"_Έφυγε" η παλιά μας γνώριμη "Flo" ✨ Polly Holliday

Η Πόλι Χόλιντεϊ, ηθοποιός που γεννήθηκε στην Αλαμπάμα και έγινε γνωστή ως η ζωηρή σερβιτόρα «Flo» στην κωμική σειρά Alice του CBS, πέθανε σε ηλικία 88 ετών, στο σπίτι της στο Μανχάταν, όπως δήλωσε στους New York Times ο Ντένις Άσπλαντ, θεατρικός ατζέντης και φίλος της.

Η Polly Holliday
με τους Vic Tayback και Danny DeVito
στο Beverly Hilton Hotel _1980
AP Photo/George Brich

Το 1990,  έλαβε υποψηφιότητα για βραβείο Τόνι για τον ρόλο της Μεγάλης Μάμας στην αναβίωση της "Γάτας σε μια Καυτή Λινάτσα". Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, πρωταγωνίστησε στο πλευρό της Τζιν Στέιπλετον στο Μπρόντγουεϊ σε μια άλλη αναβίωση ενός κλασικού έργου, το "Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα".

                                            

Κέρδισε τέσσερις υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα καταφέρνοντας να εξασφαλίσει μία το 1980 για την σειρά «Alice», καθώς και τέσσερις υποψηφιότητες για βραβείο Emmy, τρεις για την «Alice» και μία για το «Flo», ένα spin-off της αρχικής επιτυχημένης σειράς. Η Holliday έχει εμφανιστεί αρκετές φορές στο Μπρόντγουεϊ — ενώ είχε κερδίσει και υποψηφιότητα για ένα βραβείο Tony απέναντι στην Κάθλιν Τέρνερ στην αναβίωση του 1990, «Cat on a Hot Tin Roof» - ενώ έχει εμφανιστεί πολλές φορές στην μικρή οθόνη, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου της τυφλής αδελφής του χαρακτήρα της Μπέτι Γουάιτ στο «Golden Girls». Στον κινηματογράφο, έχει συμμετάσχει στο θρίλερ του John Grisham «The Client» του 1995 και έχει υποδυθεί μια γραμματέα στην ταινία «All the President’s Men». Στο Μπρόντγουεϊ, έχει παίξει στο «All Over Town» το 1974 σε σκηνοθεσία Ντάστιν Χόφμαν, στο «Arsenic and Old Lace» το 1986 με τους Τζιν Στέιπλετον και Έιμπ Βιγκόντα, και στην αναβίωση του «Picnic» με τον Κάιλ Τσάντλερ το 1994.

             Dietro le quinte

Η συνήθως πολυμαθής, γλυκομίλητη και καλοσυνάτη Polly Dean Holliday, κόρη οδηγού φορτηγού, είχε συσσωρεύσει ένα αρκετά εκτεταμένο θεατρικό υπόβαθρο μέχρι τη στιγμή που έγινε η αυθάδης, εργατική σταρ στην τηλεόραση της δεκαετίας του '70 ως η σερβιτόρα _gum-cracking waitress, Florence "Flo" Jean Castleberry, με την τσιχλόφουσκά της, στην εξαιρετικά δημοφιλή κωμική σειρά Alice (1976).

Μετά τις σπουδές της στο Κολλέγιο Γυναικών της Αλαμπάμα, όπου εμφανίστηκε σε παραγωγές όπως οι "Μήδεια" και "Η Κυρία Δεν Είναι για Καύση" και στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, η Πόλι ξεκίνησε την επαγγελματική της καριέρα στο θέατρο σε υπαίθριο δράμα στη Βόρεια Καρολίνα, πριν ενταχθεί στην Asolo Repertory Company στην Sarasota της Φλόριντα και γίνει ένα μακροχρόνιο, σεβαστό μέλος της. Κατά τη διάρκεια της αρχικής της παραμονής (1962-1972), εμφανίστηκε σε κλασικές και σύγχρονες παραγωγές όπως "The Way of the World" (1962), "Major Barbara" (1967), "As You Like It" (1967), "Look Back in Anger" (1968), "Joe Egg" (1970), "Candida" (ομώνυμος ρόλος, 1971), "The Subject Was Roses" (1971) και "House of Blue Leaves" (1971). Αργότερα, οι ρόλοι της περιλάμβαναν τα "Hay Fever" (1974) και "Free and Clear" (2004). Η Polly εργάστηκε σκληρά και επίμονα για να κρύψει τον ύφος της στην Αλαμπάμα, ενώ παράλληλα έχτισε μια ισχυρή κλασική φήμη. Ταυτόχρονα, συμπλήρωνε το εισόδημά της διδάσκοντας πιάνο και μουσική σε δημοτικά σχολεία. Κάνοντας το ντεμπούτο της εκτός Μπρόντγουεϊ στην ταινία «Ορφέας» το 1964, μετακόμισε στην Ανατολική Ακτή το 1972 και εμφανίστηκε στις παραγωγές της Νέας Υόρκης _ "Γάμος Ομόλογος" και " Το Κορίτσι που Πιθανότατα θα Επιτύχει" πριν κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο Μπρόντγουεϊ στην ταινία " All Over Town" σε σκηνοθεσία Ντάστιν Χόφμαν το 1974. Στη συνέχεια άρχισε να εμφανίζεται σε μικρούς ρόλους σε ταινίες όπως " Λίγα λεπτά πριν από το τέλειο έγκλημα" (1974), "W.W. Dixie Dancingkings" (1975) και "Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου" (1976)

Η Polly κέρδισε τον φανταχτερό τηλεοπτικό ρόλο της Flo το 1976. Ως η λάτρης του Νότου που επαναπροσδιόρισε με απολαυστικό τρόπο τα τρέιλερ, η ηθοποιός έδωσε ερμηνεία χωρίς περιορισμούς που της χάρισε δύο Χρυσές Σφαίρες και μια υποψηφιότητα για Emmy. Αγαπούσε τόσο πολύ τους θαυμαστές που της δόθηκε το δικό της spin-off, με τον εύστοχο τίτλο Flo (1980) _ο χαρακτήρας της εισήγαγε τη φράση "Kiss mah grits!"_ σσ.να φιλήσεις τα δημητριακά κάποιου, που βρίσκονται ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών _μια παροιμία που σημαίνει κάτι σαν το "φίλα τα -ss μου_ my ass", που χρησιμοποιείται στις νότιες ΗΠΑ. Παραδόξως, η σειρά διήρκεσε μόνο μία σεζόν παρά την άλλη υποψηφιότητα για Emmy.

Για να αποφύγει τις αυστηρές τυποποιήσεις, η Polly απομακρύνθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας και επέστρεψε στην πρώτη της αγάπη, το θέατρο. Κέρδισε ανανεωμένο σεβασμό και κριτική αναγνώριση στο περιφερειακό θέατρο και στο Μπρόντγουεϊ και για τις ερμηνείες της στις ταινίες "A Sense of Humor" (1983), "Black Coffee" (1985), την εκκεντρική της Μάρθα Μπρούστερ στο "Arsenic and Old Lace" (1986), ως Αμάντα Γουίνγκφιλντ στο "The Glass Menagerie" (1988), την υποψήφια για Τόνι ερμηνεία της ως Μπιγκ Μάμα στο "Cat on a Hot Tin Roof" (1990), "A Cuarrel of Sparrows" (1993), τον ρόλο της Βέτα στο "Harvey" (1993), ως γεροντοκόρη δασκάλα Φλο Όουενς στο "Picnic" (1994) και ξανά εκτός Μπρόντγουεϊ στο "Marco Polo Sings a Solo" (1998).

Κατά καιρούς, έχει αναλάβει δυναμικούς ρόλους τόσο σε κωμικές όσο και σε δραματικές ταινίες, όπως η ηλικιωμένη τρελή που έχει ένα αλλόκοτο τέλος στην επιτυχημένη ταινία Γκρέμλινς (1984), και στην τηλεόραση όπου αντικατέστησε για λίγο την Άιλιν Μπρέναν ως Λοχαγός Αμάντα Άλεν στη σειρά Στρατιώτης Μπέντζαμιν (1981) μετά το σχεδόν θανατηφόρο αυτοκινητιστικό ατύχημα της κας Μπρέναν το 1982. Αν και η Πόλυ δεν ανέκτησε ποτέ την παράτολμη επιτυχία των χρόνων της στην ταινία Άλις (1976), συνέχισε με υγιή ρυθμό, κυρίως σε ρόλους guest. Υποδύθηκε σοφές και ισχυρογνώμονες μητέρες και γιαγιάδες σε σειρές όπως οι "Stir Crazy", "The Golden Girls", "Amazing Stories", "The Equalizer" και "Homicide: Life on the Streets". Είχε επίσης επαναλαμβανόμενους ρόλους ως Momma Love στη βραχύβια αστυνομική σειρά The Client (1995) και ως μαμά της Patricia Richardson στην επιτυχημένη κωμική σειρά Ο μαστροχαλαστής (1991).

Μετά το 2000, συνέχισε σποραδικά σε ταινίες όπως η κα Ντάουτφαΐρ (1993), Mr. Wrong (1996), Δίδυμοι μπελάδες (1998), Stick It (2006), Επτά μέρες φαγούρα (2007) και Παιχνίδια συνωμοσίας (2010). Έχει επίσης εμφανιστεί στη σκηνή σε θεατρικά έργα όπως "Η Εποχή του Κούκου" (2000), "Μοιράζοντας την Κτήμα" (2007), "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία" (2013) και " Οι Παλιοί Φίλοι" (2014).