντικές συνθήκες που θα εμφανιστούν χαρακτηριστικά επαναστατικής κατάστασης.

ΟΞΥΝΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΓΓΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Η εναλλαγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από αυτήν της ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια απέδειξε για ακόμα μια φορά ότι τα φιλελεύθερα και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αποτελούν «τα δύο πρόσωπα του Ιανού» του αστικού πολιτικού συστήματος. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει το ένα κόμμα, έρχεται να υλοποιήσει το άλλο.
Η κυβερνητική εναλλαγή παίρνει όλο και πιο καθαρά χαρακτηριστικά σκυταλοδρομίας ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Παρά τη φαινομενική και συχνά οξυμένη φραστική αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και υπόλοιπης αστικής αντιπολίτευσης, εκφράζεται με διάφορους τρόπους το κλίμα συναίνεσης, στη Βουλή με κοινή στάση απέναντι σε στρατηγικής σημασίας νομοσχέδια και τροπολογίες, με φιλοφρονήσεις του ενός για το νομοθετικό έργο του άλλου.
(…)
Γίνεται πιο καθαρό σήμερα ότι υπάρχει σύμπλευση του συνόλου των αστικών κομμάτων σε βασικές στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης.
(…)
Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες, οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, οι νέοι και οι νέες βρίσκονται αντιμέτωποι με νέες προσπάθειες χειραγώγησης, παραπλάνησης, καλλιέργειας της μοιρολατρίας και των αυταπατών, με τη διάδοση από τη μια κοσμοπολίτικων ουτοπικών αντιλήψεων ή από την άλλη εθνικιστικών, ρατσιστικών και αντικομμουνιστικών θέσεων.
Στόχος όλης αυτής της εκστρατείας είναι να μπαίνουν εμπόδια σε όποιες τάσεις εργατικής - λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης διαμορφώνονται, να μη συναντιούνται με την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη, με την προοπτική της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.
Το ΚΚΕ έχει ευθύνη με όλες του τις δυνάμεις να διεξάγει ολοκληρωμένα, αποτελεσματικά, τεκμηριωμένα ιδεολογική - πολιτική πάλη ενάντια …

Η αντεπίθεση, πέρα από τις μορφές πάλης και τα αιτήματα-διεκδικήσεις, πρέπει να εξελίσσεται σε πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο —στην πορεία— κίνημα, με την έννοια των κοινών θέσεων και στόκων διεκδίκησης, κίνημα με αντιμονοπωλιακή—αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, με πανελλαδικά, ενιαία αιτήματα.
(…)
Ένα τέτοιο πανελλαδικό και ταυτόχρονα διεθνιστικό κίνημα ανατροπής μόνο το ΚΚΕ μπορεί να εγγυηθεί ως καθοδηγητική δύναμη, με τη δράση του, πολύ περισσότερο σε μελλοντικές συνθήκες που θα εμφανιστούν χαρακτηριστικά επαναστατικής κατάστασης.

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΩΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΝΕΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΛΟΠΛΕΥΡΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΜΑΣ

Επικεντρώνουμε στα εξής μέτωπα του ιδεολογικού αγώνα:

► Στη βαθύτερη κατανόηση της εκμεταλλευτικής σχέσης, των σύγχρονων μορφών που παίρνει η καπιταλιστική εκμετάλλευση εξαιτίας της εφαρμογής και νέων τεχνολογιών και άλλων μεθόδων οργάνωσης της εργασίας
(…)
Είναι αναγκαίο να εξασφαλίζονται:
Η αποτελεσματική και στοχευμένη διαμόρφωση γραμμής στο κίνημα, βασισμένη στην παρακολούθηση των εξελίξεων, όπως σε μεγάλο βαθμό πετυχημένα το κάναμε την περίοδο της δεκαετούς κρίσης που αποτυπώθηκε και με συνθήματα (κατάργηση αντεργατικών νόμων των μνημονίων, μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ με τον λαό στην εξουσία).
Στη φάση της περιορισμένης ανάκαμψης, με τον προσδιορισμό της πάλης στην κατεύθυνση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών. Στην πανδημία, με τον συνδυασμό στόχων που προβάλλουν
(…)
Η εύστοχη εξειδικευμένη ιδεολογική - πολιτική αντιπαράθεση μέσα στο κίνημα με τις άλλες δυνάμεις για την κατεύθυνσή του, τον προσανατολισμό του, τους στόχους πάλης που υιοθετεί.
Η μελέτη σε σταθερή βάση των αγωνιστικών διεργασιών, η σωστή εκτίμηση διαθέσεων, η εξαγωγή νέας πείρας και γνώσης, η συλλογική αφομοίωσή τους σε όλα τα επίπεδα, συμβάλλοντας στην αποτελεσματικότητα και σε άνοιγμα δρόμων.

ΜΕΛΕΤΑΜΕ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΜΑΣ, ΑΦΟΜΟΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΒΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΣ

Το 21^ο Συνέδριο επισημαίνει την ανάγκη να ενισχυθεί συνολικά το θεωρητικό - ιδεολογικό στοιχείο στη λειτουργία όλων των καθοδηγητικών Οργάνων
(…)

ΕΓΚΑΙΡΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ

Η ιδεολογική - πολιτική μόρφωση, η μετάδοση πείρας, η εναλλαγή και ανάπτυξη των στελεχών του Κόμματος και της ΚΝΕ αποτελεί κομβικό ζήτημα για την ίδια την πορεία και την επαναστατική εξέλιξη του Κόμματος.

Ξεχωρίζουμε ως βασικό τον ρόλο του Γραμματέα κάθε καθοδηγητικού Οργάνου, όπως φυσικά και των άλλων καθοδηγητικών στελεχών μελών των Οργάνων. Ιδιαίτερα κρίσιμος είναι ο ρόλος τους σε επίπεδο Τομεακών Επιτροπών και Γραφείων ΚΟΒ, αφού είναι οι αποφασιστικοί κρίκοι για την ενίσχυση της καθοδηγητικής ικανότητας των Οργάνων και συνολικά των Οργανώσεών τους.
(…)
Απαιτείται όμως ένα πιο ολοκληρωμένο σχέδιο στήριξης των νεότερων στελεχών που να παίρνει υπόψη του ότι Η στήριξη στην ανάδειξη των νέων στελεχών περνάει και μέσα από την ουσιαστική βελτίωση της λειτουργίας των καθοδηγητικών Οργάνων στα οποία συμμετέχουν. –
Αναλυτική παρουσίαση
(…)

ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ - ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΚΝΕ

ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Το επόμενο διάστημα να μετρηθούν πιο ουσιαστικά βήματα στην εξειδίκευση της κομματικής δουλειάς στις γυναίκες εργατικής - λαϊκής καταγωγής και ένταξης, με στόχο να αποκτήσει αυτή η προσπάθεια σταθερά χαρακτηριστικά στα Όργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ

Τα βήματα αυτά πρέπει να εκφραστούν σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις: (1-2-3-4-5-6 …)

ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ

Απαραίτητη προϋπόθεση για την ισχυροποίηση του Κόμματος είναι η διεύρυνση των οργανωμένων του δυνάμεων σε μαζικούς εργασιακούς χώρους, σε όλους τους κλάδους της μισθωτής εργασίας, στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου.
Στην περίοδο έως το 22ο Συνέδριο παραμένει το καθήκον της ανανέωσης των κομματικών δυνάμεων, της διεύρυνσής τους με ταξικά και ηλικιακά κριτήρια, της ανάπτυξης της ΚΝΕ και πάνω απ' όλα του κομμουνιστικού ατσαλώματος μελών και στελεχών του Κόμματος και της ΚΝΕ
(…)

ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΕΩΣ ΤΟ 22^ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ

1. Ολοκλήρωση του β' μέρους της μελέτης για την ταξική διάρθρωση στην Ελλάδα.

2. Μελέτη βασικών πλευρών της μεγάλης κρατικής παρέμβασης («Πράσινο New Deal») για την έξοδο από την κρίση σε ΕΕ και ΗΠΑ, δηλαδή της στρατη­γικής της «πράσινης μετάβασης» και του ψηφιακού μετασχηματισμού της οι­κονομίας και του κράτους. Ιδιαίτερα, επεξεργασία της υλοποίησης των συγκε­κριμένων στρατηγικών κατευθύνσεων της ΕΕ ανά κλάδο και περιφέρεια, στην ελληνική οικονομία.

3. Να συνεχιστεί η ερευνητική προσπάθεια για τη μελέτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης κατά τον 20ό αιώνα, ιδιαίτερα σχετικά με το εποικοδόμημα, την οργάνωση και τη Λειτουργία του κράτους της εργατικής εξουσίας, τη συσχέτιση με τις εξελίξεις στην οικονομία:
α) Ολοκλήρωση κι έκδοση της μελέτης των αλ­λαγών στο Σύνταγμα για τη συγκρότηση του εργατικού κράτους, για τις σχέσεις Κόμματος και μαζικών οργανώσεων ή των αλλαγών στο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ κλπ.
β) Στο πλαίσιο των εκδόσεων της νέας σειράς για το Αστικό και Σοσιαλι­στικό Δίκαιο, να προχωρήσει η κριτική αποτίμηση της θεωρητικής συζήτησης για το Δίκαιο στη Σοβιετική Ένωση,
γ) Εμπλουτισμός της παραπάνω έρευνας με την πείρα της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας και άλλων χωρών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

4. Μελέτη της πείρας του 20ού αιώνα ως προς τις εργατικές - λαϊκές εξεγέρ­σεις, ένοπλα κινήματα, διαμόρφωσης ή όχι επαναστατικής κατάστασης ή στοι­χείων αυτής (π.χ. εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία, κινεζική επανάσταση, κινή­ματα σε Ν/Α Ασία, Λατινική Αμερική, αλλά και σε όλη την Ευρώπη). Η γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς ή κέντρων του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινή­ματος. Να δώσουμε συνέχεια στην προσπάθεια μελέτης του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό κατά τον 20ό αιώνα, ερευνώντας όλους τους παράγοντες: Υλικές συνθήκες (καθώς και τις αντίστοιχες προσαρμογές του κα­πιταλισμού)· εκδήλωση κρίσης της αστικής εξουσίας κατάσταση του επαναστα­τικού υποκειμένου (Κόμμα, εργατικό κίνημα, σύμμαχες κοινωνικές δυνάμεις).

5. Αναβάθμιση της προσπάθειας στη διαπάλη με τα αστικά πολιτικά ρεύμα­τα (σοσιαλδημοκρατικά, φιλελεύθερο κ.λπ.) τόσο σε σχέση με το ιστορικά - θε­ωρητικό βάθος των μελετών όσο και σε σχέση με την τεκμηριωμένη ερμηνεία και κριτική των σύγχρονων προσαρμογών των θέσεών τους. Αντίστοιχα, στη διαπάλη με το οπορτουνιστικό ρεύμα.

6. Επικαιροποίηση κι έκδοση των επεξεργασιών για το σύγχρονο επιτελικό αστικό κράτος.

7. Συμβολή στη διαπάλη με την οπορτουνιστική και αστική προσπάθεια «σύγχρονων» ερμηνειών του μαρξισμού που συσκοτίζουν το επαναστατικό πε­ριεχόμενό του, τη σημασία των αρχών του και τη μέθοδό του, με βάση τη δήθεν «νέα» ανάγνωση του Μαρξ, που τον αντιπαραθέτουν στο έργο του Ένγκελς και του Λένιν.

8. Αποφασιστική ενίσχυση της διαπάλης, με βοήθεια ιδιαίτερα προς την ΚΝΕ, σχετικά με την αστική ιδεολογική επίθεση (ιδεολογήματα του μεταμοντερνισμού για ατομικό αυτοπροσδιορισμό και δικαιωματισμό, άρνηση της αντικειμενικής αλήθειας κλπ.), το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ξεκινώντας από τις πιο μικρές ηλικίες της νεολαίας. Αναβάθμιση της συνεργασίας και του κοινού προγραμματισμού ανάμεσα στα Τμήματα της ΚΕ.

9. Να ενταθεί η προσπάθεια βαθύτερης διερεύνησης των αιτιών της μακρό­χρονης υποχώρησης του επαναστατικού εργατικού κινήματος σε σχέση και με τις αναβαθμισμένες σύγχρονες δυνατότητες ενσωμάτωσης της εργατικής τάξης, να φωτιστούν καλύτερα οι αυξημένες απαιτήσεις για μια πιο ολοκληρωμένη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση.

10. Συστηματοποίηση και ενίσχυση του συστήματος κομματικής μόρφωσης (επέκταση rai συστηματοποίηση του κύκλου μαθημάτων με οπαδούς και νέα μέλη, παραπέρα αναβάθμιση των σχολών της ΚΝΕ, των τομεακών, των ΕΠ και της κεντρικής κομματικής σχολής και των σεμιναρίων). Ειδικά θεματικά σε­μινάρια Ιστορίας του Κόμματος και άλλα. Εξειδικευμένη ιδεολογική δουλειά, μαρξιστική μόρφωση κατά επιστημονικό αντικείμενο σε Κομματικές και ΚΝίτικες δυνάμεις πτυχιακών - μεταπτυχιακών φοιτητών. Επίσης, εξειδικευμένο πρό­γραμμα για εκπαιδευτικούς και καλλιτέχνες.

11. Έκδοση του Τόμου Γ2 για την περίοδο 1967-1974 του Δοκιμίου Ιστορί­ας του Κόμματος.

12. Προώθηση της μελέτης για την περίοδο 1974-1991, με το φιλόδοξο στόχο να ολοκληρωθεί μετά το 22ο Συνέδριο. Ταυτόχρονα, ένταση της προ­σπάθειας για έκδοση των Πρακτικών κρίσιμων Ολομελειών της ΚΕ ή Συνεδρί­ων της αντίστοιχης περιόδου. Να προχωρήσει επίσης η έκδοση των Επίσημων Κειμένων.

13. Να δοθεί αποφασιστική βοήθεια στην ΚΝΕ για την πετυχημένη διεξαγω­γή του Συνεδρίου της με βάση το Καταστατικό της.

14. Να γίνει ειδική Σύνοδος της νέας ΚΕ για τη συγκεκριμένη κατάσταση στο ΔΚΚ και τις σχέσεις μας με άλλα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα.

15. Να προχωρήσουν τα Επιστημονικά Συνέδρια της ΚΕ για τη λογοτεχνία.

ΙΟΥΝΗΣ 2021